Świadomość Kryszny w domu
Życie duchowe, podobnie jak życie materialne, wymaga
praktycznego działania. Różnica polega na tym, że czynności materialne
wykonujemy dla korzyści własnej lub dla dobra tych, których uważamy za swoich
bliskich, czynności duchowe spełniamy z kolei dla korzyści Pana Kryszny
zgodnie ze wskazówkami pism świętych pod kierunkiem nauczyciela duchowego. Nie
sposób uczynić postępu duchowego bez przestrzegania instrukcji guru należącego
do autoryzowanej sukcesji, która wywodzi się od samego Kryszny. Przedstawiony
tutaj ogólny zarys ponadczasowych praktyk bhakti-jogi oparty jest na naukach
najwybitniejszego nauczyciela i propagatora świadomości Kryszny
w naszych czasach, Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady,
założyciela-acaryi Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny [ISKCON,
skrót angielskiej nazwy ruchu – przyp. tłum.].
Celem wiedzy duchowej jest zbliżenie nas do Boga, czyli do Kryszny.
W Bhagavad-gicie (18.55) Najwyższy Pan mówi: bhaktya mam abhijanati.
"Poznać Mnie można tylko dzięki służbie oddania". Wiedza umożliwia
nam podjęcie właściwego działania. Sama teoria ma niewielką wartość.
Przeznaczeniem wiedzy duchowej jest kierowanie nami we wszystkich aspektach
życia, powinniśmy więc ułożyć je w taki sposób, byśmy mogli stosować się
do nauk Kryszny na tyle, na ile to możliwe. Należy próbować dać z siebie
wszystko, a nie ograniczać się do tego, co jest dla nas wygodne. Wówczas
będziemy mogli wznieść się do transcendentalnego stanu bycia świadomym Kryszny
nawet wtedy, gdy mieszkamy z dala od świątyni.
Intonowanie mantry Hare Kryszna
Pierwszą zasadą w służbie oddania jest intonowanie maha-mantry Hare
Kryszna:
Hare Kryszna, Hare Kryszna, Kryszna Kryszna, Hare Hare
Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare
Można intonować te święte imiona Pana zawsze i wszędzie, ale najlepiej
robić to regularnie, o stałej porze. Najbardziej korzystne są wczesne
godziny ranne.
Intonuje się na dwa sposoby. Pierwszy to śpiewanie mantry w grupie, co
nazywa się kirtanem. Drugi – indywidualne powtarzanie mantry, co określane jest
mianem japa (dosłownie: "mówić po cichu"). Powinniśmy skoncentrować
się na słuchaniu świętych imion, wymawiać je wyraźnie i z uwagą. Jeśli
umysł zacznie gdzieś "wędrować ", należy sprowadzić go
z powrotem. Intonowanie jest modlitwą do Kryszny, która znaczy: "O
energio Pana [Hare], wszechatrakcyjny Panie [Kryszna], Najwyższy Podmiocie
Radości [Rama], proszę, zaangażuj mnie w służbę dla Ciebie".
Z im większą uwagą i szczerością powtarzamy te imiona Boga, tym
większy uczynimy postęp w życiu duchowym.
Bóg jest wszechpotężny i wszechmiłosierny. Łaskawie sprawił, że
intonowanie Jego świętych imion, które wyposażył we wszystkie swe moce, jest
bardzo łatwe. Nie ma różnicy między imionami Boga a Nim samym. Oznacza to,
że gdy powtarzamy święte imiona Kryszny i Ramy, znajdujemy się
w bezpośrednim towarzystwie Boga i oczyszczamy się. Powinniśmy więc
zawsze intonować z czcią i oddaniem.
Kiedy intonujemy sami, najlepiej robić to na koralach medytacyjnych (które
można nabyć w świątyni pod jednym z adresów podanych na początku tej
książki). Nie tylko ułatwi to skupienie uwagi na świętym imieniu, ale pomoże
również w liczeniu, ile razy dziennie wypowiadamy mantrę. Każdy sznur
składa się ze 108 małych korali i jednego dużego, który stanowi
"główkę". Rozpoczynamy na koralu sąsiadującym
z "główką" i łagodnie obracamy go między kciukiem
a palcem środkowym prawej ręki, wypowiadając całą mantrę Hare Kryszna.
Następnie robimy to samo na kolejnym koralu. W ten sposób powtarzamy
mantrę na każdym ze 108 korali, aż dojdziemy do "główki". To liczone
jest jako jedna runda. Potem, bez mantrowania na "główce", odwracamy
korale i zaczynamy drugą rundę od korala, na którym intonowaliśmy ostatnią
mantrę.
Inicjowani bhaktowie obiecują mistrzowi duchowemu, że będą codziennie powtarzać
co najmniej szesnaście rund mantry Hare Kryszna. Choćbyś był w stanie
mantrować tylko jedną rundę dziennie, postaraj się robić to regularnie. Gdy
czujesz, że możesz mantrować więcej, zwiększ liczbę rund i nigdy nie
schodź poniżej tej liczby Możesz powtarzać więcej rund, niż sobie ustaliłeś,
lecz nie mniej. (Pamiętaj, że korale są uświęcone i nie powinny dotykać
ziemi czy być trzymane w nieczystym miejscu. Najlepiej nosić je
w specjalnym woreczku.)
Ustawienie ołtarza
Z pewnością przekonasz się, że kirtan i intonowanie na koralach dają
najlepsze rezultaty, gdy wykonuje się je przed ołtarzem. Kryszna i Jego
czyści bhaktowie są tak łaskawi, że możemy Ich wielbić za pośrednictwem zdjęć
czy obrazków, na których są przedstawieni. Obowiązuje tu podobna zasada jak
przy wysyłaniu listu: nie można wysłać listu wrzucając go do jakiejkolwiek
skrzynki; należy umieścić go w skrzynce autoryzowanej przez pocztę. Nie
możemy czcić fikcyjnego wizerunku Boga, ale możemy czcić autoryzowany Jego
obraz i wówczas Kryszna zaakceptuje nasze czczenie.
Ustawienie w domu ołtarza jest równoznaczne z uznaniem Pana
i Jego czystych bhaktów za najbardziej szanowanych gości. Gdzie powinniśmy
ustawić ołtarz? A gdzie posadziłbyś gościa? Najlepiej w czystym,
dobrze oświetlonym i wolnym od domowych zakłóceń miejscu. Obrazek
przedstawiający Krysznę może stać na wiszącej na ścianie półce, na obramowaniu
kominka, na stojącym w rogu pokoju stole czy też na półce
z książkami. Gdy usadowisz już gościa, nie ignorujesz go; dla siebie
również znajdziesz odpowiednie miejsce. Nie umieszczaj więc ołtarza
w miejscu niedostępnym.
Co powinno znajdować się na ołtarzu? Oto jego podstawowe elementy:
1. Zdjęcie Śrila Prabhupady.
2. Obrazek Pana Caitanyi i Jego towarzyszy.
3. Obrazek Śri Śri Radhy i Kryszny.
Dodatkowo możesz przykryć ołtarz materiałem i postawić na nim kubeczki na
wodę (jeden przed każdym obrazkiem). Możesz też mieć świecznik, specjalny
talerz do ofiarowywania pożywienia, mały dzwoneczek, kadzidła, podstawkę na
kadzidła i świeże kwiaty, które można postawić w wazonach albo po
prostu położyć przed każdym z obrazków Jeśli chciałbyś wprowadzić wyższy
standard czczenia Bóstw, zapytaj o to któregoś z bhaktów ISKCON-u lub
napisz na adres świątyni.
Pierwszą osobą, którą czcimy na ołtarzu, jest mistrz duchowy Nie jest on jednak
Bogiem, lecz Jego najdroższym sługą i dlatego Pan obdarzył go szczególną
mocą. Mistrz duchowy jest ogniwem łączącym ucznia z Bogiem i uczy go
procesu bhakti-jogi. To ambasador Boga w świecie materialnym. Ambasadora
traktuje się z szacunkiem należnym prezydentowi, a jego słowa są
równie autorytatywne jak słowa prezydenta. Na podobnej zasadzie powinniśmy
czcić mistrza duchowego tak samo, jak czcilibyśmy Boga i szanować jego
słowa jak słowa samego Boga.
Istnieją zasadniczo dwa rodzaje guru: instruujący oraz inicjujący. Każdy, kto
podejmuje proces bhakti-jogi dzięki kontaktowi z ISKCON-em, ma ogromny
dług wdzięczności wobec Śrila Prabhupady. Zanim w roku 1965 opuścił on
Indie, aby propagować świadomość Kryszny, prawie nikt oprócz Hindusów nie
wiedział o czystej służbie oddania dla Kryszny Dlatego każdy, kto
dowiedział się o tym procesie z książek Śrila Prabhupady, z czasopisma
Back to Godhead, z jego kaset czy dzięki kontaktowi z jego
zwolennikami, powinien okazywać mu szacunek. Jako założyciel i duchowy
przywódca Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, jest on
instruującym guru dla nas wszystkich.
W miarę czynienia postępu w bhakti-jodze możesz w końcu zapragnąć
przyjąć inicjację. Przed odejściem z tego świata Śrila Prabhupada
autoryzował system, w oparciu o który kwalifikowani bhaktowie
kontynuują jego pracę i inicjują uczniów. Obecnie jest w ISKCON-ie wielu
mistrzów duchowych. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak można się z nimi
skontaktować, by uzyskać duchowe przewodnictwo, spytaj bhaktę
z najbliższej świątyni lub napisz do jednej ze świątyń wymienionych na
początku książki.
Drugim obrazkiem na ołtarzu powinien być wizerunek panca-tattvy, czyli Pana
Caitanyi i Jego czterech głównych towarzyszy. Caitanya Mahaprabhu to
inkarnacja Kryszny, który zstąpił w erze nowożytnej jako swój wielbiciel,
aby nauczyć nas, jak podporządkować się Bogu dzięki intonowaniu Jego świętych
imion i wykonywaniu innych czynności składających się na proces
bhakti-jogi. Pan Caitanya jest najbardziej miłosierną inkarnacją. Sprawił On,
że każdy z łatwością może osiągnąć miłość do Boga, jeśli intonuje mantrę
Hare Kryszna.
Na ołtarzu stawia się też obrazek Najwyższego Pana Śri Kryszny z Jego
wieczną towarzyszką, Śrimati Radharani. Śrimati Radharani to duchowa moc
Kryszny. Jest Ona uosobieniem służby oddania i bhaktowie zawsze przyjmują
w Niej schronienie, aby nauczyć się, jak służyć Krysznie.
W jaki sposób ustawić obrazki? Z lewej strony powinno stać zdjęcie Śrila
Prabhupady, z prawej obrazek Pana Caitanyi i Jego towarzyszy,
a w środku, nieco z tyłu, na małym podwyższeniu obrazek Radhy
i Kryszny. Jeśli to możliwe, powinien on być trochę większy od dwóch
pozostałych. Można go też powiesić na ścianie, trochę wyżej niż stojące
obrazki.
Ołtarz sprząta się codziennie rano. Przy wielbieniu Bóstw czystość jest
zasadniczym wymogiem. Nie zaniedbałbyś przecież sprzątania pokoju ważnego
gościa, a zrobienie w domu ołtarza jest równoznaczne
z zaproszeniem Kryszny i Jego czystych wielbicieli. Jeśli masz
naczynka z wodą, to codziennie je przepłucz i napełnij świeżą wodą.
Kwiaty w wazonach należy zmieniać, gdy tylko zaczną więdnąć, a jeśli
po ofiarowaniu kładziesz je przed zdjęciami, zmieniaj je codziennie.
Przynajmniej raz dziennie ofiarowuje się kadzidło.
Prasadam: Jak jeść w sposób duchowy
Dzięki swym duchowym i niepojętym energiom Kryszna może przemienić materię
w ducha. Żelazny pręt umieszczony w ogniu w krótkim czasie
rozgrzewa się do czerwoności i nabiera cech ognia. W ten sam sposób
pożywienie, które z miłością i oddaniem przygotujemy dla Kryszny
i ofiarujemy Mu, zostaje całkowicie uduchowione. Takie pożywienie nazywa
się prasadam, co znaczy "łaska Pana".
Jedzenie prasadam jest bardzo ważnym elementem bhakti-jogi. Praktykowanie
innych rodzajów jogi wymaga sztucznego kontrolowania zmysłów, ale bhakti-jogin
może zająć je różnorodnymi i przyjemnymi czynnościami duchowymi, takimi
jak np. smakowanie wybornych potraw ofiarowanych Krysznie. Tym sposobem zostają
one stopniowo uduchowione.
Pan Caitanya powiedział o prasadam: "Wszyscy już wcześniej kosztowali
tych potraw. Teraz jednak, gdy zostały one przygotowane dla Kryszny
i ofiarowane Mu z miłością i oddaniem, nabrały nadzwyczajnych smaków
i zapachów. Spróbujcie ich tylko, a zobaczycie, że jest to coś
zupełnie innego! Pomijając już smak, sam zapach sprawia przyjemność umysłowi
i wąchając je zapominamy o wszelkich innych zapachach. Możemy więc
zrozumieć, że duchowy nektar ust Kryszny musiał dotknąć tych zwykłych potraw
i użyczyć im swych transcendentalnych cech".
Jedzenie pożywienia ofiarowanego wcześniej Krysznie jest doskonałością
wegetarianizmu. Samo bycie wegetarianinem nie wystarcza; niektóre zwierzęta też
są wegetarianami. Gdy jednak wzniesiemy się na poziom wyższy niż wegetarianizm
i będziemy jedli tylko prasadam, jedzenie pomoże nam w osiągnięciu
celu ludzkiego życia – w rozbudzeniu oryginalnego związku duszy z Bogiem.
W Bhagavad-gicie Pan Kryszna mówi, że ten, kto spożywa pokarm, który nie
został najpierw ofiarowany Bogu, będzie cierpiał z powodu następstw karmy.
Jak przygotowywać i ofiarowywać pożywienie
Zanim kupimy produkty, z których później przygotujemy pożywienie, musimy
wiedzieć, co możemy ofiarować, a czego nie.
Mówi o tym Pan Kryszna w pismach wedyjskich. Przyjmuje On potrawy
z warzyw, produktów mlecznych, owoców, orzechów i ziarna. Nie można
ofiarowywać Mu mięsa, ryb i jajek. Zabronione są także niektóre produkty
wegetariańskie, jak np. czosnek i cebula. (Zastąpić je może asafetida,
dostępna w niektórych sklepach). To samo dotyczy kawy czy herbaty
z zawartością kofeiny. Jeśli lubisz te napoje, to używaj kawy
bezkofeinowej oraz herbat ziołowych lub owocowych.
Robiąc zakupy bądź świadom tego, że niektóre produkty mogą zawierać mięso, ryby
czy jajka pod różnymi postaciami. Stąd też zanim dokonasz zakupu jakiegoś
produktu, uważnie zapoznaj się z jego składem. Na przykład niektóre
jogurty i śmietany zawierają żelatynę; którą otrzymuje się z rogów,
kopyt i kości zabitych zwierząt. Upewnij się też, że ser, który kupujesz,
nie zawiera podpuszczki (enzymu uzyskiwanego z żołądków zabitych cieląt).
Jeśli nie możesz tego sprawdzić, zachowaj ostrożność. Dobrym rozwiązaniem
byłoby robienie sera samemu.
Należy unikać pożywienia, które przygotowane było przez niebhaktów. Subtelne
prawa natury działają w taki sposób, że nie tylko czynności kucharza
podczas gotowania, ale także stan jego świadomości wpływają na jedzenie, które
przygotowuje. Tak więc za pośrednictwem pożywienia kucharz wywiera wpływ na
twoją świadomość. Działa to na podobnej zasadzie, jak w przypadku artysty,
który poprzez swe dzieło wpływa na widza. Jeśli zatem spożywasz pokarm
przygotowany przez niebhaktę, np. pracownika jakiegoś zakładu gastronomicznego,
to z pewnością wchłoniesz pewną dozę materializmu i karmy. Dlatego
w miarę możliwości należy używać jedynie świeżych, jak najmniej
przetworzonych, naturalnych produktów.
Przy gotowaniu najważniejsza jest czystość. Nie można ofiarować Bogu czegoś, co
nie jest czyste. Stąd też wymóg utrzymywania w kuchni wzorowego porządku.
Zanim wejdziesz do kuchni, zawsze dokładnie umyj ręce. Nie próbuj potraw, które
gotujesz, jako że przyrządzasz posiłek dla przyjemności Kryszny, a nie dla
siebie. Niewielką ilość każdej z ugotowanych potraw nałóż na talerz czy
tacę przeznaczone specjalnie dla Kryszny; nikt oprócz Pana nie powinien jeść
z tych talerzy. Najprostszym sposobem ofiarowania pożywienia jest po
prostu modlenie się: "Panie, przyjmij, proszę, to pożywienie" i trzykrotne
powtórzenie następujących mantr (w trakcie dzwoni się dzwoneczkiem):
1. Modlitwa do Śrila Prabhupady:
nama om visnu-padaya krsna-presthaya bhu-tale
śrimate bhaktivedanta-svamin iti namine
namas te sarasvate deve gaura-vani-pracarine
nirviśesa-śunyavadi-paścatya-deśa-tarine
"Kłaniam się z szacunkiem Śri Śrimad A.C. Bhaktivedancie Swamiemu
Prabhupadzie, który jest bardzo drogi Panu Krysznie, ponieważ przyjął
schronienie u Jego lotosowych stóp. Składam pokłon tobie, mistrzu duchowy,
sługo Bhaktisiddhanty Sarasvati Goswamiego. Łaskawie szerzysz misję
Caitanyadevy i wyzwalasz zachodnie kraje przesiąknięte impersonalizmem
i filozofią pustki".
2. Modlitwa do Pana Caitanyi:
namo maha-vadanyaya krsna-prema-pradaya te
krsnaya krsna-caitanya-namne gaura-tvise namah
"O najbardziej wspaniałomyślna inkarnacjo! Ty jesteś samym Kryszną, który
pojawił się jako Śri Kryszna Caitanya Mahaprabhu. Masz złotawy kolor Śrimati
Radharani i wszędzie rozdajesz miłość do Kryszny. Z szacunkiem
kłaniam się Tobie"
3. Modlitwa do Pana Kryszny:
namo brahmanya-devaya go-brahmana-hitaya ca
jagad-dhitaya krsnaya govindaya namo namah
"Kłaniam się z szacunkiem Panu Krysznie, który jest Bóstwem
wielbionym przez wszystkich braminów, który jest życzliwy krowom
i braminom, i który jest dobroczyńcą całego świata. Składam pokłon
Bogu, Najwyższej Osobie, znanemu jako Kryszna i Govinda".
Pamiętaj, że prawdziwym celem przygotowania i ofiarowania Panu pożywienia
jest okazanie Mu oddania i wdzięczności. Kryszna przyjmuje twoje oddanie,
a nie fizyczne składniki, które ofiarowujesz. Bóg jest kompletny sam
w sobie – niczego nie potrzebuje – ale ponieważ jest niezwykle łaskawy,
pozwala nam ofiarować sobie pożywienie, abyśmy mogli rozbudzić w swym
sercu miłość do Niego.
Po trzykrotnym powtórzeniu każdej z tych modlitw odczekaj przynajmniej
pięć minut, aby pozwolić Krysznie przyjąć to, co dla Niego przygotowałeś.
Ofiarowanie zakończ modlitwą do Śrila Prabhupady. Następnie przełóż potrawy
z talerza Kryszny i umyj naczynia oraz sztućce, których użyłeś do
ofiarowania. Teraz ty i twoi goście możecie zasiąść do prasadam. Spróbuj
docenić duchową wartość pożywienia. Pamiętaj, że ponieważ Kryszna je przyjął,
nie jest ono różne od Niego, tak więc gdy je spożywasz, oczyszczasz się.
Za sprawą łaski Pana to, co ofiarowujesz na ołtarzu, staje się prasadam.
Kwiaty, kadzidło, woda, pożywienie – wszystko, co ofiarowujesz Panu dla Jego
przyjemności – zostaje uduchowione. Powinieneś zatem nie tylko traktować
ofiarowane składniki z najgłębszym szacunkiem, ale także rozdawać je innym.
Rozdawanie prasadam jest istotną częścią procesu czczenia Bóstw.
Codzienne życie: cztery zasady
Kto naprawdę chce czynić postęp w świadomości Kryszny, musi unikać
następujących czterech grzesznych czynności:
1. Jedzenia mięsa, ryb i jajek. Pożywienie to przesiąknięte jest pasją
i ignorancją, dlatego też nie można ofiarować go Panu. Osoba jedząca te
rzeczy bierze udział w zadawaniu gwałtu bezradnym zwierzętom i w ten
sposób zatrzymuje swój postęp duchowy.
2. Hazardu. Hazard w nieunikniony sposób wywołuje w nas niepokój oraz
zwiększa chciwość, zazdrość i gniew.
3. Stosowania środków odurzających i używek. Narkotyki, alkohol,
papierosy, a także napoje i inne produkty spożywcze zawierające
kofeinę otępiają umysł, nadmiernie pobudzają zmysły i uniemożliwiają
zrozumienie czy przestrzeganie zasad bhakti-jogi.
4. Nielegalnego seksu. Dotyczy to wszelkich stosunków seksualnych poza
małżeństwem, jak również w małżeństwie, jeśli nie mają na celu prokreacji.
Uprawianie seksu dla przyjemności zmusza do utożsamiania się z ciałem
i trzyma z dala od świadomości Kryszny. Pisma objawione mówią, że
seks jest najpotężniejszą z sił, które wiążą nas w świecie
materialnym. Osoba pragnąca postępu w świadomości Kryszny powinna
zminimalizować życie seksualne lub całkowicie je porzucić.
Pełnienie praktycznej służby oddania
Każdy musi wykonywać jakąś pracę, ale jeśli pracuje tylko dla siebie, dotkną go
następstwa tego działania. Pan mówi w Bhagavad-gicie (3.9): "Pracę
należy wykonywać jako ofiarę dla Visnu (Kryszny). W przeciwnym razie
przywiązuje nas ona do świata materialnego".
Nie musisz zmieniać zawodu – chyba że pracując wykonujesz jakieś grzeszne
czynności, jak to jest w przypadku rzeźnika czy kelnera. Jeśli jesteś
pisarzem, pisz dla Kryszny; jeśli jesteś artystą, twórz dla Kryszny; jeśli
pracujesz jako sekretarz czy sekretarka, pisz na maszynie dla Kryszny. Gdy masz
wolny czas, możesz pomagać w świątyni. Możesz również ofiarować część
owoców swej pracy, oddając pewien procent zarobków świątyni, aby pomóc
w jej utrzymaniu i w propagowaniu świadomości Kryszny. Niektórzy
bhaktowie mieszkający poza świątynią kupują książki traktujące
o świadomości Kryszny i rozprowadzają je wśród przyjaciół
i znajomych, lub też wykonują różne prace w świątyni. Bhaktowie często
spotykają się w domach, gdzie śpiewają, czczą Bóstwa i studiują
książki. Skontaktuj się z najbliższą świątynią, aby dowiedzieć się, czy są
takie programy w pobliżu twego miejsca zamieszkania.
Dodatkowe zasady służby oddania
W służbie oddania istnieje wiele innych praktyk, które pomagają
w rozwijaniu świadomości Kryszny. Poniżej wymieniamy dwie szczególnie
istotne:
Studiowanie literatury. Śrila Prabhupada poświęcił sporo czasu na tłumaczenie
i objaśnianie książek, np. Śrimad-Bhagavatam
i Bhagavad-gity. Słuchanie (lub też czytanie) słów
samozrealizowanego nauczyciela jest podstawową zasadą życia duchowego.
Przeznacz zatem codziennie trochę czasu na czytanie książek Śrila Prabhupady.
Przebywanie w towarzystwie bhaktów. Ruch Hare Kryszna został założony
przez Śrila Prabhupadę po to, by dać ludziom możliwość obcowania
z wielbicielami Pana. Jest to najlepszy sposób na rozwinięcie wiary
w proces świadomości Kryszny i nabranie entuzjazmu w służbie
oddania. I na odwrót – utrzymywanie zażyłych stosunków z niewielbicielami
spowalnia postęp duchowy. Staraj się więc odwiedzać najbliższy ośrodek ruchu
tak często, jak to możliwe.
Podsumowanie
Piękno świadomości Kryszny polega na tym, że możesz jej wziąć tyle, na ile
jesteś gotowy. Sam Kryszna obiecuje w Bhagavad-gicie (2.40): "Wysiłek
ten nie pójdzie na marne, a mały postęp na tej ścieżce chroni od
największego niebezpieczeństwa". Zastosuj więc świadomość Kryszny
w codziennym życiu, a z pewnością odniesiesz korzyść.
Hare Kryszna!