C-3 - Rozdział  XXXII

 

Uwikłanie w czynności karmiczne

 

 
03.32.01   Osoba Boga powiedział: Ten, kto żyje w kręgu rodziny, czerpie materialne korzyści ze spełniania religijnych rytuałów i w ten sposób osiąga spełnienie swych pragnień względem rozwoju ekonomicznego i zadowalania zmysłów. Działa on w ten sam sposób ciągle i od nowa.

 

03.32.01   Znaczenie:      Są dwa typy głów rodziny. Jeden jest zwany grhamedhim, a drugi jest zwany grhasthą. Celem grhamedhiego jest zadowalanie zmysłów, a celem grhasthy jest samorealizacja. Tutaj Pan mówi o grhamedhim, czyli osobie, która pragnie pozostać w tym materialnym świecie. Jego działanie polega na czerpaniu materialnych korzyści ze spełniania religijnych rytuałów dla zwoju ekonomicznego i tym samym ostatecznie zadowalania zmysłów. Nie pragnie nic ponad to. Osoba taka pracuje ciężko przez całe swoje życie, aby stać się bogatym i móc dobrze jeść i pić. Poprzez dawanie datków na pobożne przedsięwzięcia może udać się w swoim następnym życiu na planety niebiańskie, gdzie panuje wyższa atmosfera, ale nie pragnie zatrzymać powtarzających się narodzin i śmierci i skończyć z towarzyszącymi im, pełnymi niedoli czynnikami materialnej egzystencji. Taka osoba jest zwana grhamedhim.

    Grhastha to osoba, która mieszka z rodziną, żoną, dziećmi i krewnymi, ale nie jest do nich przywiązana. Woli ona żyć w rodzinie niż być mnichem wędrownym czy sannyasinem, ale jej głównym celem jest osiągnięcie samorealizacji, albo osiągnięcie standardu świadomości Krsny. Tutaj także Pana Kapiladeva mówi o grhamedhich, stawiających sobie za cel pomyślne, materialistyczne życie, które osiągają poprzez ceremonie ofiarne, czynności dobroczynne i pobożne działanie. Zajmują oni jakieś korzystne pozycje, i ponieważ wiedzą, że wyczerpują zasługi za swoje pobożne czynności, ciągle oddają się zadowalaniu zmysłów. Prahlada Maharaja powiedział, punah punaś carvita-carvananam: pragną żuć to, co zostało już przeżute. Raz po raz doświadczają materialnych bolączek, nawet jeśli są bogaci i dobrze im się powodzi, ale nie pragną porzucić tego rodzaju życia.

 

03.32.02   Z powodu zbytniego przywiązania do zadowalania zmysłów, osoby takie na zawsze pozbawione są służby oddania i dlatego – mimo iż spełniają różnego rodzaju ofiary i podejmują wszelkie śluby dla zadowolenia półbogów i przodków – nie są zainteresowane świadomością Krsny, służbą oddania.

 

03.32.02   Znaczenie:      W Bhagavad-gicie (7.20) powiedziane jest, że osoby wielbiące półbogów straciły swoją inteligencję: kamais tais tair hrta-jnanah. Są bardzo przywiązane do zadowalania zmysłów i dlatego wielbią półbogów. Oczywiście pisma wedyjskie polecają, że jeśli ktoś pragnie pieniędzy, zdrowia czy wykształcenia, wówczas powinien wielbić różnego rodzaju półbogów. Materialistyczna osoba ma wielorakie żądania i dlatego jest wielu różnych półbogów dla zadowolenia jej zmysłów. Grhamedhi, którzy pragną wieść pomyślne materialistyczne życie, na ogół wielbią półbogów albo przodków poprzez ofiarowywanie pinda, czyli pełnych szacunku oblacji. Osoby tace są pozbawione świadomości Krsny i nie są zainteresowane służbą oddania dla Pana. Ten rodzaj tzw. pobożnych i religijnych ludzi jest rezultatem impersonalizmu. Impersonaliści utrzymują, że Najwyższa Absolutna Prawda nie ma formy i że każdy może wyobrażać sobie, dla swojej własnej korzyści, jakkolwiek formę, wedle własnego upodobania, i tej formie oddawać cześć. Dlatego grhamedhi, czyli materialistyczni ludzie mówią, że mogą wielbić jakąkolwiek formę półboga i traktować to jako kult Najwyższego Pana. Szczególnie pomiędzy Hindusami, ci, którzy żywią się mięsem, wolą wielbić boginię Kali, ponieważ pisma mówią, że przed boginią tą można składać w ofierze kozę. Utrzymują oni, że bez względu na to, czy ktoś wielbi boginię Kali czy Najwyższą Osobę Boga Visnu, czy jakiegokolwiek półboga, oczekuje go takie samo przeznaczenie. Jest to pierwszej klasy draństwem i ludzie tacy są zwiedzeni. Lecz wolą oni taką filozofię. Bhagavad-gita nie popiera takiego draństwa i jest tam wyraźnie powiedziane, że takie metody są przeznaczone dla osób, które straciły swą inteligencję. Ten sam sąd został potwierdzony tutaj i użyto tu słowa kama-mudha, które oznacza tego, kto stracił rozsądek albo jest zaślepiony przez pożądanie i pociąg do zadowalania zmysłów. Kama-mudha pozbawieni są świadomości Krsny i służby oddania i zaślepieni są silnym pragnieniem zadowalania zmysłów. Czciciele półbogów są potępieni zarówno w Bhagavad-gicie, jak i w Śrimad-Bhagavatam.

 

03.32.03   Takie materialistyczne osoby, znajdujące upodobanie w zadowalaniu zmysłów i oddane półbogom i przodkom, mogą wznieść się na Księżyc, gdzie piją wyciąg z rośliny soma. A następnie ponownie wracają na tę planetę.

 

03.32.03   Znaczenie:      Księżyc uważany jest za jedną z planet królestwa niebiańskiego. Na planetę tę można wznieść się przez spełnianie różnego rodzaju ofiar polecanych w literaturze wedyjskiej, takich jak pobożne czynności w wielbieniu półbogów i przodków z zachowaniem ścisłości i ślubów. Jednakże nie można tam pozostać przez czas dłuższy. Według obliczeń półbogów, życie na Księżycu trwa dziesięć tysięcy lat. Czas półbogów obliczany jest w taki sposób, że jeden dzień (dwanaście godzin) jest równy sześciu miesiącom na tej planecie. Księżyca nie można osiągnąć za pomocą żadnego materialnego pojazdu, jak np. sputnika, ale osoby, które znajdują upodobanie w uciechach materialnych, mogą udać się na Księżyc dzięki swoim pobożnym czynnościom. Jednakże, pomimo promocji na Księżyc, muszą ponownie wrócić na tę Ziemię, kiedy wyczerpią się zasługi ich ofiarnych czynności. Zostało to również potwierdzone w Bhagavad-gicie (9.21): te tam bhuktva svarga-lokam viśalam ksine punye martya-lokam viśanti.

 

03.32.04   Wszystkie planety materialistycznych osób, łącznie z planetami niebiańskimi, takimi jak Księżyc, ulegają zniszczenia w momencie, gdy Najwyższa Osoba Boga, Hari, zasypia na Swoim wężowym łożu, znanym jako Ananta Śesa.

 

03.32.04   Znaczenie:      Osoby przywiązane materialnie bardzo pragną wznieć się na planety niebiańskie, takie jak Księżyc. Jest wiele planet niebiańskich, które pragną osiągnąć po to, aby uzyskać więcej materialnego szczęścia dzięki otrzymaniu długiego życia i parafernaliów do zadowalania zmysłów. Ale takie przywiązane osoby nie wiedzą, że nawet jeśli ktoś udaje się na najwyższą planetę, Brahmalokę, tam również istnieje destrukcja. W Bhagavad-gicie Pan mówi, że nawet jeśli ktoś udaje się na Brahmalokę, nadal spotyka cierpienia związane z narodzinami, śmiercią, chorobą i starością. Ale gdy ktoś tylko osiągnie siedzibę Pana, Vaikunthalokę, nie musi rodzić się ponownie w tym materialnym świecie. Jednakże grhamedhi, czyli osoby materialistyczne, nie chcą wykorzystać tej szansy. Wolą wiecznie wędrować z ciała do ciała, z planety na planetę. Nie chcą wiecznego, pełnego wiedzy i szczęścia życia w królestwie Boga.

    Istnieją dwa rodzaje zniszczeń. Jedno ma miejsce pod koniec życia Brahmy. W tym czasie wszystkie systemy planetarne, łącznie z systemami niebiańskimi, zostają rozwiązane w wodzie i wnikają w ciało Garbhodakaśayi Visnu, który spoczywa na Oceanie Garbhodaka na łożu węży, zwanym Śesa. Podczas drugiego typu rozwiązania, które ma miejsce pod koniec dnia Brahmy, zniszczone zostają wszystkie niższe systemy planetarne. Kiedy Pan Brahma budzi się po swojej nocy, wówczas te niższe systemy planetarne ponownie zostają stworzone. Werset ten potwierdza stwierdzenie Bhagavad-gity, że osoby wielbiące półbogów straciły swoją inteligencję. Te mniej inteligentne osoby nie wiedzą, że nawet jeśli ktoś otrzymuje promocję na planety niebiańskie, to w czasie rozwiązania tak oni, jak i półbogowie i wszystkie ich planety ulegną zniszczeniu. Nie mają informacji o tym, że można też osiągnąć wieczne i pełne szczęścia życie.

 

03.32.05   Osoby inteligentne i o oczyszczonej świadomości są całkowicie usatysfakcjonowane w świadomości Krsny. Uwolnione od sił materialnej natury, nie działają dla zadowalania zmysłów. Ponieważ spełniają swoje obowiązki zawodowe, działają w sposób, w jaki należy działać.

 

03.32.05   Znaczenie:      Pierwszorzędnym przykładem tego typu ludzi jest Arjuna. Arjuna był ksatriyą, a jego zawodowym obowiązkiem było walczyć. Na ogół królowie walczyli po to, aby powiększyć swoje królestwo, nad którym panowali dla przyjemności zmysłowej. Ale jeśli chodzi o Arjunę, to odmówił on walki dla własnego zadowalania zmysłów. Powiedział, że chociaż walcząc ze swymi krewnymi mógł zdobyć królestwo, nie chciał z nimi walczyć. Ale kiedy otrzymał takie polecenie od Krsny i został przekonany naukami Bhagavad-gity, że jego obowiązkiem było zadowolenie Krsny, podjął tę walkę. Tak więc, walczył on nie dba własnej przyjemności zmysłowej, ale dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga.

    Osoby, które spełniaj swoje przypisane obowiązki nie dla własnej przyjemności zmysłowej, ale dla zadowolenia Najwyższego Pana, są zwane nihsanga, czyli wolne od wpływu sił materialnej natury. Nyasta-karmanah wskazuje na to, że rezultaty ich czynów są oddawane Najwyższej Osobie Boga. Takie osoby zdają się działać na platformie swoich odpowiednich obowiązków, ale nie spełniają tych czynności dla zadowolenia własnych zmysłów; spełniają je raczej dla Najwyższej Osoby. Tacy bhaktowie są zwani praśantah, co znaczy "w pełni zadowoleni." Śuddha-cetasah oznacza "świadomy Krsny"; ich świadomość została oczyszczona. Osoba o nieczystej świadomości uważa się za pana wszechświata, ale mając świadomość oczyszczoną, uważa się za wiecznego sługę Najwyższej Osoby Boga. Całkowite zadowolenie można osiągnąć poprzez przyjęcie pozycji wiecznego sługi Najwyższego Pana i wieczne działanie dla Niego. Ale dopóki działamy dla zadowolenia własnych zmysłów, będziemy zawsze pełni niepokoju. Taka jest różnica pomiędzy świadomością zwykłą a świadomością Krsny.

 

03.32.06   Dzięki całkowitemu oczyszczeniu świadomości przez spełnianie własnych zawodowych obowiązków, działaniu bez przywiązania i bez poczucia własności czy fałszywego egoizmu, osiąga się swoją konstytucjonalną pozycję i tak – przez spełnianie tzw. materialnych obowiązków – można z łatwością wejść w królestwo Boga.

 

03.32.06   Znaczenie:      Użyte tutaj słowo nivrtti-dharma-niratah oznacza "bezustanne zaangażowanie w czynności religijne uwalniające od przywiązań." Są dwa rodzaje religijnych funkcji. Jedna jest zwana pravrtti-dharma, co oznacza, że grhamedhi spełnia religijne funkcje dla wzniesienia się na wyższe planety czy dla ekonomicznej pomyślności, ostatecznym celem których jest zadowalanie zmysłów. Każdy z nas, którzy przyszliśmy do tego materialnego świata, ma tendencję do panowania. Zwane jest to pravrtti. Ale funkcją religijną o odmiennym charakterze, która zwana jest nivrtti, jest działanie dla Najwyższej Osoby Boga. Osoba zaangażowana w służbę oddania w świadomości Krsny nie uważa się za właściciela czegokolwiek oraz wolna jest od fałszywego egoizmu i nie sądzi, że jest Bogiem czy Panem. Zawsze uważa się za sługę. Na tym polega proces oczyszczania świadomości. Do królestwa Boga można wejść jedynie wówczas, kiedy ma się oczyszczoną świadomość. Osoby materialistyczne na wzniosłych pozycjach mogą dostać się na którąkolwiek z planet tego materialnego świata, ale wszystkie z tych planet raz po raz podlegają zniszczeniu.

 

03.32.07   Poprzez tę ścieżkę oświecenia takie wyzwolone osoby osiągają Osobę Boga, który jest właścicielem światów materialnych i duchowych i jest najwyższą przyczyną ich przejawienia i rozwiązania.

 

03.32.07   Znaczenie:      Słowo surya-dvarena oznacza "poprzez oświetloną ścieżkę", czyli poprzez planetę Słońce. Oświetloną ścieżką jest służba oddania. Vedy radzą, aby nie przechodzić przez ciemność, ale przez planetę Słońce. Werset ten również informuje, że przemierzając ścieżkę oświetloną można uwolnić się od zanieczyszczenia siłami materialnej natury, ścieżka ta może zaprowadzić nas do królestwa, gdzie rezyduje w pełni doskonała Osoba Boga. Słowa purusam viśvato-mukham oznaczają Najwyższą Osobę Boga, który jest wszechdoskonały. Wszystkie żywe istoty, poza Najwyższą Osobą Boga, są bardzo znikome, chociaż według naszej oceny mogą być wielkie. Każdy jest nieskończenie mały, i dlatego w Vedach Najwyższy Pan jest zwany najwyższym wiecznym pomiędzy wszystkimi wiecznymi. Jest On właścicielem światów materialnych i duchowych, i najwyższą przyczyną manifestacji. Materialna natura jest jedynie składnikiem, jako że w rzeczywistości przyczyną tej manifestacji jest Jego energia. Materialna energia jest również Jego energią; tak jak połączenie ojca i matki jest przyczyną narodzin dziecka, tak połączenie energii materialnej ze spojrzeniem Najwyższej Osoby Boga jest przyczyną manifestacji tego materialnego świata. Ostateczną przyczyną jest zatem nie materia, ale Sam Najwyższy Pan.

 

03.32.08   Czciciele ekspansji Osoby Boga znanej jako Hiranyagarbha pozostają w tym materialnym świecie do końca dwóch parardha, kiedy to również umiera Pan Brahma.

 

03.32.08   Znaczenie:      Jedno rozwiązanie następuje pod koniec dnia Brahmy, a drugie pod koniec jego życia. Brahma umiera pod koniec dwóch parardha, i w tym to czasie ulega rozwiązaniu również cały materialny wszechświat. Osoby, które są czcicielami Hiranyagarbhy, pełnej ekspansji Najwyższej Osoby Boga Garbhodakaśayi Visnu, nie udają się bezpośrednio do Najwyższej Osoby Boga na Vaikuncie. Pozostają one wewnątrz tego wszechświata na Satyaloce, czyli najwyższej planecie, aż do końca życia Brahmy. Następnie razem z Brahmą wznoszą się do królestwa duchowego.

    Słowa parasya para-cintakah oznaczają "zawsze myśląc o Najwyższej Osobie Boga", czyli zawsze będąc świadomym Krsny. Kiedy mówimy o Krsnie, odnosi się to do pełnej kategorii visnu-tattva. Krsna obejmuje trzy purusa inkarnacje, mianowicie Maha-Visnu, Garbhodakaśayi Visnu i Ksirodakaśayi Visnu, jak również wszelkie inne inkarnacje razem wzięte. Zostało to potwierdzone w Brahma-samhicie. Ramadi-murtisu kala-niyamena tisthan: Pan Krsna zawsze wiecznie istnieje ze Swoimi wieloma ekspansjami, takimi jak Rama; Nrsimha, Vamana, Madhusudana, Visnu i Narayana. Istnieje On ze wszystkimi Swoimi pełnymi częściami i częściami Swoich pełnych części, z których każda jest tak dobra, jak Najwyższa Osoba Boga. Słowa parasya para-cintakah oznaczaj tych, którzy są w pełni świadomi Krsny. Takie osoby udają się bezpośrednio do królestwa Boga, na planety Vaikuntha albo, jeśli są czcicielami pełnej cząstki Garbhodakaśayi Visnu, pozostają w tym wszechświecie aż do momentu jego rozwiązania, a następnie wchodzą do królestwa Boga.

 

03.32.09   Po doświadczeniu mieszkalnego czasu trzech sił materialnej natury, znanego jako dwie parardha, Pan Brahmą zamyka materialny wszechświat, który okryty jest powłokami z ziemi, wody, powietrza ognia, eteru, umysłu, ego i tak dalej i wraca do Boga.

 

03.32.09   Znaczenie:      Ważne w tym wersecie jest słowo avyakrtam. To samo znaczenie w Bhagavad-gicie posiada słowo sanatana. Ten materialny świat jest vyakrta, czyli podlega zmianom, a ostatecznie ulega rozwiązaniu. Ale po rozwiązaniu tego materialnego świta nadal pozostaje manifestacja świata duchowego, sanatana-dhama. To niebo duchowe jest zwane avyakrta, tym, co nie podlega zmianie, i tam rezyduje Najwyższa Osoba Boga. Kiedy Pan Brahma kończy swoje władanie nad materialnym wszechświatem pod wpływem czynnika czasu i pragnie rozwiązać ten wszechświat i wrócić do królestwa Boga, wówczas inni udają się tam razem z nim.

 

03.32.10   Yogini, którzy uwalniają się od przywiązania do tego świata poprzez praktykę ćwiczeń oddechowych i kontrolę umysłu, osiągają planetę Brahmy, która znajduje się bardzo, bardzo daleko. Po opuszczeniu swych ciał wchodzą w ciało Pana Brahmy i dlatego, gdy Brahma zostaje wyzwolony, udają się do Najwyższej Osoby Noga, który jest Najwyższym Brahmanem. Tacy yogini również mogą wejść do królestwa Boga.

 

03.32.10   Znaczenie:      Poprzez osiągnięcie doskonałości w swojej praktyce  yogi, yogini mogą osiągnąć najwyższą planetę, Brahmalokę, czyli Satyalokę, a po porzuceniu swoich materialnych ciał mogą wejść w ciało Pana Brahmy. Ponieważ nie są bezpośrednimi wielbicielami Pana, nie mogą bezpośrednio osiągnąć wyzwolenia. Muszą czekać do momentu, kiedy wyzwolenie otrzymuje Brahma, i dopiero wówczas, razem z Brahmą, również zostają wyzwoleni. Jest to jasne, że dopóki żywa istota jest czcicielem określonego półboga, jej świadomość jest pochłonięta myślami o tym półbogu i dlatego nie może ona osiągnąć bezpośredniego wyzwolenia, czyli wstępu do królestwa Boga, ani też nie może połączyć się z bezosobowym blaskiem Najwyższej Osoby Boga. Tacy yogini albo czciciele półbogów mogą być zmuszeni narodzić się ponownie podczas następnego stworzenia.

 

03.32.11   Dlatego, Moja droga matko, poprzez służbę oddania przyjmij bezpośrednie schronienie Najwyższej Osoby Boga, który obecny jest w każdym sercu.

 

03.32.11   Znaczenie:      Można osiągnąć bezpośredni kontakt z Najwyższą Osobą Boga w pełnej świadomości Krsny i odzyskać swój wieczny z Nim związek, w którym Pan występuje jako kochanek, jako Dusza Najwyższa, syn, przyjaciel albo pan. Transcendentalny związek miłości z Najwyższym Panem można odnowić na tak wiele różnych sposobów, i takie uczucie jest prawdziwą jednością. Istnieje różnica pomiędzy jednością filozofów Mayavadi a jednością filozofów Vaisnava. Zarówno filozofowie Mayavadi, jak i filozofowie Vaisnava pragną połączyć się z Najwyższym, ale Vaisnavowie nie tracą swojej tożsamości. Chcą oni zachować swoją tożsamość jako kochanek, rodzic, przyjaciel czy sługa.

    W świecie transcendentalnym sługa i pan są jednym. Na tym polega platforma absolutna. Chociaż związek jest pomiędzy sługą i panem, zarówno sługa, jak i ten, któremu się służy, są na tej samej platformie. Jest to jedność. Pan Kapila powiedział Swojej matce, że nie potrzebuje ona żadnego pośredniego procesu. Ona już praktykowała proces bezpośredni, jako że Najwyższy Pan narodził się jako jej syn. W rzeczywistości, nie potrzebowała ona żadnych dalszych instrukcji, ponieważ już osiągnęła stan doskonałości. Kapiladeva poradził jej, aby dalej podążała tą samą ścieżką. Dlatego zwrócił się do Swojej matki jako bhamini, aby wskazać na to, że już myślała o Panu jako o swoim synu. Pan Kapiladeva poradził Devahuti, aby bezpośrednio przyjęła służbę oddania, świadomość Krsny, gdyż bez tej świadomości nie można wyzwolić się z uścisku mayi.

 

03.32.12-15   Moja droga matko, niektórzy mogą czcić Najwyższą Osobę Boga mając na celu jakiś szczególny interes własny, ale nawet półbogowie, tacy jak Pan Brahma, wielcy mędrcy, jak Sanat-kumara, i wielcy muni, jak Marici, muszą ponownie wrócić do tego świata w momencie stworzenia. Kiedy rozpoczyna się wzajemne oddziaływanie sił materialnej natury, Brahma, stwórca tej manifestacji materialnej i znawca wiedzy wedyjskiej oraz wielcy mędrcy będący autorami ścieżki duchowej i systemu yogi, ponownie zaczynają podlegać wpływowi czynnika czasu. Dzięki swym wolnym od pragnienia zysku czynnościom osiągają wyzwolenie oraz pierwszą inkarnację purusa, ale w czasie stworzenia powracają dokładnie w tych samych formach i na te same pozycje, które zajmowali wcześniej.

 

03.32.12-15   Znaczenie:      Każdemu wiadomo jest, że Brahma osiąga wyzwolenie, ale nie może on wyzwolić swoich wielbicieli. Półbogowie, tacy jak Brahma i Pan Śiva, nie są w stanie wyzwolić żadnej żywej istoty. Jak oznajmia Bhagavad-gita, z sideł mayi może wyzwolić się jedynie ten, kto podporządkowuje się Krsnie, Najwyższej Osobie Boga. Brahma został nazwany tutaj adyah sthira-caranam. Jest on oryginalną, pierwszą stworzoną żywą istotą, a po swoich narodzinach stwarza on całą manifestację kosmiczną. Najwyższy Pan w pełni poinstruował go w sprawie stworzenia. Tutaj zwany jest on veda-garbha, co oznacza, że zna kompletny cel Ved. Zawsze towarzyszą mu tak wielkie osobistości jak Marici, Kaśyapa i siedmiu mędrców, jak również wielcy yogini mistycy, Kumarowie i tak wiele innych duchowo zaawansowanych żywych istot, ale ma on swój własny interes, który jest oddzielny od interesu Pana. Bheda-drstya oznacza, że Brahma czasami uważa się za niezależnego od Najwyższego Pana, albo uważa się za jedną z trzech jednakowo niezależnych inkarnacji. Brahmie powierzono zadanie stwarzania, Visnu utrzymuje to stworzenie, a Rudra, Pan Śiva, niszczy je. Trójka ta uważana jest za inkarnacje Najwyższego Pana odpowiedzialne za trzy różne materialne siły natury, ale żaden z nich nie jest niezależny od Najwyższej Osoby Boga. W wersecie tym pojawia się słowo bheda-drstya, ponieważ Brahma ma niewielką tendencję, aby myśleć, że jest tak niezależny jak Rudra. Czasami Brahma sądzi, iż jest niezależny od Najwyższego Pana, i jego czciciele również sądzą, iż jest on niezależny. Z tego względy, po zniszczeniu tego materialnego świata, kiedy ponownie powstaje stworzenie poprzez oddziaływanie sił materialnej natury, Brahma powraca tu. Chociaż Brahma osiąga Najwyższą Osobę Boga w Jego pierwszej inkarnacji purusa, Maha-Visnu, który jest pełen cech transcendentalnych, nie może on pozostać w świecie duchowym.

    Należy tutaj zwrócić uwagę na szczególne znaczenie jego powrotu. Brahma i wielcy rsi, jak również wielki mistrz yogi (Śiva), nie są zwykłymi żywymi istotami; są oni bardzo potężni i posiadają wszelkie doskonałości yogi mistycznej. Ale mimo to mają skłonność do usiłowania stania się jednym z Najwyższym, i dlatego muszą tu powrócić. Śrimad-Bhagavatam twierdzi, że dopóki ktoś uważa się za równego Najwyższej Osobie Boga, nie jest on całkowicie oczyszczony i nie posiada pełnej wiedzy. Zamiast udać się do pierwszego purusa-avatara, Maha-Visnu, po rozwiązaniu tego materialnego stworzenia, osobistości takie ponownie upadają, czyli powracaj do tego materialnego stworzenia.

    W przypadku impersonalistów jest to wielkim upadkiem, kiedy sądzą, że Najwyższy Pan pojawia się w materialnym ciele, i dlatego nie należy medytować o formie Najwyższego Pana, ale raczej o pustce. Za ten szczególny błąd nawet wielcy yogini mistycy czy wielcy, zatwardziali transcendentaliści ponownie powracają tutaj w momencie stworzenia. Wszystkie żywe istoty, poza impersonalistami i monistami, mogą bezpośrednio podjąć służbę oddania w pełnej świadomości Krsny i osiągnąć wyzwolenie poprzez rozwinięcie transcendentalnej, miłosnej służby dla Najwyższej Osoby Boga. Taka służba oddania rozwija się do etapu przyjęcia Najwyższego Pana za pana, przyjaciela, syna, i w końcu kochanka. Takie rozróżnienie w transcendentalnej różnorodności musi istnieć zawsze.

 

03.32.16   Osoby, które są zbyt przywiązane do tego materialnego świata, wykonują swoje przypisane obowiązki bardzo starannie i z wielką wiarą. Spełniają je codziennie, będąc przywiązanymi do ich rezultatu.

 

03.32.16   Znaczenie:      W tym i w następnych sześciu wersetach Śrimad-Bhagavatam krytykuje osoby, które są zbyt przywiązane materialnie. Pisma wedyjskie informują, że osoby przywiązane do korzystania z materialnych wygód muszą spełniać ofiary i pewne rytualistyczne ceremonie. Aby wznieść się na planety niebiańskie, muszą przestrzegać pewnych zasad i przepisów w swym codziennym życiu. Werset ten oznajmia, że takie osoby nigdy nie mogą osiągnąć wyzwolenia. Ci, którzy wielbią półbogów ze świadomością, że każdy poszczególny półbóg jest oddzielnym bogiem, nie mogą wznieść się do świata duchowego, więc co dopiero mówić o osobach, które są tylko przywiązane do pełnienia obowiązków mających polepszyć ich materialne warunki.

 

03.32.17   Kierowane siłą pasji, osoby takie pełne są niepokoju i – z powodu niekontrolowanych zmysłów – zawsze dążą do zmysłowych przyjemności. Oddają cześć przodkom i dzień i noc polepszają ekonomiczne warunki swego życia rodzinnego, społecznego czy narodowego.

 

03.32.18   Ponieważ osoby takie zainteresowane są trzema procesami awansu, znane są jako trai-vargika. Czują one niechęć do Najwyższej Osoby Boga, który może przynieść ulgę uwarunkowanej duszy. Nie interesują ich też rozrywki Najwyższej Osoby Boga, które warte są słuchania ze względu na Jego transcendentalną śmiałość.

 

03.32.18   Znaczenie:      Zgodnie z filozofią wedyjską, są cztery zasady awansu, mianowicie: religijność, rozwój ekonomiczny, zadowalanie zmysłów i wyzwolenie. Osoby, które są jedynie zainteresowane przyjemnością materialną, układają plany, w jaki sposób spełniać swoje przypisane obowiązki. Są zainteresowane trzema procesami awansu: religijnymi rytuałami, postępem ekonomicznym i uciechami zmysłowymi. Poprzez rozwinięcie warunków ekonomicznych mogą czerpać przyjemność z materialnego życia. Dlatego materialistyczne osoby są zainteresowane tymi procesami awansu, które są zwane trai-vargika. Trai oznacza "trzy"; vargika znaczy "procesy awansu". Takie materialistyczne osoby nigdy nie są zainteresowane Najwyższą Osobą Boga. Są one raczej Jego przeciwnikami.

    Najwyższa Osoba Boga został opisany tutaj jako hari-medhah, czyli "Ten, kto może wyzwolić z cyklu narodzin i śmierci". Osoby materialistyczne nigdy nie są zainteresowane wspaniałymi rozrywkami Pana. Uważają je za fikcję i historyjki i sądzą, iż Najwyższy Bóg jest również człowiekiem o materialnej naturze. Nie są oni gotowi do czynienia postępu w służbie oddania, czyli świadomości Krsny. Takie materialistyczne osoby zainteresowane są historiami z gazet, powieści i wymyślonych dramatów. Rzeczywiste czyny Pana, takie jak wystąpienie Pana Krsny w bitwie pod Kuruksetrą, czynności Pandavów czy czynności Pana we Vrndavanie i Dvarace, zostały zrelacjonowane w Bhagavad-gicie i Śrimad-Bhagavatam, które zawierają mnóstwo opisów dokonań Pana. Ale osoby materialistyczne, które dążą do podniesienia swej pozycji w tym materialnym świecie, nie są zainteresowane takimi czynami Pana. Mogą interesować je dokonania jakiegoś wielkiego polityka czy jakiegoś wielce bogatego człowieka tego świata, ale nie dbają o transcendentalne dokonania Najwyższego Pana.

 

03.32.19   Z najwyższego polecenia Pana, osoby takie są potępione. Ponieważ są niechętne nektarowi czynów Najwyższej Oby Boga, porównywane są do żywiących się odchodami wieprzy. Rezygnują ze słuchania o transcendentalnych czynach Pana i angażują się w słuchanie o ohydnych czynnościach materialistycznych osób.

 

03.32.19   Znaczenie:      Wszyscy zwykli słuchać o czynnościach innych osób, czy to polityków, czy jakiejś bogatej osoby, czy wymyślonej postaci, której czyny kreowane są w powieści. Jest tak wiele bzdurnej literatury, opowiadań i książek pełnych spekulatywnej filozofii. Osoby materialistyczne są bardzo zainteresowane czytaniem takiej literatury, ale kiedy prezentuje im się autentyczne księgi wiedzy, takie jak Śrimad-Bhagavatam, Bhagavad-gitę, Visnu-Puranę i inne pisma święte świata, jak Biblię i Koran, nie wykazują zainteresowania. Z wyższego zrządzenia osoby te są potępione tak samo, jak potępione są wieprze. Wieprz zainteresowany jest jedzeniem odchodów. Jeśli ofiaruje się mu jakieś wspaniale prasada zrobione z zagęszczonego mleka czy ghee, nie przyjmie tego; woli nieprzyjemne, śmierdzące odchody, które uważa za bardzo smakowite. Osoby materialistyczne są uważane za potępione z tego względu, że zainteresowane są piekielnymi czynnościami, a nie interesują ich czyny transcendentalne. Przekaz o czynnościach Pana jest nektarem, a każda inna informacja nie związana z tym przekazem, a którą możemy być zainteresowani, jest w rzeczywistości piekielna.

 

03.32.20   Takie materialistyczne osoby mogą udać się na planetę zwaną Pitrloką, podążając południową ścieżką słońca, lecz powracają na tę planetę i rodzą się w swych własnych rodzinach, ponownie rozpoczynając te same karmiczne czynności, które spełniają od chwili narodzin aż do końca życia.

 

03.32.20   Znaczenie:      W 21 wersecie Dziewiątego Rozdziału Bhagavad-gity jest oznajmione, że osoby takie wznoszą się na wyższe systemy planetarne. Lecz powracają na tę planetę, skoro tylko wyczerpią się ich żywoty poświęcone czynnościom karmicznym. W ten sposób wznoszą się i upadają. Osoby, które wzniosły się na wyższe planety, ponownie rodzą się w tej samej rodzinie, do której były zbyt przywiązane; rodzą się i ponownie spełniają karmiczne czynności aż do końca życia. Istnieją różne rytuały, które obowiązują od chwili narodzin aż do końca życia, i osoby te są bardzo przywiązane do takich czynności.

 

03.32.21   Kiedy wyczerpują się rezultaty ich pobożnych czynów, czynniki wyższe sprawiają, że upadają oni i ponownie wracają na tę planetę, tak jak czasem nagle upada osoba, która awansowała na jakąś wyższą pozycję.

 

03.32.21   Znaczenie:     Czasami zdarza się, że jakaś osoba, która awansowała na wysoką pozycję w służbie rządowej, nagle upada, i nikt nie może temu zapobiec. Podobnie, kiedy kończy się okres ich przyjemności, głupie osoby, które są niezwykle zainteresowane awansem na pozycje prezydenta na wyższych planetach, również upadaj na tę planetę. Różnica pomiędzy wzniosłą pozycją bhakty a wysoką pozycją zwykłej osoby pociąganej przez czynności karmiczne jest taka, że kiedy bhakta wznosi się do królestwa duchowego, nigdy nie upada, podczas gdy zwykła osoba upada, nawet jeśli osiągnie najwyższy system planetarny, Brahmalokę. Bhagavad-gita stwierdza (abrahma-bhuvanal lokah), że nawet jeśli ktoś wzniesie się na najwyższą planetę, musi ponownie zejść na dół. Ale Krsna zapewnia w Bhagavad-gicie (8.16), mam upetya tu kaunteya punar janma na vidyate "Każdy, kto osiągnie Moją siedzibę, nigdy nie powraca ponownie do tego uwarunkowanego życia materialnej egzystencji." .

 

03.32.22   Dlatego radzę ci, Moja droga matko, abyś przyjęła schronienie Najwyższej Osoby Boga, jako że Jego lotosowe stopy godne są czci. Przyjmij to z całym oddaniem i miłością, a w ten sposób osiągniesz transcendentalną służbę oddania.

 

03.32.22   Znaczenie:      Słowo paramesthinam jest czasami używane w odniesieniu do Brahmy. Paramesthi oznacza "najwyższa osoba". Tak jak Brahma jest najwyższą osobą w tym wszechświecie, tak Krsna jest Najwyższą Osobą w świecie duchowym. Pan Kapiladeva radzi Swojej matce, aby przyjęła schronienie lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga, Krsny, ponieważ jest to warte zachodu. Werset ten nie radzi przyjmować schronienia półbogów, nawet tych na najwyższych pozycjach, takich jak Brahma czy Śiva. Należy przyjąć schronienie Najwyższego Boga.

    Sarva-bhavena oznacza "we wszechmiłosnej ekstazie." Bhava jest wstępnym etapem postępu przed osiągnięciem czystej miłości Boga. Bhagavad-gita oznajmia, budha bhava-samanvitah: kto osiągnął stan bhava, może przyjąć lotosowe stopy Pana Krsny za godne uwielbienia. Pan Kapila radzi to również tutaj Swojej matce. W wersecie tym ważne jest także wyrażenie tad-gunaśrayaya bhaktya. Oznacza ono, że pełnienie służby oddania dla Krsny jest transcendentalne; nie jest to czynność materialna. Bhagavad-gita stwierdza: jeśli ktoś pełni służbę oddania, to uważa się, iż jest on usytuowany w królestwie duchowym. Brahma-bhuyaya-kalpate: natychmiast wznosi się do królestwa transcendentalnego.

    Dla ludzkiej istoty służba oddania w pełnej świadomości Krsny jest jedynym środkiem do osiągnięcia najwyższej doskonałości życia. Poradził to tutaj Pan Kapila Swojej matce. Dlatego bhakti jest nirguna, czyli wolna od jakiegokolwiek cienia cech materialnych. Chociaż pełnienie służby oddania zdaje się być działaniem materialnym, nigdy nie jest ono saguna, czyli nie jest zanieczyszczone przez cechy materialne. Tad-gunaśrayaya oznacza, że transcendentalne cechy Pana Krsny są tak wspaniałe, że nie trzeba kierować swojej uwagi ku jakimkolwiek innym czynnościom. Jego postępowanie z bhaktami jest tak wzniosłe, że bhakta nie musi odwracać swojej uwagi ku jakiejś innej formie kultu. Wiadomo, że kiedy demoniczna Putana przyszła zabić Krsnę, usiłując Go otruć, otrzymała tę samą pozycję co matka Krsny, ponieważ Krsna był zadowolony, iż mógł ssać jej pierś. Dlatego bhaktowie modlą się, że jeśli demonica, która pragnęła zabić Krsnę, osiągnęła taką egzaltowaną pozycję, dlaczego mieliby się kierować ku komuś innemu niż Krsnie, jako przedmiotowi czci i przywiązania. Są dwa rodzaje religijnych czynności: jeden ma służyć postępowi materialnemu, a drugi – duchowemu. Poprzez przyjęcie schronienia lotosowych stóp Krsny osiągamy dwojakiego rodzaju pomyślność, materialną i duchową. Dlaczego więc mielibyśmy zwracać się do jakiegokolwiek półboga?

 

03.32.23   Zaangażowanie w świadomość Krsny i pełnienie służby oddania dla Krsny umożliwia postęp w wiedzy i wyrzeczeniu, jak, również w samorealizacji.

 

03.32.23   Znaczenie:      Mniej inteligentni twierdz, że bhakti-yoga, czyli służba oddania, jest przeznaczona dla osób, które nie są zaawansowane w transcendentalnej wiedzy i wyrzeczeniu. Ale prawda jest taka, że jeśli ktoś angażuje się w służbę oddania dla Pana w pełnej świadomości Krsny, nie musi on czynić oddzielnych wysiłków, aby osiągnąć wolność od przywiązań, czy też czekać na rozbudzenie transcendentalnej wiedzy. Powiedziane jest, że jeśli ktoś pełni niezachwianą służbę oddania dla Pana, w rzeczywistości automatycznie rozwijają się w nim wszelkie dobre cechy półbogów. Nie można dociec tego, w jaki sposób te dobre cechy rozwijają się w ciele bhakty, ale naprawdę tak się dzieje. Jest jeden taki przykład: kiedyś pewien myśliwy znajdował wiele przyjemności w zabijaniu zwierząt, ale odkąd został bhaktą, nie mógł zbić nawet mrówki. Taka jest cecha bhakty.

    Osoby, które bardzo pragną czynić postęp w transcendentalnej wiedzy, mogą zaangażować się w czystą służbę oddania, nie tracąc czasu na spekulacje umysłowe. Aby dojść do pozytywnej konkluzji wiedzy w Absolutnej Prawdzie, ważne w tym wersecie jest słowo brahma-darśanam. Brahma-darśanam oznacza zrealizowanie albo zrozumienie Transcendencji. Ten, kto angażuje się w służbę dla Vasudevy, może naprawdę uświadomić sobie, czym jest Brahman. Gdyby Brahman był bezosobowy, wówczas nie byłoby kwestii darśanam, co oznacza "oglądanie twarzą w twarz." Darśanam odnosi się do oglądania Najwyższej Osoby Boga, Vasudevy. Darśanam ma miejsce tylko wtedy, kiedy zarówno obserwator, jak i przedmiot obserwacji są osobami. Brahma-darśanam oznacza, że skoro tylko ktoś widzi Najwyższą Osobę Boga, natychmiast może uświadomić sobie, czym jest bezosobowy Brahman. Bhakta nie musi prowadzić oddzielnych dociekań, aby zrozumieć naturę Brahmana. Również stwierdza to Bhagavad-gita. Brahma-bhuyaya kalpate: bhakta natychmiast staje się duszą samozrealizowaną w Absolutnej Prawdzie.

 

03.32.24   Umysł zaawansowanego bhakty osiąga równowagę w czynnościach zmysłowych i bhakta taki jest transcendentalny wobec tego, co przyjemne i co nieprzyjemne.

 

03.32.24   Znaczenie:      Znaczenie postępu w transcendentalnej wiedzy i obojętności wobec materialnych atrakcji widoczne jest w osobie bardzo zaawansowanego bhakty. Dla niego nic nie jest przyjemne czy nieprzyjemne, ponieważ nie działa on wcale dla osobistego zadowalania zmysłów. Cokolwiek robi, cokolwiek myśli, ma służyć satysfakcji Osoby Boga. Bez względu na to, czy jest w świecie duchowym czy materialnym, w pełni przejawia zrównoważenie umysłu. Rozumie, że w tym materialnym świecie nie ma nic dobrego; wszystko jest złe z powodu zanieczyszczenia materialną naturą. Materialistyczne konkluzje dotyczące dobra czy zła, moralności i niemoralności itd., są jedynie wytworem umysłu czy sentymentalizmem. W rzeczywistości, w tym materialnym świecie nie ma nic dobrego. Natomiast w sferze duchowej wszystko jest absolutnie dobre. W różnorodności duchowej nie ma żadnych niedoskonałości. Ponieważ bhakta przyjmuje wszystko w oparciu o wizję duchową, jest on zrównoważony; jest to oznaką tego, że wzniósł się na pozycję transcedentalną. Automatycznie osiąga on wyrzeczenie; vairagyę, następnie jnanę, wiedzę, a następnie rzeczywistą transcendentalną wiedzę. Wniosek jest taki, że zaawansowaną bhakta łączy się z transcendentalnymi cechami Pana, i w tym sensie staje się on jakościowo jednym z Najwyższą Osobą Boga.

 

03.32.25   Dzięki swojej transcendentalnej inteligencji czysty bhakta widzi w sposób zrównoważony i postrzega, iż nie jest zanieczyszczony materią. Nie dzieli rzeczy na niższe i wyższe i czuje, że wzniósł się do transcendentalnej pozycji, na której posiada się cechy równe Najwyższej Osobie.

 

03.32.25   Znaczenie:      Postrzeganie rzeczy nieprzyjemnych wynika z przywiązania. Bhakta nie ma żadnych osobistych przywiązań do niczego; dlatego w jego przypadku nie ma kwestii rzeczy przyjemnych i nieprzyjemnych. Może przyjąć cokolwiek dla służby Panu, nawet jeśli może to nie odpowiadać jego osobistemu interesowi. W rzeczywistości jest on całkowicie wolny od osobistego interesu, i tak wszystko, co jest przyjemne dla Pana, jest również przyjemne dla niego. Na przykład, dla Arjuny walka początkowo nie była rzeczą przyjemną, ale kiedy zrozumiał, że Pan pożądał tej walki, zgodził się walczyć. Taka jest pozycja czystego bhakty. Jeśli chodzi o jego osobisty interes, to nie ma nic przyjemnego czy nieprzyjemnego; wszystko robi on dla Pana i dlatego jest wolny od przywiązania i obojętności. Jest to transcendentalny stan neutralności. Czysty bhakta znajduje przyjemność życia w przyjemności Najwyższego Pana.

 

03.32.26   Sam Najwyższa Osoba Boga jest kompletną, transcendentalną wiedzą, ale pojawia się On w rozmaity sposób, odpowiednio do różnych procesów poznania: czy to jako bezosobowy Brahman, jako Paramatma, jako Najwyższa Osoba Boga albo jako purusa-avatara.

 

03.32.26   Znaczenie:      Ważne jest tutaj słowo drśy-adibhih. Według Jivy Gosvamiego, drśi oznacza jnana, filozoficzne poszukiwania. Przez różne procesy filozoficznych poszukiwań kierujące się różnymi koncepcjami, jak na przykład proces jnana-yogi, ten sam Bhagavan, Najwyższa Osoba Boga, jest rozumiany jako bezosobowy Brahman. Podobnie, w ośmiostopniowym systemie yogi realizowany jest On jako Paramatma. Ale jeśli ktoś usiłuje zrozumieć Absolutną Prawdę w czystej świadomości Krsny, czyli wiedzy w czystości, realizuje Go jako Najwyższą Osobę. Transcendencja jest realizowana po prostu w oparciu o wiedzę. Użyte tutaj słowa paramatmeśvarah puman są transcendentalne i odnoszą się do Duszy Najwyższej. Dusza Najwyższa również opisany jest jako purusa, ale słowo Bhagavan bezpośrednio odnosi się do Najwyższej Osoby Boga, który jest pełen sześciu bogactw: zamożności, sławy; siły, piękna, wiedzy i wyrzeczenia. Jest On Osobą Boga w różnych niebach duchowych. Różne opisy paramatmy, iśvary i puman wskazują na to, że ekspansje Najwyższego Boga są nieograniczone.

    Aby zrozumieć Najwyższą Osoby Boga, ostatecznie należy przyjąć bhakti-yogę. Poprzez spełnianie jnana-yogi czy dhyana-yogi należy w końcu wznieć się na platformę bhakti-yogi, i wówczas dopiero można wyraźnie zrozumieć paramatmę, iśvarę, puman itd. Drugie Canto Śrimad-Bhagavatam poleca, że bez względu na to, czy ktoś jest bhaktą, karmitą czy jnanim, jeśli jest wystarczająco inteligentny, powinien zaangażować się z całą powagą w proces służby oddania. Zostało również wyjaśnione, że jeśli ktoś pragnie czegoś, co jest osiągalne przez czynności karmiczne – nawet jeśli pragnie wznieść się na wyższe planety – może to osiągnąć jedynie poprzez pełnienie służby oddania. Ponieważ Najwyższy Pan jest pełen sześciu bogactw, może obdarzyć Swego czciciela którymkolwiek z nich.

    Najwyższa Osoba Boga objawia się różnym myślicielom jako Najwyższa Osoba, jako bezosobowy Brahman czy Paramatma. Impersonaliści wtapiają się w bezosobowego Brahmana, ale nie jest to osiągane przez wielbienie bezosobowego Brahmana. Jeśli ktoś podejmuje służbę oddania i jednocześnie pragnie wtopić się w istnienie Najwyższego Pana, może to osiągnąć. Jeśli ktoś w ogóle pragnie wtopić się w istnienie Najwyższego, musi pełnić służbę oddania.

    Bhakta może oglądać Najwyższego Pana twarzą w twarz, ale jnani, filozof empiryk albo yogin nie mogą. Nie mogą oni wznieść się na pozycje towarzyszy Pana. W pismach świętych nie ma dowodu na to, aby osobistym towarzyszem Najwyższej Osoby Boga można było stać się przez kultywowanie wiedzy czy wielbienie bezosobowego Brahmana. Towarzyszem Najwyższego Boga nie można też zostać poprzez spełnianie zasad yogi. Bezosobowy Brahman, będąc pozbawionym formy, jest opisany jako adrśya, ponieważ bezosobowy blask brahma-jyoti przykrywa twarz Najwyższego Pana. Niektórzy yogini oglądaj czterorękiego Visnu umieszczonego w ich sercach, i dlatego w ich przypadku Najwyższy Pan jest również niewidoczny. Pan widoczny jest jedynie dla bhaktów. Ważne w tym wersecie jest oznajmienie drśy-adibhih. Skoro Najwyższa Osoba Boga jest zarówno widoczny, jak i niewidoczny, istnieją różne aspekty Pana. Aspekty Paramatmy i Brahmana są niewidocznymi, podczas gdy aspekt Bhagavana jest widocznym. Fakt ten został bardzo dobrze wyjaśniony w Visnu Puranie. Kosmiczna forma Pana i pozbawiony formy blask Brahmana Pana, będąc niewidocznymi, są aspektami niższymi. Koncepcja formy kosmicznej jest materialna, a koncepcja bezosobowego Brahmana jest duchowa, ale najwyższym duchowym rozumieniem jest Osoba Boga. Visnu Purana oznajmia, visnur brahma-svarupena svayam eva vyavasthitah: prawdziwym aspektem Brahmana jest Visnu, czyli Najwyższy Brahman jest Visnu. Svayam eva: jest to Jego osobowy aspekt. Najwyższą duchową koncepcją jest Najwyższa Osoba Boga. Zostało to również potwierdzone w Bhagavad-gicie: yad gatva na nivartante tad dhama paramam mama. Ta szczególna siedziba zwana paramam mama jest miejscem, z którego – raz go osiągnąwszy – nie powraca się już do tego pełnego niedoli, uwarunkowanego życia. Każde miejsce; każda przestrzeń i wszystko należy do Visnu, ale miejsce, gdzie mieszka On osobiście, jest tad dhama paramam, Jego najwyższą siedzibą. Ta najwyższa siedziba Pana powinna być naszym przeznaczeniem.

 

03.32.27   Największym wspólnym celem dla wszystkich yoginów jest całkowity brak przywiązania do materii, co można osiągnąć przez różnego rodzaju yogi.

 

03.32.27   Znaczenie:      Są trzy rodzaje yogi, mianowicie: bhakti-yoga, jnana-yoga i astanga-yoga. Zarówno bhaktowie, jnani, jak i yogini, wszyscy starają się wydostać z materialnego uwikłania. Jnani starają się uwolnić swoje czynności zmysłowe od materialnego zaangażowania. Jnana-yogin uważa, że materia jest fałszywa, a Brahman jest prawdą; dlatego, poprzez kultywację wiedzy, usiłuje on uwolnić swoje zmysły od przywiązania do uciech materialnych. Astanga-yogini również usiłują kontrolować zmysły. Bhaktowie jednakże usiłują zaangażować zmysły w służbę dla Pana. Zatem jest rzeczą oczywistą, że czynności bhaktów, wielbicieli, są lepsze od czynności jnanich i yoginów. Yogini mistycy usiłują jedynie kontrolować zmysły poprzez praktykę ośmiu typów yogi: yama, niyama, asana, pranayama, pratyahara itd., a jnani usiłują zrozumieć swoim umysłem, że przyjemności zmysłowe są fałszywe. Ale najłatwiejszym i najbardziej bezpośrednim procesem jest zaangażowanie zmysłów w służbę dla Pana

    Celem wszelkiego rodzaju yogi jest oddzielenie swoich zmysłowych czynności od tego materialnego świata. Ostateczne cele jednakże są różne. Jnani pragną stać się jednym z blaskiem Brahmana, yogini pragną zrealizować Paramatmę, a bhaktowie chcą rozwinąć świadomość Krsny i transcendentalną służbę miłości dla Pana. Ta służba miłości jest doskonałym stanem kontroli zmysłów. Zmysły są w rzeczywistości czynnymi symptomami życia i nie można zatrzymać ich działania. Wolne od przywiązań mogą być jedynie wówczas, kiedy mają wyższe zaangażowanie. Jak stwierdza Bhagavad-gita, param drstva nivartate: czynności zmysłów mogą zostać powstrzymane, kiedy otrzymują wyższe zaangażowanie. Tym wyższym zaangażowaniem jest zaangażowanie ich w służbę dla Pana. Taki jest cel wszelkiej yogi.

 

03.32.28   Ci, którzy są niechętni Transcendencji, realizują Najwyższą Absolutną Prawdę w sposób odmienny, poprzez spekulatywną percepcję zmysłową i dlatego – z powodu tej błędnej spekulacji – wszystko wydaje się im względne.

 

03.32.28   Znaczenie:      Najwyższa Absolutna Prawda, Osoba Boga, jest jeden, i wszędzie rozprzestrzenia się poprzez Swoją bezosobową cechę. Zostało to wyraźnie wyrażone w Bhagavad-gicie. Pan Krsna mówi: "Cokolwiek jest doświadczane, jest jedynie ekspansją Mojej energii:" Wszystko jest utrzymywane przez Niego, ale nie oznacza to, że On znajduje się we wszystkim. Percepcja zmysłowa, tak jak percepcja słuchowa dźwięku bębna, percepcja wzrokowa pięknej kobiety, czy percepcja wyśmienitego smaku produktów mlecznych przez język, wszystkie doświadczane są przez różne zmysły, i dlatego są poznawane w różny sposób. Dlatego wiedza zmysłowa dzieli się na różne kategorie, chociaż w rzeczywistości wszystko jest jednym, jako manifestacja energii Najwyższego Pana. Podobnie, energiami ognia jest ciepło i światło, i poprzez te dwie energie ogień może przejawiać się w wieloraki sposób, czyli w urozmaiconej percepcji zmysłowej. Filozofowie Mayavadi twierdzą, że ta rozmaitość jest fałszywa, ale filozofowie Vaisnava nie przyjmują tych różnych manifestacji za fałszywe. Uważają je oni za nieróżne od Najwyższej Osoby Boga, ponieważ są one przejawieniem Jego różnych energii.

    Filozofowie Vaisnava nie przyjmują filozofii, że Absolut jest prawdą, a jego stworzenie jest fałszywe (brahma satyam jagan mithya). Podawany jest następujący przykład chociaż nie wszystko co się świeci jest złotem, nie oznacza to, że świecący się przedmiot jest fałszywy. Na przykład, muszelka ostrygi zdaje się być złota. Ten złoty odcień spowodowany jest jedynie percepcją wzrokową, ale nie znaczy to, że muszla ostrygi jest fałszywa. Podobnie, oglądając formy Pana Krsny nie można zrozumieć, kim On rzeczywiście jest, ale nie znaczy to, że jest On fałszywy. Formę Krsny należy zrozumieć tak, jak opisana ona została w księgach wiedzy takich jak Brahma-samhita. Iśvarah paramah krsnah sac-cid-ananda-vigrahah Krsna, Najwyższa Osoba Boga, ma wieczne, pełne szczęścia ciało duchowe. Formy Pana nie możemy zrozumieć poprzez naszą niedoskonałą percepcję zmysłową. Musimy zdobyć wiedzę o Nim. Dlatego jest powiedziane tutaj, jnanam ekam. Bhagavad-gita stwierdza, iż głupcami są ci, którzy ujrzawszy Krsnę uważają Go za zwykłego człowieka. Nie znają oni nieograniczonej wiedzy, siły i bogactw Najwyższej Osoby Boga. Materialna spekulacja zmysłowa prowadzi do wniosku, że Najwyższy jest pozbawiony formy. Z powodu takiej umysłowej spekulacji uwarunkowana dusza pozostaje w ignorancji pod wpływem złudnej energii. Najwyższą Osobę należy poznaj poprzez transcendentalną wibrację dźwiękową przekazaną przez Niego w Bhagavad-gicie, gdzie mówi, iż nie ma nic wyższego nad Niego; bezosobowy blask Brahmana spoczywa na Jego osobie. Oczyszczona, absolutna wizja Bhagavad-gity porównywana jest do rzeki Ganges. Woda Gangesu jest tak czysta, że może oczyścić nawet osły i krowy. Ale ten, kto, lekceważąc czysty Ganges, pragnie zamiast tego oczyścić się w brudach ściekowych, nie może odnieść sukcesu. Podobnie, czystą wizę Absolutu można skutecznie osiągnąć jedynie przez słuchanie od samego czystego Absolutu.

    Werset ten wyraźnie oznajmia, że ci, którzy są przeciwni Najwyższej Osobie Boga, swoimi niedoskonałymi zmysłami spekulują o naturze Absolutnej Prawdy. Jednakże koncepcję Brahmana pozbawionego formy można otrzymać jedynie przez recepcję słuchową, a nie przez osobiste doświadczenie. Zatem wiedzę zdobywa się przez percepcję słuchową. Vedanta-sutra stwierdza, śastra-yonitvat: czystą wiedzę należy czerpać z autoryzowanych pism świętych. Dlatego tzw. spekulatywne argumenty dotyczące Absolutnej Prawdy są bezużyteczne. Rzeczywistą tożsamością żywej istoty jest jej świadomość, która jest zawsze obecna, bez względu na to, czy żywa istota jest obudzona, śpi czy pogrążona jest w głębokim śnie. Nawet w głębokim śnie może ona postrzegać, poprzez swoją świadomość, czy jest szczęśliwa czy nie. Zatem kiedy świadomość przejawia się za pośrednictwem ciała subtelnego i wulgarnego, jest ona przykryta, a kiedy jest oczyszczona, w świadomości Krsny, oznacza to wyzwolenie się z powtarzających się narodzin i śmierci.

    Kiedy nieskażona, czysta wiedza zostanie odsłonięta spod sił materialnej natury, wówczas zostaje odkryta rzeczywista tożsamość żywej istoty: jest ona wiecznym sługą Najwyższej Osoby Boga. Proces tego odkrycia wygląda w ten sposób: promienie słońca świecą, i również świeci samo słońce. Dzięki obecności słońca promienie słoneczne świecą tak jak słońce, ale kiedy światło słoneczne zostanie przykryte chmurą, czyli mayą, wówczas jest to początek ciemności, niedoskonałej percepcji. Zatem, aby wyzwolić się spod wpływu ciemności, należy rozbudzić swoją świadomość duchową, czyli świadomość Krsny, odpowiednio do autoryzowanych pism.

 

03.32.29   Z ogólnej sumy energii, mahat-tattvy, zamanifestowałem fałszywe ego, trzy siły materialnej natury, pięć elementów materialnych, indywidualną świadomość, jedenaście zmysłów i materialne ciało. Podobnie, od Najwyższej Osoby Boga pochodzi cały wszechświat.

 

03.32.29   Znaczenie:      Najwyższy Pan jest opisany jako mahat-pada, co oznacza, że cała energia materialna, znana jako mahat-tattva, spoczywa u Jego lotosowych stóp. Mahat-tattva jest źródłem całej sumy energii manifestacji kosmicznej. Z mahat-tattvy rozwinęły się wszystkie inne dwadzieścia cztery grupy, mianowicie: jedenaście zmysłów (łącznie z umysłem), pięć przedmiotów zmysłów, pięć elementów materialnych, a następnie świadomość, inteligencja i fałszywe ego. Przyczyną mahat-tattvy jest Najwyższa Osoba Boga, i dlatego w pewnym sensie – jako że wszystko jest emanacją Najwyższego Pana – nie ma różnicy pomiędzy Panem a manifestacją kosmiczną. Ale jednocześnie ta manifestacja kosmiczna jest różna od Pana. Bardzo ważne tutaj jest słowo svarat. Svarat oznacza "niezależny". Najwyższy Pan jest niezależny, i również niezależna jest dusza indywidualna. Jednakże nie można porównać tych dwóch cech niezależności, jako że żywa istota jest niezależna w stopniu znikomym, podczas gdy Najwyższy Pan jest całkowicie niezależny. Tak jak indywidualna dusza ma materialne ciało składające się z pięciu elementów i zmysłów, tak najwyższy, niezależny Pan ma potężne ciało wszechświata. Indywidualne ciało jest tymczasowe; podobnie, również tymczasowy jest cały wszechświat, który uważany jest za ciało Najwyższego Pana, i zarówno ciała indywidualne, jak i ciała kosmiczne są produktami mahat-tattvy. Należy zrozumieć tę różnicę za pomocą inteligencji. Każdy wie, że jego materialne ciało rozwinęło się z iskry duchowej, i podobnie, ciało kosmiczne rozwinęło się z najwyższej iskry, Duszy Najwyższej. Tak jak indywidualne ciało rozwija się z indywidualnej duszy, tak potężne ciało wszechświata rozwija się z Duszy Najwyższej. Tak jak indywidualna dusza posiada świadomość, tak również świadoma jest Dusza Najwyższa. Ale chociaż istnieje podobieństwo pomiędzy świadomością Duszy Najwyższej a świadomości duszy indywidualnej, świadomość duszy indywidualnej jest ograniczona, podczas gdy świadomość Najwyższej Duszy jest nieograniczona. Opisane to zostało w Bhagavad-gicie (13.3). Ksetrajnam capi mam viddhi: Dusza Najwyższa jest obecny w każdym polu działania, tak jak dusza indywidualna obecna jest w indywidualnym ciele. Obie z nich są świadome. Różnica jest taka, że dusza indywidualna jest świadoma jedynie swego indywidualnego ciała, podczas gdy Dusza Najwyższa jest świadomy wszystkich indywidualnych ciał.

 

03.32.30   Tę doskonałą wiedzę może osiągnąć osoba, która już zaangażowana jest w służbę oddania z wiarą, stałością i całkowitą wolnością od przywiązań, i która zawsze jest pochłonięta myślami o Najwyższym. Osoba taka nie ma kontaktu z materialnymi związkami.

 

03.32.30   Znaczenie:      Ateistyczni mistycy praktykujący yogę nie są w stanie zrozumieć tej doskonałej wiedzy. W pełnym samadhi mogą pogrążyć się jedynie osoby, które są zaangażowane w praktyczne czynności służby oddania w pełnej świadomości Krsny. Są oni w stanie dostrzec i zrozumieć rzeczywistość całej kosmicznej manifestacji i jej przyczynę. Werset ten oznajmia, że zrozumieć tego nie mogą osoby, które nie rozwinęły służby oddania w pełnej wierze. Słowa samahitatma i samadhi są synonimami.

 

03.32.31   Moja droga, szanowna matko, opisałem już ścieżkę poznania Absolutnej Prawdy, poprzez którą można zrozumieć rzeczywistą prawdę o materii i duchu, i związku pomiędzy nimi.

 

03.32.32   Filozoficzne poszukiwania kończą się zrozumieniem Najwyższej Osoby Boga. A kiedy ktoś osiąga takie zrozumienie, będąc wolnym od sił materialnej natury, wznosi się do platformy służby oddania. Czy to bezpośrednio przez służbę oddania, czy przez filozoficzne poszukiwania, należy odszukać to samo przeznaczenie, którym jest Najwyższa Osoba Boga.

 

03.32.32   Znaczenie:      Bhagavad-gita oznajmia, że po wielu, wielu żywotach poświęconych poszukiwaniom filozoficznym, mędrzec ostatecznie osiąga zrozumienie, że Vasudeva, Najwyższa Osoba Boga, jest wszystkim, i dlatego podporządkowuje się Jemu. Tacy poważni studenci filozoficznych badań są rzadkością, ponieważ są oni bardzo wielkimi duszami. Jeśli przez filozoficzne poszukiwania ktoś osiąga zrozumienie Najwyższej Osoby, jego zadanie jeszcze nie jest skończone. Jego poszukiwania wiedzy muszą być kontynuowane do momentu, aż osiągnie on zrozumienie Najwyższego Pana w służbie oddania.

    Sposobność bezpośredniego kontaktu z Osobą Boga została dana w Bhagavad-gicie, gdzie również jest powiedziane, że osoby, które podejmują inne procesy, mianowicie proces filozoficznych spekulacji i yogi mistycznej, doświadczaj wielu kłopotów. Yogin czy mądry filozof może osiągnąć Go po wielu, wielu latach takich trudów, ale jego ścieżka jest bardzo kłopotliwa, podczas gdy ścieżka służby oddania jest łatwa dla każdego. Rezultat takich mądrych, filozoficznych spekulacji można osiągnąć jedynie poprzez pełnienie służby oddania, a jeśli ktoś nie osiągnie zrozumienia Osoby Boga poprzez swoje umysłowe spekulacje, wówczas cała jego praca badawcza jest tylko daremnym trudem. Ostatecznym przeznaczeniem mądrego filozofa jest połączenie się z bezosobowym Brahmanem, ale Brahman jest blaskiem Najwyższej Osoby. Pan mówi w Bhagavad-gicie (14.27), brahmano hi pratisthaham amrta-syavyayasya ca: "Ja jestem podstawą bezosobowego Brahmana, który jest niezniszczalny, i który jest najwyższym szczęściem." Pan jest najwyższym oceanem wszelkiej przyjemności, która obejmuje również przyjemność Brahmana. Zatem ten, kto posiada niezachwianą wiarę w Najwyższą Osobę Boga, już zrealizował bezosobowego Brahmana i Paramatmę·

 

03.32.33   Poszczególny przedmiot oceniany jest różnie przez różne zmysły, jako że przedmiot ten ma różne cechy. Podobnie, Najwyższa Osoba Boga jest jednym, ale odpowiednio do różnych wskazówek pism świętych zdaje się być różnym.

 

03.32.33   Znaczenie:      Wygląda na to; że przez podążanie ścieżką jnana-yogi, czyli przez empiryczne, filozoficzne spekulacje, osiąga się bezosobowego Brahmana, podczas gdy pełniąc służbę oddania w świadomości Krsny wzbogacamy swoją wiarę i oddanie dla Osoby Boga. Ale werset ten oznajmia, że zarówno bhakti-yoga, jak i jnana-yoga mają służyć osiągnięciu tego samego przeznaczenia – Osoby Boga. Poprzez proces jnana-yogi ta sama Osoba Boga zdaje się być bezosobowym. Tak jak ten sam przedmiot zdaje się być różnym, kiedy postrzegany jest przez różne zmysły, tak ten sam Najwyższy Pan zdaje się być bezosobowym poprzez umysłowe spekulacje. Z dalekiej odległości góra zdaje się być okryta chmurami, i ten, kto nie wie, może spekulować, że wzgórze jest chmurą. W rzeczywistości nie jest ona chmurą; jest to wielkie wzgórze. Należy dowiedzieć się od autorytetu, że ten obraz chmury w rzeczywistości nie jest chmurą, ale wzgórzem. Kiedy ktoś przybliży się trochę, wówczas zamiast chmury zobaczy wzgórze i coś zielonego. A kiedy rzeczywiście dotrze do wzgórza, ujrzy wszelką różnorodność. Inny przykład dotyczy doświadczenia z mlekiem. Kiedy widzimy mleko, widzimy; że jest ono białe; kiedy go skosztujemy; wydaje się być bardzo smacznym. Kiedy go dotkniemy, wydaje się być zimnym; a kiedy go powąchamy, zdaje się mieć bardzo przyjemny zapach; a słuchając dowiadujemy się, że jest ono zwane mlekiem. Postrzegając mleko różnymi zmysłami mówimy, że jest to coś białego, coś smacznego, coś bardzo aromatycznego itd. A w rzeczywistości jest to mleko. Podobnie, ci którzy usiłują znaleźć Najwyższą Osobę poprzez umysłowe spekulacje, mogą zbliżyć się do Jego cielesnego blasku, czyli bezosobowego Brahmana, a ci którzy usiłują znaleźć Najwyższego Boga poprzez praktykę yogi, mogą odszukać Go jako zlokalizowaną Duszę Najwyższą. Ale osoby, które starają zbliżyć się do Najwyższej Prawdy bezpośrednio poprzez praktykę bhakti-yogi, mogą zobaczyć Go twarzą w twarz jako Najwyższą Osobę.

    Ostatecznie, Najwyższa Osoba jest przeznaczeniem wszystkich różnorodnych procesów. Szczęśliwa osoba, która poprzez przestrzeganie zasad pism świętych całkowicie oczyszcza się z wszelkiego materialnego skażenia, podporządkowuje się Najwyższemu Panu, uważając Go za wszystko. Tak jak można docenić prawdziwy smak mleka za pomocą języka, a nie za pomocą oczu, nozdrzy czy uszu, podobnie, Absolutną Prawdę można docenić w sposób doskonały i z wszelką przyjemnością jedynie poprzez jedną ścieżkę, służbę oddania. Potwierdza to Bhagavad-gita. Bhaktya mam abhijanati: jeśli ktoś pragnie zrozumieć Absolutną Prawdę w pełni, musi podjąć służbę oddania. Oczywiście, nikt nie może zrozumieć Absolutnej Prawdy w sposób całkowicie doskonały. Nie jest to możliwe dla znikomych, żywych istot. Ale szczyt zrozumienia, które żywa istota może osiągnąć, osiąga przez pełnienie służby oddania, a nie w żaden inny sposób.

    Poprzez podążanie różnymi ścieżkami opisanymi w pismach świętych można osiągnąć bezosobowy blask Najwyższej Osoby Boga. Transcendentalna przyjemność czerpana z wtopienia się w, czy ze zrozumienia bezosobowego Brahmana, jest bardzo rozległa, jako że Brahman jest ananta. Tad brahma niskalam anantam: brahmananda jest nieograniczona. Ale tę nieograniczoną przyjemność również można przewyższyć. Taka jest natura Transcendencji. Również nieograniczone może zostać pokonane, i tą wyższą platformą jest Krsna. Kiedy ktoś ma do czynienia bezpośrednio z Krsną, wówczas smak i nastrój odczuwany poprzez wymianę służby oddania jest nieporównywalny, nawet do przyjemności czerpanej z transcendentalnego Brahmana. Prabodhananda Sarasvati dlatego mówi, że kaivalya, czyli przyjemność Brahmana, jest niewątpliwie bardzo wielka i docenia to wielu filozofów, ale dla bhakty, który zrozumiał, w jaki sposób czerpać przyjemność z wymiany służby oddania dla Pana, ten nieograniczony Brahman zdaje się być piekłem. Zatem należy usiłować wznieć się nawet ponad przyjemność Brahmana, po to aby zbliżyć się do pozycji, w której można mieć do czynienia z Krsną, twarzą w twarz. Tak jak umysł jest centrum wszelkich czynności zmysłów, Krsna jest zwany mistrzem zmysłów, Hrsikeśą. Proces polega na skupieniu umysłu na Hrsikeśy, czyli Krsnie, tak jak zrobił to Maharaja Ambarisa (sa vai manah krsna-padaravindayoh). Bhakti jest podstawową zasadą wszystkich procesów. Bez bhakti nie może zakończyć się pomyślnie ani jnana-yoga, ani astanga-yoga, a dopóki nie zbliżymy się do Krsny, zasady samorealizacji nie mają ostatecznego przeznaczenia.

 

03.32.34-36   Przez czynności karmiczne i spełnianie ofiar, przez praktykowanie dobroczynności, surowy tryb życia, studiowanie rozmaitej literatury, przez prowadzenie filozoficznych badań, kontrolę umysłu, powściąganie zmysłów, przyjęcie wyrzeczonego porządku życia i spełnianie określonych obowiązków swego porządku społecznego; przez praktykę różnych działów yogi, przez pełnienie służby oddania i działanie w procesie służby oddania, obejmującym zarówno symptomy przywiązania, jak i wolności od przywiązań; przez rozumienie nauki samorealizacji i przez rozwinięcie silnego poczucia wolności od przywiązań, ten, kto jest ekspertem w rozumieniu różnych procesów samorealizacji, realizuje Najwyższą Osobę Boga, tak jak jest On reprezentowany w materialnym świecie, jak również w transcendencji.

 

03.32.34-36   Znaczenie:      Jak oznajmiły poprzednie wersety, należy przestrzegać zasad pism świętych. Osoby w różnych porządkach społecznych i duchowych mają różne określone obowiązki. Werset ten oznajmia, że karmiczne czynności, ofiary i dobroczynność są czynnościami przeznaczonymi dla osób należących do grhastha-aśrama w porządku społecznym. Są cztery porządki w systemie społecznym: brahmacarya, grhastha, vanaprastha i sannyasa. Dla grhasthów, czyli osób żyjących z rodziną, szczególnie polecane są ofiary, dobroczynność i działanie odpowiednio do przypisanych obowiązków. Podobnie, dla vanaprasthów, czyli osób, które wycofały się z czynnego życia, polecana jest prostota życia, studiowanie literatury wedyjskiej i poszukiwania filozoficzne. Studiowanie literatury wedyjskiej od bona fide mistrza duchowego jest przeznaczone dla brahmacarina, czyli studenta. Atmendriya-jaya, kontrola umysłu i poskromienie zmysłów, są przeznaczone dla osób w wyrzeczonym porządku życia. Wszystkie te różne czynności są przypisane dla różnych osób, tak aby mogły one wznieść się na platformę samorealizacji, a następnie świadomości Krsny, służby oddania.

    Słowa bhakti-yogena caiva hi oznaczaj, że wszelkie czynności, jakie wykonujemy, tak jak opisano je w wersecie 34, czy to yogę, czy ofiary, czy czynności karmiczne albo studia nad literaturą wedyjską; czy też filozoficzne poszukiwania albo przyjęcie wyrzeczonego porządku życia, muszą być spełniane w bhakti-yodze. Słowa caiva hi, odpowiednio do gramatyki sanskryckiej, wskazują na to, że wszystkie te czynności muszą być zmieszane ze służbą oddania. W przeciwnym bowiem razie takie czynności nie wydadzą żadnego owocu. Każda nakazana czynność musi być spełniania dla Najwyższej Osoby Boga. Jak stwierdza Bhagavad-gita (9 .27), yat karosi yad aśnasi: "Cokolwiek robisz, cokolwiek jesz, cokolwiek ofiarowujesz, jakiekolwiek wyrzeczenia praktykujesz i cokolwiek dajesz w darze, rezultat powinien być oddany Najwyższemu Panu." Dodane jest tutaj słowo eva, wskazujące na to, że czynności te trzeba spełniać w taki sposób. Dopóki do tych wszystkich czynności nie dodamy służby oddania, nie można osiągnąć pożądanego rezultatu, ale jeśli w każdej z tych czynności przeważa bhakti-yoga, wówczas ostateczny cel jest pewien.

    Należy zbliżyć się do Najwyższej Osoby Boga, Krsny, tak jak oznajmia Bhagavad-gita: "Po wielu, wielu narodzinach zbliżamy się do Najwyższej Osoby, Krsny, i podporządkowujemy się Jemu, wiedząc, iż jest On wszystkim" W Bhagavad-gicie Pan również mówi, bhoktaram yajna-tapasam: "Celem wszystkich surowych wyrzeczeń i wszelkiego rodzaju ofiar jest Najwyższa Osoba Boga." On jest właścicielem wszystkich planet i On jest przyjacielem wszystkich żywych istot

    Słowa dharmenobhaya-cihnena oznaczają, że proces bhakti-yogi ma dwa symptomy, mianowicie przywiązanie do Najwyższego Pana i brak przywiązania do wszelkich związków materialnych. W procesie służby oddania są dwa symptomy postępu, podobnie jak dwa procesy mają miejsce podczas jedzenia. Głodny człowiek nabiera sił i odczuwa satysfakcję z jedzenia, i jednocześnie stopniowo traci ochotę na to, aby jeść więcej. Podobnie, podczas pełnienia służby oddania rozwija się prawdziwa wiedza i uwalniamy się od przywiązania do wszelkich czynności materialnych. Ta wolność od przywiązania do materii i przywiązanie do Najwyższego nie istnieje w żadnej innej czynności poza służbą oddania. Istnieje dziewięć różnych procesów, które mają służyć zwiększeniu tego przywiązania do Najwyższego Pana i są to: słuchanie, intonowanie, pamiętanie, wielbienie; służenie Panu, zawieranie przyjaźni, modlenie się, ofiarowanie wszystkiego i służenie lotosowym stopom Pana. Proces zwiększania obojętności wobec związków materialnych został wyjaśniony w wersecie 36.

    Na wyższe systemy planetarne, takie jak królestwo niebiańskie, można wznieść się przez pełnienie swoich przypisanych obowiązków i przez spełnianie ofiar. Kiedy ktoś jest transcendentalny wobec takich pragnień z powodu przyjęcia wyrzeczonego porządku życia, może on zrozumieć aspekt Brahmana Najwyższego, a kiedy ktoś jest w stanie dojrzeć swoją prawdziwą konstytucjonalną pozycję, widzi on wszystkie inne procesy i usytuowuje się w stanie czystej służby oddania. Wówczas może zrozumieć Najwyższą Osobę Boga, Bhagavana.

    Zrozumienie Najwyższej Osoby jest zwane atma-tattva-avabodhena, co oznacza "zrozumienie swojej prawdziwej, konstytucjonalnej pozycji". Kiedy ktoś rzeczywiście rozumie swoją konstytucjonalną pozycję jako wiecznego sługi Najwyższego Pana, uwalnia się od przywiązania do służby w tym materialnym świecie. Każdy jest zaangażowany w pewien rodzaj służby. Jeśli nie znamy własnej konstytucjonalnej pozycji, angażujemy się w służbę dla swojego własnego ciała, swojej rodziny, kraju czy społeczeństwa. Ale kiedy tylko jesteśmy w stanie dostrzec swoją konstytucjonalną pozycję (słowa sva-drk oznaczają "ten, kto jest w stanie zobaczyć"), uwalniamy się od takiej materialnej służby i angażujemy się w służbę oddania.

    Kiedy ktoś znajduje się pod wpływem sił materialnej natury i spełnia obowiązki nakazane w pismach świętych, może wznieć się na wyższe systemy planetarne, gdzie panują bóstwa będące materialnymi reprezentacjami Najwyższej Osoby Boga, takie jak bóg Słońca, bóg Księżyca, bóg powietrza, Brahma i Pan Śiva. Wszyscy różni półbogowie są materialnymi reprezentacjami Najwyższego Pana. Jak oznajmia Bhagavad-gita (9 25), poprzez materialne czynności można zbliżyć się jedynie do takich półbogów. Yanti deva-vrata devan osoby przywiązane do półbogów i pełniące przypisane im obowiązki mogą osiągnąć siedzibę półbogów. W ten sposób można udać się na planetę Pitów, czyli przodków. Podobnie, ten kto w pełni rozumie prawdziwą pozycję swego życia, przyjmuje służbę oddania i realizuje Najwyższą Osobę Boga.

 

03.32.37   Moja droga matko, wyjaśniłem ci proces służby oddania i jego tożsamość w czterech różnych grupach społecznych. Wytłumaczyłem ci również, jak wieczny czas ściga żywe istoty, mimo iż jest on niedostrzegalny dla nich.

 

03.32.37   Znaczenie:      Proces bhakti-yogi, służby oddania, jest główną rzeką płynącą w kierunku morza Absolutnej Prawdy, a wszystkie inne wspomniane procesy są niczym dopływy. Pan Kapila podsumowuje tutaj znaczenie procesu służby oddania. Bhakti-yoga, jak opisano uprzednio, dzieli się na cztery grupy: trzy w materialnych siłach natury i jedna w transcendencji, która jest nieskażona siłami materialnej natury. Służba oddania zmieszana z siłami materialnej natury jest środkiem dla materialnej egzystencji, podczas gdy służba oddania bez pragnienia korzyści i bez wysiłku w celu empirycznych poszukiwań filozoficznych jest czystą i transcendentalną służbą oddania.

 

03.32.38   Żywa istota doświadcza wszelkiego typu materialnej egzystencji, odpowiednio do swych czynów, które spełnia w ignorancji, czyli w zapomnieniu o swojej prawdziwej tożsamości. Moja droga matko, gdy ktoś zapada w taki stan zapomnienia, nie jest w stanie zrozumieć, gdzie skończą się jego posunięcia.

 

03.32.38   Znaczenie:      Kiedy ktoś raz rozpocznie egzystencję materialną, bardzo trudno jest się z niej wydostać. Dlatego Najwyższa Osoba Boga przychodzi osobiście albo posyła Swojego bona fide reprezentanta, i pozostawia pisma takie jak Bhagavad-gita i Śrimad-Bhagavatam, tak aby żywe istoty, błąkające się w ciemnościach niewiedzy, mogły skorzystać z instrukcji świętych osób i mistrza duchowego, i w ten sposób uzyskać wolność. Żywa istota nie jest w stanie wydostać się z ciemności niewiedzy, dopóki nie otrzyma łaski osoby świętej, mistrza duchowego albo Krsny; nie jest w stanie dokonać tego poprzez swój własny wysiłek.

 

03.32.39   Pan Kapila kontynuował: Nauki te nie są przeznaczone dla zazdrosnych, dla agnostyków czy dla osób, które mają nieczyste zwyczaje. Nie są też one dla hipokrytów czy osób dumnych ze swych materialnych posiadłości.

 

03.32.40   Nie należy ich przekazywać osobom, które cechuje nadmierna chciwość i przywiązanie do życia rodzinnego, ani też osobom nie będącym bhaktami czy tym, którzy zazdroszczą bhaktom Osoby Boga.

 

03.32.40   Znaczenie:      Osoby, które zawsze planują w jaki sposób wyrządzić szkodę innym żywym istotom, nie są zdolne do zrozumienia świadomości Krsny i nie są w stanie wejść w królestwo transcendentalnej służby miłości dla Pana. Są również tzw. uczniowie, którzy w sztuczny sposób poddają się mistrzowi duchowemu, mając jakiś ukryty motyw. Takie osoby również nie są w stanie zrozumieć, czym jest świadomość Krsny czy służba ogania. Świadomości Krsny nie są w stanie zrozumieć również osoby, które – z powodu przyjęcia inicjacji od jakiejś innej sekty religijnej – nie traktują służby oddania jako powszechnej platformy osiągnięcia Najwyższej Osoby Boga. Mamy doświadczenie, że przyłączaj się do nas jacyś uczniowie, ale ponieważ nie są wolni od przeszłych wpływów jakiegoś określonego typu wiary, opuszczają nasz obóz i gubią się w puszczy. W rzeczywistości, świadomość Krsny nie jest żadną sekciarską wiarą religijną; jest to proces uczący, jak zrozumieć Najwyższego Pana i nasz związek z Nim. Każdy może przyłączyć się do tego ruchu bez żadnych uprzedzeń, ale na nieszczęście są osoby, które mają odmienne odczucia. Najlepiej jest więc nie zaznajamiać takich osób z nauką o świadomości Krsny.

    Osoby materialistyczne na ogół pragną imienia, sławy i jakiegoś materialnego zysku, więc jeśli ktoś podejmuje świadomość Krsny z tych względów, nigdy nie będzie w stanie zrozumieć tej filozofii. Takie osoby przyjmują zasady religijne jako dekorację życia społecznego. Szczególnie w tym wieku ludzie wstępują do jakiejś kulturalnej organizacji jedynie ze względów prestiżowych. Takie osoby również nie są w stanie zrozumieć filozofii świadomości Krsny. Nawet jeśli ktoś nie pożąda materialnych dóbr, ale jest zbyt przywiązany do życia rodzinnego, również nie może zrozumieć świadomości Krsny. Na pozór osoby takie nie są bardzo żądne materialnych posiadłości, ale są zbyt przywiązane do żony, dzieci i polepszenia sytuacji rodzinnej. Kiedy ktoś nie jest zanieczyszczony powyżej wymienionymi wadami, a jednak ostatecznie nie jest zainteresowany służbą dla Najwyższej Osoby Boga, czyli jest niewielbicielem, również nie jest w stanie zrozumieć filozofii świadomości Krsny·

 

03.32.41   Nauki te powinny być przekazane wiernemu bhakcie, który darzy szacunkiem mistrza duchowego, jest wolny od zawiści, jest przyjacielski wobec wszystkich żywych istot i chętny do pełnienia służby ze szczerością i wiarą.

 

03.32.42   Nauki te mistrz duchowy powinien przekazywać osobom, dla których Najwyższa Osoba Boga jest droższy nad wszystko, które nie zazdroszczą nikomu, które są całkowicie oczyszczone, i które wyzbyły się przywiązania do wszystkiego, co jest poza zakresem świadomości Krsny.

 

03.32.42   Znaczenie:      Na początku nikt nie może wznieść się do najwyższego etapu służby oddania. Tutaj bhakta oznacza tego, kto nie waha się przyjąć oczyszczającego procesu dla zostania bhaktą. Aby zostać bhaktą Pana, należy przyjąć mistrza duchowego i zadawać mu pytania dotyczące postępu w służbie oddania. Spośród sześćdziesięciu czterech czynności oddania dla czynienia postępu w służbie oddania pierwszymi są: służenie bhakcie, intonowanie świętego imienia odpowiednio do pewnej metody liczenia, wielbienie Bóstwa, słuchanie Śrimad-Bhagavatam i Bhagavad-gity od zrealizowanej osoby i zamieszkanie w świętym miejscu, gdzie bez przeszkód można pełnić służbę oddania. Osoba, która podjęła tych pięć głównych czynności, jest zwana bhaktą.

    Należy być gotowym ofiarowywać należny szacunek i honor mistrzowi duchowemu. Nie należy być niepotrzebnie zazdrosnym o swoich Braci Duchowych. Jeśli jakiś Brat Duchowy jest bardziej oświecony i zaawansowany w świadomości Krsny, należy uważać go za prawie równego mistrzowi duchowemu i należy być szczęśliwym widząc, że tacy Bracia Duchowi czynią postęp w świadomości Krsny. Bhakta powinien być zawsze bardzo łaskawy dla ogółu ludzi w pouczaniu ich o świadomości Krsny, jako że jest to jedyny sposób wydostania ich z pułapki mayi. Jest to prawdziwa praca humanitarna, gdyż jest to sposób okazania łaski innym ludziom, którzy jej bardzo potrzebują. Słowo śuśrusabhirataya oznacza osobę, która wiernie służy mistrzowi duchowemu. Mistrz duchowy powinien otrzymywać wszelkiego rodzaju służbę i udogodnienia. Bhakta, który to czyni, jest bona fide kandydatem do przyjęcia tej nauki. Sowo bahir-jata-viragaya oznacza osobę, która uwolniła się od przywiązania do zewnętrznych i wewnętrznych skłonności materialnych. Nie tylko nie jest przywiązana da czynności, które nie są związane ze świadomością Krsny, ale powinna czuć wewnętrzną niechęć do materialistycznego sposobu życia. Taka osoba nie powinna być zazdrosna i powinna myśleć o dobrobycie wszystkich żywych istot, nie tylko istot ludzkich, ale również istot należących do innych gatunków. Słowo śucaye oznacza tego, kto jest oczyszczony zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Aby rzeczywiście być oczyszczonym zewnętrznie i wewnętrznie, należy bezustannie intonować święte imię Pana, Hare Krsna, czyli Visnu.

    Słowo diyatam oznacza, że wiedzę świadomości Krsny powinien przekazywać mistrz duchowy. Mistrz duchowy nie może przyjąć ucznia, który nie jest kwalifikowany; nie powinien być on profesjonalistą i nie powinien przyjmować uczniów ze względu na pieniężny zysk. Bona fide mistrz duchowy musi widzieć bona fide cechy osoby, którą ma zamiar inicjować. Nie powinien inicjować niegodnej tego osoby. Mistrz duchowy powinien szkolić swego ucznia w taki sposób, aby w przyszłości jego najdroższym celem życia był jedynie Najwyższa Osoba Boga.

    Te dwa wersety w pełni wyjaśniają cechy bhakty. Jeśli ktoś rzeczywiście rozwinął wszystkie cechy wymienione w tych wersetach, już wzniósł się na pozycję bhakty. A jeśli ktoś jeszcze nie rozwinął ich wszystkich w pełni, musi dopełnić tych warunków, aby móc zostać doskonałym bhaktą.

 

03.32.43   Każdy, kto z wiarą i miłością podejmuje medytację o Mnie, kto słucha i intonuje o Mnie, z pewnością powraca do domu, do Boga.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 32-go Rozdziału 3-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Uwikłanie w czynności karmiczne."