C-4  Rozdział  XXIX

 

Rozmowa między Naradą a królem Pracinabarhi

 

 
04.29.01   Król Pracinabarhi odpowiedział: Mój drogi panie, z pewnością nie jesteśmy w stanie w pełni docenić znaczenia twojej opowieści o królu Puranjanie. W rzeczywistości, ci, którzy posiadają doskonałą wiedzę duchową, mogą ją zrozumieć, ale nam, którzy jesteśmy nadmiernie przywiązani do działania dla rezultatów, bardzo trudno jest pojąć znaczenie tej opowieści.

 

04.29.01   Znaczenie:      W Bhagavad-gicie (7.13) Pan Krsna mówi:

 

tribhir gunamayair bhavair    ebhih sarvam idam jagat

mohitam nabhijanati    mam ebhyah param avyayam

 

   "Cały świat omamiony trzema siłami natury materialnej [dobrocią, pasy i ignorancją], nie zna Mnie, który – niewyczerpanym będąc – jestem ponad tymi siłami." Na ogół ludzie znajdują się pod urokiem trzech sił natury materialnej i dlatego praktycznie nie są w stanie pojąć, że poza wszelkimi materialnymi działaniami przebiegającymi w manifestacji kosmicznej stoi Najwyższa Osoba Boga, Krsna. Na ogół ludzie zaangażowani w grzeszne lub pobożne działania nie posiadają doskonałej wiedzy o służbie oddania. Szczególnym celem alegorycznej historii, którą Narada Muni opowiedział królowi Barhismanowi, jest zaangażowanie uwarunkowanych dusz w służbę oddania. Z łatwością mogą ją zrozumieć osoby zaangażowane w służbę oddania, ale ci, którzy nie wykonują służby oddania, tylko zadowalają zmysły, nie mogą jej zrozumieć całkowicie. Potwierdza to król Barhisman.

    Ten Dwudziesty Dziewiąty Rozdział opisuje, że z powodu nadmiernego przywiązania do kobiet można stać się kobietą w swym następnym życiu, natomiast poprzez kontakt z Najwyższą Osobą Boga lub Jego reprezentantem można uwolnić się od wszelkich przywiązań materialnych i tym sposobem osiągnąć wyzwolenie.

 

04.29.02   Wielki mędrzec Narada kontynuował: Musisz zrozumieć, że odpowiednio do swego działania Puranjana, żywa istota, wędruje przez różne rodzaje ciał. Ciała te mogą być jednonożne, dwunożne, trzynożne, czworonożne, wielonogie lub po prostu pozbawione nóg. Wędrując tak przez różne typy ciał, żywa istota, tzw. podmiot radości, znana jest jako Puranjana.

 

04.29.02   Znaczenie:      Mamy tutaj wspaniały opis transmigracji żywej istoty z jednego ciała do drugiego. Słowo eka-pada, "jednonożne", odnosi się do duchów, które – jak jest powiedziane – chodzą na jednej nodze. Słowo dvi-pada znaczące "stworzenia dwunożne", odnosi się do istot ludzkich. Gdy człowiek jest stary i ułomny, uważany jest za stworzenie trójnożne, jako że porusza się przy pomocy kijka lub laski. Oczywiście słowo catus-pada odnosi się do czworonogów, czyli zwierząt Słowo bahu-pada określa istoty posiadające więcej niż cztery nogi. Istnieje wiele owadów, jak krocionóg, jak też wiele stworzeń wodnych, mających wiele nóg. Słowo apadaka znaczące "bez nóg", odnosi się do węży. Imię Puranjana oznacza tego, kto – posiadając różnego rodzaju ciała – oddaje się przyjemnościom. Jego skłonność do czerpania przyjemności w świecie materialnym jest uzależniona od różnego typu ciał.

 

04.29.03   Osobą, którą opisałem jako nieznaną, jest Najwyższa Osoba Boga, pan i wieczny przyjaciel żywej istoty. A ponieważ żywe istoty nie są w stanie zrealizować Najwyższej Osoby Boga przez materialne imiona, czynności czy cechy, dlatego pozostaje On wiecznie nieznanym dla uwarunkowanej duszy.

 

04.29.03   Znaczenie:      Ponieważ dusza uwarunkowana nie zna Najwyższej Osoby Boga, dlatego literatura wedyjska opisuje Go czasami jako nirakara, avijnata lub avan-manasa-gocara. W rzeczywistości faktem jest, że za pomocą materialnych zmysłów nie można dostrzec formy, i mienia, cech, rozrywek i parafernaliów Najwyższej Osoby Boga. Jednakże imię, formę, cechy, rozrywki i parafernalia Najwyższego Pana może zrozumieć osoba zaawansowana duchowo. Potwierdza to Bhagavad-gita (18.55). Bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah: Osobę Boga może prawdziwie zrozumieć tylko ten, kto pełni służbę oddania. Zwykłe osoby zajęte pobożnymi i niepobożnymi czynami nie mogą zrozumieć formy, imienia i czynności Pana. Jednak bhakta może poznać Osobę Boga pod wieloma względami. Może zrozumieć, że Krsna jest Najwyższą Osobą Boga, że Jego adresem jest Goloka Vrndavana i że wszystkie Jego działania są duchowe. Ponieważ ludzie materialistyczni nie są w stanie zrozumieć formy i czynów Pana, dlatego śastry opisują Go jako nirakara, czyli tego, którego formy nie może stwierdzić osoba materialistyczna Nie znaczy to, że Najwyższa Osoba Boga nie ma formy, oznacza to, że formy tej nie mogą zrozumieć karmici, czyli osoby działające dla korzyści. Brahma-samhita opisuje Jego formę jako sac-cid-ananda-vigraha. Jak potwierdza Padma Purana:

 

atah śri-krsna-namadi    na bhaved grahyam indriyaih

sevonmukhe hi jihvadau    svayam eva sphuraty adah

 

   "Nikt nie moje zrozumieć Krsny – takim jakim On jest poprzez swoje tępe zmysły materialne. Ale objawia się On Swoim wielbicielom, zadowolony z ich transcendentalnej służby miłości dla Niego."

    Ponieważ za pomocą materialnych zmysłów nie można zrozumieć imienia, formy, cech i czynności Najwyższej Osoby Boga, Krsny, dlatego nazywany jest On także adhoksaja, co znaczy "poza percepcją zmysłową". Gdy zmysły zostaną oczyszczone poprzez czynności oddania, wtedy, dzięki łasce Pana, bhakta rozumie o Nim wszystko. W tym wersecie szczególnie znaczące są słowa pumbhir namabhir va kriya-gunaih, ponieważ Bóg, Krsna, Najwyższa Osoba Boga, ma wiele imion, czynności i cech, chociaż żadne z nich nie są materialne. Chociaż śastry wspominają o wszystkich tych imionach, czynnościach i rozrywkach, i mimo że są one zrozumiałe dla bhaktów, to nie mogą ich pojąć karmici (osoby pracujące dla rezultatu). Nie mogą ich też zrozumieć jnani (umysłowi spekulanci). Chociaż Pan Visnu ma tysiące imion, to karmita i jnani mieszają imiona Najwyższego Boga z imionami półbogów i istot ludzkich. Ponieważ nie są w stanie zrozumieć rzeczywistego imienia Najwyższej Osoby Boga, to przyjmują za pewnik, że można zaakceptować jakiekolwiek imię. Wierzą, że skoro Prawda Absolutna jest bezosobowy, to mogą nazywać Go jakimkolwiek imieniem. W przeciwnym wypadku utrzymują, że nie ma On imienia. Nie jest to jednak prawdą. Tutaj jest jasno powiedziane: namabhir va kriya-gunaih. Pan ma określone imiona, takie jak Rama, Krsna, Govinda, Narayana, Visnu i Adhoksaja. W rzeczywistości ma On wiele imion, ale uwarunkowana dusza nie jest w stanie ich zrozumieć.

 

04.29.04   Gdy żywe istota pragnie cieszyć się wszystkimi aspektami sił natury materialnej, wówczas nad wiele form cielesnych przedkłada to ciało, które ma dziewięć bram, dwie ręce i dwie nogi: Tak więc woli ona stać się istotą ludzką lub półbogiem.

 

04.29.04   Znaczenie:      Werset ten wspaniale wyjaśnia, w jaki sposób istota duchowa, integralna cząstka Krsny, Boga, przyjmuje materialne ciało na mocy swych własnych pragnień. Posiadając dwie ręce, dwie nogi itd., żywa istota w pełni cieszy się siłami natury materialnej. W Bhagavad-gicie (7.27) Pan Krsna mówi:

 

iccha-dvesa-samutthena    dvandva-mohena bharata

sarva-bhutani sammoham    sarge yanti parantapa

 

   "O potomku Bharaty [Arjuno], pogromco nieprzyjaciół, wszystkie żywe istoty rodzą się w złudzeniu, opanowane dualizmem pożądania i nienawiści."

    Oryginalnie żywa istota jest istotą duchową, ale gdy zapragnie cieszyć się tym światem materialnym, wówczas upada. Z tego wersetu możemy się dowiedzieć, że żywa istota przyjmuje najpierw ciało ludzkie, ale stopniowo, z powodu swych zdegradowanych czynów upada w niższe formy życia – formy zwierzęce, roślinne i wodne. Następnie, poprzez stopniowy proces ewolucyjny, ponownie osiąga ciało ludzkie i otrzymuje następną szansę wydostania się z procesu transmigracji. Jeśli ponownie straci ona szansę zrozumienia swej pozycji, którą to szansę daje forma ludzka, wtedy znów umieszcza jest w cyklu narodzin i śmierci w różnych rodzajach ciał.

    Nietrudno jest zrozumieć pragnienie żywej istoty, aby przyjść do świata materialnego. Chociaż można narodzić się w rodzinie Aryan, w której ograniczone jest jedzenie mięsa, intoksykacja, hazard i zakazany seks, to mimo to można mieć pragnienie cieszenia się ty zakazanymi rzeczami. Zawsze znajdzie się osoba, która będzie chciała korzystać z usług prostytutki, aby używać zakazanego seksu albo przebywać w hotelu, aby jeść mięso i pić wino. Zawsze znajdzie się ktoś kto będzie chciał uprawiać hazard w klubach nocnych lub czerpać przyjemność z tzw. sportów. Żywe istoty mają już w swych sercach wszystkie te skłonności, ale niektóre z nich przestają czerpać przyjemność z tych okropnych czynności i wskutek tego nie upadają na platformę degradacji. Im bardziej pragniemy w swym sercu zdegradowanego życia, tym bardziej upadamy, przyjmując różne obrzydliwe formy egzystencji. Tak wygląda proces transmigracji i ewolucji. Określony gatunek zwierzęcy może mieć silną tendencję do oddawania się jednemu rodzajowi przyjemności zmysłowej, ale w ludzkiej formie życia możemy czerpać przyjemność ze wszystkich zmysłów. W ludzkiej formie mamy możliwość używania wszystkich zmysłów do osiągnięcia przyjemności. Ale jeśli nie jesteśmy odpowiednio wyszkoleni, padamy ofiarą sił natury materialnej. Potwierdza to Bhagavad-gita (3.27):

 

prakrteh kriyamanani    gunaih karmani sarvaśah

ahankara-vimudhatma    kartaham iti manyate

 

   "Zdezorientowana dusza, znajdująca się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury." Gdy tylko ktoś zapragnie cieszyć się swymi zmysłami, poddaje się kontroli energii materialnej i automatycznie, czyli w sposób mechaniczny, zostaje włączony w cykl narodzin i śmierci w różnych formach życia.

 

04.29.05   Wielki mędrzec Narada kontynuował: Wspomniane w związku z tym słowo pramada odnosi się do materialnej inteligencji, czyli ignorancji, i tak należy je rozumieć. Osoba, która przyjmuje schronienie tego rodzaju inteligencji, utożsamia się z materialnym ciałem. Pod wpływem materialnej świadomości – myśląc w kategoriach "ja" i "moje" – zaczyna czerpać przyjemność i cierpieć poprzez swoje zmysły. I tym sposobem żywa istota wpada w pułapkę.

 

04.29.05   Znaczenie:      W egzystencji materialnej tzw. inteligencja jest w rzeczywistości ignorancją. A gdy inteligencja zostanie oczyszczona, nazywa się buddhi-yogą. Innymi słowy, kiedy inteligencja jest połączona z pragnieniami Krsny, nazywana jest wówczas buddhi-yogą lub bhakti-yogą. Dlatego w Bhagavad-gicie (10.10) Krsna mówi:

 

tesam satata-yuktanam    bhajatam priti-purvakam

dadami buddhi-yogam tam    yena mam upayanti te

 

   "Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mnie wielbią, Ja daję inteligencję, która do Mnie ich poprowadzi."

    Prawdziwa inteligencja oznacza połączenie się z Najwyższą Osobą Boga. Gdy to zrobimy, Najwyższa Osoba Boga daje nam prawdziwą inteligencję od wewnątrz, dzięki której możemy powrócić do domu, do Boga. Werset ten opisuje inteligencję w świecie materialnym jako pramada, ponieważ w egzystencji materialnej żywa istota błędnie uważa się za właściciela różnych rzeczy. Myśli: "Jestem władcą wszystkiego, co znajduje się w zasięgu mego wzroku." Jest to ignorancja. W rzeczywistości nic nie należy do nas. Nawet to ciało i zmysły nie należą do nas, ponieważ otrzymaliśmy je dzięki łasce Pana, aby – z pomocą energii materialnej – znaleźć ujście dla naszych różnych skłonności. W istocie nic nie należy do żywej istoty, ale ona szaleje za wszystkim, twierdząc: "To jest moje. To jest moje. To jest moje." Janasya moho 'yam aham mameti. Nazywa się to złudzeniem. Mimo iż nic nie należy do żywej istoty, ona twierdzi, że wszystko należy do niej. Pan Caitanya Mahaprabhu poleca, abyśmy oczyścili tę obłudną inteligencję (ceto-darpana-marjanam). Kiedy zwierciadło inteligencji jest wypolerowane, żywa istota rozpoczyna prawdziwe działanie. Znaczy to, że gdy ktoś osiąga platformę świadomości Krsny, wówczas działa jego prawdziwa inteligencja. W tym momencie wie on, że wszystko należy do Krsny, a nic nie należy do niego. Dopóki ktoś myśli, że wszystko należy do niego, posiada świadomość materialną, a kiedy wie doskonale, że wszystko należy do Krsny, wówczas jest w świadomości Krsny.

 

04.29.06   Pięć zmysłów działania i pięć zmysłów zdobywających wiedzę to przyjaciele Puranjani. Zmysły pomagają żywej istocie zdobywać wiedzę i angażować się w działanie. Zajęcia zmysłów znane są jako przyjaciółki, a pięciogłowy wąż jest powietrzem życia działającym w pięciu procesach krążeniowych.

 

04.29.06   Znaczenie:      

 

krsna-bahirmukha hana bhoga-vancha kare

nikata-stha maya tare japatiya dhare

(Prema-vivarta)

 

Z powodu pragnienia cieszenia się światem materialnym, żywa istota odziana jest w materialne ciała: ciało wulgarne i subtelne. W ten sposób otrzymuje szansę czerpania przyjemności ze zmysłów. Zatem zmysły są instrumentami do radowania się światem materialnym. Dlatego też opisane są jako przyjaciele. Czasami, z powodu zbyt wielu grzechów, żywa istota nie otrzymuje wulgarnego materialnego ciała, tylko błąka się na platformie subtelnej. Mówi się, że żyje jako duch. Ponieważ nie posiada ona ciała wulgarnego, stwarza dużo kłopotów w swym ciele subtelnym. Dla osób posiadających ciało wulgarne, obecność ducha jest czymś okropnym. Bhagavad-gita (15.10) mówi:

 

utkramantam sthitam vapi    bhunjanam va gunanvitam

vimudha nanupaśyanti    paśyanti jnana-caksusah

 

   "Głupcy nie mogą zrozumieć, w jaki sposób żywa istota może opuścić swoje ciało. Nie mogą też zrozumieć, w jakim ciele doznaje przyjemności pod wpływem sił natury. Lecz wszystko to zobaczyć może ten, kto posiada oczy wiedzy."

Żywe istoty wtopione są w powietrze życia, które działa na różne sposoby krążenia. Istnieje prana, apana, udana, vyana i samana, i ponieważ powietrze życia funkcjonuje na pięć wyżej wymienionych sposobów, porównane jest do pięciogłowego węża. Dusza przechodzi przez kundalini-cakrę, tak jak wąż pełzający po ziemi. Powietrze życia porównywane jest do uraga, czyli węża. Panca-vrtti jest to pragnienie zaspokojenia zmysłów, przyciąganych przez pięć obiektów zmysłowych: formę, smak, dźwięk, zapach i dotyk.

 

04.29.07   Jedenasty towarzysz, dowódca innych, znany jest jako umysł. Przewodzi on zmysłom zarówno w zdobywaniu wiedzy, jak i w wykonywaniu pracy. Królestwo Pancala jest tą atmosferą, w której czerpie się radość z pięciu obiektów zmysłów. W królestwie Pancala znajduje się miasto-ciało, w którym jest dziewięć bram.

 

04.29.07   Znaczenie:      Umysł, opisany tutaj jako brhad-bala, bardzo potężny, jest centrum wszelkich działań. Aby wydostać się ze szponów mayi, materialnej egzystencji, należy kontrolować swój umysł. W zależności od treningu, umysł może być przyjacielem lub wrogiem żywej' istoty. Jeśli właściciel majątku ma dobrego zarządcę, jego majątek będzie prowadzony bardzo dobrze. Ale jeśli zarządca jest złodziejem, wówczas majątek ten zostanie zmarnowany. Podobnie, w tej materialnej, uwarunkowanej egzystencji żywa istota udziela umysłowi pełnomocnictwa. W ten sposób umysł może ją sprowadzić na ścieżkę zadowalania zmysłów. Dlatego Śrila Ambarisa Maharaja przede wszystkim skoncentrował swój umysł na lotosowych stopach Pana. Sa vai manah krsna-padaravindayoh. Gdy umysł pogrążony jest w medytacji o lotosowych stopach Pana, to zmysły są kontrolowane. Ten system kontroli nazywa się yama, co znaczy "opanowanie zmysłów". Ten, kto potrafi opanować swoje zmysły, nazywany jest gosvamim, a kto nie jest w stanie kontrolować swojego umysłu, nazywany jest go-dasą. Umysł kieruje czynnościami zmysłów, które – jak opisano w następnym wersecie – wyrażają się poprzez różne otwory.

 

04.29.08   Oczy, nozdrza i uszy są to pary bram usytuowanych w jednym miejscu. Usta, genitalia i odbyt są także różnymi bramami. Żywa istota, umieszczona w ciele mającym tych dziewięć bram, prowadzi zewnętrzne działanie w tym materialnym świecie i czerpie przyjemność z obiektów zmysłów, takich jak forma i smak.

 

04.29.08   Znaczenie:      Żywa istota, nieświadoma swej duchowej pozycji i kierowana przez umysł, wychodzi poprzez dziewięć bram, aby czerpać radość z obiektów materialnych. Z powodu długiego kontaktu z obiektami materialnymi, zapomina o swoich prawdziwych, duchowych czynnościach i w ten sposób zostaje zwiedziona. Cały świat jest zwodzony przez tzw. przywódców, jak naukowcy i filozofowie, którzy nie mają wiedzy o duszy. Tak więc uwarunkowana dusza uwikłuje się coraz bardziej.

 

04.29.09   Dwoje oczu, dwa nozdrza i usta – w sumie pięć – usytuowane są na przodzie. Prawe ucho uważane jest za bramę południową, a lewe za północną. Dwa otwory, czyli bramy, usytuowane na zachodzie, znane są jako odbyt i genitalia.

 

04.29.09   Znaczenie:      Za najważniejszy ze wszystkich kierunków uważany jest wschód, przede wszystkim dlatego, że tam wschodzi słońce. Dlatego bardzo ważnymi bramami w ciele są bramy wschodnie: oczy, nos i usta.

 

04.29.10   Tymi dwoma bramami zwanymi Khadyota i Avirmukhi – o których była mowa jest dwoje oczu, umieszczonych obok siebie w jednym miejscu. Powinieneś wiedzieć, że miasto Vibhrajita oznacza formę. W ten sposób oczy zawsze oglądają różnego rodzaju formy.

 

04.29.10   Znaczenie:      Oczy przyciągane są do przedmiotów świecących, takich jak światło. Czasami widzimy, że blask ognia przyciąga małe owady i owady te wpadają do niego. Podobnie, blask i piękne formy przyciągają dwoje oczu żywej istoty. W ten sposób uwikłują się one w te formy, tak jak owady przyciągane są przez ogień.

 

04.29.11   Należy wiedzieć, że dwoje drzwi – zwane Nalini i Nalini – to dwa nozdrza, a miasto zwane Saurabha reprezentuje aromat. Towarzysz nazywany Avadhutą jest zmysłem węchu. Drzwi nazywane Mukhya są ustami, a Vipana jest zdolnością mówienia. Rasajna jest zmysłem smaku.

 

04.29.11   Znaczenie:      Słowo avadhuta oznacza "najbardziej wolny". Kiedy ktoś osiąga stan avadhuta, nie podlega wówczas żadnym zasadom regulującym czy nakazom. Innymi słowy, może robić, co chce. Stan avadhuta jest niczym powietrze, które nie dba o żadną przeszkodę. Bhagavad-gita (6.34) mówi:

 

cancalam hi manah krsna    pramathi balavad drdham

tasyaham nigraham manye    vayor iva suduskaram

 

   "Ponieważ umysł jest niespokojny, buntowniczy, uparty i bardzo silny, o Krsno, pokonanie go zdaje mi się być sztuką trudniejszą niż ujarzmienie wiatru."

    Tak jak nikt nie może powstrzymać powietrza czy wiaty, podobnie dwa nozdrza, umieszczone w jednym miejscu, bez przeszkód czerpią przyjemność ze zmysłu węchu. Usta, z pomocą języka, bezustannie smakują różnego rodzaju smaczne potrawy.

 

04.29.12   Miasto zwane Apana reprezentuje zaangażowanie języka w mówienie, a Bahudana jest różnorodnością potraw. Prawe ucho zwane jest bramą Pitrhu, a lewe – bramą Devahu.

 

04.29.13   Narada Muni kontynuował: Miasto zwane Daksina-pancala reprezentuje pisma kontrolujące pravrtti, czyli proces przyjemności zmysłowej w działaniu dla rezultatu. Inne miasto zwane Uttara-pancala, reprezentuje pisma mające na celu zmniejszenie działań dla korzyści i zwiększenie wiedzy. Poprzez dwoje uszu żywa istota otrzymuje różnego rodzaju wiedzę, i niektóre żywe istoty wznoszą się na Pitrlokę, a niektóre na Devalokę. Wszystko to jest możliwe dzięki dwom uszom.

 

04.29.13   Znaczenie:      Vedy. znane są jako śruti, a wiedza, którą otrzymujemy z nich poprzez recepcję słuchową, nazywa się śruta-dhara. Jak oświadcza Bhagavad-gita, na planety półbogów albo Pitów, czy też nawet na planety Vaikuntha, można wznieść się po prostu dzięki procesowi słuchania. To zostało już wyjaśnione w poprzednim rozdziale.

 

04.29.14   Miasto zwane Gramaka, do którego można zbliżyć się przez niższą bramę Asuri (genitalia], przeznaczone jest do seksu, dającego dużą przyjemność zwykłym ludziom, którzy są po prostu głupcami i draniami. Zdolność prokreacji nazywana jest Durmada, a odbyt zwany jest Nirrti.

 

04.29.14   Znaczenie:      Gdy świat ulega degradacji, wówczas cywilizacja staje się demoniczną, a zwykły człowiek bardzo poważnie traktuje odbyt i genitalia, uważając je za centrum wszelkiego działania. Nawet w tak uświęconym miejscu jak Vrndavana, w Indiach, ludzie pozbawieni inteligencji traktują ten interes odbytu i genitaliów jako czynność duchową. Ludzie tacy nazywani są sahajiya. Według ich filozofii, poprzez angażowanie się w seks można wznieść się na platformę duchową. Jednak z tych wersetów Śrimad-Bhagavatam możemy się dowiedzieć, że pragnienie satysfakcji seksualnej przeznaczone jest dla arvak, najniższych pomiędzy ludźmi. Takich drani i głupców bardzo trudno jest skorygować. Wersety te potępiają pragnienia seksualne zwykłych ludzi. Słowo durmada oznacza "źle skierowane", a nirrti znaczy "grzech". Chociaż jest tu wyraźnie powiedziane, że folgowanie sobie w seksie jest czymś ohydnym i jest zboczeniem, nawet ze zwykłego punktu widzenia, niemniej sahajiya pozują na bhaktów spełniających czynności duchowe. Z tego powodu inteligentni ludzie nie odwiedzają już dłużej Vrndavany. Często słyszymy pytanie, dlaczego ustanowiliśmy nasze centrum we Vrndavanie. Z zewnętrznego punktu widzenia można wywnioskować, że z powodu tych czynów sahajiyów Vrndavana zdegradowała się, jednak z duchowego punktu widzenia Vrndavana jest jedynym miejscem, w którym wszyscy ci grzeszni ludzie mogą się oczyścić, rodząc się jako psy, wieprze i małpy. Żywa istota, żyjąca we Vrndavanie jako pies, wieprz czy mapa, może w następnym życiu wznieść się na platformę duchową.

 

04.29.15   Powiedzenie, że Puranjana udał się do Vaiśasa, oznacza, że poszedł do piekła. Towarzyszył mu Lubdhaka, czyli zmysł działania w odbycie. Mówiłem też wcześniej o dwóch ślepych towarzyszach. Są nimi ręce i nogi. Z pomocą rąk i nóg żywa istota wykonuje wszelkiego rodzaju czynności i porusza się tu i tam.

 

04.29.16   Słowo antah-pura odnosi się do serca. Słowo visucina, które znaczy "wędrujący wszędzie", wskazuje na umysł. W umyśle żywa istota cieszy się rezultatami działania sił natury materialnej. Skutki te czasami wywołują złudzenie, czasami satysfakcję, a czasami radość.

 

04.29.16   Znaczenie:      W egzystencji materialnej umysł i inteligencja żywej istoty są pod wpływem sił natury materialnej i – odpowiednio do obcowania z tymi materialnymi siłami – umysł zwykł wędrować tu i tam. Odpowiednio do skutków działania sił natury materialnej serce odczuwa satysfakcję, radość lub złudzenie. W rzeczywistości żywa istota w swym materialnym stanie pozostaje nieaktywną. To siły natury materialnej działają na umysł i serce, a żywa istota cieszy się lub cierpi z powodu rezultatów ich działania. Wyraźnie oświadcza to Bhagavad-gita (3.27):

 

prakrteh kriyamanani    gunaih karmni sarvaśah

ahankara-vimudhatma    kartaham iti manyate

 

   "Zdezorientowana, znajdująca się pod wpływem fałszywego ego dusza, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury."

 

04.29.17   Jak wyjaśniłem wcześniej, królowa jest inteligencją. Gdy dana osoba czuwa lub śpi, inteligencja ta stwarza różne sytuacje. Żywa istota – będąc pod wpływem zanieczyszczonej inteligencji – przewiduje coś i po prostu imituje działania tej inteligencji i ich skutki.

 

04.29.17   Znaczenie:      Tutaj królowa Puranjany opisana została jako sama inteligencja. Inteligencja działa zarówno wówczas, gdy śpimy, jak też wtedy, gdy czuwamy, ale jest ona zanieczyszczona przez trzy siły natury materialnej. A ponieważ inteligencja jest zanieczyszczona, zanieczyszczona jest także żywa istota. W swym zanieczyszczonym stanie żywa istota działa zgodnie ze swą zanieczyszczoną inteligencją. I chociaż pozostaje jedynie obserwatorem, niemniej jednak działa, zmuszona przez tę nieczystą inteligencję, która w rzeczywistości jest jedynie biernym pośrednikiem.

 

04.29.18-20   Narada Muni kontynuował: To, co opisałem jako powóz, jest w rzeczywistości ciałem. Zmysły są końmi ciągnącymi ten powóz. Wraz z upływem czasu, rok za rokiem, konie pędzą bez przeszkód, nie robiąc jednak rzeczywistego postępu. Pobożne i niepobożne czynności są dwoma kołami powozu, a trzy siły materialnej natury – flagami powiewającymi nad nim. Pięć rodzajów powietrza życia konstytuuje niewolę żywej istoty, a umysł uważany jest za sznur. Inteligencja jest woźnicą rydwanu. Serce jest miejscem siedzącym w powozie, a dualizmy życia, takie jak przyjemność i ból, są miejscem, gdzie robi się węzeł. Siedem elementów stanowi pokrywę powozu, a organy działania są pięcioma procesami zewnętrznymi. Jedenaście zmysłów to żołnierze. Siedząca w powozie żywa istota, pochłonięta przyjemnościami zmysłowymi, pragnie spełnienia swych fałszywych dążeń i życie po życiu goni za zadowalaniem zmysłów.

 

04.29.18-20   Znaczenie:      Werset ten wspaniale wyjaśnia uwikłanie żywej istoty w zadowalanie zmysłów. Znaczące jest słowo samvatsara, czyli "upływ czasu". Żywa istota wikła się w bieg powozu dzień po dniu, tydzień po tygodniu, dwa tygodnie po dwóch tygodniach, miesiąc po miesiącu, rok po roku. Powóz spoczywa na dwóch kołach, którymi są pobożne i niepobożne czynności. Odpowiednio do swych pobożnych i niepobożnych czynów, żywa istota osiąga pewną pozycję życiową w określonym rodzaju ciała, ale tej transmigracji poprzez różne rodzaje ciała nie powinniśmy uważać za postęp. Prawdziwy postęp wyjaśniony jest w Bhagavad-gicie (4.9). Tyaktva deham punar janma naiti: prawdziwy postęp robimy wtedy, gdy nie musimy przyjmować następnego materialnego ciała. Jak mówi Caitanya-caritamrta (Madhya 19.138):

 

eita brahmanda bhari' ananta jiva-gana

cauraśi-laksa yonite karaye bhramana

 

Żywa istota podróżuje poprzez cały wszechświat, rodząc się w różnych gatunkach na różnych planetach. W ten sposób porusza się w górę i w dół, ale nie jest to prawdziwy postęp. Prawdziwym postępem jest zupełne wydostanie się z tego materialnego świata. Jak oznajmia Bhagavad-gita (8.16):

 

abrahma-bhuvanal lokah    punar avartino 'rjuna

mam upetya tu kaunteya    punar janma na vidyate

 

   "Wszystkie planety w materialnym świecie, od najwyższej do najniższej, są miejscami niedoli, powtarzających się narodzin i śmierci. Lecz kto przybywa do Mojej siedziby, o synu Kunti, ten nigdy już nie rodzi się ponownie." Nawet jeśli ktoś wzniesie się na Brahmalokę, najwyższą planetę we wszechświecie, to musi ponownie zejść na niższe systemy planetarne. I tym sposobem bezustannie wędruje w dół i w górę, pod wpływem trzech sił natury materialnej, ale pod wpływem złudzenia myśli, że robi postęp. Jest on niczym samolot, który dzień i noc okrąża Ziemię, ale nie jest w stanie opuścić ziemskiego pola grawitacyjnego. W rzeczywistości nie ma postępu, gdyż samolot jest uwarunkowany grawitacją Ziemi.

    Żywa istota usytuowana jest w ciele, podobnie jak król, który siedzi w powozie. Miejscem do siedzenia jest serce, a siedząca w nim żywa istota walczy o egzystencję, która trwa wiecznie bez żadnego postępu. Mówiąc słowami Narottama dasa Thakury:

 

karma-kanda, jnana-kanda, kevala visera bhanda,

amrta baliya yeba khaya

nana yoni sada phire, kadarya bhaksana kare,

tara janma adhah-pate yaya

 

Pod wpływem działań dla rezultatów i umysłowej spekulacji, żywa istota boryka się bardzo ciężko i życie po życiu po prostu otrzymuje różnego typu ciała. Spożywa wszelkiego rodzaju nonsensowne rzeczy i jest potępiona z powodu swych działań dla zadowalania zmysłów. Jeśli komuś naprawdę zależy na zrobieniu postępu w życiu, to musi porzucić ścieżki karma-kandy i jnana-kandy – działania dla korzyści i spekulacji umysłowej. Będąc umocnionym w świadomości Krsny, można wyzwolić się z uwikłania narodzin i śmierci i z daremnej walki o byt. W wersetach tych bardzo istotne są słowa mrga-trsnam pradhavati, ponieważ żywa istota jest spragniona przyjemności zmysłowej. Jest ona jak jeleń, który udaje się na pustynię w poszukiwaniu wody. Zwierzę na próżno szuka wody na pustyni. Oczywiście, na pustyni wody nie ma i próbując ją znaleźć, zwierzę po prostu traci życie. Każdy planuje, w jaki sposób osiągnąć szczęście w przyszłości, myśląc, że jeśli osiągnie pewien punkt, to w jakiś tam sposób będzie szczęśliwy. Jednak w rzeczywistości, gdy dochodzi do tego punktu, widzi, że nie ma w nim szczęścia. Wówczas planuje iść dalej, do następnego punktu. Nazywa się to mrga-trsna i opiera się na przyjemności zmysłowej w tym materialnym świecie.

 

04.29.21   To, co uprzednio wyjaśniłem jako Candavega, potężny czas, obejmuje dni i noce zwane Gandharvami i Gandharvimi. Upływ dni i nocy – których jest 360 – stopniowo skraca długość życia ciała.

 

04.29.21   Znaczenie:      Słowo parikrantya znaczy "przez podróże". W czasie roku obejmującego 360 (lub więcej) dni i nocy, żywa istota podróżuje na swym powozie dniami i nocami. Postęp życia zużywany jest na daremny trud w celu wypełnienia tych 360 dni i nocy życia.

 

04.29.22   To, co uprzednio wyjaśniłem jako Candavega, potężny czas, obejmuje dni i noce zwane Gandharvami i Gandharvimi. Upływ dni i nocy – których jest 360 – stopniowo skraca długość życia ciała.

 

04.29.22   Znaczenie:      Tuż przed śmiercią żywa istota, zamknięta w klatce ciała, akceptuje Kalakanyę, starość. Yavaneśvara jest symbolem śmierci, Yamarają. Zanim żywa istota uda się do miejsca Yamarajy, akceptuje Jarę, starość, siostrę Yamarajy. Wpływowi Yamarajy i jego siostry podlegamy z powodu niepobożnych czynów. Lecz wpływowi temu nie podlegają ci, którzy są świadomi Krsny i pełnią służbę oddania zgodnie z instrukcjami Narady Muniego. Osoba świadoma Krsny pokonuje śmierć. Po opuszczeniu materialnego ciała nie przyjmuje ona następnego materialnego ciała, ale wraca do domu, do Boga. Potwierdza to Bhagavad-gita (4.9).

 

04.29.23-25   Zwolennicy Yavaneśvary [Yamarajy], nazywani żołnierzami śmierci, znani są jako różnego rodzaju zaburzenia odnoszące się do ciała i umysłu. Prajvara reprezentuje dwa rodzaje gorączki: niesłychany żar i skrajne zimno – dur brzuszny i zapalenie płuc. Żywą istotę leżącą wewnątrz ciała, niepokoi wiele cierpień, których przyczyn jest opatrzność, inne żywe istoty, własne ciało i umysł. Pomimo wszelkiego rodzaju niepokojów, żywa istota, podlegająca wymogom ciała, umysłu i cierpiąca z powodu różnych chorób, unoszona jest przez wiele planów wypływających z jej żądzy cieszenia się tym światem. Chociaż żywa istota jest transcendentalna do egzystencji materialnej, to z powodu ignorancji akceptuje wszelkie materialne niedole pod wpływem fałszywego egoizmu (''ja" i "moje"). W ten sposób żyje setki lat wewnątrz tego ciała.

 

04.29.23-25   Znaczenie:      Vedy oznajmiają: asango 'yam purusah. Żywa istota jest w rzeczywistości oddzielona od materialnej egzystencji, ponieważ dusza nie jest materialna. Również Bhagavad-gita mówi, że żywa istota jest energią wyższą, a elementy materialne: ziemia, woda, ogień, powietrze itd. – są energią niższą. Elementy materialne także są opisane jako bhinna, czyli energia oddzielona. Kiedy wewnętrzna, czyli wyższa energia, styka się z energią zewnętrzną, podlega wówczas wielu udrękom. Także w Bhagavad-gicie (2.14) Pan mówi, matra-sparśas tu kaunteya śitosna-sukha-duhkha-dah: żywa istota, posiadając materialne ciało, podlega wielu niedolom spowodowanym przez powietrze, wodę, ogień, skrajne ciepło i zimno, promienie słoneczne, przejadanie się, niezdrowy pokarm, niewłaściwe proporcje trzech składników ciała (kapha, pitta i vayu) itd. Jelita, gardło, mózg i inne części ciała podlegają wszelkiego rodzaju chorobom, tak potężnym, że są one przyczyną niesłychanego cierpienia żywej istoty. Jednak żywa istota jest różna od wszystkich tych materialnych elementów. Dwa typy gorączki opisane w tym wersecie można wyjaśnić w dzisiejszym języku jako zapalenie płuc i dur brzuszny. Gdy ciało ma skrajną temperaturę, znaczy to, że występuje dur brzuszny lub zapalenie płuc, opisane tutaj jako Prajvara. Istnieją także inne niedole, wywołane przez inne żywe istoty. Państwo ściąga podatki i jest tak wielu złodziei, rabusiów i oszustów. Cierpienia, które sprawiają nam inne żywe istoty, nazywają się adhibhautika. Są też cierpienia takie jak głód, epidemie, niedostatek, wojny, trzęsienia ziemi itd. Ich sprawcami są półbogowie lub wywoływane są przez inne źródła będące poza naszą kontrolą. Żywa istota ma wielu wrogów i wszyscy oni zostali tu opisani, aby zwrócić uwagę na to, że ta materialna egzystencja jest pełna nieszczęść.

    Poznanie podstawowych niedoli egzystencji materialnej powinno skłonić nas do wydostania się z sideł materialnych i powrotu do domu, do Boga. W rzeczywistości żywa istota wcale nie jest szczęśliwa, będąc w tym materialnym ciele. Właśnie z powodu ciała cierpi ona pragnienie i głód, i podlega wpływom umysłu, słów, gniewu, żołądka, genitaliów, odbytu itd. Te wielorakie niedole otaczaj transcendentalną żywą istotę jedynie dlatego, że pragnie ona zadowalać swe zmysły w tym materialnym świecie. Ale jeśli jedynie powstrzyma się od czynności zadowalania zmysłów i zaangażuje swoje zmysły w służenie Panu, natychmiast zmniejszą się wszelkie problemy materialnej egzystencji. W miarę robienia postępu w świadomości Krsny będzie uwalniać się od wszystkich cierpień, a porzuciwszy to ciało, powróci do domu, do Boga.

 

04.29.26-27   Żywa istota z natury posiada znikomą niezależność i sama może sobie wybrać dobry lub zły los, ale zapominając o swoim najwyższym panu, Osobie Boga, oddaje się siłom natury materialnej. Pod wpływem tych sił utożsamia się z ciałem i – mając na względzie interes tego ciała – przywiązuje się do różnych czynności. Czasami znajduje się pod wpływem siły ignorancji, czasami pasji, a czasami dobroci. Wskutek tego żywa istota otrzymuje różnego rodzaju ciała stosownie do sił materialnej natury.

 

04.29.26-27   Znaczenie:      Te różne typy ciał objaśnione są w Bhagavad-gicie (13.22):

 

purusah prkrti-stho hi    bhunkte prakrtijan gunan

karanam guna-sango 'sya    sad-asad-yoni-janmasu

 

   "W taki oto sposób podąża żywa istota ścieżkami życia w tym materialnym świecie, ciesząc się trzema siłami natury. Tak oto doświadcza dobra i zła pośród różnych gatunków życia, a przyczyną tego jest jej obcowanie z naturą materialną."

    Wskutek kontaktu z siłami natury, żywa istota otrzymuje ciała spośród 8 400 000 form. Zostało tutaj wyraźnie powiedziane, że żywa istota posiada pewną niezależność, zasygnalizowaną słowem sva-drk znaczącym "ten, kto może dostrzec swe własne dobro." Konstytucjonalna pozycja żywej istoty jest bardzo znikoma, więc wybór jej może być błędny. Może wybrać imitowanie Najwyższej Osoby Boga. Sługa może zechcieć otworzyć swój własny interes i naśladować swego pana i – decydując się na to – może porzucić jego opiekę. Czasami ponosi porażkę, a czasami odnosi sukces. Podobnie, żywa istota, integralna cząstka Krsny, rozpoczyna własny interes, aby współzawodniczyć z Panem. Jest wielu konkurentów ubiegających się o pozycję Pana, ale stanie się takim jak Pan jest niemożliwe. W skutek tego, gdy różne osoby próbują imitować Pana, wywiązuje się wielka walka o byt. Powodem materialnej niewoli jest porzucenie służby dla Pana i próby naśladowania Go. Filozofowie Mayavadi imitują Pana, usiłując w sztuczny sposób stać się jednym z Panem. Gdy filozofowie Mayavadi myślą, że są wyzwoleni, są pod wpływem złudnych tworów umysłu. Nikt nit może stać się jednym z Bogiem czy równym Jemu. Wyobrażenie sobie tego oznacza kontynuację niewoli w egzystencji materialnej.

 

04.29.28   Osoby w gunie dobroci działają pobożnie, zgodnie z nakazami wedyjskimi. W ten sposób wznoszą się na wyższe systemy planetarne, gdzie żyją półbogowie. Ci, którzy podlegają gunie pasji wykonują różnego typu produktywne czynności na planetach zamieszkiwanych przez istoty ludzkie. Podobnie, osoby pod wpływem siły ciemności podlegaj różnego rodzaju nieszczęściom i żyją, w królestwie zwierząt.

 

04.29.28   Znaczenie:      Są trzy systemy planetarne – wyższy, środkowy i niższy. Osoby usytuowane w gunie dobroci otrzymują miejsce na wyższych systemach planetarnych Brahmaloce (Satyaloce), Tapoloce Janaloce i Maharloce. Osoby podlegające gunie pasji otrzymują miejsce na Bhurloce i Bhuvarloce. Natomiast ci, którzy są pod wpływem guny ignorancji, otrzymują miejsce na Atala, Vitala, Sutala, Talatala, Mahatala, Rasatala, Patala lub w królestwie zwierząt. Żywa istota jest jakościowo taka sama jak Najwyższa Osoba Boga, ale z powodu zapomnienia otrzymuje różne ciała na różnych systemach planetarnych. Obecnie społeczeństwo ludzkie jest zbytnio pod wpływem guny pasji i wskutek tego ludzie zatrudnieni są w wielkich fabrykach. Zapominają, jak pełne niedoli jest życie w takich miejscach. Bhagavad-gita opisuje takie czynności jako ugra-karma, tzn. czynności pełne niepokoju. Ci, którzy wykorzystują energię pracujących, nazywani są kapitalistami, a ci, którzy wykonują pracę, nazywani są robotnikami. W rzeczywistości obie te grupy są kapitalistami, a robotnicy są pod wpływem sił pasji i ignorancji. Rezultatem tego jest bezustanna niedola. Przeciwieństwem ich są osoby w gunie dobroci: karmici i jnani. Karmici próbują wznieść się na wyższe systemy planetarne, kierując się instrukcjami wedyjskimi. Jnani próbują wtopić się w egzystencję Brahmana, bezosobowego aspektu Pana. W ten sposób wszystkie klasy żywych istot egzystują w świecie materialnym w różnych gatunkach życia. To tłumaczy istnienie wyższych i niższych form życia w tym materialnym świecie.

 

04.29.29   Żywa istota, okryta siłą ignorancji natury materialnej, czasami jest mężczyzną, czasami kobietą, czasami eunuchem, czasami istotą ludzką, czasami półbogiem, ptakiem, zwierzęciem itd. W ten sposób podróżuje ona przez ten materialny świat. Działania, które wykonuje pod wpływem sił natury, powodują, że przyjmuje różne rodzaje ciał.

 

04.29.29   Znaczenie:      W rzeczywistości żywa istota jest integralną cząstką Pana; dlatego jest ona duchowej jakości. Żywa istota nigdy nie jest materialna, a jej materialna koncepcja jest jedynie błędem wynikającym z zapomnienia. Jest ona tak błyszcząca jak Najwyższa Osoba Boga. Zarówno słońce, jak i promienie słoneczne świecą bardzo jasno. Pan jest jak świecące słońce, a żywe istoty są jak małe cząsteczki tworzące wszechprzenikający blask słoneczny. Gdy te małe cząsteczki zostaną okryte chmurą mayi, tracą swą zdolność świecenia. A jeśli chmura mayi odejdzie, cząsteczki znowu zaczynają błyszczeć i świecić. Skoro tylko ignorancja mayi, czyli ciemności, okryje żywą istotę, nie jest ona w stanie zrozumieć swego związku z Najwyższym Bogiem. Ale jeśli w jakiś sposób pojawi się przed Panem, może zobaczyć, że świeci tak jak Pan, chociaż nie jest tak rozległa jak Pan. Żywa istota okrywana jest mayą na skutek pragnień imitowania Najwyższego Pana. Nie możemy imitować Najwyższego Pana ani też zostać najwyższym podmiotem radości. Nie jest to możliwe, a gdy myślimy, że jest, zostajemy uwarunkowani przez mayę. Tak więc przyczyną schwytania żywej istoty w pułapkę mayi jest jej zapomnienie o związku z Najwyższym Panem.

    Żywa istota będąca pod wpływem mayi przypomina osobę nawiedzoną przez ducha. Osoba taka mówi wszelkiego rodzaju nonsensy. Staje się ona tzw. naukowcem, filozofem, politykiem lub socjalistą, i cały czas tworzy różne plany, mające służyć dobru ludzkiego społeczeństwa. Ostatecznie wszystkie one kończą się niepowodzeniem, ponieważ są jedynie złudzeniem. I tak oto żywa istota zapomina, że jest wiecznym sługą Pana, i zamiast tego staje się sługą mayi. W każdym przypadku pozostaje ona sługą. Jest to jej nieszczęściem, że przez zapomnienie swego prawdziwego związku z Najwyższym Panem staje się sługą mayi. Jako sługa mayi czasami przyjmuje pozycję króla, czasami zwykłego obywatela, czasami bramina, śudry itd. Czasami jest człowiekiem szczęśliwym, czasami zamożnym, a czasami małym owadem. Czasami jest w niebie, a czasami w piekle. Czasami jest półbogiem, a czasami demonem. Czasem jest sługą, a czasem panem. W ten sposób żywa istota wędruje po całym wszechświecie. I jedynie kiedy spotka bona fide mistrza duchowego, może zrozumieć swą prawdziwą konstytucjonalną pozycję. Wówczas traci smak do egzystencji materialnej. I wtedy, będąc w pełnej świadomości Krsny, żałuje swych przeszłych doświadczeń w egzystencji materialnej. Ten żal jest bardzo zbawienny, ponieważ oczyszcza żywą istotę z materialnego, uwarunkowanego życia. Modli się ona do Pana, aby zaangażował ją w służbę dla Siebie i wtedy Krsna obdarza ją wyzwoleniem ze szponów mayi. Pan Krsna wyjaśnia to w Bhagavad-gicie (7.14):

 

daivi hy esa gunamayi    mama maya duratyaya

mam eva ye prapadyante    mayam etam taranti te

 

   "Niełatwo jest przezwyciężyć Moją boską, składającą się z trzech sił natury materialnej, energię. Ale bez trudu mogą pokonać ją ci, którzy podporządkowali się Mnie."

     Z mayi można wydostać się jedynie dzięki łasce Krsny. Nie możemy tego dokonać poprzez spekulację umysłową czy inne działania Gdy dzięki łasce Krsny żywa istota zrozumie swą prawdziwą pozycję, wtedy zawsze mocno pozostaje w świadomości Krsny i działa odpowiednio. W ten sposób stopniowo całkowicie uwalnia się ze szponów mayi. Maya nie może dotknąć osoby silnej w świadomości Krsny. I tak oto, przebywając w towarzystwie świadomych Krsny bhaktów, żywa istota może uwolnić się od zanieczyszczenia materialnej egzystencji. W związku z tym Śrila Krsnadasa Kaviraja Gosvami mówi:

 

tate krsna bhaje, kare gurura sevana

maya-jala chute, paya krsnera carana

 

   "Świadoma Krsny żywa istota angażuje się w służbę oddania pod kierunkiem mistrza duchowego. W ten sposób wydostaje się ze szponów mayi i przyjmuje schronienie lotosowych stóp Pana Krsny." (Cc. Madhya 22.25)

 

04.29.30-31   Żywa istota jest jak głodny pies, który włóczy się od drzwi do drzwi w poszukiwaniu pożywienia. Zależnie od przeznaczenia, czasami dostaje cięgi i jest wypędzany, a kiedy indziej dostaje coś do jedzenia. Podobnie, żywa istota – ulegając tak wielu pragnieniom – podróżuje w różnych gatunkach życia, zgodnie z przeznaczeniem. Czasami jest na górze, czasami na dole, czasami udaje się na planety niebiańskie, czasami do piekła, czasami na środkowe systemy planetarne itd.

 

04.29.30-31   Znaczenie:      Pozycja żywej istoty została tu porównana do pozycji psa. Może się zdarzyć, że pies ma bardzo bogatego właściciela, a może się zdarzyć, że zostanie psem ulicznym. Jeśli jego pan jest bogaty, pies żyje w dostatku. Czasami słyszymy, że w krajach zachodnich pan zapisuje swemu psu w testamencie miliony dolarów. Oczywiście jest też wiele głodnych psów wałęsających się po ulicy. Dlatego porównanie warunków życia żywej istoty do warunków egzystencji psa jest bardzo właściwe. Jednak inteligentna istota ludzka rozumie, że jeśli musi żyć jak pies, to najlepiej stać się psem Krsny. W tym świecie czasami pies ma dobre warunki, czasami żyje na ulicy, ale pies Krsny w świecie duchowym jest wiecznie szczęśliwy. Dlatego Śrila Bhaktivinoda Thakura śpiewał: vaisnava thakura tomara kukura baliya janaha more. W ten sposób Bhaktivinoda Thakura ofiarowuje się być psem Vaisnavy. Pies zawsze siedzi u drzwi swego pana i nie pozwala tam wejść żadnej nieżyczliwej osobie. Podobnie my powinniśmy zaangażować się w służbę dla Vaisnavy i próbować zadowoli go pod każdym względem. Dopóki tak nie uczynimy, nie zrobimy postępu duchowego. Pomijając kwestię postępu duchowego, jeśli ktoś w świecie materialnym nie rozwinie cech dobroci, nie może wznieść się na wyższe systemy planetarne. Jak potwierdza Bhagavad-gita (14.18):

 

urdhvam gacchanti sattva-stha    madhye tisthanti rajasah

jaghanya-guna-vrtti-stha    adho gacchanti tamasah

 

   "Będąc w gunie dobroci, stopniowo wznieść się można na planety niebiańskie; guna pasji zatrzymuje na tych ziemskich planetach. A ci, którzy pogrążeni są w obrzydliwej ignorancji, schodzą do światów piekielnych."

    Na różnych systemach planetarnych istnieje wiele, wiele różnorodnych gatunków życia, a powodem tego jest rozwinięcie przez żywą istotę cech w dobroci, pasji i ignorancji. Gdy ktoś jest w gunie dobroci, wznosi się na wyższe systemy planetarne; jeśli jest w pasji, pozostaje na systemach środkowych, a jeśli jest w ignorancji – spychany jest w niższe gatunki życia.

 

04.29.32   Żywe istoty próbują przeciwdziałać różnym niedolom spowodowanym przez opatrzność, inne żywe istoty lub ciało i umysł. Lecz mimo to muszą być uwarunkowane przez prawa natury, pomimo wszelkich prób przeciwdziałania tym prawom.

 

04.29.32   Znaczenie:      Tak jak pies włóczy się tu i tam, aby otrzymać kawałek chleba lub cięgi, podobnie też żywa istota bezustannie włóczy się bez celu, próbując osiągnąć szczęście, i wynajdując wiele sposobów przeciwdziałania materialnej niedoli. Nazywa się to walką o egzystencję. Możemy praktycznie zobaczyć, jak nasze codzienne życie zmusza nas do wynajdywania metod unikania cierpienia. Aby pozbyć się kłopotów jednego rodzaju, musimy znaleźć się w innych. Biedak cierpi z powodu braku pieniędzy, ale jeśli chce się wzbogacić, musi podejmować tak wiele trudów. W rzeczywistości nie jest to pewny proces neutralizujący, tylko pułapka energii iluzorycznej. Jeśli ktoś nie próbuje zmienić swojej sytuacji, ale zadowolony jest ze swojej pozycji, wiedząc, że osiągnął ją dzięki swym przeszłym czynom, może on zaangażować swą energię w rozwój świadomości Krsny. Poleca to cała literatura wedyjska.

 

tasyaiva hetoh prayateta kovido

na labhyate yad bhramatam upary adhah

tal labhyate duhkhavad anyatah sukham

kalena sarvatra gabhira-ramhasa

 

   "Osoba rzeczywiście inteligentna i posiadająca skłonności do filozofii powinna dążyć jedynie do tego wzniosłego celu, którego nie można osiągnąć, podróżując nawet od najwyższej planety [Brahmaloki] do najniższej [Patala]. Jeśli chodzi o szczęście czerpane z przyjemności zmysłowej, można je uzyskać automatycznie z biegiem czasu, tak jak z biegiem czasu spotykają nas niedole, mimo iż ich nie chcemy." (Bhag. 1.5.18) Powinniśmy po prostu próbować rozwinąć naszą świadomość Krsny i nie tracić czasu na próby poprawienia naszych materialnych warunków. W rzeczywistości nie można polepszyć materialnych warunków. Proces ulepszania oznacza zaakceptowanie innych kłopotliwych warunków. Jeśli jednak próbujemy poprawić naszą świadomość Krsny, cierpienia materialnego życia odejdą bez dodatkowego wysiłku. Dlatego Krsna obiecuje: kaunteya pratijanihi na me bhaktah pranaśyati – "O synu Kunti, obwieść to światu, że Mój wielbiciel nigdy nie ginie." (Bg. 9.31) Ten, kto przyjmuje ścieżkę służby oddania, nigdy nie zostaje pokonany, pomimo wszystkich cierpień ciała i umysłu, i pomimo wszystkich nieszczęść spowodowanych przez inne żywe istoty i opatrzność, nieszczęść będących poza naszą kontrolą.

 

04.29.33   Człowiek może nieść ciężar na swej głowie, i czasami gdy czuje, że staje się on zbyt ciężki, daje odpocząć głowie, kładąc ciężar na ramionach. W ten sposób próbuje uwolnić się od brzemienia. Jednakże czegokolwiek nie wymyśli, aby zneutralizować ciężar, jest to jedynie przekładaniem tego samego ciężaru z jednego miejsca w inne.

 

04.29.33   Znaczenie:     Jest to wspaniały opis próby przeniesienia ciężaru z jednego miejsca w drugie. Gdy ktoś męczy się trzymaniem ciężaru na swojej głowie, umieszcza go na ramionach. Nie znaczy to, że uwalnia się od wysiłku niesienia ciężaru. Podobnie, społeczeństwo ludzkie – w imię postępu cywilizacji – stwarza jeden kłopot, aby uniknąć innego. We współczesnej cywilizacji wytworzyliśmy wiele pojazdów, przenoszących nas szybko z miejsca na miejsce, ale równocześnie stworzyliśmy i inne problemy. Musimy budować tak wiele dróg, a mimo to ich ilość jest niewystarczająca, aby można było poradzić sobie z tłokiem i korkami ulicznymi. Istnieją też problemy zanieczyszczenia powietrza i braku paliwa. Wniosek zatem jest taki, że sposoby, które wymyślamy, aby przeciwdziałać naszym niedolom i zminimalizować je, w rzeczywistości nie likwidują naszych cierpień. Jest to po prostu złudzenie. Przekładamy jedynie brzemię z głowy na ramiona. Jedyną metodą zminimalizowania naszych problemów jest podporządkowanie się Najwyższej Osobie Boga i oddanie się pod Jego opiekę. Pan, będąc wszechmocnym, może uśmierzyć ból naszego życia w egzystencji materialnej.

 

04.29.34   Narada kontynuował: O ty, który wolny jesteś od wszystkich grzesznych czynności! Nikt nie może przeciwdziałać efektom czynności przynoszących rezultaty, wynajdując po prostu inną czynność pozbawioną świadomości Krsny. Przyczyną takiego działania jest nasza ignorancja. Gdy mamy dręczący sen, nie możemy zneutralizować go za pomocą przykrej halucynacji. Taki sen można zneutralizować jedynie przez przebudzenie. Podobnie, powodem naszej materialnej egzystencji jest ignorancja i złudzenie. Dopóki nie rozbudzimy świadomości Krsny, nie będziemy w stanie uwolnić się od takich snów. Aby ostatecznie rozwiązać wszystkie problemy, musimy obudzić naszą świadomość Krsny.

 

04.29.34   Znaczenie:      Działanie dla rezultatów może być dwojakiego rodzaju. Możemy umieścić brzemię na głowie albo na ramionach. W rzeczywistości to wszystko jedno, gdzie je umieścimy. Ciężar ten przemieszczamy, by sobie ulżyć. W związku z tym Prahlada Maharaja powiedział, że głupcy i dranie tworzą wspaniałe plany osiągnięcia cielesnego komfortu w materialnym świecie, nie wiedząc, że takie aranżacje – nawet udane – są jedynie mayą. Ludzie pracują ciężko dzień i noc dla złudnego cielesnego szczęścia. Jednakże nie jest to sposób na osiągnięcie szczęścia. Musimy wydostać się z tego materialnego uwikłania i powrócić do domu, z powrotem do Boga. Na tym polega prawdziwe szczęście. Dlatego Vedy nakazują: "Nie pozostawaj w ciemnościach tego materialnego świata. Wróć do świata duchowego." Aby uwolnić się od cierpienia tego materialnego ciała, trzeba zaakceptować inne kłopotliwe warunki. Obie sytuacje są jedynie złudzeniem. Gdy bierzemy na siebie kłopot, aby przeciwdziałać innemu kłopotowi, nic nie osiągamy. Wniosek jest taki, że dopóki żyjemy w tym materialnym świecie, nie możemy być bezustannie szczęśliwi. Jedynym lekarstwem jest całkowite wydostanie się z tego materialnego świata i powrót do domu, do Boga.

 

04.29.35   Czasami cierpimy, widząc we śnie tygrysa lub wyimaginowanego węża, podczas gdy w rzeczywistości nie ma ani tygrysa, ani węża. Po prostu tworzymy pewną sytuację w naszej subtelnej formie i cierpimy tego skutki. Cierpień tych nie można uśmierzyć, dopóki nie obudzimy się ze snu.

 

04.29.35   Znaczenie:      Jak mówią Vedy, żywa istota jest zawsze oddzielona od dwóch rodzajów ciał materialnych: subtelnego i wulgarnego. Te materialne ciała są przyczyną wszystkich naszych cierpień. Wyjaśnia to Bhagavad-gita (2.14):

 

matra-sparśas tu kaunteya    śitosna-sukha-duhkha-dah

agamapayino 'nityas    tams titiksasva bharata

 

   "O synu Kunti, okresowe pojawianie się szczęścia i niedoli i ich znikanie we właściwym czasie jest jak nadchodzenie i przemijanie zimowych i letnich pór roku. Wynikają one z percepcji zmysłowej. O potomku Bharaty, należy nauczyć się znosić je bez niepokoju." Zatem Pan Krsna informuje Arjunę, że wszystkie nieszczęścia dotyczące ciała przychodzą i odchodzą, i należy nauczyć się je tolerować. Przyczyną wszystkich naszych cierpień jest egzystencja materialna, ponieważ gdy raz wydostaniemy się z materialnych warunków, nie cierpimy więcej. Dlatego Vedy polecają, żebyśmy osiągnęli prawdziwe zrozumienie, że nie jesteśmy materialni, że w rzeczywistości jesteśmy Brahmanem (aham brahmasmi). Nie możemy tego zrealizować, dopóki nie zaangażujemy się w czynności Brahmana, mianowicie w służbę oddania. Aby uwolnić się z warunków materialnych, musimy przyjąć świadomość Krsny. Jest to jedyne lekarstwo.

 

04.29.36-37   Prawdziwym interesem żywej istoty jest wydostanie się z niewiedzy, która powoduje, że cierpimy powtarzające się narodziny i śmierć. Jedynym lekarstwem jest podporządkowanie się Najwyższej Osobie Boga poprzez Jego reprezentanta. Kto nie pełni służby oddania dla Najwyższej Osoby Boga, Vasudevy, ten nie jest w stanie całkowicie uwolnić się od przywiązania do tego materialnego świata, czy też zamanifestować prawdziwej wiedzy.

 

04.29.36-37   Znaczenie:      Taki jest sposób na uwolnienie się od przywiązania do sztucznych warunków materialnych. Jedynym lekarstwem jest przyjęcie świadomości Krsny i stałe zaangażowanie w służbę oddania dla Pana Vasudevy, Najwyższej Osoby Boga. Każdy usiłuje osiągnąć szczęście, a proces, który przyjmujemy, aby osiągnąć to szczęście, nazywa się interesem własnym. Niestety, uwarunkowana dusza, krążąca wewnątrz tego materialnego świata, nie wie, że ostatecznym celem naszego własnego interesu jest Vasudeva. Początkiem samsrti, czyli złudnej egzystencji materialnej jest cielesna koncepcja życia, która pociąga za sobą serię niepożądanych rzeczy. Tymi niepożądanymi rzeczami są pragnienia umysłu, aby osiągnąć różnego rodzaju zadowolenie zmysłów. W ten sposób przyjmujemy różnego typu ciała w tym materialnym świecie. Pierwszą rzeczą jest kontrolowanie umysłu, tak aby oczyścić pragnienia umysłu. Narada-pancaratra opisuje ten proces jako sarvopadhi-vinirmuktam tatparat-vena nirmalam. Jeśli nie oczyścimy swojego umysłu, nie będzie kwestii uwolnienia się z materialnych warunków. Śrimad-Bhagavatam (1.7.6) oświadcza

 

anarthopaśamam saksad    bhakti-yogam adhoksaje

lokasyajanato vidvamś    cakre satvata-samhitam

 

   "Materialne cierpienia żywej istoty, które nie są jej wcale potrzebne, mogą wkrótce zostać uśmierzone przez łączący proces służby oddania. Ale ogół ludzi nie wie o tym i dlatego Vyasadeva skompilował literaturę wedyjską, traktującą o Najwyższej Prawdzie." Anartha, niepożądane rzeczy, przekazywane są z jednego ciała do drugiego w kolejnych żywotach. Aby wydostać się z tego uwikłania, należy pełnić służbę oddania dla Pana Vasudevy, Krsny, Najwyższej Osoby Boga. W związku z tym znaczące jest słowo guru. Słowo guru można przetłumaczyć jako "ciężki" lub "najwyższy". Innymi słowy, guru jest to mistrz duchowy. Śrila Rsabhadeva radził Swoim synom, gurur na sa syat... na mocayed yah samupeta-mrtyum: "Nie należy przyjmować pozycji mistrza duchowego, jeśli nie jest się zdolnym do wyprowadzenia ucznia z cyklu narodzin i śmierci " (Bhag 5.5.18) Egzystencja materialna jest w rzeczywistości łańcuchem akcji i reakcji, będących skutkiem różnego rodzaju czynności dla rezultatu. To właśnie jest przyczyną narodzin i śmierci. Proces ten można zatrzymać jedynie poprzez zaangażowanie się w służbę dla Vasudevy.

    Bhakti odnosi się do czynności wykonywanych w służbie dla Pana Vasudevy. Ponieważ Pan Vasudeva jest Najwyższym, należy służyć Jemu, a nie półbogom. Służba oddania rozpoczyna się od etapu neofity – etapu przestrzegania zasad regulujących – i rozwija się do stadium spontanicznej miłosnej służby dla Pana. Celem wszystkich tych etapów jest zadowolenie Pana Vasudevy. Gdy ktoś jest w pełni zaawansowany w służbie oddania dla Vasudevy, całkowicie traci przywiązanie do służenia ciału, czyli swojej określonej pozycji w świecie materialnym. Wówczas rzeczywiście osiąga doskonałą wiedzę i całkowicie poświęca się służbie dla Pana Vasudevy. Śri Caitanya Mahaprabhu mówi: jivera 'svarupa' haya - krsnera 'nitya-dasa' – "Konstytucjonalną pozycją każdej żywej istoty jest pozycja wiecznego sługi Krsny." Jak tylko ktoś podejmuje służbę dla Pana Vasudevy, osiąga swą normalną, konstytucjonalną pozycję, która nazywana jest stanem wyzwolonym. Muktir hitvanyatha-rupam svarupena vyavasthitih: osoba wyzwolona usytuowana jest w swej oryginalnej, świadomej Krsny pozycji. Wówczas porzuca wszelkie zaangażowania w służbę dla materii, zaangażowania wymyślone w imię służby socjalnej, narodowej, środowiskowej, psiej, samochodowej i tak wielu innych rodzajów służb pełnionych pod wpływem złudnej koncepcji "ja" i "moje".

Jak wyjaśnia Drugi Rozdział Pierwszego Canto:

 

vasudeve bhagavati    bhakti-yogah prayojitah

janayaty aśu vairagyam    jnanam ca yad ahaitukam

 

   "Przez pełnienie służby oddania dla Osoby Boga, Śri Krsny, osiąga się natychmiast bezprzyczynową wiedzę i obojętność wobec świata." (Bhag. 1.2.7) Tak więc należy zaangażować się w służbę dla Vasudevy bez pragnienia materialnego, spekulacji umysłowej czy pracy dla korzyści.

 

04.29.38   O najlepszy z królów, osoba, która jest oddana, która zawsze słucha chwał Najwyższej Osoby Boga i nieprzerwanie kultywuje świadomość Krsny i słuchanie o czynach Pana, bardzo szybko osiąga kwalifikacje, pozwalające jej ujrzeć Najwyższą Osobę Boga twarz w twarz.

 

04.29.38   Znaczenie:      Stałe zaangażowanie się w transcendentalną miłosną służbę dla Vasudevy oznacza ciągłe słuchanie o chwałach Pana. Zasady bhakti-yogi śravanam kirtanam visnoh smaranam pada-sevanam / arcanam vandanam dasyam sakhyam atma-nivedanam – są jedynym środkiem osiągnięcia doskonałości. Po prostu przez słuchanie chwał Pana można wznieść się do transcendentalnej pozycji.

 

04.29.39-40   Mój drogi królu, jeśli tam, gdzie żyją czyści bhaktowie, którzy – dzięki przestrzeganiu zasad regulujących – mają czystą świadomość i gorliwie słuchaj i intonują o chwałach Najwyższej Osoby Boga, jeśli w takim miejscu otrzymamy szansę słuchania nektaru bezustannie wypływającego z ich ust niczym fale rzeczne, zapomnimy wówczas o potrzebach życia, mianowicie głodzie i pragnieniu, i uwolnimy się od wszelkiego strachu, rozpaczy i złudzenia.

 

04.29.39-40   Znaczenie:      Kultywacja świadomości Krsny możliwa jest tam, gdzie żyją razem wielcy bhaktowie, którzy bezustannie słuchają i intonują o chwałach Pana. W świętym miejscu, takim jak Vrndavana, żyje wielu bhaktów, którzy nieustannie słuchają i intonują o chwałach Pana. Jeśli ktoś otrzyma szansę słuchania czystego bhakty w takim miejscu, pozwalając, by strumień nektaru z ust czystego bhakty przeniknął do jego uszu, wówczas kultywacja świadomości Krsny staje się bardzo łatwą. Kiedy ktoś bezustannie słucha o chwałach Pana, z pewnością wznosi się ponad koncepcję cielesną. Osoba w cielesnej koncepcji życia cierpi z powodu głodu, pragnienia, strachu, rozpaczy i złudzenia. Ale kiedy zaangażuje się w słuchanie i intonowanie o chwałach Pana, wznosi się ponad tę koncepcję.

    Bardzo znaczące w tym wersecie jest słowo bhagavad-gunanukathana-śravana-vyagra-cetasah, znaczące "zawsze pragnący znaleźć miejsce, w którym się słucha i intonuje chwały Pana." Biznesmen zawsze chętnie udaje się do miejsc, w których przeprowadza się interesy. Podobnie, bhakta bardzo chętnie słucha wyzwolonych bhaktów. A gdy tylko ktoś słucha o chwałach Pana od wyzwolonych bhaktów, natychmiast nasiąka świadomością Krsny. Potwierdza to również inny werset:

 

satam prasangan mama virya-samvido

bhavanti hrt-karna-rasayanah kathah

taj-josanad aśv apavarga-vartmani

śraddha ratir bhaktir anukramisyati

 

   "Omawianie w towarzystwie czystych bhaktów czynów i rozrywek Najwyższej Osoby Boga jest bardzo przyjemne i przynosi satysfakcję uszom i sercu. Kultywowanie tej wiedzy pozwoli na stopniowy postęp na ścieżce wyzwolenia. Kiedy ktoś osiąga wyzwolenie, jego upodobania umacniają się. I wtedy właśnie rozpoczyna się prawdziwe oddanie i prawdziwa służba oddania." (Bhag. 3.25.25) W towarzystwie czystych bhaktów przywiązujemy się do słuchania i powtarzania o chwałach Pana. W ten sposób możemy kultywować świadomość Krsny, a gdy tylko robimy postęp w tej kultywacji, rozwijamy wierność dla Pana, oddanie i przywiązanie do Niego, i w ten sposób bardzo szybko osiągamy pełną świadomość Krsny. Sekretem sukcesu w kultywowaniu świadomości Krsny jest słuchanie od właściwej osoby. Osoby świadomej Krsny nigdy nie niepokoją potrzeby ciała – mianowicie: jedzenie, spanie, łączenie się w pary i obrona.

 

04.29.41   Ponieważ duszę uwarunkowaną zawsze niepokoją potrzeby cielesne, takie jak głód i pragnienie, ma ona bardzo mało czasu na rozwijanie przywiązania do słuchania podobnych nektarowi słów Najwyższej Osoby Boga.

 

04.29.41   Znaczenie:      Jeśli ktoś nie obcuje z bhaktami, nie jest w stanie kultywować świadomości Krsny. Dla neofity nie jest możliwe nirjana-bhajana – kultywowanie świadomości Krsny w odludnym miejscu, gdyż będą niepokoiły go cielesne potrzeby (jedzenie, spanie, łączenie się w pary i obrona). Będąc w ten sposób niepokojonym, nie można kultywować świadomości Krsny. Dlatego widzimy, że bhaktowie znani jako sahajiya, którzy biorą wszystko bardzo tanio, nie przebywają w towarzystwie zaawansowanych bhaktów. Takie osoby – pod płaszczykiem czynności oddania – oddają się wszelkiego rodzaju grzesznym czynom: niedozwolonemu seksowi, intoksykacji, hazardowi i jedzeniu mięsa. Jest wielu tzw. bhaktów, którzy podają się za bhaktów i jednocześnie angażują się w te grzeszne czyny. Innymi słowy, osoba popełniająca grzechy nie może być uważana za świadomą Krsny. Werset ten informuje, że świadomości Krsny nie może rozwinąć osoba oddana grzesznemu życiu.

 

04.29.42-44   Najpotężniejszy Pan Brahma, ojciec wszystkich przodków; Pan Śiva; Manu, Daksa, i inni władcy rodzaju ludzkiego; czterech świętych pierwszej klasy brahmacarinów na czele z Sanaką i Sanataną; wielcy mędrcy – Marici, Atri, Angira, Pulastya, Pulaha, Kratu, Bhrgu i Vasistha, jak też moja skromna osoba [Narada], wszyscy są zdecydowanymi braminami, którzy mogą autorytatywnie wypowiadać się o literaturze wedyjskiej. Źródłem naszej wielkiej mocy są wyrzeczenia, medytacja i wykształcenie. Niemniej jednak, mimo dociekań o Najwyższej Osobie Boga, którego zawsze oglądamy, nie znamy Go doskonale.

 

04.29.42-44   Znaczenie:      Głupia antropologiczna teoria Darwina mówi, że czterdzieści tysięcy łat temu Homo sapiens nie był jeszcze obecny na tej planecie, jako że proces ewolucji nie osiągnął jeszcze tego punktu. Jednakże historie wedyjskie Purany i Mahabharata – dotyczą dziejów ludzkich sięgających miliony lat w przeszłość. Na początku stworzenia istniała bardzo inteligentna osoba, Pan Brahma, i z niego wyemanowali wszyscy Manu i brahmacarini, jak Sanaka i Sanatana, jak również Pan Śiva, wielcy mędrcy i Narada. Wszystkie te osobistości podjęły wielkie wyrzeczenia i pokuty, i w ten sposób stały się autorytetami w wiedzy wedyjskiej. Vedy zawierają doskonałą wiedzę dla istot ludzkich, jak i dla wszystkich innych żywych istot Wszystkie wyżej wspomniane osobistości są nie tylko potężne, będąc świadomymi przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, ale są także bhaktami. Ale mimo swego wielkiego wykształcenia i mimo tego, że spotkały Najwyższą Osobę Boga, Pana Visnu, nie są w stanie zrozumieć doskonałości związku żywej istoty z Panem Visnu. Znaczy to, że osobistości te są w dalszym ciągu ograniczone, jeśli chodzi o ich wiedzę o nieskończonym. Wniosek jest taki, że po prostu zaawansowanie w wiedzy nie czyni nas jeszcze ekspertami w rozumieniu Najwyższej Osoby Boga. Najwyższą Osobę Boga można zrozumieć nie przez postęp w wiedzy, ale przez czystą służbę oddania. Potwierdza to Bhagavad-gita (18.55). Bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah: dopóki nie podejmie się czystej, transcendentalnej służby oddania, nie można prawdziwie zrozumieć Najwyższej Osoby Boga. Każdy ma jakieś niedoskonałe idee dotyczące Pana. Tzw. naukowcy i spekulanci filozoficzni nie są w stanie zrozumieć Najwyższego Pana jedynie dzięki swojej wiedzy. Kto nie osiągnął platformy służby oddania, nie posiada doskonałej wiedzy. Potwierdza to wersja wedyjska

 

athapi te deva padambuja-dvaya-

prasada-leśanugrhita eva hi

janati tattvam bhagavan mahimno

na canya eko 'pi ciram vicinvan

(Bhag. 10.14.29)

 

Spekulanci, jnani, spekulują o Najwyższej Osobie Boga przez wiele setek tysięcy lat, ale nie otrzymawszy łaski Najwyższej Osoby Boga, nie mogą zrozumieć Jego najwyższych chwał. Wszyscy wielcy mędrcy wymienieni w tym wersecie mają swoje planety w pobliżu Brahmaloki, planety, na której rezyduje Pan Brahma wraz z czteroma wielkimi mędrcami: Sanaką, Sanataną, Sanandaną i Sanat-kumarą. Mędrcy ci rezydują na różnych gwiazdach, które znane są jako gwiazdy południowe i które otaczają Gwiazdę Polarną. Gwiazda Polarna, nazywana Dhruvaloką, jest osią tego wszechświata, i wokół niej poruszają się wszystkie planety. Wszystkie gwiazdy, które możemy zobaczyć, są planetami wewnątrz tego jednego wszechświata. Zachodnia teoria mówi, że wszystkie gwiazdy są różnymi słońcami, ale według informacji podanej w Vedach, jest tylko jedno słońce w tym wszechświecie. Wszystkie tzw. gwiazdy są jedynie różnymi planetami. Poza tym wszechświatem jest wiele milionów innych wszechświatów i podobnie, każdy z nich również zawiera nieskończone ilości gwiazd i planet.

 

04.29.45   Bez względu na kultywowanie nieograniczonej wiedzy wedyjskiej i kult różnych półbogów, który charakteryzowany jest przez mantry wedyjskie, ten kult półbogów nie pomoże zrozumieć najwyższej potężnej Osoby Boga.

 

04.29.45   Znaczenie:      Jak oświadcza Bhagavad-gita (7.20):

 

kamais tais tair hrta-jnanah    prapadyante 'nya-devatah

tam tam niyamam asthaya    prakrtya niyatah svaya

 

   "Ci, których inteligencja skradziona została przez pragnienia materialne, podporządkowują się półbogom i przestrzegają określonych zasad kultu, odpowiednio do swojej natury." Większość ludzi zainteresowana jest kultem półbogów, ponieważ pragną osiągnąć pewne moce. Każdy półbóg posiada określoną moc. Na przykład, półbóg Indra, król niebios, ma moc wysyłania deszczu na powierzchnię kuli ziemskiej, aby zapewnić jej odpowiednią wegetację. Półbóg ten opisany jest w Vedach: vajra-hastah purandarah. Indra, z piorunem w ręku, kieruje dostawami wody. Indra kontroluje również same pioruny. Pewne określone moce mają też inni półbogowie, jak Agni, Varuna, Candra, Surya. Wszyscy ci półbogowie czczeni są w hymnach wedyjskich poprzez symboliczną broń. Dlatego jest tu powiedziane: manta-lingair vyavacchinnam. Poprzez spełnianie takiego kultu mogą otrzymać dobrodziejstwo materialnego dobrobytu w formie zwierząt, bogactw, pięknych żon, wielu zwolenników itd. Jednakże taki materialny dostatek nie pomaga zrozumieć Najwyższej Osoby Boga.

 

04.29.46   Osobę, która jest w pełni zaangażowana w służbę oddania, Pan zaszczyca Swoją bezprzyczynową łaską. Wówczas rozbudzony bhakta porzuca wszystkie materialne czynności i rytualistyczne ceremonie wspomniane w Vedach.

 

04.29.46   Znaczenie:      Poprzedni werset mówi, że ci, którzy posiadają wiedzę, nie są w stanie docenić Najwyższej Osoby Boga. Podobnie, ten werset oznajmia, że zwolennicy rytuałów wedyjskich, jak również osoby spełniające czynności dla rezultatów, nie są w stanie ujrzeć Najwyższej Osoby Boga. W tych dwóch wersetach zarówno karmici, jak i jnani opisani są jako niezdolni do zrozumienia Pana. Jak opisuje Śrila Rupa Gosvami, jedynie osoba całkowicie wolna od spekulacji umysłowej i działania dla rezultatów (anyabhilasita-śunyam jnana-karmady-anavrtam) może zaangażować się w czystą służbę oddania, nie będąc zanieczyszczoną przez materialne pragnienia. Słowo atma-bhavitah wskazuje na to, że Pan budzi się w umyśle osoby, która stale o Nim myśli. Czysty bhakta zawsze myśli o lotosowych stopach Pana (sa vai manah krsna-padaravindayoh). Czysty bhakta nawet na moment nie przestaje myśleć o Najwyższej Osobie Boga. Bhagavad-gita opisuje to ciągłe myślenie o Panu jako satata-yuktanam; bezustanne zaangażowanie w służbę dla Pana. Bhajatam priti-purvakam: jest to służba oddania pełna miłości i uczucia. Ponieważ Najwyższa Osoba Boga kieruje czystym bhaktą od wewnątrz, bhakta jest chroniony od wszelkich działań materialnych: Nawet wedyjskie ceremonie rytualistyczne uważane są za czynności materialne, ponieważ poprzez takie czynności można jedynie wznieść się na inne systemy planetarne, siedziby półbogów. W Bhagavad-gicie (9.25) Pan Krsna mówi

 

yanti deva-vrata devan    pitrn yanti pitr-vratah

bhutani yanti bhutejya    yanti mad-yajino pi mam

 

   "Kto czci półbogów, narodzi się pomiędzy półbogami; kto czci upiory i duchy, narodzi się pomiędzy takimi istotami; kto oddaje cześć przodkom, pójdzie do przodków; a ci, którzy Mnie wielbią, będą żyć ze Mną."

    Słowo atma-bhavitah oświadcza też, że bhakta zawsze naucza, aby wyzwolić uwarunkowane dusze. O sześciu Gosvamich mówi się: nana-śastra-vicaranaika-nipunau sad-dharma-samsthapakau lokanam-hita-karinau. Czysty bhakta Pana zawsze myśli o tym, jak wyzwolić uwarunkowane dusze. Ponieważ bhakta podejmuje miłosierne próby, aby wyzwolić upadłe dusze, Najwyższa Osoba Boga poprzez Swą bezprzyczynową łaskę oświeca ogół ludzi z wewnątrz. Jeśli bhakta zostanie pobłogosławiony przez innego bhaktę, uwalnia się on od czynności karma-kandy i jnana-kandy. Jak potwierdza Brahma-samhita, vedesu durlabham: Najwyższej Osoby Boga nie można zrealizować poprzez karma-kandę czy jnana-kandę. Adurlabham atma-bhaktau: Pana może zrealizować jedynie szczery bhakta.

    Ten materialny świat, manifestację kosmiczną, stwarza Najwyższa Osoba Boga, a żywe istoty przychodzą tutaj, aby doświadczać radości życia. Instrukcje wedyjskie prowadzą je zgodnie z różnymi zasadami regulującymi i inteligentni ludzie korzystają z tych instrukcji. W ten sposób bez przeszkód cieszą się materialnym życiem. W rzeczywistości jest to złudzenie, i wydostanie się z tego złudzenia poprzez swój własny wysiłek jest bardzo trudne. Ogół populacji zaangażowany jest w czynności materialne, a jeśli ludzie są trochę zaawansowani, wówczas zostają zauroczeni rytualistycznymi ceremoniami wspomnianymi w Vedach. Jeśli jednak sfrustrują się, przeprowadzając te rytualistyczne ceremonie, ponownie wracają do czynności materialnych. W ten sposób zarówno zwolennicy rytuałów wedyjskich, jak i zwolennicy czynności materialnych uwikłują się w uwarunkowane życie. Tacy ludzie mogą otrzymać nasionko służby oddania jedynie dzięki dobrej woli guru i Krsny. Potwierdza to Caitanya-caritamrta: guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija.

    Osobę zaangażowaną w służbę oddania nie pociągają już dłużej czynności materialne. Człowiek okryty różnymi określeniami nie może zaangażować się w służbę oddania. Aby móc służyć Najwyższej Osobie Boga oczyszczonymi zmysłami, musi uwolnić się od takich określających czynności (sarvopadhi-vinirmuktam) i oczyścić się. Hrsikena hrsikeśa-sevanam bhaktir ucyate: służenie Panu oczyszczonymi zmysłami nazywane jest bhakti-yogą, czyli służbą oddania. Szczery bhakta zawsze otrzymuje pomoc od Duszy Najwyższej, rezydującego w sercu każdej żywej istoty. Pan Krsna potwierdza to w Bhagavad-gicie (10.10):

 

tesam satata-yuktanam    bhajatam priti-purvakam

dadami buddhi -yogam tam    yena mam upayanti te

 

   "Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mnie wielbią, Ja daję inteligencję, która do Mnie ich prowadzi."

    Jest to etap uwolnienia się z zanieczyszczenia materialnego świata. Bhakta zawiera wówczas przyjaźń z innym bhaktą i całkowicie zarzuca czynności materialne. Wówczas uzyskuje łaskę Pana i traci wiarę w cywilizację materialną, rozpoczynającą się od varnaśrama-dharmy. Śri Caitanya Mahaprabhu wyraźnie mówi o wyzwoleniu się z varnaśrama-dharmy, najbardziej wzniosłego systemu cywilizacji ludzkiej. Na tym etapie bhakta uważa się za wiecznego sługę Pana Krsny. Taką pozycję przyjął Sam Śri Caitanya Mahaprabhu.

 

naham vipro na ca nara-patir napi vaiśyo na śudro

naham varni na ca grha-patir no vana-stho yatir va

kintu prodyan nikhila-paramananda-purnamrtabdher

gopi-bhartuh pada-kamalayor dasa-dasanudasah

(Padyavali 63)

 

   "Nie jestem braminem, ksatriyą, vaiśyą czy śudrą. Nie jestem brahmacarinem, grhasthą, vanaprasthą czy sannyasinem. A kim jestem? Jestem wiecznym sługą sługi sługi Pana Krsny." Do tej konkluzji, będącej doskonałym wzniesieniem się na platformę transcendentalną, można dojść poprzez sukcesję uczniów.

 

04.29.47   Mój drogi królu Barhismanie, nie powinieneś nigdy, z powodu ignorancji, pełnić rytuałów wedyjskich i podejmować działań dla rezultatów, o których być może przyjemnie się słucha, ale które mogą wydawać się celem interesu własnego. Nigdy nie powinieneś uważać ich za ostateczny cel życia.

 

04.29.47   Znaczenie:      Bhagavad-gita (2.42-43) mówi:

 

yam imam puspitam vacam    pravadanty avipaścitah

veda-vada-ratah partha    nanyad astiti vadinah

 

kamatmanah svarga-para    janma-karma-phala-pradam

kriya-viśesa-bahulam    bhogaiśvarya-gatim prati

 

   "Ubodzy w wiedzę bardzo przywiązani są do kwiecistych słów Ved polecających różne efektywne czynności, by tym sposobem osiągnąć planety niebiańskie, zapewnić sobie korzystne narodziny, potęgę itd. Owładnięci żądzą uciech zmysłowych i życia w dostatku, mówią oni, że nie ma nic więcej ponad to."

    Na ogół ludzi bardzo pociągają czynności dla rezultatów, sankcjonowane przez rytuały wedyjskie. Mogą być bardzo zainteresowani wzniesieniem się na planety niebiańskie przez pełnienie wielkich ofiar, podobnych do tych, które podejmował król Barhisman. Śri Narada Muni chciał powstrzymać króla Barhismana od angażowania się w takie działanie dla rezultatu. Dlatego mówi mu bezpośrednio: "Nie bądź zainteresowany takimi tymczasowymi dobrodziejstwami". W nowoczesnej cywilizacji ludzie są bardzo zainteresowani eksploatacją zasobów natury materialnej przy zastosowaniu naukowych metod. I to uważa się za postęp. W rzeczywistości jednak nie jest to postępem, ale czymś, o czym przyjemnie się słucha. Chociaż według takich wymyślonych kryteriów robimy postęp, to zapominamy o naszym prawdziwym celu. Dlatego Bhaktivinoda Thakura mówi, jada-vidya yata mayara vaibhava tomara bhajane badha: "Studia materialistyczne są jedynie blichtrem mayi, gdyż są one przeszkodą na ścieżce postępu duchowego."

    Tymczasowe udogodnienia życia – doświadczane na tej czy na innej planecie – należy uważać za złudne, ponieważ nie dotyczą one prawdziwego celu życia. Prawdziwym celem życia jest powrót do domu, do Boga; nie posiadając wiedzy o prawdziwym celu życia, ludzie podejmują albo wulgarne działania materialistyczne albo czynności rytualistyczne. Tutaj Narada prosi króla Barhismana, by nie przywiązywał się do takich czynności. Vedy oznajmiają, że prawdziwym celem życia jest spełnianie ofiary. Część populacji hinduskiej znana jako Arya-sama-jist – kładzie zbyt duży nacisk na dział Ved dotyczący ofiar. Jednak ten werset mówi, że ofiary takie należy uważać za złudne. W rzeczywistości celem ludzkiego życia powinna być realizacja Boga, czyli świadomość Krsny. Oczywiście, są one bardzo atrakcyjne i przyjemnie jest o nich słuchać, ale nie służą one prawdziwemu celowi życia.

 

04.29.48   Osoby mniej inteligentne uważają rytualistyczne obrzędy wedyjskie za wszystko. Nie wiedzą, że celem Ved jest zrozumienie ich własnego domu, w którym żyje Najwyższa Osoba Boga. Nie wykazując zainteresowania swym prawdziwym domem, pozostają w iluzji i szukają innych domów.

 

04.29.48   Znaczenie:      Na ogół ludzie nie są świadomi celu swego życia, którym jest powrót do domu, do Boga. Nie posiadają wiedzy o swym prawdziwym domu w świecie duchowym. W świecie duchowym jest wiele planet Vaikuntha, a najwyższą jest Krsnaloka, Goloka Vrndavana. Pomimo tzw. zaawansowanej cywilizacji nie mamy informacji o Vaikunthalokach, planetach duchowych. Obecnie tzw. zaawansowani ludzie próbują dostać się na inne planety, ale nie wiedzą, że nawet jeśli dotrą do najwyższego systemu planetarnego, Brahmaloki, muszą ponownie powrócić na tę planetę. Potwierdza to Bhagavad-gita (8.16):

 

abrahma-bhuvanal lokah    punar avartino 'rjuna

mam upetya tu kaunteya    punar janma na vidyate

 

   "Wszystkie planety w materialnym świecie, od najwyższej do najniższej, są miejscami niedoli, powtarzających się narodzin i śmierci. Lecz kto przybywa do Mojej siedziby, o synu Kunti, ten nigdy już nie rodzi się ponownie."

    Jeśli ktoś udaje się na najwyższy system planetarny tego wszechświata, to i tak musi wrócić, gdy wyczerpią się efekty jego pobożnych działań. Pojazdy kosmiczne mogą unosić się wysoko w przestrzeni, ale gdy tylko skończy się paliwo, muszą powrócić na tę ziemską planetę. Wszystkie takie czynności spełniane są pod wpływem iluzji. Naszym prawdziwym dążeniem powinien być powrót do domu, do Boga: Proces ten wspomniany jest w Bhagavad-gicie. Yanti mad-yajino 'pi mam: do domu, do Boga powracają ci, którzy pełnią służbę oddania dla Najwyższej Osoby Boga. Życie ludzkie ma wielką wartość i nie należy go tracić na bezcelowe badanie innych planet Należy być wystarczająco inteligentnym, aby powrócić do Boga. Powinniśmy interesować się informacjami o duchowych planetach Vaikunthy, a szczególnie o planecie Goloka Vrndavanie, i powinniśmy nauczyć się sztuki dotarcia tam poprzez bardzo prosty proces służby oddania, zaczynający się od słuchania (śravanam kirtanam visnoh). Potwierdza to także Śrimad-Bhagavatam (12.3.51):

 

kaler dosa-nidhe rajann    asti hy eko mahan gunah

kirtanad eva krsnasya    mukta-sangah param vrajet

 

Na najwyższą planetę (param vrajet) można udać się po prostu dzięki intonowaniu mantry Hare Krsna Proces ten jest przeznaczony szczególnie dla ludzi tego wieku (kaler dosa-nidhe). Specjalną zaletą tego wieku jest to, że jedynie przez intonowanie mantry Hare Krsna można uwolnić się od wszelkich zanieczyszczeń materialnych i powrócić do domu, do Boga. Co do tego nie ma cienia wątpliwości.

 

04.29.49   Mój drogi królu, cały świat pokryty jest ostrymi źdźbłami trawy kuśa, i z tego powodu rozpiera cię duma, gdyż zabijałeś w ofiarach, różne gatunki zwierząt. Z powodu swej głupoty nie wiesz, że jedynym sposobem zadowolenia Najwyższej Osoby Boga jest służba oddania. Nie możesz tego zrozumieć. Powinieneś wykonywać jedynie te czynności, które zadowalają Osobę Boga. Powinniśmy posiadać to wykształcenie, dzięki któremu będziemy mogli wznieść się do wiadomości Krsny.

 

04.29.49   Znaczenie:      W wersecie tym wielki mędrzec Narada Muni wprost obraża króla, jako że pełnił on ofiary, które wymagały zabijania wielkiej liczby zwierząt. Król sądził, że był wielkim, gdyż spełnił tak wiele ofiar, ale wielki mędrzec skarcił go, mówiąc wprost, że to zabijanie jedynie wzbiło go w fałszywą dumę. W rzeczywistości wszelkie czynności nie prowadzące do świadomości Krsny są grzeszne, a każde wykształcenie nie prowadzące do zrozumienia Krsny jest błędnym wykształceniem. Jeśli brakuje świadomości Krsny, spełnia się jedynie niewłaściwe czynności i dąży do osiągnięcia fałszywej wiedzy.

 

04.29.50   Śri Hari, Najwyższa Osoba Boga, jest Duszą Najwyższą i przewodnikiem wszystkich żywych istot, które przyjęły materialne ciała w tym świecie. Jest On kontrolerem wszystkich materialnych działań w naturze materialnej. Jest też naszym najlepszym przyjacielem i każdy powinien przyjąć schronienie Jego lotosowych stóp, a robiąc tak, uczyni swoje życie pomyślnym.

 

04.29.50   Znaczenie:      Bhagavad-gita (18.61) mówi, iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati: "Najwyższy Pan przebywa w każdym sercu, o Arjuno." Żywa istota jest wewnątrz ciała, i Dusza Najwyższa, Najwyższa Osoba Boga, jest tam także. Nazywany jest On antaryami i caitya-guru. W Bhagavad-gicie (15.15) Pan Krsna mówi, że On kontroluje wszystko:

 

sarvasya caham hrdi sannivisto

matah smrtir jnanam apohanam ca

 

   "Ode Mnie, który przebywam w każdym sercu, pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie."

     Wszystkim kieruje przebywający w ciele Dusza Najwyższa, dlatego lepszą częścią męstwa jest przyjęcie Jego kierownictwa i bycie szczęśliwym. Aby przyjąć Jego polecenia, trzeba być bhaktą, jak również potwierdza to Bhagavad-gita (10.10):

 

tesam satata-yuktanam    bhajatam priti-purvakam

dadami buddhi-yogam tam   yena mam upayanti te

 

   "Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mnie wielbi, Ja daję inteligencję, która do Mnie ich prowadzi."

     Chociaż Dusza Najwyższa jest w sercu każdego (iśvarah sarva bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati), to przemawia On tylko do czystych bhaktów, którzy są stale zaangażowani w służbę dla Niego. W Caitanya-bhagavata (Antya 3.45) jest powiedziane:

 

tahare se kali vidya, mantra, adhyayana

krsna-pada-padme ye karaye sthira mana

 

   "Należy wiedzieć, że ten, kto skupił swój umysł na lotosowych stopach Krsny, jest najbardziej wykształcony i ma za sobą studia nad wszystkimi Vedami." W Caitanya-bhagavata są też inne odpowiednie cytaty:

 

sei se vidyara phala janiha niścaya

krsna-pada-padme yadi citta-vrtti raya

 

   "Doskonałym rezultatem wykształcenia jest skupienie swojego umysłu na lotosowych stopach Krsny. (Adi 13:178)

 

'dig-vijaya kariba,'-vidyara karya nahe

iśvare bhajile, sei vidya 'satya' kahe

 

   "Podbicie świata za pomocą materialnego wykształcenia nie jest rzeczą pożądaną. Swoje wykształcenie można udoskonalić poprzez zaangażowanie się w służbę oddania. (Adi 13.173)

 

pade kene loka-krsna-bhakti janibare

se yadi nahila, tabe vidyaya ki kare

 

   "Celem edukacji jest zrozumienie Krsny i służby oddania dla Niego. Jeśli ktoś tego nie osiągnie, oznacza to, że jego wykształcenie jest złudne." (Adi 12.49)

 

tahare se bali dharma, karma sadacara

iśvare se priti janme sammata sabara

 

   "Bycie kulturalnym, wykształconym, bardzo aktywnym i religijnym oznacza rozwinięcie naturalnej miłości do Krsny." (Antya 3.44) W każdym drzemie miłość do Krsny, którą trzeba rozbudzić przez kulturę i wykształcenie. Jest to celem tego ruchu świadomości Krsny. Pewnego razu Pan Caitanya zapytał Śri Ramanandę Rayę, co jest najlepszą częścią wykształcenia, a Ramananda Raya odpowiedział, że jest nią zaawansowanie w świadomości Krsny.

 

04.29.51   Osoba zaangażowana w służbę oddania nie odczuwa najmniejszego strachu przed egzystencją materialną, gdyż Najwyższa Osoba Boga jest Duszą Najwyższą i przyjacielem każdego. Ten, kto zna ten sekret, posiada prawdziwe wykształcenie, a kto jest tak wykształcony, może zostać mistrzem duchowym całego świata. Prawdziwie, bona fide mistrz duchowy, reprezentant Krsny, nie jest różny od Krsny.

 

04.29.51   Znaczenie:      Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi: saksad-dharitvena samasta-śastrair uktas tatha bhavyata eva sadbhih. Wszystkie pisma opisują mistrza duchowego jako reprezentanta Najwyższej Osoby Boga. Mistrz duchowy przyjmowany jest za identycznego z Najwyższą Osobą Boga, ponieważ jest on najbardziej zaufanym sługą Pana (kintu prabhor yah priya eva tasya). Znaczy to, że zarówno Dusza Najwyższa, jak i dusza indywidualna są bardzo drogie każdemu. Każdy kocha siebie, a gdy jest bardziej zaawansowany, kocha także Duszę Najwyższą. Osoba samozrealizowana poleca jedynie kult Duszy Najwyższej. Wie, że wielbienie Najwyższej Osoby Boga jest łatwiejsze niż oddawanie czci różnym półbogom pod wpływem pożądania i pragnienia materialnej przyjemności. Dlatego bhakta jest zawsze zaangażowany w miłosną służbę oddania dla Pana. Taka osoba jest prawdziwym guru. W Padma Puranie jest powiedziane:

 

sat-karma-nipuno vipro    mantra-tantra-viśaradah

avaisnavo gurur na syad    vaisnavah śva-paco guruh

 

   "Jeśli nawet jakiś bramin jest bardzo uczony w pismach wedyjskich i zna sześć zawodowych obowiązków bramina, nie może zostać guru, czyli mistrzem duchowym, jeśli nie jest bhaktą Najwyższej Osoby Boga. Natomiast mistrzem duchowym może zostać ten, kto narodził się w rodzinie osób żywiących się psim mięsem, ale jest czystym bhaktą Pana." Zatem wniosek jest taki, że nie można być mistrzem duchowym, nie będąc czystym bhaktą Pana. Mistrza duchowego odpowiadającego powyższemu opisowi służby oddania należy uważać za osobiście obecnego Najwyższą Osobę Boga. Zgodnie z użytymi tu słowami (gurur harih), zasięganie rady bona fide mistrza duchowego oznacza zasięganie osobistej rady Najwyższej Osoby Boga. Dlatego należy przyjąć schronienie takiego bona fide mistrza duchowego. Sukces w życiu oznacza przyjęcie mistrza duchowego, którego Krsna jest jedyną, najwyższą; ukochaną osobą. Takiemu zaufanemu bhakcie Pana należy oddawać cześć.

 

04.29.52   Wielki mędrzec Narada kontynuował: O wielka osobistości, udzieliłem ci właściwych odpowiedzi na wszystkie twoje pytania. Teraz posłuchaj innego opowiadania, które przyjmują święte osoby i które jest bardzo poufne.

 

04.29.52   Znaczenie:      Śri Narada Muni osobiście występuje jako mistrz duchowy króla Barhismana. Intencją Narady Muniego było, aby dzięki jego instrukcjom król natychmiast porzucił działanie dla korzyści i przyjął służbę oddania. Jednakże, chociaż król zrozumiał wszystko, nadal nie był gotów porzucić wszystkich swych zajęć. Jak okaże się z następnych wersetów, król rozmyślał o przywołaniu swych synów, którzy z dala od domu praktykowali pokuty i wyrzeczenia. Po ich powrocie powierzyłby im swe królestwo i wtedy opuściłby dom. Taka jest sytuacja większości ludzi. Przyjmują oni bona fide mistrza duchowego i słuchaj go, ale gdy mistrz duchowy daje im do zrozumienia, że powinni porzucić dom i w pełni zaangażować się w służbę oddania, wahają się. Obowiązkiem mistrza duchowego jest pouczanie ucznia tak długo, dokąd nie zrozumie on, że ten materialistyczny sposób życia, działanie dla korzyści, wcale nie jest pomyślny. W rzeczywistości, zgodnie z radą Prahlady Maharajy, służbę oddania należy podjąć od początku życia kaumara acaret prajno dharman bhagavatan iha (Bhag. 7.6.1) Opierając się na instrukcjach wszystkich Ved, możemy zrozumieć, że dopóki nie przyjmiemy świadomości Krsny i służby oddania, dopóty trwonimy swój czas, angażując się w czynności dla rezultatów egzystencji materialnej. Dlatego Narada Muni postanowił opowiedzieć królowi inną alegoryczną historię, tak aby nakłonić go do porzucenia życia rodzinnego w materialnej egzystencji.

 

04.29.53   Mój drogi królu, odszukaj proszę tego jelonka, który wraz ze swą żoną skubie trawę w pięknym ogrodzie kwiatowym. Jest on bardzo przywiązany do swoich spraw i rozkoszuje się słodkim śpiewem trzmieli w swym ogrodzie. Spróbuj tylko zrozumieć jego pozycję. Nie jest on świadomy tego, że czyha na niego tygrys, który zwykł żywić się mięsem innych, a za nim stoi myśliwy, który zamierza przebić go ostrymi strzałami. Tak więc jego śmierć jest nieunikniona.

 

04.29.53   Znaczenie:      Werset ten jest alegorią, która radzi królowi, aby odnalazł jelonka, któremu zawsze zagraża niebezpieczeństwo, a który mimo to po prostu skubie trawę w pięknym ogrodzie kwiatowym, nieświadomy czyhających na niego niebezpieczeństw. Wszystkie żywe istoty, a szczególnie istoty ludzkie, myślą, że są bardzo szczęśliwe w kręgu swojej rodziny. Każdy skoncentrowany jest na swej żonie, będącej ozdobą życia rodzinnego, jak gdyby żył w ogrodzie kwiatowym i słuchał słodkiego buczenia trzmieli. Buczenie trzmieli można porównać do rozmów dzieci. Człowiek – podobnie jak wspomniany już jelonek – doświadcza radości w swym życiu rodzinnym, nieświadomy czynnika czasu, reprezentowanego tutaj przez tygrysa. Działania dla rezultatów, spełniane przez żywą istotę, są jedynie przyczyną następnej niebezpiecznej sytuacji i zmuszają ją do przyjmowania różnego typu ciał. Nie ma w tym nic dziwnego, że jelonek goni za mirażem wody na pustyni. Jelonek taki także bardzo lubi seks. Wniosek jest taki, że osoba żyjąca jak jelonek z biegiem czasu zostanie zabita. Dlatego literatura wedyjska radzi, abyśmy poznali naszą konstytucjonalną pozycję i podjęli służbę oddania, zanim nadejdzie śmierć. Według Bhagavatam (11.9.29):

 

labdhva sudurlabham idam bahu-sambhavante

manusyam arthadam anityam apiha dhirah

turnam yateta na pated anumrtyu yavan

nihśreyasaya visayah khalu sarvatah syat

 

Po wielu narodzinach osiągnęliśmy tę ludzką formę życia; dlatego powinniśmy zaangażować się w transcendentalną miłosną służbę dla Pana zanim nadejdzie śmierć. Jest to spełnienie ludzkiego życia.

 

04.29.54   Mój drogi królu, kobieta, która na początku jest bardzo atrakcyjna, lecz bardzo niepokojąca na końcu, jest dokładnie jak kwiat, piękny na początku i wstrętny na końcu. Będąc z kobietą, żywa istota uwikłana jest w pożądliwe pragnienia i oddaje się przyjemnościom seksualnym, podobnie jak ktoś rozkoszuje się zapachem kwiatów. Tak więc doznaje radości życia; zadowalając zmysły – od języka do genitaliów – i w ten sposób sądzi, że jest bardzo szczęśliwa w życiu rodzinnym. Połączona ze swą żoną, zawsze pochłonięta jest takimi myślami. Z przyjemnością słucha rozmów swej żony i dzieci, które są jak słodkie buczenie trzmieli zbierających miód z kwiatów: Zapomina, że istnieje czas, który – wraz z mijającymi dniami i nocami – zabiera długość jej życia. Nie dostrzega, że stopniowo jej życie upływa i nie dba o nadzorcę śmierci, który próbuje zabić ją od tyłu. Spróbuj tylko to zrozumieć. Jesteś w niebezpiecznej sytuacji i ze wszystkich stron zagraża ci niebezpieczeństwo.

 

04.29.54   Znaczenie:      Życie materialistyczne oznacza zapomnienie o swej konstytucjonalnej pozycji wiecznego sługi Krsny i to zapomnienie szczególnie wzmaga się w grhastha-aśramie. W grhastha-aśramie młody mężczyzna przyjmuje młodą żonę, która początkowo jest piękna, ale z biegiem czasu, po urodzeniu wielu dzieci i zestarzeniu się, żąda od męża wielu rzeczy, by utrzymać całą rodzinę. W tym momencie staje się obrzydliwą w oczach tego samego mężczyzny, który poślubił ją w czasach jej młodości. Mężczyzna przywiązuje się do grhastha-aśramu jedynie z dwóch przyczyn: żona gotuje smaczne potrawy, aby zadowolić język swego męża, a w nocy dostarcza mu przyjemności seksualnej. Osoba przywiązana do grhastha-aśramu zawsze myśli o tych dwóch rzeczach smacznych potrawach i przyjemności seksualnej. Żywą istotę urzeka zarówno szczebiot dzieci, jak i paplanina żony, którą uważa za przyjemną rekreację na łonie rodziny. Wówczas zapomina ona, że pewnego dnia musi umrzeć, i że jeśli chce otrzymać odpowiednie ciało, musi przygotować się do następnego życia.

    Przykład jelonka w ogrodzie kwiatowym jest alegorią, której wielki mędrzec Narada użył, aby zwrócić uwagę króla, że on sam jest w podobny sposób usidlony przez takie otoczenie. W rzeczywistości każdy jest pochłonięty takim życiem rodzinnym i wskutek tego zwiedziony: W ten sposób żywa istota zapomina, że musi powrócić do domu, do Boga i po prostu uwikłuje się w życie rodzinne. Dlatego Prahlada Maharaja napomknął: hitvatma-patam grham andha-kupam vanam gato yad dharim aśrayeta. Życie rodzinne uważane jest za ślepą studnię (andha-kupam), do której żywa istota wpada i umiera, nie otrzymawszy pomocy. Prahlada Maharaja poleca, abyśmy porzucili grhastha-aśramę i przyjęli schronienie lotosowych stóp Pana, udając się do lasu Vrndavany, jeszcze gdy nasze zmysły są sprawne i jesteśmy wystarczająco silni. Według cywilizacji wedyjskiej, w pewnym wieku (osiągnąwszy 50 lat) należy porzucić życie rodzinne, przyjąć vanaprasthę i ostatecznie żyć samotnie jako sannyasin. Jest to ścieżka polecana przez wedyjską cywilizację znaną jako varnaśrama-dharma. Kiedy mężczyzna, po doświadczeniu przyjemności życia rodzinnego, przyjmuje sannyasę, zadowala w ten sposób Najwyższego Pana, Visnu.

    Należy zrozumieć swą pozycję w życiu rodzinnym czy światowym. To nazywane jest inteligencją. Nie należy pozostawać w pułapce życia rodzinnego na zawsze, aby w towarzystwie żony zadowalać swój język i genitalia. W ten sposób jedynie marnuje się swoje życie. W cywilizacji wedyjskiej na pewnym etapie należy bezwarunkowo porzucić rodzinę – nawet pod przymusem, jeśli to konieczne. Niestety, tzw. zwolennicy życia wedyjskiego nie porzucają swej rodziny nawet pod koniec życia, dopóki nie zmusi ich do tego śmierć. Należy dokonać całkowitej przebudowy systemu społecznego i przywrócić społeczeństwu zasady wedyjskie, czyli cztery varny i cztery aśramy.

 

04.29.55   Mój drogi królu, tylko spróbuj zrozumieć alegoryczną pozycję jelonka. Bądź w pełni świadom swej jaźni i porzuć przyjemność płynącą ze słuchania o promocji na planety niebiańskie przez działania dla rezultatu. Porzuć życie rodzinne pełne seksu i historii z nim związanych, i – poprzez łaskę wyzwolonych dusz – przyjmij schronienie Najwyższej Osoby Boga. Proszę, porzuć w ten sposób swój pociąg do egzystencji materialnej.

 

04.29.55   Znaczenie:      W jednej ze swych pieśni Śrila Narottama dasa Thakura pisze:

 

karma-kanda, jnana-kanda,    kevala visera bhanda,

amrta baliya yeba-khaya

nana yoni sada phire,     kadarya bhaksana kare,

tara janma adhah-pate yaya

 

   "Działania dla rezultatów i spekulacja umysłowa są jedynie pucharami trucizny. Ktokolwiek z nich pije, uważając, że to nektar, musi – życie po życiu – bardzo ciężko zmagać się w różnych rodzajach ciał. Osoba taka je wszelkiego rodzaju nonsensy i jest godna potępienia z powodu swych czynności dla tzw. przyjemności zmysłowej."

    Na ogół ludzie są rozmiłowani w rezultatach swych doczesnych działań i spekulacji umysłowej. Pragną wznieść się na planety niebiańskie, wtopić się w egzystencję Brahmana lub – oczarowani przyjemnościami języka i genitaliów – pragną pozostać na łonie życia rodzinnego. Wielki mędrzec Narada wyraźnie poucza króla Barhismana, aby nie pozostawał przez całe swe życie w grhastha-aśramie. Pozostawanie w grhastha-aśramie oznacza bycie pod kontrolą swej żony. Należy porzucić to wszystko i przejść do aśramu paramahamsów, tzn. poddać się kontroli mistrza duchowego. Paramahamsa-aśrama jest to aśram Najwyższej Osoby Boga, którego schronienie przyjął mistrz duchowy. Symptomy bona fide mistrza duchowego opisane są w Śrimad-Bhagavatam (11.3.21):

 

tasmad gurum prapadyeta    jijnasuh śreya uttamam

śabde pare ca nisnatam    brahmany upaśamaśrayam

 

   "Każdy, kto ma poważne pragnienie osiągnięcia prawdziwego szczęścia, musi odszukać bona fide mistrza duchowego i przyjąć jego schronienie poprzez inicjację. Taki mistrz duchowy musi posiadać realizację konkluzji pism świętych, osiągniętą poprzez rozważania i argumenty, i musi być w stanie przekonać innych do tej konkluzji. Takie wielkie osobistości, które przyjęły całkowite schronienie Najwyższego Boga; odrzucając wszelkie materialne względy, należy uważać za mistrzów duchowych."

    Paramahamsa to ten, kto przyjął schronienie Parabrahmana, Najwyższej Osoby Boga. Jeśli ktoś przyjmie schronienie mistrza duchowego będącego paramahamsą, stopniowo, poprzez trening i instrukcje, uwolni się od przywiązania do doczesnego życia i ostatecznie powróci do domu, do Boga. Bardzo interesująca jest wzmianka o anganaśramam asattama-yutha-gatham. Cały świat, kontrolowany przez kobiety, jest w szponach mayi. Mężczyzna kontrolowany jest nie tylko przez swą własną żonę, ale również przez obszerną literaturę seksualną. To jest przyczyną jego uwikłania w ten materialny świat. Tego ohydnego towarzystwa nie można porzucić przez swój własny wysiłek. Ale jeśli ktoś przyjmie schronienie bona fide mistrza duchowego, który jest paramahamsą, to stopniowo wzniesie się na platformę życia duchowego.

    Przyjemne słowa Ved, zachęcające do wzniesienia się na planety niebiańskie albo wtopienia się w egzystencję Najwyższego, przeznaczone są dla osób mniej inteligentnych, opisanych w Bhagavad-gicie jako mayayapahrta-jnanah (ci, których wiedza została skradziona przez iluzję). Prawdziwa wiedza polega na zrozumieniu niedoli materialnego życia. Należy przyjąć schronienie bona fide wyzwolonej duszy, mistrza duchowego, stopniowo wznosić się na platformę duchową i w ten sposób porzucić przywiązanie do materialnego świata. Według Śrila Viśvanathy Cakravartiego Thakury, hamsa-śaranam odnosi się do chatki, w której żyje święta osoba. Na ogół święte osoby żyją w odludnym miejscu w lesie, w skromnej chatce. Jednakże powinniśmy zauważyć, że czasy się zmieniły. Zamieszkanie w leśnej chatce może być korzystne dla własnego dobra świętej osoby, ale gdy ktoś naucza, szczególnie w krajach zachodnich, to musi zapraszać różnych ludzi przyzwyczajonych do życia w komfortowych apartamentach. Dlatego w tym wieku święta osoba musi poczynić odpowiednie przygotowania, aby móc przyjmować ludzi i przyciągnąć ich do przekazu świadomości Krsny. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura był prawdopodobnie pierwszym, który wprowadził samochody i wspaniałe budynki na rezydencję dla świętych osób. Zrobił to jedynie po to, by przyciągnąć ogół ludzi w dużych miastach. Rzeczą najbardziej istotną jest obcowanie ze świętą osobą. W tym wieku ludzie nie zamierzają poszukiwać świętych osób w lesie, więc święta osoba i mędrcy muszą przybywać do wielkich miast i tam czynić przygotowania na przyjęcie ludzi, przyzwyczajonych do nowoczesnych udogodnień materialnego życia. Stopniowo ludzie ci nauczą się, że te wspaniałe budynki i komfortowe apartamenty wcale nie są konieczne. Prawdziwą potrzebą jest uwolnienie się z materialnej niewoli, jakąkolwiek dostępną metodą. Według instrukcji Śrila Rupy Gosvamiego:

 

anasaktasya visayan    yatharham upayunjatah

nirbandhah krsna-sambandhe    yuktam vairagyam ucyate

 

   "Osoba nie mająca żadnych przywiązań, ale przyjmująca wszystko w odniesieniu do Krsny, jest właściwie usytuowana ponad posiadaniem." (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.2.255)

    Nie należy być przywiązanym do materialnego bogactwa, ale w ruchu świadomości Krsny materialne bogactwo może zostać przyjęte dla ułatwienia propagowania tego ruchu. Innymi słowy, można przyjąć materialne bogactwo jako yukta-vairagya, czyli dla wyrzeczenia.

 

04.29.56   Król odpowiedział: Mój drogi braminie, z wielką uwagą wysłuchałem wszystkiego, co mówiłeś, i rozważywszy to wszystko doszedłem do wniosku, że acaryowie [nauczyciele], którzy zaangażowali mnie w czynności dla rezultatu, nie znają tej poufnej wiedzy. Gdyby byli jej świadomi, to dlaczego nie objaśniliby mi jej?

 

04.29.56   Znaczenie:      W rzeczywistości tzw. nauczyciele czy przywódcy materialnego społeczeństwa nie znają prawdziwego celu życia. Bhagavad-gita opisuje ich jako mayayapahrta-jnanah. Wydają się być bardzo wykształconymi erudytami, ale ich wiedza została zabrana przez wpływ energii iluzorycznej. Prawdziwa wiedza oznacza poszukiwanie Krsny. Vedaiś ca sarvair aham eva vedyah. Przeznaczeniem całej wiedzy wedyjskiej jest poszukiwanie Krsny, ponieważ Krsna jest przyczyną wszystkiego. Janmady asya yatah. W Bhagavad-gicie (10.2) Krsna mówi: aham adir hi devanam: "Ja jestem źródłem półbogów." Zatem Krsna jest przyczyną i początkiem wszystkich półbogów, nie wyłączając Pana Brahmy, Pana Śivy i wszystkich innych. Celem rytualistycznych obrzędów wedyjskich jest zadowolenie różnych półbogów, ale dopóki nie jest się bardzo zaawansowanym, nie można zrozumieć, że oryginalną osobą jest Śri Krsna. Govindam adi-purusam tam aham bhajami. Kiedy król Barhisman usłyszał instrukcje Narady, odzyskał rozsądek. Prawdziwym celem życia jest osiągnięcie służby oddania dla Najwyższej Osoby Boga Dlatego król zdecydował, że odrzuci tzw. nakazy kapłanów, którzy angażują swoich zwolenników jedynie w rytualistyczne ceremonie, nie dając im żadnych praktycznych instrukcji o celu życia. W chwili obecnej kościoły, świątynie i meczety na całym świecie nie przyciągają ludzi, gdyż głupi kapłani nie są w stanie wznieść swych zwolenników do platformy wiedzy. Nieświadomi celu życia, utrzymują swoje zgromadzenie w ignorancji. Wskutek tego osoby wykształcone tracą zainteresowanie rytualistycznymi obrzędami, ale jednocześnie nie otrzymują korzyści z prawdziwej wiedzy. Dlatego ten ruch świadomości Krsny jest bardzo ważny, gdyż może oświecić wszystkie klasy ludzi. Idąc w ślady Maharajy Barhismana, każdy powinien skorzystać z tego ruchu świadomości Krsny i porzucić stereotypowe rytualistyczne ceremonie, które kryją się pod płaszczykiem tak wielu religii. Gosvami od samego początku mieli zdanie odmienne od klasy kapłanów zaangażowanych w ceremonie rytualistyczne. W rzeczywistości, Śrila Sanatana Gosvami opracował swoje Hari-bhakti-vilasa, aby udzielić wskazówek bhaktom Vaisnavom. Vaisnavowie nie dbają o pozbawione życia czynności klasy kapłańskiej, tylko przyjmują w pełni świadomość Krsny i osiągają doskonałość jeszcze w tym życiu. Zostało to opisane w poprzednim wersecie jako paramahamsa-śaranam, przyjęcie schronienia paramahamsy, wyzwolonej duszy, i osiągnięcie sukcesu jeszcze w tym życiu.

 

04.29.57   Mój drogi braminie, istnieją sprzeczności pomiędzy instrukcjami twymi i moich duchowych nauczycieli, którzy zaangażowali mnie w działania dla rezultatów. Teraz mogę zrozumieć różnicę pomiędzy służbą oddania, wiedzą i wyrzeczeniem. Miałem pewne wątpliwości względem tego, ale łaskawie rozproszyłeś je wszystkie. Teraz mogę zrozumieć, w jaki sposób nawet wielcy mędrcy są oszołomieni względem prawdziwego celu życia. Oczywiście nie istnieje już dłużej kwestia zadowalania zmysłów.

 

04.29.57   Znaczenie:      Król Barhisman spełniał różnego rodzaju ofiary, wznoszące na planety niebiańskie. Na ogól ludzi przyciągają takie działania, i, jak potwierdza Śri Caitanya Mahaprabhu, rzadko spotyka się osoby, które pociąga służba oddania. Trzeba mieć naprawdę wielkie szczęście, aby podjąć służbę oddania. Służba oddania oszałamia nawet tzw. uczonych erudytów wedyjskich. Na ogól są oni zainteresowani rytuałami dla zadowalania zmysłów. Ale w służbie oddania nie ma zadowalania zmysłów, tylko transcendentalna miłosna służba dla Pana. Z tego względu tzw. kapłani zaangażowani w zadowalanie zmysłów nie są zbytnio zainteresowani służbą oddania. Bramini, kapłani, byli przeciwni temu ruchowi świadomości Krsny, odkąd zapoczątkował go Pan Caitanya Mahaprabhu. Gdy Pan Caitanya Mahaprabhu zainaugurował ten ruch, klasa kapłańska wniosła skargę do Kaziego, sędziego rządu muzułmańskiego. Wówczas Pan Caitanya Mahaprabhu musiał zorganizować grupę obywatelskiego nieposłuszeństwa przeciw propagandzie tzw. zwolenników zasad wedyjskich. Ludzie ci określani są jako karma-jada-smarta, co oznacza, że są oni kapłanami zaangażowanymi w ceremonie rytualistyczne. Tutaj powiedziano, że tacy ludzie ulegają oszołomieniu (rsayo pi hi muhyanti). Aby chronić się przed tymi karma-jada-smartami, należy ściśle przestrzegać instrukcji Najwyższej Osoby Boga.

 

sarva-dharman parityajya    mam ekam śaranam vraja

aham tvam sarva-papebhyo    moksayisyami ma śucah

 

   "Porzuć wszelkie rodzaje religii i po prostu podporządkuj się Mnie. Ja wyzwolę cię od wszelkich następstw grzechów. Nie lękaj się więc." (Bg. 18.66)

 

04.29.58   W następnym życiu żywa istota cieszy się rezultatami działań spełnionych w tym życiu.

 

04.29.58   Znaczenie:      Na ogół ludzie nie wiedzą, w jaki sposób jedno ciało połączone jest z następnym. Jak to możliwe, żeby ktoś w innym ciele, w następnym życiu cieszył się rezultatami czynów tego ciała lub cierpiał z ich powodu. To jest pytanie, na które król oczekuje odpowiedzi od Narady Muniego. Jak można mieć ciało ludzkie w tym życiu i nie mieć go w następnym. Nawet wielcy filozofowie i naukowcy nie są w stanie wyjaśnić, w jaki sposób karma przekazywana jest z jednego ciała do następnego. Jak tego doświadczamy, każda indywidualna dusza ma indywidualne ciało, i jedna osoba nie cieszy się ani nie cierpi z powodu czynności innej osoby czy innego ciała. Pytanie brzmi, jak na skutek czynności jednego ciała można cierpieć lub cieszyć się w następnym ciele.

 

04.29.59   Znawcy konkluzji wedyjskiej mówią, że cieszymy się rezultatami naszych przeszłych działań lub cierpimy z ich powodu. Ale praktycznie można zobaczyć, że straciliśmy już ciało, które wykonywało pracę w ostatnim życiu. Jak wiec można cieszyć się reakcjami tego działania spełnianego w innym ciele lub cierpieć z ich powodu?

 

04.29.59   Znaczenie:      Ateiści chcą dowodu na to, że przeszłe czynności mają swoje następstwa. Dlatego pytają: "Jaki jest dowód, że cierpią i doznają radości na skutek następstw przeszłej karmy?" Nie mają pojęcia, jak ciało subtelne przenosi rezultaty działań z obecnego ciała do następnego ciała wulgarnego. Obecne ciało wulgarne może zostać zniszczone; ale ciało subtelne nie ulega zniszczeniu i przenosi ono duszę do ciała następnego. W rzeczywistości ciało wulgarne zależne jest od ciała subtelnego. Dlatego następne ciało wulgarne musi cierpieć i doznawać przyjemności zależnie od ciała subtelnego. Ciało subtelne przenosi nieprzerwanie duszę aż do momentu wyzwolenia z całkowitej niewoli materialnej.

 

04.29.60   Wielki mędrzec Narada kontynuował: Żywa istota działa w tym życiu w ciele wulgarnym. Ciało to zmuszane jest do działania przez ciało subtelne, składające się z umysłu, inteligencji i ego. Gdy tracimy ciało wulgarne, ciało subtelne pozostaje nadal, aby cierpieć lub doznawać radości. Zatem nic się nie zmienia.

 

04.29.60   Znaczenie:      Żywa istota ma dwa rodzaje ciał: ciało subtelne i wulgarne. W rzeczywistości doznaje ona radości poprzez ciało subtelne, które składa się z umysłu, inteligencji i ego. Ciało wulgarne jest okryciem zewnętrznym, będącym narzędziem. Gdy tracimy ciało wulgarne zdaje się zmienić, prawdziwa podstawa ciała wulgarnego, subtelne ciało umysłu, inteligencji i ego, istnieje zawsze. Czynności wulgarne zdaje się zmienić, prawdziwy korzeń ciała wulgarnego, subtelne ciało umysłu, inteligencji i ego, istnieje zawsze. Czynności ciała subtelnego – pobożne czy niepobożne – stwarzają kolejną sytuację, w której żywa istota doznaje przyjemności lub cierpi w następnym ciele wulgarnym. W ten sposób ciało subtelne pozostaje, podczas gdy ciała wulgarne zmieniają się jedno po drugim.

    Ponieważ nowocześni naukowcy i filozofowie są zbyt materialistyczni, a wiedzę ich zabrała energia iluzoryczna, nie są w stanie wyjaśnić, w jaki sposób ciała wulgarne się zmieniają. Zmiany ciała wulgarnego próbował badać Darwin, materialistyczny filozof, ale ponieważ nie posiadał wiedzy ani o ciele subtelnym, ani o duszy, nie był w stanie właściwie objaśnić biegu procesu ewolucyjnego. Ktoś może zmienić ciało wulgarne, ale nadal jest aktywny w ciele subtelnym. Ludzie nie są w stanie zrozumieć czynności ciała subtelnego i wskutek tego nie mają pojęcia, jak czynności jednego ciała wulgarnego wpływają na inne ciało wulgarne. Jak wyjaśnia Bhagavad-gita (15.15), czynności ciała subtelnego także podlegają kierownictwu Duszy Najwyższej.

 

sarvasya caham hrdi sannivisto

mattah smrtir jnanam apohanam ca

 

   "Ode Mnie, który przebywam w każdym sercu, pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie."

    Ponieważ Najwyższa Osoba Boga, jako Dusza Najwyższa, zawsze prowadzi duszę indywidualną, dusza indywidualna zawsze wie, jak działać odpowiednio do reakcji za swą przeszłą karmę. Innymi słowy, Dusza Najwyższa przypomina jej, by działała w odpowiedni sposób. Dlatego, choć następuje wyraźna zmiana ciała wulgarnego, istnieje ciągłość życia duszy indywidualnej.

 

04.29.61   W czasie snu żywa istota porzuca swoje prawdziwe żywe ciało. Poprzez czynności swego umysłu i inteligencji działa w innym ciele, czy to jako półbóg, czy pies. Porzuciwszy obecne ciało wulgarne, wchodzi w ciało zwierzęcia lub w ciało półboga, na tej czy innej planecie. W ten sposób odbiera rezultaty działań ze swego poprzedniego życia.

 

04.29.61   Znaczenie:      Chociaż źródłem szczęścia i nieszczęścia jest umysł, inteligencja i ego, to mimo to potrzebne jest ciało wulgarne jako instrument do czerpania przyjemności. Ciało wulgarne może się zmienić, ale ciało subtelne działa dalej. Jeśli żywa istota nie otrzyma następnego ciała wulgarnego, to będzie musiała kontynuować egzystencję w ciele subtelnym, czyli w ciele ducha. Żywa istota staje się duchem, gdy ciało subtelne działa bez pomocy ciała wulgarnego, będącego instrumentem. Jak oświadcza ten werset, śayanam imam utsrjya śvasantam. Ciało wulgarne może leżeć na łóżku i odpoczywać, lecz mimo że mechanizm ciała wulgarnego działa, żywa istota może odejść, wejść w świat snów, i powrócić do ciała wulgarnego. Gdy powraca do ciała zapomina o swoim śnie. Podobnie, gdy żywa istota przyjmuje następne wulgarne ciało, zapomina o obecnym. Wniosek jest taki, że ciało subtelne – umysł, inteligencja i ego – stwarza atmosferę pełną pragnień i ambicji, żeby żywa istota oddawała się przyjemnościom w ciele subtelnym. W rzeczywistości żywa istota przebywa w ciele. subtelnym, mimo że ciało wulgarne najwyraźniej się zmienia i chociaż zamieszkuje w ciele wulgarnym na różnych planetach. Wszystkie czynności, które żywa istota wykonuje w ciele subtelnym, są iluzoryczne, ponieważ nie są wieczne. Wyzwolenie oznacza wydostanie się z pułapki ciała subtelnego. Wyzwolenie się z ciała wulgarnego oznacza po prostu przejście duszy z jednego ciała wulgarnego do innego. Gdy umysł jest wykształcony w świadomości Krsny albo w wyższej świadomości w gunie dobroci, wówczas żywa istota przenosi się na wyższe, niebiańskie planety, albo do świata duchowego, na planety Vaikuntha. Dlatego należy zmienić swą świadomość poprzez kultywację wiedzy otrzymanej od Najwyższej Osoby Boga poprzez sukcesję uczniów w formie instrukcji wedyjskich. Jeśli w tym życiu wyćwiczymy ciało subtelne, zawsze myśląc o Krsnie, to po opuszczeniu ciała wulgarnego przeniesiemy się na Krsnalokę. Potwierdza to Najwyższa Osoba Boga.

 

janma karma ca me divyam    evam yo vetti tattvatah

tyaktva deham punar janma    naiti mam eti so 'rjuna

 

   "Kto zna transcendentalną naturę Mojego pojawiania się i Moich czynów, ten opuściwszy to ciało, nigdy nie rodzi się ponownie w tym świecie materialnym, ale osiąga Moją wieczną siedzibę, o Arjuno." (Bg. 4.9)

Tak więc istotna jest nie zmiana ciała wulgarnego, ale zmiana ciała subtelnego. Ten ruch świadomości Krsny kształci ludzi, jak oświecić ciało subtelne. Doskonałym przykładem w tym względzie jest Ambarisa Maharaja, który zawsze skupiał swój umysł na lotosowych stopach Krsny. Sa vai manah krsna-padaravindayoh. Podobnie, w tym życiu powinniśmy zawsze skupiać swój umysł na lotosowych stopach Krsny, który obecny jest w Swojej arca-vigraha, inkarnacji Bóstwa w świątyni. Zawsze też powinniśmy Go wielbić. Jeśli zaangażujemy naszą mowę w opisywanie czynów Pana, a uszy w słuchanie o Jego rozrywkach; jeśli będziemy przestrzegać zasad regulujących, aby utrzymać umysł czystym dla uczynienia postępu w świadomości Krsny, to z pewnością wzniesiemy się na platformę duchową. Wtedy w chwili śmierci umysł, inteligencja i ego nie będą już dłużej zanieczyszczone materialnie. Żywa istota istnieje i istnieje także umysł, inteligencja i ego. Gdy umysł, inteligencja i ego są oczyszczone; wszystkie organy działania żywej istoty zostają uduchowione. W ten sposób żywa istota osiąga swą formę sac-cid-ananda. Forma Najwyższego Pana zawsze jest sac-cid-ananda, ale żywa istota, mimo iż jest integralną cząstką Pana, ulega materialnemu zanieczyszczeniu, gdy pragnie przyjść do tego materialnego świata dla materialnej przyjemności. Pan osobiście daje w Bhagavad-gicie (9.34) receptę na powrót do domu, do Boga

 

man-mana bhava mad bhakto    mad-yaji mam namaskuru

mam evaisyasi yuktvaivam  atmanam mat-parayanah

 

   "Zawsze myśl o Mnie, zostań Moim wielbicielem, składaj Mi pokłony i oddawaj cześć. Jeśli będziesz całkowicie pogrążony we Mnie, z pewnością przyjdziesz do Mnie."

 

04.29.62   Żywa istota działa pod wpływem cielesnej koncepcji "Jestem tym. Jestem tamtym. To jest moim obowiązkiem i dlatego powinienem to robić" Są to wszystko wrażenia umysłowe i wszystkie te działania są tymczasowe; niemniej jednak, dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga, żywa istota otrzymuje szansę spełniania wszystkich wytworów swojego umysłu. W ten sposób otrzymuje następne ciało.

 

04.29.62   Znaczenie:      Dopóki ktoś zaabsorbowany jest koncepcją cielesną, jego czynności wykonywane są na tej platformie. Nietrudno jest to zrozumieć. Widzimy, że w tym świecie każdy naród próbuje wyprzedzić inne narody, i że każdy człowiek próbuje wysunąć się przed swego bliźniego. Wszystko to dzieje się w imię postępu cywilizacji. Jest wiele planów, aby zapewnić ciału komfort, i po zniszczeniu ciała wulgarnego plany te są przenoszone w ciele subtelnym. Nieprawdą jest, że żywa istota ginie wraz ze śmiercią ciała wulgarnego. Chociaż wielu wielkich filozofów i nauczycieli tego świata myśli, że wszystko się kończy wraz ze śmiercią ciała, to nie jest faktem. W tym wersecie Narada Muni mówi, że po śmierci zabieramy swoje plany ze sobą (grhniyat), i aby wykonać te plany, otrzymujemy kolejne ciało. Nazywa się to punar bhavah. Gdy ciało wulgarne ulega zniszczeniu, umysł zabiera plany żywej istoty i, dzięki łasce Pana, żywa istota otrzymuje szansę nadania im kształtu w następnym życiu. Znane jest to jako prawo karmy. Jeśli umysł jest zaabsorbowany prawem karmy, w następnym życiu będziemy musieli przyjąć odpowiedni rodzaj ciała.

    Karma jest sumą działań dla rezultatów, przeprowadzanych, aby dostarczyć ciału wygód czy niewygód. Widzieliśmy umierającego człowieka, który prosił lekarza o szansę przeżycia jeszcze czterech lat, aby mógł dokończyć swe plany. Znaczy to, że umierając myślał on o swych planach. Gdy ciało uległo zniszczeniu, niewątpliwie wziął te plany ze sobą przy pomocy ciała subtelnego, składającego się z umysłu, inteligencji i ego. Tak więc, dzięki łasce Najwyższego Pana, Duszy Najwyższej, który zawsze jest wewnątrz serca, otrzyma on następną szansę.

 

sarvasya caham hrdi sannivisto

mattah smrtir jnanam apohanam ca

 

W następnym życiu Dusza Najwyższa daje nam pamięć i zaczynamy spełniać plany rozpoczęte w życiu ubiegłym. Wyjaśnia to również inny werset Bhagavad-gity:

 

iśvarah sarva-bhutanam    hrd-deśe 'rjuna tisthati

bhramayan sarva-bhutani    yantrarudhani mayaya

 

   "Najwyższy Pan przebywa w każdym sercu, o Arjuno, i On kieruje wędrówkami żywych istot, które usadowione są jak gdyby na maszynie zrobionej z energii materialnej." (Bg. 18.61) Gdy żywa istota, usadowiona w pojeździe dostarczonym przez naturę materialną, otrzymuje pamięć z wewnątrz od Duszy Najwyższej, wówczas boryka się w całym wszechświecie, aby spełnić swe plany, myśląc: "Jestem braminem", "Jestem ksatriyą", "Jestem Amerykaninem", "Jestem Hindusem" itd. Istota wszystkich tych określeń jest taka sama. Uważanie, że lepiej jest być braminem niż Amerykaninem lub Amerykaninem niż Murzynem nie ma sensu, gdyż są to wszystko koncepcje cielesne, powstałe pod wpływem sił materialnej natury.

 

04.29.63   Stan umysłu czy świadomości żywej istoty można zrozumieć przez działanie dwóch rodzajów zmysłów – zmysłów zdobywających wiedzę i zmysłów działających. Podobnie, na podstawie stanu umysłu czy świadomości człowieka można zrozumieć jego pozycję w życiu poprzednim.

 

04.29.63   Znaczenie:      Angielskie przysłowie mówi: "Twarz jest zwierciadłem umysłu." Jeśli ktoś jest rozgniewany, natychmiast odbija się to na jego twarzy. Podobnie, inne stany umysłu odzwierciedlają się w działaniach ciała wulgarnego. Innymi słowy, czynności ciała wulgarnego są wynikiem stanu umysłu. Czynnościami umysłu są myślenie, czucie i wyrażanie woli. Wyrażanie woli manifestuje się w czynnościach ciała. Wniosek jest taki, że obserwując działanie ciała i zmysłów, możemy zrozumieć stan umysłu. Na stan umysłu wpływają czynności poprzedniego ciała. Gdy umysł połączy się z określonym zmysłem, natychmiast manifestuje się to w określony sposób. Na przykład, gdy umysł opanowuje gniew, wówczas język wibruje tak wiele przekleństw. Podobnie, gdy gniew umysłu wyraża się przez rękę, dochodzi do walki. Gdy wyraża się przez nogi, wówczas następuje kopanie. Subtelne czynności umysłu wyrażają się przez różne zmysły na tak wiele sposobów. Podobnie działa umysł osoby świadomej Krsny. W świadomości Krsny język śpiewa maha-mantrę Hare Krsna, ręce wznoszą się w ekstazie, a nogi tańczą. Symptomy te fachowo nazywają się asta-sattvika-vikara. Sattvika-vikara jest przekształceniem stanu umysłu w dobroć, a czasami w transcendentalną ekstazę.

 

04.29.64   Czasami nagle doświadczamy czegoś, czego nigdy nie widzieliśmy i o czym nigdy nie słyszeliśmy w naszym obecnym ciele. Czasami widzimy nagle takie rzeczy w snach.

 

04.29.64   Znaczenie:      Czasami podczas snu widzimy rzeczy, których nigdy nie doświadczyliśmy w naszym obecnym ciele. Czasami we śnie myślimy, że unosimy się w przestrzeni, chociaż nie doświadczyliśmy latania. Oznacza to, że kiedyś, w poprzednim życiu, lataliśmy w przestrzeni albo jako półbóg, albo jako kosmonauta. To wrażenie zachowało się w naszym umyśle i nagle daje o sobie znać. Jest to jak fermentacja przebiegająca w głębinach wodnych, która czasami manifestuje się bąbelkami na powierzchni. Czasami śnimy, że przybyliśmy do miejsca, którego nie znamy ani nie doświadczyliśmy w tym życiu, ale jest to dowód na to, że znamy je z jakiegoś poprzedniego życia. Wrażenie to pozostaje w umyśle i czasami manifestuje się we śnie albo w myślach. Wniosek jest taki, że umysł jest magazynem różnych myśli i doświadczeń wyniesionych z żywotów poprzednich. Zatem istnieje łańcuch łączący jedno życie z drugim, poprzednie życie z tym, i to życie z życiem przyszłym. Czasami dowodzą tego takie powiedzenia, że ktoś jest urodzonym poetą, urodzonym naukowcem czy urodzonym bhaktą. Jeśli w tym życiu bezustannie myślimy o Krsnie, podobnie jak Maharaja Ambarisa (sa vai manah krsna-padaravindayoh), to z pewnością w czasie śmierci przeniesiemy się do królestwa Boga. Nawet jeśli nasz wysiłek osiągnięcia świadomości Krsny nie zostanie dokończony, to będziemy mogli kontynuować świadomość Krsny w życiu przyszłym. Potwierdza to Bhagavad-gita (6.41):

 

prapya punya-krtam lokan     usitva śaśvatih samah

śucinam śrimatam gehe    yoga-bhrasto 'bhijayate

 

   "Yogin, który nie odniósł sukcesu, po wielu, wielu latach przyjemności na planetach pobożnych żywych istot rodzi się w rodzinie prawych ludzi albo w bogatej rodzinie arystokratycznej."

    Jeśli nieugięcie przestrzegamy zasady medytacji o Krsnie, to bez wątpienia w naszym następnym życiu zostaniemy przeniesieni na Krsnalokę, Golokę Vrndavanę.

 

04.29.65   Dlatego, mój drogi królu, żywa istota, która ma subtelną okrywę mentalną, rozwija wszelkiego rodzaju myśli i wyobrażenia z powodu swego przeszłego ciała. Bądź tego pewien. Umysł nie może wymyślić czegoś, czego żywa istota nie doświadczyła w poprzednim ciele.

 

04.29.65   Znaczenie:

 

krsna-bahirmukha hana bhoga-vancha kare

nikata-stha maya tare japatiya dhare

(Prema-vivarta)

 

W rzeczywistości Najwyższa Osoba Boga, Krsna, jest najwyższym podmiotem radości. Gdy żywa istota pragnie Go imitować, otrzymuje szansę zaspokojenia tego fałszywego pragnienia panowania nad naturą materialną. Jest to początek jej upadku. Dopóki żywa istota jest w atmosferze materialnej, posiada subtelny pojazd w formie umysłu, który jest magazynem wszelkiego rodzaju materialnych pragnień. Pragnienia takie manifestują się w różnych formach cielesnych. Śrila Narada Muni prosi króla, aby uwierzył w jego słowa, ponieważ Narada jest autorytetem. Wniosek jest taki, że umysł jest magazynem naszych przeszłych pragnień i to właśnie one są przyczyną tego obecnego ciała. Podobnie, czegokolwiek pragniemy w tym ciele, będzie wyrażone w ciele przyszłym. Tak więc umysł jest źródłem różnego rodzaju ciał.

    Jeśli umysł oczyści się dzięki świadomości Krsny, to w naturalny sposób w przyszłości otrzymamy ciało duchowe, w pełni świadome Krsny. Jak potwierdza to Śri Caitanya Mahaprabhu, ciało takie jest naszą oryginalną formą: jivera 'svarupa' haya-krsnera 'nitya-dasa' – "Konstytucjonalnie każda żywa istota jest wiecznym sługą Krsny." Osobę zaangażowaną w służbę oddania dla Pana należy uważać za duszę wyzwoloną nawet w tym życiu. Potwierdza to Śrila Rupa Gosvami:

 

iha yasya harer dasye    karmana manasa gira

nikhilasv apy avasthasu    jivan-muktah sa ucyate

 

   "Osobę, której ciało, umysł i słowa zaangażowane są w transcendentalną służbę oddania, należy uważać za wyzwoloną we wszelkich warunkach materialnej egzystencji." (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.2.187) Na tej zasadzie opiera się ruch świadomości Krsny. Musimy uczyć ludzi, aby zawsze pełnili służbę dla Pana, ponieważ jest to ich naturalną pozycją. Tego, kto zawsze służy Panu, należy uważać za już wyzwolonego. Stwierdza to także Bhagavad-gita (14.26):

 

mam ca yo 'vyabhicarena    bhakti yogena sevate

sa gunan samatityaitan    brahma-bhuyaya kalpate

 

   "Kto całkowicie angażuje się w służbę oddania, kto nie upada w żadnych okolicznościach, ten od razu przekracza guny natury i wznosi się na platformę duchową." Dlatego bhakta jest ponad trzema siłami natury materialnej, i jest nawet transcendentalny do platformy bramina. Bramin może być skażony dwiema niższymi siłami – mianowicie rajo-guną i tamo-guną. Natomiast czysty bhakta wolny od wszelkich pragnień materialnych doświadczanych na platformie mentalnej, jak też od empirycznej spekulacji filozoficznej czy działania dla rezultatów, jest zawsze ponad materialnym uwarunkowaniem i zawsze jest wyzwolony.

 

04.29.66   O królu, życzę ci wszelkiej pomyślności! To za przyczyną umysłu żywa istota osiąga pewien rodzaj ciała, stosownie do swego kontaktu z naturą materialną. Na podstawie stanu umysłu żywej istoty, można zorientować się, kim była ona w życiu przeszłym, jak też jaki rodzaj ciała otrzyma w przyszłości. W ten sposób umysł wskazuje na przeszłe i przyszłe ciała

 

04.29.66   Znaczenie:      Umysł jest indeksem informacji o przeszłych i przyszłych żywotach żywej istoty. Jeśli człowiek jest bhaktą Pana, znaczy to, że kultywował służbę oddania w swym poprzednim życiu. Podobnie, jeśli ktoś ma zbrodniczą mentalność, to znaczy to, że był przestępcą w swym ostatnim życiu. Podobnie, na podstawie stanu umysłu możemy przewidzieć, jak będzie wyglądało życie przyszłe. Bhagavad-gita (14.18) mówi:

 

urdhvam gacchanti sattva-stha    madhye tisthanti rajasah

jaghanya-guna-vrtti-stha    adho gacchanti tamasah

 

   "Będąc w gunie dobroci, stopniowo wznieść się można na planety niebiańskie; guna pasji zatrzymuje na tych ziemskich planetach. A ci, którzy pogrążeni są w obrzydliwej ignorancji, schodzą do światów piekielnych." Jeśli ktoś jest w gunie dobroci, to jego czynności mentalne promują go na wyższy system planetarny. Jeśli natomiast ma upadłą mentalność, jego przyszłe życie będzie najbardziej ohydne. Stan umysłu wskazuje zarówno na jej żywoty przeszłe, jak i przyszłe. Tutaj Narada Muni błogosławi króla pomyślnym losem, tak by król nie pragnął niczego i nie planował zadowalania zmysłów. Król zaangażowany był w czynności dla rezultatów, ponieważ miał nadzieję, że jego przyszłe życie będzie lepsze. Narada Muni pragnął, aby król porzucił wszelkie wyobrażenia umysłu. Jak wyjaśniono wcześniej, wszystkie ciała na planetach niebiańskich i piekielnych powstają w oparciu o wytwory umysłu, a cierpienia i przyjemności materialnego życia istnieją tylko na platformie mentalnej. Odbywają się one na rydwanie umysłu (mano-ratha). Dlatego jest powiedziane:

 

yasyasti bhaktir bhagavaty akincana

sarvair gunais tatra samasate surah

harav abhaktasya kuto mahad-guna

mano-rathenasati dhavato bahih

 

   "Ten, kto ma niezachwiane oddanie dla Osoby Boga, posiada wszystkie dobre cechy półbogów. Ale ten, kto nie jest bhaktą Pana, posiada jedynie kwalifikacje materialne, których wartość jest znikoma. Jest tak dlatego, że krąży on na planie mentalnym i z pewnością zauroczony jest oślepiającą energią materialną." (Bhag. 5.18.12)

    Dopóki ktoś nie stanie się bhaktą Krsny, czyli dokąd nie będzie w pełni świadomy Krsny, będzie z pewnością krążył na platformie mentalnej, wznosząc się i upadając w różnych rodzajach ciał. Wszystkie pozytywne cechy, według ocen materialnych, nie mają wartości, ponieważ te tzw. pozytywne cechy nie uchronią nikogo od cyklu narodzin i śmierci. Wniosek jest taki, że umysł powinien być wolny od pragnień. Anyabhilasita-śunyam jnana-karmady-anavrtam: należy być całkowicie wolnym od materialnych pragnień, filozoficznej spekulacji i czynności dla rezultatów. Najlepszym procesem dla żywej istoty jest pełnienie transcendentalnej służby oddania dla Pana w sposób życzliwy. Jest to najwyższą doskonałością ludzkiego życia.

 

04.29.67   Czasami widzimy we śnie coś, czego nigdy nie widzieliśmy ani o czym nie słyszeliśmy w tym życiu, ale wszystkich tych incydentów doświadczyliśmy w różnym czasie, w różnych miejscach i w różnych okolicznościach.

 

04.29.67   Znaczenie:      Poprzedni werset wyjaśnia, że w snach widzimy to, czego doświadczyliśmy podczas dnia. Ale dlaczego czasami w naszych snach widzimy coś, o czym nigdy nie słyszeliśmy i czego nigdy nie widzieliśmy w przeciągu tego życia? Tutaj jest powiedziane, że chociaż mogliśmy nie doświadczyć takich wydarzeń w tym życiu, doświadczyliśmy ich w żywotach poprzednich. Odpowiednio do czasu i warunków, łączą się one w taki sposób, że w snach widzimy wspaniałe rzeczy, których nigdy nie doświadczyliśmy. Na przykład możemy widzieć ocean na szczycie górskim. Albo możemy widzieć, że ocean wysechł. Są to po prostu kombinacje różnych doświadczeń w czasie i przestrzeni. Czasami możemy zobaczyć złote góry, ponieważ mamy doświadczenie ze złotem i mamy doświadczenie z górami. We śnie; pod wpływem złudzenia, łączymy te oddzielne czynniki. W ten sposób możemy widzieć złote góry albo gwiazdy podczas dnia. Wniosek jest taki, że są to wszystko wytwory umysłu, chociaż w rzeczywistości doświadczyliśmy tych rzeczy, ale w różnych okolicznościach. Po prostu połączyły się one w czasie snu. Szersze wyjaśnienie tego faktu znajdziemy w następnym wersecie.

 

04.29.68   Umysł żywej istoty kontynuuje swą egzystencję w różnych ciałach wulgarnych, i odpowiednio do pragnień zadowalania zmysłów, notuje różne myśli. W umyśle ukazują się one razem, w różnych kombinacjach, dlatego czasami wydaje się, że nigdy nie widzieliśmy tych obrazów i nie słyszeliśmy o nich.

 

04.29.68   Znaczenie:      Czynności żywej istoty w ciele psa mogą być doświadczane przez umysł w innym ciele. Dlatego wydaje się, że nigdy o nich nie słyszeliśmy i nigdy ich nie widzieliśmy. Umysł istnieje nadal, chociaż ciało się zmienia. Nawet w tym życiu możemy czasem śnić o naszym dzieciństwie. Choć teraz incydenty takie wydają się dziwne, należy wiedzieć, że zostają odnotowane w umyśle. Z tego względu pojawiają się w snach. Przyczyną wędrówki duszy jest ciało subtelne, będące magazynem wszelkich pragnień materialnych. Dopóki nie jesteśmy w pełni zaabsorbowani świadomością Krsny, materialne pragnienia będą przychodzić i odchodzić. Taka jest natura umysłu – myślenie, czucie i wyrażanie woli. Dopóki umysł nie jest pogrążony w medytacji o lotosowych stopach Najwyższej Osoby Boga, Krsny, będzie on pragnął tak wielu materialnych przyjemności. Umysł notuje zmysłowe obrazy w porządku chronologicznym, i manifestują się one jeden po drugim; dlatego żywa istota musi przyjmować kolejne materialne ciała. Umysł planuje materialne przyjemności, a ciało wulgarne służy za instrument do realizacji tych pragnień i planów. Umysł jest. platformą, na której przychodzą i odchodzi wszystkie pragnienia. Dlatego Śrila Narottama dasa Thakura śpiewa:

 

guru-mukha-padma-vakya,    cittete kariya aikya,

ara na kariha mane aśa

 

Narottama dasa Thakura radzi każdemu, aby trzymał się zasady wypełniania poleceń mistrza duchowego. Nie powinniśmy pragnąć niczego innego. Jeśli będziemy ściśle przestrzegać zasad regulujących, wyznaczonych przez mistrza duchowego, to umysł zostanie stopniowo wyćwiczony, aby nie pragnąć niczego poza służbą dla Krsny. Taki trening jest doskonałością życia.

 

04.29.69   Świadomość Krsny oznacza stały kontakt z Najwyższą Osobą Boga w takim stanie umysłu, w którym bhakta może obserwować manifestację kosmiczną dokładnie tak, jak robi to Najwyższa Osoba Boga. Obserwacja taka nie zawsze jest możliwa, ale manifestuje się ona dokładnie tak, jak ciemna planeta Rahu, którą można zaobserwować podczas pełni Księżyca.

 

04.29.69   Znaczenie:      Poprzedni werset wyjaśnił, że wszystkie pragnienia na platformie mentalnej stają się widoczne kolejno, jedno po drugim. Czasami jednak, dzięki najwyższej woli Najwyższej Osoby Boga, cały ich zasób może być widoczny jednocześnie. W Brahma-samhicie (5.54) jest powiedziane: karmani nirdahati kintu ca bhakti-bhajam. Gdy ktoś jest w pełni zaabsorbowany świadomością Krsny, zmniejsza się jego zasób materialnych pragnień. W rzeczywistości, pragnienia te nie wydają już dłużej owoców w formie ciał wulgarnych. Zamiast tego, dzięki łasce Pana, pragnienia te zostają uwidocznione na platformie mentalnej.

    W związku z tym, ciemność występująca przed pełnią Księżyca, zaćmienie Księżyca, może być wyjaśniona obecnością innej planety, znanej jako Rahu. Astronomia wedyjska akceptuje istnienie niewidocznej planety Rahu. Czasami planeta Rahu jest widoczna przy pełni Księżyca. Wówczas wydaje się, że planeta ta istnieje gdzieś w pobliżu orbity Księżyca. Niepowodzenie współczesnych wycieczkowiczów na Księżyc może być spowodowane obecnością tej właśnie planety. Innymi słowy, przypuszczalnie ci, którzy wybierają się na Księżyc, w rzeczywistości udają się na tę niewidoczną planetę Rahu. W rzeczywistości nie osiągają Księżyca, ale planetę Rahu, i po osiągnięciu jej wracają. Pomijając tę dyskusję, chodzi o to, że żywa istota ma ogromne i nieograniczone pragnienia przyjemności zmysłowej i musi transmigrować z jednego ciała wulgarnego do drugiego, dopóki pragnienia jej się nie wyczerpią.

    Żadna żywa istota nie jest wolna od cyklu narodzin i śmierci, dopóki nie podejmie świadomości Krsny, dlatego werset ten wyraźnie oznajmia (sattvaika-nisthe), że osoba w pełni zaabsorbowana świadomością Krsny od razu uwalnia się od przeszłych i przyszłych mentalnych pragnień. Wtedy, dzięki łasce Pana, wszystko jednocześnie manifestuje się w jej umyśle. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura cytuje przykład matki Yaśody, która zobaczyła w ustach Krsny całą manifestację kosmiczną. Dzięki łasce Pana Krsny matka Yaśoda ujrzała w ustach Krsny wszystkie wszechświaty i planety. Podobnie; dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga, Krsny, osoba świadoma Krsny może naraz zobaczyć wszystkie swoje drzemiące pragnienia i nie dopuścić do przyszłej transmigracji. Bhaktowie otrzymują tę szczególną możliwość; aby mogli uczynić swą ścieżkę powrotu do domu, z powrotem do Boga, jasną i wyraźną.

    Wyjaśnione jest tutaj, dlaczego widzimy pewne rzeczy, których nie doświadczyliśmy w tym życiu. To co widzimy, jest wyrażeniem naszego przyszłego ciała wulgarnego albo zostało to zanotowane w indeksie naszego umysłu. Ponieważ osoba świadoma Krsny nie musi przyjmować następnego ciała wulgarnego, dlatego pragnienia, które zanotowała, spełniane są w snach. Dlatego czasami w naszych snach pojawiają się rzeczy, których nigdy nie doświadczyliśmy w naszym obecnym życiu.

 

04.29.70   Dopóki istnieje subtelne ciało materialne, złożone z inteligencji, umysłu, zmysłów, obiektów zmysłowych i reakcji cech materialnych, dopóty istnieje również świadomość fałszywej identyfikacji i jej względny obiekt – ciało wulgarne.

 

04.29.70   Znaczenie:      Pragnienia subtelnego ciała: umysłu, inteligencji i ego, nie mogą zostać spełnione bez ciała wulgarnego, złożonego z elementów materialnych ziemi, wody, powietrza, ognia i eteru. Kiedy wulgarne ciało materialne nie jest zamanifestowane, żywa istota nie może w rzeczywistości działać w siłach natury materialnej. Werset ten wyraźnie oznajmia, że subtelne działania umysłu i inteligencji kontynuowane są z powodu cierpień i radości subtelnego ciała żywej istoty. Świadomość materialnej tożsamości (takiej jak "ja" i "moje") istnieje nadal, ponieważ świadomość taka jest z nami od czasów niepamiętnych. Jednakże, jeśli ktoś przeniesie się do świata duchowego, dzięki zrozumieniu świadomości Krsny, wówczas działanie i reakcje zarówno wulgarnego, jak i subtelnego ciała nie będą już dłużej dręczyły duszy.

 

04.29.71   Gdy żywa istota pogrążona jest w głębokim śnie, gdy mdleje, gdy przeżywa głęboki wstrząs z powodu dotkliwej straty, w czasie śmierci lub gdy temperatura ciała jest bardzo wysoka, wówczas powietrze życia zostaje zatrzymane. W tym czasie żywa istota traci wiedzę o utożsamianiu ciała z jaźnią.

 

04.29.71   Znaczenie:      Głupcy zaprzeczają egzystencji duszy, ale faktem jest, że gdy śpimy, zapominamy o tożsamości ciała materialnego, a gdy budzimy się, zapominamy o tożsamości ciała subtelnego. Inaczej mówiąc, śpiąc zapominamy o czynnościach ciała wulgarnego, a gdy działamy, używając ciała wulgarnego, zapominamy o czynnościach wykonywanych podczas snu. W rzeczywistości oba te stany – sen i jawa – są wytworami energii iluzorycznej. Żywa istota nie ma związku ani z czynnościami wykonywanymi w czasie snu, ani z tymi wykonywanymi w tzw. stanie rozbudzonym. Osoba pogrążona w głębokim śnie czy zemdlona zapomina o swym ciele wulgarnym. Podobnie, pod wpływem chloroformu lub innych środków znieczulających żywa istota zapomina o swym ciele wulgarnym i nie odczuwa bólu ani przyjemności podczas operacji chirurgicznej. Podobnie, gdy człowiek dostaje nagłego szoku na skutek jakiejś dotkliwej straty, zapomina o utożsamianiu się z ciałem wulgarnym. W czasie śmierci, gdy temperatura ciała wzrasta do 107 stopni, żywą istotę ogarnia śpiączka i traci ona świadomość swego ciała wulgarnego. W takich przypadkach powietrze życia poruszające się w ciele zostaje zablokowane i żywa istota zapomina o swym utożsamianiu się z ciałem wulgarnym. Z powodu braku wiedzy o ciele duchowym, którego nie doświadczyliśmy, nie znamy jego czynności i w ignorancji skaczemy z jednej fałszywej platformy na drugą. Czasami działanie nasze związane jest z ciałem wulgarnym, a czasami z subtelnym. Jeśli, dzięki łasce Krsny, działamy w naszym ciele duchowym, możemy pokonać zarówno ciało wulgarne, jak i subtelne. Innymi słowy, możemy stopniowo nabyć zdolność działania odpowiedniego dla ciała duchowego. Jak oświadcza Narada-pancaratra, hrsikena hrsikeśa-sevanam bhaktir ucyate: służba oddania oznacza zaangażowanie ciała duchowego i zmysłów duchowych w służbę dla Pana. Gdy angażujemy się w tego rodzaju czynności, ustają czynności i reakcje ciał wulgarnych i subtelnych.

 

04.29.72   Gdy ktoś jest młody, wszystkie dziesięć zmysłów i umysł są całkowicie widoczne. Jednak w łonie matki czy w dzieciństwie organy zmysłów i umysł pozostają zakryte, tak jak pełen księżyc zakryty jest przez ciemność nocy podczas nowiu.

 

04.29.72   Znaczenie:      Gdy żywa istota przebywa w łonie, wówczas jej ciało wulgarne, dziesięć organów zmysłowych i umysł nie są w pełni rozwinięte. W tym okresie nie niepokoją jej obiekty zmysłów. Młody mężczyzna może doświadczyć obecności młodej kobiety podczas snu, gdyż zmysły jego są aktywne. Ale dziecku, czy chłopcu nie będzie się śniła młoda kobieta, gdyż zmysły jego nie są rozwinięte. W młodości zmysły działają nawet w czasie snu i chociaż w pobliżu nie ma żadnej młodej kobiety, zmysły mogą działać i następuje uwolnienie nasienia. Czynności ciała subtelnego i wulgarnego zależą od rozwoju okoliczności. Bardzo odpowiedni jest tu przykład księżyca. Nocą podczas nowiu pełny, świecący księżyc jest nadal obecny, ale okoliczności sprawiają, iż wydaje się, że go nie ma. Podobnie; zmysły żywej istoty istnieją, ale zaczynają one działać dopiero wtedy, gdy rozwinie się ciało wulgarne i subtelne. Dopóki zmysły ciała wulgarnego nie są rozwinięte, nie działają one na ciało subtelne. Podobnie, z powodu nieobecności pragnień w ciele subtelnym, może nie nastąpić rozwój w ciele wulgarnym.

 

04.29.73   Gdy żywa istota śpi, obiekty zmysłów nie są w rzeczywistości obecne. Jednak manifestują się one z powodu jej wcześniejszego kontaktu z obiektami zmysłów. Podobnie żywa istota z nierozwiniętymi zmysłami nie przestaje istnieć materialnie, mimo że tak naprawdę może nie mieć kontaktu z obiektami zmysłów.

 

04.29.73   Znaczenie:      Czasami mówi się, że dziecko z powodu swej niewinności jest zupełnie czyste. W rzeczywistości nie jest to prawdą. Efekty działań dla rezultatów, zgromadzone w ciele subtelnym, pojawiają się w trzech współzależnych fazach. Jedna nazywa się bija (źródło), inna nazywa się kuta-stha (pragnienie), a inna phalonmukha (bliska wydania owocu). Stan zamanifestowany nazywa się prarabdha (już działający). Czynności ciała subtelnego i wulgarnego mogą nie manifestować się ani w stanie świadomym, ani w nieświadomym, ale stan ten nie może być nazywany stanem wyzwolonym. Dziecko może być niewinne, ale to nie znaczy, że jest ono duszą wyzwoloną. Wszystko zachowywane jest w rezerwie i wszystko zamanifestuje się w odpowiednim czasie. Obiekty przyjemności zmysłowej mogą działać pomimo nieobecności pewnych manifestacji w ciele subtelnym. Dany jest tu przykład zmazy nocnej, gdzie zmysły fizyczne działają, mimo iż fizyczne obiekty zmysłów nie są zamanifestowane. Trzy siły natury materialnej mogą nie być zamanifestowane w ciele subtelnym, ale zanieczyszczenie tymi siłami zostaje zachowane i z upływem czasu zaczyna się pojawiać. Nawet jeśli reakcje ciała subtelnego i wulgarnego nie są zamanifestowane, to nie znaczy, że ktoś jest wolny od materialnych uwarunkowań. Dlatego powiedziane jest, że błędne jest stwierdzenie, iż dziecko jest tak dobre, jak wyzwolona dusza.

 

04.29.74   Pięć obiektów zmysłów, pięć organów zmysłowych, pięć zmysłów zdobywających wiedzę i umysł są szesnastoma materialnymi ekspansjami. Łączą się one z żywą istotą i podlegaj trzem siłom materialnej natury. W ten sposób należy rozumieć egzystencję uwarunkowanej duszy.

 

04.29.74   Znaczenie:      Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (15.7):

 

mamaivamśo jiva-loke    jiva-bhutah sanatanah

manah-sasthanindriyani    prakrti-sthani karsati

 

   "Żywe istoty w tym uwarunkowanym świecie są Moimi wiecznymi, fragmentarycznymi cząstkami. I właśnie to uwarunkowane życie jest przyczyną ich ciężkiej walki z sześcioma zmysłami, łącznie z umysłem."

     Zostało tu również wyjaśnione, że żywa istota styka się z szesnastoma elementami materialnymi i podlega wpływowi trzech sił materialnej natury. Żywa istota i ta kombinacja elementów łączą się, formując to, co nazywane jest jiva-bhuta, uwarunkowaną duszą zmagającą się ciężko z naturą materialną. Najpierw totalna egzystencja materialna zostaje wprawiona w ruch przez trzy siły natury materialnej i w ten sposób powstają warunki życiowe żywej istoty. Tak oto rozwija się subtelne i wulgarne ciało, składające się z ziemi, wody, ognia, powietrza, nieba itd. Według Śri Madhvacaryi, gdy świadomość, siła życiowa w sercu, zostanie poruszona przez trzy siły natury materialnej, wówczas staje się możliwe ciało subtelne żywej istoty, składające się z umysłu, obiektów zmysłów, pięciu zmysłów zdobywających wiedzę i pięciu zmysłów działających w warunkach materialnych.

 

04.29.75   W oparciu o procesy ciała subtelnego żywa istota rozwija i porzuca ciało wulgarne. Znane jest to jako transmigracja duszy. W ten sposób dusza doświadcza różnych rodzajów tzw. przyjemności; rozpaczy, strachu, szczęścia i nieszczęścia.

 

04.29.75   Znaczenie:      Na podstawie tego wyjaśnienia można wyraźnie zrozumieć, że oryginalnie, w swej czystej duchowej egzystencji, żywa istota była tak dobra, jak Najwyższa Osoba Boga. Jednakże, gdy umysł zostaje zanieczyszczony pragnieniami zadowalania zmysłów w świecie materialnym, wówczas – jak wyjaśnia ten werset – żywa istota upada w warunki materialne. W ten sposób rozpoczyna swą egzystencję materialną, czyli wędrówkę z jednego ciała do drugiego, i coraz bardziej uwikłuje się w egzystencję materialną. Proces świadomości Krsny, dzięki któremu zawsze myślimy o Krsnie, jest transcendentalnym procesem, umożliwiającym powrót do oryginalnej egzystencji duchowej. Służba oddania jest to ciągłe myślenie o Krsnie.

 

man-mana bhava mad-bhakto    mad-yaji mam namaskuru

mam evaisyasi satyam te    pratijane priyo 'si me

 

   "Zawsze myśl o Mnie i zostań Moim wielbicielem. Czcij Mnie i składaj Mi hołd, a bez wątpienia przyjdziesz do Mnie. Obiecuję ci to, ponieważ jesteś mi bardzo drogim przyjacielem." (Bg. 18.65)

    Należy być zawsze zaangażowanym w służbę oddania. Arcana-marga poleca, abyśmy zawsze wielbili Bóstwo w świątyni i składali pokłony mistrzowi duchowemu i Bóstwu. Procesy te polecone są dla tego, kto rzeczywiście chce uwolnić się z materialnego uwikłania. Współcześni psycholodzy mogą badać czynności umysłu – myślenie, czucie i wolę – ale nie są w stanie zgłębić tego tematu. Przyczyną tego jest brak wiedzy i kontaktu z wyzwolonym acaryą. Bhagavad-gita (4.2) oświadcza:

 

evam parampara-praptam    imam rajarsayo viduh

sa kaleneha mahata    yogo nastah parantapa

 

   "Ta najwyższa nauka przekazywana była poprzez sukcesję uczniów i święci królowie poznawali ją w ten sposób. Ale z biegiem czasu sukcesja została przerwana i nauka ta – taka jaką jest – zdaje się być straconą." Współcześni ludzie, prowadzeni przez tzw. psychologów i filozofów, nie znają czynności ciała subtelnego i dlatego nie mogą zrozumieć transmigracji duszy. W tym względzie musimy zaakceptować autoryzowane oświadczenia Bhagavad-gity (2.13):

 

dehino 'smin yatha dehe    kaumaram yauvanam jara

tatha dehantara-praptir    dhiras tatra na muhyati

 

   "Tak jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele, od wieku chłopięcego, poprzez młodość aż do starości, podobnie przechodzi ona w inne ciało po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą duszy samozrealizowanej." Dopóki całe społeczeństwo ludzkie nie zrozumie tego ważnego wersetu z Bhagavad-gity, cywilizacja będzie robić postęp w ignorancji, a nie wiedzy.

 

04.29.76-77   Gąsienica, przenosząc się z jednego liścia na drugi, chwyta nowy liść zanim porzuci stary. Podobnie, odpowiednio do swego poprzedniego działania, żywa istota musi pochwycić kolejne ciało, zanim porzuci obecne. Przyczyną tego jest umysł, który jest zbiornikiem wszelkiego rodzaju pragnień.

 

04.29.76-77   Znaczenie:      Żywa istota, zbytnio zaabsorbowana czynnościami materialnymi, bardzo przywiązuje się do materialnego ciała. Nawet w chwili śmierci myśli o swym obecnym ciele i o związanych z nim krewnych. W ten sposób jest w pełni pogrążona w cielesnej koncepcji życia – do tego stopnia, że nawet w momencie śmierci nie ma ochoty opuścić swego obecnego ciała. Czasami zdarza się, że osoba będąca u progu śmierci przez wiele dni pozostaje w stanie śpiączki, zanim porzuci ciało. Często ma to miejsce w przypadku tzw. przywódców i polityków, którzy myślą, że pod ich nieobecność w całym kraju i społeczeństwie zapanuje chaos. Jest to nazywane mayą. Przywódcy polityczni nie lubią opuszczać swych politycznych stanowisk i albo musi zastrzelić ich wróg, albo zmusza ich do tego nadchodząca śmierć. Przez wyższe zrządzenie żywa istota otrzymuje inne ciało, ale będąc przywiązaną do obecnego, nie pragnie przenieść się do następnego. Więc prawa natury zmuszają ją do przyjęcia następnego ciała.

 

prakrteh kriyamanani    gunaih karmani sarvaśah

ahankara-vimudhatma    kartaham iti manyate

 

   "Zdezorientowana dusza, znajdująca się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły natury materialnej." (Bg. 3.27)

    Natura materialna jest bardzo silna i guny materialne zmuszają nas do przyjęcia innego ciała, Siłę tę możemy zauważyć, gdy żywa istota przechodzi z ciała wyższego do niższego. Ten, kto w obecnym ciele działa jak pies czy świnia, z pewnością w następnym życiu zostanie zmuszony do przyjęcia ciała psa czy świni. Człowiek może cieszyć się, gdy ma ciało pierwszego ministra czy prezydenta, ale gdy wie, że będzie zmuszony przyjąć ciało psa czy wieprza, woli nie opuszczać obecnego ciała. I dlatego przed śmiercią leży wiele dni, pogrążony w śpiączce. Wielu polityków doświadczyło tego z nadejściem śmierci. Wniosek jest taki, że wyżsi kontrolerzy postanowili już, jakie będzie jego następne ciało. Żywa istota natychmiast porzuca obecne ciało i wchodzi do następnego. Czasami żywa istota czuje, że w obecnym ciele nie spełniła wielu swych pragnień i fantazji. Ci, którzy są nadmiernie przywiązani do swej sytuacji życiowej, muszą pozostać w ciele ducha i nie dane jest im przyjąć następne ciało wulgarne. Nawet w ciele ducha zakłócają spokój sąsiadom i krewnym. Główną przyczyną takiej sytuacji jest umysł. Odpowiednio do umysłu tworzone są różnego rodzaju ciała, które zmuszeni jesteśmy zaakceptować. Jak potwierdza Bhagavad-gita (8.6):

 

yam yam vapi smaran bhavam    tyajaty ante kalevaram

tam tam evaiti kaunteya    sada tad-bhava-bhavitah

 

   "Albowiem jaki stan istnienia pamięta ten, kto porzuca swoje ciało, o synu Kunti, taki stan bez wątpienia osiągnie." W swoim ciele i umyśle możemy myśleć jak pies albo półbóg i w zależności od tego otrzymujemy następne życie. Wyjaśnia to Bhagavad-gita (13.22):

 

purusah prakrti-stho hi    bhunkte prakrtijan gunan

karanam guna-sango 'sya    sad-asad-yoni-janmasu

 

   "W taki oto sposób żywa istota podąża ścieżkami życia w tym materialnym świecie, czerpiąc przyjemność odpowiednio do trzech sił natury. Tak oto doświadcza dobra i zła pośród różnych gatunków życia, a przyczyną tego jest jej obcowanie z naturą materialną." Żywa istota może przenieść się do ciała wyższego albo niższego, zależnie od swego kontaktu z siłami natury materialnej. Jeśli jest w kontakcie z guną ignorancji, otrzymuje ciało zwierzęcia lub człowieka niższej klasy, a jeśli ma kontakt z guną dobroci lub pasji, otrzymuje odpowiednie ciało. To samo potwierdza Bhagavad-gita (14.18):

 

urdhvam gacchanti sattva-stha    madhye tisthanti rajasah

jaghanya-guna-vrtti-stha    adho gacchanti tamasah

 

   "Będąc w gunie dobroci, stopniowo wznieść się można na planety niebiańskie; guna pasji zatrzymuje na tych ziemskich planetach. A ci, którzy pogrążeni są w obrzydliwej ignorancji, schodzą do światów piekielnych."

Podstawową przyczyną naszych związków jest umysł: Ten wielki ruch świadomości Krsny jest największym dobrodziejstwem dla społeczeństwa ludzkiego, ponieważ uczy każdego, jak zawsze myśleć o Kanie poprzez pełnienie służby oddania. W ten sposób, pod koniec życia, możemy osiągnąć towarzystwo Krsny. Fachowo nazywa się to nitya-lila-pravista, wejście na planetę Golokę Vrndavanę. Bhagavad-gita (18.55) wyjaśnia:

 

bhaktya mam abhijanati    yavan yaś casmi tattvatah

tato mam tattvato jnatva    viśate tad anantaram

 

   "Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga." Gdy umysł całkowicie absorbuje się świadomością Krsny, żywa istota może wejść na planetę znaną jako Goloka Vrndavana. Aby obcować z Najwyższą Osobą Boga, trzeba zrozumieć Krsnę. Procesem zrozumienia Krsny jest służba oddania.

    Zrozumiawszy Krsnę takim, jakim On jest, można zdobyć kwalifikacje, aby osiągnąć Krsnalokę i przebywać w Jego towarzystwie. Na tę wzniosłą pozycję można wznieść się dzięki umysłowi. Ale umysł może też zdegradować nas do ciał psów czy wieprzy. Dlatego ciągłe zaabsorbowanie umysłu świadomością Krsny jest najwyższą doskonałością ludzkiego życia.

 

04.29.78   Dopóki pragniemy cieszyć się przyjemnościami zmysłowymi, dopóty stwarzamy materialne czynności. Gdy żywa istota działa na polu materialnym, doświadcza radości zmysłowej, a robiąc to, stwarza kolejną serię czynności materialnych. W ten sposób żywa istota uwikłuje się jako dusza uwarunkowana.

 

04.29.78   Znaczenie:      Będąc w ciele subtelnym stwarzamy wiele planów dla zadowalania zmysłów. Plany te notowane są w zwojach umysłu jako bija, źródło czynności dla rezultatów. W uwarunkowanym życiu żywa istota stwarza serię ciał, jedno po drugim, i to nazywa się karma-bandhana. Jak wyjaśnia Bhagavad-gita (3.9), yajnarthat karmano 'nyatra loko 'yam karma-bandhanah: jeśli działamy tylko dla zadowolenia Visnu, wówczas nasze działanie nie związuje nas, ale w innym wypadku zostajemy usidleni przez kolejne materialne działania. Wobec tego, należy sądzić, że poprzez myślenie, czucie i wolę stwarzamy serie przyszłych ciał materialnych. Cytując Bhaktivinoda Thakurę: anadi karama-phale, padi' bhavarnava-jale. Na skutek przeszłych czynności materialnych, żywa istota upadła w otchłań karma-bandhana. Zamiast pogrążać się w oceanie czynności materialnych, powinniśmy przyjąć je tylko dla utrzymania duszy i ciała razem. Resztę czasu powinniśmy poświęcić na transcendentalną miłosną służbę dla Pana. W ten sposób można uwolnić się od reakcji materialnego działania.

 

04.29.79   Powinieneś zawsze pamiętać, że ta manifestacja kosmiczna jest stwarzana, utrzymywana i unicestwiana poprzez wolę Najwyższej Osoby Boga. Wskutek tego wszystko w tej kosmicznej manifestacji znajduje się pod kontrolą Pana. Aby zostać oświeconym doskonałą wiedzą, należy zawsze pełnić służbę oddania dla Pana.

 

04.29.79   Znaczenie:      Samorealizacja, zrozumienie siebie jako Brahmana, czyli duszy, jest bardzo trudna w warunkach materialnych. Jeśli jednak podejmiemy służbę oddania dla Pana, to Pan stopniowo objawi się nam. W ten sposób robiący postęp bhakta, stopniowo zrealizuje swą duchową pozycję. W ciemnościach nocy nie możemy zobaczyć nic, nawet siebie, ale gdy świeci słońce, możemy widzieć nie tylko słońce, ale również wszystko, co jest na świecie. W Siódmym Rozdziale Bhagavad-gity (7.l) Pan Krsna wyjaśnia

 

mayy asakta-manah partha    yogam yunjan mad-aśrayah

asamśayam samagram mam    yatha jnasyasi tac chrnu

 

   "Posłuchaj teraz, o synu Prthy, jak przez praktykę yogi, w pełnej świadomości o Mnie, z umysłem przywiązanym do Mnie, możesz – uwolniwszy się od wątpliwości – poznać Mnie w pełni."

    Gdy angażujemy się w służbę oddania dla Pana, aby stać się świadomymi Krsny, wówczas rozumiemy nie tylko Krsnę, ale wszystko, co jest z Nim związane. Innymi słowy, dzięki świadomości Krsny możemy zrozumieć nie tylko Krsnę i manifestację kosmiczną, ale także naszą konstytucjonalną pozycję. W świadomości Krsny możemy zrozumieć, że Najwyższa Osoba Boga tworzy, utrzymuje, unicestwia i wchłania w Siebie całe materialne stworzenie. My także jesteśmy integralnymi cząstkami Pana. Wszystko podlega kontroli Pana i dlatego naszym obowiązkiem jest podporządkowanie się Najwyższemu i zaangażowanie się w transcendentalną służbę miłości dla Niego.

 

04.29.80   Wielki mędrzec Maitreya kontynuował: W ten sposób najwyższy bhakta, wielki mędrzec Narada, wyjaśnił królowi Pracinabarhi konstytucjonalną pozycję Najwyższej Osoby Boga i żywej istoty. Zaprosiwszy króla do siebie, Narada Muni powrócił na Siddhalokę

 

04.29.80   Znaczenie:      Siddhaloka i Brahmaloka znajdują się w tym samym systemie planetarnym. Brahmaloka uważana jest za najwyższą planetę tego wszechświata, a Siddhaloka uważana jest za jeden z satelitów Brahmaloki. Mieszkańcy Siddhaloki posiadają wszelkie moce yogi mistycznej. Z wersetu tego dowiadujemy się, że wielki mędrzec Narada jest mieszkańcem Siddhaloki, chociaż podróżuje on po wszystkich systemach planetarnych: Wszyscy rezydenci Siddhaloki są ludźmi przestrzeni i mogą podróżować w przestrzeni bez pomocy środków mechanicznych. Każdy z mieszkańców Siddhaloki może podróżować indywidualnie z jednej planety na drugą, mocą swych doskonałości yogicznych. Pouczywszy wielkiego króla Pracinabarhi i zaprosiwszy go na Siddhalokę, Narada Muni odszedł.

 

04.29.81   W obecności ministrów święty król Pracinabarhi zostawił swym synom polecenie, aby chronili obywateli. Następnie opuścił dom i udał się do świętego miejsca znanego jako Kapilaśrama, aby tam podjąć wyrzeczenia.

 

04.29.81   Znaczenie:      Bardzo ważne jest w tym wersecie słowo praja-sarga. Gdy Narada Muni nakłonił świętego króla Pracinabarhi do opuszczenia domu i przyjęcia służby oddania dla Pana, synowie króla nie powrócili jeszcze z pokut, które pełnili w wodzie. Jednakże król nie czekał na ich powrót, tylko zostawił im wiadomość tej treści, że powinni chronić ogół obywateli. Według Viraraghavy Acaryi, ochrona taka oznacza zorganizowanie obywateli według określonego podziału na cztery varny i cztery aśramy. Obowiązkiem klasy królewskiej było dopilnowanie, by obywatele przestrzegali zasad regulujących, obowiązujących w czterech varnach (mianowicie braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów) i aśramach (mianowicie brahmacaryi, grhasthy, vanaprasthy i sannyasy). Bardzo trudno jest rządzić obywatelami w królestwie, w którym nie ma zorganizowanej varnaśrama-dharmy. Nie jest rzeczą możliwą, aby zarządzać masami obywateli w państwie i dbać o porządek i postęp społeczny jedynie przez coroczne uchwalanie praw na zebraniu ustawodawczym. Podstawą dobrego rządu jest varnaśrama-dharma: Jedna grupa ludzi (bramini) musi być inteligentna i musi posiadać kwalifikacje bramińskie, inna musi być wyszkolona w zajęciach administracyjnych (ksatriyowie), inna w interesach handlowych (vaiśyowie), a jeszcze inna po prostu w pracy (śudrowie). Te cztery grupy ludzi istnieją zgodnie z porządkiem natury, ale obowiązkiem rządu jest dopilnowanie; aby wszystkie te cztery klasy systematycznie przestrzegały zasad swoich varn. Określane jest to jako abhiraksana, czyli ochrona

    Znaczące jest to, że gdy Maharaja Pracinabarhi zrozumiał, dzięki instrukcjom Narady, co jest celem życia, nie czekał nawet chwili, by ujrzeć swych powracających synów, ale natychmiast wyruszył w drogę. Było wiele rzeczy, które należało zrobić po powrocie jego synów, ale on jedynie zostawił im wiadomość. Wiedział, co było jego głównym obowiązkiem. Zostawił jedynie instrukcje swoim synom i odszedł, mając na względzie duchowy postęp. Na tym polega cywilizacja wedyjska.

    Śridhara Svami informuje nas, że Kapilaśrama mieści się u zbiegu Gangesu i Zatoki Bengalskiej, w miejscu znanym jako Ganga-sagara. Miejsce to nadal słynie jako miejsce pielgrzymek i corocznie, w dniu Makara-sankranti, zbiera się tam i kąpie wiele milionów ludzi. Miejsce to nazywa się Kapilaśrama, ponieważ żył tam Pan Kapila, odbywając srogie pokuty i pełniąc wyrzeczenia Pan Kapila jest twórcą systemu filozofii Sankhya.

 

04.29.82   Poddawszy się pokutom i wyrzeczeniom w Kapilaśramie, król Pracinabarhi wyzwolił się z wszelkich materialnych określeń. Zawsze pełnił transcendentalną miłosną służbę dla Pana i osiągnął duchową pozycję jakościowo równą pozycji Najwyższej Osoby Boga.

 

04.29.82   Znaczenie:      Słowa tat-samyatam agat mają szczególne znaczenie. Król osiągnął pozycję posiadania tego samego statusu, czyli tej samej formy co Pan. Jest to definitywny dowód na to, że Najwyższa Osoba Boga jest zawsze osobą. W Swym aspekcie bezosobowym jest On promieniami Swego transcendentalnego ciała. Gdy żywa istota osiąga duchową doskonałość, również otrzymuje ten sam rodzaj ciała, znany jako sac-cid-ananda-vigraha. To ciało duchowe nigdy nie miesza się z elementami materialnymi. Chociaż w uwarunkowanym życiu żywa istota otoczona jest elementami materialnymi (ziemią, wodą, ogniem, powietrzem, niebem, umysłem, inteligencją i ego), to nigdy nie jest z nimi związana. Inaczej mówiąc, żywa istota w każdej chwili może wyzwolić się z materialnych warunków – pod warunkiem, że ma takie pragnienie. Środowisko materialne nazywane jest mayą. Jak mówi Krsna:

 

daivi hy esa gunamayi    mama maya duratyaya

mam eva ye prapadyante    mayam etam taranti te

 

   "Niełatwo jest przezwyciężyć tę Moją boską, składającą się z trzech sił natury materialnej energię. Ale bez trudu mogą pokonać ją ci, którzy podporządkowali się Mnie." (Bg. 7.14)

    Gdy tylko żywa istota zaangażuje się w transcendentalną miłosną służbę dla Pana, natychmiast uwalnia się od wszelkich materialnych uwarunkowań (sa gunan samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate). W stanie materialnym żywa istota jest na platformie jiva-bhuta, ale pełniąc służbę oddania, wznosi się na platformę brahma-bhuta. Na platformie brahma-bhuta żywa istota jest wolna od materialnej niewoli i pełni służbę dla Pana. Czasami słowo dhira w tym wersecie czytane jest jako vira. W rzeczywistości nie ma między nimi zbyt dużej różnicy Słowo dhira znaczy "spokojny, zrównoważony", a vira znaczy "bohater". Ten, kto walczy przeciwko mayi, jest bohaterem, a ten, kto jest w wystarczający sposób rozsądny, by zrozumieć swą pozycję, jest dhirą. Nie będąc zrównoważonym czy bohaterskim, nie można osiągnąć duchowego zbawienia.

 

04.29.83   Mój drogi Viduro, kto słucha tego opowiadania dotyczącego zrozumienia duchowej egzystencji żywej istoty – jak opisał ją wielki mędrzec Narada – lub kto przekazuje je innym, ten wyzwoli się z cielesnej koncepcji życia.

 

04.29.83   Znaczenie:      To materialne stworzenie jest snem duchowej istoty. W rzeczywistości – jak opisuje Brahma-samhita – cała egzystencja w świecie materialnym jest snem Maha-Visnu:

 

yah karanarnava-jale bhajati sma yoga-

nidram ananta-jagad-anda-saroma-kupah

 

Cały ten materialny świat tworzony jest przez sen Maha-Visnu Prawdziwą, rzeczywistą platformą jest świat duchowy, ale gdy dusza pragnie imitować Najwyższą Osobę Boga, wówczas umieszczana jest w tej krainie snów egzystencji materialnej. Po zetknięciu się z siłami natury materialnej, żywa istota rozwija subtelne i wulgarne ciała. Jeśli żywa istota ma wystarczająco dużo szczęścia, aby móc obcować z Naradą Munim lub jego sługą, wówczas wyzwala się z tej krainy snów materialnej egzystencji i cielesnej koncepcji życia.

 

04.29.84   Ta opowieść wielkiego mędrca Narady pełna jest transcendentalnych chwał Najwyższej Osoby Boga, dlatego przekazywanie jej niewątpliwie uświęca ten materialny świat. Oczyszcza ona serce żywej istoty i pomaga jej osiągnąć duchową tożsamość. Ten, kto przekazuje tę transcendentalną opowieść, wyzwoli się z wszelkiej niewoli materialnej i nie będzie już dłużej musiał błąkać się wewnątrz tego materialnego świata.

 

04.29.84   Znaczenie:      Jak nadmieniono w wersecie 79, Narada Muni doradził królowi Pracinabarhi, aby podjął służbę oddania, zamiast tracić czas na pełnienie rytualistycznych ceremonii i działania dla rezultatów. Zawarte w tym rozdziale żywe opisy ciała subtelnego i wulgarnego są jak najbardziej naukowe, a ponieważ pochodzą od Narady Muniego, są autorytatywne. Ponieważ opowiadania te pełne są chwał Najwyższej Osoby Boga, stanowią one najbardziej skuteczny proces oczyszczania umysłu. Jak potwierdził Śri Caitanya Mahaprabhu: ceto-darpana-marjanam. Im więcej mówimy o Krsnie, myślimy o Kanie i nauczamy dla Krsny, tym bardziej się oczyszczamy. Oznacza to, że nie musimy już dłużej przyjmować złudnego wulgarnego i subtelnego ciała, a za miast tego osiągamy naszą tożsamość duchową. Ten, kto próbuje zrozumieć tę pouczającą wiedzę duchową, wyzwala się z oceanu niewiedzy. W związku z tym bardzo znaczące jest słowo paramesthyam. Paramesthyam nazywana jest również Brahmaloka – planeta, na której żyje Pan Brahma: Mieszkańcy Brahmaloki zawsze dyskutują na temat takich opowiadań, by po unicestwieniu materialnego świata przenieść się bezpośrednio do świata duchowego. Osoba, która osiągnęła świat duchowy, nie musi wędrować w górę i w dół w tym materialnym świecie: Jako paramesthyam czasami określane są też duchowe czynności.

 

04.29.85    Tę pełną duchowej wiedzy alegorię o królu Puranjanie, którą opisałem tutaj opierając się na autorytetach, usłyszałem od mego mistrza duchowego. Ten, kto może zrozumieć jej cel, z pewnością uwolni się od koncepcji cielesnej i dokładnie zrozumie życie po śmierci. Chociaż ktoś może nie być w stanie pojąć, czym jest w istocie transmigracja duszy, to będzie mógł ją w pełni zrozumieć, studiując to opowiadanie.

 

04.29.85   Znaczenie:    Istotne tutaj jest słowo striya, znaczące "razem ze swą żoną." Osobnik męski i żeński żyjący razem tworzą istotę i treść egzystencji materialnej. Pociąg, który czują do siebie w świecie materialnym, jest bardzo silny. Pociąg między samcem i samicą jest podstawową zasadą egzystencji we wszystkich gatunkach życia. Ta sama zasada łączenia się płci istnieje również w społeczeństwie ludzkim, ale w formie uregulowanej. Egzystencja materialna oznacza, że samiec i samica żyją razem i czują do siebie wzajemny pociąg. Jeśli ktoś jednak w pełni rozumie życie duchowe, wówczas całkowicie pokonuje on swój pociąg do płci przeciwnej. Na skutek takiego pociągu nadmiernie przywiązujemy się do tego materialnego świata. Jest to mocny węzeł w sercu.

 

pumsah striya mithuni-bhavam etam

tayor mitho hrdaya-granthim ahuh

ato grha-ksetra-sutapta-vittair

janasya moho 'yam aham mameti

(Bhag. 5.5.8)

 

Każdy przychodzi do tego materialnego świata będąc urzeczonym przez zadowalanie zmysłów, a mocnym węzłem przyjemności zmysłowej jest pociąg między mężczyzną i kobietą. Pociąg ten jest powodem nadmiernego przywiązania do świata materialnego w kategoriach grha-ksetra-suta-apta-vitta – czyli domu, ziemi, dzieci, przyjaciół, pieniędzy itd. W ten sposób uwikłujemy się w cielesną koncepcję "ja" i "moje". Jeśli jednak zrozumiemy historię króla Puranjany i to, jak z powodu pociągu seksualnego Puranjana został w swym przyszłym życiu kobietą, zrozumiemy również proces transmigracji duszy.

 
SPECJALNA UWAGA

Według Vijayadhvaja Tirthy, który należy do Madhvacarya-sampradayi, pierwsze dwa z poniższych wersetów pojawiają się po 45 wersecie tego rozdziału, a pozostałe dwa po wersecie 79.

 

Teksty 1a – 2a   Pragnienie utrzymania ciała, żony i dzieci zauważa się także w społeczności zwierzęcej. Zwierzęta są w pełni inteligentne, aby pokierować tego typu sprawami. Jeśli istota ludzka jest zaawansowana jedynie pod tym względem, to jaka jest różnica pomiędzy nią a zwierzęciem? Należy z całą uwagą zrozumieć, że to ludzkie życie osiąga się po wielu narodzinach w procesie ewolucyjnym. Uczony człowiek, który porzuca zarówno wulgarną, jak i subtelną cielesną koncepcję życia, stanie się – dzięki oświeceniu wiedzą duchową – wybitną indywidualną duszą, jaką jest również Najwyższy Pan.

 

 

ZNACZENIE:      Mówi się, że człowiek jest zwierzęciem rozumnym, ale z tego wersetu możemy się dowiedzieć, że rozum mają nawet gatunki zwierzęce. Nie mając rozumu, jak zwierzę mogłoby zmagać się tak ciężko, aby utrzymać swoje ciało? Nie jest prawdą, że zwierzęta nie mają rozumu; jednak ich rozum nie jest zbyt zaawansowany. W każdym bądź razie nie możemy zaprzeczyć, że mają rozum. Chodzi o to, że należy wykorzystać swój rozum do zrozumienia Najwyższej Osoby Boga, gdyż jest to doskonałością życia ludzkiego.

 

Tekst 1b   Jeśli żywa istota rozwinęła świadomość Krsny, jeśli jest miłosierna dla innych, a jej duchowa wiedza o samorealizacji jest doskonała, to natychmiast uwalnia się ona z niewoli egzystencji materialnej.

 

 

ZNACZENIE:      W wersecie tym słowa daya jivesu, znaczące "miłosierna dla innych żywych istot", wskazują na to, że jeśli żywa istota pragnie zrobić postęp w samorealizacji, to musi być miłosierna dla innych żywych istot A to oznacza, że gdy ktoś osiągnie duchową doskonałość i zrozumie własną pozycję wiecznego sługi Krsny, musi przekazywać tę wiedzę innym. Nauczanie jest to okazywanie żywym istotom prawdziwego miłosierdzia. Działalność humanitarna innego rodzaju może przynieść tymczasową korzyść ciału, ale ponieważ żywa istota jest duszą, zatem prawdziwe miłosierdzie można okazać jej tylko wyjawiając jej wiedzę o jej duchowej egzystencji. Jak mówi Caitanya Mahaprabhu, jivera 'svarupa' haya krsnera 'nitya-dasa': "Każda żywa istota jest konstytucjonalnie sługą Krsny." Należy w pełni zrozumieć ten fakt i uczyć o tym ogół ludzi. Jeśli ktoś realizuje, że jest wiecznym sługą Krsny, ale nie naucza tego, to jego realizacja nie jest doskonała. Dlatego Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura śpiewa, dusta mana, tumi kisera vaisnava? pratisthara tare, nirjanera ghare, tava hari-nama kevala kaitava: "Mój drogi umyśle, cóż z ciebie za Vaisnava? Śpiewasz mantrę Hare Krsna w odosobnionym miejscu, jedynie dla fałszywego prestiżu i materialnej reputacji." W ten sposób krytykowani są ci, którzy nie nauczają. We Vrndavanie jest wielu Vaisnavów, którzy nie lubią nauczania i obłudnie imitują Haridasa Thakurę, jednak rezultatem ich tzw. mantrowania w odosobnionym miejscu jest spanie i rozmyślanie o kobietach i pieniądzach. Podobnie, osoba zaangażowana w kult świątynny, ale nie dbająca o ogół łudzi lub nie uznająca bhaktów, nazywana jest kanistha-adhikari:

 

arcayam eva haraye    pujam yah śraddhayehate

na tad-bhaktesu canyesu    sa bhaktah prakrtah smrtah

(Bhag. 11.2.47)

 

Tekst 2b   Wszystko, co zdarza się w obrębie czasu, składającego się z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, jest jedynie snem. Takie jest poufne zrozumienie w całej literaturze wedyjskiej.

 

 

ZNACZENIE:      W rzeczywistości cała egzystencja materialna jest jedynie snem. Tak więc nie ma kwestii przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości. Osoby oddane karma-kanda-vicara, co znaczy "działając dla przyszłego szczęścia przez spełnianie czynności dla korzyści", śpią także. Prawdziwą realności jest Krsna i służba dla Krsny, która może uwolnić nas ze szponów mayi, gdyż jak Pan mówi w Bhagavad-gicie (7.14)-mam eva ye prapadyante mayam etam taranti te: "Ci, którzy podporządkowali się Mnie, z łatwością mogą pokonać Moją iluzoryczną energię."

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 29-go Rozdziału 4-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Rozmowy miedzy Naradą a królem Pracinabarhi."