Streszczenie 7-go Rozdziału przedstawia się następująco. Jak opisuje ten rozdział, Najwyższa Osoba Boga, pojawiając się w inkarnacji żółwia, zanurzył się głęboko w oceanie, aby podtrzymywać na Swym grzbiecie górę Mandara. Początkowo, ubijanie oceanu wytworzyło truciznę kalakuta. Wszyscy obawiali się trucizny, lecz Pan Śiva wypił ją i w ten sposób zadowolił wszystkich.
Umówiwszy się, że po ubiciu nektaru podzielą się nim równo, półbogowie i demony przywiedli Vasukiego, by wykorzystać go jako linę do kija do ubijania. Dzięki mistrzowskiej aranżacji Najwyższej Osoby Boga, półbogowie chwycili ogon tego wielkiego węża, podczas gdy demony trzymały go przy paszczy. Następnie z wielkim wysiłkiem zaczęli ciągnąć węża w obie strony. Ponieważ kij do ubijania – góra Mandara – był bardzo ciężki i nic nie podtrzymywało go w wodzie, zatonął w oceanie i z tego powodu zarówno demony, jak i półbogów opuściła moc. Wtedy, pojawił się w postaci żółwia Najwyższa Osoba Boga i podtrzymał górę Mandara na Swym grzbiecie. Potem z wielką siłą ponownie podjęto ubijanie. W jego wyniku pojawiła się ogromna ilość trucizny. Prajapati, nie widząc nikogo innego, kto mógłby ich uratować, zbliżyli się do Pana Śivy i ofiarowali mu modlitwy pełne prawdy. Pan Śiva nazywany jest Aśutosa, gdyż jest on bardzo zadowolony, kiedy ktoś jest bhaktą. Dlatego też chętnie zgodził się wypić całą powstałą w wyniku ubijania truciznę. Znając jego moc, bogini Durga, Bhavani, żona Pana Śivy, nie była wcale zaniepokojona, gdy Pan Śiva zgodził się wypić truciznę. Wyraziła nawet swe zadowolenie z jego zgody. Wówczas Pan Śiva zebrał niszczącą truciznę, która była wszędzie, wziął ją do ręki i wypił. Po jej wypiciu jego szyja nabrała niebieskawego koloru. Niewielka ilość tej trucizny skapnęła z jego ręki na ziemię i to właśnie ona jest przyczyną występowania w tym świecie jadowitych węży, skorpionów, trujących roślin i innych toksycznych rzeczy.
04.07.03 Znaczenie: Demonom wydawało się, że przód węża był pomyślny i chwycenie tej części byłoby bardziej rycerskie. Ponadto, Daityowie zawsze muszą postępować odwrotnie niż półbogowie. Taka jest ich natura. Istotnie, widzieliśmy to w odniesieniu do naszego ruchu świadomości Krsny Zalecamy ochronę krów i zachęcamy ludzi, by pili więcej mleka i jedli przygotowane z niego smaczne potrawy. Lecz demony, by po prostu sprzeciwić się takim propozycjom, twierdzą, że są zaawansowane w naukowej wiedzy, co opisano tutaj słowami svadhyaya-śruta-sampannah. Mówią że w świetle ich badań naukowych mleko jest niebezpieczne a wołowina uzyskiwana z zabijania krów jest bardzo odżywcza. Zawsze będzie istniała ta różnica opinii. W rzeczywistości istnieje ona od czasów niepamiętnych. Miliony lat temu istniało to samo współzawodnictwo. Demony, w wyniku swoich tzw. studiów wedyjskich, wolały trzymać tę stronę węża która była w pobliżu paszczy. Najwyższa Osoba Boga uznał, że rozsądniej będzie złapać niebezpieczną część węża i pozwolić demonom trzymać ogon, który nie był groźny. Lecz z powodu pragnienia współzawodnictwa, demony sądziły, że mądrze będzie trzymać węża przy paszczy. Gdyby półbogowie zamierzali wypić truciznę, demony powzięłyby decyzję, "Dlaczego nie mielibyśmy wziąć części tej trucizny i chwalebnie umrzeć, wypijając ją?"
W odniesieniu do słów svadhyaya-śruta-sampannah prakhyata janma-karmabhih, można postawić inne pytanie. Jeśli ktoś jest rzeczywiście wykształcony w wiedzy wedyjskiej, słynie z wypełniania zaleconych czynności i przyszedł na świat w wielkiej rodzinie arystokratycznej, to dlaczego miałby być nazywany demonem? Odpowiedź jest taka, że można mieć wszechstronne wykształcenie i przyjść na świat w arystokratycznej rodzinie, lecz jeśli ktoś jest bezbożny, jeśli nie słucha instrukcji Boga, wówczas jest demonem. W historii mamy wiele przykładów ludzi, takich jak Hiranyakaśipu, Ravana i Kamsa, którzy otrzymali należyte wykształcenie, przyszli na świat w arystokratycznych rodzinach i byli bardzo potężni i rycerscy w walce. Ale ponieważ szydzili z Najwyższej Osoby Boga, zostali nazwani Raksasami, czyli demonami. Możemy być doskonale wykształceni, lecz jeśli nie rozumiemy świadomości Krsny, nie jesteśmy posłuszni Najwyższemu Panu – to jesteśmy demonami. Sam Pan opisał to w Bhagavad-gicie (7.15):
na mam duskrtino mudhah
prapadyante naradhamah
mayayapahrta-jnana asuram
bhavam aśritah
"Ale ci, którzy są największymi głupcami, najniższymi spośród rodzaju ludzkiego, ci, których wiedza została skradziona przez iluzję i niegodziwcy o ateistycznej naturze demonów nigdy Mi się nie podporządkowują." Asuram bhavam odnosi się do odrzucenia istnienia Boga czy transcendentalnych instrukcji Osoby Boga. Oczywistym jest, iż Bhagavad-gita składa się z transcendentalnych instrukcji przekazanych bezpośrednio przez Najwyższą Osobę Boga, lecz asury, zamiast przyjąć te instrukcje bezpośrednio, tworzą komentarze na swój własny kapryśny sposób i zwodzą wszystkich, z czego nawet oni sami nie osiągają korzyści. Dlatego też należy strzec się demonicznych bezbożnych osób. Według słów Pana Krsny, nawet jeśli bezbożny demon jest bardzo wykształcony, należy uważać go za mudhę, naradhamę i mayayapahrta-jnanę.
04.07.08 Znaczenie: Mamy tutaj dowód tego, że Najwyższa Osoba Boga jest najwyższym kontrolerem wszystkiego. Opisaliśmy uprzednio, że istnieją dwie grupy ludzi – demony i półbogowie – lecz żadna z nich nie posiada najwyższej potęgi. Każdy doświadczył, iż przeszkody narzuca nam najwyższa moc. Demony uważają tego rodzaju trudności za zwykły traf czy przypadek, lecz bhaktowie przyjmują je za działanie najwyższego władcy. Dlatego też, gdy bhaktowie stoją w obliczu trudności, modlą się do Pana. Tat te 'nukampam susamiksamano bhunjana evatma-krtam vipakam. Bhaktowie znoszą trudności, ponieważ przyjmują, iż pojawiają się one z woli Najwyższej Osoby Boga, i uważają je za błogosławieństwa. Jednakże demony, nie mogąc zrozumieć najwyższego kontrolera, uznają je za przypadkowe. Oczywiście tutaj Najwyższa Osoba Boga obecny był osobiście. To właśnie z Jego woli pojawiły się przeszkody i z Jego woli zostały one usunięte. Pan pojawił się jako żółw, by podtrzymać wielką górę. Ksitir iha vipulatare tava tisthati prsthe. Pan trzymał tę wielka górę na Swym grzbiecie. Keśava dhrta-kurma-śarira jaya jagadiśa hare. Najwyższa Osoba Boga może stworzyć niebezpieczeństwa i może je także usunąć. Wiedzą o tym bhaktowie, lecz demony nie potrafią tego zrozumieć.
04.07.10 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga jest zawsze nieograniczony. Choć Najwyższa Osoba Boga, przyjąwszy ciało żółwia, trzymał na Swym grzbiecie największą górę, Mandara-parvatę, nie odczuwał żadnej niewygody. Wręcz przeciwnie, najwyraźniej odczuwał jakieś swędzenie, więc obracanie góry z pewnością sprawiało Mu dużą przyjemność.
04.07.11 Znaczenie: Każdy w tym materialnym świecie znajduje się pod wpływem różnych sił materialnej natury. W ubijaniu góry Mandara brały udział trzy rozmaite strony – półbogowie będący w sile dobroci, demony, które były w sile pasji i wąż Vasuki będący pod wpływem ignorancji. Ponieważ wszyscy odczuli zmęczenie (Vasuki do tego stopnia, że był bliski śmierci), Pan Visnu, aby zachęcić ich do dalszej pracy przy ubijaniu oceanu, wszedł w nich, stosownie do sił natury każdego z nich – dobroci, pasji i ignorancji.
04.07.12 Znaczenie: Aby utrzymać górę Mandara w równowadze, gdy była ona ciągnięta z obu stron, Pan osobiście pojawił się na jej szczycie, niczym inna wielka góra. A wtedy Pan Brahma, Pan Śiva i król Indra rozprzestrzenili się i obsypali Pana kwiatami.
04.07.19 Znaczenie: Można zadać pytanie, że skoro Najwyższa Osoba Boga był obecny osobiście, dlaczego zatem zamiast interweniować Samemu, towarzyszył wszystkim półbogom i ogółowi ludzi, by przyjąć schronienie Pana Sadaśivy. Śrila Madhvacarya ostrzega w związku z tym:
rudrasya yaśaso 'rthaya
svayam visnur visam vibhuh
na sanjahre samartho 'pi
vayum coce praśantaye
Pan Visnu był w stanie naprawić tę sytuację, lecz chcąc przypisać zasługę Panu Śivie, który później wypił całą truciznę i zatrzymał ją w swej szyi, nie podjął On działania.
04.07.21 Znaczenie: Skoro Pan Śiva sprawuje pieczę nad unicestwianiem, dlaczego zatem do niego zwrócono się o ochronę, którą zapewnia Pan Visnu? Pan Brahma stwarza, a Pan Śiva unicestwia, lecz zarówno Pan Brahma, jak i Pan Śiva są inkarnacjami Pana Visnu i znani są jako śaktyaveśa-avatary. Są oni obdarzeni specjalną mocą, przypominającą moc Pana Visnu, który w rzeczywistości jest wszechprzenikający w ich działaniach. Dlatego też, kiedykolwiek, chcąc uzyskać ochronę, modlimy się do Pana Śivy, właściwie zwracamy się do Pana Visnu, gdyż zadaniem Pana Śivy jest przecież niszczenie. Pan Śiva jest jednym z iśvarów, czyli kontrolerów zwanych śaktyaveśa-avatarami. Dlatego też można się do niego zwracać jako do tego, który ma cechy Pana Visnu.
04.07.22 Znaczenie: W rzeczywistości Pan Visnu utrzymuje i zapewnia wszelkie szczęcie. Skoro należy przyjąć schronienie Pana Visnu, dlaczego zatem półbogowie schronili się u Pana Śivy? Postąpili tak, gdyż w stwarzaniu materialnego świata Pan Visnu działa poprzez Pana Śivę. Pan Śiva działa z ramienia Pana Visnu. Kiedy Pan mówi w Bhagavad-gicie (14.4), że jest ojcem wszystkich żywych istot (aham bija-pradah pita), odnosi się to do działań spełnianych przez Pana Visnu za pośrednictwem Pana Śivy. Pan Visnu nigdy nie jest przywiązany do materialnych czynności, a gdy należy spełnić takie czynności, dokonuje ich wówczas za pośrednictwem Pana Śivy. Dlatego też Pan Śiva jest wielbiony na poziomie Pana Visnu. Kiedy energia zewnętrzna nie dotyka Pana Visnu, jest On Panem Visnu, lecz mając z nią kontakt, pojawia się w Swym aspekcie jako Pan Śiva.
04.07.23 Znaczenie: Modlitwa ta w rzeczywistości została ofiarowana Panu Visnu, purusy, który inkarnując jako guna-avatary, przyjmuje imiona Brahma, Visnu i Maheśvara.
04.07.24 Znaczenie: Modlitwa ta została ofiarowana bezosobowemu Brahmanowi, który składa się z błyszczących promieni Parabrahmana. Parabrahmanem jest Najwyższa Osoba Boga (param brahma param dhama pavitram paramam bhavan). Kiedy wielbimy Pana Śivę jako Parabrahmana, kult ten przeznaczony jest dla Pana Visnu.
04.07.26 Znaczenie: Śruti-mantry mówią, agnih sarva-devatah: "Ogień jest sumą wszystkich półbogów." Agni jest ustami Najwyższej Osoby Boga. To właśnie za pośrednictwem Agni, czyli ognia, Pan przyjmuje wszelkie obiaty ofiarne.
04.07.29 Znaczenie: Pięć wymienionych w związku z tym mantr to:
(1)
Purusa,
(2) Aghora,
(3) Sadyojata,
(4) Vamadeva,
(5) Iśana.
Mantry te należą do kategorii 38 szczególnych mantr wedyjskich intonowanych przez Pana Śivę, który z tego powodu sławiony jest jako Śiva czy Mahadeva. Innym powodem, dla którego Pan Śiva jest określany jako Śiva – co oznacza "wszechpomyślny" – jest to, iż jest on samopromienny, zupełnie jak będący Paramatmą Pan Visnu. Ponieważ Pan Śiva jest bezpośrednią inkarnacja Pana Visnu, zajmuje on pozycję Jego bezpośredniego reprezentanta. Fakt ten potwierdza mantra wedyjska: patim viśvasyatmeśvaram śaśvatam śivam acyutam. Dusza Najwyższa jest określany wieloma imionami, spośród których szczególnie wymieniane są: Maheśvara, Śiva i Acyuta.
04.07.31 Znaczenie: Brahmajyoti jest w rzeczywistości blaskiem Najwyższej Osoby Boga. Jak oznajmia Brahma-samhita (5.40):
yasya prabha prabhavato jagad-anda-koti-
kotisv aśesa-vasudhadi-vibhuti-bhinnam
tad brahma niskalam anantam aśesa-bhutam
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Wielbię Govindę, pierwotnego Pana, który jest obdarzony wielką mocą. Iskrzący się blask Jego transcendentalnej formy jest bezosobowym Brahmanem, który jest absolutny, kompletny i nieograniczony i który w milionach milionów wszechświatów manifestuje różnorodność niezliczonych planet, z ich różnymi bogactwami." Choć bezosobowy aspekt Absolutu jest ekspansją promieni Najwyższej Osoby Boga, nie musi On troszczyć się o impersonalistów, którzy wchodzą w brahmajyoti. Krsna mówi w Bhagavad-gicie (9.4), maya tatam idam sarvam jagad avyakta-murtina: "W Swym bezosobowym aspekcie przenikam cały wszechświat." Zatem avyakta-murti, aspekt bezosobowy, jest z pewnością ekspansją energii Krsny. Mayavadi, którzy wolą wtopić się w ten blask Brahmana, wielbią Pana Śivę. Mantry wspomniane w wersecie 29 nazywane są mukhani pancopanisadas taveśa. Mayavadi poważnie stosują wszystkie te mantry podczas wielbienia Pana Śivy. Są to następujące mantry:
(1) tat purusaya vidmahe śantyai,
(2) maha-devaya dhimahi vidyayai,
(3) tan no rudrah pratisthayai,
(4) pracodayat dhrtyai,
(5) aghorebhyas tama ....,
(6) atha ghorebhyo moha ...,
(7) aghorebhyo raksa ...,
(8) aghoratarebhyo nidra ...,
(9) sarvebhyah sarva-vyadhyai,
(10)
sarva-sarvebhyo mrtyave,
(12) rudra-rupebhyas trsna ...,
(13) vamadevaya raja ...,
(14)
jyesthaya svaha ...,
(15) śresthaya ratyai,
(16) rudraya kalyanyai,
(17)
kalaya kama ...,
(18) kala-vikaranaya sandhinyai,
(19) bala-vikaranaya kriya ...,
(20)
balaya vrddhyai,
(21)
balacchaya ...,
(22)
pramathanaya dhatryai,
(23)
sarva-bhutadamanaya bhramanyai,
(24)
manah-śosinyai,
(25)
unmanaya jvara ...,
(26) sadyojatam prapadyami siddhyai,
(27) sadyojataya vai namah rddhyai,
(28)
bhave dityai,
(29)
abhave laksmyai,
(30) natibhave medha ...,
(31) bhajasva mam kantyai,
(32) bhava svadha ...,
(33) udbhavaya prabha ...,
(34) iśanah sarva-vidyanam śaśinyai,
(35) iśvarah sarva-bhutanam abhaya-da ...,
(36) brahmadhipatir brahmanodhipatir brahman brahmesta-da ...,
(37)
śivo me astu maricyai,
(38) sadaśivah jvalinyai.
Bezosobowego Brahmana nie znają nawet inni zarządcy materialnego stworzenia, włączając w to Pana Brahmę, Pana Indrę, a nawet Pana Visnu. Nie znaczy to jednak, że Pan Visnu nie jest wszechwiedzący. Pan Visnu jest wszechwiedzący, lecz nie musi On wiedzieć co dzieje się w Jego wszechprzenikającej ekspansji. Dlatego też Pan mówi w Bhagavad-gicie, że choć wszystko jest Jego ekspansją (maya tatam idam sarvam), On nie musi troszczyć się o wszystko (na caham tesv avasthitah), gdyż istnieją rozmaici zarządcy, tacy jak Pan Brahma, Pan Śiva i Indra.
04.07.32 Znaczenie: Skoro Pan Śiva uważa wielkie czyny, których dokonuje, za niezbyt ważne, cóż zatem można było powiedzieć o przeciwdziałaniu mocnej truciźnie, powstałej w wyniku ubijania? Półbogowie w pośredni sposób modlili się o to, by Pan Śiva zneutralizował truciznę kalakuta, która rozprzestrzeniała się po całym wszechświecie.
04.07.33 Znaczenie: Pan Śiva jest Vaisnavą najwyższej kategorii (vaisnavanam yatha śambhuh). Dlatego też jest powiedziane, vaisnavera kriya-mudra vijne na bujhaya. Nawet osoba najbardziej inteligentna nie potrafi zrozumieć czynów czy zachowania Vaisnavy, takiego jak Pan Śiva. Osoby opanowane przez pożądliwe pragnienia i gniew nie potrafią ocenić chwał Pana Śivy, który zawsze zajmuje transcendentalną pozycję. We wszelkich działaniach, którym towarzyszą pożądliwe pragnienia, Pan Śiva jest narzędziem atma-ramy. Dlatego też zwykle osoby nie powinny usiłować zrozumieć Pana Śivy i jego czynów. Ten, kto próbuje krytykować jego czynności, jest osobą bezczelną.
04.07.35 Znaczenie: Kiedy półbogowie ofiarowali Panu Śivie te modlitwy, ich skrytym celem było zadowolenie go, tak aby naprawił niepokojącą sytuację, wywołaną przez truciznę halahala. Jak oznajmia Bhagavad-gita (7.20), kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah: jeśli ktoś wielbi półbogów, jest to z pewnością spowodowane głęboko zakorzenionymi pragnieniami, które chce spełnić, korzystając z łaski tych półbogów. Ludzie zazwyczaj są przywiązani do wielbienia półbogów dla spełnienia jakiegoś celu.
04.07.39 Znaczenie: Jest to cecha charakteryzująca Vaisnavę. Para-duhkha-duhkhi: Vaisnava jest zawsze nieszczęśliwy widząc, że uwarunkowane dusze są nieszczęśliwe. W przeciwnym razie nie dbałby o to, by uczyć je, jak osiągnąć szczęście. W materialistycznym życiu ludzie bez wątpienia angażują się we wrogie działania. Dlatego też materialistyczne życie porównywane jest do samsara-davanala, gorejącego pożaru leśnego, który wybucha automatycznie. Pan Śiva i jego zwolennicy w systemie parampara próbują wyratować ludzi z tej niebezpiecznej sytuacji materialistycznego życia. Jest to obowiązkiem wielbicieli przestrzegających zasad Pana Śivy i należących do Rudra-sampradayi. Istnieją cztery Vaisnava sampradaye, a Rudra-sampradaya jest jedną z nich, ponieważ Pan Śiva (Rudra) jest pierwszym pomiędzy Vaisnavami (vaisnavanam yatha śambhuh). Jak to zobaczymy, dla dobra ludzkości Pan Śiva wypił całą truciznę.
04.07.42 Znaczenie: Choć w całym wszechświecie była tak ogromna ilość trucizny, Pan Śiva miał tak wielką moc, że zredukował truciznę do małej ilości, którą mógł utrzymać w swej dłoni. Nie należy próbować imitować Pana Śivy. Pan Śiva może zrobić wszystko czego zapragnie, lecz tych, którzy usiłują imitować go paląc ganję i inne trujące środki, z pewnością spotka z tego powodu śmierć.
04.07.44 Znaczenie: Znajdujemy tutaj wyjaśnienie tego, w jaki sposób Najwyższa Osoba Boga bardzo docenia tych, którzy działają dla dobra innych. Pan mówi w Bhagavad-gicie (18.68-69), ya idam paramam guhyam mad-bhaktesv abhidhasyati...... na ca tasman manusyesu kaścin me priya-krttamah: "Ten, kto naucza posłania Bhagavad-gity Moich bhaktów, jest Mi najbardziej drogi. Nikt nie może bardziej niż on zadowolić Mnie, oddając Mi cześć." W tym materialnym świecie istnieją różnego rodzaju dobroczynne czynności, lecz najwyższym tego typu działaniem jest szerzenie świadomości Krsny. Inne czynności dobroczynne nie mogą być skuteczne, jako że nie można powstrzymać praw natury i rezultatów karmy. To właśnie z powodu przeznaczenia, czyli praw karmy, musimy cierpieć lub radować się. Na przykład, jeśli otrzymamy wyrok sądowy, musimy go zaakceptować, bez względu na to, czy przyniesie on cierpienie czy korzyść. Podobnie, każdy jest zniewolony przez karmę i jej reakcje. Nikt nie może tego zmienić. Dlatego też śastra mówią:
tasyaiva hetoh pryateta kovido
na labhyate yad bhramatam upary adhah
(Bhag.1.5.18.)
Powinniśmy starać się osiągnąć to, czego nie można zdobyć wędrując po całym wszechświecie w wyniku reakcji karmy. A co to jest? Powinniśmy czynić wysiłek, aby stać się świadomym Krsny. Jeśli ktoś próbuje szerzyć świadomość Krsny na całym świecie, należy uważać, że spełnia on najlepszą pracę dobroczynną. Pan jest z niego automatycznie bardzo zadowolony. A jeśli Pan jest z niego zadowolony, to cóż mu pozostaje do osiągnięcia? Gdy Pan docenił kogoś, to jeśli nawet taka osoba o nic nie prosi, Pan – który przebywa w każdym – dostarcza jej wszystkiego, czego pragnie. Potwierdza to również Bhagavad-gita (tesam nityabhiyuktanam yoga-ksemam vahamy aham). I ponownie, stwierdzono tutaj, tapyante loka-tapena sadhavah prayaśo janah. Najlepszą działalnością dobroczynną jest wznoszenie ludzi do platformy świadomości Krsny, gdyż jedyną przyczyną cierpienia uwarunkowanych dusz jest brak świadomości Krsny. Pan przychodzi również osobiście, aby złagodzić cierpienia ludzkości.
yada yada hi dharmasya
glanir bhavati bharata
abhyutthanam adharmasya
tadatmanam srjamy aham
paritranaya sadhunam vinaśaya
ca duskrtam
dharma-samsthapanarthaya
sambhavami yuge yuge
"Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy Ja zstępuję osobiście. Po to, aby wyzwolić pobożnych i unicestwić niegodziwców, jak również dla odnowienia zasad religii, Ja Sam przychodzę w każdym milenium." (Bg. 4.7-8) Dlatego też wszystkie śastra postanawiają, że szerzenie ruchu świadomości Krsny jest najlepszą działalnością dobroczynną na świecie. Pan bardzo szybko uznaje taką służbę pełnioną przez bhaktę, gdyż obdarza ona ostateczną korzyścią ogół ludzi.
04.07.46 Znaczenie: Komary, szakale, psy i inne gatunki dandaśuka, czyli zwierząt, których ukąszenia są trujące, wypiły truciznę samudra-manthany, ubitego oceanu, ponieważ była ona dostępna, gdy spadła z dłoni Pana Śivy.