Rozdział ten podaje pełny opis tego, w jaki sposób Hiranyakaśipu otrzymał moc od Pana Brahmy i jak niewłaściwie ją wykorzystał, nękając wszystkie żywe istoty w tym wszechświecie.
Swoimi srogimi wyrzeczeniami Hiranyakaśipu zadowolił Pana Brahmę i osiągnął upragnione błogosławieństwa. Po otrzymaniu tych błogosławieństw, w jego ciało, które było nieomal całkowicie zjedzone, zostało tchnięte nowe życie i stało się ono niezwykle piękne i błyszczące niczym złoto. Niemniej jednak, nadal pałał nienawiścią do Pana Visnu, gdyż nie był w stanie zapomnieć, że Pan Visnu zabił jego brata. Hiranyakaśipu pokonał wszystkich w dziesięciu kierunkach i trzech światach i sprowadził wszystkie żywe istoty, zarówno półbogów, jak i asury, pod swoją kontrolę. Stając się panem wszystkich miejsc – włączając w to nawet siedzibę Indry, którego przegnał – w wielkim przepychu zaczął radować się życiem i w ten sposób oszalał. Wszyscy półbogowie za wyjątkiem Pana Visnu, Pana Brahmy i Pana Śivy, znaleźli się pod jego kontrolą i zaczęli mu służyć. Lecz pomimo całej swej materialnej mocy, nie był wcale zadowolony, gdyż zawsze był nadęty i dumny z naruszania zasad wedyjskich. Wszyscy bramini byli z niego niezadowoleni i zdecydowanie obrzucili go klątwą. W końcu wszystkie żywe istoty we wszechświecie, reprezentowane przez półbogów i mędrców, modliły się do Najwyższego Pana o ulgę od rządów Hiranyakaśipu.
Pan Visnu powiadomił półbogów, że zarówno oni, jak i inne żywe istoty zostaną wybawieni od przerażających warunków stworzonych przez Hiranyakaśipu. Ponieważ Hiranyakaśipu był ciemięzcą wszystkich półbogów, zwolenników Ved, krów, braminów i religijnych, świętych osób i ponieważ pałał nienawiścią do Najwyższej Osoby Boga, więc naturalnie czekała go rychła śmierć. Ostatnim dokonaniem Hiranyakaśipu będzie znęcanie się nad własnym synem Prahladą, który był maha-bhagavatą, wzniosłym Vaisnavą. Później zakończy się jego życie. Kiedy Najwyższa Osoba Boga uspokoił w ten sposób półbogów, wszyscy byli zadowoleni wiedząc, że zostanie położony kres niedolom nałożonym na nich przez Hiranyakaśipu.
W końcu, Narada Muni opisuje cechy charakterystyczne Prahlady Maharajy, syna Hiranyakaśipu, oraz to, jak jego ojciec pałał zawiścią do swego kwalifikowanego syna. W ten sposób kończy się ten rozdział.
07.04.02 Znaczenie: Materialne błogosławieństwa właściwie nie są warte tego, aby nazywać je błogosławieństwami. Jeżeli ktoś posiada coraz więcej rzeczy, to błogosławieństwo samo w sobie może stać się przekleństwem, gdyż w tym materialnym świecie nie tylko zdobycie materialnego bogactwa wymaga wielkiej siły i wysiłku, ale do tego, aby je utrzymać, także wymagany jest wielki wysiłek. Pan Brahma powiadomił Hiranyakaśipu, że mimo iż jest gotów ofiarować mu wszystko o cokolwiek poprosi, bardzo trudno będzie mu utrzymać rezultaty tych błogosławieństw. Niemniej jednak, ponieważ Brahma złożył obietnicę, to chciał przyznać wszystkie błogosławieństwa, o które został poproszony. Słowo durlabhan wskazuje na to, że nie powinno się przyjmować błogosławieństw, którymi nie można cieszyć się w spokoju.
07.04.04 Znaczenie: Demoniczne osoba, mimo osiągnięcia wszelkich bogactw możliwych do osiągnięcia w tym wszechświecie, nadal pała zawiścią do Najwyższej Osoby Boga.
07.04.05-07 Znaczenie: Słowo garuda w tym wersecie wskazuje na to, że istnieją planety wielkich ptaków, takich jak Garuda. Podobnie, słowo uraga wskazuje na to, że istnieją planety olbrzymich węży. Taki opis różnych planet wszechświata może być wyzwaniem dla współczesnych naukowców, którzy myślą, że wszystkie planety poza Ziemią są puste. Naukowcy ci głoszą, że wysłali na Księżyc ekspedycje, które nie znalazły tam żadnych żywych istot, jedynie wielkie kratery pełne kurzu i kamieni, mimo iż w rzeczywistości Księżyc jest błyszczący, że działa jak Słońce oświetlając cały wszechświat. Oczywiście nie jest możliwe, aby przekonać współczesnych naukowców do wedyjskich informacji na temat wszechświata. Niemniej jednak nie wywierają na nas większego wrażenia słowa naukowców, którzy mówią, że wszystkie inne planety są puste i tylko Ziemia pełna jest żywych istot.
07.04.08 Znaczenie: Z opisu tego wynika, że wszystkie planety niebiańskie wyższego systemu planetarnego są tysiące, tysiące razy bogatsze od tego niższego systemu planetarnego, w którym żyjemy. Viśvakarma, słynny architekt niebiański, znany jest jako budowniczy wielu wspaniałych budynków na wyższych planetach, gdzie nie tylko są wspaniałe budynki, lecz również wiele bogatych ogrodów i parków, opisywanych jako nandana-devodyana – ogrody całkiem odpowiednie do tego, by mogli się nimi cieszyć półbogowie. Ten opis wyższego systemu planetarnego i jego bogactw można poznać z autorytatywnych pism świętych, takich jak literatura wedyjska. Teleskopy i inne niedoskonałe przyrządy naukowców nie nadają się do oceny wyższego systemu planetarnego. Mimo iż takie instrumenty są potrzebne, ponieważ zdolność widzenia takich tzw. naukowców nie jest doskonała, to instrumenty same w sobie również są niedoskonałe. Dlatego też, wyższych planet nie mogą oszacować niedoskonali ludzie używający niedoskonałych, zrobionych przez siebie przyrządów. Jednakże bezpośrednia informacja otrzymana z literatury wedyjskiej jest doskonała. Dlatego też nie możemy przyjąć stwierdzeń mówiących, że na innych planetach, poza Ziemią, nie ma bogatych siedzib.
07.04.09-12 Znaczenie: Moc Hiranyakaśipu na planetach niebiańskich była tak silna, że wszyscy półbogowie, za wyjątkiem Pana Brahmy, Pana Śivy i Pana Visnu, zmuszeni byli mu służyć. W istocie, obawiali się, że zostaną srodze ukarani, jeśli nie będą mu posłuszni. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura porównał Hiranyakaśipu do Maharajy Veny, który również był ateistą i gardził rytualnymi ceremoniami wspominanymi w Vedach. jednakże Maharaja Vena obawiał się niektórych wielkich mędrców, takich jak Bhrgu, natomiast Hiranyakaśipu rządził w taki sposób, że wszyscy – za wyjątkiem Pana Visnu, Pana Brahmy i Pana Śivy – żyli w strachu przed nim. Hiranyakaśipu był tak czujny, aby wielcy mędrcy, tacy jak Bhrgu, nie spalili go na popiół, iż mocą swego wyrzeczenia pokonał ich siłę i nawet ich podporządkował sobie. Wynika z tego, że nawet wyższe systemy planetarne, na które ludzie udają się dzięki pobożnym czynnościom, niepokojone są przez asury, takie jak Hiranyakaśipu. Nikt w trzech światach nie może żyć bez zakłóceń, w spokoju i dobrobycie.
07.04.13 Znaczenie: Skanda Purana zawiera następujący opis: upayanam daduh sarve vina devan hiranyakah. Moc Hiranyakaśipu była tak wielka, że wszyscy za wyjątkiem trzech głównych półbogów – Pana Brahmy, Pana Śivy i Pana Visnu – pełnili dla niego służbę. Madhvacarya mówi, aditya vasavo rudras tri-vidha hi sura yatah. Istnieją trzy rodzaje półbogów – Adityowie, Vasowie i Rudrowie – a poniżej nich są inni półbogowie, tacy jak Marutowie i Sadhyowie (marutaś caiva viśve ca sadhyaś caiva ca tad-gatah). Dlatego też wszyscy półbogowie nazywani są tri-pistapa i to samo słowo tri odnosi się do Pana Brahmy Pana Śivy i Pana Visnu.
07.04.14 Znaczenie: Czasami asury mogą być tak potężne, że w służbę dla siebie mogą zaangażować nawet Naradę Muniego i pobożnych bhaktów. Ale nie znaczy to, że Narada był podporządkowany Hiranyakaśipu. Jednakże czasami dzieje się tak w tym materialnym świecie, że także wielkie osobistości, nawet wielcy bhaktowie, mogą być kontrolowani przez asury.
07.04.17 Znaczenie: Woda mórz i oceanów, które znamy na tej planecie, jest słona. Jednakże na innych planetach wszechświata są oceany soku z trzciny cukrowej, alkoholu, ghee, mleka i słodkiej wody. Werset ten metaforycznie opisuje rzeki jako żony oceanów i mórz, ponieważ płyną one ku oceanom i morzom jako ich dopływy, niczym żony przywiązane do swych mężów. Współcześni naukowcy próbują podróżować na inne planety, ale nie mają żadnych informacji o tym, jak wiele różnych rodzajów oceanów i mórz istnieje we wszechświecie. Zgodnie z ich doświadczeniem, Księżyc jest pełen kurzu, jednakże nie wyjaśnia to, w jaki sposób może on wysyłać nam kojące promienie z odległości milionów mil. Jeśli o nas chodzi, podążamy za autorytetem Vyasadevy i Śukadevy Gosvamiego, którzy opisali układ wszechświata zgodnie z literaturą wedyjską. Autorytety te różnią się od współczesnych naukowców, którzy na podstawie swych niedoskonałych doświadczeń opartych na zmysłach wyciągnęli wnioski, że jedynie ta planeta zamieszkiwana jest przez żywe istoty, natomiast inne planety są albo puste, albo pełne pyłu.
07.04.18 Znaczenie: Na początku Śrimad-Bhagavatam jest powiedziane, tejo-vari-mrdam yatha vinimayah: ten materialny świat prowadzony jest przez ogień, wodę i ziemię, które łączą się i przyjmują kształt. Werset ten wspomina, że trzy siły natury (prthag gunan) działają pod kierunkiem różnych półbogów. Na przykład, król Indra odpowiedzialny jest za wylewanie wody, półbóg Vayu kontroluje powietrze i wysusza wodę, natomiast półbóg kontrolujący ogień pali wszystko. Jednakże Hiranyakaśipu, dzięki surowej praktyce yogi mistycznej, stał się tak potężny, że sam zajął się wszystkim, bez pomocy półbogów.
07.04.19 Znaczenie: Jest to przykład demonicznego życia. Ateiści mogą zrobić postęp materialny i stworzyć niezwykle wygodną sytuację dla zmysłów, ale ponieważ podlegają kontroli zmysłów, nie mogą osiągnąć zadowolenia. Taki jest efekt współczesnej cywilizacji. Materialiści są bardzo zaawansowani w czerpaniu przyjemności z pieniędzy i kobiet, jednakże w społeczeństwie ludzkim przeważa niezadowolenie, ponieważ społeczeństwo ludzkie nie może być szczęśliwe i spokojne bez świadomości Krsny. Jeśli chodzi o materialne zadowalanie zmysłów, to materialiści mogą kontynuować zwiększanie swojej przyjemności tak dalece, jak sięga ich wyobraźnia, ale ponieważ ludzie w takim materialnym stanie są sługami swych zmysłów, dlatego nie mogą osiągnąć zadowolenia. Hiranyakaśipu stanowił przykład tego stanu niezadowolenia ludzkości.
07.04.20 Znaczenie: Jest wiele przykładów tego, jak demony, po osiągnięciu materialnych bogactw, napełniły się tak ogromną dumą, że naruszały prawa i zasady podawane w autorytatywnych śastrach. W ten sam sposób działał Hiranyakaśipu. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie (16.23):
yah śastra-vidhim utsrjya
vartate kama-karatah
na sa siddhim avapnoti na
sukham na param gatim
"Kto lekceważy zalecenia pism świętych i postępuje zgodnie z własną fantazją, ten nie osiąga ani doskonałości, ani szczęścia, ani najwyższego przeznaczenia." Słowo śastra odnosi się do tego, co kontroluje nasze czynności. Nie możemy naruszyć czy też pogwałcić praw i regulujących zasad wymienionych w śastrach. Bhagavad-gita wielokrotnie potwierdza to
tasmac chastram pramanam te
karyakarya-vyavasthitau
jnatva śastra-vidhanoktam
karma kartum iharhasi
"Z pism świętych należy dowiedzieć się, co jest obowiązkiem, a co nim nie jest. Znając takie zasady i nakazy, należy działać w taki sposób, aby stopniowo zostać wyniesionym." (Bg. 16.24) Należy działać zgodnie ze wskazówkami śastr. Jednakże materialna energia jest tak potężna, że gdy tylko ktoś osiąga materialne bogactwo, od razu zaczyna naruszać prawa śastr. Skoro tylko ktoś łamie prawa śastr, od razu wkracza na ścieżkę destrukcji.
07.04.21 Znaczenie: Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (5.29):
bhoktaram yajna-tapasam
sarva-loka-maheśvaram
suhrdam sarva-bhutanam jnatva
mam śantim rcchati
"Mędrcy, znając Mnie jako ostateczny cel wszystkich ofiar i wyrzeczeń, Najwyższego Pana wszystkich planet i półbogów oraz przyjaciela i dobroczyńcę wszystkich żywych istot, osiągają pokój i wolność od wszelkich nieszczęść i cierpień materialnych." Najwyższa Osoba Boga, Krsna, jest w rzeczywistości najlepszym przyjaciele każdego. W niedoli lub nieszczęściu każdy pragnie znaleźć schronienie u dobrze życzącego przyjaciela. Najlepszym dobrze życzącym przyjacielem jest Pan Śri Krsna. Dlatego też wszyscy mieszkańcy różnych planet, nie będąc w stanie znaleźć innego schronienia, zmuszeni byli szukać schronienia u lotosowych stóp najwyższego przyjaciela. Jeżeli od samego początku szukamy schronienia u najwyższego przyjaciela, nie będzie żadnej przyczyny niebezpieczeństwa. Powiedziane jest, że jeżeli w wodzie pływa pies i ktoś chce przeprawić się przez ocean poprzez uchwycenie się ogona tego psa, to niewątpliwie jest głupcem. Podobnie, kto w niedoli szuka schronienia w półbogu, jest głupcem, gdyż wysiłki jego będą bezowocne. We wszystkich okolicznościach, należy przyjmować schronienie Najwyższej Osoby Boga. A wtedy nie będzie niebezpieczeństwa.
07.04.22-23 Znaczenie: Te dwa słowa. tasyai kasthayai są bardzo ważne. Wszędzie, we wszystkich kierunkach, w każdym sercu i w każdym atomie, Najwyższa Osoba Boga usytuowany jest w Swoich aspektach jako Brahman i Paramatma. Jakie jest więc znaczenie stwierdzenia tasyai kasthayai – "w kierunku, gdzie usytuowany jest Hari"? W czasach Hiranyakaśipu wszystko znajdowało się pod jego wpływem. Jednakże nie mógł on rozszerzyć swoich wpływów na miejsca, w których Najwyższa Osoba Boga miał Swe rozrywki. Na przykład na tej Ziemi znajdują się takie miejsca jak Vrndavana i Ayodhya, które nazywane są dhamami. W dhamie nie ma żadnego wpływu Kali-yugi czy jakiegoś demona. Temu, kto przyjmuje schronienie takiej dhamy, bardzo łatwo jest czcić Pana i bardzo szybko pojawia się wynikający z tego postęp duchowy. W rzeczywistości, w Indiach nadal można udać się do Vrndavany i podobnych miejsc, aby szybko osiągnąć rezultaty duchowych czynności.
07.04.25-26 Znaczenie: Czasami ludzie bardzo pragną zobaczyć Boga. Zastanawiając się nad wymienionym w tym wersecie słowem mad-darśanam, "oglądanie Mnie", należy zauważyć, że w Bhagavad-gicie Pan mówi, bhaktya mam abhijanati. Innymi słowy, zdolność rozumienia Najwyższej Osoby Boga, oglądania Go lub rozmawiania z Nim, zależy od czyjegoś postępu w służbie oddania, nazywanej bhakti. W bhakti istnieje 9 różnych czynności:
śravanam
kirtanam
visnoh
smaranam
pada-sevanam
arcanam
vandanam
dasyam
sakhyam
atma-nivedanam.
Ponieważ wszystkie te czynności służby oddania są absolutne, nie ma zasadniczej różnicy pomiędzy czczeniem Bóstwa w świątyni, a oglądaniem Go czy intonowaniem Jego chwał. Zaprawdę, wszystkie te czynności są metodami oglądania Go, ponieważ wszystko, co robi się w służbie oddania, jest sposobem na osiągniecie bezpośredniego kontaktu z Panem. W obecności wszystkich bhaktów pojawiła się wibracja głosu Pana i mimo iż nie widzieli osoby wibrującej ten dźwięk, to spotkali czy też widzieli Pana, ponieważ ofiarowali Mu modlitwy i ponieważ obecna była wibracja Pana. W przeciwieństwie do praw materialnego świata, nie ma różnicy pomiędzy oglądaniem Pana, ofiarowaniem modlitw i słuchaniem transcendentalnej wibracji. Dlatego też czyści bhaktowie są w pełni usatysfakcjonowani gloryfikowaniem Pana. Takie gloryfikowanie jest nazywane kirtana. Spełnianie kirtanu i słuchanie wibracji dźwiękowej Hare Krsna jest w rzeczywistości bezpośrednim oglądaniem Najwyższej Osoby Boga. Należy to zrealizować, a w tedy będzie można zrozumieć absolutną naturę czynności Pana.
07.04.28 Znaczenie: Ze wszystkich grzesznych czynności, najpoważniejszą jest obraza wobec czystego bhakty, czyli Vaisnavy. Obraza wobec lotosowych stóp Vaisnavy jest tak zgubna, że Pan Caitanya porównał ją do szalonego osłania, który wbiega do ogrodu i stwarza wielkie zamieszanie, wyrywając z korzeniami wiele roślin i drzew. Jeżeli ktoś popełnił obrazę wobec lotosowych stóp bramina lub Vaisnavy, to te obrazy niszczą wszystkie jego pomyślne czynności. Dlatego też, należy bardzo uważnie wystrzegać się popełniania vaisnava-aparadha, czyli obraz wobec lotosowych stóp Vaisnavy. Tutaj Pan wyraźnie powiedział, że mimo iż Hiranyakaśipu otrzymał błogosławieństwa od Pana Brahmy, to błogosławieństwa te będą nieważne, gdyż popełni obrażę wobec lotosowych stóp Prahlady Maharajy, własnego syna. Vaisnava taki jak Prahlada Maharaja opisany jest tutaj jako nirvaira, ten, który nie ma wrogów. W innym miejscu Śrimad-Bhagavatam (3.25.21) jest powiedziane, ajata-śatravah śantah sadhavah sadhu-bhusanah: bhakta nie ma wrogów, jest spokojny, posłuszny pisom świętym, a wszystkie jego cechy są wzniosłe. Bhakta nie stwarza wrogości w stosunku do nikogo, lecz jeśli ktoś staje się jego wrogiem, osoba ta zostaje zniszczona przez Najwyższą Osobę Boga, bez względu na to, jakie mogła otrzymać błogosławieństwa z innych źródeł. Hiranyakaśipu z pewnością radował się karmicznymi rezultatami swoich wyrzeczeń, ale tutaj Pan mówi, że skoro tylko popełni obrazę wobec lotosowych stóp Prahlady Maharajy, to od razu spotka go zguba. Długowieczność, bogactwo, piękno, wykształcenie i inne rezultaty pobożnych czynności – nie mogą uchronić tego, kto dopuszcza się obrazy wobec lotosowych stóp Vaisnavy. Bez względu na to, co ktoś może posiadać, to jeżeli obraża lotosowe stopy Vaisnavy, zostanie zniszczony.
07.04.29 Znaczenie: Mało inteligentni ludzie, zawsze zajęci oddawaniem czci półbogom, powinni zauważyć, że kiedy demony nękają półbogów, ci zwracają się o pomoc do Najwyższej Osoby Boga. Skoro półbogowie zwracają się do Najwyższej Osoby Boga, to dlaczego wielbiciele półbogów nie zbliżają się do Najwyższego Pana z prośbą o otrzymanie swych upragnionych dobrodziejstw? Śrimad-Bhagavatam (2.3.10) mówi:
akamah sarva-kamo va
moksa-kama udara-dhih
tivrena bhakti-yogena yajeta
purusam param
"Bez względu na to, czy ktoś pragnie wszystkiego czy niczego, czy też pragnie wtopienia się w egzystencję Pana, osobą inteligentną jest tylko ten, kto czci Pana Krsnę, Najwyższą Osobę Boga, poprzez pełnienie dla Niego transcendentalnej służby miłości." Bez względu na to, czy ktoś jest karmitą, jnanim czy yoginem, jeżeli pragnie, aby spełnione zostało jego określone błogosławieństwo, nawet jeżeli jest ono materialne -–powinien zwrócić się do Najwyższego Pana i modlić się do Niego, gdyż wtedy zostanie ono spełnione. Nie ma potrzeby oddzielnie udawać się do jakiegokolwiek półboga, aby spełnić jakieś pragnienie.
07.04.30 Znaczenie:
yasyasti bhaktir bhagavaty akincana
sarvair gunais tatra
samasate surah
"W
osobie, która bez reszty oddana jest Krsnie i ma w Niego wiarę, konsekwentnie
manifestują się wszystkie dobre cechy Krsny i półbogów." (Bhag. 5.18.12) W wersecie tym Prahlada Maharaja jest wychwalany za to, że ma
wszystkie dobre cechy, gdyż czci Najwyższą Osobę Boga. Dlatego też czysty
bhakta który nie ma żadnych motywacji, ma wszystkie dobre cechy, materialne i
duchowe. Jeśli ktoś jest duchowo zaawansowany, będąc oddanym, liberalnym bhaktą
Pana, to w jego ciele manifestują się wszystkie dobre cechy. Z drugie strony, harav abhaktasya kuto mahad-gunah:
jeżeli ktoś nie jest bhaktą, to nawet jeśli ma jakieś materialne dobre cechy,
nie mają one żadnej wartości. Taki jest werdykt Ved.
07.04.31-32 Znaczenie: Są to niektóre z kwalifikacji Vaisnavy. Vaisnava jest automatycznie braminem, ponieważ Vaisnava ma wszystkie dobre cechy bramina.
śamo damas tapah śaucam
ksantir arjavam eva ca
jnanam vijnanam astikyam
brahma-karma svabhava-jam
"Spokój,
samokontrola,
prostota,
czystość,
tolerancja,
uczciwość,
mądrość,
wiedza i
religijność –
to cechy, według których postępują bramini." (Bg. 18.42) Cechy te manifestują się w ciele Vaisnavy. Dlatego też doskonały Vaisnava jest również doskonałym braminem, na co w wersecie tym wskazują słowa brahmanyah śila-sampannah. Vaisnava jest zawsze zdeterminowany, aby zrozumieć Prawdę Absolutną, a do tego wymagana jest pełna kontrola nad zmysłami i umysłem. Prahlada Maharaja posiadał wszystkie te cechy. Vaisnava jest zawsze przyjacielem każdego. Na przykład, o sześciu Gosvamich mówi się w ten sposób: dhiradhira-jana-priyau. Cieszyli się popularnością zarówno wśród osób szlachetnych, jak i łotrów. Vaisnava musi być jednakowy dla wszystkich, bez względu na czyjąś pozycję. Atmavat: Vaisnava musi być jak Paramatma. Iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati. Paramatma nie żywi nienawiści do nikogo; w istocie jest On w sercu bramina, jak również w sercu świni. Tak jak księżyc nigdy nie odmawia swoich przyjemnych promieni nawet domowi candali, tak Vaisnava nigdy nie wzbrania się działać dla dobra każdego. Dlatego też Vaisnava jest zawsze posłuszny mistrzowi duchowemu (arya). Słowo arya odnosi się do tego, kto jest zaawansowany w wiedzy. Kto nie posiada wiedzy, ten nie może być nazywany aryą. Jednakże w chwili obecnej słowo arya używane jest w odniesieniu do tych, którzy są bezbożni. Taka jest nieszczęśliwa sytuacja Kali-yugi.
Słowo guru, jak stwierdził Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura (śri-bhagavan-mantropadeśake gurav ity arthah), odnosi się do mistrza duchowego, który wprowadza swego ucznia w postęp w wiedzy o Krsnie, czyli w świadomości Krsny.
07.04.33 Znaczenie: Z wersetu tego wynika, że narodziny nie stanowią o czyichś kwalifikacjach czy dyskwalifikacjach. Prahlada Maharaja był z urodzenia asurą, a jednak posiadał wszystkie cechy doskonałego bramina (brahmanyah śila-sampannah). Każdy, pod kierunkiem mistrza duchowego, może stać się w pełni kwalifikowanym braminem. Prahlada Maharaja stanowi żywy przykład na to, w jaki sposób myśleć o mistrzu duchowym i spokojnie przyjmować jego wskazówki.
07.04.34 Znaczenie: Z autoryzowanych pism świętych dowiadujemy się, że Prahlada Maharaja nadal żyje na Vaikunthaloce, jak również w tym materialnym świecie, na planecie Sutala. Ta transcendentalna cecha istnienia jednocześnie w różnych miejscach jest inną kwalifikacją Najwyższej Osoby Boga. Goloka eva nivasaty akhilatma-bhutah: Pan pojawia się w głębi serca każdego, a mimo to pozostaje na Swojej własnej planecie, Goloce Vrndavanie. Bhakta, dzięki czystej służbie oddania, zdobywa prawie takie same cechy, jakie posiada Pan. Zwykłe żywe istoty nie mogą mieć takich kwalifikacji, ale bhakta może być tak kwalifikowanym, jak Najwyższa Osoba Boga, nie w pełni, ale częściowo.
07.04.36 Znaczenie: W swoich modlitwach do dziesięciu inkarnacji, Jayadeva Gosvami mówi, keśava dhrta-narahari-rupa jaya jagad-iśa hare. Prahlada Maharaja był bhaktą Pana Nrsimhy, który jest Keśavą, Samym Krsną. Dlatego też, gdy werset ten mówi vasudeve bhagavati, należy zrozumieć, że przywiązanie Prahlady Maharajy do Nrsimhy było przywiązaniem do Krsny, Vasudevy, syna Vasudevy. Dlatego też Prahlada Maharaja opisywany jest jako wielki mahatma. Tak jak Pan potwierdza w Bhagavad-gicie (7.19):
bahunam janmanam ante
jnanavan mam prapadyate
vasudevah sarvam
iti sa mahatma sudurlabhah
"Po wielu narodzinach i śmieciach, kto posiadł prawdziwą wiedzę, ten podporządkowuje się Mnie, znając Mnie jako przyczynę wszystkich przyczyn i wszystkiego, co jest. Taka wielka dusza jest czymś bardzo rzadkim." Wielki bhakta Krsny, syna Vasudevy, jest wielką duszą, którą można spotkać bardzo rzadko. Przywiązanie Prahlady Maharajy do Krsny opisuje następny werset. Krsna-graha-grhitatma. Serce Prahlady Maharajy wypełniały myśli o Krsnie. Dlatego też jest on idealnym bhaktą w świadomości Krsny.
07.04.37 Znaczenie: Prahlada Maharaja jest żywym przykładem wielkiej osoby, w pełni zaabsorbowanej świadomością Krsny. W Caitanya-caritamrta (Madhya 8.274) jest powiedziane:
sthavara-jangama dekhe, na dekhe tara murti
sarvatra haya nija ista-deva-sphurti
Osoba w pełni świadoma Krsny, mimo iż znajduje się w tym materialnym świecie, nie widzi nigdy nic prócz Krsny. Jest to symptomem maha-bhagavaty. Maha-bhagavata wszędzie widzi Krsnę dzięki swojej czystej miłości do Krsny. Jak zostało powiedziane w Brahma-samhicie (5.38):
premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena
santah sadaiva
hrdayesu vilokayanti
yam śyamasundaram
acintya-guna-svarupam
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Wielbię pierwotnego Pana, Govindę, którego zawsze ogląda bhakta mający oczy przysłonięte mgłą miłości. Wielbiciel widzi Go wewnątrz swego serca, w Jego wiecznej formie Śyamasundary." Wzniosły bhakta, czyli mahatma, którego rzadko można spotkać, pozostaje w pełni świadomy Krsny i nieustannie widzi Pana w głębi swego serca. Czasami mówi się, że kto znajduje się pod wpływem zgubnych gwiazd, takich jak Saturn, Rahu czy Ketu, ten nie może zrobić postępu w jakimkolwiek, dotyczącym przyszłości działaniu. W przeciwieństwie do tego, Prahlada Maharaja znajdował się pod wpływem Krsny, najwyższej planety, a zatem nie mógł myśleć o materialnym świecie ani też żyć bez świadomości Krsny. Taki jest symptom maha-bhagavaty. Maha-bhagavata widzi, że nawet jeśli ktoś jest wrogiem Krsny, to również jest zaangażowany w służbę dla Krsny. Innym dobitnym przykładem jest to, że dla oczu osoby chorej na żółtaczkę wszystko jest żółte. Podobnie, maha-bhagavacie, wszyscy z wyjątkiem niego, wydają się być zaangażowani w służbę dla Krsny.
Prahlada Maharaja jest uznanym maha-bhagavatą, najwyższym bhaktą. W poprzednim wersecie zostało powiedziane, że miał on naturalne przywiązanie (naisargiki ratih). Symptomy takiego naturalnego przywiązania do Krsny opisane są w tym wersecie. Mimo iż Prahlada Maharaja był jedynie chłopcem, nie interesowały go zabawy. Jak zostało powiedziane w Śrimad-Bhagavatam (11.2.42), viraktir anyatra ca: symptomem doskonałej świadomości Krsny jest to, że ktoś traci zainteresowanie wszystkimi materialnymi czynnościami. Dla małego chłopca porzucenie zabaw jest niemożliwe, ale Prahlada Maharaja, będąc usytuowanym w służbie oddania pierwszej klasy, był zawsze pogrążony w transie świadomości Krsny. Tak jak materialistyczna osoba zawsze zaabsorbowana jest myślami o materialnych zdobyczach, tak samo maha-bhagavata, taki jak Prahlada Maharaja, był zawsze pogrążony w myślach o Krsnie.
07.04.38 Znaczenie: Małe dziecko, które znajduje się pod opieką swojej mamy, nie wie, w jaki sposób spełniane są potrzeby jego ciała, tzn. jedzenie, spanie, oddawanie moczu i wypróżnianie się. Jest po prostu zadowolone, będąc na kolanach swojej matki. Podobnie, Prahlada Maharaja był zupełnie jak małe dziecko, znajdujące się pod opieką Govindy. Podstawowe czynności ciała były spełniane bez jego wiedzy. Tak jak ojciec i matka opiekują się swoim dzieckiem, tak samo Govinda opiekował się Prahladą Maharają, który zawsze pogrążony był w myślach o Govindzie. To jest świadomość Krsny. Prahlada Maharaja jest żywym przykładem doskonałości w świadomości Krsny.
07.04.39 Znaczenie: Werset ten dokładniej wyjaśnia porównanie bhakty do dziecka. Jeżeli matka zostawia swe dziecko w łóżeczku czy w kołysce i odchodzi, aby wypełnić jakieś rodzinne obowiązki, dziecko od razu rozumie, że jego matka odeszła i dlatego zanosi się płaczem. Ale gdy tylko matka wraca i zajmuje się dzieckiem, ono śmieje się i jest radosne. Podobnie, Prahlada Maharaja, będąc zawsze zaabsorbowanym myślami o Krsnie, czasami odczuwał separację i myślał, "Gdzie jest Krsna?" Wyjaśnia to Śri Caitanya Mahaprabhu. Śunyayitam jagat sarvam govinda-virahena me. Kiedy egzaltowany bhakta czuje, że Krsna jest niewidoczny, że odszedł gdzieś, wtedy płacze w separacji. A czasami widząc, że Krsna wrócił, aby się nim zaopiekować, śmieje się, tak jak czasami śmieje się dziecko, kiedy rozumie, że zajmuje się nim matka. Symptomy takie nazywane są bhava. Nektar oddania podaje pełen opis różnych bhava, ekstatycznych stanów bhakty. Bhavy te widoczne są w czynnościach doskonałego bhakty.
07.04.40 Znaczenie: Czasami Prahlada Maharaja czuł, że Pan oddalił się od niego i dlatego wołał Go głośno. A gdy widział, że Pan znajduje się przed nim, był całkowicie szczęśliwy. Czasami myśląc, że jest jednym z Najwyższym, imitował rozrywki Pana, a w separacji z Nim, czasami okazywał symptomy szaleństwa. Tych uczuć bhakty nie mogą docenić impersonaliści. Należy posuwać się coraz bardziej naprzód w duchowym zrozumieniu. Pierwszym stopniem realizacji jest bezosobowy Brahman, ale należy posunąć się dalej, aby zrealizować Paramatmę i w końcu Najwyższą Osobę Boga, któremu bhakta oddaje cześć transcendentalnymi uczuciami w związku śanta, dasya, sakhya, vatsalya czy madhurya. Tutaj uczucia Prahlady Maharajy były w smaku vatsala – miłości i uczuciu synowskim. Tak jak dziecko płacze, kiedy opuści je matka, tak samo Prahlada Maharaja zaczynał płakać (nadati), kiedy czuł, że Pan oddala się od Niego. Bhakta taki jak Prahlada Maharaja czasami widzi, że Pan zbliża się z oddali, aby go uspokoić, tak jak matka odpowiada dziecku, "Moje drogie dziecko nie płacz. Już idę." Następnie bhakta, nie wstydząc się otoczenia i okoliczności, zaczyna tańczyć, myśląc, "Tutaj jest mój Pan! Pan się zbliża." Tak więc bhakta, w pełnej ekstazie, czasami imituje rozrywki Pana, tak jak chłopcy pasterze imitowali zachowanie zwierząt z dżungli. Jednakże, w rzeczywistości nie staje się Panem. Prahlada Maharaja osiągnął opisane tutaj duchowe ekstazy dzięki swojemu postępowi w duchowym rozumieniu.
07.04.41 Znaczenie: Kiedy bhakta przeżywa separację z Panem, bardzo pragnie wiedzieć, gdzie jest Pan. Czasami, kiedy odczuwa męczarnię rozdzielenia, łzy nieustannie spływają z jego na wpół przymkniętych oczu. Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział w Swojej Śiksastace, yugayitam nimesena caksusa pravrsayitam. Słowa caksusa pravrsayitam odnoszą się do łez spływających bezustannie z oczu bhakty. Symptomy te, które pojawiają się w czystej ekstazie oddania, widoczne były w ciele Prahlady Maharajy.
07.04.42 Znaczenie: Pozornie Prahlada Maharaja umieszczony był w takich warunkach, w których zawsze torturowany był przez swego ojca. W takich materialnych warunkach nie można mieć niezaniepokojonego umysłu, ale ponieważ bhakti nie jest uwarunkowana (ahaituky apratihata), Prahlada Maharaja nie był zaniepokojony karami Hiranyakaśipu. Wprost przeciwnie, cielesne symptomy jego ekstatycznej miłości do Najwyższej Osoby Boga zmieniły umysł jego przyjaciół, którzy urodzili się w ateistycznych rodzinach. Prahlada nie był zaniepokojony torturami ze strony swego ojca. Wręcz przeciwnie, wpłynął na swoich przyjaciół i oczyścił ich umysły. Bhakta nigdy nie jest skażony materialnymi warunkami. Jednakże osoby podlegające materialnym warunkom mogą zrobić duchowy postęp i osiągnąć szczęście dzięki oglądaniu zachowania czystego bhakty.
07.04.43 Znaczenie: Kiedy demon taki jak Hiranyakaśipu, mimo swej wzniosłej pozycji osiągniętej dzięki srogim wyrzeczeniom, zaczyna torturować bhaktę, stanowi to początek jego upadku i osłabnięcia rezultatów jego wyrzeczeń. Ten, kto gnębi czystego bhaktę, traci wszystkie rezultaty swoich wyrzeczeń, pokut i pobożnych czynności. Ponieważ Hiranyakaśipu był teraz skłonny, aby ukarać najwznioślejszego bhaktę, swego syna Prahladę Maharaję, jego bogactwa zaczęły się zmniejszać.
07.04.44 Znaczenie: Aby zdobyć wiedzę o Najwyższej Osobie Boga i cechach charakterystycznych Jego czystego bhakty, należy zadawać pytania autorytetom, takim jak Devarsi Narada. Na tematy transcendentalne nie można zadawać pytań laikowi. Jak zostało powiedziane w Śrimad-Bhagavatam (3.25.25), satam prasangan mama virya-samvido bhavanti hrt-karna-rasayanah kathah: jedynie dzięki obcowaniu z bhaktami, można autorytatywnie zrozumieć pozycję Pana i Jego bhaktów. Bhakta taki jak Narada Muni określany jest jako suvrata. Su znaczy "dobry", a vrata znaczy "ślub". Zatem słowo suvrata odnosi się do osoby, która nie ma nic wspólnego z materialnym światem, który jest zawsze zły. Od materialistycznego naukowca nadętego akademicką wiedzą, nie można dowiedzieć się niczego duchowego. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie (18.55), bhaktya mam abhijanati: należy próbować zrozumieć Krsnę poprzez służbę oddania i od bhakty. Dlatego też pragnienie Maharajy Yudhisthiry, aby dowiedzieć się czegoś więcej o Prahladzie Maharajy od Śri Narady Muniego, było całkowicie właściwe.
07.04.46 Znaczenie: W historii społeczeństwa ludzkiego rzadko się zdarza aby przywiązany ojciec karał szlachetnego i oddanego syna. Dlatego też Maharaja Yudhisthira chciał, aby Narada Muni rozproszył jego wątpliwości.