C-5  Rozdział  XV

 

Chwały potomków króla Priyavraty

 

 

Streszczenie rozdziału

 

    Rozdział ten opisuje potomków Bharaty Maharajy i wielu innych królów. Syn Maharajy Bharaty zwał się Sumati. Podążał on ścieżką wyzwolenia daną przez Rsabhadevę. Niektórzy ludzie błędnie uważali Sumati za bezpośrednią inkarnację Pana Buddhy. Sumati miał syna Devatajita, którego synem był Devadyumna. Synem Devadyumny był Paramesthi, a jego synem był Pratiha. Pratiha był wielkim bhaktą Pana Visnu i miał trzech synów, Pratihartę, Prastotę i Udgatę. Pratiharta miał dwóch synów, Aję i Bhumę. Synem Bhumy był Udgitha, a synem Udgithy był Prastava. Synem Prastavy był Vibhu, a synem Vibhu – Prthusena, który miał syna zwanego Naktą. Żona Nakty, Druti, narodziła Gayę, który był bardzo sławnym i świętym królem. W rzeczywistości król Gaya był częściową inkarnacją Pana Visnu i z powodu swego wielkiego oddania dla Pana Visnu otrzymał tytuł Mahapurusa. Król Gaya miał synów zwanych Citrarathą, Sugati i Avarodhaną. Syn Citrarathy był cesarzem Samrat, a jego synem był Marici, który miał syna zwanego Bindu. Synem Bindu był Madhu, a synem Madhu był Viravrata. Viravrata miał dwóch synów, Manthu i Pramanthu, a synem Manthu był Bhauvana. Synem Bhauvany był Tvasta, a synem Tvasty był Viraja, który rozsławił całą dynastię. Viraja miał 100 synów i jedną córkę. Jeden spośród nich, o imieniu Śatajit, zyskał wielką sławę.

 

 

05.15.01   Śri Śukadeva kontynuował: Syn Maharajy Bharaty, znany jako Sumati, podążał ścieżką Rsabhadevy, ale niektórzy pozbawieni skrupułów ludzie wyobrażali sobie, iż jest on samym Panem Buddhą. Ludzie ci, będący w rzeczywistości ateistami i mający zły charakter, przyjmowali zasady wedyjskie w sposób urojony i haniebny, aby poprzeć swe postępowanie. Tak więc ci grzeszni ludzie przyjęli Sumati za Pana Buddhadevę i proponowali teorię, iż każdy powinien przestrzegać zasad Sumati. W ten sposób zostali zwiedzeni przez wytwory umysłu.

 

05.15.01   Znaczenie:      Ci, którzy są Aryanami, ściśle przestrzegają zasad wedyjskich, ale w tym wieku Kali powstała społeczność znana jako arya-samaja, która nie ma pojęcia o znaczeniu Ved i systemu parampara. Ich przywódcy oczerniają wszystkich bona fide acaryów i sami pozują na rzeczywistych zwolenników zasad wedyjskich. Ci acaryowie, którzy nie przestrzegają zasad wedyjskich, są obecnie znani jako arya-samaja, czyli dżinowie. Nie tylko nie przestrzegają oni zasad wedyjskich, ale nie mają żadnego związku z Panem Buddhą. Imitując postępowanie Sumati, twierdzą, że są potomkami Rsabhadevy. Vaisnavowie starannie unikają ich towarzystwa, ponieważ osoby te nie znają ścieżki Ved. W Bhagavad-gicie (15.15) Krsna mówi, vedaiś ca sarvair aham eva vedyah: "Prawdziwym celem Ved jest poznanie Mnie." Takie jest polecenie całej literatury wedyjskiej. Kto nie zna wielkości Pana Krsny, nie może zostać uznany za Aryana. Pan Buddha, inkarnacja Pana Krsny, zastosował szczególne środki, aby propagować filozofię bhagavata-dharmy. Nauczał on prawie wyłącznie pośród ateistów. Ateiści nie chcą Boga, dlatego Pan Buddha powiedział, że Boga nie ma, ale przyjął metodę, dzięki której mógł nauczać swoich zwolenników dla ich korzyści. Mówiąc że nie ma Boga, nauczał w dwulicowy sposób. Niemniej jednak sam był inkarnacją Boga.

 

05.15.02   Sumati spłodził w łonie swej żony [o imieniu Vrddhasena] syna zwanego Devatajit.

 

05.15.03   Z łona Asuri, żony Devatajita, narodził się Devadyumna. Devadyumna spłodził w łonie swej żony, Dhenumati, syna o imieniu Paramesthi. Paramesthi – w łonie swej żony Suvarcali – spłodził syna o imieniu Pratiha.

 

05.15.04   Król Pratiha osobiście propagował zasady samorealizacji. W ten sposób nie tylko oczyścił się, ale stał się wielkim bhaktą Najwyższej Osoby Boga, Pana Visnu i bezpośrednio Go zrealizował.

 

05.15.04   Znaczenie:      Bardzo ważne jest słowo anusasmara. Świadomość Boga nie jest jakimś wyobrażeniem czy wymysłem. Bhaktowie, którzy są czyści i zaawansowani, realizują Boga takim, jakim On jest. Maharaja Pratiha uczynił to i dzięki swej bezpośredniej realizacji Pana Visnu propagował samorealizację i nauczał. Prawdziwy nauczający nie może być fałszywy; przede wszystkim musi on zrealizować Pana Visnu takim, jakim On jest. Jak stwierdza Bhagavad-gita (4.34), upadeksyanti te jnanam jnaninas tattva-darśinah: "Wiedzy może udzielić ten, kto ujrzał prawdę." Słowo tattva-darśi odnosi się do tego, kto zrealizował Najwyższą Osobę Boga w sposób doskonały. Taka osoba może zostać guru i na całym świecie głosić filozofię Vaisnava. Król Pratiha jest wzorem doskonałości dla bona fide nauczających i guru.

 

05.15.05   W łonie swej żony Suvarcali, Pratiha spłodził trzech synów, o imionach: Pratiharta, Prastota i Udgata. Synowie ci byli wielkimi ekspertami w spełnianiu wedyjskich rytuałów. Pratiharta w łonie swej żony o imieniu Stuti – spłodził dwóch synów, Aję i Bhumę.

 

05.15.06   W łonie swej żony, Rsikulyi, król Bhuma spłodził syna zwanego Udgitha. Z żony Udgithy, Devakulyi, narodził się syn zwany Prastava, a Prastava – ze swa żona Niyutsą – miał syna o imieniu Vibhu. W łonie swej żony, Rati, Vibhu spłodził syna zwanego Prthusena. Prthusena, ze swą żoną o imieniu Akuti, spłodził syna zwanego Nakta. Żoną Nakty była Druti i z jej łona narodził się wielki król Gaya. Gaya był bardzo słynny i pobożny; był najlepszym spośród świętych królów. Pan Visnu i jego ekspansje, których zadaniem jest chronienie tego wszechświata, zawsze są usytuowane w transcendentalnej sile dobroci, zwanej viśuddha-sattvą. Będąc bezpośrednią ekspansją Pana Visnu, król Gaya był również usytuowany w viśuddha-sattvie. Dzięki temu Maharaja Gaya był w pełni obdarzony transcendentalną wiedzą. Dlatego zwany był Mahapurusą.

 

05.15.06   Znaczenie:      Z wersetu tego wynika, że są różne inkarnacje Boga. Niektóre są integralnymi cząstkami bezpośrednich ekspansji, a niektóre są bezpośrednimi ekspansjami Pana Visnu. Bezpośrednia inkarnacja Najwyższej Osoby Boga jest zwana amśą albo svamśą, podczas gdy inkarnacja amśy jest zwana kala. Pomiędzy kalavibhinnamśa-jivy, czyli żywe istoty. Zaliczają się one do jiva-tattv. Osobistości bezpośrednio pochodzące od Pana Visnu są zwane visnu-tattvami i czasami określane są jako Mahapuruse. Innym imieniem Krsny jest Mahapurusa, a bhakta czasami zwany jest maha-paurusika.

 

05.15.07   Król Gaya zapewnił pełną ochronę i bezpieczeństwo obywatelom, tak aby niepożądane elementy nie naruszały ich osobistej własności. Również dbał o to, by dla wszystkich było pod dostatkiem pożywienia. [Jest to nazywane posaną]. Czasami, aby zadowolić obywateli, obdarzał ich prezentami. [To jest nazywane prinaną]. Czasami zwoływał zgromadzenie i zadawalał obywateli słodkimi słowami. [To nazywa się upalalaną] Udzielał im również instrukcji, jak być pierwszej klasy obywatelami. [To nazywane jest anuśasaną]. Takie były cechy królewskiego porządku króla Gayi. Poza tym król Gaya był również głową rodziny, który ściśle przestrzegał zasad i przepisów życia rodzinnego. Spełniał ofiary i był nieskazitelnie czystym bhaktą Najwyższej Osoby Boga. Był zwany Mahapurusą, ponieważ jako król zapewnił obywatelom wszelkie udogodnienia, a jako gospodarz domu spełniał wszystkie obowiązki, tak że w końcu stał się ścisłym bhaktą Najwyższego Pana. Jako bhakta zawsze gotów był oddawać szacunek innym bhaktom i pełnić służbę dla Pana. Na tym polega proces bhakti-yogi. Dzięki tym wszystkim transcendentalnym czynnościom, król Gaya zawsze był wolny od koncepcji cielesnej. Miał pełną realizację Brahmana i wskutek tego był zawsze radosny. Nie wiedział, co to materialna rozpacz. Chociaż był doskonały pod każdym względem, nie był dumny, ani też nie zabiegał o to, by władać królestwem.

 

05.15.07   Znaczenie:      Jak Pan Krsna oznajmia w Bhagavad-gicie, kiedy zstępuje na Ziemię, ma dwa cele: zapewnić wiernym schronienie i zniszczyć demony (paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam). Skoro król jest reprezentantem Najwyższej Osoby Boga, czasami zwany jest on nara-devą, tj. Panem w ludzkiej postaci. Według zaleceń wedyjskich, jest on wielbiony jako Bóg na platformie materialnej. Jako reprezentant Najwyższego Pana, król ma obowiązek tak doskonale chronić obywateli, aby nie musieli zabiegać o pożywienie i ochronę i aby byli radośni. Król dostarczał im wszystkiego i dlatego egzekwował podatki. Jeśli w innym wypadku król albo rząd ściąga podatki od obywateli, staje się odpowiedzialny za ich grzeszne czyny. W Kali-yudze monarchia została obalona, ponieważ sami królowie podlegali wpływowi tego wieku. Z Ramayany dowiadujemy się, że kiedy Bibhisana zaprzyjaźnił się z Panem Ramacandrą, przyrzekł, że gdyby przypadkiem czy własnowolnie złamał prawa przyjaźni z Panem Ramacandrą, stanie się braminem albo królem w Kali-yudze. Bibhisana wykazał, że w tym wieku zarówno bramini jak i królowie są w nieszczęsnej sytuacji. W rzeczywistości w wieku tym nie ma ani królów, ani braminów i z powodu ich nieobecności w całym świecie panuje chaos i niedola. W Porównaniu z obecnym standardem, Maharaja Gaya był prawdziwym reprezentantem Pana Visnu; dlatego był znany jako Mahapurusa.

 

05.15.08   Mój drogi królu Pariksit, uczeni w historii Puran wychwalają i sławią króla Gayę następującymi wersetami.

 

05.15.08   Znaczenie:      Historyczne dane o egzaltowanych królach służą za dobry przykład dla współczesnych władców. Osoby władające nad światem w obecnym momencie powinny wzorować się na królu Gayi, królu Yudhisthirze i królu Prthu i zarządzać obywatelami w ten sposób, aby byli szczęśliwi. Obecnie rząd ściąga podatki, nie polepszając jednakże w żaden sposób kulturowych, religijnych, społecznych czy politycznych warunków obywateli. Vedy nie pochwalają tego.

 

05.15.09   Wielki król Gaya zwykł spełniać wszelkiego rodzaju rytuały wedyjskie. Był bardzo inteligentny i był ekspertem w studiowaniu wszelkiej literatury wedyjskiej. Zachowywał religijne zasady i posiadał wszelkiego rodzaju bogactwa. Był głównym pomiędzy dżentelmenami i był sługą bhaktów. Był w pełni kwalifikowaną pełną ekspansją Najwyższej Osoby Boga. Zatem któż mógłby dorównać mu w spełnianiu wielkich rytualistycznych ceremonii?

 

05.15.10   Wszystkie wierne i uczciwe córki Maharajy Daksy, takie jak Śraddha, Maitri, Daya, których błogosławieństwa były zawsze skuteczne, obmyły Maharaja Gayę uświęconą wodą. W istocie były bardzo z niego zadowolone. Uosobiona Ziemia przybyła jako krowa i – jak gdyby ujrzała swe ciele- widząc wspaniałe cechy Maharajy Gayi, obficie dostarczyła mleka. Innymi słowy Maharaja Gaya był w stanie czerpać z Ziemi wszelkie dobrodziejstwa i w ten sposób zadowolić pragnienia swych obywateli. Jednakże sam był wolny od pragnień.

 

05.15.10   Znaczenie:      Ziemia, którą rządził Maharaja Gaya, porównana została do krowy. Dobre cechy, dzięki którym utrzymywał i zarządzał obywatelami, porównane zostały do cielęcia. Krowa daje mleko, kiedy obecne jest cielę; podobnie krowa, czyli Ziemia, spełniała pragnienia Maharajy Gayi, który był w stanie wykorzystać wszelkie jej zasoby dla korzyści swoich obywateli. Było to możliwe dzięki temu, że uczciwe córki Daksy obmyły go uświęconą wodą. Dopóki król albo władca nie otrzyma błogosławieństwa autorytetów, nie może zarządzać obywatelami w sposób zadowalający. Obywatele są szczęśliwi i kwalifikowani dzięki dobrym cechom władcy.

 

05.15.11   Chociaż król Gaya osobiście nie pragnął przyjemności zmysłowych, wszystkie jego pragnienia zostały spełnione dzięki temu, że spełniał wedyjskie rytuały. Wszyscy królowie, którym Maharaja Gaya musiał stawić czoła, zmuszeni byli walczyć w oparciu o religijne zasady. Byli bardzo zadowoleni z jego walki i zwykli obdarowywać go wszelkiego rodzaju prezentami. Podobnie też, wszyscy bramini w jego królestwie byli bardzo zadowoleni ze wspaniałomyślnej dobroczynności króla Gayi. Wskutek tego – dla korzyści jego przyszłego życia – bramini oddali mu jedną szóstą swych pobożnych czynów.

 

05.15.11   Znaczenie:      Jako ksatriya czy cesarz, Maharaja Gaya musiał czasami walczyć z podległymi mu królami, aby utrzymać swoją władzę, ale królowie ci nie byli z tego powodu niezadowoleni, gdyż wiedzieli, iż walczył on dla utrzymania religijnych zasad. Wskutek tego zaakceptowali swoje poddaństwo i ofiarowali mu wszelkiego rodzaju dary. Podobnie, bramini spełniający rytuały wedyjskie byli tak bardzo zadowoleni z króla, że z ochotą zgodzili się oddać mu 1/6 swych pobożnych czynności, dla korzyści w przyszłym życiu. Tak wiec, dzięki właściwej administracji Maharajy Gayi, zadowoleni byli z niego zarówno bramini, jak i ksatriyowie. Innymi słowy, Maharaja Gaya zadowolił królów ksatriyów swoją walką, a braminów – swą dobroczynnością. Vaiśyów zachęcał uprzejmymi słowami i pełnymi uczucia stosunkami, a dzięki bezustannym ofiarom, śudrów zadowolił obfitością pożywienia i darów. W ten sposób Maharaja Gaya dbał o to, by wszyscy obywatele byli usatysfakcjonowani. Kiedy bramini i osoby święte otrzymują szacunek, dzielą się swoimi pobożnymi czynnościami, oddając je tym, którzy ich honorują i pełnią dla nich służbę. Dlatego, jak oznajmia Bhagavad-gita (4.34), tad viddhi pranipatena paripraśnena sevaya: należy spróbować zbliżyć się pokornie do mistrza duchowego i pełnić dla niego służbę.

 

05.15.12   W ofiarach Maharajy Gayi była obfitość odurzającego napoju soma. Król Indra zwykł przybywać na te ofiary i odurzać się soma-rosą – pijąc ogromne ilości tego napoju. Na arenie ofiarnej pojawił się również Najwyższa Osoba Boga, Pan Visnu[yajna-purusa] i osobiście przyjmował wszystkie spełniane dla Niego ofiary, z czystym i trwałym oddaniem.

 

05.15.12   Znaczenie:      Maharaja Gaya był tak doskonały, że zadowolił wszystkich półbogów, na czele z niebiańskim królem Indrą. Na arenę ofiar również osobiście przybył Pan Visnu, aby przyjąć ofiary. Maharaja Gaya otrzymał wszelkie błogosławieństwa półbogów i Samego Najwyższego Pana, mimo iż nie pragnął takich błogosławieństw.

 

05.15.13   Kiedy Najwyższy Pan zadowolony jest z czyjegoś działania, automatycznie zadowoleni są wszyscy półbogowie, istoty ludzkie, zwierzęta, ptaki, pszczoły, pnącza, drzewa, trawa i wszelkie inne żywe istoty, począwszy od Pana Brahmy. Najwyższa Osoba Boga jest Duszą Najwyższą każdego i z natury jest On w pełni zadowolony. Niemniej jednak przybył na arenę Maharajy Gayi i powiedział, "Jestem całkowicie zadowolony."

 

05.15.13   Znaczenie:      Werset ten wyraźnie oznajmia, że jedynie przez zadowolenie Najwyższej Osoby Boga zadowala się wszystkich półbogów i – bez różnicy wszystkie inne żywe istoty. Kiedy ktoś podlewa korzeń drzewa, odżywione zostają gałęzie, gałązki, kwiaty i liście. Chociaż Najwyższy Pan jest samozadowolony, zachowanie Maharajy Gayi sprawiło Mu taką wielką przyjemność, że osobiście przybył na arenę ofiar i powiedział, "Jestem w pełni zadowolony." Któż może równać się Maharajy Gayi?

 

05.15.14-15   Maharaja Gaya spłodził trzech synów w łonie swej żony Gayanti: Citrarathę, Sugati i Avarodhanę. W łonie swej żony Urny, Citraratha spłodził syna zwanego Samrat. Żoną Samrata była Utkala i w jej łonie Samrat spłodził syna nazwanego Maricim. W łonie swej żony Bindumati, Marici spłodził syna zwanego Bindu. W łonie swej żony Saraghy, Bindu spłodził syna nazwanego Madhu. A Madhu – w łonie swej żony zwanej Sumaną, spłodził syna zwanego Viravratą. W łonie swej żony Bhoja, Viravrata spłodził dwóch synów, Manthu i Pramanthu. W łonie swej żony Satyi, Manthu spłodził syna zwanego Bhauvaną, a w łonie swej żony Dusany, Bhauvana spłodził syna o imieniu Tvasta. W łonie swej żony Virocany, Tvasta spłodził syna zwanego Virają. Żoną Virajy była Visuci i w jej łonie Viraja spłodził stu synów i jedną córkę. Głównym spośród tych wszystkich synów był Śatajit.

 

05.15.16   Jest pewien słynny werset odnoszący się do króla Virajy. "Dzięki swym wzniosłym cechom i szerokiej sławie, król Viraja stał się klejnotem dynastii króla Priyavraty, tak jak Pan Visnu – dzięki Swej transcendentalnej mocy – dekoruje i błogosławi półbogów."

 

05.15.16   Znaczenie:      Kwitnące drzewo zyskuje dobre imię w ogrodzie, dzięki swym pachnącym kwiatom. Podobnie, jeśli w jakiejś rodzinie ktoś jest sławny, porównywany jest on do pachnącego kwiatu w lesie. Dzięki niemu cała rodzina może zasłynąć w historii. Ponieważ Pan Krsna narodził się w dynastii Yadu, dynastia Yadu i Yadavowie stali się sławni po wsze czasy. Dzięki pojawieniu się króla Virajy, rodzina Maharajy Priyavraty na zawsze zyskała sławę.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 15-go Rozdziału 5-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Chwały potomków króla Priyavraty."