C-3 - Rozdział  VIII

 

Manifestacja Brahmy z Garbhodakaśayi Visnu

 

 
03.08.01   Wielki mędrzec Maitreya Muni powiedział do Vidury: Królewska dynastia króla Puru jest godna, by służyć czystym bhaktom, ponieważ wszyscy potomkowie tej rodziny są oddani Osobie Boga. Ty również narodziłeś się w tej rodzinie i jakież to wspaniałe, że dzięki twoim wysiłkom transcendentalne rozrywki Pana w każdym momencie stają się świeższymi.

 

03.08.01   Znaczenie:      Wielki mędrzec Maitreya podziękował Vidurze i pochwalił go poprzez odwołanie się do chwał jego rodziny. Dynastia Puru była chwalebna dzięki temu, iż liczyła wielu bhaktów Osoby Boga. Ponieważ nie byli oni przywiązani do bezosobowego Brahmana ani też do zlokalizowanej Paramatmy, ale byli bezpośrednio przywiązani do Bhagavana, Osoby Boga, byli godni, by pełnić służbę dla Pana i Jego czystych bhaktów. Ponieważ Vidura był jednym z potomków tej rodziny, w naturalny sposób zaangażował się w szerzenie zawsze świeżych chwał Pana. Maitreya był szczęśliwy, iż mógł mieć takiego chwalebnego towarzysza jak Vidura. Uważał on towarzystwo Vidury za najbardziej pożądane, ponieważ dzięki takiemu towarzystwu można szybciej rozbudzić swoje uśpione skłonności do służby oddania.

 

03.08.02   Teraz zacznę mówić na temat Bhagavata Purany, którą Osoba Boga bezpośrednio przekazał wielkim mędrcom dla korzyści tych, którzy dla osiągnięcia bardzo niewielkiej przyjemności uwikłani są w niezmierne niedole.

 

03.08.02   Znaczenie:      Mędrzec Maitreya postanowił mówić na temat Śrimad-Bhagavatam, ponieważ dzieło to zostało specjalnie skompilowane i tradycyjnie przekazywane jest w sukcesji uczniów, dla rozwiązania wszelkich problemów ludzkiego społeczeństwa. Okazję słuchania Śrimad-Bhagavatam w towarzystwie czystych bhaktów Pana może mieć jedynie osoba szczęśliwa. Pod wpływem energii materialnej żywa istota jest uwikłana w tak wiele kłopotów, jedynie dla osiągnięcia odrobiny materialnego szczęścia. Angażuje się w czynności karmiczne, nie znając późniejszych powikłań. Ulegając fałszywemu wrażeniu, iż to ciało jest jaźnią, żywe istoty w niemądry sposób tworzą tak wiele fałszywych związków. Myślą, że na zawsze będą mogły pozostać ze swoimi materialnymi parafernaliami. Ta wulgarna, fałszywa koncepcja życia jest tak mocna, że pod wpływem zewnętrznej energii Pana żywa istota cierpi bezustannie, życie po życiu. Jeśli ktoś ma kontakt z książką Bhagavatam, jak również z bhaktą bhagavata, który wie, czym jest Bhagavatam, wówczas dopiero taka szczęśliwa osoba może wyzwolić się z materialnego uwikłania. Dlatego Śri Maitreya Muni, powodowany współczuciem dla cierpiącej ludzkości świata, postanowił mówić tylko i jedynie na temat Śrimad-Bhagavatam.

 

03.08.03   Jakiś czas temu żądny poznania Sanat-kumara – pierwszy z czwórki świętych chłopców – w towarzystwie pozostałych wielkich mędrców udał się do Pana Sankarsana, który przebywa na dnie wszechświata, i zapytał dokładnie jak ty, o prawdę odnośnie Vasudevy, Najwyższego.

 

03.08.03   Znaczenie:      Werset ten wyjaśnia oznajmienie, że Pan bezpośrednio wypowiedział Śrimad-Bhagavatam. Wyjaśniono tutaj, kiedy i komu Bhagavatam zostało przekazane. Pytania, które teraz zadaje Vidura, już wcześniej postawili wielcy mędrcy, tacy jak Sanat-kumara, a odpowiedział na nie Pan Sankarsana, pełna ekspansja Najwyższego Pana Vasudevy.

 

03.08.04   W tym czasie Pan Sankarsana medytował o Swoim Najwyższym Panu, za którego uczeni uznają Pana Vasudevę, ale pragnąc postępu wielkich mędrców – lekko otworzył On Swoje lotosowe oczy i zaczął mówić.

 

03.08.05   Mędrcy ci przybyli do tego niższego regionu z wyższych planet poprzez wodę Gangesu i dlatego włosy na ich głowach były mokre. Dotknęli lotosowych stóp Pana, które córki wężowego króla wielbią różnymi parafernaliami, gdy pragną dobrych mężów.

 

03.08.05   Znaczenie:      Woda Gangesu wypływa bezpośrednio z lotosowych stóp Visnu i jej strumień biegnie od najwyższej planety wszechświata aż do najniższej. Mędrcy ci przybyli z Satyaloki poprzez wykorzystanie nurtu tej rzeki. Ten proces transportu jest możliwy dzięki siłom yogi mistycznej. Jeśli rzeka płynie na przestrzeni tysięcy mi1, doskonały yogin może natychmiast przenieść się z jednego miejsca w drugie po prostu przez zanurzenie się w jej wodach. Ganges jest jedyną niebiańską rzeką, która płynie poprzez cały wszechświat, i wielcy mędrcy podróżują po całym wszechświecie poprzez tę świętą rzekę. Oznajmienie, że ich włosy były mokre, wskazuje na to, iż zostały one bezpośrednio zmoczone przez wodę pochodzącą z lotosowych stóp Visnu (Ganges). Ktokolwiek skrapla swoją głowę wodą Gangesu, z pewnością bezpośrednio dotyka lotosowych stóp Pana i uwalnia się od wszystkich rezultatów grzechu. Jeśli po wykąpaniu się w Gangesie, czyli zmyciu wszystkich grzechów, człowiek strzeże się przed popełnianiem dalszych grzesznych czynów, z pewnością zostaje wyzwolony. Ale jeśli ponownie angażuje się w grzeszne czynności, jego kąpiel w Gangesie można porównać do kąpieli słonia, który starannie myje się w rzece, ale później psuje wszystko poprzez ponowne obsypanie się kurzem na lądzie.

 

03.08.06   Czterej Kumarowie, na czele z Sanat-kumarą, którzy znali transcendentalne rozrywki Pana, chwalili Pana wybornymi, pełnymi uczucia i miłości słowami z rytmicznym akcentem. Wówczas Pan Sankarsana, z tysiącami Swoich podniesionych kapturów, zaczął wysyłać blask z błyszczących kamieni na Swojej głowie.

 

03.08.06   Znaczenie:      Pan jest czasami nazywany uttamaśloka, co oznacza "Ten, którego bhaktowie wielbią wybornymi słowami." Na obfitość takich wybornych słów stać tego bhaktę, który jest w pełni pogrążony w uczuciu i miłości do służby oddania dla Pana. Jest wiele przykładów, kiedy nawet mały chłopiec, który był wielkim bhaktą Pana, mógł ofiarować wspaniałe modlitwy gloryfikujące Pana, używając najbardziej wybornych słów. Innymi słowy, bez rozwinięcia wzniosłych uczuć i miłości nie można ofiarować Panu odpowiednich modlitw.

 

03.08.07   I tak Pan Sankarsana zaczął wyjaśniać Śrimad-Bhagavatam wielkiemu mędrcowi Sanat-kumarowi, który już podjął ślub wyrzeczenia. Z kolei Sanat-kumara wyjaśnił to Śrimad-Bhagavatam Sankhyayanie Muniemu. Zapytywany przez tego mędrca, przekazał mu dokładnie to, co usłyszał od Sankarsana.

 

03.08.07   Znaczenie:      Na tym polega metoda systemu parampara. Chociaż Sanat-kumara, wielki i sławny święty Kumara, był na doskonałym etapie życia, mimo to wysłuchał przekazu Śrimad-Bhagavatam od Pana Sankarsana. I podobnie, kiedy następnie zadawał mu pytania Sankhyayana Rsi, przekazał mu to samo, co usłyszał od Pana Sankarsana. Innymi słowy, jeśli nie słucha się od właściwego autorytetu, nie można zostać nauczycielem. Dlatego spośród dziewięciu procesów służby oddania najważniejszymi są dwa, mianowicie słuchanie i intonowanie. Bez właściwego słuchania nie można głosić przekazu wiedzy wedyjskiej.

 

03.08.08   Wielki mędrzec Sankhyayana był głównym pomiędzy transcendentalistami, i kiedy opisywał on chwały Pana jak przedstawione one zostały w Śrimad-Bhagavatam – tak się zdarzyło, że przekazu tego słuchał mój mistrz duchowy, Paraśara, jak również Brhaspati.

 

03.08.09   Tę najprzedniejszą z wszystkich Puran [Bhagavatam] przekazał mi – jak wspomniano powyżej – wielki mędrzec Paraśara, za poradą wielkiego mędrca Pulastyi. Ja również opiszę ją tobie, mój drogi synu, zgodnie z tym co usłyszałem, ponieważ zawsze jesteś moim wiernym zwolennikiem.

 

03.08.09   Znaczenie:      Wielki mędrzec o imieniu Pulastya jest ojcem pokolenia demonów. Pewnego razu Paraśara rozpoczął ofiarę, w której miały zostać spalone wszystkie demony, ponieważ jeden z nich zabił i pożarł jego ojca. Na ofiarę tę przybył jednak Vasistha Muni i poprosił Paraśarę, aby powstrzymał tę rzeź, i ze względu na pozycję i szacunek Vasisthy w społeczeństwie mędrców, Paraśara nie mógł odmówić jego prośbie. Kiedy Paraśara powstrzymał tę ofiarę, Pulastya, ojciec demonów, docenił jego bramińskie usposobienie i obdarzył go błogosławieństwem, że w przyszłości stanie się wielkim mówcą na temat literatury wedyjskiej zwanej Puranami, które są uzupełnieniem Ved. Pulastya docenił czyn Paraśary, ponieważ – dzięki swojej bramińskiej cesze przebaczania – Paraśara przebaczył demonom. Paraśara był w stanie zniszczyć w swojej ofierze wszelkie demony, ale zastanowił się, ''Demony zostały w ten sposób stworzone, że pochłaniają żywe istoty, ludzi i zwierzęta, ale dlaczego z tego powodu ja miałbym zarzucić swoją bramińską cechę przebaczania?" Jako wielki recytator Puran, Paraśara przede wszystkim mówił na temat Śrimad-Bhagavatam Purany, jako że jest to najprzedniejsza z wszystkich Puran. Maitreya Muni pragnął mówić o tym samym Bhagavatam, które usłyszał od Paraśary, a Vidura – dzięki swojej wierności i przestrzeganiu instrukcji pism otrzymanych od osób nadrzędnych – był osobą kwalifikowaną, by słuchać jego przekazu. Więc Śrimad-Bhagavatam było przekazywane poprzez sukcesję uczniów od czasów niepamiętnych, nawet jeszcze przed Vyasadevą. Tzw. historycy obliczają; że Purany mają jedynie kilkaset lat, ale w rzeczywistości Purany istnieją od czasów niepamiętnych. Istniały one przed wszelkimi historycznymi kalkulacjami osób świeckich i filozofów spekulantów.

 

03.08.10   W tym czasie, kiedy trzy światy były pogrążone w wodzie, Garbhodakaśayi Visnu był samotny – leżąc na Swoim łożu, wielkim wężu Anancie – i chociaż zdawał się zażywać snu w Swojej wewnętrznej mocy, wolny od działania zewnętrznej energii, Jego oczy nie były całkowicie zamknięte.

 

03.08.10   Znaczenie:      Poprzez Swoją wewnętrzną energię Pan wiecznie rozkoszuje się transcendentalnym szczęściem, podczas gdy energia zewnętrzna zostaje zawieszona w czasie rozwiązania manifestacji kosmicznej.

 

03.08.11   Niczym moc ognia zawarta w drewnie opałowym, Pan pozostawał w wodach zniszczenia, zatopiwszy wszystkie żywe istoty w ich subtelnych ciałach. Spoczywał On w samoorzeźwiającej energii zwanej kala.

 

03.08.11   Znaczenie:      Po tym jak trzy światy – wyższe, niższe i środkowe systemy planetarne – zostały pogrążone w wodzie zniszczenia, żywe istoty wszystkich tych trzech światów pozostały – dzięki energii zwanej kala – w swoich subtelnych ciałach. Podczas tego rozwiązania ciała wulgarne nie były zamanifestowane, ale ciała subtelne istniały, tak jak woda tego materialnego stworzenia. Zatem materialna energia nie została całkowicie wchłonięta, jak jest to w czasie pełnego rozwiązania tego materialnego świata.

 

03.08.12   Pan położył się w Swojej wewnętrznej mocy na przeciąg czterech tysięcy cyklicznych yug, a poprzez Swoją zewnętrzną energię zdawał się spać, będąc pogrążonym w wodzie. Kiedy żywe istoty – pobudzone przez energię zwaną kala-śakti – zaczęły wyłaniać się dla dalszego rozwoju swoich karmicznych czynności, Pan ujrzał Swoje transcendentalne ciało jako niebieskie.

 

03.08.12   Znaczenie:      W Visnu-Puranie, kala-śakti jest wspomniana jako avidya. Symptomem oddziaływania kala-śakti jest to, że ludzie muszą pracować w tym materialnym świecie dla osiągnięcia karmicznych rezultatów. Takie osoby pracujące dla korzyści zostały opisane w Bhagavad-gicie jako mudha, czyli głupcy. Takie głupie żywe istoty pracują z wielkim entuzjazmem dla jakiejś tymczasowej korzyści w wiecznej niewoli. Jeśli ktoś jest w stanie pozostawić swoim dzieciom wielki majątek, myśli, że był bardzo sprytny w całym swoim życiu, i dla osiągnięcia takiej tymczasowej korzyści podejmuje ryzyko wszelkich grzesznych czynów, nie wiedząc, że takie czyny na wieki zwiążą go kajdanami materialnej niewoli. Z powodu swojej zanieczyszczonej mentalności i z powodu materialnych grzechów, suma wszystkich żywych istot zdawała się być koloru niebieskiego. Takie bodźce do działania dla osiągnięcia karmicznych rezultatów powstają z nakazu zewnętrznej energii Pana, kala.

 

03.08.13   Subtelny podmiot stworzenia, na którym była skupiona uwaga Pana, został pobudzony przez materialną gunę pasji, i w ten sposób subtelna forma stworzenia przebiła się przez Jego brzuch.

 

03.08.14   Przebiwszy się w ten sposób, ta ogólna forma karmicznych czynności żywych istot przyjęła kształt pączka kwiatu lotosu powstałego z Osoby Visnu, który – dzięki Jego najwyższej woli – oświetlił wszystko, niczym słońce, i wysuszył rozległe wody zniszczenia.

 

03.08.15   Pan Visnu osobiście wszedł w ten kosmiczny kwiat lotosu jako Dusza Najwyższa, i kiedy w ten sposób kwiat ten został zapłodniony wszystkimi siłami materialnej natury, zrodziło się z niego uosobienie mądrości wedyjskiej, którego zwiemy samonarodzonym.

 

03.08.15   Znaczenie:      Ten kwiat lotosu jest kosmiczną formą, virat, czyli potężną formą Pana w świecie materialnym. W czasie rozwiązania wtapia się on w brzuch Osoby Boga Visnu, a następnie ponownie manifestuje się w czasie stworzenia. Dzieje się tak dzięki Garbhodakaśayi Visnu, który wchodzi w każdy z wszechświatów. W formie tej zawarta jest suma karmicznych czynności żywych istot uwarunkowanych przez materialną naturę, a pierwsza z nich, mianowicie Brahma, czyli kontroler wszechświata, rodzi się z tego kwiatu lotosu. Ta pierwsza narodzona żywa istota – w przeciwieństwie do wszystkich innych – nie ma materialnego ojca, i wskutek tego jest ona zwana samonarodzonym, czyli svayambhu. W czasie dewastacji zapada on w sen razem z Narayanem, a w czasie następnego stworzenia ponownie rodzi się w ten sposób. Opis ten daje nam koncepcję trzech rzeczy – wulgarnej formy virat, subtelnego Hiranyagarbhy i materialnej siły stworzenia, Brahmy.

 

03.08.16   Zrodzony z tego kwiatu lotosu Brahma – mimo iż usytuowany na jego baldaszku – nie był w stanie dostrzec świata. Dlatego okrążył całą przestrzeń, i kiedy poruszał oczyma, zwracając je w każdą stronę, osiągnął cztery głowy, odpowiednio do czterech kierunków.

 

03.08.17   Siedząc na tym lotosie, Pan Brahma nie mógł w pełni zrozumieć stworzenia, lotosu ani samego siebie. Pod koniec milenium powietrze zniszczenia zaczęło poruszać wodą i lotosem, wielkimi kolistymi falami.

 

03.08.17   Znaczenie:      Pan Brahma był zdumiony swoim stworzeniem, lotosem i światem, mimo iż usiłował zrozumieć je przez jedno milenium, którego długość znacznie przekracza długość milenium według rachuby lat słonecznych, jaką posługują się ludzie. Zatem nikt nie może poznać misterium stworzenia i kosmicznej manifestacji jedynie poprzez spekulacje umysłowe. Ludzka istota ma tak ograniczone możliwości, że bez pomocy Najwyższego nie może mieć wielkiego pojęcia o misterium woli Pana co do stworzenia, utrzymania i destrukcji.

 

03.08.18   W swojej ignorancji Pan Brahma kontemplował: Kim jestem, że siedzę na szczycie tego lotosu? skąd on wyrósł? Musi być więc coś poniżej, z czego ten lotos wyrósł, i musi to być wewnątrz wody.

 

03.08.18   Znaczenie:      To, co było przedmiotem początkowych spekulacji Brahmy dotyczących stworzenia kosmicznej manifestacji, jest nadal przedmiotem spekulacji umysłowych spekulantów. Najbardziej inteligentnym człowiekiem jest ten, który stara się odnaleźć przyczynę swojego istnienia, jak również istnienia całej kosmicznej manifestacji, a zatem stara się odnaleźć ostateczną przyczynę. Jeśli jego wysiłki są właściwie ukierunkowane i spełniane z poświęceniem i wytrwałością, z pewnością zostaną uwieńczone sukcesem.

 

03.08.19   Rozmyślając w ten sposób, Pan. Brahmą wszedł w wodę poprzez przewód łodyżki lotosu. Ale pomimo wejścia w tę łodyżkę i zbliżenia się do pępka Visnu, nie był w stanie wyśledzić źródła.

 

03.08.19   Znaczenie:      Dzięki swoim osobistym wysiłkom można zbliżyć się do Pana, ale bez łaski Pana nie można osiągnąć ostatecznego punktu. Takie zrozumienie Pana jest możliwe jedynie poprzez służbę oddania, jak potwierdzone zostało to w Bhagavad-gicie (18.55): bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah.'

 

03.08.20   O Viduro, dociekając w ten sposób o swojej egzystencji, Brahma osiągnął swój ostateczny czas, którym jest wieczne koło w ręku Visnu i który wytwarza strach w umyśle żywej istoty, jak strach przed śmiercią.

 

03.08.21   Następnie; nie będąc w stanie osiągnąć upragnionego przeznaczenia, porzucił takie poszukiwania i powrócił na wierzchołek kwiatu lotosu. I tak, kontrolując wszystkie swoje wysiłki, skoncentrował umysł na Najwyższym Panu.

 

03.08.21   Znaczenie:      Samadhi polega na skoncentrowaniu umysłu na najwyższej przyczynie wszystkiego, nawet jeśli nie wiemy, czy Jego rzeczywista natura jest osobowa, bezosobowa czy zlokalizowana. Skoncentrowanie umysłu na Najwyższym jest z pewnością formą służby oddania. Porzucenie osobistego zadowalania zmysłów i skoncentrowanie się na najwyższej przyczynie jest oznaką podporządkowania, i kiedy takie podporządkowanie jest obecne, jest to pewny znak służy oddania. Jeśli żywa istota pragnie zrozumieć ostateczną przyczynę swojej egzystencji, musi zaangażować się w służbę oddania dla Pana.

 

03.08.22   Przy końcu swojego stulecia – kiedy jego medytacja była kompletna – Brahma rozwinął wymaganą wiedzę, w rezultacie której mógł ujrzeć w swoim sercu Najwyższego, którego nie był w stanie zobaczyć wcześniej, nawet pomimo największych wysiłków.

 

03.08.22   Znaczenie:      Najwyższego Pana można doświadczyć jedynie poprzez proces służby oddania, a nie przez osobisty wysiłek w spekulacji umysłowej. Wiek Brahmy obliczany jest według lat divya, które są odmienne od słonecznych lat ludzi. Długość lat divya została podana w Bhagavad-gicie (8.17): sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmano viduh. Jeden dzień Brahmy równa się sumie czterech yug (wynoszącej 4 300 000 lat) pomnożonej przez tysiąc. Brahma medytował przez sto lat, zanim mógł zrozumieć najwyższą przyczynę wszystkich przyczyn, a następnie napisał Brahma-samhitę, w której śpiewa govindam adi-purusam tam aham bhajami, i którą uznał i zaaprobował Pan Caitanya. Do tego, aby pełnić służbę dla Pana albo poznać Go takim, jakim jest On naprawdę, konieczna jest łaska Pana.

 

03.08.23   Brahma ujrzał, że na wodzie spoczywało ogromne, lotosowe, białe łoże, ciało Śesa-nagi, na którym leżał samotnie Osoba Boga. Wszystko wkoło było oświetlone promieniami klejnotów zdobiących kaptury Śesa-nagi, i to światło rozproszyło wszelką ciemność tych regionów.

 

03.08.24   Wspaniałość transcendentalnego ciała Pana szydzi z piękna koralowej góry. Chociaż góra ta przepięknie przybrana jest wieczornym niebem, żółta szata Pana wydrwiła jej piękno. Na szczycie tej góry znajduje się złoto, ale zostało ono wyśmiane poprzez wysadzany klejnotami hełm Pana. Górskie wodospady, zioła itd., z panoramą kwiatów, sprawiają wrażenie girland, ale potężne ciało Pana, Jego ręce i nogi, dekorowane klejnotami, perłami, listeczkami tulasi i girlandami z kwiatów, drwiły ze scenerii tej góry.

 

03.08.24   Znaczenie:      Panoramiczne piękno natury, które wzbudza w nas podziw, można przyjąć za wypaczone odzwierciedlenie transcendentalnego ciała Pana. Jeśli więc kogoś urzeka piękno Pana, nie przyciąga go już dłużej piękno materialnej natury, mimo iż natura ta nie zmniejsza swego piękna. W Bhagavad-gicie (2.59) zostało powiedziane, że jeśli kogoś przyciąga param; Najwyższy, tego nie orzeka już nic niższego.

 

03.08.25   Jego transcendentalne, nieograniczonych rozmiarów ciało zajęło przestrzeń trzech planetarnych systemów, wyższego, środkowego i niższego. Ciało to promieniało niezrównanym strojem i różnorodnością i było odpowiednio udekorowane ornamentami.

 

03.08.25   Znaczenie:      Rozmiar transcendentalnego ciała Pana mógłby zostać zmierzony jedynie Jego własną miarą, ponieważ jest On wszechprzenikający – zajmując całą manifestację kosmiczną. Materialna natura zawdzięcza swoje piękno osobistemu pięknu Pana, jednakże Pan jest zawsze wspaniale ubrany i przystrojony, aby dowieść Swojej transcendentalnej różnorodności, która ma tak duże znaczenie w postępie wiedzy duchowej.

 

03.08.26   Pan ukazał Swoje lotosowe stopy poprzez wzniesienie ich. Jego lotosowe stopy są źródłem wszelkich korzyści osiąganych przez służbę oddania wolną od materialnego zanieczyszczenia. Takie korzyści są dla tych, którzy wielbią Go w czystym oddaniu. Wganiały blask emanujący z księżycowych paznokci Jego rąk i stóp przypominał płatki kwiatu.

 

03.08.26   Znaczenie:      Pan spełnia pragnienia każdego w taki sposób, jak tego pragniemy. Czyści bhaktowie są zainteresowani osiągnięciem transcendentalnej służby Pana, która to służba nie jest różna od Samego Pana. Dlatego Pan jest jedynym pragnieniem czystych bhaktów, a służba oddania jest jedynym nieskazitelnym procesem dla osiągnięcia Jego łaski. W swojej Bhakti-rasamrta-sindhu (1.1.11) Śrila Rupa Gosvami mówi, że czysta służba oddania jest jnana-karmady-anavrtam: czysta służba oddania nie jest skażona nawet cieniem wiedzy spekulatywnej czy czynności karmicznych. Taka służba oddania jest w stanie nagrodzić czystego bhaktę najwyższym rezultatem, mianowicie bezpośrednim towarzystwem Najwyższej Osoby Boga, Pana Krsny. Według Gopala-tapani Upanisad, Pan ukazał jeden spośród wielu tysięcy płatków Swoich lotosowych stóp. Jest powiedziane: brahmano 'sav anavaratam me dhyatah stutah parardhante so 'budhyata gopaveśo me purastat avirbabhuva Dociekając przez miliony lat, Pan Brahma zrozumiał w końcu transcendentalną formę Pana, jako Śri Krsnę w szatach chłopca-pasterza, i tak zanotował on swoje doświadczenie w słynnej modlitwie z Brahma-samhity: govindam adi-purusam tam aham bhajami.

 

03.08.27   Również wyraził On uznanie dla służby Swoich bhaktów i Swoim pięknym uśmiechem pokonał ich niedole. Odbicie Jego dekorowanej kolczykami twarzy było tak niezwykle ujmujące, dziki oślepiającym promieniom emanującym z Jego ust i pięknu Jego nosa i brwi.

 

03.08.27   Znaczenie:      Pan jest bardzo zobowiązany Swoim bhaktom za służbę, którą dla Niego pełnią. Jest wielu transcendentalistów w różnych dziedzinach duchowej działalności, ale służba oddania dla Pana jest wyjątkowa. Bhaktowie nie proszą Pana o nic w zamian za swoją służbę. Odmawiają przyjęcia nawet najbardziej pożądanego wyzwolenia, chociaż Pan je im ofiarowuje. W ten sposób Pan staje się pewnego rodzaju dłużnikiem Swoich bhaktów, i może jedynie usiłować odwzajemnić im ich służbę Swoim wiecznie urzekającym uśmiechem. Widok uśmiechniętej twarzy Pana zawsze zadowala i ożywia bhaktów. Takie ożywienie bhaktów jest źródłem dalszej przyjemności dla Pana. Więc między Panem i Jego wielbicielami istnieje bezustanne transcendentalne współzawodnictwo, polegające na wymianie służby i odwzajemnieniu.

 

03.08.28   O mój drogi Viduro, talia Pana była owinięta żółtą szatą przypominającą szafranowy pył kwiatu kadamba, i była przepasana bogato zdobionym pasem. Jego pierś dekorował znak śrivatsa i nieograniczonej wartości naszyjnik.

 

03.08.29   Tak jak sandałowe drzewo jest dekorowane pachnącymi kwiatami i gałązkami, ciało Pana zdobiły wartościowe klejnoty i perły. Był On usytuowanym w Sobie drzewem, Panem wszystkich innych we wszechświecie. Tak jak drzewo sandałowe jest pokryte wieloma wężami, tak również ciało Pana było przykryte kapturami Ananty.

 

03.08.29   Znaczenie:      Ważne jest tutaj słowo avyakta-mulam. Na ogół nikt nie może widzieć korzeni drzewa. Ale jeśli chodzi o Pana, jest On korzeniem, czyli źródłem Samego Siebie, ponieważ poza Nim Samym nie ma żadnej innej oddzielnej przyczyny Jego bytu. W Vedach jest powiedziane, że Pan jest svaśrayaśraya; jest On Swoją własną ostoją, i nie ma dla Niego żadnej innej ostoi. Dlatego avyakta oznacza Sam Najwyższy Pan i nikt inny.

 

03.08.30   Pan – niczym wielka góra – jest siedzibą dla wszystkich ruchomych i nieruchomych żywych istot. Jest On przyjacielem węży, ponieważ Pan Ananta jest Jego przyjacielem. Tak jak góra ma tysiące złotych szczytów, tak Pan został ujrzany z tysiącami przystrojonych złotymi hełmami kapturów Ananta-nagi. I jak góra jest czasami przepełniona szlachetnymi kamieniami, tak również Jego transcendentalne ciało było w pełni dekorowane drogocennymi klejnotami. I tak jak góra jest czasami pogrążona w wodzie oceanu, tak Pan czasami zanurza się w wodach zniszczenia.

 

03.08.31   Patrząc w ten sposób na Pana w kształcie góry, Pan Brahma wywnioskował, że jest to Hari, Osoba Boga. Ujrzał, że piękna girlanda z kwiatów na Jego piersi sławi Go słodkimi pieśniami mądrości wedyjskiej. Chroniło Go koło Sudarśana, narzędzie walki, i nawet słońce, księżyc, powietrze, ogień itd., nie mogły mieć do Niego przystępu·

 

03.08.32   Kiedy Pan Brahma, stwórca kosmicznego przeznaczenia, ujrzał Pana w ten sposób, jednocześnie spojrzał na stworzenie. Brahma ujrzał jezioro w pępku Pana Visnu, i kwiat lotosu, jak również wody zniszczenia oraz osuszające powietrze i niebo. Wszystko to ukazało się jego oczom.

 

03.08.33   I tak przepełniony guną pasji, Brahma zapragnął zaangażować się w stwarzanie, i po ujrzenia pięciu przyczyn stworzenia wskazanych przez Osobę Boga, zaczął ofiarowywać pełne szacunku modlitwy na ścieżce twórczej mentalności.

 

03.08.33   Znaczenie:      Nawet jeśli ktoś jest w materialnej gunie pasji, mimo to, jeśli pragnie stworzyć coś w tym świecie, musi szukać łaski Najwyższego dla otrzymania koniecznej energii. W ten sposób można uwieńczyć sukcesem każdy swój wysiłek.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 8-go Rozdziału 4-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Manifestacja Brahmy z Garbhodakaśayi Visnu"