Rozdział ten opisuje nieskazitelny charakter króla Nabhi, najstarszego syna Agnidhry. Pragnąc synów, Maharaja Nabhi podjął srogie wyrzeczenia i pokuty, spełnił wiele ofiar razem ze swą żoną i oddawał cześć Panu Visnu, panu wszystkich ofiar. Będąc bardzo łaskawym dla Swoich bhaktów, Najwyższa Osoba Boga był bardzo zadowolony z wyrzeczeń Maharajy Nabhi. Osobiście pojawił się przed królem w Swojej czteroramiennej postaci, a kapłani, którzy spełniali ofiary, zaczęli ofiarowywać Mu modlitwy. Modlili się o syna takiego, jak Pan i Pan Visnu zgodził się narodzić w łonie Merudevi, żony króla Nabhi i inkarnował jako król Rsabhadeva.
(1) ofiarowywanie drogich
przedmiotów lub pożywienia,
(2) działanie zgodnie z miejscem
(3) działanie zgodnie z czasem,
(4) ofiarowywanie hymnów,
(5) korzystanie z kapłana,
(6) ofiarowywanie prezentów kapłanom i
(7) przestrzeganie zasad regulujących.
Jednakże nie zawsze poprzez te parafernalia można osiągnąć Najwyższego Pana. Niemniej jednak Najwyższy Pan jest czuły dla Swojego bhakty. Kiedy więc Maharaja Nabhi, który był bhaktą, oddawał cześć i składał modlitwy Panu z wielką wiarą i czystym, nieskażonym umysłem, formalnie spełniając ofiarę z kategorii pravargya, wtedy łaskawy Najwyższa Osoba Boga, z powodu uczucia dla Swoich bhaktów, pojawił się przed nim w Swej niezwyciężonej i czarującej czterorękiej formie. W ten sposób, spełniając pragnienia Swojego bhakty, Najwyższa Osoba Boga zamanifestował się swemu bhakcie w Swym pięknym ciele.
05.03.02 Znaczenie: W Bhagavad-gicie jest jasno powiedziane:
bhaktya mam abhijanati yavan
yaś casmi tattvatah
tato mam tattvato jnatva
viśate tad-anantaram
"Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, można wejść do królestwa Boga." (Bg.18.55)
Jedynie poprzez służbę oddania, a nie w żaden inny sposób, można zrozumieć i zobaczyć Najwyższą Osobę Boga. Należy zauważyć, ze chociaż Maharaja Nabhi spełniał przypisane obowiązki i ofiary, Pan nie przyszedł do niego z powodu ofiar, lecz z powodu jego służby oddania. To właśnie było przyczyną, dla której Pan pojawił się przed nim w Swoich pięknych cechach cielesnych. Jak zostało powiedziane w Brahma-samhicie (5.30), Najwyższy Pan jest bardzo piękny w Swojej oryginalnej naturze. Venum kvanantam aravinda-dalayataksam barhavatamsam asitambuda-sundarangam: Najwyższa Osoba Boga, mimo iż jest czarnawy, jest bardzo, bardzo piękny.
05.03.03 Znaczenie: Werset ten wyraźnie mówi, że Najwyższa Osoba Boga nie pojawił się jak zwykła ludzka istota. Pojawił się On przed królem Nabhi i jego towarzyszami jako najlepsza ze wszystkich osobistości (Purusottama). Vedy mówią: Nityo nityanam cetanaś cetananam. Najwyższa Osoba Boga jest również żywą istotą. Lecz jest On najwyższą żywą istotą. W Bhagavad-gicie (7.7), Pan Krsna osobiście mówi, mattah parataram nanyat kincid asti dhananjaya: "O zdobywco bogactw [Arjuno], nie ma prawdy wyższej ode Mnie." Nie ma nikogo, kto byłby bardziej atrakcyjny czy bardziej autorytatywny niż Pan Krsna. Jest to główna z różnic pomiędzy Bogiem a zwykłą żywą istotą. Zgodnie z tym opisem transcendentalnego ciała Pana Visnu, bardzo łatwo rozróżnić Pana od innych żywych istot. A zatem Maharaja Nabhi, jego kapłani i towarzysze złożyli przed Panem pokłony i zaczęli ofiarowywać Mu różne przedmioty kultu. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie (6.22), yam labdhva caparam labham manyate nadhikam tatah: "Kto to osiągnął, uważa, że nie ma większej zdobyczy ponad to." Kiedy ktoś realizuje Boga i widzi Go twarzą w twarz, z pewnością myśli, że osiągnął najlepszą ze wszystkich rzeczy. Raso 'py asya param drstva nivartate: kiedy ktoś doświadcza wyższego smaku, posiada wtedy skupioną świadomość. A kto ujrzał Najwyższą Osobę Boga, ten traci pociąg do każdej materialnej rzeczy. Osoba taka jest wtedy stała w oddawaniu czci Najwyższej Osobie Boga.
05.03.04-05 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga nie ma nic wspólnego z materialną percepcją. Nawet impersonalista Śankaracarya mówi, narayanah paro 'vyaktat: "Narayana, Najwyższa Osoba Boga, znajduje się ponad materialną koncepcją." Nie możemy wymyślać sobie formy i atrybutów Najwyższej Osoby Boga. Musimy po prostu przyjąć opis formy i czynności Pana podany w literaturze wedyjskiej. Jak zostało powiedziane w Brahma-samhicie (5.29):
cintamani-prakara-sadmasu kalpa-vrksa-
laksavrtesu surabhir abhipalayantam
laksmi-sahasra-śata-sambhrama-sevyamanam
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Wielbię Govindę, odwiecznego Pana, pierwszego stwórcę, który pasie krowy i spełnia wszelkie pragnienia. Mieszka On w siedzibie zbudowanej z duchowych klejnotów i otoczonej milionami drzew pragnień. Z wielkim szacunkiem i uczuciem służą Mu setki i tysiące bogiń szczęścia." Możemy mieć pewne pojecie o Absolutnej Prawdzie, Jego formie, atrybutach po prostu czytając opisy literatury wedyjskiej i autorytatywne wypowiedzi wzniosłych osobistości, takich jak Brahma, Narada, Śukadeva Gosvami i inni. Śrila Rupa Gosvami mówi, atah śri-krsna-namadi na bhaved grahyam indriyaih: "Nie możemy pojąć imienia, formy i cech Śri Krsny naszymi materialnymi zmysłami." Z tego powodu, innymi imionami Pana są adhoksaja i aprakrta, które wskazują na to, że znajduje się On poza materialnymi zmysłami. Z powodu bezprzyczynowej łaski dla Swoich bhaktów, Pan pojawił się przed Maharajem Nabhi. Podobnie, kiedy pełnimy służbę oddania dla Pana, Pan objawia się nam. Sevonmukhe hi jihvadau svayam eva sphuraty adah. Jest to jedyny sposób na zrozumienie Najwyższej Osoby Boga. Bhagavad-gita potwierdza to, bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah: Najwyższą Osobę Boga można zrozumieć poprzez służbę oddania. Nie ma innego sposobu. Musimy słuchać od autorytetów i z śastr i w świetle ich wypowiedzi przyjmować Najwyższego Pana. Nie możemy wyobrazić sobie czy wymyślić formy i atrybutów Pana.
05.03.06 Znaczenie: Dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga nie jest konieczne wielkie bogactwo czy wykształcenie. Jeżeli ktoś w pełni pogrążony jest w miłości i ekstazie, może ofiarować jedynie kwiat i trochę wody. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie, patram puspam phalam toyam yo me bhaktya prayacchati: " Jeżeli ktoś z miłością i oddaniem ofiarowuje Mi liść, kwiat, owoc czy wodę przyjmę to." (Bg. 9.26)
Jedynie przez służbę oddania można zadowolić Najwyższego Pana. Dlatego zostało tutaj powiedziane, że Pan z pewnością usatysfakcjonowany jest przez służbę oddania i nic innego. Cytując Gautamiya-tantrę, Hari-bhakti-vilasa mówi:
tulasi-dala-matrena jalasya
culukena va
vikrinite svam atmanam
bhaktebhyo bhakta-vatsalah
"Śri Krsna, który żywi głębokie uczucie dla Swoich bhaktów, zaprzedaje się bhakcie, który ofiarowuje Mu jedynie liść tulasi i trochę wody." Najwyższy Pan jest bezprzyczynowo łaskawy dla Swojego bhakty, do tego stopnia, że nawet największy biedak może ofiarować Mu z oddaniem trochę wody i kwiat i w ten sposób Go zadowolić. Spowodowane jest to Jego pełnym uczuć postępowaniem ze Swoimi bhaktami.
05.03.07 Znaczenie: Śrila Rupa Gosvami mówi, że jeżeli ofiaruje się komuś różnorodne pożywienie, a osoba ta nie ma apetytu, to ofiara ta nie ma wartości. Na wielką ceremonię ofiarną można zgromadzić wiele przedmiotów dla sprawienia przyjemności Najwyższej Osobie Boga, ale jeżeli nie ma oddania, przywiązania czy miłości dla Pana przygotowania te są bezużyteczne. Pan jest kompletny w Sobie i nie potrzebuje od nas niczego. Jednakże, jeżeli ofiarujemy Mu trochę wody, kwiat i liść tulasi, On przyjmie to. Głównym sposobem na zadowolenie Najwyższej Osoby Boga jest bhakti, służba oddania. Nie jest to kwestią przygotowania olbrzymich ofiar. Kapłani napełnili się żalem myśląc, że nie znajdowali się na ścieżce służby oddania i ich ofiara nie zadowoliła Pana.
05.03.08 Znaczenie: Najwyższy Pan, będąc samowystarczalnym, nie potrzebuje olbrzymich ofiar. Czynności karmiczne dla osiągnięcia bogatszego życia są dla tych, którzy pragną takiego materialnego bogactwa dla swojej własnej korzyści. Yajnarthat karmano 'nyatra loko 'yam karma-bandhanah: jeżeli nie działamy dla zadowolenia Najwyższego Pana, angażujemy się wtedy w czynności mayi. Możemy skonstruować wspaniałą świątynię i wydać tysiące dolarów, ale Pan nie potrzebuje takiej świątyni. Pan posiada wiele milionów świątyń na Swoją rezydencję, nie potrzebuje naszego wysiłku. Nie potrzebuje wcale przepychu. Takie zajęcia są dla naszej korzyści. Jeżeli wydamy pieniądze na zbudowanie wspaniałej świątyni, uwolnimy się wtedy od reakcji za nasze wysiłki. Jest to dla naszego dobra. Co więcej, jeżeli próbujemy uczynić coś dobrego dla Naszego Pana, jest wtedy On z nas zadowolony i obdarza nas Swoim błogosławieństwem. Podsumowując, wspaniałe aranżacje nie są czynione przez wzgląd na Pana, lecz przez wzgląd na nas. Jeżeli w jakiś sposób otrzymamy błogosławieństwa Pana, nasza świadomość oczyści się i będziemy w stanie powrócić do domu, z powrotem do Boga.
05.03.09 Znaczenie: Pan Visnu był osobiście obecny na arenie ofiarnej, ale nie znaczy to, że przyszedł tam przez wzgląd na Swoją własną korzyść. Podobnie, arca-vigraha, Bóstwo w świątyni, obecne jest z tego samego względu. Z powodu Swojej bezprzyczynowej łaski, Najwyższa Osoba Boga pojawia się przed nami, abyśmy mogli go zobaczyć. Ponieważ nie mamy transcendentalnej wizji, nie możemy zobaczyć transcendentalnej sac-cid-ananda-vigraha Pana. Dlatego z powodu Swojej bezprzyczynowej łaski przychodzi On w takiej formie, jaką możemy zobaczyć. Jesteśmy w stanie zobaczyć jedynie materialne rzeczy, takie jak kamień czy drewno i dlatego przyjmuje On formę z kamienia i drewna i tak przyjmuje od nas służbę w świątyni. Jest to przejaw bezprzyczynowej łaski Pana. Mimo iż nie interesują Go takie rzeczy, aby przyjąć od nas miłosną służbę, zgadza się działać tak, jak działa. Ponieważ jesteśmy całkowicie w ignorancji, nie jesteśmy w stanie ofiarować Panu odpowiednich parafernalii kultu. To z powodu Swojej bezprzyczynowej łaski, Pan pojawił się na arenie ofiarnej Maharajy Nabhi.
05.03.10 Znaczenie: Nija-purusa-iksana-visaya. W Bhagavad-gicie (9.29) Krsna mówi, samo 'ham sarva-bhutesu: "Nie ma we Mnie nienawiści do nikogo ani też nie jestem stronniczy w stosunku do nikogo, Wszystkich traktuję na równi. Lecz jeśli ktoś w oddaniu pełni służbę dla Mnie, ten jest Mi przyjacielem, jest we Mnie i Ja również jestem jego przyjacielem."
Najwyższa Osoba Boga traktuje wszystkich na równi w tym sensie, że nie ma On ani wrogów, ani przyjaciół. Wszyscy odbierają reakcje karmiczne swego własnego działania, a Pan będąc w sercu każdego, obserwuje i daje wszystkim upragniony rezultat. Jednakże, tak jak bhaktowie zawsze pragną, aby Pan był zadowolony pod każdym względem, podobnie Najwyższy Pan bardzo pragnie objawić się Swoim bhaktom. Śri Krsna mówi w Bhagavad-gicie (4.8):
paritranaya sadhunam vinaśaya
ca duskrtam
dharma-samsthapanarthaya
sambhavami yuge yuge
"Po to, aby wyzwolić pobożnych i unicestwić niegodziwców, jak również dla odnowienia zasad religii, Ja Sam przychodzę w każdym milenium."
Zatem Krsna pojawia się dla wyzwolenia i zadowolenia Swoich bhaktów. W rzeczywistości nie przychodzi On jedynie po to, aby zabić demony, gdyż może tego dokonać za pośrednictwem upełnomocnionych osób. Pan Visnu pojawił się na arenie ofiarnej Maharajy Nabhi jedynie w tym celu, aby sprawić przyjemność królowi i jego asystentom. W innym wypadku nie miał powodu, aby się tam pojawić.
05.03.11 Znaczenie: Kapłani na arenie ofiarnej Maharajy Nabhi docenili osobistą obecność Najwyższego Pana Visnu i byli bardzo za to wdzięczni. Pan rzadko pojawia się nawet przed wielkimi świętymi osobami, które całkowicie wyzbyły się przywiązania do tego materialnego świata i których serca są czyste dzięki nieustannemu intonowaniu o chwałach Pana. Tacy ludzie czerpią przyjemność z intonowania transcendentalnych cech Pana. W rzeczywistości, osobista obecność Pana wcale nie jest wymagana. Kapłani zwrócili uwagę na to, że Pan rzadko obdarza Swoją osobistą obecnością nawet tak wzniosłych mędrców, ale dla nich był tak łaskawy, że pojawił się przed nimi osobiście. Dlatego kapłani czuli się bardzo zobowiązani.
05.03.12 Znaczenie: Prawdziwym sukcesem w życiu jest ante narayana-smrti – pamiętanie w chwili śmierci o świętym imieniu, cechach, czynnościach i formie Pana. Mimo iż możemy pełnić w świątyni służbę oddania dla Pana, materialne warunki są tak trudne i nieuniknione, że możemy zapomnieć o panu w chwili śmierci z powodu choroby czy zakłócenia umysłu. Dlatego powinniśmy modlić się do Pana o niezawodną możliwość pamiętania o Jego lotosowych stopach w chwili śmierci, kiedy będziemy w takim niebezpiecznym położeniu. Można przeczytać o tym w Śrimad-Bhagavatam (6.2.9-10 i 14-15).
05.03.13 Znaczenie: Kapłani byli lekko zdziwieni, że Maharaja Nabhi spełnia wielką ofiarę jedynie po to, aby poprosić Pana o błogosławieństwo otrzymania syna. Pan mógł obdarzyć go promocją na planety niebiańskie czy na planety Vaikuntha. Śri Caitanya Mahaprabhu nauczał nas, w jaki sposób zbliżyć się do Najwyższego Pana i prosić Go o najwyższe błogosławieństwo. Powiedział: na dhanam na janam na sundarim, kavitam va jagad-iśa kamaye. Nie pragnę prosić Pana o nic, co materialne. Materialne bogactwo znaczy: majątek, miła rodzina, dobra żona i wielu zwolenników, ale inteligentny bhakta nie prosi Pana o nic materialnego. Jego jedyną modlitwą jest: mama janmani janmaniśvare bhavatad bhaktir ahaituki tvayi. Zawsze pragnie spełniać miłosną służbę dla Pana. Nie pragnie on wzniesienia na planety niebiańskie ani mukti, wyzwolenia z materialnej niewoli. Gdyby tak nie było, Śri Caitanya Mahaprabhu nie powiedziałby: mama janmani janmani. Dla bhakty nie ma znaczenia, czy musi rodzic się życie po życiu, jeżeli pozostaje bhaktą. W rzeczywistości wieczna wolność oznacza powrót do domu, z powrotem do Boga. Bhakta nie dba o żadne materialne rzeczy. Mimo iż Maharaja Nabhi chciał mieć syna takiego jak Visnu, to pragnienie posiadania syna podobnego Bogu jest również formą zadowalania zmysłów. Jedynym pragnieniem czystego bhakty jest pełnienie miłosnej służby dla Pana.
05.03.14 Znaczenie: Maharaja Nabhi skłonny był spełnić wielkie ofiary dla spłodzenia syna. Syn mógłby być tak dobry jak Najwyższa Osoba Boga, ale takie materialne pragnienie – czy jest ono wielkie, czy mało znaczące – powstaje pod wpływem mayi. Bhakta nie pragnie niczego dla zadowalania zmysłów. Zatem oddanie jest opisane jako wolność od materialnych pragnień (anyabhilasita-śunya). Wszyscy podlegają wpływowi mayi i wszyscy skrępowani są wszelkiego typu materialnymi pragnieniami. Maharaja Nabhi nie stanowił wyjątku. Wolność od wpływu mayi możliwa jest dla tego, kto pełni służbę dla wielkich bhaktów (mahac-carana-seva). Kto nie oddaje czci lotosowym stopom wielkiego bhakty, nie będzie mógł uwolnić się od wpływu mayi. Śrila Narottama dasa Thakura dlatego mówi, chadiya vaisnava-seva nistara payeche keba: "Któż uwolni się ze szponów mayi, nie służąc lotosowym stopom Vaisnavy? " Maya jest aparajita i wpływ jej jest również aparajita. Jest to powiedziane w Bhagavad-gicie (7.4):
daivi hy esa gunamayi mama
maya duratyaya
"Trudno pokonać tę Moja boską, składającą się z trzech sił materialnej natury, energię."
Jedynie bhakta może pokonać potężny wpływ mayi. To nie był błąd ze strony Maharajy Nabhi, że pragnął syna. Chciał mieć syna takiego jak Najwyższa Osoba Boga, który jest najlepszym ze wszystkich synów. Dzięki towarzystwu bhakty Pana, traci się pragnienie posiadania materialnych bogactw. Jest to potwierdzone w Caitanya-caritamrta (Madhya 22.54):
"sadhu-sanga", sadhu-sanga" -- sarva-śastre kaya
lava-matra sadhu-sange sarva-siddhi haya
i Madhya 22.51:
mahat-krpa vina kona karme 'bhakti' naya
krsna-bhakti dure rahu, samsara nahe ksaya
Jeżeli ktoś poważnie pragnie wyzwolenia się spod wpływu mayi i powrotu do domu, z powrotem do Boga, powinien przebywać w towarzystwie sadhu (bhakty). Taki jest werdykt wszystkich pism świętych. Dzięki krótkiemu obcowaniu z bhaktą, można wyzwolić się ze szponów mayi. Wyzwolenie można uzyskać jedynie dzięki łasce czystego bhakty, a nie w żaden inny sposób. Niewątpliwie, rzeczą niezbędną do osiągnięcia miłosnej służby dla Pana jest kontakt z czystym bhaktą. Nie można wyzwolić się ze szponów mayi bez sadhu-sangi, błogosławieństwa wielkiego bhakty. W Śrimad-Bhagavatam (7.5.32) Prahlada Maharaja mówi:
naisam matis tavad urukramanghrim
sprśaty anarthapagamo yad arthah
mahiyasam pada-rajo-'bhisekam
niskincananam na vrnita yavat
Nie można stać się czystym bhaktą Pana, nie posypując swojej głowy pyłem wielkiego bhakty (pada-rajo-'bhisekam). Czysty bhakta jest niskincana: nie ma materialnych pragnień, aby cieszyć się tym materialnym światem. Należy przyjąć schronienie takiego bhakty, aby osiągnąć jego cechy. Czysty bhakta zawsze wolny jest od szponów mayi i jej wpływy.
05.03.15 Znaczenie: Kapłani z pewnością byli nieszczęśliwi, że z tak mało znaczącego powodu przywołali Najwyższego Pana z Vaikunthy. Czysty bhakta nigdy niepotrzebnie nie pragnie zobaczyć Pana. Pan spełnia różnorodne czynności, a czysty bhakta nie pragnie zobaczyć Pana z powodu kaprysu dla swojego własnego zadowalania zmysłów. Czysty bhakta po prostu polega na łasce Pana, a kiedy Pan jest zadowolony, może on Go wtedy widzieć twarzą w twarz. Pana nie oglądają nawet półbogowie, tacy jak Pan Brahma i Pan Śiva. Poprzez wezwanie Najwyższego Pana, kapłani Maharajy Nabhi udowodnili, że są nieinteligentni. Niemniej jednak Pan przyszedł z powodu Swojej bezprzyczynowej łaski. Dlatego wszyscy pragnęli, aby Pan im wybaczył.
Autorytety nie aprobują oddawania czci Najwyższemu Panu dla materialnego zysku. Jak zostało powiedziane w Bhagavad-gicie (7.16):
catur-vidha bhajante mam
janah sukrtino 'rjuna
arto jijnasur artharthi jnani
ca bharatarsabha
"O najlepszy spośród Bharatów [Arjuno], cztery rodzaje pobożnych ludzi podejmuje służbę oddania dla Mnie: strapieni, pragnący bogactw, ciekawi i ci, którzy poszukują wiedzy o Absolucie."
Rozpoczęciem bhakti jest stan, w którym ktoś jest strapiony, potrzebuje pieniędzy albo pragnie zrozumieć Absolutną Prawdę. Niemniej jednak ludzie, którzy w ten sposób zbliżają się do Najwyższego Pana, nie są rzeczywistymi bhaktami. Ponieważ zadają pytania dotyczące Absolutnej Prawdy, Najwyższej Osoby Boga, są oni określani mianem pobożnych (sukrtinah). Nie posiadając wiedzy na temat różnorodnych czynności i zajęć Pana, ludzie tacy niepokoją Pana, prosząc Go, materialne korzyści. Jednak, mimo iż tacy żebracy niepokoją Go, spełnia On ich pragnienia. Czysty bhakta jest anyabhilasita-śunya; w oddaniu czci Panu nie kieruje się żadną motywacją. Nie działa on pod wpływem mayi w formie karmy czy jnany. Czysty bhakta zawsze gotowy jest wypełniać polecenia Pana nie biorąc pod uwagę osobistych względów. Rtvijah, kapłani spełniający ofiarę, znali bardzo dobrze różnicę pomiędzy karmą i bhakti i z tego powodu uważali, że znajdują się pod wpływem karmy, czynności karmicznych. Dlatego prosili Pana o wybaczenie. Wiedzieli, że zaprosili Pana z błahego powodu.
05.03.17 Znaczenie: Słowo avitatha-girbhih oznacza "ci, których wypowiedziane wibracje nie mogą być unieważnione". Bramini (dvija, podwójnie narodzeni), dzięki regulującym zasadom śastr, mają możliwość osiągnięcia takiej mocy, jaką posiada Najwyższy Pan. To, co mówi bramin, nie może być w żadnych okolicznościach podważane. Według nakazów wedyjskich, bramini są ustami Najwyższej Osoby Boga. Dlatego też we wszystkich rytuałach ofiarowuje się pożywienie braminom (brahmana-bhojana), ponieważ kiedy bramini jedzą, uważa się, że to Najwyższy Pan osobiście je. Podobnie, nie można zmienić niczego, co powie bramin. Musi się to spełnić. Uczeni mędrcy, którzy obecni byli na ofierze Maharajy Nabhi, byli nie tylko braminami, ale posiadali takie kwalifikacje, że podobni byli devom, półbogom, czy Samemu Bogu. Gdyby tak nie było, jak mogliby zaprosić Pana Visnu do przyjścia na arenę ofiarną? Bóg jest jeden i nie należy do tej czy innej religii. W Kali-yudze różne sekty religijne uważają, że ich Bóg różni się od Boga innych, ale nie jest to możliwe. Bóg jest jeden i jest on oceniany odpowiednio do różnych punktów widzenia. W wersecie tym słowo kaivalyat oznacza, że bóg nie ma rywala. Jest tylko jeden Bóg. W Śvetaśvatara Upanisad (6.8) powiedziane jest, na tat-samaś cabhyadhikaś ca drśyate; "Nikt nie jest Mu równy ani większy od Niego." Taka jest definicja Boga.
05.03.18 Znaczenie: Jest to przykład wszechpotęgi Najwyższej Osoby Boga. Mimo iż jest On jednym bez wtórego, rozszerza się poprzez svamśa, Swą osobistą ekspansję, a czasami poprzez vibhinnamśa, Swoją oddzieloną ekspansję. Tutaj Pan Visnu zgodził się przysłać Swoją osobistą ekspansję jako syna Merudevi, żony Maharajy Nabhi, syna Agnidhry. Rtvijah, kapłani, wiedzieli, że Bóg jest jeden, jednak modlili się, aby Najwyższy Pan został synem Maharajy Nabhi, żeby świat w ten sposób wiedział, że Prawda Absolutna, Najwyższa Osoba Boga, jest jednym bez wtórego. Kiedy inkarnuje On, rozszerza się w różne moce.
05.03.19 Znaczenie: Według nakazów wedyjskich, ofiary należy spełniać w towarzystwie swojej żony. Sapatniko dharmam acaret: rytuały religijne należy wykonywać ze swoja żoną, dlatego, kiedy Maharaja Nabhi spełniał tę wielką ofiarę, jego żona znajdowała się u jego boku.
05.03.20 Znaczenie: Kiedy Najwyższy Pan pojawia się lub schodzi jako inkarnacja do tego materialnego świata, nie przyjmuje On ciała zbudowanego z trzech sił materialnej natury (sattva-guny, rajo-guny i tamo-guny). Filozofowie Mayavadi mówią, że bezosobowy Bóg przychodzi do tego materialnego świata, przyjmując ciało w sattva-gunie. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, że słowo śukla oznacza "składający się z śuddha-sattvy". Pan Visnu pojawia się w Swojej śuddha-sattva formie. Śuddha-sattva odnosi się do sattva-guny, która nigdy nie jest zanieczyszczona. W tym materialnym świecie nawet siła dobroci (sattva-guna) zanieczyszczona jest śladami rajo-guny i tamo-guny. Kiedy sattva-guna nigdy nie jest zanieczyszczona przez rajo-gunę i tamo-gunę, nazywana jest wtedy śuddha-sattvą. Sattvam viśuddham vasudeva-śabditam (Bhag. 4.3.23) Jest to platforma vasudeva, na której można doświadczyć Najwyższą Osobę Boga Vasudevę. W Bhagavad-gicie (4.7) Śri Krsna mówi:
yada yada hi dharmasya
glanir bhavati bharata
abhyutthanam adharmasya
tadatmanam srjamy aham
"Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy zstępuję osobiście."
W przeciwieństwie do zwykłych żywych istot, siły natury materialnej nie zmuszają Najwyższego Pana do pojawiania się. Pojawia się On dharman darśayitu-kama – by pokazać, w jaki sposób ludzka istota powinna spełniać swe funkcje. Słowo dharma przeznaczone jest dla ludzkich istot i nigdy nie jest używane w odniesieniu do istot niższych od ludzi, takich jak zwierzęta. Na nieszczęście, nie poddając się kierownictwu Najwyższego Pana, czasami ludzie wymyślają jakiś proces dharmy. W rzeczywistości człowiek nie może stworzyć dharmy. Dharmam tu saksad bhagavat-pranitam. (Bhag. 6.3.19) Dharmę ustanawia Najwyższy Pan, podobnie jak prawo ustanawiane jest przez władze państwowe. Dharma stworzona przez człowieka nie ma znaczenia. Śrimad-Bhagavatam określa dharmę stworzoną przez człowieka słowem kaitava-dharma, oszukańcza religia. Najwyższy Pan przysyła avatarę (inkarnację), aby nauczać ludzkie społeczeństwo właściwego sposobu wypełniania zasad religijnych. Takie zasady religijne są bhakti-margą. Najwyższy Pan osobiście mówi w Bhagavad-gicie: sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja. Syn Maharajy Nabhi, Rsabhadeva, pojawił się na Ziemi, aby nauczać zasad religijnych. Wyjaśnione to będzie w Piątym Rozdziale tego Piątego Canto.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 3-go Rozdziału 5-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Pojawienie się Rsabhadevy w łonie Merudevi, żony króla
Nabhi."