Kiedy synowie Kartaviryarjuny zabili Jamadagniego, co opisuje ten rozdział, Paraśurama dwadzieścia jeden razy uwolnił cały świat od ksatriyów. Rozdział ten opisuje również potomków Viśvamitry.
Gdy Renuka, żona Jamadagniego, poszła po wodę do Gangesu i zobaczyła króla Gandharvów cieszącego się towarzystwem Apsar, została nim urzeczona i nieznacznie zapragnęła obcować z nim. Mąż ukarał ją z powodu tego grzesznego pragnienia. Paraśurama zabił swą matkę i braci, lecz później, dzięki wyrzeczeniom Jamadagniego, odzyskali oni życie. Jednakże synowie Kartaviryarjuny, pamiętając śmierć swego ojca, chcieli zemścić się na Panu Paraśuramie. Kiedy więc Paraśuramy nie było w aśramie, zabili Jamadagniego, który medytował o Najwyższej Osobie Boga. Gdy Paraśurama wrócił do aśramu i zobaczył zabitego ojca, bardzo się zasmucił. Poprosiwszy swoich braci, by zajęli się martwym ciałem, odszedł z postanowieniem zgładzenia wszystkich ksatriyów przebywających na powierzchni Ziemi. Biorąc swój topór poszedł do Mahismati-pury, stolicy Kartaviryarjuny, i zabił jego wszystkich synów, których krew popłynęła wielką rzeką. Jednak Paraśuramy nie zadowoliło zgładzenie jedynie synów Kartaviryarjuny. Później, gdy ksatriyowie zaczęli stwarzać zakłócenia, zabił ich dwadzieścia jeden razy, tak że na powierzchni Ziemi nie było ksatriyów. Potem Paraśurama połączył głowę swego ojca z jego martwym ciałem i spełnił różne ofiary dla zadowolenia Najwyższego Pana. W ten sposób Jamadagni znowu odzyskał życie w swym ciele, a później wzniósł się na wyższy system planetarny, znany jako Saptarsi-mandala. Paraśurama, syn Jamadagniego, nadal żyje w Mahendra-parvata. W następnym manvantarze zostanie głosicielem wiedzy wedyjskiej.
W dynastii Gadhiego narodził się najpotężniejszy Viśvamitra. Dzięki swemu wyrzeczeniu i pokucie został braminem. Miał 101 synów, którzy byli sławieni jako Madhucchandowie. Na ofiarnej arenie Hariścandry miał zostać złożony w ofierze syn Ąjigarta o imieniu Śunahśepha, lecz uwolniono go dzięki łasce Prajapatich. Później został Devaratą w dynastii Gadhiego. Jednak pięćdziesięciu starszych synów Viśvamitry nie uznało Śunahśephy za swego starszego brata i wskutek tego Viśvamitra rzucił na nich klątwę, aby stali się mleccha, niewiernymi cywilizacji wedyjskiej. Wtedy pięćdziesiąty pierwszy syn Viśvamitry, wraz ze swymi młodszymi braćmi, przyjął Śunahśephę za swego najstarszego brata, a ich ojciec, Viśvamitra, zadowolony z tego pobłogosławił ich. W ten sposób Devaratę uznano w dynastii Kauśika, i w wyniku tego istnieją różne odłamy tej dynastii.
09.16.06 Znaczenie: Znaczące jest słowo prabhava-jnah. Paraśurama znał moc swego ojca i dlatego zgodził się wykonać jego polecenie. Pomyślał, że gdyby odmówił wykonania jego polecenia, zostałby przeklęty, ale jeśli je wypełni, jego ojciec będzie zadowolony. A gdy ojciec będzie zadowolony, Paraśurama poprosi o błogosławieństwo przywrócenia życia swojej matce i braciom. Paraśurama był o tym przeświadczony, dlatego zgodził się zabić swą matkę i braci.
09.16.09 Znaczenie: Jamadagni, dzięki swemu wyrzeczeniu, był na pewno bardzo potężny, ale polecił zabić swą biedną żonę Renuka z powodu jej niewielkiej obrazy. Był to z pewnością czyn grzeszny i dlatego zabili go synowie Kartaviryarjuny, co opisano tutaj. Pan Paraśurama również zaraził się grzechem, ponieważ zabił Kartaviryarjunę, choć nie było to tak wielkim przewinieniem. Dlatego też, bez względu na to, czy ktoś jest Kartaviryarjuną, Panem Paraśuramą, Jamadagnim czy kimkolwiek, musi działać bardzo ostrożnie i rozsądnie; w przeciwnym razie będzie musiał cierpieć skutki grzesznych czynów. Taką naukę otrzymujemy z literatury wedyjskiej.
09.16.18-19 Znaczenie: Paraśurama jest Najwyższą Osobą Boga i jego wieczną misją jest paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam – ochrona bhaktów i unicestwianie niegodziwców. Zabijanie wszystkich grzeszników jest jednym z zadań inkarnacji Boga. Pan Paraśurama kolejno dwadzieścia jeden razy zabił wszystkich ksatriyów, ponieważ nie byli oni posłuszni kulturze bramińskiej. To, że ksatriyowie zabili jego ojca, było jedynie pretekstem; chodziło o to, że ponieważ ksatriyowie, klasa rządząca, zanieczyścili się, zajmowana przez nich pozycja była niepomyślna. Śastra gorąco polecają kulturę bramińską, a szczególnie czyni to Bhagavad-gita (catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah). Według praw natury – czy to za czasów Paraśuramy, czy obecnie – jeśli rząd staje się nieodpowiedzialny i grzeszny, nie dbając o kulturę bramińską, z pewnością pojawi się inkarnacja Boga, taka jak Paraśurama, by za pomocą ognia; głodu, zarazy czy jakiejś innej klęski siać spustoszenie. Kiedykolwiek rząd okazuje brak szacunku zwierzchnictwu Osoby Boga i zaniedbuje ochronę instytucji varnaśrama-dharma, na pewno będzie musiał stanąć w obliczu takich katastrof, jakie ongiś wywołał Pan Paraśurama.
09.16.21-22 Znaczenie: Obszar ziemi w Indii między górami Himalajami a wzgórzami Vindhya jest nazywany Aryavarta.
09.16.23 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita (3.9), yajnarthat karmano 'nyatra loko 'yam karma-bandhanah: "Praca wykonywana być musi jako ofiara dla Visnu, w przeciwnym razie jest ona przyczyną niewoli w tym materialnym świecie." Karma-bandhanah odnosi się do wielokrotnego przyjmowania jednego materialnego ciała po drugim. Te powtarzające się narodziny i śmierć są całym problemem życia. Dlatego też radzi się nam pracować dla spełniania yajni, której przeznaczeniem jest zadowolenie Pana Visnu. Chociaż Pan Paraśurama był inkarnacją Najwyższej Osoby Boga, musiał odpowiadać za grzeszne czyny. Każdy w tym materialnym świecie, jakkolwiek by był ostrożny, musi popełniać jakieś grzeszne czyny, nawet jeśli tego nie chce. Na przykład, spacerując po ulicy możemy zdeptać wiele małych mrówek i innych insektów i bezwiednie zabijać wiele żywych istot. Dlatego wedyjska zasada panca-yajni, pięciu rodzajów polecanej ofiary, jest obowiązkowa. Jednakże w tym wieku Kali poczyniono wielkie ustępstwo na rzecz ogółu ludzi. Yajnaih sankirtana-prayair yajanti hi sumedhasah: możemy wielbić Pana Caitanyę, ukrytą inkarnację Krsny. Krsna-varnam tvisakrsnam: chociaż jest On Samym Krsną, zawsze intonuje Hare Krsna i szerzy świadomość Krsny. Poleca się nam wielbienie tej inkarnacji przez intonowanie, sankirtana-yajnę. Spełnianie sankirtana-yajni jest szczególnym ustępstwem dla społeczeństwa ludzkiego w celu zbawienia ludzi od wpływu świadomych czy nieświadomych grzesznych czynności. Otaczają nas niezliczone grzechy, dlatego przyjęcie świadomości Krsny i intonowanie maha-mantry Hare Krsna, jest koniecznością.
09.16.24 Znaczenie: Siedem gwiazd obracających się wokół Gwiazdy Polarnej w zenicie jest określanych mianem saptarsi-mandala. Na tych siedmiu gwiazdach, które tworzą najwyższą część naszego systemu planetarnego, rezyduje siedmiu mędrców:
Kaśyapa,
Atri,
Vasistha,
Viśvamitra,
Gautama,
Jamadagni i
Bharadvaja.
Gwiazdy te są widoczne każdej nocy i każda z nich w ciągu dwudziestu czterech godzin zatacza pełną orbitę wokół Gwiazdy Polarnej. Razem z tymi siedmioma gwiazdami wszystkie pozostałe gwiazdy też zataczają orbity ze wschodu na zachód. Górna część wszechświata jest nazywana północą, a dolna – południem. Nawet w swych zwykłych poczynaniach, gdy studiujemy mapę, górną część mapy uważamy za północ.
09.16.28 Znaczenie: Teraz, opowiedziawszy dzieje Pana Paraśuramy, Śukadeva Gosvami zaczyna historię Viśvamitry. Z historii Paraśuramy dowiadujemy się, że chociaż należał do grupy bramińskiej, z powodu okoliczności musiał postępować jak ksatriya. Później, po zakończeniu swojej działalności ksatriyi, ponownie został braminem i wrócił do Mahendra-parvata. Podobnie, widzimy, że choć Viśvamitra narodził się w rodzinie ksatriyi, dzięki wyrzeczeniom i pokutom osiągnął pozycję bramina. Historie te potwierdzają oznajmienia śastr, że bramin może zostać ksatriyą, a ksatriya - braminem lub vaiśyą, zaś vaiśya, zdobywając wymagane cechy, może zostać braminem. Nasz status nie zależy od narodzin. Jak w Śrimad-Bhagavatam (7.11.35) potwierdza Narada:
yasya yal laksanam proktam
pumso varnabhivyanjakam
yad anyatrapi
drśyeta tat tenaiva vinirdiśet
"Jeśli ktoś okazuje symptomy bramina, ksatriyi, vaiśyi czy śudry, to gdy nawet pojawi się w innej klasie, powinien być klasyfikowany według tych symptomów." Aby wiedzieć, kto jest braminem, a kto ksatriyą, trzeba wziąć pod uwagę cechy i pracę danej osoby. Jeśli wszyscy niekwalifikowani śudrowie zostaną tzw. braminami i ksatriyami, nie będzie możliwe utrzymanie porządku społecznego. A zatem pojawią się sprzeczności, społeczeństwo ludzkie zmieni się w zwierzęce i cały świat znajdzie się w piekielnej sytuacji.
09.16.29 Znaczenie: Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura cytuje w związku z tym następujące oznajmienie z Ved: tasya ha viśvamitrasyaikaśatam putra asuh pancaśad eva jyayamso madhucchandasah pancaśat kaniyamsah. "Viśvamitra miał stu jeden synów. Pięćdziesięciu było starszych od Madhucchandy, a pięćdziesięciu – młodszych."
09.16.31 Znaczenie: Mamy tutaj opis Śunahśephy: Gdy Hariścandra miał poświęcić własnego syna Rohitę, ten, aby uratować swoje życie, nabył Śunahśephę od jego ojca, żeby jego złożyć w ofierze podczas yajni. Śunahśephę sprzedano Maharajy Hariścandrze, ponieważ był środkowym synem, między najstarszym i najmłodszym. Wygra na to, że poświęcenie człowieka w yajni jako zwierzęcia praktykowano od dłuższego czasu.
09.16.33 Znaczenie: W literaturze wedyjskiej występują
nazwy takie jak mleccha i yavana. Za mlecchów uważani są ci, którzy nie przestrzegają zasad wedyjskich.
W minionych czasach mlecchów było
mniej i Viśvamitra przeklął swych synów, by stali się mlecchami. Kecz w obecnym wieku, Kali-yudze, nie trzeba rzucać
klątwy, jako że ludzie automatycznie są mlecchami.
To jest dopiero początek Kali-yugi, ale pod jej koniec cała populacja
będzie składała się z mlecchów, ponieważ
nikt nie będzie przestrzegał zasad wedyjskich. Wtedy to pojawi się inkarnacja
Kalki. Mleccha-nivaha-nidhane kalayasi kara-balam.
Nie przebierając, zabije swoim mieczem wszystkich mlecchów.
09.16.35 Znaczenie: Spośród stu synów połowa okazała
Viśvamitrze nieposłuszeństwo, nie uznając Śunahśephy za swojego najstarszego
brata, ale połowa przyjęła jego polecenie. Dlatego ojciec pobłogosławił
posłusznych synów, by zostali ojcami synów. W przeciwnym razie też zostaliby
przeklęci, aby stali się pozbawionymi synów mlecchami.