Rozdział ten mówi o tym, w jaki sposób Pan Rsabhadeva opuścił Swoje ciało. Nie czuł On żadnego przywiązania do Swego ciała, nawet wtedy, gdy paliło się ono w pożarze leśnym. Kiedy ogień wiedzy spala nasienie czynności karmicznych, automatycznie manifestują się wtedy duchowe cechy i siły mistyczne. Jednakże te siły mistyczne nie mają wpływu na bhakti-yogę. Siły mistyczne oczarowują zwykłego yogina, co wstrzymuje jego postęp. Dlatego też doskonały yogin wcale nie wita ich z radością. Ponieważ umysł jest niespokojny i niepewny, zawsze musi pozostawać pod kontrolą. Nawet umysł zaawansowanego yogina Saubhari sprawił tyle zamieszania, że yogin ten stracił wszystkie swoje yogiczne siły mistyczne. Niespokojny umysł może być przyczyną upadku nawet bardzo zaawansowanego yogina. Umysł jest tak niespokojny, że powoduje, iż nawet doskonały yogin ulega kontroli zmysłów. Dlatego Pan Rsabhadeva dla poinstruowania wszystkich yoginów, ukazał proces opuszczania ciała. Podróżując po południowych Indiach przez prowincje Karnata, Konka, Venka i Kutaka, Pan Rsabhadeva przybył w pobliże Kutakacala. Nagle wybuchnął leśny pożar, który spalił na popiół las i ciało Pana Rsabhadevy. Rozrywki Pana Rsabhadevy, jako wyzwolonej duszy, znał król Konki, Venki i Kutaki. Król ten o imieniu Arhat uległ wpływowi iluzorycznej energii i w tym stanie ogłosił podstawowe zasady dżinizmu. Rsabhadeva ustanowił religijne zasady umożliwiające osiągnięcie wyzwolenia z materialnej niedoli, i tak położył kres wszelkiego rodzaju ateistycznym czynnościom. Na Ziemi tej znajduje się miejsce nazywane Bharata-varsą, które jest bardzo pobożne, ponieważ Najwyższy Pan pojawił się tam, kiedy zapragnął inkarnować.
Pan Rsabhadeva zlekceważył wszystkie siły mistyczne, tak upragnione przez tzw. yoginów. Piękno służby oddania sprawia, że bhaktowie nie interesują się tzw. mocą mistyczną. Mistrz wszelkiej siły yogicznej, Pan Krsna, w imię Swoich bhaktów, może ukazać wszelkie siły. Służba oddania jest cenniejsza niż siły yogi mistycznej. Bhaktowie, którzy czasami są zwiedzeni, dążą do osiągnięcia wyzwolenia i sił mistycznych. Najwyższy Pan daje takim bhaktom wszystko, czego pragną, lecz nie mogą oni osiągnąć najważniejszej funkcji służby oddania. Służba dla Pana zapewniona jest tym, którzy nie pragną osiągnięcia wyzwolenia i sił mistycznych.
05.06.01 Znaczenie: Czysty bhakta nieustannie pełni służbę dla Najwyższej Osoby Boga. Automatycznie osiąga on wszystko, co niezbędne jest do wypełnienia służby oddania, chociaż może się wydawać, że jest to rezultat siły yogi mistycznej. Czasami yogin ukazuje odrobinę siły mistycznej poprzez stworzenie złota. Niewielka ilość złota oczarowuje głupich ludzi. W ten sposób taki yogin zdobywa wielu zwolenników, którzy skorzy są do przyjęcia takiej malutkiej osoby za Najwyższą Osobę Boga. Yogin taki może również ogłaszać się jako Bhagavan. Jednakże bhakta nie musi ukazywać takich magicznych cudów. Osiąga nawet większe bogactwo na całym świecie, nie praktykując procesu yogi mistycznej. Toteż Pan Rsabhadeva odmówił zamanifestowania doskonałości yogi mistycznej, a Maharaja Pariksit zapytał, dlaczego on ich nie zaakceptował, skoro nie przeszkadzają one bhakcie. Bhakta nigdy nie cieszy się ani nie smuci z powodu materialnego bogactwa. Jego troską jest sprawienie przyjemności Najwyższej Osobie Boga. Jeżeli, dzięki łasce Najwyższego Panam bhakta osiąga nadzwyczajne bogactwo, używa go w służbie dla Pana. Takie bogactwo nie niepokoi go.
05.06.02 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (18.5) Pan Krsna mówi:
yajna-dana-tapah-karma na
tyajyam karyam eva tat
yajno danam tapaś caiva
pavanani manisinam
"Akty ofiarne, dobroczynność i pokuty nie powinny zostać zarzucone i należy je praktykować. Zaprawdę, ofiary, dobroczynność i pokuty oczyszczają nawet wielkie dusze."
Nawet ten, kto wyrzekł się tego świata i przyjął sannyasę, nie powinien wyrzekać się mantrowania maha-mantry Hare Krsna. Wyrzeczenie nie oznacza, że należy wyrzec się sankirtana-yajni. Podobnie, nie należy wyrzekać się dobroczynności czy tapasyi. Należy ściśle przestrzegać systemu yogi dla kontroli umysłu i zmysłów. Pan Rsabhadeva pokazał, w jaki sposób falezy praktykować srogie odmiany tapasyi i Sam ustanowił przykład dla innych.
05.06.03 Znaczenie: Osoba starająca się uczynić postęp w życiu duchowym powinna przede wszystkim kontrolować umysł i zmysły. Tak jak Śri Krsna mówi w Bhagavad-gicie (15.7):
mamaivamśo jiva-loke
jiva-bhutah sanatanah
manah sasthanindriyani
prakrti-sthani karsati
Żywe istoty są cząsteczkami Najwyższego Pana i dlatego znajdują się na transcendentalnej pozycji, lecz mimo to, z powodu umysłu i zmysłów cierpią w tym materialnym świecie i walczą o byt. Aby wydostać się z tej fałszywej walki o byt i osiągnąć szczęście w świecie materialnym, nie należy przywiązywać się do materialnych warunków i należy kontrolować umysł i zmysły. Nigdy nie należy lekceważyć pokut i wyrzeczeń; zawsze należy je spełniać. Pan Rsabhadeva osobiście pokazał nam, w jaki sposób to robić. W Śrimad-Bhagavatam (9.19.17) jest wyraźnie powiedziane:
matra svasra duhitra va
naviviktasano bhavet
balavan indriya-gramo
vidvamsam api karsati
Grhastha, vanaprastha, sannyasin i brahmacarin powinien być bardzo ostrożny, kiedy obcuje z kobietami. Istnieje zakaz przebywania w odosobnionym miejscu nawet ze swoją siostrą i córką. W naszym ruchu świadomości Krsny było niezwykle trudno odciąć się od towarzystwa kobiet w naszym społeczeństwie, szczególnie w krajach Zachodu. Z tego powodu jesteśmy czasami krytykowani, ale jednakże staramy się wszystkim zapewnić możliwość mantrowania maha-mantry Hare Krsna i w ten sposób uczynienia duchowego postępu. Jeżeli będziemy wiernie trzymali się zasady mantrowania bez obraz maha-mantry Hare Krsna, wtedy dzięki łasce Śrila Haridasa Thakury, zostaniemy uchronieni przed wabieniem kobiet. Jednakże, jeśli nie będziemy bardzo ściśli w mantrowaniu maha-mantry Hare Krsna, to w każdej chwili możemy paść ofiarą kobiet.
05.06.04 Znaczenie: W wersecie tym słowo pumścali odnosi się do kobiety, którą mężczyźni mogą łatwo zwieść. Nigdy nie należy wierzyć takiej kobiecie. Na nieszczęście, we współczesnym wieku kobiety nigdy nie są kontrolowane. Zgodnie z zaleceniem śastr, kobieta nigdy nie powinna posiadać wolności. Jako dziecko, kobieta powinna znajdować się pod ścisłą kontrola ojca. W młodości powinna być ściśle kontrolowana przez swego męża, a w starości musi być kontrolowana przez swoich starszych synów. Jeśli da się jej niezależność i pozwoli jej się na nieograniczone związki z mężczyznami, to zepsuje ją. Zepsuta kobieta, którą manipulują kochankowie, może nawet zabić swego męża. Przykład ten podany jest tutaj z tego powodu, że yogin, który pragnie uwolnić się z materialnych warunków, musi zawsze kontrolować swój umysł. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówił, że rano przede wszystkim powinniśmy 100 razy bić swój umysł butami. Wieczorem zaś, przed pójściem spać, powinniśmy 100 razy bić go szczotką. W ten sposób będziemy mogli trzymać swój umysł pod kontrolą. Niekontrolowany umysł i nieczysta kobieta są tym samym. Niewierna kobieta może w każdym momencie zabić swego męża, a niekontrolowany umysł, za którym postępuje pożądanie, gniew, chciwość, szaleństwo, zawiść i iluzja, z pewnością może zabić yogina. Kiedy yogin podlega kontroli umysłu, upada wtedy w materialne warunki. Należy bardzo uważać na umysł, tak jak mąż powinien być przezorny, mając niewierną żonę.
05.06.05 Znaczenie: Umysł jest oryginalną przyczyną materialnej niewoli. Postępuje za nim wielu nieprzyjaciół, takich jak gniew, chciwość, rozpacz, iluzja i strach. Najlepszą metodą na kontrolowanie umysłu jest nieustanne angażowanie go w świadomość Krsny (sa vai manah krsna-padaravindayoh). Skoro rzeczy postępujące za umysłem wywołują materialną niewolę, powinniśmy być bardzo ostrożni, aby nie ufać umysłowi.
05.06.06 Znaczenie: Tak jak Pan mówi w Bhagavad-gicie (4.9):
janma karma ca me divyam evam
yo vetti tattvatah
tyaktva deham punar janma
naiti mam eti so 'rjuna
"Kto zna transcendentalną naturę Mojego pojawiania się i Moich czynów, ten opuściwszy to ciało, nigdy nie rodzi się ponownie w tym świecie materialnym, ale osiąga Moją wieczną siedzibę, O Arjuno."
Jest to możliwe dla tego, kto po prostu działa jako wieczny sługa Najwyższego Pana. Należy zrozumieć swoją konstytucjonalną pozycję, Jak również konstytucjonalną pozycję Najwyższego Pana. Zarówno my, jak i Pan mamy taką samą duchową tożsamość. Należy pozostać sługą Najwyższego Pana i w ten sposób nie dopuścić do powtórnych narodzin w tym materialnym świecie. Kto dba o to, by być w dobrej formie duchowo i uważa się za wiecznego sługę Najwyższego Pana, ten osiągnie sukces w chwili porzucenia materialnego ciała.
05.06.08 Znaczenie: Taki pożar leśny może spalić zewnętrzne ciała zwierząt, ale Pan Rsabhadeva nie został spalony, mimo iż na pozór mogło się tak wydawać. Rsabhadeva jest Duszą Najwyższą wszystkich żywych istot w lesie i duszy Jego nie może spalić ogień. Bhagavad-gita oznajmia, adahyo 'yam – ogień nigdy nie może spalić duszy. Dzięki obecności Pana Rsabhadevy, wszystkie zwierzęta w lesie również były wyzwolone z materialnego uwięzienia cielesnego.
05.06.09 Znaczenie: Podczas obecności Pana Śri Krsny na tej planecie, osoba o imieniu Paundraka imitowała czteroramiennego Narayana i ogłosiła się Najwyższą Osobą Boga. Pragnął on rywalizować z Krsną. Podobnie, w czasach Pana Rsabhadevy, król Konki i Venki zachowywał się jak paramahamsa i imitował Pana Rsabhadevę. Zapoczątkował system religijny i wykorzystał upadły stan ludzi w tym wieku Kali. W literaturze wedyjskiej jest powiedziane, że ludzie tego wieku będą bardziej skłonni, aby kogokolwiek zaakceptować na Najwyższego Pana i zaakceptować jakikolwiek system religii przeciwny zasadom wedyjskim. Ludzie tego wieku opisywani są jako mandah sumanda-matayah. Na ogół nie mają oni duchowej kultury i dlatego są bardzo upadli. Z tego powodu przyjmują jakikolwiek system religijny. Z powodu swego nieszczęścia zapominają o wedyjskich zasadach. Przestrzegając niewedyjskich zasad tego wieku, uważają siebie za Najwyższego Pana i w ten sposób na całym świecie szerzą kult ateizmu.
05.06.10 Znaczenie: Opis ten odpowiada obecnie hipisom z krajów zachodnich. Są oni nieodpowiedzialni i nieuregulowani. Nie kąpią się i wyśmiewają standard wiedzy wedyjskiej. Wymyślają nowe style życia i religie. W chwili obecnej istnieje wiele grup hipisów. Lecz wywodzą się one od króla Arhat, który imitował czynności Pana Rsabhadevy, usytuowanego na platformie paramahamsy. Król Arhat nie zważał na fakt, że mimo iż Pan Rsabhadeva działał jak szaleniec, niemniej jednak Jego odchody i uryna były aromatyczne, do tego stopnia, że ich zapach rozchodził się w koło na wiele mil. Zwolennicy króla Arhata znani byli jako dżiniści i później w ich ślady poszło wielu innych, szczególnie hipisi, którzy mniej lub bardziej są odnogą filozofii Mayavada, ponieważ uważają, że są Najwyższą Osobą Boga. Ludzie tacy nie oddają szacunku prawdziwym zwolennikom zasad wedyjskich, idealnym braminom. Nie szanują też Najwyższej Osoby Boga, Najwyższego Brahmana. Pod wpływem wieku Kali mają oni skłonności do wymyślania fałszywych systemów religijnych.
05.06.11 Znaczenie: W związku z tym można zajrzeć do Bhagavad-gity Rozdziału 16, gdzie został opisany upadek asurów (16.16) i (16.23)
05.06.12 Znaczenie: Symptomy wieku Kali przepowiedziane są w 3 Rozdziale 12 Canto Śrimad-Bhagavatam. Lavanyam keśadharanam. Przepowiedziane jest, w jaki sposób będą zachowywać się upadłe dusze. Będą zapuszczać długie włosy i uważać, że są bardzo piękne, lub też będą wyrywać je, tak jak robią to dżiniści. Nie będą zachowywać czystości i nie będą myć ust. Dżiniści uważają Pana Rsabhadevę za swojego oryginalnego nauczyciela. Jeżeli tacy ludzie są poważnymi zwolennikami Rsabhadevy, muszą również przyjąć Jego instrukcje. W 5 Rozdziale tego Canto Rsabhadeva przekazał swoim 100 synom instrukcje, dzięki którym mogli uwolnić się ze szponów mayi. Jeżeli ktoś rzeczywiście podąża za przykładem Rsabhadevy, z pewnością wyzwoli się ze szponów mayi i powróci do domu, z powrotem do Boga. Kto ściśle przestrzega instrukcji Rsabhadevy podanych w 5 Rozdziale, ten z pewnością osiągnie wyzwolenie. Pan Rsabhadeva inkarnował specjalnie po to, aby wyzwolić te upadłe dusze.
05.06.13 Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział:
bharata-bhumite haila manusya-janma yara
janma sarthaka kari' kara para-upakara
Jak zostało powiedziane w tym wersecie, Bharata-varsa jest najpobożniejszym lądem. Zwolennicy literatury wedyjskiej rozumieją Najwyższą Osobę Boga w Jego różnych inkarnacjach i mają przywilej gloryfikowania Pana poprzez przestrzeganie wskazówek literatury wedyjskiej. Kiedy osoby takie zrozumieją chwały ludzkiego życia, powinny przyjąć misję szarzenia na cały świat znaczenia życia ludzkiego. Taka jest misja Śri Caitanyi Mahaprabhu. Słowo adhipunyam wskazuje, że na świecie z pewnością istnieje wiele innych pobożnych osób, ale ludzie Bharata-varsy są nawet bardziej pobożni. Dlatego mają kwalifikacje, aby – dla korzyści całego ludzkiego społeczeństwa – szerzyć na całym świecie świadomość Krsny. Śrila Madhvacarya również uznał ziemię Bharata-varsy: viśesad bharate punyam. Na całym świecie nie ma nawet kwestii bhagavad-bhakti, czyli służby oddania, ale służbę oddania dla Pana mogą bez trudu zrozumieć ludzie Bharata-varsy. Zatem każdy mieszkaniec Bharata-varsy może uczynić swoje życie doskonałym poprzez wypełnianie bhagavad-bhakti, a następnie nauczanie tego kultu na całym świecie, dla korzyści wszystkich.
05.06.14 Znaczenie: W społeczeństwie ludzkim jest wiele dynastii, w których Najwyższy Pan zstępuje jako inkarnacja. Pan Krsna pojawił się w dynastii Yadu, a Pan Ramacandra w dynastii Iksvaku, czyli Raghu. Podobnie, Pan Rsabhadeva pojawił się w dynastii Priyavraty. Wszystkie te dynastie są bardzo słynne, a z nich wszystkich najsłynniejszą jest dynastia Priyavraty.
05.06.15 Znaczenie: Zazwyczaj yogini pragną osiągnąć doskonałości yogi: anima, laghima, mahima, prakamya, prapti, iśitva, vaśitva i kamavasayita. Jednakże Pan Rsabhadeva nigdy nie dążył do zdobycia wszystkich tych materialnych rzeczy. Te siddhi (doskonałości) ofiarowuje iluzoryczna energia Pana. Prawdziwym celem systemu yogi jest osiągnięcie łaski i schronienia lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga, lecz cel ten zakrywa iluzoryczna energia yogamayi. Dlatego też tzw. yogini oczarowani są sztucznymi materialnymi doskonałościami animy, laghimy, prapti itd. A zatem nie można porównywać zwykłych yoginów do Pana Rsabhadevy, Najwyższej Osoby boga.
05.06.16 Znaczenie: Nauki Pana Rsabhadevy przeznaczone są dla ludzi wszystkich yug – Satya-yugi, Treta-yugi, Dvapara-yugi a szczególnie Kali-yugi. Instrukcje te są tak potężne, że nawet w tum wieku Kali można osiągnąć doskonałość po prostu przez wyjaśnianie ich, postępowanie śladami acaryów lub słuchanie tych instrukcji z wielką uwagą. Kto czyni tak może osiągnąć platformę czystej służby oddania dla Pana Vasudevy. W Śrimad-Bhagavatam spisane są rozrywki Najwyższej Osoby Boga i Jego bhaktów dla oczyszczenia tych, którzy je recytują i którzy ich słuchają. Nityam bhagavata-sevaya. Zasadniczo bhaktowie powinni wytrwale czytać, mówić i słuchać Śrimad-Bhagavatam, 24 godziny na dobę jeśli to możliwe. To właśnie zaleca Śri Caitanya Mahaprabhu. Kirtaniyah sada harih. Należy albo mantrować maha-mantrę Hare Krsna, albo czytać Śrimad-Bhagavatam i poprzez to próbować zrozumieć charakterystyczne cechy i instrukcje Najwyższego Pana, który pojawił się jako Pan Rsabhadeva, Pan Kapila i Pan Krsna. W ten sposób można w pełni uświadomić sobie transcendentalna naturę Najwyższej Osoby Boga. Jak zostało powiedziane Bhagavad-gicie, kto zna transcendentalną naturę narodzin i czynności Pana, ten osiąga wyzwolenie z materialnej niewoli i powraca do Boga.
05.06.17 Znaczenie: Służba oddania dla Pana jest najwyższym osiągnięciem dla wszystkich, którzy pragną wyzwolenia od udręk materialnej egzystencji. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie (6.22), yam labdhva caparam labham manyate nadhikam tatah: "Dla tego, kto to osiągnął nie ma większej zdobyczy." Kto osiągnął służbę dla Pana, która nie jest różna od Pana, ten nie pragnie niczego materialnego. Mukti oznacza ulgę od materialnej egzystencji. Bilvamangala Thakura mówi?: muktih mukulitanjalih sevate 'sman. Bhakta nie uważa, że mukti jest wielkim osiągnięciem. Mukti oznacza usytuowanie w swojej konstytucjonalnej pozycji. Konstytucjonalną pozycją wszystkich żywych istot jest służenie Panu; dlatego żywa istota, która pełni miłosną służbę dla Pana, już osiągnęła mukti. A zatem bhaktowie nie pragną mukti, nawet jeśli ofiarowuje im ją Sam Najwyższy Pan.
05.06.18 Znaczenie: Instruując Maharaję Pariksita, Śukadeva Gosvami pomyślał, że mądrze będzie, jeśli pocieszy króla, ponieważ król mógł myśleć o chwalebnej pozycji różnych dynastii królewskich. Szczególnie chwalebna jest dynastia Priyavraty, w której inkarnował Najwyższy Pan Rsabhadeva. Podobnie chwalebna jest również rodzina Maharajy Uttanapady, ojca Maharajy Dhruvy, ponieważ narodził się w niej król Prthu. Dynastia Maharajy Raghu jest chwalebna, ponieważ w rodzinie tej pojawił się Pan Ramacandra. Jeśli chodzi o dynastię Yadu i Kuru, to istniały one jednocześnie, ale z nich dwu bardziej chwalebna jest dynastia Yadu, ponieważ w niej pojawił się Pan Krsna. Maharaja Pariksit mógł myśleć, że dynastia Kuru nie jest tak szczęśliwa jak inne, ponieważ Najwyższy Pan nie pojawił się w tej rodzinie ani jako Krsna, Pan Ramacandra, Pan Rsabhadeva czy Maharaja Prthu. Dlatego też w omawianym wersecie Śukadeva Gosvami dodał otuchy Maharajy Pariksitowi.
Można uważać, że dynastia Kuru jest bardziej chwalebna z powodu obecności w niej takich bhaktów, jak pięciu Pandavów, którzy pełnili czystą służbę oddania. Mimo iż Pan Krsna nie pojawił się w dynastii Kuru, służba oddania Pandavów zobowiązała Go tak, że działał jako obrońca rodziny i mistrz duchowy. Mimo iż Pan Krsna narodził się w dynastii Yadu, żywił On większe uczucia dla Pandavów. Swoimi czynami Pan Krsna udowodnił, że był przychylniej nastawiony do dynastii Kuru, niż do dynastii Yadu. Zaprawdę, Pan Krsna zobowiązany Pandavom za ich służbę oddania czasami działał jako ich posłaniec i kierował nimi w wielu niebezpiecznych sytuacjach. Dlatego Maharaja Pariksit nie powinien smucić się, że Pan Krsna nie pojawił się w Jego rodzinie. Najwyższa Osoba Boga zawsze skłania się w kierunku Swoich czystych bhaktów, a z Jego działania jasno wynika, że wyzwolenie nie przedstawia dla bhaktów dużego znaczenia. Pan Krsna łatwo daje wyzwolenie, ale nie tak łatwo obdarza kogoś możliwością zostania bhaktą. Muktim dadati karhicit sma na bhakti-yogam. Bezpośrednio lub pośrednio, udowodnione jest, że bhakti-yoga stanowi podstawę najwyższego związku z Najwyższym Panem. Jest ona daleko wyższa od wyzwolenia. Czysty bhakta Pana automatycznie osiąga mukti.
05.06.19 Znaczenie: Taka jest istota tego rozdziału, opisującego czynności Pana Rsabhadevy. Będąc Samym Najwyższą Osobą Boga, Pan Rsabhadeva był kompletny w Sobie. My, żywe istoty, będąc cząsteczkami Najwyższego Pana, powinniśmy przestrzegać instrukcji Pana Rsabhadevy i stać się samowystarczalnymi. Nie powinniśmy stwarzać niepotrzebnych żądań z powodu cielesnej koncepcji. Kto jest samozrealizowany, jest dostatecznie zadowolony, ponieważ usytuowany jest w swojej oryginalnej duchowej pozycji. Jak zostało potwierdzone w Bhagavad-gicie (18.54): brahma-bhutah prasannatma na śocati na kanksati. Taki jest cel wszystkich żywych istot. Mimo iż ktoś znajduje się w tym materialnym świecie, to może osiągnąć pełne zadowolenie i pozbawić się pragnień i rozpaczy po prostu przez wypełnianie instrukcji Pana, tak jak zostały one ogłoszone w Bhagavad-gicie czy Śrimad-Bhagavatam. Zadowolenie dzięki samorealizacji nazywane jest svarupananda. Uwarunkowana dusza, wiecznie śpiąca w ciemności, nie rozumie swego interesu własnego. Po prostu próbuje osiągnąć szczęście poprzez materialne ulepszenia, lecz jest to niemożliwe. Dlatego też Śrimad-Bhagavatam mówi, na te viduh svartha-gatim hi visnum: z powodu całkowitej ignorancji, uwarunkowana dusza nie wie, że jej prawdziwym interesem własnym jest przyjęcie schronienia lotosowych stóp Pana Visnu. Próby osiągnięcia szczęścia poprzez ulepszanie materialnej atmosfery są bezużytecznym wysiłkiem. W istocie, nie jest to możliwe. Poprzez Swoje osobiste zachowanie i instrukcje, Pan Rsabhadeva oświecił uwarunkowana duszę i pokazał jej w jaki sposób stać się samowystarczalnym w swojej duchowej tożsamości.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 6-go Rozdziału 5-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Czynności Pana Rsabhadevy."