Rozdział 21 – Nawrócenie filozofów Mayavadi

W ten sposób Pan Caitanya potępił próby pośredniej interpretacji Vedanta-sutry i zadziwił Swoim wyjaśnieniem wszystkich obecnych tam sannyasinów. Wysłuchawszy interpretacji bezpośredniej, jeden z tych sannyasinów natychmiast oznajmił, "O Śripada Caitanya, Twoje wyjaśnienie potępiające pośrednią interpretację Śankary jest najbardziej użyteczne. Jedynie osoba szczęśliwa może przyjąć Twoją interpretację za właściwą. W rzeczywistości każdy z nas wie, że interpretacje Śankary są sztuczne i są imaginacją, ale ponieważ należymy do sekty Śankary, bierzemy to za pewnik, że jego interpretacja jest prawidłowa. Z przyjemnością posłuchamy Twoich dalszych, bezpośrednich objaśnień Vedanta-sutry."

Pan Caitanya spełnił jego prośbę i wyjaśnił każdy werset Vedanta-sutry odpowiednio do interpretacji bezpośredniej. Wytłumaczył również słowo Brahman, wykazując, że Brahman znaczy największy, Najwyższa Osoba Boga. Słowo Brahman wskazuje na to, że największy jest pełen sześciu bogactw; Najwyższa Osoba Boga jest oceanem wszelkiego bogactwa, sławy, siły, piękna, wszelkiej wiedzy, i wszelkiego wyrzeczenia. Kiedy Pan Kryszna jest osobiście obecny na ziemi, przejawia On tych sześć bogactw w pełni. Nikt nie był bogatszy od Kryszny, nikt nie posiadał większej wiedzy, nikt nie był piękniejszy, mocniejszy, bardziej sławny czy bardziej wyrzeczony. Dlatego Najwyższa Osoba Boga jest Najwyższym Brahmanem. Zostało to potwierdzone przez Arjunę w Bhagavad-gicie (10.12). Param brahma param dhama: "Ty jesteś Najwyższym Brahmanem, ostateczną, najwyższą siedzibą." Dlatego słowo Brahman wskazuje na największego, a największym jest Najwyższa Osoba Boga, Kryszna. On jest schronieniem Najwyższej Absolutnej Prawdy (para-tattva), ponieważ On jest param brahma. W Jego bogactwach i przejawieniu zamożności, sławy, siły, piękna, wiedzy i wyrzeczenia, nie ma nic materialnego. Wszystkie hymny i wersety wedyjskie oznajmiają, że wszystko w Nim jest duchowe i transcendentalne. Gdziekolwiek w Vedach pojawia się słowo Brahman, należy rozumieć, że wskazuje ono na Krysznę, Najwyższą Osobę Boga. Osoba inteligentna natychmiast zastępuje słowo Brahman imieniem Kryszna.

Najwyższa Osoba Boga jest transcendentalny do sił materialnej natury, ale jest w pełni wyposażony w transcendentalne atrybuty. Przyjęcie Najwyższego za bezosobowego jest zaprzeczeniem manifestacji Jego energii duchowej. Kiedy ktoś przyjmuje jedynie bezosobowe przejawienie duchowej energii, z wykluczeniem Najwyższej Osoby Boga, nie przyjmuje on Absolutnej Prawdy w pełni. Przyjęcie Najwyższego w pełni jest przyjęciem duchowej różnorodności, która jest transcendentalna w stosunku do sił materialnej natury. Nie uznając Najwyższej Osoby Boga, impersonaliści są pozostawieni z koncepcją niekompletną.

Metodą zalecaną do zrozumienia Najwyższej Osoby Boga, Kryszny, jest ścieżka służby oddania, i to zostało potwierdzone w każdym piśmie wedyjskim. Służba oddania dla Pana rozpoczyna się od słuchania o Nim. Jest dziewięć różnych metod służby oddania, z których słuchanie jest główną. Słuchanie, intonowanie, pamiętanie i wielbienie – to metody stosowane w procesie osiągania najwyższej doskonałości przez zrozumienie Najwyższej Osoby Boga. Ten proces, przez który jest rozumiana Najwyższa Osoba Boga, jest znany jako abhidheya, praktyka służby oddania w tym uwarunkowanym życiu.

Jak zostało to wykazane poprzez praktyczne doświadczenie, jeśli ktoś podejmuje świadomość Kryszny, to nie jest on skłonny zmieniać jej na inną formę świadomości. Świadomość Kryszny jest rozwinięciem miłości do Kryszny, Najwyższej Osoby Boga, i dla istoty ludzkiej jest to sprawa piątego wymiaru. Kiedy ktoś rzeczywiście podejmuje ten proces transcendentalnej służby, bezpośrednio rozkoszuje się on swoim związkiem z Kryszną. Kiedy ma miejsce transcendentalna wymiana uczuć z Kryszną, Kryszna stopniowo staje się osobistym towarzyszem bhakty. Wówczas bhakta wiecznie cieszy się pełnym szczęścia życiem. Z tego powodu, celem Vedanta-sutry jest odnowienie tego utraconego związku żywej istoty z Najwyższym Panem Kryszną i umożliwienie jej pełnienia służby oddania i ostatecznie osiągnięcia najwyższego celu życia, miłości Boga. Taki jest prawdziwy cel Vedanta-sutry.

Kiedy Pan Caitanya wyjaśnił Vedanta-sutrę, dając bezpośrednią interpretację jej wersetów, czołowy uczeń Prakaśanandy Sarasvati powstał i publicznie zaczął chwalić Pana Caitanyę jako Najwyższą Osobę Boga, Narayana. Nie tylko wielce docenił objaśnienia Pana Caitanyi do Vedanta-sutry, ale oznajmił publicznie, że to bezpośrednie wyjaśnienie do Upanisadów i Vedanta-sutry "jest tak przyjemne, że zapominamy się i zapominamy, że należymy do sekty Mayavadi." Przyznano tutaj zatem, że wyjaśnienia Śankaracaryi do Upanisadów i Vedanta-sutry są imaginacją. Czasem mażemy przyjąć takie imaginacyjne wyjaśnienia ze względu na nasze uprzedzenia sekciarskie, ale w rzeczywistości takie wyjaśnienia nie zadowalają nas. Jeśli ktoś przyjmuje porządek sannyasa, to nie oznacza to jeszcze, że uwalnia się od materialnych uwikłań. Jeśli jednakże rzeczywiście zrozumiemy wyjaśnienia dane przez Pana Caitanyę, wówczas otrzymamy pomoc. Na przykład, kiedy Pan Caitanya tłumaczy znaczenie harer nama harer nama harer namaiva kevalam, każdy jest zadowolony, gdyż faktem jest, że nie ma żadnej innej alternatywy poza służbą oddania. Bez służby oddania nikt nie może osiągnąć wyzwolenia z sideł materialnych. Najwyższe wyzwolenie, szczególnie w tym wieku, można osiągnąć po prostu przez intonowanie Hare Kryszna, Hare Kryszna, Kryszna Kryszna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama, Rama, Hare Hare. W Śrimad-Bhagavatam (10.14.4) jest powiedziane, że jeśli ktoś porzuca ścieżkę służby oddania i po prostu dąży do wiedzy, to nie osiąga żadnej korzyści poza kłopotami czy trudem, który podejmuje dla zrozumienia różnicy pomiędzy materią i duchem. Jeśli ktoś usiłuje otrzymać ziarno, młócąc puste kłosy, to jest to tylko bezużyteczna harówka. Dlatego Śrimad-Bhagavatam (10.2.32) oznajmia, że osoba, która porzuca transcendentalną służbę miłości dla Najwyższego Pana i w sztuczny sposób uważa się za wyzwoloną, nigdy nie osiąga wyzwolenia. Podejmując wielki wysiłek, wyrzeczenia i pokuty, może wznieść się do platformy wyzwolenia, ale z powodu braku schronienia u lotosowych stóp Najwyższego Pana, ponownie upada w materialne zanieczyszczenie.

Najwyższy Brahman nie może być przyjęty jako bezosobowy, gdyż w przeciwnym razie nie można by Mu było przypisać sześciu bogactw, które należą do Najwyższej Osoby Boga. Wszystkie Vedy i Purany stwierdzają, że Najwyższa Osoba Boga jest pełen duchowych energii, lecz głupcy odrzucają to i wyśmiewają Jego czyny. Wysuwają błędne interpretacje, że transcendentalne ciało Kryszny jest tworem materialnej natury, a to jest uważane za największą obrazę i największy grzech. Należy po prostu przyjąć słowa Pana Caitanyi, które wypowiedział przed Prakaśanandą Sarasvati i sannyasinami Mayavadi.

Indywidualna osobowość Najwyższej Absolutnej Prawdy została wyjaśniona w Śrimad-Bhagavatam (3.9.3-4): "O Najwyższy Panie, transcendentalna forma, którą widzę, jest wcieleniem transcendentalnej przyjemności. Jest ona wieczna i jest wolna od zanieczyszczeń siłami materialnymi. Jest ona największą manifestacją Absolutnej Prawdy i jest pełna światłości. O duszo wszystkich istot, Ty jesteś stworzycielem tej manifestacji i wszystkich materialnych elementów.. Podporządkowuję się Tobie w Twojej transcendentalnej formie, O Kryszno! O najbardziej pomyślny wszechświecie! Przychodzisz w Swojej oryginalnej formie osobowej po to, aby być wielbionym przez nas, i my postrzegamy Cię albo przez medytację, albo bezpośredni kult. Zanieczyszczeni materialną naturą głupcy nie przydają dużego znaczenia Twojej transcendentalnej formie, i wskutek tego ześlizgują się do piekła."

Zostało to również potwierdzone w Bhagavad-gicie:

avajananti mam mudha
manusim tanum aśritam
param bhavam ajananto
mama bhuta-maheśvaram

"Głupcy wyśmiewają Mnie, kiedy przychodzę w ludzkiej formie. Nie znają Mojej transcendentalnej natury i nie wiedzą, że jestem najwyższym panem wszystkiego, co istnieje." (Bg. 9.11)

Bhagavad-gita również stwierdza, że takie głupie i demoniczne osoby udają się na planety piekielne:

tan aham dvisatah kruran
samsaresu naradhaman
ksipamy ajasram aśubhan
asurisv eva yonisu

"Takie zazdrosne i szkodliwe, najniższe spośród rodzaju ludzkiego osoby, rzucane są przeze Mnie w ocean egzystencji materialnej, pomiędzy różne demoniczne gatunki życia." (Bg. 16.19)

Doktryna produktów ubocznych, parinama-vada, została dowiedziona już na samym początku Vedanta-sutry, ale Śankaracarya w sztuczny sposób usiłował ją ukryć i ustanowił doktrynę transformacji, vivarta-vada. Również miał śmiałość powiedzieć, że Vyasa zrobił błąd. Cała literatura wedyjska, łącznie z Puranami, stwierdza, że Najwyższy Pan jest centrum całej duchowej energii i różnorodności. Dumny i niekompetentny filozof Mayavadi nie jest w stanie zrozumieć różnorodności w energii duchowej. Wskutek tego fałszywie wierzy on, że duchowa różnorodność nie jest różna od różnorodności materialnej. Zwiedzeni przez to fałszywe wierzenie, Mayavadi wyśmiewają rozrywki Najwyższej Osoby Boga. Tacy głupcy, nie będący w stanie zrozumieć duchowych czynów Najwyższego Pana, uważają Krysznę za produkt tej materialnej natury. Jest to największą obrazą jaką można popełnić. Dlatego Pan Caitanya ustanawia fakt, że Kryszna jest sac-cid-ananda-vigraha, formą wieczności, wiedzy i szczęścia, i że zawsze oddaje się Swoim transcendentalnym rozrywkom, w których jest wszelka duchowa różnorodność.

Student Prakaśanandy podsumował objaśnienia Pana Caitanyi i doszedł do wniosku: "Praktycznie porzuciliśmy ścieżkę realizacji duchowej. Prowadzimy jedynie bezsensowne dysputy. Filozofowie Mayavadi, którzy są poważni w stosunku do osiągnięcia błogosławieństwa czy korzyści, powinni zaangażować się w służbę oddania dla Kryszny, ale zamiast tego znajdują przyjemność w bezużytecznym argumentowaniu. Niniejszym przyznajemy, że tłumaczenie Śankaracaryi zakrywa rzeczywiste przesłanie literatury wedyjskiej. Przyjęte może być jedynie wyjaśnienie dane przez Pana Caitanyę. Wszystkie inne interpretacje są bezużyteczne."

Wyjawiwszy w ten sposób swoją pozycję, czołowy student Prakaśanandy Sarasvati zaczął intonować Hare Kryszna, Hare Kryszna, Kryszna Kryszna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama, Rama, Hare Hare. Kiedy Prakaśananda Sarasvati ujrzał to, również uznał pomyłkę Śankary i powiedział, "Ponieważ Śankaracarya chciał ustanowić doktrynę monizmu, nie miał innej alternatywy jak interpretować Vedanta-sutrę w odmienny sposób. Ale skoro raz przyjmie się Najwyższą Osobę Boga, to doktryna monizmu jest nie do utrzymania. Dlatego, poprzez swoją zwykłą uczoność, Śankaracarya usiłował zaciemnić rzeczywiste znaczenie Vedanta-sutry. Zrobił to nie tylko Śankaracarya. Wszyscy autorzy, którzy usiłują wyrazić swoje własne poglądy, z konieczności błędnie przedstawiają Vedanta-sutrę."

W ten sposób Pan Caitanya podał bezpośrednie znaczenie Vedanta-sutry. Żadne pismo wedyjskie nie powinno być używane dla pośrednich spekulacji. Oprócz Śankaracaryi, również inni materialistyczni filozofowie, tacy jak Kapila, Gautama, Astavakra i Patanjali, na różne sposoby przedstawili swoje własne filozoficzne spekulacje. W rzeczywistości, filozof Jaimini i jego zwolennicy, którzy są mniej lub bardziej logikami, odrzucili prawdziwe znaczenie Ved (służbę oddania) i usiłowali przedstawić Absolutną Prawdę jako podległą temu materialnemu światu. Utrzymują oni, że jeśli Bóg istnieje, to będzie On zadowolony z człowieka i dostarczy mu wszelkich pożądanych rezultatów, jeśli człowiek ten po prostu będzie dobrze spełniał swoje materialne czynności. Podobnie, ateista Kapila usiłował ustanowić filozofię, że nie ma Boga, który by stworzył ten materialny świat. Próbował nawet przeforsować ideę, że stworzenie powstało na skutek kombinacji elementów materialnych. Również Gautama i Kanada kładli nacisk na teorię, że stworzenie jest rezultatem szczęśliwej kombinacji elementów materialnych, i głosili, że źródłem stworzenia jest energia atomowa. Podobnie, impersonaliści i moniści tacy jak Astavakra usiłowali przeforsować ideę, że Najwyższym jest bezosobowy blask (brahmajyoti). A Patanjali, jeden z największych autorytetów w systemie yogi, próbował przedstawiać wyobrażoną formę Najwyższego Pana.

Krótko mówiąc, należy zrozumieć, że wszyscy ci materialistyczni filozofowie usiłowali pominąć Najwyższą Osobę Boga przez lansowanie swoich własnych, zmyślonych filozofii. Jednakże Vyasadeva, wielki mędrzec i inkarnacja Boga, dokładnie przestudiował wszystkie te filozoficzne spekulacje i w odpowiedzi skompilował Vedanta-sutrę, która ustanawia związek pomiędzy żywą istotą a Najwyższą Osobą Boga i znaczenie służby oddania dla ostatecznego osiągnięcia miłości Boga. Werset janmady asya yatah, który pojawia się na samym początku Vedanta-sutry, został wyjaśniony w Śrimad-Bhagavatam Vyasadevy. Vyasadeva oznajmia już na samym początku, że najwyższym źródłem wszystkiego jest świadoma, transcendentalna osoba.

Impersonaliści usiłują wytłumaczyć, że bezosobowy blask Najwyższego Pana (brahmajyoti) jest poza tymi materialnymi siłami natury, ale jednocześnie twierdzą, że Najwyższa Osoba Boga jest zanieczyszczony siłami natury materialnej. Vedanta-sutra zapewnia, że Najwyższa Osoba Boga jest nie tylko transcendentalny do materialnych sił natury, ale ma On również niezliczone transcendentalne cechy i energie. Wszyscy ci różni filozofowie spekulanci są zgodni co do tego, że nie istnieje Najwyższy Pan Visnu, i, pragnąc powszechnego uznania, wykazują dużo entuzjazmu w propagowaniu swoich własnych teorii. Nieszczęśliwi ludzie zostają oczarowani tymi ateistycznymi filozofiami, i wskutek tego nigdy nie są w stanie zrozumieć prawdziwej natury Absolutnej Prawdy. O wiele lepiej jest podążać. śladami wielkich dusz (mahajanów). Według Śrimad-Bhagavatam, jest dwunastu mahajanów, czyli wielkich dusz, i są to: (1) Brahma, (2) Pan Śiva, (3) Narada, (4) Vaivasvata Manu, (5) Kapila (nie ten będący ateistą, ale oryginalny Kapila), (6) Kumarowie, (7) Prahlada, (8) Bhisma, (9) Janaka, (10) Bali, (11) Śukadeva Goswami, (12) Yamaraja. Według Mahabharaty, nie ma sensu sprzeczać się o Absolutną Prawdę, ponieważ jest tak wiele różnych pism wedyjskich i różnych filozoficznych rozumień, że żaden filozof nie może zgodzić się z innym. Ponieważ każdy stara się zaprezentować swój własny punkt widzenia i odrzucić poglądy innych, bardzo trudno jest zrozumieć konieczność zasad religijnych. Dlatego lepiej jest podążać śladami wielkich mahajanów, wielkich dusz. Wówczas będzie można osiągnąć pożądany sukces. Nauki Pana Caitanyi są niczym nektar i zawierają wszystko, co konieczne. Najlepszym rozwiązaniem jest przyjąć tę ścieżkę i podążać nią.