Rozdział ten opisuje strach Indry z powodu zabicia bramina (Vrtrasury) i również opisuje jego ucieczkę oraz to, jak został ocalony dzięki łasce Pana Visnu.
Kiedy wszyscy półbogowie poprosili Indrę, aby zabił Vrtrasurę, odmówił on, ponieważ Vrtrasura był braminem. Półbogowie jednakże zachęcili go mówiąc, że nie powinien obawiać się zabicia go, ponieważ był chroniony przez Narayana-kavaca, czyli Samego Najwyższą Osobę Boga, Pana Narayana. Nawet dzięki zaintonowaniu imienia Narayana można uwolnić się od grzesznych reakcji za zabicie kobiety, krowy czy bramina. Półbogowie poradzili Indrze, aby spełnił ofiarę aśvamedha, która zadowoliłaby Narayana, gdyż osoba spełniająca taką ofiarę nie uwikłuje się w grzeszne reakcje, nawet jeśli zabije cały wszechświat.
Postępując według tej instrukcji półbogów, król Indra walczył z Vrtrasurą, ale kiedy Vrtrasura został zabity, wszyscy byli zadowoleni poza królem Indrą, który znał pozycję Vrtrasury. Taka jest natura wielkiej osobistości. Nawet jeśli wielka osobistość zyska jakieś bogactwo, zawsze jest zawstydzona i żałuje tego, iż osiągnęła je w sposób nielegalny. Indra był w stanie zrozumieć, że na pewno był uwikłany w grzeszne reakcje za zabicie bramina. W rzeczywistości widział on, że podąża za nim uosobienie grzesznych reakcji i wskutek tego uciekł ze strachu, zastanawiając się, w jaki sposób uwolnić się od swych grzechów. Udał się nad Manasa-sarovara i tam pod ochroną bogini fortuny, medytował przez tysiąc lat. W tym czasie na planetach niebiańskich władał Nahusa, jako reprezentant Indry. Na nieszczęście urzekło go piękno żony Indry, Śacidevi i z powodu tego grzesznego pragnienia musiał przyjąć ciało żmii w swym następnym życiu. Później Indra spełnił wielką ofiarę z pomocą wzniosłych braminów i świętych. W ten sposób uwolnił się od grzesznych reakcji za zabicie bramina.
06.13.02 Znaczenie: W związku z tym Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura komentuje:
brahmeśendradaya iti. indrasya sva-dhisnya-gamanam nopapadyate
vrtra-vadha-ksana eva brahma-hatyopadrava-prapteh. tasmat tata
ity anena manasa-sarovarad agatya pravartitad aśvamedhat parata
ity vyakhyeyam.
Pan Brahma, Pan Śiva i inni półbogowie powrócili do swoich odpowiednich siedzib, lecz nie uczynił tego Indra, gdyż był zaniepokojony zabiciem Vrtrasury, który był w rzeczywistości braminem. Po zabiciu Vrtrasury Indra udał się nad jezioro Manasa-sarovara, aby uwolnić się od grzesznych reakcji. Kiedy opuścił to jezioro, spełnił aśvamedha-yajnę i wówczas powrócił do swojej siedziby.
06.13.03 Znaczenie: Z pewnością jest to bardzo inteligentne pytanie. Kiedy zabijany jest demon, to oczywiście szczęśliwi są wszyscy półbogowie. W tym przypadku jednakże, gdy wszyscy półbogowie radowali się z powodu śmierci Vrtrasury, Indra nie był szczęśliwy. Dlaczego? Można przypuszczać, że Indra był nieszczęśliwy, ponieważ wiedział, że zabił wielkiego bhaktę i bramina. Vrtrasura pozornie zdawał się być demonem, ale w swym duchu był on wielkim bhaktą i dlatego wielkim braminem.
Werset ten wyraźnie dowodzi, że osoba, która wcale nie jest demoniczna, tak jak Prahlada Maharaja i Bali Maharaja, może pozornie zdawać się być demonem albo może narodzić się w rodzinie demonów. Dlatego w prawdziwej kulturze nikt nie powinien być uważany za półboga czy demona jedynie na podstawie narodzin. Swoim zachowaniem podczas walki z Indrą, Vrtrasura dowiódł, że był wielkim bhaktą Najwyższej Osoby Boga. Ponadto, kiedy Vrtrasura zakończył walkę z Indrą i pozornie zginął, otrzymał promocję na Vaikunthalokę, aby stać się towarzyszem Sankarsany. Indra wiedział o tym i dlatego był bardzo smutny, że zabił takiego demona, który był w rzeczywistości Vaisnavą albo braminem.
Vaisnava już jest braminem, chociaż bramin może nie być Vaisnavą. Padma Purana mówi:
sat-karma-nipuno vipro
mantra-tantra-viśaradah
avaisnavo gurur na syad
vaisnavah śva-paco guruh
Ktoś może być braminem, jeśli weźmiemy pod uwagę jego kulturę i rodzinę i może być ekspertem w wiedzy wedyjskiej (mantra-tantra-viśaradah), ale jeśli nie jest Vaisnavą, nie może zostać guru. Oznacza to, że doświadczony bramin może nie być Vaisnavą, ale Vaisnava już jest braminem. Milioner może z łatwością posiadać setki i tysiące dolarów, ale osoba posiadająca setki i tysiące dolarów niekoniecznie jest milionerem. Vrtrasura był doskonałym Vaisnavą i dlatego był również braminem.
06.13.08-09 Znaczenie: W Brhad-visnu Puranie jest powiedziane:
namo hi yavati śaktih
papa-nirharane hareh
tavat kartum na śaknoti
patakam pataki narah
Również w Prema-nivarcie Jagadananda Pandita mówi:
eka krsna-name papira yata papa-ksaya
bahu janme sei papi karite
naraya
Oznacza to, że przez jednorazowe zaintonowanie świętego imienia Pana można uwolnić się od reakcji większej ilości grzechów, niż można sobie wyobrazić. Święte imię ma tak wielką duchową moc, że jedynie dzięki intonowaniu go można uwolnić się od reakcji wszystkich grzesznych czynów. Cóż wie można powiedzieć o tych, którzy intonują je regularnie albo regularnie wielbią Bóstwa? Dla takich oczyszczonych bhaktów gwarantowane jest oczyszczenie się z grzesznych reakcji. Nie znaczy to jednak, że należy intencjonalnie popełniać grzechy i sądzić, że dzięki intonowaniu świętego imienia jest się wolnym od reakcji. Mentalność taka jest najstraszniejszą obrazą u lotosowych stóp świętego imienia. Namno balad yasya hi papa-buddhih: święte imię Pana z pewnością ma moc, aby zneutralizować wszelkie grzeszne czyny, ale jeśli ktoś intencjonalnie i ciągle popełnia grzechy, jednocześnie intonując święte imię, jest on najbardziej potępiony.
Wersety te wymieniają osoby, które dopuściły się różnego rodzaju grzechów.
W Manu-samhicie podane są następujące nazwy.
Syn zrodzony z ojca bramina i matki śudry zwany jest paraśava albo nisada, myśliwym nawykłym do kradzieży.
Syn spłodzony przez nisadę w łonie śudrani jest zwany pukkasa.
Dziecko spłodzone przez ksatriyę w łonie córki śudry jest zwane ugra.
Dziecko spłodzone przez śudrę w łonie córki ksatriyi jest zwane ksatta.
Dziecko zrodzone przez ksatriyę w łonie niższej klasy kobiety jest zwane śvada, czyli osobą żywiącą się psim mięsem.
Tego rodzaju potomkowie uważani są za niezwykle grzesznych, ale święte imię Pana Najwyższej Osoby Boga ma tak wielką moc, że wszyscy z nich mogą oczyścić się po prostu przez intonowanie mantry Hare Krsna.
Ruch świadomości Krsny każdemu daje szansę oczyszczenia, bez względu na narodziny czy rodzinę. Jak stwierdza Śrimad-Bhagavatam (2.4.18):
kirata-hunandhra-pulinda-pulkaśa
abhira-śumbha yavanah khasadayah
ye 'nye ca papa
yad-apaśrayaśrayah
śudhyanti tasmai
prabhavisnave namah
"Pan jest najwyższą siłą i dlatego też nawet mieszkańcy prowincji Kirata, Huna, Andhra, Pulkaśa, Abhira, Śumbha, Yavana, ludzie z plemion Khasa i inne osoby mające grzeszne nawyki, mogą oczyścić się poprzez przyjęcie schronienia bhaktów Pana. Pragnę mu złożyć pełne szacunku pokłony." Nawet takie grzeszne osoby mogą bez wątpienia się oczyścić, jeśli intonują święte imię Pana pod kierunkiem czystego bhakty. Tutaj mędrcy zachęcają króla Indrę, aby zabił Vrtrasurę nawet podejmując ryzyko brahma-hatya, zabicia bramina i zapewniają go, że wyzwolą go od grzesznych reakcji przez spełnienie aśvamedha-yajni. Taka zaplanowana pokuta nie może jednakże wyzwolić tego, kto dopuszcza się grzechów. Dowiemy się o tym z następnego wersetu.
06.13.10 Znaczenie: Po zabiciu Vrtrasury, Indra nie był w stanie przezwyciężyć brahma-hatya, grzesznych reakcji za zabicie bramina. Poprzednio, pod wpływem napadu gniewu, zabił jednego bramina, Viśvarupę, a tym razem, słuchając rady mędrców, celowo zabił następnego bramina. Dlatego ta grzeszna reakcja był większa od poprzedniej. Indra nie mógł uwolnić się od niej jedynie przez spełnienie ofiary pokutnej. Musiał cierpieć szereg srogich grzesznych reakcji, a kiedy uwolnił się poprzez cierpienie, bramini pozwolili mu spełnić ofiarę z konia. Zamierzone spełnianie grzesznych czynów na mocy intonowania świętego imienia Pana albo poddawanie się prayaścitta, pokucie, nie może sprawić ulgi nikomu, nawet Indrze czy Nahusie. Podczas nieobecności Indry w królestwie niebiańskim, kiedy wędrował on tu i tam, aby wyzwolić się od grzesznych reakcji, zastępował go Nahusa.
06.13.11 Znaczenie: Jeśli ktoś popełnia grzeszne czyny, nie może osiągnąć szczęścia, nawet jeśli ma materialne bogactwo. Indra przekonał się, że jest to prawdą. Ludzie zaczęli zniesławiać go, mówiąc, "Osoba ta zabiła bramina, aby cieszyć się niebiańskim, materialnym szczęściem." Więc zamiast być królem niebios i cieszyć się materialnym bogactwem, Indra był zawsze nieszczęśliwy z powodu oskarżeń ludzi.
06.13.12-13 Znaczenie: Kiedy ktoś choruje na gruźlicę, często wymiotuje krwią, która plami jego szaty.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 13-go Rozdziału 6-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Król Indra cierpi z powodu grzesznych reakcji."