Rozdział ten informuje nas o ruchach słońca. Słońce nie jest nieruchome; również porusza się ono tak jak inne planety. Ruchy słońca wpływają na długość dnia i nocy. Kiedy słońce podróżuje na północ od równika, porusza się ono powoli podczas dnia i bardzo szybko w nocy, w ten sposób zwiększając długość dnia i zmniejszając długość nocy. Podobnie, kiedy słońce podróżuje na południe od równika, rzeczy mają się wprost przeciwnie – zmniejsza się długość dnia, a zwiększa się długość nocy. Kiedy słońce wchodzi w Karkata-raśi (Raka), a następnie podróżuje do Simha-raśi (Lwa) itd. poprzez Dhanuh-raśi (Strzelca), jego bieg zwany jest Daksinayana, ścieżką południową, a kiedy słońce wchodzi w Makara-raśi (Koziorożca) i podróżuje poprzez Kumbha-raśi (Wodnika), itd. aż poprzez Mithuna-raśi (Bliźnięta), jego bieg jest zwany Uttarayana, ścieżką północną. Kiedy słońce jest w Mesa-raśi (Baranie) i Tula-raśi (Wadze), długość dnia i nocy jest równa.
Na górze Manasottara znajdują się cztery siedziby półbogów. Na wschód od góry Sumeru jest Devadhani, gdzie mieszka król Indra, a na południe jest Samyamani, siedziba Yamarajy, nadzorcy śmierci. Podobnie, na zachód od Sumeru jest Nimlocani, siedziba Varuny, półboga który kontroluje wodę, a na północ od Sumeru jest Vibhavari, gdzie mieszka półbóg księżyca. Wschód słońca, zachód słońca i północ pojawiają się w tych miejscach dzięki ruchom słońca. Po przeciwległej stronie od miejsca, gdzie słońce wschodzi i ukazuje się ludzkim oczom, słońce będzie zachodziło i znikało z pola widzenia człowieka. Podobnie, ludzie mieszkający po wprost przeciwnej stronie punktu, gdzie w danej chwili jest południe, będą doświadczali północy. Słońce wschodzi i zachodzi razem ze wszystkimi innymi planetami, na czele z księżycem i innymi ciałami świetlnymi.
Całe kala-cakra, czyli koło czasu, osadzone jest na kole powozu boga słońca. Koło to jest zwane Samvatsarą. Siedem koni ciągnących powóz słońca znanych jest pod imionami; Gayatri, Brhati, Usnik, Jagati, Tristup, Anustup i Pankti. Zaprzężone są one przez półboga Arunadevę do jarzma szerokiego na 900 000 yojanów. W ten sposób powóz unosi Adityadevę, boga słońca. Przed bogiem słońca zawsze stoi i ofiarowuje mu modlitwy 60 000 mędrców zwanych Valikhilyami. Jest też tam 14 Gandharvów, Apsar i innych półbogów, którzy podzieleni są na 7 grup i którzy każdego miesiąca spełniają rytualistyczne czynności ku wielbieniu Duszy Najwyższej przez boga słońca, odpowiednio do różnych imion. Tak więc bóg słońca podróżuje poprzez wszechświat przemierzając odległość 95 100 000 yojanów (760 800 000 mil) z prędkością 16 004 mil w jednej chwili.
05.21.03 Znaczenie: Pan Brahma modli się w swej Brahma-samhicie (5.52)
yac caksur esa savita sakala-grahanam
raja samasta-sura-murtir aśesa-tejah
yasyajnaya bhramati sambhrta-kala-cakro
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Wielbię Govindę, pierwotnego Pana, Najwyższą Osobę Boga pod którego kontrolą nawet słońce – uważane za jedno z oczu Pana – obraca się w stałej orbicie wiecznego czasu. Słońce jest królem wszystkich systemów planetarnych i ma nieograniczoną moc, jeśli chodzi o światło i ciepło." Chociaż słońce opisane zostało jako bhagavan, najbardziej potężne i chociaż jest ono naprawdę najpotężniejsza planetą w tym wszechświecie, niemniej jednak musi ono wypełniać polecenia Govindy, Krsny. Bóg słońca nie może zboczyć nawet na cal od wyznaczonej mu orbity, a zatem polecenie Najwyższej Osoby Boga spełniane jest w każdej sferze życia. Jego polecenia spełnia cała materialna natura. Jednakże, my niemądrze oglądamy czynności materialnej natury, nie rozumiejąc najwyższego polecenia i Najwyższej Osoby Boga poza nimi. Jak stwierdza Bhagavad-gita, mayadhyaksena prakrtih: materialna natura spełnia polecenia Pana i w ten sposób wszystko utrzymywane jest w porządku.
05.21.10 Znaczenie: Odległość określona słowem sadhikani wynosi panca-vimśati-sahasradhikani, czyli 25 000 yojanów. Odległość ta plus 22 500 000 i 12 i pół laksa yojanów jest przestrzenią, którą słońce przemierza pomiędzy tymi dwoma miastami. Wynosi to 23 775 000 yojanów, czyli 190 200 000 mil Cała orbita słoneczna jest czterokrotnie dłuższa, czyli wynosi 95 100 000 yojanów (760 800 000 mil).
05.21.11 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (10.21) Krsna mówi, naksatra-nam aham śaśi: "Spośród gwiazd jestem Księżycem". Dowodzi to, że księżyc jest podobny do innych gwiazd. Literatura wedyjska informuje nas, że w tym wszechświecie jest jedno słońce, które się porusza. Teoria zachodnia mówiąca, że wszystkie ciała świetlne na niebie są różnymi słońcami, nie znajduje potwierdzenia w literaturze wedyjskiej. Ani też nie możemy przyjąć, że te ciała świetlne są słońcami innych wszechświatów, gdyż każdy wszechświat pokryty jest różnymi powłokami materialnych elementów i wskutek tego – chociaż wszechświaty są zlepione razem – z tego wszechświata nie możemy dostrzec innych. Innymi słowy, wszystko co widzimy, znajduje się w tym jednym wszechświecie. W każdym wszechświecie jest jeden Pan Brahma i są też inni półbogowie na innych planetach, ale jest tylko jedno słońce.
05.21.15 Znaczenie: Visnu Purana oznajmia:
gayatri ca brhaty usnig
jagati tristup eva ca
anustup panktir ity
uktaś chandamsi harayo raveh
7 koni zaprzężonych do powozu boga słońca nosi imiona: Gayatri, Brhati, Usnik, Jagati, Tristup, Anustup i Pankti. Nazwy tych różnych metrum wedyjskich określają 7 koni unoszących powóz boga słońca.
05.21.16 Znaczenie: W Vayu Puranie opisana została pozycja tych koni
saptaśva-rupa-cchandamsi vahante vamato ravim
cakra-paksa-nibaddhani cakre vaksah samahitah
Chociaż Arunadeva znajduje się na przednim siedzeniu i kontroluje konie, patrzy w tył, w kierunku boga słońca, poprzez swe lewe ramię.
05.21.18 Znaczenie: Visnu Purana oznajmia:
stuvanti munayah
suryam gandharvair giyate purah
nrtyanto 'psaraso
yanti suryasyanu niśacarah
vahanti pannaga
yaksaih kriyate 'bhisusangrahah
valikhilyas
tathaivainam parivarya samasate
so 'yam sapta-ganah surya-
mandale muni-sattama
himosna
vari-vrstinam hetutve samayam gatah
Wielbiąc najpotężniejszego półboga Suryę, Gandharvowie śpiewają przed nim, Apsary tańczą przed jego powozem, Niśacarowie podążają za powozem, Pannagowie dekorują powóz, Yaksowie strzegą go, a święci zwani Valikhilyami otaczają boga słońca i ofiarowują mu modlitwy. Siedem grup czternastu towarzyszy ustanawia odpowiedni czas na regularne opady śniegu, ciepło i deszcz w całym wszechświecie."
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 21-go Rozdziału 5-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
" Ruchy słońca."