Rozdział 24 – Rozmowy z Sarvabhaumą Bhattacaryą

Kiedy Pan Caitanya spotkał Sarvabhauma Bhattacaryę w Jagannatha Puri, Bhattacarya, będąc największym logikiem tego czasu, również zapragnął nauczać Pana Vedanty. Ponieważ Bhattacarya był starszym człowiekiem, będącym w wieku ojca Pana Caitanyi, ulitował się nad młodym sannyasinem i poprosił Go, aby zechciał uczyć się od niego Vedanta-sutry. Bhattacarya sądził, że w przeciwnym razie Panu będzie bardzo trudno utrzymać sannyasę. Kiedy Pan ostatecznie się zgodził, Bhattacarya zaczął nauczać Go w świątyni Jagannatha. Bhattacarya bezustannie przez siedem dni dawał wykłady na temat Vedanta-sutry, a Pan słuchał go, nie mówiąc ani słowa. Ósmego dnia Bhattacarya powiedział: "Przez cały tydzień słuchałeś moich nauk na temat Vedanta-sutry, ale nie zadałeś żadnego pytania, ani też nie dałeś mi do zrozumienia, czy podoba Ci się moje wyjaśnienie. Dlatego nie wiem, czy zrozumiałeś mnie, czy nie."

"Jestem głupcem," odpowiedział Pan. "Nie mam zdolności do studiowania Vedanta-sutry, ale ponieważ poprosiłeś Mnie, abym cię słuchał, usiłuję słuchać. Słucham cię, ponieważ powiedziałeś, że słuchanie Vedanta-sutry jest obowiązkiem każdego sannyasina. Ale jeśli chodzi o znaczenie, które przekazujesz – nie mogę go zrozumieć." W ten sposób Pan wykazał, że w Mayavadi sampradaya jest wielu tak zwanych sannyasinów, którzy, chociaż są analfabetami i nie są inteligentni, słuchają Vedanta-sutry od swojego mistrza duchowego, traktując to jako formalność. Chociaż słuchają, nie rozumieją niczego. Jeśli chodzi o Pana Caitanyę, to powiedział On, że nie zrozumiał wyjaśnienia Bhattacaryi, nie dlatego, aby było dla Niego zbyt trudne, ale ponieważ nie pochwalał interpretacji Mayavadi.

Kiedy Pan powiedział, że jest niewykształconym głupcem i nie jest w stanie zrozumieć jego komentarza, Bhattacarya odpowiedział: "Jeśli nie rozumiesz tego co mówię, dlaczego nie zadajesz żadnych pytań? Dlaczego siedzisz w milczeniu? Wygląda na to, że masz coś do powiedzenia o moich objaśnieniach."

"Mój drogi panie," odpowiedział Pan Caitanya. "Jeśli chodzi o Vedanta-sutrę albo o kody Vedanty, to całkiem dobrze rozumiem ich znaczenie. Jednakże nie jestem w stanie zrozumieć twoich wyjaśnień. Naprawdę nie ma nic trudnego w znaczeniu oryginalnej Vedanta-sutry, ale sposób, w jaki ty ją objaśniasz, zdaje się zaciemniać jej prawdziwe znaczenie. Nie podajesz bezpośredniego znaczenia, ale wyobrażasz sobie coś, i wskutek tego zaciemniasz prawdziwe znaczenia. Myślę, że masz jakąś określoną doktrynę, którą starasz się wyjaśnić przez kody Vedanta-sutry."

Według Muktika Upanisad, jest 108 Upanisadów. Pomiędzy nimi są: (1) iśa, (2) Kena, (3) Katha, (4) Praśna, (5) Mundaka, (6) Mandukya (7) Tittiri, (8) Aitareya, (9) Chandogya, (10) Brhad-aranyaka, (11) Brahma, (12) Kaivalya, (13) Javala, (14) Śvetaśva, (15) Hamsa, (16) Aruni, (17) Garbha, (18) Narayana. Te 108 Upanisadów zawiera wszelką wiedzę o Absolutnej Prawdzie. 108 korali modlitewnych, na których intonują Vaisnavowie, reprezentują 108 Upanisadów, które zawierają pełną wiedzę o Absolutnej Prawdzie. Niektórzy Vaisnavowie transcendentaliści również myślą, że 108 korali reprezentuje 108 towarzyszek Pana Kryszny, które uczestniczą w Jego tańcu rasa.

Pan Caitanya protestował przeciwko błędnym interpretacjom Upanisadów, i odrzucał każde objaśnienie, które nie dawało bezpośredniego znaczenia Upanisadów. Interpretacja bezpośrednia jest zwana abhidha-vrtti, podczas gdy interpretacja pośrednia jest zwana laksana-vrtti. Z interpretacji pośredniej nie ma żadnego pożytku. Są cztery rodzaje rozumienia, zwane: (1) rozumienie bezpośrednie (pratyaksa), (2) rozumienie hipotetyczne (anumana), (3) rozumienie historyczne (aitihya) i (4) rozumienie przez dźwięk (śabda). Spośród tych czterech, najlepszą metodą jest rozumienie z pism wedyjskich (które są dźwiękową reprezentacją Absolutnej Prawdy). Tradycjonalistyczni studenci wedyjscy przyjmują, że najlepszym jest rozumienie przez dźwięk.

Według literatury wedyjskiej, odchody i kości żywej istoty są uważane za nieczyste, jednakże literatura wedyjska zapewnia, że nawóz krowi i muszla są czyste. Pozornie, te dwa twierdzenia są przeciwstawne, ale ponieważ Vedy uważają muszlę i nawóz krowi za czyste, za takie też przyjmują je zwolennicy Ved. Jeśli chcemy zrozumieć te twierdzenia przez interpretacje pośrednie, wówczas musimy rzucić wyzwanie oznajmieniom wedyjskim. Innymi słowy, oznajmień wedyjskich nie należy przyjmować przez nasze niedoskonałe interpretacje; muszą być przyjmowane takimi, jakimi są. Jeśli nie są przyjmowane w ten sposób, to ich autorytet traci swoje znaczenie.

Według Pana Caitanyi, osoby, które starają się dawać osobiste interpretacje oznajmieniom wedyjskim, są pozbawione wszelkiej inteligencji. Zwodzą swoich zwolenników wymyślonymi przez siebie interpretacjami. W Indiach jest klasa ludzi znana jako arya-samaja, która utrzymuje, że przyjmują jedynie Vedy oryginalne, i odrzucają wszelką inną literaturę wedyjską. Jednakże celem tych ludzi jest zaprezentowanie swojej własnej interpretacji. Według Pana Caitanyi, takich interpretacji nie należy przyjmować. Są one po prostu niewedyjskie. Pan Caitanya powiedział, że oznajmienia wedyjskie Upanisadów są niczym światło słoneczne. Wszystkie przedmioty widziane w świetle słonecznym są jasne i bardzo wyraźne; podobnie wyraźnymi i jasnymi są oznajmienia Ved. Filozofowie Mayavadi jedynie przykrywają światło słoneczne chmurami błędnych interpretacji.

Następnie Pan Caitanya powiedział, że celem wszystkich oznajmień wedyjskich Upanisadów jest ostateczna prawda, znana jako Brahman. Słowo Brahman oznacza "największy," a kiedy mówimy o największym, natychmiast odnosimy to do Najwyższej Osoby Boga, źródła wszelkich emanacji. Dopóki największy nie posiada sześciu bogactw w pełni, nie może być zwany największym. Tym największym, który jest pełen sześciu bogactw, jest Najwyższa Osoba Boga. Innymi słowy, Najwyższy Brahman jest również Najwyższą Osobą Boga. W Bhagavad-gicie (10.12), Arjuna przyjął Krysznę za Najwyższego Brahmana (param brahma). W zrozumieniu Najwyższej Osoby Boga są zawarte koncepcje bezosobowego Brahmana i zlokalizowanej Duszy Najwyższej.

Kiedykolwiek mówimy o Najwyższej Osobie Boga, dodajemy słowo śri, wskazujące, że jest On pełen sześciu bogactw. Innymi słowy, jest On wiecznie osobą; gdyby nie był osobą, wówczas te sześć bogactw nie mogłyby być obecne w pełni. Jeśli mówimy, że Najwyższa Absolutna Prawda jest bezosobowa, to mamy na myśli to, że Jego osobowość nie jest materialna. Dlatego, aby odróżnić Jego transcendentalne ciało od zwykłych ciał materialnych, niektórzy filozofowie objaśnili Go jako bezosobowego z materialnego punktu widzenia. Innymi słowy; zaprzeczona tutaj została osobowość materialna, a ustanowiona została osobowość duchowa. W Śvetaśvatara Upanisad (3.19) jest jasno wytłumaczone, że Absolutna Prawda nie ma materialnych nóg ani rąk, ale pismo to wykazuje, że ma On ręce duchowe, którymi przyjmuje wszystko, cokolwiek się Mu ofiaruje. Podobnie, nie ma On materialnych oczu, ale posiada oczy duchowe, którymi widzi wszystko. Chociaż nie ma materialnych uszu, może wszystko słyszeć. Mając doskonałe zmysły, zna On przeszłość, przyszłość i teraźniejszość. W istocie, zna On wszystko, ale nikt nie rozumie Jego, gdyż nie może być On zrozumiany przez zmysły materialne. Będąc źródłem wszelkich emanacji, jest On najwyższym, najpotężniejszym, Osobą Boga.

Jest wiele podobnych hymnów wedyjskich, które niezbicie dowodzą, że Najwyższa Absolutna Prawda jest osobą, która nie pochodzi z tego materialnego świata. Na przykład, w Hayaśirsa-pancaratra jest wyjaśnione, że chociaż w każdym z Upanisadów Najwyższy Brahman jest najpierw opisywany jako bezosobowy, w końcu przyjmowana jest osobowa forma Najwyższego Pana. Podobny werset pojawia się w Śri Iśopanisad:

hiranmayena patrena
satyasyapihitam mukham
tat tvam pusann-apavrnu
satya-dharmaya drstaye

"O Panie mój, który utrzymujesz wszystko co żyje. Twoja prawdziwa twarz przykryta jest Twym oślepiającym blaskiem. Usuń proszę to przykrycie i ukaż się Twojemu czystemu wielbicielowi." (Iśa. 15)

Werset ten oznajmia, że każdy powinien zaangażować się w służbę oddania dla Najwyższego Pana, który utrzymuje ten cały wszechświat. Wszystko jest utrzymywane przez Jego łaskę; dlatego służba oddania dla Niego stanowi prawdziwą religię. Najwyższa Osoba Boga jest wieczną formą sac-cid-ananda, a blask emanujący z Niego przenika całe stworzenie, tak jak promienie słońca przenikają cały system słoneczny. I tak jak tarcza słoneczna jest przykryta promiennym blaskiem słońca, tak transcendentalna forma Pana jest pokryta promienną światłością zwaną brahmajyoti. W istocie, w wersecie tym jest wyraźnie powiedziane, że ta wieczna, pełna szczęścia i pełna wiedzy forma Najwyższego Pana, może zostać odnaleziona w promiennej światłości brahmajyoti, która emanuje z ciała Najwyższego Pana. Zatem źródłem brahmajyoti jest osobowe ciało Pana, jak to zostało stwierdzone w Bhagavad-gicie (14.27). Hayaśirsa-pancaratra oznajmia, że bezosobowy Brahman jest zależny od Najwyższej Osoby, i jest to potwierdzone w każdym innym Upanisadzie czy piśmie wedyjskim. W istocie, gdziekolwiek jest mowa o bezosobowym Brahmanie na początku, na końcu ostatecznie uznawana jest Najwyższa Osoba. Jak dowodzi Iśopanisad, Najwyższa Absolutna Prawda jest zarówno wiecznie bezosobowa, jak i osobowa, ale Jego aspekt osobowy jest ważniejszy od aspektu bezosobowego.

Według mantry w Taittiriya Upanisad (yato va imani bhutani jayante), ta manifestacja kosmiczna jest jedynie emanacją Najwyższej Absolutnej Prawdy, i spoczywa ona na Najwyższej Absolutnej Prawdzie. Absolutna Prawda została nazwana twórcą narzędnikowym, przyczynowym i miejscownikowym. Zatem, jako twórca, jest On Najwyższą Osobą Boga, gdyż jest to symptom osoby. Od Niego, jako od twórcy narzędnikowego tej kosmicznej manifestacji, pochodzi wszelkie myślenie, czucie i wola. Bez myślenia, czucia i woli, nie ma możliwości organizowania i planowania w tej manifestacji kosmicznej. Jest On również twórcą przyczynowym, jako że On jest oryginalnym projektorem kosmosu. I jest On twórcą miejscownikowym: to znaczy, wszystko spoczywa w Jego energii. Wszystkie te atrybuty są najwyraźniej atrybutami osoby.

W Chandogya Upanisad (5.2.3) jest powiedziane, że kiedy Najwyższa Osoba Boga pragnie stać się wieloma, wówczas agituje materialną naturę. Jak potwierdza to również Aitreya Upanisad (1.1), sa aiksata: "Pan rzucił spojrzenie na materialną naturę." Zanim Pan rzucił to spojrzenie, kosmiczna manifestacja nie istniała. Zatem Jego spojrzenie nie jest materialnie zanieczyszczone. Jego siła widzenia istniała przed stworzeniem materialnym; dlatego Jego ciało nie jest materialne. Jego myślenie, czucie i działanie, są wszystkie transcendentalne. Innymi słowy, należy wyciągnąć z tego wniosek, że umysł, przez który Pan myśli, czuje i wyraża wolę, jest transcendentalny, i również transcendentalne są oczy, którymi spogląda na materialną naturę. Skoro Jego transcendentalne ciało i wszystkie Jego zmysły istniały przed stworzeniem materialnym, Pan również ma transcendentalny umysł, transcendentalne myślenie, czucie i wolę. Taka jest konkluzja całej literatury wedyjskiej.

Słowo Brahman pojawia się wszędzie w całych Upanisadach. W Śrimad-Bhagavatam, Brahman, Paramatma i Bhagavan, Najwyższa Osoba Boga, są wszystkie razem uważane za Absolutną Prawdę. Realizacja Brahmana i Paramatmy są uważane za etapy zmierzające do ostatecznej realizacji, która jest realizacją Najwyższej Osoby Boga. Taka jest prawdziwa konkluzja całej literatury wedyjskiej.

Zatem, zgodnie z dowodami podanymi przez różne pisma wedyjskie, za ostateczny cel realizacji Brahmana jest przyjmowany Najwyższy Pan Kryszna. Bhagavad-gita (7.7) również stwierdza, że nie ma nic wyższego od Kryszny. Madhvacarya, jeden z największych acaryów w sukcesji uczniów Brahmy, w swoim wyjaśnieniu do Vedanta-sutry oznajmił, że wszystko może zostać zrozumiane przez autorytety pism świętych. Zacytował on werset ze Skanda Purany, w którym jest powiedziane, że Rig Veda, Sama Veda, Atharva Veda, Mahabharata, Pancaratra i oryginalna Ramayana, są w istocie dowodami wedyjskimi. Za dowód wedyjski uważane są również przyjmowane przez Vaisnavów Purany. W istocie, wszystko, co jest zawarte w tej literaturze, powinno być bezspornie przyjmowane za ostateczny wniosek, a cała ta literatura oznajmia, że Najwyższą Osobą Boga jest Kryszna.