C-7 - Rozdział  III

 

Hiranyakaśipu zamierza osiągnąć nieśmiertelność

 

 

Streszczenie rozdziału

 

    Rozdział ten opisuje, jak Hiranyakaśipu spełniał surowe wyrzeczenie dla osiągnięcia materialnej korzyści, wywołując tym wielki niepokój w całym wszechświecie. Nawet Pan Brahma, główna osobistość w tym wszechświecie, zaniepokoił się nieco i osobiście udał się na spotkanie z Hiranyakaśipu, aby dowiedzieć się, dlaczego oddawał się on takiemu srogiemu wyrzeczeniu.

    Hiranyakaśipu pragnął osiągnąć nieśmiertelność. Chciał, aby nikt go nie pokonał, aby nie atakowały go starość i choroby i aby nie nękał go żaden przeciwnik. Chciał zostać absolutnym władcą całego wszechświata. Mając takie pragnienie, udał się w kotlinę góry Mandara i praktykował tam medytację i srogie wyrzeczenie. Na widok Hiranyakaśipu praktykującego takie wyrzeczenie, półbogowie powrócili do swoich domów. Jednakże, kiedy oddawał się on takim praktykom, z jego głowy zaczął buchać ogień, który zaniepokoił cały wszechświat i jego mieszkańców, łącznie z ptakami, zwierzętami i półbogami. Kiedy na wszystkich wyższych i niższych planetach zrobiło się zbyt gorąco, by można było na nich żyć, wówczas zaniepokojeni półbogowie opuścili swe siedziby na wyższych planetach i udali się do Pana Brahmy. Modlili się do niego, aby zlikwidował to zbyteczne gorąco. Półbogowie wyjawili Panu Brahmie ambicje Hiranyakaśipu, aby osiągnąć nieśmiertelność, pokonując niedługi czas życia i stać się panem wszystkich systemów planetarnych, nawet Dhruvaloki.

    Kiedy Pan Brahma usłyszał o celu surowej medytacji Hiranyakaśipu, wówczas w towarzystwie wielkiego mędrca Bhrgu i wielkich osobistości, jak Daksa, wyruszył, aby spotkać Hiranyakaśipu. Następnie skropił głowę Hiranyakaśipu wodą ze swego kamandalu (rodzaj naczynia na wodę).

    Hiranyakaśipu, król Daityów, skłonił się przed Panem Brahmą, stwórcą wszechświata. Ofiarował mu modlitwy i wielokrotnie złożył swe pełne szacunku pokłony. Kiedy Pan Brahma wyraził zgodę, aby obdarzyć go błogosławieństwami, ten modlił się, aby nie zabiła go żadna żywa istota, aby nie zginął w żadnym miejscu, zakrytym czy niezakrytym, aby nie umarł podczas dnia ani podczas nocy, aby nie został zabity żadną bronią, na ziemi czy w powietrzu i aby nie zabiła go żadna ludzka istota, zwierzę, półbóg lub jakaś inna istota, żywa lub nieżywa. Następnie modlił się o supremację nad całym wszechświatem i poprosił o osiem doskonałości yogi, takich jak anima i laghima.

 

07.03.01   Narada Muni rzekł do Maharajy Yudhisthiry: Demoniczny król Hiranyakaśipu chciał być niepokonany i wolny od starości i słabnięcia ciała. Pragnął osiągnąć wszystkie doskonałości yogi, takie jak anima i laghima. Chciał być nieśmiertelny i chciał stać się jedynym królem całego wszechświata, włączając Brahmalokę.

 

07.03.01   Znaczenie:      Takie właśnie cechy przyświecają demonom spełniającym wyrzeczenia. Hiranyakaśipu pragnął osiągnąć błogosławieństwo Pana Brahmy, tak aby w przyszłości mógł podbić jego siedzibę. Podobnie, pewien demon otrzymał błogosławieństwo Pana Śivy, ale później za pomocą tego samego błogosławieństwa chciał zabić Pana Śivę. Tak więc osoby mające na względzie swą własną korzyść poprzez demoniczne wyrzeczenia pragną zabić nawet tych, od których otrzymali błogosławieństwa. Natomiast pragnieniem Vaisnavy jest to, aby na zawsze pozostać sługą Pana. Nigdy nie pragnie on zając pozycji Pana. Dzięki sayujya-mukti (której zazwyczaj żądają asury) można wtopić się w egzystencję Pana. Jednakże, mimo iż czasami ktoś może osiągnąć w ten sposób cel teorii monizmu, niemniej jednak upada z powrotem, aby walczyć w materialnej egzystencji.

 

07.03.02   W kotlinie wzgórza Mandara, Hiranyakaśipu rozpoczął praktykowanie wyrzeczeń. Stanął na palcach, wzniósł ramiona, a wzrok skierował ku niebu. Pozycja ta była niezwykle trudna, ale on przyjął ją jako środek do uzyskania doskonałości.

 

07.03.03   Z włosów na głowie Hiranyakaśipu emanowało promienne światło, tak błyszczące i nieznośne, jak promienie słońca podczas unicestwienia. Na widok takiej srogiej pokuty, wędrujący po planetach półbogowie teraz powrócili do swoich odpowiednich siedzib.

 

07.03.04   Z powodu srogich wyrzeczeń Hiranyakaśipu, z głowy jego wydobył się ogień, który wraz z dymem rozwiał się po całym niebie. Otoczył wszystkie wyższe i niższe planety, które niezmiernie się rozgrzały.

 

07.03.05   Moc jego srogich wyrzeczeń wzburzyła wszystkie rzeki i oceany, powierzchnia Ziemi, wraz z górami i wyspami zaczęła się trząść, a gwiazdy i planety runęły. We wszystkich kierunkach buchały płomienie.

 

07.03.06   Niezwykle zaniepokojeni żarem wywołanym srogimi pokutami Hiranyakaśipu, wszyscy półbogowie opuścili planety, które zamieszkiwali i udali się na planetę Pana Brahmy. Tam powiadomili stwórcę, jak następuje: O panie półbogów, o panie wszechświata, ogień emanujący z głowy Hiranyakaśipu – na skutek jego srogich wyrzeczeń – tak bardzo nas zaniepokoił, że nie mogąc pozostać na naszych planetach, przyszliśmy do ciebie.

 

07.03.07   O wielka osobistości, przywódco wszechświata, jeżeli myślisz, że jest to właściwe, łaskawie połóż kres zakłóceniom, których celem jest unicestwienie wszystkiego. Zrób to, zanim zostaną zniszczeni wszyscy posłuszni tobie poddani.

 

07.03.08   Hiranyakaśipu podjął najsroższy rodzaj wyrzeczenia. Mimo iż znasz jego plan, łaskawie wysłuchaj naszego wyjaśnienia  jego intencji.

 

07.03.09-10   "Najwyższa osoba w tym wszechświecie, Pan Brahma, otrzymał swoją wzniosłą pozycję na mocy swych srogich wyrzeczeń, siły mistycznej i transu. Wskutek tego, kiedy stworzył wszechświat, stał się w nim najbardziej godnym czci półbogiem. Skoro ja jestem wieczny i czas jest wieczny, to w przeciągu wielu, wielu narodzin będę starał się osiągnąć to samo wyrzeczenie, siłę mistyczną i trans. W ten sposób zajmę tę samą pozycje, którą zajmuje Pan Brahma.

 

07.03.09-10   Znaczenie:      Hiranyakaśipu był zdecydowany, aby zająć pozycję Pana Brahmy, lecz było to niemożliwe, ponieważ życie Brahmy jest długie. Potwierdza to Bhagavad-gita (8.17), sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmano viduh: tysiąc yug równa się jednemu dniu Brahmy. Długość życia Brahmy jest niezwykle długa, a zatem nie było możliwe, aby Hiranyakaśipu zajął jego pozycję. Niemniej jednak, zdecydował że skoro zarówno dusza (atma), jak i czas są wieczne, to jeżeli nie będzie mógł zając tej pozycji w przeciągu jednego życia, to będzie mógł życie po życiu oddawać się wyrzeczeniom, tak aby kiedyś w przyszłości móc to uczynić.

 

07.03.11   Dzięki moim srogim wyrzeczeniom, unieważnię rezultaty pobożnych i niepobożnych czynności. Obalę wszystkie ustanowione w tym świecie praktyki. Nawet Dhruvaloka zostanie zniszczona pod koniec milenium. Jaki jest więc z niej pożytek? Wolę pozostać na pozycji Brahmy."

 

07.03.11   Znaczenie:      Półbogowie wyjaśnili Panu Brahmie demoniczne postanowienie Hiranyakaśipu, który zamierzał obalić wszystkie ustanowione zasady. W tym materialnym świecie, spełniwszy srogie wyrzeczenia, ludzie udają się na planety niebiańskie. jednakże Hiranyakaśipu pragnął ich nieszczęścia, chciał, aby cierpieli z powodu dyplomatycznych uczuć półbogów, nawet na planetach niebiańskich. Pragnął aby ci, którzy nękani są w tym materialnym świecie przez materialne transakcje, byli również nieszczęśliwi z tego samego powodu, nawet na planetach niebiańskich. Prawdę powiedziawszy, wszędzie chciał wprowadzić takie strapienia. Można zapytać, jak byłoby to możliwe, skoro porządek wszechświata jest ustalony od czasów niepamiętnych. Jednakże Hiranyakaśipu był tak dumny, iż głosił, że będzie mógł dokonać wszystkiego dzięki swej tapasyi. Chciał nawet uczynić pozycje Vaisnavy niepewną. Są to niektóre symptomy determinacji asurów.

 

07.03.12   O panie, słyszeliśmy z wiarygodnych źródeł, że celem, który przyświeca Hiranyakaśipu w wypełnianiu srogich wyrzeczeń, jest osiągnięcie twojej pozycji. Ty jesteś panem trzech światów. Prosimy nie zwlekaj! Bezzwłocznie podejmij kroki, które uznasz za stosowne.

 

07.03.12   Znaczenie:      W materialnym świecie pan zapewnia słudze byt, ale sługa zawsze planuje, w jaki sposób zająć pozycję pana. Jest wiele tego przykładów w historii. Szczególnie w Indiach podczas rządów muzułmańskich wiele sług (używając różnych planów i forteli) objęło pozycje swych panów. Z literatury Caitanya dowiadujemy się, że pewien znaczący Zamindar, Subuddhi Raya, miał jako swego sługę muzułmańskiego chłopca. Oczywiście pan traktował chłopca jak swoje dziecko, ale czasami, kiedy chłopiec coś ukradł, karał go uderzając go laską. Plecy chłopca nosiły ślady tej kary. Później chłopiec ten w nieuczciwy sposób stał się Hussain Shah, Nawabem Bengalu. Pewnego dnia jego żona zapytała, co znaczy ślad na plecach. Nawab odpowiedział, że w dzieciństwie był sługą Subuddhi Rayi, który karał go z powodu psot. Odpowiedź ta od razu poruszyła żonę Nawaba i poprosiła swego męża, aby zabił Subuddhi Rayę. Oczywiście Nawab Hussain Shah był bardzo zobowiązany Subuddhi Rayi i dlatego nie zgodził się na to. Wówczas żona poprosiła go, by nawrócił go na mahometanizm i Nawab przystał na tę propozycję. Skrapiając go wodą ze swego naczynia ogłosił, że Subuddhi Raya stał się muzułmaninem. Chodzi o to, że Nawab był zwykłym służącym Subuddhi Rayi, ale tak się stało, że zajął najwyższą pozycję Nawaba Bengalu. Taki jest materialny świat. Każdy używając różnych środków próbuje stać się panem, mimo iż wszyscy są sługami swych zmysłów. Zgodnie z tym systemem, żywa istota – mimo iż sługa swych zmysłów – próbuje stać się panem całego wszechświata. Hiranyakaśipu stanowi typowy tego przykład i półbogowie powiadomili Brahmę o jego intencjach.

 

07.03.13   O Panie Brahmo, twoja pozycja w tym wszechświecie jest z pewnością najbardziej pomyślna dla wszystkich, szczególnie dla krów i braminów. Zawsze można zwiększać gloryfikowanie kultury bramińskiej i ochrony krów i w ten sposób zwiększy się wszelkiego rodzaju materialna przyjemność, bogactwo i szczęście. Lecz na nieszczęście, jeśli Hiranyakaśipu zajmie twoje stanowisko, wszystko zostanie zniszczone.

 

07.03.13   Znaczenie:      W wersecie tym słowa dvija-gavam paramesthyam wskazują na najbardziej wzniosłą pozycję braminów, kultury bramińskiej i krów. Istotą kultury wedyjskiej jest dobrobyt krów i dobrobyt braminów. Bez właściwej aranżacji dla dobra rozwoju kultury bramińskiej i ochrony krów, wszystkie przedsięwzięcia administracyjne pójdą do piekła. Obawa, że Hiranyakaśipu zajmie pozycję Brahmy, wielce niepokoiła półbogów. Hiranyakaśipu był dobrze znanym demonem i półbogowie wiedzieli, że jeżeli demony i Raksasowie zajmą najwyższą pozycję, to położy to kres kulturze bramińskiej i ochronie krów. W Bhagavad-gicie (5.29) zostało powiedziane, że oryginalnym właścicielem wszystkiego jest Krsna (bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram). Dlatego też Pan bardzo dobrze wie, w jaki sposób rozwinąć materialne warunki żywych istot w tym materialnym świecie. W każdym wszechświecie z ramienia Pana działa jeden Brahma. Potwierdza to Śrimad-Bhagavatam (tene brahma hrda ya adi-kavaye). Głównym stwórcą w każdej brahmandzie jest Pan Brahma, który przekazuje wiedzę wedyjską swoim uczniom i synom. Na każdej planecie król, czyli najwyższy kontroler, musi być reprezentantem Brahmy. Dlatego też, gdyby jakiś Raksasa lub demon zajmował pozycję Brahmy, doprowadziłoby to do ruiny cały porządek wszechświata, a szczególnie ochronę kultury bramińskiej i krów. Wszyscy półbogowie przewidywali niebezpieczeństwo tego i dlatego zwrócili się do pana Brahmy z prośbą, aby natychmiast udaremnił plany Hiranyakaśipu.

    Na początku stworzenia Pana Brahmę zaatakowały dwa demony – Madhu i Kaitabha – ale Krsna uratował go. Dlatego też Krsna nazywany jest madhu-kaitabha-hantr. A teraz Hiranyakaśipu próbował zająć pozycję Brahmy. Sytuacja w tym materialnym świecie jest taka, że czasami zagrożona jest nawet pozycja Pana Brahmy, nie mówiąc już o pozycjach zwykłych żywych istot. Niemniej jednak, do czasów Hiranyakaśipu nikt nie próbował zająć miejsca Pana Brahmy. Hiranyakaśipu był jednak tak wielkim demonem, że miał takie ambicje.

    Słowo bhutyai oznacza "dla powiększenia bogactwa", a słowo śreyase odnosi się do ostatecznego powrotu do domu, z powrotem do Boga. Wraz z postępem duchowym polepsza się czyjaś materialna sytuacja i jednocześnie rozjaśnia się ścieżka wyzwolenia i osoba taka uwalnia się z materialnej niewoli. Nigdy nie zmniejsza się bogactwo osoby, która usytuowana jest na bogatej pozycji w postępie duchowym. Dlatego też takie duchowe błogosławieństwo jest nazywane bhuti lub vibhuti. Krsna potwierdza to w Bhagavad-gicie (10.41). Yad yad vibhutimat sattvam ... mama tejo-'mśa-sambhavam; jeżeli bhakta robi postęp w duchowej świadomości i w ten sposób osiąga również materialne bogactwo, to jego pozycja jest szczególnym darem od Pana. Nigdy nie można uważać, że takie bogactwo jest materialne. W chwili obecnej, szczególnie na planecie Ziemi, znacznie zmniejszył się wpływ Pana Brahmy, a władzę objęli reprezentanci Hiranyakaśipu – Raksasowie i demony. Dlatego też nie chroni się kultury bramińskiej i krów, co jest podstawowym warunkiem wszelkiego szczęścia. Wiek ten jest bardzo niebezpieczny, ponieważ społeczeństwem zarządzają demony i Raksasowie.

 

07.03.14   O królu, kiedy najpotężniejszy Pan Brahma otrzymał takie wieści od półbogów, od razu udał się do miejsca, gdzie Hiranyakaśipu spełniał swoje pokuty i wyrzeczenia. Towarzyszyli mu Bhrgu, Daksa i inni wielcy mędrcy.

 

07.03.14   Znaczenie:      Pan Brahma czekał, aż dojrzeją wyrzeczenia spełniane przez Hiranyakaśipu, tak aby mógł udać się do niego i dać mu błogosławieństwa zgodnie z jego pragnieniem. Teraz, korzystając z towarzystwa wszystkich półbogów i wielkich świętych mędrców, Brahma udał się tam, aby obdarzyć go upragnionym błogosławieństwem.

 

07.03.15-16   Pan Brahma, którego unosi samolot łabędź, początkowo nie mógł zlokalizować Hiranyakaśipu, gdyż jego ciało okryte było mrowiskiem, trawą i pałkami bambusowymi, a ponieważ Hiranyakaśipu był tam od dłuższego czasu, mrówki strawiły jego skórę, tłuszcz, mięso i krew. Lecz później Pan Brahma i półbogowie zauważyli go. Przypominał zakryte chmurą słońce, ogrzewające cały wszechświat mocą swego wyrzeczenia. Pan Brahma, zdumiony, zaczął się uśmiechać, a następnie zwrócił się do niego jak następuje.

 

07.03.15-16   Znaczenie:      Żywa istota może żyć po prostu dzięki własnej sile, bez pomocy skóry, szpiku kostnego, kości, krwi itd., gdyż jest powiedziane, asango 'yam purusah – żywa istota nie ma nic wspólnego z materialnym okryciem. Hiranyakaśipu, przez wiele długich lat praktykował surowy rodzaj tapasyi, wyrzeczenia. W rzeczywistości jest powiedziane, że oddawał się tapasyi przez 100 niebiańskich lat. Ponieważ jeden dzień półbogów równa się 6 naszym miesiącom, to z pewnością był to bardzo długi okres. [36 500 lat ziemskich – moja uwaga] Oczywiście, jego ciało zostało niemalże zjedzone przez dżdżownice, mrówki i inne pasożyty i dlatego nawet Brahma nie był w stanie od razu go zobaczyć. Jednakże później Brahma mógł zlokalizować jego miejsce pobytu, a jego nadzwyczajna moc w wypełnianiu tapasyi wprawiła go w zdumienie. Każdy mógł wywnioskować, że Hiranyakaśipu był martwy, ponieważ jego ciało było przykryte na tak wiele sposobów. Jednak Pan Brahma, najwyższa żywa istota w tym wszechświecie, zrozumiał, że Hiranyakaśipu żył, ale zakrywały go materialne elementy.

    Należy również zauważyć, że mimo iż Hiranyakaśipu pełnił te wyrzeczenia przez długi, długi czas niemniej jednak znany był jako Daitya i Raksasa. Z następnych wersetów dowiemy się, że nawet wielkie święte osoby nie mogły pełnić wyrzeczenia tak srogiego typu. Dlaczego więc był on nazywany Daityą i Raksasą? Przyczyną było to, że cokolwiek robił, było to dla zadowolenia zmysłów. Jego syn, Prahlada Maharaja, miał jedynie pięć lat, czegóż więc mógł on dokonać? Jednakże dzięki temu, że wykonał trochę służby oddania, zgodnie ze wskazówkami Narady Muniego, Prahlada stał się tak drogi Panu, że Pan przybył, aby go uratować. Natomiast Hiranyakaśipu, mimo wszystkich swoich wyrzeczeń, został zabity. Taka jest różnica pomiędzy służbą oddania a wszystkimi innymi metodami osiągania doskonałości. Kto pełni srogie wyrzeczenia dla zadowolenia zmysłów, napawa strachem cały świat, natomiast bhakta, który wykonał choć trochę służby oddania – jest przyjacielem każdego (suhrdam sarva-bhutanam). Pan jest przyjacielem wszystkich żywych istot, więc skoro bhakta przejmuje cechy Pana, to pełniąc służbę oddania dla Pana, bhakta również działa dla zapewnienia wszystkim szczęścia. Tak więc, mimo iż Hiranyakaśipu pełnił takie srogie wyrzeczenia, pozostał Daityą i Raksasą. Natomiast Prahlada Maharaja, mimo iż zrodzony z tego samego Daitya ojca, stał się najbardziej wzniosłym bhaktą i Najwyższy Pan osobiście go chronił. Dlatego też bhakti nazywana jest sarvopadhi-vinirmuktam, co wskazuje, że bhakta wolny jest od wszelkich materialnych określeń, a także anyabhilasita-śunyam, usytuowany na transcendentalnej pozycji, wolnej od wszelkich materialnych pragnień.

 

07.03.17   Pan Brahma powiedział: O synu Kaśyapy Muniego, proszę wstań, proszę wstań. Niech sprzyja ci szczęście. Osiągnąłeś doskonałość w wypełnianiu swych wyrzeczeń i dlatego mogę obdarzyć cię błogosławieństwem. Możesz prosić mnie o cokolwiek pragniesz, a ja postaram się spełnić twoje życzenie.

 

07.03.17   Znaczenie:      Śrila Madhvacarya podaje cytat ze Skanda Purany, który mówi, że Hiranyakaśipu, będąc wielbicielem Pana Brahmy, który znany jest jako Hiranyagarbha, i po spełnieniu srogich wyrzeczeń dla zadowolenia go, znany jest także jako Hiranyaka. Raksasowie i demony oddają cześć różnym półbogom, takim jak Pan Brahma i Pan Śiva, jedynie po to, aby zająć pozycje tych półbogów. Zostało to już wyjaśnione w poprzednich wersetach.

 

07.03.18   Bardzo zadziwił mnie pokaz twojej wytrzymałości. Mimo iż jedzą cię i kąsają różnego rodzaju robaki i mrówki, utrzymujesz obieg powietrza życia w swych kościach. Z pewnością jest to zdumiewające.

 

07.03.18   Znaczenie:      Z tego wynika, że dusza może istnieć nawet w kościach, tak jak widzimy to na przykładzie Hiranyakaśipu. Kiedy wielcy yogini są w samadhi, to nawet kiedy ich ciała są pogrzebane, a skóra, szpik kostny, krew itd. zostały zjedzone, to jeżeli tylko pozostały ich kości, mogą oni istnieć na pozycji transcendentalnej. Bardzo niedawno pewien archeolog opublikował wyniki badań wskazujące. że Chrystus po tym jak został pochowany, był ekshumowany, a następnie udał się do Kaszmiru. Było wiele rzeczywistych przykładów, jak zakopywano będących w transie yoginów, a kilka godzin później odkopano ich żywych i zdrowych. Yogin może utrzymać się przy życiu w transcendentalnym stanie, nawet jeżeli jest zakopany, nie tylko wiele dni, ale wiele lat.

 

07.03.19   Nawet święte osoby urodzone poprzednio, jak Bhrgu, nie mogły pełnić tak srogich wyrzeczeń ani też nikt w przyszłości nie będzie w stanie tego dokonać. Jakaż to osoba w trzech światach potrafi utrzymać swe życie, nawet nie pijąc wody, przez 100 niebiańskich lat?

 

07.03.19   Znaczenie:      Wygląda na to, że yogin, dzięki procesowi yogi, może żyć przez wiele, wiele lat, nawet jeżeli nie pije ani kropli wody, a jego zewnętrzne ciało zjadane jest przez mrówki i mole.

 

07.03.20   Mój drogi Diti, dzięki swojej ogromnej determinacji i wyrzeczeniu dokonałeś tego, co było niemożliwe nawet dla wielkich świętych osób. W ten sposób z pewnością mnie pokonałeś.

 

07.03.20   Znaczenie:      W związku ze słowem jitah, Śrila Madhva Muni podaje następujący cytat z Śabda-nirnaya: parabhutam vaśa-stham ca jitabhid ucyate budhaih. " Kto znajduje się pod czyjąś kontrolą lub jest przez kogoś pokonany, nazywany jest jitah." Wyrzeczenie Hiranyakaśipu było tak wielkie i wspaniałe, że nawet Pan Brahma zgodził się zostać pokonanym przez niego.

 

07.03.21   O najlepszy z asurów, z tej oto przyczyny gotów jestem obdarzyć cię wszystkimi upragnionymi przez ciebie błogosławieństwami. Należę do niebiańskiego świata półbogów, którzy nie umierają tak jak istoty ludzkie. Dlatego też, mimo iż podlegasz śmierci, twoje spotkanie ze mną nie będzie daremne.

 

07.03.21   Znaczenie:      Wygląda na to, że istoty ludzkie i asury podlegają śmierci, natomiast półbogowie – nie. Półbogowie mieszkający wraz z Panem Brahmą na Satyaloce, w czasie unicestwienia udają się na Vaikunthalokę w swoich obecnych strukturach cielesnych. Dlatego, mimo iż Hiranyakaśipu pełnił srogie wyrzeczenia, Pan Brahma przepowiedział, że będzie on musiał umrzeć. Nie mógł on osiągnąć nieśmiertelności ani nawet pozycji tej, którą posiadają półbogowie. Wielkie wyrzeczenia i pokuty, którym się oddawał przez tak wiele lat, nie były w stanie uchronić go od śmierci. To właśnie przepowiedział Pan Brahma.

 

07.03.22   Śri Narada mówił dalej: Kiedy Pan Brahma, oryginalna istota w tym wszechświecie o niezwykłej mocy, wypowiedział te słowa do Hiranyakaśipu, spryskał jego zjedzone przez mrówki i mole ciało transcendentalną, niezawodną, duchową wodą ze swego kamandalu. W ten sposób ożywił Hiranyakaśipu.

 

07.03.22   Znaczenie:      Pan Brahma, jest pierwszą stworzoną istotą w tym wszechświecie i otrzymał on od Najwyższego moc stwarzania. Tene brahma hrda ya adi-kavaye: ten adi-deva, adi-kavi – pierwsza żywa istota – została osobiście pouczona w sercu przez Najwyższą Osobę Boga. Nie było nikogo, kto mógłby udzielić mu nauk, ale ponieważ Pan usytuowany jest w sercu Brahmy, Brahma otrzymał wykształcenie od Samego Pana. Pan Brahma, będąc szczególnie upełnomocnionym, jest niezawodny w robieniu czegokolwiek zapragnie. Takie jest znaczenie słowa amogha-radhasa. Pragnął on odnowić pierwotne ciało Hiranyakaśipu i dlatego też, skrapiając go transcendentalną wodą ze swojego naczynia na wodę, od razu tego dokonał.

 

07.03.23   Kiedy Pan Brahma skropił Hiranyakaśipu wodą ze swego naczynia na wodę, ten ponownie powstał obdarzony pełnym ciałem, którego kończyny były tak mocne, że mogły znieść uderzenie pioruna. Był silny fizycznie, a blask jego ciała przypominał stopione złoto. Wyłonił się z mrowiska, jako całkowicie młody człowiek, niczym ogień buchający z drewna opałowego.

 

07.03.23   Znaczenie:      Hiranyakaśipu odzyskał nowe siły, do tego stopnia, że ciało jego było w stanie tolerować uderzenia piorunów. Miał teraz silne ciało młodego człowieka o wspaniałym blasku przypominającym stopione złoto. Przyczyną tego odmłodzenia były jego surowe wyrzeczenia i pokuty.

 

07.03.24   Hiranyakaśipu był niezwykle zadowolony, widząc przed sobą na niebie Pana Brahmę, unoszonego przez samolot łabędź. Natychmiast upadł jak długi, dotykając głową ziemi i rozpoczął wyjaśnianie swojego zobowiązania wobec pana.

 

07.03.24   Znaczenie:      Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (9.23-24):

 

ye ‘py anya-devata-bhakta    yajante śraddhayanvitah

te ‘pi mam eva kaunteya    yajanty avidhi-purvakam

 

aham hi sarva-yajnanam    bhokta ca prabhur eva ca

na tu mam abhijananti    tattvenataś cyavanti te

 

   "Wielbiciele innych półbogów, z wiarą oddający im cześć, w rzeczywistości wielbią jedynie Mnie, o synu Kunti, ale robią to w niewłaściwy sposób. Jedynie Ja jestem podmiotem radości i panem wszystkich ofiar. Ci, którzy nie rozpoznają Mojej prawdziwej transcendentalnej natury upadają."

    W istocie Krsna mówi, "Osoby oddające cześć półbogom nie są bardzo inteligentne, mimo iż taki kult jest pośrednio ofiarowany Mnie." Na przykład, kiedy ktoś podlewa wodą liście i gałązki drzewa nie podlewając korzenia, robi to bez dostatecznej wiedzy lub też nie przestrzegając regulujących zasad. Proces podlewania drzewa polega na tym, że podlewa się korzeń. Podobnie, proces służenia różnym częściom ciała polega na tym, że dostarcza się pożywienie do żołądka. Półbogowie są jak gdyby różnymi urzędnikami i administratorami w rządzie Najwyższego Pana. Należy przestrzegać praw ustanowionych przez rząd, a nie przez urzędników czy administratorów. Podobnie, każdy musi oddawać cześć jedynie Najwyższemu Panu. To automatycznie zadowoli różnych urzędników i administratorów Pana. Urzędnicy i inni administratorzy pełnią funkcje reprezentantów rządu, a przekupywanie ich jest nielegalne. W Bhagavad-gicie został to określone jako avidhi-purvakam. Innymi słowy, Krsna nie pochwala niepotrzebnego kultu półbogów.

    W Bhagavad-gicie zostało jasno powiedziane, że literatura wedyjska poleca spełnianie wielu rodzajów yajni, ale w rzeczywistości przeznaczeniem ich wszystkich jest zadowolenie Najwyższego Pana. Yajna znaczy Visnu. W Trzecim rozdziale  Bhagavad-gity zostało jasno powiedziane, że pracę należy wykonywać jedynie dla zadowolenia Yajni, czyli Visnu. Szczególnym przeznaczeniem doskonałej formy cywilizacji ludzkiej, znanej jako varnaśrama-dharma, jest zadowolenie Visnu. Dlatego też Krsna mówi, "Ja jestem przedmiotem radości wszystkich ofiar, gdyż Ja jestem Najwyższym Panem." Jednakże mało inteligentne osoby, które nie wiedzą o tym, oddają cześć półbogom dla osiągnięcia tymczasowych korzyści. Dlatego też upadają w materialną egzystencję i nie osiągają upragnionego celu życia. Jednakże jeśli ktoś ma materialne pragnienia do spełnienia, to raczej powinien modlić się o to do Najwyższego Pana (mimo iż nie jest to czystym oddaniem), a w ten sposób z pewnością osiągnie upragniony rezultat.

    Mimo iż Hiranyakaśipu złożył pokłony przed Panem Brahmą, to był zawziętym wrogiem Pana Visnu. Taki jest symptom asury. Asury czczą półbogów, jako oddzielnych od Pana. Nie wiedzą, że moc półbogów płynie z tego, iż są oni sługami Pana. Gdyby Najwyższy Pan odebrał moce półbogom, wtedy nie byliby oni w stanie obdarzać swoich wielbicieli błogosławieństwami. Różnica pomiędzy bhaktą i niebhaktą, czyli asurą, polega na tym, że bhakta  wie, że Pan Visnu jest Najwyższą Osobą Boga i moc wszystkich od Niego pochodzi. Bhakta nie oddaje czci półbogom dla osiągnięcia jakiś określonych mocy. Bhakta czci Pana Visnu, wiedząc, że jeżeli zapragnie jakiejś mocy, to może ją osiągnąć działając jako bhakta Pana Visnu. Dlatego też śastra (Bhag. 2.3.10) polecają:

 

akamah sarva-kamo va    moksa-kama udara-dhih

tivrena bhakti-yogena    yajeta purusam param

 

   "Osoba o szerokiej inteligencji, bez względu na to, czy jest pełna materialnych pragnień, czy też nie ma ich wcale lub pragnie wyzwolenia, powinna ze wszystkich sił czcić najwyższą pełnię – Osobę Boga." Nawet jeżeli ktoś ma materialne pragnienia, to zamiast oddawać cześć półbogom, powinien modlić się do Najwyższego Pana. W ten sposób może ustanowić swój związek z Najwyższym Panem, co uchroni go od stania się demonem czy niewielbicielem. W związku  z tym Śrila Madhvacarya podaje następujący cytat z Brahma-tarka:

 

eka-sthanaika-karyatvad    visnoh pradhanyatas tatha

jivasya tad-adhinatvan    na bhinnadhikrtam vacah

 

Ponieważ Visnu jest Najwyższym, dzięki oddawaniu czci Visnu można spełnić wszystkie swoje pragnienia. Nie ma potrzeby zwracania swojej uwagi ku jakiemuś półbogowi.

 

07.03.25   Następnie, kiedy przywódca Daityów podnosił się z ziemi i ujrzał przed sobą Pana Brahmę, ogarnęła go wielka radość. Łzy pojawiły się w jego oczach, a całe jego ciało trzęsło się. I aby zadowolić Pana Brahmę, ze złożonymi rękoma, drżącym głosem rozpoczął pokorne modlitwy.

 

07.03.26-27   Chciałbym złożyć moje pełne szacunku pokłony najwyższemu panu tego wszechświata. Pod koniec każdego dnia jego życia, pod wpływem czasu gęsta ciemność okrywa cały wszechświat. A kiedy znowu nadchodzi dzień, ten samoświetlny pan, dzięki swojemu własnemu blaskowi, poprzez materialną energię obdarzoną trzema siłami materialnej natury manifestuje, utrzymuje i niszczy całą manifestację kosmiczną. On, Pan Brahma, jest schronieniem tych trzech sił natury - sattva-guny, rajo-guny i tamo-guny.

 

07.03.26-27   Znaczenie:      Słowa abhivyanag jagad idam odnoszą się do stwórcy tej manifestacji kosmicznej. Oryginalnym stwórcą jest Najwyższa Osoba Boga, Krsna (janmady asya yatah); Pan Brahma jest stwórcą wtórnym. Kiedy Pan Brahma zostaje upełnomocniony przez Pana Krsnę jako inżynier mający stworzyć ten świat zjawisk, staje się najbardziej potężną osobą w tym wszechświecie. Cała materialna energia stwarzana jest przez Krsnę, a później, korzystając ze wszystkich niezbędnych rzeczy, które zostały stworzone, Pan Brahma buduje cały wszechświat zjawisk. Pod koniec dnia Brahmy, wszystko aż do Svargaloki zostaje zalane wodą. A następnego ranka, kiedy ciemność panuje we wszechświecie, Brahma na nowo stwarza tę manifestację zjawisk.

    Trin gunan vrnoti: Pan Brahma korzysta z trzech sił materialnej natury. Prakrti, materialna natura, opisana jest tutaj jako tri-vrta, źródło trzech materialnych sił. Śrila Madhvacarya komentuje w związku z tym, że tri-vrta oznacza prakrtya. Zatem Pan Krsna jest oryginalnym stwórcą, a Pan Brahma – oryginalnym inżynierem.

 

07.03.28   Składam moje pokłony oryginalnej osobie w tym wszechświecie, Panu Brahmie. Jest on kompetentny i może zaangażować swój umysł i zrealizowaną inteligencję w stwarzanie tej manifestacji kosmicznej. Wszystko we wszechświecie jest widoczne z powodu jego czynności. Dlatego też on jest przyczyną wszystkich manifestacji.

 

07.03.28   Znaczenie:      Vedanta-sutra rozpoczyna się od stwierdzenia, że Absolutna Osoba jest oryginalnym źródłem całego stworzenia (janmady asya yatah). Można by zapytać, czy to Brahma jest Najwyższą Absolutną Osobą. Nie, Najwyższą Absolutną Osobą jest Krsna. Brahma otrzymuje umysł, inteligencję, surowce i wszystko inne od Krsny, i wtedy staje się stwórcą wtórnym, inżynierem wszechświata. W związku z tym możemy zauważyć, że stworzenie nie miało miejsca przypadkowo z powodu eksplozji bryły. Studenci wedyjscy nie akceptują takich nonsensownych teorii. Pierwszą stworzoną żywą istota jest Brahma, którego Pan wyposażył w doskonałą wiedzę i inteligencję. Jak zostało powiedziane w Śrimad-Bhagavatam, tene brahma hrda ya adi-kavaye: mimo iż Brahma jest pierwszą stworzoną istotą, nie jest on niezależny, gdyż poprzez serce otrzymuje pomoc od Najwyższej Osoby Boga. W chwili stworzenia nie ma nikogo oprócz Brahmy i dlatego inteligencję otrzymuje on poprzez serce, bezpośrednio od Pana. Zostało to już omówione na początku Śrimad-Bhagavatam.

   Pan Brahma został opisany w tym wersecie jako oryginalna przyczyna manifestacji kosmicznej. Odnosi się to do jego pozycji w tym materialnym świecie. Istnieje wielu, wielu takich kontrolerów, a ich wszystkich stworzył Najwyższy Pan, Visnu. Ilustruje to pewne wydarzenie opisane w Caitanya-caritamrta. Kiedy Brahma tego określonego wszechświata został zaproszony przez Krsnę do Dvaraki, myślał on, że jest jedynym Brahmą. Dlatego też, kiedy Krsna zapytał swojego sługę, który to Brahma przybył Go odwiedzić, Pan Brahma, był zdziwiony. Odpowiedział, że to oczywiście Pan Brahma, ojciec czterech Kumarów, czeka u bramy. Później zapytał Krsnę, dlaczego pytał, który to Brahma przybył. Krsna poinformował go, że istnieją miliony innych Brahmów, ponieważ istnieją miliony wszechświatów i później wezwał wszystkich Brahmów, którzy natychmiast przybyli, aby Go odwiedzić. Catur-mukha Brahma, czterogłowy Brahma tego wszechświata, w obecności tak wielu Brahmów o tak wielu głowach, pomyślał że jest bardzo nieznaczną istotą. Tak więc, mimo iż Brahmowie są inżynierami poszczególnych wszechświatów, Krsna jest źródłem ich wszystkich.

 

07.03.29   Wasza Wysokość, będąc przyczyną życia tego materialnego świata, jesteś panem i kontrolerem żywych istot, zarówno ruchomych, jak i nieruchomych i to ty pobudzasz ich świadomość. To ty utrzymujesz umysł oraz zmysły działania i zdobywania wiedzy. Dlatego też jesteś potężnym kontrolerem wszystkich materialnych elementów i ich cech. I ty jesteś kontrolerem wszystkich pragnień.

 

07.03.29   Znaczenie:      Werset ten wyraźnie wskazuje, że oryginalną przyczyną wszystkiego jest życie. Brahma otrzymał nauki od najwyższego życia, Krsny. Krsna jest najwyższą żywą istotą (nityo nityanam cetanaś cetananam), i Brahma jest również żywą istotą, ale oryginalnym źródłem Brahmy jest Krsna. Dlatego też Krsna mówi w Bhagavad-gicie (7.7). mattah parataram nanyat kincid asti dhananjaya: "O Arjuno, nie ma prawdy wyższej ode mnie." Krsna jest oryginalnym źródłem Brahmy, który jest oryginalnym źródłem tego wszechświata. Brahma jest reprezentantem Krsny i dlatego też wszystkie cechy i czynności Krsny są również obecne w Panu Brahmie.

 

07.03.30   Mój drogi panie, poprzez swą formę jako uosobienie Vedy i poprzez wiedzę dotyczącą czynności wszystkich braminów spełniających yajne, szerzysz rytualne ceremonie wedyjskie siedmiu rodzajów ofiar, na czele z agnistomą. Zaprawdę, to ty pobudzasz braminów wykonujących yajne, aby spełniali ofiary wymienione w trzech Vedach. Będąc Duszą Najwyższą, Nadduszą wszystkich żywych istot, nie masz ani początku, ani końca. Jesteś wszechwiedzący i znajdujesz się poza granicami czasu i przestrzeni.

 

07.03.30   Znaczenie:      Wedyjskie ceremonie rytuale, wiedza o nich i osoba która godzi się, by je spełniać, są inspirowane przez Duszę Najwyższą. Bhagavad-gita potwierdza to, mattah smrtir jnanam apohanam ca: od Pana pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie. Dusza Najwyższa usytuowany jest w sercu każdego (sarvasya caham hrdi sannivistah, iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe ‘rjuna tisthati), i Dusza Najwyższa daje wskazówki temu, kto zaawansowany jest w wiedzy wedyjskiej. Działając jako Dusza Najwyższa, Pan inspiruje odpowiednią osobę do spełniania wedyjskich ceremonii rytualnych. W związku z tym potrzebne są cztery klasy kapłanów, zwanych rtvik. Są oni wymienieni jako hota, adhvaryu, brahma i udgata.

 

07.03.31   O mój panie, Wasza Wysokość jesteś wiecznie czujny, widząc wszystko, co się dzieje. Jako wieczny czas, poprzez swe cząstki, takie jak chwile, sekundy, minuty i godziny zmniejszasz, długość życia żywych istot. Niemniej jednak jesteś niezmienny, spoczywając w jednym miejscu jako Dusza Najwyższa, świadek i Najwyższy Pan. Ty jesteś nienarodzonym, wszechprzenikającym kontrolerem, który jest przyczyną życia wszystkich żywych istot.

 

07.03.31   Znaczenie:      W wersecie tym bardzo ważne jest słowo kuta-stha. Mimo iż Najwyższa Osoba Boga jest usytuowany wszędzie, jest On centralnym, niezmiennym punktem. Iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe ‘rjuna tisthati: Pan usytuowany jest w pełni w głębi serca każdego. Użyte w Upanisadach słowo ekatvam sygnalizuje, że mimo iż  istnieje wiele milionów żywych istot, to Pan, jako Dusza Najwyższa, usytuowany jest w każdej z nich. Niemniej jednak jest On jednym w wielu. Jak zostało powiedziane w Brahma-samhicie, advaitam acyutam anadim ananta-rupam: ma On wiele form, a jednak są one advaita – jedne i niezmienne. Ponieważ Pan jest wszechprzenikający, usytuowany jest On także w wiecznym czasie. Żywe istoty opisywane są jako integralne cząstki Pana, ponieważ jest On życiem i duszą wszystkich żywych istot. Jest tak dlatego, ponieważ usytuowany jest On w ich sercach jako antaryami, jak zostało to stwierdzone przez filozofię niepojętej jedności i odmienności (acintya-bhedabheda). Ponieważ żywe istoty są cząstkami Boga, są jednym z Panem pod względem jakości, lecz jednak są od Niego odmienne. Dusza Najwyższa, który pobudza do działania wszystkie żywe istoty, jest jeden i niezmienny. Istnieje różnorodność podmiotów, celów i czynności, jednakże Pan jest jeden.

 

07.03.32   Nic nie jest oddzielone od ciebie, bez względu na to, czy jest to lepsze lub niższe, nieruchome lub ruchome. Wiedza uzyskiwana z dzieł wedyjskich, takich jak Upanisady, oraz z podgałęzi oryginalnej wiedzy wedyjskiej, formuje twoje zewnętrzne ciało. Jesteś Hiranyagarbhą, zbiornikiem wszechświata, niemniej jednak, ponieważ jesteś usytuowany jako najwyższy kontroler, jesteś transcendentalny do materialnego świata, składającego się z trzech sił natury materialnej.

 

07.03.32   Znaczenie:      Słowo param oznacza "najwyższa przyczyna", a  aparam – "skutek". Najwyższą przyczyną jest Najwyższa Osoba Boga, a skutkiem jest materialna natura. Żywe istoty, zarówno ruchome jak i nieruchome, kontrolowane są przez wedyjskie instrukcje dotyczące sztuki i nauki. Dlatego też są one wszystkie ekspansjami tej zewnętrznej energii Najwyższej Osoby Boga, który jako Dusza Najwyższa, stanowi centrum. Brahmandy, wszechświaty, istnieją podczas oddechu Najwyższego Pana (yasyaika-niśvasita-kalam athavalambya jivanti lomavilaja jagad-anda-nathah). Zatem znajdują się one również w łonie Najwyższej Osoby Boga, Maha-Visnu. Dlatego też nic nie jest oddzielone od Najwyższego Pana. Taka jest filozofia acintya-bhedabheda-tattva.

 

07.03.33   O mój panie, będąc niezmiennie usytuowanym w swojej siedzibie, rozszerzasz swą formę kosmiczną w tej manifestacji kosmicznej. Zatem wydaje się, iż doznajesz tego materialnego świata. Ty jesteś Brahmanem, Duszą Najwyższą, najstarszym, Osobą Boga.

 

07.03.33   Znaczenie:      Jest powiedziane, że Absolutna Prawda pojawia się w trzech aspektach – jako bezosobowy Brahman, zlokalizowana Dusza Najwyższa i ostatecznie jako Najwyższa Osoba Boga, Krsna. Manifestacja kosmiczna jest wulgarnym materialnym ciałem Najwyższej Osoby Boga, który raduje się kosztowaniem materialnych smaków poprzez ekspansję Swych integralnych cząstek, żywych istot, które jakościowo są z Nim jednym. Jednakże Najwyższa Osoba Boga zamieszkuje planety Vaikuntha, gdzie czerpie przyjemność ze smaków duchowych. Dlatego też, jedna Prawda Absolutna, Bhagavan, przenika wszystko poprzez Swą materialną manifestację kosmiczną, duchowy blask Brahmana oraz Swą osobistą egzystencję jako Najwyższy Pan.

 

07.03.34   Pragnę złożyć moje pełne szacunku pokłony Najwyższemu, który w swej nieograniczonej, niezamanifestowanej formie rozszerzył manifestację kosmiczna, formę całości wszechświata. Posiada on energię zewnętrzną i wewnętrzną oraz mieszaną, nazywaną mocą marginalną, która składa się ze wszystkich żywych istot.

 

07.03.34   Znaczenie:      Pan wyposażony jest w nieograniczone moce (parasya śaktir vividhaiva śruyate), które podsumowane  są jako trzy – zewnętrzna, wewnętrzna i marginalna. Moc zewnętrzna manifestuje ten materialny świat, moc wewnętrzna – świat duchowy, a moc marginalna – żywe istoty, które są połączeniem mocy wewnętrznej i zewnętrznej. Żywa istota będąc integralną cząstką Parabrahmana jest w rzeczywistości mocą wewnętrzną, ale ponieważ ma kontakt z energią materialną, jest ona emanacją energii materialnej i duchowej. Najwyższa Osoba Boga znajduje się ponad materialną energią i oddaje się duchowym rozrywkom. Materialna energia jest jedynie zewnętrzną manifestacją Jego rozrywek.

 

07.03.35   O mój panie, najlepszy pomiędzy tymi, którzy obdarzają błogosławieństwami, jeżeli łaskawie obdarzysz mnie upragnionym błogosławieństwem, to proszę, aby nie spotkała mnie śmierć od żadnej żywej istoty stworzonej przez ciebie.

 

07.03.35   Znaczenie:      Kiedy Garbhodakaśayi Visnu stworzył ze Swego pępka Pana Brahmę, pierwszą stworzoną żywą istotę we wszechświecie, Pan Brahma stworzył wiele innych, różnych żywych istot, aby zamieszkały ten wszechświat. Dlatego też, od początku stworzenia, żywe istoty rodziły się z wyższej żywej istoty. Ostatecznie, Krsna jest najwyższą żywą istotą, ojcem wszystkich żywych istot. Aham bija-pradah pita: On jest ojcem dającym nasienie wszystkim żywym istotom.

    Jak dotąd Hiranyakaśipu wielbił Pana Brahmę jako Najwyższą Osobę Boga i oczekiwał, że dzięki błogosławieństwu Pana Brahmy osiągnie nieśmiertelność. Teraz jednakże, kiedy zrozumiał, że nawet Pan Brahma nie jest nieśmiertelny, ponieważ pod koniec milenium również umiera, Hiranyakaśipu bardzo rozważnie prosi o błogosławieństwa, które będą prawie tak dobre jak błogosławieństwo nieśmiertelności. Jego pierwszą propozycją jest to, aby nie został zabity przez żadną spośród różnych form żywych istot, które Pan Brahma stworzył w tym materialnym świecie.

 

07.03.36   Przyznaj mi to, że nie umrę wewnątrz ani na zewnątrz żadnego domu, ani w ciągu dnia, ani nocą, na ziemi ani w powietrzu. Zapewnij mnie, że przyczyną mojej śmierci nie będzie żadna istota, która nie została stworzona przez ciebie, ani żadna broń, ani człowiek, ani zwierzę.

 

07.03.36   Znaczenie:      Hiranyakaśipu wielce obawiał się, że aby go zabić, Visnu może stać się zwierzęciem. Przyczyną tej obawy było to, że brat jego został zabity przez Visnu, kiedy Pan przyjął postać dzika. Dlatego też bardzo przezornie strzegł się wszelkiego rodzaju zwierząt. Jednakże po to, aby go zabić, Visnu nie potrzebował nawet przyjmować postaci zwierzęcia. Mógł tego dokonać poprzez wypuszczenie Swego Sudarśana cakry, który może udać się gdziekolwiek i Pan Visnu nie musi być tam fizycznie obecny. Dlatego też Hiranyakaśipu był bardzo ostrożny, aby zabezpieczyć się przed wszelkiego rodzaju bronią. Zabezpieczył się przed wszelkiego rodzaju fazami czasu, a także przestrzeniami i państwami, gdyż obawiał się, że zostanie zabity przez kogoś w innym państwie. Jest wiele planet, wyższych i niższy i dlatego modlił się o błogosławieństwo, aby nie zabił go żaden mieszkaniec tych planet. Są trzy oryginalne bóstwa – Brahma, Visnu i Maheśvara. Hiranyakaśipu wiedział, że nie zabije go Brahma, ale chciał również, aby nie zabił go Pan Visnu ani Pan Śiva. Dlatego modlił się o takie błogosławieństwo. W ten sposób Hiranyakaśipu myślał, że jest bezpiecznie chroniony przed śmiercią ze strony wszystkich żywych istot w tym wszechświecie. Przezornie zabezpieczył się również przed naturalną śmiercią, która mogła go spotkać wewnątrz lub na zewnątrz jego domu.

 

07.03.37-38   Przyznaj mi to, że nie zostanę zabity przez żadną istotę, żywą lub nieżywą. Przyznaj mi również to, że nie zabije mnie żaden półbóg ani demon, ani wielki wąż z niższych planet. Ponieważ nikt nie może zabić cię na polu walki, nie masz żadnego konkurenta. Dlatego też obdarz mnie błogosławieństwem, abym ja również nie miał żądnego rywala. Daj mi wyłączne panowanie nad wszystkimi żywymi istotami i bóstwami przewodnimi oraz obdarz mnie chwałami osiąganymi dzięki tej pozycji. Ponadto, daj mi wszystkie siły mistyczne osiągane dzięki długim wyrzeczeniom i praktyce yogi, gdyż nigdy nie mogą one ulec zatraceniu.

 

07.03.37-38   Znaczenie:      Pan Brahma osiągnął swą najwyższą pozycję dzięki długim wyrzeczeniom i pokutom, yodze mistycznej, medytacji itd. Hiranyakaśipu pragnął podobnej sytuacji. Zwykłe moce osiągane poprze yogę mistyczną, wyrzeczenia i inne procesy czasami są pokonywane, ale moce osiągane dzięki łasce Pana nigdy nie są niszczone. Dlatego też Hiranyakaśipu pragnął takich błogosławieństwa, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 3-go Rozdziału 7-go Canto Śrimad-Bhagavatam zatytułowanego

"Hiranyakaśipu zamierza osiągnąć nieśmiertelność."