Inwokacja

om purnam adah purnam idam
purnat purnam udacyate
purnasya purnam adaya
purnam evavaśisyate

om – Doskonała Pełnia; purnam – doskonale pełna; adah – ta; purnam – doskonale pełny; idam – ten zjawiskowy świat; purnat – ze wszechdoskonałego; purnam – doskonała jednostka; udacyate – powstaje; purnasya – z Doskonałej Pełni; purnam – doskonale; adaya – będąc odjęta; purnam – w doskonałej równowadze; eva – nawet; avaśisyate – pozostaje.

Bóg, Najwyższa Osoba, jest doskonały i pełny sam w sobie. Jako że jest całkowicie doskonały, wszelkie Jego emanacje, takie jak ten zjawiskowy świat, są idealnie wyposażonymi, doskonałymi pełniami. Cokolwiek powstaje z Doskonalej Pełni, samo też jest pełne. Bóg jest Doskonałą Pełnią, dlatego – chociaż emanuje z Niego tyle doskonałych pełni – pozostaje On w doskonałej równowadze.

Doskonała Pełnia, czyli Najwyższa Prawda Absolutna, to pełny Bóg, Najwyższa Osoba. Realizacja bezosobowego Brahmana czy Paramatmy (Nadduszy) jest niepełną realizacją Absolutnej Pełni. Bóg, Najwyższa Osoba, jest sac-cid-ananda vigraha. Realizacja bezosobowego Brahmana to realizacja Jego aspektu sat (wieczności), realizacja Paramatmy to z kolei realizacja Jego aspektów sat i cit (wiedzy). Dopiero realizacja Boga jako Najwyższej Osoby jest realizacją wszystkich Jego transcendentalnych aspektów – sat, cit i ananda (szczęścia). Kiedy ktoś osiąga zrozumienie Najwyższej Osoby, realizuje te aspekty. Prawdy Absolutnej w ich pełni. Słowo vigraha znaczy "postać, forma". Doskonała Pełnia nie jest pozbawiona formy. Gdyby nie miała formy, czy też gdyby brakowało jej jakiegokolwiek innego aspektu obecnego w stworzeniu powstałym z niej samej, nie mogłaby być doskonała. Doskonała Pełnia musi zawierać w sobie wszystko, co mieści się w naszym doświadczeniu oraz wszystko, co wykracza poza nie. Inaczej nie moglibyśmy uznać ją za doskonałą.

Doskonała Pełnia, czyli Bóg, Najwyższa Osoba, ma potężne moce – każda z nich równie doskonała jak On sam. Wynika stąd, że ten zjawiskowy świat także jest pełny sam w sobie. Ze zrządzenia Najwyższego Pana dwadzieścia cztery elementy, których tymczasowym przejawieniem jest materialny wszechświat, tworzą wszystko, co potrzebne do jego powstania i trwania. Żaden inny byt we wszechświecie nie musi czynić żadnego dodatkowego wysiłku w celu jego utrzymania. Wszechświat funkcjonuje w swej własnej skali czasu, wyznaczonej energią Doskonałej Pełni, a kiedy przeznaczony mu czas się dopełnia, całe tymczasowe przejawienie podlega unicestwieniu pod całkowitą kontrolą Doskonałej Pełni.

Małe całkowite jednostki (żywe istoty) zostały wyposażone we wszystko, co potrzebne do zrealizowania Doskonałej Pełni. Jedynym powodem, dla którego żywa istota doświadcza niepełności pod jakimkolwiek względem, jest jej niepełna wiedza o Doskonałej Pełni. W ludzkiej formie życia w najwyższym stopniu przejawia się świadomość żywej istoty. Zanim żywa istota uzyska tę formę, musi wznosić się poprzez 8 400 000 gatunków życia w cyklu narodzin i śmierci. Jeżeli w życiu ludzkim żywa istota, która ma wtedy pełną świadomość, nie wykorzysta tej szansy i nie zrealizuje swej pełni w związku z Doskonałą Pełnią, prawa natury zmuszą ją do ponownego przejścia przez cykl ewolucyjny w kole narodzin i śmierci.

Nieświadomi, że natura wyposażona została już we wszystko, co potrzebne do naszego utrzymania, usiłujemy wykorzystywać jej zasoby, aby cieszyć się tzw. pełnią życia, czyli zadowalać zmysły. Żywa istota nie może jednak cieszyć się życiem, dopóki nie nawiąże kontaktu z Doskonałą Pełnią. Życie wypełnione zadowalaniem zmysłów to tylko zwodniczy miraż. Ręka jest całkowitą jednostką tak długo, jak długo jest częścią całego ciała. Odcięta od niego, może wyglądać jak ręka, lecz faktycznie nie jest zdolna do pełnienia żadnej z funkcji ręki. Na podobnej zasadzie żywe istoty są integralnymi cząstkami Doskonałej Pełni i kiedy odetną się od niej, tracą własną pełnię, a to złudzenie pełni, jakie im pozostaje, nie może dać całkowitego zadowolenia.

Człowiek żyje pełnią życia tylko i wyłącznie wtedy, gdy poświęca je służbie dla Doskonałej Pełni. Wszelkie inne służby w tym świecie – na niwie społecznej, politycznej, międzynarodowej czy nawet międzyplanetarnej – pozostaną niepełne, jak długo nie będą związane z Doskonałą Pełnią. Kiedy wszystko jest połączone z Doskonalą Pełnią, jej integralne cząstki także osiągają pełnię.