Rozdział ten zawiera opis tego, jak Bali Maharaja, wraz ze swoim dziadkiem Prahladą Maharają przybył na planetę Sutala i jak Najwyższa Osoba Boga zezwolił Indrze na powrót na planetę niebiańską.
Wielka dusza, Bali Maharaja, doświadczył, że największą zdobyczą w życiu jest osiągnięcie służby oddania w pełnym podporządkowaniu, pod ochroną lotosowych stóp Pana. Będąc mocno utwierdzonym w tej konkluzji, z sercem pełnym ekstatycznego oddania i oczami pełnymi łez złożył Osobie Boga pokłony, a następnie, wraz ze swymi towarzyszami, udał się na planetę zwaną Sutala. W ten sposób Najwyższa Osoba Boga spełnił pragnienie Aditi i ponownie wprowadził na tron Pana Indrę. Prahlada Maharaja, wiedząc, że Bali został zwolniony z aresztu, opisał transcendentalne rozrywki Najwyższej Osoby Boga w tym materialnym świecie. Prahlada Maharaja sławił Pana za stworzenie materialnego świata, za jednakowy stosunek do wszystkich i za to, że jest On niezwykle hojny dla bhaktów, tak jak drzewo pragnień. Prahlada Maharaja powiedział, że Pan jest dobry nie tylko dla Swych bhaktów, lecz także dla demonów. W ten sposób opisał nieograniczoną, bezprzyczynową łaskę Najwyższej Osoby Boga. Później, złożywszy ręce, ofiarował Panu pełne szacunku pokłony i okrążywszy Go, udał się także – zgodnie z poleceniem Pana – na planetę Sutala. Wówczas Pan kazał Śukracaryi opisać błędy i niedociągnięcia Bali Maharajy w spełnianiu ceremonii ofiarnej. Śukracarya, dzięki intonowaniu świętego imienia Pana, uwolnił się od działań karmicznych i wyjaśnił, w jaki sposób intonowanie może zredukować wady uwarunkowanej duszy. Następnie dokończył on ceremonię ofiarną Bali Maharajy. Wszystkie wielkie święte osoby uznały Pana Vamanadevę za dobroczyńcę Pana Indry, gdyż ponownie odesłał go na jego niebiańską planetę. Zaakceptowali oni Najwyższą Osobę Boga jako tego, który utrzymuje wszystkie sprawy wszechświata. Będąc bardzo szczęśliwym, Indra, wraz ze swymi towarzyszami, usadowił Pana Vamanadevę przed sobą i powrócił swym samolotem na niebiańską planetę. Ujrzawszy cudowne czyny Pana Visnu na arenie ofiarnej Bali Maharajy, wszyscy półbogowie, święte osoby, Pitowie, Bhutowie i Siddhowie wciąż gloryfikowali Pana. Rozdział ten kończy się stwierdzeniem, że najpomyślniejszą funkcją uwarunkowanej duszy jest intonowanie i słuchanie o chwalebnych czynach Pana Visnu.
08.23.02 Znaczenie: Gdy Vamanadeva pojawił się przed Bali Maharają, ten natychmiast pragnął ofiarować Mu pełne szacunku pokłony, lecz nie mógł tego zrobić ze względu na obecność Śukracaryi i innych demonicznych towarzyszy. Jednak Pan jest tak łaskawy, że chociaż w rzeczywistości Bali Maharaja nie złożył pokłonów i tylko usiłował zrobić to w umyśle, Najwyższa Osoba Boga pobłogosławił go łaską większą niż ta, której mogliby kiedykolwiek oczekiwać półbogowie. Jak potwierdza Bhagavad-gita (2.40), svalpam apy asya dharmasya trayate mahato bhayat: "Nawet mały postęp na tej ścieżce może uchronić od najbardziej niebezpiecznego typu strachu." Najwyższa Osoba Boga znany jest jako bhava-grahi janardana, ponieważ przyjmuje On tylko istotę nastawienia bhakty. Jeśli bhakta podporządkowuje się szczerze, Pan, jako Dusza Najwyższa w każdym sercu, natychmiast to rozumie. Zatem, mimo iż zewnętrznie bhakta może nie być całkowicie zaangażowanym w służbę, tym niemniej, jeśli wewnątrz jest szczery i poważny, Pan z zadowoleniem przyjmuje jego służbę. Tak więc Pan znany jest jako bhava-grahi janardana, ponieważ przyjmuje On esencję mentalności oddania danej osoby.
08.23.06 Znaczenie: Znaczące jest słowo durga-pala. Słowo durga znaczy – "to, co nie jest zbyt łatwe". Na ogół durga odnosi się do twierdzy, którą trudno zdobyć. Innym znaczeniem słowa durga jest "trudność". Ponieważ Najwyższa Osoba Boga obiecał chronić Bali Maharaję i jego towarzyszy przed wszelkimi niebezpieczeństwami, więc zwrócono się tutaj do niego jako do durga-pala – Pana, który chroni przed wszelkimi przykrymi okolicznościami.
08.23.08 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (9.29) Pan mówi:
samo 'ham sarva-bhutesu na me
dvesyo 'sti na priyah
ye bhajanti tu mam bhaktya
mayi te tesu capy aham
"Nie ma we Mnie nienawiści do nikogo ani też nie jestem stronniczy w stosunku do nikogo. Wszystkich traktuję na równi. Lecz jeśli ktoś w oddaniu pełni służbę dla Mnie, ten jest Mi przyjacielem, jest we Mnie, i Ja również jestem jego przyjacielem." Najwyższa Osoba Boga z pewnością jest jednakowy wobec wszystkich żywych istot, ale bhakta, który w pełni podporządkowuje się u lotosowych stóp Pana, różni się od niewielbiciela. Innymi słowy, każdy może przyjąć schronienie u lotosowych stóp Pana, i na równi korzystać z Jego błogosławieństw, lecz niewielbiciele nie robią tego i dlatego ponoszą konsekwencje stworzone przez energię materialną. Możemy zrozumieć ten fakt w oparciu o prosty przykład. Król czy rząd traktuje na równi wszystkich obywateli. Dlatego, jeśli obywatelowi mającemu kwalifikacje do tego, by otrzymać szczególne przywileje od rządu, zaproponuje się takie korzyści, to nie znaczy to, że rząd jest stronniczy. Ten, kto wie, jak uzyskać korzyści od autorytetów, może je otrzymać, ale ten, kto nie wie, przegapia te możliwości i nie otrzymuje takich udogodnień. Są dwie klasy łudzi – demony i półbogowie. Półbogowie doskonale zdają sobie sprawę z pozycji Najwyższego Pana i dlatego są Mu posłuszni, ale demony, nawet jeśli wiedzą o supremacji Pana, celowo przeciwstawiają się Jego autorytetowi. Dlatego też Pan czyni rozróżnienie odpowiednio do mentalności żywej istoty, ale poza tym ma jednakowy stosunek do wszystkich. Tak jak drzewo pragnień, Pan spełnia życzenia osoby, która przyjęła Jego schronienie, lecz ten, kto nie przyjął takiego schronienia, zasadniczo różni się od podporządkowanej duszy. Pan darzy względami tego, kto przyjął schronienie u Jego lotosowych stóp, bez względu na to, czy osoba taka jest demonem, czy też półbogiem.
08.23.10 Znaczenie: Karma-bandha, niewola działań karmicznych, pociąga za sobą powtarzające się narodziny i śmierć. Czynności karmiczne spełniamy w taki sposób, że stwarzamy kolejne ciało na nasze następne życie. Dopóki jesteśmy przywiązani do działań karmicznych, dopóty musimy przyjmować kolejne materialne ciała. To powtarzające się akceptowanie materialnych ciał, nazywane jest samsara-bandhana. Bhakcie doradza się, aby w celu zatrzymania tego, bezustannie oglądał Najwyższego Pana. Dlatego bhakcie neoficie, kanistha-adhikari, radzi się, by codziennie odwiedzał świątynię i regularnie oglądał formę Pana. W ten sposób bhakta neofita może wyzwolić się z niewoli działania dla rezultatów.
08.23.14 Znaczenie: Gdy Bali Maharaja i Prahlada Maharaja wyruszyli na planetę Sutala, Pan Visnu spytał Śukracaryę, na czym polegała wina Bali Maharajy, za którą Śukracarya go przeklął. Można by wysunąć argument, że skoro Bali Maharaja opuścił scenę wydarzeń, to jak można osądzać jego błędy? Odpowiadając na to, Pan Visnu powiadomił Śukracaryę, że obecność Bali Maharajy nie była potrzebna, gdyż jego błędy i niedociągnięcia mogą być anulowane, po rozpatrzeniu w obecności braminów. Jak okaże się w następnym wersecie, Bali Maharaja był pozbawiony wad. Śukracarya niepotrzebnie przeklął go. Niemniej jednak, tak było lepiej dla Bali Maharajy. Będąc przeklętym przez Śukracaryę, Bali Maharaja został pozbawiony wszystkich swych posiadłości, w rezultacie czego Najwyższa Osoba Boga obdarzył go łaską za jego mocną wiarę w służbę oddania. Oczywiście, bhakta nie musi angażować się w działania karmiczne. Jak mówią śastra, sarvarhanam acyutejya (Bhag. 4.31.14). Wielbiąc Acyutę, Najwyższą Osobę Boga, zadowala się wszystkich. Ponieważ Bali Maharaja zadowolił Najwyższą Osobę Boga, nie było żadnych niedociągnięć w spełnianej przez niego ofierze.
08.23.15 Znaczenie: Pan mówi w Bhagavad-gicie (5.29), bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram: w rzeczywistości osobą, którą należy zadowolić przez pełnienie yajni, jest Pan, najwyższy właściciel. Visnu Purana (3.8.9) mówi:
varnaśramacaravata purusena
parah puman
Wszystkie wedyjskie ofiary rytualne spełniane są w celu zadowolenia Pana Visnu, yajna-purusy. Przeznaczeniem wszystkich grup społecznych – braminów, ksatriyów, vaiśyów, śudrów, brahmacarinów, grhasthów, vanaprasthów i sannyasinów – jest zadowolenie Najwyższego Pana, Visnu. Działanie w zgodzie z tą zasadą instytucji varnaśrama nazywane jest varnaśramacarana. W Śrimad-Bhagavatam (1.2.13) Suta Gosvami mówi:
atah pumbhir dvija-śrestha
varnaśrama-vibhagaśah
svanusthitasya dharmasya
samsiddhir hari-tosanam
"O najlepsi spośród podwójnie urodzonych, wnioskuje się zatem, że najwyższą doskonałością, jaką ktoś może osiągnąć poprzez wypełnianie przypisanych dla jego zawodu obowiązków, zgodnie z kastowymi podziałami i porządkami życia, jest zadowolenie Najwyższej Osoby Boga." Przeznaczeniem wszystkiego jest dostarczenie przyjemności Najwyższej Osobie Boga. A zatem, skoro Bali Maharaja zadowolił Pana, to nie można mu było nic zarzucić i Śukracarya przyznał, że rzucenie na niego klątwy nie było właściwe.
08.23.16 Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu polecił:
harer nama harer nama harer namaiva kevalam
kalau nasty eva nasty
eva nasty eva gatir anyatha
"W tym wieku kłótni i hipokryzji jedyną metodą wyzwolenia jest intonowanie świętego imienia Pana. Nie ma innego sposobu. Nie ma innego sposobu. Nie ma innego sposobu." (Brhan-naradiya Purana 38.126) W tym wieku Kali niezwykle trudno jest doskonale pełnić wedyjskie ceremonię rytualne czy ofiary. Mało kto może doskonale intonować mantry wedyjskie lub zgromadzić parafernalia do pełnienia wedyjskich ceremonii. Dlatego ofiarą zalecaną dla tego wieku jest sankirtana, bezustanne intonowanie świętego imienia Pana. Yajnaih sankirtana-prayair yajanti hi sumedhasah (Bhag. 11.5.29). Zamiast tracić czas na spełnianie wedyjskich ofiar, ci, którzy są inteligentni, którzy mają substancję mózgową, powinni podjąć intonowanie świętego imienia Pana i w ten sposób doskonale pełnić ofiarę. Wiem, że wielu przywódców religijnych oddaje się spełnianiu yajni i wydawaniu setek tysięcy rupii na niedoskonałe ceremonie ofiarne. Tutaj mamy lekcję dla tych, którzy niepotrzebnie przeprowadzają takie niedoskonałe ofiary. Powinniśmy przyjąć radę Śri Caitanyi Mahaprabhu (yajnaih sankirtana-prayair yajanti hi sumedhasah). Śukracarya, chociaż był ścisłym braminem oddanym czynnościom rytualnym, także przyznał, niśchidram anusankirtanam tava: "Mój Panie, bezustanne intonowanie świętego imienia Waszej Wysokości sprawia, że wszystko staje się doskonałe." W Kali-yudze nie można spełniać rytualnych ceremonii wedyjskich tak doskonale, jak uprzednio. Dlatego Śrila Jiva Gosvami zalecał, że chociaż powinniśmy uważać; by przestrzegać wszystkich zasad w każdego rodzaju duchowym działaniu – zwłaszcza przy wielbieniu Bóstwa – to mimo to istnieje możliwość pojawienia się niedociągnięć i należy to skompensować intonowaniem świętego imienia Najwyższej Osoby Boga. Dlatego w naszym ruchu świadomości Krsny kładziemy szczególny nacisk na intonowanie mantry Hare Krsna we wszelkim działaniu.
08.23.29 Znaczenie: Vasistha Muni przekazał pewną mantrę o Panu Visnu: na te visnor jayamano na jato mahimnah param anantam apa. Nikt nie może oszacować rozmiarów nadzwyczaj chwalebnych czynów Pana Visnu. Niestety, istnieją tzw. naukowcy, którzy mogą umrzeć w każdej chwili, ale za pomocą spekulacji usiłują zrozumieć wspaniałe stworzenie kosmiczne. Jest to niemądra próba. Vasistha Muni powiedział dawno, dawno temu, że nikt w przeszłości nie mógł zmierzyć chwał Pana i że w przyszłości nikt nie zdoła tego dokonać. Musimy się zadowolić obserwowaniem chwalebnych działań stworzenia Najwyższego Pana. Dlatego Pan mówi w Bhagavad-gicie (10.42), vistabhyaham idam krtsnam ekamśena sthito jagat: "Jedną cząstką Siebie przenikam i utrzymuję cały ten wszechświat." Ten materialny świat składa się z niezliczonych wszechświatów, z których każdy pełen jest niezliczonych planet i wszystkie one uważane są za produkty materialnej energii Najwyższej Osoby Boga. A jednak jest to zaledwie jedna czwarta boskiego stworzenia. Pozostałe trzy czwarte stworzenia tworzą świat duchowy. Spośród niezliczonych planet jednego tylko wszechświata, tzw. naukowcy nie mogą poznać nawet Księżyca czy Marsa, ale próbują rzucić wyzwanie stworzeniu Najwyższego Pana i Jego niezwykłej energii. Tacy ludzie zostali opisani jako szaleńcy. Nunam pramattah kurute vikarma (Bhag. 5.5.4). Tacy szaleni ludzie niepotrzebnie marnując czas, energię i pieniądze, próbują rzucić wyzwanie chwalebnym czynom Urukramy, Najwyższej Osoby Boga.
08.23.31 Znaczenie: Są trzy rodzaje ceremonii, a mianowicie: ceremonie dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga lub półbogów; te, które spełniane są z okazji wydarzeń towarzyskich, jak zaślubiny czy narodziny, oraz te, których celem jest zadowolenie przodków, jak np. ceremonia śraddha. Przy wszystkich tych obrzędach wydaje się duże ilości pieniędzy na różne czynności, ale tutaj zasugerowano, że jeśli wraz z tym ma miejsce recytacja o wspaniałych czynach Vamanadevy, to ceremonia ta z pewnością zostanie przeprowadzona pomyślnie i wolna będzie od wszelkich niedociągnięć.