C-3 - Rozdział  XXIV

 

Wyrzeczenie Kardamy Muniego

 

 
03.24.01   Przywołując na pamięć słowa Pana Visnu, miłosierny mędrzec Kardama w ten sposób przemówił do Devahuti, chwalebnej córki Svayambhuvy Manu, która mówiła słowami pełnymi wyrzeczenia.

 

03.24.02   Mędrzec rzekł: O księżniczko, nie bądź sobą rozczarowana; gdyż naprawdę jesteś godna chwały. Nieomylny Najwyższa Osoba Boga niebawem wejdzie do twego łona jako twój syn.

 

03.24.02   Znaczenie:      Kardama Muni pocieszał swą żonę, by nie było jej przykro i by nie myślała, że jest nieszczęśliwa, z jej ciała bowiem miał pojawić się – w Swej inkarnacji – Najwyższa Osoba Boga.

 

03.24.03   Złożyłaś święte śluby i Bóg pobłogosławi cię. Powinnaś odtąd z wielką wiarą wielbić Pana, przez kontrolę zmysłów, praktyki religijne i dobroczynność.

 

03.24.03   Znaczenie:      Aby osiągnąć duchowy postęp, czyli zdobyć łaskę Pana, musimy kontrolować się w następujących zwyczajach: należy być powściągliwym w zadowalaniu zmysłów i stosować się do reguł i nakazów zasad religijnych. Bez wyrzeczenia i pokuty oraz bez ofiarowywania swego majątku nie możemy osiągnąć łaski Najwyższego Pana. Kardama Muni poradził swojej żonie: "Musisz rzeczywiście podjąć służbę oddania z wyrzeczeniem i pokutą, przestrzegając zasad religijnych, i praktykować dobroczynność. Wtedy Najwyższy Pan będzie z ciebie zadowolony i przyjdzie jako twój syn."

 

03.24.04   Osoba Boga rozgłosi moje imię i sławę, gdy będziesz Go wielbiła. Przetnie On węzeł twego serca, gdy pojawi się jako twój syn i będzie głosił wiedzę o Brahmanie.

 

03.24.04   Znaczenie:     Gdy Najwyższa Osoba Boga przychodzi, aby – dla dobra wszystkich ludzi – szerzyć duchową wiedzę, zstępuje na ogół jako syn bhakty, który zadowolił Go swą służbą oddania. Najwyższa Osoba Boga jest ojcem wszystkich. Zatem nikt nie jest Jego ojcem; lecz – przez Swą niepojętą energię – przyjmuje niektórych bhaktów za Swych rodziców i potomków. Powyższy werset wyjaśnia, że wiedza duchowa przecina węzeł serca. Materię i ducha wiąże ze sobą fałszywe ego. To utożsamiane się z materią, nazywane hrdaya-granthi, istnieje w każdej uwarunkowanej duszy i zacieśnia się coraz mocniej, gdy jest ona zbyt przywiązana do życia seksualnego. Pan Rsabha wyjaśnił Swym synom, że ten materialny świat jest atmosferą atrakcji między mężczyzną i kobietą, która przybiera kształt węzła w sercu. Węzeł ten, pod wpływem materialnego uczucia, coraz bardziej zacieśnia się. Bardzo mocny jest u tych ludzi, którzy tęsknią za materialną własnością, społeczeństwem, przyjaźnią i miłością. Ten węzeł w sercu może zostać pocięty na kawałki jedynie dzięki brahma-bhavana, instrukcjom, które wzbogacają wiedzę duchową. Do przecięcia tego węzła niepotrzebna jest żadna materialna broń, ale konieczne są bona fide instrukcje duchowe. Kardama Muni pouczył swą żonę Devahuti, że Pan pojawi się jako jej syn i będzie szerzył wiedzę duchowa aby przeciąć węzeł materialnej tożsamości.

 

03.24.05   Śri Maitreya rzekł: Devahuti miała pełną wiarę i ogromny szacunek dla instrukcji swego męża Kardamy, który był jednym z Prajapatich, stwórcą żywych istot w tym wszechświecie. Tak więc, o wielki mędrcze, zaczęła wielbić pana wszechświata, Najwyższą Osobę Boga, który jest obecny w każdym sercu.

 

03.24.05   Znaczenie:      Na tym polega proces duchowej realizacji; musimy otrzymać instrukcje od bona fide mistrza duchowego. Kardama Muni był mężem Devahuti, lecz w naturalny sposób stał się też jej mistrzem duchowym, gdyż pouczył ją, jak osiągnąć duchową doskonałość. Jest wiele wypadków, kiedy mąż staje się mistrzem duchowym. Pan Śiva również jest mistrzem duchowym swej małżonki Parvati. Mąż powinien być tak światły, by mógł stać się mistrzem duchowym swej żony i oświecić ją w rozwoju świadomości Krsny. Na ogół stri, czyli kobieta, jest mniej inteligentna niż mężczyzna; dlatego jeśli mąż jest wystarczająco inteligentny, wówczas kobieta ma sprzyjającą okazję do duchowego oświecenia.

    Powyższy werset wyraźnie mówi (samyak śraddhaya), że wiedzę od mistrza duchowego powinniśmy przyjmować z wielką wiarą, i z wielką wiarą powinniśmy spełniać służbę. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura, w swym komentarzu do Bhagavad-gity, szczególnie położył nacisk na instrukcje mistrza duchowego. Instrukcje mistrza duchowego powinny być dla nas całym życiem. Bez względu na to, czy jesteśmy wyzwoleni czy też nie, musimy z wielką wiarą wypełniać instrukcje mistrza duchowego. Werset ten mówi również, że Pan znajduje się w każdym sercu. Nie musimy szukać Pana na zewnątrz; On już jest z nami. Musimy jedynie w dobrej wierze skoncentrować się na wielbieniu Go, tak jak pouczył nas bona fide mistrz duchowy, a wówczas nasz wysiłek zakończy się pełnym sukcesem. Wiadomą rzeczą jest również, że Najwyższa Osoba Boga nie przychodzi jak zwykłe dziecko. Pan pojawia się takim, jakim jest. Tak jak oznajmia Bhagavad-gita, Pan pojawia się dzięki Swej wewnętrznej mocy, atma-mayi. A w jaki sposób się pojawia? Pojawia się wtedy, gdy bhakta zadowoli Go swym wielbieniem; kobieta, która jest bhaktą Pana, może poprosić Go, by pojawił się jako jej syn. Pan obecny jest w jej sercu, więc jeśli wychodzi z jej ciała, nie oznacza to, że ta szczególna kobieta została, w materialnym sensie, Jego matką. Pan już jest z nią, lecz by sprawić jej przyjemność, pojawia się jako jej syn.

 

03.24.06   Po wielu, wielu latach Najwyższa Osoba Boga, Madhusudana, zabójca demona Madhu, wszedł w nasienie Kardany i pojawił się w Devahuti niczym ogień, który pojawia się z drewna w czasie ofiary.

 

03.24.06   Znaczenie:      Powyższy werset wyraźnie oznajmia, że Pan zawsze jest Najwyższą Osobą Boga, micho że pojawił się jako syn Kardamy Muniego. Ogień jest cały czas obecny w drewnie, lecz rozniecony zostaje dopiero dzięki pewnemu procesowi. Podobnie, Bóg jest wszechprzenikający. Bóg jest wszędzie, i ponieważ może pojawić się z wszystkiego, dlatego pojawił się w nasieniu Swego bhakty. Tak jak zwykła żywa istota rodzi się dzięki przyjęciu schronienia w nasieniu innej żywej istoty, tak Najwyższa Osoba Boga przyjął schronienie nasienia Swego bhakty i pojawił się jako jego syn. Lecz to nie wskazuje na to, by Pan był zwykłą żywą istotą, która została zmuszona do narodzenia się w pewnym typie łona. Raczej ukazuje Jego pełną niezależność w każdym działaniu, jakie podejmuje. Pan Nrsimha pojawił się z filaru pałacu Hiranyakaśipu, Pan Varaha pojawił się z nozdrzy Pana Brahmy, a Pan Kapila – z nasienia Kardamy. Lecz nie znaczy to, że nozdrze Brahmy, filar pałacu Hiranyakaśipu czy nasienie Kardamy Muniego były źródłem pojawienie się Pana. Pan zawsze jest Panem. Bhagavan madhusudanah – Pan jest zabójcą wszystkich demonów i zawsze pozostaje Panem, nawet jeśli pojawia się jako syn określonego bhakty. Znaczące jest słowo kardamam, wskazuje ono bowiem, że Pana łączyło z Kardamą i Devahuti pewne uczucie oddania, czyli związek służby oddania. Lecz nie powinniśmy błędnie sądzić, że Pan narodził się jak zwykła żywa istota z nasienia Kardamy w łonie Devahuti.

 

03.24.07   W czasie Jego zstąpienia na Ziemię, półbogowie w postaci deszczowych chmur na niebie wydobyli dźwięki z instrumentów muzycznych. Niebiańscy muzycy, Gandharvowie, opiewali chwały Pana, a niebiańskie tancerki, znane jako Apsary, tańczyły w radosnej ekstazie.

 

03.24.08   W tym czasie, gdy pojawił się Pan, półbogowie swobodnie krążyli po niebie, spuszczając deszcz kwiatów. Wszystkie kierunki, wszystkie wody i wszystkie umysły były niezmiernie zadowolone.

 

03.24.08   Znaczenie:      Z powyższego wersetu dowiadujemy się, że w wyższym niebie są żywe istoty, które bez przeszkód mogą podróżować w powietrzu. Choć my również możemy podróżować w przestrzeni kosmicznej, jesteśmy jednak spętani tak wieloma przeszkodami, tamte zaś istoty nie. Ze stronic Śrimad-Bhagavatam dowiadujemy się, że mieszkańcy planety zwanej Siddhaloka mogą bez żadnych ograniczeń podróżować w przestrzeni z jednej planety na drugą. A gdy pojawił się Pan Kapila, syn Kardamy, spuścili na Ziemię deszcz kwiatów.

 

03.24.09   Brahma, pierworodna żywa istota, wraz z Maricim i pozostałymi mędrcami udał się do miejsca otoczonego przez wody rzeki Sarasvati, w którym była pustelnia Kardany.

 

03.24.09   Znaczenie:      Brahma jest nazywany Svayambhu, ponieważ nie zrodził się ani z materialnego ojca, ani z materialnej matki. Jest on pierwszym żywym stworzeniem i narodził się z lotosu, który wyrósł z brzucha Najwyższej Osoby Boga, Garbhodakaśayi Visnu. Dlatego jest nazywany Svayambhu, samozrodzony.

 

03.24.10   Maitreya mówił dalej: O zabójco wroga, nienarodzony Pan Brahma, który jest prawie niezależny w przyswajaniu wiedzy, mógł zrozumieć, że w łonie Devahuti pojawiła się część Najwyższej Osoby Boga – w Jego cesze czystej egzystencji – aby wyjaśnić całkowity stan wiedzy znany jako sankhya-yoga·

 

03.24.10   Znaczenie:      Piętnasty Rozdział Bhagavad-gity oznajmia, że Sam Pan jest autorem Vedanta-sutry i jest jej doskonałym znawcą. Podobnie, filozofia Sankhya została skompilowana przez Najwyższą Osobę Boga w Jego inkarnacji jako Kapila. Istnieje pewien imitator Kapila, który ma własny system filozofii Sankhya, lecz jest on kimś zupełnie różnym od Kapili, inkarnacji Boga. Kapila, syn Kardamy, w Swym systemie filozofii Sankhya w niezwykle wyraźny sposób wyjaśnił nie tylko świat materialny, lecz również duchowy. Brahma mógł zrozumieć ten fakt z tego względu, że jest svarat, prawie niezależny w uzyskiwaniu wiedzy. Jest nazywany svarat, ponieważ nie chodził do żadnej szkoły ani uczelni, by tam uzyskać wiedzę, lecz wszystkiego dowiedział się z wewnątrz. Brahma jest pierwszym żywym stworzeniem w tym wszechświecie, zatem nie miał żadnego nauczyciela; jego nauczycielem był Sam Najwyższa Osoba Boga, który obecny jest w sercu każdego żywego stworzenia. Brahma uzyskał wiedzę bezpośrednio od Najwyższego Pana, zamieszkującego wewnątrz serca; dlatego jest czasem nazywany svarat i aja.

    Powyższy werset zawiera jeszcze inny ważny punkt. Sattvenamśena: gdy Najwyższa Osoba Boga pojawia się, przynosi ze Sobą wszystkie Swe parafernalia z Vaikunth. Dlatego Jego imię, Jego forma, Jego cechy, Jego parafernalia i towarzysze, wszystko należy do świata transcendentalnego. Tu, w świecie materialnym, cecha dobroci nie jest czysta. Dobroć może istnieć, lecz musi być zabarwiona pasją i ignorancją. Lecz w świecie duchowym panuje nieskażona cecha dobroci, która jest nazywana śuddha-sattva, czystą dobrocią. Inną nazwą śuddha-sattvy jest vasudeva, gdyż Bóg zrodził się z Vasudevy. Inne znaczenie tego słowa mówi, że formę, imię, parafernalia i towarzyszy Najwyższej Osoby Boga może zrozumieć ten, kto całkowicie znajduje się w dobroci. Słowo amśena również wskazuje, że Najwyższa Osoba Boga, Krsna, pojawił się – w części Swej części – jako Kapiladeva. Bóg rozprzestrzenia się jako kala i jako amśa. Amśa oznacza "ekspansja bezpośrednia", a kala oznacza "ekspansja ekspansji". Nie ma różnic pomiędzy ekspansją, ekspansją ekspansji i bezpośrednio Najwyższą Osobą Boga, tak jak nie ma różnic między jedną świecą a drugą – mimo iż świeca, od której zapalono pozostałe, jest nazywana pierwotną. Dlatego Krsna jest określany mianem Parabrahman, czyli najwyższy Bóg i przyczyna wszystkich przyczyn.

 

03.24.11   Gdy Brahma rozradowanymi zmysłami i czystym sercem oddał cześć Najwyższemu Panu – za Jego zamierzone działania jako inkarnacji – wówczas tymi słowami przemówił do Kardamy i Devahuti

 

03.24.11   Znaczenie:      Czwarty Rozdział Bhagavad-gity wyjaśnia, że każdy kto rozumie transcendentalne czynności, pojawianie się i odchodzenie Najwyższej Osoby Boga, jest uważany za wyzwolonego. Dlatego Brahma jest duszą wyzwoloną. Chociaż sprawuje pieczę nad tym materialnym światem, nie jest dokładnie taki jak zwykłe żywe istoty. A ponieważ jest wolny od większości szaleństw właściwych zwykłym żywym istotom, wiedział o pojawieniu się Najwyższej Osoby Boga. Dlatego wielbił czyny Pana i rozradowanym sercem chwalił również Kardamę Muniego, gdyż Najwyższa Osoba Boga, jako Kapila, pojawił się jako syn Kardamy. Ten, kto zostaje ojcem Najwyższej Osoby Boga, jest z pewnością wielkim bhaktą. Jest jeden werset, wypowiedziany przez pewnego bramina, w którym ów bramin mówi, że nie wie, czym są Vedy czy Purany, lecz gdy inni mogą zdradzać zainteresowanie Vedami i Puranami; on jest zainteresowany jedynie Nandą Maharają, który pojawił się jako ojciec Krsny. Bramin ten pragnął wielbić Nandę Maharaję, ponieważ Najwyższa Osoba Boga, jako dziecko, raczkował na dziedzińcu jego domu. Takie są niektóre z pozytywnych uczuć bhaktów. Gdy uznany bhakta wyda na świat – jako swego syna – Najwyższą Osobę Boga, jakże wtedy powinien być wychwalany! Dlatego Brahma nie tylko wielbił inkarnację Boga, Kapilę, lecz wychwalał również Jego tzw. ojca, Kardamę Muniego.

 

03.24.12   Pan Brahma rzekł: Kardamo, mój drogi synu, ponieważ całkowicie i bez obłudy przyjąłeś moje instrukcje, traktując je z odpowiednim szacunkiem, zatem należycie oddałeś mi cześć. Spełniłeś wszystkie instrukcje, które ode mnie otrzymałeś, i w ten sposób oddałeś mi honor.

 

03.24.12   Znaczenie:      Pan Brahma jako pierwsza żywa istota w tym wszechświecie – jest przyjmowany za mistrza duchowego wszystkich istot i jest również ojcem, stworzycielem wszystkich. Kardana Muni jest jednym z Prajapatich, czyli twórców żywych istot, i również jest synem Brahmy. Brahma chwali Kardamę, ponieważ ten wypełnił polecenia mistrza duchowego in toto i bez oszustwa. W świecie materialnym dusza uwarunkowana ma skłonność do oszukiwania. Dusza taka ma cztery wady:

na pewno popełnia błędy,

jest z pewnością pod wpływem złudzenia,

ma skłonność do oszukiwania innych i

ma niedoskonałe zmysły.

Lecz jeśli wypełniamy polecenie mistrza duchowego przez sukcesję uczniów, czyli system parampara, wówczas pokonujemy te cztery wady. Dlatego wiedza, którą otrzymujemy od bona fide mistrza duchowego, nie jest oszustwem. Każdy inny rodzaj wiedzy, sfabrykowany przez uwarunkowane dusze, jest jedynie oszustwem. Brahma dobrze wiedział, że Kardama Muni dokładnie wypełnił instrukcje, jakie od niego otrzymał, i że rzeczywiście obdarzył swego mistrza duchowego szacunkiem. Szanowanie mistrza duchowego oznacza spełnianie jego instrukcji słowo w słowo.

 

03.24.13   Synowie powinni służyć swemu ojcu dokładnie w takim wymiarze. I z należytym szacunkiem powinni słuchać poleceń swego ojca lub mistrza duchowego, mówiąc "Tak, panie".

 

03.24.13   Znaczenie:      W powyższym wersecie bardzo znaczące są dwa słowa jednym jest pitari, a drugim guroh. Syn lub uczeń bez wahania powinien przyjmować słowa swego mistrza duchowego i ojca. Wszystko co poleci ojciec i mistrz duchowy, powinniśmy przyjmować bez żadnych dyskusji: "Tak". Nie powinno być wypadków, w których uczeń lub syn powie: "To nie jest właściwe. Nie mogę tego spełnić." Gdy mówi w ten sposób, jest wówczas upadły. Ojciec i mistrz duchowy znajdują się na tej samej platformie, ponieważ mistrz duchowy jest drugim ojcem. Wyższe grupy są określane mianem dvija, podwójnie narodzonych. Gdziekolwiek istnieje kwestia narodzin, tam musi być ojciec. Pierwsze narodziny możliwe są dzięki prawdziwemu ojcu, a drugie możliwe są dzięki mistrzowi duchowemu. Czasami ojciec i mistrz duchowy mogą być tą samą osobą, a czasem są różnymi osobami. Lecz w każdym przypadku polecenie ojca lub mistrza duchowego musimy spełniać bez wahania, z natychmiastowym tak. Nie powinno być żadnych dyskusji. Na tym polega prawdziwe służenie ojcu i mistrzowi duchowemu. Viśvanatha Cakravarti Thakura stwierdził, że polecenie mistrza duchowego jest całym życiem uczniów. Tak jak człowiek nie może oddzielić swego życia od swego ciała, tak uczeń nie może oddzielić polecenia mistrza duchowego od swego życia Jeśli uczeń w ten sposób stosuje się do instrukcji mistrza duchowego, może być pewien, że osiągnie doskonałość. Potwierdzają to Upanisady: znaczenie instrukcji wedyjskich zostaje automatycznie objawie jedynie temu, kto ma bezwzględną wiarę w Najwyższą Osobę Boga i swego mistrza duchowego. Materialnie ktoś może być uważany za człowieka niezbyt wykształconego, lecz jeśli ma wiarę w mistrza duchowego, jak również w Najwyższą Osobę Boga, wówczas znaczenie pism objawionych manifestuje się przed nim natychmiast.

 

03.24.14   Następnie Pan Brahma wychwalał dziewięć córek Kardamy Muniego, mówiąc: Twe wszystkie córki o wąskich kibiciach z pewności są niezwykle czyste. Pewien jestem, że dzięki swym potomkom rozmaitymi sposobami rozszerzą to stworzenie.

 

03.24.14   Znaczenie:      Na początku stworzenia Brahma – bardziej lub mniej – troszczył się o powiększenie populacji, a gdy ujrzał, że Kardama Muni spłodził już dziewięć wspaniałych córek, miał nadzieję, że córki te urodzą wiele dzieci, które wezmą pod swą opiekę zasady tworzenia tego materialnego świata. Dlatego był szczęśliwy widząc je. Słowo sumadhyama oznacza "dobra córka pięknej kobiety”. Jeśli kobieta ma cienką talię jest wówczas uważana za niezwykle piękną. Wszystkie córki Kardamy Muniego były tej samej, niezwykłej urody.

 

03.24.15   Dlatego proszę, oddaj dziś swe córki najprzedniejszym między mędrcami, biorąc pod uwagę usposobienie i upodobania dziewcząt, a w ten sposób rozszerzysz swą sławę po całym wszechświecie.

 

03.24.15   Znaczenie:      Dziewięcioma głównymi rsimi, czyli mędrcami, są Marici, Atri, Angira, Pulastya, Pulaha, Kratu, Bhrgu, Vasistha i Atharva. Wszyscy ci rsi są niezwykle ważni i Brahma pragnął, by Kardama przekazał im dziewięć córek, które już zrodziły się z niego. Powyższy werset używa dwóch niezwykle znaczących słów: yatha-śilam i yatha-ruci. Córki powinny zostać przekazane szacownym mędrcom nie na ślepo, lecz odpowiednio do charakteru i upodobań. Połączenie mężczyzny i kobiety jest sztuką. Mężczyzna i kobieta nie powinni łączyć się jedynie z uwagi na życie seksualne, Istnieje wiele innych względów, z których szczególnym jest charakter i upodobania. Jeśli kobieta i mężczyzna różnią się pod względem upodobań i charakteru, wówczas ich związek nie będzie szczęśliwy. W hinduskich małżeństwach – nawet czterdzieści lat temu – dobierano przede wszystkim upodobania i charakter chłopca i dziewczyny, i dopiero później zezwalano na ich małżeństwo. Dokonywano tego pod nadzorem poszczególnych rodziców. Rodzice zwykli określać charakter i upodobania chłopca oraz dziewczyny, wykorzystując do tego astrologię, i gdy ich cechy odpowiadały sobie, wówczas dobierana była para małżeńska: "Właśnie ta dziewczyna i ten chłopiec są odpowiedni i powinni zostać małżeństwem." Pozostałe względy są mniej ważne. Na początku stworzenia Brahma doradził taki sam system: "Powinieneś przekazać swe córki mędrcom, zgodnie z ich upodobaniem i charakterem."

    Zgodnie z kalkulacją astrologiczna dana osoba jest klasyfikowana odpowiednio do tego, czy ma cechy boskie czy demoniczne. W ten sposób wybierany był małżonek. Dziewczyna o cechach boskich powinna być przekazana chłopcu, który również posiada cechy boskie. Zaś dziewczyna, która ma cechy demoniczne, powinna zostać przekazana chłopcu o cechach demonicznych. Wtedy będą szczęśliwi. Lecz gdy dziewczyna ma cechy demoniczne, a chłopiec boskie, wówczas to połączenie jest niezgodne; nie będą szczęśliwi w takim małżeństwie. W chwili obecnej większość małżeństw jest nieszczęśliwa i istnieją rozwody, gdyż dziewczęta i chłopcy nie zawieraj związków małżeńskich odpowiednio do swych cech i charakteru.

    Dwunaste Canto Śrimad-Bhagavatam przepowiada, że w tym wiek Kali małżeństwo będzie dobierane jedynie ze względu na seks. Gdy chłopiec i dziewczyna są zadowoleni w życiu seksualnym, jakie wiodą, wówczas pobieraj się, lecz gdy w życiu tym istnieją jakieś niedociągnięcia, wtedy się rozchodzą. Takie małżeństwo nie jest prawdziwym małżeństwem, tylko związkiem mężczyzny i kobiety, podobnym związkom kotów i psów. Dlatego dzieci, które przychodzą na świat w obecnej dobie, nie są właściwie istotami ludzkimi. Istoty ludzkie muszy być podwójnie narodzone. Dziecko rodzi się najpierw z dobrego ojca i matki, a następnie ponownie z mistrza duchowego i Ved. Najpierw matka i ojciec doprowadzaj do jego narodzin w tym świecie, a później jego drugim ojcem i matką staje się mistrz duchowy i Vedy. Zgodnie z wedyjskim systemem małżeństwa, przed spłodzeniem dziecka każdy mężczyzna i kobieta byli instruowani w wiedzy duchowej i ich połączenie w tym celu dokonywało się w sposób badawczy i naukowy.

 

03.24.16   O Kardamo, wiem, że pierwotny Najwyższa Osoba Boga pojawił się teraz, dzięki Swej wewnętrznej energii, jako inkarnacja. On obdarza żywe istoty wszystkim, czego pragną, a teraz przyjął ciało Kapili Muniego.

 

03.24.16   Znaczenie:      W wersecie tym znajdujemy słowa purusam avatirnam sva-mayaya. Najwyższa Osoba Boga jest nieustannie, wiecznie formą purusa, dominującym, czy podmiotem radości, i gdy pojawia się, nigdy nie przyjmuje niczego z tej materialnej energii. Świat duchowy jest manifestacją Jego osobistej, wewnętrznej mocy, podczas gdy świat materialny jest manifestacją Jego materialnej, czyli zróżnicowanej energii. Słowo sva-mayaya – "dzięki Swej wewnętrznej mocy" – wskazuje, że kiedykolwiek Najwyższa Osoba Boga zstępuje, przychodzi w Swej własnej energii. Może przyjąć ciało istoty ludzkiej, lecz wtedy ciało to nie jest materialne. Dlatego Bhagavad-gita wyraźnie oznajmia, że jedynie głupcy i dranie, mudha, uważają ciało Krsny za ciało zwykłej, ludzkiej istoty. Słowo śevadhim oznacza, że jest On tym, który od samego początku zaspokaja wszystkie potrzeby życia żywych istot. Vedy również oznajmiają, że jest On pierwszym pomiędzy żywymi istotami, i że zapewnia żywym istotom wszystkie potrzeby. A ponieważ zaspokaja potrzeby wszystkich pozostałych, jest nazywany Bogiem. Najwyższy również jest żywą istotą; nie jest On bezosobowy. Tak jak my jesteśmy indywidualnościami, tak Najwyższa Osoba Boga również jest indywidualnością – lecz jest On najwyższą indywidualnością. Na tym polega różnica między Bogiem a zwykłymi żywymi istotami.

 

03.24.17   Przez mistyczną yogę i praktyczne zastosowanie wiedzy zawartej w pismach objawionych, Kapila Muni – którego znamionują złote włosy, oczy niczym płatki lotosu i lotosowe stopy noszące znaki kwiatów lotosu – doszczętnie zniszczy głęboko zakorzenione pragnienie do pracy w tym materialnym świecie.

 

03.24.17   Znaczenie:      Powyższy werset we wspaniały sposób opisuje czyny i cielesne cechy Kapili Muniego. Zapowiada działania Kapili Muniego, który przedstawi filozofię Sankhya w ten sposób, że ludzie studiujący ją będą w stanie wyrwać głęboko zakorzenione pragnienie karmy, spełniania czynności przynoszących owoce. W tym materialnym świecie każdy zajęty jest zdobywaniem owoców swojej pracy. Człowiek próbuje osiągnąć szczęście poprzez zbieranie owoców swojej uczciwej pracy, lecz w rzeczywistości wikła się coraz bardziej. Z tego uwikłania nie możemy wydostać się dopóty, dopóki nie będziemy mieć doskonałej wiedzy, czyli służby oddania

    Ci, którzy próbują wydostać się z tej matni dzięki spekulacji, również czynią wszystko, co leży w ich mocy, lecz z wedyjskich pism objawionych dowiadujemy się, że jeśli ktoś podejmie służbę oddania dla Pana w świadomości Krsny, wówczas z łatwością może wyrwać głęboko zakorzenione pragnienie wykonywania pracy dla owoców. W tym celu Kapila Muni będzie szerzył filozofię Sankhya. Powyższy werset opisuje również Jego cechy cielesne. Jnana nie odnosi się do zwykłej pracy badawczej. Jnana pociąga za sobą uzyskiwanie wiedzy zawartej w pismach objawionych za pośrednictwem mistrza duchowego w sukcesji uczniów. W obecnej dobie istnieje tendencja do tego, by dociekania prowadzić przez umysłową spekulację i kombinowanie. Lecz człowiek, który oddaje się spekulacji, zapomina, że sam podlega czterem defektom natury: z pewnością popełnia błędy, ma niedoskonałe zmysły, na pewno podlega iluzji i oszukuje. Dopóki nie otrzymamy doskonałej wiedzy z sukcesji uczniów, dopóty przedstawiamy jedynie pewne teorie, które sami stworzyliśmy; w ten sposób oszukujemy ludzi. Jnana oznacza otrzymywanie wiedzy – przez sukcesję uczniów – zawartej w pismach objawionych, a vijnana oznaczy jej praktyczne zastosowanie. System filozofii Sankhya Kapili Muniego jest oparty na jnanie i vijnanie.

 

03.24.18   Następnie Brahma przemówił do Devahuti: Moja droga córko Manu, ten Sam Najwyższa Osoba Boga, który zabił demona Kaitabha, jest teraz w twym łonie. On przetnie wszelkie węzły twej ignorancji i twych wątpliwości. A później będzie podróżował po całym świecie.

 

03.24.18   Znaczenie:      W tym wersecie niezwykle znaczące jest słowo avidya. Avidya oznacza zapomnienie o własnej tożsamości. Każdy z nas jest duszą, lecz wszyscy o tym zapomnieliśmy. Myślimy. "Jestem tym ciałem". To jest nazywane avidyą. Samśaya-granthi oznacza "wątpliwości". Węzeł wątpliwości zostaje zaciśnięty wówczas, gdy dusza utożsamia się z materialnym światem. Węzeł ten jest również nazywany ahankara, połączeniem materii i ducha. Dzięki właściwej wiedzy – otrzymanej w sukcesji uczniów z pism objawionych – i dzięki jej odpowiedniemu zastosowaniu, możemy uwolnić się z pętającej nas kombinacji materii i ducha. Brahma zapewnia Devahuti, że syn oświeci ją, a następnie będzie podróżował po całym świecie, szerząc system filozofii Sankhya:

     Słowo samśaya oznacza "wątpliwa wiedza". Spekulacja i rzekoma wiedza yogiczna – wszystkie nasuwają wątpliwości. W chwili obecnej system tzw. yogi opiera się na zrozumieniu, że przez rozbudzenie różnych punktów ciała możemy przekonać się, że jesteśmy Bogiem. Spekulanci umysłowi myślą podobnie, lecz wszyscy są pełni wątpliwości. Prawdziwą wiedzę tłumaczy Bhagavad-gita: "Porostu stań się świadomy Krsny. Czcij jedynie Krsnę i bądź Jego bhaktą." Taka jest prawdziwa, wiedza i każdy, kto podąża w ślady tego systemu, bez wątpienia osiągnie doskonałość.

 

03.24.19   Twój syn będzie pierwszym między wszystkimi doskonałymi duszami. Zaaprobują Go acaryowie, którzy są znawcami w szerzeniu prawdziwej wiedzy, a między ludźmi będzie sławiony imieniem Kapila. Jako syn Devahuti, powiększy twą sławię.

 

03.24.19   Znaczenie:      Filozofa Sankhya jest systemem filozoficznym głoszonym przez Kapilę, syna Devahuti. Inny Kapila, który nie jest synem Devahuti, jest imitacją. Tak oznajmił Brahma, a ponieważ my należymy do sukcesji uczniów wywodzącej się od Brahmy, powinniśmy przyjąć stwierdzenie, że prawdziwy Kapila jest synem Devahuti, i że prawdziwa filozofia Sankhya jest tym systemem filozofii, który On wprowadził, i który zostanie zaakceptowany przez acaryów, czyli osoby kierujące duchowym kształceniem. Słowo susammata oznacza "przyjęty przez osoby, na których dobrej opinii można polegać".

 

03.24.20   Śri Maitreya rzekł: Gdy Pan Brahma, stwórca wszechświata, który znany jest również jako Hamsa, przemówił w ten sposób do Kardamy Muniego i Devahuti, powrócił wówczas – wraz z czterema Kumarami i Naradą i unoszony przez łabędzia – na najwyższy z trzech systemów planetarnych.

 

03.24.20   Znaczenie:      W powyższym wersecie bardzo znaczące są słowa hamsena yanena. Hamsa-yana, samolot, którym Pan Brahma podróżuje po całej przestrzeni kosmicznej; przypominał łabędzia. Brahma jest również nazywany Hamsą, potrafi bowiem zrozumieć istotę wszystkiego. Jego siedziba zwana jest tri-dhama-paramam. Wszechświat dzieli się na trzy systemy planetarne: wyższy, średni i niższy, lecz siedziba Brahmy znajduje się nawet ponad Siddhaloką, wyższym systemem planetarnym. Brahma powrócił na swą planetę razem z czterema Kumarami i Naradą, gdyż oni nie zamierzali się żenić. Inni rsi, tacy jak Marici i Atri, którzy przybyli wraz z nim na Ziemię, pozostali tam, ponieważ zostały im oddane za żony córki Kardamy. Lecz inni synowie: Sanat, Sanaka, Sanandana, Sanatana i Narada, powrócili z nim na jego samolocie, który miał kształt łabędzia. Czterej Kumarowie i Narada są naisthika-brahmacarinami. Określenie naisthika-brahmacarin odnosi się do tego, kto nigdy, w żadnym czasie, nie stracił swego nasienia. Nie mieli oni uczestniczyć w małżeńskiej ceremonii swych pozostałych braci, Mariciego i innych mędrców, i dlatego powrócili ze swym ojcem, Hamsą.

 

03.24.21   O Viduro, po odejściu Brahmy, Kardama Muni – zgodnie z tym co polecił mu Brahma – przekazał swych dziewięć córek, jak został pouczony, dziewięciu wielkim mędrcom, którzy stworzyli populację świata.

 

03.24.22-23   Swą córkę Kalę Kardama Muni przekazał Mariciemu, drugą córkę Anasuyę, oddał Atri. Śraddhę powierzył Angirze, a Havirbhu – Pulastyi. Gati przekazał mędrcowi Pulasze, czystą Kriyę – Kratu, Khyati oddał Bhrgu, a Arundhati – Vasiscie.

 

03.24.24   Śanti przekazał Atharvie. Dzięki Śanti pomyślnie spełniane są ceremonie ofiarne. W ten sposób zaaranżował małżeństwa dla najprzedniejszych braminów i także utrzymywał ich wraz z żonami.

 

03.24.25   I tak oto, o Viduro, otrzymawszy żony, mędrcy opuścili Kardamę i pełni radości odeszli, każdy do swej pustelni.

 

03.24.26   Gdy Kardama Muni zrozumiał, że zstąpił Najwyższa Osoba Boga, przywódca wszystkich półbogów, Visnu, wówczas zbliżył, się do Niego w odosobnionym miejscu, złożył Mu pokłony i przemówił w ten sposób.

 

03.24.26   Znaczenie:      Pan Visnu jest nazywany tri yuga. Pojawia się On w trzech yugach, Satya, Treta i Dvapara, lecz nie pojawia się w Kali-yudze. Jednakże z modlitw Prahlady Maharajy możemy dowiedzieć się, że w Kali-yudze pojawia się w przebraniu bhakty. Tym bhaktą jest Pan Caitanya. Krsna pojawił się w postaci bhakty, i choć nigdy się nie ujawnił, Rupa Gosvami mógł rozpoznać Jego tożsamość, ponieważ Pan nie może ukryć się przed czystym bhaktą. Rupa Gosvami odkrył Pana Caitanyę, kiedy złożył Mu swe pierwsze pokłony. Wiedział, że Pan Caitanya był Samym Krsną i dlatego ofiarował swe wyrazy szacunku następującymi słowami: "Ofiarowuję swój szacunek Krsnie, który teraz pojawił się jako Pan Caitanya". Potwierdzają to również modlitwy Prahlady Maharajy: w Kali-yudze nie pojawi się On bezpośrednio, lecz jako bhakta. Dlatego Visnu jest znany jako tri-yuga. Inne wyjaśnienie tri-yuga brzmi w ten sposób, że charakteryzują Go trzy pary cech, mianowicie siła i bogactwo, pobożność i sława oraz mądrość i spokój. Zgodnie z opinią reprezentowaną przez Śridharę Svamiego, trzy pary Jego bogactw – to całkowite bogactwo i całkowita siła, całkowita sława i całkowite piękno oraz całkowita mądrość i całkowite wyrzeczenie. Istnieją różne interpretacje tri-yuga, lecz wszyscy wielcy uczeni przyjmuj, że tri-yuga oznacza Visnu. Gdy Kardama Muni zrozumiał, że jego syn Kapila był Samym Visnu, pragnął złożyć Mu swe pokłony. Więc kiedy Kapila był sam, Kardama ofiarował Mu swój szacunek i odsłonił swój umysł w ukazany poniżej sposób.

 

03.24.27   Kardama Muni rzekł: O, po dłuższym czasie cierpiące dusze, które znalazły się w materialnej matni z powodu własnych karygodnych czynów, sprawiły przyjemność półbogom tego wszechświata.

 

03.24.27   Znaczenie:      Ten materialny świat jest miejscem cierpienia, którego przyczyną są karygodne czyny jego mieszkańców, czyli samych uwarunkowanych dusz. Cierpienia te nie są nakładane na nie bez powodu; raczej uwarunkowane dusze stwarzają te cierpienia przez własne czyny. W lesie ogień pojawia się automatycznie. Nikt nie musi go rozpalić. Ogień pojawia się automatycznie z powodu ocierania się rozmaitych drzew. Gdy leśny pożar tego materialnego świata jest przyczyną nadmiernego gorąca, nęka to półbogów, włączając samego Brahmę, którzy zwracają się wówczas do Najwyższego Pana, Najwyższej Osoby Boga, i błagają, by sprawie im ulgę. I wtedy Najwyższa Osoba Boga zstępuje. Innymi słowy, gdy półbogowie są strapieni z powodu cierpienia uwarunkowanych dusz, zbliżają się do Pana i proszą Go, by położył kres temu cierpieniu, i wówczas Osoba Boga zstępuje. Kiedy Pan zstępuje, ożywiają się wszyscy półbogowie. Dlatego Kardana Muni powiedział; "Po wielu, wielu latach ludzkich cierpień, wszyscy półbogowie są teraz zadowoleni, ponieważ pojawił się Kapiladeva, inkarnacja Boga."

 

03.24.28   Po wielu narodzinach, dojrzali yani – pogrążeni w całkowitym yogicznym transie w odosobnionych miejscach – dążą do tego, by ujrzeć lotosowe stopy Najwyższej Osoby Boga.

 

03.24.28   Znaczenie:      Powyższy werset wspomina o niektórych ważnych rzeczach w yodze. Słowo bahu-janma-vipakvena oznacza "po wielu, wielu żywotach dojrzałej praktyki yogi". I drugie słowo samyag-yoga-samadhina oznacza "przez kompletną praktykę systemu yogi". Kompletna praktyka yogi oznacza bhakti-yogę; dopóki nie dojdziemy do punktu bhakti-yogi, czyli do podporządkowania Najwyższej Osobie Boga, dopóty nasza praktyka yogi nie będzie kompletna. Ten sam punkt potwierdza Śrimad Bhagavad-gita. Bahunam janmanam ante: po wielu, wielu narodzinach jnani, który osiągnął dojrzałość transcendentalnej wiedzy, podporządkowuje się Najwyższej Osobie Boga. Kardama Muni powtarza to samo stwierdzenie. Lotosowe stopy Najwyższego Pana można ujrzeć po wielu, wielu latach i wielu, wielu żywotach oddawania się całkowitej praktyce yogi, w odosobnionym miejscu. Nie jest tak, że gdy będziemy oddawać się praktyce pewnych siedzących postaw, wówczas natychmiast staniemy się doskonali. Musimy wykonywać yogę przez długi czas, "wiele, wiele narodzin", aby osiągnąć dojrzałość, i poza tym yogin musi odbywać swoje praktyki w odosobnionym miejscu. Nie możemy praktykować yogi w mieście lub publicznym parku i oświadczyć, że staliśmy się Bogiem, jedynie za parę dolarów. Wszystko to jest fałszywą propagandą. Ci, którzy są prawdziwymi yoginami, oddają się swej praktyce w odosobnionym miejscu. I po wielu, wielu narodzinach osiągają pełen sukces, pod warunkiem, że podporządkują się Najwyższej Osobie Boga. Na tym polega spełnienie yogi.

 

03.24.29   Nie zważając na opieszałość takich zwykłych osób jak my – uwikłanych w sprawy rodziny – ten Sam Najwyższa Osoba Boga pojawia się w naszych domach, aby dodać otuchy Swym bhaktom.

 

03.24.29   Znaczenie:      Bhaktowie są tak przywiązani do Osoby Boga, że choć nie pojawia się On przed tymi, którzy w odosobnionych miejscach przez wiele, wiele żywotów oddają się praktyce yogi, to zgadza się pojawić w domu rodzinnym bhakty, który angażuje się w służbę oddania bez materialnej praktyki yogi. Innymi słowy, spełnianie służby oddania dla Pana jest takie łatwe, że nawet osoba uwikłana w sprawy rodziny może ujrzeć Najwyższą Osobę Boga jako jednego z członków swej rodziny: jako swego syna – jak doświadczył tego Kardama Muni. Kardama Muni był głową rodziny, mimo iż był yoginem, lecz za swego syna miał inkarnację Najwyższej Osoby Boga.

    Służba oddania jest transcendentalną metodą tak pełną mocy, że przewyższa wszystkie pozostałe metody transcendentalnej realizacji. Dlatego Pan mówi, że nie mieszka on na Vaikunthach ani w sercu yogina, lecz tam, gdzie zawsze wychwalają i gloryfikują Go Jego czyści bhaktowie. Najwyższa Osoba Boga jest znany jako bhakta-vatsala. Nigdy nie jest opisywany jako jnani-vatsala, czy yogi-vatsala. Zawsze jest opisywany jako bhakta-vatsala, ponieważ do bhaktów czuje większą skłonność niż do pozostałych transcendentalistów. Bhagavad-gita potwierdza, że jedynie bhakta może zrozumieć Pana takim, jakim On jest. Bhaktya mam abhijanati: "Zrozumieć Mnie można jedynie przez służbę oddania i żadnym innym sposobem." Jedynie takie zrozumienie jest prawdziwe, gdyż choć jnani, spekulanci umysłowi, mogą zrealizować jedynie promienność, czyli blask cielesny Najwyższej Osoby Boga, a yogini mogą zrealizować jedynie częściową reprezentację Najwyższej Osoby Boga, bhakta nie tylko realizuje Go takim, jakim On jest, lecz również obcuje z Osobą Boga twarzą w twarz.

 

03.24.30   Kardama Muni rzekł: Mój drogi Panie, Ty, który zawsze zwiększasz cześć Swych bhaktów, zstąpiłeś do mego domu, aby wypełnić Swe słowa i szerzyć proces prawdziwej wiedzy.

 

03.24.30   Znaczenie:      Kiedy Kardama Muni osiągnął dojrzałość w praktyce yogi, pojawił się przed nim Pan i obiecał, że przyjdzie jako jego syn. I Pan pojawił się jako syn Kardamy, aby wypełnić tę obietnicę. Innym celem Jego pojawienia się jest cikirsur bhagavan jnanam, szerzenie wiedzy. Dlatego jest On nazywany bhaktanam mana-vardhanah, "ten, który zwiększa honor Swych bhaktów." Dzięki szerzeniu Sankhyi zwiększył honor bhaktów; zatem filozofia Sankhya nie jest suchą, umysłową spekulacją. Filozofia Sankhya oznacza służbę oddania. Jak cześć bhaktów mogłaby wzrosnąć, jeśliby Sankhya nie była przeznaczona dla służby oddania? Bhaktowie nie są zainteresowani wiedzą spekulatywną; dlatego celem Sankhyi głoszonej przez Kapilę Muniego jest umocnienie nas w służbie oddania. Prawdziwą wiedzą i prawdziwym wyzwoleniem jest podporządkowanie Najwyższej Osobie Boga i zaangażowanie w służbę oddania.

 

03.24.31   Mój drogi Panie, choć nie masz materialnej formy, masz własne niezliczone formy. Są one prawdziwie transcendentalne i sprawiają przyjemność Twym bhaktom.

 

03.24.31   Znaczenie:      Brahma-samhita oznajmia, że Pan jest jednym Absolutem, lecz ma ananta; czyli niezliczone, formy. Advaitam acyutam anadim ananta-rupam. Pan jest pierwotną formą, lecz mimo to ma wiele postaci. Pan manifestuje tych wiele form w sposób transcendentalny, odpowiednio do smaków Swych wielu bhaktów. Wiadomo, że pewnego razu Hanuman, wielki bhakta Pana Ramacandry, powiedział, że wie, iż Narayana – mąż Laksmi, i Rama – mąż Sity, są jednym i tym samym, i nie ma różnicy między Laksmi a Sitą, lecz on sam woli formę Pana Ramy. Na podobnej zasadzie niektórzy bhaktowie wielbią pierwotną formę Krsny. Gdy mówimy "Krsna", odnosimy to do wszystkich form Pana – nie tylko do Krsny, lecz i do Ramy, Nrsimhy, Varahy, Narayana itd. Różnorodne transcendentalne formy istnieją jednocześnie. Oznajmia to również Brahma-samhita: ramadi-murtisu...nanavataram. Pan już istnieje w wielu formach, lecz żadna z nich nie jest materialna. Śridhara Svami skomentował, że arupinah, "bez formy", oznacza bez formy materialnej. Pan ma formę, gdyż w przeciwnym razie jak powyższy werset mógłby stwierdzić, tany eva te 'bhirupani rupani bhagavams tava "Masz Swe formy, lecz nie są one materialne. Materialnie nie masz formy, ale duchowo, transcendentalnie, masz wiele form." Filozofowie Mayavadi nie potrafią zrozumieć tych transcendentalnych form Pana, a ponieważ są rozczarowani, mówią, że Najwyższy Pan jest bezosobowy. Lecz nie jest to prawdą; gdziekolwiek jest forma, tam istnieje osoba. W literaturze wedyjskiej Pan wiele razy jest opisywany jako purusa, co oznacza "pierwotna forma, oryginalny podmiot radości". Zatem nasuwa się wniosek, że choć Pan nie ma formy materialnej, jednak istnieje jednocześnie w wielu postaciach; takich jak Rama, Nrsimha, Varaha, Narayana i Mukunda – odpowiednio do upodobań bhaktów różnych stopni. Istnieją nieprzebrane tysiące form, lecz wszystkie są visnu-tattvą, Krsną.

 

03.24.32   Mój drogi Panie, Twe lotosowe stopy są źródłem, które zawsze zasługuje na to, by wszyscy wielcy mędrcy – gorąco pragnący zrozumieć Prawdę Absolutną – składali mu pełne uwielbienia hołdy. Pełen jesteś bogactwa, wyrzeczenia, transcendentalnej sławy, wiedzy. siły oraz piękna, dlatego podporządkowuję się Twym lotosowym stopom.

 

03.24.32   Znaczenie:      W rzeczywistości ci, którzy szukają Prawdy Absolutnej, muszą przyjąć schronienie lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga i muszą Go wielbić. W Bhagavad-gicie Krsna wiele razy radzi Arjunie, zwłaszcza pod koniec Dziewiątego Rozdziału, by Mu się podporządkował – man-mana bhava mad-bhaktah: "Jeśli pragniesz być doskonałym, zawsze jedynie myśl o Mnie, zostań Mym bhaktą, oddawaj Mi cześć i Mnie ofiarowuj Swe pokłony. Dzięki temu zrozumiesz Mnie, Osobę Boga, i ostatecznie wrócisz do Mnie, do Boga, do domu."' Dlaczego tak jest? Jak wspomina powyższy werset, Pan zawsze jest pełny w sześciu bogactwach: zamożności, wyrzeczeniu, sławie, wiedzy, sile i pięknie. Słowo purtam oznacza "w pełni". Nikt nie może oświadczyć, że wszelkie bogactwo należy do niego. Lecz Krsna może to zrobić, gdyż ma On pełnię bogactwa. Tak samo jest On pełen w wiedzy, wyrzeczeniu, sile i pięknie. Jest pełny we wszystkim i nikt nie może Go przewyższyć. Innym imieniem Krsny jest asamaurdhva, co oznacza, że nikt nie jest Mu równy lub większy od Niego.

 

03.24.33   Podporządkowuję się Najwyższej Osobie Boga, który zstąpił w formie Kapili i jest niezależnie potężny i transcendentalny, który jest Najwyższą Osobą i Panem ogółu materii i elementu czasu, który jest w pełnej świadomości i utrzymuje wszystkie wszechświaty znajdujące się pod wpływem trze sił materialnej natury, i który wchłania materialne manifestacje po ich rozwiązaniu.

 

03.24.33   Znaczenie:      Kardama Muni, który zwrócił się do Kapili Muniego jako do param, swego syna, wskazuje tu te sześć bogactw: majtek, siłę, sławę, piękno, wiedzę i wyrzeczenie. Sowo param zostało użyte na początku Śrimad-Bhagavatam w wyrażeniu param satyam – w odniesieniu do summum bonum, czyli Najwyższej Osoby Boga. Param jest dalej wyjaśnione przez następne słowo, pradhanam, które oznacza najprzedniejszy, początek, źródło wszystkiego – sarva-karana-karanam – przyczyna wszystkich przyczyn. Najwyższa Osoba Boga nie jest pozbawiony formy; jest On purusam, czyli tym, który czerpie przyjemność, pierwotną osobą. Jest On elementem czasu i jest wszechświadomy. Zna wszystko – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – jak potwierdza to Bhagavad-gita. Pan mówi: "Znam wszystko – teraźniejszość, przeszłość i przyszłość – w każdym zakątku wszechświata." Świat materialny, który działa pod urokiem trzech sił natury, również jest manifestacją Jego energii. Parasya śaktir vividhaiva śruyate: wszystko co widzimy, jest wzajemnym oddziaływaniem Jego energii (Śvetaśvatara Up. 6.8). Parasya brahmanah śaktis tathedam akhilam jagat. Jest to wersja Visnu Purany. My możemy rozumieć, że wszystko, co widzimy, jest wzajemnym oddziaływaniem trzech sił natury materialnej, lecz w rzeczywistości wszystko to jest wzajemnym oddziaływaniem energii Pana. Loka-palam: w rzeczywistości On jest obrońcą i żywicielem wszystkich żywych istot. Nityo nityanam: On jest pierwszym wśród wszystkich żywych istot; jest jeden, lecz utrzymuje wiele, wiele żywych istot. Bóg utrzymuje wszystkie pozostałe żywe istoty, ale nikt nie może utrzymywać Boga. Na tym polega Jego svacchanda-śakti; jest niezależny od innych. Ktoś może nazywać siebie niezależnym, lecz w dalszym ciągu jest zależny od tego, kto zajmuje względem niego wyższą pozycję. Jednak Najwyższa Osoba Boga jest absolutny; nie istnieje nikt wyższy od Niego lub Mu równy.

    Kapila Muni pojawił się jako syn Kardamy Muniego, lecz Kardama Muni z pełnym podporządkowaniem złożył Mu pełne szacunku pokłony, gdyż Kapila jest inkarnacją Najwyższej Osoby Boga. W powyższym wersecie bardzo ważne jest też inne słowo: atmanubhutyanugata-prapancam. Pan zstępuje zarówno jako Kapila, Rama, Nrsimha czy Varaha, i jakiekolwiek formy przyjmuje w tym materialnym świecie, wszystkie są manifestacjami Jego osobistej, wewnętrznej energii. Nigdy nie są one formami energii materialnej. Ciała zwykłych żywych istot, które zostały zamanifestowane w tym materialnym świecie, zostały stworzone przez energię materialną, lecz gdy Krsna – lub jakaś Jego ekspansja czy część ekspansji – zstępuje do tego materialnego świata, Jego ciało nie jest materialne, choć może się takim wydawać. Krsna zawsze ma ciało transcendentalne. Lecz głupcy i dranie, którzy są określani mianem mudha, uważają, że jest On jednym z nich i dlatego drwią z Niego. Nie akceptują Krsny jako Najwyższej Osoby Boga, ponieważ nie potrafią Go zrozumieć. W Bhagavad-gicie Krsna mówi, avajananti mam mudhah: "Ci, którzy są głupcami i draniami, drwią ze Mnie". Gdy Bóg zstępuje w jakiejś formie, nie znaczy to, że formę tę przyjął z pomocą materialnej energii. Manifestuje Swą duchową formę, w której istnieje w świecie duchowym.

 

03.24.34   Dzisiaj pragnę zapytać o coś Ciebie, który jesteś Panem wszystkich żywych istot. Wyzwoliłeś mnie z długów względem mego ojca i zostały spełnione wszystkie me pragnienia, zatem pragnę przyjąć porządek wędrownego mnicha. Wyrzekając się życia rodzinnego, wolny od rozpaczy, pragnę wędrować, gdzie oczy poniosą, w swym sercu zawsze myśląc o Tobie.

 

03.24.34   Znaczenie:      W rzeczywistości sannyasa, czyli wyrzeczenie się materialnego życia rodzinnego, wymaga całkowitego pogrążenia się w świadomości Krsny i zatopienia w jaźni. Nie przyjmuje się sannyasy – wolności od rodzinnej odpowiedzialności w wyrzeczonym porządku życia – aby założyć nową rodzinę, czy popełnić jakieś żenujące, transcendentalne oszustwo pod płaszczykiem sannyasy. Posiadanie zbyt wielu rzeczy i gromadzenie pieniędzy od niewinnych ludzi nie jest celem sannyasina. Sannyasin dumny jest, że zawsze wewnątrz siebie myśli o Krsnie. Istnieją, oczywiście, dwa rodzaje bhaktów Pana. Jedni są określani mianem gosthy-anandi, co oznacza, że nauczają chwał Pana i mają wielu, wielu zwolenników, między którymi żyją, by organizować nauczanie. Inni zaś są atmanandi, czyli samozadowoleni, i nie podejmują ryzyka nauczania. Dlatego pozostają sami z Bogiem. Do tej grupy należał Kardama Muni, który pragnął uwolnić się od wszelkich niepokojów i pozostać sam z Najwyższą Osobą Boga w swym sercu. Parivraja oznacza "wędrowny mnich". Sannyasin nie powinien nigdzie zatrzymywać się na dłużej niż trzy dni. Cały, czas musi wędrować, jako że jego obowiązkiem jest chodzenie od drzwi do drzwi i oświecanie ludzi świadomością Krsny.

 

03.24.35   Osoba Boga Kapila rzekł: Cokolwiek mówię – czy to bezpośrednio, czy w pismach objawionych – jest to pod każdym względem autorytatywne dla wszystkich ludzi na świecie. O muni, powiedziałem ci wcześniej, że stanę się twym synem, zatem teraz zstąpiłem, by wypełnić tę prawdę.

 

03.24.35 Znaczenie:      Kardama Muni miał porzuci swe życie rodzinne aby całkowicie zaangażować się w służbę dla Pana. Lecz skoro wiedział, że Sam Pan, jako Kapila, przyjął narodziny w jego domu – jako jego syn – dlaczego przygotował się do opuszczenia domu, by szukać samorealizacji, czyli realizacji Boga? Sam Bóg był obecny w jego domu, dlaczego więc miałby opuszczać dom? Takie pytanie z pewnością może się nasunąć. Ale powyższy werset mówi, że wszystko co zostało powiedziane w Vedach i cokolwiek jest praktykowane w zgodzie z nakazami Ved, jest przyjmowane w społeczeństwie za autorytatywne. Autorytet wedyjski mówi, że głowa rodziny musi opuścić dom, gdy ukończy pięćdziesiąt lat. Panca-śordhvam vanam vrajet: gdy skończy pięćdziesiąt lat, musi porzucić życie rodzinne i udać się do lasu. Takie jest autorytatywne oznajmienie Ved, które opiera się na podziale życia społecznego na cztery działy czynności: brahmacarya, grhastha, vanaprastha i sannyasa.

    Kardama Muni nieugięcie oddawał się praktyce yogi przed swym małżeństwem, jako brahmacarin, i stał się tak potężny i osiągnął tyle mistycznych mocy, że jego ojciec Brahma polecił mu ożenić się i płodzić dzieci, niczym człowiek zaangażowany w sprawy rodziny. Kardama Muni spełnił również i to; spłodził dziewięć dobrych córek i jednego syna, Kapilę Muniego. Zatem dobrze wywiązał się również ze swego obowiązku rodzinnego, lecz teraz jego obowiązkiem było opuszczenie domu. Musiał uszanować autorytet Ved, nawet mimo tego, iż Najwyższa Osoba Boga był jego synem. Jest to bardzo ważna lekcja. Do nakazów wedyjskich powinniśmy stosować się nawet wtedy, gdy w naszym domu – jako nasz syn – przebywa Bóg. Jest powiedziane, mahajano yena gatah sa panthah: powinniśmy podążać ścieżką wielkich osobistości.

    Przykład Kardamy Muniego jest bardzo pouczający, gdyż pomimo tego, że jego synem był Najwyższa Osoba Boga, opuścił dom, by być posłusznym autorytetowi wedyjskich nakazów. Kardama Muni oznajmia tutaj, jaki jest główny cel, dla którego opuszcza dom: wędrując po całym świecie jako mnich, będzie mógł bezustannie pamiętać w swym sercu o Najwyższej Osobie Boga, a skutkiem tego uwolni się od wszelkich niepokojów materialnej egzystencji. W tym wieku Kali przyjmowanie sannyasy jest zabronione, gdyż w tym wieku wszyscy ludzie są śudrami i nie potrafią przestrzegać zasad i nakazów życia sannyasina. Zwykle przekonujemy się, że tzw. sannyasini nagminnie popełniają nonsensy – łączą ich nawet prywatne związki z kobietami. Tak wygląda ohydna sytuacja w tym wieku. Choć ubierają się jak sannyasini, wciąż nie mogą uwolnić się od czterech zasad grzesznego życia, mianowicie zakazanego życia seksualnego, jedzenia mięsa, przyjmowania środków pobudzających i odurzających oraz hazardu. Ponieważ nie są wolni od tych czterech zasad, pozując na svamich oszukują ludzi.

    Zasadą: Kali-yugi jest, że nikt nie powinien przyjmować sannyasy. Oczywiście ci, którzy rzeczywiście przestrzegają zasad i nakazów, muszą przyjmować sannyasę. Jednak na ogół ludzie nie są w stanie wieść życia sannyasina i dlatego Pan Caitanya podkreślił: kalau nasty eva nasty eva nasty eva gatir anyatha. W tym wieku nie ma innego wyboru, nie ma innego wyboru, nie ma innego wyboru niż intonowanie świętego imienia Pana: Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare. Głównym celem życia sannyasina jest ciągłe przebywanie w towarzystwie Najwyższego Pana, czy to dzięki myśleniu o Nim wewnątrz serca, czy przez słuchanie o Nim drogą recepcji słuchowej. W obecnym wieku słuchanie jest ważniejsze niż rozmyślanie, gdyż nasze myślenie może zaniepokoić poruszenie umysłu. Lecz jeśli skupimy się na słuchaniu, wówczas będziemy zmuszeni przebywać z dźwiękową wibracją Krsny. Krsna i dźwiękowa wibracja "Krsna" nie są niczym różnym, więc jeśli będziemy głośno wibrować Hare Krsna, wtedy natychmiast będziemy w stanie myśleć o Krsnie. W tym wieku proces intonowania jest najlepszym procesem samorealizacji. Pan Caitanya nauczał tego tak wspaniale, aby cała ludzkość odniosła korzyść.

 

03.24.36   Pojawiłem się w tym świecie szczególnie po to, by wyjaśnić filozofię Sankhya, którą niezwykle cenią dla samorealizacji ci, którzy, pragną uwolnić się z matni zbędnych, materialnych pragnień.

 

03.24.36   Znaczenie:      W wersecie tym niezwykle znaczące jest słowo duraśayat. Dur odnosi się do zmartwień, czyli duhkha, nieszczęść. Aśayat oznacza "od schronienia". My, uwarunkowane dusze, przyjęliśmy schronienie materialnego ciała, które pełne jest zmartwień i cierpień. Niemądrzy ludzie nie potrafią zrozumieć tej sytuacji i to jest nazywam ignorancją, złudzeniem, czy czarem mayi. Społeczeństwo ludzkie powinno gruntownie zrozumieć, że źródłem wszystkich nieszczęść życia jest samo ciało. Oczekujemy, że współczesna cywilizacja uczyni postęp w naukowej wiedzy, lecz czym jest ta naukowa wiedza? Opiera się ona jedynie na cielesnych wygodach, bez wiedzy, że jakkolwiek staramy się, by utrzymać to ciało w dobrym stanie, ono mimo to ulega destrukcji. Jak oznajmia Bhagavad-gita, antavanta ime dehah: przeznaczeniem tego ciała jest zniszczenie. Nityasyoktah śaririnah odnosi się do żywej duszy, czyli żywej iskry, wewnątrz ciała. Dusza jest wieczna, lecz ciało nie. Ciało jest nam potrzebne do naszego działania; bez ciała, bez narządów zmysłów nie ma działania. Lecz ladzie nie pytają, czy możliwe jest posiadanie wiecznego ciała. W rzeczywistości aspirują do tego, by mieć wieczne ciało, gdyż choć angażują się w przyjemności zmysłowe, to zmysłowa przyjemność nie jest wieczna. Dlatego potrzebują czegoś, czym będą mogli cieszyć się wiecznie, lecz nie wiedzą, jak osiągnąć taką doskonałość. Zatem filozofia Sankhya – jak oznajmił tutaj Kapiladeva – jest tattvanam. Przeznaczeniem systemu filozofii Sankhya jest udostępnienie rzeczywistej prawdy. Czym jest ta rzeczywista prawda? Rzeczywista prawda jest wiedzą o tym, jak wydostać się z tego materialnego ciała, które jest źródłem wszelkich zmartwień. Taki jest szczególny cel inkarnacji, czyli zstąpienia Pana Kapili. Zostało to tutaj wyraźnie stwierdzone.

 

03.24.37   Z biegiem czasu ta ścieżka samorealizacji, którą bardzo trudno zrozumieć, została zagubiona. Wiedz proszę, że przyjąłem to ciało Kapili, by ponownie wprowadzić i wyjaśnić tę filozofię ludzkiemu społeczeństwu.

 

03.24.37   Znaczenie:      Nie jest prawdą, że filozofia Sankhyi jest nowym systemem filozofii wprowadzonym przez Kapilę w ten sam sposób, w jaki materialni filozofowie wprowadzają nowe rodzaje spekulatywnej myśli, by usunąć pogląd innego filozofa. Na platformie materialnej każdy – szczególnie spekulant umysłowy – pragnie być bardziej wybitny niż inni. Polem działania spekulantów jest umysł; nie ma końca różnym sposobom agitacji umysłu. Umysł możemy agitować w sposób nieograniczony i dzięki temu możemy wysuwać nieograniczoną ilość teorii. Lecz filozofia Sankhya nie jest taką; nie jest ona umysłową spekulacją. Jest ona czymś rzeczywistym, lecz za czasów Kapili uległa zatraceniu.

    Z biegiem czasu poszczególny typ wiedzy może zostać stracony lub przykryty na jakiś czas taka jest natura tego materialnego świata. Podobne stwierdzenie uczynił Pan Krsna w Bhagavad-gicie. Sa kaleneha mahata yogo nastah: "Z biegiem czasu system yogi, jaki został ukazany w Bhagavad-gicie, uległ zatraceniu." System yogi był przekazywany w systemie parampara, sukcesji uczniów, lecz z upływem czasu został stracony. Czynnik czasu tak naciska, że wszystko w tym materialnym świecie – wraz-z upływem czasu – ulega zniszczeniu lub zatraceniu: System yogi opisany w Bhagavad-gicie został zagubiony jeszcze przed spotkaniem Krsny i Arjuny. Dlatego Krsna ponownie wypowiedział ten sam starożytny system yogi do Arjuny, który rzeczywiście był osobą mogącą zrozumieć Bhagavad-gitę. Pan Kapila powiedział podobnie, że system filozofii Sankhya właściwie nie został wprowadzony przez Niego; już wcześniej był powszechny, lecz z biegiem czasu został w tajemniczy sposób zaprzepaszczony i dlatego On pojawił się, by ponownie go wprowadzić, Taki jest cel pojawiania się inkarnacji Boga. Yada yada hi dharmasya glanir bhavati bharata. Dharma oznacza prawdziwe zajęcie żywych istot Gdy pojawiają się jakieś odstępstwa od wiecznego zajęcia żywej istoty, wówczas przychodzi Pan i wprowadza prawdziwe życiowe zajęcie. Każdy tzw. system religijny, który nie jest w linii służby oddania, jest nazywany adharma-samstha-pana. Gdy ludzie zapominają o swym wiecznym związku z Bogiem i angażują się w coś innego niż służba oddania, wówczas ich zajęcie jest określane mianem niereligijnego. Filozofia Sankhya mówi, jak możemy wydostać się z nieszczęsnych warunków materialnego życia, i ten wzniosły system wyjaśnił Sam Pan.

 

03.24.38   Teraz, otrzymawszy Mą zgodę, możesz odejść, jak tego pragniesz, wszystkie działania podporządkowując Mnie. Pokonując nieprzezwyciężoną śmierć, oddawaj Mi cześć, by osiągnąć wieczne życie.

 

03.24.38   Znaczenie:      Powyższy werset zawiera cel filozofii Sankhya Jeśli pragniemy prawdziwego, wiecznego życia, musimy zaangażować się w służbę oddania, czyli świadomość Krsny. Uwolnienie się od narodzin i śmieci wcale nie jest łatwym zadaniem. Narodziny i śmierć są czymś naturalnym dla tego materialnego ciała. Sudurjayam oznacza "bardzo, bardzo trudne do pokonania". Współcześni tzw. naukowcy nie mają wystarczających środków, by zrozumieć proces zwycięstwa nad narodzinami i śmiercią. Dlatego odsuwaj na bok problem narodzin i śmierci; w ogóle nie biorą go pod uwagę. Angażują się jedynce w problemy tego materialnego ciała, które jest przemijające, i które czeka nieuchronny koniec.

    W rzeczywistości przeznaczeniem życia ludzkiego jest pokonanie niezwyciężonych narodzin i śmierci. Można tego dokonać w sposób, który został wyjaśniony tutaj. Mam bhaja: musimy się zaangażować w służbę oddania dla Pana. W Bhagavad-gicie Pan również mówi: man-mana bhava mad-bhaktah, "Po prostu zostań Mym bhaktą. Oddawaj Mi cześć." Lecz ci niemądrzy tzw. uczeni twierdzą, że nie Krsna jest tym, którego powinniśmy wielbić, i któremu powinniśmy się podporządkować; mówią, że coś innego powinniśmy wielbić i podporządkować się temu. Dlatego bez łaski Krsny nikt nie może zrozumieć filozofii Sankhya, czy każdej filozofii, która jest przeznaczona szczególnie do wyzwolenia. Wiedza wedyjska potwierdza; że uwikłaliśmy się w to materialne życie z powodu ignorancji, a gdy będziemy usytuowani w prawdziwej wiedzy, wówczas będziemy mogli wydostać się z tego materialnego skrępowania. Sankhya oznacza rzeczywistą wiedzę, dzięki której możemy wydostać się z materialnej matni.

 

03.24.39   Zawsze w swym sercu – przez swój intelekt – będziesz widział Mnie, Najwyższą Duszę, która promienieje blaskiem i usytuowana jest w sercach wszystkich żywych istot. W ten sposób osiągniesz stan wiecznego życia, który wolny jest od wszelkiej rozpaczy i strachu.

 

03.24.39   Znaczenie:      Ludzie bardzo chcą – różnymi sposobami – zrozumieć Prawdę Absolutną, szczególnie zaś przez doświadczenie brahmajyoti, czyli blasku Brahmana, dzięki medytacji i umysłowej spekulacji. Lecz Kapiladeva użył słowa mam, aby uwydatnić, że ostateczną postacią Prawdy Absolutnej jest Osoba Boga. W Bhagavad-gicie Osoba Boga zawsze mówi mam, "Mnie", lecz dranie opacznie interpretują wyraźne znaczenie tego słowa. Mam jest Najwyższą Osobą Boga. Jeśli możemy ujrzeć jak Najwyższa Osoba Boga pojawia się w różnych inkarnacjach i możemy zrozumieć, że nie przyjmuje On materialnego ciała, lecz obecny jest w Swej wiecznej duchowej formie, wówczas jesteśmy w stanie pojąć naturę Osoby Boga. Ponieważ mniej inteligentni nie potrą zrozumieć tego punktu, dlatego za każdym razem jest to wszędzie podkreślane. Jedynie przez ujrzenie formy Pana – gdy pokazuje się On dzięki Swej wewnętrznej mocy jako Krsna, Rama, czy Kapila – możemy bezpośrednio zobaczyć brahmajyoti, ponieważ brahmajyoti nie jest niczym więcej niż promieniami cielesnego blasku Jego ciała. Promienie słoneczne są blaskiem planety Słońce, i gdy widzimy słońce, automatycznie widzimy również promienie słoneczne; podobnie, widząc Najwyższą Osobę Boga, jednocześnie widzimy i doświadczamy aspekt Paramatmy, jak również Brahmana, który jest bezosobowym aspektem Najwyższego.

    Bhagavatam już ogłosiło, że Prawda Absolutna jest obecny w trzech aspektach – na początku jako bezosobowy Brahman, na etapie następnym jako Paramatma przebywający w każdym sercu, i w końcu jako ostateczna realizacja Prawdy Absolutnej, Bhagavan, Najwyższa Osoba Boga. Ten kto widzi Najwyższą Osobę Boga, może automatycznie zrealizować pozostałe aspekty Pana, mianowicie aspekt Paramatmy i Brahmana W powyższym wersecie zostały użyte słowa viśoko 'bhayam rcchasi. Jedynie przez ujrzenie Osoby Boga realizujemy wszystko i rezultat tego jest taki, że wznosimy się na platformę, gdzie nie ma rozpaczy i strachu. Taki stan możemy osiągnąć jedynie dzięki służbie oddania dla Osoby Boga.

 

03.24.40   Tę wspaniałą wiedzę, która otwiera drzwi do życia duchowego, opiszę również Mej matce, aby i ona mogła osiągnąć doskonałość w samorealizacji, kładąc kres wszelkim reakcjom, jakie płyną z czynności spełnianych dla owoców. W ten sposób ona także uwolni się od wszelkiego materialnego strachu.

 

03.24.40   Znaczenie:      Gdy Kardama Mani opuszczał dom, niepokoił się o swą dobrą żonę Devahuti, więc godny syn obiecał, że nie tylko Kardama uwolni się z materialnej mami, lecz również wolna będzie Devahuti, która otrzyma instrukcje od swego syna. Przytoczony tutaj przykład jest bardzo dobry: mąż odchodzi i przyjmuje sannyasę; która jest porządkiem przeznaczonym dla samorealizacji, lecz jego reprezentant, syn, który jest równie wykształcony, pozostaje w domu, by wybawić matkę. Sannyasin nie powinien brać z sobą swej żony. Vanaprastha jest etapem wycofania się z czynnego życia, czyli etapem oddzielającym życie rodzinne od wyrzeczonego. Na, tym etapie mąż może wziąć żonę jako swą towarzyszkę, lecz nie ma między nimi żadnych związków seksualnych Ale w tym porządku życia, jakim jest sannyasa, mąż nie może przebywać z żoną. W przeciwnym razie osoby takie jak Kardana Muni mogłyby przebywać ze swą żoną i nie byłoby wówczas żadnych przeszkód w ich dalszym dążeniu do samorealizacji.

    Kardama Muni stosował się do wedyjskiego nakazu, że sannyasin nie może mieć żadnego związku z kobietami. Ale jaka jest pozycja kobiety, którą opuścił mąż? Kobieta zostaje powierzona synowi, a syn obiecuje, że uwolni swą matkę z matni. Kobiety nie przyjmuj sannyasy. W obecnych czasach tzw. społeczeństwa duchowe wymyśliły, by sannyasą obdarzać nawet kobiety, choć literatura wedyjska nie sankcjonuje przyjmowania sannyasy przez kobietę. W przeciwnym razie, jeśli byłoby to zaaprobowane, Kardama Muni mógłby wziąć ze sobą żonę i dać jej sannyasę. Kobieta musi pozostać w domu. W jej życiu istnieją tylko trzy etapy: w dzieciństwie jest zależną od ojca, w młodości – od męża, a na starość jest zależną od dorosłych synów, takich jak Kapila W okresie starości postęp kobiety jest zależny od dorosłych synów. Idealny syn, Kapila Muni, zapewnia Swego ojca, że uwolni matkę, tak więc ojciec może spokojnie odejść, nie martwiąc się o swą dobrą żonę.

 

03.24.41   Śri Maitreya rzekł: Gdy w ten sposób Kapila w pełni przemówił do Swego ojca Kardany Muniego, przodka ludzkiego społeczeństwa, ten okrążył Go i natychmiast odszedł do lasu, a jego umysł był szczęśliwy i spokojny.

 

03.24.41   Znaczenie:      Odejście do lasu jest obowiązkiem każdego. Nie jest to mentalna wycieczka, w której jedna osoba bierze udział, a druga nie. Każdy powinien udać się do lasu, przynajmniej jako vanaprastha. Udanie się do lasu oznacza, stuprocentowe przyjęcie schronienia w Najwyższym Panu, jak wyjaśnił to Prahlada Maharaja w rozmowie ze swym ojcem. Sada samudvigna-dhiyam (Bhag. 7.5.5). Ludzie, którzy akceptują tymczasowe, materialne ciała, zawsze są pełni niepokoju, dlatego nie powinniśmy pozostawać pod wpływem tego materialnego ciała, lecz powinniśmy próbować się uwolnić. Wstępnym procesem uwolnienia się jest udanie się do lasu, czyli porzucenie związków rodzinnych i jedynie zaangażowanie się w świadomość Krsny. Taki jest cel udania się do lasu. W przeciwnym razie las jest jedynie miejscem dla małp i dzikich zwierząt. Pójście do lasu nie oznacza, że mamy stać się małpą lub okrutnym zwierzęciem. Oznacza raczej przyjęcie schronienia jedynie w Najwyższej Osobie Boga i pełne zaangażowanie się w służbę. W rzeczywistości nie musimy odejść do lasu. W chwili obecnej nigdy nie radzi się tego ludziom, którzy całe swe życie spędzili w dużych miastach. Jak wyjaśnił Prahlada Maharaja (hitvatma-patam grham andha-kupam), nie powinniśmy pozostawać na zawsze zaangażowani w obowiązki żyda rodzinnego, gdyż życie rodzinne bez świadomości Krsny jest jak zamaskowana studnia. Gdy jesteśmy sami na polu i wpadniemy do takiej studni, wówczas nikt nas nie uratuje, i choć możemy krzyczeć latami, nikt nie będzie widział ani słyszał, skąd dochodzi ten krzyk. Śmierć jest wtedy pewna. Podobnie, w takiej niewidocznej studni rodzinnego życia znajdują się ci, którzy zapomnieli o swym wiecznym związku z Najwyższym Panem; pozycja, którą zajmują, nie wróży nic dobrego. Prahlada Maharaja radzi nam, byśmy w jakiś sposób wydostali się z tej studni i podjęli świadomość Krsny, a wówczas uwolnimy się z materialnej matni, która pełna jest niepokoju.

 

03.24.42   Mędrzec Kardama podjął ślub milczenia, aby myśleć o Najwyższej Osobie Boga i przyjąć wyłącznie Jego schronienie. Podróżował po powierzchni globu jako sannyasin, wolny od wszelkiego związku z ogniem i schronieniem.

 

03.24.42   Znaczenie:      W powyższym wersecie znaczące są słowa anagnir aniketanah. Sannyasin nie powinien mieć nic wspólnego z ogniem i jakimikolwiek bogatymi mieszkaniami. Grhastha ma związek z ogniem – czy w trakcie spełniania ofiary, czy przy gotowaniu – lecz sannyasin jest wolny od tych dwóch obowiązków. Nie musi gotować ani spełniać ofiar ogniowych, jako że wszelkie religijne ofiary spełnił już przez to, że cały czas jest zaangażowany w świadomość Krsny. Aniketanah oznacza "bez mieszkania". Sannyasin nie powinien mieć własnego domu. Jeśli chodzi o jedzenie i mieszkanie, powinien pod tym względem całkowicie polegać na Najwyższym Panu.

    Mauna oznacza "milczenie". Dopóki nie zamilkniemy, dopóty nie będziemy mogli całkowicie pogrążyć się w myślach o rozrywkach i dokonaniach Pana. Nie powinno być tak, te ktoś składa ślub mauna z tego powodu, że jest głupcem i nie potrafi pięknie mówić. Milknie raczej w tym celu, by nie niepokoili go ludzie. Canakya Pandita powiedział, że głupiec może wyglądać na bardzo inteligentnego tak długo, jak długo nie mówi. Mówienie jest testem. Tak zwane milczenie milczącego, impersonalistycznego svamiego wskazuje, że nie ma on nic do powiedzenia; pragnie jedynie żebrać. Lecz milczenie, które przyjął Kardama Muni, nie było takie. Mędrzec zamilkł, aby uwolnić się od pełnych nonsensów rozmów. Munim jest ten, kto jest poważny i nie mówi nonsensów. Bardzo dobrym przykładem jest Maharaja Ambarisa, który jeśli mówił, mówił o rozrywkach Pana. Mauna wymaga powstrzymania się od nonsensownego rozmawiania i wykorzystania zdolności mówienia do rozmów o rozrywkach Pana. W ten sposób możemy intonować i słuchać o Panu, a osiągniemy doskonałość życia. Vratam oznacza, że powinniśmy złożyć ślub – jak wyjaśnia Bhagavad-gita – amanitvam adambhitvam, bez pragnienia osobistego szacunku i wolni od dumy z naszej materialnej pozycji. Ahimsa oznacza nieczynienie gwałtu. Istnieje osiemnaście procesów, dzięki którym można osiągnąć wiedzę i doskonałość, a przez swój ślub Kardama Muni przyjął wszystkie zasady samorealizacji.

 

03.24.43   Skoncentrował swój umysł na Najwyższej Osobie Boga, Parabrahmanie, który jest ponad przyczyną i efektem, który manifestuje trzy siły materialnej natury, który jest ponad tymi siłami, i którego można dostrzec jedynie przez niezawodną służbę oddania.

 

03.24.43   Znaczenie:      Gdziekolwiek jest bhakti, tam muszą być obecne trzy rzeczy: bhakta, oddanie i Pan. Bez tych trzech rzeczy: bhakty, bhakti i Bhagavana – słowo bhakti nie ma znaczenia. Kardama Muni skoncentrował swój umysł na Najwyższym Brahmanie i zrealizował Go przez bhakti, czyli służbę oddania. To wskazuje, że skupił swój umysł na osobowym aspekcie Pana, dopóki bowiem nie zrealizujemy osobowej cechy Prawdy Absolutnej, dopóty nie możemy wypełniać bhakti. Gunavabhase jest On ponad trzema siłami materialnej natury, lecz jest przyczyną zamanifestowania się trzech sił materialnej natury. Innymi słowy, choć materialna energia jest emanacją z Najwyższego Pana, On nie jest – tak jak my – pod wpływem sił materialnej natury. My jesteśmy duszami uwarunkowanymi, lecz Jego siły natury nie dotykają, choć materialna natura wyemanowała z Niego. Jest On najwyższą żywą istotą i nigdy nie znajduje się pod wpływem mayi. Lecz my, jesteśmy zależnymi, znikomymi żywymi istotami, które ulegają wpływom ograniczeń mayi. Jeśli dzięki służbie oddania uwarunkowana żywa istota jest w stałym związku z Najwyższym Panem, równiej może uwolnić się od zarażenia mayą. Potwierdza to Bhagavad-gita: sa gunan samatityaitan. Osoba zaangażowana w świadomość Krsny jest natychmiast wyzwalana spod wpływu trzech sił materialnej natury. Innymi słowy, gdy raz uwarunkowana dusza zaangażuje się w służbę oddania, również staje się wyzwoloną, niczym Pan.

 

03.24.44   W ten sposób stopniowo uwolnił się od wpływu fałszywego ego materialnej tożsamości i od materialnego przywiązania. Spokojny, jednakowo ustosunkowany do wszystkich i wolny od dualizmów, mógł zaprawdę ujrzeć również siebie. Umysł jego skierował się do wewnątrz i był doskonale spokojny, niczym ocean, którym nie poruszają fale.

 

03.24.44   Znaczenie:      Gdy umysł nasz jest w pełni pochłonięty świadomością Krsny i jesteśmy w pełni zaangażowani w służbę dla Pana, stajemy się wówczas niczym ocean, którego nie poruszają fale. Ten sam przykład jest również cytowany w Bhagavad-gicie: powinniśmy stać się niczym ocean. Do oceanu wpada wiele tysięcy rzek, a miliony ton jego wody wyparowuje, lecz ocean jest tym samym nieporuszonym oceanem. Prawa natury mogą działać, lecz gdy jesteśmy skoncentrowani na służbie oddania lotosowym stopom Pana, wówczas nie porusza nas to, ponieważ jesteśmy introspektywni. Nie zwracamy uwagi na naturę materialną, lecz na duchową naturę naszej egzystencji; ze spokojnym umysłem angażujemy się jedynie w służenie Panu. W ten sposób realizujemy własną jaźń, bez fałszywego utożsamiania się z materią i bez fałszywego przywiązania do materialnych własności. Taki wielki bhakta nigdy nie ma kłopotów z innymi, ponieważ każdemu przygląda się z platformy duchowego zrozumienia; widzi siebie i innych w odpowiedniej perspektywie.

 

03.24.45   W ten sposób uwolnił się od uwarunkowanego życia i usytuował się na platformie transcendentalnej służby oddania dla Osoby Boga, Vasudevy, wszechwiedzącego Duszy Najwyższej, który jest w każdym.

 

03.24.45   Znaczenie:      Gdy angażujemy się w transcendentalną służbę dla Pana, stajemy się świadomi naszej konstytucjonalnej pozycji jako duszy indywidualnej, która jest wiecznym sługą Najwyższego Pana, Vasudevy. Samorealizacja nie oznacza, że Dusza Najwyższa i dusza indywidualna są równe pod każdym względem, ponieważ obie są duszami. Dusza indywidualna ma skłonność do tego, by być uwarunkowaną, lecz Dusza Najwyższa nigdy nie jest uwarunkowany. Gdy dusza uwarunkowana uwiadomi sobie, że podlega Duszy Najwyższej, jej pozycja jest określana mianem labdhatma, samorealizacji, czyli mukta-bandhana, wolności od materialnego zanieczyszczenia. Materialne zanieczyszczenie trwa tak długo, jak długo wydaje nam się, że jesteśmy tak dobrzy jak Najwyższy Pan, czyli Mu równi. Taki stan jest ostatnią pułapką mayi. Maya zawsze wywiera swój wpływ na uwarunkowane dusze. Gdy nawet pomimo długich medytacji i spekulatywnych rozmyślań nadal wydaje nam się, że jesteśmy jednym z Najwyższym Panem, to wiadomą rzeczą jest, że jesteśmy w ostatniej pułapce uroku mayi.

    Bardzo znaczące jest słowo parena. Para oznacza "transcendentalne, nie zabarwione materialnym zanieczyszczeniem". Pełna świadomość tego, że jesteśmy wiecznymi sługami Pana, jest nazywana para bhakti, Jeśli ktoś w jakikolwiek sposób utożsamia się z rzeczami materialnymi i wykonuje służbę oddania, by osiągnąć pewien materialny cel, jest to określone mianem viddha bhakti, zanieczyszczonej bhakti. Prawdziwe wyzwolenie możemy osiągnąć spełniając para bhakti.

    Innym słowem, które wymienia ten werset, jest sarva-jne. Dusza Najwyższa obecny w sercu jest wszechświadomy. Posiada On wiedzę. Ja mogę zapomnieć o swych przeszłych czynach – z tego powodu, że zmieniłem ciało – lecz Najwyższy Pan wie wszystko, ponieważ jest wewnątrz mnie jako Paramatma, i dlatego obdarza mnie rezultatami mej przeszłej karmy, czyli przeszłych działań. Ja mogę zapomnieć, lecz On za karygodne uczynki, jakie spełniłem w poprzednim życiu, obdarza mnie cierpieniem, a za czyny dobre – przyjemnością. Nie powinniśmy myśleć, że jesteśmy wolni od reakcji, tylko z tego powodu, że zapomnieliśmy o swych działaniach z poprzedniego życia. Reakcje pojawią się, a jakie będą, to osądza Dusza Najwyższa, który jest świadkiem.

 

03.24.46   Ujrzał, że Najwyższa Osoba Boga jest obecny w każdym sercu, i że egzystencja każdego na Nim się opiera, jest On bowiem Duszą Najwyższą każdego.

 

03.24.46   Znaczenie:      To, że egzystencja opiera się na Najwyższej Osobie Boga, nie oznacza, że każdy jest również Bogiem. Wyjaśnia to także Bhagavad-gita: wszystko spoczywa na Nim, Najwyższym Panu, lecz to nie znaczy, że Najwyższy Pan również jest wszędzie. Tę tajemniczą pozycję mogą zrozumieć jedynie wysoce zaawansowani bhaktowie. Istnieją trzy rodzaje bhaktów: bhakta neofita, bhakta pośredni, lub inaczej na środkowym etapie, i bhakta zaawansowany. Bhakta neofita nie rozumie technik służby oddania, jedynie ofiarowuje Bóstwu służbę oddania w świątyni. Bhakta na etapie środkowym rozumie, kim jest Bóg, wie, kim jest wielbiciel, wie, kto nie jest wielbicielem, a kto jest niewinny, i w różny sposób nawiązuje kontakty z tymi osobami. Ale na najwyższej pozycji oddania jest osoba, która widzi, że Pan obecny jest w każdym sercu jako Paramatma, i że wszystko jest zależne, czyli istnieje zależnie od transcendentalnej energii Najwyższego Pana.

 

03.24.47   Kardama Muni, wolny od nienawiści i wszelkich pragnień, będąc jednakowo ustosunkowanym do każdego z powodu pełnienia czystej służby oddania, osiągnął ostatecznie ścieżkę powrotu do Boga.

 

03.24.47   Znaczenie:     Jak stwierdza Bhagavad-gita, jedynie dzięki służbie, oddania możemy zrozumieć transcendentalną naturę Najwyższego Pana, a gdy doskonale zrozumiemy Go na Jego transcendentalnej pozycji, wejdziemy do królestwa Boga. Procesem wkroczenia do królestwa Boga jest tri-pada-bhuti-gati, czyli ścieżka powrotu do domu, do Boga, dzięki której możemy osiągnąć ostateczny cel życia. Kardama Muni, dzięki swej doskonałej wiedzy i służbie oddania, osiągnął ten, ostateczny cel, który jest znany jako bhagavati gatih.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 24-go Rozdziału 3-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Wyrzeczenie Kardamy Muniego "