C-4 Rozdział X
Dhruva Maharaja walczy z Yaksami
04.10.01 Wielki mędrzec Maitreya rzekł: Mój
drogi Viduro, następnie Dhruva Maharaja poślubił córkę Prajapatiego Śiśumary,
nazywaną Bhrami. Urodziła mu ona dwóch synów, Kalpę i Vatsarę.
04.10.01 Znaczenie: Z wersetu tego wynika, że Dhruva
Maharaja ożenił się już po swojej koronacji i po tym, jak jego ojciec odszedł
do lasu w celu osiągnięcia samorealizacji. W związku z tym należy zwrócić uwagę
na jedną rzecz. Skoro ożenienie synów i wydanie córek za mąż – tak szybko, jak
to możliwe – jest obowiązkiem ojca, to dlaczego Maharaja Uttanapada, który
przecież darzył tak wielkim uczuciem swego syna, nie ożenił go przed
opuszczeniem domu? Odpowiedź jest taka, że Maharaja Uttanapada był rajarsim, świętym królem. Mimo
zaangażowania w sprawy polityczne i kierowanie rządem, głęboko pragnął
samorealizacji. Kiedy więc jego syn, Dhruva Maharaja, dojrzał do przyjęcia
rządów w królestwie, Maharaja Uttanapada skorzystał z okazji i opuścił dom,
zupełnie tak jak jego syn, który – dla osiągnięcia samorealizacji – bez lęku
opuścił dom, mając zaledwie 5 lat. Tego rodzaju rzadkie przykłady uczą nas, że
ze wszystkich ważnych czynności najważniejszą jest realizacja duchowa. Maharaja
Uttanapada wiedział bardzo dobrze, że ożenienie syna nie było tak ważne, żeby
zaważyć na jego udaniu się do lasu w celu zdobycia samorealizacji.
04.10.02 Wielce potężny Dhruva Maharaja miał
inna żonę, zwaną Ila, która była córką Vayu. Z ich związku narodził się syn,
Utkala i bardzo piękna córka.
04.10.03 Uttama, młodszy brat Dhruvy Maharajy,
który jeszcze nie przyjął żony, udał się pewnego razu na wyprawę myśliwską w
Himalaje, gdzie zabił go potężny Yaksa. Tą sama ścieżką podążyła również jego
matka, Suruci [straciła życie].
04.10.04 Kiedy Dhruva Maharaja dowiedział się,
że jego brat Uttama zginął w Himalajach z rąk Yaksów, ogarnęła go wielka
rozpacz i gniew. Bez zwłoki wsiadł do swego rydwanu i wyruszył, by zwyciężyć
miasto Yaksów, Alakapuri.
04.10.04 Znaczenie: To, że Dhruvę Maharaję opanowały
uczucia takie, jak: gniew, smutek i nienawiść do wrogów, wcale nie jest
sprzeczne z jego pozycją wielkiego bhakty. Błędny jest pogląd, że bhakta
powinien być wolny od gniewu, nienawiści i rozpaczy. Dhruva Maharaja był królem
i kiedy jego brat został bezceremonialnie zabity, jego obowiązkiem była zemsta
na Yaksach z Himalajów.
04.10.05 Dhruva Maharaja udał się na północ
Himalajów. Tam w dolinie, ujrzał miasto pełne upiornych osób, które były
wyznawcami Pana Śivy.
04.10.05 Znaczenie: Werset ten mówi, że Yaksowie są w
zasadzie wyznawcami Pana Śivy. Ze wskazówki tej wynika, że chodzi tu o takie
plemiona himalajskie jak np. Tybetańczycy.
04.10.06 Maitreya mówił dalej: Mój drogi
Viduro, skoro tylko Dhruva Maharaja dotarł do Alakapuri, natychmiast zadął w
konchę, której dźwięk odbił się echem w całej przestrzeni i we wszystkich
kierunkach. Żony Yaksów ogarnęło przerażenie. Z ich oczu wyzierał strach.
04.10.07 O bohaterski Viduro, niezwykle mężni
Yaksowie, nie mogąc znieść rozbrzmiewającego dźwięku konchy Dhruvy Maharajy,
uzbrojeni wyszli ze swego miasta i zaatakowali króla.
04.10.08 Dhruva Maharaja, który wspaniale
walczył z rydwanu oraz był wielkim łucznikiem, natychmiast zaczął ich zabijać,
wypuszczając za każdym razem po trzy strzały.
04.10.09 Kiedy dzielni Yaksowie zobaczyli, jakie
niebezpieczeństwo wisi nad ich głowami, nie mieli już żadnych wątpliwości co do
swojego trudnego położenia. Wiedzieli, że czeka ich klęska, ale jako
bohaterowie głośno wychwalali czyny Dhruvy.
04.10.09 Znaczenie: W wersecie tym wyraźnie przedstawiony
jest duch sportowej walki. Yaksowie zostali ostro zaatakowani. Mimo iż Dhruva
Maharaja był ich wrogiem, obserwując jego niezwykłe bohaterskie czyny doznali
przyjemności i szczerze go podziwiali. Tego rodzaju otwarty podziw dla męstwa
nieprzyjaciela jest cechą prawdziwego ducha ksatriyi.
04.10.10 Jak węże, które nie mogą znieść dotyku
czyjejś stopy, Yaksowie – nie mogąc znieść niezwykłej dzielności Dhruvy
Maharajy – obrzucili go zdwojoną ilością strzał. Każdy z ich żołnierzy
wypuszczał jednocześnie 6 strzał, mężnie przejawiając swą siłę.
04.10.11-12 Armia Yaksów liczyła 130 000.
Wszyscy żołnierze byli bardzo rozgniewani i wszyscy starali się przewyższyć
niezwykłe czyny Dhruvy Maharajy. Wytężając wszystkie siły, zasypali oni
Maharaję Dhruvę, wraz z jego rydwanem i woźnicą, różnego rodzaju pierzastymi
strzałami, parighami [żelaznymi maczugami], nistrimśami [mieczami], prasaśulami
[trójzębami], paraśvadhami [lancami], śaktiami [pikami], rstiami [włóczniami]
oraz bronią bhuśundi
04.10.13 Nieprzerwana lawina broni całkowicie
przesłoniła Dhruvę Maharaję. Był on jak góra przesłonięta ciągłym deszczem.
04.10.13 Znaczenie: Komentując ten werset, Śrila
Viśvanatha Cakravarti Thakura zwraca uwagę na fakt, że to, iż lawina strzał
wroga przesłoniła Dhruvę Maharaję, wcale nie oznacza, że poddał się on w
bitwie. Przykład szczytu górskiego przesłoniętego strumieniami deszczu jest w
tym wypadku bardzo odpowiedni, ponieważ nieprzerwany deszcz oczyszcza górę z
wszelkiego brudu. Podobnie, nieprzerwana lawina wrogich strzał dodała Dhruvie
Maharajy nowych sił do pokonania wrogów. Innymi słowy, wszystkie jego
ewentualne braki zostały usunięte.
04.10.14 Walce tej przyglądali się z nieba
wszyscy Siddhowie z wyższych systemów planetarnych. Widząc, że deszcz strzał
wroga przesłonił Dhruvę Maharaję, zaczęli głośno krzyczeć: "Wnuk Manu,
Dhruva jest zgubiony!" Zakrzyknęli, że Dhruva Maharaja jest jak słońce,
które teraz zaszło w oceanie Yaksów.
04.10.14 Znaczenie: W wersecie tym bardzo znaczące jest słowo manava. Słowo to znaczy zwykle
"ludzka istota". Dhruva Maharaja również jest tu określany jako manava. Potomkiem Manu jest nie tylko
Dhruva Maharaja; całe ludzkie społeczeństwo wywodzi się od niego. Według
cywilizacji wedyjskiej Manu jest prawodawcą. Nawet dzisiaj Hindusi w Indiach
przestrzegają praw pochodzących od Manu. Dlatego też każdy w społeczeństwie
ludzkim jest manava, czyli potomkiem
Manu. Ale Dhruva Maharaja jest wybitnym manava,
gdyż jest on wielkim bhaktą.
Mieszkańcy Siddhaloki, potrafiący poruszać się w przestrzeni
bez statków powietrznych, niepokoili się o losy Dhruvy Maharajy na polu bitwy.
Śrila Rupa Gosvami mówi, że bhakta chroniony jest nie tylko przez Najwyższego
Pana; o jego bezpieczeństwo troszczą się również wszyscy półbogowie, a nawet
zwykli ludzie. Porównanie Dhruvy Maharajy do słońca zanurzającego się w oceanie
Yaksów jest również znaczące. Kiedy słońce chowa się za horyzont, wygląda to
tak, jakby tonęło w oceanie, w rzeczywistości jednak dla słońca nie stanowi to
żadnego problemu. Podobnie było w przypadku Dhruvy Maharajy – mimo pozornego
zatonięcia w oceanie Yaksów, nie przeżywał on żadnych trudności. Słońce wstaje
na nowo w końcu nocy i podobnie było też z Dhruvą Maharają. Chociaż mógł on
przeżywać pewne trudności, ponieważ przede wszystkim była to walka, a w każdej
bitwie następują zmiany sytuacji, to nie oznacza to, że został pokonany.
04.10.15 Mając chwilową przewagę, Yaksowie
głośno wołali, że pokonali Dhruvę Maharaję. W międzyczasie jednak rydwan Dhruvy
pojawił się na nowo, jak słońce, które nagle wyłania się z gęstej mgły.
04.10.15 Znaczenie: Dhruva Maharaja został tu porównany
do słońca, a zastępy Yaksów do gęstej mgły. Mgła jest niczym wobec słońca.
Czasami wydaje się, że słońce zostało przesłonięte mgłą; w rzeczywistości
jednak nic nie jest w stanie przesłonić słońca. Chmura może przesłonić nasze
oczy, ale nie może zakryć słońca. Porównanie do słońca podkreśla wielkość
Dhruvy Maharajy w każdej sytuacji.
04.10.16 Brzęk łuku i świst strzał Dhruvy
Maharajy wywoływał lamet w sercach jego wrogów. Nieprzerwany strumień strzał
syna Uttanapady rozproszył wszystkie bronie Yaksów, jak podmuch wiatru rozwiewa
chmury zgromadzone na niebie.
04.10.17 Ostre strzały wypuszczone z łuku
Dhruvy Maharajy przebijały tarcze i ciała wroga. Były one jak pioruny rzucane
przez króla niebios, rozbijające ciała gór.
04.10.18-19 Wielki mędrzec Maitreya mówił dalej;
Mój drogi Viduro, głowy żołnierzy – pocięte na kawałki strzałami Dhruvy
Maharajy – ozdobione były pięknymi kolczykami i turbanami. Nogi ich pięknem
swym przypominały złote drzewa palmowe, a ramiona udekorowane były złotymi
bransoletami i naramiennikami. Na ich głowach znajdowały się bardzo cenne hełmy
wysadzane złotem. Wszystkie te ozdoby lezące na polu bitwy były bardzo
atrakcyjne i mogły oszołomić umysł niejednego bohatera.
04.10.18-19 Znaczenie: Z wersetu tego wynika, że w tamtych
czasach żołnierze wychodzili na pole bitwy w pięknym przybraniu, ze złotymi
ozdobami, hełmami i turbanami, a gdy polegli, przeciwnik traktował te ozdoby
jako łup. Śmierć tylu przybranych w złoto żołnierzy z pewnością przyniosła zysk
walczącym na polu bitewnym bohaterom.
04.10.20 Pozostali Yaksowie, którzy w jakiś
sposób uszli z życiem, mając całe ciała okaleczone strzałami wielkiego
wojownika, Dhruvy Maharajy, zaczęli uciekać w popłochu, niczym słonie pokonane
przez lwa.
04.10.21 Dhruva Maharaja, najlepszy z ludzi,
zauważył, że na tym wielkim polu bitwy nie pozostał żaden żołnierz przeciwnika,
który byłby właściwie uzbrojony. Wówczas zapragnął zobaczyć miasto Alakapuri,
ale w duchu pomyślał: "Nikt nie zna planów Yaksów-mistyków."
04.10.22 Kiedy Dhruva Maharaja, nie wierząc
swoim przeciwnikom-mistykom, rozmawiał ze swym woźnicą, rozległ się straszliwy
łoskot, jakby znalazł się tam cały ocean. Ujrzeli oni, że z nieba ze wszystkich
stron zbliża się do nich burza piaskowa.
04.10.23 W jednej chwili gęste chmury pokryły
całe niebo i odezwały się straszliwe grzmoty. Błyskało się i lunęły strugi
deszczu.
04.10.24 Mój drogi, bezgrzeszny Viduro, w deszczu tym była
krew, ropa, śluz, odchody, mocz i szpik. Wszystko to spadło lawiną przed Dhruvą
Maharają. Z nieba leciały również korpusy ciał.
04.10.25 Następnie na niebie pojawiła się wielka góra i ze
wszystkich stron zaczęły spadać ziarna gradu, lance, pałki, miecze, żelazne
maczugi i bloki skalne.
04.10.26 Dhruva Maharaja zobaczył również wiele olbrzymich
węży o gniewnych oczach plujących ogniem i zbliżających się, aby go pochłonąć,
oraz stada rozszalałych słoni, lwów i tygrysów.
04.10.27 Następnie pojawiło się przed nim,
ryczące straszliwie, dzikie morze, ze spienionymi falami, jakby nadszedł już
czas zagłady całego wszechświata.
04.10.28 Demoniczni Yaksowie są z natury bardzo
podli. Dzięki swej demonicznej mocy stwarzania iluzji mogą wywołać wiele
dziwnych zjawisk, by przerazić tych, którzy nie są zbyt inteligentni.
04.10.29 Kiedy wielcy mędrcy usłyszeli, że
iluzoryczne, mistyczne sztuczki demonów obezwładniły Dhruvę Maharaję,
natychmiast zebrali się aby dodać mu otuchy.
04.10.30 Zgromadzeni mędrcy powiedzieli: Drogi
Dhruvo, synu króla Uttanapady, oby Najwyższa Osoba Boga, znany jako
Śarngadhanva, który usuwa cierpienia Swych bhaktów, pozbawił życia wszystkich
groźnych wrogów. Święte imię Pana jest równie potężne jak Sam Pan. Także samo
powtarzanie i słuchanie świętego imienia Pana może z łatwością w pełni uchronić
wielu ludzi przed straszliwą śmiercią. W ten sposób bhakta jest chroniony.
04.10.30 Znaczenie: Wielcy rsi pojawili się przed Dhruvą Maharają w chwili, gdy jego umysł był
bardzo oszołomiony magicznymi sztuczkami Yaksów. Najwyższa Osoba Boga zawsze
chroni bhaktę. I tylko dzięki Jego inspiracji wielcy mędrcy przybyli, by dodać
otuchy Dhruvie Maharajy i zapewnić go, że jako dusza w pełni podporządkowana
najwyższemu Panu jest całkowicie bezpieczny. Z łaski Pana, bhakta, który w
chwili śmierci powtarza Jego święte imię – Hare Krsna, Hare Krsna,
Krsna Krsna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama,
Hare Hare – przez samo powtarzanie tej maha-mantry
od razu przekracza wielki ocean materialnej przestrzeni i wkracza do świata
duchowego. Nigdy nie musi on powracać do łańcucha powtarzających się narodzin i
śmierci. Skoro przez powtarzanie świętego imienia Pana można pokonać ocean
śmierci, to z pewnością Dhruva Maharaja mógł pokonać iluzoryczne magiczne
sztuczki Yaksów, które w tym czasie niepokoiły jego umysł.