C-5 Rozdział XXII

Orbity planet

Streszczenie rozdziału

Rozdział ten opisuje orbity planet. W zależności od ruchów księżyca i innych planet, wszyscy mieszkańcy w tym wszechświecie podlegają pomyślnym i niepomyślnym sytuacjom. Mówi się o tym jako o wpływie gwiazd.

Bóg słońca, który kontroluje sprawy całego wszechświata, szczególnie jeśli chodzi o ciepło, światło, zmiany sezonowe itd., uważany jest za ekspansję Narayana. Reprezentuje on trzy Vedy – Rg, Yajur i Sama – i dlatego jest znany jako Trayimaya, forma Pana Narayana. Czasami bóg słońca zwany jest też Surya Narayana. Bóg słońca rozprzestrzenił siebie na 12 części i w ten sposób kontroluje 6 sezonowych zmian i powoduje zimę, lato, deszcz itd. Yogini i karmici przestrzegający instytucji varnaśrama, którzy praktykują hatha czy astanga-yogę, albo którzy spełniają ofiary agnihotra, wielbią Surya Narayana dla swej własnej korzyści. Półbóg Surya jest zawsze w kontakcie z Najwyższą Osobą Boga, Narayanem. Rezydując w przestrzeni kosmicznej, która jest w środku wszechświata, pomiędzy Bhuloką i Bhuvarloką, słońce okrąża koło czasu Zodiaka, reprezentowanego przez 12 raśi, czyli znaków i odpowiednio do znaku, w którym się znajduje, otrzymuje różne nazwy. Ze względu na księżyc, każdy miesiąc dzieli się na dwa okresy dwutygodniowe. Podobnie, według kalkulacji słonecznych, miesiąc równa się okresowi, który słońce spędza w jednej konstelacji; 2 miesiące składają się na jedną porę roku, a jest 12 miesięcy w roku. Cały obszar nieba dzieli się na 2 połowy, z których każda reprezentuje ayanę, ścieżkę przemierzaną przez słońce w okresie 6 miesięcy. Słońce podróżuje czasami powoli, czasami szybko, a czasami z prędkością umiarkowaną. W ten sposób podróżuje poprzez trzy światy, składające się z planet niebiańskich, planet ziemskich i przestrzeni kosmicznej. Wielcy naukowcy zwą te orbity Samvatsara, Parivatsara, Idavatsara, Anuvatsara i Vatsara.

Księżyc usytuowany jest 100 000 yojanów ponad promieniami słonecznymi. Dzień i noc na planetach niebiańskich i Pitrloce oblicza się odpowiednio do jego przybywania i ubywania. Ponad księżycem w odległości 200 000 yojanów są niektóre gwiazdy, a ponad tymi gwiazdami jest Śukra-graha (Venus), którego wpływ jest zawsze pomyślny dla mieszkańców całego wszechświata. Ponad Śukra-graha, około 200 000 yojanów, jest Budha-graha, (Merkury), którego wpływ jest czasami pomyślny, a czasami niepomyślny. Następnie, 200 000 yojanów powyżej Budha-graha jest Angaraka (Mars), który prawie zawsze ma niepomyślny wpływ. Następnie 200 000 yojanów ponad Angaraka znajduje się planeta zwana Brhaspati-graha (Jowisz), która jest zawsze bardzo pomyślna dla kwalifikowanych braminów. Ponad Brhaspati-graha jest planeta Śanaiścara (Saturn), który jest bardzo niepomyślny, a ponad Saturnem jest grupa siedmiu gwiazd zamieszkiwanych przez wielkie święte osoby, które zawsze myślą o dobrobycie całego wszechświata. Te 7 gwiazd okrąża Dhruvalokę, która jest siedzibą Pana Visnu w tym wszechświecie.

05.22.01  Król Pariksit zapytał Śukadevę Gosvamiego: Mój drogi panie, już zdecydowanie potwierdziłeś prawdę, że niesłychanie potężny bóg słońca podróżuje wkoło Dhruvaloki, mając Dhruvalokę i górę Sumeru po swej prawej stronie. Jednakże jednocześnie bóg słońca jest zwrócony ku znakom zodiaku i ma Sumeru i Dhruvalokę po swej lewej stronie. Jak możemy rozumowo przyjąć, że bóg słońca posuwa się naprzód mając Sumeru i Dhruvalokę jednocześnie po swej prawej i lewej stronie?

05.22.02  Śukadeva Gosvami jasno odpowiedział: Kiedy koło garncarskie porusza się, a małe mrówki ulokowane na tym dużym kole poruszają się razem z nim, można zobaczyć, że ich ruch jest różny od ruchu koła, gdyż czasami widziane są na jednej części koła a czasami na innej. Podobnie, znaki i konstelacje z Sumeru i Dhruvaloką po swej prawej stronie poruszają się z kołem czasu, a podobne mrówkom słońce i inne planety poruszają się razem z nimi. Słońce i planety, jednakże w różnym czasie można zobaczyć w różnych znakach i konstelacjach. To wskazuje, że ich ruch jest różny od ruchu zodiaku i koła samego czas.

05.22.03  Oryginalną przyczyną manifestacji kosmicznej jest Najwyższa Osoba Boga, Narayana. Kiedy wielkie święte osoby, w pełni świadome wiedzy wedyjskiej, ofiarowały modlitwy Najwyższej Osobie, zstąpił On do tego materialnego świata w postaci słońca, aby wyświadczyć dobrodziejstwo wszystkim planetom i oczyścić czynności karmiczne. Podzielił się na 12 części i stworzył formy pór roku, począwszy od wiosny. W ten sposób stworzył cechy pór roku, takie jak ciepło, zimno itd.

05.22.04  Zgodnie z systemem czterech varn i czterech aśramów, ludzie na ogół wielbią Najwyższą Osobę Boga, Narayana, który usytuowany jest jako bóg słońca. Z wielką wiarą wielbią Najwyższą Osobę jako Duszę Najwyższą – odpowiednio do rytualistycznych ceremonii przekazanych w trzech Vedach, takich jak agnihotra i podobne wyższe i niższe czynności karmiczne i odpowiednio do procesu yogi mistycznej. W ten sposób z łatwością osiągają ostateczny cel życia.

05.22.05  Bóg słońca, który jest Narayanem, czyli Visnu, duszą wszystkich światów, usytuowany jest w przestrzeni kosmicznej pomiędzy wyższą i niższą częścią wszechświata. Przechodząc przez 12 miesięcy na kole czasu, słońce wchodzi w kontakt z 12 różnymi znakami zodiaku i – odpowiednio do tych znaków – przyjmuje 12 różnych nazw. Suma tych 12 miesięcy zwana jest samvatsarą, czyli całym rokiem. Według obliczeń księżycowych, 2 okresy dwutygodniowe – jeden ubywającego księżyca i drugi przybywającego – tworzą 1 miesiąc. Ten sam okres jest 1 dniem i nocą na planecie Pitrloka. Odpowiednio do kalkulacji gwiezdnych, miesiąc równa się 2 i ¼ konstelacji. Gdy słońce podróżuje przez 2 miesiące, mija jedna pora roku i dlatego zmiany pór roku uważane są za części ciała roku.

05.22.06  Zatem czas, w którym słońce przemierza połowę przestrzeni kosmicznej, zwany jest ayana, czyli okresem jego ruchu [na północy lub południu].

05.22.07  Bóg słońca ma 3 prędkości – powolną, szybką i umiarkowaną. Czas, w którym w tych trzech prędkościach w pełni przemierza wokół sferę niebiańską, ziemską i przestrzeni, naukowcy określają pięcioma nazwami: Samvatsara, Parivatsara, Idavatsara, Anuvatsara i Vatsara.

05.22.07 Znaczenie:  Według słonecznych obliczeń astronomicznych, każdy rok przedłuża rok kalendarzowy o 6 dni, a według obliczeń księżycowych, każdy rok jest o 6 dni krótszy. Dlatego to, z powodu ruchów słońca i księżyca, pomiędzy rokiem słonecznym i księżycowym istnieje różnica 12 dni. Kiedy przemija Samvatsara, Parivatsara, Idavatsara, Anuvatsara i Vatsara, co 5 lat dodaje się 2 dodatkowe miesiące. To tworzy 6-tą samvatsarę, ale ponieważ ta samvatsara jest dodatkowa, system słoneczny liczony jest odpowiednio do tych 5-ciu powyższych nazw.

05.22.08  Ponad promieniami słonecznymi, w odległości 100 000 yojanów [800 000 mil], znajduje się księżyc, który podróżuje z prędkością szybszą od prędkości słońca. W ciągu 2 księżycowych okresów 2-tygodniowych, księżyc przemierza jednostkę równą jednej samvatsarze słonecznej, w ciągu 2 i ¼ dnia przemierza miesiąc słoneczny, a w ciągu 1 dnia przemierza 2-tygodniowy okres słoneczny.

05.22.08 Znaczenie:  Kiedy weźmiemy pod uwagę, że księżyc znajduje się 100 000 yojanów, czyli 800 000 mil, ponad promieniami słonecznymi, jest to zastanawiające, czy możliwe były współczesne wycieczki na księżyc. Ponieważ księżyc jest tak daleko, jest to wątpliwym misterium, jak statki kosmiczne mogły się tam udać. Współczesne obliczenia naukowe raz po raz ulegają zmianom i dlatego są niepewne. Musimy przyjąć obliczenia literatury wedyjskiej. Obliczenia wedyjskie są stałe; astronomiczne obliczenia sporządzone bardzo dawno temu i zapisane w literaturze wedyjskiej są poprawne nawet dzisiaj. Dla innych może to pozostać tajemnicą, czy lepsze są obliczenia wedyjskie, czy współczesne ale jeśli chodzi o nas, my przyjmujemy obliczenia wedyjskie za poprawne.

05.22.09  Kiedy księżyca przybywa, codziennie zwiększają się jego świecące części i w ten sposób stwarza on dzień dla półbogów i noc dla pitów. Gdy jednakże księżyc ubywa, jest to noc dla półbogów i dzień dla pitów. W ten sposób księżyc przechodzi przez każdą konstelację gwiazd w ciągu 30 muhurt [cały dzień – 24 godz.]. Księżyc jest źródłem nektariańskiego chłodu, który wpływa na wzrost zbóż i z tego względu bóg księżyca uważany jest za życie wszystkich żywych istot. Wskutek tego zwany jest Jivą, główną żywą istotą w tym wszechświecie.

05.22.10  Ponieważ księżyc pełen jest wszelkich potencjalnych mocy, reprezentuje wpływ Najwyższej Osoby Boga. Księżyc jest bóstwem przewodnim każdego umysłu i dlatego bóg księżyca zwany jest Manomayą. A ponieważ obdarza mocą wszystkie zioła i rośliny, znany jest też Annamayą. Amrtamayą jest zwany z tego względu, że jest źródłem życia wszystkich żywych istot. Księżyc sprawia przyjemność półbogom, pitom, istotom ludzkim, zwierzętom, ptakom, gadom, drzewom, roślinom i wszystkim innym żywym istotom. Obecność księżyca zadowala wszystkich. Dlatego jest on też zwany Sarvamayą [wszechprzenikającym].

05.22.11  200 000 yojanów [1 600 000 mil] ponad księżycem znajduje się wiele gwiazd. Z woli Najwyższej Osoby Boga są one przymocowane do koła czasu i tak obracają się one, mając górę Sumeru po swej prawej stronie, a ich ruch jest odmienny od ruchu słońca. Jest 28 ważnych gwiazd, na czele z Abhijit.

05.22.11 Znaczenie:  Gwiazdy, o których tutaj mowa, znajdują się 1 600 000 mil ponad słońcem, a zatem 4 000 000 mil ponad Ziemią.

05.22.12  Około 1 600 000 mil ponad tą grupą gwiazd jest planeta Venus, która porusza się prawie dokładnie z taką samą prędkością co słońce – odpowiednio do jego ruchu szybkiego, powolnego i umiarkowanego. Czasami Venus porusza się za słońcem, czasami przed nim, a czasami razem z nim. Venus unieważnia wpływ planet, które zatrzymują deszcz. Zatem obecność jej powoduje opady deszczu i z tego względu uważana jest za pomyślną dla wszystkich żywych istot w tym wszechświecie. Zgadzają się z tym uczeni mędrcy.

05.22.13  Merkury opisywany jest jako podobny do Venus w tym, że czasami porusza się za słońcem, czasami przed nim, a czasami razem z nim. Jest położony 1 600 000 mil powyżej Venus, czyli 7 200 000 mil powyżej Ziemi. Merkury, który jest synem Księżyca, jest prawie zawsze pomyślny dla mieszkańców tego wszechświata, ale gdy nie porusza się wraz ze słońcem, wywołuje cyklony, kurz, nieregularne opady deszczu i chmury bez wody. W ten sposób stwarza straszliwe sytuacje z powodu nadmiernych lub niedostatecznych opadów deszczu.

05.22.14  1 600 000 mil ponad Merkurym, czyli 8 800 000 mil powyżej Ziemi, jest planeta Mars. Jeśli planeta ta nie porusza się po krzywej linii, w ciągu 3 okresów 2-tygodniowych przechodzi przez każdy ze znaków zodiaku, i w ten sposób przesuwa się kolejno przez wszystkie 12. Prawie zawsze stwarza ona niepomyślne sytuacje, jeśli chodzi o opady deszczu i inne wpływy.

05.22.15  1 600 000 mil ponad Marsem, czyli 10 400 000 mil ponad Ziemią, jest planeta Jowisz, która jeden znak zodiaku przemierza w okresie Parivatsara. Jeśli jej ruchy nie są krzywe, planeta ta jest bardzo pomyślna dla braminów wszechświata.

05.22.16  1 600 000 mil ponad Jowiszem, czyli 12 000 000 mil powyżej Ziemi, jest planeta Saturn, która przez jeden znak zodiaku przesuwa się w ciągu 30 miesięcy, a cały cykl zodiaku przemierza w ciągu 30 Anuvatsarów. Planeta ta jest zawsze niepomyślna dla sytuacji wszechświata.

05.22.17  8 800 000 mil powyżej Saturna, czyli 20 800 000 mil powyżej Ziemi, jest siedmiu świętych mędrców, którzy zawsze myślą o dobrobycie mieszkańców wszechświata. Okrążają oni najwyższą siedzibę Pana Visnu, znaną jako Dhruvaloka, gwiazda Polarna.

05.22.17 Znaczenie:  Śrila Madhvacarya cytuje następujący werset z Brahmanda Purany:

jnananandatmano visnuh śiśumara-vapusy atha

urdhva-lokesu sa vyapta adityadyas tad-aśrita

Pan Visnu, który jest źródłem wiedzy i transcendentalnego szczęścia, przyjął formę Śiśumary w siódmym niebie, które znajduje się na najwyższym poziomie wszechświata. Wszystkie inne planety, począwszy od słońca, istnieją pod ochroną systemu planetarnego Śiśumara.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 22-go Rozdziału 5-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Orbity planet."