Rozdział ten opisuje jak demony, oczarowane pięknem formy Mohini, zgodziły się oddać Jej naczynie z nektarem, które Ona taktownie wręczyła półbogom.
Kiedy demony zabrały naczynie z nektarem, pojawiła się przed nimi niezwykle piękna młoda kobieta. Wszystkie demony urzekło Jej piękno i przywiązały się do Niej. Ponieważ demony toczyły między sobą bój o nektar, aby rozwiązać swój spór wybrały tę piękną kobietę na rozjemcę. Mohini, inkarnacja Najwyższej Osoby Boga, korzystając w tym względzie ze słabości demonów, uzyskała od nich obietnicę, że zgodzą się na każdą decyzję, którą Ona podejmie. Kiedy demony złożyły obietnicę, wówczas ta piękna kobieta, Mohini-murti – aby móc rozdać nektar – posadziła półbogów i demony w oddzielnych rzędach. Wiedziała, że demony nie były godne tego, by pić nektar. Dlatego też oszukując je rozdzieliła cały nektar między półbogów. Demony milczały, widząc to oszustwo Mohini-murti, lecz jeden z nich, o imieniu Rahu, przebrał się za półboga i usiadł w ich rzędzie obok słońca i księżyca. Gdy Najwyższa Osoba Boga zrozumiał, że Rahu oszukiwał, natychmiast odciął mu głowę. Lecz Rahu zdążył już spróbować nektaru i dlatego, chociaż odcięto mu głowę, pozostał przy życiu. Gdy półbogowie skończyli pić nektar, Najwyższa Osoba Boga przyjął Swą własną formę. Śukadeva Gosvami kończy ten rozdział opisując, jak pełne mocy jest intonowanie świętych imion Najwyższej Osoby Boga oraz intonowanie o Jego rozrywkach i parafernaliach.
08.09.03 Znaczenie: Demony zapytały tę zdumiewająco piękną dziewczynę, "Do kogo należysz?" Przed zamążpójściem kobieta powinna należeć do swego ojca, po ślubie do swego męża, a na starość do swych dorosłych synów. W odniesieniu do tego, Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, że pytanie, "Do kogo należysz?" oznacza "Czyją jesteś córką?" Ponieważ demony zorientowały się, że ta piękna dziewczyna nie była jeszcze zamężna, każdy z nich chciał Ją poślubić. Tak więc zapytały, "Czyją jesteś córką?"
08.09.04 Znaczenie: Nawet asury przestrzegały etykiety nakazującej, by nie zwracać się do zamężnej kobiety w pożądliwy sposób. Wielki analityk Canakya Pandita mówi, matrvat para-daresu: żonę innego mężczyzny należy uważać za własną matkę. Asury, demony z góry założyły, że ta piękna młoda kobieta – Mohini-murti – która przyszła do nich, z pewnością nie była zamężna. Dlatego przyjęły, że nikt na świecie – włączając w to półbogów, Gandharvów, Caranów i Siddhów – nigdy Jej nie tknął. Demony wiedziały, że była Ona niezamężna i dlatego ośmieliły się do Niej zwrócić. Przypuszczały, że ta młoda dziewczyna, Mohini-murti, przyszła tutaj, by wybrać sobie męża spośród wszystkich tam obecnych (Daityów, półbogów, Gandharvów itd.).
08.09.06 Znaczenie: Demony zrozumiały, że ta piękna kobieta przyciągnęła uwagę ich wszystkich. Dlatego jednomyślnie poprosiły, by została arbitrem i rozwiązała ich spór.
08.09.09 Znaczenie: Canakya Pandita, wielki polityk i moralista, powiedział: viśvaso naiva kartavyah strisu raja-kulesu ca: "Nigdy nie ufaj kobiecie ani politykowi." Tak więc Najwyższa Osoba Boga, który stworzył pozory, że jest kobietą, ostrzegł demony, by Jej tak bardzo nie ufały, gdyż pojawiła się Ona jako atrakcyjna kobieta w tym celu, żeby ich ostatecznie oszukać. Wyjawiając pośrednio cel, dla którego pojawiła się przed nimi, powiedziała synom Kaśyapy, "Jak to jest? Wszyscy narodziliście się z wielkiego rsiego, a jednak ufacie kobiecie, która przechadza się tu i tam niczym prostytutka, nie będąc chroniona przez ojca czy męża. Kobietom zazwyczaj nie należy ufać, cóż więc mówić o kobiecie włóczącej się niczym prostytutka?" Istotne jest w związku z tym słowo kamini. Kobiety, zwłaszcza piękne i młode, wzbudzają pożądliwe pragnienia drzemiące w mężczyźnie. Dlatego, zgodnie z Manu-samhitą, każda kobieta powinna być chroniona przez swego męża, ojca lub dorosłych synów. Kobieta pozbawiona takiej opieki zostanie wykorzystana. W rzeczywistości kobiety lubią być eksploatowane przez mężczyzn. Gdy tylko mężczyzna wykorzysta kobietę, staje się ona zwykłą prostytutką. Wyjaśnia to Mohini-murti, Najwyższa Osoba Boga.
08.09.11 Znaczenie: Osoba Boga w Swej formie Mohini z pewnością nie żartował, lecz mówił zupełnie poważnie. Jednakże demony urzeczone pięknymi cechami ciała Mohini-murti, wzięły Jej słowa za żart i z ufnością dały Jej naczynie z nektarem. Zatem Mohini-murti przypominała Pana Buddhę, który pojawił się sammohaya surya-dvisam, aby oszukać asury. Słowo surya-dvisam odnosi się do osób zazdrosnych o półbogów lub bhaktów. Czasami inkarnacja Najwyższej Osoby Boga oszukuje ateistów. Tak więc widzimy tutaj, że chociaż Mohini-murti przedstawiła asurom rzeczywistą sytuację – one przyjęły Jej słowa za żart. W rzeczywistości były tak przeświadczone o jej uczciwości, że bezzwłocznie wręczyły Jej naczynie z nektarem, jakby pozwalając jej zrobić z tym nektarem cokolwiek zechce – czy to rozdzielić go, wylać lub też wypić samej, nie dając go im.
08.09.12 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga nie spełnia żadnych rozkazów. Wszystko co robi, jest absolutne. Oczywiście, demony zostały omamione zwodniczą energią Najwyższej Osoby Boga i tak Mohini-murti uzyskała od nich obietnicę, iż zaakceptują cokolwiek Ona uczyni.
08.09.14-15 Znaczenie: Vedy nakazują, by przed spełnieniem każdej ceremonii rytualnej oczyścić się, kąpiąc się w wodach Gangesu, Yamuny albo w morzu. Wtedy można spełnić te rytualne ceremonie i ofiarować w ogniu oczyszczone masło. Szczególnie istotne są w tym wersecie słowa paridhaya ahatani. Sannyasin albo osoba, która ma właśnie dokonać rytualnej ceremonii, nie powinna zakładać ubrania szytego igłą.
08.09.18 Znaczenie: Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura zaznacza, że Mohini-murti jest Najwyższą Osobą Boga w formie kobiety i że bogini szczęścia jest Jej towarzyszką. Ta postać, którą przyjął Najwyższa Osoba Boga, była wyzwaniem dla bogini szczęścia. Bogini szczęścia jest piękna, lecz gdy Pan przybiera formę kobiety, przewyższa pięknem boginię szczęścia. Nie jest prawdą, że bogini szczęścia, będąc płci żeńskiej, jest najpiękniejsza. Pan jest tak piękny, że przyjmując postać kobiety, może przewyższyć Swym pięknem każdą piękną boginię szczęścia.
08.09.19 Znaczenie: Jest powiedziane, sarpah krurah khalah krurah sarpat kruratarah khalah: "Wąż jest bardzo podstępny i zazdrosny, i taką jest również osoba podobna demonowi." Mantrausadhi-vaśah sarpah khalah kena nivaryate: "Węża można kontrolować przy pomocy mantr, ziół i lekarstw, lecz w żaden sposób nie można kontrolować osoby zazdrosnej i podstępnej." Opierając się na tej logice, Najwyższa Osoba Boga uważał, że nie byłoby rzeczą mądrą dać nektar demonom.
08.09.21 Znaczenie: Mohini-murti, Osoba Boga, posadził półbogów w pewnym oddaleniu. Następnie zbliżyła się do demonów i przemówiła do nich bardzo łaskawie, tak, że poczuli się bardzo szczęśliwi, że mogą z Nią rozmawiać. Ponieważ Mohini-murti posądziła półbogów w odległym miejscu, demony sądziły, że półbogowie dostaną jedynie odrobinę nektaru, Myślały, że Mohini-murti jest tak bardzo z nich zadowolona, że da im cały nektar. Słowa vancayann upasancaraih świadczą o tym, że cała taktyka Pana miała na celu oszukanie demonów, poprzez mówienie słodkich słów. Pan miał zamiar rozdać nektar jedynie półbogom.
08.09.23 Znaczenie: Demony były tak urzeczone sztuczkami i przyjaznymi słowami Mohini-murti, że uspokoiły ich po prostu same słodkie słowa, mimo iż najpierw usłużono półbogom. Pan powiedział demonom, "Półbogowie są bardzo skąpi i gorąco pragną pierwsi wypić ten nektar. Niech więc wypiją go pierwsi. A ponieważ wy nie jesteście tacy jak oni, możecie poczekać trochę dłużej. Wszyscy jesteście bohaterami i jesteście tak bardzo ze Mnie zadowoleni. Będzie dla was lepiej, jeśli poczekacie, aż skończą pić półbogowie."
08.09.24 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga, Mohini-murti, potrafiła oszołomić wszystkie demony, lecz tylko Rahu był tak sprytny, że nie dał się zwieść. Zorientował się on, że Mohini-murti oszukiwała demony, dlatego zmienił strój, przebierając się za półboga i usiadł w ich zgromadzeniu. W tym momencie można by zapytać, dlaczego Najwyższa Osoba Boga nie wykrył Rahu? Powodem było to, że Pan chciał pokazać skutek wypicia nektaru. Zostanie to wyjaśnione w następnych wersetach. Jednak Księżyc i Słońce byli zawsze czujni, gdy chodzi o Rahu. Tak więc, kiedy przybył on na zgromadzenie półbogów, Księżyc i Słońce natychmiast go spostrzegli i Najwyższa Osoba Boga dostrzegł go również.
08.09.25 Znaczenie: Kiedy Osoba Boga, Mohini-murti, oddzieliła głowę Rahu od jego ciała, głowa żyła, chociaż ciało umarło. Rahu pił nektar ustami i zanim nektar ten wpłynął do jego ciała, odcięto mu głowę. Tak więc głowa Rahu żyła, natomiast ciało umarło. Ten wspaniały czyn Pana miał pokazać, że nektar jest cudowną ambrozją.
08.09.26 Znaczenie: Ponieważ Rahu stał się nieśmiertelny, Pan Brahma uznał go za jedną z graha, czyli planet, takich jak Księżyc i Słońce. Lecz on, będąc wiecznym wrogiem Księżyca i Słońca, cyklicznie atakuje ich, w noce podczas nowiu i pełni Księżyca.
08.09.28 Znaczenie: W Bhagavad-gicie jest powiedziane (4.11), ye yatha mam prapadyante tams tathaiva bhajamy aham: Najwyższa Osoba Boga jest najwyższym sędzią, który nagradza lub karze różne osoby odpowiednio do ich podporządkowania Jego lotosowym stopom. Dlatego widzimy, że choć karmici i bhaktowie mogą pracować w tym samym miejscu, w tym samym czasie, z taką sama energią i ambicją, to osiągają odmienne rezultaty. Karmici wędrują przez rozmaite ciała w cyklu narodzin i śmierci, udając się czasami w górę, a czasami w dół i cierpiąc w ten sposób rezultaty swych działań w karma-cakra, cyklu narodzin i śmierci. Jednakże bhaktowie nigdy nie doznają zawodu w swych staraniach, ponieważ w pełni podporządkowali się lotosowym stopom Pana. Chociaż, z zewnętrznego punku widzenia, bhaktowie pracują niemal jak karmici, to powracają do domu, z powrotem do Boga, i każdy ich wysiłek kończy się sukcesem. Demony czy ateiści mają wiarę we własne zabiegi, lecz chociaż pracują niezwykle ciężko dzień i noc, nie osiągają nic ponad to, co jest im przeznaczone. Lecz bhaktowie mogą wznieść się ponad reakcje karmy i nawet bez czynienia wysiłku, osiągnąć wspaniałe rezultaty. Jest również powiedziane, phalena pariciyate sukces czy porażka w jakimkolwiek działaniu są oceniane na podstawie jego rezultatu. Jest wielu karmitów przebranych za bhaktów, lecz Najwyższa Osoba Boga potrafi wykryć ich zamiar. Karmici chcą wykorzystać własność Pana dla egoistycznego zadowalania zmysłów, podczas gdy bhaktowie starają się wykorzystać Jego własność w służbie dla Boga. A zatem bhakta zawsze różni się od karmity, choć karmici mogą przebierać się za bhaktów. Jak potwierdza Bhagavad-gita (3.9), yajnarthat karmano 'nyatra loko 'yam karma-bandhanah. Kto pracuje dla Pana Visnu, jest wyzwolony z tego materialnego świata i po opuszczeniu ciała wraca do domu, z powrotem do Boga. Jednakże karmita, chociaż z zewnętrznego punktu widzenia pracuje jak bhakta, jest uwikłany w swe pozbawione oddania działanie, wskutek czego cierpi męki materialnej egzystencji. W ten sposób, na podstawie rezultatów osiąganych przez karmitów i bhaktów, można się domyślić obecności Najwyższej Osoby Boga, który działa inaczej wobec karmitów i jnanich niż wobec bhaktów. Dlatego autor Śri Caitanya-caritamrty mówi:
krsna-bhakta --- niskama, ataeva 'śanta'
bhukti-mukti-siddhi-kami --- sakali 'aśanta'
Karmici pragnący zadowolenia zmysłów, jnani aspirujący do osiągnięcia wyzwolenia przez połączenie się z egzystencją Najwyższego oraz yogini, którzy pragną odnieść materialny sukces w mocach mistycznych – wszyscy są niespokojni i ostatecznie doznają zawodu. Lecz bhakta, który nie oczekuje żadnych osobistych korzyści i którego jedyną ambicją jest szerzenie chwał Najwyższej Osoby Boga, otrzymuje bez ciężkiej pracy błogosławieństwo wszelkich pomyślnych rezultatów bhakti-yogi.
08.09.29 Znaczenie: Na tym polega różnica między działaniami materialistycznymi a czynnościami spełnianymi w świadomości Krsny. Cały świat jest pełen wigoru, co dotyczy karmitów, jnanich, yoginów i bhaktów. Jednakże wszystkie działania – z wyjątkiem czynności spełnianych przez bhaktów, wielbicieli – kończą się porażką oraz są stratą czasu i energii. Moghaśa mogha-karmano mogha-jnana vicetasah: jeśli ktoś nie jest bhaktą, daremne są jego nadzieje i czynności oraz zawodzi jego wiedza. Niewielbiciele pracują dla osobistego zadowolenia zmysłów lub dla zadowolenia zmysłów swojej rodziny, społeczeństwa, społeczności czy narodu, lecz ponieważ wszelkie takie działania nie mają związku z Najwyższą Osobą Boga, są zatem uważane za asat. Słowo asat oznacza złe lub tymczasowe, a sat odnosi się do tego, co jest stałe i dobre. Czynności spełniane dla zadowolenia Krsny są stałe i dobre. Lecz działanie asat, chociaż czasami wysławiane jako filantropia, altruizm, nacjonalizm, ten czy tamten "izm" – nigdy nie przynosi trwałego rezultatu, a więc jest niewłaściwe. Zaś niewielka praca wykonywana w świadomości Krsny jest trwałą wartościową rzeczą i jest wszechdobra, ponieważ została spełniona dla Krsny, wszechdobrego Najwyższej Osoby Boga, który jest przyjacielem każdego (suhrdam sarva-bhutanam). Najwyższa Osoba Boga jest jedynym podmiotem radości i właścicielem wszystkiego (bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram). Tak więc wszelkie działanie spełniane dla Najwyższego Pana jest rzeczą trwałą. I dzięki takim działaniom ten, kto je spełnia, jest natychmiast doceniany. Na ca tasman manusyesu kaścin me priya-krttamah. Bhakta taki, dzięki całkowitej wiedzy o Najwyższej Osobie Boga, natychmiast staje się transcendentalny, chociaż zewnętrznie może się wydawać, że jest zaangażowany w czynności materialistyczne. Jedyna różnica między działaniami materialistycznymi a duchowymi polega na tym, że działanie materialne spełniane jest tylko dla zadowolenia własnych zmysłów, podczas gdy celem czynności duchowych jest zadowolenie transcendentalnych zmysłów Najwyższej Osoby Boga. Działanie duchowe przynosi prawdziwą korzyść każdemu, ale ten, kto spełnia czynności materialne, nie odnosi korzyści, lecz uwikłuje się w prawa karmy.