W rozdziale tym Angira Rsi razem z Naradą starają się pocieszyć Citraketu, tak bardzo jak to tylko możliwe. Angira i Narada Rsi przybyli, aby wyzwolić króla od niezmiernej rozpaczy, instruując go o duchowym znaczeniu życia.
Wielcy święci Angira i Narada wyjaśnili, że związek pomiędzy ojcem i synem nie jest rzeczywisty; jest to jedynie reprezentacja złudnej energii. Związek ten nie istniał wcześniej ani nie będzie istniał w przyszłości. Poprzez aranżację czasu, związek ten istnieje jedynie w teraźniejszości. Nie należy rozpaczać nad tymczasowymi związkami. Cała manifestacja kosmiczna jest tymczasowa; chociaż nie jest nieprawdziwą, nie jest rzeczywistą. Ze zrządzenia Najwyższej Osoby Boga, wszystkie stworzone rzeczy w tym materialnym świecie są przemijające. Poprzez tymczasową aranżację, ojciec płodzi syna albo żywa istota staje się dzieckiem tzw. ojca. Sprawcą tej tymczasowej aranżacji jest Najwyższy Pan. Ani ojciec, ani syn nie istnieją niezależnie.
Kiedy król słuchał wielkich mędrców, uwolnił się od swojej fałszywej rozpaczy i następnie zapytał o ich tożsamość. Wielcy mędrcy przedstawili się i poinstruowali go, że przyczyną wszystkich cierpień jest cielesna koncepcja życia. Kiedy ktoś rozumie swą duchową tożsamość i podporządkowuje się Najwyższej Osobie Boga, najwyższej duchowej osobie, wówczas staje się naprawdę szczęśliwy. Kiedy ktoś poszukuje szczęścia w materii, wówczas oczywiście musi rozpaczać nad związkami cielesnymi. Samorealizacja oznacza duchową realizację swojego związku z Krsną. Taka realizacja kończy nasze pełne niedoli materialne życie.
06.15.02 Znaczenie: Instrukcje udzielone przez Naradę i Angirę Muniego są prawdziwymi duchowymi instrukcjami dla złudnej uwarunkowanej duszy. Świat ten jest tymczasowy, ale z powodu naszej poprzedniej karmy przychodzimy tutaj i przyjmujemy ciała, stwarzając tymczasowe związki w kategoriach społeczeństwa, przyjaźni, miłości, narodowości i społeczności, które wszystkie skończą się w chwili śmierci. Te tymczasowe związki nie istniały w przeszłości, ani też nie będą istnieć w przyszłości. Dlatego w obecnym momencie te tzw. związki są złudzeniem.
06.15.03 Znaczenie: Cielesna koncepcja życia jest błędnym rozumieniem duszy uwarunkowanej. Ciało jest materialne, ale wewnątrz ciała jest dusza. Na tym polega rozumienie duchowe. Na nieszczęście, ten, kto jest w ignorancji, pod wpływem materialnego złudzenia uważa ciało za jaźń. Nie jest w stanie zrozumieć, że ciało jest materią. Ciała schodzą się razem i zostają rozdzielone siłą czasu, niczym małe cząsteczki piasku, a ludzie fałszywie rozpaczają nad takim jednoczeniem się i separacją. Dopóki ktoś tego nie wie, nie może być mowy o szczęściu. Dlatego w Bhagavad-gicie (2.13) jest to pierwszą instrukcją Pana:
dehino 'smin yatha dehe
kaumaram yauvanam jara
tatha dehantara-praptir
dhiras tatra na muhyati
"Tak jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele, od wieku chłopięcego, poprzez młodość aż do starości, podobnie przechodzi ona w inne ciało po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą osoby samozrealizowanej." My nie jesteśmy tym ciałem; jesteśmy istotami duchowymi usidlonymi w ciele. Nasze prawdziwe dobro leży w zrozumieniu tego prostego faktu. Wówczas będziemy mogli uczynić dalszy postęp duchowy. W przeciwnym razie, jeśli pozostaniemy w tej cielesnej koncepcji życia, nasza pełna niedoli egzystencja materialna będzie trwała wiecznie. Polityczne poprawki, społeczna praca dobroczynna, pomoc medyczna i inne programy, które wymyśliliśmy w celu osiągnięcia pokoju i szczęścia, nigdy nie będą trwałymi. Będziemy musieli cierpieć bolączki materialnego życia jedne po drugiej. Dlatego materialne życie jest nazywane duhkhalayam aśaśvatam; jest ono oceanem niedoli.
06.15.04 Znaczenie: W rzeczywistości otrzymanie syna nie było przeznaczeniem Maharajy Citraketu. Dlatego, chociaż poślubił on setki tysiące żon, wszystkie z nich okazały się bezpłodnymi i nie mógł on spłodzić nawet jednego dziecka. Kiedy Angira Rsi odwiedził króla, król poprosił go, aby wielki mędrzec umożliwił mu posiadanie przynajmniej jednego syna. Z powodu tego błogosławieństwa Angiry Rsiego, król otrzymał dziecko dzięki łasce mayi, ale dziecku temu nie było dane długo żyć. Dlatego na początku Angira Rsi powiedział królowi, że spłodzi dziecko, które będzie zarówno przyczyną radości, jak i rozpaczy.
Z woli Najwyższego, czy poprzez zrządzenie opatrzności, posiadanie dziecka nie było przeznaczeniem króla Citraketu. Tak jak jałowe ziarno nie może wyprodukować więcej ziaren, tak bezpłodna osoba z woli Najwyższego Pana nie może spłodzić dziecka. Czasami dziecko rodzi się nawet ojcu, który jest impotentem i matce, która jest bezpłodna, a czasami ojciec zdolny do spłodzenia dziecka i płodna matka nie mają dzieci. W istocie, czasami dziecko rodzi się pomimo stosowania metod antykoncepcyjnych i dlatego rodzice zabijają dziecko w łonie. W obecnym wieku zabijanie dzieci w łonie stało się powszechna praktyką. Dlaczego? Dlaczego stosowane metody antykoncepcyjne nie działają? Dlaczego czasami powstaje dziecko, tak że ojciec i matka muszą zabić je w łonie? Musimy wywnioskować z tego, że nasza aranżacja w oparciu o tzw. wiedzę naukową nie może zdeterminować, co się wydarzy; to, co zostaje postanowione, w rzeczywistości zależy od najwyższej woli. To za przyczyną najwyższej woli jesteśmy usytuowani w pewnych okolicznościach, jeśli chodzi o rodzinę, społeczeństwo i osobowość. Wszystko to są aranżacje Najwyższego Pana odpowiadające naszym pragnieniom pod wpływem mayi, złudzenia. Dlatego w życiu w służbie oddania nie należy pragnąć niczego, gdyż wszystko uzależnione jest od Najwyższej Osoby Boga. Jak oznajmia Bhakti-rasamrta-sindhu (1.1.11):
anyabhilasita-śunyam
jnana-karmady-anavrtam
anukulyena krsnanu śilanam
bhaktir uttama
"Należy pełnić transcendentalną służbę miłości dla Najwyższego Pana Krsny w sposób życzliwy i bez pragnienia materialnej korzyści czy zysku poprzez czynności karmiczne czy filozoficzną spekulację. To nazywane jest czystą służbą oddania." Należy jedynie działać w tym celu, aby rozwinąć świadomość Krsny. Jeśli chodzi o inne rzeczy, to należy w pełni polegać na Najwyższej Osobie. Nie powinniśmy tworzyć planów, które ostatecznie będą przyczyną naszej frustracji.
06.15.05 Znaczenie: Filozofowie Mayavadi mówią, brahma satyam jagan mithya: Brahman, żywa istota, jest rzeczywistością, ale jej obecna sytuacja cielesna jest fałszywa. Według filozofii Vaisnava jednakże, obecna sytuacja nie jest fałszywa, ale tymczasowa. Jest to niczym sen. Sen nie istnieje zanim nie zaśniemy, ani też nie trwa po obudzeniu. Okres marzeń sennych istnieje jedynie miedzy tymi dwoma punktami i dlatego jest on fałszywy w tym sensie, że jest nietrwały. Podobnie, nietrwałym jest również całe materialne stworzenie, łącznie z naszymi tworami i tworami innych. Nie rozpaczamy nad sytuacją we śnie, zanim ten sen zaistnieje, ani też kiedy się kończy. I tak samo podczas snu albo w sytuacji podobnej do snu, nie należy przyjmować jej za rzeczywistą i rozpaczać z jej powodu. Na tym polega prawdziwa wiedza.
06.15.06 Znaczenie: Nikt nie może niezależnie stwarzać, utrzymywać czy niszczyć. Dlatego Bhagavad-gita (3.27) mówi:
prakrteh kriyamanani gunaih
karmani sarvaśah
ahankara-vimudhatma kartaham
iti manyate
"Zdezorientowana dusza, znajdująca się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury." Prakrti, materialna natura, kierowana przez Najwyższą Osobę Boga, nakłania wszystkie żywe istoty, do stwarzania, utrzymywania czy niszczenia zgodnie z siłami natury. Ale żywa istota, nie mając wiedzy o Najwyższej Osobie i jego pośredniku – materialnej energii, sama uważa siebie za sprawcę. W rzeczywistości jednakże wcale nie jest sprawcą. Jako pośrednik najwyższego sprawcy, Najwyższego Pana, powinna być posłuszna poleceniom Pana. Przyczyną obecnego chaosu w świecie jest ignorancja przywódców, którzy zapomnieli, że zostali upełnomocnieni do działania przez Najwyższą Osobę Boga. Ponieważ zostali upełnomocnieni przez Pana, ich obowiązkiem jest zasięganie rady Pana i działanie zgodnie z nią. Taką księgą informującą jest Bhagavad-gita, w której najwyższy Pan udziela wskazówek. Dlatego osoby zaangażowane w stwarzanie, utrzymanie i zniszczenie powinny radzić się Najwyższej Osoby, przez którego zostały upełnomocnione i powinny działać zgodnie z jego radą. Wówczas każdy będzie zadowolony i nie będzie żadnych zakłóceń.
06.15.07 Znaczenie: Z Bhagavad-gity dowiadujemy się, że są dwie energie, mianowicie energia wyższa i niższa. Energia niższa składa się z pięciu wulgarnych i trzech subtelnych elementów materialnych. Żywa istota, która reprezentuje energię wyższą, pojawia się poprzez te elementy w różnych typach ciał dzięki manipulacji i nadzorowi energii materialnej. W rzeczywistości zarówno energia materialna, jak i duchowa – materia i duch – istnieją wiecznie jako moce Najwyższej Osoby Boga. Istotą posiadającą moc jest Najwyższa Osoba. Ponieważ energia duchowa, żywa istota, która jest integralną cząstką Najwyższego Pana, pragnie się cieszyć tym materialnym światem, Pan daje jej szansę przyjmowania różnych typów materialnych ciał i cieszenia się albo cierpienia w różnych warunkach materialnych. W rzeczywistości energia duchowa, żywa istota pragnąc się cieszyć materialnymi rzeczami, manipulowana jest przez Najwyższego Pana. Tzw. ojciec i matka nie mają więc nic wspólnego z żywą istotą. Żywa istota przyjmuje różne ciała za pośrednictwem tzw. ojców i matek w rezultacie swego własnego wyboru i karmy.
06.15.08 Znaczenie: W rzeczywistości są dwie energie – materialna i duchowa. Obie z nich istnieją wiecznie, ponieważ są emanacjami wiecznej prawdy, Najwyższego Pana. Ponieważ indywidualna dusza od czasów niepamiętnych pragnie działać w zapomnieniu o swej oryginalnej tożsamości, przyjmuje różne pozycje w materialnych ciałach i różne desygnaty odpowiednio do wielu podziałów narodowych, społecznych, grupowych, gatunkowych itd.
06.15.12-15 Znaczenie: Bardzo ważne jest tutaj słowo jnana-hetavah, ponieważ wielkie osobistości, takie jak wymienione w tych wersetach, wędrują po powierzchni ziemi nie po to, aby zwodzić ludzi, ale by rozdzielać prawdziwą wiedzę. Bez takiej wiedzy ludzkie życie jest zmarnowane. Celem ludzkiej formy życia jest realizacja naszego związku z Krsną, czyli Bogiem. Ten, któremu brakuje takiej wiedzy, zaliczany jest do zwierząt. Pan Sam mówi w Bhagavad-gicie (7.15):
na mam duskrtino mudhah
prapadyante naradhamah
mayayapahrta-jnana asuram
bhavam aśritah
"Ci, którzy są największymi głupcami, najniższymi spośród rodzaju ludzkiego, ci których wiedza została skradziona przez iluzję i niegodziwcy o ateistycznej naturze demonów, nigdy Mi się nie podporządkowują."
Ignorancja jest cielesną koncepcją życia (yasyatma-buddhih kunape tri-dhatuke...sa eva go-kharah). Praktycznie każdy w tym wszechświecie, szczególnie na tej planecie, Bhurloce, sądzi że nie ma oddzielnej egzystencji ciała i duszy i dlatego nie ma potrzeby samorealizacji. Ale nie jest to faktem. Dlatego wszyscy wymienieni tutaj bramini, będąc wielbicielami, podróżują po całym świecie, aby budzić świadomość Krsny w sercach głupich materialistów.
Acaryowie wymienieni w tych wersetach opisani zostali w Mahabharacie. Również ważne jest słowo pancaśikha. Ten, kto jest wyzwolony z koncepcji annamaya, pranamaya, manomaya, vijnanamaya i anandamaya i który jest w doskonały sposób świadomy subtelnych okryw duszy, jest zwany pancaśikha. Według oznajmienia Mahabharaty (Śanti-parva, Rozdziały 218-219), acarya o imieniu Pancaśikha narodził się w rodzinie Maharajy Janaki, władcy Mithili. Filozofowie Sankhya przyjmują Pancaśikhacaryę za jednego spośród siebie. Prawdziwa wiedza dotyczy żywej istoty mieszkającej wewnątrz ciała. Na nieszczęście, z powodu ignorancji, żywa istota utożsamia się z ciałem i dlatego odczuwa przyjemność i ból.
06.15.16 Znaczenie: Taki jest sposób otrzymywania wiedzy. Dlatego należy podporządkować się lotosowym stopom wielkich osobistości, które mogą naprawdę obdarzyć transcendentalną wiedzą. Wskutek tego jest powiedziane, tasmad gurum prapadyeta jijnasuh śreya uttamam: "Ten, kto jest dociekliwy i pragnie zrozumieć najwyższy cel i najwyższe dobro życia, musi zbliżyć się do bona fide mistrza duchowego i podporządkować się jemu." Tylko ten, kto naprawdę pragnie otrzymać wiedzę, aby rozproszyć ciemności ignorancji, jest zdolny zbliżyć się do guru, czyli mistrza duchowego. Do guru nie należy udawać się po materialne korzyści. Nie należy zwracać się do guru po to aby wyleczył jakąś chorobę czy obdarzył nas jakąś cudowną korzyścią. Nie jest to sposób zbliżenia się do guru. Tad-vijnanartham: należy zbliżyć się do guru, aby zrozumieć transcendentalną naukę życia duchowego. Na nieszczęście, w tym wieku Kali jest wielu fałszywych guru, którzy ukazują sztuki magiczne swoim uczniom i wielu głupich uczniów pragnie oglądać takie sztuczki dla osiągnięcia materialnych korzyści. Uczniowie tacy nie są zainteresowani dążeniem do życia duchowego, aby wyzwolić się z ciemności ignorancji. Jest powiedziane
om ajnana-timirandhasya
jnananjana-śalakaya
caksur unmilitam yena tasmai
śri-gurave namah
"Urodziłem się w najciemniejszej ignorancji i mój mistrz duchowy otworzył mi oczy światłem wiedzy. Ofiarowuję mu moje głębokie wyrazy szacunku." Tutaj jest definicja guru. Każdy znajduje się w ciemności ignorancji. Dlatego każdy powinien zostać oświecony transcendentalną wiedzą. Prawdziwym guru jest ten, kto oświeca swego ucznia i wybawia go od gnicia w ciemnościach ignorancji w tym materialnym świecie.
06.15.18-19 Znaczenie: W wersecie tym jest kilka ważnych słów. Słowa maha-purusa odnoszą się do zaawansowanych bhaktów i również do Najwyższej Osoby Boga. Maha oznacza "najwyższy", a purusa znaczy "osoba". Ten, kto zawsze pełni służbę dla Najwyższego Pana, zwany jest maha-purusika. Czasami maha-purusika nazywani są Śukadeva Gosvami i Maharaja Pariksit. Bhakta zawsze powinien pragnąc pełnić służbę dla zaawansowanych bhaktów. Jak śpiewał Śrila Narottama dasa Thakura:
tandera carana sevi bhakta-sane vasa
janame janame haya, ei abhilasa
Bhakta powinien zawsze pragnąć żyć w towarzystwie zaawansowanych wielbicieli i pełnić służbę dla Pana poprzez system parampara. Należy służyć misji Śri Caitanyi Mahaprabhu poprzez instrukcje wielkich Gosvamich z Vrndavany. To nazywane jest tandera carana sevi. Służąc lotosowym stopom Gosvamich, należy mieszkać w towarzystwie bhaktów (bhakta-sane vasa). Jest to powinnością wielbiciela. Bhakta nie powinien pragnąc materialnego zysku ani rozpaczać nad materialną stratą. Kiedy Angira Rsi i Narada ujrzeli, że Maharaja Citraketu, zaawansowany bhakta, upadł w ciemność ignorancji i rozpaczał nad materialnym ciałem swego syna, powodowani bezprzyczynowym miłosierdziem przybyli do niego, aby udzielić mu rad i wybawić go z tej ignorancji.
Innym ważnym słowem jest brahmanya. Czasami do Najwyższej Osoby Boga kierowana jest modlitwa namo brahmanya-devaya, będąca ofiarowaniem wyrazów szacunku Panu, któremu służą bhaktowie. Dlatego werset ten oznajmia, brahmanyo bhagavad-bhakto navasaditum arhasi. Jest to oznaką zaawansowanego wielbiciela. Brahma-bhutah prasannatma. Dla bhakty – zaawansowanej, samozrealizowanej duszy – nie ma powodu do materialnej radości czy rozpaczy. Jest on zawsze transcendentalny do uwarunkowanego życia.
06.15.21-23 Znaczenie: Werset ten opisuje uwikłanie w materialną egzystencję. W egzystencji materialnej żywa istota posiada wiele rzeczy – materialne ciało, dzieci, żonę itd. (dehapatya-kalatradisu). Ktoś może sądzić, że to da mu ochronę, ale jest to niemożliwe. Pomimo tych wszystkich posiadanych rzeczy, dusza musi porzucić obecną sytuacje i przyjąć następną. Następna sytuacja może nie być korzystna, ale nawet jeśli jest korzystną, musimy porzucić ją i ponownie przyjąć następne ciało. W ten sposób ciągną się niedole materialnej egzystencji. Rozsądny człowiek powinien być doskonale świadomy tego, że te rzeczy nigdy nie dadzą mu szczęścia. Należy usytuować się w swojej duchowej tożsamości i wiecznie, jako bhakta, służyć Najwyższej Osobie Boga. Takich instrukcji udzielili Maharajy Citraketu Angira Rsi i Narada Muni.
06.15.24 Znaczenie: Wszystko co materialne, jest wytworem umysłu, ponieważ czasami jest widoczne, a czasami nie. Kiedy w nocy śnimy o tygrysach i wężach, w rzeczywistości nie są one obecne, ale obawiamy się ich, ponieważ rzeczy widziane w snach mają na nas wpływ. Wszystko, co materialne, jest niczym sen, ponieważ w rzeczywistości nie ma trwałej egzystencji.
Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura w ten sposób pisze w swoim komentarzu: arthena vyaghra-sarpadina vinaiva drśyamanah svap-nadi-bhange sati na drśyante tad evam daradayo 'vastava-vastu-bhutah svapnadayo 'vastu-bhutaś ca sarve manobhavah mano-vasana janyatvan manobhavah. W nocy śnimy o tygrysach i wężach i śpiąc rzeczywiście je widzimy, ale skoro tylko sen się kończy, przestają one istnieć. Podobnie, materialny świat jest tworem naszych wymysłów. Aby cieszyć się materialnymi zasobami, musimy przyjść do tego materialnego świata i poprzez twory umysłu wymyślamy bardzo wiele przedmiotów przyjemności, ponieważ nasze umysły zaabsorbowane są materialnymi rzeczami. Z tego powodu otrzymujemy różne ciała. Działamy na różne sposoby zgodnie z naszymi wymysłami, pragnąc różnych osiągnięć i z natury oraz z polecenia Najwyższej Osoby Boga (karmana daiva-netrena) otrzymujemy korzyści, których pragniemy. W ten sposób coraz bardziej uwikłujemy się w materialne wymysły. Taki jest powód naszego cierpienia w tym materialnym świecie. Przez jeden rodzaj działania stwarzamy następne, a wszystkie one są produktem wytworów naszego umysłu.
06.15.25 Znaczenie: W Piątym Canto (5.5.4), instruując Swoich synów, Rsabhadeva powiedział, asann api kleśada asa dehah: ciało, chociaż tymczasowe, jest przyczyną wszelkich niedoli egzystencji materialnej. Jak zostało to już przedyskutowane w poprzednim wersecie, całe stworzenie materialne oparte jest na wytworach umysłu. Umysł czasami nakłania nas do myślenia, że jeśli nabędziemy samochód, będziemy mogli się cieszyć elementami fizycznymi, takimi jak woda, ziemia, powietrze i ogień, połączonymi w formach żelaza, plastyku, benzyny itd. Pracując pięcioma elementami materialnymi (panca-bhuta), jak również naszymi pięcioma zmysłami zdobywającymi wiedzę, takimi jak oczy, uszy i język oraz pięcioma zmysłami działania, takimi jak ręce i nogi, uwikłujemy się w warunki materialne. W ten sposób podlegamy cierpieniom znanym jako adhyatmika, adhidaivika i adhibhautika. Umysł jest centrum, ponieważ stwarza te wszystkie rzeczy. Skoro tylko trafimy na materialny przedmiot, umysł zostaje poruszony i cierpimy. Na przykład, używając materialnych elementów, zmysłów działania i zmysłów gromadzących wiedzę, stwarzamy bardzo ładny samochód, a kiedy samochód ten zostanie przypadkowo zniszczony przez zderzenie, umysł cierpi, a poprzez umysł cierpi żywa istota.
Fakt jest taki, że żywa istota stwarza materialne warunki, kiedy wymyśla coś w swoim umyśle. Ponieważ materia podlega zniszczeniu, żywa istota cierpi poprzez warunki materialne. W przeciwnym razie żywa istota nie jest związana z warunkami materialnymi. Kiedy ktoś wznosi się na platformę Brahmana, platformę życia duchowego, w pełni rozumiejąc, że jest duszą (aham brahmasmi), nie podlega już dłużej rozpaczy czy tęsknotom. Jak pan mówi w Bhagavad-gicie (18.54):
brahma-bhutah prasannatma na
śocati na kanksati
samah sarvesu bhutesu
mad-bhaktim labhate param
"Ten, kto jest usytuowany w taki transcendentalny sposób – od razu realizuje Najwyższego Brahmana i staje się w pełni radosnym. Nie rozpacza nigdy ani niczego nie pragnie." Gdzie indziej w Bhagavad-gicie (15.7) Pan mówi:
mamaivamśo jiva-loke
jiva-bhutah sanatanah
manah sasthanindriyani
prakrti-sthani karsati
"Żywe istoty w tym uwarunkowanym świecie są Moimi wiecznymi fragmentarycznymi cząstkami. I właśnie to uwarunkowane życie jest przyczyną ich ciężkiej walki z dziesięcioma zmysłami, łącznie z umysłem." Żywa istota jest w rzeczywistości integralną cząstką Najwyższej Osoby Boga i warunki materialne nie mają na nią wpływu, ale ponieważ mają wpływ na umysł (manah) i zmysły, żywa istota walczy o byt w tym materialnym świecie.
06.15.26 Znaczenie: Ruch świadomości Krsny w rzeczywistości stara się doprowadzić społeczeństwo ludzkie do stanu rozsądku. Z powodu błędnie ukierunkowanej cywilizacji, ludzie skaczą w materialistycznym życiu niczym koty i psy, spełniając wszelkiego rodzaju odrażające, grzeszne czyny i coraz bardziej się uwikłają. Ruch świadomości Krsny obejmuje samorealizację, ponieważ najpierw Pan Krsna uzmysławia nam, że nie jesteśmy tym ciałem, ale jego właścicielem. Kiedy ktoś rozumie ten prosty fakt, może dążyć do osiągnięcia celu życia. Ponieważ ludzie nie posiadają wiedzy o celu życia, działają jak szaleńcy i coraz bardziej przywiązują się do materialnej atmosfery. Zwiedziony człowiek przyjmuje warunki materialne za wieczne. Należy porzucić swą wiarę w materialne rzeczy i porzucić przywiązanie do nich. Wówczas osiągnie się spokój
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 15-go Rozdziału 6-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Święci Narada i Angira instruują króla Citraketu."