Rozdział ten opisuje, jak Najwyższa Osoba Boga, Nrsimhadeva, zadowolił Prahladę Maharaję, a następnie zniknął. Opisuje również błogosławieństwo, którego udzielił Pan Śiva.
Pan Nrsimhadeva pragnął obdarzyć Prahlada Maharaję wieloma błogosławieństwami, ale Prahlada Maharaja, myśląc, że są one przeszkodami na ścieżce postępu duchowego, nie przyjął żadnego z nich. Zamiast tego w pełni podporządkował się lotosowym stopom Pana. Powiedział: "Ten, kto pełniąc służbę oddania modli się o osobiste zadowalanie zmysłów, nie może być nazywany czystym bhaktą ani nawet bhaktą. Można go nazwać jedynie kupcem trudniącym się interesem dawania i brania. Podobnie pan, który pragnie zadowolić swego sługę po przyjęciu od niego służby, również nie jest prawdziwym panem." Dlatego też Prahlada Maharaja nie poprosił o nic Najwyższą Osobę Boga. Natomiast powiedział, że jeżeli Pan chce udzielić mu błogosławieństwa, to pragnie, aby Pan zapewnił go, że nigdy nie zostanie nakłoniony do przyjęcia żadnego błogosławieństwa przez wzgląd na materialne pragnienia. Jeżeli wymienia się służbę oddania za spełnienie pożądliwych pragnień, wtedy pożądliwe pragnienia stają się bardziej znaczące niż cokolwiek innego. Gdy tylko budzą się pożądliwe pragnienia, natychmiast pokonane zostają zmysły, umysł, życie, dusza, zasady religijne, cierpliwość, inteligencja, nieśmiałość, piękno, siła, pamięć i prawdomówność. Czystą służbę oddania można pełnić jedynie wtedy, kiedy w umyśle nie ma materialnych pragnień.
Najwyższa Osoba Boga był wielce zadowolony z Prahlady Maharajy z powodu jego czystego oddania, a jednak obdarzył go jednym materialnym błogosławieństwem: że będzie całkowicie szczęśliwy w tym świecie, a w następnym życiu uda się na Vaikunthę. Pan dał mu błogosławieństwo, że do końca milenium manvantary będzie królem tego materialnego świata i mimo iż przebywa w tym materialnym świecie, będzie miał możliwość, by słuchać chwał Pana i w pełni polegać na Panu oraz pełnić służbę dla Niego w niezanieczyszczonej bhakti-yodze. Pan poradził Prahladzie, by spełniał ofiary poprzez bhakti-yogę, gdyż to jest obowiązkiem króla.
Prahlada Maharaja przyjął wszystko, cokolwiek Pan mu ofiarował i modlił się do Pana o wyzwolenie swego ojca. W odpowiedzi na tę modlitwę, Pan zapewnił go, że w rodzinie takiego czystego bhakty, jak Prahlada, wyzwolenie osiąga nie tylko ojciec bhakty, ale 21 pokoleń jego przodków. Pan poprosił również Prahladę, aby po śmierci swego ojca spełnił odpowiednie rytualne ceremonie.
Następnie Pan Brahma, który również był tam obecny, ofiarował Panu wiele modlitw, wyrażając swe zobowiązanie wobec Pana za to, iż obdarzył błogosławieństwami Prahlada Maharaję. Pan poradził Panu Brahmie, aby nie ofiarowywał błogosławieństw asurom (jak zrobił to w przypadku Hiranyakaśipu), gdyż błogosławieństwa takie psują ich. Następnie Pan Nrsimhadeva zniknął. W tym dniu Pan Brahma i Śukracarya wprowadzili Prahlada Maharaję na tron świata.
W ten sposób Narada Muni opisał Maharajy Yudhisthirze charakter Prahlady Maharajy. Następnie opisał, jak Pan Ramacandra zabił Ravanę, a także śmierć Śiśupali i Dantavakry w Dvapara-yudze. Oczywiście Śiśupala wtopił się w egzystencje Pana i w ten sposób osiągnął sayujya-mukti. Narada Muni wysławiał Maharaja Yudhisthirę, gdyż Najwyższy Pan, Krsna, był największym, najlepiej życzącym przyjacielem Pandavów i niemal zawsze przebywał w ich domu. Zatem Pandavowie mieli większe szczęście, niż Prahlada Maharaja.
Następnie Narada Muni opisał, jak demon Maya Danava skonstruował Tripurę dla demonów, które osiągnęły wielką moc i pokonały półbogów. Z powodu tej porażki, Pan Rudra, Śiva, zniszczył Tripurę. I tak zasłynął jako Tripurari. Z tego powodu półbogowie wielce doceniają Rudrę i oddają mu cześć. Opowiadanie to znajduje się na końcu tego rozdziału.
07.10.01 Znaczenie: Materialne osiągnięcia nie są ostatecznym celem służby oddania. Ostatecznym celem służby oddania jest miłość do Boga. Zatem, mimo iż Prahlada Maharaja, Dhruva Maharaja, Ambarisa Maharaja, Yudhisthira Maharaja i wielu bhaktów-królów byli materialnie bardzo zamożnymi, przyjęli swoje materialne bogactwo w służbie dla Pana, nie dla osobistego zadowalania zmysłów. Oczywiście posiadanie materialnego bogactwa jest zawsze niebezpieczne, gdyż z tego powodu można zostać odwiedzionym od służby oddania. Niemniej jednak czysty bhakta (anyabhilasita-śunyam) nigdy nie zostaje zwiedziony przez materialne bogactwa. Wręcz przeciwnie, cokolwiek posiada, angażuje to w 100 procentach w służbę dla Pana. Uważa się, że kiedy ktoś jest oczarowany materialnymi posiadłościami, są one uważane za dary mayi, ale w pełni użyte w służbie, są darami Boga, czyli udogodnieniami ofiarowanymi przez Krsnę dla wzmożenia służby oddania.
07.10.02 Znaczenie: Materialistyczne życie oznacza przywiązanie do ciała i wszystkiego, co jest związane z ciałem. Przywiązanie to oparte jest na pożądliwych pragnieniach zadowalania zmysłów, a szczególnie przyjemności seksualnej. Kamais tais tair hrta-jnanah: kto zbyt przywiązany jest do materialnych radości, ten pozbawiony jest wszelkiej wiedzy (hrta-jnanah). Jak oznajmia Bhagavad-gita, ci, którzy przywiązani są do materialnych radości, w większości skłonni są czcić półbogów dla zdobycia materialnych bogactw. Szczególnie przywiązani są do czczenia bogini Durgi i Pana Śivy, ponieważ ta transcendentalna para może ofiarować swym wielbicielom wszelkie materialne bogactwo. Jednakże Prahlada Maharaja był obojętny wobec wszystkich materialnych radości. Dlatego też przyjął schronienie lotosowych stóp Pana Nrsimhadevy, a nie stóp jakiegoś półboga. Należy zrozumieć, że kto rzeczywiście pragnie uwolnić się z materialnego świata, trzech rodzajów nieszczęść i janma-mrtyu-jara-vyadhi (narodzin, śmierci, starości i chorób), ten musi przyjąć schronienie Najwyższej Osoby Boga, gdyż bez Najwyższej Osoby Boga nie można wyzwolić się z materialistycznego życia. Ateiści są bardzo przywiązani do materialnych radości. Dlatego też, kiedy nadarza się okazja, by czerpać więcej materialnych przyjemności – korzystają z niej. Jednakże Prahlada Maharaja był bardzo ostrożny pod tym względem. Mimo iż jego ojciec był materialistą, to ponieważ on sam był bhaktą, nie miał żadnych materialnych pragnień (anyabhilasita-śunyam).
07.10.03 Znaczenie: W Bhakti-rasamrta-sindhu znajduje się obszerna dyskusja na temat bhaktów nitya-siddha i sadhana-siddha. Bhaktowie nitya-siddha przychodzą do tego materialnego świata z Vaikunthy, by poprzez swój osobisty przykład nauczać, w jaki sposób stać się bhaktą. Żywe istoty w tym materialnym świecie mogą uczyć się od takich nitya-siddha bhaktów i w ten sposób rozwinąć skłonność do powrotu do domu, z powrotem do Boga. Bhakta nitya-siddha przychodzi z Vaikunthy z polecenia Najwyższej osoby Boga i poprzez swój własny przykład pokazuje, jak stać się czystym bhaktą (anyabhilasita-śunyam). Mimo iż bhakta nitya-siddha przyszedł do tego materialnego świata, nigdy nie nęcą go powaby materialnych radości. Doskonałym przykładem jest Prahlada Maharaja, który był nitya-siddha, bhaktą maha-bhagavata. Mimo iż Prahlada urodził się w rodzinie Hiranyakaśipu, ateisty, nigdy nie był przywiązany do żadnego rodzaju materialistycznych przyjemności. Pragnąc ukazać symptomy czystego bhakty, Pan próbował nakłonić Prahladę Maharaję do przyjęcia materialnych błogosławieństw, lecz Prahlada Maharaja nie przyjął ich. Wręcz przeciwnie, swym osobistym przykładem pokazał symptomy czystego bhakty. Innymi słowy, Pan Sam nie ma pragnienia, aby wysyłać Swego czystego bhaktę do tego materialnego świata ani też bhakta nie ma żadnego materialnego celu, dla którego miałby tutaj przyjść. Kiedy Pan osobiście pojawia się w tym materialnym świecie jako inkarnacja, nie wabi Go materialna atmosfera ani też nie ma nic wspólnego z materialnym działaniem, a jednak Swym własnym przykładem uczy zwykłego człowieka, w jaki sposób stać się bhaktą. Podobnie bhakta, który przychodzi tutaj z polecenia Najwyższego Pana, pokazuje swym własnym zachowaniem, jak stać się czystym bhaktą. Zatem czysty bhakta jest praktycznym przykładem dla wszystkich żywych istot, łącznie z Panem Brahmą.
07.10.04 Znaczenie: Czasami zdarza się, że ktoś przychodzi do bhakty lub świątyni Pana tylko po to, aby osiągnąć jakieś materialne korzyści. Werset ten mówi, że osoba taka jest niczym kupiec. Bhagavad-gita mówi o arto jijnasur artharthi. Słowo arta odnosi się do tego, kto jest fizycznie strapiony, a artharthi oznacza tego, kto potrzebuje pieniędzy. Osoby takie zmuszone są zbliżyć się do Najwyższej Osoby Boga, aby dzięki Jego błogosławieństwu uśmierzyć swoje nieszczęścia lub zdobyć pieniądze. Są one opisywane jako sukrti, osoby pobożne, ponieważ w swej niedoli czy potrzebie pieniędzy zbliżyły się do Najwyższego Pana. Jeśli ktoś nie jest pobożny, nie może zbliżyć się do Najwyższej Osoby Boga. Jednakże, mimo iż pobożny człowiek może otrzymać jakieś materialne korzyści, to kto zainteresowany jest materialnymi korzyściami, nie może stać się czystym bhaktą. Kiedy czysty bhakta otrzymuje materialne bogactwa, otrzymuje je dla wykorzystania w służbie dla Pana, a nie z powodu swych pobożnych czynności. Kto pełni służbę oddania, ten w automatyczny sposób jest pobożny. Dlatego też czysty bhakta jest anyabhilasita-śunyam. Nie pragnie materialnego zysku ani też Pan nie nakłania go, aby próbował osiągnąć materialny zysk. Jeżeli bhakta potrzebuje czegoś, Najwyższa Osoba Boga dostarcza tego, (yoga-ksemam vahamy aham).
Czasami materialiści przychodzą do świątyni, aby ofiarować Panu kwiaty i owoc, ponieważ dowiedzieli się z Bhagavad-gity, że jeżeli bhakta ofiarowuje kwiaty i owoce, Pan przyjmuje je. W Bhagavad-gicie (9.26) Pan mówi:
patram puspam phalam toyam yo
me bhaktya prayacchati
tad aham bhakty-upahrtam aśnami
prayatatmanah
"Jeśli ktoś z miłością i oddaniem złoży Mi liść, kwiat, owoc, czy trochę wody w ofierze – przyjmę to." W ten sposób człowiek o kupieckiej mentalności myśli, że jeżeli może otrzymać materialne korzyści, np. dużą ilość pieniędzy, po prostu dzięki ofiarowaniu małego owocu i kwiatu, to jest to dobry interes. Osoby takie nie są uznawane za czystych bhaktów. Mimo iż chodzą do świątyni, udając, że są wielkimi bhaktami – to nadal są kupcami, gdyż pragnienia ich nie są oczyszczone. Sarvopadhi-vinirmuktam tat-paratvena nirmalam: dana osoba może oczyścić się jedynie wówczas, kiedy jest całkowicie walona od materialnych pragnień, a jedynie w takim oczyszczonym stanie można służyć Panu. Hrsikena hrsikeśa-sevanam bhaktir ucyate. Jest to platforma czystego oddania.
07.10.05 Znaczenie: Bhagavad-gita (7.20) oznajmia: kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah. "Ci, których umysły zostały wypaczone przez pragnienia materialne, podporządkowują się półbogom." Półbóg nie może stać się panem, ponieważ prawdziwym panem jest Najwyższa Osoba Boga. Dla utrzymania swych prestiżowych pozycji, półbogowie obdarzają swych czcicieli upragnionymi przez nich błogosławieństwami. Na przykład, pewnego razu pewien asura otrzymał od Pana Śivy błogosławieństwo, dzięki któremu mógł zabić kogokolwiek, po prostu kładąc swą dłoń na głowie tej osoby. Takie błogosławieństwa można otrzymać od półbogów. Jednakże, jeśli ktoś czci Najwyższą Osobę Boga, Pan nigdy nie obdarzy go takimi potępionymi błogosławieństwami. Wręcz przeciwnie, Śrimad-Bhagavatam (10.88.8) oznajmia, yasyaham anugrhnami harisye tad-dhanam śanaih. Jeśli ktoś jest zbyt materialistyczny, lecz jednocześnie pragnie być sługą Najwyższego Pana, Pan z powodu Swego najwyższego współczucia dla bhakty zabiera mu wszelkie materialne bogactwo i zmusza go, aby stał się Jego czystym bhaktą. Prahlada Maharaja robi rozróżnienie pomiędzy czystym bhaktą i czystym panem. Bóg jest czystym panem, najwyższym panem, natomiast czysty bhakta, który nie ma materialnych motywacji, jest czystym sługą. Kto ma materialistyczne motywacje, nie może być sługą, a kto niepotrzebnie obdarza swego sługę błogosławieństwami po to, aby utrzymać swą prestiżową pozycję, nie jest prawdziwym panem.
07.10.06 Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział, jivera 'svarupa 'haya --- krsnera 'nitya-dasa': każda żywa istota jest wiecznie sługą Najwyższego Pana, Krsny. Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (5.29), bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram: "Ja jestem właścicielem wszelkich planet i Ja jestem najwyższym podmiotem radości." Jest to naturalna pozycja Pana, a naturalną pozycją żywej istoty jest podporządkowanie się Jemu (sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja). Jeżeli związek ten jest utrzymywany, wtedy pomiędzy panem a sługą wiecznie istnieje prawdziwe szczęście. Na nieszczęście, kiedy ten wieczny związek jest zakłócony, żywa istota pragnie być szczęśliwa w oddzieleniu i myśli, że pan jest osobą, która spełnia jej polecenia. W tej sytuacji nie może być szczęśliwa. Pan również nie powinien zaspokajać pragnień sługi. Jeżeli to robi, nie jest prawdziwym panem. Prawdziwy pan rozkazuje, "Musisz to zrobić", a prawdziwy sługa od razu wypełnia rozkaz. Dopóki ten związek pomiędzy Najwyższym Panem a podporządkowaną żywą istotą nie zostanie ustanowiony, dopóty nie może być prawdziwego szczęścia. Żywa istota jest aśraya, zawsze podporządkowana, a Najwyższa Osoba Boga jest visaya, najwyższym celem, celem życia. Na nieszczęście, osoba usidlona w tym materialnym świecie, nie wie o tym. Na te viduh svartha-gatim hi visnum: nikt w tym materialnym świecie, okryty złudzeniem przez materialna energię, nie jest świadomy, że jedynym celem życia jest zbliżenie się do pana Visnu.
aradhananam sarvesam visnor
aradhanam param
tasmat parataram devi
tadiyanam samarcanam
W Padma Puranie Pan Śiva wyjaśnia swej żonie, Parvati, bogini Durdze, że najwyższym celem jest zadowolenie pana Visnu, który zadowolony jest tylko wtedy, gdy zadowolony jest Jego sługa. Dlatego też Śri Caitanya Mahaprabhu naucza, gopi-bhartuh pada-kamalayor dasa-dasanudasah. Należy stać się sługą sługi. Prahlada Maharaja również modlił się do Pana Nrsimhadevy, aby mógł pełnić służbę dla sługi Pana. Jest to zalecana metoda służby oddania. Gdy tylko bhakta pragnie, aby Najwyższa Osoba Boga spełniał jego rozkazy, Pan od razu nie zgadza się być panem takiego motywowanego bhakty. W Bhagavad-gicie (4.11) Pan mówi, ye yatha mam prapadyante tams tathaiva bhajamy aham. "Każdego z nich – kiedy podporządkowuje się Mnie – nagradzam odpowiednio." Materialistyczne osoby zazwyczaj skłaniają się ku materialnym zyskom. Dopóki ktoś pozostaje na takiej fałszywej pozycji, dopóty nie otrzymuje błogosławieństwa powrotu do domu, z powrotem do Boga.
07.10.07 Znaczenie: Pan Śri Caitanya Mahaprabhu nauczył nas, w jaki sposób modlić się do Pana o błogosławieństwa. Powiedział:
na dhanam na janam na sundarim
kavitam va jagad-iśa kamaye
mama janmani janmaniśvare
bhavatad bhaktir ahaituki tvayi
"O mój Panie, nie ma we mnie pragnienia, aby gromadzić bogactwo, nie pragnę wielu zwolenników ani pięknej żony, gdyż są to wszystko materialne pragnienia. Ale jeżeli muszę prosić Cię o jakiekolwiek błogosławieństwo, to modlę się, abym w każdych okolicznościach, w jakiejkolwiek formie życia się narodzę, nie był pozbawiony transcendentalnej służby oddania dla Ciebie." Bhaktowie zawsze znajdują się na pozytywnej platformie, w przeciwieństwie do Mayavadich, którzy pragną, aby wszystko było bezosobowa pustką. Nie można pozostać pustym (śunyavadi); wręcz przeciwnie, każdy musi coś posiadać. Zatem bhakta pragnie posiadać coś i tę jego własność wspaniale opisuje Prahlada Maharaja. Mówi on, "Jeżeli muszę przyjąć od Ciebie jakieś błogosławieństwo, to modlę się, aby w mym sercu nie było materialnych pragnień." Pragnienie służenia Najwyższej Osobie Boga wcale nie jest materialne.
07.10.08 Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam oznajmia hrd-rogam. Materialistyczne życie oznacza, że jesteśmy dotknięci groźną chorobą zwaną pożądliwym pragnieniem. Wyzwolenie oznacza wolność od pożądliwych pragnień, gdyż jedynie z powodu tych pragnień, jesteśmy zmuszeni przyjmować powtarzające się narodziny i śmierć. Dopóki nasze pożądliwe pragnienia nie zostaną zaspokojone, dopóty musimy wielokrotnie rodzic się, aby je spełniać. Zatem z powodu materialnych pragnień spełniamy różne czynności i otrzymujemy różne ciała, za pomocą których podejmujemy próby spełnienia pragnień, które nigdy nie są zaspokajane. Jedynym lekarstwem jest podjęcie służby oddania, która rozpoczyna się wówczas, kiedy uwalniamy się od wszelkich materialnych pragnień. Anyabhilasita-śunyam. Anya-abhilasita oznacza "materialne pragnienie", a śunyam oznacza "wolny od". Dusza ma duchowe czynności i duchowe pragnienia, jak opisał to Śri Caitanya Mahaprabhu: mama janmani janmaniśvare bhavatad bhaktir ahaituki tvayi. Jedynym pragnieniem duchowym jest czyste oddanie dla służby dla Pana. Jednakże, aby spełnić to duchowe pragnienie, należy uwolnić się od materialnych pragnień. Wolność od pragnień oznacza wolność od materialnych pragnień. Śrila Rupa Gosvami opisał to jako anyabhilasita-śunyam. Gdy tylko pojawia się w kimś materialne pragnienia, traci on swą duchowa tożsamość. Wtedy wszystkie parafernalia jego życia, łącznie ze zmysłami, ciałem, religią, cierpliwością i inteligencją, odstępują od jego oryginalnej świadomości Krsny. Gdy tylko ktoś ma materialne pragnienia, nie może we właściwy sposób używać swoich zmysłów, inteligencji, umysłu itd. dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga. Filozofowie Mayavadi pragną stać się bezosobowymi, pozbawionymi zmysłów i umysłu, ale nie jest to możliwe. Żywa istota musi żyć, zawsze posiadając pragnienia, ambicje itd. Jednakże należy oczyścić je, tak aby móc pragnąć w sposób duchowy i mieć duchowe ambicje, bez materialnego zanieczyszczenia. Te skłonności istnieją w każdej żywej istocie, gdyż jest ona żywą istotą. Gdy jednak ktoś jest materialne zanieczyszczony, znajduje się w rękach materialnej niedoli (janma-mrtyu-jara-vyadhi). Kto pragnie zatrzymać powtarzające się narodziny i śmierć, ten musi podjąć służbę oddania dla Pana.
sarvopadhi-vinirmuktam
tat-paratvena nirmalam
hrsikena hrsikeśa- sevanam
bhaktir ucyate
"Bhakti, czyli służba oddania, oznacza zaangażowanie wszystkich naszych zmysłów w służbę dla Pana, Najwyższej Osoby Boga, pana wszystkich zmysłów. Kiedy dusza pełni służbę dla Najwyższego przynosi to dwa uboczne efekty. Żywa istota uwalnia się od wszelkich materialnych określeń i po prostu dzięki pełnieniu służby dla Pana oczyszczają się jej zmysły."
07.10.09 Znaczenie: Ateistyczni ludzie czasami krytykują bhaktę, mówiąc: "Jeżeli nie chcesz przyjąć od Pana żadnego błogosławieństwa i skoro sługa Pana jest tak bogaty, jak Sam Pan, dlaczego prosisz o błogosławieństwo bycia sługą Pana?" Śridhara Svami wyjaśnia, bhagavattvaya bhagavat-saman aiśvaryaya. Bhagavattva, stanie się tak dobrym, jak Najwyższa Osoba Boga, nie oznacza stanie się jednym z Nim czy Mu równym, mimo iż w świecie duchowym sługa jest równie bogaty, jak Pan. Sługa Pana pełni służbę dla Pana jako sługa, przyjaciel, ojciec, matka lub kochanka i wszyscy z nich są równie bogaci jak Pan. Jest to acintya-bhedabheda-tattva. Mistrz i sługa są różni, a mimo to pod względem bogactwa są równi. Takie jest znaczenie jednoczesnej odmienności od Najwyższego Pana i jedności z Nim.
07.10.10 Znaczenie: W poprzednim wersecie Prahlada Maharaja wyjaśnił, że bhakta może osiągnąć platformę bhagavattva, bycia tak dobrym jak Najwyższa Osoba. Nie oznacza to jednak, że bhakta traci swą pozycję sługi. Przeznaczeniem czystego sługi Pana, mimo iż jest on tak bogaty, jak Pan, jest nadal składanie Panu pełnych szacunku pokłonów w służbie. Prahlada Maharaja uspokajał Pana i dlatego nie uważał, że jest równy Panu. Określił swą pozycję jako sługa i złożył Panu pełne szacunku pokłony.
07.10.11 Znaczenie: Oblicza się, że życie jednego Manu stanowi sumę 71 cyklów yug, z których każdy trwa 4 300 000 lat. Mimo iż ateiści pragną cieszyć się materialnymi bogactwami i z wielką energią starają się budować wielkie rezydencje, drogi, miasta i fabryki, na nieszczęście nie mogą żyć dłużej niż 80, 90 lub najwyżej 100 lat. Mimo iż materialista zużywa tak dużo energii, aby wybudować królestwo halucynacji, nie jest w stanie rozkoszować się nim dłużej niż parę lat. Jednakże, ponieważ Prahlada Maharaja był bhaktą, Pan pozwolił mu, aby cieszył się materialnym bogactwem jako król materialistów. Ponieważ Prahlada Maharaja przyszedł na świat w rodzinie Hiranyakaśipu, największego materialisty i był bona fide spadkobiercą swego ojca, Najwyższy Pan pozwolił mu cieszyć się królestwem stworzonym przez jego ojca przez tak wiele lat, że żaden materialista nie może ich zliczyć. Bhakta nie musi pragnąc materialnego bogactwa, ale jeżeli jest czystym bhaktą, ma wystarczające możliwości, aby bez osobistego wysiłku cieszyć się również materialnym szczęściem. Dlatego też każdemu w każdych warunkach poleca się, aby podjął służbę oddania. Kto pragnie materialnego bogactwa, także może stać się czystym bhaktą i jego pragnienia zostaną spełnione. W Śrimad-Bhagavatam (2.3.10) powiedziane jest:
akamah sarva-kamo va
moksa-kama udara-dhih
tivrena bhakti-yogena yajeta
purusam param
"Bez względu na to, czy ktoś pragnie wszystkiego, niczego, czy też pragnie wtopić się w egzystencję Pana, jest inteligentny jedynie wtedy, kiedy czci Pana Krsnę, Najwyższą Osobę Boga, pełniąc transcendentalna służbę miłości."
07.10.12 Znaczenie: Kiedy bhakta zdobywa wielkie materialne bogactwo, nie należy myśleć, że cieszy się rezultatami swych czynności karmicznych. Bhakta w tym materialnym świecie wykorzystuje wszystkie materialne bogactwa w służbie dla Pana, gdyż, jak radzi Sam Pan, zamierza on użyć tych bogactw w służbie dla Pana. Jakiekolwiek materialne bogactwo posiada, wykorzystuje je na propagowanie chwał i służby Pana. Bhakta nigdy nie spełnia żadnej karmicznej czy rytualnej ceremonii, aby cieszyć się rezultatami takiej karmy. Wręcz przeciwnie, bhakta wie, że karma-kanda przeznaczona jest dla mniej inteligentnych ludzi. Narottama dasa Thakura mówi w swym Prema-bhakti-candrika, karma-kanda, jnana-kanda, kevala visera bhanda: zarówno karma-kanda, jak i jnana-kanda – czynności karmiczne i spekulacja o Najwyższym Panu – są jak naczynia z trucizną. Kto przyciągany jest do karma-kandy i jnana-kandy, ten niszczy swą ludzka egzystencję. Zatem bhakta nigdy nie interesuje się karma-kandą lub jnana-kandą, ale jest po prostu zainteresowany pomyślną służba dla Pana (anukulyena krsnanuśilanam), czyli kultywacją czynności duchowych w służbie oddania.
07.10.13 Znaczenie: Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi: evam prahladasyamśena sadhan-siddhatvam nitya-siddhatvam ca nara-dadivaj jneyam. Są dwie klasy bhaktów - sadhana-siddha i nitya-siddha. Prahlada Maharaja jest mieszanym siddha; oznacza to, że jest doskonały częściowo dzięki pełnieniu służby oddania, a częściowo z powodu wiecznej doskonałości. Zatem jest on porównywany do bhaktów takich jak Narada. Narada Muni był poprzednio synem służącej, a w następnym życiu – pełniąc służbę oddania – osiągnął doskonałość (sadhana-siddhi). Jednakże jest on również nitya-siddha, ponieważ nigdy nie zapomina o Najwyższej Osobie Boga.
Bardzo ważne jest słowo kuśalena {z tłumaczenia kuśalena - poprzez pobożne działanie (służba oddania jest najlepszą ze wszystkich pobożnych czynności)}..Żyjąc w tym materialnym świecie, trzeba być ekspertem. Świat materialny jest zwany światem dualizmu, ponieważ czasami trzeba działać niepobożnie, a czasami pobożnie. Mimo iż ktoś może nie chcieć działać niepobożnie, świat jest tak skonstruowany, że zawsze istnieje niebezpieczeństwo (padam padam yad vipadam). Zatem nawet pełniąc służbę oddania, bhakta musi stwarzać wielu wrogów. Prahlada Maharaja doświadczył tego osobiście, gdyż nawet jego ojciec stał się jego wrogiem. Bhakta powinien zadbać o to, by zawsze móc myśleć o Najwyższym Panu, tak aby nie mogły go dotknąć reakcje w postaci cierpienia. Jest to umiejętne obchodzenie się z papa-punya – pobożnymi i niepobożnymi czynnościami Wzniosły bhakta jak Prahlada Maharaja jest jivan-mukta; jest on wyzwolony już nawet w tym życiu w materialnym ciele.
07.10.14 Znaczenie: Werset ten oznajmia, że ktokolwiek intonuje i słucha o czynnościach Prahlada Maharajy i o związanych z nimi czynnościach Nrsimhadevy, ten stopniowo wyzwala się z wszelkiej niewoli czynności karmicznych. Bhagavad-gita (2.15, 2.56) oznajmia:
yam hi na vyathayanty ete
purusam purusarsabha
sama-duhkha-sukham dhiram so
'mrtatvaya kalpate
"O najlepszy spośród ludzi [Arjuno], osoba która pozostaje niewzruszona zarówno wobec szczęścia, jak i nieszczęścia i zachowuje równowagę w obu, jest z pewnością gotowa do wyzwolenia."
duhkhesv anudvigna-manah
sukhesu vigata-sprhah
vita-raga-bhaya-krodhah
sthita-dhir munir ucyate
"Czyj umysł pozostaje niewzruszonym nawet pomimo trzech rodzajów nieszczęść, kto nie unosi się szczęściem i kto wolny jest od przywiązań, strachu i złości, ten nazywany jest mędrcem o zrównoważonym umyśle." Bhakta nie powinien być smutnym w trudnej sytuacji ani też nie powinien czuć się nadzwyczajnie szczęśliwym w materialnym bogactwie. Jest to sposób doskonałego kierowania życiem, jest on nazywany jivan-mukta. Rupa Gosvami wyjaśnia w Bhakti-rasamrta-sindhu:
iha yasya harer dasye karmana
manasa gira
nikhilasv apy avasthasu jivan-muktah
sa ucyate
"Osoba działająca w świadomości Krsny (czyli innymi słowy, w służbie dla Krsny) swym ciałem, umysłem, inteligencją i słowami, mimo iż może być zaangażowana w tak wiele tzw. materialnych czynności, jest wyzwolona nawet w tym materialnym świecie." Bhakta jest wolny, od wszelkiej materialnej niewoli, gdyż w każdych warunkach życia nieustannie pełni służbę oddania.
bhaktih punati man-nistha
śva-pakan api sambhavat
"Nawet osoba, która urodziła się w rodzinie tych, którzy żywią się mięsem, jest oczyszczona, jeżeli pełni służbę oddania." (Bhag. 11.14.21) Śrila Jiva Gosvami cytuje ten werset dla logicznego potwierdzenia, że ktokolwiek intonuje o czystym życiu i czynnościach Prahlada Maharajy, zostaje uwolniony od reakcji materialnych czynności.
07.10.15-17 Znaczenie: Mimo iż Hiranyakaśipu został oczyszczony, gdy tylko zetknął się z kolanami Pana i gdy Pan spojrzał na niego, to jednak Prahlada Maharaja chciał usłyszeć z ust samego Pana, że jego ojciec został oczyszczony dzięki bezprzyczynowej łasce Pana. Prahlada Maharaja ofiarował Panu tę modlitwę ze względu na swego ojca. Jako syn Vaisnava, nie mógł zapomnieć o uczuciu swego ojca, mimo wszystkich kłopotów, które mu ten sprawił.
07.10.18 Znaczenie: Słowo trih-saptabhih oznacza siedem pomnożone przez trzy. W swojej rodzinie można policzyć cztery lub pięć pokoleń w tył – do swojego pradziadka, czy nawet ojca pradziadka – ale ponieważ Pan wspomniał o 21 przodkach, wskazuje to na to, że błogosławieństwo rozszerzyło się również na inne rodziny. Zanim narodziliśmy się w obecnej rodzinie, musieliśmy rodzić się w innych rodzinach. Zatem kiedy w danej rodzinie rodzi się Vaisnava, to dzięki łasce Pana oczyszcza nie tylko tę rodzinę, ale również rodziny ze swych poprzednich żywotów.
07.10.19 Znaczenie: Wszędzie, gdziekolwiek przebywają wzniośli bhaktowie, to oczyszczeni zostają nie tylko oni sami i ich dynastie, lecz również całe państwo.
07.10.21 Znaczenie: W związku z tym Śrila Madhvacarya cytuje werset ze Skanda Purany:
rte tu tattvikan devan
naradadims tathaiva ca
prahradad uttamah ko nu
visnu-bhaktau jagat-traye
Jest wielu, wielu bhaktów Najwyższej Osoby Boga i Śrimad-Bhagavatam (6.3.20) wymienia ich jak następuje:
svayambhur naradah śambhuh kumarah
kapilo manuh
prahlado janako bhismo balir
vaiyasakir vayam
Spośród dwunastu autoryzowanych bhaktów – Pana Brahmy, Narady, Pana Śivy, Kapili, Manu itd. – uważa się, że Prahlada Maharaja jest najlepszym przykładem.
07.10.22 Znaczenie: W związku z tym Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, że mimo iż Hiranyakaśipu był już oczyszczonym, musiał narodzić się na wyższym systemie planetarnym, aby na nowo stać się bhaktą. Prahlada Maharaja otrzymał radę, aby dla zachowania etykiety spełnił ceremonię rytualną, gdyż Najwyższa Osoba Boga absolutnie nie chce, by zarzucono regulujące zasady. Madhva Muni również poucza:
madhu-kaitabhau bhakty-abhava
durau bhagavato mrtau
tama eva kramad aptau bhaktya
ced yo harim yayau
Kiedy Najwyższa Osoba Boga zabił demona Madhu i Kaitabhę, ich krewni również spełnili ceremonię rytualną, tak aby demony te mogły powrócić do domu, z powrotem do Boga.
07.10.23 Znaczenie: Kiedy ktoś staje się bhaktą, nie wiążą już go wedyjskie zasady regulujące. Każdy ma wiele obowiązków do spełnienia, ale jeżeli w pełni oddaje je Panu, nie ma już dłużej takich zobowiązań. Śrimad-Bhagavatam (11.5.41) oznajmia:
devarsi-bhutapta-nrnam pitrnam
na kinkaro nayam rni ca rajan
sarvatmana yah śaranam śaranyam
gato mukundam parihrtya kartam
Kto w pełni podporządkował się lotosowym stopom Pana, nie jest już dłużej dłużnikiem swych przodków, wielkich mędrców, społeczeństwa ludzkiego, zwykłych ludzi czy jakiejkolwiek żywej istoty.
Niemniej jednak Najwyższa Osoba Boga poradził, aby Prahlada Maharaja stosował się do zasad regulujących, gdyż skoro zamierzał być królem, inni będą podążać za jego przykładem. Zatem Pan Nrsimhadeva polecił Prahladzie Maharajy, aby wypełniał swe polityczne obowiązki, tak aby ludzie stali się bhaktami Pana.
yad yad acarati
śresthas tat tad evetaro janah
sa yat pramanam kurute lokas
tad anuvartate
"Cokolwiek czyni wielki człowiek, zwykli ludzie podążą w jego ślady. Standard, który ustanawia swoim przykładnym zachowaniem, przyjmuje cały świat." (Bg. 3.21) Nie należy być przywiązanym do żadnych materialistycznych czynności, lecz bhakta może spełniać takie czynności, aby dać przykład zwykłym ludziom., że nie należy odstępować od nakazów wedyjskich.
07.10.24 Znaczenie: Jest rzeczą zasadniczą, aby społeczeństwo zostało podzielone na cztery grupy ludzi – braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów. Z wersetu tego dowiadujemy się, że mimo iż Prahlada był doskonały pod każdym względem, niemniej jednak przestrzegał instrukcji braminów spełniających rytuały wedyjskie. Dlatego też w społeczeństwie musi istnieć klasa bardzo inteligentnych przywódców, którzy są znawcami wiedzy wedyjskiej, tak aby mogli pokierować zwykłymi ludźmi w przestrzeganiu zasad wedyjskich i w ten sposób stopniowym osiągnięciu doskonałości i kwalifikacji do powrotu do domu, z powrotem do Boga.
07.10.26 Znaczenie: Słowo purvaja opisane jest w Bhagavad-gicie (10.8): aham sarvasya prabhavo mattah sarvam pravartate. Wszyscy półbogowie, łącznie z Panem Brahmą, pojawiają się z Najwyższej Osoby Boga. Zatem oryginalną osobą, przyczyną wszystkich przyczyn, jest Govinda, adi-purusam.
07.10.29 Znaczenie: Każdy musi umrzeć, gdyż nikt nie może wymknąć się z rąk śmierci, która jest jedynie aspektem Najwyższej Osoby Boga (mrtyuh sarva-haraś caham). Jeśli jednak ktoś staje się bhaktą, wtedy nie jest mu pisana śmierć odpowiednio do ograniczonego okresu życia. Czas życia każdego jest ograniczony, ale dzięki łasce Najwyższego Pana, który jest w stanie unieważnić rezultaty czyjejś karmy, życie bhakty może zostać przedłużone. Karmani nirdahati kintu ca bhakti-bhajam. Oznajmia to Brahma-samhita (5.54). Bhakta nie podlega prawom karmy. Zatem dzięki bezprzyczynowej łasce Najwyższego Pana bhakta może uniknąć nawet zaplanowanej śmierci. Bóg chroni bhaktę nawet przed niezwykłym niebezpieczeństwem śmierci.
07.10.33 Znaczenie: Dzięki łasce Pana Nrsimhadevy, Prahlada Maharaja został większym królem niż jego ojciec, Hiranyakaśipu. Intronizacji Prahlady dokonał Pan Brahma w obecności innych świętych osób i półbogów.
07.10.35 Znaczenie: Rozmowa dotycząca Nrsimhadevy i Prahlada Maharajy rozpoczęła się wtedy, kiedy Maharaja Yudhisthira zapytał Naradę, jak Śiśupala połączył się z ciałem Krsny. Śiśupala i Dantavakra byli Hiranyaksą i Hiranyakaśipu. Tutaj Narada Muni opowiada, jak w swych trzech różnych żywotach towarzysze Pana Visnu zostali zabici przez Samego Pana Visnu. Najpierw pojawili się jako demony Hiranyaksa i Hiranyakaśipu.
07.10.38 Znaczenie: Vairanubandhena. Działanie jako wróg Pana jest również korzystne dla żywej istoty. Kamad dvesad bhayat snehad. Bez względu nato, czy ktoś opanowany jest pożądaniem, gniewem, strachem czy zawiścią wobec Pana, w jakiś sposób, jak poleca Śrila Rupa Gosvami (tasmat kenapy upayena), należy przywiązać się do Najwyższego Pana i ostatecznie osiągnąć cel, którym jest powrót do domu, z powrotem do Boga. Cóż więc można powiedzieć o osobie, która związana jest z Najwyższą Osobą Boga jako sługa, przyjaciel, ojciec, matka czy poprzez miłość małżeńską?
07.10.39 Znaczenie: Werset ten wyjaśnia misterium medytacji yogi. Prawdziwi yogini zawsze medytują w swym sercu o formie Visnu. Zatem w chwili śmierci porzucają swe ciała myśląc o formie Visnu i tak osiągają Visnulokę, Vaikunthalokę, gdzie posiadają te same cechy cielesne, co Pan. Wiemy z 6-go Canto, że Visnuduci, którzy przybyli z Vaikunthy, aby wyzwolić Ajamilę, wyglądali dokładnie jak Visnu. Mieli cztery ręce i te same cechy, co Visnu. Zatem można wywnioskować, że kto praktykuje myślenie o Visnu i w chwili śmierci jest w pełni zaabsorbowany myślami o Nim, ten powraca do domu, z powrotem do Boga. Nawet wrogowie Krsny, którzy myśleli o Krsnie w strachu (bhaya), tacy jak król Kamsa, otrzymali ciała, które pod względem tożsamości duchowej podobne są do tożsamości Pana.
07.10.40 Znaczenie: W Caitanya-caritamrta, w związku z instrukcjami Pana Caitanyi do Sanatany Gosvamiego, wyjaśnione jest, że zewnętrznie bhakta powinien we właściwy sposób pełnić swą codzienna służbę oddania, ale wewnątrz siebie powinien zawsze myśleć o określonej rasie, w której jest przyciągany do służby dla Pana. To nieustanne myślenie o Panu sprawia, że bhakta staje się godnym powrotu do domu, z powrotem do Boga. Bhagavad-gita (4.9) oznajmia, tyaktva deham punar janma naiti mam eti: po porzuceniu swego ciała, bhakta nie otrzymuje ponownie materialnego ciała, ale udaje się z powrotem do Boga i otrzymuje ciało duchowe przypominające ciała wiecznych towarzyszy Pana, których postępowanie naśladował. W zależności od tego, jak bhakta pragnie służyć Panu, może nieustannie myśleć o towarzyszach Pana – chłopcach pasterzach, gopi, ojcu i matce Pana, Jego sługach i drzewach, ziemi, zwierzętach, roślinach i wodzie w siedzibie Pana. Ponieważ nieustanne myśli o nich, osiąga transcendentalną pozycję. Królowie, tacy jak Śiśupala, Dantavakra, Kamsa, Paundraka, Narakasura i Śalva, zostali wyzwoleni w podobny sposób. Potwierdza to Madhvacarya:
paundrake narake caiva śalve
kamse ca rukmini
avistas tu harer bhaktas tad-bhaktya harim apire
Paundraka, Narakasura, Śalva i Kamsa wszyscy żywili wrogie uczucia do Najwyższej Osoby Boga, ale ponieważ wszyscy ci królowie nieustannie myśleli o Nim, osiągnęli to samo wyzwolenie – sarupya-mukti. Jnana-bhakta, bhakta, który podąża ścieżką jnany, również osiąga to samo przeznaczenie. Skoro nawet wrogowie Pana otrzymują wyzwolenie dzięki nieustannemu myśleniu o Panu, cóż można powiedzieć o czystych bhaktach, którzy zawsze pełnią służbę dla Pana i cokolwiek robią, myślą tylko o Nim?
07.10.42 Znaczenie: Avatary, czyli inkarnacje, są ekspansjami Najwyższej Osoby Boga, Krsny, Govindy.
advaitam acyutam anadim ananta-rupam
adyam purana-purusam nava-yauvanam ca
vedesu durlabham adurlabham atma-bhaktau
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Wielbię Najwyższą Osobę Boga, Govindę, który jest
pierwotną osobą – który jest absolutny, nieomylny i nie mający początku.
Chociaż rozprzestrzenia się w nieograniczoną ilość form, ciągle jest tym samym
i chociaż jest najstarszy, pojawia się zawsze jako uosobienie młodości. Takich
wiecznych, pełnych szczęścia, wszystko wiedzących form Pana nie mogą poznać
najlepsi uczeni wedyjscy, ale zawsze manifestują się one czystym, niezachwianym
wielbicielom." (Brahma-samhita
5.33) Brahma-samhita opisuje avatary. W istocie, wszystkie avatary zostały opisane w autentycznych
pismach świętych. Nikt nie może stać się avatarą,
czyli inkarnacją, mimo iż stało się to modne w tym wieku Kali. Autentyczne
pisma święte (śastra) opisują avatary, a więc zanim ktoś zaryzykuje
przyjęcie za avatarę oszusta,
powinien odwołać się do śastr. Sastra
oznajmiają wszędzie, że Krsna jest oryginalną Osobą Boga i że ma nieograniczoną
ilość avatarów, czyli inkarnacji. W
innym miejscu w Brahma-samhicie jest
powiedziane, ramadi-murtisu kala-niyamena tisthan: Rama,
Nrsimha, Varaha i wiele innych form jest kolejnymi ekspansjami Najwyższej Osoby
Boga. Po Krsnie przychodzi Balarama, po Balaramie Sankarsana, następnie Aniruddha,
Pradyumna, Narayana, a następnie purusa-avatary
– Maha-Visnu, Garbhodakaśayi Visnu i Ksirodakaśayi Visnu. Wszyscy są avatarami.
Należy słuchać o avatarach. Opowiadania o takich avatarach nazywane są avatara-katha, opowiadaniami o ekspansjach Krsny. Słuchanie i intonowanie tych opowiadań jest niezwykle pobożne. Śrnvatam sva-kathah krsnah punya-śravana-kirtanah. Kto słucha i intonuje, może stać się punya, oczyszczonym z materialnego zanieczyszczenia.
Kiedykolwiek znajdujemy odniesienia do avatarów, wtedy ustanawiane są zasady religijne, a przeciwne Krsny demony są zabijane. Szerzący się na całym świecie ruch świadomości Krsny ma dwa cele – ustanowienie Krsny jako Najwyższej Osoby Boga i zabicie wszystkich oszustów, którzy fałszywie ogłaszają się avatarami. Osoby nauczające tego ruchu świadomości Krsny muszą bardzo troskliwie unosić to przekonanie w swych sercach i zabijać demony, które na wiele taktownych sposobów oczerniają Najwyższą Osobę Boga, Krsnę. Jeżeli przyjmiemy schronienie Nrsimhadevy i Prahlada Maharajy, ułatwi to zabicie demonów przeciwnych Krsnie i w ten sposób ustanowienie na nowo supremacji Krsny. Krsnas tu bhagavan svayam: Krsna jest Najwyższym Panem, oryginalnym Panem. Prahlada Maharaja jest naszym guru, a Krsna jest godnym czci Bogiem. Jak poleca Śri Caitanya Mahaprabhu, guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija. Jeśli zdołamy otrzymać łaskę Prahlada Maharajy, a także Nrsimhadevy, wtedy nasz ruch świadomości Krsny odniesie niezwykły sukces.
Demon Hiranyakaśipu na tak wiele sposobów usiłował stać się Bogiem, lecz Prahlada Maharaja stanowczo nie chciał przyjąć swego potężnego demonicznego ojca za Boga, chociaż na tak wiele sposobów karano go i grożono mu. Idąc w ślady Prahlada Maharajy, powinniśmy odrzucić wszystkich drani, którzy udają, że są Bogiem. Musimy przyjąć Krsnę i Jego inkarnacje, nikogo innego.
07.10.43-44 Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam pełne jest opisów charakterystycznych cech różnych bhaktów w odniesieniu do służby dla Pana. To dzieło wedyjskie nazywane jest Bhagavatam, gdyż dotyczy ono Najwyższej Osoby Boga i Jego bhakty. Dzięki studiowaniu Śrimad-Bhagavatam pod kierunkiem bona fide mistrza duchowego, można doskonale zrozumieć naukę o Krsnie, naturę świata materialnego i duchowego oraz cel życia. Śrimad-Bhagavatam amalam puranam. Jak już mówiliśmy o tym na początku Śrimad-Bhagavatam, Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelnym dziełem wedyjskim. Zatem po prostu dzięki zrozumieniu Śrimad-Bhagavatam, można zrozumieć naukę o czynnościach bhaktów, czynnościach demonów, oraz o stałej i tymczasowej siedzibie. Dzięki Śrimad-Bhagavatam można poznać wszystko doskonale.
Ze słowniczka
anuvarnanam – opis w sukcesji uczniów *
* Słowo anu znaczy "po". Autoryzowane osoby nie stwarzają niczego; raczej podążają w ślady poprzednich acaryów.
07.10.45 Znaczenie: Dzięki zasadom religii można zrozumieć Najwyższą Osobę Boga, Brahmana (bezosobowa cechę Najwyższego Pana) i Paramatmę (zlokalizowany aspekt Pana). Kiedy ktoś dobrze pozna wszystkie te zasady, staje się bhaktą i pełni bhagavata-dharmę. Prahlada Maharaja, mistrz duchowy w linii sukcesji uczniów, polecił, aby uczniowie poznawali tę bhagavata-dharmę od samego początku swej edukacji (kaumara acaret prajno dharman bhagavatan iha). Zrozumienie nauki o Najwyższej Osobie Boga jest prawdziwym celem wykształcenia. Śravanam kirtanam visnoh. Należy po prostu słuchać o Panu Visnu i Jego różnych inkarnacjach i opisywać je. Zatem to opowiadanie dotyczące Prahlada Maharajy i Pana Nrsimhadevy we właściwy sposób opisało duchowe, transcendentalne tematy.
07.10.48 Znaczenie: Po wysłuchaniu opowiadania o czynnościach Prahlada Maharajy, czysty bhakta powinien mocno pragnąć pójść w jego ślady. Jednakże taki bhakta może być rozczarowany, myśląc, że nie każdy bhakta może osiągnąć standard Prahlada Maharajy. Taka jest natura czystego bhakty. Zawsze myśli, że jest najniższy, niekompetentny i niekwalifikowany. Zatem wysłuchawszy opowiadania o czynnościach Prahlada Maharajy, Maharaja Yudhisthira, który znajdował się na tym samym poziomie służby oddania co Prahlada, mógł myśleć o swojej własnej skromnej pozycji. Jednakże Narada Muni zrozumiał umysł Maharajy Yudhisthiry i dlatego od razu dodał mu otuchy mówiąc, że Pandavowie byli nie mniej szczęśliwi. Byli oni tak dobrzy jak Prahlada Maharaja, ponieważ chociaż Pan Nrsimhadeva pojawił się dla Prahlady, to Najwyższa Osoba Boga w Swej oryginalnej formie jako Krsna zawsze mieszkał z Pandavami. Mimo iż Pandavowie – z powodu wpływu yogamayi Krsny – nie mogli zrozumieć swej szczęśliwej pozycji, to wszystkie święte osoby, łącznie z wielkim mędrcem Naradą, mogli ją zrozumieć i dlatego nieustannie odwiedzali Maharaję Yudhisthirę.
Każdy czysty bhakta, który jest nieustannie świadomy Krsny, jest w naturalny sposób bardzo szczęśliwy. Słowo nr-loke, znaczące "w tym materialnym świecie" wskazuje, że przed Pandavami było wielu, wielu bhaktów, takich jako potomkowie dynastii Yadu oraz Vasistha, Marici, Kaśyapa, Pan Brahma i Pan Śiva, którzy byli niezwykle szczęśliwi. Jednakże Pandavowie byli lepsi od nich wszystkich, ponieważ Sam Krsna nieustannie mieszkał z nimi. Dlatego też Narada Muni specjalnie wspomniał, że w tym materialnym świecie (nr-loke) Pandavowie byli osobami najbardziej szczęśliwymi.
07.10.49 Znaczenie: Zawsze istnieją różnica opinii o Prawdzie Absolutnej. Jedna klasa transcendentalistów twierdzi, że Prawda Absolutna jest bezosobowy, a inna klasa twierdzi, że Prawda Absolutna jest osobą. Bhagavad-gita przyjmuje Prawdę Absolutną jako Najwyższą Osobę. Prawdę powiedziawszy, to ta Najwyższa Osoba osobiście, Pan Krsna, instruuje w Bhagavad-gicie, brahmano hi pratisthaham, mattah parataram nanyat. "Bezosobowy Brahman jest Moją częściową manifestacją i nie ma prawdy wyższej ode Mnie." Ten sam Krsna, Najwyższa Osoba Boga, działał jako najwyższy przyjaciel i krewny Pandavów, a czasami nawet jako ich sługa, doręczając list od Pandavów Dhrtarastrze i Duryodhanie. Ponieważ Krsna był życzliwym przyjacielem Pandavów, działał również jako guru, stając się mistrzem duchowym Arjuny. Arjuna przyjął Krsnę za swego mistrza duchowego (śisyas te 'ham śadhi mam tvam prapannam), i Krsna czasami karcił go. Na przykład, Pan powiedział, aśocyan anvaśocas tvam prajna-vadamś ca bhasase: "Mówiąc wielce uczenie opłakujesz to, co nie jest warte rozpaczy." Pan powiedział również, kutas tva kaśmalam idam visame samupasthitam: "Mój drogi Arjuno, jak to się stało, że opadły cię te nieczyste myśli?" Tak wyglądał poufny związek pomiędzy Pandavami a Krsną. W ten sposób, czysty bhakta pana jest zawsze z Panem w szczęściu i nieszczęściu; jego sposobem życia jest Krsna. Takie jest oświadczenie autorytetu Śri Narady Muniego.
07.10.50 Znaczenie: Różne osoby poszukują na różne sposoby Prawdy Absolutnej, a jednak pozostaje On niepojętym. Niemniej jednak, bhaktowie jak Pandavowie, gopi, chłopcy pasterze, matka Yaśoda. Nanda Maharaja i wszyscy mieszkańcy Vrndavany, nie muszą praktykować standartowych procesów medytacji dla osiągnięcia Najwyższej Osoby Boga, gdyż Pan pozostaje razem z nimi w szczęściu i nieszczęściu. Zatem święty, taki jak Narada, rozumiejąc różnicę pomiędzy transcendentalistami i czystymi bhaktami, zawsze modli się, aby Pan był z niego zadowolony.
07.10.51 Znaczenie: Pan Śiva znany jest jako Mahadeva, najwznioślejszy półbóg. Zatem Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, że mimo iż Pan Brahma nie znał chwał Najwyższej Osoby Boga, Pan Śiva mógł je znać. Ten historyczny incydent udowadnia, że Pan Śiva otrzymuje moc od Pana Krsny, Parabrahmana.
07.10.59 Znaczenie: Asury są zazwyczaj niezwykle potężne z powodu swej mocy yogi mistycznej. Jednakże, jak mówi Pan Krsna w Bhagavad-gicie (6.47):
yoginam api
sarvesam mad-gatenantaratmana
śraddhavan bhajate yo
mam sa me yuktatamo matah
"Spośród wszystkich yoginów, ten kto zawsze trwa przy Mnie z wielką wiarą, myśli o mnie wewnątrz siebie – wielbiąc Mnie w transcendentalnej służbie miłości – jest najbardziej zjednoczony ze Mną w yodze i jest najwyższym ze wszystkich. Takie jest Moje zdanie." Prawdziwym celem yogi mistycznej jest całkowite skupienie swojej uwagi na Najwyższej Osobie, Krsnie i nieustanne myślenie o Nim (mad-gatenantaratmana). Aby osiągnąć taką doskonałość, należy podjąć pewien proces – hatha-yogę – i poprzez ten system yogi można osiągnąć niezwykłą siłę mistyczną. Jednakże asury zamiast stać się bhaktami Krsny, wykorzystują tę moc mistyczną dla swego własnego zadowalania zmysłów. Na przykład werset ten wspomina, że Maya Danava jest maha-yoginem, wielkim mistykiem, ale jego zajęciem było udzielanie pomocy asurom. W rzeczywistości w chwili obecnej widzimy, że są yogini, którzy zaspokajają zmysły materialistów i są oszuści, którzy ogłaszają, że są Bogiem. Maya Danava był taką osobą, bogiem wśród demonów, który potrafił dokonywać wspaniałych wyczynów, z których jeden został tutaj opisany: stworzył studnię napełnioną nektarem i zanurzał asury w tej naktariańskiej studni. Nektar ten znany był jako mrta-sanjivayitari, gdyż mógł przywrócić życie martwemu ciału. Mrta-sanjivayitari jest również preparatem Ayur-wedyjskim. Jest to rodzaj trunku, który ożywia nawet osobę bliską śmierci.
07.10.64 Znaczenie: Najwyższy Pan jest jeden – Krsna, visnu-tattva. Krsna rozszerza się w osobiste ekspansje visnu-tattva (svamśa), które kontrolują wszystko. Maya Danava powiedział, "Cokolwiek zamierzam, ty, czy my obaj, Pan zaplanował już, co ma się zdarzyć. Niczyje plany nie powiodą się bez Jego sankcji." Możemy robić nasze własne plany, ale dopóki nie zaaprobuje ich Najwyższa Osoba Boga, Visnu, dopóty nie powiodą się one. Wszelkiego rodzaju żywe istoty robią setki i miliony planów, ale bez sankcji Najwyższego Pana, wszystkie te plany są bezowocne.
07.10.65-66 Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam (12.13.16) oznajmia, vaisnavanam yatha śambhuh: Pan Śiva jest najlepszym z Vaisnavów, bhaktów Pana Krsny. W istocie jest on jednym z mahajanów, 12 autorytetów w filozofii Vaisnava (svayambhur naradah, śambhuh, kumarah, kapilo, manuh itd.). Pan Krsna jest zawsze gotów pod każdym względem pomagać wszystkim mahajanom i bhaktom (kaunteya pratijanihi na me bhaktah pranaśyati). Mimo iż Pan Śiva jest bardzo potężny, przegrał bitwę z asurami i dlatego był bardzo smutny i rozczarowany. Jednakże, ponieważ był głównym bhaktą Pana, Pan osobiście wyposażył go w pełen rynsztunek wojenny. Zatem bhakta musi szczerze służyć Panu, a Krsna jest zawsze przy nim, aby go chronić i jeżeli zachodzi taka potrzeba, wyposażyć go w pełni do walki z wrogiem. Bhaktom nie brakuje wiedzy ani materialnych rzeczy dla szerzenia ruchu świadomości Krsny.
07.10.70 Znaczenie: Bhagavad-gita i wszystkie dzieła wedyjskie w pełni wyjaśniają, że Najwyższa Osoba Boga Krsna, pojawia się w społeczeństwie ludzkim jako zwykła ludzka istota, ale dla dobra całego świata działa w niezwykły sposób. Nie należy poddawać się wpływowi energii iluzorycznej, myśląc, że Pan Krsna jest zwykłą ludzką istotą. Ci którzy rzeczywiście poszukują Prawdy Absolutnej, dochodzą do zrozumienia, że Krsna jest wszystkim (vasudevah sarvam iti). Taką wielką duszę spotyka się bardzo rzadko. Niemniej jednak, jeżeli ktoś studiuje całą Bhagavad-gitę taką jaką jest, to bez trudu może zrozumieć Krsnę. Ruch świadomości Krsny stara się rozsławić Krsnę na całym świecie jako Najwyższą Osobę Boga (krsnas tu bhagavan svayam). Jeżeli ludzie potraktują ten ruch poważnie, ich życie jako istot ludzkich zostanie uwieńczone sukcesem.