C-5 Rozdział IX

Najwznioślejszy charakter Jada Bharaty

Streszczenie rozdziału

Rozdział ten opisuje, jak Maharaja Bharata przyjął ciało bramina. W ciele tym zachowywał się jak tępa, głuchoniema osoba, do tego stopnia, że kiedy przywiedziono go przed boginię Kali, gdzie miał być zabity i złożony w ofierze, nigdy nie zaprotestował i zachował ciszę. Po porzuceniu ciała jelenia przyjął narodziny w łonie najmłodszej żony bramina. Również i w tym życiu mógł pamiętać czynności z poprzedniego życia i aby uniknąć wpływu społeczeństwa, zachowywał się jako osoba głuchoniema. Był bardzo ostrożny, aby ponownie nie upaść. Nie miał żadnego kontaktu z osobami, które nie były bhaktami. Proces ten powinien przyjąć każdy bhakta. Śri Caitanya Mahaprabhu polecił: asat-sanga-tyaga, --- ei vaisnava-acara. Należy ściśle unikać towarzystwa niebhaktów, nawet jeżeli są członkami rodziny. Kiedy Maharaja Bharata znajdował się w ciele bramina, ludzie z sąsiedztwa uważali że jest on zwariowana, tępą osobą. Jednakże on zawsze wewnątrz siebie intonował i pamiętał o Vasudevie, Najwyższej Osobie Boga. Mimo iż ojciec jego chciał go wykształcić i poddać go ceremonii oczyszczającej na bramina, oferując mu świętą nić, zachowywał się w taki sposób, że jego ojciec i matka uważali go za szaleńca nie zainteresowanego procesem oczyszczenia. Niemniej jednak pozostał w pełni świadomy Krsny, nawet nie poddając się takim formalnym ceremoniom. Z powodu jego milczenia, niektórzy ludzie (nie lepsi od zwierząt) zaczęli dokuczać mu na wiele sposobów, lecz on to tolerował. Po śmierci jego ojca i matki, macocha i przybrani bracia zaczęli bardzo źle go traktować. Dawali mu najbardziej potępione pożywienie, ale on nie przejmował się tym; pozostał całkowicie zaabsorbowany świadomością Krsny. Z polecenia braci przyrodnich i macochy pilnował pewnej nocy pole ryżowe. W tym czasie przywódca grupy bandytów uprowadził go i próbował zabić, poświęcając go jako ofiarę Bhadra Kali. Kiedy rozbójnicy przywiedli go przed boginię Kali i podnieśli topór, aby go zabić, bogini Kali od razu zaniepokoiła się niewłaściwym traktowaniem bhakty. Wyszła z bóstwa i pochwyciwszy topór w swe ręce, zabiła wszystkich bandytów. Tak oto bhakta Najwyższej Osoby Boga może zachować milczenie, mimo iż maltretują go niebhaktowie. Hultaje i bandyci, którzy nieodpowiednio zachowują się wobec bhaktów, są w końcu ukarani przez aranżację Najwyższej Osoby Boga.

05.09.01-02  Śri Śukadeva Gosvami kontynuował; Mój drogi królu, po porzuceniu ciała jelenia, Maharaja Bharata narodził się w rodzinie bardzo czystego bramina. Bramin ten należał do dynastii Angiry. W pełni posiadał kwalifikacje bramińskie. Mógł kontrolować umysł i zmysły i przestudiował literaturę tak wedyjska jak i pomocniczą. Był ekspertem w rozdawaniu jałmużny, był zawsze zadowolony, tolerancyjny, bardzo łaskawy, uczony i wolny od zazdrości. Był samozrealizowany i pełnił służbę oddania dla Pana. Zawsze pozostawał w transie. Ze swoją pierwszą żoną miał dziewięciu równie kwalifikowanych synów, a w swej drugiej żonie spłodził bliźniaków: brata i siostrę. O chłopczyku tym mówiono, że jest pierwszym pomiędzy bhaktami i głównym pomiędzy świętymi królami – Maharaja Bharatą. Zatem jest to historia jego narodzin po porzuceniu ciała jelenia.

05.09.01-02 Znaczenie:  Maharaja Bharata był wielkim bhaktą, ale nie osiągnął sukcesu w jednym życiu. W Bhagavad-gicie powiedziane jest, że bhakta, który nie wypełni obowiązku służby oddania w jednym życiu, otrzymuje możliwość przyjścia na świat w rodzinie w pełni kwalifikowanego bramina, bogatego ksatriyi czy vaiśyi. Śucinam śrimatam gehe (Bg. 6.41). Maharaja Bharata był pierworodnym synem Maharajy Rsabhy w bogatej rodzinie ksatriyi, ale z powodu świadomego zlekceważenia swoich duchowych obowiązków i nadmiernego przywiązania do małego jelonka, musiał przyjąć narodziny jako syn jelenia. Jednakże, dzięki jego silnej pozycji bhakty, obdarzony był pamięcią swego poprzedniego życia. Pełen skruchy, pozostawał w odosobnionym miejscu w lesie i zawsze myślał o Krsnie. Następnie został obdarzony możliwością narodzin w rodzinie bardzo bogatego bramina.

05.09.03  Obdarzony szczególną łaska Pana, Maharaja Bharata mógł pamiętać wydarzenia ze swego poprzedniego życia. Mimo iż osiągnął ciało bramina, nadal jednak obawiał się swoich krewnych i przyjaciół, którzy nie byli bhaktami. Zawsze zachowywał ostrożność przed takim towarzystwem, gdyż bał się ponownego upadku. A zatem w oczach ludzi przestawiał się za szaleńca – tępego, ślepego i głuchego – aby inni nie próbowali z nim rozmawiać. W ten sposób uchronił się od złego towarzystwa. Wewnątrz siebie zawsze myślał o lotosowych stopach Pana i zawsze intonował Jego chwały, które chronią od niewoli czynności karmicznych. Tak oto chronił się przed naporem towarzystwa niebhaktów.

05.09.03 Znaczenie:  Wszystkie żywe istoty związane są różnymi czynnościami z powodu obcowania z siłami natury. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie, karanam guna-sango 'sya sad-asad-yoni-janmasu: "Tak oto doświadcza dobra i zła pośród różnych gatunków, a przyczyna tego jest jej obcowanie z naturą materialną." (Bg. 13.22)

Odpowiednio do naszej karmy, otrzymujemy różne typy ciała spośród 8 400 000 gatunków. Karmana daiva-netrena: działamy pod wpływem materialnej natury, zanieczyszczonej trzema siłami i tak zgodnie z wyższym zrządzeniem, otrzymujemy odpowiedni typ ciała. Jest to nazywane karma-bandha. Aby wyzwolić się z tej karma-bandhy, należy zaangażować się w służbę oddania. Wtedy to nie będziemy ulegać wpływowi sił materialnej natury.

mam ca yo 'vyabhicarena bhakti-yogena sevate

sa gunan samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate

"Kto całkowicie angażuje się w służbę oddania, kto nie upada w żadnych okolicznościach, ten od razu przekracza guny materialnej natury i wznosi się na płaszczyznę Brahmana." (Bg. 14.26) Aby uwolnić się od materialnych cech należy zaangażować się w służbę oddania – śravanam kirtanam visnoh. Jest to doskonałością życia. Kiedy Maharaja Bharata przyjął narodziny jako bramin, nie okazał zainteresowania obowiązkami bramina, ale wewnątrz siebie pozostawał czystym Vaisnavą, zawsze myśląc o lotosowych stopach Pana. Jak radzi Bhagavad-gita: man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru. Jest to jedyny proces, dzięki któremu można uchronić się od niebezpieczeństwa narodzin i śmierci.

05.09.04  Umysł bramina zawsze wypełniało ojcowskie uczucie do syna, Jada Bharaty [Maharaja Bharaty]. Dlatego też zawsze przywiązany był do niego. Ponieważ Jada Bharata nie nadawał się do wkroczenia w grhastha-aśrama, proces oczyszczający wykonywał jedynie do zakończenia brahmacaryi-aśramu. Mimo iż Jada Bharata nie okazywał chęci, aby zaakceptować instrukcje swego ojca, niemniej jednak bramin, przekonany, że ojciec powinien nauczać swego syna, poinstruował go, w jaki sposób zachować czystość i w jaki sposób się myć.

05.09.04 Znaczenie:  Jada Bharata był Maharajem Bharatą w ciele bramina i zewnętrznie zachowywał się, jak gdyby był tępy, głuchoniemy i ślepy. W rzeczywistości, wewnątrz był bardzo czujny. Posiadał doskonałą wiedzę o rezultatach czynności przynoszących owoce i o rezultatach służby oddania. W ciele bramina, Maharaja Bharata wewnątrz siebie był całkowicie zaabsorbowany służbą oddania; dlatego też w ogóle nie potrzebował spełniać regulujących zasad czynności karmicznych. Jak zostało potwierdzone w Śrimad-Bhagavatam: svanusthitasya dharmasya samsiddhir hari-tosanam (Bhag. 1.2.13). Należy zadowolić Hari, Najwyższą Osobę Boga. jest to doskonałością regulujących zasad czynności karmicznych. A oprócz tego w Śrimad-Bhagavatam jest powiedziane:

dharmah svanusthitah pumsam visvaksena-kathasu yah

notpadayed yadi ratim śrama eva hi kevalam

"Zajęcia zawodowe [dharma], które człowiek spełnia odpowiednio do swojej własnej pozycji, są tak długo bezużyteczne, jak długo nie wzbudzają sobą atrakcji do przekazu Osoby Boga." (Bhag. 1.2.8) Te czynności karma-kandy wymagane są tak długo, jak długo ktoś nie rozwinął świadomości Krsny. Kto rozwinął świadomość Krsny, ten nie musi spełniać wcześniejszych regulujących zasad karma-kandy. Śrila Madhavendra Puri powiedział: "O regulujące zasady karma-kandy, proszę wybaczcie mi. Nie mogę wypełniać wszystkich tych regulujących zasad, ponieważ w pełni zaangażowany jestem w służbę oddania." Wyraził swoje pragnienie, aby usiąść gdzieś pod drzewem i mantrować maha-mantrę Hare Krsna. A zatem nie wypełniał wszystkich regulujących zasad. Podobnie, Haridasa Thakura urodził się w rodzinie muzułmańskiej. Od samego początku życia, nigdy nie otrzymał żadnego wykształcenia w systemie karma-kandy, ale ponieważ zawsze intonował święte imię Pana, Śri Caitanya Mahaprabhu mianował go namacaryą, autorytetem w intonowaniu świętego imienia. Jako Jada Bharata, Maharaja Bharata zawsze w swoim umyśle zaangażowany był w służbę oddania. Ponieważ wypełniał regulujące zasady nieustannie przez trzy żywoty, nie okazywał zainteresowania, aby nadal je pełnić, mimo iż pragnął tego jego ojciec bramin.

05.09.05  Jada Bharata zachowywał się jak głupiec w obecności swego ojca, mimo iż jego ojciec udzielił mu wystarczającej instrukcji w wiedzy wedyjskiej. Postępował w taki sposób, aby ojciec uznał go za niezdolnego do otrzymywania instrukcji i aby zaprzestał dalszego ich udzielania. Zachowywał się w całkowicie przeciwny sposób. Mimo iż otrzymał instrukcje, aby myć ręce po wypróżnianiu się, mył je przed. Niemniej jednak jego ojciec pragnął udzielić mu instrukcji wedyjskich podczas wiosny i lata. Próbował nauczyć go mantry Gayatri, a także omkary i vyahrti, ale po czterech miesiącach nadal nie odniósł sukcesu.

05.09.06  Ojciec-bramin Jada Bharaty uważał syna za swe serce i duszę, i dlatego był bardzo do niego przywiązany. Pomyślał, że mądrze będzie, jeśli zapewni mu właściwe wykształcenie i starając się bardzo pomimo braku sukcesu, próbował nauczyć swego syna regulujących zasad brahmacaryi – włączając w to wypełnianie ślubów wedyjskich, czystość, studiowanie Ved, regulujące metody, służenie mistrzowi duchowemu i sposób poświęcania ofiary ogniowej. Starał się, jak tylko mógł, lecz wszystkie jego wysiłki zawiodły. W swym sercu żywił nadzieję, że syn jego będzie uczonym mędrcem, lecz wszystkie jego próby zakończyły się niepowodzeniem. Jak wszyscy, bramin ten przywiązany był do swego domu i zapomniał, że pewnego dnia musi umrzeć. Jednakże śmierć nie zapomniała. We właściwym czasie przyszła i zabrała go.

05.09.06 Znaczenie:  Ci, którzy są nadmiernie przywiązani do życia rodziny i którzy zapominają, że w przyszłości przyjdzie śmierć, aby ich zabrać, rozwijają przywiązanie i nie są w stanie dokończyć swego obowiązku istoty ludzkiej. Obowiązkiem życia ludzkiego jest rozwiązanie wszystkich problemów życia, lecz zamiast tego ludzie utrzymują przywiązanie do spraw i obowiązków rodzinnych. Mimo iż zapominają o śmierci, śmierć nie zapomni o nich. Niespodziewanie zostaną wykopani z platformy spokojnego życia rodzinnego. My możemy zapomnieć, że musimy umrzeć, ale śmierć nigdy o tym nie zapomni. Śmierć zawsze przychodzi we właściwym czasie. Ojciec-bramin Jada Bharaty pragnął nauczyć swego syna procesu brahmacaryi, ale nie osiągnął sukcesu, ponieważ syn jego nie okazywał żadnych chęci, aby poddać się procesowi postępu wedyjskiego. Jada Bharata był po prostu zainteresowany powrotem do domu, z powrotem do Boga, dzięki pełnieniu służby oddania poprzez śravanam kirtanam visnoh. Nie zważał na wedyjskie instrukcje swego ojca. Kiedy nasze zainteresowanie w pełni skupi się na służbie dla Pana, nie musimy przestrzegać wszystkich regulujących zasad zawartych w Vedach. Oczywiście dla zwykłych ludzi konieczne są zasady wedyjskie. Nikt nie może się od nich uchylić. Ale dla tego, kto osiągnął doskonałość służby oddania, przestrzeganie zasad wedyjskich nie ma większego znaczenia. Pan Krsna polecił Arjunie, aby wzniósł się na platformę nistraigunyi, transcendentalną pozycję ponad zasadami wedyjskimi.

traigunya-visaya veda nistraigunyo bhavarjuna

nirdvandvo nitya-sattva-stho niryoga-ksema atmavan

"Vedy zajmują się głównie trzema gunami natury materialnej. Wznieś się ponad te guny, Arjuno. Bądź transcendentalny wobec nich wszystkich. Bądź wolnym od wszelkich dualizmów i od wszelkiego pragnienia zysku i bezpieczeństwa. I bądź utwierdzonym w jaźni." (Bg. 2.45)

05.09.07  Następnie młodsza żona bramina, po przekazaniu swoich bliźniaczych dzieci – chłopca i dziewczynki – starszej żonie, udała się na Patilokę, dobrowolnie umierając ze swym mężem.

05.09.08  Po śmierci ojca, dziewięciu przyrodnich braci jada Bharaty, uważając, że jada Bharata jest tępy i pozbawiony rozumu, porzuciło próby ojca, aby zapewnić mu całkowite wykształcenie. Przyrodni bracia Jada Bharaty byli uczeni w trzech Vedach --- Rg Vedzie, sama Vedzie i Yajur Vedzie – które bardzo popierają czynności karmiczne. Tych dziewięciu braci nie było w ogóle oświeconych w służbie oddania dla Pana. Z zatem nie mogli zrozumieć niezwykle wzniosłej pozycji Jada Bharaty.

05.09.09-10  W rzeczywistości zdegradowani ludzie nie są lepsi od zwierząt. Jedyną różnicą jest to, że zwierzęta mają cztery nogi, a tacy ludzie – jedynie dwie. Tacy dwunożni, przypominający zwierzęta ludzie nazywali Jada Bharatę szalonym, tępym i głuchoniemym. Maltretowali go, a Jada Bharata zachowywał się wobec nich jak głuchy ślepy i tępy szaleniec. Nie protestował ani nie próbował ich przekonać, że takim nie jest. Jeśli inni chcieli, aby coś zrobił, działał odpowiednio do ich pragnień. Przyjmował i jadł każde pożywienie jakie zdobył – żebrząc czy to w formie wynagrodzenia i cokolwiek przyszło samo z siebie – czy to w małej ilości, smaczne, nieświeże czy pozbawione smaku. Nigdy nie jadł niczego dla zadowalania zmysłów, ponieważ już osiągnął wyzwolenie z cielesnej koncepcji, która nakłania do przyjmowania smacznego czy niesmacznego pożywienia. Osiągnął pełnię transcendentalnej świadomości służby oddania i dlatego nie ulegał dualizmom powstającym z cielesnej koncepcji. W rzeczywistości ciało jego było tak silne, jak ciało byka, a kończyny jego były bardzo umięśnione. Nie zważał na zimę, czy lato, wiatr czy deszcz i nigdy nie przykrywał swego ciała. Kładł się na ziemi i nigdy nie smarował swego ciała olejkiem ani też nie kąpał się. Z powodu brudu na ciele, jego duchowy blask i wiedza były przykryte, tak jak brud przykrywa blask drogocennego klejnotu. Nosił jedynie brudną przepaskę na biodrach i świętą nić, która była czarnawa. Rozumiejąc, że narodził się w rodzinie bramińskiej, ludzie nazywali go brahma-bandhu lub nadawali mu jakieś inne imiona. W ten sposób obrażany i lekceważony przez materialistycznych ludzi, wędrował tu i tam.

05.09.09-10 Znaczenie:  Śrila Narottama dasa Thakura śpiewał: dehi-smrti nahi yara, samsara-bandhana kahan tara. Kto nie ma pragnień utrzymywania ciała lub nie niepokoi się stanem ciała i kto zadowolony jest w każdych warunkach, musi być albo szalony, albo wyzwolony. W rzeczywistości Maharaja Bharata w swoich narodzinach jako Jada Bharata był całkowicie wyzwolony od materialnych dualizmów. Był paramahamsą i dlatego nie zważał na komfort cielesny.

05.09.11  Jada Bharata pracował jedynie dla pożywienia. Jego przyrodni bracia skorzystali z tego i zaangażowali go w prace na polu w zamian za pożywienie, ale w rzeczywistości nie wiedział on zbytnio, jak pracować na polu. Nie wiedział, gdzie rozrzucać ziemie i gdzie poziom ziemi ma być równy, a gdzie nie. Jego bracia dawali mu połamany ryż, makuchy olejne, sieczkę ryżową, ziarno jedzone przez robaki i przypalony ryż przyklejony do garnka, ale on radośnie przyjmował to, jak gdyby był to nektar. Nie miał do nikogo urazy i jadł to wszystko z zadowoleniem.

05.09.11 Znaczenie:  Platforma paramahamsy opisana jest w Bhagavad-gicie (2.15): sama-duhkha-sukham dhiram so 'mrtatvaya kalpate. Kto nieczuły jest na wszelkie dualizmy, szczęście i nieszczęście tego świata materialnego, ten godny jest amrtatvy, wiecznego życia. Maharaja Bharata był zdeterminowany, aby zakończyć swój interes w tym świecie materialnym i w ogóle nie dbał o ten świat dualizmów. Był kompletny w świadomości Krsny i nieświadomy dobra i zła, szczęścia i nieszczęścia. Jak zostało powiedziane w Caitanya-caritamrta (Antya 4.176):

'dvaite' bhadrabhadra-jnana, saba-'manodharma'

'ei bhala, ei manda', ---- saba 'bhrama'

"W świecie materialnym, koncepcje dobra i zła są spekulacjami umysłowymi. Dlatego mówienie, 'To jest dobre, to jest złe', jest błędem." Musimy zrozumieć, że w tym materialnym świecie myślenie, że to jest dobre, a to jest złe, jest po prostu wymysłem umysłu. Jednakże nie należy imitować takiej świadomości; w rzeczywistości należy usytuować się na duchowej platformie neutralności.

05.09.12  W tym czasie przywódca bandytów, wywodzący się z rodziny śudrów, pragnąc syna, zamierzał czcić boginię Bhadra Kali, poświęcając jej w ofierze tępego człowieka, który uważany jest za nie lepszego od zwierzęcia.

05.09.12 Znaczenie:  Niskiej klasy ludzie, jak śudrowie, oddają cześć boginiom, takim jak Kali czy Bhadra Kali, pragnąc spełnienia materialnych pragnień. W tym celu zabijają przed bóstwem ludzką istotę. Zazwyczaj wybierają niezbyt inteligentną osobę – innymi słowy, zwierzę w formie ludzkiej.

05.09.13  Przywódca bandytów złapał człowieka-zwierzę na ofiarę, lecz ten uciekł. Wobec tego kazał odszukać go swoim zwolennikom. Rozbiegli się na różne strony, ale nie mogli go odnaleźć. Włócząc się tu i tam pośrodku nocy, przykryci gęstą ciemnością, przybyli na pole ryżowe, gdzie ujrzeli wzniosłego syna Angiry [Jada Bharatę]. Siedział on na wzniesionym miejscu, strzegąc pola od ataków jeleni i dzikich świń.

05.09.14  Zwolennicy i słudzy przywódcy bandytów uznali, że Jada Bharata posiada cechy całkiem odpowiednie dla człowieka-zwierzęcia. Zadecydowali, że doskonale nadaje się on na ofiarę. Twarze ich rozpromieniły się od szczęścia, związali go sznurami i przywiedli do świątyni bogini Kali.

05.09.14 Znaczenie:  W niektórych częściach Indii nadal poświęca się zwierzęcych ludzi przed boginią Kali. Jednakże ofiary takie spełniają jedynie śudrowie i bandyci. Ich zajęciem jest plądrowanie bogaczy i aby osiągnąć sukces, ofiarowują bogini Kali ludzi przypominających zwierzęta. Należy zauważyć, że nigdy nie poświęcają bogini inteligentnego człowieka. W ciele bramina, Maharaja Bharata wydawał się głuchoniemym, jednakże był najbardziej inteligentną osobą na świecie. Niemniej jednak, będąc całkowicie podporządkowanym Najwyższej Osobie Boga, pozostał w tym stanie i nie zaprotestował, kiedy przywiedziono go na rzeź przed bóstwo. Jak dowiedzieliśmy się z poprzednich wersetów, był on bardzo silny i z łatwością mógł nie dopuścić do tego, aby go związano linami. Jednakże nic nie uczynił. Po prostu polegał na ochronie Najwyższej Osoby Boga. Śrila Bhaktivinoda Thakura w ten sposób opisuje podporządkowanie się Najwyższemu Panu:

marabi rakhabi --- yo iccha tohara

nitya-dasa-prati tuya adhikara

"Mój Panie, teraz podporządkowałem się Tobie. Jestem Twoim wiecznym sługą i jeśli chcesz, możesz mnie zabić, a jeśli chcesz, możesz mnie ochronić. W każdym razie jestem w pełni Tobie podporządkowany."

05.09.15  Następnie wszyscy złodzieje, odpowiednio do swoich wyimaginowanych rytuałów dla zabijania ludzi-zwierząt, wykąpali Jada Bharatę, ubrali go w nowe ubranie, udekorowali ozdobami odpowiednimi dla zwierzęcia, namaścili jego ciało wonnymi olejkami i ozdobili go tilakiem, papką sandałową i girlandami. Nakarmili go należycie i przyprowadzili przed boginię Kali, której ofiarowali kadzidło, lampki, girlandy, prażone ziarno, nowe wyrosłe gałązki, kiełki, owoce i kwiaty. W ten sposób czcili bóstwo przed zabiciem człowieka-zwierzęcia. Wibrowali również pieśni i modlitwy i grali na bębnach i trąbkach. Następnie usadowili Jada Bharatę przed bóstwem.

05.09.15 Znaczenie:  W wersecie tym bardzo ważne jest słowo sva-vidhina (zgodnie z ich własnymi rytualistycznymi zasadami). Według wedyjskich śastr, wszystko należy robić zgodnie z regulującymi zasadami, ale tutaj zostało powiedziane, że złodzieje i hultaje wymyślili swój własny proces na zabijanie człowieka-zwierzęcia. Śastry w tamo-gunie przekazują instrukcje dotyczące ofiar dla bogini Kali ze zwierząt takich jak kozy czy bawoły, lecz nie ma tam żadnej mowy o zabijaniu człowieka, bez względu na to, jak tępy by był. Bandyci sami stworzyli ten proces, dlatego zostało użyte słowo sva-vidhina. Nawet obecnie spełnia się wiele ofiar bez odwoływania się do wedyjskich pism świętych. Na przykład, niedawno w Kalkucie reklamowano pewną rzeźnię jako świątynię bogini Kali. Głupcy żywiący się mięsem kupują je z takich sklepów, myśląc, że różni się ono od zwykłego mięsa, przyjmują, że jest to prasada bogini Kali. Śastra wspominają o ofierze z kozy czy jakiegoś podobnego zwierzęcia przed boginią Kali, jedynie w tym celu, aby powstrzymać ludzi od jedzenia mięsa z rzeźni i ponoszenia odpowiedzialności za zabijanie zwierząt. Uwarunkowane dusze mają naturalną tendencję w kierunku seksu i jedzenia mięsa; zatem śastra przyznają im pewne ustępstwa. W rzeczywistości śastra zmierzają do zakończenia tych ohydnych czynności, ale udzielają pewnych regulujących zasad, tak aby żywiący się mięsem i łowcy kobiet mogli się stopniowo poprawić.

05.09.16  W tym czasie jeden ze złodziei, działając jako kapłan przywódcy, zamierzał ofiarować do picia bogini Kali krew Jada Bharaty, wyobrażając sobie, że jest to zwierzę-człowiek. Dlatego też pochwycił bardzo straszliwy, niezwykle ostry miecz i uświęcając go mantrą Bhadra Kali, wzniósł go, aby zabić Jada Bharatę.

05.09.17  Wszyscy hultaje i złodzieje, którzy zaaranżowali oddawanie czci bogini Kali, mieli niskie skłonności i związani byli siłami pasji i ignorancji. Ogarnięci pragnieniem zdobycia bogactw, byli tak zuchwali, że sprzeciwili się nakazom Ved, do tego stopnia, że zamierzali zabić Jada Bharatę, samozrealizowaną duszę zrodzoną w rodzinie bramina. Pod wpływem zazdrości, bandyci ci przywiedli go przed boginię Kali na ofiarę. Ludzie tacy zawsze oddani są zawistnym czynnościom, dlatego ośmielili się spróbować zabić Jada Bharatę. Jada Bharata był najlepszym przyjacielem wszystkich żywych istot. Nie był niczyim wrogiem i zawsze pogrążony był w medytacji o Najwyższej Osobie Boga. Urodził się w rodzinie dobrego bramina. Zabicie go było zabronione, nawet gdyby był wrogiem czy agresywną osobą. W każdym razie, nie było żadnej przyczyny, aby zabić Jada Bharatę, i bogini Kali nie mogła tego znieść. Od razu zrozumiała, że ci grzeszni bandyci zamierzają zabić wielkiego bhaktę Pana. Niespodziewanie ciało bóstwa rozprysnęło się na kawałki i bogini Kali osobiście wyłoniła się z niego w ciele płonącym nieznośnie jaskrawym blaskiem.

05.09.17 Znaczenie:  Według nakazów wedyjskich zabić można jedynie napastnika. Jeżeli zbliża się jakaś osoba z zamiarem zabicia, można natychmiast wszcząć kroki i zabić ją w samoobronie. Jest również powiedziane, że można zabić tego, kto chce podpalić dom lub skalać czy porwać czyjąś żonę. Pan Ramacandra zabił całą rodzinę Ravany, ponieważ Ravana porwał Jego żonę, Sitadevi. Jednakże śastra nie sankcjonują zabijania dla innych celów. Zabijanie zwierząt w ofierze dla półbogów, którzy są ekspansjami Najwyższej Osoby Boga, jest usankcjonowane dla tych, którzy jędza mięso. Jest to raczej ograniczenie jedzenia mięsa. Innymi słowy, rzeź zwierząt jest również ograniczona przez określone regulujące zasady Ved. Mając to na uwadze, nie było żadnego powodu, aby zabić Jada Bharatę, który narodził się w szacownej, niezwykle wzniosłej rodzinie bramina. Posiadał realizację Boga i był przyjacielem wszystkich żywych istot. Vedy w ogóle nie udzieliły sankcji, aby hultaje i złodzieje zabili Jada Bharatę. Zatem bogini Bhadra Kali wyłoniła się z bóstwa, aby ochronić bhaktę Pana. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura wyjaśnia, że przyczyną pęknięcia bóstwa był blask Brahmana takiego bhakty, jakim był Jada Bharata. Jedynie złodzieje i hultaje w sile pasji i ignorancji, ogłupieni materialnym bogactwem, poświęcają człowieka w ofierze bogini Kali. Instrukcje wedyjskie nie sankcjonują tego. Obecnie istnieje wiele setek i tysięcy rzeźni na całym świecie, utrzymywanych przez nadęta populację szaloną na punkcie materialnego bogactwa. Szkoła Bhagavata nigdy nie popiera takich czynności.

05.09.18  Nie tolerując popełnionych obraz, rozwścieczona bogini Kali ukazała swoje straszliwe, krzywe zęby, a jej oczy zabłysnęły. Objawiła swoje straszliwe cechy, a jej czerwone oczy płonęły. Przyjęła napawające strachem ciało, jak gdyby zamierzała zniszczyć całe stworzenie. Wyskakując gwałtownie z ołtarza, od razu odcięła głowy wszystkim hultajom i złodziejom – tym samym mieczem, którym zamierzali zabić Jada Bharatę. Następnie zaczęła pić gorącą krew, która popłynęła z pozbawionych szyi głów hultai złodziei, jak gdyby krew ta była napojem odurzającym. Zaprawdę, piła ten trunek razem ze swoimi towarzyszkami, wiedźmami i demonicami. Odurzone krwią, wszystkie zaczęły bardzo głośno śpiewać i tańczyć, jak gdyby przygotowane do zniszczenia całego wszechświata. Jednocześnie zaczęły bawić się głowami hultai i złodziei, podrzucając je jak gdyby były to piłki.

05.09.18 Znaczenie:  Werset ten wyraźnie ukazuje, że bogini Kali wcale nie darzy względami swoich wielbicieli. Zadaniem bogini Kali jest zabijanie i karanie demonów. Bogini Kali (Drga) odcina głowy wielu demonom, bandytom i innym niepożądanym elementom w społeczeństwie. Głupcy lekceważą świadomość Krsny, a próbują zadowolić tę boginię, ofiarowując jej wiele ohydnych rzeczy. Lecz ostatecznie, kiedy zdarza się jakieś małe odchylenie w procesie kultu, bogini karze takiego czciciela, pozbawiając go życia. Demoniczni ludzie oddają cześć bogini Kali, aby osiągnąć jakieś materialne korzyści, ale nie są oni zwolnieni od grzechów popełnianych w imię kultu. Szczególnie zabronione jest poświęcanie bóstwu człowieka lub zwierzęcia.

05.09.19  Kiedy zawistna osoba popełnia obrazę wobec wielkiej osobistości, zawsze karana jest w sposób opisany powyżej.

05.09.20  Następnie Śukadeva Gosvami zwrócił się do Maharajy Pariksita: O Visnudatto, ci, którzy już wiedzą, że dusza oddzielona jest od ciała, którzy uwolnili się od niepokonanego węzła w sercu, którzy zawsze działają dla dobra wszystkich żywych istot i którzy nigdy nie mają zamiaru skrzywdzić innych, zawsze znajdują się pod ochroną Najwyższej Osoby Boga, który nosi Swój dysk [Sudarśana cakrę] i który działa jako najwyższy czas zabijający demony i chroniący Swoich bhaktów. Bhaktowie zawsze przyjmują schronienie lotosowych stóp Pana. Dlatego też nigdy nie są zaniepokojeni, nawet jeżeli grozi im odcięcie głowy. Dla nich, nie jest to nic zadziwiającego.

05.09.20 Znaczenie:  Są to niektóre wzniosłe cechy czystego bhakty Najwyższej Osoby Boga. Po pierwsze, bhakta mocno przekonany jest o swojej duchowej tożsamości. Nigdy nie utożsamia się z ciałem; jest mocno przekonany, że dusza różni się od ciała. Zatem nie obawia się niczego. Nawet jeżeli jego życiu grozi niebezpieczeństwo, on nie obawia się wcale. Nawet wroga nie traktuje jak wroga. Takie są kwalifikacje bhakty. Bhaktowie zawsze w pełni polegają na Najwyższej Osobie Boga, a Pan zawsze chętnie chroni ich we wszystkich okolicznościach.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 9-go Rozdziału 5-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Najwznioślejszy charakter Jada Bharaty".