C-9 - Rozdział  VI

 

Upadek Saubhari Muniego

 

 

Streszczenie rozdziału.

 

    Przedstawiwszy potomków Maharajy Ambarisy, Śukadeva Gosvami opisał wszystkich królów od Śaśady do Mandhaty i przy tej okazji opowiedział też, w jaki sposób wielki mędrzec Saubhari poślubił córki Mandhaty.

    Maharaja Ambarisa miał trzech synów o imionach Virupa; Ketuman i Śambhu. Synem Virupy był Prsadaśva, ojciec Rathitary. Rathitara nie miał synów, ale gdy poprosił o przysługę wielkiego mędrca Angirę, ten spłodził kilku synów w łonie jego żony. Synowie ci stali się dynastią Angiry Rsiego i Rathitary.

    Synem Manu był Iksvaku, który miał stu synów. Najstarszymi spośród nich byli Vikuksi, Nimi i Dandaka. Synowie Maharajy Iksvaku zostali królami różnych części świata. Z powodu naruszenia zasad i nakazów ofiarnych, jednego z tych synów, o imieniu Vikuksi, wygnano z królestwa. Maharaja Iksvaku, dzięki łasce Vasisthy i mocy yogi mistycznej, osiągnął wyzwolenie po opuszczeniu swego materialnego ciała. Po śmierci Maharajy Iksvaku jego syn Vikuksi powrócił i zaopiekował się królestwem. Spełniał on różnego rodzaju ofiary i w ten sposób zadowolił Najwyższą Osobę Boga. Później Vikuksi zasłynął jako Śaśada:

    Syn Vikuksiego walczył z demonami z ramienia półbogów, i ze względu na swoją wartościową służbę zasłynął jako Puranjaya, Indravaha i Kakutstha. Synem Puranjayi był Anena, synem Aneny był Prthu, a snem Prthu – Viśvagandhi. Viśvagandhi był ojcem Candry, synem Candry był Yuvanaśva, a jego synem był Śravasta, który zbudował Śravasti Puri. Śravasta był ojcem Brhadaśvy. Syn Brhadaśvy, Kuvalayaśva, zabił demona zwanego Dhundhu i tak oto zasłynął jako Dhundhumara" "ten, który zabił Dhundhu". Zabójca Dhundhu miał synów Drdhaśvę, Kapilaśvę i Bhadraśvę. Miał także tysiące innych synów, ale spalili się oni na popiół w ogniu emanującym z Dhundhu. Synem Drdhaśvy był Haryaśva, ojciec Nikumbhy. Synem Nikumbhy był Bahulaśva, a synem Bahulaśvy był Krśaśva. Krśaśva miał syna Senajita, który był ojcem Yuvanaśvy.

    Yuvanaśva poślubił sto żon, ale nie miał żadnego syna i dlatego udał się do lasu. W lesie mędrcy spełnili w jego imieniu ofiarę znaną jako Indra-yajna. Jednak pewnego razu król poczuł w lesie tak wielkie pragnienie, że wypił wodę przeznaczoną do spełnienia yajni. Wskutek tego, po pewnym czasie, z prawej strony jego brzucha pojawił się syn. Syn ten, który był bardzo piękny, zaczął płakać, chcąc mleka z piersi, i Indra dał mu do ssania swój wskazujący palec. Wskutek tego dziecko to znane jest jako Mandhata. Z biegiem czasu Yuvanaśva osiągnął doskonałość przez spełnianie wyrzeczeń.

    Następnie Mandhata został cesarzem i władał Ziemią, która składa się z siedmiu wysp. Ten potężny król napawał wielkim strachem złodziei i oszustów i dlatego znany był jako Trasaddasyu, co znaczy "ten, który jest straszny dla złodziei i oszustów". Mandhata spłodził synów w łonie swojej żony, Bindumati. Synami tymi byli Purukutsa, Ambarisa i Mucukunda. Ci trzej synowie mieli pięćdziesiąt sióstr, które zostały żonami wielkiego mędrca znanego pod imieniem Saubhari.

    W związku z tym Śukadeva Gosvami opisał historię Saubhari Muniego, który na skutek poruszenia zmysłów wywołanego przez rybę, upadł z platformy yogi i chcąc doznać przyjemności seksualnej, zapragnął poślubić wszystkie córki Mandhaty. Później Saubhari Muni bardzo tego żałował. Przyjął zatem porządek vanaprasthy, oddawał się bardzo srogim wyrzeczeniom i w ten sposób osiągnął doskonałość. Śukadeva Gosvami opisał także, w jaki sposób osiągnęły doskonałość żony Saubhari Muniego.

 

09.06.01   Śukadeva Gosvami powiedział: O Maharajo Pariksicie, Ambarisa miał trzech synów o imionach Virupa, Ketuman i Śambhu Z Virupy narodził się syn zwany Prsadaśvą, a synem Prsadaśvy był Rathitara.

 

09.06.02   Rathitara nie miał synów i dlatego poprosi wielkiego mędrca Angirę, by spłodził dla niego synów. Tak poproszony, Angira spłodził synów w łonie żony Rathitary. Wszyscy ci synowie narodzili się z mocami bramińskimi.

 

09.06.02   Znaczenie:      W czasach wedyjskich, gdy mężczyzna o niższym statusie społecznym chciał mieć lepsze potomstwo, wzywał innego mężczyznę, by spłodził synów w łonie jego żony: W takim wypadku kobietę porównuje się do pola uprawnego. Osoba posiadająca pole uprawne może zatrudnić kogoś innego, by wyprodukował z niego zboże, ale ponieważ ziarno pochodzi z ziemi, jest ono uznane za własność posiadacza ziemi. Podobnie, czasami pozwalano, by kobietę zapładniał ktoś inny niż jej mąż, ale narodzeni z niej synowie tyli uważani za synów jej męża. Tacy synowie nazywani byli ksetra-jata. Nie mając synów, Rathitara skorzystał z tej metody.

 

09.06.03   Narodziwszy się z łona żony Rathitary, wszyscy ci synowie byli znani jako dynastia Rathitary, ale ponieważ zrodzili się z nasienia Angiry, byli również znani jako dynastia Angiry. Wyróżniali się spośród całego potomstwa Rathitary, ponieważ ze względu na narodziny uznawano ich za braminów.

 

09.06.03   Znaczenie:      Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura wyjaśnia znaczenie słowa dvi-jatayah jako "kasta mieszana", co wskazuje na połączenie bramina i ksatriyi.

 

09.06.04   Synem Manu był Iksvaku. Gdy Manu kichał, z jego nozdrzy narodził się Iksvaku. Król Iksvaku miał stu synów, spośród których wyróżniającymi się byli Vikuksi, Nimi i Dandaka.

 

09.06.04   Znaczenie:      Według Śridhary Svamiego, chociaż Bhagavatam (9.1.11-12) uprzednio zaliczyło Iksvaku do dziesięciu synów, których Manu spłodził ze swą żoną Śraddhą, było to uogólnienie. Tutaj wyraźnie wyjaśniono, że Iksvaku narodził się po prostu z kichnięcia Manu.

 

09.06.05   Spośród tych stu synów, dwudziestu pięciu zostało królami zachodniej części Aryavarty, miejsca położonego między Himalajami a górami Vindhya. Kolejnych dwudziestu pięciu synów objęło pozycje królewskie we wschodniej Aryavarcie, a trzej główni synowie zostali królami części środkowej. Pozostali synowie objęli rządy w innych miejscach.

 

09.06.06   Obiaty, które ofiarowuje się przodkom w miesiącach: styczniu, lutym i marca, nazywane są astaka-śraddha Ceremonię śraddha przeprowadza się w okresie dwóch ciemnych tygodni miesiąca. Składając obiaty podczas tej ceremonii, Maharaja Iksvaku polecił swemu synowi Vikuksi, by natychmiast udał się do lasu i przyniósł trochę czystego mięsa.

 

09.06.07   Następnie syn Iksvaku, Vikuksi, udał się do lasu i zabił wiele zwierząt odpowiednich do tego, by ofiarować je jako obiaty. Ale będąc zmęczonym i głodnym, zapomniał się i zjadł zabitego przez siebie królika.

 

09.06.07   Znaczenie:      Jest rzeczą wiadomą, że ksatriyowie zabijali zwierzęta w lesie, gdyż mięso ich nadawało się do ofiarowania w szczególnego rodzaju yajnach. Ofiarowywanie obiat przodkom w ceremonii znanej jako śraddha jest także pewnego rodzaju yajną. W tej yajni ofiarowuje się mięso zdobyte w lesie na polowaniu. Jednakże w obecnym wieku, w Kali-yudze, tego rodzaju ofiary są zakazane. Powołując się na Brahma-vaivarta Puranę, Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział:

 

aśvamedham gavalambham    sannyasam pala-paitrkam

devarena sutotpattim    kalau panca vivarjayet

 

    "W tym wieku Kali zakazuje się pięciu czynności:

składania konia w ofierze,

składania krowy w ofierze,

przyjmowania sannyasy,

ofiarowywania przodkom oblacji z mięsa i

płodzenia dzieci w łonie żony brata."

Słowo pala-paitrkam, odnosi się do ofiarowania mięsa jako obiat dla przodków. Niegdyś ofiary takie były dozwolone, ale w tym wieku są zakazane. W tym wieku, w Kali-yudze, każdy jest ekspertem w polowaniu na zwierzęta, lecz większość ludzi jest śudrami, nie ksatriyami. Natomiast zgodnie z nakazami wedyjskimi, tylko ksatriyom wolno polować, podczas gdy śudrowie mogą jeść mięso po uprzednim ofiarowaniu kozy lub innego pomniejszego zwierzęcia przed bóstwem bogini Kali czy podobnych półbogów. Ogólnie rzecz biorąc, jedzenie mięsa nie jest całkowicie zabronione. Określone klasy ludzi mają pozwolenie na jedzenie mięsa, odpowiednio do różnych okoliczności i nakazów. Jednakże wszystkich obowiązuje ścisły zakaz jedzenia wołowiny. W Bhagavad-gicie Krsna osobiście mówi o go-raksyam, ochronie krów. Osoby żywiące się mięsem mają pozwolenie na spożywanie go odpowiednio do swoich różnych pozycji oraz wskazówek śastr. Nigdy jednak nie jest to mięso krowy. Krowy muszą mieć zapewnioną wszelką ochronę:

 

09.06.08   Vikuksi ofiarował pozostałości mięsa królowi Iksvaku, który prze kazał je Vasiscie w celu oczyszczenia. Lecz Vasistha natychmiast się zorientował, że Vikuksi zjadł już część mięsa. Zatem stwierdził, że nie nadawało się ono do użycia w ceremonii śraddha.

 

09.06.08   Znaczenie:      Nikt nie może kosztować tego, co przeznaczone jest do ofiarowania w yajni, zanim nie zostanie to ofiarowane Bóstwu. Zasada ta obowiązuje w naszych świątyniach. Nie można jeść żadnych potraw z kuchni, dopóki nie są ofiarowane Bóstwu. Jeśli coś zostanie wzięte przed ofiarowaniem Bóstwu, cały proces przygotowania potrawy jest zanieczyszczony i nie można jej już ofiarować. Osoby zaangażowane w wielbienie Bóstwa muszą zdawać sobie z tego sprawę, by mogły uchronić się przed popełnianiem obraz przy wielbieniu Bóstw.

 

09.06.09   Gdy król Iksvaku, tak oto poinformowany przez Vasisthę, dowiedział się o czynie swojego syna Vikuksi, niezmiernie się rozgniewał. Nakazał więc, by Vikuksi opuścił kraj, ponieważ naruszył zasady regulujące.

 

09.06.10   Otrzymawszy instrukcje od wielkiego i uczonego bramina Vasisthy – który mówił o Prawdzie Absolutnej – Maharaja Iksvaku rozwinął wyrzeczenie. Dzięki przestrzeganiu zasad obowiązujących yogina, z pewnością osiągnął najwyższą doskonałość po opuszczeniu swego materialnego ciała.

 

09.06.11   Po śmierci swego ojca, Vikuksi powrócił do kraju i został królem. Władał planetą Ziemią i spełniał różne ofiary, by zadowolić Najwyższą Osobę Boga. Później Vikuksi zasłynął jako Śaśada.

 

09.06.12   Synem Śaśady był Puranjaya, znany także jako Indravaha, a czasami jako Kakutstha. Posłuchaj proszę ode mnie o tym, jak otrzymał różne imiona, odpowiednio do różnych działań.

 

09.06.13   W dawnych czasach toczyła się wyniszczająca wojna pomiędzy półbogami a demonami. Półbogowie, poniósłszy porażkę, przyjęli Puranjayę na swego pomocnika i wówczas pokonali demony. Dlatego bohater ten znany jest jako Puranjaya, "ten, który podbił siedzibę demonów".

 

09.06.14   Puranjaya zgodził się zabić wszystkie demony pod warunkiem, że Indra będzie jego nosicielem. Indra, z powodu dumy, nie mógł przystać na tę propozycję, lecz później – na polecenie Najwyższego Pana, Visnu – Indra zgodził się i stał się wielkim bykiem, nosicielem Puranjayi.

 

09.06.15-16   Puranjaya, dobrze chroniony przez zbroję i pragnąc walki, podniósł transcendentalny łuk i bardzo ostre strzały, po czym – wielce wysławiany przez półbogów – wspiął się na grzbiet byka [Indry] i siadł na jego garbie. W związku z tym znam jest jako Kakutstha. Będąc upełnomocnionym przez Pana Visnu, który jest Duszą Najwyższą i Najwyższą Osobą, Puranjaya usiadł na wielkim byku i dlatego jest znany jako Indravaha. Otoczony przez półbogów, zaatakował położoną na zachodzie siedzib demonów.

 

09.06.17   Między demonami a Puranjayą wywiązała się walka. Zaprawdę, była tak zażarta, że słuchając o niej, włosy się jeżą. Wszystkie demony, które miały na tyle śmiałości, by stanąć przed Puranjayą, natychmiast, dzięki jego strzałom, wysłane zostały do siedziby Yamarajy.

 

09.06.18   Demony, które pozostały przy życiu, gdy reszta ich armii została zabita, bardzo szybko uciekły do swych domów, aby uratować się przed płonącymi strzałami, które przypominały płomienie zniszczenia następującego pod koniec milenium.

 

09.06.19   Gdy święty król Puranjaya pokonał nieprzyjaciół, oddał wszystko – łącznie z bogactwem i żonami wroga – Indrze, nosicielowi pioruna. Z tego właśnie względu zasłynął jako Puranjaya. Tak więc dzięki swym różnym czynom Puranjaya znany jest pod różnymi imionami.

 

09.06.20   Syn Puranjayi znany był jako Anena, synem Aneny był Prthu, ojciec Viśvagandhi. Synem Viśvagandhi był Candra, a synem Candry – Yuvanaśva.

 

09.06.21   Synem Yuvanaśvy był Śravasta, który wybudował miasto znane jako Śravasti Puri. Synem Śravasty był Brhadaśva, a jego synem - Kuvalayaśva. W ten sposób rozrastała się dynastia.

 

09.06.22   Chcąc zadowolić mędrca Utankę, wielce potężny Kuvalayaśva zabił demona o imieniu Dhundhu. Dokonał tego przy pomocy swych dwudziestu jeden tysięcy synów.

 

09.06.23-24   O Maharajo Pariksicie, z tej właśnie przyczyny Kuvalayaśva sławiony jest jako Dhundhumara ["zabójca Dhundhu"]. Jednakże wszyscy jego synowie, z wyjątkiem trzech, zostali spaleni na popiół przez ogień emanujący z ust Dhundhu. Przy życiu pozostali: Drdhaśva, Kapilaśva i Bhadraśva. Z Drdhaśvy narodził się syn o imieniu Haryaśva, ojciec sławionego Nikumbhy.

 

09.06.25   Synem Nikumbhy był Bahulaśva, synem Bahulaśvy był Krśaśva, synem Krśaśvy – Senajit, a synem Senajita – Yuvanaśva. Ponieważ Yuvanaśva nie miał synów, wycofał się z życia rodzinnego i udał się do lasu.

 

09.06.26   Chociaż Yuvanaśva udał się do lasu wraz z setką swych żon, wszyscy byli bardzo przygnębieni. Jednak mędrcy w lesie, będąc bardzo łaskawi dla króla, bardzo starannie i uważnie zaczęli spełniać Indra-yajnę, aby król mógł mieć syna.

 

09.06.26   Znaczenie:      Porządek życia vanaprastha można przyjąć wraz ze swą żoną, ale oznacza to całkowite wycofanie się z życia rodzinnego. Chociaż król Yuvanaśva i jego żony wycofali się z życia rodzinnego, ciągle byli przygnębieni, ponieważ nie miał on syna.

 

09.06.27   Pewnej nocy król poczuł pragnienie, więc wkroczył na arenę ofiarną i widząc, że wszyscy bramini spali, sam wypił uświęconą wodę przeznaczoną do wypicia dla jego żony.

 

09.06.27   Znaczenie:      Yajne spełniane przez braminów zgodnie z wedyjskimi obrzędami rytualnymi, są tak pełne mocy, że uświęcenie wody mantrami wedyjskimi może przynieść upragniony rezultat. W tym wypadku bramini uświęcili wodę, aby żona króla mogła wypić ją w czasie yajni, lecz przez zrządzenie opatrzności, król sam przybył tam w nocy i – będąc spragnionym – wypił wodę.

 

09.06.28   Gdy bramini obudzili się i zobaczyli, że naczynie na wodę jest puste, zaczęli pytać, kto wypił wodę przeznaczoną do zrodzenia dziecka.

 

09.06.29   Gdy bramini dowiedzieli się, że wodę wypił król, zainspirowany przez najwyższego kontrolera, wykrzyknęli wszyscy: "No cóż, prawdziwą mocą jest moc opatrzności! Nikt nie może przeciwdziałać mocy Najwyższego." W ten sposób złożyli Panu swoje pełne szacunku pokłony.

 

09.06.30   Później, gdy nadszedł właściwy czas, z dolnej prawej części brzucha króla Yuvanaśvy wyszedł syn, który posiadał wszystkie dobre cechy potężnego króla.

 

09.06.31   Chcąc dostać mleko z piersi dziecko płakało tak bardzo, że wszyscy bramini byli nadzwyczaj nieszczęśliwi. "Kto zaopiekuje się tym dzieckiem?", zapytali. Wtedy przybył Indra, którego czcili w tej yajni i pocieszył dziecko. Powiedział: "Nie płacz", po czym wsadził swój wskazujący palec do ust dziecka, mówiąc: "Możesz pić mnie".

 

09.06.32   Ponieważ Yuvanaśva, ojciec dziecka, otrzymał błogosławieństwo braminów, nie padł ofiarą śmierci. Po tym zajściu oddał się srogim wyrzeczeniom i w tym samym miejscu osiągnął doskonałość.

 

09.06.33-34   Mandhata, syn Yuvanaśvy, był przyczyną strachu dla Ravany oraz innych oszustów i złodziei wywołujących niepokój. O królu Pariksicie, ponieważ syn Yuvanaśvy budził w nich strach, znany był jako Trasaddasyu. Imię to nadał mu król Indra. Dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga syn Yuvanaśvy był tak potężny, że gdy został cesarzem, sam jeden władał całym światem, obejmującym siedem wysp.

 

09.06.35-36   Najwyższa Osoba Boga jest tożsamy z pomyślnymi aspektami wielkich ofiar, takimi jak: składniki ofiarne, intonowanie hymnów wedyjskich, zasady regulujące, dokonujący ofiary kapłani, rezultaty ofiary, arena ofiarna i czas ofiary. Znając zasady samorealizacji Mandhata wielbił usytuowaną transcendentalnie Duszę Najwyższą, Najwyższą Osobę Boga, Pana Visnu, który obejmuje wszystkich półbogów. Dał także ogromne dary braminom i tak spełnił yajnę dla oddania czci Panu.

 

09.06.37   Obszar, od miejsca, w którym jaśniejące słońce wschodzi na horyzoncie, do miejsca; w którym zachodzi; znany jest jako posiadłość sławnego Mandhaty, syna Yuvanaśvy.

 

09.06.38   Mandhata spłodził trzech synów w łonie Bindumati, córki Śaśabindu. Synami tymi byli Purukutsa, Ambarisa i wielki yogin-mistyk, Mucukunda. Ci trzej bracia mieli pięćdziesiąt sióstr. Wszystkie przyjęły na swego męża wielkiego mędrca o imieniu Saubhari.

 

09.06.39-40   Saubhari Rsi, zanurzony w wodzie rzeki Yamuny, oddawał się wyrzeczeniu, gdy ujrzał parę ryb zajętych sprawami seksualnymi. W ten sposób odczuł przyjemność życia seksualnego i powodowany tym pragnieniem udał się do króla Mandhaty i poprosił o jedną z córek króla w odpowiedzi na tę prośbę król rzek: "O braminie, którakolwiek z moich córek może wyjść za mąż za kogokolwiek, zgodnie z własnym wyborem."

 

09.06.39-40   Znaczenie:      Jest to początek opowiadania o Saubhari Rsim. Według Viśvanathy Cakravartiego Thakury, Mandhata był królem Mathury, a Saubhari Rsi oddawał się wyrzeczeniom, głęboko zanurzony w Yamunie. Gdy rsi poczuł pragnienie seksualne, wynurzył się z wody, udał się do króla Mandhaty i poprosił, aby jedna z córek króla została jego żoną.

 

09.06.41-42   Saubhari Muni pomyślał: Z powodu starczego wieku jestem teraz słaby. Posiwiały mi włosy, mam obwisłą skórę, a moja głowa bezustannie się trzęsie. Ponadto jestem yoginem. Dlatego kobiety mnie nie chcą. Ponieważ król odmówił, przemienię swe ciało w taki sposób, że będzie atrakcyjne nawet dla niebiańskich kobiet, nie mówiąc już o córkach ziemskich królów.

 

09.06.43   Następnie, gdy Saubhari Muni odzyskał młodość i piękno, goniec pałacowy zaprowadzi go do kwater, w których mieszkały księżniczki. Kwatery te były niezwykle bogate. Chociaż Saubhari Muni był jednym mężczyzną, wszystkie pięćdziesiąt księżniczek przyjęło go na swego męża.

 

09.06.44   Następnie księżniczki, oczarowane Saubhari Munim, porzuciły swój siostrzany związek i pokłóciły się między sobą., Każda z nich twierdziła: "Ten mężczyzna jest w sam raz odpowiedni dla mnie, a nie dla ciebie." W ten sposób doszło do wielkiej niezgody.

 

09.06.45-46   Ponieważ Saubhari Muni był ekspertem w doskonałym intonowaniu mantr, jego srogie pokuty przyniosły w rezultacie bogaty dom z szatami, ozdobami, właściwie ubranymi i przyozdobionymi sługami i służącymi, oraz ogrodami i różnorodnymi parkami, w których były jeziora z czystą wodą. W ogrodach, które pachniały różnorodnością kwiatów, szczebiotały ptaki i buczały pszczoły otoczone przez zawodowych śpiewaków. Dom Saubhari Muniego był bogato wyposażony w kosztowne łoża, ozdoby, miejsca do siedzenia i kąpieli. Były tam rozmaite rodzaje papki sandałowej; girlandy z kwiatów i smakowite potrawy. I tak oto, otoczony bogatymi parafernaliami, muni zaangażował się w życie rodzinne ze swymi licznymi żonami.

 

09.06.45-46   Znaczenie:      Saubhari Rsi był wielkim yoginem. Doskonałość yogi umożliwia osiągnięcie ośmiu rodzajów materialnych bogactw –

animy,

laghimy,

mahimy,

prapti,

prakamyi,

iśitvy,

vaśitvy i

kama-vasayity.

Dzięki swej doskonałości w yodze Saubhari Muni prezentował nadzwyczajną doskonałość materialnych uciech. Słowo bahv-rca znaczy "ekspert w intonowaniu mantr". Tak jak można osiągnąć materialne bogactwo przy pomocy zwykłych środków materialnych, podobnie można tego dokonać w sposób subtelny – poprzez mantry. Dzięki intonowaniu mantr Saubhari Muni zaaranżował materialne bogactwo, ale nie było to doskonałością życia. Jak zobaczymy, Saubhari Muni zdegustował się bardzo materialnym bogactwem, porzucił wszystko, po czym ponownie udał się do lasu jako vanaprastha i osiągnął ostateczny sukces. Materialne, zewnętrzne bogactwa mogą zadowolić tych, którzy nie są atma-tattva-vit – osoby nie znające duchowego znaczenia życia – ale nie inspiruje ono tych, którzy są atma-tattva-vit. Taką naukę możemy wyciągnąć z życia i czynów Saubhari Muniego.

 

09.06.47   Gdy Mandhata, król całego świata, obejmującego siedem wysp ujrzał domowe bogactwo Saubhari Muniego, był zdumiony. W ten sposób wyzbył się fałszywego prestiżu, którego przyczyną była pozycja cesarza świata.

 

09.06.47   Znaczenie:      Każdy jest dumny ze swej pozycji, ale tutaj mamy zdumiewające zdarzenie, w którym cesarz całego świata uznał się za pokonanego w każdym szczególe materialnego szczęścia przez bogactwo Saubhari Muniego.

 

09.06.48   W ten sposób Saubhari Muni doświadczał przyjemności zmysłowej w tym materialnym świecie, lecz wcale nie dawało mu to zadowolenia, tak jak ogień nie przestaje się palić, jeśli ciągle dolewa się do niego krople tłuszczu.

 

09.06.48   Znaczenie:      Materialne pragnienie jest niczym gorejący ogień. Jeśli stale dolewamy do ognia krople tłuszczu, będzie się on coraz bardziej zwiększał i nigdy nie wygaśnie. Dlatego też taktyka polegająca na próbie zaspokojenia materialnych pragnień przez spełnienie swych materialnych żądań, nigdy nie przyniesie sukcesu. We współczesnej cywilizacji wszyscy zaangażowani są w rozwój ekonomiczny; który jest inną metodą ciągłego kropienia tłuszczem materialnego ognia. Chociaż kraje zachodnie osiągnęły szczyt materialnej cywilizacji, ludzie nadał nie są zadowoleni. Prawdziwe zadowolenie przynosi świadomość Krsny. Potwierdza to Bhagavad-gita (5.29); w której Krsna mówi:

 

bhoktaram yajna-tapasam    sarva-loka-maheśvaram

suhrdam sarva-bhutanam    jnatva mam śantim rcchati

 

   "Osoba w pełni świadoma Mnie, znając Mnie jako ostateczny cel wszystkich ofiar i wyrzeczeń, Najwyższego Pana wszystkich planet i półbogów oraz przyjaciela i dobroczyńcę wszystkich żywych istot, osiąga pokój i wolność od wszelkich nieszczęść i cierpień materialnych." Dlatego trzeba przyjąć świadomość Krsny i robić w niej postęp przez właściwe przestrzeganie regulujących zasad. Wówczas będziemy mogli osiągnąć wieczne, pełne szczęścia życie w spokoju i wiedzy.

 

09.06.49   Upłynął pewien czas. Pewnego dnia, gdy Saubhari Muni – ekspert w intonowaniu mantr – siedział w odosobnionym miejscu, pomyślał o przyczynie swego upadku, którą było tylko to, że przypatrywał się życiu seksualnemu ryby.

 

09.06.49   Znaczenie:      Viśvanatha Cakravarti Thakura. wspomina, że Saubhari Muni upadł z platformy wyrzeczenia  na skutek vaisnava-aparadhy. Historia, która się za tym kryje, jest taka: gdy Garuda chciał zjeść rybę, Saubhari Muni niepotrzebnie otoczył ją swoją opieką. Ponieważ Garudzie nie udało się spełnić swego zamierzenia, Saubhari Muni z pewnością popełnił wielką obrazę wobec Vaisnavy. Z powodu vaisnava-aparadhy, obrazy wobec lotosowych stóp Vaisnavy, Saubhari Muni upadł ze swej wzniosłej pozycji mistycznej tapasyi. Nie należy zatem wstrzymywać działania Vaisnavy. Taka jest nauka, którą powinniśmy wyciągnąć z tego incydentu dotyczącego Saubhari Muniego.

 

09.06.50   Niestety! Oddawałem się wyrzeczenia – i to w głębinach wodnych – i przestrzegałem wszystkich zasad i nakazów spełnianych przez święte osoby, lecz utraciłem rezultaty moich długotrwałych wyrzeczeń po prostu w wyniku obcowania z życiem seksualnym ryby. Wszyscy powinni zwrócić uwagę na ten upadek i wyciągnąć z niego naukę.

 

09.06.51   Ten, kto pragnie wyzwolenia z materialnej niewoli; musi porzucić towarzystwo osób zainteresowanych życiem seksualnym i nie powinien angażować swych zmysłów w zewnętrzne działania [w patrzenie, słuchanie, rozmawianie, chodzenie itd.]. Należy zawsze przebywać w odosobnionym miejscu, całkowicie koncentrując swój umysł na lotosowych stopach nieograniczonego Osoby Boga, a jeśli ktoś w ogóle pragnie jakiegoś towarzystwa, powinien obcować z osobami o podobnym zaangażowaniu.

 

09.06.51   Znaczenie:      Saubhari Muni, formułując wniosek, który wyciągnął ze swego praktycznego doświadczenia, poucza nas, że osoby zainteresowane przedostaniem się na drugą stronę materialnego oceanu, muszą porzucić towarzystwo osób zainteresowanych życiem seksualnym i gromadzeniem pieniędzy. Doradza to także Śri Caitanya Mahaprabhu:

 

niskincanasya bhagavad-bhajanonmukasya

param param jigamisor bhava-sagarasya

sandarśanam visayinam atha yositam ca

ha hanta hanta visa-bhaksanato py asadhu

(Caitanya-candrodaya-nataka 8.27)

 

   "Niestety, dla osoby poważnie pragnącej przekroczyć materialny ocean i zaangażować się w transcendentalną miłosną służbę dla Pana bez materialnych motywacji, widok materialisty pochłoniętego zadowalaniem zmysłów i widok kobiety, która ma podobne zainteresowania, jest bardziej obrzydliwy niż dobrowolne wypicie trucizny."

    Ten, kto pragnie całkowitej wolności od materialnej niewoli, może zaangażować się w transcendentalną miłosną służbę dla Pana. Nie może on obcować z visayi – osobami materialistycznymi lub zainteresowanymi życiem seksualnym, Takim oto prostym językiem udzielono rady, by wzniosłe święte osoby unikały towarzystwa tych, którzy mają skłonności materialne. Śrila Narottama dasa Thakura poleca także, aby służyć acaryom, a jeśli ktoś chce żyć w towarzystwie innych, musi żyć w towarzystwie bhaktów (tandera carana sevi bhakta-sane vasa). Ruch świadomości Krsny tworzy wiele ośrodków tylko po to, by zwiększać liczbę bhaktów. Przez obcowanie z członkami takich ośrodków ludzie będą automatycznie tracili zainteresowanie sprawami materialnymi. Chociaż plan ten jest ambitny, dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu okazuje się skuteczny. Stopniowo poprzez obcowanie z członkami ruchu świadomości Krsny, jedzenie prasada i branie udziału w intonowaniu mantry Hare Krsna, zwykłe osoby zrobią znaczny postęp. Saubhari Muni żałuje, że mimo udania się w największe głębiny wodne miał złe towarzystwo. Upadł z powodu złego towarzystwa zaangażowanej w seks ryby. Odosobnione miejsce także nie jest bezpieczne, dopóki nie mamy dobrego towarzystwa.

 

09.06.52   Na początku byłem sam, oddany spełnianiu wyrzeczeń mistycznej yogi, lecz później, z powodu obcowania z zaangażowaną w seks rybą, zapragnąłem mieć żonę. Wówczas stałem się mężem pięćdziesięciu żon i z każdą z nich spłodziłem stu synów. W ten sposób moja rodzina rozrosła się do pięciu tysięcy członków. Pod wpływem sił natury materialnej upadłem i myślałem, że osiągnę szczęście w materialnym życiu. Tak więc nie ma końca moim materialnym pragnieniom oddawania się przyjemnościom ani w tym życiu, ani w następnym.

 

09.06.53   W ten sposób przez jakiś czas wiódł swe życie pochłonięty sprawami domowymi, lecz później zobojętniał na materialną przyjemność. Chcąc wyrzec się materialnych związków, przyjął vanaprasthę i udał się do lasu. Jego oddane żony podżyły za nim, gdyż nie miały innego schronienia oprócz swego męża.

 

09.06.54   Gdy Saubhari Muni, który był całkiem dobrze zaznajomiony z jaźnią, odszedł do lasu, oddał się srogim pokutom. W ten sposób, w ogniu w chwili śmierci, ostatecznie zaangażował się w służbę dla Najwyższej Osoby Boga.

 

09.06.54   Znaczenie:      W chwili śmierci ogień spala ciało wulgarne i jeśli ktoś nie ma już pragnienia doznawania materialnej przyjemności, następuje również kres ciała subtelnego, i w ten sposób pozostaje czysta dusza. Potwierdza to Bhagavad-gita (tyaktva deham punar janma naiti). Jeśli ktoś jest wolny od niewoli ciał materialnych, zarówno subtelnego, jak i wulgarnego i pozostaje jako czysta dusza, powraca do domu, z powrotem do Boga, by pełnić służbę oddania dla Pana. Tyaktva deham punar janma naiti mam eti: powraca do domu, z powrotem do Boga. Tak więc wygląda na to, że Saubhari Muni osiągnął ten doskonały stan.

 

09.06.55   O Maharajo Pariksicie, tak jak gasną płomienie ognia, gdy gaszony jest ogień, podobnie, dzięki obserwowaniu postępu swego męża w życiu duchowym, żony Saubhari Muniego także były w stanie wejść do świata duchowego dzięki jego duchowej mocy.

 

09.06.55   Znaczenie:      Jak oznajmia Bhagavad-gita (9.32), striyo vaiśyas tatha śudras te 'pi yanti param gatim. Kobiety nie są uważane za zbyt mocne w przestrzeganiu zasad duchowych, ale jeśli kobieta jest na tyle szczęśliwa, by otrzymać odpowiedniego, duchowo zaawansowanego męża i jeśli zawsze mu służy, otrzymuje taką samą korzyść, jak jej mąż. Tutaj jest wyraźnie powiedziane, że żony Saubhari Muniego także weszły do świata duchowego dzięki wpływowi swego męża. Same nie były do tego zdolne, ale ponieważ wiernie podążały śladami swego męża, także weszły razem z nim do świata duchowego. Tak więc kobieta powinna być wiernym sługą swego męża i jeśli mąż jest duchowo zaawansowany, kobieta automatycznie otrzymuje możliwość wejścia do świata duchowego.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 6 –go Rozdziału 9 –go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Upadek Saubhari Muniego "