Rozdział ten opisuje wzniosłe cechy Vrtrasury. Kiedy główni dowodzący demonów zbiegli z pola walki, nie słuchając rady Vrtrasury, Vrtrasura potępił ich wszystkich jako tchórzy. Przemawiając mężnie, stał samotnie, by stawić czoła półbogom. Kiedy półbogowie ujrzeli postawę Vrtrasury, byli tak przepełnieni strachem, że praktycznie mdleli, a Vrtrasura zaczął ich deptać. Nie będąc w stanie tego tolerować, Indra, król niebios, rzucił we Vrtrasurę swą maczugą, ale Vrtrasura był tak wielkim bohaterem, że z łatwością złapał ją swoją lewą ręką i użył jej do bicia słonia Indry. Porażony ciosem Vrtrasury, słoń został odrzucony na trzynaście metrów w tył i upadł z Indrą na swym grzbiecie.
Król Indra przyjął najpierw Viśvarupę na swego kapłana, a następnie go zabił. Przypominając o tej potwornej zbrodni, Vrtrasura powiedział, "Jeśli ktoś jest bhaktą Najwyższej Osoby Boga, Pana Visnu, i pod każdym względem polega na Panu Visnu, wówczas nieuchronnie osiąga zwycięstwo, bogactwo i spokój umysłu. Taka osoba nie ma żadnych pragnień do spełnienia w trzech światach. Najwyższy Pan jest tak łaskawy, że obdarza takiego bhaktę szczególną łaską, nie dając mu żadnych bogactw, które by przeszkodziły jego służbie oddania. Dlatego pragnę porzucić wszystko dla służby Pana. Zawsze pragnę intonować chwały Pana i pełnić służbę dla Niego. Obym porzucił przywiązanie do mojej doczesnej rodziny i zaprzyjaźnił się z bhaktami Pana. Nie pragnę promocji na wyższe systemy planetarne, nawet na Dhruvalokę czy Brahmalokę, ani też nie pragnę jakieś niezwyciężonej pozycji w tym materialnym świecie. Nie potrzebuję takich rzeczy."
06.11.04 Znaczenie: Vrtrasura zganił zarówno półbogów, jak i demonicznych żołnierzy, ponieważ demony uciekały w strachu o swe życie, a półbogowie zabijali ich od tyłu. Zatem postępowanie ich obu było odrażające. Kiedy dochodzi do walki, strony przeciwne muszą być gotowe walczyć jak bohaterowie. Bohater nigdy nie ucieka z pola walki. Zawsze walczy on twarzą w twarz, zdeterminowany, by zwyciężyć albo oddać swe życie w walce. Na tym polega bohaterstwo. Zabijanie wroga od tyłu również nie jest chwalebne. Kiedy wróg bierze odwrót i ucieka ze strachu o swe życie, nie należy go zabijać. Taka jest etykieta nauki militarnej.
Vrtrasura znieważył demonicznych żołnierzy, porównując ich do odchodów ich matek. Zarówno odchody, jak i synowie, którzy są tchórzami, pochodzą z brzucha matki i Vrtrasura powiedział, że nie było pomiędzy nimi żadnej różnicy. Podobne porównanie zrobił Tulasi dasa, który powiedział, że syn i mocz pochodzą z genitaliów, ale nasienie produkuje dziecko, podczas gdy mocz nie produkuje niczego. Dlatego, jeśli dziecko nie jest bohaterem, ani bhaktą nie jest ono synem, ale moczem. Podobnie, również Canakya Pandita powiedział:
ko 'rthah putrena jatena yo
na vidvan na dharmikah
kanena caksusa kim va caksuh
pidaiva kevalam
"Jaki jest pożytek z syna, który nie jest ani osobą chwalebną ani oddaną Panu? Taki syn jest jak ślepe oko, które jedynie sprawia ból, ale nie pomaga nam widzieć."
06.11.05 Znaczenie: Łajając półbogów, Vrtrasura wyzwał ich, "O półbogowie, jeśli jesteście prawdziwymi bohaterami, stańcie przede mną i ukażcie swą dzielność. Jeśli nie chcecie walczyć, jeśli obawiacie się utraty życia, nie zabiję was, gdyż w przeciwieństwie do was, nie jestem taki zły, aby zabijać osoby, które nie są bohaterami, ani nie pragną walczyć. Jeśli macie wiarę w swoje bohaterstwo, proszę, stańcie przede mnę."
06.11.18 Znaczenie: Śri Narottama dasa Thakura śpiewał:
ei chaya gosani yara, mui tara dasa
tan' sabara pada-renu mora panca-grasa
"Jestem sługą sześciu Gosvamich i kurz z ich lotosowych stóp dostarcza mi pięciu rodzajów pożywienia." Vaisnava zawsze pragnie kurzu z lotosowych stóp poprzednich acaryów i Vaisnavów. Vrtrasura był pewien, że polegnie w bitwie z Indrą, ponieważ takie było pragnienie Pana Visnu. Był on przygotowany na śmierć, ponieważ wiedział, że po śmierci jego przeznaczeniem był powrót do domu, z powrotem do Boga. Jest to wielkie przeznaczenie i osiąga się je dzięki łasce Vaisnavy. Chadiya vaisnava-seva nistara payeche keba: nikt nigdy nie powrócił do Boga bez otrzymania łaski Vaisnavy. Dlatego w tym wersecie znajdujemy słowa manasvinam pada-rajah prapatsye: "Otrzymam kurz z lotosowych stóp wielkich wielbicieli. "Słowo manasvinam odnosi się do wielkich wielbicieli, którzy zawsze myślą o Krsnie. Zawsze są spokojni, myśląc o Krsnie i dlatego są nazywani dhira. Najlepszym przykładem takiego wielbiciela jest Narada Muni. Jeśli ktoś otrzymuje kurz z lotosowych stóp manasvi, wielkiego wielbiciela, z pewnością powraca do domu, z powrotem do Boga.
06.11.19 Znaczenie: Kiedy król Indra rzucił swą maczugą w Vrtrasurę, Vrtrasura złapał ją swą lewą ręką i wziął odwet, uderzając nią w głowę słonia Indry. Tak więc atak Indry był nieszczęsną porażką. W rzeczywistości słoń Indry został zraniony i odrzucony w tył na 13 metrów. Więc chociaż Indra stał teraz z piorunem, który zamierzał cisnąć w Vrtrasurę, ogarnęły go wątpliwości i myślał, że piorun również może chybić. Vrtrasura jednakże, będąc Vaisnavą, zapewniał Indrę, że piorun nie chybi, gdyż Vrtrasura wiedział, że został sporządzony zgodnie z instrukcjami Pana Visnu. Chociaż Indra miał wątpliwości, ponieważ nie był w stanie zrozumieć, że polecenie Pana Visnu nigdy nie zawodzi, Vrtrasura zrozumiał cel Pana Visnu. Vrtrasura pragnął zginać od pioruna zrobionego zgodnie z instrukcjami Pana Visnu, ponieważ był pewien, że w ten sposób powróciłby do domu, z powrotem do Boga. Po prostu czekał na to, kiedy Indra wypuści piorun. Wskutek tego Vrtrasura powiedział Indrze, "Jeśli chcesz mnie zabić, jako że jestem twoim wrogiem, skorzystaj z okazji, Zabij mnie. Ty odniesiesz zwycięstwo, a ja powrócę do Boga. Twój czyn będzie jednakowo korzystny dla nas obu. Spełnij go natychmiast."
06.11.20 Znaczenie: Vrtrasura nie tylko zapewnił króla Indrę, że piorun był niezwyciężony, ale także zachęcił Indrę, aby jak najszybciej użył go przeciwko niemu. Vrtrasura pragnął umrzeć od uderzenia pioruna zesłanego przez Pana Visnu, gdyż w ten sposób mógł natychmiast powrócić do domu, z powrotem do Boga. Miotając piorunem, Indra odniósłby zwycięstwo i cieszyłby się planetami niebiańskimi, pozostając w tym materialnym świecie, by ciągle się rodzić i umierać. Indra pragnął odnieść zwycięstwo nad Vrtrasurą i w ten sposób osiągnąć szczęście, ale to wcale nie było szczęściem. Planety niebiańskie usytuowane są tuż poniżej Brahmaloki, ale jak oznajmia Najwyższy Pan, Krsna, a-brahma-bhuvanal lokah punar avartino 'rjuna" nawet jeśli ktoś osiągnie Brahmalokę, mimo to raz po raz musi upadać na niższe systemy planetarne. Jeśli jednakże ktoś wraca do Boga, nigdy nie przychodzi ponownie do tego materialnego świata. Tak więc Indra w rzeczywistości nie odniósłby korzyści z zabicia Vrtrasury; pozostałby w tym materialnym świecie. Vrtrasura jednakże powróciłby do świata duchowego. Zatem zwycięstwo było przeznaczeniem Vrtrasury, nie Indry.
06.11.21 Znaczenie: Słowa aham samadhaya manah wskazują na to, że najważniejszym obowiązkiem w chwili śmierci jest skoncentrowanie umysłu. Jeśli ktoś może skupić swój umysł na lotosowych stopach Krsny, Visnu, Sankarsany albo jakiegokolwiek Visnu murti, jego życie zakończy się sukcesem. Vrtrasura poprosił Indrę, aby wyzwolił swą vajra, czyli piorun, ponieważ pragnął zostać zabity w chwili, kiedy jego umysł skupiony jest na lotosowych stopach Sankarsnay. Jego przeznaczeniem była śmierć od pioruna podarowanego przez Pana Visnu; nie było nawet kwestii tego, aby się nie powiodło. Dlatego Vrtrasura poprosił Indrę, aby natychmiast wypuścił piorun, a sam przygotował się na to, skupiając swój umysł na lotosowych stopach Krsny. Bhakta zawsze jest gotów porzucić swe materialne ciało, które zostało tu opisane jako gramya-paśa, powróz materialnego przywiązania. Ciało wcale nie jest rzeczą dobrą; jest ono po prostu przyczyną niewoli w tym materialnym świecie. Na nieszczęście, chociaż przeznaczeniem tego ciała jest zniszczenie, głupcy i łotry pokładają całą swoją wiarę w ciele i nigdy nie pragną powrócić do domu, z powrotem do Boga.
06.11.22 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (4.11) Pan mówi:
ye yatha mam prapadyante tams
tathaiva bhajamy aham
mama
vartmanuvartante manusyah partha
sarvaśah
"Każdego z nich – kiedy podporządkowuje się Mnie – nagradzam odpowiednio. Każdy podąża Moją ścieżką pod każdym względem, o synu Prthy." Zarówno Indra jak i Vrtrasura byli niewątpliwie bhaktami Pana, chociaż Indra przyjął instrukcje od Visnu, by zabić Vrtrasurę. W rzeczywistości Pan był bardziej łaskawy dla Vrtrasury, gdyż kiedy zostanie on zabity piorunem Indry, powróci do Boga, podczas gdy zwycięski Indra będzie gnił w tym materialnym świecie. Ponieważ obaj z nich byli bhaktami, Pan odpowiednio obdarzył ich błogosławieństwami, których pragnęli. Vrtrasura nigdy nie pragnął materialnych bogactw, gdyż bardzo dobrze znał ich naturę. Aby zgromadzić materialne bogactwo, trzeba bardzo ciężko pracować, a kiedy ktoś je otrzymuje, stwarza wielu wrogów, ponieważ ten materialny świat jest zawsze pełen rywalizacji. Kiedy ktoś się wzbogaca, zazdroszczą mu jego przyjaciele albo krewni. Dlatego Krsna nigdy nie obdarza materialnym bogactwem Swych czystych wielbicieli, ekanta-bhaktów. Bhakta czasami potrzebuje jakichś materialnych własności w celu nauczania, ale majątek nauczającego nie jest podobny majątkowi karmity. Karmita osiąga swój majątek w rezultacie karmy, a bhakta otrzymuje go z aranżacji Najwyższej Osoby Boga po to, aby ułatwić mu jego czynności w służbie oddania. Ponieważ bhakta nigdy nie używa swych materialnych bogactw dla żadnego innego celu poza służba dla Pana, bogactwo bhakty nie może być zatem porównane do bogactwa karmity.
06.11.23 Znaczenie: W życiu ludzkim istnieją cztery cele – mianowicie: religijność (dharma), rozwój ekonomiczny (artha), zadowalanie zmysłów (kama) i wyzwolenie (moksa) z niewoli materialnej egzystencji. Ludzie na ogół dążą do religijności, rozwoju ekonomicznego i zadowalania zmysłów, ale bhakta nie ma żadnego innego pragnienia poza służeniem Najwyższej Osobie Boga zarówno w tym życiu, jak i w następnym. Jest to szczególną łaska Pana dla czystego bhakty, że chroni On go od ciężkiego wysiłku w celu osiągnięcia rezultatów religii, rozwoju ekonomicznego i zadowalania zmysłów. Oczywiście, jeśli ktoś pragnie takich korzyści, Pan z pewnością nimi obdarza. Na przykład, Indra, mimo iż był wielbicielem, nie był za bardzo zainteresowany wyzwoleniem z materialnej niewoli; zamiast tego pragnął zadowalania zmysłów i wysokiego standardu materialnego szczęścia na planetach niebiańskich. Jednakże Vrtrasura, będąc czystym bhaktą, pragnął jedynie służyć Najwyższej Osobie Boga. Dlatego Pan zaaranżował, aby powrócił do Boga, skoro tylko Indra zniszczy jego cielesne uwiezienie. Vrtrasura poprosił Indrę, aby jak najszybciej wypuścił swój piorun, tak by oboje – tak on, jak i Indra – odnieśli korzyść proporcjonalnie do postępu w służbie oddania.
06.11.24 Znaczenie: Werset ten przedstawia istotę życia w oddaniu. Najpierw należy zostać sługą sługi sługi Pana (dasanudasa). Śri Caitanya Mahaprabhu radził i również ukazał to Swym własnym przykładem, że żywa istota powinna zawsze pragnąć być sługą sługi sługi Krsny, obrońcy i żywiciela gopi (gopi-bhartuh pada-kamalayor dasa-dasanudasah). To znaczy, że należy przyjąć mistrza duchowego, który pochodzi z sukcesji uczniów i jest sługą sługi Pana. Wówczas pod jego kierunkiem należy zaangażować swoje trzy własności, mianowicie swe ciało, umysł i słowa. Ciało należy angażować w fizyczne czynności pod kierunkiem mistrza, umysł powinien bezustannie myśleć o Krsnie, a nasze słowa zawsze powinny głosić chwały Pana. Kiedy ktoś w ten sposób zaangażowany jest w miłosną służbę dla Pana, jego życie jest pełne sukcesu.
06.11.25 Znaczenie: Poprzez pełnienie swej transcendentalnej miłosnej służby dla Pana, czysty bhakta nigdy nie pragnie zyskać jakichś materialnych sposobności. Czysty bhakta pragnie jedynie angażować się w miłosną służbę dla Pana w bezustannym towarzystwie Pana i Jego wiecznych towarzyszy, jak oznajmił to poprzedni werset (dasanudaso bhavitasmi). Jak potwierdza to Narottama dasa Thakura:
tandera carana sevi bhakta-sane vasa
janame janame haya, ei abhilasa
Jedynym celem czystych, nieskażonych bhaktów jest służenie Panu i sługom Jego sług w towarzystwie wielbicieli.
06.11.26 Znaczenie: Czysty bhakta zawsze tęskni za tym, aby osobiście obcować z Panem i pełnić dla Niego służbę. Przykłady dane w związku z tym są najbardziej właściwe. Małe pisklęta praktycznie nigdy nie są zadowolone, poza chwilą, kiedy przychodzi ich matka, aby je nakarmić; małe cielę nie jest zadowolone, dopóki nie pozwoli się mu ssać mleka z wymion matki; a wierna, oddana żona, której mąż jest z dala od domu, nigdy nie jest zadowolona, dopóki nie ma towarzystwa swego ukochanego męża.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 11-go Rozdziału 6-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Transcendentalne cechy
Vrtrasury."