C-9 - Rozdział XV

Paraśurama – Pan w inkarnacji wojownika

Streszczenie rozdziału

Rozdział ten opisuje dzieje Gadhiego z dynastii Aili.

Z łona Urvaśi pojawiło się sześciu synów, mianowicie Ayu, Śrutayu, Satyayu, Raya, Jaya i Vijaya. Synem Śrutayu był Vasuman, synem Satyayu był Śrutanjaya, synem Rayi był Eka, Jayi – Amita, zaś synem Vijayi był Bhima. Syn Bhimy nosił imię Kancana i był ojcem Hotraki, Hotraka miał syna o imieniu Jahnu, którego sławiono za to, że jednym łykiem wypił całą wodę Gangesu. Potomkami Jahnu byli w kolejności Puru, Balaka, Ajaka i Kuśa. Synami Kuśy byli Kuśambu, Tanaya, Vasu i Kuśanabha Z Kuśambu pojawił się Gadhi, który miał córkę o imieniu Satyavati. Gdy Rcika Muni wniósł znaczny posag, Satyavati poślubiła muniego, który spłodził w jej łonie Jamadagniego. Synem Jamadagniego był Rama, czyli Paraśurama. Kiedy król o imieniu Kartaviryarjuna skradł Jamadagniemu krowę spełniającą pragnienia, zabił go Paraśurama, który zdaniem uczonych ekspertów jest śaktya-veśa inkarnacją Najwyższej Osoby Boga. Później dwadzieścia jeden razy Paraśurama unicestwił dynastię ksatriyów. Gdy Paraśurama zabił Kartaviryarjunę, Jamadagni powiedział mu, że zabicie króla jest grzechem i on jako bramin powinien tolerować zniewagę. Dlatego Jamadagni poradził Paraśuramie odpokutować za swój grzech, podróżując do różnych świętych miejsc.

09.15.01  Śukadeva Gosvami mówi dalej: O królu Pariksicie, Pururava spłodził w łonie Urvaśi sześciu synów: Ich imiona brzmiały: Ayu, Śrutayu, Satyayu, Raya, Vijaya i Jaya

09.15.02-03  Synem Śrutayu był Vasuman, synem Satyayu – Śrutanjaya, synem Rayi – Eka, synem Jayi – Amita, zaś synem Vijayi – Bhima. Synem Bhimy był Kancana; jego synem był Hotraka, ojciec Jahnu, tego który jednym łykiem wypił całą wodę Gangesu.

09.15.04  Synem Jahnu był Puru, jego zaś synem – Balaka. Synem Balaki był Ajaka, który miał syna Kuśę. Kuśa był ojcem czterech synów: Kuśambu, Tanayi, Vasu i Kuśanabhy. Synem Kuśambu byk Gadhi.

09.15.05-06  Król Gadhi miał córkę o imieniu Satyavati. Bramin, mędrzec Rcika, poprosił króla, by została ona jego żoną. Jednakże król Gadhi uważał Rcikę za nieodpowiedniego męża dla swej córki. Dlatego powiedział braminowi: "Mój drogi panie, należę do dynastii Kuśa. Ponieważ jesteśmy arystokratycznymi ksatriyami, musisz wnieść za mą córkę pewien posag. Dlatego przyprowadź przynajmniej tysiąc koni, każdego lśniącego niczym promienie księżyca i z czarnym uchem, prawym lub lewym."

09.15.05-06 Znaczenie:  Synem króla Gadhi był Viśvamitra, uważany za połączenie bramina i ksatriyi. Viśvamitra osiągnął status brahmarsiego, co wyjaśniono później. Z małżeństwa Satyavati i Rcika Muniego pojawi się później syn o duchu ksatriyi. Zanim król Gadhi zgodził się, by bramin poślubił jego córkę, zażądał od niego spełnienia tej niezwykłej prośby.

09.15.07  Gdy król Gadhi postawił swoje żądanie, wielki mędrzec Rcika zrozumiał jego zamiar. Dlatego udał się do półboga Varuny i przyprowadził od niego tysiąc koni, których zażądał Gadhi. Po dostarczeniu tych koni mędrzec poślubił piękną córkę króla.

09.15.08  Potem żona i teściowa Rciki Muniego, obie pragnąc syna, poprosiły Muniego, by przygotował ofiarę. Tak więc Rcika Muni przygotował jedną obiatę z bramińską mantrą dla swej żony, a drugą z mantrą ksatriyów dla swej teściowej. Następnie poszedł się wykąpać.

09.15.09  Tymczasem matka Satyavati poprosiła swą córkę o jej obiatę, gdyż pomyślała, że obiata przeznaczona dla jej córki, żony Rciki, musi być lepsza. Zatem Satyavati dała własną obiatę matce, a sama z jadła jej.

09.15.09 Znaczenie:  W naturalny sposób mąż żywi pewne uczucie dla swej żony. Dlatego matka Satyavati pomyślała, że obiata przygotowana przez mędrca Rcikę dla Satyavati musi być lepsza niż jej własna. I pod nieobecność Rciki matka wzięła tę lepszą obiatę i zjadła ją.

09.15.10  Gdy po wykąpaniu się wielki mędrzec Rcika powrócił do domu i zdał sobie sprawę z tego, co zaszło podczas jego nieobecności, powiedział swojej żonie Satyavati: "Popełniłaś wielki błąd. Twój syn będzie ognistym ksatriyą, zdolnym ukarać każdego, a twój brat będzie wykształcony w duchowej nauce."

09.15.10 Znaczenie:  Bramin ma wysokie kwalifikacje, gdy potrafi kontrolować swoje zmysły i umysł, gdy jest wykształcony w duchowej nauce oraz gdy jest tolerancyjny i wybaczający. Ksatriya jednak jest wysoce kwalifikowany, gdy srodze karze przestępców. Cechy te podaje Bhagavad-gita (18.42-43). Ponieważ Satyavati spożyła obiatę przeznaczoną dla swojej matki, zamiast własnej, wydałaby na świat syna przesiąkniętego duchem ksatriyi. Była to rzecz niepożądana. Zazwyczaj oczekuje się, że syn bramina zostanie braminem. Lecz jeśli taki syn staje się niepohamowany niczym ksatriya, jest klasyfikowany według czterech varn, których opis został podany w Bhagavad-gicie (catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah). Gdy syn bramina nie ma cech bramina, może zostać nazwany ksatriyą, vaiśyą czy śudrą, stosownie do swoich kwalifikacji. Podstawową zasadą dzielenia społeczeństwa nie są narodziny danej osoby, lecz jej cechy i czynności.

09.15.11  Jednak Satyavati łagodnymi słowami uspokoiła Rcikę Muniego i poprosiła, by jej syn nie miał cech srogiego ksatriyi. Rcika Muni odpowiedział: "Zatem twój wnuk będzie miał charakter ksatriyi." Tak więc jako syn Satyavati narodził się Jamadagni.

09.15.11 Znaczenie:  Wielki mędrzec Rcika był bardzo rozgniewany, ale Satyavati w jakiś sposób uspokoiła go i na jej prośbę zmienił zdanie. Zaznaczono tutaj, że Paraśurama narodzi się jako syn Jamadagniego.

09.15.12-13  Satyavati została później świętą rzeką Kauśiki dla oczyszczenia całego świata, a jej syn, Jamadagni, poślubił Renukę, córkę Renu. Z nasienia Jamadagniego narodziło się z łona Renuki wielu synów, którym przewodził Vasuman. Najmłodszy z nich otrzymał imię Rama, czyli Paraśurama.

09.15.14  Uczeni uznają tego Paraśuramę za sławną inkarnację Vasudevy, która unicestwiła dynastię Kartaviryi. Paraśurama dwadzieścia jeden razy zabił wszystkich ksatriyów na Ziemi.

09.15.15  Kiedy dynastia królewska, będąc niepohamowanie dumną z powodu materialnych sił pasji i ignorancji, stała się bezbożna i przestała zważać na prawa wydawane przez braminów, Paraśurama zgładził ją. Chociaż obraza jej członków nie była zbyt poważna, zabił ich, aby zmniejszyć brzemię świata.

09.15.15 Znaczenie: Ksatriyowie, czyli klasa rządząca, muszą kierować światem zgodnie z zasadami i nakazami przedstawionymi przez wielkich braminów i święte osoby. Gdy tylko klasa rządząca staje się nieodpowiedzialna za zasady religijne, jest ciężarem dla Ziemi. Jak stwierdzono tutaj, rajas-tamo-vrtam, bharam abrahmanyam: gdy klasa władająca znajdzie się pod wpływem niższych sił natury, mianowicie ignorancji i pasji, staje się ciężarem dla świata, a zatem musi unicestwić ją wyższa moc. W rzeczywistości widzimy w nowożytnej historii, że różne rewolucje obalały monarchie. Lecz niestety monarchie te obalono po to, by ustanowić zwierzchnictwo ludzi trzeciej i czwartej klasy. Chociaż obalano w świecie monarchie opanowane siłami pasji i ignorancji, mieszkańcy świata są wciąż nieszczęśliwi, bo choć cechy poprzednich monarchów splamione ignorancją uległy degradacji, zastąpili ich ludzie z warstwy kupieckiej i robotniczej, o cechach jeszcze bardziej zdegradowanych. Ludzie mogą być naprawdę szczęśliwi wtedy, gdy administracją kierują bramini, czyli osoby świadome Boga. Dlatego w czasach poprzednich, kiedy to klasa rządząca zdegradowała się do sił pasji i ignorancji, bramini – pod przewodnictwem takiego bramina o duchu ksatriyi, jak Paraśurama, zabili ją kolejno dwadzieścia jeden razy.

Jak stwierdza Śrimad-Bhagavatam (12.2.13), w Kali-yudze, dasyu-prayesu rajasu: klasa rządząca (rajanya) nie będzie lepsza niż rabusie (dasyu), jako że sprawy administracji zmonopolizują ludzie trzeciej i czwartej klasy. Ignorując religijne zasady oraz bramińskie reguły i nakazy, z pewnością będą usiłować bez namysłu ograbiać obywateli z ich bogactw. W innym miejscu oznajmia Śrimad-Bhagavatam (12.1.40):

asamskrtah kriya-hina rajasa tamasavrtah

prajas te bhaksayisyanti mleccha rajanya-rupinah

Nie będąc oczyszczonymi, lekceważąc właściwe wypełnianie ludzkich obowiązków i znajdując się pod wpływem sił pasji (rajas) i ignorancji (tamas), nieczyści ludzie (mleccha), pozujący na członków rządu (rajanya-rupinah), zdławią obywateli (prajas te bhaksayisyanti). A w jeszcze innym miejscu Śrimad-Bhagavatam (12.2.7-8) mówi:

evam prajabhir dustabhir akirne ksiti-mandale

brahma-vit-ksatra-śudranam yo bali bhavita nrpah

praja hi lubdhai rajanyair nirghrnair dasyu-dharmabhih

acchinna-dara-dravina yasyanti giri-kananam

Społeczeństwo ludzkie jest w naturalny sposób ugrupowane w czterech kategoriach, jak oznajmia Bhagavad-gita (catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah). Lecz gdy pominie się ten system i nie weźmie się pod uwagę cech i podziałów społecznych, rezultatem będzie brahma-vit-ksatra-śudranam yo bali bhavita nrpah, pozbawiony znaczenia tzw. system kastowy braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów. W wyniku tego ktokolwiek jakimś sposobem zdobędzie moc, zostanie królem lub prezydentem. Tak więc praja, czyli obywatele, będą tak nękani, że porzucą swe ogniska domowe i udadzą się do lasu (yasyanti giri-kananam), aby uniknąć dokuczliwości urzędników rządowych, którzy nie znają litości i nałogowo działają niczym rabusie. Dlatego praja, czyli ogół ludzi, musi przyjąć ruch świadomości Krsny, ruch Hare Krsna, który jest dźwiękową inkarnacją Najwyższej Osoby Boga. Kali-kale nama-rupe krsna-avatara: Krsna, Najwyższa Osoba Boga, pojawił się teraz jako inkarnacja przez Swoje święte imię. Kiedy praja staną się świadomi Krsny, będą wtedy mogli oczekiwać dobrego rządu i dobrego społeczeństwa, doskonałego życia i wybawienia z niewoli materialnej egzystencji.

09.15.16  Król Pariksit zapytał Śukadevę Gosvamiego: Co to była za obraza, której dopuścili się wobec Pana Paraśuramy, inkarnacji Najwyższej Osoby Boga ksatriyowie nie mogący kontrolować swych zmysłów, za którą Pan raz za razem unicestwiał dynastię ksatriyów?

09.15.17-19  Śukadeva Gosvami powiedział: Najlepszy spośród ksatriyów, Kartaviryarjuna, król Haihayów, otrzymał tysiąc rąk dzięki wielbieniu Dattatreyi, pełnej ekspansji Najwyższej Osoby Boga, Narayana. Był także nie do pokonania dla wrogów i uzyskał nie znającą przeszkód potęgę, piękno, wpływ, siłę, sławę i moc mistyczną, dzięki której osiąga się wszelkie doskonałości yogi, takie jak anima i laghima. Osiągnąwszy w ten sposób pełnię bogactw, wędrował po całym wszechświecie beż żadnego oporu, niczym wiatr.

09.15.20  Pewnego razu nadęty Kartaviryarjuna udekorowany girlandą zwycięstwa, otoczony pięknymi kobietami oddawał się przyjemnościom w wodach rzeki Narmady i swoimi ramionami powstrzymał bieg wody.

09.15.21  Ponieważ Kartaviryarjuna sprawił, że woda płynęła w przeciwnym kierunku, zalała ona obóz Ravany, rozłożony na brzegu Narmady opodal miasta Mahismati. To przekraczało tolerancję dziesięciogłowego Ravany, który uważał się za wielkiego bohatera i nie mógł znieść potęgi Kartaviryarjuny.

09.15.21 Znaczenie:  Ravana objeżdżał wszystkie kraje, pragnąc je podbić (dig-vijaya), i rozbił obóz na brzegu rzeki Narmady w pobliżu miasta Mahismati.

09.15.22  Gdy Ravana próbował znieważyć Kartaviryarjunę w obecności kobiet i w ten sposób obraził go, Kartaviryarjuna bez trudu - tak jak łapie się małpę - pojmał go i osadził w areszcie w mieście Mahismati, po czym niedbale go uwolnił.

09.15.23  Gdy pewnego razu Kartaviryarjuna włóczył się bezczynnie po odludnym lesie i polował, zbliżył się do siedziby Jamadagniego.

09.15.23 Znaczenie:  Kartaviryarjuna nie miał po co udawać się do siedziby Jamadagniego, lecz ponieważ był nadęty z powodu swej nadzwyczajnej potęgi, poszedł tam i obraził Paraśuramę. Było to zapowiedzią tego, że zostanie zabity przez Paraśuramę za ten znieważający czyn.

09.15.24  Mędrzec Jamadagni, który oddawał się w lesie wielkim wyrzeczeniom, bardzo dobrze przyjął króla, wraz z jego żołnierzami, ministrami i nosicielami. Dostarczył wszystkiego, co potrzebne do wielbienia takich gości, jako że miał krowę kamadhenu, która była w stanie dostarczyć wszystkiego.

09.15.24 Znaczenie: Brahma-samhita informuje nas, że w świecie duchowym, a zwłaszcza na planecie Goloka Vrndavana, na której przebywa Krsna, pełno jest krów surabhi (surabhir abhipalayantam). Krowa surabhi jest nazywana również kamadhenu. Chociaż Jamadagni miał tylko jedną kamadhenu, mógł otrzymać od niej wszystko, czek pragnął. Mógł zatem przyjąć króla z jego liczną świtą zwolenników, ministrów, żołnierzy, zwierząt i nosicieli lektyk. Gdy mówimy o królu, zdajemy sobie sprawę z tego, że towarzyszy mu wielu stronników. Jamadagni był w stanie odpowiednio przyjąć wszystkich zwolenników króla i nakarmić ich do syta pożywieniem przygotowanym w ghee. Król był zdumiony tym jak bogaty był Jamadagni mając tylko jedną krowę. Dlatego też stał się zazdrosny o tego wielkiego mędrca. To był początek jego obrazy. Paraśurama, inkarnacja Najwyższej Osoby Boga, zabił Kartaviryarjunę, ponieważ był zbyt dumny. Ktoś może mieć niezwykłe bogactwo w tym materialnym świecie, lecz jeśli unosi się dumą i działa kapryśnie, Najwyższa Osoba Boga ukarze go. Taką oto naukę powinniśmy wyciągnąć z tej historii, w której Paraśurama rozgniewał się na Kartaviryarjunę oraz zabił go i dwadzieścia jeden razy uwolnił cały świat od ksatriyów.

09.15.25  Kartaviryarjuna pomyślał, że Jamadagni był potężniejszy i bogatszy od niego, ponieważ miał klejnot w postaci kamadhenu. Dlatego on i jego ludzie Haihayowie nie docenili przyjęcia zgotowanego przez Jamadagniego. Przeciwnie, chcieli posiadać tę kamadhenu, która była pożyteczna przy spełnianiu ofiary agnihotra.

09.15.25 Znaczenie:  Dzięki spełnianiu agnihotra-yajni oczyszczonym masłem uzyskanym od kamadhenu, Jamadagni był potężniejszy od Kartaviryarjuny. Nie można spodziewać się, aby każdy posiadał taką krowę. Niemniej jednak zwykły człowiek może mieć zwykłą krowę, chronić ją, otrzymywać od niej wystarczającą ilość mleka i wykorzystywać je do produkcji masła i oczyszczonego ghee, które jest szczególnie przydatne do spełniania agnihotra-yajni. Jest to możliwe dla każdego. Toteż widzimy, że w Bhagavad-gicie Pan Krsna doradza go-raksya, ochronę krów. Jest to istotne, bo gdy właściwie będzie się dbać o krowy, na pewno dostarczą wystarczającej ilości mleka. W Ameryce mamy praktyczne doświadczenie tego, że na różnych farmach naszego ISKCON-u zapewniamy krowom właściwą ochronę i otrzymujemy aż nadto mleka. Na innych farmach krowy nie dają tak dużo mleka jak na naszych; ponieważ nasze krowy bardzo dobrze wiedzą, że nie zabijemy ich, są szczęśliwe i dają mleko w obfitości. Tak więc ta instrukcja dana przez Pana Krsnę, go-raksya – jest niezwykle znacząca Cały świat musi uczyć się od Krsny, jak żyć szczęśliwie bez niedostatku, po prostu dzięki produkcji zbóż (annad bhavanti bhutani) i ochronie krów (go-raksya). Krsi-goraksya-vanijyam vaiśya-karma svabhavajam. Ci, którzy należą do trzeciej warstwy społeczeństwa ludzkiego, mianowicie kupcy, muszą mieć ziemię, by produkować zboże i chronić krowy. Jest to zalecenie Bhagavad-gity. Gdy chodzi o ochronę krów, to mięsożercy będą protestować, lecz możemy im odpowiedzieć, że skoro Krsna podkreśla ochronę krów, zatem ci, którzy są skłonni jeść mięso, mogą jeść ciała zwierząt o mniejszym znaczeniu, takich jak wieprze, psy, kozły i owce. Ale nie powinni porywać się na życie krowy, jako że jest to zgubne dla duchowego postępu społeczeństwa ludzkiego.

09.15.26  Dumny z powodu materialnej mocy, Kartaviryarjuna zachęcił swych ludzi do skradzenia kamadhenu Jamadagniego. Tak więc ludzie ci przemocą zabrali do Mahismati, stolicy Kartaviryarjuny, płaczącą kamadhenu, wraz z jej cielęciem.

09.15.26 Znaczenie:  Istotne jest w tym wersecie słowo havirdhanim. Havirdhanim odnosi się do krowy potrzebnej do dostarczania havis, czyli ghee, do spełniania rytualnych ceremonii w ofiarach. W życiu ludzkim trzeba nauczyć się spełniać yajne. Jak zostaliśmy poinformowani w Bhagavad-gicie (3.9), yajnarthat karmano 'nyatra loko 'yam karma-bandhanah: jeśli nie będziemy spełniać yajni, będziemy po prostu bardzo ciężko pracować dla zadowalania zmysłów, niczym psy i wieprze. To nie jest cywilizacja. Istota ludzka powinna być wyszkolona w spełnianiu yajni. Yajnad bhavati parjanyah. Jeśli yajne będą spełniane regularnie, wtedy z nieba spadnie odpowiednia ilość deszczu. A gdy opady deszczu są regularne, ziemia będzie żyzna i zdolna produkować wszystko, co potrzebne jest do życia. Dlatego yajna jest rzeczą podstawową. Przy jej spełnianiu rzeczą zasadniczą jest oczyszczone masło, a po to by je uzyskać; istotna jest ochrona krów. Jeśli więc odrzucimy wedyjską drogę cywilizacji, z pewnością będziemy cierpieć. Tzw. uczeni i filozofowie nie znają sekretu sukcesu w życiu, dlatego cierpią w rękach prakrti, natury (prakrteh kriyamanani gunaih karmami sarvaśah). Niemniej jednak, chociaż są zmuszani do cierpienia, myślą, że czynią postęp w cywilizacji (ahankara-vimudhatma kartaham iti manyate). Dlatego przeznaczeniem ruchu świadomości Krsny jest przywrócenie takiej cywilizacji, w której każdy będzie szczęśliwy. Taka jest motywacja naszego ruch świadomości Krsny. Yajne sukhena bhavantu.

09.15.27  Później gdy Kartaviryarjuna odszedł z kamadhenu, do aśramu powrócił Paraśurama, najmłodszy syn Jamadagniego. I gdy usłyszał o nikczemnym postępku Kartaviryarjuny, rozgniewał się niczym nadepnięta żmija.

09.15.28  Pan Paraśurama, biorąc straszliwy topór, tarczę, łuk i kołczan ze strzałami, niezwykle rozgniewany ruszył w pogoń za Kartaviryarjuną, niczym lew ścigający słonia.

09.15.29  Gdy król Kartaviryarjuna wszedł do swojej stolicy, Mahismati Puri, zobaczył, że podąża za nim Pan Paraśurama, najlepszy z dynastii Bhrgu, trzymający topór, tarczę, łuk i strzały. Pan Paraśurama okryty był czarną skórą jelenia, a jego związane włosy na głowie wyglądały niczym światło słoneczne.

09.15.30  Ujrzawszy Paraśuramę, Kartaviryarjuna natychmiast przestraszył się i wysłał do walki z nim wiele słoni, powozów, koni i żołnierzy piechoty uzbrojonych w maczugi, miecze, strzały, rstie, śataghnie, śaktie i wiele podobnych broni. Kartaviryarjuna wysłał siedemnaście kompletnych aksauhini żołnierzy, by powstrzymali Paraśuramę. Ale Pan Paraśurama w pojedynkę zabił ich wszystkich.

09.15.30 Znaczenie:  Słowo aksauhini odnosi się do militarnej falangi składającej się z 21 870 powozów i słoni, 109 350 żołnierzy piechoty i 65 610 koni. Dokładny opis podaje Mahabharata, Adi Parva, Rozdział Drugi:

eko ratho gajaś caikah narah panca padatayah

trayaś ca turagas taj-jnaih pattir ity abhidhiyate

pattim tu trigunam etam viduh senamukham budhah

trini senamukhany eko gulma ity adhidhiyate

trayo gulma gano nama vahini tu ganas trayah

śrutas tisras tu vahinyah prtaneti vicaksanaih

camus tu prtanas tisraś camvas tisras tv anikini

anikinim daśa-gunam ahur aksauhinim budhah

aksauhinyas tu sankhyata rathanam dvija-sattamah

sankhya-ganita-tattvajnaih sahasrany eka-vimśati

śatany upari castau ca bhuyas tatha ca saptatih

gajanam tu parimanam tavad evatra nirdiśet

jneyam śata-sahasram tu sahasrani tatha nava

naranam adhi pancaśac chatni trini canaghah

panca-sasti-sahasrani tathaśvanam śatani ca

daśottarani sat cahur yathavad abhisankhyaya

etam aksauhinim prahuh sankhya-tattva-vido janah

"Jeden rydwan, jeden słoń, pięciu żołnierzy piechoty i trzy konie nazywane są patti przez wykształconych w nauce. Mędrzec wie również, że senamukha to potrójne patti. Trzy senamukhi znane są jako jedna gulma, trzy gulmy noszą nazwę gany, trzy gany są zaś okreśłane mianem vahini. Trzy vahini określane są przez uczonych jako prtana, trzy prtany równaj się jednemu camu, a trzy camy, jednej anikini. Dziesięć anikini stanowi jedną aksauhini. O najlepszy spośród podwójnie narodzonych, ci, którzy znajd naukę takich wyliczeń oszacowali powozy aksauhini na 21 870 i tyle samo wynosi liczba słoni. Liczba żołnierzy piechoty wynosi 109 350, zaś koni – 65 610. To jest nazywane aksauhini."

09.15.31  Pan Paraśurama, będąc ekspertem w unicestwianiu militarnej siły wroga, pracował z prędkością umysłu i wiatru, tnąc wrogów swym toporem [paraśu]. Wszędzie, gdzie tylko się udał, padali wrogowie, odcinane były ich nogi, ramiona i barki, woźnice rydwanów byli zabijani, a wszyscy ich nosiciele, konie i słonie - unicestwiani.

09.15.31 Znaczenie:  Na początku, gdy armia wroga pełna była walczących żołnierzy, słoni i koni, Pan Paraśurama z prędkością umysłu wtargnął między nich, by ich zabić. Kiedy się nieco zmęczył, zwolnił do prędkości wiatru i dalej pełen wigoru zabijał wrogów. Prędkość umysłu jest większa od prędkości wiatru.

09.15.32  Używając swego topora i strzał, Pan Paraśurama pociął na kawałki tarcze, flagi, łuki i ciała żołnierzy Kartaviryarjuny, którzy padali na pole bitwy, błotniste z powodu ich krwi. Widząc to niepowodzenie, rozwścieczmy Kartaviryarjuna pospieszył na pole walki.

09.15.33  I wówczas Kartaviryarjuna, aby zabić Pana Paraśuramę swoim tysiącem rąk jednocześnie przyłożył strzały do pięciuset łuków. Ale Pan Paraśurama, najlepszy z wojowników, tylko z jednego łuku wypuścił wystarczającą ilość strzał, by natychmiast pocić na kawałki wszystkie strzały i łuki w rękach Kartaviryarjuny.

09.15.34  Gdy jego strzały zostały pocięte na kawałki; Kartaviryarjuna, własnymi rękoma wyrwał z korzeniami wiele drzew i wzgórz i ponownie ostro ruszył w kierunku Pana Paraśuramy, zamierzając go zabić. Lecz wtedy Pan Paraśurama z wielką siłą użył swego topora, aby odciąć ramiona Kartaviryarjuny, tak jak odcina się kaptury węża.

09.15.35-36  Kartaviryarjuna był już pozbawiony ramion, a teraz Paraśurama odciął mu głowę, niczym górski szczyt. Widząc śmierć Kartaviryarjuny, jego dziesięć tysięcy synów uciekło ze strachu. Wówczas Paraśurama, zabiwszy wroga, uwolnił kamadhenu, która doświadczyła wielkiego cierpienia, i wraz z jej cielęciem zabrał ją z powrotem do swojej siedziby. Tam oddał ją swojemu ojcu, Jamadagniemu.

09.15.37  Paraśurama opowiedział swemu ojcu i braciom o tym, jak zabił Kartaviryarjunę. Usłyszawszy o tych dokonaniach, Jamadagni tak oto przemówił do swego syna.

09.15.38  O wielki bohaterze, mój drogi synu Paraśuramo, niepotrzebnie zabiłeś króla, którego uważa się za ucieleśnienie wszystkich półbogów. W ten sposób popełniłeś grzech.

09.15.39  Mój drogi synu, wszyscy jesteśmy braminami i z powodu naszej cechy wybaczania staliśmy się godni czci dla ogółu ludzi. To właśnie dzięki tej cesze Pan Brahma najwyższy mistrz duchowy tego wszechświata, osiągnął swą pozycję.

09.15.40  Obowiązkiem bramina jest doskonalenie cechy przebaczania, która oświeca niczym słońce. Najwyższa Osoba Boga, Hari, jest zadowolony z tych, którzy wybaczają.

09.15.40 Znaczenie:  Różne osoby stają się wspaniale dzięki posiadaniu różnych cech. Canakya Pandita mówił, że kukułka, chociaż bardzo czarna, jest piękna z powodu swojego słodkiego głosu. Podobnie, kobieta staje się piękna dzięki swojej czystości i wierności mężowi, a brzydki człowiek staje się piękny, gdy zostaje uczonym. W ten sam sposób bramini, ksatriyowie, vaiśyowie i śudrowie stają się piękni dziki swym cechom. Bramini są wspaniali, gdy wybaczają, ksatriyowie – gdy są bohaterscy i nigdy nie wycofują się z walki, vaiśyowie – gdy wzbogacają czynności związane z uprawą i ochraną krów, a śudrowie – gdy są skrupulatni w wypełnianiu obowiązków sprawiających przyjemność ich panom. Każdy zatem staje się piękny dzięki swym szczególnym cechom. A specyficzną cechą bramina jest wybaczanie, co opisano tutaj.

09.15.41  Mój drogi synu, zabicie króla, będącego cesarzem, jest czynem bardziej grzesznym niż zabicie bramina. Lecz jeśli staniesz się świadomy Krsny i będziesz wielbił święte miejsca, odpokutujesz za ten wielki grzech.

09.15.41 Znaczenie:  Kto całkowicie podporządkowuje się Najwyższej Osobie Boga, uwalnia się od wszystkich grzechów (aham tvam sarva-papebhyo moksayisyami). Nawet największy grzesznik jest wolny od tego dnia czy chwili, w której całkowicie podporządkuje się Śri Krsnie, Niemniej jednak, aby dać przykład, Jamadagni doradził swemu synowi Paraśuramie wielbienie świętych miejsc. Ponieważ zwykła osoba nie może natychmiast podporządkować się Najwyższej Osobie Boga, radzi się jej, by wędrowała do świętych miejsc, aby spotkać święte osoby i w ten sposób stopniowo uwolniła się od grzesznych reakcji.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 15-go Rozdziału 9-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Paraśurama – Pan w inkarnacji wojownika "