C-5 Rozdział XXIV

Podziemne planety niebiańskie

Streszczenie rozdziału

Rozdział ten opisuje planetę Rahu, która położona jest 10 000 yojanów (80 000 mil) poniżej słońca i również opisuje Atala i inne niższe systemy planetarne. Rahu usytuowany jest pomiędzy słońcem i księżycem. Znajduje się on pomiędzy tymi dwoma planetami i Ziemią. Kiedy Rahu zakrywa słońce i księżyc, pojawiają się zaćmienia, albo całkowite, albo częściowe, w zależności od tego, czy Rahu porusza się po linii prostej czy krzywej.

Następnie 1 000 000 yojanów poniżej Rahu znajdują się planety Siddhów, Caranów i Vidyadharów, a poniżej nich, planety takie jak Yaksaloka i Raksaloka. Poniżej tych planet jest Ziemia, a 70 000 yojanów poniżej Ziemi są niższe systemy planetarne – Atala, Vitala, Sutala, Talatala, Mahatala, Rasatala i Patala. W tych niższych systemach planetarnych mieszkają demony i Raksasowie razem ze swymi żonami i dziećmi, zawsze angażując się w zadowalanie zmysłów i nie obawiając się następnych narodzin. Do planet tych nie dociera blask słoneczny, ale oświetlone są one klejnotami umieszczonymi na kapturach węży. Dzięki tym świecącym klejnotom praktycznie nie ma tam ciemności. Osoby żyjące na tych planetach nie starzeją się ani nie chorują i nie obawiają się śmierci z żadnego źródła poza czynnikiem czasu, Najwyższą Osobą Boga.

Na planecie Atala z ziewania demona powstały trzy rodzaje kobiet, zwane svairini (niezależne), kamini (pożądliwe) i pumścali (bez trudu uwodzone przez mężczyzn). Poniżej Atali znajduje się planeta Vitala, gdzie rezyduje Pan Śiva i jego żona Gauri. Dzięki ich obecności wytwarzany jest tam pewien rodzaj złota zwany hataka. Poniżej Vitali znajduje się planeta Sutala, siedziba Bali Maharajy, najszczęśliwszego króla. Dzięki swej intensywnej służbie oddania, Bali Maharaja otrzymał łaskę Najwyższej Osoby Boga, Vamanadevy. Udał się On na arenę ofiarną Bali Maharajy i zażądał od niego trzy kroki ziemi i pod tym pretekstem Pan zabrał mu całą jego własność. Gdy Bali Maharaja zgodził się na to wszystko, Pan był bardzo zadowolony i dlatego służy mu jako jego odźwierny. Opis Bali Maharajy pojawia się w 8 Canto Śrimad-Bhagavatam.

Kiedy Najwyższa Osoba Boga ofiarowuje bhakcie materialne szczęście, nie jest to Jego prawdziwą łaską. Półbogowie, którzy są bardzo dumni ze swych materialnych bogactw, nie znając nic lepszego, modlą się do Pana jedynie o materialne szczęście. Jednakże bhaktowie tacy jak Prahlada Maharaja nie pragną materialnego szczęścia. Nie mówiąc już o materialnym szczęściu, nie pragną nawet wyzwolenia z materialnej niewoli, chociaż mogą osiągnąć to wyzwolenie jedynie poprzez intonowanie świętego imienia Pana, nawet z niewłaściwą wymową.

Poniżej Sutali znajduje się planeta Talatala, siedziba demona Mayi. Demon ten jest zawsze materialnie szczęśliwy, ponieważ ma łaskę Pana Śivy, ale nigdy nie może osiągnąć szczęścia duchowego. Poniżej Talatali znajduje się planeta Mahatala, gdzie jest wiele węży z setkami i tysiącami kapturów. Poniżej Mahatali jest Rasatala, a poniżej niej jest Patala, gdzie mieszka wąż Vasuki razem ze swymi towarzyszami.

05.24.01  Śri Śukadeva Gosvami powiedział: Mój drogi królu, niektórzy historycy, mówcy Puran mówią, że 10 000 yojanów (80 000 mil) poniżej słońca jest planeta Rahu, która porusza się niczym jedna z gwiazd. Bóstwo przewodnie tej planety, które jest synem Simhiki, jest najbardziej odrażającym spośród wszystkich asurów i chociaż jest on całkowicie niezdolny do osiągnięcia pozycji półboga czy bóstwa planetarnego, pozycję tę zdobył dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga. Później powiem o nim więcej.

05.24.02  Glob słoneczny który jest źródłem ciepła, rozciąga się na 10 000 yojanów (80 000 mil). Księżyc rozciąga się na 20 000 yojanów (160 000 mil), a Rahu na 30 000 yojanów (240 000 mil). Dawniej gdy rozdzielano nektar, Rahu usiłował posiać niezgodę pomiędzy słońcem a księżycem, wsuwając się pomiędzy nich. Rahu jest wrogo nastawiony tak do słońca, jak i do księżyca i dlatego zawsze usiłuje przykryć blask słoneczny i blask księżyca w dzień podczas nowiu księżyca i nocą podczas pełni.

05.24.02 Znaczenie:  Jak oznajmiono tutaj, słońce rozciąga się na 10 000 yojanów, a księżyc na 20 000 yojanów, czyli 2 razy więcej. Słowo dvadaśa należy rozumieć jako 2 x 10, czyli 20. Według opinii Vijayadhvajy, rozmiar Rahu wynosi 2 razy tyle co rozmiar księżyca, czyli 40 000 yojanów. Jednakże, aby pogodzić tę pozorną sprzeczność z tekstem Bhagavatam, Vijayadhvaja cytuje następujący ustęp dotyczący Rahu: rahu-soma-ravinam tu mandala dvi-gunoktitam. Oznacza to, że Rahu jest 2 razy większy od księżyca, który jest 2 razy większy od słońca. Taki jest wniosek komentatora Vijayadhvajy.

05.24.03  Usłyszawszy o ataku Rahu od półbogów słońca i księżyca, Najwyższa Osoba Boga, Visnu, dla ich ochrony angażuje Swój dysk, zwany Sudarśana cakrą. Sudarśana cakra jest najukochańszym bhaktą Pana i cieszy się łaską Pana. Intensywny żar jego blasku, którego zadaniem jest zabijanie nie-Vaisnavów, jest nie do zniesienia dla Rahu, który ze strachu przed nim ucieka. W czasie kiedy Rahu niepokoi księżyc albo słońce, pojawia się zjawisko, które ludzie powszechnie zwą zaćmieniem.

05.24.03 Znaczenie:  Najwyższa Osoba Boga, Visnu, zawsze chroni Swych bhaktów, którzy również znani są jako półbogowie. Bóstwa kontrolujące są jak najbardziej posłuszne Panu Visnu, chociaż również pragną materialnych przyjemności zmysłowych i dlatego są zwane półbogami, czyli prawie boskimi. Chociaż Rahu usiłuje atakować zarówno słońce, jak i księżyc, chroni ich Pan Visnu. Bardzo obawiając się cakry Pana Visnu, Rahu nie może pozostawać przed słońcem czy księżycem dłużej niż muhurtę (48 minut). Gdy Rahu blokuje światło słońca czy księżyca, zjawisko to zwane jest zaćmieniem. Próba wycieczki na księżyc podejmowana przez naukowców tej Ziemi jest równie demoniczna jak atak Rahu. Oczywiście, próby ich zakończą się niepowodzeniem, ponieważ nikt nie może tak łatwo dostać się na księżyc czy słońce. Próby takie z pewnością skończą się niepowodzeniem, tak jak jest to w przypadku ataku Rahu.

05.24.04  10 000 yojanów (80 000 mil) poniżej Rahu znajdują się planety znane jako Siddhaloka, Caranaloka, Vidyadhara-loka.

05.24.04 Znaczenie:  Mówi się, że mieszkańcy Siddhaloki, posiadając w naturalny sposób moce yoginów, dzięki swym naturalnym siłom mistycznym mogą udawać się z jednej planety na drugą bez użycia samolotów czy podobnych urządzeń mechanicznych.

05.24.05  Poniżej Vidyadhara-loki, Caranaloki i Siddhaloki, w niebie zwanym antariksą, są miejsca, gdzie oddają się radościom Yaksowie, Raksasowie, Piśacowie, duchy i tak dalej. Antariksa rozciąga się tak daleko, jak wieje wiatr i chmury unoszą się na niebie. Ponad tym nie ma więcej powietrza.

05.24.06  Poniżej siedzib Yaksów i Raksasów, w odległości 100 yojanów (800 mil) jest planeta Ziemia. Jej górna granica rozciąga się do wysokości, do której mogą wznosić się łabędzie, jastrzębie, orły i podobne ogromne ptaki.

05.24.07  Mój drogi Królu, poniżej tej Ziemi jest 7 innych planet, znanych jako: Atala, Vitala, Sutala, Talatala, Mahatala, Rasatala i Patala. Wyjaśniłem już położenie planetarnych systemów Ziemi. Szacuje się, że długość i szerokość tych siedmiu niższych systemów planetarnych wynosi dokładnie tyle, co długość i szerokość Ziemi. [ 10 000 yojanów czyli 80 000 mil].

05.24.08  Na tych siedmiu systemach planetarnych, które są również znane jako podziemne niebiosa [bila-svarga], znajdują się bardzo piękne domy, ogrody i miejsca przyjemności zmysłowej, które swym przepychem przewyższają nawet te z wyższych planet, ponieważ demony mają bardzo wysoki standard przyjemności zmysłowej, zamożności i wpływu. Większość mieszkańców tych planet, znanych jako Daityowie, Danavowie i Nagowie, żyją w rodzinach. Ich żony, dzieci, przyjaciele i społeczeństwo są w pełni zaabsorbowani złudnym, materialnym szczęściem. Przyjemności zmysłowe półbogów czasami ulegają zakłóceniu, ale mieszkańcy tych planet cieszą się życiem wolnym od zakłóceń. Wskutek tego uważa się, iż są bardzo przywiązani do złudnego szczęścia.

05.24.08 Znaczenie:  Według oznajmienia Prahlada Maharajy, materialne przyjemności są maya-sukha, przyjemnościami złudnymi. Vaisnava jest pełen trosk, jak wyzwolić wszystkie żywe istoty z takich fałszywych przyjemności. Prahlada Maharaja mówi, maya-sukhaya bharam udvahato vimudhan: ci głupcy (vimudha) oddają się materialnemu szczęściu, które z pewnością jest przemijające. Czy to na planetach niebiańskich, planetach wyższych czy planetach ziemskich, ludzie pochłonięci są tymczasowym, materialnym szczęściem, zapominając, iż w odpowiednim czasie będą musieli zmienić swe ciała zgodnie z prawami materialnymi i cierpieć powtarzające się narodziny, śmierć, starość i choroby. Nie dbając o to, co zdarzy się w następnym życiu zatwardziali materialiści po prostu gorliwie oddają się przyjemnościom podczas tego obecnego, krótkiego życia. Vaisnava zawsze troszczy się o to, aby dać wszystkim takim oszołomionym materialistom prawdziwe szczęście rozkoszy duchowej.

05.24.09  Mój drogi Królu, w tej imitacji niebios zwanych bila-svarga żyje wielki demon o imieniu Maya Danava, który jest biegłym artystą i architektem. Wzniósł on wiele wspaniale dekorowanych miast. Jest tam wiele wspaniałych domów, murów, bram, domów zgromadzeń, świątyń, dziedzińców i ogrodzonych terenów świątynnych, jak również wiele hoteli służących za mieszkania dla cudzoziemców. Domy przywódców tych planet wzniesione są z najwartościowszych klejnotów i zawsze są zatłoczone żywymi istotami znanymi jako Nagowie i Asury, jak również wieloma gołębiami, papugami i podobnymi ptakami. A nade wszystko te imitacje miast niebiańskich są przepięknie położone i atrakcyjnie udekorowane.

05.24.10  Parki i ogrody w tych sztucznych niebiosach przewyższają swym pięknem te na wyższych planetach niebiańskich. Drzewa w tych ogrodach, oplątane pnączami, uginają się pod ciężarem gałązek z mnóstwem owoców i kwiatów, dlatego też wyglądają niezwykle pięknie. Piękno to mogłoby przyciągnąć każdego i sprawić, że jego umysł zakwitłby przyjemnością zadawalania zmysłów. Jest tam wiele jezior i zbiorników czystej, przezroczystej wody, poruszanej przez skaczące ryby i udekorowanej wieloma kwiatami, takimi jak lilie, kuvalaye, kahlary i niebieskie oraz czerwone lotosy. W jeziorach tych wiją swe gniazda pary cakravaków i wiele innych wodnych ptaków, które zawsze są w wesołym nastroju, wydając słodkie przyjemne wibracje, zawsze bardzo przyjemne i sprzyjające radościom zmysłowym.

05.24.11  Ponieważ na tych podziemnych planetach nie świeci słońce, czas nie dzieli się na dni i noce i wskutek tego nie istnieje tam strach wywołany przez czas.

05.24.12  Rezyduje tam wiele wielkich węży mających klejnoty na swych kapturach, a blask tych klejnotów rozprasza ciemność we wszystkich kierunkach.

05.24.13  Ponieważ mieszkańcy tych planet pija soki i eliksiry ze wspaniałych ziół i kąpią się w nich, wolni są od wszelkiego niepokoju i fizycznych chorób. Nie wiedzą co to siwizna, zmarszczki czy niedołężność, blask ich ciał nie znika, ich pot nie ma przykrego zapachu i nie ulegają zmęczeniu ani nie cierpią na brak energii czy entuzjazmu z powodu starości.

05.24.14  Żyją w wielkiej pomyślności i nie obawiają się śmierci z niczyjej strony, poza czasem ustanowionym przez śmierć, którym jest blask Sudarśana cakry Najwyższej Osoby Boga.

05.24.14 Znaczenie:  Na tym polega defekt materialnej egzystencji. Wszystko w podziemnych niebiosach jest wspaniale zaaranżowane. Są tam wspaniale położone kwatery mieszkalne, jest przyjemna atmosfera i nie ma cielesnych niewygód czy umysłowego niepokoju, ale niemniej jednak ci, którzy tam żyją, muszą narodzić się ponownie odpowiednio do karmy. Osoby, których umysły są przytępione, nie są w stanie zrozumieć tej wady materialistycznej cywilizacji, której celem są materialne komforty. Można zadbać o to, by nasze warunki życia były bardzo przyjemne dla zmysłów, ale pomimo wszelkich sprzyjających warunków musimy w odpowiednim czasie spotkać śmierć. Członkowie demonicznej cywilizacji starają się uczynić swe warunki mieszkalne bardzo wygodnymi, ale nie są w stanie powstrzymać śmierci. Wpływ Sudarśana cakry nie pozwoli, aby ich tak zwane materialne szczęście trwało.

05.24.15  Kiedy do prowincji tych wkracza dysk Sudarśana, z powodu strachu przed jego blaskiem wszystkie żony demonów poraniają .

05.24.16  Mój drogi Królu, teraz opiszę ci kolejno niższe systemy planetarne, począwszy od Atali. W Atali jest pewien demon, syn Maya Danavy zwany Balą, który stworzył 96 rodzajów siły mistycznej. Niektórzy tak zwani yogini i svami nawet dzisiaj wykorzystują te siłę mistyczną do oszukiwania ludzi. Po prostu ziewając demon Bala stworzył 3 rodzaje kobiet, znane jako svairini, kamini i pumścali. Svairini lubią poślubiać mężczyzn ze swe grupy, kamini poślubiają mężczyzn z jakiejkolwiek grupy a pumścali raz po raz zmieniają mężów. Jeśli na planetę Atala dostaje się jakiś mężczyzna, kobiety te natychmiast porywają go i zmuszają do picia odurzającego napoju przyrządzonego z narkotyku znanego jako hataka [cannabis indica]. Ten środek odurzający wyposaża go wielką seksualna moc, którą kobiety te wykorzystują dla przyjemności. Kobieta urzeka go atrakcyjnymi spojrzeniami, intymnymi słowami, miłosnymi uśmiechami a następnie objęciami. W ten sposób nakłania go by do woli oddawał się z nią przyjemnością seksualnym. Z powodu swej spotęgowanej seksualnej mocy mężczyzna sądzi, że jest mocniejszy od 10 000 słoni i uważa się za najbardziej doskonałego. W istocie, złudzony i odurzony fałszywą dumą, uważa się za Boga, lekceważąc nieuchronną śmierć.

05.24.17  Następną planetą poniżej Atali jest Vitala, gdzie Pan Śiva – znany jako pan złotych kopalń – żyje ze swymi osobistymi towarzyszami, duchami i podobnymi żywymi istotami. Pan Śiva – jako przodek – angażuje się w seks z Bhavani, przodkinią, aby tworzyć żywe istoty, a z mieszaniny ich witalnych cieczy powstaje rzeka zwana Hataki. Kiedy rozniecony wiatrem ogień napije się z tej rzeki, a następnie skwierczy i wypluwa ją, produkuje złoto zwane Hataka. Demony zamieszkujące tę planetę wraz ze swymi żonami ozdabiają się różnymi ornamentami z tego złota i w ten sposób żyją tam bardzo szczęśliwie.

05.24.17 Znaczenie:  Wygląda na to, że kiedy Bhava i Bhavani, Pan Śiva i jego żona, łączą się seksualnie, emulsyfikacja ich wydzielin tworzy związek chemiczny, który po podgrzaniu przez ogień może wyprodukować złoto. Wiadomo, że alchemicy ze średniowiecza usiłowali sporządzić złoto ze zwykłego metalu i Śrila Sanatana Gosvami również oznajmił, że kiedy na metal dzwonowy podziałać rtęcią, może wyprodukować on złoto. Śrila Sanatana Gosvami wspomina o tym w związku z inicjowaniem niskiej klasy ludzi i przemianą ich w braminów. Sanatana Gosvami powiedział :

yatha kancanatam yati kamsyam rasa-vidhanatah

tatha diksa-vidhanena dvijatvam jayate nrnam

"Tak jak można przemienić kamsa (metal dzwonowy) w złoto poprzez podziałanie na niego rtęcią, tak również można przemienić nisko narodzonego człowieka w bramina poprzez właściwe inicjowanie go w czynności Vaisnavy." Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krsny usiłuje przemienić mlecchów i yavanów w prawdziwych braminów poprzez właściwe inicjowanie ich i powstrzymanie ich od angażowania się w jedzenie mięsa, intoksykację, niedozwolony seks i hazard. Kiedy ktoś zarzuca te cztery zasady grzesznego postępowania i intonuje maha-mantrę Hare Krsna, z pewnością może zostać czystym braminem poprzez proces bona fide inicjacji, jak zasugerował to Śrila Sanatana Gosvami.

Poza tym, jeśli ktoś przyjmie wskazówkę tego wersetu i nauczy się, w jaki sposób mieszać rtęć z metalem dzwonowym poprzez właściwe ogrzewanie i topienie ich, może bardzo tanią metodą otrzymać złoto. Alchemicy wieków średnich usiłowali wytworzyć złoto, ale bez powodzenia, możliwe że z tego powodu, iż nie przestrzegali właściwych instrukcji.

05.24.18  Poniżej planety Vitala jest inna planeta, znana jako Sutala, gdzie do dzisiaj rezyduje wielki syn Maharajy Virocany, Bali Maharaja, który słynie jako najbardziej pobożny król. Dla dobra Indry, króla niebios, Pan Visnu pojawił się przed Bali Maharają w postaci karła bramina – jako syn Aditi – i podszedł Bali Maharaję w ten sposób, że żebrał jedynie o trzy kroki ziemi, lecz zabrał mu całe trzy światy. Będąc bardzo zadowolonym z Bali Maharajy za to, że oddał całą swą własność, Pan oddał mu jego królestwo i uczynił go bogatszym od zamożnego króla Indry. Bali Maharaja do dzisiaj angażuje się w służbę oddania poprzez wielbienie Najwyższej Osoby Boga na planecie Sutala.

05.24.18 Znaczenie:  Najwyższa Osoba Boga opisywany jest tutaj jako Uttamaśloka, "Ten, który wielbiony jest najwyborniejszymi wersetami sanskryckimi", a Jego bhaktowie, tacy jak Bali Maharaja, również są wielbieni poprzez punya-ślokę, wersety, które zwiększają pobożność. Bali Maharaja ofiarował wszystko Panu – swoje bogactwo, swoje królestwo i nawet swoje ciało (sarvatma-nivedane balih). Pan pojawił się przed nim jako bramin-żebrak, a Bali Maharają oddał Mu wszystko co posiadał. Jednakże Bali Maharaja. nie zubożał; oddając wszystkie swoje własności Najwyższej Osobie Boga, odniósł sukces jako bhakta i otrzymał wszystko z powrotem z błogosławieństwami Pana. Podobnie ci którzy przyczyniają się do szerzenia działalności ruchu świadomości Krsny i do osiągnięcia jego celów, nigdy nie stracą. Otrzymają z powrotem swoje bogactwo z błogosławieństwami Pana Krsny. Z drugiej strony, ci którzy zbierają dary z ramienia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny, powinni być bardzo ostrożni, aby nawet centa z tych zbiorów nie użyć na żaden inny cel, jak tylko transcendentalną miłosną służbę dla Pana.

05.24.19  Mój drogi królu, Bali Maharaja oddał całą swą własność Najwyższej Osobie, Vamanadevie, ale nie należy wyciągać z tego wniosku, że swe wielkie światowe bogactwo bila-svarga osiągnął w rezultacie swego dobroczynnego nastawienia. Najwyższa Osoba Boga, który jest źródłem życia wszystkich żywych istot, mieszka wewnątrz każdego jako zaprzyjaźniona Dusza Najwyższa i pod Jego nadzorem żywa istota doznaje radości czy cierpi w tym materialnym świecie. Wielce doceniając transcendentalne cechy Pana, Bali Maharaja ofiarował wszystko Jego lotosowym stopom. Jego celem jednakże nie było zyskanie czegoś materialnego, ale zostanie czystym bhaktą. Dla czystego bhakty drzwi wyzwolenia automatycznie stają otworem. Nie należy sądzić, że Bali Maharaja otrzymał tak wielkie materialne bogactwo jedynie dzięki swej dobroczynności. Kiedy ktoś zostaje czystym bhaktą w miłości, z woli Najwyższego Pana może również zostać pobłogosławiony korzystną pozycją materialną. Jednakże nie należy błędnie sądzić, że materialne bogactwo wielbiciela jest rezultatem jego służby oddania. Prawdziwym rezultatem służby oddania jest rozbudzenie czystej miłości do Najwyższej Osoby Boga, która trwa w każdych okolicznościach.

05.24.20  Jeśli ktoś, kto jest nękany przez głód albo upada czy potyka się, zaintonuje święte imię Pana chociaż raz, chcąco czy niechcąco, natychmiast zostaje uwolniony od reakcji swych przeszłych czynów. Lecz karmici uwikłani w materialne czynności napotykają wiele trudności w praktyce yogi mistycznej i innych wysiłkach w celu osiągnięcia tej samej wolności.

05.24.20 Znaczenie:  Nie jest prawdą, że zanim ktoś zaangażuje się w służbę oddania, musi najpierw ofiarować Najwyższej Osobie Boga wszystkie swe materialne posiadłości i osiągnąć wyzwolenie. Bhakta automatycznie osiąga wyzwolenie bez oddzielnego wysiłku. Bali Maharaja nie otrzymał z powrotem wszystkich swoich materialnych posiadłości jednie dlatego, że podarował je Panu. Ten, kto staje się bhaktą, wolnym od materialnych pragnień i motywacji, uważa wszelkie sposobności, zarówno materialne jak i duchowe, za błogosławieństwo Pana i w ten sposób jego służba dla Pana nigdy nie zostaje zakłócona. Bhukti, materialne radości i mukti, wyzwolenie, są jedynie ubocznymi produktami służby oddania. Bhakta nie musi czynić oddzielnego wysiłku, aby osiągnąć mukti. Śrila Bilvamangala Thakura powiedział, muktih svayam mukulitanjalih sevate 'sman: czysty bhakta Pana nie musi czynić oddzielnego wysiłku, aby osiągnąć wyzwolenie, ponieważ mukti jest zawsze gotowa mu służyć.

W związku z tym Caitanya-caritamrta (Antya 3.177-188) prezentuje potwierdzenie Haridasa Thakury, jeśli chodzi o efekt intonowania świętego imienia Pana.

keha bale --- 'nama haite haya papa-ksaya'

keha bale --- 'nama haite jivera moksa haya'

Niektórzy mówią, że poprzez intonowanie świętego imienia Pana uwalniamy się od wszelkich reakcji grzesznego życia, a inni mówią, że przez intonowanie świętego imienia Pana osiąga się wyzwolenie z materialnej niewoli.

haridasa kahena, --- "namera ei dui phala naya

namera phale krsna-pade prema upajaya

Haridasa Thakura jednakże powiedział, że pożądanym rezultatem intonowaniem świętego imienia Pana nie jest fakt, że ktoś osiąga wyzwolenie z materialnej niewoli czy uwalnia się od reakcji grzesznego życia. Rzeczywistym rezultatem intonowania świętego imienia Pana jest rozbudzenie uśpionej świadomości Krsny, w swej miłosnej służbie dla Pana.

anusangika phala namera --- 'mukti', 'papa-naśa'

tahara drstanta yaiche suryera prakaśa

Haridasa Thakura powiedział, że wyzwolenie i wolność od reakcji grzesznych czynności są jedynie ubocznymi produktami intonowania świętego imienia Pana. Jeśli ktoś intonuje święte imię Pana w sposób czysty, osiąga platformę miłosnej służby dla Najwyższej Osoby Boga. W związku z tym Haridasa Thakura daje przykład, który porównuje moc świętego imienia do blasku słonecznego.

ei ślokera artha kara panditera gana'

sabe kahe, --- 'tumi kaha artha-vivarana'

Przedstawił ten werset wszystkim obecnym uczonym, ale oni poprosili go o podanie jego znaczenia.

haridasa kahena, --- "yaiche suryera udaya

udaya na haite arambhe tamera haya ksaya

Haridasa Thakura powiedział, że skoro tylko słońce zaczyna wschodzić, natychmiast rozprasza ciemności nocy, nawet zanim się ukaże.

caura-preta-raksasadira bhaya haya naśa

udaya haile dharma-karma-adi parakaśa

Nawet przed wschodem słońca, brzask niszczy strach przed niebezpieczeństwami nocy, takimi jak zakłócenia spowodowane przez złodziei, duchy i Raksasów, a gdy rzeczywiście pojawia się światło słoneczne, angażujemy się w nasze obowiązki.

aiche namodayarambhe papa-adira ksaya

udaya kaile krsna-pade haya premodaya

Podobnie, od wszelkich grzesznych reakcji uwalniamy się nawet zanim nasze intonowanie świętego imienia jest czyste, a gdy intonujemy w sposób czysty, osiągamy miłość do Krsny.

'mukti' tuccha-phala haya namabhasa haite

ye mukti bhakta na laya, se krsna cahe dite"

Bhakta nigdy nie przyjmuje mukti, nawet jeśli ofiarowuje mu ją Krsna. Mukti, wolność od wszystkich grzesznych reakcji, można osiągnąć nawet przez namabhasa, czyli promyk światła świętego imienia, jeszcze zanim doskonale zamanifestuje się jego pełne światło.

Stan namabhasa jest stanem pośrednim pomiędzy nama-aparadha, czyli intonowaniem świętego imienia z popełnianiem obraz, a intonowaniem czystym. Są trzy etapy intonowania świętego imienia Pana. Na etapie pierwszym popełniamy 10 rodzajów obraz podczas intonowania, na etapie następnym, namabhasa, obrazy prawie zanikają i wznosimy się na platformę czystego intonowania. Na etapie trzecim, kiedy intonujemy mantrę Hare Krsna bez obraz, natychmiast budzi się nasza uśpiona miłość do Krsny. To jest doskonałość.

05.24.21  Najwyższa Osoba Boga, który usytuowany jest w każdym sercu jako Dusza Najwyższa, Sam zaprzedaje Siebie Swoim bhaktom, takim jak Narada Muni. Innymi słowy, Pan daje takim bhaktom czystą miłość i oddaje Siebie tym, którzy kochają Go w sposób czysty. Wielcy, samozrealizowani yogini mistycy, tacy jak czterej Kumarowie, również czerpią wielkie transcendentalne szczęście z realizacji Duszy Najwyższej wewnątrz siebie samych.

05.24.21 Znaczenie:  Pan został strażnikiem Bali Maharajy nie z tego powodu, że Bali Maharaja oddał Mu wszystko, ale dzięki jego wzniosłej pozycji jako osoby kochającej Pana.

05.24.22  Najwyższa Osoba Boga nie obdarzył Bali Maharajy Swą łaską przez to, że dał mu materialne szczęście i bogactwo, gdyż to jest przyczyną zapomnienia miłosnej służby dla Pana. Rezultat materialnego bogactwa jest taki, że nie można już dłużej absorbować swego umysłu Najwyższą Osoba Boga.

05.24.22 Znaczenie:  Są dwa rodzaje bogactw. Jedno, które jest wynikiem karmy danej osoby, jest bogactwem materialnym, podczas gdy bogactwo drugiego rodzaju jest duchowe. Podporządkowana dusza, która w pełni polega na Najwyższej Osobie Boga, nie pragnie materialnego bogactwa dla zadowalania zmysłów. Kiedy więc widzimy, że czysty bhakta posiada wielkie materialne bogactwa, to nie zawdzięcza tego swojej karmie. Przyczyną tego bogactwa jest raczej jego bhakti. Innymi słowy, jest on w tej pozycji dlatego, ponieważ Najwyższy Pan pragnie, aby pełnił on służbę dla Niego z łatwością i z przepychem. Szczególną łaską Pana dla bhakty-neofity jest to, że ubożeje on materialnie. Jest to łaska Pana, gdyż gdyby bhakta-neofita zyskał materialne bogactwo, zapomniałby o służeniu Panu. Kiedy jednakże Pan obdarzy bogactwem bhaktę zaawansowanego, nie jest to bogactwo materialne, lecz duchowa sposobność. Kiedy półbogowie otrzymują materialne bogactwo, zapominają o Panu, ale Bali Maharaja otrzymał to bogactwo po to, aby mógł kontynuować swą służbę dla Pana, która była wolna od śladu mayi.

05.24.23  Kiedy Najwyższa Osoba Boga nie widział innego sposobu na zabranie wszystkiego Maharajy Bali, podszedł go w ten sposób, że żebrając, odebrał mu wszystkie trzy światy. Tak więc zostało tylko jego ciało, lecz Pan nadal nie był usatysfakcjonowany. Zaaresztował Bali Maharaję, związał go sznurami Varuny i wrzucił w jaskinię górską. Jednakże Bali Maharaja był tak wielkim bhaktą, że chociaż stracił całą swoja własność, a sam został wrzucony do jaskini, przemówił w ten sposób.

05.24.24  Och, jakże godny pożałowania jest król Indra, król niebios. Chociaż jest on bardzo uczony i potężny i chociaż na swego pierwszego ministra wybrał Brhaspatiego, aby udzielał mu instrukcji, jest on zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o postęp duchowy. Brhaspati również nie jest inteligentny, ponieważ nie poinstruował właściwie swojego ucznia Indry. Pan Vamanadeva stał u drzwi Indry, ale król Indra, zamiast błagać Go o możliwość pełnienia transcendentalnej służby miłości, zaangażował Go, aby żebrał ode mnie jałmużnę, pragnąc w ten sposób odzyskać trzy światy dla swego zadowalania zmysłów. Suwerenność nad trzema światami jest czymś bardzo nieznacznym, gdyż bez względu na to, jakie materialne bogactwo byśmy posiadali, trwa ono jedynie przez jeden wiek Manu, a to stanowi zaledwie ułamek nieskończonego czasu.

05.24.24 Znaczenie:  Bali Maharaja był tak potężny, że walczył z Indrą i zawładnął trzema światami. Indra był z pewnością bardzo zaawansowany w wiedzy, ale zamiast prosić Vamanadevę, aby zaangażował go w Służbę, użył Pana, aby Ten żebrał o materialne posiadłości, które skończą się pod koniec wieku Manu. Wiek Manu, równy długości jego życia, trwa 72 yugi. Na jedną yugę składa się 4 300 000 lat, a zatem długość życia Manu wynosi 309 600 000 lat. Półbogowie posiadają swe materialne bogactwo jedynie do końca życia Manu. Czas jest niezwyciężony. Przeznaczony nam czas mija szybko, nawet jeśli wynosi miliony lat. Półbogowie posiadają swe materialne bogactwo jedynie w granicach czasu. Dlatego Bali Maharaja rozpaczał, że chociaż Indra był bardzo uczony, nie wiedział, jak właściwie wykorzystać swoją inteligencję, gdyż zamiast poprosić Vamanadevę, aby pozwolił mu pełnić służbę dla Niego, Indra użył Go, aby Ten żebrał od Bali Maharajy materialne bogactwo. Chociaż Indra był uczony, jak też uczony był jego pierwszy minister, Brhaspati, żaden z nich nie poprosił o możliwość pełnienia służby miłości dla Pana Vamanadevy. Dlatego Bali Maharaja ubolewał nad Indrą.

05.24.25  Bali Maharaja powiedział: Mój dziadek Prahlada Maharaja jest jedyną osobą, która zrozumiała, na czym polega jego własne dobro. Po śmierci ojca Prahlady Maharajy, Hiranyakaśipu, Pan Nrsimhadeva pragnął ofiarować Prahladzie królestwo jego ojca, a nawet wyzwolenie z materialnej niewoli, lecz Prahlada nie przyjął żadnej z tych rzeczy. Sądził on, że wyzwolenie i materialne bogactwo są przeszkodami w służbie oddania, dlatego takie dary Najwyższej Osoby Boga w rzeczywistości nie są Jego prawdziwym miłosierdziem. Wskutek tego, zamiast przyjąć rezultaty karmy i jnany, Prahlada Maharaja jedynie błagał Pana o zaangażowanie w służbę dla Jego sługi.

05.24.25 Znaczenie:  Pan Caitanya nauczał, że czysty bhakta powinien uważać się za sługę sługi Najwyższego Pana (gopi-bhartuh pada-kamalayor dasa-dasanudasah). Według filozofii Vaisnava, nie należy nawet zostać sługą bezpośrednim. Prahladzie Maharajy ofiarowano wszelkie błogosławieństwa, jakie niesie ze sobą wzniosła pozycja w tym materialnym świecie, a nawet wyzwolenie polegające na wtopieniu się w Brahmana, ale on nie przyjął żadnej z tych rzeczy. Po prostu pragnął zaangażować się w służbę dla sługi sługi Pana. Dlatego Bali Maharaja powiedział, że ponieważ jego dziadek Prahlada Maharaja odrzucił błogosławieństwo Najwyższej Osoby Boga dotyczące materialnego bogactwa i wyzwolenia z materialnej niewoli, prawdziwie zrozumiał on, na czym polega jego własne dobro.

05.24.26  Bali Maharaja powiedział: Osoby takie jak my, które nadal przywiązane są do materialnych radości, które są zanieczyszczone siłami materialnej natury i którym brakuje łaski Najwyższej Osoby Boga, nie są w stanie podążać najwyższą ścieżką Prahlady Maharajy, wzniosłego bhakty Pana.

05.24.26 Znaczenie:  Jest powiedziane, że aby osiągnąć realizację duchową, należy podążać śladami wielkich osobistości, takich jak Pan Brahma, Devarsi Narada, Pan Śiva i Prahlada Maharaja. Jeśli podążamy za przykładem wcześniejszych acaryów i autorytetów, wówczas ścieżka bhakti wcale nie jest trudna. Ale osoby, które są zbyt zanieczyszczone materialnie przez siły materialnej natury, nie są w stanie podążać ich śladami. Chociaż Bali Maharaja w rzeczywistości szedł ścieżką swego dziadka, z powodu swej wielkiej pokory uważał, że tego nie robił. Rzeczą charakterystyczną dla zaawansowanych Vaisnavów przestrzegających zasad bhakti jest to, iż uważają się za zwykłe ludzkie istoty. Nie jest to sztuczny przejaw pokory; Vaisnava szczerze myśli w ten sposób i dlatego nigdy nie uznaje swej wzniosłej pozycji.

05.24.27  Śukadeva Gosvami kontynuował: Mój drogi królu, jakże mam wysławiać charakter Bali Maharajy? U jego drzwi stoi z maczugą w ręku Najwyższa Osoba Boga, pan trzech światów, który darzy wielkim współczuciem Swego bhaktę. Kiedy przybył tam potężny demon Ravana, aby pokonać Maharaję Bali, Vamanadeva Swym dużym palcem u nogi odkopnął go na 80 000 mil. Charakter i czynności Maharajy Bali opiszę później [w 8 Canto Śrimad-Bhagavatam].

05.24.28  Poniżej planety Sutala jest inna planeta zwana Talatala, którą włada demon zwany Mayą. Maya znany jest jako acarya [mistrz] wszystkich mayavi, którzy są w stanie wywołać czarodziejskie moce. Pewnego razu Pan Śiva, który znany jest jako Tripurari, dla korzyści trzech światów podpalił trzy królestwa Mayi, ale później zadowolony z niego, oddał mu jego królestwo. Od tego czasu Pan Śiva chroni Maya Danavę i dlatego demon ten błędnie sądzi, że nie musi się obawiać Sudarśana cakry Najwyższej Osoby Boga.

05.24.29  System planetarny poniżej Talatali jest znany jako Mahatala. Jest to siedziba węży o wielu kapturach, potomków Kadru, które zawsze pałają gniewem. Wielkimi dominującymi wężami są: Kuhaka, Taksaka, Kaliya i Susena. Węże na Mahatala zawsze są niespokojne, obawiając się Garudy, nosiciela Pana Visnu, ale chociaż przepełnione są niepokojem, niektóre z nich mimo wszystko oddają się zabawom ze swoimi żonami, dziećmi, przyjaciółmi i krewnymi.

05.24.29 Znaczenie:  Oznajmiono tutaj, że węże które żyją na systemie planetarnym znanym jako Mahatala, są bardzo potężne i mają wiele kapturów. Żyją tam ze swoimi żonami i dziećmi i uważają się za bardzo szczęśliwe, chociaż zawsze są pełne niepokoju z powodu Garudy, który pojawia się tam, aby je niszczyć. Na tym polega życie materialne. Nawet jeśli ktoś żyje w najbardziej ohydnych warunkach, nadal sądzi, że jest szczęśliwy ze swoją żoną, dziećmi, przyjaciółmi i krewnymi.

05.24.30  Poniżej Mahatali jest system planetarny znany jaka Rasatala, który jest siedzibą demonicznych synów Diti i Danu. Są oni zwani Pani, Nivata-kavacowie, Kaleyowie i Hiranya-puravasowie [ci, którzy żyją w Hiranya-pura]. Wszyscy oni są wrogami półbogów i mieszkają w norach niczym węże. Od momentu narodzin są niezwykle potężni i okrutni i chociaż są dumni ze swej mocy, zawsze pokonuje ich Sudarśana cakra Najwyższej Osoby Boga, który włada wszystkimi systemami planetarnymi. Kiedy wysłanniczka Indry o imieniu Sarama intonuje określoną klątwę, podobne wężom demony Mahatali zaczynają bardzo obawiać się Indry.

05.24.30 Znaczenie:  Powiedziane jest, że między tymi podobnymi do węża demonami a Indrą, królem niebios, odbyła się wielka walka. Kiedy pokonane demony spotkały wysłanniczkę Saramę, która intonowała mantrę, ogarnął je strach i dlatego mieszkają na planecie zwanej Rasatala.

05.24.31  Poniżej Rasatali jest inny system planetarny, znany jako Patala albo Nagaloka, gdzie żyje wiele demonicznych węży, panów Nagaloki, takich jak: Śankha, Kulika, Mahaśankha, Śveta, Dhananjaya, Dhrtarastra, Śankhacuda, Kambala, Aśvatara i Devadatta. Głównym pomiędzy nimi jest Vasuki. Wszystkie one są niezwykle gniewne i mają wiele, wiele kapturów – niektóre 5, niektóre 7, niektóre 10, inne 100, a jeszcze inne 1000. Kaptury te ozdobione są wartościowymi klejnotami, a światło emanujące z tych klejnotów oświetla cały system planetarny bila-svargi.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 24-go Rozdziału 5-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Podziemne planety niebiańskie."