03.30.01 Znaczenie: Wielki polityk – pandita Canakya powiedział, że nie można odzyskać nawet chwili czasu, chociażby ktoś był gotów zapłacić miliony dolarów. Zatem nie można nawet oszacować wielkości strat związanych z marnowaniem wartościowego czasu. Należy więc być bardzo czujnym, czy to materialnie czy duchowo, kiedy wykorzystujemy czas, jaki mamy do swojej dyspozycji. Uwarunkowana dusza żyje w określonym ciele przez ściśle wyznaczony czas, a pisma święte zalecają, że w tym krótkim przeciągu czasu musi ona osiągnąć pełnię świadomości Krsny i w ten sposób uwolnić się od wpływu czynnika czasu. Ale na nieszczęście, osoby nie będące w świadomości Krsny bezwiednie unoszone są przez potężną siłę czasu, tak jak chmury unoszone są przez wiatr.
03.30.02 Znaczenie: Główną funkcją czynnika czasu, który jest reprezentantem Najwyższej Osoby Boga, jest niszczenie wszystkiego. Materialiści; będąc w materialnej świadomości, produkują tak wiele różnych rzeczy w imię rozwoju ekonomicznego. Sądzą, że osiągną szczęście poprzez postęp w zaspakajaniu materialnych potrzeb człowieka, ale zapominają o tym, iż wszystko co stworzyli, zostanie zniszczone w odpowiednim czasie. Z historii wiemy, że na powierzchni Ziemi było wiele potężnych imperiów, które zostały wzniesione w wielkim bólu i dzięki wielkiej wytrwałości, ale wszystkie zostały zniszczone z biegiem czasu. Mimo to głupi materialiści nie są w stanie zrozumieć, że jedynie tracą czas na produkcję materialnych dóbr, które i tak z upływem lat zostaną zniszczone. Przyczyną tej straty energii jest ignorancja mas ludzkich, które nie wiedzą, że człowiek jest wieczny, i że ma również wieczne zaangażowanie. Nie wiedzą, że okres życia w określonym ciele jest jedynie mgnieniem w wiecznej podróży. Nie będąc świadomymi tego faktu, sądzą, że ta krótka chwila życia jest wszystkim, i trwonią czas na polepszanie ekonomicznych warunków.
03.30.03 Znaczenie: Materialista sądzi, że osoby zaangażowane w świadomość Krsny są szaleńcami trwoniącymi czas na intonowanie Hare Krsna, i nie jest on świadomy tego, że w rzeczywistości to on sam znajduje się w najciemniejszym regionie szaleństwa, jako że przyjmuje to ciało za trwałe. Za trwałe przyjmuje również swój dom, kraj, społeczność i wszelkie inne parafernalia, które mają związek z jego ciałem. Takie materialistyczne przekonanie o trwałości domu, ziemi itd. jest zwane złudzeniem mayi. Mówi o tym wyraźnie ten werset. Mohad grha-ksetra-vasuni: jedynie z powodu złudzenia materialista przyjmuje swój dom, ziemię i swoje pieniądze za coś trwałego. Z powodu takiej właśnie iluzji rozrosło się życie rodzinne, narodowe i zwiększa się rozwój ekonomiczny, bardzo ważne czynniki we współczesnej cywilizacji. Jednakże osoba świadoma Krsny wie, że ten rozwój ekonomiczny ludzkiego społeczeństwa jest jedynie przemijającym złudzeniem.
W innym miejscu Śrimad-Bhagavatam mówi, że utożsamianie się z ciałem, uważanie osób związanych z tym ciałem za krewnych i uważanie miejsca własnych narodzin za godne czci, to produkty cywilizacji zwierzęcej. Kiedy jednakie ktoś jest oświecony świadomością Krsny, może użyć te wszystkie rzeczy w służbie dla Pana. Jest to bardzo odpowiednia propozycja. Wszystko ma związek z Krsną. Kiedy cały ekonomiczny rozwój i postęp materialny zostanie wykorzystany do szerzenia świadomości Krsny, to jest to nowa faza postępu życia.
03.30.04 Znaczenie: To zadowolenie żywej istoty z określonego rodzaju ciała, nawet jeśli jest ono najbardziej odrażające, jest zwane złudzeniem. Człowieka na wyższej pozycji może nie zadowalać standard życia człowieka niższej klasy, ale człowiek na niższej pozycji, z powodu wpływu mayi, czyli zewnętrznej energii, jest zadowolony ze swoich warunków. Maya ma dwie fazy działania: Jedna jest zwana praksepatmika, a druga avaranatmika. Avaranatmika oznacza "przykrywać" a praksepatmika oznacza "ściągać w dół". Osoba materialistyczna czy zwierzę będą usatysfakcjonowani w każdych warunkach życia, jako że ich wiedza została przykryta wpływem mayi. Na niższych stopniach, czy w niższych gatunkach życia, rozwój świadomości jest tak niewielki, że osobnik tego gatunku nie jest w stanie zrozumieć, czy jest szczęśliwy czy nie. To gest zwane avaranatmika. Nawet wieprz, który żywi się odchodami, uważa się za szczęśliwego, chociaż osoba na wyższym etapie życia rozumie, że życie takiego wieprza zjadającego odchody jest odrażające.
03.30.05 Znaczenie: Jest powiedziane, że pewnego razu Indra, król niebios, z powodu złego zachowania został przeklęty przez swojego mistrza duchowego Brhaspatiego, i otrzymał ciało wieprza na tej planecie. Kiedy po kilku dniach Brahma pragnął przywołać go z powrotem do jego niebiańskiego królestwa, Indra, mając teraz formę wieprza, zapomniał całkowicie o swojej królewskiej pozycji w królestwie niebiańskim i nie zgodził się tam wrócić. Taki jest wpływ mayi. Nawet Indra zapomina o swoim niebiańskim standardzie, życia i zadowala się poziomem życia świni. Pod wpływem mayi uwarunkowana dusza tak bardzo przywiązuje się do swego określonego typu ciała, że jeśli otrzymuje propozycję: "Porzuć to ciało, a natychmiast otrzymasz ciało króla", nie przyjmie jej. To przywiązanie jest bardzo mocne u wszystkich uwarunkowanych żywych istot. Pan Krsna osobiście namawia "Porzuć wszystko w tym materialnym świecie. Przyjdź do Mnie, a Ja zapewnię ci wszelką ochronę." My jednak nie zgadzamy się. Myślimy. "Powodzi nam się całkiem nieźle. Dlaczego mielibyśmy podporządkować się Krsnie i wrócić do Jego królestwa?" To jest zwane złudzeniem, czyli mayą. Każdy jest zadowolony ze swojego standardu życia, bez względu na to, jak bardzo ohydne by ono było.
03.30.06 Znaczenie: Ta tzw. doskonałość ludzkiego życia jest wymysłem. Dlatego jest powiedziane, że materialista, bez względu na to jak wielkie kwalifikacje materialne by posiadał, jest bezużyteczny, ponieważ unosi się jedynie na planie mentalnym, który ponownie ściągnie go do tymczasowego życia w materialnej egzystencji. Osoba działająca na planie mentalnym nie może otrzymać promocji do świata duchowego. Taka osoba zawsze i na pewno będzie upadała ponownie w materialne życie. Uwarunkowana dusza zdaje się być całkowicie zadowoloną w kręgu tzw. społeczeństwa i mając tzw. przyjaźń i miłość.
03.30.07 Znaczenie: Istnieje takie powiedzenie, że łatwiej jest utrzymać wielkie imperium niż małą rodzinę, szczególnie w tych dniach natężonego wpływu Kali-yugi, kiedy każdy jest nękany i pełen niepokoju ze względu na przyjęcie fałszywej prezentacji rodziny mayi. Rodzina, którą utrzymujemy, została stworzona przez mayę; jest to krzywe odbicie rodziny na Krsnaloce. Na Krsnaloce również jest rodzina, przyjaciele, społeczeństwo, ojciec i matka; ale tam wszystko jest wieczne. Tutaj nasze związki rodzinne zmieniają się, kiedy zmieniamy ciała. Czasami jesteśmy w rodzinie istot ludzkich, czasami w rodzinie półbogów, czasami w rodzinie kotów, a czasami w rodzinie psów. Rodzina, społeczeństwo i przyjaźń są rzeczami przemijającymi i dlatego są nazywane asat. Jest powiedziane, że dopóki jesteśmy przywiązani do tego asat, przemijającego, nieistniejącego społeczeństwa i rodziny, zawsze jesteśmy pełni niepokoju. Materialiści nie wiedzą, że rodzina, społeczeństwo i przyjaźń tutaj, w tym materialnym świecie, są jedynie odbiciem, i dlatego przywiązują się do nich. W naturalny sposób ich serca zawsze płoną, ale pomimo wszelkich kłopotów, nadal pracują; aby utrzymać takie fałszywe rodziny, ponieważ nie mają informacji o prawdziwym związku rodzinnym z Krsną.
03.30.08 Znaczenie: Życie rodzinne w królestwie złudnej energii, mayi, jest niczym więzienie dla wiecznej żywej istoty: W więzieniu więzień spętany jest żelaznym łańcuchem i odizolowany żelaznymi kratami. Podobnie, uwarunkowana dusza jest spętana urzekającym pięknem kobiety, jej uściskami, rozmowami w ustronnych miejscach o tzw. miłości, i słodkimi słowami swoich małych dzieci. W ten sposób zapomina o swojej prawdziwej tożsamości.
Słowa strinam asatinam w
tym wersecie wskazują, że celem kobiecej miłości jest agitowanie umysłu
mężczyzny. W rzeczywistości, w materialnym świecie miłość nie istnieje. Zarówno
kobiety, jak i mężczyźni są zainteresowani zadowalaniem zmysłów. Dla
zadowalania zmysłów kobieta stwarza złudną miłość, a mężczyzna ulega takiej
fałszywej miłości i zapomina o swoim prawdziwym obowiązku. A kiedy rezultatem
takiego związku są dzieci, wówczas następnym przywiązaniem jest przywiązanie do
słodkich słów dzieci. Miłość kobiety w domu i paplanina dzieci czyni mężczyznę bezpiecznym
więźniem, i w ten sposób nie jest w stanie opuścić swego domu. Taka osoba jest
zwana w języku wedyjskim grhamedhim, co
oznacza "ten, którego centrum atrakcji jest dom". Słowo grhastha odnosi się do osoby, która
mieszka z rodziną, żoną i dziećmi, ale której prawdziwym celem życia jest
rozwinięcie świadomości Krsny. Dlatego rada jest taka, aby zostać grhasthą, a nie grhamedhim. Celem grhasthy jest
wydostanie się z rodzinnego życia stworzonego przez złudzenie i wejście w
prawdziwe życie rodzinne z Krsną, podczas gdy dążeniem grhamedhi jest bezustanne przykuwanie się do tzw. życia
rodzinnego, narodziny po narodzinach, i wieczne pozostawanie w ciemnościach mayi.
03.30.09
Znaczenie: W Bhagavad-gicie Osoba Boga osobiście stwierdza, że ten materialny
świat jest miejscem tymczasowym i pełnym niedoli. Nie ma kwestii osiągnięcia tu
szczęścia, czy to indywidualnie, czy też razem z rodziną, społeczeństwem, czy
krajem. Jeśli coś uchodzi tutaj za szczęcie, jest to również złudzenie.
Szczęście w tym materialnym świecie oznacza pomyślne przeciwdziałanie efektom
niedoli. Ten materialny świat został urządzony w ten sposób, że jeśli ktoś nie
jest sprytnym dyplomatą, jego życie będzie porażką. Co tu mówić o
społeczeństwie ludzkim. Nawet społeczeństwo niższych zwierząt, ptaków i pszczół
w sprytny sposób organizuje zaspokajanie swych cielesnych potrzeb, takich jare
jedzenie, spanie i prokreacja. W ludzkim społeczeństwie istnieje współzawodnictwo
między narodami czy jednostkami, i na skutek prób osiągnięcia sukcesu, całe
ludzkie społeczeństwo jest pełne dyplomacji. Powinniśmy zawsze pamiętać, że
pomimo wszelkiej dyplomacji i użycia całej inteligencji w walce o egzystencję,
wszystko zakończy się w ciągu sekundy za zrządzeniem najwyższej woli. Dlatego
wszelkie nasze próby osiągnięcia szczęścia w tym materialnym świecie są jedynie
ułudą oferowaną przez mayę.
03.30.10 Znaczenie: Jest takie przysłowie bengalskie:
"Osoba, dla której ukradłem, oskarża mnie o bycie złodziejem."
Członkowie rodziny, dla których osoba przywiązana popełnia tak wiele
kryminalnych czynów, nigdy nie są usatysfakcjonowani. Pod wpływem złudzenia
taka przywiązana osoba służy członkom swojej rodziny, za co czekają ją piekielne
warunki życia. Na przykład, złodziej kradnie dla utrzymania swojej rodziny,
lecz zostaje złapany i uwięziony. Na tym polega materialna egzystencja i
przywiązanie do materialnego społeczeństwa, przyjaźni i miłości. Chociaż
przywiązany człowiek rodziny zawsze stara się wszelkimi sposobami zdobyć
pieniądze dla utrzymania swojej rodziny, sam nie jest w stanie posiadać więcej,
niż może zużyć nawet bez popełniania takich kryminalnych czynów. Człowiek,
który spożywa osiem uncji pokarmu (około 2,5 kg), musi utrzymać wielką rodzinę
i w tym celu wszelkimi środkami zdobywać pieniądze, aby zaspokoić jej potrzeby,
ale sam nie otrzymuje nic ponad to, co jest w stanie zjeść, a czasami nawet
żywi się resztkami, które zostały po nakarmieniu członków tej jego rodziny.
Nawet zarabiając pieniądze nieuczciwymi środkami, sam nie jest w stanie cieszyć
się życiem. To nazywane jest okrywającym złudzeniem mayi.
Proces takiej złudnej służby dla społeczeństwa, kraju i społeczności jest dokładnie taki sam wszędzie; ta sama zasada stosuje się nawet do wielkich przywódców narodowych. Wielki przywódca narodowy, służący swemu krajowi, czasami ginie z ręki swego rodaka z powodu niewłaściwej służby. Innymi słowy, nie można zadowolić swoich podwładnych taką złudną służbą, mimo iż nie można uniknąć służenia, jako że jest ono naszą konstytucjonalną pozycją. Żywa istota jest konstytucjonalnie integralną cząstką Najwyższej Istoty, ale zapomina, że musi pełnić służbę dla Najwyższej Istoty i kieruje swą uwagę ku służeniu innym; to jest nazywane mayą. Służąc innym, fałszywie uważa się za pana. Gzowa rodziny uważa siebie za pana tej rodziny, a przywódca jakiegoś narodu uważa się za pana tego narodu, podczas gdy w rzeczywistości służą oni, a przez to służenie mayi stopniowo zdążają do piekła. Dlatego rozsądny człowiek powinien wznieść się do świadomości Krsny i podjąć służbę dla Najwyższego Pana, angażując w nią całe swoje życie, wszelkie swoje bogactwo, całą swoją inteligencję i zdolność mówienia.
03.30.13 Znaczenie: Nikt nie lubi starca, który nie jest w stanie utrzymać swojej rodziny. Jest tak nie tylko teraz. Tak samo było w zamierzchłej przeszłości. Nawet w czasach współczesnych w niektórych społecznościach czy krajach starszym ludziom podaje się truciznę, aby jak najszybciej nastąpił ich zgon. W niektórych społecznościach kanibalistycznych starszego dziadka zabija się, co traktuje się jako rozrywkę sportową, a następnie urządzana jest uczta, na której spożywane jest jego ciało. Podany został tutaj przykład farmera, który nie lubi starego wołu, gdy ten przestaje pracować. Podobnie, kiedy osoba przywiązana do życia rodzinnego starzeje się i nie jest w stanie zarabiać pieniędzy, jego żona, synowie, córki i inni krewni nie darzą jej już dłużej uczuciem, i wskutek tego lekceważą ją, nie mówiąc już nic o nieokazywaniu jej szacunku. Dlatego rzeczą rozsądną jest, aby porzucić swoje przywiązania rodzinne jeszcze przed osiągnięciem starości i przyjąć schronienie Najwyższej Osoby Boga. Należy zaangażować się w służbę dla Pana, tak aby Najwyższy Pan przejął nad nami opiekę, a wówczas nie będziemy lekceważeni przez tzw. krewnych.
03.30.14 Znaczenie: Przywiązanie rodzinne jest tak mocne, że nawet jeśli ktoś w starości jest lekceważony przez członków swojej rodziny, nie jest w stanie porzucić uczuć rodzinnych i pozostaje w domu niczym pies. W systemie wedyjskim życie rodzinne należy porzucić wówczas, kiedy jest się jeszcze wystarczająco silnym. Zalecenie jest takie, aby porzucić życie rodzinne i całkowicie zaangażować się w służbę dla Pana przez pozostałe dni swojego życia, jeszcze nie będąc zbyt słabym czy schorowanym i zanim poniesie się porażkę w czynnościach materialnych. Dlatego pisma wedyjskie instruują, aby porzucić życie rodzinne i zamieszkać samotnie w lesie tuż po osiągnięciu pięćdziesiątego roku życia Po pełnym przygotowaniu się, mężczyzna taki powinien następnie przyjąć sannyasę i; chodząc od drzwi do drzwi, szerzyć wietrzę o życiu duchowym.
03.30.15 Znaczenie: Przed śmiercią człowiek nieuchronnie staje się schorowanym inwalidą, a kiedy członkowie rodziny lekceważą go, jego życie staje się mniej wartościowe od psiego, jako że zostaje umieszczony w tak wielu nieszczęsnych warunkach. Dlatego literatura wedyjska zaleca, aby opuścić dom jeszcze zanim nastąpi taki nieszczęsny stan i umrzeć bez wiedzy członków rodziny. Jeśli człowiek opuszcza dom i umiera bez wiedzy swojej rodziny, to jego śmierć jest uważana za chwalebną. Ale człowiek przywiązany do rodziny pragnie, aby członkowie tej rodziny nieśli go w wielkiej procesji nawet po jego śmierci, i mimo iż nie będzie w stanie zobaczyć tego, pragnie, aby jego ciało było niesione uroczyście w procesji. Ta myśl dostarcza mu szczęścia, mimo iż nie wie nawet, gdzie będzie musiał udać się po opuszczeniu tego ciała i jakie będzie jego następne życie.
03.30.17 Znaczenie: Kiedy człowiek leży na łożu śmierci, jego krewni przychodzą do niego ze względu na formalność, i czasami głośno płaczą, zwracając się do umierającego: "O mój ojcze!", "O mój przyjacielu" albo "O mój mężu!". W takiej żałosnej sytuacji umierający pragnie rozmawiać z nimi, powiadomić ich o swych pragnieniach, ale ponieważ jest całkowicie pod kontrolą czynnika czasu, śmierci, nie jest w stanie wydobyć słowa, i to sprawia mu niepojęty ból. Już cierpi on z powodu choroby, a jego gruczoły i gardło są zatkane śluzem. Jego stan już jest bardzo ciężki, a gdy krewni zwracaj się do niego w ten sposób, jego głęboki żal tylko się wzmaga.
03.30.18 Znaczenie: Bhagavad-gita mówi, że podczas śmierci człowiek będzie pochłonięty myślami, które kultywował za życia. Osoba, której jedynym zainteresowaniem było właściwe utrzymanie członków swojej rodziny, musi w ostatniej chwili być pochłonięta sprawami rodzinnymi. W przypadku zwykłego człowieka jest to naturalne następstwo jego życia. Zwykły człowiek nie wie, jakie jest przeznaczenie jego życia; jest jedynie zaabsorbowany swoim krótkotrwałym życiem, zajmując się utrzymywaniem rodziny. Na ostatnim etapie życia nikt nie jest zadowolony z tego, że polepszył nieco ekonomiczną sytuację rodziny; każdy uważa, że nie był w stanie zaopatrzyć się odpowiednio. Z powodu głębokiego uczucia rodzinnego, zapomina o swoim głównym obowiązku kontrolowania zmysłów i polepszenia swojej duchowej świadomości. Czasami umierający człowiek powierza sprawy rodzinne któremuś ze swoich synów albo jakiemuś krewnemu, mówiąc: "Ja odchodzę. Proszę, zaopiekuj się rodziną." Nie wie, dokąd odchodzi, ale nawet w czasie śmierci niepokoją go myśli o utrzymaniu rodziny. Czasami zdarza się, że umierający prosi lekarza, aby przedłużył jego życie przynajmniej o kilka lat, tak aby mógł dokończyć plan utrzymania rodziny, który rozpoczął. Jest to materialna choroba uwarunkowanej duszy. Całkowicie zapomina o swoim głównym zaangażowaniu – aby stać się świadomym Krsny – i zawsze poważnie planuje, w jaki sposób utrzymać swoją rodzinę, mimo iż zmienia rodziny, jedną po drugiej.
03.30.19 Znaczenie: Po opuszczeniu ciała żywa istota może przenieść się do dwóch miejsc – udaje się do kontrolera grzesznych czynów, który znany jest jako Yamaraja, albo na wyższe planety, aż do Vaikunthy. Tutaj Pan Kapila opisuje, w jaki sposób wysłannicy Yamarajy, zwani Yamadutami, traktują osoby pochłonięte czynnościami zadowalania zmysłów w celu utrzymania rodziny. W czasie śmierci Yamaduci stają się strażnikami tych osób, które mocno zadowalały swoje zmysły. Przejmują oni opiekę nad umierającym i zabierają go na planetę, gdzie rezyduje Yamaraja. Warunki istniejące na tej planecie zostały opisane w następnych wersetach.
03.30.20 Znaczenie: Każda żywa istota jest okryta subtelnym i fizycznym ciałem. Ciało subtelne jest okrywą z umysłu, ego, inteligencji i świadomości. Pisma mówią, że policjanci Yamarajy przykrywają subtelne ciało winowajcy i zabierają go do siedziby Yamarajy, aby tam ukarać go w sposób, który jest w stanie tolerować. Od takiej kary nie umiera on, ponieważ gdyby umarł, kto cierpiałby wymiar kary? Uśmiercenie nie należy do obowiązków policjantów Yamarajy. W rzeczywistości zabicie żywej istoty jest rzeczą niemożliwą, ponieważ jest ona wieczna; jedynie musi cierpieć konsekwencje swoich czynności zadowalania zmysłów.
Proces wymierzania kary został wyjaśniony w Caitanya-caritamrta. Poprzednio ludzie króla zabierali przestępcę do łodzi i wypływali z nim na środek rzeki. Trzymając go za włosy, całkowicie zatapiali go pod wodą, a kiedy już prawie się dusił, wyciągali go z wody, pozwalając mu zaczerpnąć powietrza, a wówczas ponownie zanurzali go w wodzie, aż do momentu; kiedy zaczynał się dusić. Tego rodzaju karę wymierza Yamaraja skłonnym do zapominania duszom, tak jak to zostanie opisane w poniższych wersetach.
03.30.21 Znaczenie: Z wersetu tego wynika, że kiedy
złoczyńca, zaaresztowany przez policjantów Yamarajy, przechodzi z tej planety
na planetę Yamarajy, po drodze spotyka wiele psów, które szczekają i kąsają go,
aby przypomnieć mu o jego przestępczych czynnościach zadowalania zmysłów. Bhagavad-gita mówi, że kiedy ktoś jest
rozjuszony pragnieniem zadowalania zmysłów, prawie ślepnie i traci wszelki
rozsądek. Zapomina o wszystkim. Kamais
tais tair hrta-jnanah. Przywiązanie do zadowalania zmysłów pozbawia nas
wszelkiej inteligencji i zapominamy, że musimy również cierpieć konsekwencje
tego. Werset ten mówi, że szansę rozrachunku z własnymi czynnościami
zadowalania zmysłów dają psy zaangażowane przez Yamaraję. Kiedy żyjemy w tym
wulgarnym ciele, do takich czynności zadowalania zmysłów zachęcaj nas nawet
współczesne przepisy rządowe. We wszystkich krajach świata rząd popiera takie
czynności poprzez kontrolę narodzin. Kobiety otrzymują pigułki, a także mają
pozwolenie na laboratoryjne usuwanie ciąży. Jest to rezultatem zadowalania
zmysłów. W rzeczywistości, życie seksualne ma służyć spłodzeniu dobrego
dziecka, ale ponieważ ludzie nie kontrolują zmysłów i nie ma instytucji, która
szkoliłaby ich w kontrolowaniu zmysłów, biedni padają ofiarami kryminalnych
przestępstw związanych z zadowalaniem zmysłów i po śmierci spotyka ich kara,
tak jak opisują to te strony Śrimad-Bhagavatam.
03.30.24 Znaczenie: Jedna yojana wynosi osiem mil, więc musi on przebyć drogę, której długość wynosi 792 000 mil. Ten długi dystans musi przemierzać w przeciągu jedynie kilku chwil. Policjanci przykrywają subtelne ciało żywej istoty, tak aby mogła przebyć tak dużą odległość bardzo szybko i jednocześnie być w stanie tolerować cierpienia. Przykrycie to, chociaż materialne, jest utworzone z takich subtelnych elementów, że materialni naukowcy nie są w stanie ich odkryć. Przebycie 792 000 mil w przeciągu kilku chwil zdaje się być czymś cudownym dla współczesnych ludzi przestrzeni. Dotychczas podróżowali oni z szybkością 18 000 mil na godzinę, ale tutaj widzimy, że przestępca przemierza 792 000 mil w przeciągu jedynie kilku sekund, mimo iż proces ten nie jest duchowy, ale materialny.
03.30.25 Znaczenie: Werset obecny i trzy następne opisują wymierzanie kary. Najpierw jest mowa o tym, że przestępca musi jeść własne mięso, płonące ogniem, albo pozwolić jeść je innym obecnym tam, podobnym do siebie samego. Podczas ostatniej wojny ludzie w obozach koncentracyjnych czasami zjadali własne odchody, więc nie ma w tym nic dziwnego, że w Yamasadanie, siedzibie Yamarajy, osoba, która za życia rozkoszowała się jedzeniem mięsa innych, musi spożywać swoje własne ciało.
03.30.28 Znaczenie: Życie materialistyczne opiera się na seksie. Na seksie opiera się egzystencja wszystkich materialistycznych ludzi, którzy doświadczają srogich niedoli w walce o egzystencję. Dlatego w cywilizacji wedyjskiej istnieje jedynie przyzwolenie na ograniczone życie seksualne; jest ono jedynie dla osób zamężnych, i jedynie dla płodzenia dzieci. Ale jeśli kobieta i mężczyzna podejmą życie seksualne dla zadowalania zmysłów, w sposób nielegalny i zakazany, wówczas oboje z nich oczekuje sroga kara, w tym świecie albo po śmierci. W tym świecie również karani są przez potworne choroby, takie jak kiła i rzeżączka, a w życiu następnym, tak jak dowiadujemy się o tym ze stronic Śrimad-Bhagavatam, poddawani są różnym piekielnym cierpieniom. Nielegalne życie seksualne jest również potępione w Pierwszym Rozdziale Bhagavad-gity, gdzie jest powiedziane, że osoba wydająca na świat dzieci poprzez nielegalne związki seksualne zostaje skazana na piekła. Bhagavatam potwierdza tutaj, że tacy przestępcy zsyłani są w piekielne warunki życia w Tamisra, Andha-tamisra i Raurava.
03.30.29 Znaczenie: Czasami niewierzący nie przyjmują tych stwierdzeń pism dotyczących piekła. Dlatego Pan Kapila potwierdza je tutaj mówiąc, że takie piekielne warunki spotykane są również na tej planecie. Nie istnieją one tylko na planecie Yamarajy. Na planecie Yamarajy grzesznik otrzymuje szansę doświadczenia piekielnych warunków, które będzie musiał znosić w życiu przyszłym, a następnie otrzymuje szansę narodzenia się na innej planecie, aby kontynuować swoje piekielne życie. Na przykład, jeśli czyjąś karą jest pozostanie w piekle i żywienie się odchodami i moczem, wówczas najpierw praktykuje takie zwyczaje na planecie Yamarajy, a następnie otrzymuje określony rodzaj ciała: ciało świni, tak aby mógł żywić się odchodami i myśleć, że cieszy się życiem. Wcześniej zostało wspomniane, że uwarunkowana dusza uważa się za szczęśliwą w każdych piekielnych warunkach. W przeciwnym razie nie byłaby w stanie znieść cierpień piekielnego życia.
03.30.30 Znaczenie: Błąd współczesnej cywilizacji polega na tym, iż człowiek nie wierzy w życie następne. Ale bez względu na to, czy wierzy czy nie, następne życie istnieje, i jeśli ktoś nie prowadzi odpowiedzialnego życia zgodnie z zaleceniami autorytatywnych pism świętych, takich jak Vedy i Purany, będzie musiał cierpieć. Gatunki niższe od istot ludzkich nie są odpowiedzialne za swoje czyny, ponieważ zmuszone są działać w określony sposób, ale jeśli istota na wyższym poziomie życia, o świadomości ludzkiej, nie jest, odpowiedzialna za swoje czyny, wówczas; tak jak to tutaj opisano, będzie musiała cierpieć życie piekielne.
03.30.31 Znaczenie: Kiedy człowiek utrzymuje siebie i członków swojej, rodziny z pieniędzy, które zarobił nieuczciwymi sposobami, z pieniędzy tych korzysta wielu członków jego rodziny, ale on sam udaje się do piekła. Osoba, która używa życia poprzez zdobywanie pieniędzy czy zawiść wobec życia innych, i która oddaje się przyjemnościom razem z rodziną i przyjaciółmi, sama będzie musiała cierpieć skutki takiego życia pełnego przemocy i zakazanych czynności. Na przykład, jeśli człowiek zdobywa pieniądze poprzez zabicie kogoś i pieniądze te zużywa na utrzymanie rodziny, osoby, które korzystają z tak nielegalnie zdobytych przez niego pieniędzy, również są częściowo odpowiedzialne i również zsyłane są do piekła, ale szczególnie karana jest osoba, która im w tym przewodzi. Rezultat przyjemności materialnych jest taki, że osoba oddająca się im zabiera ze sobą jedynie grzeszne reakcje, ale nie pieniądze. Zarobione przez siebie pieniądze pozostawia w tym świecie, a ze sobą zabiera jedynie reakcje.
W tym świecie również, jeśli ktoś zdobywa pieniądze poprzez zamordowanie innej osoby, rodzina nie zostaje ukarana przez powieszenie; chociaż jej członkowie także są splamieni grzechem. Za zabójcę zostaje uznany i jest wieszany ten, kto dopuścił się morderstwa i kto utrzymuje swoją rodzinę. Osoba, która jest bezpośrednio winna przestępstwa, jest bardziej odpowiedzialna za grzechy niż osoby korzystające z tego w sposób pośredni. Dlatego wielki uczony Canakya Pandita mówi, że wszystko, co posiadamy, lepiej jest oddać dla sat, czyli Najwyższej Osoby Boga, jako że nie możemy tego zabrać ze sobą. Posiadane przez nas przedmioty pozostaną tutaj i zostaną stracone. Albo my opuścimy pieniądze, albo pieniądze opuszczą nas, ale będziemy rozdzieleni. Jeśli posiadamy pieniądze, najlepiej wykorzystać je do osiągnięcia świadomości Krsny.
03.30.32 Znaczenie: Powyższy przykład mówi, że grzeszna osoba cierpi niczym człowiek, który stracił swoje bogactwo. Tę ludzką formę życia żywa istota osiąga po wielu, wielu narodzinach i jest to nabytek bardzo cenny. Więc jeśli ktoś, zamiast wykorzystać to życie do osiągnięcia wyzwolenia, trwoni je jedynie na utrzymywanie tzw. rodziny i wskutek tego dopuszcza się głupich i nieautoryzowanych czynów, porównywany jest do człowieka, który rozpacza po utracie swojego bogactwa. Nie ma sensu rozpaczać nad stratą bogactwa, ale jeśli się je posiada; należy wykorzystać je właściwie i w ten sposób zyskać wieczną korzyść. Ktoś może argumentować, że kiedy człowiek opuszcza swoje pieniądze zarobione grzesznymi metodami, razem z tymi pieniędzmi pozostawia tutaj swoje grzeszne czyny. Ale werset ten szczególnie wspomina o tym, że na skutek wyższego zrządzenia (daivenasaditam), chociaż człowiek pozostawia tutaj w grzeszny sposób zarobione pieniądze, zabiera ze sobą tego skutki. Kiedy ktoś kradnie pieniądze i zostaje na tym przyłapany, nie jest zwolniony od kary, mimo iż zgadza się je oddać. Prawo państwowe mówi, że nawet chociaż zwraca pieniądze, podlega karze. Podobnie, umierający człowiek może pozostawić pieniądze zarobione przestępczymi metodami, ale – na skutek wyższego zrządzenia – zabiera ze sobą rezultaty swych czynów, i wskutek tego musi cierpieć piekło.
03.30.33 Znaczenie: W wersecie tym bardzo ważne są trzy słowa. Kevalena oznacza "jedynie nielegalnymi metodami", adharmena oznacza "nieprawy" albo "bezbożny", a kutumba-bharana oznacza "utrzymanie rodziny". Głowa rodziny z pewnością ma obowiązek utrzymania swojej rodziny, ale powinien pragnąć zarabiać na życie metodami przepisanymi, tak jak zalecają to pisma. Bhagavad-gita opisuje, że Pan wprowadził podział systemu społecznego na cztery rodzaje kast, czyli varn, odpowiednio do cech i pracy. Nawet jeśli nie brać pod uwagę Bhagavad-gity, w każdym społeczeństwie człowiek jest znany według swoich cech i pracy. Na przykład, kiedy ktoś produkuje drewniane meble, jest zwany stolarzem, a człowiek, który pracuje z kowadłem i żelazem, jest zwany kowalem. Podobnie, osoby zatrudnione w dziale medycznym czy inżynieryjnym również mają określone obowiązki i desygnaty. Wszystkie te ludzkie czynności Najwyższy Pan podzielił na cztery varny, mianowicie brahmana (bramin), ksatriya, vaiśya i śudra. Określone obowiązki bramina, ksatriyi, vaiśyi i śudry zostały wymienione w Bhagavad-gicie i innej literaturze wedyjskiej.
Należy pracować uczciwie i odpowiednio do swoich kwalifikacji. Nie należy zarabiać na życie nieuczciwymi sposobami, w sposób niezgodny ze swoimi kwalifikacjami. Jeśli bramin, pełniący funkcję kapłana mającego oświecać swoich uczniów względem duchowego sposobu życia, nie posiada kwalifikacji kapłana, wówczas oszukuje. Nie powinien zarabiać pieniędzy takimi nieuczciwymi sposobami. To samo odnosi się do ksatriyi czy vaiśyi. Szczególnie zaznaczono, że środki utrzymania tych, którzy usiłują czynić postęp w świadomości Krsny, muszą, być bardzo uczciwe i nieskomplikowane. Werset ten mówi, iż osoby które zarabiają na życie nieuczciwymi sposobami (kevalena), są zsyłane w najciemniejsze regiony piekła W przeciwnym razie, jeśli ktoś utrzymuje swą rodzinę przepisanymi i uczciwymi metodami, to nie można krytykować go za to, iż jest głową rodziny.
03.30.34 Znaczenie: Tak jak więzień, który doświadczył pełnego niedoli więziennego życia, zostaje wypuszczony na wolność, tak też osoba, która zawsze spełniała niepobożne i szkodliwe czynności, zostaje umieszczona w piekielnych warunkach. A kiedy już doświadczyła wszelkiego rodzaju piekielnego życia, mianowicie życia niższych zwierząt, takich jak psy, koty i świnie, poprzez stopniowy proces ewolucji, ponownie rodzi się jako istota ludzka. Bhagavad-gita oznajmia, że nawet jeśli osoba praktykująca jakiś system yogi nie dokończy go zupełnie i upadnie, z takiego czy innego powodu, to w przyszłym życiu ma gwarantowaną formę ludzką. Jest powiedziane, że taka osoba, która upadła ze ścieżki praktyki yogi, w następnym życiu otrzymuje szansę narodzenia się w rodzinie bardzo bogatej albo pobożnej. Ta "bogata rodzina" znaczy rodzina kupiecka, ponieważ bogatymi są na ogół ludzie zajmujący się handlem i interesem. Ten, kto podjął proces samorealizacji, czyli połączenia z Najwyższą Absolutną Prawdą, ale któremu się nie powiodło, może narodzić się w takiej bogatej rodzinie albo w rodzinie pobożnych braminów; tak czy inaczej, w swoim przyszłym życiu ma gwarantowane narodziny w społeczeństwie ludzkim. Można wyciągnąć z tego wniosek, że jeśli ktoś nie pragnie wieść piekielnego życia, takiego jak istnieje w Tamisra czy Andha-tamisra; wówczas musi podjąć proces świadomości Krsny, który jest systemem yogi pierwszej klasy. Nawet jeśli nie będzie w stanie osiągnąć pełnej świadomości Krsny w tym życiu, przynajmniej będzie miał gwarancję, iż w przyszłym życiu narodzi się w rodzinie ludzkiej. Osoba taka nie może zostać skazana na warunki piekielne. Świadomość Krsny jest życiem najczystszym i chroni ona wszystkie żywe istoty od ześlizgnięcia się do piekła – przyjścia na świat w rodzinie psów czy świń.