04.14.01 Znaczenie: Znaczącym słowem w tym wersecie jest ksema-darśinah, co odnosi się do osób zawsze dbających o pomyślność ogółu ludzi. Wszyscy wielcy mędrcy, którym przewodził Bhrgu, zawsze myśleli o tym, jak wznieść wszystkich ludzi zamieszkujących wszechświat na platformę duchową. Mało tego, radzili królom wszystkich planet, by ci rządzili ludźmi, mając na uwadze ten ostateczny cel życia. Wielcy mędrcy zwykli udzielać rad głowie państwa, czy królowi, ten zaś na ogół władał ludem zgodnie z ich instrukcjami. Kiedy król Anga odszedł, nie było wówczas nikogo, kto by przestrzegał wskazówek wielkich mędrców. Wskutek tego wszyscy obywatele stali się do tego stopnia nieposłuszni, że można ich było porównać do zwierząt. Jak opisuje Bhagavad-gita (4.13), społeczeństwo ludzkie musi zostać podzielone odpowiednio do cech i pracy. W każdym społeczeństwie musi istnieć grupa inteligencji, grupa administratorów, grupa produkująca i grupa pracowników. We współczesnej demokracji ten naukowy podział został wywrócony do góry nogami i na stanowiska administracyjne są wybierani, drogą głosowania, śudrowie, czyli robotnicy. Osoby takie, nie mając wiedzy o ostatecznym celu życia i o jego znaczeniu, ustanawiają prawa w kapryśny sposób. Rezultat jest taki, że nikt nie jest szczęśliwy.
04.14.03 Znaczenie: Kiedy rząd jest bardzo słaby, wówczas bujnie rozwijają swą działalność łobuzy i złodzieje. A gdy rząd jest bardzo silny, wszyscy złodziej i hultaje znikają lub się ukrywają. Vena nie był oczywiście zbyt dobrym królem, ale słynął jako okrutny i srogi. W ten sposób państwo uwolniło się przynajmniej od złodziei i szubrawców.
04.14.04 Znaczenie: Bardzo istotne jest w tym wersecie słowo asta-vibhutibhih, oznaczające "dzięki ośmiu bogactwom". Król powinien mieć 8 rodzajów bogactw. Te 8 bogactw królowie zdobywali zazwyczaj dzięki praktyce yogi mistycznej. Tacy królowie byli określani mianem rajarsich, królów, którzy byli również wielkimi mędrcami. Dzięki praktykowaniu yogi mistycznej rajarsi mógł stać się mniejszym niż najmniejsze, większym niż największe i potrafił zdobyć wszystko, czego tylko pragnął. Rajarsi mógł stworzyć również królestwo, rozciągnąć swój nadzór nad każdym i rządzić wszystkimi. Były to niektóre z bogactw króla. Król Vena nie opanował jednakże praktyki yogi, lecz mimo to napełnił się ogromną dumą z powodu swej królewskiej pozycji. A ponieważ nie był osobą zbyt rozważną, zaczął nadużywać swej mocy i znieważać wielkie osoby.
04.14.06 Znaczenie: To, czego wiele lat temu dopuścił się król Vena, w chwili obecnej popełniają na całym świecie ateistyczne rządy. Sytuacja na świecie jest tak napięta, że rządy w każdej chwili mogą wydać deklarację powstrzymującą religijne obrzędy. W końcu sytuacja na świecie ulegnie takiej degradacji, że pobożni ludzie nie będą mogli żyć na tej planecie. Dlatego też rozsądne osoby powinny bardzo poważnie praktykować świadomość Krsny. Wtedy będą mogły powrócić do domu, z powrotem do Boga i nie będą musiały dłużej cierpieć z powodu nieszczęsnych warunków panujących w tym wszechświecie.
04.14.07 Znaczenie: Jeszcze zanim król Vena zasiadł na tronie, wszyscy wielcy mędrcy chcieli zapewnić społeczeństwu pomyślność. Kiedy zobaczyli, że król Vena był osobą najbardziej nieodpowiedzialną, okrutną i nieludzką, wówczas ponownie zaczęli myśleć o pomyślności ludzi. Trzeba zrozumieć, że mędrcy, święte osoby i bhaktowie nie są obojętni na dobro ludzi. Zazwyczaj karmici są zajęci zdobywaniem pieniędzy na zadowalanie zmysłów, a pospolici jnani stoją z boku spraw społecznych, gdyż spekulują o wyzwoleniu. Lecz prawdziwi bhaktowie i święte osoby zawsze troszczą się o szczęście ludzi tak materialne, jak i duchowe. Dlatego też wielcy mędrcy zaczęli się naradzać, jakie jest wyjście z niebezpiecznej sytuacji stworzonej przez króla Venę.
04.14.09 Znaczenie: Bhagavad-gita (18.5) oznajmia, że nawet przyjmując wyrzeczony porządek, nie należy porzucać ofiary, dobroczynności i pokuty. Brahmacarini muszą spełniać ofiary, grhasthowie muszą rozdawać jałmużnę, a osoby w wyrzeczonym porządku życia (vanaprasthowie i sannyasini) muszą oddawać się wyrzeczeniom i pokutom. Są to sposoby postępowania, dzięki którym każdy może wznieść się do platformy duchowej. Gdy mędrcy i święte osoby ujrzeli, że król Vena powstrzymał te wszystkie czynności, zaniepokoili się wówczas o postęp ludzi. Święte osoby szerzą świadomość Boga, czyli świadomość Krsny, ponieważ pragną uchronić ogół populacji od niebezpieczeństwa zwierzęcego życia. Musi istnieć dobry rząd, doglądający, czy obywatele rzeczywiście wypełniają swe religijne obrzędy. A złodzieje i hultaje muszą zostać ukróceni. Gdy zaistnieje taka sytuacja, wówczas ludzie będą mogli spokojnie czynić postęp w duchowej świadomości i osiągnąć pomyślność.
04.14.10 Znaczenie: Święte osoby trzymają się zazwyczaj z dala od spraw społecznych i z dala od materialistycznego sposobu życia. Osoby takie popierały króla Venę jedynie w tym celu, by uchronić obywateli przed złodziejami i łobuzami. Lecz gdy ten wstąpił na tron, stał się wówczas źródłem kłopotów dla mędrców. Osoby święte są szczególnie zainteresowane spełnianiem ofiar i wyrzeczeń w celu uczynienia postępu w życiu duchowym. Ale Vena, zamiast być zobowiązanym świętym za ich łaskę, okazał się ich wrogiem, ponieważ zabronił im wypełniać ich zwykłe obowiązki. Wąż karmiony mlekiem i bananami gromadzi jedynie truciznę i czeka na dzień, w którym ukąsi swego pana.
04.14.11 Znaczenie: Świeci mędrcy obrali Venę królem, lecz ten dowiódł, że był osobą szkodliwą. Dlatego też mędrcy bardzo obawiali się ściągnięcia na siebie grzesznych reakcji. Prawo karmy zabrania nawet przebywać w towarzystwie złośliwej osoby. A święci mędrcy, wybierając Venę na tron, z pewnością przebywali w jego towarzystwie. W końcu król Vena stał się osobą tak szkodliwą, że święci mędrcy zaczęli się rzeczywiście obawiać zanieczyszczenia jego czynami. Zanim zatem podjęli przeciw niemu jakiekolwiek działanie, próbowali go uspokoić i sprowadzić na właściwą drogę, aby przestał wyrządzać szkodę.
04.14.12 Znaczenie: Święte osoby nie są zainteresowane sprawami politycznymi, lecz mimo to zawsze myślą o pomyślności ogółu ludzi. Skutkiem tego muszą czasem zająć się polityką i poczynić kroki w kierunku skorygowania nierozważnego rządu czy monarchów. Jednakże w Kali-yudze święte osoby nie mają takiej mocy, jaką miały poprzednio, kiedy to dzięki swej duchowej sile były zazwyczaj w stanie obrócić w popiół każdego grzesznika. W chwili obecnej, z powodu wpływu wieku Kali, święte osoby nie mają takiej mocy. W rzeczywistości bramini nie mają nawet mocy, by spełniać ofiary, w których składa się w ogień zwierzęta w tym celu, aby uzyskały one nowe życie. W takiej sytuacji święte osoby, zamiast brać udział w polityce, powinny angażować się w intonowanie maha-mantry Hare Krsna. Z łaski Pana Caitanyi po prostu dzięki intonowaniu tej maha-mantry Hare Krsna ogół ludzi może uzyskać wszelkie korzyści, nie mieszając się przy tym w sprawy polityki.
04.14.14 Znaczenie: W cywilizacji wedyjskiej, w panującej monarchii, królowi udzielają rad święte osoby i mędrcy. Dzięki przyjęciu ich rad, król może stać się najpotężniejszą władzą wykonawczą, a w jego królestwie każdy będzie szczęśliwy, spokojny i będzie żył w dobrobycie. Wielcy królowie byli bardzo odpowiedzialni w przyjmowaniu instrukcji znakomitych, świętych osób. Królowie zwykli przyjmować wskazówki od takich wielkich mędrców jak Paraśara, Vyasadeva, Narada, Devala i Asita. Innymi słowy, najpierw akceptowali autorytet świętych osób, a dopiero potem przystępowali do sprawowania władzy monarszej. Niestety, w obecnym wieku Kali głowa rządu nie przestrzega instrukcji świętych osób, dlatego też ani obywatele, ani pracownicy rządowi nie są zbyt szczęśliwi. Ich życie ulega skróceniu i prawie każdy jest biedny, pozbawiony cielesnej siły i duchowej mocy. Jeśli obywatele pragną być szczęśliwi i żyć w dobrobycie w tym demokratycznym wieku, nie powinni oddawać głosów na durni i głupców, którzy nie mają szacunku dla świętych osób.
04.14.15 Znaczenie: Święci mędrcy pouczają tutaj, że król czy głowa rządu powinien dawać przykład, wiodąc religijne życie. Jak oznajmia Bhagavad-gita, religia oznacza wielbienie Najwyższej Osoby Boga. Nie należy robić z życia religijnego jedynie pokazu. Ale należy doskonale pełnić służbę oddania słowami, umysłem, ciałem i właściwą inteligencją. Postępując w ten sposób, nie tylko król czy głowa rządu, ale również ogół społeczeństwa uwolni się od zanieczyszczenia materialnymi siłami natury. I wszyscy stopniowo wzniosą się do królestwa Boga i powrócą do domu, z powrotem do Boga. Podobnie tutaj instrukcje służą jako podsumowanie tego, w jaki sposób głowa rządu powinna sprawować swą władzę i osiągnąć szczęście, nie tylko w życiu obecnym, lecz również w tym, które nastąpi po śmierci.
04.14.16 Znaczenie: Dawniej praktycznie we wszystkich częściach świata istniały monarchie. Lecz stopniowo, gdy zaczęły się one oddalać od idealnego życia religijnego w stronę życia bezbożnego, pełnego zadowalania zmysłów, wówczas zostały na całym świecie obalone. Jednakże samo zniesienie monarchii i zastąpienie jej ustrojem demokratycznym nie wystarczy, jeśli członkowie rządu nie są religijni i nie podążają w ślady wielkich, religijnych osób.
04.14.17 Znaczenie: Werset ten wspaniale opisuje obowiązek pobożnego króla. Pierwszym i najważniejszym obowiązkiem króla jest zapewnienie obywatelom ochrony przed złodziejami i łotrami oraz ministrami, którzy nie są lepsi niż złodzieje i hultaje. Dawniej ministrowie byli wyznaczani przez króla, a nie wybierani. Gdy zatem król nie był zbyt pobożny lub surowy, wówczas ministrowie stawali się złodziejami i łotrami wykorzystującymi niewinnych obywateli. Obowiązkiem króla jest dopilnowanie, by nie wzrosło złodziejstwo i łobuzerstwo ani w sekretariacie rządowym, ani w departamentach spraw publicznych. Jeśli król nie potrafi zapewnić obywatelom ochrony przed złodziejami łobuzami, zarówno w służbie rządowej, jak i w sprawach publicznych, nie ma wówczas prawa pobierać od nich podatków. Inaczej mówiąc, król czy rząd może ściągać od obywateli podatki jedynie wtedy, gdy jest w stanie zapewnić poddanym ochronę przed złodziejami i łobuzami.
Opis złodziei i łobuzów działających w służbie rządowej podaje 12 Canto Śrimad-Bhagavatam (12.1.42). Jak oznajmiono, prajas te bhaksayisyanti mleccha rajanya-rupinah: "Ci dumni mleccha [osoby stojące niżej niż śudrowie], przedstawiający się jako królowie, będą tyranizować swych poddanych. A poddani będą z kolei oddawać się najbardziej występnym praktykom. Tak więc kultywując złe nawyki i zachowując się w nierozsądny sposób, będą oni podobni swym władcom." Chodzi o to, że w demokratycznych czasach Kali-yugi ogół ludzi spadnie do standardu śudrów. Jak zostało oznajmione (kalau śudra-sambhavah), praktycznie cała populacja świata będzie się składać z śudrów. Śudrą jest człowiek należący do czwartej grupy, który zdolny jest jedynie do tego, by pracować dla trzech wyższych grup społeczeństwa. Będąc ludźmi należącymi do czwartej grupy, śudrowie nie są zbyt inteligentni. Ponieważ w tych demokratycznych czasach ludzie są upadli, potrafią zatem wybrać jedynie osobę zaliczającą się do ich kategorii. Lecz rząd nie będzie działał zbyt sprawnie, jeśli przewodzą mu śudrowie. Szczególnym przeznaczeniem ludzi należących do drugiej grupy, znanych jako ksatriyowie, jest rządzenie krajem pod kierunkiem świętych osób (braminów), które powinny być bardzo inteligentne. W innych wiekach – Satya-yudze, Treta-yudze i Dvapara-yudze – ogół ludzi nie był tak zdegradowany, a głową rządu nigdy nie zostawało się drogą wyborów. Najwyższą osobą wykonawczą był król i jeśli zauważył, że jacyś ministrowie kradną jak złodzieje i łobuzy. Natychmiast kazał ich zabić lub udzielał dymisji. Tak jak obowiązkiem króla było zabicie złodziei i łobuzów, tak też jego obowiązkiem było bezzwłoczne pozbawienie życia nieuczciwych ministrów działających w służbie rządowej. Dzięki takie czujności, król mógł bardzo dobrze kierować rządem, a obywatele byli szczęśliwi, że mają takiego króla. Wniosek zatem jest taki, że jeśli król nie jest w stanie zapewnić obywatelom doskonałej ochrony przed łobuzami i złodziejami, nie ma wówczas prawa pobierać od nich podatków na własne zadowalanie zmysłów. Jeśli jednak daje obywatelom wszelką ochronę i ściąga od nich podatki, może wówczas wieść bardzo szczęśliwe i spokojne życie. A pod koniec tego życia może wznieść się do królestwa niebiańskiego lub nawet na Vaikunthy, gdzie będzie szczęśliwy pod każdym względem.
04.14.18 Znaczenie: Ten werset bardzo dobrze wyjaśnia obowiązki państwa i obowiązki obywateli. Czynności głowy rządu, czyli króla, jak też działania obywateli powinny być tak kierowane, aby ostatecznie każdy był zaangażowany w służbę oddania dla Najwyższej Osoby Boga. Król, czyli głowa rządu jest uważany za reprezentanta Najwyższej Osoby Boga. Dlatego powinien od dopilnować, by rzeczy właściwie posuwały się naprzód, a obywatele funkcjonowali w naukowym porządku społecznym, złożonym z czterech varn i czterech aśramów. Visnu Purana oznajmia, że społeczeństwo nigdy nie będzie mogło być uważane za prawdziwie ludzkie, jeśli ludzie nie zostaną wykształceni lub nie znajdą się w naukowym porządku społecznym złożonym z czterech varn (braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów) i czterech aśramów (brahmacarinów, grhasthów, vanaprasthów i sannyasinów). Ani też nie będzie mogło uczynić jakiegokolwiek postępu w kierunku ostatecznego celu życia. Obowiązkiem rządu jest dopilnowanie, by sprawy toczyły się w ramach varn i aśramów. Jak oznajmiono tutaj, bhagavan yajna-purusah – Najwyższa Osoba Boga, Krsna, jest yajna-purusa. Jak stwierdza Bhagavad-gita (5.29): bhoktaram yajna-tapasam. Ostatecznym celem wszelkich ofiar jest Krsna. I jest On także podmiotem radości wszystkich ofiar, dlatego słynie jako yajna-purusa. Słowo yajna-purusa odnosi się do Visnu lub Pana Krsny, czy jakiejkolwiek Osoby Boga w kategorii visnu-tattvy. W doskonałym społeczeństwie ludzie funkcjonują w porządkach varn i aśramów i są zaangażowani w wielbienie Pana Visnu swymi odpowiednimi czynnościami. Każdy obywatel zaangażowany w wykonywanie swego zawodu pełni służbę poprzez rezultaty swych działań. To jest doskonałością życia. Jak oznajmia Bhagavad-gita (18.46):
yatah pravrttir bhutanam yena
sarvam idam tatam
sva-karmana tam abhyarcya
siddhim vindati manavah
"Przez wielbienie Pana, będącego źródłem wszystkich stworzeń i przenikającego wszystko, człowiek może – pełniąc swoje obowiązki – stać się doskonałym."
Zatem bramini, ksatriyowie, śudrowie i vaiśyowie muszą wypełniać przypisane sobie obowiązki, jak zostały one określone w śastrach. W ten sposób każdy może zadowolić Najwyższą Osobę Boga, Visnu. Król, czyli głowa rządu, musi dopilnować, by obywatele byli w ten sposób zaangażowani. Innymi słowy, państwu czy rządowi nie wolno odstąpić od swych obowiązków poprzez ogłoszenie, że państwo jest instytucja świecką, nie zainteresowaną tym, czy ludzie czynią postęp w varnaśrama-dharmie, czy też nie. W chwili obecnej ludzie zaangażowani w służbę rządową i ci, którzy rządzą obywatelami, nie mają szacunku dla varnaśrama-dharmy. W spokoju ducha twierdzą, że państwo jest instytucją świecką. Nikt nie może być szczęśliwy pod panowaniem takiego rządu. Ludzie muszą przestrzegać varnaśrama-dharmy, a król musi ich dopilnować, by robili to właściwie.
04.14.19 Znaczenie: Faktem jest, że obowiązkiem rządu jest zadbanie oto, by Najwyższa Osoba Boga był zadowolony tak z działań ludzi, jak i z poczynań rządu. Jeśli rząd lub obywatele nie mają pojęcia o Bhagavanie, Najwyższej Osobie Boga, który jest pierwotną przyczyną manifestacji kosmicznej, nie jest wówczas możliwe, by zapanowało szczęście. I nie osiągną też szczęścia, jeśli nie będą mieli wiedzy o bhuta-bhavana, który jest viśvatma, czyli Duszą Najwyższą, duszą każdej duszy. Wniosek jest zatem taki, że ani obywatele, ani rząd nie będą w żaden sposób szczęśliwi, jeśli nie zaangażują się w służbę oddania. W chwili obecnej i król i ciało zarządzające nie troszczą się o to, by ludzie byli zaangażowani w służbę oddania dla Najwyższej Osoby Boga. Są raczej bardziej zainteresowani popieraniem mechanizmu zadowalania zmysłów. A w konsekwencji wplątują się w coraz mocniej w złożony mechanizm surowych praw natury. Ludzie powinni uwolnić się z matni trzech sił materialnej natury, a jedynym procesem, dzięki któremu mogą to osiągnąć, jest podporządkowanie Najwyższej Osobie Boga. To radzi Bhagavad-gita. Niestety, ani rząd, ani ogół ludzi nie ma o tym pojęcia. Są oni zainteresowani jedynie zadowalaniem zmysłów i osiągnięciem szczęścia w życiu. Słowo nija-śasane ("we własnym rządowym obowiązku") wskazuje, że tak rząd, jak i obywatele są odpowiedzialni za postępowanie zgodnie z varnaśrama-dharmą. Gdy populacja raz zostanie usytuowana w varnaśrama-dharmie, wówczas istnieje wszelkie prawdopodobieństwo prawdziwego życia i pomyślności, zarówno w tym świecie, jak i następnym.
04.14.20 Znaczenie: Ten werset podsumowuje całą wedyjska cywilizację: wszystkie żywe istoty przebywające zarówno na tej planecie, jak i na innych, muszą zadowolić Najwyższą Osobę Boga wypełnianiem swych odpowiednich obowiązków. Kiedy On jest zadowolony, wtedy automatycznie są zaspokajane wszelkie życiowe potrzeby. Vedy oznajmiają również: eko bahunam yo vidadhati kaman (Katha Upanisad 2.2.13). W oparciu o Vedy wiemy, że Pan zaspokaja potrzeby każdego. I rzeczywiście widzimy, że niższe gatunki zwierząt, ptaki i pszczoły nie prowadzą interesów i nie mają zawodu, a jednak nie umierają z braku pożywienia. Wszystkie one żyją w naturalny sposób i mają zapewnione wszelkie potrzeby życia – mianowicie jedzenie, spanie, łączenie się w pary i obronę.
Jednakże społeczeństwo ludzkie w sztuczny sposób stworzyło taki rodzaj cywilizacji, który sprawia, że zapominamy o swym związku z Najwyższą Osobą Boga. To nowoczesne społeczeństwo umożliwia nam nawet zapomnienie o łasce i miłosierdziu Najwyższej Osoby Boga. W wyniku tego dzisiejszy, cywilizowany człowiek jest zawsze nieszczęśliwy i bez przerwy potrzebuje rozmaitych rzeczy. Ludzie nie wiedzą, że ostatecznym celem życia jest zbliżenie się dla Pana Visnu i zadowolenie Go. Ten materialistyczny sposób życia przyjmują za wszystko i są urzeczeni materialistycznymi działaniami. A co więcej, przywódcy ciągle zachęcają ich, by podążali tą ścieżką. I ogół ludzi, będąc nieświadomym praw Boga, podąża ta ścieżką nieszczęścia za swymi ślepymi przywódcami. Aby uzdrowić sytuację na świecie, wszyscy ludzie powinni być kształceni w świadomości Krsny i działać w zgodzie z systemem varnaśrama. Państwo również powinno dbać o to, aby ludzie byli zaangażowani w sprawianie przyjemności Najwyższej Osobie Boga. To jest naczelnym obowiązkiem państwa. Ruch świadomości Krsny został rozpoczęty w tym celu, by przekonać ogół ludzi do przyjęcia lepszego procesu, dzięki któremu można zadowolić Najwyższą Osobę Boga i w ten sposób rozwiązać wszelkie problemy.
04.14.23 Znaczenie: Król Vena był osobą tak nierozsądną, że zarzucił świętym mędrcom, iż są niedoświadczeni jak małe dzieci. Innymi słowy, oskarżył ich o brak doskonałej wiedzy. W ten sposób mógł odrzucić ich radę. I mógł także obrazić ich, porównując do kobiety, która nie dba o utrzymanie jej męża, tylko pragnie zadowolić kochanka, który jej nie utrzymuje. Cel takiego porównania jest oczywisty. Obowiązkiem ksatriyów jest angażowanie braminów w rozmaite rodzaje czynności religijnych i król powinien być obrońcą i żywicielem braminów. Jeśli bramini nie wielbią króla, lecz zamiast tego udają się do półbogów, są skażeni niczym niewierne kobiety.
04.14.26-27 Znaczenie: Jest wielu demonów, którzy myślą o sobie jako o Najwyższym i przedstawiają siebie jako nadzorców Słońca, Księżyca i innych planet. To wszystko wynika z fałszywej dumy. Króla Venę tak samo charakteryzowała demoniczna mentalność i przedstawił on siebie jako Najwyższą Osobę Boga. W tym wieku Kali jest wielu takich demonów i wszyscy oni zostali potępieni przez wielkich mędrców i święte osoby.
04.14.28 Znaczenie: Jak Sam Krsna mówi w całej Bhagavad-gicie, nie ma prawdy wyższej niż On. Król Vena imitował Najwyższą Osobę Boga. Mówił powodowany fałszywą dumą, podając się za Najwyższego Pana. Wszystko to są cechy charakteryzujące osobę demoniczną.
04.14.29 Znaczenie: Demony z pewnością nie mają żadnej wiary w słowa autorytetów. W rzeczywistości zawsze lekceważą autorytety. Wytwarzają własne zasady religijne i nie słuchają wielkich osobistości jak Vyasa, Narada, a nawet Najwyższa Osoba Boga, Krsna. Gdy tylko sprzeciwimy się autorytetowi, natychmiast stajemy się bardzo grzeszni i tracimy swe szczęście. Król był osobą tak nadętą i zuchwałą, że ośmielił się zlekceważyć wielkie, święte osoby. I to stało się przyczyną jego zguby.
04.14.31 Znaczenie: Osoby święte są zazwyczaj bardzo łaskawe dla wszelkich rodzajów żywych istot. Ale nie są nieszczęśliwe, gdy zostanie zabity wąż czy skorpion. Nie jest rzeczą stosowną, by święte osoby zabijały, lecz ośmielają się zabijać demony, które są niczym węże i skorpiony. Dlatego też wszyscy święci mędrcy postanowili zabić króla Venę, który był tak przerażający i niebezpieczny dla całego ludzkiego społeczeństwa. Możemy docenić to, do jakiego stopnia święci mędrcy rzeczywiście kontrolowali króla. Jeśli król czy rząd staje się demoniczny, wówczas obowiązkiem świętej osoby jest rozwiązanie rządu i zastąpienie go zasługującymi na to osobami, która przestrzegają poleceń i instrukcji świętych osób.
04.14.32 Znaczenie: Nigdy nie należy tolerować bluźnierstwa czy zniewagi popełnionej wobec Pana Visnu lub Jego bhaktów. Bhakta jest zazwyczaj bardzo pokorny, łagodny i nie jest skłonny do tego, by wszczynać z kimś kłótnie. Nikomu też nie zazdrości. Kiedy jednak czysty bhakta widzi, że znieważany jest Pan Visnu lub Jego wielbiciel, wówczas natychmiast porywa go gniew. Choć bhakta ma łagodne i szlachetne nastawienie, to popełnia wielki błąd, jeśli milczy, gdy obrażany jest Pan lub Jego wielbiciel.
04.14.33 Znaczenie: Kiedy społeczeństwo ludzkie jest, indywidualnie lub grupowo, bezbożne i znieważa autorytet Najwyższej Osoby Boga, wówczas z pewnością jego przeznaczeniem jest zagłada. Taka cywilizacja przyciąga wszelkie rodzaje nieszczęść, ponieważ nie docenia łaski Pana.
04.14.37 Znaczenie: Kiedy pojawiają się w państwie zakłócenia lub wybucha panika, własność i życie obywateli znajdują się w niebezpieczeństwie. Przyczyną tego jest wzrost działalności rozmaitych łobuzów i złodziei. Wtedy wiadomo, że władca czy rząd jest martwy. Te wszystkie nieszczęścia zdarzyły się z powodu śmierci króla Veny. Zatem święte osoby zaczęły się bardzo niepokoić o bezpieczeństwo ogółu ludzi. Wniosek jest taki, że nawet jeśli święte osoby nie mają nic wspólnego z prawami politycznymi, zawsze czują współczucie dla ogółu ludzi. Tak więc, choć zawsze pozostają one z dala od społeczeństwa, to z powodu łaski i współczucia rozważają, w jaki sposób obywatele mogą spokojnie pełnić swe obrzędy i przestrzegać zasad i nakazów varnaśrama-dharmy. To było troską tych mędrców. W obecnym wieku Kali wszystko znajduje się w stanie zakłócenia. Dlatego też święte osoby powinny podjąć intonowanie mantry Hare Krsna, jak polecają to śastry:
harer nama harer nama harer namaiva kevalam
kalau nasty eva nasty
eva nasty eva gatir anyatha
Aby osiągnąć zarówno szczęście duchowe, jak i materialną pomyślność, każdy powinien z oddaniem intonować mantrę Hare Krsna.
04.14.38 Znaczenie: Złodzieje i łobuzy czekają jedynie na jakiś przewrót polityczny, żeby móc wykorzystać tę okazję do ograbiania ludzi. Aby ci złodzieje i łobuzy pozostawali bierni w swej profesji, zawsze musi istnieć silny rząd.
04.14.39-40 Znaczenie: Święte osoby i wielcy mędrcy zabili króla Venę ponieważ taka była nagła potrzeba. Lecz nie chcieli mieszać się w sprawy rządu, aby opanować wzrastającą działalność złodziei i oszustów, która miała miejsce po śmierci króla Veny. Zabijanie nie jest obowiązkiem braminów, choć czasami, w nagłym wypadku, mogą się tego dopuścić. Dzięki mocy swych mantr mogli zabić wszystkich złodziei i łobuzów, lecz ich zdaniem należało to do obowiązków królów ksatriyów. Dlatego też, choć niechętnie, to jednak nie zaangażowali się w to zabijanie.
04.14.41 Znaczenie: Bramini, najwyższa grupa w społeczeństwie ludzkim, są przeważnie bhaktami. Zazwyczaj są nieświadomi wydarzeń zachodzącym w świecie materialnym, ponieważ bez przerwy angażują się w działania prowadzące do duchowego postępu. Niemniej jednak nie mogą pozostać bezstronni, gdy w społeczeństwie ludzkim pojawia się jakieś nieszczęście. Jeśli nie poczynią pewnych kroków, aby zmniejszyć niedole społeczeństwa ludzkiego, to jest powiedziane, że z powodu takiego zaniedbania ich wiedza ulega zmniejszeniu. Prawie wszyscy mędrcy udają się w Himalaje, aby odnieść osobistą korzyść. Lecz Prahlada Maharaja powiedział, że nie pragnął wyzwolenia tylko dla siebie. Postanowił czekać do momentu, w którym będzie w stanie wyzwolić wszystkie upadłe dusze świata.
W swym wzniosłym stanie bramini są nazywani Vaisnavami. Istnieją dwa typy braminów, mianowicie bramin-pandita i bramin-Vaisnava. Kwalifikowany bramin jest w naturalny sposób bardzo wykształcony, lecz kiedy jego wiedza jest wzbogacona zrozumieniem Najwyższej Osoby Boga, staje się on wówczas braminem-Vaisnavą. Jeśli ktoś nie zostanie Vaisnavą, jego doskonałość kultury bramińskiej nie jest całkowita.
Te święte osoby bardzo mądrze uznały, że choć król Vena był niezwykle grzeszny, to jednak narodził się w rodzinie wywodzącej się od Dhruvy Maharajy. Dlatego też nasienie w tej rodzinie miało być chronione przez Najwyższą Osobę Boga, Keśavę. Z tego względu mędrcy pragnęli poczynić pewne kroki w celu uzdrowienia sytuacji. Z powodu braku króla wszędzie panowały zakłócenia i wszystko zastało doprowadzone do stanu całkowitego chaosu.
04.14.42 Znaczenie: Czystość dziedzicznej sukcesji jest nazywana amogha-virya. Taka pobożna sukcesja w rodzinach podwójnie narodzonych braminów i ksatriyów, jak też vaiśyów, musi być utrzymywana w bardzo czystym stanie, poprzez przestrzeganie procesów oczyszczających, zaczynających się od garbhadhana-samskary. Proces ten stosuje się przed poczęciem dziecka. Jeśli nie przestrzega się ściśle procesu oczyszczającego, a zwłaszcza jeśli nie przestrzegają go bramini, wówczas potomkowie rodziny stają się nieczyści. I stopniowo uwidaczniają się w rodzinie grzeszne czynności. Maharaja Anga był niezwykle czysty, gdyż nasienie w rodzinie Maharajy Dhruvy zostało oczyszczone. Jednak nasienie Angi uległo skażeniu z powodu związku z jego żoną, Sunithi, która była córką uosobienia śmierci. Z tego powodu, że nasienie to było zanieczyszczone, narodził się król Vena. Była top katastrofa w rodzinie Dhruvy Maharajy. Wszystkie święte osoby i mędrcy wzięli to pod uwagę i postanowili podjąć w tej sprawie działanie, co opiszą następne wersety.
04.14.43 Znaczenie: To, że w wyniku ubijania ud króla Veny narodziła się pewna osoba, dowodzi, że dusza jest indywidualna i oddzielna od ciała. Wielcy mędrcy i święte osoby potrafili zrodzić drugą osobę z ciała martwego króla Veny, lecz nie mogli przywrócić królowi życia. Król Vena odszedł i z pewnością przyjął inne ciało. Święte osoby i mędrcy byli zainteresowani jedynie ciałem Veny, gdyż pochodziło ono z nasiennej sukcesji rodziny Dhruvy Maharajy. Dlatego w ciele króla Veny znajdowały się składniki, z których można było stworzyć drugie ciało. Drugie ciało pojawiło się pod wpływem pewnego procesu, gdy były ubijane uda martwego ciała. Ciało króla Veny, choć martwe, nie uległo rozkładowi, dzięki zastosowanym lekom i mantrom intonowanym przez matkę króla. Z tego względu obecne w nim były składniki potrzebne do stworzenia drugiego ciała. Kiedy z martwego ciała króla Veny pojawiło się ciało osoby nazywanej Bahuką, nie było to w rzeczywistości niczym zdumiewającym. Dokonanie tego wymagało jedynie wiedzy. Z nasienia jednego ciała tworzone jest inne ciało, a symptomy życia są widoczne, ponieważ dusza przyjmuje schronienie tego ciała. Nie powinniśmy myśleć, iż było rzeczą niemożliwą, by z martwego ciała Maharajy Veny pojawiło się drugie ciało. Mędrcy dokonali tego dzięki swemu wprawnemu działaniu.
04.14.45 Znaczenie: Śastry
mówią, że głowa ciała reprezentuje braminów, ramiona odpowiadają ksatriyom, a brzuch vaiśyom, zaś nogi, poczynając od ud, są reprezentacją śudrów. Śudrowie są czasem określani
mianem czarnych, czyli krsna. Bramini
są nazywani śukla, czyli biali, ksatriyowie zaś i vaiśyowie są mieszaniną czarnego i białego. Uważa się jednakże, że
skóra tych, którzy są nadzwyczaj biali, jest pochodną białego trądu. Można z
tego wywnioskować, że odcień biały lub złoty jest kolorem wyższych warstw, a
cera czarna jest właściwa śudrom.
04.14.46 Znaczenie: Naisadom nie wolno żyć w miastach i miasteczkach, ponieważ są oni z natury grzeszni. Tak więc mają bardzo brzydkie ciała, a także grzeszne zawody. Powinniśmy jednakże wiedzieć, że nawet ci grzeszni ludzie (nazywani czasem Kiratami), mogą dzięki łasce czystego bhakty uwolnić się ze swego grzesznego stanu i osiągnąć najwyższą platformę Vaisnava. Zaangażowanie w transcendentalną miłosną służbę oddania dla Pana może z każdego – jakkolwiek grzeszny by był – uczynić osobę zdolną do powrotu do domu, do Boga. Należy tylko – poprzez wypełnianie procesu służby oddania – uwolnić się od wszelkich zanieczyszczeń. W ten sposób każdy może stać się osobą zdatną do powrotu do domu, do Boga. Pan potwierdza to w Bhagavad-gicie (9.32):
mam hi partha vyapaśritya ye
'pi syuh papa-yonayah
striyo vaiśyas tatha
śudras te 'pi yanti param gatim
"O synu Prthy, ci którzy we Mnie przyjmują schronienie, to nawet będąc niższego rodu – kobietami, vaiśyami [kupcami] i śudrami [robotnikami] – najwyższego dostępują przeznaczenia."