W rozdziale tym zostało podane bezpośrednie znaczenie lasu materialnej egzystencji. Czasami kupcy udają się do lasu, aby zebrać tam wiele rzadko spotykanych rzeczy i sprzedać je w mieście z dobrym zyskiem, ale ścieżka w lesie jest zawsze najeżona niebezpieczeństwami. Kiedy czysta dusza pragnie porzucić służbę dla Pana, żeby cieszyć się tym materialnym światem, Krsna oczywiście daje jej szansę przyjścia do tego materialnego świata. Jak oznajmia Prema-vivarta: krsna-bahir-mukha hana bhoga vancha kare. Taka jest przyczyna upadku czystej duszy do materialnego świata. Z powodu swoich czynności pod wpływem trzech sił materialnej natury, żywa istota przyjmuje różne pozycje w różnych gatunkach. Czasami jest półbogiem na planetach niebiańskich, a czasami najbardziej nieznacznym stworzeniem na niższych systemach planetarnych. W związku z tym Śrila Narottama dasa Thakura mówi, nana yoni sada phire: żywa istota wędruje poprzez różne gatunki. Kadarya bhaksana kare: zmuszona jest żywić się i cieszyć ohydnymi rzeczami. Tara janma adhah-pate yaya: w ten sposób marnuje całe swoje życie. Bez ochrony wszechmiłosiernego Vaisnavy uwarunkowana dusza nie jest w stanie wydostać się z sideł mayi. Jak oznajmia Bhagavad-gita (manah sasthanindriyani prakrti-sthani karsati), żywa istota rozpoczyna materialne życie z pomocą swego umysłu i pięciu zmysłów do zdobywania wiedzy i z ich pomocą walczy o egzystencję w tym materialnym świecie. Zmysły te porównywane są do rozbójników i złodziei w lesie. Pozbawiają one człowieka wiedzy i umieszczają go w sieci niewiedzy. Zatem zmysły te są jak rozbójnicy i grabieżcy, którzy plądrują jego wiedzę duchową. Poza tym są też członkowie rodziny, żona i dzieci, którzy są niczym dzikie zwierzęta w lesie. Takie dzikie zwierzęta żywią się ludzkim mięsem. Żywa istota pozwala na te ataki szakali i lisów (żony i dzieci), i w ten sposób traci swoje prawdziwe życie duchowe. W lesie materialnego życia każdy jest zazdrosny jak komary, a szczury i myszy zawsze stwarzają zakłócenia. Każdy w tym materialnym świecie stawiany jest w wielu niedogodnych sytuacjach i otoczony jest zawistnymi ludźmi oraz stwarzającymi zakłócenia zwierzętami. Rezultat tego jest taki, że żywa istota w materialnym świecie jest zawsze ograbiana i kąsana przez wiele żywych istot. Niemniej jednak, mimo tych zakłóceń nie chce porzucić rodzinnego życia i kontynuuje swe karmiczne czynności, aby osiągnąć szczęście w przyszłości. W ten sposób coraz bardziej uwikłuje się w rezultaty karmy i zmuszona jest do niepobożnego działania. Jej świadkami są słońce podczas dnia, a nocą – księżyc. Świadkami są również półbogowie, ale uwarunkowana dusza sądzi, że nikt nie dostrzega jej prób zadowalania zmysłów. Czasami, gdy zostanie wykryta, tymczasowo porzuca wszystko, ale z powodu swojego wielkiego przywiązania do ciała, rezygnuje ze swego wyrzeczenia, zanim osiągnie doskonałość.
W tym materialnym świecie jest wielu zawistnych ludzi. Jest rząd zbierający podatki, którzy jest porównany do sowy i są niewidoczne świerszcze, które wydają nieznośne dźwięki. Czynniki materialnej natury z pewnością wielce nękają uwarunkowaną duszę, ale na skutek niepożądanego towarzystwa straciła ona swoja inteligencję. Szukając ulgi od niepokojów materialnej egzystencji, pada ofiarą tzw. yoginów, sadhu i inkarnacji, którzy mają zdolność przejawiania magicznych sztuczek, ale nie rozumieją służby oddania. Czasami uwarunkowana dusza zostaje pozbawiona wszelkich pieniędzy i wskutek tego staje się nieuprzejmą dla członków swej rodziny. W tym materialnym świecie nie ma ani szczypty prawdziwego szczęścia, za którym uwarunkowana dusza tęskni życie po życiu. Urzędnicy rządkowi są niczym mięsożerni Raksasowie, którzy ściągają wysokie podatki dla utrzymania rządu. Z powodu tych wysokich podatków ciężko pracująca uwarunkowana dusza popada w przygnębienie.
Ścieżka karmicznych czynności prowadzi w trudne góry i czasami uwarunkowana dusza pragnie przeprawić się przez te góry, ale nigdy nie odnosi sukcesu i wskutek tego ogarnia ją coraz większy smutek i rozczarowanie. Wpadając w coraz większe materialne i finansowe kłopoty, niepotrzebnie karci ona swą rodzinę. W materialnym stanie są cztery podstawowe potrzeby, spośród których sen jest porównany do pytona. Śpiąc, uwarunkowana dusza całkowicie zapomina o swojej prawdziwej egzystencji i nie czuje udręk materialnego życia. Czasami, kiedy potrzebuje pieniędzy, kradnie i oszukuje, chociaż może zewnętrznie obcować z bhaktami dla duchowego postępu. Zainteresowana jest jedynie wydostaniem się z pułapki mayi, ale z powodu niewłaściwego przewodnictwa coraz bardziej uwikłuje się w stosunki materialne. Ten materialny świat jest jedynie kłopotem i składa się z udręk prezentowanych jako szczęście, niedola, przywiązanie, wrogość i zazdrość. Mówiąc ogólnie, jest jedynie pełen udręk i niedoli. Kiedy ktoś traci swą inteligencję z powodu przywiązania do żony i seksu, zanieczyszczeniu ulega cała jego świadomość. W ten sposób myśli jedynie o obcowaniu z kobietami. Czynnik czasu, który jest niczym żmija, zabiera życie każdemu, zarówno Panu Brahmie, jak i nieznacznej mrówce. Czasami uwarunkowana dusza usiłuje ocalić się od nieubłaganego czasu i wskutek tego przyjmuje schronienie jakiegoś fałszywego wybawcy. Na nieszczęście, ten fałszywy wybawca nie jest w stanie zbawić nawet samego siebie. Jak mógłby chronić innych? Fałszywi wybawcy nie dbają o bona fide wiedzę otrzymana od kwalifikowanych braminów i z wedyjskich źródeł. Ich jedynym zajęciem jest folgowanie sobie w seksie i polecanie wolności seksualnej nawet dla wdów. Zatem są oni niczym małpy w lesie. W ten sposób Śukadeva Gosvami tłumaczy Maharajy Pariksitowi materialny las i jego trudną ścieżkę.
05.14.01 Znaczenie: Najważniejszą informacją w tym wersecie jest hari-guru-carana-aravinda-madhukara-anupadavim. W tym materialnym świecie uwarunkowane dusze doznają niepowodzenia w swoich czynnościach, a czasami po wielu trudach doznają ulgi. Ogółem biorąc, uwarunkowana dusza nigdy nie jest szczęśliwa. Po prostu walczy o egzystencję. W rzeczywistości jej jedyną powinnością jest przyjęcie mistrza duchowego, guru, i poprzez niego przyjęcie lotosowych stóp Pana. Wyjaśnił to Śri Caitanya Mahaprabhu: guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija. Ludzie walczący o byt w lasach czy miastach tego materialnego świata w rzeczywistości nie doznają radości w życiu. Po prostu doznają różnego rodzaju cierpień i przyjemności – na ogół cierpień, które są zawsze niepomyślne. Chcą ulżyć sobie w tych cierpieniach, ale z powodu ignorancji nie są w stanie. Dla nich Vedy oznajmiają: tad-vijnanartham sa gurum evabhigacchet. Kiedy żywa istota zgubi się w lesie materialnego świata, w walce o byt, jej pierwszą powinnością jest odnalezienie bona fide guru, który jest zawsze zaabsorbowany lotosowymi stopami Najwyższej Osoby Boga, Visnu. Przede wszystkim, jeśli w ogóle pragnie przestać borykać się z losem, musi odnaleźć bona fide guru i przyjmować instrukcje u jego lotosowych stóp. W ten sposób może uwolnić się od tego usilnego zmagania.
Ponieważ materialny świat został tutaj porównany do lasu, ktoś mógłby sprzeczać się, że w Kali-yudze współczesna cywilizacja głównie usytuowana jest w miastach. Jednakże wielkie miasto jest niczym wielki las. W rzeczywistości życie w mieście jest bardziej niebezpieczne niż życie w lesie. Jeśli ktoś przybywa do nieznanego miasta, nie mając tam przyjaciela ani schronienia, życie w tym mieście jest trudniejsze niż życie w lesie. Na powierzchni tego globu jest wiele wielkich miast, i gdziekolwiek nie spojrzeć, dostrzec można walkę o byt, która toczy się 24 godziny na dobę. Ludzie spieszą tu i tam w samochodach jadących z prędkością 70 czy 80 mil na godzinę, bezustannie przyjeżdżając i odjeżdżając i to tworzy scenę wielkiej walki o byt. Człowiek musi wstawać wcześnie rano i podróżować tym samochodem jadącym karkołomną prędkością. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo wypadku i należy być bardzo ostrożnym. W swoim pojeździe żywa istota jest pełna niepokoju i jej walka wcale nie jest pomyślna. Poza istotami ludzkimi, inne gatunki, takie jak koty i psy, również ciężko zmagają się o byt dzień i noc. W ten sposób ta walka o byt trwa, a uwarunkowana dusza zmienia jedną pozycję na inną. Przez chwilę jest dzieckiem, ale musi stać się chłopcem, z chłopca musi zmienić się w młodzieńca, a z młodzieńca w mężczyznę i starca. Ostatecznie, kiedy jej ciało nie jest już dłużej zdatne do użytku, musi przyjąć nowe ciało w różnych gatunkach. Porzucenie ciała jest nazywane śmiercią, a przyjęcie innego ciała – narodzinami. Ludzka forma jest okazją do przyjęcia schronienia bona fide mistrza duchowego i poprze niego, Najwyższego Pana. Ten ruch świadomości Krsny został rozpoczęty w tym celu, aby dąć szansę wszystkim członkom społeczeństwa, zwodzonym przez głupich przywódców. Bez przyjęcia czystego bhakty Pana nikt nie jest w stanie uwolnić się z tej walki o byt, która jest pełna niedoli. Materialne próby są zmienne i nikt w rzeczywistości nie jest w stanie doznać ulgi od walki o byt. Jedynym ratunkiem są lotosowe stopy bona fide mistrza duchowego, a poprzez niego, lotosowe stopy Pana.
05.14.02 Znaczenie: Purva-janmarjita vidya purva-janmarjitam dhanam agre dhavati dhavati. Dzięki przestrzeganiu zasad varnaśrama-dharmy osiąga się lepszą pozycję w tym materialnym świecie. Ktoś może być bogaty, wykształcony, piękny i szlachetnie narodzony. Kto posiada te zalety, powinien wiedzieć, że wszystkie one mają służyć postępowi w świadomości Krsny. Na nieszczęście zwiedziona osoba nadużywa swej wysokiej pozycji dla zadowalania zmysłów. Dlatego niekontrolowane zmysły uważane są za grabieżców. Dobra pozycja, którą ktoś osiąga poprzez pełnienie religijnych zasad, zostaje zmarnowana, kiedy zabiorą ją plądrujące zmysły. Poprzez spełnianie religijnych zasad według varnaśrama-dharmy, otrzymuje się dogodną pozycję. Bez trudu można wykorzystać swe atuty dla dalszego postępu w świadomości Krsny. Powinniśmy wiedzieć, że bogactwa i możliwości, które otrzymujemy w tym materialnym świecie, nie możemy trwonić na zadowalanie zmysłów. Należy wykorzystać je dla postępu w świadomości Krsny. Dlatego ten ruch świadomości Krsny naucza ludzi, aby przez przyjęcie ścisłego procesu kontrolowali umysł i pięć zmysłów zdobywających wiedzę. Należy praktykować trochę wyrzeczenia i nie wydawać pieniędzy na nic innego, jak tylko uregulowane życie w służbie oddania. Zmysły domagają się oglądania pięknych rzeczy; dlatego należy wydawać pieniądze na dekorowanie Bóstwa w świątyni. Podobnie, język chce smakować dobre pożywienie, należy je kupić i ofiarować Bóstwu. Nos może zostać zaangażowany w wąchanie kwiatów ofiarowanych Bóstwu, a słuch – słuchanie wibracji mantry Hare Krsna. W ten sposób zmysły mogą zostać uregulowane i użyte do uczynienia postępu w świadomości Krsny, a dobra pozycja może nie zostać zniszczona poprzez materialne zadowalanie zmysłów w formie niedozwolonego seksu, jedzenia mięsa, toksykacji i hazardu. Dostatnią pozycję w tym materialnym świecie można zniszczyć poprzez jeżdżenie samochodami, spędzanie czasu w nocnych klubach czy smakowanie ohydnego pożywienia w restauracjach. W ten sposób plądrujące zmysły zabierają wszelkie atuty, które uwarunkowana dusza zgromadziła z wielkim trudem.
05.14.03 Znaczenie: Jeden hinduski poeta śpiewał: din ka dakini rat ka baghini palak palak rahu cuse. Podczas dnia żona porównywana jest do wiedźmy, a w nocy do tygrysa. Jej jedynym zajęciem jest dniem i nocą ssanie krwi męża. Podczas dnia są wydatki domowe, więc zabrane zostają pieniądze, które mąż zarabia kosztem swej krwi. A w nocy, na skutek oddawania się przyjemności seksualnej, mąż wydala krew w postaci nasienia. W ten sposób żona ściąga jego krew dzień i noc, lecz on jest tak szalony, że troskliwie ją utrzymuje. Podobnie, dzieci są również niczym tygrysy, szakale i lisy. Tak jak tygrysy, szakale i lisy uprowadzają jagnięta, pomimo iż pasterz roztacza nad nimi czujną opiekę, tak dzieci zabierają ojcu pieniądze, mimo iż on osobiście ich strzeże. Tak więc członkowie rodziny mogą być nazywani żona i dziećmi, ale w rzeczywistości są drapieżcami.
05.14.04 Znaczenie: Dopóki ktoś całkowicie nie skieruje swych pragnień ku służbie dla Najwyższej Osoby Boga, pragnienie życia rodzinnego pozostaje, nawet jeśli przyjmie on sannyasę. Czasami w naszej społeczności ISKCON-u ktoś z powodu sentymentu może przyjąć sannyasę, ale ponieważ jego pragnienia nie zostały całkowicie spalone, ponownie podejmuje życie rodzinne, nawet ryzykując utratą swego prestiżu i zhańbieniem swego dobrego imienia. Te mocne pragnienia mogą zostać całkowicie spalone, kiedy ktoś w pełni angażuje się w służbę dla Pana w służbie oddania.
05.14.05 Znaczenie: Narottama dasa Thakura śpiewa:
ahankare matta hana,
nitai-pada pasariya,
asatyere satya kari mani
Z powodu zapomnienia lotosowych stóp Pana Nityanandy i dumy z materialnych posiadłości, bogactwa i zamożności, uważamy ten fałszywy, przemijający świat za rzeczywisty. Na tym polega materialna choroba. Żywa istota jest wieczna i szczęśliwa, ale mimo niedoli materialnych z powodu ignorancji uważa ten materialny świat za rzeczywisty i prawdziwy.
05.14.06 Znaczenie: Są dwa światy – duchowy i materialny. Świat materialny jest fałszywy niczym miraż na pustyni. Zwierzęta na pustyni myślą, że widzą wodę, ale w rzeczywistości jej nie ma. Podobnie, osoby zezwierzęcone usiłują znaleźć spokój na pustyni materialnego życia. Różne śastra wielokrotnie powtarzają, że w tym materialnym świecie nie ma żadnego szczęścia. Ponadto, nawet gdybyśmy się zgodzili żyć bez przyjemności, nie jest nam to dane. W Bhagavad-gicie Pan Krsna mówi, że ten materialny świat nie tylko jest pełen niedoli (duhkhalayam), ale jest również tymczasowy (aśaśvatam). Nawet jeśli pragniemy tutaj żyć pośród nieszczęść, materialna natura nie pozwoli nam na to. Zmusi nas do zmiany ciał i wejścia w inną atmosferę pełną niedoli.
05.14.07 Znaczenie: Maharaja Pariksit powiedział Kali-yudze, aby natychmiast opuściła jego królestwo i zamieszkała w czterech miejscach: domach publicznych, winiarniach, rzeźniach i domach gry. Jednakże Kali-yuga poprosił go, aby dał mu tylko jedno miejsce, które obejmuje te cztery i Pariksit Maharaja wyznaczył miejsce, gdzie gromadzone jest złoto. Złoto zawiera cztery zasady grzechu i dlatego – według zasad życia duchowego – w miarę możliwości należy go unikać. Tam gdzie jest złoto, z pewnością jest niedozwolony seks, jedzenie mięsa, hazard i intoksykacja. Ponieważ ludzie w świecie zachodnim mają ogromne ilości złota, są ofiarami tych czterech grzechów. Złoto ma błyszczący kolor i ten żółty kolor przyciąga materialistyczne osoby. Jednakże złoto to jest w rzeczywistości rodzajem odchodów. Osoba chora na wątrobę na ogół oddaje żółty kał. Kolor tych odchodów przyciąga osoby materialistyczne, tak jak błędny ognik przyciąga osobę, która potrzebuje ciepła.
05.14.08 Znaczenie: Jak zostało wspomniane na początku, ubogi człowiek należący do społeczności kupieckiej udaje się do lasu, aby zdobyć tam jakieś tanie towary i przywieźć je do miasta, aby tam sprzedać je z zyskiem. Jest tak bardzo pochłonięty myślą utrzymania ciała i duszy razem, że zapomina o swoim oryginalnym związku z Krsną i poszukuje jedynie wygód cielesnych. Tak więc czynności materialne są jedynym zaangażowaniem uwarunkowanej duszy. Nie znając celu życia, materialista bezustannie wędruje w materialnej egzystencji, walcząc o środki potrzebne do życia. Ponieważ nie rozumie celu życia, to nawet jeśli zdobędzie wystarczającą ilość tych środków, wytwarza sztuczne potrzeby i w ten sposób coraz bardziej się uwikłuje. W umyśle swoim stwarza sytuację, z powodu której potrzebuje coraz większych wygód. Materialista nie zna sekretu działania natury. Jak stwierdza Bhagavad-gita (3.27):
prakrteh kriyamanani gunaih
karmani sarvaśah
ahankara-vimudhatma kartaham
iti manyate
"Zdezorientowana dusza, znajdując się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury." Pod wpływem pożądliwych pragnień żywa istota stwarza pewną sytuację umysłową, z powodu której pragnie cieszyć się materialnym światem. I tak uwikłuje się, wchodzi w różne ciała i cierpi w nich.
05.14.09 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (7.11) jest powiedziane: dharma-viruddho bhutesu kamo 'smi bharatarsabha. Seks dozwolony jest jedynie dla płodzenia dzieci, a nie dla przyjemności. Można zaangażować się w seks w celu spłodzenia dobrego dziecka dla korzyści rodziny, społeczeństwa i świata. W przeciwnym razie seks jest przeciwko zasadom i przepisom religijnego życia. Osoby materialistyczne nie wierzą, że w naturze wszystko jest nadzorowane i nie wiedzą, że jeśli ktoś uczyni coś złego, obserwują to różni półbogowie. Kto czerpie przyjemność z zakazanego seksu i z powodu ślepego pożądania sądzi, że nikt go nie widzi, lecz ten niedozwolony seks dokładnie obserwują pośrednicy Najwyższej Osoby Boga. Dlatego osoba ta jest karana na tak wiele sposobów. Obecnie w Kali-yudze jest tak wiele ciąży z powodu niedozwolonego seksu i czasami ma miejsce usuwanie płodu. Te grzeszne czynności obserwują pośrednicy Najwyższej Osoby Boga, a mężczyzna i kobieta, którzy stwarzają taką sytuację, są karani w przyszłości poprzez surowe prawa materialnej natury (daivi hy esa gunamayi mama maya duratyaya). Niedozwolone życie seksualne nigdy nie jest usprawiedliwione, a osoby, które je podejmują, karana są życie po życiu. Jak stwierdza Bhagavad-gita (16.20):
asurim yonim apanna mudha
janmani janmani
mam aprapyaiva kaunteya tato
yanty adhamam gatim
"Rodząc się ciągle pomiędzy demonicznymi gatunkami życia, o synu Kunti, osoby takie nigdy nie mogą zbliżyć się do Mnie i powoli zmierzają w kierunku najpodlejszego typu egzystencji."
Najwyższa Osoba Boga nie zezwala na to, aby ktokolwiek działał przeciwko surowym prawom materialnej natury; dlatego niedozwolony seks karany jest życie po życiu. Niedozwolony seks powoduje zajście w ciąże, a ponieważ są one niepożądane, usuwa się je. Osoby mające z tym do czynienia uwikłują się w te grzechy tak bardzo, że w przyszłym życiu spotyka je taka sama kara. Wskutek tego w przyszłym życiu również wchodzą w łona matek i są zabijane w ten sam sposób. Wszystkich tych rzeczy można uniknąć poprzez pozostanie na transcendentalnej platformie świadomości Krsny. W ten sposób nie popełnia się grzesznych czynności. Niedozwolony seks jest największym grzechem, którego przyczyną są pożądliwe pragnienia. Kiedy ktoś obcuje z guną pasji, uwikłuje się w cierpienie życie po życiu.
05.14.10 Znaczenie: Główną chorobą w tym materialnym świecie jest cielesna koncepcja. Raz po raz doznając porażki w materialnym działaniu uwarunkowana dusza przez chwilę uważa materialną przyjemność za bezużyteczną, ale ponownie próbuje tej samej rzeczy. Dzięki obcowaniu z bhaktami ktoś może przekonać się co do materialnej jałowości, ale nie jest w stanie porzucić tego zaangażowania, mimo iż jest bardzo skłonny powrócić do domu, do Boga. W takiej sytuacji Najwyższa Osoba Boga, który usytuowany jest w sercu, z powodu współczucia zabiera wszelką materialną własność takiego wielbiciela. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (10.88.8): yasyaham anugrhnami harisye tad-dhanam śanaih. Pan Krsna mówi, że jeśli darzy jakiegoś bhaktę szczególną łaską, to zabiera mu wszystko, jeśli bhakta ten jest nadmiernie przywiązany do rzeczy materialnych. Kiedy bhakta ten zostaje wszystkiego pozbawiony, czuje się bezradnym i doznaje zawodu w społeczeństwie, przyjaźni i miłości. Czuje, że jego rodzina nie dba już więcej o niego i dlatego całkowicie podporządkowuje się lotosowym stopom Najwyższego Pana. Jest to szczególna łaska, którą Pan obdarza Swego wielbiciela, który z powodu mocnej koncepcji cielesnej nie jest w stanie w pełni podporządkować się Panu. Jak tłumaczy Caitanya-caritamrta (Madhya 22.39): ami –-- vijna, ei murkhe 'visaya' kene diba. Pan rozumie bhaktę, który zwleka z podjęciem służby dla Niego, zastanawiając się, czy powinien ponownie starać się odnowić swe materialne życie. Po ponownych próbach i porażkach, w pełni podporządkowuje się on lotosowym stopom Pana. Wówczas Pan udziela mu wskazówek i bhakta – osiągnąwszy szczęście – zapomina o wszelkim materialnym zaangażowaniu.
05.14.11 Znaczenie: W tym materialnym świecie są różnego rodzaju wrogowie. Rząd karci za niepłacenie podatków dochodowych. Taki krytycyzm, pośrednio lub bezpośrednio, przygnębia daną osobę i czasami uwarunkowana dusza usiłuje przeciwdziałać takim naganom. Na nieszczęście nie jest w stanie nic zrobić.
05.14.12 Znaczenie: Bogactwa zdobyte dzięki przeszłym pobożnym czynom nie powinny być wykorzystywane do zadowalania zmysłów. Używanie ich dla przyjemności zmysłowych jest niczym rozkoszowanie się owocami trującego drzewa. Takie czynności w żaden sposób nie pomogą uwarunkowanej duszy ani w tym życiu, ani w następnym. Jednakże, jeśli swój majątek zaangażuje w służbę dla Pana pod kierunkiem właściwego mistrza duchowego, osiągnie szczęście zarówno w tym życiu, jak i w przyszłym. Dopóki tego nie zrobi, spożywa zakazane jabłko i w ten sposób traci raj. Dlatego Pan Krsna radzi, aby Jemu oddać to, co posiadamy.
yat karosi yad aśnasi yaj
juhosi dadasi yat
yat tapasyasi kaunteya tat
kurusva mad-arpanam
"Cokolwiek czynisz, spożywasz, składasz w ofierze i dajesz w darze, jak również wszelkie wyrzeczenia, które praktykujesz, powinny być, o synu Kunti, ofiarą dla Mnie.” (Bg. 9.27) Jeśli ktoś jest świadomy Krsny, to może w pełni wykorzystać swoje materialne bogactwo i zamożność – osiągnięte dzięki przeszłym pobożnym czynnościom – dla korzyści w tym życiu i następnym. Nie należy zabiegać o więcej, niż jest to konieczne dla zaspokojenia naszych podstawowych konieczności. Jeśli ktoś otrzymuje więcej niż potrzebuje, nadmiar powinien w pełni zaangażować w służbę dla Pana. To uszczęśliwi uwarunkowaną duszę, świat i Krsnę, a taki jest cel życia.
05.14.13 Znaczenie: Zawsze istnieją oszuści wytwarzający swe własne sposoby realizacji duchowej. Pragnąć zyskać jakąś materialną korzyść, uwarunkowana dusza zbliża się do tych pseudosvamich i yoginów, aby otrzymać tanie błogosławieństwa. Jednakże nie otrzymuje od nich żadnej korzyści ani duchowej, ani materialnej. W wieku tym jest wielu oszustów, którzy robią pokaz jakiegoś kuglarstwa i magii. Stwarzają nawet złoto, aby zadziwić swoich zwolenników i zwolennicy ci przyjmują ich za Boga. Tego rodzaju oszustwa są bardzo powszechne w Kali-yudze. Viśvanatha Cakravarti Thakura opisuje prawdziwego guru w ten sposób.
samsara-davanala-lidha-loka-
tranaya karunya-ghanaghanatvam
praptasya kalyana-gunarnavasya
vande guroh śri-caranaravindam
Należy zbliżyć się do guru, który jest w stanie zgasić gorejący ogień tego materialnego świata, walkę o byt. Ludzie chcą być oszukiwani i dlatego udają się do yoginów i svamich, którzy ukazują sztuczki, ale sztuczki nie uśmierzą niedoli materialnego życia. Jeśli zdolność wytwarzania złota jest kryterium stania się Bogiem, to dlaczego nie przyjadą do Krsny, właściciela całego wszechświata, w którym są niezliczone tony złota? Jak wspomniano wcześniej, kolor złota jest porównywany do błędnego ognia albo żółtego kału; dlatego nie należy dawać się zwodzić produkującym złoto guru, ale należy szczerze zbliżyć się do bhakty, takiego jak Jada Bharata. Jada Bharata tak wspaniale poinstruował Rahugana Maharaję, że król wyzwolił się z cielesnej koncepcji życia. Poprzez przyjęcie fałszywego guru nie można osiągnąć szczęścia. Guru należy przyjąć tak, jak radzi Śrimad-Bhagavatam (11.3.21). Tasmad gurum prapadyeta jijnasuh śreya uttamam: należy zbliżyć się do bona fide guru, aby zadawać mu pytania dotyczące najwyższej korzyści życia. Taki guru został opisany w następujący sposób: śabde pare ca nisnatam. Taki guru nie produkuje złota ani nie żongluje słowami. Jest on dobrze obeznany z konkluzją wiedzy wedyjskiej (vedaiś ca sarvair aham eva vedyah). Jest wolny od wszelkiego materialnego zanieczyszczenia i jest w pełni zaangażowany w służbę dla Krsny. Jeśli ktoś jest w stanie osiągnąć kurz lotosowych stóp takiego guru, jego życie staje się sukcesem. W przeciwnym razie doznaje zawodu zarówno w tym życiu, jak i w następnym.
05.14.14 Znaczenie: Pewnego razu byliśmy świadkiem tego, jak człowiek w niedoli skradł ornamenty swojej córce, aby utrzymać się przy życiu. Jak mówi angielskie przysłowie, konieczność nie zna praw. Kiedy uwarunkowana dusza potrzebuje czegoś, zapomina o swoim związku z krewnymi i wykorzystuje swego własnego ojca lub syna. Ze Śrimad-Bhagavatam otrzymujemy również informacje, że w tym wieku Kali wkrótce nadejdzie czas, kiedy krewny będzie zabijał innego krewnego jedynie dla paru groszy. Bez świadomości Krsny ludzie coraz bardziej zdegradują się do piekielnego stanu, w którym będą spełniali odrażające czyny.
05.14.15 Znaczenie: W Gurv-astaka, Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura śpiewał:
samsara-davanala-lidha-loka-
tranaya karunya-ghanaghanatvam
Życie w tym materialnym świecie jest dokładnie jak buchający pożar leśny. Nikt nie podpala lasu, jednakże pożar ma miejsce. Podobnie, każdy pragnie być szczęśliwy w tym materialnym świecie, ale niedole materialnego życia jedynie się zwiększają. Czasami osoba pochwycona w płonący ogień materialnej egzystencji potępia samą siebie, ale z powodu swej cielesnej koncepcji, nie jest w stanie wydostać się z tego uwikłania i w ten sposób cierpi coraz bardziej.
05.14.16 Znaczenie: Bardzo ważne jest słowo raja-kula-raksasa. Śrimad-Bhagavatam zostało skompilowane około pięciu tysięcy lat temu, jednakże członkowie rządu zostali nazwani Raksasami, czyli mięsożernymi demonami. Jeśli członkowie rządu są przeciwni jakiejś osobie, pozbawiają ją wszelkich bogactw, które gromadziła z wielką troską przez długi okres czasu. W rzeczywistości nikt nie chce płacić podatków dochodowych – nawet sami członkowie rządu usiłują uniknąć takich podatków – ale w niepomyślnych czasach są one wymuszane, a płacący je popada w przygnębienie.
05.14.17 Znaczenie: Z powodu ignorancji o prawdziwej egzystencji Pana, uwarunkowana dusza wyobraża sobie wiele rzeczy. Pod wpływem czynności karmicznych schodzi się ona razem ze swoimi krewnymi, ojcami, synami i dziadkami, dokładnie tak jak słoma gromadzi się razem w wartkim strumyku. Lecz po chwili źdźbła słomy rozpraszają się i tracą kontakt. W uwarunkowanym życiu żywa istota jest tymczasowo z wieloma innymi uwarunkowanymi duszami. Gromadzą się one razem jako członkowie rodziny, a uczucie rodzinne jest tak mocne, że nawet kiedy czyjś ojciec czy dziadek odchodzi, dana osoba z przyjemnością myśli, że powrócili oni do rodziny w odmiennych postaciach. Czasami może się to zdarzyć, ale uwarunkowana dusza zawsze lubi czerpać przyjemność z takich wymysłów.
05.14.18 Znaczenie: Jest wiele funkcji społecznych, które trzeba spełniać, aby utrzymać prestiżową pozycję w społeczeństwie. W różnych krajach i społeczeństwach są różnego rodzaju festiwale i rytuały. W Indiach powinnością ojca jest ożenienie swoich dzieci. Kiedy to uczyni, jego obowiązek rodzinny zostaje dopełniony. Aranżowanie małżeństw jest rzeczą bardzo trudną, szczególnie w tych dniach. W obecnych czasach nikt nie jest w stanie spełniać właściwych rytuałów ofiarnych ani też nikt nie może sobie pozwolić na zapłacenie za ceremonię ślubną synów i córek. Dlatego ojcowie rodzin są wielce przygnębieni, kiedy stają w obliczu takich społecznych obowiązków. Jest to tak, jak gdyby kłuto ich cierniami i raniono kamieniami. Materialne przywiązanie jest tak mocne, że nie można go porzucić nawet pomimo cierpienia. Prahlada Maharaja dlatego poleca (Bhag. 7.5.5):
hitvatma-patam grham andha-kupam
vanam gato yad dharim
aśrayeta
Tzw. wygodna pozycja rodzinna porównywana jest do ciemnej studni na polu. Jeśli ktoś wpada w ciemną studnię przykrytą przez trawę, traci życie, pomimo nawoływania pomocy. Wysoce zaawansowani spirytualiści dlatego radzą, aby nie wstępować w grhastha-aśrama. Lepiej przygotować się do wyrzeczeń w brahmacaryi-aśramie i pozostać czystym brahmacarinem przez całe swoje życie. W ten sposób uniknie się kłujących cierni materialnego życia w grhastha-aśramie. W grhastha-aśramie należy przyjmować zaproszenia od przyjaciół i krewnych i spełniać rytualistyczne ceremonie. Robiąc to, jest się urzeczonym tymi rzeczami, chociaż można nie mieć wystarczających źródeł na kontynuowanie ich. Pragnąc utrzymać styl życia w grhastha-aśramie, należy bardzo ciężko pracować, aby zdobyć pieniądze. W ten sposób jest się uwikłanym w życie materialne i cierpi się od ukłuć cierni.
05.14.19 Znaczenie: Śrila Vidyapati Thakura śpiewał:
tatala saikate,
vari-bindu-sama
suta-mita-ramani-samaje
Szczęście życia rodzinnego porównane jest do kropli wody na pustyni. Nikt nie może być szczęśliwy w życiu rodzinnym. Według cywilizacji wedyjskiej, obowiązków życia rodzinnego nie można porzucić, ale dzisiaj każdy robi to poprzez rozwód. Dzieje się tak z powodu niedoli doświadczanych w rodzinie. Czasami, z powodu niedoli, ktoś staje się bardzo twardy dla swych ukochanych synów, córek i żony. Jest to jedynie częścią płonącego ognia lasu materialnej egzystencji.
05.14.20 Znaczenie: Materialne życie oznacza pełne zaabsorbowanie jedzeniem, spaniem prokreacją i obroną. Spośród nich bardzo poważnie traktowany jest sen. Podczas snu całkowicie zapominamy o celu życia i o tym, co należy robić. Ze względu na realizację duchową należy unikać snu tak bardzo, jak to tylko możliwe. Gosvami z Vrndavany praktycznie w ogóle nie spali. Oczywiście spali jakiś czas, gdyż ciału potrzebny jest sen, ale jedynie około dwóch godzin, a czasami jeszcze mniej. Zawsze działali dla rozwoju duchowego. Nidrahara-vihara-kadi-vijitau. Podążając śladami Gosvamich, powinniśmy postarać się zredukować sen, jedzenie, prokreację i obronę.
05.14.22 Znaczenie: Materialne życie jest takie, że z powodu angażowania się w niedozwolony seks, hazard, intoksykację i jedzenie mięsa, uwarunkowana dusza zawsze znajduje się w niebezpiecznej sytuacji. Jedzenie mięsa i intoksykacja coraz bardziej pobudzają zmysły i uwarunkowana dusza pada ofiarą kobiety. Aby utrzymać kobietę, konieczne są pieniądze, a aby zdobyć pieniądze, żebrze, pożycza i kradnie. W istocie, dopuszcza się ohydnych czynów, które są przyczyną jej cierpienia zarówno w tym życiu, jak i w następnym. Zatem osoby, które mają dążenia duchowe, albo które są na ścieżce realizacji duchowej, powinny zarzucić niedozwolony seks. Wielu bhaktów upada z powodu niedozwolonego seksu. Mogą ukraść pieniądze i nawet upaść z wysoce honorowanego wyrzeczonego porządku życia. Następnie, aby utrzymać się przy życiu, pełnią posługi i stają się żebrakami. Dlatego w śastrach jest powiedziane, yan maithunadi-grhamedhi-sukham hi tuccham: materializm opiera się na seksie, czy to legalnym, czy nielegalnym. Seks jest pełen niebezpieczeństw nawet dla tych, którzy trwają przy życiu rodzinnym. Czy ktoś ma zezwolenie na seks, czy nie, jest to wielki kłopot. Bahu-duhkha-bhak: kiedy ktoś angażuje się w seks, wynikiem tego jest ogrom niedoli. Osoba taka cierpi coraz bardziej w materialnym życiu. Skąpiec nie jest w stanie właściwie spożytkować bogactwa, które posiada i podobnie, osoba materialistyczna niewłaściwie wykorzystuje ludzką formę. Zamiast wykorzystać ją do duchowego wyzwolenia, używa ciała do zadowalania zmysłów. Dlatego jest zwana skąpcem.
05.14.23 Znaczenie: Nie znając wartości życia, karmici stwarzają sytuacje, wskutek których cierpią tak w tym życiu, jak i w następnym. Na nieszczęście karmici są bardzo przywiązani do materialnego zadowalania zmysłów i nie mogą zdać sobie sprawy z niedoli materialnego życia ani w tym życiu, ani w następnym. Dlatego Vedy zalecają, aby rozbudzić się do świadomości duchowej i wszystkie swoje czynności poświęcić dla osiągnięcia łaski Najwyższej Osoby Boga. Pan Sam mówi w Bhagavad-gicie (9.27):
yat karosi yad aśnasi yaj
juhosi dadasi yat
yat tapasyasi kaunteya tat
kurusva mad-arpanam
"Cokolwiek czynisz, spożywasz, składasz w ofierze i dajesz w darze, jak również wszelkie wyrzeczenia które praktykujesz, powinny być, o synu Kunti, ofiarą dla Mnie.”
Rezultat wszystkich naszych czynności powinniśmy wykorzystać nie do zadowalania zmysłów, ale dla misji Najwyższej Osoby Boga. W Bhagavad-gicie Najwyższy Pan daje wszystkie informacje co do celu życia, a pod koniec Bhagavad-gity wymaga podporządkowania Sobie. Ludziom na ogół nie podoba się to żądanie, ale jeśli ktoś kultywuje wiedzę duchową przez wiele żywotów, w końcu podporządkowuje się lotosowym stopom Pana (bahunam janmanam ante jnanavan mam prapadyate).
05.14.24 Znaczenie: Bogactwo pochodzi od Laksmi, bogini fortuny, a bogini fortuny jest własnością Narayana, Najwyższej Osoby Boga. Bogini fortuny nie może pozostać nigdzie, lecz tylko u boku Narayana; dlatego jej innym imieniem jest Cancala, niespokojna. Nie może być spokojną, jeśli nie jest w towarzystwie swego męża, Narayana. Na przykład, Laksmi uprowadził materialistyczny Ravana. Ravana porwał Sitę, boginię fortuny należącą do Pana Ramy. W rezultacie cała rodzina Ravany, jego królestwo i bogactwo uległy zniszczeniu, a Sita, bogini fortuny, została wyzwolona z jego szponów i ponownie połączyła się z Panem Ramą. Zatem wszelka własność, bogactwo i dobrobyt należy do Krsny. Jak Oznajmia Bhagavad-gita (5.29):
bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram
"Najwyższa Osoba Boga jest prawdziwym podmiotem radości wszelkich ofiar i wyrzeczeń i On jest najwyższym właścicielem wszelkich systemów planetarnych."
Głupi materialistyczni ludzie zabierają pieniądze i kradną od innych złodziei, lecz nie są w stanie ich zatrzymać. W każdym przypadku muszą być one wydane. Jedna osoba oszukuje inną, a ta z kolei oszukuje kogoś innego; dlatego najlepszym sposobem posiadania Laksmi jest trzymanie jej u boku Narayana. Taka jest istota świadomości Krsny. Wielbimy Laksmi (Radharani) razem z Narayanem (Krsną). Zbieramy pieniądze z różnych źródeł, ale pieniądze te nie należą do nikogo, lecz do Radhy i Krsny (Laksmi-Narayana). Jeśli pieniądze zostaną wykorzystane w służbie dla Laksmi-Narayana, bhakta automatycznie żyje dostatnio. Jednakże jeśli ktoś pragnie cieszyć się Laksmi tak, jak to zrobił Ravana, zostanie pokonany przez prawa natury i cokolwiek posiada, zostanie mu zabrane. Ostatecznie śmierć zabiera wszystko, a śmierć jest reprezentantką Krsny.
05.14.25 Znaczenie: Tzw. szczęśliwa materialistyczna osoba bezustannie musi znosić trojakie niedole życia, zwane adhidaivika, adhyatmika i adhibhautika. W rzeczywistości nikt nie jest w stanie pokonać tych trojakich nieszczęść. Wszystkie trzy mogą zaatakować jednocześnie albo jedno nieszczęście może być obecne, a inne nieobecne. W ten sposób żywa istota jest pełna niepokoju, obawiając się niedoli z tej czy tamtej strony. Uwarunkowaną duszę musi niepokoić przynajmniej jedno z tych trzech nieszczęść. Nie może tego uniknąć.
05.14.26 Znaczenie: Jest to zwane samsara-davanala. Nawet w zwykłych transakcjach pieniężnych pomiędzy dwojgiem ludzi niezmiennie występuje oszustwo, ponieważ uwarunkowana dusza posiada cztery wady –
ulega złudzeniu,
popełnia błędy,
jej wiedza jest niedoskonała i
ma skłonności do oszukiwania.
Dopóki ktoś nie wyzwoli się z warunków materialnych, te cztery wady będą występowały. Wskutek tego każdy człowiek ma skłonność do oszukiwania, która jest wykorzystywana w interesach i transakcjach pieniężnych. Chociaż dwaj przyjaciele mogą żyć spokojnie razem, z powodu swej skłonności do oszukiwania stają się wrogami, kiedy występuje pomiędzy nimi wymiana. Filozof oskarża ekonomistę, że ten jest oszustem, a ekonomista może oskarżyć o to samo filozofa, kiedy tamten wchodzi w kontakt z pieniędzmi. W każdym razie, taki jest stan materialnego życia. Ktoś może wyznawać wzniosłą filozofię, ale gdy potrzebuje pieniędzy, staje się oszustem. W tym materialnym świecie tzw. naukowcy, filozofowie i ekonomiści są niczym innym, jak tylko oszustami, w ten czy inny sposób. Naukowcy są oszustami, ponieważ w imię nauki prezentują tak wiele fałszywych rzeczy. Wybierają się na księżyc, ale w rzeczywistości kończy się to wyłudzaniem od ludzi ogromnych sum pieniędzy na eksperymenty. Nie są w stanie zrobić nic użytecznego. Dopóki nie znajdziemy osoby transcendentalnej do tych czterech podstawowych wad, nie powinniśmy przyjmować rad i stawać się ofiarami materialnych warunków. Najlepszą metodą jest przyjmowanie rad i instrukcji od Śri Krsny i Jego bona fide reprezentanta. W ten sposób można być szczęśliwym zarówno w tym życiu, jak i w następnym.
05.14.27 Znaczenie: Uwarunkowana dusza musi przyjąć wszystkie te warunki jedynie po to, aby móc cieszyć się przyjemnością zmysłową w tym świecie. Chociaż ludzie ogłaszają się wielkimi naukowcami, ekonomistami, filozofami, politykami i socjologami, w rzeczywistości nie są niczym innym jak łotrami. Dlatego w Bhagavad-gicie (7.15) zostali opisani jako mudha i naradhama:
na mam duskrtino mudhah prapadyante
naradhamah
mayayapahrta-jnana asuram
bhavam aśritah
"Ale ci, którzy są największymi głupcami, najniższymi spośród rodzaju ludzkiego, ci, których wiedza została skradziona przez iluzję i niegodziwcy o ateistycznej naturze demonów, nigdy Mi się nie podporządkowują."
Ze względu na ich głupotę, wszyscy ci materialiści zostali opisani w Bhagavad-gicie jako naradhama. Otrzymali ludzką formę po to, aby wyzwolić się z materialnej niewoli, ale zamiast uczynić to, dalej uwikłują się w materialne niedole. Dlatego są naradhama, najniższymi spośród ludzkości. Można by zapytać, czy naradhama, najniższymi z ludzkości są również naukowcy, filozofowie, ekonomiści i matematycy i Najwyższa Osoba Boga odpowiada, iż jest tak w istocie, ponieważ nie posiadają oni rzeczywistej wiedzy. Jedynie dumni są z powodu swojego fałszywego prestiżu i pozycji. Tak naprawdę nie wiedzą oni, w jaki sposób wyzwolić się z materialnych warunków i odnowić swe duchowe życie transcendentalnego szczęścia i wiedzy. Wskutek tego trwonią czas i energię na poszukiwanie tzw. szczęścia. Takie są cechy demonów. Bhagavad-gita mówi, że gdy ktoś ma wszystkie te demoniczne cechy, staje się mudha. Wskutek tego zazdrości Najwyższej Osobie Boga; dlatego życie po życiu przychodzi na świat w rodzinie demonów i wędruje z jednego demonicznego ciała do drugiego. W ten sposób zapomina o swoim związku z Krsną i życie po życiu pozostaje w odrażających warunkach jako naradhama.
05.14.28 Znaczenie: Kiedy żywa istota obejmowana jest przez swą ukochaną żonę, zapomina całkowicie o świadomości Krsny. Im bardziej przywiązuje się do żony, tym bardziej uwikłuje się w życie rodzinne. Pewien poeta bengalski Bankim Chandra, mówi, że w oczach ukochanego ukochana jest zawsze bardzo piękna, nawet chociaż może być wstrętna. Ta atrakcja zwana jest deva-mayą. Atrakcja pomiędzy mężczyzną i kobietą jest przyczyną niewoli ich obojga. W rzeczywistości należą oni do para prakrti, czyli wyższej energii Pana, ale tak naprawdę oboje są prakrti (rodzaju żeńskiego). Jednakże, ponieważ oboje pragną cieszyć się sobą nawzajem, czasami są opisywani jako purusa (rodzaju męskiego). W rzeczywistości żadne z nich nie jest purusa, ale oboje mogą być powierzchownie opisani jako purusa. Skoro tylko mężczyzna i kobieta łączą się, przywiązują się do domu, ogniska domowego, ziemi, przyjaźni i pieniędzy. W ten sposób oboje uwikłują się w materialna egzystencję. Słowo bhuja-lata-upagudha, znaczące "obejmowany przez piękne ramiona, które są podobne pnączom." Opisują sposób, w jaki uwarunkowana dusza zostaje związana w tym materialnym świecie. Oczywiście pojawiają się produkty życia seksualnego – synowie i córki. Na tym polega materialna egzystencja.
05.14.29 Znaczenie: Powiedziane jest: harim vina mrtim na taranti. Nikt nie może uchronić się od okrutnych rąk śmierci, jeśli nie otrzyma łaski Hari, Najwyższej Osoby Boga. W Bhagavad-gicie jest powiedziane, mam eva ye prapadyante mayam etam taranti te: z okrutnych rąk materialnej natury może zostać ocalony ten, kto w pełni podporządkowuje się Krsnie. Jednakże uwarunkowana dusza czasami pragnie przyjąć schronienie półboga, boga wykreowanego przez człowieka, pseudoinkarnacji albo fałszywego svamiego czy yogina. Wszyscy ci oszuści twierdzą, że przestrzegają zasad religijnych i wszystko to stało się teraz popularne w tym wieku Kali. Jest wielu pasandi, którzy – bez odwoływania się do śastr – pozują na inkarnacje, a głupcy podążają za nimi. Krsna, Najwyższa Osoba Boga, pozostawił nam Śrimad-Bhagavatam i Bhagavad-gitę. Nie powołując się na autoryzowane pisma, łotry przyjmują schronienie pism wykreowanych przez człowieka i próbują współzawodniczyć z Panem Krsną Jest to największa przeszkoda, którą napotyka osoba usiłująca wznieść się do duchowej świadomości w społeczeństwie ludzkim. Ruch świadomości Krsny usilnie stara się przywieść ludzi z powrotem do świadomości Krsny w jej czystej formie, ale pasandi i ateiści, którzy są oszustami, są tak liczni, że czasami jesteśmy zakłopotani i zastanawiamy się, w jaki sposób popychać naprzód ten ruch. W każdym razie nie możemy przyjąć nieautoryzowanych sposobów tzw. inkarnacji, bogów, oszustów i blagierów, którzy opisani są tutaj jako kruki, sępy, myszołowy i czaple.
05.14.30 Znaczenie: Przeszedłszy proces ewolucji od zwierząt wodnych do platformy zwierzęcej, żywa istota ostatecznie osiąga formę ludzką. W procesie ewolucyjnym zawsze działają trzy siły natury materialnej. Ci, którzy przychodzą do ludzkiej formy poprzez cechę sattva-guny, w swym ostatnim wcieleniu zwierzęcym byli krowami. Ci, którzy przychodzą do ludzkiej formy przez cechę rajo-guny, w swym ostatnim wcieleniu zwierzęcym byli lwami, a ci, którzy przychodzą do formy ludzkiej poprzez cechę tamo-guny – byli małpami. Obecnie ci, którzy przyszli do formy ludzkiej przez gatunki małp, uważani są przez współczesnych antropologów, takich jak Darwin, za potomków małp. Tutaj otrzymujemy informację, że osoby jedynie zainteresowane seksem są w rzeczywiście nie lepsze od małp. Małpy są ekspertami w przyjemnościach seksualnych i czasami człowiekowi przeszczepia się gruczoły z ciała małpy, tak aby mógł on cieszyć się seksem w starości. W taki sposób cywilizacja współczesna uczyniła postęp. W Indiach łapano wiele małp i posyłano do Europy w tym celu, aby ich gruczoły seksualne przeszczepiać starszym ludziom. Osoby, które w rzeczywistości pochodzą od małp, są zainteresowane powiększeniem swoich arystokratycznych rodzin poprzez seks. W Vedach są również pewne ceremonie szczególnie przeznaczone dla polepszenia potencji seksualnej i promocji na wyższe systemy planetarne, gdzie półbogowie oddają się tej przyjemności. Półbogowie mają również duże upodobanie do seksu, ponieważ jest to podstawowa zasada materialnej przyjemności.
Przede wszystkim, uwarunkowana dusza jest oszukiwana przez tzw.
svamich, yoginów i inkarnacje, kiedy
zbliża się do nich, aby doznać ulgi od niedoli materialnych. Ponieważ jednak
nie jest zadowolona z tych osób, przychodzi do bhaktów i czystych braminów,
którzy starają się wznieść ją do ostatecznego wyzwolenia z materialnej niewoli.
Jednakże, pozbawiona skrupułów uwarunkowana dusza nie jest w stanie ściśle
przestrzegać zasad zakazujących niedozwolony seks, intoksykację, hazard i
jedzenie mięsa. Wskutek tego upada i przyjmuje schronienie ludzi, którzy są
niczym małpy. Tacy małpi uczniowie w ruchu świadomości Krsny, nie będąc w
stanie ściśle przestrzegać zasad, czasami upadają i próbują formować
społeczności oparte na seksie. Jest to dowód na to, że tacy ludzie są potomkami
małp, jak stwierdził to Darwin. Dlatego w tym wersecie jest wyraźnie
powiedziane: yatha vanara-jateh.
05.14.31 Znaczenie: Ludzie materialistyczni są czasami nazywani śudrami, czyli potomkami małp, jako że mają inteligencję podobną małpiej. Nie interesuje ich, w jaki sposób przebiega proces ewolucyjny, ani też nie pragną dowiedzieć się, co zdarzy się, kiedy ich krótkie życie ludzkie dobiegnie końca. Taka jest postawa śudrów. Misja Śri Caitanyi Mahaprabhu, ten ruch świadomości Krsny, usiłuje wznieść śudrów do platformy braminów, tak aby poznali oni prawdziwy cel życia. Na nieszczęście, będąc tak przywiązanymi do zadowalania zmysłów, materialiści nie są poważni, jeśli chodzi o pomoc dla tego ruchu. Zamiast tego usiłują go stłumić. Przeszkadzanie czynnościom braminów jest interesem małp. Potomkowie małp całkowicie zapominają o tym, że muszą umrzeć i są bardzo dumni z wiedzy naukowej i postępu materialnej cywilizacji. Słowo gramya-karmana oznacza czynności, których celem jest jedynie polepszenie wygód cielesnych. Obecnie całe ludzkie społeczeństwo zajęte jest poprawianiem swych ekonomicznych warunków i komfortów cielesnych. Ludzi nie interesuje to, co nastąpi po śmierci, ani też nie wierzą w wędrówkę duszy. Kiedy ktoś w sposób naukowy studiuje teorię ewolucji, może zrozumieć, że życie ludzkie jest jak rozdroże, z którego można skierować się na ścieżkę promocji albo degradacji. Jak oznajmia Bhagavad-gita (9.25):
yanti deva-vrata devan pitrn
yanti pitr-vratah
bhutani yanti bhutejya yanti
mad-yajino ‘pi mam
"Kto czci półbogów, narodzi się pomiędzy półbogami; kto czci upiory i duchy, narodzi się pomiędzy takimi istotami; kto oddaje cześć przodkom, pójdzie do przodków; a ci którzy Mnie, wielbią, będą żyć ze Mną.
W tym życiu musimy przygotować się do promocji do życia następnego. Osoby, które są w rajo-gunie, na ogół są zainteresowane promocjami na planety niebiańskie. Niektóre nieświadomie degradowane są do niższych form zwierzęcych. Osoby w gunie dobroci mogą zaangażować się w służbę oddania, a następnie mogą powrócić do domu, z powrotem do Boga (yanti mad-yajino ‘pi mam). Taki jest prawdziwy cel ludzkiego życia. Ten ruch świadomości Krsny usiłuje wznieść inteligentne istoty ludzkie do platformy służby oddania. Zamiast trwonić czas, usiłując osiągnąć lepszą pozycję w materialnym życiu, należy po prostu starać się powrócić do domu do Boga. Wówczas wszystkie problemy zostaną rozwiązane. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (1.2.17):
śrnvatam sva-kathah krsnah
punya-śravana-kirtanah
hrdy antah-stho hy abhadrani
vidhunoti su-hrt-satam
"Śri Krsna, Osoba Boga, który jest Paramatmą [Duszą Najwyższą] w sercu każdego i dobroczyńcą prawdomównego wielbiciela, oczyszcza z pragnienia materialnej przyjemności serce bhakty, który rozwinął pragnienie do słuchania Jego przekazów, które same w sobie są pełne cnót, kiedy właściwie słuchane i intonowane."
Należy jedynie przestrzegać regulujących zasad, działać jak bramin, i intonować mantrę Hare Krsna oraz czytać Bhagavad-gitę i Śrimad-Bhagavatam. W ten sposób można oczyścić się z niższych sił materialnych (tamo-guny i rajo-guny) i uwolniwszy się od chciwości tych sił, można osiągnąć całkowity spokój umysłu. W ten sposób można zrozumieć Najwyższą Osobę Boga i swój związek z Nim i tak osiągnąć promocję do najwyższych doskonałości (siddhim paramam gatah).
05.14.32 Znaczenie: Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (11.9.29): visayah khalu sarvatah syat. Potrzeby cielesne – jedzenie, spanie, prokreacja i obrona – z łatwością można zaspokoić w każdej formie życia. Powiedziane tutaj zostało, że vanarę (małpę) bardzo pociąga seks. Każda małpa trzyma przynajmniej dwa tuziny żon i – uganiając się za samicami – skacze z drzewa na drzewo. I wówczas natychmiast oddaje się stosunkom seksualnym. Tak więc zajęciem małpy jest skakanie z drzewa na drzewo i doznawanie seksualnej przyjemności ze swymi żonami. Uwarunkowana dusza robi tę samą rzecz, wędrując z ciała do ciała i angażując się w seks. W ten sposób całkowicie zapomina o tym, jak wyzwolić się z sideł materialnej niewoli. Czasami małpę łapie myśliwy i sprzedaje jej ciało lekarzowi, który usuwa jej gruczoły, by mogły służyć innej małpie. Wszystko to dzieje się w imię rozwoju ekonomicznego i ulepszonego życia seksualnego.
05.14.33 Znaczenie: Każdy obawia się śmierci. Materialista może być osobą bardzo mocną, ale gdy nadejdzie starość i choroba, z pewnością musi przyjąć obwieszczenie śmierci. Otrzymawszy powiadomienie o śmierci, uwarunkowaną duszę ogarnia przygnębienie. Jej strach można porównać do strachu doświadczanego po wejściu do ciemnej jaskini, a śmierć porównana została do wielkiego słonia.
05.14.35 Znaczenie: Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (5.5.8)
pumsah striya mithuni-bhavam etam
tayor mitho
hrdaya-granthim ahuh
ato
grha-ksetra-sutapta-vittair
janasya moho 'yam aham
mameti
Podobna małpie uwarunkowana dusza najpierw przywiązuje się do seksu, a kiedy stosunek rzeczywiście ma miejsce, jeszcze bardziej się do niego przywiązuje. Wówczas potrzebuje więcej materialnych wygód – mieszkania, domu, pożywienia, przyjaciół, bogactwa itd. Aby osiągnąć te rzeczy, musi oszukiwać innych i to stwarza wrogość pomiędzy najbliższymi przyjaciółmi. Czasami ta wrogość powstaje pomiędzy uwarunkowaną duszą i ojcem albo mistrzem duchowym. Osoba, która nie jest bardzo utwierdzona w regulujących zasadach, może dopuszczać się szkodliwych czynów, nawet będąc członkiem ruchu świadomości Krsny. Dlatego radzimy naszym uczniom aby ściśle przestrzegali regulujących zasad; w przeciwnym razie ten najważniejszy ruch dla wzniesienia ludzkości zostanie powstrzymany przez niesnaski pomiędzy jego członkami. Ci, którzy poważnie pragną pchać ten ruch świadomości Krsny na przód, powinni pamiętać o tym i ściśle przestrzegać regulujących zasad, tak aby ich umysły nie były zaniepokojone.
05.14.36 Znaczenie: Mówi się, że potrzeba nie zna prawa. Kiedy uwarunkowana dusza potrzebuje pieniędzy, aby zdobyć podstawowe środki potrzebne do życia, ucieka się do wszelkich metod. Żebrze, pożycza i kradnie. Lecz zamiast otrzymać te rzeczy, spotyka się ze zniewagami i naganą. Jeśli ktoś nie jest bardzo dobrze zorganizowany, nie jest w stanie zgromadzić bogactw nieuczciwymi środkami. A nawet jeśli gromadzi bogactwa w nieuczciwy sposób, nie jest w stanie uniknąć kary i nagany ze strony rządu albo ogółu ludzi. Istnieje tak wiele przypadków, kiedy ludzie na ważnych stanowiskach defraudują pieniądze, zostają przyłapani i wsadzeni do więzienia. Ktoś może uniknąć kary więziennej, ale nie ominie go kara Najwyższej Osoby Boga, który działa za pośrednictwem materialnej natury. Zostało to opisane w Bhagavad-gicie (7.14): daivi hy gunamayi mama maya duratyaya. Natura jest bardzo okrutna. Nie wybacza nikomu. Kiedy ludzie nie dbają o naturę, popełniają wszelkiego rodzaju grzechy i w konsekwencji musza cierpieć.
05.14.37 Znaczenie: Jak oznajmiono uprzednio, każda uwarunkowana dusza ma skłonność do oszukiwania, nawet w małżeństwie. Wszędzie w tym materialnym świecie jedna uwarunkowana dusza zazdrości innej. Przez jakiś czas ludzie mogą pozostawać przyjaciółmi, ale w końcu ponownie stają się wrogami i walczą o pieniądze. Czasami żenią się, a następnie rozwodzą albo zostają rozdzieleni w inny sposób. Ogółem mówiąc, jedność nigdy nie jest trwała. Z powodu skłonności do oszukiwania, obie strony zawsze pozostają zazdrosne. Nawet w świadomości Krsny ma miejsce rozdzielenie i wrogość na skutek uwydatnienia się materialnych skłonności.
05.14.38 Znaczenie: Poprzez dokładną analizę materialistycznego sposobu życia każdy rozsądny człowiek może zrozumieć, że w świecie tym nie ma nawet odrobiny szczęścia. Jednakże, ponieważ uwarunkowana dusza pozostaje na tej ścieżce niebezpieczeństw od czasów niepamiętnych i nie obcuje ze świętymi osobami, to pod wpływem złudzenia pragnie cieszyć się materialnym światem. Materialna energia daje jej czasami szansę cieszenia się tzw. szczęściem, ale uwarunkowana dusza bezustannie karana jest przez prawa materialnej natury. Dlatego jest powiedziane: dandya-jane raja yena nadite cubaya (Cc. Madhya 20.118) Materialistyczne życie znaczy bezustanne nieszczęście, ale niekiedy przyjmujemy szczęście, kiedy pojawia się od czasu do czasu. Czasami skazaniec jest zatapiany w wodzie i wyciągany z niej na powierzchnię. W rzeczywistości wszystko to ma być karą, a kiedy jest wyciągany z wody, doznaje ulgi. Taka jest sytuacja uwarunkowanej duszy. Dlatego wszystkie śastry radzą, aby obcować z bhaktami i osobami świętymi.
'sadhu-sanga', sadhu-sanga' –-- sarva-śastre kaya
lava-matra sadhu-sange
sarva-siddhi haya
(Cc. Madhya 22.54)
Uwarunkowana dusza może wydostać się z tych nieszczęsnych warunków materialnych nawet dzięki niewielkiemu obcowaniu z bhaktami. Dlatego ten ruch świadomości Krsny daje każdemu szansę obcowania ze świętymi ludźmi. Zatem wszyscy członkowie tego Towarzystwa świadomości Krsny muszą sami stać się doskonałymi sadhu, aby dać szansę upadłym uwarunkowanym duszom. Jest to najlepsza działalność humanitarna.
05.14.39 Znaczenie: Wielki święty Jada Bharata opisał zarówno niedole, jak i sposób wydostania się z nich. Jedynym sposobem wydostania się z nich jest obcowanie z bhaktami i to obcowanie jest bardzo łatwe. Chociaż nieszczęśliwi ludzie również zyskują tę sposobność, z powodu swojego wielkiego nieszczęścia nie są w stanie przyjąć schronienia czystych bhaktów i wskutek tego bezustannie cierpią. Niemniej jednak ten ruch świadomości Krsny nalega, aby każdy wstąpił na tę ścieżkę poprzez przyjęcie intonowania maha-mantry Hare Krsna. Głosiciele świadomości Krsny chodzą od drzwi do drzwi, aby informować ludzi, w jaki sposób mogą zostać wyzwoleni z niedoli materialistycznego życia. Jak oznajmia Śri Caitanya Mahaprabhu, guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija: dzięki łasce Krsny i guru można otrzymać nasionko służby oddania. Jeśli ktoś jest choć trochę inteligentny, może kultywować świadomość Krsny i uwolnić się z niedoli materialnego życia.
05.14.40 Znaczenie: Prawdziwą misją życia dla uwarunkowanej duszy jest odnowienie zapomnianego związku z Najwyższą Osobą Boga i zaangażowanie się w służbę oddania, tak aby po opuszczeniu ciała móc ożywić świadomość Krsny. Nie musi ona porzucać swego zajęcia jako bramin, ksatriya, vaiśya, śudra czy ktokolwiek. Świadomość Krsny można rozwinąć w każdej pozycji – pełniąc swój przypisany obowiązek – jedynie poprzez obcowanie z bhaktami, którzy są reprezentantami Krsny i którzy mogą przekazać tę naukę. Na nieszczęście, wielcy politycy i przywódcy w materialnym świecie jedynie stwarzają wrogość i nie są zainteresowani postępem duchowym. Materialny postęp może sprawić przyjemność zwykłej osobie, ale ostatecznie osoba ta ponosi porażkę, ponieważ utożsamia się z materialnym ciałem i wszystko, co jest związane z tym ciałem, uważa za swoją własność. Jest to ignorancją. W rzeczywistości nic do niej nie należy, nawet ciało. Określone ciało otrzymujemy z powodu swej karmy i jeśli nie wykorzystamy go do zadowolenia Najwyższej Osoby Boga, wszystkie nasze czynności zostaną zniweczone. Prawdziwy cel życia został ogłoszony w Śrimad-Bhagavatam (1.2.13):
atah pumbhir dvija-śrestha
varnaśrama-vibhagaśah
svanusthitasya dharmasya
samsiddhir hari-tosanam
Naprawdę nie ma znaczenia, jaką czynność człowiek wykonuje. Jeśli jedynie zadowala Najwyższego Pana, jego życie jest sukcesem.
05.14.41 Znaczenie: W związku tym Śri Caitanya Mahaprabhu mówi:
brahmanda bhramite kona
bhagyavan jiva
guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija
(Cc. Madhya 19.151)
Nawet jeśli ktoś wędruje przez miliony lat, od czasów stworzenia do czasów unicestwienia, nie jest w stanie wydostać się ze ścieżki materialnej egzystencji, dopóki nie otrzyma schronienia lotosowych stóp czystego bhakty. Tak jak małpa przyjmuje schronienie gałęzi figowca i myśli, że doznaje przyjemności, tak uwarunkowana dusza – nie wiedząc, co jest jej prawdziwą powinnością w życiu – przyjmuje schronienie ścieżki karma-kandy, karmicznych czynności. Czasami dzięki tym czynnościom wznosi się na planety niebiańskie, a czasami ponownie schodzi na Ziemię. Śri Caitanya Mahaprabhu opisuje to jako brahmanda-bhramite. Jednakże, jeśli dzięki łasce Krsny ktoś jest wystarczająco szczęśliwy, aby przyjąć schronienie guru, dzięki łasce Krsny otrzymuje nauki, w jaki sposób pełnić służbę oddania dla Najwyższego Pana. W ten sposób otrzymuje wskazówkę, jak wydostać się z tej bezustannej walki wszędzie w tym materialnym świecie. Dlatego Vedy radzą, aby zbliżyć się do mistrza duchowego. Vedy oznajmiają: tad-vijnanartham sa gurum evabhigacchet (Mundaka Upanisad 1.2.12). Podobnie, w Bhagavad-gicie (4.34) Najwyższa Osoba Boga radzi:
tad viddhi pranipatena
paripraśnena sevaya
upadeksyanti te jnanam
jnaninas tattva-darśinah
"Spróbuj poznać prawdę przez zbliżenie się do mistrza duchowego. Zadawaj mu pokorne pytania i służ mu z oddaniem. Samozrealizowana dusza może udzielić ci wiedzy, gdyż ona ujrzała prawdę." Śrimad-Bhagavatam (11.3.21) udziela podobnej rady:
tasmad gurum prapadyeta
jijnasuh śreya uttamam
śabde pare ca nisnatam
brahmany upaśamaśrayam
"Jakakolwiek osoba, która poważnie pragnie osiągnąć prawdziwe szczęście, musi odszukać bona fide mistrza duchowego i przyjąć jego schronienie poprzez inicjację. Kwalifikacją jego mistrza duchowego jest to, że dzięki rozwadze zrealizował on konkluzje pism świętych i jest w stanie przekonać innych o tych konkluzjach. Takie wielkie osoby, które przyjęły schronienie Najwyższego Boga, pozostawiając na boku wszelkie materialne względy, są uważane za bona fide mistrzów duchowych." Podobnie, Viśvanatha Cakravarti, wielki Vaisnava, również radzi, yasya prasadad bhagavat-prasadah: "Dzięki łasce mistrza duchowego otrzymujemy łaskę Krsny." Tej samej rady udziela Śri Caitanya Mahaprabhu (guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija). Jest to sprawą zasadniczą. Należy przyjść do świadomości Krsny, i dlatego należy przyjąć schronienie czystego bhakty. W ten sposób będzie można wyzwolić się sideł materii.
05.14.42 Znaczenie: Krsna mówi w Bhagavad-gicie (7.3):
manusyanam sahasresu kaścid
yatati siddhaye
yatatam api siddhanam kaścin
mam vetti tattvatah
"Spośród wielu tysięcy ludzi, jeden może dąży do doskonałości, a spośród tych, którzy doskonałość osiągnęli, zaledwie jeden zna Mnie naprawdę." Ścieżka służby oddania jest bardzo trudna, nawet dla wielkich królów, którzy pokonali wielu nieprzyjaciół. Chociaż królowie ci odnieśli zwycięstwo na polu bitwy, nie byli w stanie pokonać koncepcji cielesnej. Jest wielu wielkich przywódców, yoginów, svamich i tzw. inkarnacji, którzy oddają się spekulacji umysłowej i podają się za doskonałe osobistości, ale ostatecznie nie odnoszą sukcesu. Ścieżka służby oddania jest niewątpliwie bardzo trudna, ale staje się łatwą, jeśli kandydat rzeczywiście pragnie podążać ścieżką mahajana. W tym wieku jest ścieżka Śri Caitanyi Mahaprabhu, który pojawił się, aby wyzwolić wszystkie upadłe dusze. Ścieżka ta jest tak łatwa i prosta, że każdy może ją przyjąć poprzez intonowanie świętego imienia Pana.
harer nama harer
nama harer namaiva kevalam
kalau nasty eva nasty
eva nasty eva gatir anyatha
Jesteśmy bardzo zadowoleni, że ścieżkę tę otworzył ruch świadomości Krsny, ponieważ tak wielu europejskich i amerykańskich chłopców i dziewcząt przyjmuje tę filozofię bardzo poważnie i stopniowo osiągają doskonałość.
05.14.43 Znaczenie: Imieniem Boga jest Krsna, ponieważ jest On tak atrakcyjny, że dla Niego czysty bhakta porzuca wszystko w tym materialnym świecie. Maharaja Bharata był idealnym królem, nauczycielem i cesarzem świata. Posiadał wszelkie bogactwa materialnego świata, ale Krsna jest tak atrakcyjny, że odciągnął Maharaja Bharatę od wszelkich jego materialnych posiadłości. Jednakże w jakiś sposób król zapałał uczuciem do małego jelonka i upadł ze swojej pozycji, wskutek czego w przyszłym życiu musiał przyjąć ciało jelenia. Dzięki wielkiej łasce Krsny nie zapomniał on jednak swej pozycji i wiedział, jaka była przyczyna jego upadku. Dlatego w następnym życiu, jako Jada Bharata, Maharaja Bharata był ostrożny, aby nie trwonić swej energii i dlatego udawał głuchoniemego. W ten sposób mógł skoncentrować się na służbie oddania. Od wielkiego króla Bharaty możemy nauczyć się, w jaki sposób być ostrożnym w kultywacji świadomości Krsny. Mała nieuwaga opóźni naszą służbę oddania na pewien czas. Jednakże żadna służba oddania spełniona dla Najwyższej Osoby Boga nigdy nie zostaje stracona: svalpam apy asya dharmasya trayate mahato bhayat (Bg. 2.40) Nawet odrobina służby oddania spełnionej szczerze jest trwałą wartością Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (1.5.17):
tyaktva sva-dharmam caranambhujam harer
bhajann apakvo 'tha
patet tato yadi
yatra kva vabhadram
abhud amusya kim
ko vartha apto
'bhajatam sva-dharmatah
Jeśli ktoś w jakiś sposób zostanie urzeczony Krsną, to bez względu na to, jaką służbę oddania spełnia, będzie ona trwałą wartością. Nawet jeśli ktoś upada z powodu niedojrzałości czy złego towarzystwa, to cokolwiek osiągnął w służbie oddania, nigdy nie zostanie stracone. Jest wiele przykładów tego – Ajamila, Maharaja Bharata i wielu innych. Ten ruch świadomości Krsny każdemu daje szansę zaangażowania się w służbę oddania, przynajmniej przez pewien czas. Odrobina służby będzie bodźcem do postępu i w ten sposób uczynienia swego życia pomyślnym.
W wersecie tym Pan został opisany jako Uttamaśloka. Uttama oznacza "najlepszy", a śloka oznacza "sława". Pan Krsna jest pełen sześciu bogactw, a sława jest jednym z nich. Aiśvaryasya samagrasya viryasya yaśasah śriyah. Sława Krsny nadal się szerzy. My szerzymy chwały Krsny poprzez posuwanie naprzód tego ruchu świadomości Krsny. Sława Krsny nadal szerzy się w całym świecie, 5000 lat po bitwie pod Kuruksetrą. Dzięki ruchowi świadomości Krsny, o Krsnie musiała słyszeć każda ważna jednostka w tym świecie, szczególnie w obecnym momencie. Nawet ludzie którzy nas nie lubią i chcą stłumić ten ruch, również tak czy inaczej mantrują Hare Krsna. Mówią oni, ”Należy ukarać tych ludzi Hare Krsna”. Tacy głupi ludzie nie zdają sobie sprawy z prawdziwej wartości tego ruchu, ale sam fakt, że chcą go krytykować, umożliwia im intonowanie Hare Krsna, i to jest sukces tego ruchu.
05.14.44 Znaczenie: Werset ten potwierdza wszechatrakcyjność Krsny. Maharaja Bharata był tak urzeczony Krsną, że porzucił wszelkie swoje materialne posiadłości. Na ogół takie rzeczy są atrakcyjne dla materialistów.
ato
grha-ksetra-sutapta-vittair
janasya moho 'yam aham
mameti
(Bhag. 5.5.8)
"Ktoś zauroczony jest ciałem, domem, własnością, dziećmi, krewnymi i bogactwem. W ten sposób zwiększa złudzenia swego życia i myśli w kategoriach 'ja i moje.' " Przyczyną atrakcji do materialnych rzeczy z pewnością jest złudzenie. Pociąg do rzeczy materialnych nie ma żadnej wartości, gdyż rzeczy te rozpraszają uwagę uwarunkowanej duszy. Nasze życie jest pomyślne, jeśli jesteśmy zaabsorbowani czarem siły Krsny, Jego piękna i rozrywek, jak opisane są one w 10 Canto Śrimad-Bhagavatam. Mayavadich pociąga wtopienie się w egzystencję Pana, ale Krsna jest bardziej atrakcyjny niż to pragnienie wtopienia się. Słowo abhavah oznacza "nie rodzic się ponownie w materialnym świecie." Bhakta nie dba o to, czy narodzi się ponownie, czy nie. Po prostu w każdych warunkach zadowala go służba dla Pana. To jest prawdziwe mukti.
iha yasya harer dasye karmana
manasa gira
nikhilasv apy avasthasu
jivan-muktah sa ucyate
"Ten, kto służy Krsnie swoim ciałem, umysłem, inteligencją i słowami, jest osobą wyzwoloną, nawet w tym materialnym świecie." (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.2.187). Osoba, która zawsze pragnie służyć Krsnie, zainteresowana jest tym, jak można przekonać ludzi, że istnieje Najwyższa Osoba Boga i że tą Najwyższą Osobą Boga jest Krsna. To jest jego ambicją. Nie ma znaczenia, czy jest w piekle czy w niebie. To nazywane jest uttamaśloka-lalasa.
05.14.45 Znaczenie: Wszystkie Vedy istnieją po to, abyśmy mogli zrozumieć karmę, jnanę i yogę – czynności karmiczne, wiedzę spekulatywną i yogę mistyczną. Bez względu na to, jaką metodę realizacji duchowej przyjmiemy, ostatecznym celem jest Narayana, Najwyższa Osoba Boga. Żywe istoty są wiecznie połączone z Nim poprzez służbę oddania. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam, ante narayana-smrtih: doskonałością życia jest pamiętanie Narayana w czasie śmierci. Chociaż Maharaja Bharata był zmuszony przyjąć ciało jelenia, pamiętał Narayana w chwili śmierci. Wskutek tego narodził się jako doskonały bhakta w rodzinie bramińskiej. Potwierdza to oznajmienie Bhagavad-gity (6.41), ścinam śrimatam gehe yoga-bhrasto 'bhijayate: "Kto upada ze ścieżki samorealizacji, rodzi się w rodzinie braminów albo zamożnych arystokratów." Chociaż Maharaja Bharata pojawił się w rodzinie królewskiej, zaniedbał swe praktyki i narodził się jako jeleń. Ponieważ w ciele jelenia był bardzo ostrożny, następnie przyszedł na świat w rodzinie braminów jako Jada Bharata. Podczas tego życia pozostał w doskonałej świadomości Krsny i bezpośrednio nauczał przekazu świadomości Krsny, począwszy od instruowania Maharajy Rahugany. W związku z tym ważne jest słowo yogaya. Jak oznajmia Madhvacarya, celem astanga-yogi jest połączenie się z Najwyższą Osobą Boga, a nie przejawienie jakichś materialnych doskonałości.
05.14.46 Znaczenie: Ten 14 Rozdział opisuje pokrótce las materialnej egzystencji. Słowo bhavatavi odnosi się do ścieżki materialnej egzystencji. Kupcem jest żywa istota, która przychodzi do tego lasu egzystencji materialnej, starając się zdobyć pieniądze dla zadowalania zmysłów. Sześcioma grabieżcami są zmysły – oczy, uszy, nos, język, dotyk i umysł. Złym przywódcą jest zwiedziona inteligencja. Inteligencja powinna służyć świadomości Krsny, ale z powodu egzystencji materialnej skierowujemy ją do osiągnięcia materialnych udogodnień. Wszystko należy do Krsny, Najwyższej Osoby Boga, ale z powodu naszego wypaczonego umysłu i zmysłów, grabimy własność Pana i angażujemy się w zadowalania własnych zmysłów. Szakalami i tygrysami w lesie są członkowie naszej rodziny, a ziołami i pnączami są nasze materialistyczne pragnienia. Jaskinia górska jest naszym szczęśliwym domem, a komary i węże są naszymi wrogami. Szczury, dzikie zwierzęta i sępy są różnego rodzaju grabieżcami, którzy zabierają nam naszą własność, a gandharva-pura jest fantasmagorią ciała i domu. Błędnym ognikiem jest nasz pociąg do złota i jego koloru, a materialna rezydencja i bogactwa są składnikami naszych przyjemności materialnych. Trąba powietrzna jest naszym pociągiem do żony, a burza piaskowa jest zaślepiającą namiętnością podczas seksu. Półbogowie kontrolują różne kierunki, a świerszczem są ostre słowa wypowiadane przez naszych wrogów podczas naszej nieobecności. Sowa jest osobą, która bezpośrednio nas znieważa, a niepobożne drzewa są bezbożnymi ludźmi. Rzeka pozbawiona wody reprezentuje ateistów, którzy sprawiają nam kłopoty w tym świecie i w następnym. Mięsożerne demony są urzędnikami rządowymi, a kłujące ciernie są przeszkodami materialnego życia. Odrobina smaku doświadczanego podczas seksu jest naszym pragnieniem cieszenia się cudzą żoną, a muchy są opiekunami kobiet, jak mąż, teść, teściowa itd. Samo pnącze jest kobietami w ogólności. Lew jest kołem czasu, a czaple, kruki i sępy są tzw. półbogami, pseudosvamimi, yoginami i inkarnacjami. Wszystko to jest zbyt nieznaczne, aby przynieść nam ulgę. Łabędzie są doskonałymi braminami, a małpy są nieumiarkowanymi śudrami, zaabsorbowanymi jedzeniem, spaniem, prokreacją i obroną. Drzewa małp są naszym domostwem, a słoń jest ostateczną śmiercią. Tak więc rozdział ten opisuje wszystkie składniki materialnej egzystencji.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 14-go Rozdziału 5-go
Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Świat materialny jako wielki las przyjemności."