C-9 - Rozdział
XXIII
Dynastie synów Yayati
Streszczenie rozdziału
W tym Dwudziestym Trzecim Rozdziale zostały opisane dynastie
Anu, Druhyu, Turvasu i Yadu oraz dzieje Jyamaghy.
Synami Anu, czwartego syna Yayati, byli Sabhanara, Caksu i
Paresnu. Synami i wnukami Sabhanary byli kolejno: Kalanara, Srnjaya,
Janamejaya, Mahaśala i Mahamana. Mahamana był ojcem Uśinary i Titiksu. Uśinara
miał czterech synów: Śibi, Varę, Krmi i Daksę. Śibi też miał czterech synów:
Vrsadarbhę, Sudhirę, Madrę i Kekayę. Synem Titiksu był Rusadratha, który
spłodził syna o imieniu Homa. Homa byk ojcem Sutapy, który miał syna Bali. W
ten sposób dynastia była kontynuowana. Dirghatama, w łonie żony Bali, spłodził
Angę, Vangę, Kalingę, Suhmę, Pundrę i Odrę. Wszyscy z nich zostali królami.
Anga spłodził Khalapanę, do którego dynastii należeli kolejno
Diviratha, Dharmaratha i Citraratha, nazywany również Romapadą. Maharaja
Daśaratha przekazał w darze swemu przyjacielowi Romapadzie jedną ze swoich
córek, Śantę, ponieważ Romapada nie miał synów. Romapada uznał Śantę za swoją
córkę, a poślubił ją wielki mędrzec Rsyaśrnga Dzięki łasce Rsyaśrngi, Romapada
miał syna zwanego Caturanga. Synem Caturangi był Prthulaksa który z kolei miał
trzech synów: Brhadrathę, Brhatkarmę i Brhadbhanu. Brhadratha miał syna o imieniu
Brhadmana, którego synami i wnukami byli kolejno: Jayadratha, Vijaya, Dhrti,
Dhrtavrata, Satkarma i Adhiratha. Adhiratha przyjął odrzuconego syna Kunti,
mianowicie Karnę. Synem Karny był Vrsasena.
Synem Druhyu, trzeciego syna Yayati, był Babhru. Synami i
wnukami Babhru byli: Setu, Arabdha, Gandhara, Dharma, Dhrta, Durmada i Praceta.
Synem Turvasu, drugiego syna Yayati, był Vahni, do którego
dziedzicznej, dynastii należeli Bharga, Bhanuman, Tribhanu, Karandhama i
Maruta. Bezdzietny Maruta zaadoptował jako swego syna Maharaję Dusmantę, który
należał do dynastii Puru. Maharajy Dusmancie zależało na tym, by odzyskać swoje
królestwo, a zatem powrócił do Puru-vamśy.
Spośród czterech synów Yadu najstarszym był Sahasrajit. Syn
Sahasrajita miał na imię Śatajit. Miał on trzech synów, z których jednym był
Haihaya. Synami i wnukami w dynastii Haihayi zostali Dharma, Netra, Kunti,
Sohanji, Mahisman, Bhadrasenaka, Dhanaka, Krtavirya, Arjuna, Jayadhvaja,
Talajangha i Vitihotra.
Synem Vitihotry był Madhu, którego najstarszym synem był Vrsni.
Od imion Yadu, Madhu i Vrsni wzięły swoje nazwy ich dynastie, które słynęły
jako dynastie Yadava, Madhava i Vrsni. Innym synem Yadu był Krosta, który był
ojcem Vrjinavana, Svahity, Visadgu, Citrarathy, Śaśabindu, Prthuśravy, Dharmy,
Uśany i Rucaki. Rucaka miał pięciu synów, z których jeden był znany jako
Jyamagha. Jyamagha nie miał synów, ale dzięki łasce półbogów jego bezdzietna
żona wydała na świat syna o imieniu Vidarbha.
09.23.01 Śukadeva Gosvami powiedział: Anu,
czwarty syn Yayati, miał trzech synów o imionach Sabhanara, Caksu i Paresnu. O
królu, Sabhanara spłodził syna zwanego Kalanara, a on z kolei miał syna zwanego
Srnjaya.
09.23.02 Srnjaya spłodził syna zwanego
Janamejaya. Janamejaya był ojcem Mahaśali, Mahaśala – Mahamany, a Mahamana miał
dwóch synów o imionach Uśinara i Titiksu.
09.23.03-04 Czterema synami Uśinary byli Śibi,
Vara, Krmi i Daksa. Śibi był ojcem czterech synów o imionach Vrsadarbha,
Sudhira, Madra i atma-tattva-vit Kekaya. Synem Titiksu był Rusadratha.
Rusadratha spłodził Homę, Homa – Sutapę, a Sutapa był ojcem Bali.
09.23.05 Z nasienia Dirghatamy umieszczonego w
łonie żony Bali, cesarza świata, narodziło się sześciu synów: Anga, Vanga,
Kalinga, Suhma, Pundra i Odra.
09.23.06 Tych sześciu synów, którym przewodził
Anga, zostało później królami sześciu państw we wschodniej części Indii. Nazwy
tych państw odpowiadały imionom ich królów. Anga siał syna zwanego Khalapana,
który był ojcem Divirathy.
09.23.07-10 Diviratha miał syna zwanego
Dharmaratha, którego synem był Citraratha, sławiony jako Romapada. Jednakże
Romapada nie miał potomstwa, zatem jego przyjaciel Maharaja Daśaratha dał mu
własną córkę o imieniu Śanta. Romapada przyjął ją na swoją córkę. Później
poślubiła ona Rsyaśrngę. Kiedy półbogowie z planet niebiańskich przestali
zsyłać deszcz, Rsyaśrnga został wyznaczony na kapłana do spełniania ofiary po
tym, gdy już sprowadzono go z lasu dzięki tańczącym prostytutkom, które przy
akompaniamencie muzyki przedstawiały spektakle teatralne oraz obejmowały go i
wielbiły. Po przyjściu Rsyaśrngi spadł deszcz. Później Rsyaśrnga spełnił w
imieniu bezdzietnego Maharajy Daśarathy ofiarę zapewniającą syna i w ten sposób
Maharaja Daśaratha otrzymał synów. Dzięki łasce Rsyaśrngi Romapada spłodził
Caturangę, a Caturanga – Prthulaksę.
09.23.11 Synami Prthulaksy byli Brhadratha,
Brhatkarma i Brhadbhanu. Najstarszy, Brhadratha, spłodził syna o imieniu
Brhanmana, który miał syna zwanego Jayadratha.
09.23.12 Synem Jayadrathy, zrodzonym z łona jego
żony Sambhuti, był Vijaya. Vijaya był ojcem Dhrti, który spłodził Dhrtavratę.
Dhrtavrata spłodził Satkarmę, a Satkarma – Adhirathę.
09.23.13 Bawiąc się na brzegu Gangesu,
Adhiratha znalazł w koszyku otulone niemowlę. Pozostawiła je Kunti, gdyż narodziło
się ono przed jej ślubem. A ponieważ Adhiratha nie miał synów, wychowywał to
dziecko jak własne. [Syn ten zasłynął później jako Karna.]
09.23.14 O królu, jedynym synem Karny był
Vrsasena. Druhyu, trzeci syn Yayati, miał syna zwanego Babhru. Zaś syn Babhru
słynął jako Setu.
09.23.15 Synem Setu był Arabdha, jego synem był
Gandhara, który został ojcem Dharmy. Synem Dharmy był Dhrta, jego synem –
Durmada, a synem Durmady – Praceta, który miał stu synów.
09.23.16 Pracetowie [synowie Pracety] zajęli pozbawioną
cywilizacji wedyjskiej północną część Indii i zostali tam królami. Drugim synem
Yayati bił Turvasu. Synem Turvasu był Vahni, a synem Vahniego – Bharga, ojciec
Bhanumana.
09.23.17 Synem Bhanumana był Tribhanu, a jego
synem był wspaniałomyślny Karandhama. Synem Karandhamy był Maruta. Maruta sam
nie miał synów, i dlatego zaadoptował jako własnego syna potomka dynastii Puru
[Maharaję Dusmantę].
09.23.18-19 Maharaja Dusmanta, pragnąc zasiąść na
tronie, wrócił do swojej oryginalnej dynastii [dynastii Puru], chociaż przyjął
Maruta na swojego ojca. O Maharajo Pariksicie, opiszę teraz dynastię Yadu,
najstarszego syna Maharajy Yayati. Opis ten jest w najwyższym stopniu pobożny i
przezwycięża reakcje grzesznych czynności w społeczeństwie ludzkim. Samo słuchanie
tego opisu uwalnia od wszelkich grzesznych reakcji.
09.23.20-21 Najwyższa Osoba Boga, Krsna, Dusza
Najwyższa w sercach wszystkich żywych istot, zstąpił w Swojej oryginalnej
formie jako istota ludzka w dynastii, czyli rodzinie Yadu. Yadu miał czterech
synów: Sahasrajita, Krostę, Nalę i Ripu. Najstarszy z nich czterech,
Sahasrajit, miał syna zwanego Śatajit. Ten zaś był ojcem trzech synów, których
imiona brzmiały: Mahahaya, Renuhaya i Haihaya.
09.23.20-21 Znaczenie: Jak potwierdza Śrimad-Bhagavatam (1.2.11):
brahmeti
paramatmeti bhagavan iti śabdyate
"Uczeni
transcendentaliści, którzy znają Prawdę Absolutną, zwą tę niedwoistą substancję
Brahmanem, Paramatmą lub Bhagavanem." Większość transcendentalistów
rozumie jedynie bezosobowego Brahmana lub zlokalizowaną Paramatmę, jako że
bardzo trudno jest zrozumieć Osobę Boga. Jak Pan mówi w Bhagavad-gicie (7.3):
yatatam api siddhanam kaścin
mam vetti tattvatah
"Spośród wielu tysięcy ludzi jeden może dąży do
doskonałości, a spośród tych, którzy doskonałość osiągnęli, zaledwie jeden zna
Mnie naprawdę." Yogini i jnani - to znaczy mistyczni yogini i impersonaliści – mogą zrozumieć
Prawdę Absolutną jako bezosobową lub zlokalizowaną. Lecz choć takie
zrealizowane dusze przewyższają zwykłe istoty ludzkie, nie mogą zrozumieć, jak
Najwyższa Prawda Absolutna może być osobą. Dlatego jest powiedziane, że spośród
wielu siddhów, dusz; które już zrealizowały
Prawdę Absolutną, jedna potrafi zrozumieć Krsnę przypominającego dokładnie
istotę ludzką (narakrti). Tę ludzką formę wyjaśnił Sam Pan, gdy
ukazał virat-rupę. Virat-rupa nie
jest oryginalną formą Pana. Jego oryginalną formą jest Dvibhujaśyamasundara,
Muralidhara, Pan z dwoma rękami, grający na flecie (yam śyamasundaram acintya-guna-svarupam). Formy Pana są dowodem Jego niepojętych cech. Mimo iż podczas
Swego oddechu Pan utrzymuje niezliczone wszechświaty, to przybiera formę
przypominającą dokładnie formę istoty ludzkiej. Nie znaczy to jednak, że jest
On istotą ludzką. Jest to Jego oryginalna forma, a ponieważ wygląda On niczym
istota ludzka, osoby o ubogim zasobie wiedzy uważają Go za zwykłego człowieka.
Pan mówi:
param bhavam ajananto mama
bhuta-maheśvaram
"Głupcy wyśmiewają Mnie, kiedy zstępuję w ludzkiej postaci.
Nie znają Mojej transcendentalnej natury i nie wiedzą, że jestem Najwyższym
Panem wszystkiego, co istnieje." (Bg. 9.11) Pan dzięki Swej param bhavam, czyli transcendentalnej
naturze, jest wszechprzenikającą Paramatmą, przebywającą w głębi serc
wszystkich żywych istot, a jednak wygląda niczym istota ludzka. Filozofia
Mayavada twierdzi, że oryginalnie Pan jest bezosobowy, ale gdy zstępuje,
przyjmuje formę ludzką i wiele innych form. Lecz w rzeczywistości jest On
oryginalnie niczym istota ludzka, a bezosobowy Brahman składa się z promieni
Jego ciała (yasya prabha prabhavato
jagad-anda-koti).
09.23.22 Snem Haihayi był Dharma, którego synem
był Netra, ojciec Kunti. Kunti spłodził syna zwanego Sohanji, który miał syna
Mahismana, a Mahisman – Bhadrasenakę.
09.23.23 Synowie Bhadraseny bili znani jako
Durmada i Dhanaka. Dhanaka był ojcem Krtaviryi, a także Krtagni, Krtavarmy i
Krtauji.
09.23.24 Synem Krtaviryi był Arjuna On
[Kartaviryarjuna] został cesarzem całego świata, składającego się z siedmiu
wysp, oraz otrzymał moc mistyczną od Dattatreyi, inkarnacji Najwyższej Osoby
Boga W ten sposób osiągnął mistyczne doskonałości znane jako asta-siddhi.
09.23.25 Żaden inny król w tym świecie nie mógł
się równać Kartaviryarjunie pod względem ofiar, dobroczynności; wyrzeczenia,
mocy mistycznej, wykształcenia, siły czy miłosierdzia.
09.23.26 Kartaviryarjuna przez osiemdziesiąt
pięć tysięcy lat bezustannie cieszył się materialnymi bogactwami mając pełną
siłę cielesną i nienaruszoną pamięć. Innymi słowy, swoimi sześcioma zmysłami
cieszył się niewyczerpanymi materialnymi bogactwami.
09.23.27 Po walce z Paraśuramą, z tysiąca synów Kartaviryarjuny pozostało przy życiu
jedynie pięciu. Ich imiona brzmiały: Jayadhvaja, Śurasena, Vrsabha, Madhu i
Urjita
09.23.28 Jayadhvaja miał syna o imieniu
Talajangha, który był ojcem stu synów. Wszystkich ksatriyów z tej dynastii,
słynącej jako Talajangha, unicestwił Maharaja Sagara, dzięki wielkiej mocy
otrzymanej od Aurvy Rsiego.
09.23.29 Z synów Talajanghi najstarszym był
Vitihotra. Syn Vitihotry o imieniu Madhu miał sławnego syna zwanego Vrsni.
Madhu miał stu synów, a Vrsni był najstarszym z nich. Dynastie znane jako
Yadava, Madhava i Vrsni wzięły swój początek od Yadu, Madhu i Vrsni.
09.23.30-31 O Maharajo Pariksicie, ponieważ Yadu,
Madhu i Vrsni dali początek odrębnym dynastiom, słyną one jako dynastie Yadava,
Madhava i Vrsni. Syn Yadu o imieniu Krosta miał syna zwanego Vrjinavan. Synem
Vrjinavana został Svahita, synem Svahity był Visadgu, Visadgu miał syna o
imienin Citraratha; zaś synem Citrarathy był Śaśabindu. Wielce szczęśliwy
Śaśabindu, który był potężnym mistykiem, miał czternaście bogactw i był
właścicielem czternastu wspaniałych klejnotów. Tak więc został cesarzem świata
09.23.30-31 Znaczenie: Markandeya
Purana w ten sposób opisuje czternaście rodzajów wspaniałych klejnotów:
(1)
słoń,
(2)
koń,
(3)
powóz,
(4)
żona,
(5)
strzały,
(6)
kopalnia bogactwa,
(7)
girlanda;
(8)
wartościowe stroje,
(9)
drzewa,
(10)
włócznia,
(11)
sidło,
(12)
klejnoty,
(13)
parasol,
(14)
zasady regulujące.
Żeby być cesarzem, trzeba mieć
te wszystkie czternaście bogactw. Śaśabindu miał je wszystkie.
09.23.32 Ten sławny Śaśabindu miał dziesięć
tysięcy żon i z każdą spłodził lakhę synów. A więc liczba jego synów równała
się dziesięciu tysiącom lakh.
09.23.33 Wśród tych licznych synów, głównymi było sześciu; takich jak Prthuśrava
i Prthukirti. Syn Prthuśravy słynął jako Dharma, a jego syn umiał na imię
Uśana. Uśana spełnił sto ofiar z koni.
09.23.34 Synem Uśany był Rucaka, który miał
pięciu synów: Purujita, Rukmę, Rukmesu, Prthu i Jyamaghę. Posłuchaj proszę, a
opowiem ci o nich.
09.23.35-36 Jyamagha nie miał synów, a ponieważ
obawiał się swojej żony, Śaibyi, nie przyjął drugiej żony. Kiedyś Jyamagha
wziął z domu pewnego królewskiego wroga dziewczynę będącą prostytutką. Śaibya
ujrzawszy ją bardzo się rozgniewała i powiedziała do swojego męża "Mój
mężu, ty oszuście, kim jest ta dziewczyna siedząca na moim miejscu w
powozie?" Na to Jyamagha odpowiedział: "Ta dziewczyna zostanie twoją
synową." Po usłyszeniu tych żartobliwych słów, Śaibya uśmiechając się
odpowiedziała.
09.23.37 Śaibya rzekła: "Ja jestem
bezpłodna, a ty nie masz innej żony. Jak więc ta dziewczyna może zostać moi
synową? Wytłumacz mi to." Jyamagha odpowiedział: "Moja droga królowo,
dopilnuję, że naprawdę będziesz miała syna i ta dziewczyna zostanie twoją
synową."
09.23.38 Dawno, dawno temu Jyamagha zadowolił
półbogów i Pitów oddając im cześć. I teraz, dziki ich łasce, jego słowa stały
się prawą. Chociaż Śaibya była bezpłodna, to z łaski półbogów zaszła w ciążę i
w odpowiednim czasie wydała na świat syna o imienin Vidarbha. Jeszcze przed
jego narodzinami tę dziewczynę uznano za synową, a zatem gdy Vidarbha dorósł,
rzeczywiście ją poślubił.