04.19.02 Znaczenie: W tym materialnym świecie każdy, kto pragnie doznawać przyjemności czy władać nad materialną naturą, jest zazdrosny o innych. Zazdrość ta występuje również w osobie króla niebiańskiego Indry. Jak wynika to z pism objawionych, Indra kilkakrotnie zazdrościł wielu osobom. Szczególnie był zazdrosny o wielkie czynności karmiczne czy spełnianie praktyki yogi, czy siddhi. W istocie, nie był w stanie ich tolerować i pragnął je zniszczyć. Był zazdrosny, gdyż obawiał się, że osoby spełniające wielkie ofiary dla spełniania yogi mistycznej mogą zająć jego pozycję. Skoro nikt w tym materialnym świecie nie jest w stanie tolerować postępu innych, wszyscy w tym materialnym świecie są zwani matsara, zazdrosnymi. Dlatego na początku Śrimad-Bhagavatam powiedziane jest, że Śrimad-Bhagavatam jest przeznaczone tylko dla tych, którzy są całkowicie nirmatsara (wolni od zazdrości). Innymi słowy, jeśli ktoś nie jest wolny od skażenia zazdrością, nie może czynić postępu w świadomości Krsny. Jeśli jednak w świadomości Krsny ktoś prześciga inną osobę, bhakta, który został prześcignięty, myśli, jak szczęśliwa jest ta osoba, iż czyni postęp w służbie oddania. Taka wolność od zazdrości jest typowa dla Vaikunthy. Jeśli jednakże ktoś jest zazdrosny o swego rywala, jest to materialne. Półbogowie zajmujący pozycje w tym materialnym świecie, nie są wolni od zazdrości.
04.19.03 Znaczenie: W wersecie tym ważne jest słowo saksat. Prthu Maharaja był śaktyaveśa-avatara inkarnacją Pana Visnu. W rzeczywistości Prthu Maharaja był żywą istotą, ale Pan Visnu obdarzył go szczególnymi mocami. Jednakże Pan Visnu jest bezpośrednio Najwyższą Osoba Boga i należy do kategorii visnu-tattva. Prthu Maharaja należy do kategorii jiva-tattva. Visnu-tattva wskazuje na Boga, podczas gdy jiva-tattva wskazuje na integralną cząstkę Boga. Kiedy jakaś integralna cząstka Boga zostaje szczególnie upełnomocniona, jest zwana śaktyaveśa-avatarą. Pan Visnu został opisany tutaj jako harir iśvarah. Pan jest tak łaskawy, że uwalnia bhaktę od wszelkich nieszczęśliwych warunków. Dlatego jest zwany Hari. Opisany został jako iśvara, ponieważ może robić cokolwiek tylko pragnie. Jest najwyższym kontrolerem. Najwyższym iśvara purusottamą jest Pan Krsna. Swoje moce iśvary, czyli najwyższego kontrolera, przejawia On, kiedy w Bhagavad-gicie (18.66) zapewnia Swego bhaktę: "Porzuć wszelkiego rodzaju religie i po prostu podporządkuj się Mnie. Ja wyzwolę cię od wszelkich grzesznych reakcji. Nie obawiaj się." Natychmiast może On wyzwolić Swego bhaktę od wszelkich reakcji grzesznego życia, jeśli jedynie bhakta podporządkuje się Jemu. Został opisany tutaj jako sarvatma, co oznacza, iż jest obecny w każdym sercu jako Dusza Najwyższa i dlatego jest On najwyższym nauczycielem każdego. Jeśli jesteśmy wystarczająco szczęśliwi, aby przyjąć nauki Pana Krsny dane w Bhagavad-gicie, nasze życie natychmiast staje się pomyślnym. Nikt nie może udzielić lepszych instrukcji ludzkiemu społeczeństwu niż Pan Krsna.
04.19.07 Znaczenie: W wersecie tym ważne jest słowo dharma-dugha, gdyż wskazuje ono na kama-dhenu. Kama-dhenu znana jest również jako surabhi. Krowy surabhi przebywają w świecie duchowym i jak oznajmia Brahma-samhita, pasieniem tych krów zajmuje się Pan Krsna: surabhir abhipalayantam. Krowy surabhi można doić tak wiele razy, ile się chce i krowa ta da tyle mleka, ile pragniemy. Mleko, oczywiście, jest potrzebne do produkcji tak wielu produktów mlecznych, szczególnie oczyszczonego masła, które jest niezbędne do spełniania wielkich ofiar. Jeśli nie jesteśmy gotowi spełniać zalecanych ofiar, powstrzymana zostanie dostawa koniecznych nam środków do życia. Bhagavad-gita stwierdza, że Pan Brahma stworzył społeczeństwo ludzkie razem z yajną, ofiarą. Yajna oznacza Pana Visnu, Najwyższą Osobę Boga, a ofiara oznacza działanie dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga. w tym wieku jednakże bardzo trudno jest znaleźć kwalifikowanych braminów, którzy mogliby spełniać ofiary tak, jak polecają to Vedy. Dlatego Śrimad-Bhagavatam poleca (yajnaih sankirtana-prayaih), że wszystkie rezultaty, które w przeszłości otrzymywało się z wielkich ofiar, można uzyskać poprzez sankirtana-yajnę i zadowo1enie-yajna-purusy, Pana Caitanyi. Król Prthu i inni otrzymywali wszelkie potrzebne do życia środki z planety Ziemi poprzez spełnianie wielkich ofiar. W obecnych czasach ruch sankirtana został zapoczątkowany przez Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krsny. Ludzie powinni skorzystać' z tej wielkiej ofiary i przyłączyć się do działalności Towarzystwa; wówczas nie będzie niedostatku. Jeśli spieniana będzie sankirtana-yajna, nie będzie żadnych trudności, nawet w przedsiębiorstwach przemysłowych. Dlatego ten system powinien być wprowadzony we wszystkich sferach życia – społecznym, politycznym, przemysłowym, handlowym itd. Wówczas wszystko będzie przebiegało bardzo spokojnie i gładko.
04.19.08 Znaczenie: Jeśli rzeki nie są zanieczyszczone i mogą płynąć swobodnie w swój własny sposób, albo nawet czasami pozwala się im zatopić ziemię, ziemia ta stanie się bardzo żyzną i będzie w stanie wyprodukować wszelkiego rodzaju warzywa, drzewa i rośliny. Słowo rasa oznacza "smak". W rzeczywistości wszelkie rasy są smakami wewnątrz ziemi, i skoro tylko w ziemię zasieje się ziarno, wyrastają różnego rodzaju drzewa, aby zadowolić nasze różne smaki. Na przykład, trzcina cukrowa dostarcza swych soków, aby zadowolić nasz smak słodkości, a pomarańcze dostarczają swych soków, aby zadowolić nasz smak mieszaniny słodkiego z kwaśnym. Podobnie, są też ananasy i inne owoce. Jednocześnie istnieją też chili, aby zadowolić nasz smak ostrości. Chociaż ziemia jest taka sama, z powodu różnego rodzaju nasion powstają różne smaki. Jak Krsna mówi w Bhagavad-gicie (7.10), bijam mam sarva-bhutanam: "Ja jestem oryginalnym nasieniem wszelkiej egzystencji." Dlatego istnieją te wszystkie aranżacje. Jak oznajmia Iśopanisad: purnam idam. Dzięki Najwyższej Osobie Boga istnieje doskonały plan do produkcji wszelkich potrzeb życia. Dlatego ludzie powinni nauczyć się, w jaki sposób zadowolić yajna-purusę, Pana Visnu. W istocie, pierwszym i najważniejszym obowiązkiem żywej istoty jest zadowolenie Pana, ponieważ żywa istota jest integralną cząstką Pana. Dlatego cały system został zaplanowany w ten sposób, że żywa istota musi spełniać swój obowiązek zgodnie ze swym konstytucjonalnym przeznaczeniem. Nie robiąc tego, wszystkie żywe istoty skazane są na cierpienie. Takie jest prawo natury.
Słowa taravo
bhuri-varsmanah oznaczają wybujałe, duże drzewa. Celem tych drzew była
produkcja miodu i różnego rodzaju owoców. Innymi słowy, las również ma swój
cel, mając dostarczać miodu, owoców i kwiatów. Na nieszczęście w Kali-yudze
jest wiele ogromnych drzew w lesie, ale ponieważ nie jest spełniana yajna, nie produkują one wystarczającej
ilości owoców i miodu. Zatem wszystko jest uzależnione od spełniania yajni. Najlepszym sposobem spełniania yajni w tym wieku jest szerzenie na
całym świecie ruchu sankirtana.
04.19.09 Znaczenie: Jak oznajmia Iśopanisad, to materialne stworzenie jest wyposażone we wszelkiego rodzaju moce do produkcji wszelkich środków potrzebnych żywym istotom – nie tylko istotom ludzkim, ale również zwierzętom, gadom, zwierzętom wodnym i drzewom. Oceany i morza produkują perły, korale i wartościowe klejnoty, tak aby mogli z nich korzystać szczęśliwi, przestrzegający prawa ludzie. Podobnie, wzgórza są pełne związków chemicznych, tak że kiedy rzeki spływają z nich w dół, te związki chemiczne zostają rozprowadzone po polach, nawożąc cztery rodzaje pożywienia. Te cztery rodzaje pożywienia są znane fachowo jako carvya (te, które się żuje), lehya (te, które się ssie), cusya (te, które się połyka), i peya (te, które się pije).
Maharaję Prthu Przywitali mieszkańcy innych planet i ich bóstwa przewodnie. Ofiarowali mu wszelkiego rodzaju dary i uznali go za właściwego króla, dzięki planowaniu i czynnościom którego wszyscy w całym wszechświecie mogli osiągnąć szczęście i pomyślność. Werset ten wyraźnie oznajmia, że zdaniem mórz i oceanów jest produkcja klejnotów, ale w Kali-yudze oceany są głównie wykorzystywane do rybołówstwa. Pozwolenie na rybołówstwo mieli śudrowie i ludzie ubodzy, ale wyższe klasy, takie jak ksatriyowie i vaiśyowie, raczej zbierali perły, klejnoty i korale. Mimo iż ubodzy ludzie łowili tony ryb, wartość tych ryb nie równała się kawałkowi koralu czy perły. W tym wieku zbudowano tak wiele fabryk produkujących nawozy, ale kiedy Osoba Boga jest zadowolony poprzez spełnianie yajni, wzgórza automatycznie produkują nawozy, które sprzyjają produkcji pożywienia na polach. Wszystko jest uzależnione od tego, czy ludzie przyjmą wedyjskie zasady ofiary.
04.19.10 Znaczenie: W wersecie tym znajdują się trzy istotne cele, wyrażone słowami adhoksaja, bhagavan indrah i prthoh. Maharaja Prthu jest inkarnacją Visnu, jednakże jest wielkim bhaktą Pana Visnu. Mimo iż jest upełnomocnioną inkarnacją Pana Visnu, niemniej jednak jest żywą istotą. Jako taki musi być bhaktą Najwyższej Osoby Boga. Mimo iż ktoś może być upełnomocniony przez Najwyższą Osobę Boga i być inkarnacją, nie powinien zapominać o swoim wiecznym związku z Najwyższą Osobą Boga. W Kali-yudze jest wiele samozwańczych inkarnacji, łotrów, którzy podają się za Najwyższą Osobę Boga. Słowa bhagavan indrah wskazują na to, że żywa istota może być nawet tak wzniosła i potężna jak król Indra, gdyż nawet król Indra jest zwykłą żywą istotą w tym materialnym świecie i nie jest wolny od czterech wad uwarunkowanej duszy. Król Indra został określony tutaj słowem bhagavan, które na ogół jest używane w odniesieniu do Najwyższej Osoby Boga. W tym wypadku jednakże król Indra został nazwany bhagavanem, ponieważ ma w swym ręku tak wiele mocy. Lecz chociaż stał się bhagavanem, zazdrości inkarnacji Boga, Maharajy Prthu. Wady materialnego życia są tak potężne, że z powodu zanieczyszczenia król Indra stał się zazdrosny o inkarnację Boga.
Dlatego powinniśmy postarać się zrozumieć, w jaki sposób dusza uwarunkowana staje się upadłą. Bogactwo króla Prthu nie zależało od warunków materialnych. Jak opisuje ten werset, był on wielkim bhaktą Adhoksajy. Słowo adhoksaja wskazuje na Osobę Boga, który jest poza ekspresją umysłu i słów. Jednakże Najwyższa Osoba Boga pojawia się przed Swoim bhaktą w Swej oryginalnej formie wiecznego szczęścia i wiedzy. Bhakta może oglądać Najwyższego Pana twarzą w twarz; mimo iż Pan jest poza ekspresją naszych zmysłów i poza naszym bezpośrednim postrzeganiem.
04.19.11 Znaczenie: Król Indra jest znany jako śata-kratu, co wskazuje na to iż
spełnił 100 ofiar konnych (aśvamedha-yajna). Musimy jednakże wiedzieć, że zwierzęta
poświęcane w yajni nie były zabijane.
Jeśli podczas ofiary mantry wedyjskie
były intonowane we właściwy sposób, poświęcone zwierzę otrzymywało nowe życie.
Jest to test pomyślności yajni. Kiedy
król Prthu spełniał sto yajni, Indrę
ogarnęła zazdrość, ponieważ nie chciał, aby ktokolwiek go przewyższył. Będąc
zwykłą żywą istotą, zapałał zawiścią w stosunku do króla Prthu i, czyniąc się
niewidocznym, ukradł konia i w ten sposób przeszkodził w spełnieniu yajni.
04.19.12 Znaczenie: Słowo pakhanda użyte w tym wersecie czasami wymawia się pasanda. Oba te słowa wskazują na oszusta, który podaje się za osobę religijną, ale w rzeczywistości jest grzesznikiem. Indra włożył szatę koloru szafranowego, aby oszukać innych. Ten szafranowy strój jest wykorzystywany przez wielu oszustów, którzy pozują na osoby wyzwolone czy inkarnacje Boga. W ten sposób zwodzeni są ludzie. Jak wspomnieliśmy o tym już wiele razy, dusza uwarunkowana ma tendencje do oszukiwania; dlatego cecha ta występuje również w takiej osobie jak król Indra. Wiadomo zatem, że nawet król Indra nie jest wolny od sideł materialnego zanieczyszczenia. Dlatego zostały użyte słowa amuktam iva, oznaczające "jak gdyby był wyzwolony". Szafranowy strój noszony przez sannyasinów oznajmia światu, że wyrzekł się on wszelkich spraw światowych i jest jedynie zaangażowany w służbę dla Pana. Taki bhakta jest w rzeczywistości sannyasinem, czyli osobą wyzwoloną. W Bhagavad-gicie (6.1) jest powiedziane:
anaśritah karma-phalam karyam
karma karoti yah
sa sannyasi ca yogi ca na
niragnir na cakriyah
"Ten, kto nie przywiązuje się do owoców swojej pracy i pełni swój obowiązek tak, jak powinien – ten jest w wyrzeczonym porządku życia i jest prawdziwym mistykiem, nie zaś ten, kto nie zapala ognia i nie wykonuje żadnej pracy."
Innymi słowy, prawdziwym sannyasinem czy yoginem jest ten, kto ofiarowuje rezultaty swoich czynności Najwyższej Osobie Boga. Oszukańczy sannyasini i yogini istnieli od czasów ofiary Maharajy Prthu. Tego typu oszustwo bardzo niemądrze zapoczątkował król Indra. W niektórych wiekach oszustwo jest rzeczą bardzo powszechną, natomiast w innych nie tak powszechną. Obowiązkiem sannyasina jest duża przezorność, ponieważ, jak oznajmił Pan Caitanya, sannyasira alpa chidra sarva-loke gaya: mała plama na charakterze sannyasina zostanie wyolbrzymiona przez ludzi (Cc. Madhya 12.51). Dlatego. jeśli ktoś nie jest bardzo szczery i poważny, nie powinien przyjmować porządku sannyasy. Nie należy wykorzystywać tego porządku do oszukiwania ludzi. Ponieważ prowokacje w tym wieku Kali są bardzo mocne, lepiej nie przyjmować sannyasy. Porządek ten powinny jedynie próbować przyjąć osoby bardzo wzniosłe, zaawansowane w duchowym zrozumieniu. Nie należy przyjmować tego porządku w tym celu, by zapewnić sobie utrzymanie, czy dla jakichś materialnych celów.
04.19.13 Znaczenie: Słowa tistha tistha używane są przez ksatriyę, kiedy wyzywa swego wroga. Walcząc ksatriya nie może zbiec z pola bitwy. Kiedy jednakże ksatriya z powodu tchórzostwa zbiega z
pola walki, pokazując wrogowi swoje plecy, zostaje wyzwany słowami tistha tistha. Prawdziwy ksatriya nie zabija wroga od tyłu ani
też nie odwraca się do nikogo plecami na polu bitwy. Odpowiednio do zasad i
ducha ksatriyi, należy albo osiągnąć
zwycięstwo, albo umrzeć w bitwie. Mimo ż król Indra był bardzo wzniosłą osobą,
będąc królem niebios, zdegradował się z powodu uprowadzenia konia
przeznaczonego na ofiarę. Dlatego uciekał, nie przestrzegając zasad ksatriyi, i syn Prthu musiał wyzwać go
słowami tistha tistha.
04.19.22 Znaczenie: Od czasów niepamiętnych sannyasini nosili tridandę. Później Śankaracarya wprowadził ekadandi-sannyasę. Tridandi
sannyasin jest sannyasinem Vaisnavą,
a ekadandi sannyasin jest sannyasinem Mayavadi. Jest też wiele
innych typów sannyasinów, którzy nie
są zatwierdzeni przez rytuały wedyjskie. Pewien typ pseudo-sannyasy został wprowadzony przez Indrę, kiedy usiłował ukryć się
przed atakiem Vijitaśvy, wielkiego syna króla Prthu. Obecnie jest wiele rożnych
typów sannyasinów. Niektórzy z nich
chodzą nago, a niektórzy noszą czaszkę i trójząb, powszechnie znany jako kapalika. Wszystkie te różne typy sannyasy, zostały wprowadzone w pewnych
bezsensownych okolicznościach, a ci, którzy nie posiadają wiedzy, przyjmują
tych fałszywych sannyasinów i ich
pozory, mimo iż nie są oni bona fide przewodnikami w postępie duchowym. W
obecnych czasach pewne instytucje misyjne, nie odnosząc się do wedyjskich
rytuałów, wprowadziły pewnych sannyasinów,
którzy angażują się w grzeszne czynności. Tymi grzesznymi czynnościami
zakazanymi przez śastra są: zakazany
seks, intoksykacja, jedzenie mięsa i hazard. Ci tzw. sannyasini oddają się wszystkim tego typu czynnościom. Jedzą mięso,
ryby, jajka i praktycznie wszystko. Czasami piją, tłumacząc się, że bez
alkoholu, ryb i mięsa życie w zimnych krajach w pobliżu strefy arktycznej jest
niemożliwe. Sannyasini ci wprowadzają
wszelkie te grzeszne czynności pod pretekstem służenia ubogim i wskutek tego
biedne zwierzęta cięte są na kawałki i wędrują do brzuchów owych sannyasinów. Jak opisują to następne
wersety, tacy sannyasini są pakhandi. Literatura wedyjska oznajmia,
że osoba, która stawia Pana Narayana na równym poziomie z Panem Śivą i Panem
Brahmą, natychmiast staje się pakhandi.
Jak oznajmiają Purany:
yas tu narayanam devam
brahma-rudradi-daivataih
samatvenaiva vikseta sa
pasandi bhaved dhruvam
W Kali-yudze pakhandi są czymś bardzo powszechnym.
Jednakże Pan Śri Caitanya Mahaprabhu usiłował zabić wszystkich tych pakhandi poprzez wprowadzenie Swego
ruchu sankirtana. Ci, którzy
korzystają z tego ruchu sankirtana
Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny, będą w stanie uchronić się od
wpływu takich pakhandich.
04.19.23 Znaczenie: Według cywilizacji wedyjskiej, sannyasa jest jednym z zasadniczych punktów w instytucji varna-aśrama. Sannyasę należy przyjmować zgodnie z parampara systemem acaryów. W obecnych czasach jednakże wielu tzw. sannyasinów czy mnichów wędrownych nie ma zrozumienia świadomości Boga. Taką sannyasę wprowadził Indra z powodu swojej zawiści wobec Maharajy Prthu, i to, co on zapoczątkował, ponownie pojawia się w wieku Kali. Praktycznie żaden z sannyasinów w tym wieku nie jest bona fide. Nikt nie może wprowadzić nowego systemu do wedyjskiego sposobu życia; jeśli ktoś robi to w złej intencji, jest znany jako pasandi, czyli ateista. W Vaisnava Tantra jest powiedziane:
yas
tu narayanam devam brahma-rudradi-daivataih
samatvenaiva vikseta sa
pasandi bhaved dhruvam
Mimo iż jest to zabronione, jest wielu pasandi, którzy wymyślają terminy takie jak daridra-narayana i svami-narayana, mimo iż nawet tacy półbogowie jak Brahma i Śiva nie mogą równać się Narayanowi.
04.19.24-25 Znaczenie: Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam, ludzie w Kali-yudze żyją krótko, pozbawieni są wiedzy duchowej i z powodu swej nieszczęsnej pozycji skłonni są przyjmować fałszywe religijne systemy. Wskutek tego ich umysł jest zawsze niespokojny. Śastry wedyjskie praktycznie zakazują przyjmowania sannyasy w wieku Kali, ponieważ ludzie mniej inteligentni mogą przyjmować ten porządek dla oszukańczych celów. W rzeczywistości jedyną religią jest religia podporządkowania Najwyższej Osobie Boga. Musimy służyć Panu w świadomości Krsny. Wszystkie inne systemy sannyasy i religii w rzeczywistości nie są bona fide. Jedynie uchodzą za systemy religijne w tym wieku. Jest to rzecz najbardziej godna pożałowania.
04.19.26 Znaczenie: Król ma obowiązek nie tolerować wprowadzenia jakiegokolwiek bezbożnego systemu. Ponieważ król Prthu był inkarnacją Najwyższej Osoby Boga, z pewnością jego obowiązkiem było tępienie wszelkiego rodzaju systemów bezbożności. Wszystkie głowy państwa powinny podążać za jego przykładem, same powinny być bona fide reprezentantami Boga i powinny tępić niereligijne systemy. Na nieszczęście są tchórzami opowiadającymi się za państwem świeckim. Taka mentalność jest sposobem kompromisu pomiędzy systemem religijnym i niereligijnym, ale z tego powodu obywatele państwa na ogół tracą zainteresowanie postępem duchowym. Wskutek tego sytuacja pogarsza się tak bardzo, że ludzkie społeczeństwo staje się piekielnym,
04.19.27 Znaczenie: Zwierzęta zabijane są w różnym celu. Czyn ten sprawdza właściwe wymawianie mantr wedyjskich, i zwierzę złożone w ogniu ofiarnym powinno wyjść z niego z nowym życiem. Nikt nie powinien być zabijany w ofierze przeznaczonej dla zadowolenia Pana Visnu. Jak zatem mógłby zostać zabity Indra, który jest w rzeczywistości wielbiony w yajni i przyjęty za integralną część Najwyższej Osoby Boga? Dlatego kapłani poprosili króla Prthu, aby go nie zabijał.
04.19.28 Znaczenie: Poprzez właściwe intonowanie mantr wedyjskich podczas ofiary można
dokonać wielu wspaniałych rzeczy. Jednakże w Kali-yudze nie ma kwalifikowanych
braminów, którzy by potrafili właściwie intonować mantry. Wskutek tego nie należy podejmować prób spełniania takich
wielkich ofiar. W tym wieku jedyną polecaną ofiarą jest ruch sankirtana.
04.19.32 Znaczenie: Pan Brahma zstąpił, aby uspokoić kró1a Prthu, jeś1i chodzi o jego dalsze spełnianie stu ofiar. Król Prthu był zdecydowany, aby spełnić sto ofiar, ale król Indra przyjął to bardzo poważnie, ponieważ sam słynął jako ten, który spełnił sto ofiar. Tak jak naturą żywych istot w tym materialnym świecie jest zazdrość o rywali, tak król Indra, mimo iż jest królem niebios, również był zazdrosny o króla Prthu i d1atego pragnął powstrzymać go od spełnienia stu ofiar. W rzeczywistości było to wielkie współzawodnictwo i król Indra, aby zadowolić swe zmysły, zaczął wymyślać tak wiele bezbożnych systemów, pragnąc przeszkodzić królowi Prthu. Aby położyć kres tym bezbożnym wymysłom, Pan Brahma osobiście pojawił się na arenie ofiar. Jeśli chodzi o Maharaję Prthu, był on wielkim bhaktą Najwyższej Osoby Boga; dlatego spełnianie rytuałów wedyjskich nie było d1a niego rzeczą konieczną. Rytuały takie znane są jako karma, i bhakta w pozycji transcendentalnej nie musi ich spełniać. Jednakże, jako idealny król, król Prthu miał obowiązek spełniać ofiary. Dlatego należało tutaj pójść na kompromis. Dzięki błogosławieństwu Pana Brahmy, król Prthu stanie się bardziej sławny niż król Indra. W ten sposób determinacja Prthu, aby spełnić sto ofiar, została pośrednio spełniona przez błogosławieństwo Pana Brahmy.
04.19.34 Znaczenie: Czasami osoby święte czy bardzo religijne również muszą stawić czoła wielu przeciwnościom w życiu. Należy rozumieć, że takie wydarzenia zostały zesłane przez opatrzność. Chociaż może to być wystarczająca przyczyna, by być nieszczęśliwym, nie powinniśmy próbować przeciwdziałać takim przeciwnościom, gdyż im bardziej staramy się je naprawić, tym bardziej pogrążamy się w ciemnościach materialnego niepokoju. Pan Krsna również udzielił nam rady odnośnie do takich sytuacji. Powinniśmy tolerować różne rzeczy, zamiast ulegać wzburzeniu.
04.19.35 Znaczenie: W normalnych interesach jest wielu współzawodników, i dział Ved karma-kanda pobudza czasami współzawodnictwo i zazdrość pomiędzy karmitami. Karmita musi być zazdrosny, ponieważ pragnie cieszyć się materialnymi przyjemnościami w ich pełnym wymiarze. Na tym polega choroba materialna. Wskutek tego pomiędzy karmitami zawsze istnieje współzawodnictwo, czy to w normalnych interesach, czy to w spełnianiu yajni. Pan Brahma pragnął zakończyć współzawodnictwo pomiędzy Panem Indrą i Maharają Prthu. Ponieważ Maharaja Prthu był wielkim bhaktą i inkarnacją Boga, Pan Brahma poprosił go, aby zarzucił ofiary, tak aby Indra nie wprowadzał dalej bezbożnych systemów, które zawsze przyjmują ludzie o mentalności kryminalistów.
04.19.36 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita (3.21):
yad yad acarati
śresthas tad tad evetaro janah
sa yat pramanam kurute lokas
tad anuvartate
"Cokolwiek by nie uczynił wielki człowiek, zwykli ludzie podążą w jego ślady. Standard, jaki ustanawia swoim przykładnym zachowaniem przyjmuje cały świat."
Mając na względzie zadowolenie własnych zmysłów, król Indra pragnął pokonać Maharaję Prthu w spełnianiu stu ofiar z koni. W skutek tego uprowadził konia i ukrył się pomiędzy tak wieloma niereligijnymi osobistościami, wdziewając na siebie fałszywy strój sannyasina. Czynności takie są atrakcyjne dla ludzi w ogólności; dlatego są bardzo niebezpieczne. Pan Brahma sądził, że zamiast pozwalać Indrze na dalsze wprowadzanie takich bezbożnych systemów, lepiej było powstrzymać ofiarę. Podobną postawę przyjął Pan Buddha, kiedy ludzie byli nadmiernie pochłonięci spełnianiem ofiar zwierzęcych polecanych przez nauki wedyjskie. Pan Buddha musiał wprowadzić religię łagodności, poprzez sprzeciwienie się wedyjskim instrukcjom ofiarnym. W rzeczywistości zwierzęta poświęcane w ofiarach otrzymywały nowe życie, ale ludzie nie mający mocy uczynienia tego korzystali z takich rytuałów wedyjskich i niepotrzebnie zabijali biedne zwierzęta. Dlatego Pan Buddha musiał na pewien czas odrzucić autorytet Ved. Nie należy spełniać ofiar, które zaburzą porządek. Lepiej powstrzymać takie ofiary.
Jak to już kilkakrotnie tłumaczyliśmy, z powodu braku
kwalifikowanych kapłanów bramińskich w Kali-yudze nie jest możliwe spełnianie
rytualistycznych ceremonii polecanych w Vedach.
Wskutek tego śastry radzą nam,
abyśmy spełniali sankirtana-yajnę. Poprzez
ofiarę sankirtana będziemy wielbić i
zadowolimy Najwyższą Osobę Boga w Jego formie Pana Caitanyi. Całym celem
spełniania ofiar jest wielbienie Najwyższej Osoby Boga, Visnu. Pan Visnu, czyli
Pan Krsna, jest obecny w Swojej formie Pana Caitanyi; dlatego ludzie
inteligentni powinni postarać się zadowolić Go poprzez spełnianie sankirtana-yajni. Jest to najłatwiejszy
sposób zadowolenia Pana Visnu w tym wieku. Ludzie powinni skorzystać z zaleceń
różnych śastr dotyczących spełniania
ofiar w tym wieku, nie powinni stwarzać niepotrzebnych zakłóceń w tym grzesznym
wieku Kali. W Kali-yudze ludzie na całym świecie są ekspertami w otwieraniu
rzeźni przeznaczonych do zabijania zwierząt, które spożywają. Gdyby nadal
przestrzegano dawnych ceremonii rytualistycznych, byłoby to dla ludzi zachętą,
aby zabijać coraz więcej zwierząt. W Kalkucie jest wiele sklepów rzeźniczych,
które mają bóstwo bogini Kali, i ludzie żywiący się zwierzętami myślą, że
kupowanie mięsa z takich sklepów jest rzeczą właściwą, gdyż mają nadzieję, że
jedzą pozostałości pokarmu ofiarowanego bogini Kali. Nie wiedzą, iż bogini Kali
nigdy nie przyjmuje pokarmu niewegetariańskiego, ponieważ jest ona czystą żoną
Pana Śivy. Pan Śiva jest również wielkim Vaisnavą i nigdy nie przyjmuje
pożywienia niewegetariańskiego, a bogini Kali spożywa resztki pożywienia, które
pozostawił Pan Śiva. Zatem nie jest rzeczą możliwą, aby jadła mięso czy ryby.
Ofiary takie przyjmowane są przez towarzyszy bogini Kali, znanych jako bhutowie, piśacowie i Raksasowie, a ci,
którzy przyjmują prasada bogini Kali
w postaci mięsa i ryb, w rzeczywistości nie przyjmują prasada pozostawionego przez boginię Kali, lecz przez bhutów i piśaców.
04.19.37 Znaczenie: Bhagavad-gita (4.8) wspomina, w jaki sposób Pan Visnu zabija demony i chroni wiernych: .
paritranaya sadhunam vinaśaya
ca duskrtam
dharma-samsthapanarthaya
sambhavami yuge yuge
"Po to, aby wyzwolić pobożnych i unicestwić niegodziwców, jak również dla odnowienia zasad religii, Ja Sam przychodzę w każdym milenium."
W dwóch rękach Pan Visnu zawsze nosi maczugę i cakrę do zabijania demonów, a w dwóch pozostałych rękach trzyma konchę i lotos, aby chronić Swoich wielbicieli. Kiedy Pan w Swej inkarnacji obecny jest na tej planecie czy w tym wszechświecie, jednocześnie zabija demony i chroni Swoich wielbicieli. Czasami Pan Visnu pojawia się osobiście jako Pan Krsna czy Pan Rama. Wszystkie te Jego pojawienia się są wspomniane w śastrach. Czasami pojawia się jako śaktyaveśa-avatara, jak Pan Buddha. Jak zostało wytłumaczone wcześniej, te śaktyaveśa-avatary są inkarnacjami mocy Pana Visnu ulokowanej w żywej istocie. Żywe istoty są również integralnymi cząstkami Pana Visnu, ale nie są tak potężne; zatem kiedy żywa istota zstępuje jako inkarnacja Visnu, jest ona szczególnie upełnomocniona przez Pana.
Kiedy król Prthu jest opisywany jako inkarnacja Pana Visnu,
należy rozumieć, że jest on śaktyaveśa-avatarą,
integralną cząstką Pana Visnu, i jest szczególnie upełnomocniony przez
Niego. Każda żywa istota działająca jako inkarnacja Pana Visnu, jest w ten
sposób upełnomocniona przez Pana Visnu, aby nauczać kultu bhakti. Taka osoba może działać dokładnie jak Pan Visnu i pokonywać
demony poprzez argumenty i nauczać kultu bhakti
ściśle według zasad śastr. Jak
wspomina o tym Bhagavad-gita, kiedykolwiek
spotykamy kogoś, kto w niezwykły sposób naucza kultu bhakti, powinniśmy wiedzieć, że jest on szczególnie upełnomocniony
przez Pana Visnu, czyli Pana Krsnę. Jak zostało potwierdzone w Caitanya-caritamrta (Antya 7.11), krsna-śakti vina nahe tara pravartana: jeśli ktoś nie jest
szczególnie Upełnomocniony przez Pana, nie jest w stanie wyjaśniać chwał
świętego imienia Pana. Jeśli ktoś krytykuje taką upełnomocnioną osobowość czy
doszukuje się w niej błędów, popełnia zniewagi wobec Pana Visnu i podlega karze.
Mimo iż tacy grzesznicy mogą nosić strój Vaisnavów oraz fałszywy tilaka i mala, Pan nigdy nie wybacza im, jeśli obrazili czystego Vaisnavę.
Jest wiele przykładów na to w śastrach.
04.19.38 Znaczenie: Pan Brahma zwraca się do króla Prthu jako prajapate, po to aby przypomnieć mu o jego wielkiej odpowiedzialności, jeśli chodzi o utrzymanie spokoju i pomyś1ności obywateli. Maharaja Prthu został upełnomocniony przez Najwyższą Osobę Boga jedynie do tego celu. Obowiązkiem idealnego króla jest dopilnowanie, aby ludzie właściwie spełniali zasady religijne. Pan Brahma szczególnie poprosił króla Prthu, aby zwalczył pseudoreligijne zasady wytworzone przez króla Indrę. Innymi słowy, obowiązkiem państwa czy króla jest powstrzymanie pseudoreligijnych systemów wytworzonych przez osoby pozbawione skrupułów. Oryginalnie zasada religijna jest jedna, dana przez Najwyższą Osobę Boga, i jest ona przekazywana poprzez kanał sukcesji uczniów w dwóch formach. Pan Brahma poprosił Prthu Maharaję, aby odstąpił od tego niepotrzebnego współzawodnictwa z Indrą, który był zdeterminowany, aby powstrzymać Prthu Maharaję od dopełnienia stu ofiar. Zamiast stwarzać przeciwne reakcje, lepiej było, aby Maharaja Prthu powstrzymał yajne na korzyść swego oryginalnego celu jako inkarnacji. Celem tym było ustanowienie dobrego rządu i przywrócenie właściwego porządku rzeczy.
04.19.40 Znaczenie: Yajna oznacza Pana Visnu, gdyż wszystkie yajne są przeznaczone dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga, Pana Visnu. Ponieważ półbogowie automatycznie osiągają zadowolenie, kiedy spełniana jest ofiara, obdarzają spełniających yajnę błogosławieństwami. Kiedy ktoś podlewa korzeń drzewa, automatycznie zadowalane są gałęzie, pień, gałązki kwiaty i liście. Podobnie, kiedy dostarczamy pokarm do żołądka, odżywiane są wszystkie części ciała. W ten sam sposób, jeśli po prostu zadowolimy Pana Visnu poprzez spełnianie yajni, automatycznie zadowalamy wszystkich półbogów. Z kolei półbogowie ofiarowują takiemu bhakcie swe błogosławieństwa. Dlatego czysty bhakta nie zwraca się bezpośrednio do półbogów o błogosławieństwa. Jego jedynym interesem jest służenie Najwyższej Osobie Boga. W ten sposób nigdy nie brakuje mu rzeczy, których dostarczają półbogowie.