C-3 - Rozdział   V

 

 

Rozmowy Vidury z Maitreyą

 

 
03.05.01   Śukadeva Gosvami powiedział: W ten sposób Vidura, najlepszy spośród członków dynastii Kuru, który był doskonały w służbie oddania dla Pana, dotarł do źródła niebiańskiej rzeki Ganges [Hardwar], gdzie siedział Maitreya, wielki mędrzec tego świata o niezgłębionej wiedzy. Vidura, który był doskonały w swojej łagodności i usatysfakcjonowany w transcendencji, zapytał go.

 

03.05.01   Znaczenie      Vidura był już doskonały dzięki swojemu czystemu oddaniu dla nieomylnego Pana. Pan i żywe istoty są jakościowo takie same z natury, ale Pan jest ilościowo o wiele potężniejszy niż jakakolwiek indywidualna żywa istota. Jest On zawsze nieomylny i nigdy nie upada, podczas gdy żywe istoty mają skłonność do upadku w energię iluzoryczną. Vidura pokonał już omylną naturę żywych istot w uwarunkowanym życiu dzięki temu, iż był acyuta-bhava, czyli właściwie zaabsorbowanym służbą oddania dla Pana. Ten stan życia jest nazywany acyuta-bhava-siddha, czyli doskonałością dzięki służbie oddania. Zatem każdy, kto jest zaabsorbowany służbą oddania dla Pana, jest duszą wyzwoloną i ma wszelkie godne podziwu cechy. Uczony mędrzec Maitreya siedział w odosobnionym miejscu na brzegu Gangesu w Hardwar, i Vidura, który był doskonałym bhaktą Pana i posiadał wszelkie pozytywne, transcendentalne cechy, zbliżył się do niego, by zadawać mu pytania.

 

03.05.02   Vidura powiedział: O wielki mędrcze, każdy w tym świecie angażuje się w czynności karmiczne dla osiągnięcia szczęścia, ale nikt nie znajduje ani zaspokojenia, ani uśmierzenia niedoli. Wprost przeciwnie, czynności takie jedynie pogarszają sytuację. Dlatego proszę, udziel nam wskazówek, w jaki sposób należy żyć dla prawdziwego szczęścia.

 

03.05.02   Znaczenie      Vidura zadał Maitreyi pewne pospolite pytania, mimo iż nie było to początkowo jego intencją. Uddhava poprosił Vidurę, aby udał się do Maitreyi Muniego i zapytał go o wszystkie prawdy dotyczące Pana, Jego imienia, sławy, cech, Jego formy, rozrywek, otoczenia itd., i kiedy Vidura zbliżył się do Maitreyi, powinien zapytać jedynie o Pana. Ale z powodu naturalnej pokory nie śmiał pytać o Pana natychmiast, i zadał pytania dotyczące spraw, które mają ogromne znaczenie dla zwykłego człowieka. Zwykły człowiek nie jest w stanie zrozumieć Pana. Musi najpierw poznać prawdziwą sytuację swego życia pod wpływem złudnej energii. W złudzeniu myśli, że może osiągnąć szczęście jedynie poprzez czynności karmiczne, ale w rzeczywistości dzieje się tak, iż coraz bardziej uwikłuje się on w sieć działań i reakcji i nie znajduje rozwiązania problemów życia. Mówi o tym pewna wspaniała pieśń: "Z powodu ogromnego pragnienia osiągnięcia wszelkiego szczęścia w życiu, zbudowałem ten dom. Ale na nieszczęście całe moje plany zostały zniweczone, ponieważ dom został nieoczekiwanie podpalony." Prawo natury działa w ten sposób. Każdy usiłuje osiągnąć szczęście poprzez układanie planów w tym materialnym świecie, ale prawo natury jest tak okrutne, iż niweczy nasze plany; karmi nie jest szczęśliwy w swoich planach, ani też nie osiąga żadnego zaspokojenia w swoim bezustannym dążeniu do szczęścia.

 

03.05.03   O mój panie, z ramienia Najwyższej Osoby Boga po Ziemi tej podróżują wielcy filantropowie, aby okazać współczucie upadłym duszom, które nie pragną podporządkować się Panu.

 

03.05.03   Znaczenie      Posłuszeństwo pragnieniom Najwyższego Pana jest naturalną pozycją każdej żywej istoty. Ale jedynie z powodu przeszłych niepobożnych czynów żywa istota jest niechętna podporządkowaniu się Panu i wskutek tego cierpi wszelkiego rodzaju niedole materialnej egzystencji. Nikt nie ma nic innego do robienia poza pełnieniem służby oddania dla Najwyższego Pana, Śri Krsny. Dlatego każda czynność nie będąca transcendentalną służbą miłości dla Pana jest mniej lub bardziej aktem buntu przeciwko najwyższej woli. Wszelkie czynności karmiczne, filozofia empiryczna i mistycyzm są mniej lub bardziej przeciwko chęci podporządkowania się Panu i każda żywa istota zaangażowana w taką buntowniczą działalność jest mniej lub bardziej potępiona przez prawa materialnej natury, które działają pod nadzorem Pana. Wielcy, czyści bhaktowie Pana żywią współczucie dla upadłych, i dlatego podróżują po całym świecie z misją przywiedzenia tych dusz do Boga, z powrotem do domu. Tacy czyści bhaktowie Pana przenoszą przekaz Boga po to, aby wyzwolić upadłe dusze i dlatego zwykły człowiek, który jest oszołomiony wpływem zewnętrznej energii Pana, powinien skorzystać z ich towarzystwa.

 

03.05.04   Dlatego, o wielki mędrcze, proszę udziel mi instrukcji o transcendentalnej służbie oddania dla Pana, tak aby Ten, który mieszka w każdym sercu, zechciał udzielić mi, od wewnątrz, wiedzy o Absolutnej Prawdzie zgodnej ze starożytnymi zasadami wedyjskimi objawianymi jedynie tym, którzy zostali oczyszczeni przez proces służby oddania.

 

03.05.04   Znaczenie      Jak to już zostało wyjaśnione w Pierwszym Canto Śrimad-Bhagavatam, Absolutna Prawda jest realizowana w trzech różnych fazach, odpowiednio do możliwości rozumienia poznającego, mimo iż są one jednym i tym samym. Najzdolniejszym transcendentalistą jest czysty bhakta Pana, który nie jest zanieczyszczony żadną działalnością karmiczną czy filozoficzną spekulacją. Serce można całkowicie oczyścić z wszelkich materialnych okryw, takich jak karma, jnana i yoga, jedynie dzięki służbie oddania. Jedynie na takim oczyszczonym etapie Pan, który zamieszkuje w sercu każdej indywidualnej duszy, udziela bhakcie instrukcji, tak aby mógł on osiągnąć ostateczne przeznaczenie i powrócić do domu, z powrotem do Boga. To zostało potwierdzone w Bhagavad-gicie (10.10): tesam satata-yuktanam bhajatam. Pan udziela wiedzy wielbicielowi jedynie wtedy, kiedy jest zadowolony z jego służby oddania, tak jak to było w przypadku Arjuny i Uddhavy.

    Jnani, yogini i karmici nie mogą oczekiwać bezpośredniej współpracy z Panem. Nie są oni w stanie zadowolić Pana, gdyż nie pełnią transcendentalnej służby miłości, ani też nie wierzą w taką służbę dla Pana. Proces bhakti, pełniony według regulujących zasad vaidhi-bhakti, czyli służby oddania regulowanej zasadami, został zdefiniowany przez pisma objawione i zatwierdzony przez wielkich acaryów. Praktyka ta może pomóc bhakcie neoficie wznieść się do etapu raga-bhakti, na którym Pan odpowiada z wewnątrz jako caitya-guru, czyli mistrz duchowy jako Nadświadomość. Wszyscy transcendentaliści, poza bhaktami, nie robią żadnej różnicy pomiędzy duszą indywidualną i Duszą Najwyższą, gdyż błędnie przyjmują Nadświadomość i świadomość indywidualną za jedno. Takie błędne zrozumienie abhaktów sprawia, iż są niezdolni do otrzymania jakichkolwiek wskazówek z wewnątrz, dlatego są pozbawieni bezpośredniej współpracy Pana. Kiedy po wielu, wielu narodzinach taki monista zaczyna sobie uświadamiać, że Pan jest godny czci i że bhakta jest jednocześnie jednym i różnym od Pana, jedynie wówczas może podporządkować się Panu, Vasudevie. Od tego momentu zaczyna się czysta służba oddania. Proces zrozumienia Absolutnej Prawdy, który przyjmują zwiedzeni moniści, jest bardzo trudny, podczas gdy bhakta rozumie Absolutną Prawdę bezpośrednio dzięki Panu, którego zadowolił służbą oddania. Z ramienia wielu bhaktów neofitów Vidura początkowo zapytał Maitreyę o ścieżkę służby oddania, poprzez którą można zadowolić Pana zamieszkującego wewnątrz serca.

 

03.05.05   O wielki mędrcze, łaskawie opowiedz, w jaki sposób Najwyższa Osoba Boga, który jest niezależnym, wolnym od pragnień Panem trzech światów i kontrolerem wszelkich energii, przyjmuje inkarnacje i stwarza tę kosmiczną manifestację, z doskonale ułożonymi regulującymi zasadami dla jej utrzymania.

 

03.05.05   Znaczenie      Pan Krsna jest oryginalną Osobą Boga, z którego emanują trzy stwórcze inkarnacje, mianowicie purusa-avatary – Karanarnavaśayi Visnu, Garbhodakaśayi Visnu i Ksirodakaśayi Visnu. Całe materialne stworzenie podległe zewnętrznej energii Pana jest prowadzone przez tych trzech purusa w trzech kolejnych etapach, i w ten sposób kontroluje On materialną naturę. Pogląd, iż materialna natura jest niezależna, jest niczym szukanie mleka w podobnych do wymion workach na szyi kozła. Pan jest niezależny i wolny od pragnień. Nie stwarza On tego materialnego świata dla Swego własnego zadowolenia, tak jak my tworzymy nasze sprawy rodzinne dla spełnienia naszych materialnych pragnień. W rzeczywistości materialny świat jest tworzony dla złudnych przyjemności uwarunkowanych dusz, które od czasów niepamiętnych sprzeciwiają się służbie oddania dla Pana. Ale materialne wszechświaty są pełne same w sobie. Nie brakuje tam niczego dla ich utrzymania. Jedynie z powodu ubogiego zasobu wiedzy materialiści są zaniepokojeni, kiedy na Ziemi ma miejsce znaczny przyrost naturalny. Jednakże, gdziekolwiek na Ziemi znajduje się żywa istota, Pan natychmiast zapewnia jej środki utrzymania. Inne gatunki żywych istot, które znacznie przewyższają liczebnie ludzkie społeczeństwo, nigdy nie martwią się o wyżywienie; nigdy nie widzi się, aby padały z głodu. Jedynie w ludzkim społeczeństwie istnieją zakłócenia z powodu sytuacji żywnościowej, i aby zataić rzeczywisty fakt złej administracji, tłumaczy się to znacznym wzrostem populacji. Jeśli w świecie istnieje jakiś niedostatek, to jest to brak świadomości Boga, w przeciwnym razie, dzięki łasce Pana, nie brakuje niczego.

 

03.05.06   Kładzie się On na Swoim własnym sercu rozprzestrzenionym w formie nieba, a następnie, umieściwszy w tej przestrzeni całe stworzenie, ekspanduje w mnogość żywych istot, które manifestują się jako różne gatunki życia. Nie musi On czynić żadnego wysiłku dla Swojego utrzymania, ponieważ jest panem wszystkich sił mistycznych i właścicielem wszystkiego. Zatem różni się On od żywych istot.

 

03.05.06   Znaczenie      Pytania dotyczące stworzenia, utrzymania i destrukcji, które pojawiają się w wielu częściach Śrimad-Bhagavatam, odnoszą się do różnych mileniów (kalp) i dlatego różne autorytety w różny sposób opisują te sprawy, odpowiadając na pytania różnych studentów. Nie ma różnicy w twórczych zasadach i kontroli Pana ponad nimi, jednakże w różnych kalpach są pewne różnice w szczegółach. Potężne niebo jest materialnym ciałem Pana, zwanym virat-rupa, a wszelkie materialne stworzenie spoczywa na niebie, czyli sercu Pana. Dlatego, rozpoczynając od nieba – pierwszej materialnej manifestacji dla "wulgarnej" wizji – aż do ziemi, wszystko jest zwane Brahmanem. Sarvam khalv idam brahma: "Nie ma niczego poza Panem, a On jest jednym bez wtórego." Żywe istoty są wyższymi energiami, podczas gdy materia jest energią niższą, a kombinacja tych energii prowadzi do manifestacji tego materialnego świata, która znajduje się w sercu Pana.

 

03.05.07   Dla korzyści podwójnie narodzonych, krów i półbogów, możesz również opowiedzieć o pomyślnych cechach Pana w Jego różnych inkarnacjach. Nasze umysły nigdy nie są w pełni zaspokojone, mimo iż bezustannie słuchamy o Jego transcendentalnych czynach.

 

03.05.07   Znaczenie      Pan pojawia się w tym wszechświecie w różnych inkarnacjach, takich jak Matsya, Kurma, Varaha i Nrsimha, i manifestuje Swoje różne transcendentalne czyny dla korzyści podwójnie narodzonych, krów i półbogów. Pan bezpośrednio troszczy się o podwójnie narodzonych, czyli ludzi cywilizowanych. Osobą cywilizowaną jest ta, która narodziła się dwukrotnie. Żywa istota rodzi się w tym materialnym świecie na skutek związku osobników męskich i żeńskich. Ludzka istota rodzi się na skutek związku ojca i matki, ale cywilizowana ludzka istota ma inne narodziny poprzez kontakt z mistrzem duchowym, który staje się rzeczywistym ojcem. Ojciec i matka materialnego ciała są takimi jedynie podczas jednego życia, a w życiu następnym ojciec i matka mogą być inną parą. Ale bona fide mistrz duchowy jako reprezentant Pana jest wiecznym ojcem, ponieważ mistrz duchowy jest odpowiedzialny za poprowadzenie swojego ucznia do duchowego zbawienia, czyli ostatecznego celu życia. Zatem cywilizowana ludzka istota musi narodzić się dwukrotnie, w przeciwnym razie nie jest ona niczym lepszym od niższych zwierząt.

    Krowa jest najważniejszym zwierzęciem dla rozwoju ludzkiego ciała ku doskonałości. Dla utrzymania ciała możemy spożywać jakiekolwiek pożywienie, ale mleko krowie jest szczególnie zasadnicze dla rozwoju delikatnych tkanek ludzkiego mózgu, pozwalających zrozumieć zawiłości transcendentalnej wiedzy. Cywilizowany człowiek powinien żywić się pokarmem składającym się z owoców, warzyw, zboża, cukru i mleka. Byk pomaga w rolniczej produkcji zbóż itd., i w ten sposób w pewnym sensie byk jest ojcem ludzkości, podczas gdy krowa jest matką, gdyż dostarcza ona mleka ludzkiemu społeczeństwu. Dlatego cywilizowany człowiek powinien zapewnić krowom i bykom wszelką ochronę.

    Półbogowie, czyli żywe istoty, które żyją na wyższych planetach, stoją o wiele wyżej niż istoty ludzkie. Ponieważ mają oni lepsze warunki egzystencji, żyją w o wiele większych luksusach niż ludzie. Jednakże wszyscy są wielbicielami Pana. Pan inkarnuje w różnych formach, takich jak ryba, żółw, wieprz i kombinacja lwa i człowieka, aby chronić cywilizowanego człowieka, krowę i półbogów, którzy są bezpośrednio odpowiedzialni za życie regulowane zasadami dla postępu samorealizacji. Cały system materialnego stworzenia został zaplanowany w ten sposób, aby uwarunkowane dusze miały szansę samorealizacji. Osoba, która korzysta z tych udogodnień, jest zwana półbogiem albo cywilizowanym człowiekiem. Przeznaczeniem krowy jest pomóc w utrzymaniu takiego wysokiego standardu życia.

    Wszystkie rozrywki Pana dla ochrony podwójnie urodzonych, krów i półbogów są transcendentalne. Ludzka istota ma skłonności do słuchania dobrych opowieści i historii, dlatego w sprzedaży jest tak wiele książek, magazynów i gazet, aby zaspokoić zainteresowania rozwiniętej duszy. Ale po jednorazowym przeczytaniu tej literatury, przyjemność z niej czerpana jest pozbawiona świeżości i ludzie nie są zainteresowani, by czytać ją ponownie. W rzeczywistości, na przeczytanie gazety poświęca się mniej niż godzinę, a następnie wyrzuca się ją do kosza na śmieci. Podobnie jest w przypadku innej zwykłej literatury. Ale piękno literatury transcendentalnej, takiej jak Bhagavad-gita i Śrimad-Bhagavatam, polega na tym, iż nigdy się ona nie starzeje. Cywilizowani ludzie świata czytali ją przez ostatnie pięć tysięcy lat, lecz nigdy nie straciła ona swojej świeżości. Jest zawsze świeża dla uczonych i wielbicieli, i nawet jeśli bhaktowie, tacy jak Vidura, codziennie powtarzają wersety Bhagavad-gity i Śrimad-Bhagavatam, mimo to nie czują przesytu. Przed spotkaniem Maitreyi, Vidura musiał wielokrotnie słyszeć o rozrywkach Pana, a mimo to pragnął, aby te same narracje zostały powtórzone, ponieważ nigdy nie mógł się nimi nasycić. Na tym polega transcendentalna natura chwalebnych rozrywek Pana.

 

03.05.08   Najwyższy Król królów stworzył różne planety i siedziby, gdzie żywe istoty zostały umieszczone odpowiednio do sił natury i pracy, i stworzył On ich różnych królów i władców.

 

03.05.08   Znaczenie      Pan Krsna jest głównym Królem pomiędzy wszystkimi królami i stworzył On różne planety dla różnego rodzaju żywych istot. Nawet na tej planecie znajdują się różne. miejsca przeznaczone dla różnego rodzaju ludzi. Są pustynie, wyspy i doliny w krajach górzystych, i w każdym takim miejscu rodzą się różnego rodzaju ludzie w różnych siłach natury, odpowiednio do swoich przeszłych czynności. Ludzie zamieszkują zarówno pustynie arabskie, jak i doliny Himalajów, ale mieszkańcy tych dwóch miejsc różnią się od siebie, a jeszcze inni są mieszkańcy wysp. Podobnie istnieją również różne planety. Planety poniżej Ziemi aż do planety Patala są pełne różnego rodzaju żywych istot, żadna planeta nie jest pusta, jak to błędnie wyobrażają sobie współcześni tzw. naukowcy. W Bhagavad-gicie Pan mówi, że żywe istoty są sarva-gata, czyli obecne w każdej sferze życia. Więc nie ma wątpliwości co do tego, że inne planety również mają mieszkańców podobnych do nas, czasami posiadających większą inteligencję i większe bogactwa. Warunki życia dla osób z większą inteligencją są bardziej luksusowe niż te na Ziemi. Są również planety, do których nie dociera światło słoneczne, i planety te zamieszkują żywe istoty, które zasłużyły sobie na to swoim przeszłym działaniem. Twórcą tych wszystkich planów dla różnych warunków życia jest Najwyższy Pan, i Vidura poprosił Maitreyę, aby ten opisał je dla jego dalszego oświecenia.

 

03.05.09   O najprzedniejszy pomiędzy braminami, proszę opisz również, w jaki sposób Narayana – stwórca tego wszechświata i samowystarczalny Pan – rozmaicie stworzył natury, czynności, formy, cechy i imiona różnych żywych istot.

 

03.05.09   Znaczenie      Każda żywa istota podlega swoim naturalnym inklinacjom w różnych siłach materialnej natury. Jej działanie manifestuje się według natury tych trzech sił, jej forma i cechy cielesne zostały zaprojektowane odpowiednio do jej działania, a nadane jej imię odpowiada jej cechom cielesnym. Na przykład, wyższe klasy ludzi są to biali (śukla), a klasy niższe to ludzie czarni. Ten podział na białych i czarnych odpowiada białym i czarnym obowiązkom życia. Dzięki pobożnym czynom ktoś rodzi się w dobrej i wysoko postawionej rodzinie, aby być bogatym, wykształconym, i posiadać piękne cechy cielesne. A z powodu niepobożnych czynów ktoś rodzi się w rodzinie nisko postawionej, aby zawsze być w potrzebie, być głupcem czy analfabetą, i aby posiadać szkaradne cechy cielesne. Vidura poprosił, aby Maitreya wyjaśnił te różnice pomiędzy wszystkimi żywymi istotami stworzonymi przez Narayana, Najwyższą Osobę Boga.

 

03.05.10   O mój panie, o tych wyższych i niższych statusach społeczeństwa ludzkiego wielokrotnie słyszałem z ust Vyasadevy, i jestem całkowicie nasycony tymi pomniejszymi tematami i szczęściem z nich czerpanym. Nie zadowoliły mnie one nektarem tematów o Krsnie.

 

03.05.10   Znaczenie      Ponieważ ludzie są bardzo zainteresowani tematami społecznymi i historycznymi, Śrila Vyasadeva skompilował wiele książek, takich jak Purany i Mahabharata. Książki te są literaturą dla rzesz ludzkich i zostały one skompilowane w celu rozbudzenia ich świadomości Boga, teraz zapomnianej w uwarunkowanym życiu materialnej egzystencji. Prawdziwym celem takiej literatury nie jest zaprezentowanie informacji historycznych, ale rozbudzenie w ludziach zmysłu świadomości Boga: Na przykład, Mahabharata jest historią bitwy pod Kuruksetrą, i zwykli ludzie czytaj ją dlatego, ponieważ jest ona przepełniona tematami traktującymi o społecznych; politycznych i ekonomicznych problemach tego społeczeństwa Ale w rzeczywistości najważniejszą częścią Mahabharaty jest Bhagavad-gita, którą czytelnicy poznają razem z historycznymi narracjami o bitwie pod Kuruksetrą.

    Vidura wyjaśnił Maitreyi, że był już w pełni nasycony wiedzą o pospolitych tematach społecznych i politycznych, i nie był nimi już więcej zainteresowany. Pragnął słuchać tematów transcendentalnych, traktujących o Panu Śri Krsnie. Ponieważ w Puranach, Mahabharacie itd., była niedostateczna ilość tematów bezpośrednio dotyczących Krsny, nie był on usatysfakcjonowany i pragnął dowiedzieć się o Krsnie więcej. Krsna-katha, czyli tematy związane z Krsną, są transcendentalne i nie można się nimi nasycić. Bhagavad-gita jest ważną z tego względu, że jest krsna-katha, czyli mową wygłoszoną przez Pana Krsnę. Historia bitwy pod Kuruksetrą może być interesującą dla rzesz ludzkich, ale dla osoby takiej jak Vidura, która jest wielce zaawansowana w służbie oddania, interesującymi są jedynie krsna-katha i to, co wiąże się z krsna-katha. Vidura pragnął, aby Maitreya przekazał mu wszystko, dlatego pytał go, ale pragnął, aby wszystkie tematy były powiązane z Krsną. Tak jak ogień nigdy nie jest nasycony konsumując drewno opałowe, tak czysty bhakta Pana nigdy nie jest nasycony słuchaniem o Krsnie. Kiedy tylko historyczne wydarzenia i inne narracje dotyczące społecznych i politycznych wypadków zostaną powiązane z Krsną, natychmiast stają się transcendentalnymi. Jest to sposób na przemianę rzeczy zwykłych na duchowe. Jeśli wszelkie światowe czynności zostaną połączone z krsna-katha, wówczas cały świat może przemienić się w Vaikunthę.

    Aktualnie w świecie są dwa ważne krsna-katha Bhagavad-gita i Śrimad-Bhagavatam. Bhagavad-gita, jest krsna-katha, ponieważ została wypowiedziana przez Krsnę, podczas gdy Śrimad-Bhagavatam jest krsna-katha z tej przyczyny, iż opowiada o Krsnie. Pan Caitanya poradził Swoim uczniom, aby nauczali krsna-katha na całym świecie bez dyskryminacji, ponieważ transcendentalna wartość krsna-katha może wszystkich oczyścić z materialnych zanieczyszczeń.

 

03.05.11   Któż w ludzkim społeczeństwie może osiągnąć zadowolenie bez dostatecznego słuchania rozmów o Panu, którego lotosowe stopy są sumą wszystkich miejsc pielgrzymek i którego wielbią wielcy mędrcy i wielbiciele? Po prostu dzięki przeniknięciu do naszych uszu tematy takie mogą przeciąć więzy uczucia rodzinnego.

 

03.05.11   Znaczenie      Krsna-katha są tak potężne, że jedynie po przeniknięciu do naszych uszu mogą natychmiast wyzwolić nas z więzów uczucia rodzinnego. Uczucie rodzinne jest złudną manifestacją energii zewnętrznej, i jest to jedyny bodziec dla wszelkich materialnych czynności. Dopóki spełniamy takie materialne czynności, a nasz umysł jest nimi zaabsorbowany, dopóty musimy podlegać powtórnym narodzinom i śmierci w strumieniu materialnej niewiedzy. Ludzie przeważnie znajdują się pod wpływem siły ignorancji, a niektórzy pod wpływem siły pasji natury materialnej, i omamiona tymi dwoma siłami żywa istota działa pod wpływem materialnej koncepcji życia. Te materialne cechy nie pozwalają żywej istocie na zrozumienie jej prawdziwej pozycji. Zarówno cechy ignorancji, jak i pasji, mocno wiążą ze złudną cielesną koncepcją jaźni. Najlepszymi spośród tych głupców, którzy są w ten sposób zwiedzeni, są ci, którzy angażują się w czynności altruistyczne pod wpływem materialnej siły pasji. Bhagavad-gita, która jest bezpośrednio krsna-katha, udziela ludzkości podstawowej wiedzy o tym, iż ciało jest zniszczalne, a świadomość, która przenika całe ciało, jest niezniszczalna. Świadoma istota, niezniszczalna jaźń, istnieje wiecznie i w żadnych warunkach nie może zostać zabitą, nawet po rozkładzie ciała. Każdy, kto błędnie uważa to przemijając ciało za jaźń i kto – pod wpływem fałszywej koncepcji życia – pracuje dla niego w imię socjologii, polityki, filantropii, altruizmu, nacjonalizmu cny internacjonalizmu, z pewnością jest głupcem i nie zna implikacji rzeczywistości i nierzeczywistości. Niektóre osoby są ponad siłą ignorancji i pasji i są usytuowane w sile dobroci, ale materialna dobroć jest zawsze zanieczyszczona odcieniem ignorancji i pasji. Dzięki materialnej dobroci można zyskać oświecenie, iż to ciało i jaźń są różne, i osoba w gunie dobroci jest zainteresowana jaźnią, a nie ciałem. Ale z powodu zanieczyszczenia, osoby w gunie dobroci nie są w stanie zrozumieć prawdziwej natury jaźni jako osoby. Ich bezosobowa koncepcja jaźni jako różnej od ciała utrzymuje ich w gunie dobroci wewnątrz tej materialnej natury, i dopóki nie zostaną przyciągnięci przez krsna-katha, nigdy nie wyzwolą się z materialnej egzystencji. Krsna-katha są jedynym lekarstwem dla wszystkich ludzi świata, ponieważ mogą one usytuować ich w czystej świadomości jaźni i wyzwolić z materialnej niewoli. Nauczanie krsna-katha na całym świecie, tak jak polecił to Pan Caitanya, jest największą działalności misyjną. Do tego wielkiego ruchu rozpoczętego przez Pana Caitanyę mogą przyłączyć się wszyscy rozsądni mężczyźni i kobiety świata:

 

03.05.12   Twój przyjaciel, a zarazem wielki mędrzec, Krsna-dvaipayana Vyasa; opisał już transcendentalne cechy Pana w swojej wielkiej pracy, Mahabharacie. Ale cała ta idea zasadzała się na tym, aby – wykorzystując mocny pociąg mas ludzkich do słuchania pospolitych tematów – przyciągnąć ich uwagę do krsna-katha [Bhagavad-gity].

 

03.05.12   Znaczenie      Wielki mędrzec Krsna-dvaipayana Vyasa jest autorem całej literatury wedyjskiej, pomiędzy którą najpopularniejszymi dziełami są: Vedanta-sutra, Śrimad-Bhagavatam i Mahabharata. Jak oznajmiono w Bhagavatam (1.4.25), Śrila Vyasadeva skompilował Mahabharatę dla mniej inteligentnej klasy ludzi, którzy bardziej interesują się pospolitymi tematami niż filozofią życia. Vedanta-sutra została skompilowana dla osób, które są ponad takimi pospolitymi tematami, i które mogły już zakosztować goryczy tzw. szczęścia spraw doczesnych. Pierwszy aforyzm Vedanta-sutry brzmi: athato brahmajijnasa, tj., istotne dociekania dotyczące Brahmana, Transcendencji, może prowadzić jedynie osoba, która skończyła z pospolitymi dociekaniami na rynku zadowalania zmysłów. Osoby zainteresowane zwykły mi dociekaniami, które napełniają gazety i inną literaturę tego typu, zostały sklasyfikowane jako stri-śudra-dvijabandhu; czyli kobiety, robotnicy i niegodni synowie klas wyższych (braminów, ksatriyów i vaiśyów). Tacy mniej inteligentni ludzie nie są w stanie zrozumieć celu Vedanta-sutry, mimo iż mogą robić pokaz ze swoich wypaczonych studiów nad sutrami. Prawdziwy cel Vedanta-sutry został wyjaśniony przez samego autora w Śrimad-Bhagavatam, i każdy kto próbuje zrozumieć Vedanta-sutrę bez odwoływania się do Śrimad-Bhagavatam, z pewnością zostaje zwiedziony. Lepiej byłoby, aby takie zwiedzione osoby, które są zainteresowane pospolitymi sprawami działania filantropijnego i altruistycznego pod wpływem błędnej koncepcji, iż to ciało jest jaźnią, skorzystały z Mahabharaty, która została skompilowana przez Śrila Vyasadevę szczególnie dla ich korzyści. Wielki autor skompilował Mahabharatę w taki sposób, że mniej inteligentna klasa ludzi, która jest bardziej zainteresowana tematami świeckimi, może czytać Mahabharatę z wielką przyjemnością, a w trakcie rozkoszowania się taką pospolitą przyjemnością może również skorzystać z Bhagavad-gity; wstępnego studium do Śrimad-Bhagavatam czy Vedanta-sutry. Śrila Vyasadeva nie miał żadnego interesu w spisywaniu pospolitych historii poza tym, iż chciał dać mniej inteligentnym ludziom szansę dla transcendentalnej realizacji poprzez Bhagavad-gitę. To, że Vidura powoływał się na Mahabharatę, wskazuje na to, iż słyszał o niej od samego Vyasadevy, jego prawdziwego ojca, kiedy był poza domem, podróżując do świętych miejsc pielgrzymek.

 

03.05.13   Jeśli ktoś posiada przemożne pragnienie bezustannego słuchania takich tematów, krsna-katha stopniowo zwiększa jego obojętność wobec wszelkich innych rzeczy. Takie bezustanne pamiętanie lotosowych stóp Pana Krsny przez Jego wielbiciela, który osiągnął transcendentalne szczęście, bezzwłocznie pokonuje wszelkie jego niedole.

 

03.05.13   Znaczenie      Musimy wiedzieć, że na absolutnym planie krsna-katha i Krsna są jednym i tym samym. Pan jest Absolutną Prawdą i dlatego Jego imię, forma, cechy itd., które wszystkie uważane są za krsna-katha, nie są od Niego różne. Bhagavad-gita wypowiedziana przez Pana jest tak dobra jak Sam Pan. Kiedy szczery bhakta czyta Bhagavad-gitę, jest to równe oglądaniu Pana twarzą w twarz, kiedy jest On osobiście obecny, chociaż rzecz ma się inaczej w przypadku światowych awanturników. Podczas czytania Bhagavad-gity obecne są wszystkie moce Pana, pod warunkiem, iż czyta się ją w sposób polecony w niej przez Samego Pana. Nie można niemądrze tworzyć interpretacji do Bhagavad-gity, i mimo to osiągnąć transcendentalną korzyść. Każdy, kto dla jakiegoś ukrytego celu usiłuje wycisnąć z Gity jakieś sztuczne znaczenie czy interpretację, nie jest śraddadhana-pumsah (osobą gorliwie zaangażowaną w bona fide słuchanie krsna-katha). Taka osoba – jakkolwiek wielkim naukowcem by była w oczach laika – nie może odnieść żadnej korzyści z czytania Bhagavad-gity. Jednakże, jeśli Bhagavad-gitę czyta śraddadhana, czyli wierny bhakta, może on naprawdę osiągnąć wszelkie korzyści, gdyż dzięki wszechmocy Pana osiąga on transcendentalne szczęście, które pokonuje materialne przywiązanie i unicestwia wszelkie towarzyszce mu materialne niedole. Znaczenie tego wersetu wypowiedzianego przez Vidurę może zrozumieć jedynie bhakta: Zrozumienie to osiąga poprzez prawdziwe doświadczenie. Czysty bhakta Pana rozkoszuje się życiem poprzez bezustanne pamiętanie lotosowych stóp Pana; dzięki słuchaniu krsna-katha. Dla takiego bhakty nie ma takiej rzeczy jak egzystencja materialna, a wielce reklamowane szczęście brahmanandy nie ma żadnego znaczenia dla bhakty pogrążonego w oceanie transcendentnego szczęścia.

 

03.05.14   O mędrcze, osoby które z powodu swoich grzesznych czynów są niechętne tematom o Transcendencji i w ten sposób są ignorantami, jeśli chodzi o cel Mahabharaty [Bhagavad-gity], są żałowane przez godnych pożałowania. Ja również użalam się nad nimi; gdyż widzę, jak – kiedy uwikłują się w prezentację filozoficznych spekulacji, teoretycznych ostatecznych celów życia i różnego rodzaju rytuałów – wieczny czas niszczy długość ich życia.

 

03.05.14   Znaczenie      Są trzy rodzaje związków pomiędzy istotami ludzkimi a Najwyższą Osobą Boga, które odpowiadają różnym siłom materialnej natury. Osoby, które są w gunie ignorancji i pasji, sprzeciwiają się egzystencji Boga albo formalnie przyjmują Jego istnienie jako kogoś spełniającego ich żądania. Ponad nimi są osoby w sile dobroci, Ta druga klasa ludzi wierzy, że najwyższy Brahman jest bezosobowy. Kult bhakti, w którym słuchanie krsna-katha stoi na pierwszym miejscu, przyjmują jako środek, a nie cel. Ponad nimi są czyści bhaktowie, którzy są usytuowani na transcendentalnym etapie będącym ponad siłą materialnej dobroci. Takie osoby są stanowczo przekonane, iż imię, forma, sława, cechy itd., Osoby Boga nie różnią się od siebie na planie absolutnym. Dla nich słuchanie tematów o Krsnie jest równe spotkaniu się z Nim twarzą w twarz. Według tej klasy ludzi, którzy są usytuowani w czystej służbie oddania dla Pana, najwyższym celem ludzkiego życia jest purusartha; służba oddania dla Pana, prawdziwa misja życia. Impersonaliści, ponieważ angażują się w spekulacje umysłowe i nie mają wiary w Osobę Boga, nie mają żadnego interesu w słuchaniu tematów o Krsnie. Takie osoby są, godne pożałowania dla pierwszej klasy czystych wielbicieli Pana. Godni pożałowania impersonaliści użalają się nad tymi, którzy są pod wpływem gun ignorancji i pasji, ale czyści bhaktowie Pana boleją nad jednymi i drugimi, gdyż zarówno jedni, jak i drudzy tracą najwartościowszy czas ludzkiej formy życia na fałszywe dążenia, zadowalanie zmysłów i umysłowe spekulatywne prezentacje różnego rodzaju teorii i celów życia.

 

03.05.15   O Maitreyo, przyjacielu strapionych, jedynie chwały Najwyższego Pana mogą przynieść pomyślność wszystkim ludziom świata. Dlatego, tak jak pszczoły zbieraj miód z kwiatów, łaskawie opisz esencję wszelkich tematów – tematy o Pana.

 

03.05.15   Znaczenie      Jest wiele tematów dla różnych osób usytuowanych w różnych gunach materialnej natury, ale zasadniczymi tematami są te, które wiążą się z Najwyższym Panem. Na nieszczęście; skażone materią uwarunkowane dusze są mniej lub bardziej niechętne tematom o Najwyższym Panu, jako że niektóre z nich nie wierzą w egzystencję Boga, a niektóre wierzą jedynie w bezosobowy aspekt Pana. W obu przypadkach nie są w stanie nic powiedzieć o Panu. Zarówno niewierzący, jak i impersonaliści zaprzeczają istocie wszelkich tematów; dlatego na różne sposoby angażują się w sprawy względne: czy to w zadowalanie zmysłów; czy w spekulacje umysłowe. Dla czystych bhaktów, takich jak Vidura, zarówno tematy światowców, jak i spekulantów umysłowych są bezwzględnie bezużyteczne. Dlatego Vidura poprosił Maitreyę, aby mówił jedynie o istocie, tematach o Krsnie, i niczym więcej.

 

03.05.16   Łaskawie intonuj o wszystkich tych nadludzkich, transcendentalnych czynach najwyższego kontrolera, Osoby Boga, który inkarnował w pełni wyposażony we wszelkie moce dla pełnej manifestacji i utrzymania kosmicznego stworzeni.

 

03.05.16   Znaczenie      Vidura niewątpliwie bardzo pragnął słuchać szczególnie o Krsnie, ale był pełen rozpaczy, ponieważ Pan Krsna właśnie odszedł z tego widzialnego świata. Dlatego pragnął słuchać o Nim w Jego inkarnacjach purusa, które zostały zamanifestowane wraz z wszelkimi mocami dla stworzenia i utrzymania kosmicznego świata. Czynności inkarnacji purusa są jedynie rozwinięciem czynów Pana. Vidura napomknął o tym Maitreyi; ponieważ Maitreya nie mógł zdecydować, o której części czynów Pana powinien intonować.

 

03.05.17   Śukadeva Gosvami powiedział: Oddawszy wszelkie honory Vidurze; wielki mędrzec Maitreya Muni zaczął mówić, na jego prośbę, dla największej korzyści wszystkich ludzi.

 

03.05.17   Znaczenie      Wielki mędrzec Maitreya Muni został opisany tutaj jako bhagavan, jako że prześcignął on wszystkie zwykłe ludzkie istoty w wykształceniu i doświadczeniu. Toteż jego wybór najkorzystniejszej służby dla całego świata jest uważany za autorytatywny. Zatem wszechstronną, dobroczynną służbą dla całego ludzkiego społeczeństwa jest służba oddania dla Pana, i na prośbę Vidury mędrzec opisał ją bardzo stosownie.

 

03.05.18   Śri Maitreya powiedział: Wszelka chwała tobie, o Viduro. Zapytałeś mnie o największe z wszelkiego dobra, i w ten sposób okazałeś miłosierdzie zarówno światu, jak i mnie, ponieważ twój umysł jest zawsze pogrążony w myślach o Transcendencji.

 

03.05.18   Znaczenie      Maitreya Muni, który był doświadczony w nauce o Transcendencji, mógł zrozumieć, że umysł Vidury był w pełni pochłonięty Transcendencją. Adhoksaja oznacza to, co przekracza granicę percepcji zmysłowej czy doświadczenia zmysłowego. Pan jest transcendentalny w stosunku do naszego doświadczenia zmysłowego, ale objawia się On szczeremu bhakcie. Ponieważ Vidura był zawsze zaabsorbowany myślami o Panu, Maitreya doceniał jego transcendentalną wartość. Docenił on wartościowe pytania Vidury i dlatego podziękował mu z wielkim szacunkiem.

 

03.05.19   O Viduro, nie ma w tym nic zadziwiającego, że w tak bezwzględny sposób przyjąłeś Pana, jako że zostałeś zrodzony z nasienia Vyasadevy.

 

03.05.19   Znaczenie      W związku ze wzmianką o narodzinach Vidury została tutaj doceniona wartość wysokiego pochodzenia i szlachetnych narodzin. Kultura ludzkiej istoty rozpoczyna się w momencie, kiedy ojciec zapładnia swoim nasieniem łono matki. Żywa istota zostaje umieszczona w nasieniu odpowiedniego ojca odpowiednio do poziomu swojego działania. Ponieważ Vidura nie był zwykłą żywą istotą, otrzymał on szansę narodzenia się z nasienia Vyasy. Narodziny istoty ludzkiej są wielką nauką, i dlatego oczyszczenie aktu zapłodnienia według rytuału wedyjskiego zwanego Garbhadhana-samskara jest bardzo istotne dla wydania dobrego potomstwa. Zatem problem nie leży w powstrzymywaniu przyrostu populacji, ale w płodzeniu dobrego potomstwa na poziomie Vidury, Vyasy i Maitreyi. Jeśli dzieci zostają zrodzone jako istoty ludzkie z zachowaniem wszelkiej przezorności w chwili ich poczęcia, wówczas nie ma potrzeby zatrzymywania przyrostu populacji. Tzw. kontrola narodzin jest nie tylko występkiem, ale jest również bezużyteczna.

 

03.05.20   Wiem, że – na skutek klątwy Mandavyi Muniego jesteś teraz Vidurą, i że poprzednio byłeś królem Yamarają, wielkim kontrolerem żywych istot i ich śmierci. Zostałeś zrodzony przez syna Satyavati, Vyasadevę, w łonie służącej jego brata.

 

03.05.20   Znaczenie      Mandavya Muni był wielkim mędrcem (Zob. Bhag. 1.13.1), a Vidura był poprzednio kontrolerem Yamarają, który opiekuje się żywymi istotami po śmierci. Narodziny, utrzymanie i śmierć są trzema stanami uwarunkowania, przez które przechodzą żywe istoty w tym materialnym świecie. Jako mianowany kontroler żywych istot po śmierci, Yamaraja pewnego razu próbował ukarać Mandavyę Muniego za jego dziecięcą psotliwość i wydał polecenie, aby przeszyto go lancą. Rozzłościwszy się na Yamaraję za to, iż wymierzył mu niesłuszną karę, przeklął go, aby stał się śudrą (członkiem mniej inteligentnej grupy robotniczej). W ten sposób Yamaraja narodził się w łonie służącej Vicitraviryi, z nasienia jego brata, Vyasadevy. Vyasadeva jest synem Satyavati spłodzonym przez wielkiego króla Śantanu, ojca Bhismadevy. Maitreya Muni znał tajemniczą historię Vidury, jako że był on rówieśnikiem i przyjacielem Vyasadevy. Pomimo iż Vidura narodził się z łona służącej, to poza tym miał on wysokie pochodzenie i wielkie związki, i wskutek tego odziedziczył najwyższy dar – mianowicie stał się bhaktą Pana. Narodziny w takiej wielkiej rodzinie są uważane za pomyślne dla osiągnięcia życia duchowego. Vidura otrzymał tę szansę dzięki swojej poprzedniej wielkości.

 

03.05.21   Twoja zacna osoba jest jednym z wiecznych towarzyszy Najwyższej Osoby Boga, dla dobra których Pan – odchodząc do Swojej siedziby – pozostawił mi Swoje instrukcje.

 

03.05.21   Znaczenie      Yamaraja, wielki kontroler życia po śmierci, decyduje o przeznaczeniu żywych istot w ich następnym życiu. Z pewnością zaliczany jest on do najbardziej poufnych reprezentantów Pana. Takie stanowiska wymagające zaufanych osób ofiarowane są wielkim bhaktom Pana, którzy są tak dobrzy, jak Jego wieczni towarzysze w świecie duchowym. I ponieważ Vidura należał do nich, Pan – powracając na Vaikunthę – pozostawia Maitreyi Muniemu instrukcje dla niego. Na ogół wieczni towarzysze Pana w niebie duchowym nie przychodzą do tego materialnego świata. Czasami jednakże przychodzą z polecenia pana – nie po to jednak, aby pełnić jakieś administracyjne funkcje, ale po to; aby osobiście towarzyszyć Panu czy szerzyć przekaz Boga w  społeczeństwie ludzkim. Tacy upełnomocnieni reprezentanci są zwani śaktyaveśa-avatarami, czyli inkarnacjami posiadającymi transcendentalne pełnomocnictwo.

 

03.05.22   Dlatego opiszę ci rozrywki, poprzez które Osoba Boga przejawia Swoje transcendentalne moce dla stworzenia, utrzymania i rozwiązania kosmicznego świata, tak jak następują one kolejno po sobie.

 

03.05.22   Znaczenie      Poprzez Swoje różne energie wszechpotężny Pan może, zgodnie ze Swoim upodobaniem, dokonać wszystkiego. Stworzenie tego kosmicznego świata jest dokonywane przez Jego energię yogamayę.

 

03.05.23   Osoba Boga, pan wszystkich żywych istot, istniał przed stworzeniem jako, jeden bez wtórego. Dzięki Jego woli jedynie może zaistnieć stworzenie, a następnie wszystko powraca do Niego, łącząc się z Nim. Symptomem tej Najwyższej Jaźni są różne imiona.

 

03.05.23   Znaczenie      Tutaj wielki mędrzec zaczyna wyjaśniać cel czterech oryginalnych wersetów Śrimad-Bhagavatam. Mimo iż zwolennicy szkoły Mayavada (impersonaliści) nie mają przystępu do Śrimad-Bhagavatam, czasami staraj się wydobyć z niego jakieś imaginacyjne wyjaśnienia czterech oryginalnych wersetów. Ale musimy przyjąć rzeczywiste wyjaśnienie dane tutaj przez Maitreyę Muniego, ponieważ on, razem z Uddhavą, osobiście usłyszał je bezpośrednio od Pana. Pierwsza linijka oryginalnych czterech wersetów brzmi, aham evasam evagre. Słowo aham zostało błędnie zinterpretowane przez szkol Mayavada w ten sposób, że poza interpretatorem nikt nie jest w stanie zrozumieć jego znaczenia. Tutaj aham zostało wyjaśnione jako Najwyższa Osoba Boga, a nie indywidualne żywe istoty. Przed stworzeniem był jedynie Osoba Boga; nie było żadnej inkarnacji purusa i z pewnością nie było żadnych żywych istot, ani też nie było energii materialnej, poprzez którą dokonywane jest materialne stworzenie. Inkarnacje purusa i wszystkie inne różne energie Najwyższego Pana były pogrążone w Nim jedynie.

    Osoba Boga został opisany tutaj jako Pan wszystkich innych żywych istot Jest On niczym dysk słoneczny, a żywe istoty są jak cząsteczki promieni słonecznych. Istnienie Pana przed stworzeniem potwierdzają śruti: vasudevo va idam agra asit na brahma na ca śankarah, eko vai narayana asin na brahma neśanah. Ponieważ wszystko, co istnieje, jest emanacją z Osoby Boga, On zawsze istnieje Sam bez wtórego. Może istnieć w ten sposób, ponieważ jest wszechdoskonały i wszechmocny. Wszystko poza Nim, łącznie z Jego pełnymi ekspansjami, visnu-tattvami, jest jedynie Jego integralną cząstką. Przed stworzeniem nie było ani Karanarnavaśayi, ani Garbhodakaśayi, ani Ksirodakaśayi Visnu, i nie było też Brahmy ani Śankary. Pełna ekspansja Visnu i żywe istoty, począwszy od Brahmy, są oddzielonymi integralnymi cząstkami. Chociaż egzystencja duchowa była obecna razem z Panem, egzystencja materialna pozostawała w Nim w stanie uśpienia. Jedynie poprzez Jego wolę materialna manifestacja jest stwarzana i unicestwiana. Rozmaitość Vaikunthaloki jest jednym z Panem, tak jak różnorodność żołnierzy jest jednym i tym samym co król. Jak wyjaśniono w Bhagavad-gicie (9.7), materialne stworzenie jest dokonywane w pewnych okresach poprzez wolę Pana, a w okresach pomiędzy rozwiązaniem i stworzeniem, żywe istoty i materialna energia pozostają w Nim w stanie uśpienia.

 

03.05.24   Pan, który jest bezspornym właścicielem wszystkiego, był jedynym widzem. Kosmiczna manifestacja nie była jeszcze wówczas obecna, i dlatego czuł się On niepełnym bez Swoich pełnych i oddzielonych integralnych cząstek. Materialna energia pozostawała w uśpieniu, podczas gdy energia wewnętrzna była zamanifestowana.

 

03.05.24   Znaczenie      Pan jest najwyższym widzem, ponieważ jedynie dzięki Jego spojrzeniu materialna energia uaktywniła się dla kosmicznej manifestacji. Wówczas widz był obecny, ale nie było jeszcze zewnętrznej energii, na którą Pan rzuca spojrzenie. Pan czuł się trochę niepełnym, tak jak mąż odczuwa samotność podczas nieobecności żony. Jest to poetyczne porównanie. Pan pragnął stworzyć kosmiczną manifestację, aby dać ponowną szansę uwarunkowanym duszom, uśpionym w zapomnieniu. Kosmiczna manifestacja daje uwarunkowanej duszy szansę powrotu do domu, z powrotem do Boga, i to jest jej głównym celem. Pan jest tak łaskawy, że w czasie nieobecności takiej manifestacji odczuwa jakiś brak, i wskutek tego dokonywane jest stworzenie. Chociaż zamanifestowane było stworzenie mocy wewnętrznej, inna moc zdawała się pozostawać w uśpieniu, i Pan pragną rozbudzić ją, aby zaczęła działać, tak jak mąż pragnie obudzić swoją żonę ze snu, by oddać się przyjemnościom. Pragnienie rozbudzenia tej śpiącej energii jest wyrazem współczucia Pana dla niej, ponieważ chce, by rozbudziła się dla przyjemności, tak jak inne obudzone żony. Cały ten proces ma służyć rozbudzeniu śpiących, uwarunkowanych dusz do prawdziwego życia świadomości duchowej, tak aby mogły one osiągnąć doskonałość równą doskonałości wiecznie wyzwolonych dusz na Vaikunthalokach. Ponieważ Pan jest sac-cid-ananda-vigraha, pragnie On, aby każda z integralnych cząstek Jego różnych mocy wzięła udzie w radosnej rasa, ponieważ uczestnictwo w wiecznej rasa-lila Pana jest najwyższym poziomem życia, doskonałym w duchowym szczęścia i wiecznej wiedzy.

 

03.05.25   Pan jest widzem, a zewnętrzna energia, która jest widoczna, działa w tej kosmicznej manifestacji zarówno jako przyczyna, jak i skutek. O wielce szczęśliwy Viduro, ta zewnętrzna energia jest znana jako maya albo złudzenie, i jedynie dzięki jej pośrednictwu możliwe jest zaistnienie całej manifestacji.

 

03.05.25   Znaczenie      Materialna natura, znana jako maya, jest zarówno materialną, jak i sprawczą przyczyną kosmosu, ale na dalszym planie jest Pan – jako świadomość dla wszystkich czynności. Tak jak w indywidualnym ciele świadomość jest źródłem wszystkich energii ciała, tak najwyższa świadomość Pana jest źródłem wszystkich energii w materialnej naturze. Zostało to w następujący sposób potwierdzone w Bhagavad-gicie (9.10):

 

mayadhyaksena prakrtih    suyate sa-caracaram

hetunanena kaunteya    jagad viparivartate

 

   "Ręka Najwyższego Pana, najwyższego kontrolera, widoczna jest we wszystkich energiach, materialnej natury. Jedynie dzięki tej najwyższej przyczynie czynności materialnej natury zdają się być planowanymi i systematycznymi, i wszystko rozwija się w regularny sposób."

 

03.05.26   Następnie ta materialna natura trzech sił zostaje zapłodniona przez Najwyższą Żywą Istotę w Jego aspekcie transcendentalnej inkarnacji purusa, która jest pełną ekspansją Pana. I w ten sposób, pod wpływem wiecznego czasu, pojawiają się żywe istoty.

 

03.05.26   Znaczenie      Narodziny potomstwa dowolnej żywej istoty mają miejsce wówczas, gdy ojciec zapłodni matkę nasieniem, i żywa istota przyjmie kształt formy matki. Podobnie, dopóki matka materialna natura nie zostanie zapłodniona żywymi istotami przez Samego Pana, nie jest w stanie wyprodukować żadnej żywej istoty ze swoich materialnych elementów. Na tym polega misterium narodzin żywych istot Ten proces zapłodnienia jest dokonywany przez pierwszą inkarnację purusa, Karanarnavaśayi Visnu. Wszystko to dokonuje się jedynie poprzez Jego spojrzenie na materialną naturę.

    Tego procesu zapłodnienia przez Osobę Boga nie powinniśmy jednak rozumieć w kategoriach naszych koncepcji seksu. Wszechpotężny Pan może zapładniać po prostu Swoimi oczyma, i dlatego jest On zwany wszechpotężnym: Każda poszczególna część Jego transcendentalnego ciała może spełniać wszelkie funkcje innych części. Zostało to potwierdzone w Brahma-samhicie (5.32): angani yasya sakalendriya-vrttimanti. W Bhagavad-gicie (14.3) potwierdzona jest ta sama zasada: mama yonir mahad-brahma tasmin garbham dadhamy aham. Po zamanifestowaniu stworzenia kosmicznego, Pan bezpośrednio dostarcza żywe istoty; nigdy nie są one produktami materialnej natury. Zatem żywa istota nigdy nie może zostać wyprodukowana w wyniku postępu materialnej nauki. Na tym polega całe misterium materialnego stworzenia. Żywe istoty są obce materii, i dlatego nie mogą być szczęśliwe, dopóki nie osiągną tego samego duchowego życia co Pan. Zwiedzione żywe istoty nie pamiętaj o tej oryginalnej pozycji życia, i wskutek tego niepotrzebnie tracą czas, usiłując osiągnąć szczęście w tym materialnym świecie. Cały proces wedyjski ma na celu przypomnienie nam o tym zasadniczym aspekcie życia: Pan oferuje uwarunkowanej duszy materialne ciało dla jej tzw. przyjemności, ale jeśli nie opamięta się ona i nie wejdzie w świadomość duchową, Pan ponownie umieszcza ją w stanie niezamanifestowanym, jaki istniał na początku stworzenia. Pan został tutaj opisany jako viryavan, czyli istota o największej mocy, ponieważ zapładnia materialną naturę niezliczonymi żywymi istotami, które są warunkowane od czasów niepamiętnych.

 

03.05.27   Następnie, pod wpływem interakcji wiecznego czasu, zamanifestowana została totalna suma materii zwana mahat-tattvą. I w tej mahat-tattvie Najwyższy Pan, czysta dobroć, posiał nasiona manifestacji kosmicznej pochodzące z Jego własnego ciała.

 

03.05.27   Znaczenie      Z biegiem czasu zapłodniona materialna energia została najpierw zamanifestowana jako suma składników materialnych: Wszystko potrzebuje odpowiedniego czasu do zaowocowania, i dlatego zostało tutaj użyte słowo kala-coditat, "pod wpływem czasu." Mahat-tattva jest sumą świadomości, ponieważ jej cząstka jest reprezentowana w każdym jako intelekt. Mahat-tattva jest bezpośrednio powiązana z najwyższą świadomością Najwyższej Istoty, ale mimo to pojawia się jako materia. Mahat-tattva, czyli cień czystej świadomości, jest miejscem wzejścia całego stworzenia Jest to czysta dobroć z niewielkim dodatkiem materialnej guny pasji i dlatego tutaj rozpoczyna się działanie.

 

03.05.28   Następnie mahat-tattva zróżnicowała się na wiele różnych form, jako zbiornik przyszłych istot. Mahat-tattva jest głównie w sile ignorancji i wytwarza fałszywe ego. Jest to pełna ekspansja Osoby Boga, z pełną świadomością zasad twórczych i czasu zaowocowania.

 

03.05.28   Znaczenie      Mahat-tattva jest via medium pomiędzy czystą duszą a materialną egzystencją. Jest to połączenie materii i ducha, skąd wytwarzane jest fałszywe ego żywej istoty. Wszystkie żywe istoty są zróżnicowanymi integralnymi cząstkami Osoby Boga. Pod wpływem fałszywego ego uwarunkowane dusze, mimo iż są integralnymi cząstkami Najwyższej Osoby Boga, twierdzą, że są panami i władcami materialnej natury. To fałszywe ego jest wiążącą siłą materialnej egzystencji. Pan bezustannie daje szansę oszołomionym, uwarunkowanym duszom, aby uwolniły się od tego fałszywego ego, i właśnie z tego powodu okresowo stwarzany jest materialny wszechświat Pan daje uwarunkowanym duszom wszelkie możliwości dla skorygowania czynności fałszywego ego, ale nie ingeruje w małą niezależność tych Swoich integralnych cząstek.

 

03.05.29   Mahat-tattva, czyli wielka prawda przyczynowa, przekształca się w fałszywe ego, manifestowane w trzech fazach – jako przyczyna, skutek i sprawca. Wszystkie takie czynności przebiegaj na planie mentalnym, a podstawą ich są elementy materialne, fizyczne zmysły i umysłowa spekulacja. Fałszywe ego jest zaprezentowane w trzech różnych gunach – dobroci, pasji i ignorancji

 

03.05.29   Znaczenie      Czysta żywa istota w swojej oryginalnej egzystencji duchowej jest w pełni świadoma swojej konstytucjonalnej pozycji wiecznego sługi Pana. Wszystkie dusze, które są usytuowane w takiej czystej świadomości; są wyzwolone i dlatego wiecznie żyją w szczęściu i wiedzy na różnych planetach Vaikuntha w niebie duchowym. Kiedy materialne stworzenie zostaje zamanifestowane, nie jest ono przeznaczone dla nich. Wiecznie wyzwolone dusze są zwane nitya-muktami i nie mają one nic wspólnego z materialnym stworzeniem. Materialne stworzenie jest przeznaczone dla dusz zbuntowanych, które nie są gotowe, aby podporządkować się Najwyższemu Panu: Ten duch władania jest zwany fałszywym ego. Manifestuje się on w trzech siłach materialnej natury i istnieje jedynie w spekulacji umysłowej. Osoby będące w gunie dobroci uważają, że każdy jest Bogiem, i wskutek tego śmieją się z czystych bhaktów, którzy usiłują pełnić transcendentalną służbę miłości dla Pana. Ci, którzy są nadęci guną pasji, na różne sposoby usiłują władać nad materialną naturą. Niektórzy z nich angażują się w czynności altruistyczne, jak gdyby byli upełnomocnieni do czynienia dobra dla innych poprzez swoje mentalne spekulacyjne plany. Tacy ludzie przyjmują standardowe metody światowego altruizmu, ale ich plany oparte są na fałszywym ego. To fałszywe ego rozszerza się aż do momentu, kiedy ktoś pragnie stać się jednym z Panem. Ostatnia klasa egoistycznych; uwarunkowanych dusz – tych w gunie ignorancji jest zwiedziona poprzez utożsamianie się z fizycznym ciałem. Wskutek tego wszelkie ich czynności są skupione jedynie wokół ciała Wszystkie te osoby otrzymują szansę poigrania sobie z fałszywymi egoistycznymi ideałami, ale jednocześnie Pan jest wystarczająco łaskawy, aby dać im możliwość przyjęcia pomocy takich pism jak Bhagavad-gita i Śrimad-Bhagavatam, tak aby mogły zrozumieć naukę o Krsnie i w ten sposób uczynić swoje życie pełnym sukcesu. Zatem całe materialne stworzenie jest przeznaczone dla fałszywie egoistycznych żywych istot, unoszących się na planie mentalnym i podlegających różnym złudzeniom w siłach materialnej natury.

 

03.05.30   Poprzez interakcję z guną dobroci, fałszywe ego zostaje przemienione w umysł. Produktem tej samej zasady, mianowicie interakcji fałszywego ego z siłą dobroci, są również półbogowie kontrolujący postrzegalny zmysłowo świat.

 

03.05.30   Znaczenie      Źródłem wszystkich składników w świecie zjawisk jest wzajemne oddziaływanie fałszywego ego i różnych sił materialnej natury.

 

03.05.31   Zmysły są z pewnością produktami guny pasji w fałszywym ego, a zatem filozoficzna wiedza spekulatywna i czynności karmiczne są w przeważającym stopniu produktami siły pasji.

 

03.05.31   Znaczenie      Główną funkcją fałszywego ego jest bezbożność. Kiedy dana osoba zapomina o swojej konstytucjonalnej pozycji – jako wiecznie zależnej integralnej cząstki Najwyższej Osoby Boga – i pragnie niezależnego szczęścia, działa głównie na dwa sposoby. Najpierw usiłuje działać dla osobistego zysku czy zadowalania zmysłów, a kiedy po znacznym okresie takich prób jest sfrustrowana, staje się filozoficznym spekulantem i uważa, iż jest na tym samym poziomie co Bóg. Ta fałszywa idea stania się jednym z Panem jest ostatnią pułapką złudnej energii, która usidla żywą istotę w niewoli zapomnienia pod wpływem fałszywego ego.

    Najlepszym sposobem wyzwolenia się z sideł fałszywego ego jest porzucenie nawyków filozoficznej spekulacji względem Absolutnej Prawdy. Należy definitywnie wiedzieć, że Absolutna Prawda nigdy nie może zostać zrealizowany poprzez filozoficzne spekulacje niedoskonałej, egoistycznej osoby. Absolutną Prawdę, czyli Najwyższą Osoby Boga, można zrealizować poprzez słuchanie o Nim z całą pokorą i miłością od bona fide autorytetu, który, jest reprezentantem dwunastu wielkich autorytetów wspomnianych w Śrimad-Bhagavatam. Jedynie poprzez taki wysiłek można pokonać iluzoryczną energię Pana, mimo iż dla innych jest ona niepokonaną, jak potwierdzone to zostało w Bhagavad-gicie (7.14).

 

03.05.32   Niebo jest produktem dźwięku, a dźwięk jest transformacją egoistycznej pasji. Innymi słowy, niebo jest symboliczną reprezentacją Duszy, Najwyższej.

 

03.05.32   Znaczenie      W hymnach wedyjskich jest powiedziane, etasmad atmanah akaśah sambhutah. Niebo jest symboliczną reprezentacją Duszy Najwyższej. Osoby, które są egoistyczne w pasji i ignorancji, nie są w stanie postrzec Osoby Boga. Dla takich osób niebo jest symboliczną reprezentacją Duszy Najwyższej.

 

03.05.33   Następnie Osoba Boga spojrzał na niebo, częściowo zmieszane z wiecznym czasem i zewnętrzną energią, i w ten sposób rozwinął zmysł dotyku, z którego powstało powietrze w przestrzeni.

 

03.05.33   Znaczenie      Wszelkie materialne stworzenie powstaje od form subtelnych do wulgarnych. W ten sposób rozwinął się cały wszechświat Z nieba rozwinął się zmysł dotyku, który jest mieszaniną wiecznego czasu, zewnętrznej energii i spojrzenia Osoby Boga. Zmysł dotyku rozwinął się w powietrze w przestrzeni. W podobny sposób, wszelka inna wulgarna materia również rozwinęła się z subtelnej: dźwięk rozwinął się w niebo, dotyk rozwinął się w powietrze, forma rozwinęła się w ogień, smak rozwinął się w wodę, a zapach rozwinął się w ziemię.

 

03.05.34   Następnie z formy percepcji zmysłowej powstało niezwykle potężne powietrze, oddziaływując na niebo, a percepcja form przemieniła się w elektryczność – światło umożliwiające oglądanie świata.

 

03.05.35   Kiedy powietrze zostało naładowane elektrycznością i Pan rzucił na nie Swoje spojrzenie; wówczas – poprzez mieszaninę wiecznego czasu i zewnętrznej energii – nastąpiło stworzenie wody i smaku.

 

03.05.36   Następnie Najwyższa Osoba Boga spojrzał na wodę wyprodukowaną z elektryczności i zmieszał ją z wiecznym czasem i zewnętrzną energią. W ten sposób przemieniła się ona w ziemię, której główną cechą jest zapach.

 

03.05.36   Znaczenie      Z opisu fizycznych elementów w powyższych wersetach jasno wynika, że na wszystkich etapach konieczne jest spojrzenie Pana z innymi dodatkami i przemianami. Jednakże w każdej transformacji końcowym dotknięciem pędzla jest spojrzenie Pana, który działa niczym malarz mieszający różnego rodzaju kolory, aby przemienić je w jakiś określony kolor. Kiedy jeden element miesza się z innym; zwiększa się wówczas liczba jego cech. Na przykład, niebo jest przyczyną powietrza. Niebo ma jedynie jedną cechę, mianowicie dźwięk, ale poprzez wzajemne oddziaływanie nieba ze spojrzeniem Pana, po połączeniu z wiecznym czasem i zewnętrzną naturą, zostaje wyprodukowane powietrze, które ma dwie cechy – dźwięk i dotyk. Podobnie, po stworzeniu powietrza wzajemne oddziaływanie powietrza i nieba, po dodaniu czasu i zewnętrznej energii Pana, produkuje elektryczność. A na skutek wzajemnego oddziaływania elektryczności, powietrza i nieba, po dodaniu czasu, zewnętrznej energii i spojrzenia Pana; powstaje woda. Końcowy stan nieba ma jedną cechę, mianowicie dźwięk; w powietrzu są dwie cechy, dźwięk i dotyk w elektryczności trzy, mianowicie dźwięk, dotyk i forma; w wodzie cztery – dźwięk, dotyk, forma i smak a rezultatem ostatniego etapu rozwoju fizycznego jest ziemia, która ma pięć cech – dźwięk, dotyk, formę, smak i zapach. Chociaż są to różne połączenia różnych materiałów, takie połączenia nie następują automatycznie, tak jak kolory nie mieszają się automatycznie bez dotyku pędzla żyjącego malarza. Ten automatyczny system jest rzeczywiście aktywowany poprzez spojrzenie Pana. Ostatecznym słowem we wszelkich fizycznych zmianach jest żyjąca świadomość. Zostało to w ten sposób stwierdzone w Bhagavad-gicie (9.10):

 

mayadhyaksena prakrtih    suyate sa-caracaram

hetunanena kaunteya    jagad viparivartate

 

Wniosek jest taki, że mimo iż fizyczne elementy mogą działać bardzo wspaniale w oczach laików, to w rzeczywistości działają one pod nadzorem Pana. Osoby; które są w stanie dostrzec jedynie zmiany fizycznych elementów; a nie widzą, że za nimi kryje się ręka Pana, są z pewnością osobami mniej inteligentnymi, mimo iż mogą uchodzić za wielkich materialnych naukowców.

 

03.05.37   O szlachetny, wszystkie fizyczne elementy, począwszy od nieba aż do ziemi, mają wyższe i niższe cechy jedynie dzięki ostatecznemu dotknięciu spojrzeniem Najwyższej Osoby Boga.

 

03.05.38   Kontrolującymi bóstwami wszystkich. powyżej wymienionych elementów fizycznych są upełnomocnione ekspansje Pana Visnu. Przyjęły one wcielenie poprzez energię zewnętrzną, odpowiednio do czynników wiecznego czasu, i są Jego integralnymi cząstkami. Ponieważ powierzono im różne funkcje w zakresie obowiązków wszechświata, których nie byli w stanie spełnić, ofiarowali Panu następujące, czarujące modlitwy.

 

03.05.38   Znaczenie:      Koncepcja różnych kontrolujących półbogów, którzy zamieszkują wyższe systemy planetarne w celu zarządzania sprawami wszechświata, nie jest wyobrażeniem, jak wnioskuje osoby o ubogim zasobie wiedzy. Półbogowie są rozwiniętymi integralnymi cząstkami Najwyższego Pana Visnu i przyjmują oni ciała odpowiednio do czynników czasu, zewnętrznej energii i częściowej świadomości Najwyższego. Istoty ludzkie, zwierzęta, ptaki itd., również są integralnymi cząstkami Pana i mają różne materialne ciała, ale nie są bóstwami kontrolującymi sprawy materialne. Raczej są kontrolowani przez Takich półbogów. Taka kontrola nie jest czymś zbytecznym; jest ona tak konieczna jak różne ministerstwa we współczesnym państwie. Dlatego, kontrolowane żywe istoty nie powinny lekceważyć półbogów. Wszyscy oni są wielkimi wielbicielami Pana, którym zostały powierzone pewne funkcje w sprawach wszechświata. Można być rozgniewanym na Yamaraję za jego niewdzięczne zadanie karania grzesznych dusz, ale Yamaraja jest jednym z autoryzowanych bhaktów Pana, tak jak wszyscy inni półbogowie. Bhakta nigdy nie jest kontrolowany przez takich upełnomocnionych półbogów; którzy funkcjonują jako asystenci Pana, ale okazuje im wszelki szacunek ze względu na ich odpowiedzialne pozycje, na które zostali mianowani przez Pana. Jednocześnie bhakta Pana nie jest tak niemądry, aby uważać ich za równych Najwyższemu Panu. Jedynie niemądre osoby uważają, iż półbogowie są na tym samym poziomie co Visnu. W rzeczywistości wszyscy półbogowie są mianowanymi sługami Visnu.

    Każdy, kto stawia Pana i półbogów na tym samym poziomie, jest zwany pasandi, czyli ateistą. Półbogów wielbią osoby, które są mniej lub bardziej zwolennikami procesów jnany, yogi i karmy, tj. impersonaliści, medytujący i osoby działające dla zysku. Jednakże bhaktowie wielbią jedynie Najwyższego Pana Visnu. Tego kultu nie praktykują dla żadnej korzyści materialnej, której pożądają wszyscy materialiści, łącznie ze zwolennikami zbawienia, mistykami i osobami pracującymi dla korzyści. Bhaktowie wielbią Najwyższego Pana w celu osiągnięcia czystego oddania dla Pana. Pana jednakże nie wielbią ci, którzy nie mają programu dla osiągnięcia miłości Boga – zasadniczego celu ludzkiego życia. Osoby, które są niechętne miłosnemu związkowi z Bogiem, są mniej lub bardziej potępione na skutek swoich własnych czynów.

    Pan, niczym płynący Ganges, jest jednakowy dla wszystkich żywych istot. Przeznaczeniem wód Gangesu jest oczyszczenie każdego, jednakże drzewa na brzegu Gangesu mają różną wartość. Drzewo mango rosnące na brzegu Gangesu pije jej wodę tak samo jak drzewo nimba. Ale owoce obu tych drzew są różne. Jedne są niebiańsko słodkie, podczas gdy drugie są piekielnie gorzkie. Piekielna gorycz nimby jest spowodowana jej własnym przeszłym działaniem, tak jak mango zawdzięcza swoją słodycz swojej własnej karmie. Pan mówi w Bhagavad-gicie (16.19):

 

tan aham dvisatah kruran    samsaresu naradhaman

ksipamy ajasram aśubhan    asurisv eva yonisu

 

   "Takie zazdrosne i szkodliwe, najniższe spośród rodzaju ludzkiego osoby, rzucane są przeze Mnie w ocean egzystencji materialnej, pomiędzy różne demoniczne gatunki życia." Półbogowie, tacy jak Yamaraja i inni kontrolerzy, istnieją ze względu na niepożądane, uwarunkowane dusze, które swoim postępowaniem zawsze zagrażają spokojowi królestwa Boga. Ponieważ wszyscy półbogowie są zaufanymi bhaktami, sługami Pana, nigdy nie zasługują na potępienie.

 

03.05.39   Półbogowie powiedzieli: O panie, Twoje lotosowe stopy są niczym parasol dla podporządkowanych dusz, chroniący ich od wszelkich niedoli materialnej egzystencji. Wszyscy mędrcy, którzy przyjęli to schronienie, odrzucają wszelkie materialne niedole. Dlatego ofiarowujemy Twoim lotosowym stopom nasze pełne szacunku pokłony.

 

03.05.39   Znaczenie:      Jest wielu mędrców i świętych, którzy usiłują pokonać powtarzające się narodziny i wszelkie inne materialne niedole. Ale spośród wszystkich takich osób, jedynie ci, którzy przyjęli schronienie lotosowych stóp Pana, mogą całkowicie i bez trudu odrzucić wszelkie takie niedole. Inni, którzy pełnią transcendentalne czynności w inny sposób, nie mogą tego uczynić. Dla nich jest to bardzo trudne. Jeśli nie przyjęli schronienia lotosowych stóp Pana, mogą łudzić się, że osiągnęli wyzwolenie, ale nie jest to możliwe. Osoba, która osiągnęła takie fałszywe wyzwolenie, niewątpliwie z powrotem upadnie w materialni egzystencję, mimo iż mogła poddawać się srogim pokutom i wyrzeczeniom. Taka jest opinia półbogów, którzy są nie tylko obeznani z wiedzą wedyjską, ale również są znawcami przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Opinie półbogów są wartościowe z tego względu, że półbogowie są osobami autoryzowanymi do zajmowania pozycji w administracji sprawami wszechświata. Zostali oni mianowani przez Pana na Jego zaufane sługi.

 

03.05.40   O Ojcze, o Panie; o Osobo Boga, żywe istoty w tym materialnym świecie nigdy nie mogą cieszyć się szczęściem, ponieważ skrępowane są trzema rodzajami niedoli. Dlatego przyjmują schronienie cienia Twoich lotosowych stóp, które są pełne wiedzy. Więc również my przyjmujemy ich schronienie.

 

03.05.40   Znaczenie      Ścieżka służby oddania nie jest ani czymś sentymentalnym, ani pospolitym. Jest to ścieżka rzeczywistości, poprzez którą żywa istota może osiągnąć transcendentalne szczęście polegające na wolności od trzech rodzajów materialnej niedoli – niedoli powstających z ciała i umysłu, pochodzących od innych żywych-istot i będących skutkiem naturalnych zakłóceń. Każdy kto jest uwarunkowany przez egzystencję materialną – bez względu na to, czy jest człowiekiem, zwierzęciem, półbogiem czy ptakiem – musi cierpieć bóle adhyatmika (cielesne czy umysłowe), bóle adhibautika (których przyczyną są inne żywe istoty) i bóle adhidaivika (wynikające z ponadnaturalnych zakłóceń). Jego szczęście jest niczym innym, jak tylko ciężką walą w celu uwolnienia się od tych niedoli uwarunkowanego życia. Ale jest tylko jeden sposób oswobodzenia: przez przyjęcie schronienia lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga

    Argument, że dopóki nie ma się odpowiedniej wiedzy, dopóty nie można uwolnić się od materialnych nieszczęść, jest niewątpliwie prawdą. Ale ponieważ lotosowe stopy Pana są pełne transcendentalnej wiedzy, przyjęcie Jego stóp spełnia ten warunek. Dyskutowaliśmy już o tym w Pierwszym Canto (1.2.7):

 

vasudeve bhagavati    bhakti-yogah prayojitah

janayaty aśu vairagyam    jnanam ca yad ahaitukam

 

W służbie oddania dla Vasudevy, Osoby Boga, z pewnością nie ma niedostatku wiedzy. On, Pan, osobiście rozprasza ciemność ignorancji w sercu Swojego wielbiciela. Potwierdza to w Bhagavad-gicie (10.10):

 

tesam satata-yuktanam    bhajatam priti-purvakam

dadami buddhi-yogam tam    yena mam upayanti te

 

Ulgi od trojakich nieszczęść materialnej egzystencji nie można doznać poprzez empiryczne, filozoficzne spekulacje: Samo dążenie do wiedzy bez oddania się Panu jest stratą wartościowego czasu.

 

03.05.41   Lotosowe stopy Pana są same w sobie schronieniem wszystkich miejsc pielgrzymek. Wielcy mędrcy o czystych umysłach, unoszeni przez skrzydła Ved, zawsze poszukają gniazda Twojej lotosowej twarzy. Niektórzy z nich na każdym kroku podporządkowują się Twoim lotosowym stopom, przyjmując schronienie najlepszej spośród rzek [Gangesu], która może oswobodzić od wszelkich grzesznych reakcji.

 

03.05.41   Znaczenie      Paramahamsowie są porównywani do królewskich łabędzi, które wiją swoje gniazda na płatkach kwiatu lotosu: Części transcendentalnego ciała Pana są zawsze porównywane do kwiatu lotosu, ponieważ w świecie materialnym kwiat lotosu jest ostatnim słowem, jeśli chodzi o piękno. Najpiękniejszą rzeczą w świecie są Vedy, czyli Bhagavad-gita, ponieważ ich wiedza została przekazana przez Samą Osobę Boga. Paramahamsowie wiją swoje gniazdo w lotosowej twarzy Pana i zawsze poszukują schronienia Jego lotosowych stóp, do których docierają, na skrzydłach wiedzy wedyjskiej. Ponieważ Pan jest oryginalnym źródłem wszelkich emanacji, inteligentne, oświecone przez wiedzę wedyjską osoby poszukują, schronienie w Panu, tak jak ptaki, które opuszczaj gniazdo, ponownie odnajdują je, aby w pełni odpocząć. Cała wiedza wedyjska ma służyć poznaniu Najwyższego Pana, jak to zostało oznajmione przez Samego Pana w Bhagavad-gicie (15.15): vedaiś ca sarvair aham eva vedyah. Osoby inteligentne, które są niczym łabędzie, przyjmują schronienie Pana wszelkimi środkami i nie unoszą się na platformie umysłu poprzez bezowocne spekulacje na temat różnych filozofii.

    Pan jest tak łaskawy, że rozprzestrzenił rzekę Ganges w całym wszechświecie, tak aby przez wykąpanie się w tej świętej rzece każdy mógł wyzwolić się od reakcji grzechów, które pojawiają się na każdym kroku. Na całym świecie jest wiele takich rzek, które są w stanie rozbudzić nasz zmysł świadomości Boga jedynie przez wykąpanie się w nich, a najgłówniejszą spośród nich jest Ganges. W Indiach jest pięć świętych rzek, ale Ganges jest najświętszą. Rzeka Ganges i Bhagavad-gita są dla ludzkości głównymi źródłami transcendentalnego szczęścia, i inteligentne osoby mogą przyjąć w nich schronienie; aby powrócić do domu, z powrotem do Boga. Nawet Śripada Śankaracarya oznajmia, że odrobina wiedzy z Bhagavad-gity i wypicie niewielkiej ilości wody Gangesu może uchronić od kary Yamarajy.

 

03.05.42   Jedynie poprzez słuchanie o Twoich lotosowych stopach z gorliwością i oddaniem i poprzez medytację o nich wewnątrz serca, można natychmiast zostać oświeconym wiedzą, a dzięki wolności od przywiązań uzyskać spokój. Dlatego musimy przyjąć schronienie sanktuarium Twoich lotosowych stóp.

 

03.05.42   Znaczenie      Gorliwa i pełna oddania medytacja o lotosowych stopach Pana jest tak niezwykle wspaniała; że nie może się z nią równać żaden inny proces. Umysły osób materialistycznych są tak pełne niepokoju, że prawie niemożliwym jest dla nich poszukiwanie Absolutnej Prawdy poprzez osobiste regularne wysiłki. Ale nawet takie materialistyczne osoby, jeśli wykażą trochę chęci do słuchania o transcendentalnym imieniu, sławie, cechach itd., będą mogły wznieść się ponad wszystkie inne metody osiągania wiedzy i uwalniania się od przywiązań. Uwarunkowana dusza jest przywiązana do cielesnej koncepcji jaźni, i dlatego jest w ignorancji. Kultura samowiedzy może przynieść obojętność wobec uczuć materialnych, a bez takiej obojętności wiedza nie ma żadnego znaczenia. Najbardziej uporczywym przywiązaniem do uciech materialnych jest życie seksualne. Należy wiedzieć, że osoba przywiązana do życia seksualnego jest pozbawiana wiedzy. Następstwem wiedzy musi być wolność od przywiązań. Na tym polega sposób samorealizacji. Te dwa zasadnicze elementy dla samorealizacji – wiedza i wolność od przywiązań – manifestują się bardzo szybko, kiedy ktoś pełni służbę oddania lotosowym stopom Pana. W związku z tym duże znaczenie ma słowo dhira. Dhirą jest nazywana osoba, która nie jest zaniepokojona nawet w obliczu przyczyny niepokoju. Śri Yamunacarya mówi, "Odkąd moje serce zostało przepełnione służbą oddania dla Pana Krsny, nawet nie jestem w stanie myśleć o życiu seksualnym, a jeśli nawiedzają mnie takie myśli, natychmiast odczuwam niesmak." Bhakta Pana staje się znakomitym dhirą po prostu przez proces gorliwej medytacji o lotosowych stopach Pana.

    Służba oddania wymaga przyjęcia inicjacji od bona fide mistrza duchowego i przestrzegania jego instrukcji dotyczących słuchania o Panu. Takiego bona fide mistrza duchowego przyjmujemy poprzez regularne słuchanie od niego o Panu. Bhaktowie mogą, przekonać się dzięki rzeczywistemu doświadczeniu, że czynią postęp w wiedzy i uwalniaj się od przywiązań. Pan Śri Caitanya Mahaprabhu mocno polecał proces słuchania od bona fide bhakty, i przez przestrzeganie tego procesu można osiągnąć najwyższy rezultat, pokonujący wszelkie inne metody.

 

03.05.43   O Panie, przyjmujesz inkarnacje dla stworzenia, utrzymania i rozwiązania tej kosmicznej manifestacji, dlatego wszyscy chronimy się u Twych lotosowych stóp, jako że one zawsze nagradzają Twoich bhaktów pamiętaniem i męstwem.

 

03.05.43   Znaczenie      Są trzy inkarnacje dla stworzenia, utrzymania i rozwiązania kosmicznej manifestacji: Brahma, Visnu i Maheśvara (Pan Śiva). Są oni kontrolerami, czyli panami trzech gun materialnej natury, które są przyczyną manifestacji zjawiskowej. Visnu jest panem guny dobroci, Brahma jest panem guny pasji, a Maheśvara jest panem guny ignorancji. Odpowiednio do tych gun natury, są różnego rodzaju wielbiciele. Osoby w gunie dobroci czczą Pana Visnu, osoby w gunie pasji wielbią Pana Brahmę, a osoby w gunie ignorancji wielbią Pana Śivę. Wszystkie te trzy Bóstwa są inkarnacjami Najwyższego Pana Krsny, ponieważ On jest oryginalną Najwyższą Osobą Boga. Półbogowie bezpośrednio odwołują się do lotosowych stóp Najwyższego Pana, a nie do różnych inkarnacji. Jednakże półbogowie bezpośrednio wielbi inkarnację Visnu w tym materialnym świecie. Z różnych pism świętych dowiadujemy się, że kiedykolwiek mają miejsce jakieś trudności w administrowaniu sprawami wszechświata, półbogowie zbliżają się do Pana Visnu w oceanie mleka i przedkładają Mu swoje skargi. Chociaż Pan Brahma i Pan Śiva są inkarnacjami Pana, wielbią oni Pana Visnu i wskutek tego również zaliczani są do półbogów. Nie są uważani za Najwyższą Osobę Boga. Osoby wielbiące Pana Visnu są zwane półbogami, a osoby nie robiące tego są zwane asurami, czyli demonami. Visnu zawsze przyjmuje stronę półbogów, ale Brahma i Śiva czasami przyjmują stronę demonów; nie oznacza to, że ich interes i interes demonów jest wspólny, ale czasami robią coś, aby uzyskać nad nimi kontrolę.

 

03.05.44   O Panie, osoby, które są usidlone przez niepożądane pragnienia dla tego tymczasowego ciała i krewnych, i które zwodzone są myślami "moje" i "ja", nie są w stanie dostrzec Twoich lotosowych stóp, mimo iż stopy te są usytuowane wewnątrz ich własnych ciał. Ale my pragniemy przyjąć w nich chronienie.

 

03.05.44   Znaczenie      Cała wedyjska filozofia życia polega na tym, aby pozbyć się materialnej klatki fizycznego i subtelnego ciała, które jedynie sprawiają, że kontynuujemy nasze pełne niedoli; potępione życie. To materialne ciało będzie istniało dopóty, dopóki nie uwolnimy się od fałszywej koncepcji władania nad materialną naturą. Bodźcem do władania nad materialną naturą, jest poczucie "moje" i "ja". "Ja jestem panem wszystkiego, co znajduje się w zasięgu mojego wzroku. Posiadam tak wiele rzeczy i będę posiadał coraz więcej. Któż może być bogatszy i bardziej wykształcony? Ja jestem panem, ja jestem Bogiem. Któż inny się liczy poza mną?" Wszystkie te idee odzwierciedlają filozofię aham mama, koncepcję, że "ja jestem wszystkim." Osoby postępujące według tej koncepcji życia nigdy nie są w stanie osiągnąć wyzwolenia z niewoli materialnej, ale nawet osoba wiecznie skazana na niewolę materialnej egzystencji może oswobodzić się z tej niewoli, jeśli po prostu zgodzi się słuchać krsna-katha. W tym wieku Kali najbardziej efektywnym środkiem do uwolnienia się od niepożądanych przywiązań rodzinnych i w ten sposób odnalezienie trwałej wolności w życiu jest proces słuchania krsna-katha. Wiek Kali jest pełen grzesznych reakcji, i ludzie coraz bardziej oddają się cechom tego wieku, ale jedynie słuchanie i intonowanie krsna-katha zapewnia powrót do Boga. Dlatego należy kształcić ludzi, aby za wszelką cenę słuchali jedynie krsna-katha, gdyż w ten sposób będą mogli uwolnić się od wszelkich nieszczęść.

 

03.05.45   O potężny Najwyższy Panie, złoczyńcy, których wewnętrzna wizja została zbyt skażona zewnętrznymi, materialistycznymi czynnościami, nie są w stanie dojrzeć Twoich lotosowych stóp. Ale stopy te mogą oglądać Twoi czyści bhaktowie, których jedynym celem jest czerpanie transcendentalnej przyjemności z Twoich czynów.

 

03.05.45   Znaczenie      Jak oznajmiono w Bhagavad-gicie (18.61), Pan jest usytuowany w każdym sercu. Jest to rzeczą naturalną, że każdy powinien być zdalnym widzieć Pana przynajmniej wewnątrz siebie. Ale nie jest to możliwe dla osób, których wewnętrzna wizja została przykryta czynnościami zewnętrznymi. Czysty dusza, której symptomem jest świadomość; może być z łatwością dostrzeżona nawet przez zwykłego człowieka, ponieważ świadomość jest rozprzestrzeniona w całym ciele. System yogi, który został polecony w Bhagavad-gicie, polega na skoncentrowaniu czynności umysłowych wewnątrz i w ten sposób oglądanie lotosowych stóp Pana wewnątrz siebie. Ale jest wielu tzw. yoginów; których nie obchodzi Pan, lecz są jedynie zainteresowani świadomością, którą przyjmują za ostateczną realizację. Bhagavad-gita naucza takiej realizacji świadomości zaledwie w przeciągu kilku minut, podczas gdy ci tzw. yogini – z powodu swoich obraz u lotosowych stóp Pana – tracą całe lata na jej realizację. Największą obrazą jest zaprzeczenie egzystencji Pana jako oddzielnej od egzystencji dusz indywidualnych czy zrównywanie Pana z duszą indywidualną. Impersonaliści błędnie interpretują teorię odbicia, i wskutek tego popełniaj błąd, przyjmując świadomość indywidualną za świadomość najwyższą.

    Teorię odbicia Najwyższego może wyraźnie i bez trudu zrozumieć każdy szczery, pospolity człowiek. Kiedy niebo odbija się w wodzie, widzimy w tej wodzie zarówno niebo, jak i gwiazdy, ale wiadomo, że to niebo i gwiazdy nie są przyjmowane w ten sam sposób. Gwiazdy są cząstkami nieba i dlatego nie mogą równać się całości. Niebo jest całością, podczas gdy gwiazdy są cząstkami. Zatem nie mogą być one jednym i tym samym. Transcendentaliści, którzy nie przyjmują najwyższej świadomości jako oddzielnej od świadomości indywidualnej, popełniają taką obrazę jak materialiści, którzy zaprzeczają nawet egzystencji Pana.

    Tacy grzesznicy w rzeczywistości nie są w stanie ujrzeć lotosowych stóp Pana wewnątrz siebie, a nawet nie są w stanie postrzec bhaktów Pana. Bhaktowie Pana są tak łaskawi, że wędrują wszędzie aby oświecić ludzi w świadomości Boga. Tacy złoczyńcy jednakże tracą szansę przyjęcia bhaktów Pana, podczas gdy obecność wielbicieli natychmiast oddziaływuje na bezgrzesznych, zwykłych ludzi. W związku z tym jest pewna interesująca historia o myśliwym i Devarsi Naradzie. Ten myśliwy leśny, mimo iż był wielkim grzesznikiem, nie popełniał grzechów intencjonalnie. Natychmiast więc uległ wpływowi obecności Narady i zgodził się przyjąć ścieżkę oddania, pozostawiając swoje ognisko domowe. Ale dwaj grzesznicy Nalakuvara i Manigriva, mimo iż żyli pomiędzy półbogami, musieli zostać ukarani, stając się drzewami w swoim następnym życiu, chociaż, dzięki łasce wielbiciela, zostali później wyzwoleni przez Pana. Grzesznicy muszą czekać, dopóki nie otrzymaj łaski bhakty, i wówczas mogą osiągnąć odpowiednie kwalifikacje do ujrzenia lotosowych stóp Pana wewnątrz siebie. Ale z powodu swoich obraz i skrajnego materializmu, nie są nawet w stanie ujrzeć bhaktów Pana. Angażując się w czynności zewnętrzne, zabijają wizję wewnętrzną. Bhaktowie Pana nie zważają jednak na obrazy tych głupców popełnianych podczas ich wulgarnych i subtelnych wysiłków. Bhaktowie Pana bez wahania nadal obdarzaj wszystkich takich grzeszników błogosławieństwem oddania: Taka jest natura bhaktów.

 

03.05.46   O Panie, osoby, które dzięki twojej powadze osiągają stan oświeconej służby oddania, w pełni realizują znaczenie wyrzeczeń i wiedzy i osiągają Vaikunthy w niebie duchowym – jedynie dzięki spijaniu nektaru tematów o Tobie.

 

03.05.46   Znaczenie      Różnica pomiędzy impersonalistycznymi spekulantami umysłowymi a czystymi wielbicielami Pana jest taka, że ci pierwsi na każdym etapie swego poznanie Absolutnej Prawdy przechodzą przez wiele niedoli, podczas gdy bhaktowie już od samego początku swoich starań wchodzą w królestwo wszelkich przyjemności. Bhakta musi jedynie słuchać o najprostszych pod słońcem czynnościach służby oddania, i również postępuje w prosty sposób, podczas gdy spekulant umysłowy żongluje słowami, które częściowo są faktami, a częściowo pokazem dla utrzymania sztucznego bezosobowego statusu. Pomimo swoich wytężonych wysiłków, by osiągnąć doskonałą wiedzę, impersonalista osiąga wtopienie się w bezosobową jedność brahmajyoti Pana, co również, osiągają wrogowie Pana, gdy Pan ich zabija. Bhaktowie jednakże uzyskują najwyższy stan wiedzy i wyrzeczenia i wznoszą się na Vaikunthaloki, planety nieba duchowego. Impersonalista osiąga jedynie niebo, lecz nie osiąga żadnego rzeczywistego transcendentalnego szczęścia, podczas gdy bhakta wznosi się na planty, gdzie panuje prawdziwe życie duchowe. Bhakta z całą powagą odrzuca wszelkie zdobycze, jak gdyby były one jedynie kurzem, i przyjmuje jedynie służbę oddania, transcendentalny punkt kulminacyjny.

 

03.05.47   Inni, którzy osiągnęli spokój poprzez transcendentalną samorealizację i dzięki potędze i wiedzy pokonali siły natury, również wchodzą w Ciebie, ale takie osoby cierpią boleśnie, podczas gdy bhaktowie jedynie pełnią służbę oddania i wskutek tego nie doznają takiego bólu.

 

03.05.47   Znaczenie      Jeśli chodzi o bezinteresowną pracę i jej korzyści, to bhaktowie, czyli wielbiciele Pana, zawsze mają pierwszeństwo przed osobami, które mają skłonności do obcowania z jnani, czyli impersonalistami, i yoginami, czyli mistykami. W związku z tym bardzo ważne jest słowo apare (inni). "Inni" odnosi się do jnanich i yoginów, których jedyną nadzieją jest wtopienie się w egzystencję bezosobowego brahmajyoti. Mimo iż ich przeznaczenie nie jest tak istotne w porównaniu z przeznaczeniem bhaktów, to wysiłek, który tacy abhaktowie podejmują, jest o wiele większy niż wysiłek bhaktów: Ktoś może powiedzieć, że bhaktowie również dostatecznie trudzą się przy pełnieniu służby oddania. Ale ten trud zostaje zrekompensowany wzmożoną transcendentalną przyjemnością. Bhaktowie czerpią więcej transcendentalnej przyjemności, kiedy są bezustannie zaangażowani w służbę dla Pana, niż kiedy nie mają takiego zaangażowania. W rodzinnym związku kobiety i mężczyzny jest wiele pracy i odpowiedzialności dla obojga, jednakże kiedy są samotni, przechodzą przez większe trudy, gdyż brakuje im tego wspólnego działania.

    Związek impersonalistów i związek bhaktów nie są na tyła samym poziomie. Impersonaliści usiłują całkowicie skończyć ze swoją indywidualnością poprzez osiągnięcie sayujya-mukti, czyli zjednoczenia poprzez wtopienie się w jedność, podczas gdy bhaktowie zachowuj swoją indywidualność, aby wymieniać uczucia w związku z najwyższym indywiduum, Panem. Taka wymiana uczuć ma miejsce na transcendentalnych planetach Vaikuntha, a zatem wyzwolenie, którego poszukują impersonaliści, jest już osiągnięte w służbie oddania. Bhaktowie automatycznie osiągają mukti, jednocześnie czerpiąc transcendentalną przyjemność z utrzymania indywidualności. Jak wyjaśniono to w poprzednim wersecie, przeznaczeniem wielbicieli jest Vaikuntha, czyli akuntha-dhisnya, miejsce gdzie zupełnie nie istnieją niedole. Nie należy błędnie uważać, że przeznaczenie bhaktów i przeznaczenie impersonalistów jest takie same. Jest między nimi wyraźna różnica, i również jest różnica pomiędzy transcendentalną przyjemnością doznawaną przez bhaktów, a cin-matra, samymi uczuciami duchowymi.

 

03.05.48   O Oryginalna Osobo, dlatego należymy jedynie do Ciebie. Chociaż jesteśmy Twoimi stworzeniami, urodziliśmy się kolejno pod wpływem trzech sił materialnej natury, i z tego względu jesteśmy, odseparowani w działaniu. Dlatego po stworzeniu nie mogliśmy działać zgodnie dla Twojej transcendentalnej przyjemności.

 

03.05.48   Znaczenie      Kosmiczne stworzenie działa pod wpływem trzech sił zewnętrznej energii Pana. Różne istoty również podlegają temu samemu wpływowi, i wskutek tego nie mogą działać zgodnie dla zadowolenia Pana. Z powodu tego odmiennego działania, w świecie materialnym nie może być żadnej harmonii. Dlatego najlepiej jest działać dla Pana. Takie działanie przyniesie pożądaną harmonię.

 

03.05.49   O nienarodzony, proszę oświeć nas co do sposobów i środków, poprzez które możemy ofiarować Ci wszelkie wyśmienite ziarno i inne towary, tak abyśmy zarówno my, jak i inne żywe istoty w tym świecie, mogli utrzymać się bez przeszkód i abyśmy bez trudu mogli gromadzić środki potrzebne do życia – zarówno dla Ciebie, jak i dla nas samych.

 

03.05.49   Znaczenie      Rozwinięta świadomość ma swój początek w ludzkiej formie życia i dalej zwiększa się ona w formach półbogów żyjących na wyższych planetach. Ziemia jest usytuowana prawie pośrodku wszechświata, a ludzka forma życia jest via medium pomiędzy życiem półbogów a życiem demonów. Systemy planetarne znajdujące się powyżej Ziemi są szczególnie przeznaczone dla wyższej klasy intelektualistów, zwanych półbogami. Są, oni zwani półbogami, ponieważ chociaż standard ich życia jest o wiele bardziej zaawansowany w kulturze, przyjemnościach, luksusie, pięknie, wykształceniu i długości życia, są zawsze w pełni świadomi Boga. Tacy półbogowie zawsze są gotowi, by pełnić służbę dla Najwyższego Pana, ponieważ są doskonale świadomi faktu, że każda bywa istota jest konstytucjonalnie wiecznym, podporządkowanym sługą Pana. Również wiedzą, że jedynie Pan może utrzymać wszystkie żywe istoty, dostarczając im wszelkich potrzeb życia. Prawdę tę potwierdza wedyjski hymn: eko bahunam yo vidadhati kaman, ta enam abruvann ayatanam nah prajanihi yasmin pratisthita annam adame itd. Również w Bhagavad-gicie Pan jest zwany bhuta-bhrt, czyli obrońcą i żywicielem wszystkich żywych istot.

    Półbogowie czy bhaktowie Pana nie przyjmują współczesnej teorii mówiącej, iż przyczyną głodu jest wzrost populacji. Bhaktowie i półbogowie są w pełni świadomi faktu, iż Pan może utrzymać każdą liczbę żywych istot, pod warunkiem, iż wiedzą one w jaki sposób jeść. Jeśli chcą żywić się jak zwykłe zwierzęta, które nie posiadają świadomości Boga, wówczas muszą cierpieć głód, ubóstwo i niedostatek, niczym leśne zwierzęta w dżungli. Pan utrzymuje również zwierzęta leśne, dostarczając im odpowiednie pożywienie, ale zwierzęta te nie są zaawansowane w świadomości Boga. Podobnie, dzięki łasce Pana istoty ludzkie otrzymują pożywienie zbożowe, warzywa, owoce i mleko, ale obowiązkiem istoty ludzkiej jest okazanie wdzięczności za tę łaskę Pana. Powinny czuć się one zobowiązane Panu za dostawę pożywienia, i muszą najpierw ofiarować ten pokarm Jemu, a dopiero wówczas spożywać pozostałości.

    W Bhagavad-gicie (3.13) zostało powiedziane, że osoba; która przyjmuje pożywienie po dokonaniu ofiary, je właściwy pokarm dla utrzymania duszy i ciała razem, ale osoba, która gotuje dla siebie i nie spełnia żadnej ofiary, spożywa jedynie grzech w formie pokarmu. Takie grzeszne jedzenie nigdy nie uczyni nas szczęśliwymi czy wolnymi od niedostatku. Przyczyną głodu nie jest wzrost populacji, tak jak myślą mniej inteligentni ekonomiści. Kiedy ludzkie społeczeństwo jest wdzięczne Panu za wszelkie Jego dary dla utrzymania żywych istot, wówczas w społeczeństwie tym z pewnością nie ma żadnego niedostatku czy braku. Ale kiedy ludzie nie są świadomi istotnej wartości takich darów Pana, z pewnością cierpią niedostatek. Osoba, która nie jest świadoma Boga, może żyć obecnie w przepychu, dzięki swoim przeszłym, prawym czynom, ale jeśli zapomina o swoim związku z Panem, z pewnością oczekuje ją okres głodu narzucony przez prawa potężnej, materialnej natury. Dopóki nie prowadzi się świadomego Boga i pełnego oddania życia, nie można uchronić. się przed czujnością potężnej natury materialnej.

 

03.05.50   Ty jesteś oryginalnym, osobowym stwórcą wszystkich półbogów i porządków różnego stopnia, jednakże jesteś najstarszy i niezmienny. O Panie, Ty nie masz żadnego źródła czy kogoś wyższego ponad Sobą. Ty zapłodniłeś zewnętrzną energię nasieniem sumy żywych istot, jednakże Sam Jesteś nienarodzony.

 

03.05.50   Znaczenie      Pan, Oryginalna Osoba, jest ojcem wszystkich innych żywych istot, począwszy od Brahmy, osoby od której pochodzą wszelkie inne żywe istoty w różnych gatunkach i na różnych poziomach życia. Jednakże najwyższy ojciec nie ma żadnego innego ojca. Każda żywa istota spośród wszystkich poziomów życia, aż do Brahmy, oryginalnego stwórcy tego wszechświata, została zrodzona przez jakiegoś ojca, ale On, Pan, nie ma ojca. Kiedy schodzi On na plan materialny, z powodu Swojego bezprzyczynowego miłosierdzia przyjmuje na ojca jednego ze Swoich wielbicieli, aby zachować prawa tego materialnego świata. Ale ponieważ jest On Panem, jest zawsze niezależny w wyborze, kto zostanie Jego ojcem. Na przykład, w Swojej inkarnacji Nrsimhadevy, Pan wyszedł z filaru, a dzięki bezprzyczynowej łasce Pana, Ahalya wyszedł z kamienia dotkniętego lotosową stopą Jego inkarnacji – Pana Śri Ramy. Jest On również towarzyszem każdej żywej istoty jako Dusza Najwyższa, ale jest On niezmienny. Żywa istota zmienia ciała w tym materialnym świecie, ale Pan – nawet bęc w tym materialnym świecie – nigdy się nie zmienia. Jest to Jego przywilej.

    Jak oznajmiono w Bhagavad-gicie (14.3), Pan zapładnia zewnętrzną, czyli materialną energię, i wskutek tego pojawia się później suma wszystkich żywych istot w różnych gradacjach, począwszy od pierwszego półboga Brahmy, aż do nieznacznej mrówki. Wszystkie gradacje żywych istot są manifestowane przez Brahmę i energię zewnętrzną, ale Pan jest oryginalnym ojcem każdego. Związek każdej żywej istoty z Najwyższym Panem jest z pewnością związkiem mającym naturę związku syna i ojca, a nie równości. Czasami w miłości syn przewyższa ojca, ale związek ojca i syna jest związkiem wyższego z niższym. Każda żywa istota, jakkolwiek wielką by była, łącznie z półbogami taki ni jak Brahma i Indra, jest wiecznie podległym sługą najwyższego ojca. Zasada mahat-tattvy jest źródłem powstania wszystkich sił materialnej natury, i żywe istoty rodzą się w tym materialnym świecie w ciałach dostarczonych im przez matkę, materialną naturę, odpowiednio do ich poprzedniego działania. Ciało jest darem materialnej natury, ale dusza jest oryginalnie integralną cząstką Najwyższego Pana.

 

03.05.51   O Najwyższa Jaźni, proszę udziel nam – otworzonym na początku z mahat-tattvy, sumy kosmicznej energii – Swoich łaskawych wskazówek, w jaki sposób powinniśmy działać. Łaskawie obdarz nas Swoją doskonałą wiedzą i mocą, tak abyśmy mogli pełnić służbę dla Ciebie – w różnych działach późniejszego stworzenia.

 

03.05.51   Znaczenie      Pan stwarza ten materialny świat i zapładnia materialną energię żywymi istotami, które będą później działały w materialnym świecie. Wszystkie te czynności odbywaj się według boskiego planu. Planem tym jest zapewnienie uwarunkowanym duszom, które mają takie pragnienia, szansy oddawania się przyjemnościom zmysłowym. Ale poza stworzeniem jest jeszcze inny plan: mianowicie uświadomienie żywym istotom, że zostały one stworzone dla transcendentalnej przyjemności Pana, a nie dla ich indywidualnego zadowalania zmysłów. Taka jest konstytucjonalna pozycja żywych istot Pan jest jednym bez wtórego, i dla Swojej transcendentalnej przyjemności ekspanduje w wielu. Wszystkie ekspansje – visnu-tattvy, jiva-tattvy i śakti-tattvy (Osoby Boga, żywe istoty i różne potencjalne energie) – są różnymi odgałęzieniami tego Samego Najwyższego Pana. Jiva-tattvy są oddzielonymi ekspansjami visnu-tattv, i chociaż są pomiędzy nimi potencjalne różnice, przeznaczeniem ich wszystkich jest transcendentalne zadowalania zmysłów Najwyższego Pana. Niektóre z jiv jednakże pragnęły władać nad materialną naturą, imitując władanie Osoby Boga. Co się zaś tyczy tego, kiedy i dlaczego czyste żywe istoty zostały opanowane przez takie skłonności, to można jedynie wytłumaczyć, że jiva-tattvy mają niewielką niezależność i z powodu nadużycia tej niezależności niektóre z żywych istot znalazły się w warunkach kosmicznego stworzenia i wskutek tego nazywane są nitya-baddhami, czyli duszami wiecznie uwarunkowanymi:

    Ekspansje mądrości wedyjskiej również dają nitya-baddhom, uwarunkowanym żywym istotom, szansę poprawy, i ci którzy korzystaj z takiej transcendentalnej wiedzy, stopniowo odzyskują swoją straconą świadomość pełnienia transcendentalnej miłosnej służby dla Pana. Półbogowie są zaliczani do tych uwarunkowanych dusz, które rozwinęły swoją czystą świadomość służby dla Pana, ale które jednocześnie nie są wolne od pragnienia władania nad energią materialną. Taka zmieszana świadomość stawia uwarunkowaną duszę w pozycji zarządzającego sprawami wszechświata. Półbogowie są upełnomocnionymi przywódcami uwarunkowanych dusz. Tak jak niektórym ze starszych więźniów w administracji więziennej powierza się pewne odpowiedzialne prace administracyjne w tym więzieniu, tak półbogowie są poprawionymi uwarunkowanymi duszami działającymi jako reprezentanci Pana w stworzeniu materialnym. Tacy półbogowie są bhaktami Pana w materialnym świecie, i kiedy całkowicie uwalniają się od materialnego pragnienia władania nad materialną energią, staje się czystymi wielbicielami i nie mają żadnego innego pragnienia poza pragnieniem służenia Panu. Dlatego każda żywa istota, która pragnie jakiejś pozycji w tym materialnym świecie, może pragnąć tego w służbie dla Pana i może starać się otrzymać od Pana siłę i inteligencję, jak to zostało uwidocznione na przykładzie półbogów w tym określonym wersecie. Dopóki nie jest się oświeconym i upełnomocnionym przez Pana, nie można dokonać niczego. Pan mówi w Bhagavad-gicie (15.15), mattah smrtir jnanam apohanam ca. Wszelka pamięć, wiedza itd., jak również wszelkie zapomnienie, pochodzą od Pana, który jest obecny w każdym sercu. Inteligentny człowiek zwraca się o pomoc do Pana, i Pan pomaga szczeremu bhakcie zaangażowanemu w Jego różnorodne służby.

    Półbogowie są upełnomocnieni przez Pana do stworzenia różnych gatunków żywych istot, odpowiednio do ich przeszłych czynów. Tutaj proszą oni Pana, aby łaskawie obdarzył ich inteligencją i siłą, by byli w stanie wywiązać się ze swego zadania Podobnie każda uwarunkowana dusza może równiej zaangażować się w służbę dla Pana pod przewodnictwem doświadczonego mistrza duchowego i w ten sposób stopniowo uwolnić się od uwikłania w materialną egzystencję. Mistrz duchowy jest zamanifestowanym reprezentantem Pana, i każdy kto przyjmuje kierownictwo takiego mistrza duchowego i działa odpowiednio, działa w buddhi-yodze, jak wytłumaczono w Bhagavad-gicie (2.41):

 

vyavasayatmika buddhir    ekeha kuru-nandana

bahu-śakha hy anantaś ca    buddhayo 'vyavasayinam

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 5-go Rozdziału 3-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Rozmowy Vidury z Maitreyą"