Rozdział 24

Spełnienie starożytnych przepowiedni

Mało znany jest fakt, że Śrimad-Bhagavatam – spisane ponad pięć tysięcy lat temu – zawiera zdumiewająco dokładne przepowiednie dotyczące współczesności. Omawiając stan dzisiejszego społeczeństwa podczas wykładu wygłoszonego latem 1974 roku w świątyni w Los Angeles Śrila Prabhupada przytacza wersety pochodzące z Księgi Dwunastej tego dzieła.

tataś canudinam dharmah
satyam śaucam ksama daya
kalena balina rajan
nanksyaty ayur balam smrtih

"Drogi królu, moc działania czasu sprawi, że z każdym dniem zanikać będzie religia, prawdomówność, czystość, zdolność przebaczania, miłosierdzie i siła cielesna; skracać się będzie długość życia i osłabiać pamięć" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.1).

Ta charakterystyka wieku Kali (obecnego wieku kłótni i hipokryzji) pochodzi z Księgi Dwunastej Śrimad-Bhagavatam. Bhagavatam zostało spisane pięć tysięcy lat temu, zanim rozpoczął się wiek Kali, i przepowiada wiele rzeczy, jakie zdarzą się w przyszłości. Uznajemy je za pismo objawione (śastra). Ten, kto spisuje pismo objawione (śastra-kara), musi być wyzwolony, gdyż tylko taka osoba zna przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Śrimad-Bhagavatam zapowiedziało pojawienie się Pana Buddy oraz Pana Kalki. (Kalki zstąpi pod koniec wieku Kali.) Wspomina też o Panu Caitanyi. Wynika stąd, iż autor Bhagavatam znał przeszłość, teraźniejszość i przyszłość (tri-kala-jna) i dlatego mógł z wielką dokładnością opisać mające nastąpić wydarzenia.

W wersecie, który przytoczyliśmy na początku, Śukadeva Goswami wymienia główne symptomy wieku Kali. Tataś canudinam. W miarę jego trwania stopniowo zanikać będzie religia (dharma), prawdomówność (satyam), czystość (śaucam), zdolność przebaczania (ksama), miłosierdzie (daya). Skróci się długość życia (ayuh), zmniejszy siła cielesna (balam) i osłabi pamięć (smrti).

Oprócz wieku Kali istnieją inne wieki. W wieku Satya, trwającym milion osiemset tysięcy lat, ludzie żyli po sto tysięcy lat. Kolejny wiek, Treta, trwał milion dwieście tysięcy lat, a długość życia wynosiła dziesięć tysięcy lat. Innymi słowy, uległa dziesięciokrotnemu skróceniu. W wieku Dvapara, trwającym osiemset tysięcy lat, długość życia ludzkiego ponownie skróciła się dziesięciokrotnie i wynosiła tysiąc lat. W obecnym wieku, wieku Kali, możemy żyć najwyżej sto lat, choć w praktyce zdarza się to bardzo rzadko. Zobaczcie tylko. Życie ludzkie skróciło się ze stu tysięcy lat do zaledwie siedemdziesięciu. I nadal będzie się skracać, aż do momentu, w którym dwudziesto- czy trzydziestoletnie osoby uważane będą za starców.

Śrimad-Bhagavatam przepowiada osłabienie pamięci. W dzisiejszych czasach ludzie faktycznie nie odznaczają się najlepszą pamięcią. Mogą słuchać czegoś codziennie, a mimo to zapominają o tym. Zmniejsza się siła cielesna. Sami dobrze Wiecie, że wasi dziadkowie czy ojcowie byli silniejsi od was. Długość życia ulega więc skróceniu, osłabia się pamięć, zmniejsza siła cielesna, a zapowiedź tego wszystkiego znajdziemy w Śrimad-Bhagavatam.

Kolejną cechą wieku Kali jest prawie całkowity zanik religii. Religia nikogo już nie obchodzi. Zamyka się kościoły. Budynek, w którym się znajdujemy, był kiedyś kościołem. Sprzedano go, gdyż ludzie przestali do niego przychodzić. W Australii kupujemy właśnie inny, bardzo duży kościół. W Londynie widziałem dziesiątki świecących pustkami kościołów. Nie inaczej jest w Indiach. Ważne świątynie nadal funkcjonują, ale zamknięto wiele pomniejszych, które zamieniły się w siedliska psów. Religia więc zanika.

To samo dotyczy prawdomówności, czystości oraz zdolności do przebaczania. Kiedyś ludzie wybaczali innym. Arjuna doznał wielu krzywd od swych wrogów, a mimo to przed bitwą na Kuruksetrze prosił Krysznę, by pozwolił mu opuścić pole walki, gdyż nie chciał ich zabijać. Dzisiaj zaś ludzie gotowi są zabijać z racji niewielkiej zniewagi. Zanikło miłosierdzie. Wielu nie reaguje, nawet jeśli w ich obecności morduje się człowieka. Takie rzeczy już się zdarzają. Religia, prawdomówność, czystość, zdolność do przebaczania, miłosierdzie, długość życia, siła cielesna oraz pamięć mają się coraz gorzej. Ich degradacja nadal będzie postępować. Świadczy to o przemożnym wpływie wieku Kali.

Vittam eva kalau nrnam janmacara-gunodayah. "W wieku Kali oceniać się będzie człowieka i jego pozycję na podstawie jego bogactwa" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.2). Kiedyś pozycja zależała od czyjegoś duchowego zaawansowania. Na przykład bramini szanowani byli z racji posiadanej wiedzy o Brahmanie, Najwyższym Duchu. Teraz nie sposób spotkać prawdziwego bramina. Ludzie tytułują się braminami na mocy pochodzenia. Wcześniej pochodzenie również się liczyło, ale zasadniczy wpływ na ocenę człowieka miało jego postępowanie. Ktoś urodzony w rodzinie braminów czy ksatriyów musiał wykazać się cechami bramina czy ksatriyi. Do obowiązków władcy należało zaś dopilnowanie, by nikt nie podawał się za kogoś, kim nie był. Innymi słowy, człowiek zdobywał sobie uznanie kulturą oraz wykształceniem. W dzisiejszych czasach vittam eva kalau nrnam. Wszystko jest w zasięgu ręki, jeśli macie pieniądze. Zdobędziecie szacunek, nawet będąc niskiego pokroju ludźmi. Kultura, wiedza i wykształcenie już się nie liczą. Oto wiek Kali.

Dharma-nyaya-vyavasthayam karanam balam eva hi. "Religia i sprawiedliwość będą naginane do własnych potrzeb" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.2). Wszystko będzie się działo po myśli wpływowych ludzi. Największy bezbożnik zdobędzie świadectwo religijności. Wystarczy, że przekupi kapłana. Cechy charakteru przestaną się liczyć; o charakterze stanowić będą pieniądze. Dalej: dam-patye 'bhirucir hetur mayaiva vyavaharike. "Małżeństwa będą zawierane w oparciu o chwilowe uczucie, a powodzenie w interesach zapewnić sobie będzie można uciekając się do oszustwa" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.3). Decyzja o małżeństwie zapada, kiedy chłopiec podoba się dziewczynie, a dziewczyna chłopcu (abhiruci), po czym spada na nich nieszczęście – rozwód pół roku po ślubie. Dzieje się tak, gdyż pobrali się kierowani przelotnym uczuciem, a nie głębszym zrozumieniem.

Dawniej, przynajmniej w Indiach, nie zawierano małżeństw w oparciu o sympatie chłopca i dziewczyny. O małżeństwie decydowali rodzice. Ja sam zostałem ożeniony przez rodziców w czasach nauki w college'u i nawet nie znałem przyszłej żony. Innym przykładem jest pierwszy prezydent Indii, dr Rajendra Prasad. W swej autobiografii napisał, że zawarł związek małżeński w wieku ośmiu lat. Mój teść ożenił się jako jedenastoletni chłopiec; moja teściowa miała wtedy siedem lat. W Indiach dochodziło do małżeństwa po uprzedniej analizie horoskopów, które miały wykazać, czy związek konkretnych osób daje szansę na szczęśliwe życie. W uświęconym tym sposobem małżeństwie mąż i żona żyją szczęśliwie i spokojnie, pomagając sobie nawzajem czynić postęp w życiu duchowym. Dzięki temu mogą wrócić do domu, do Boga. Nie powinno być tak, że chłopiec i dziewczyna swobodnie ze sobą obcują, biorą ślub, jeśli się sobie spodobają, po czym ona lub on odchodzi... Tego typu związki nie były aprobowane. Lecz zgodnie ze słowami Bhagavatam, w wieku Kali małżeństwa będą zawierane w oparciu o wzajemną sympatię, to wszystko. Sympatia w jednej chwili oznacza awersję w następnej. Tak się dzieje. Małżeństwo oparte na sympatii pozbawione jest wartości.

Stritve pumstve ca hi ratir vipratve sutram eva hi. "Mąż i żona będą ze sobą dopóty, dopóki nie znudzą się sobie jako partnerzy seksualni, a bramini będą rozpoznawani jedynie po świętej nici" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.3). Bramini noszą uświęconą nić. W obecnych czasach ludzie myślą, że sam fakt posiadania takiej nici czyni ich braminami. Mimo postępowania właściwego raczej zjadaczom psów (candala) nadal mienią się braminami. Nie rozumieją, że bycie braminem pociąga za sobą wiele obowiązków. Nić za dwa centy z nikogo jeszcze nie czyni bramina. Stritve pumstve ca hi ratih. Mąż i żona pozostaną razem tak długo, jak długo będą się sobie podobać. Sympatia zaś osłabnie, kiedy wystąpią trudności w pożyciu seksualnym.

Avrttya nyaya-daurbalyam panditye capalam vacah. "Pozbawieni pieniędzy nie będą mogli liczyć na sprawiedliwość, a kto posiądzie umiejętność żonglerki słownej, zyska opinię uczonego" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.4). Dzisiaj można kupić korzystny dla siebie wyrok dając łapówkę sędziemu. Bez pieniędzy nie ma czego szukać w sądach. Panditye capalam vacah. Wystarczy, że ktoś gładko się wyraża, aby ludzie uznali go za uczonego. Nie ma znaczenia, co mówi i czy ktoś go rozumie. [Imitując bełkot:] Aban gulakslena bugavad tugalad kulela gundulas, bla bla bla... Jeśli będziecie wyrażać się w ten sposób, nikt was nie zrozumie. [Śmiech.] Mimo to będą o was mówić: "Spójrzcie tylko, jaki to uczony człowiek". [Śmiech.] Tak się dzieje. Wielu niegodziwców pisze książki, lecz jeśli spytać ich o wyjaśnienie, powiedzą, że nie da się tego wytłumaczyć.

Następny werset w Śrimad-Bhagavatam (12.2.5) mówi:

anadhyataivasadhutve
sadhutve dambha eva tu
svikara eva codvahe
snanam eva prasadhanam

"Bieda będzie uważana za coś haniebnego, a hipokryta zyska miano pobożnego dzięki religijności na pokaz. Małżeństwa zawierane będą na podstawie umowy między dwojgiem ludzi, a sama kąpiel zastąpi właściwe oczyszczenie i dekorowanie ciała".

Po pierwsze: anadhyata. Biedak wzbudza pogardę. Inni pogardzają nim, gdyż nie zna on sztuki zdobywania pieniędzy bez przebierania w środkach. Dalej: svikara eva codvahe. Małżeństwa zawierane będą na podstawie umowy. Tak się dzieje i w waszym, i w moim kraju. Małżeństwo można zawrzeć w obecności pracownika urzędu stanu cywilnego po uiszczeniu opłaty. Wystarczy, że mężczyzna i kobieta wyrażą obopólną zgodę, po czym podpiszą odpowiedni dokument. Kiedyś kojarzeniem małżeństw zajmowali się rodzice. Wybierali córce czy synowi partnera po konsultacji z astrologiem, który potrafił przewidzieć przyszłość. Dzisiaj wystarczy svikara, obopólna zgoda.

Dure vary-ayanam tirtham lavanyam keśa-dharanam. "Wyprawa nad jakąś odległą rzekę będzie uznawana za pielgrzymkę. Ludzie zaś będą uważać się za pięknych z racji długich włosów" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.6). Spójrzcie tylko, jak doskonale Bhagavatam przepowiada przyszłość! "W wieku Kali wyznacznikiem piękna staną się długie włosy". Macie tego doświadczenie w swym kraju. Kto by się spodziewał, że ludziom będzie zależeć na długich włosach? A Śrimad-Bhagavatam właśnie o tym mówi. Keśa-dharanam. Keśa znaczy "długie włosy", a dharanam – "nosić". Kolejny symptom wieku Kali to dure vary-ayanam tirtham. Zapanuje opinia, że pielgrzymka oznacza daleką podróż. Na przykład mieszkańcy Kalkuty nie kąpią się w Gangesie przepływającym przez ich miasto. Wolą raczej pojechać do Hardwaru. A tymczasem Ganges i tu, i tam jest tą samą rzeką. Płynie przez Hardwar aż do Zatoki Bengalskiej. Ludzie jednak podejmują trud podróży do Hardwaru, gdyż Hardwar został uznany za miejsce pielgrzymek (tirtha). Każda religia ma miejsca, do których pielgrzymują jej wyznawcy. Muzułmanie mają Mekkę i Medynę, chrześcijanie Jerozolimę. Hindusi również myślą, że muszą udać się w daleką podróż do jakiegoś tirtha. Tymczasem tirthi-kurvanti tirthani. Tirtha to miejsce, gdzie przebywają święci. Pielgrzymka nie polega na przemierzeniu dziesięciu tysięcy mil, zanurzeniu się w wodzie i powrocie do domu.

Kolejne cechy wieku Kali to:

udaram-bharata svarthah
satyatve dharstyam eva hi
daksyam kutumba-bharanam
yaśo-'rthe dharma-sevanam

"Celem życia stanie się napełnienie żołądka, a zuchwałe słowa będą odpowiednikiem prawdy. Człowiek, który zdoła zapewnić utrzymanie rodzinie, będzie szanowany za swą biegłość, a czyjaś religijność będzie mierzona jego materialnymi dokonaniami" (Śrimad-Bhagavatam 12.2.6). Kto naje się do syta, będzie myślał, że zaspokoił wszystkie swe potrzeby. Satyatve dharstyam eva hi. Ludzie biegli w żonglerce słownej zyskają opinię prawdomównych. Dalej: daksyam kutumba-bharanam. Specjalne uznanie zdobędą ci, którym uda się utrzymać żonę i dzieci. Innymi słowy, zapewnienie bytu rodzinie będzie niezwykle trudne. Już tak jest. Utrzymanie żony i dwojga dzieci to nie lada kłopot. Dlatego ludzie unikają małżeństwa.

Kolejny werset (12.2.7) daje obraz tego, co nastąpi, kiedy jad wieku Kali zatruje wszystkich:

evam prajabhir dustabhir
akirne ksiti-mandale
brahma-vit-ksatra-śudranam
yo bali bhavita nrpah

Pozycja społeczna przestanie się liczyć. Nie będzie miało znaczenia, czy ktoś jest intelektualistą (bramin), przywódcą politycznym czy wojskowym (ksatriya), kupcem czy rolnikiem (vaiśya), robotnikiem (śudra) czy zjadaczem psów (candala). Prezydentem będzie ten, kto wygra wybory. Kiedyś jedynie ksatriyowie sprawowali władzę. W wieku Kali zaś nie ma ani braminów, ani ksatriyów. Teraz mamy demokrację. Każdemu, kto nie przebierając w środkach zdobędzie głosy wyborców, przyznana zostanie najwyższa pozycja w państwie, pozycja prezydenta. Dotyczy to nawet największych niegodziwców. Bhagavatam (12.2.8) charakteryzuje tego typu przywódców następująco:

praja hi lubdhai rajanyair
nirghrnair dasyu-dharmabhih
acchinna-dara-dravina
yasyanti giri-kananam

"Obywatele ciemiężeni przez bezlitosnych łotrów sprawujących władzę będą porzucać swych bliskich i posiadłości, by uciec w góry czy do lasu". Ludzie dochodzący do władzy na drodze głosowania są najczęściej chciwi (lubdhai rajanyaih). Zajmują się głównie zdzieraniem pieniędzy z obywateli (nirghrnair dasyu). Każdego roku rząd nakłada wysokie podatki, dochody rozdziela we własnym gronie, a tymczasem warunki życia obywateli wcale się nie poprawiają. Każdy rząd uprawia ten proceder. Z biegiem czasu ludzie poczują się tak zagrożeni, że zaczną porzucać rodziny oraz majątek i uciekać do lasu. Acchinna-dara-dravinah. To także już widzieliśmy.

Kaler dosa-nidhe rajan. Wady wieku Kali porównać można do oceanu. Gdybyście znaleźli się nagle w wodach Pacyfiku, nie wiedzielibyście, jak się uratować. Nawet świetny pływak byłby bez szans. Bhagavatam mówi o wieku Kali jako o oceanie wad. Występuje w nim tyle wynaturzeń, iż sytuacja zdaje się beznadziejna. Jest jednak pewne lekarstwo. Kirtanad eva krsnasya mukta-sangah param vrajet. Jeśli będziecie intonować imię. Kryszny – mantrę Hare Kryszna – pozbędziecie się zakażenia wpływem wieku Kali.

Dziękuję bardzo.