Jak opisuje ten rozdział, kiedy Indra otrzymał ciało Dadhiciego, z kości tego ciała sporządzono piorun i doszło do walki miedzy Vrtrasurą i półbogami.
Stosując się do polecenia Najwyższej Osoby Boga, półbogowie udali się do Dadhici Muniego i błagali go o jego ciało. Pragnąc posłuchać od półbogów o zasadach religii, Dadhici Muni nie chciał najpierw wyrzec się swego ciała, ale później zgodził się je porzucić dla wyższego celu, gdyż po śmierci ciało zwykle zjadają niższe zwierzęta, takie jak psy i szakale. Dadhici Muni najpierw wtopił swe fizyczne ciało zbudowane z pięciu elementów w oryginalny zasób pięciu elementów, a następnie zaangażował swą duszę u lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga. W ten sposób porzucił swoje fizyczne ciało. Następnie z pomocą Viśvakarmy półbogowie sporządzili piorun z kości Dadhiciego. Wyposażeni w tę broń z pioruna, przygotowali się do walki i wsiedli na grzbiety słoni.
Pod koniec Satya-yugi i na początku Treta-yugi miała miejsce ogromna bitwa pomiędzy półbogami i asurami. Asury, nie będąc w stanie tolerować blasku półbogów, zbiegli z pola walki, pozostawiając Vrtrasurę, swego głównodowodzącego, aby walczył sam za siebie. Kiedy Vrtrasura ujrzał, że demony uciekają, poinstruował ich o znaczeniu walki i śmierci na polu bitwy. Ten, kto odnosi zwycięstwo w bitwie, zyskuje bogactwo materialne, a ten kto umiera na polu walki, natychmiast osiąga rezydencję w królestwie niebiańskim. Zatem walczący tak czy inaczej odnosi korzyść.
06.10.04 Znaczenie: Jest powiedziane, atmanam sarvato rakset tato dharmam tato dhanam: należy chronić to ciało wszelkimi sposobami; wówczas można chronić swoje religijne zasady, a następnie swoją własność. Jest to naturalnym pragnieniem wszystkich żywych istot. Nikt nie chce porzucić swego ciała, chyba że jest zmuszony je oddać. Chociaż półbogowie powiedzieli, że żądali ciała Dadhiciego dla swej korzyści, zgodnie z poleceniem Pana Visnu, Dadhici pozornie odmówił im oddania swego ciała.
06.10.06 Znaczenie: Werset ten opisuje dwa rodzaje ludzi – osoby dające jałmużnę i osoby proszące o nią. Żebrak nie powinien prosić o jałmużnę osobę która znajduje się w trudnej sytuacji. Podobnie, jeśli ktoś może dać jałmużnę, nie powinien odmawiać żebrakowi. Takie są moralne instrukcje śastr. Canakya Pandita mówi: san-nimitte varam tyago vinaśe niyate sati: wszystko w tym materialnym świecie zostanie zniszczone i dlatego należy używać wszystkiego dla dobrego celu. Jeśli ktoś jest zaawansowany w wiedzy, musi być zawsze gotowy oddać wszystko dla lepszej sprawy. W obecnym momencie cały świat znajduje się w niebezpiecznej sytuacji z powodu bezbożnej cywilizacji. Ruch świadomości Krsny potrzebuje wiele wzniosłych, uczonych osób, które poświęciłyby swe życie dla rozbudzenia świadomości Boga na całym świecie. Dlatego zapraszamy wszystkich mężczyzn i kobiety zaawansowanych w wiedzy, aby przyłączyli się do ruchu świadomości Krsny i poświęcili swoje życie dla wielkiego celu rozbudzenia świadomości Boga w ludzkim społeczeństwie.
06.10.08 Znaczenie: W związku z tym bardzo wzniosły przykład dał Pan Śri Caitanya Mahaprabhu i sześciu Gosvamich Vrndavany. Jeśli chodzi o Śri Caitanyę Mahaprabhu, w Śrimad-Bhagavatam (11.5.34) jest powiedziane:
tyaktva sudustyaja-surepsita-rajya-laksmim
dharmistha arya-vacasa
yad agad aranyam
maya-mrgam
dayitayepsitam anvadhavad
vande maha-purusa te caranaravindam
"Ofiarowujemy nasze pełne szacunku pokłony lotosowym stopom Pana, o którym zawsze należy medytować. Porzucił on życie rodzinne, pozostawiając Swą wieczna małżonkę, którą wielbią nawet mieszkańcy niebios. Udał się do lasu, aby wyzwolić upadłe dusze, które materialna energia okrywa złudzeniem." Przyjęcie sannyasy oznacza popełnienie społecznego samobójstwa, ale sannyasa jest konieczna, przynajmniej dla każdego bramina, każdej pierwszej klasy istoty ludzkiej. Śri Caitanya Mahaprabhu miał bardzo młodą i piękną żonę i bardzo kochającą matkę. W istocie, uczuciowe stosunki członków Jego rodziny były tak przyjemne, że nawet półbogowie nie mogli oczekiwać takiego szczęścia w domu. Niemniej jednak, pragnąc wyzwolić wszystkie upadłe dusze w tym świecie, Śri Caitanya Mahaprabhu przyjął sannyasę i opuścił dom, kiedy miał zaledwie 24 lata. Wiódł bardzo ścisłe życie sannyasina, nie przyjmując żadnych komfortów cielesnych. Podobnie jego uczniowie, sześciu Gosvamich, byli ministrami mającymi bardzo wysokie pozycje w społeczeństwie, ale również porzucili wszystko, aby przyłączyć się do ruchu Śri Caitanyi Mahaprabhu. Śrinivasa Acarya mówi :
tyaktva turnam aśesa-mandala-pati-śrenim sada tucchavat
bhutva dina-ganeśakau karunaya kaupina-kanthaśritau
Gosvami porzucili swoje wygodne życie jako ministrowie, Zamindarowie i uczeni i przyłączyli się do ruchu Śri Caitanyi Mahaprabhu, aby okazać łaskę wszystkim upadłym duszom w tym świecie (dina-ganeśakau karunaya). Przyjmując bardzo pokorne życie żebraków, nosząc jedynie przepaskę na biodrach i podarte koce (kaupina-kantha), mieszkali we Vrndavanie i wypełniali polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu, aby odkryć zapomniane chwały Vrndavany.
Podobnie, również każdy inny, kto posiada dogodną sytuację materialną w tym świecie, powinien przyłączyć się do ruchu świadomości Krsny aby wznieść upadłe dusze. Słowa bhuta-dayaya, maya-mrgam dayitayepsitam i dina-ganeśakau karunaya, wszystkie mają takie samo znaczenie {dzięki miłosierdziu dla żywych istot - ze słowniczka}. Są to bardzo ważne słowa dla osób, które zainteresowane są oświeceniem ludzkiego społeczeństwa, aby osiągnęło ono właściwe zrozumienie życia. Należy przyłączyć się do ruchu świadomości Krsny idąc za przykładem takich wielkich osobistości jak Śri Caitanya Mahaprabhu i sześciu Gosvamich, a przed nimi wielki mędrzec Dadhici. Zamiast tracić czas na przemijające komforty cielesne, należy zawsze być gotowym oddać swoje życie dla lepszej sprawy. Przede wszystkim, ciało i tak zostanie ziszczone. Dlatego należy poświęcić je chwalebnemu szerzeniu religijnych zasad na całym świecie.
06.10.09 Znaczenie: Różnego typu zasady religijne, które spełniamy, różne zawodowe zajęcia które wykonujemy, na ogół odpowiadają ciału, którego dostarczyły nam siły materialnej natury. W tym wersecie jednakże wytłumaczone są prawdziwe zasady religijne. Każdy powinien być nieszczęśliwy, gdy widzi innych w niedoli i powinien być szczęśliwy, widząc że inni są szczęśliwi. Atmavat sarva-bhutesu: szczęście i niedolę innych należy odczuwać jak własną. Właśnie na tej zasadzie ustanowiona została wedyjska religijna zasada łagodności – ahimsah parama-dharmah. Czujemy ból, kiedy ktoś nas niepokoi, i dlatego nie powinniśmy sprawiać bólu innym żywym istotom. Misją Pana Buddhy było powstrzymanie niepożądanego zabijania zwierząt i dlatego nauczał on, że największą zasadą religijną jest łagodność.
Nie można zabijać zwierząt i jednocześnie być człowiekiem religijnym. Jest to największa obłuda. Jezus Chrystus powiedział, "Nie zabijaj", lecz mimo to obłudnicy utrzymują tysiące rzeźni, pozując jednocześnie na chrześcijan. Werset ten potępia taką obłudę. Powinniśmy być szczęśliwi, kiedy widzimy, że inni są szczęśliwi i nieszczęśliwi z powodu nieszczęścia innych. Takiej zasady należy przestrzegać. Na nieszczęście, w obecnym momencie tzw. filantropi i humaniści popierają szczęście ludzkości kosztem życia biednych zwierząt. Werset ten nie poleca tego. Wyraźnie powiedziane jest tutaj, że należy mieć współczucie dla wszystkich żywych istot. Bez względu na to, czy są to ludzie, zwierzęta, drzewa czy rośliny, wszystkie żywe istoty są synami Najwyższej Osoby Boga. Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (14.4):
sarva-yonisu
kaunteya murtayah sambhavanti yah
tasam brahma mahad yonir aham
bija-pradah pita
"Należy wiedzieć, o synu Kunti, że wszystkie gatunki mogą zaistnieć poprzez narodziny w tej materialnej naturze i że Ja jestem ojcem dostarczającym nasienie." Różne formy tych żywych istot są jedynie ich zewnętrznym odzieniem. Każda żywa istota jest w rzeczywistości duszą, integralną cząstką Boga. Dlatego nie należy faworyzować jedynie jednego rodzaju żywych istot. Vaisnava widzi wszystkie żywe istoty jako integralne cząstki Boga. Jak Pan mówi w Bhagavad-gicie (5.18 i 18.54)
vidya-vinaya-sampanne
brahmane gavi hastini
śuni caiva śvapake ca
panditah sama-darśinah
"Pokorny mędrzec, dzięki prawdziwej wiedzy, widzi jednakowo uczonego i łagodnego bramina, krowę, słonia, psa i osobę żywiącą się psim mięsem [pariasa]."
brahma-bhutah prasannatma na
śocati na kanksati
samah sarvesu bhutesu
mad-bhaktim labhate param
"Ten, kto jest usytuowany w taki transcendentalny sposób – od razu realizuje Najwyższego Brahmana i staje się w pełni radosnym. Nie rozpacza nigdy ani niczego nie pragnie, jednakowo ustosunkowanym będąc do każdej żywej istoty. W tym stanie osiąga czystą służbę oddania dla Mnie." Dlatego Vaisnava jest prawdziwie doskonałą osobą, ponieważ rozpacza, kiedy widzi że inni są nieszczęśliwi, i odczuwa radość widząc innych szczęśliwymi. Vaisnava jest para-duhkha-duhkhi; zawsze jest nieszczęśliwy, kiedy widzi uwarunkowane dusze w nieszczęśliwym stanie materializmu. Dlatego Vaisnava zawsze zajęty jest nauczaniem świadomości Krsny na całym świecie.
06.10.10 Znaczenie: Podobną radę daje również Śrimad-Bhagavatam (10.22.35):
etavaj janma-saphalyam
dehinam iha dehisu
pranair arthair dhiya
vaca śreya acaranam sada
"Obowiązkiem każdej żywej istoty jest wykorzystać swe życie, bogactwa, inteligencję i słowa w celu spełniania dobroczynnych czynności dla korzyści innych." Taka jest misja życia. Własne ciało, ciała przyjaciół i krewnych, jak również własne bogactwo i wszystko, co się posiada, należy wykorzystać dla korzyści innych. Na tym polega misja Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jak oznajmia Caitanya-caritamrta (Adi 9.41):
bharata-bhumite haila manusya-janma yara
janma sarthaka kari' kara para-upakara
"Ten, kto przyszedł na świat jako istota ludzka na ziemi Indii [Bharata-varsy] powinien uczynić swoje życie pełnym sukcesu i działać dla korzyści wszystkich innych ludzi."
Słowo upakuryat znaczy para-upakara, pomaganie innym. Oczywiście, w społeczeństwie ludzkim jest wiele instytucji mających na celu pomaganie innym, ale ponieważ filantropowie nie wiedzą, w jaki sposób pomagać innym, ich skłonność do filantropii nie ma żadnego skutku. Nie znają oni ostatecznego celu życia (śreya acaranam), którym jest zadowolenie Najwyższego Pana. Gdyby czynności filantropów i humanitarystów zostały skierowane ku osiągnięciu ostatecznego celu życia – zadowolenia Najwyższej Osoby Boga – wszyscy oni byliby doskonali. Działanie humanitarne bez Krsny jest niczym. Krsna musi stać się centrum wszystkich naszych czynności; w przeciwnym razie żadne działanie nie będzie miało wartości.
06.10.11 Znaczenie: Jak wskazują na to słowa pare bhagavati brahmany atmanam sannayam, Dadhici usytuował się, jako dusza u lotosowych stóp Najwęższej Osoby Boga. W związku z tym można przypomnieć sobie opuszczenie ciała przez Dhrtarastrę, wydarzenie opisane w 1 Canto Śrimad-Bhagavatam (1.13.55). Dhrtarastra w sposób analityczny podzielił swe wulgarne ciało na pięć różnych elementów, z których zostało ono zbudowane – ziemię, wodę, ogień, powietrze i eter – i oddał je różnym rezerwuarom tych elementów. Innymi słowy, połączył te pięć elementów z oryginalną mahat-tattvą. Poprzez rozpoznanie swej materialnej koncepcji życia, stopniowo oddzielił swą duszę od materialnych związków i usytuował się u lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga. Podawany w związku z tym przykład jest taki, że kiedy rozbite zostanie gliniane naczynie, to małe cząsteczki nieba w tym naczyniu łącza się z ogromnym niebem na zewnątrz naczynia. Mayavadi rozumieją ten opis Śrimad-Bhagavatam w sposób nieprawidłowy. Dlatego w swej książce Vedanta-tattva-sara Śri Ramanuja Svami opisał, że to połączenie się duszy oznacza, że po oddzieleniu się od materialnego ciała, zbudowanego z ośmiu elementów – ziemi, wody, ognia, powietrza, eteru, fałszywego ego, umysłu i inteligencji – indywidualna dusza angażuje się w służbę oddania dla Najwyższej Osoby Boga w Jego wiecznej formie (iśvarah paramah krsnah sac-cid-ananda-vigrahah / anadir adir govindah sarva-karana-karanah). Materialne źródło materialnych elementów absorbuje materialne ciało, a dusza osiąga swą oryginalną pozycję. Jak opisuje Śri Caitanya Mahaprabhu, jivera 'svarupa 'haya --- krsnera 'nitya-dasa': konstytucjonalna pozycja żywej istoty jest taka, że jest ona wiecznym sługą Krsny. Kiedy ktoś pokonuje swe materialne ciało przez kultywację wiedzy duchowej i służbę oddania, może wrócić na swą własna pozycję i w ten sposób zaangażować się w służbę dla Pana.
06.10.12 Znaczenie: Pan mówi w Bhagavad-gicie (8.5):
anta-kale ca mam eva smaran
muktva kalevaram
yah prayati sa mad-bhavam
yati nasty atra samśayah
"Ktokolwiek w chwili śmierci, opuszczając ciało, pamięta Mnie jedynie, ten natychmiast osiąga Moja naturę. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości." Oczywiście należy to praktykować, zanim zawładnie nami śmierć, ale doskonały yogin, mianowicie bhakta, umiera w transie myśląc o Krsnie. Nie czuje, że jego materialne ciało oddziela się od duszy; dusza natychmiast zostaje przeniesiona do świata duchowego. Tyaktva deham punar janma naiti mam et: dusza taka nie wchodzi ponownie do łona materialnej matki, ale powraca do domu, z powrotem do Boga. Ta yoga, bhakti-yoga, jest najwyższym systemem yogi, jak wyjaśnia to Sam Pan w Bhagavad-gicie (6.47):
yoginam api
sarvesam mad-gatenantaratmana
śraddhavan bhajate yo
mam sa me yuktatamo matah
"Spośród wszystkich yoginów, ten kto zawsze trwa przy Mnie z wielką wiarą, myśli o Mnie wewnątrz siebie – wielbiąc Mnie w transcendentalnej służbie miłości, jest najbardziej zjednoczony ze Mną w yodze i jest najwyższym ze wszystkich. " Bhakti-yogin zawsze myśli o Krsnie i dlatego w chwili śmierci może z łatwością przenieść się na Krsnalokę nie doświadczając nawet bólów śmierci.
06.10.16 Znaczenie: Narmada wspomniana w tym wersecie nie jest rzeką Narmadą w Indii. Pięć świętych rzek w Indiach – Ganga, Yamuna, Narmada, Kaveri i Krsna – wszystkie są rzekami niebiańskimi. Rzeka Narmada, podobnie jak Ganges, również płynie na wyższych systemach planetarnych. Bitwa pomiędzy półbogami i demonami miała miejsce na wyższych planetach.
Słowa prathame yuge oznaczają "na początku pierwszego milenium", to znaczy na początku Vaivasvata manvantary. W ciągu jednego dnia Brahmy jest 14 Manu, z których każdy żyje 71 mileniów. Na jedno milenium składają się 4 yugi – Satya, Treta, Dvapara i Kali. Obecnie jesteśmy w manvantara Vaivasvaty Manu, który został wspomniany w Bhagavad-gicie (imam vivasvate yogam proktavam aham avyayam / vivasvan manave praha). Obecnie żyjemy w 28 milenium Vaivasvaty Manu, a walka ta odbyła się na początku pierwszego milenium Vaivasvaty Manu. Można w sposób historyczny obliczyć, jak dawno ta walka miała miejsce. Ponieważ każde milenium składa się z 4 300 000 lat, a teraz żyjemy w 28 milenium, to od bitwy na brzegu rzeki Narmady minęło 120 400 000 lat.
06.10.28 Znaczenie: Jest takie powiedzenie bengalskie, że jeśli sęp przeklina krowę, aby zdechła, klątwa ta jest bezskuteczna. Podobnie, oskarżenia wysuwane przez demoniczne osoby przeciwko bhaktom Krsny nie mogą mieć żadnego skutku. Półbogowie są wielbicielami Pana Krsny i dlatego klątwy demonów były bezowocne.
06.10.32 Znaczenie: Jeśli przez śmierć można dostać się na wyższe systemy planetarne i być na wieki sławionym po śmierci, to kto byłby tak niemądry, aby odrzucić taką chwalebną śmierć? Podobną radę dał Krsna Arjunie. "Mój drogi Arjuno, "powiedział Pan, "nie uchylaj się od walki. Jeśli zwyciężysz w niej, będziesz cieszył się królestwem, a nawet jeśli umrzesz, wzniesiesz się na planety niebiańskie." Każdy powinien być gotów umrzeć podczas spełniania chwalebnych czynów. Przeznaczeniem chwalebnej osoby nie jest śmierć podobna do śmierci kotów i psów.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 10-go Rozdziału 6-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Bitwa pomiędzy półbogami i Vrtrasurą."