Rozdział 26 opisuje, w jaki sposób grzeszny człowiek udaje się do różnych piekieł, gdzie asystenci Yamarajy karzą go na różne sposoby. Jak oznajmia Bhagavad-gita (3.27):
prakrteh kriyamanani gunaih
karmani sarvaśah
ahankara-vimudhatma kartaham
iti manyate
"Zdezorientowana dusza, znajdując się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury." Głupiec sądzi, że nie podlega żadnym prawom. Uważa, że nie ma Boga ani regulujących zasad, że może robić, cokolwiek mu się podoba. Wskutek tego angażuje się w różne grzeszne czyny i w rezultacie życie po życiu umieszczany jest w różnych piekielnych warunkach, aby odebrać karę wymierzoną przez prawa natury. Podstawową przyczyną tego cierpienia jest to, że niemądrze uważa się za niezależnego, chociaż podlega ścisłej kontroli praw natury. Prawa te działają z powodu wpływu trzech sił natury i wskutek tego każda istota ludzka również działa pod wpływem trzech różnych typów oddziaływań. Odpowiednio do tego, w jaki sposób postępuje, cierpi różne reakcje w tym albo w przyszłym życiu. Osoby religijne postępują odmiennie niż ateiści i dlatego cierpią inne reakcje.
Śukadeva Gosvami opisuje 28 następujących piekieł:
1. Tamisra,
2. Andhatamisra,
3. Raurava,
4. Maharaurava,
5. Kumbhipaka,
6. Kalasutra,
7. Asi-patravana,
8. Sukaramukha,
9. Andhakupa,
10. Krmibhojana,
11. Sandamśa,
12. Taptasurmi,
13. Vajrakantaka-śalmali,
14. Vaitarani,
15. Puyoda,
16. Pranarodha,
17. Viśasana,
18. Lalabhaksa,
19. Sarameyadana,
20. Avici,
21. Ayahpana,
22. Ksarakardama,
23. Raksogana-bhojana,
24. Śulaprota,
25. Dandaśuka,
26. Avata-nirodhana,
27. Paryavartana i
28. Sucimukha.
Osoba, która kradnie cudze pieniądze, żonę czy posiadłości, umieszczana jest w piekle znanym jako Tamisra. Mężczyzna, który oszukuje kogoś i oddaje się przyjemnościom z jego żoną, umieszczany jest w niezwykle piekielnych warunkach znanych jako Andhatamisra. Głupiec zaabsorbowany cielesną koncepcją życia, który w oparciu o tę zasadę utrzymuje siebie czy swoją żonę i dzieci poprzez praktykowanie gwałtu przeciwko innym żywym istotom, umieszczany jest w piekle znanym jako Raurava. Zwierzęta, które zabił, rodzą się jako stworzenia zwane ruru i sprawiają mu wielkie cierpienia. Tych, którzy zabijają różne zwierzęta i ptaki, a następnie je gotują, wysłannicy Yamarajy umieszczają w piekle znanym jako Kumbhipaka, gdzie gotowani są w oliwie. Osoba, która zabiła bramina, umieszczana jest w piekle znanym jako Kalasutra, gdzie ziemia – całkowicie płaska i zrobiona z miedzi – jest gorąca jak piec. Zabójca bramina parzy się na tej ziemi przez wiele lat. Ten, kto nie przestrzega żadnych zaleceń pism świętych, ale który wszystko robi kapryśnie albo podąża za przykładem jakiegoś łotra, umieszczany jest w piekle znanym jako Asi-patravana. Urzędnika rządowego, który nie jest zbyt sprawiedliwy, albo który karze niewinną osobę, asystenci Yamarajy zabierają do piekła znanego jako Sukaramukha, gdzie jest on bezlitośnie biczowany.
Bóg stworzył istotę ludzką z zaawansowaną świadomością. Dlatego może ona czuć cierpienia i szczęście innych żywych istot. Jednakże istota ludzka, która pozbawiona jest tej świadomości, ma skłonność do sprawiania cierpienia innym żywym istotom. Asystenci Yamarajy umieszczają taką osobę w piekle znanym jako Andhakupa, gdzie otrzymuje ona odpowiednią karę od swych ofiar. Każda osoba, która nie przyjmie odpowiednio ani nie nakarmi gościa, ale która posila się sama, umieszczana jest w piekle znanym jako Krmibhojana. Tam bezustannie kąsają ją niezliczone robaki i insekty.
Złodziej umieszczany jest w piekle zwanym Sandamśa. Osoba, która ma seksualny związek z kobietą, z którą nie powinna go mieć, umieszczana jest w piekle znanym jako Taptasurmi. Osoba, która nawiązuje związek seksualny ze zwierzętami, umieszczana jest w piekle znanym jako Vajrakantaka-śalamali. Osoba narodzona w rodzinie wysoko postawionej albo arystokratycznej, ale która nie działa odpowiednio, umieszczana jest w piekielnym rowie przepełnionym krwią, ropą i uryną, zwanym rzeką Vaitarani. Ten, kto żyje jak zwierzę, umieszczany jest w piekle zwanym Puyoda. Osoba, która bez pozwolenia niemiłosiernie zabija zwierzęta leśne, umieszczana jest w piekle zwanym Pranarodha. Ta, która zabija zwierzęta pod pretekstem ofiar religijnych, umieszczana jest w piekle zwanym Viśasana. Mężczyzna, który zmusza swą żonę do wypicia swej spermy, umieszczany jest w piekle zwanym Lalabhaksa. Podpalacz albo ten, kto podaje komuś truciznę, aby go zabić, umieszczany jest w piekle zwanym Sarameyadana. Człowiek, który zarabia na swe utrzymanie poprzez występowanie jako fałszywy świadek, umieszczany jest w piekle zwanym Avici.
Osoba nałogowo pijąca wino umieszczana jest w piekle zwanym Ayahpana. Osoba gwałcąca etykietę poprzez nieokazywanie właściwego szacunku starszym, posyłana jest do piekła zwanego Ksarakardama. Ten, kto poświęca istoty ludzkie Bhairavie, umieszczany jest w piekle, zwanym Raksogana-bhojana. Osoba, która zabija domowe zwierzęta, zsyłana jest do piekła zwanego Śulaprota. Ten, kto sprawia kłopoty innym, umieszczany jest w piekle zwanym Dandaśuka. Ten, kto więzi żywą istotę w jaskini, umieszczany jest w piekle zwanym Avata-nirodhana. Osoba, która bez powodu złości się na gościa w swym domu, umieszczana jest w piekle zwanym Paryavartana. Osoba oszalała na skutek posiadania bogactw i wskutek tego głęboko zaabsorbowana myślami, w jaki sposób gromadzić pieniądze, umieszczana jest w piekle zwanym Sucimukha.
Po opisaniu tych piekielnych planet, Śukadeva Gosvami opisuje, w jaki sposób pobożne osoby wznoszą się na wyższy system planetarny, gdzie żyją półbogowie i w jaki sposób powracają z powrotem na Ziemię, gdzie kończą rezultaty ich pobożnych czynności. W końcu opisuje kosmiczną formę Pana i chwały czynności Pana.
05.26.01 Znaczenie: Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura wyjaśnia, że różne planety piekielne w tym wszechświecie umieszczone są nieco powyżej Oceanu Garbhodaka i pozostają tam usytuowane. Rozdział ten opisuje, jak różne grzeszne osoby udają się na te piekielne planety i w jaki sposób są tam karane przez towarzyszy Yamarajy. Różne osobniki, posiadające różne cechy cielesne, odbierają czy cierpią różne reakcje odpowiednio do swych przeszłych czynów.
05.26.05 Znaczenie: Jak wyjaśniono poprzednio, poniżej naszego systemu planetarnego jest 7 niższych systemów planetarnych, z których najniższy zwie się Patalaloka. Poniżej Patalaloki są inne planety, zwane Narakaloka, czyli planety piekielne. Na dnie wszechświata znajduje się Ocean Garbhodaka. A zatem planety piekielne umieszczone są pomiędzy Patalaloką a Oceanem Garbhodaka.
05.26.06 Znaczenie: Yamaraja nie jest postacią fikcyjną czy mitologiczną; ma on swą własną siedzibę, Pitrlokę, na której włada jako król. Agnostycy mogą nie wierzyć w piekło, ale Śukadeva Gosvami potwierdza istnienie planet Naraka, które leżą pomiędzy Oceanem Garbhodaka i Patalaloką. Yamaraja został wyznaczony przez Najwyższą Osobę Boga, aby dbał o to, by istoty ludzkie nie gwałciły jego zasad i przepisów. Jak potwierdza Bhagavad-gita (4.17):
karmano hy api boddhavyam
boddhavyam ca vikarmanah
akarmanaś ca boddhavyam
gahana karmano gatih
"Niełatwo jest zrozumieć zawiłość działania. Należy posiąść właściwą wiedzę o tym, czym jest czyn, co to jest czyn zakazany i czym jest bezczyn." Należy zrozumieć naturę karmy, vikarmy i akarmy i należy działać odpowiednio. Takie jest prawo Najwyższej Osoby Boga. Uwarunkowane dusze które przyszły do tego materialnego świata, aby sprawiać przyjemność zmysłom, mogą oddawać się przyjemnościom zmysłowym według regulujących zasad. Jeśli gwałcą te zasady, podlegają sądowi i karze Yamarajy. Umieszcza on je na planetach piekielnych i odpowiednio karze, aby z powrotem przywieść je do świadomości Krsny. Jednakże z powodu wpływu mayi uwarunkowane dusze pozostają zaślepionymi siłą ignorancji. I tak pomimo ponownych kar Yamarajy, nie opamiętują się, ale kontynuują swe życie w materialnych warunkach, raz po raz popełniając grzeszne czynności
05.26.10 Znaczenie: W Śrimad-Bhagavatam jest powiedziane:
yasyatma-buddhih kunape tri-dhatuke
sva-dhih kalatradisu bhauma-ijya-dhih
yat-tirtha-buddhih salile na karhicij
janesv abhijnesu sa eva go-kharah
"Ten, kto przyjmuje ten cielesny worek wypełniony trzema elementami (żółcią, śluzem i powietrzem) za swą jaźń, kto ma pociąg do intymnego związku ze swą żoną i dziećmi, kto swą ziemię uważa za godną czci, kąpie się w wodach świętych miejsc pielgrzymek, ale nigdy nie korzysta z obecności tych osób, które posiadają prawdziwą wiedzę – nie jest lepszy od osła czy krowy." (Bhag. 10.84.13) Są dwie klasy ludzi zaabsorbowanych materialną koncepcją życia. Człowiek należący do pierwszej z nich z powodu ignorancji uważa swe ciało za jaźń i dlatego z pewnością jest niczym zwierzę (sa eva go-kharah). Jednakże osoba klasy drugiej, nie tylko uważa swe materialne ciało za jaźń, ale również popełnia wszelkiego rodzaju grzechy, aby utrzymać to ciało. Aby zdobyć pieniądze dla swej rodziny i siebie, oszukuje każdego i bez powodu zazdrości innym. Osoba taka wtrącana jest w piekło zwane Raurava. Gdy ktoś po prostu uważa swe ciało za jaźń, tak jak czynią to zwierzęta, nie jest on bardzo grzeszny. Jednakże jeśli ktoś zaczyna popełniać grzechy, aby utrzymać ciało, umieszczany jest w piekle znanym jako Raurava. Taka jest opinia Śrila Viśvanathy Cakravartiego Thakury. Chociaż zwierzęta są z pewnością w cielesnej koncepcji życia, nie popełniają żadnych grzechów, aby utrzymać swe ciała, towarzyszy czy potomstwo. Dlatego zwierzęta nie udają się do piekła. Jednakże, kiedy istota ludzka działa zazdrośnie i oszukuje innych, aby utrzymać swe ciało, zsyłana jest w warunki piekielne.
05.26.11 Znaczenie: Według Śridhary Svamiego, ruru jest znane również jako bhara-śringa (ati-krurasya bhara-śrngakhya-sattvasya apadeśah samjna). Śrila Jiva Gosvami potwierdza to w swojej Sandarbha: ruru-śabdasya svayam muninaiva tika-vidhanal lokesv aprasiddha evayam jantu-viśesah. Chociaż ruru nie są spotykane w tym świecie, śastra potwierdzają ich istnienie.
05.26.12 Znaczenie: Nie usprawiedliwia się zwierzęcej osoby, która żyje jedynie w cielesnej koncepcji życia. Zsyłana jest ona do piekła znanego jako Maharaurava, gdzie atakują ją zwierzęta ruru zwane kravyada.
05.26.15 Znaczenie: W rzeczywistości jest tylko jedna zasada religijna: dharmam tu saksad bhagavat-pranitam. Jedyną zasadą religijną jest przestrzeganie poleceń Najwyższej Osoby Boga. Na nieszczęście, szczególnie w tym wieku Kali, każdy jest ateistą. Ludzie nie wierzą w Boga, nie mówiąc już o przestrzeganiu Jego słów. Słowa nija-veda-patha mogą również znaczyć "zestaw zasad religijnych danej osoby." Poprzednio była tylko jedna veda-patha, czyli zestaw religijnych zasad. Obecnie jest ich wiele. Nie ma znaczenia, jakiego zestawu religijnych zasad ktoś przestrzega: jedyne zalecenie jest takie, że należy ich ściśle przestrzegać. Ateista, czyli nastika, jest to ten, kto nie wierzy w Vedy. Jednakże, nawet jeśli ktoś przyjmuje inny system religijny, to według tego wersetu musi przestrzegać religijnych zasad, które przyjął. Bez względu na to, czy ktoś jest Hindusem, muzułmaninem czy chrześcijaninem, powinien przestrzegać swoich własnych religijnych zasad. Jednakże, jeśli ktoś wymyśla w swym umyśle własną ścieżkę religijną, albo jeśli nie przestrzega żadnych religijnych zasad, karany jest w piekle znanym jako Asi-patravana. Innymi słowy, istota ludzka musi przestrzegać jakichś religijnych zasad. Jeśli nie przestrzega żadnych religijnych zasad, nie jest lepsza od zwierzęcia. Wraz z postępem Kali-yugi ludzie stają się bezbożni i przyjmują tzw. sekularyzm {laicyzacja, lub zeświecczenie}. Nie wiedzą, że oczekuje ich kara w Asi-patravana, jak opisuje to ten werset.
05.26.17 Znaczenie: Z tego wersetu dowiadujemy się, że niższe zwierzęta stworzone przez prawa natury po to, by niepokoić istotę ludzką, nie podlegają karze. Jednakże istota ludzka, mając rozwiniętą świadomość, nie może bezkarnie czynić nic przeciwko zasadom varnaśrama-dharmy. Krsna oznajmia w Bhagavad-gicie (4.13), catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah: "Cztery podziały ludzkiego społeczeństwa zostały stworzone przez Mnie, odpowiednio do trzech sił natury materialnej i przypisanej im pracy." Zatem wszyscy ludzie powinni być podzieleni na cztery klasy: braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów – i powinni działać odpowiednio do przeznaczonych im zasad. Nie mogą odstępować od przypisanych im zasad i przepisów. Jedna z tych zasad mówi, że nigdy nie powinni nękać żadnego zwierzęcia, nawet tych, które niepokoją istoty ludzkie. Chociaż tygrys nie popełnia grzechu, jeśli atakuje inne zwierzę i zjada jego mięso, to jeśli robi to człowiek o rozwiniętej świadomości, musi zostać ukarany. Innymi słowy, istota ludzka, która nie używa swojej rozwiniętej świadomości, ale zamiast tego działa jak zwierzę, z pewnością podlega karze w wielu różnych piekłach.
05.26.18 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita (3.13):
yajna-śistaśinah santo
mucyante sarva-kilbisaih
bhunjate te tv agham papa ya
pacanty atma-karanat
"Wielbiciele Pana uwolnieni są od wszystkich grzechów, albowiem spożywają pokarm wpierw ofiarowany. Inni, którzy przygotowują pożywienie dla zadowalania własnych zmysłów, zaprawdę jedzą tylko grzech." Wszelkie pożywienie otrzymujemy od Najwyższej Osoby Boga. Eko bahunam yo vidadhati kaman: Pan każdemu dostarcza środków, które potrzebne są mu do życia. Dlatego powinniśmy wyrazić Mu podziękowanie za Jego łaskę, spełniając yajne (ofiary). Jest to obowiązkiem każdego. W istocie, jedynym celem życia jest spełnianie yajni. Według Krsny (Bg. 3.9):
yajnarthat karmano 'nyatra
loko 'yam karma-bandhanah
tad-artham karma kaunteya
mukta-sangah samacara
"Praca wykonywana być musi jako ofiara dla Visnu, w przeciwnym razie jest ona przyczyną niewoli w tym materialnym świecie. Dlatego, o synu Kunti, pełń swe obowiązki dla Jego zadowolenia. W ten sposób zawsze pozostaniesz wolnym od przywiązań i niewoli." Jeśli nie spełniamy yajni i nie rozdzielamy prasada dla innych, nasze życie jest potępione. Jeść należy jedynie po spełnieniu yajni i rozdzieleniu prasada pomiędzy wszystkich tych, którzy pozostają na naszym utrzymaniu – dzieci, braminów i starców. Jednakże osoba, która gotuje jedynie dla siebie czy swojej rodziny, jest potępiona razem z każdym, kogo karmi. Po śmierci umieszczana jest w piekle zwanym Krmibhojana.
05.26.20 Znaczenie: Na ogół mężczyzna nie powinien mieć związków seksualnych z żadną inną kobietą poza swoją żoną. Według zasad wedyjskich, żonę innego mężczyzny należy uważać za matkę, a związki seksualne z matką, siostrą są ściśle zakazane. Jeśli ktoś podejmuje niedozwolone życie seksualne z żoną innego mężczyzny, czynność ta uważana jest za taką samą, jak seks z własną matką. Jest to najbardziej grzeszny akt. Taka sama zasada stosuje się również do kobiet. Jeśli kobieta oddaje się przyjemności seksualnej z mężczyzną, który nie jest jej mężem, to akt ten jest równoznaczny ze związkiem seksualnym z jej ojcem czy synem. Niedozwolone życie seksualne jest zawsze zakazane i każdy mężczyzna czy kobieta, którzy podejmują takie życie, karani są w sposób opisany w tym wersecie.
05.26.21 Znaczenie: Pragnienie seksualne jest tak mocne, że czasami mężczyzna podejmuje życie seksualne z krową a kobieta z psem. Tacy mężczyźni i kobiety umieszczani są w piekle zwanym Vajrakantaka-śalmali. Ruch świadomości Krsny zabrania niedozwolonego seksu. Z opisu tych wersetów możemy zrozumieć, jak bardzo grzesznym czynem jest niedozwolony seks. Czasami ludzie nie wierzą w te opisy piekła, ale bez względu na to, czy ktoś wierzy czy nie, wszystko musi odbywać się zgodnie z prawami natury, których nikt nie jest w stanie uniknąć.
05.26.23 Znaczenie: Śrila Narottama dasa Thakura śpiewał,
karma-kanda, jnana-kanda kevala visera banda
' amrta' baliya yeba khaya
nana yoni sada phire,
kadarya bhaksana kare,
tara janma adhah-pate yaya
Mówi on, że osoby które podążają ścieżkami karma-kandy i jnana-kandy (karmicznych czynności i spekulatywnego myślenia), tracą okazję na ludzkie narodziny i ześlizgują się do cyklu narodzin i śmierci Tak więc zawsze istnieje ryzyko, że mogą zostać umieszczone w Puyoda Naraka, piekle zwanym Puyoda, gdzie jest się zmuszonym jeść odchody, urynę, ropę, śluz, ślinę i inne ohydne rzeczy. Znaczące jest to, że werset ten szczególnie mówi o śudrach. Jeśli ktoś rodzi się jako śudra, musi bezustannie powracać do oceanu Puyoda, aby jeść te ohydne rzeczy. Tak więc urodzony śudra powinien zostać braminem; takie jest znaczenie ludzkiego życia. Każdy powinien czynić postęp. Krsna mówi w Bhagavad-gicie (4.13), catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah: " Cztery podziały ludzkiego społeczeństwa zostały stworzone przeze Mnie, odpowiednio do trzech sił natury materialnej i przypisanej im pracy." Nawet jeśli ktoś z powodu swych kwalifikacji jest śudrą, musi starać się ulepszyć swą pozycję i stać się braminem. Nikt nie powinien usiłować powstrzymać osoby, bez względu na to, jaka jest jej pozycja, od wzniesienia się na platformę bramina czy Vaisnavy. W rzeczywistości powinna ona wznieść się na platformę Vaisnavy. Wówczas automatycznie staje się braminem. To możliwe będzie jedynie wtedy, jeśli będzie szerzył się ruch świadomości Krsny, gdyż my usiłujemy wznieść każdego na platformę Vaisnavy. Jak Krsna mówi w Bhagavad-gicie (18.66), sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja: "Porzuć wszelkie inne obowiązki i po prostu podporządkuj się Mnie." Należy porzucić obowiązki śudry, ksatriyi i vaiśyi i przyjąć obowiązki Vaisnavy, które obejmują czynności bramina. Krsna wyjaśnia to w Bhagavad-gicie (9.32):
mam hi partha vyapaśritya ye
'pi syuh papa-yonayah
striyo vaiśyas tatha
śudras te 'pi yanti param gatim
"O
synu Prthy, ci którzy we Mnie przyjmują schronienie, to nawet będąc najniższego
rodu – kobietami, vaiśyami [kupcami]
i śudrami [robotnikami] – najwyższego
dostąpią przeznaczenia." Życie istoty ludzkiej jest szczególnie
przeznaczone do tego, by powróciła ona do domu do Boga. Każdy powinien mieć to
udogodnienie, bez względu na to, czy jest śudrą,
vaiśyą, kobietą czy ksatriyą. Taki jest cel ruchu
świadomości Krsny. Jeśli jednakże ktoś jest usatysfakcjonowany na pozycji śudry i pozostaje na niej, to musi
cierpieć tak, jak opisuje to ten werset: tad
evatibibhatsitam aśnanti.
05.26.24 Znaczenie: Arystokraci w krajach zachodnich, trzymają psy i konie w celu polowania na zwierzęta. Wśród arystokratycznych ludzi Kali-yugi, tak na Zachodzie, jak i na Wschodzie, panuje moda na leśne polowania i niepotrzebne zabijanie zwierząt. Mężczyźni wyższych klas (bramini, ksatriyowie i vaiśyowie) powinni kultywować wiedzę o Brahmanie i również powinni dać śudrom szansę wzniesienia się na tę platformę. Jeśli zamiast tego zajmują się polowaniem, karani są w ten sposób, jak opisuje to ten werset. Nie tylko przeszywani są strzałami przez sługi Yamarajy, ale również umieszczani są w oceanie ropy, uryny i odchodów, który opisany został w wersecie poprzednim.
05.26.25 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (6.41) Krsna mówi, śucinam śrimatam gehe yoga-bhrasto 'bhijayate: "Człowiek rodzi się w szanowanej rodzinie braminów czy rodzinie arystokratycznej dzięki swemu poprzedniemu związkowi z bhakti-yogą." Jeśli ktoś narodził się w takiej pozycji, powinien wykorzystać to do udoskonalenia bhakti-yogi. Jednakże z powodu złego towarzystwa osoba taka często zapomina, że ta prestiżowa pozycja jest darem Najwyższej Osoby Boga, i nadużywa jej, spełniając różnego rodzaju tzw. yajne, takie jak kali-puja czy durga-puja, w których poświęca biedne zwierzęta. Werset ten opisuje, jakiej karze podlega taka osoba. Znaczące w tym wersecie jest słowo dambha-yajnesu. Jeśli ktoś gwałci instrukcje wedyjskie podczas pełnienia yajni i jedynie czyni pokaz ofiary po to, by zabijać zwierzęta, po śmierci podlega karze. W Kalkucie jest wiele rzeźni, gdzie sprzedawane jest mięso zwierząt, które rzekomo zostały złożone w ofierze przed boginią Kali. Śastra mówią, że raz w miesiącu można poświęcić przed boginią Kali małą kozę. Nigdzie nie jest powiedziane, że można utrzymywać rzeźnie pod pretekstem kultu świątynnego i codziennie niepotrzebnie zabijać zwierzęta. Ci, którzy to czynią, otrzymują karę opisaną tutaj.
05.26.26 Znaczenie: Praktyka zmuszania swej żony do picia własnego nasienia jest czarną magią praktykowaną przez niezwykle pożądliwe osoby. Ci, którzy dopuszczają się tego ohydnego czynu, twierdzą, że jeśli żona zmuszona jest pić nasienie swego męża, to jest mu bardzo wierna. Tę czarna magię praktykują na ogół mężczyźni niskiej klasy, ale jeśli robi to mężczyzna urodzony w klasie wyższej, po śmierci umieszczany jest w piekle znanym jako Lalabhaksa. Tam zostaje zanurzony w rzece Śukra-nadi, gdzie zmuszony jest pić spermę.
05.26.27 Znaczenie: W 12 Canto Śrimad-Bhagavatam powiedziane jest, że w tym wieku Kali każdy będzie cierpiał niezwykłe niedole z powodu trzech rodzajów udręk: suszy, głodu i ciężkich podatków rządowych. Ponieważ ludzie są coraz bardziej grzeszni, będzie niedobór deszczu i wskutek tego nie będzie produkowane pożywienie zbożowe. Pod pretekstem usunięcia cierpienia spowodowanego przez wynikły głód, rząd będzie nakładał ciężkie podatki, szczególnie na zamożną społeczność kupiecką. W wersecie tym członkowie takiego rządu opisani są jako dasyu, złodzieje. Ich głównym zajęciem będzie grabienie bogactwa ludzi. Człowiek taki, bez względu na to, czy jest rozbójnikiem czy złodziejem rządowym, w swym następnym życiu zostanie wrzucony do piekła zwanego Sarameyadana, gdzie będzie wielce cierpiał od ukąszeń okrutnych psów.
05.26.29 Znaczenie: Nie powinno się być braminem jedynie z nazwy i angażować się we wszelkiego rodzaju grzeszne czyny, szczególnie picie alkoholu. Bramini, ksatriyowie i vaiśyowie musza zachowywać się odpowiednio do zasad swego porządku. Jeśli upadają do poziomu śudrów, którzy mają zwyczaj pić alkohol, zostaną ukarani w sposób opisany powyżej.
05.26.30 Znaczenie: Nie należy ulegać fałszywej dumie. Powinniśmy oddawać szacunek osobie, która jest bardziej wzniosła niż my, ze względu na narodziny, wykształcenie, zachowanie, kastę czy porządek duchowy. Jeśli ktoś nie okazuje szacunku takim wysoko wyniesionym osobom, ale ulega fałszywej dumie, otrzymuje karę w Ksarakardama.
05.26.35 Znaczenie: Według etykiety wedyjskiej, gospodarz domu powinien być bardzo uprzejmy nawet dla wroga, który go odwiedza, tak aby ten zapomniał, że przybył do domu nieprzyjaciela. Powinniśmy być bardzo grzeczni dla gości, którzy odwiedzają nasz dom. Jeśli gość jest niepożądany, gospodarz domu nie powinien patrzeć na niego mrugającymi oczyma, gdyż gdy tak robi, po śmierci zostanie umieszczony w piekle zwanym Paryavartana, gdzie znienacka będą go napadać i wydłubywać mu oczy okrutne ptaki, takie jak sępy, kruki i czaple.
05.26.36 Znaczenie: Kiedy ktoś posiada więcej bogactwa niż jest to konieczne, z pewnością napawa się dumą. Taka jest sytuacja człowieka we współczesnej cywilizacji. W kulturze wedyjskiej bramini nie posiadają nic, podczas gdy ksatriyowie mają bogactwa, ale jedynie w celu spełniania ofiar i innych szlachetnych czynności, jak polecają to nakazy wedyjskie. Vaiśya również zarabia pieniądze w uczciwy sposób – poprzez rolnictwo, ochronę krów i rzemiosło. Jeśli jednakże pieniądze dostaje śudra, będzie je wydawał bez umiaru albo gromadził bez żadnego celu. Ponieważ w tym wieku nie ma kwalifikowanych braminów, ksatriyów czy vaiśyów, prawie każdy jest śudrą (kalau śudra-sambhavah). Dlatego mentalność śudry jest szkodliwa dla współczesnej cywilizacji. Śudra nie wie, w jaki sposób spożytkować pieniądze na transcendentalną służbę miłości dla Pana. Pieniądze również nazywane są laksmi, a Laksmi jest zawsze zaangażowana w służbę dla Pana Narayana. Kiedykolwiek są jakieś pieniądze, muszą być one zaangażowane w służbę dla Pana Narayana. Każdy powinien wykorzystać pieniądze na szerzenie wielkiego transcendentalnego ruchu świadomości Krsny. Jeśli ktoś nie wydaje pieniędzy na ten cel, lecz gromadzi więcej niż to konieczne, to z pewnością będzie dumny z tych pieniędzy, które posiada nielegalnie. Pieniądze w rzeczywistości należą do Krsny, który mówi w Bhagavad-gicie (5.29), bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram: "Ja jestem prawdziwym podmiotem radości ofiar i wyrzeczeń i Ja jestem właścicielem wszystkich planet." Zatem wszystko należy do Krsny i do nikogo innego. Ten, kto posiada więcej pieniędzy niż potrzebuje, powinien wydać je na Krsnę. Jeśli tego nie zrobi, napełni się dumą z powodu tej fałszywej własności i dlatego – jak to tutaj opisano – zostanie ukarany w następnym życiu.
05.26.37 Znaczenie: Odpowiada to początkowym instrukcjom Pana Krsny w Bhagavad-gicie. Tatha dehantara-praptih: w tym materialnym świecie naszym przeznaczeniem jest jedynie zmiana ciał w różnych systemach planetarnych. Urdhvam gacchanti satva-stha: osoby w gunie dobroci wznoszone są na planety niebiańskie. Adho gacchanti tamasah: podobnie, osoby zbyt pogrążone w ignorancji dostają się na piekielne systemy planetarne. Jednakże zarówno jedni, jak i drudzy podlegają ponownym narodzinom i śmierci. Bhagavad-gita oznajmia, że nawet bardzo pobożna osoba powraca na Ziemię, kiedy kończą się jej przyjemności na wyższych systemach planetarnych (ksine punye martya-lokam viśanti). A zatem wędrowanie z jednej planety na drugą nie rozwiązuje problemów życia. Problemy życia zostaną rozwiązane dopiero wówczas, kiedy nie będziemy musieli już dłużej przyjmować materialnego ciała. To będzie możliwe, jeśli po prostu staniemy się świadomi Krsny. Jak Krsna mówi w Bhagavad-gicie (4.9):
janma karma ca me divyam evam
yo vetti tattvatah
tyaktva deham punar janma
naiti mam eti so 'rjuna
"Kto zna transcendentalną naturę Mojego pojawiania się i Moich czynów, ten opuściwszy to ciało, nigdy nie rodzi się ponownie w tym świecie materialnym, ale osiąga Moją wieczną siedzibę, O Arjuno." Jest to doskonałością życia i prawdziwym rozwiązaniem życiowych problemów. Nie powinniśmy być skorzy do tego, by udać się na wyższy niebiański system planetarny, ani też nie powinniśmy działać w taki sposób, że będziemy zmuszeni udać się na planety piekielne. Cały cel tego materialnego świata zostanie spełniony wówczas, kiedy odzyskamy nasze duchowe tożsamości i powrócimy do domu, z powrotem do Boga. Sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja. Nie należy być ani pobożnym, ani niepobożnym. Powinniśmy być bhaktami i podporządkować się lotosowym stopom Krsny. Ten proces podporządkowania jest również bardzo łatwy. Nawet dziecko może go spełnić. Man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru. Należy po prostu zawsze myśleć o Krsnie poprzez intonowanie Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. Należy zostać wielbicielem Krsny, wielbić Go i ofiarowywać Mu pokłony. Tak więc należy zaangażować wszystkie czynności swego życia w służbę dla Pana Krsny.
05.26.38 Znaczenie: Ruch świadomości Krsny popycha naprzód publikowanie Śrimad-Bhagavatam, szczególnie w tym celu – jak wyjaśniono- aby mógł je zrozumieć współczesny cywilizowany człowiek, i w ten sposób rozbudził swą oryginalną świadomość. Bez tej świadomości człowiek wtapia się w całkowitą ciemność. Bez względu na to, czy udaje się na wyższe systemy planetarne, czy na systemy piekielne, po prostu traci swój czas. Dlatego należy słuchać o kosmicznej pozycji formy virata Pana, tak jak opisana ona została w Śrimad-Bhagavatam. To pomoże nam wyzwolić się z materialnego uwarunkowanego życia i stopniowo wznieść się na ścieżkę wyzwolenia, tak abyśmy mogli powrócić do domu, z powrotem do Boga.
05.26.39 Znaczenie: Powiedziane jest, mahat-sevam dvaram ahur vimukteh: jeśli ktoś pragnie czynić postęp na ścieżce wyzwolenia, powinien obcować z mahatmami, czyli wyzwolonymi bhaktami, ponieważ w takim towarzystwie jest pełna szansa na słuchanie, opisywanie i intonowanie o imieniu, formie, cechach i parafernaliach Najwyższej Osoby Boga, które wszystkie zostały opisane w Śrimad-Bhagavatam. Osoba na ścieżce niewoli wiecznie podlega ponownym narodzinom i śmierci. Ten, kto pragnie wyzwolenia z takiej niewoli, powinien przyłączyć się do Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny i skorzystać z okazji, by słuchać Śrimad-Bhagavatam od wielbicieli i również wyjaśniać go, aby propagować świadomość Krsny.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 26-go Rozdziału 5-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Opis planet piekielnych."
Ukończono w świątyni Panca-tattva w Honolulu, 5 czerwca 1975 roku.
____________________________________________________________________________________________________
W Gaudiya-bhasya Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Gosvamiego Maharajy Prabhupady znajduje się uzupełniająca notatka. Oto jej tłumaczenie.
Uczeni, którzy mają pełną wiedzę o wszystkich pismach wedyjskich, zgadzają się, że inkarnacje Najwyższej Osoby Boga są niezliczone. Inkarnacje te dzielą się na dwie grupy, zwane prabhava i vaibhava. Według pism świętych, inkarnacje prabhava również dzielą się na dwie grupy – te, które są wiecznymi i te które nie są szeroko opisane. W tym 5 Canto Śrimad-Bhagavatam, w rozdziałach od 3 – 6, znajduje się opis Rsabhadevy, ale nie ma rozległego opisu Jego duchowych czynności. Dlatego uważa się, że należy On do drugiej grupy inkarnacji prabhava. W Śrimad-Bhagavatam, 1.03.13 – jest powiedziane:
astame merudevyam tu nabher
jata urukramah
darśayan vartma dhiranam
sarvaśrama-namaskrtam
"W Swej ósmej inkarnacji Pan Visnu pojawił się jako syn Maharajy Nabhi [syn Agnidhry] i jego żony Merudevi. Ukazał On ścieżkę doskonałości, etap życia paramahamsa, który wielbią wszyscy zwolennicy varnaśrama-dharmy." Rsabhadeva jest Najwyższą Osobą Boga i Jego ciało jest duchowe (sac-cid-ananda-vigraha). Dlatego można by zapytać, jak to możliwe, że oddawał kał i mocz. Na pytanie to odpowiedział Gaudiya vedanta acarya Baladeva Vidyabhusana, w swej książce zwanej Siddhanta-ratna (Pierwsza Cześć, teksty 65-68). Niedoskonali ludzie zwracają uwagę na ten fakt (oddawanie moczu i kału przez Rsabhadevę) jako na temat do studiów dla niewielbicieli, którzy nie rozumieją duchowej pozycji transcendentalnego ciała. Złudzenie i oszołomienie materialistów tego wieku zostało w pełni opisane w 5 Canto Śrimad-Bhagavatam (5.6.11). Gdzie indziej w 5 Canto (5.5.19) Rsabhadeva oznajmia, idam śariram mama durvibhavyam: "Moje ciało jest niepojęte dla materialistów." Potwierdza to również Pan Krsna w Bhagavad-gicie (9.11):
avajananti mam mudha manusim
tanum aśritam
param
bhavam ajananto mama bhuta-maheśvaram
"Głupcy wyśmiewają Mnie, kiedy zstępuję w ludzkiej postaci. Nie znają Mojej transcendentalnej natury i nie wiedza, że jestem Najwyższym Panem wszystkiego, co istnieje." Ta ludzka forma Najwyższej Osoby Boga jest niezwykle trudna do zrozumienia i w rzeczywistości, dla zwykłego człowieka jest ona niepojęta. Dlatego Rsabhadeva bezpośrednio wyjaśnia, że jego własne ciało należy do platformy duchowej. A zatem w rzeczywistości Rsabhadeva nie oddawał kału i moczu. Nawet jeśli czasami zdawał się to robić, było to również transcendentalne i nie może być naśladowane przez zwykłego człowieka. Śrimad-Bhagavatam oznajmia, że odchody i mocz Rsabhadevy były pełne transcendentalnego zapachu. Ktoś może imitować Rsabhadevę, ale nie może imitować Go poprzez oddawanie kału, który jest pachnący.
Zatem czynności Rsabhadevy nie popierają twierdzenia pewnej klasy ludzi znanych jako arhat, którzy czasami podają się za zwolenników Rsabhadevy. Jak mogą być zwolennikami Rsabhadevy, skoro działają wbrew zasadom wedyjskim? Śukadeva Gosvami zrelacjonował, że po usłyszeniu o cechach Pana Rsabhadevy, król Konki, Venki i Kutaki zainicjował system zasad religijnych znanych jako arhat. Zasady te nie były w zgodzie z zasadami wedyjskimi i dlatego są one zwane pasanda-dharmą. Członkowie społeczności arhat uważali czynności Rsabhadevy za materialne. Jednakże Rsabhadeva jest inkarnacją Najwyższej Osoby Boga, a zatem jest On na platformie transcendentalnej i nikt nie może się Mu równać.
Rsabhadeva osobiście przejawił czynności Najwyższej Osoby Boga. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (5.6.8) davanalas tad vanam alelihanah saha tena dadaha: pod koniec rozrywek Rsabhadevy, cały las i ciało Pana zostało spalone na popiół w wielkim pożarze leśnym. W ten sposób Rsabhadeva spalił na popiół ignorancję ludzką. W instrukcjach do Swych synów przejawił On cechy paramahamsy. Jednakże zasady społeczności arhat nie odpowiadają naukom Rsabhadevy.
Śrila Baladeva Vidyabhusana zauważa, że w 8 Canto Śrimad-Bhagavatam znajduje się inny opis Rsabhadevy, ale tamten Rsabhadeva jest różny od Rsabhadevy opisanego w tym Canto.