03.20.01 Znaczenie: Pan w pierwszej inkarnacji dzika pojawił się w czasach Svayambhuvy Manu, natomiast wiek obecny zaliczany jest do epoki Vaivasvaty Manu. Epoka każdego Manu trwa tyle, co cykl czterech wieków, który wynosi 4 320 000 lat słonecznych, pomnożone przez 72. Zatem rządy jednego Manu trwaj 4 320 000 x 72 lat ziemskich. W epoce jednego Manu zachodzi wiele rozmaitych zmian, a w jednym dniu Brahmy pojawia się czternastu Manu. Z powyższego wersetu wynika, że Manu stwarza nakazy opierające się na pismach świętych, które mają zbawić uwarunkowane dusze przychodzące do świata materialnego po to, by czerpać z niego radość. Pan jest tak łaskawy, że każdej duszy, która pragnie cieszyć się światem materialnym, stwarza do tego wszelkie udogodnienia i jednocześnie pokazuje drogę zbawienia. Dlatego Śaunaka Rsi pyty Sutę Gosvamiego "Co zrobił Svayambhuva Manu, gdy Ziemia powróciła na swoje miejsce na orbicie?"
03.20.02 Znaczenie: Powyższy werset mówi, że Vidura porzucił opiekę swego starszego brata Dhrtarastry, po czym podróżował do świętych miejsc, aż w Hardwar spotkał Maitreyę. Śaunaka Rsiego interesują tematy, jakie Vidura poruszył w swej rozmowie z Rsim Maitreyą. Vidura był nie tylko przyjacielem Pana, lecz również Jego wielkim bhaktą. Gdy Krsna próbował złagodzić nieporozumienie między kuzynami i nie dopuścić do wojny, oni nie przyjęli Jego rad. A ponieważ Ksatta, czyli Vidura, był bhaktą, więc pokazał własnym przykładem, że miejsce gdzie Krsna nie jest szanowany, nie jest godne tego, by w nim przebywać. Bhakta może tolerować obrazy popełniane, wobec niego, lecz nie powinien tolerować zniewag, gdy są popełniane w stosunku do Pana lub Jego bhaktów. Znaczące jest tutaj słowo aghavan, które wskazuje, że Kauravowie, synowie Dhrtarastry, przegrali wojnę, ponieważ byli grzeszni i nie słuchali instrukcji Krsny.
03.20.03 Znaczenie: Matka Vidury była śudrani, lecz jego ojcem był Vyasadeva, zatem Vidura pod żadnym względem nie był od niego gorszy. Niewątpliwie był wielką osobistością, ponieważ narodził się z wielkiego ojca, który zapisał całą literaturę wedyjską i jest uważany za inkarnację Narayana. Vidura traktował Krsnę jak swego uwielbionego Pana i całym sercem przestrzegał Jego instrukcji.
03.20.04 Znaczenie: Słowa virajas tirtha-sevaya odnoszą się tutaj do Vidury, który podróżując do miejsc pielgrzymek, pozbył się wszelkich zanieczyszczeń. W Indii znajdują się setki świętych miejsc pielgrzymek, z których najważniejszymi są: Prayaga, Hardwar, Vrndavana i Rameśvaram. Vidura chciał się oczyścić, gdy opuścił swój dom pełen politycznych i dyplomatycznych intryg. Podróżował więc do świętych miejsc, w których każdy, kto w nich przebywa, automatycznie zostaje oczyszczony. Jest to widoczne szczególnie we Vrndavanie. Do Vrndavany może udać się każdy. A gdy zetknie się z atmosferą życia duchowego, będzie automatycznie intonował imiona Krsny i Radhy, nawet jeśli jest grzeszny. Takie rzeczy rzeczywiście widzieliśmy i doświadczaliśmy ich. Śastry mówią, że osoba, która wycofała się z aktywnego życia i przyjęła porządek vanaprastha, powinna podróżować do miejsc pielgrzymek, aby się oczyścić. I Vidura całkowicie wypełnił to polecenie, a na końcu swej pielgrzymki dotarł do Kuśavarty, czyli do Hardwar, gdzie przebywał mędrzec Maitreya.
Nie powinniśmy odbywać pielgrzymki do świętych miejsc jedynie po to, by się tam wykąpać. Ważną rzeczą jest, abyśmy znaleźli w nich wielkich mędrców, jak Maitreya, i otrzymali od nich instrukcje. Jeśli nie zrobimy tego, wówczas podróż ta będzie jedynie stratą czasu. Narottama dasa Thakura, wielki acarya Vaisnavów, na razie zabronił nam wędrować do miejsc pielgrzymek, ponieważ w obecnej dobie czasy tak się zmieniły, że poważne osoby mogą odnieść złe wrażenie, widząc zachowanie współczesnych mieszkańców tych miejsc. Radził, abyśmy nie podejmowali trudów podróży do takich miejsc, a raczej skoncentrowali umysł na Govindzie, i to nam pomoże. Skoncentrowanie umysłu na Govindzie w jakimkolwiek miejscu z pewnością nie jest rzeczą łatwą. Ścieżka ta przeznaczona jest dla tych, którzy są niezwykle zaawansowani duchowo. Nie jest to ścieżka dla zwykłych osób. Zwykłe osoby wciąż mogą osiągnąć korzyści z podróży do świętych miejsc, jak Prayaga, Mathura, Vrndavana i Hardwar.
Powyższy werset poleca nam, byśmy znaleźli osobę, która posiada wiedzę o Bogu; czyli kogoś tattva-vit. Tattva-vit oznacza "ten, który zna Prawdę Absolutną". Nawet w miejscach pielgrzymek jest wielu pseudotranscendentalistów. Więc aby znaleźć prawdziwą osobę, musimy być wystarczająco inteligentni. Wtedy nasza próba uczynienia postępu, poprzez podróżowanie do różnych świętych miejsc, zakończy się sukcesem. Musimy być wolni od wszelkich zanieczyszczeń i jednocześnie musimy znaleźli osobę, która posiada wiedzę o Krsnie. Krsna pomaga osobom szczerym. Caitanya-caritamrta mówi, guru-krsna-prasade: ścieżkę zbawienia, czyli służbę oddania, możemy osiągnąć dzięki łasce mistrza duchowego i Krsny. Jeśli rzeczywiście poważnie szukamy duchowego zbawienia, wówczas Krsna, który jest obecny w każdym sercu, da nam inteligencję, abyśmy znaleźli właściwego mistrza duchowego. Dzięki łasce mistrza duchowego, takiego jak Maitreya, otrzymujemy odpowiednie instrukcje i czynimy postęp w życiu duchowym.
03.20.05 Znaczenie: Woda Gangesu ma działanie oczyszczające, ponieważ spływa z lotosowych stóp Pana. Bhagavad-gita jest niczym Ganges, ponieważ wypowiedziały ją usta Najwyższego Pana. Takie właściwości posiada każda rozmowa dotycząca rozrywek Pana lub znamiennych cech Jego transcedentalnych wyczynów. Pan jest absolutny; nie ma żadnej różnicy między Jego słowami, Jego potem a Jego rozrywkami. Wody Gangesu, opowiadania dotyczące Jego rozrywek i słowa przez Niego wypowiadane – wszystko to znajduje się na platformie absolutnej i nie ma znaczenia, w której z tych rzeczy przyjmiemy schronienie, gdyż wszystkie są jakościowo równe. Śrila Rupa Gosvami powiedział, że wszystko co ma związek z Krsną, znajduje się na platformie absolutnej. Jeśli wszystkie nasze działania powiążemy z Krsną, wówczas zawsze będziemy przebywać na platformie duchowej, a nie materialnej.
03.20.06 Znaczenie: Bhaktowie powinni darzyć wielkim szacunkiem opowieści o rozrywkach Pana, które zawsze rozgrywają się na platformie transcendentalnej. Ci, którzy rzeczywiście znajdują się na platformie transcendentalnej, nigdy nie mogą ugasić swego pragnienia słuchania o niekończących się rozrywkach Pana. Gdy zrealizowana dusza czyta Bhagavad-gitę, nigdy nie będzie czuła przesytu, ponieważ Bhagavad-gitę i Śrimad-Bhagavatam można czytać tysiące i tysiące razy, i wciąż rozkoszować się nowymi aspektami zawartych w nich tematów.
03.20.08 Znaczenie: Powyższy werset oznajmia, że Pan pojawił się w formie dzika dzięki Swojej własnej mocy. Postacie, w których pojawia się Pan, nie są formami dusz uwarunkowanych. Prawa materialne, które są wyższym autorytetem, zmuszaj uwarunkowaną duszę do przyjęcia określonego typu ciała. Lecz powyższy werset mówi, że żadna zewnętrzna siła nie zmusiła Pana, aby pojawił się w formie dzika. Potwierdza to również Bhagavad-gita, która oznajmia, że gdy Pan przychodzi na Ziemię w określonej formie, pojawia się dzięki Swej wewnętrznej mocy. Zatem forma Pana nigdy nie składa się z energii materialnej. Mayavadi mówią, że gdy Brahman pojawia się w jakiejś postaci, przyjmuje ją od mayi. Lecz to stwierdzenie jest nie do przyjęcia, bo choć maya jest nadrzędna w stosunku do duszy uwarunkowanej, jednak nie przewyższa Najwyższej Osoby Boga. Maya znajduje się pod kontrolą Najwyższego Boga. Potwierdza to również Bhagavad-gita. Maya nie może pokonać Pana, gdyż znajduje się, pod Jego nadzorem. A więc twierdzenie Mayavadich, że żywa istota jest Najwyższą Prawdą Absolutną, lecz może zostać okryta mayą, nie ma żadnej wartości, gdyż maya nie jest tak potężna, by mogła przykryć Najwyższego. Przykryciu mogą podlegać integralne cząstki Brahmana, lecz nie Najwyższy Brahman.
03.20.09 Znaczenie: Znaczące jest w powyższym wersecie słowo avyakta-marga-vit, "ten, który rozumie rzeczy będące poza naszą percepcją." Aby poznać rzeczy znajdujące się poza naszą percepcją, powinniśmy słuchać osoby będącej autorytetem i pochodzącej z sukcesji uczniów. Poza obrębem naszej percepcji znajduje się nawet ten prosty fakt, kto jest naszym ojcem. Autorytetem, który może udzielić nam odpowiedzi, jest matka. Podobnie jest ze wszystkimi rzeczami, które znajdują się poza naszą percepcją – możemy je poznać jedynie od autorytetu, który rzeczywiście posiada wiedzę. Pierwszym avyakta-marga-vit, czyli pierwszym autorytetem, jest Brahma, a następnym autorytetem w sukcesji uczniów jest Narada. Do sukcesji tej należy również Maitreya Rsi, więc również jest on avyakta-marga-vit. Każdy, kto należy do linii bona fide sukcesji uczniów; jest avyakta-marga-vit, czyli osobą która zna rzeczy przekraczające percepcję zwykłych osób.
03.20.12 Znaczenie: Powyższy werset opisuje niezwykle wyraźnie przyczynę materialnego stworzenia. Pierwszą przyczyną jest daiva, czyli przeznaczenie uwarunkowanej duszy. Materialne stworzenie istnieje jedynie dla duszy uwarunkowanej, która zapragnęła być fałszywym panem, aby czerpać zmysłową przyjemność. Nie jesteśmy w stanie określić historycznego czasu, w którym uwarunkowana dusza po raz pierwszy zapragnęła panować nad naturą materialną. Ale literatura wedyjska informuje nas, że materialne stworzenie jest przeznaczone jedynie dla zmysłowej przyjemności duszy uwarunkowanej. Jeden wspaniały werset mówi, że istota przyjemności zmysłowej, jaką odczuwa dusza uwarunkowana, polega na tym, iż gdy tylko zapomni ona o swym podstawowym obowiązku, którym jest wykonywanie służby dla Pana, natychmiast stwarza atmosferę zmysłowej przyjemności, nazywaną mayą. Taka jest przyczyna materialnego stworzenia.
W powyższym wersecie występuje również słowo durvitarkyena. Nikt nie jest w stanie zbadać, kiedy i w jaki sposób uwarunkowana dusza zapragnęła czerpać radość zmysłową, ale przyczyna tego pragnienia istnieje. Materialna natura jest atmosferą przeznaczoną jedynie dla zmysłowej przyjemności uwarunkowanej duszy, i została ona stworzona przez Osobę Boga. Werset powyższy wspomina, że na początku stworzenia materialna natura zostaje pobudzona przez Osobę Boga, Visnu. Jest trzech Visnu: pierwszym jest Maha-Visnu, drugim jest Garbhodakaśayi Visnu, a trzecim – Ksirodakaśayi Visnu. Ci trzej Visnu zostali opisani w Pierwszym Canto Śrimad-Bhagavatam, i ten werset również potwierdza, że Visnu jest przyczyną stworzenia. Z Bhagavad-gity dowiadujemy się, że prakrti rozpoczyna swe działanie, i później dalej je prowadzi, pod nadzorem Krsny, czyli Visnu, jednakże Najwyższy Pan pozostaje niezmiennym. Nie powinniśmy sądzić, że ponieważ stworzenie emanuje z Najwyższej Osoby Boga, to oznacza to, że przeobraża się On w materialną manifestację kosmiczną. Takie myślenie jest błędne. Pan zawsze istnieje w Swej formie osobowej, a manifestacja kosmiczna pojawia się dzięki Jego niepojętej mocy. Niezwykle trudno jest pojąć działanie tej energii, lecz czytając literaturę wedyjską możemy zrozumieć, że uwarunkowana dusza, dzięki materialnym prawom, tworzy swe przeznaczenie i otrzymuje określone ciało, a wszystko pod nadzorem Najwyższej Osoby Boga, który zawsze jej towarzyszy jako Paramatma.
03.20.13 Znaczenie: Pierwotna materia, czyli prakrti, natura materialna, składająca się z trzech sił, wytwarza cztery grupy, z których każda liczy pięć elementów.
Pierwsza grupa, nazywana podstawową, składa się z
ziemi,
wody,
ognia,
powietrza i
eteru.
W skład drugiej grupy, nazywanej tan-matra, wchodzą elementy subtelne (przedmioty zmysłów):
dźwięk,
dotyk,
forma,
smak i
zapach.
Grupę trzecią stanowi pięć narządów zmysłów; dzięki którym przyswajana jest wiedza
oczy,
uszy,
nos,
język i
skóra.
Czwarta grupa odnosi się do pięciu zmysłów działania
mowy,
rąk,
stóp,
odbytnicy i
genitaliów.
Niektórzy mówią, że jest pięć grup zawierających po pięć elementów. Pierwszą stanowi przedmioty zmysłów, drugą – pięć elementów, trzecią – pięć narządów zmysłów, dzięki którym zdobywamy wiedzę. Następną grupą są zmysły działania, a piątą jest pięć bóstw, które sprawują nadzór nad tymi sekcjami.
03.20.15 Znaczenie: Z wersetu tego jasno wynika, że wszystkie wszechświaty pływają w Oceanie Przyczyn.
03.20.16 Znaczenie: Powyższy werset mówi nam, że wszystkie uwarunkowane dusze, które po unicestwieniu ostatniego stworzenia spoczywały w ciele Osoby Boga, pojawiły się później w totalnej formie lotosu. Jest to nazywane hiranyagarbha. Jako pierwszy pojawił się Pan Brahma, który resztę zamanifestowanego wszechświata może stworzyć niezależnie. Blask tego lotosu został porównany w powyższym wersecie do tysiąca oślepiających słońc. To wskazuje, że żywe istoty, jako cząstki Najwyższego Pana, jakościowo są Mu równe, ponieważ Pan również rozprasza blask Swego ciała, którym jest brahmajyoti. Werset ten potwierdza opisy Vaikunthy, jakie możemy znaleźć w Bhagavad-gicie i pozostałej literaturze wedyjskiej. Na Vaikunthach, w niebie duchowym, niepotrzebny jest blask słońca, księżyca, elektryczność czy ogień. Tam każda planeta jest samoświetlna niczym słońce.
03.20.17 Znaczenie: Przez pewien czas Osoba Boga,
Karanodakaśayi Visnu, spoczywa na Oceanie Karana i ze Swego oddechu stwarza
wiele tysięcy wszechświatów, po czym wchodzi do każdego z nich jako
Garbhodakaśayi Visnu i Swym potem wypełnia połowę jego objętości. Połowa wszechświata
pozostaje zatem pusta, i ten właśnie obszar jest nazywany przestrzenią
kosmiczną. Następnie z brzucha Pana wyrasta kwiat lotosu, na którym pojawia się
Brahma, pierwsza żywa istota, i wówczas Pan ponownie, jako Ksirodakaśayi Visnu,
wnika do serca każdej żywej istoty, włączając w to również Brahmę. Potwierdza
to Piętnasty Rozdział Bhagavad-gity, w
którym Pan mówi: "Ja przebywam w sercu każdego i jestem przyczyną pamięci
i zapomnienia." Pan, jako świadek działań żywych istot, każdej z nich daje
pamięć i inteligencję, aby mogła działać zgodnie ze swymi pragnieniami z okresu
swoich ostatnich narodzin w poprzednim milenium, kiedy to została unicestwiona.
Ta inteligencja jest rozbudzana stosownie do naszych możliwości, czyli zgodnie
z prawem karmy.
Brahma, jako pierwsza żywa istota, został upełnomocniony przez Najwyższego Pana do kierowania siłą pasji. Otrzymał zatem wymaganą do Mego inteligencję, która jest tak niezmierna, że czyni go prawie niezależnym od kontroli Najwyższej Osoby Boga. Przypomina to sytuację dyrektora na wysokim stanowisku, który jest prawie tak niezależny jak właściciel firmy. Brahma został tu opisany jako niezależny, ponieważ jako przedstawiciel Pana upełnomocniony do kontrolowania wszechświata jest prawie tak potężny i niezależny jak Najwyższa Osoba Boga. Pan przebywa wewnątrz Brahmy jako Dusza Najwyższa i daje mu inteligencję, dzięki której może on tworzyć. Zatem moc tworzenia jakiejkolwiek żywej istoty nie jest jej własną mocą. Tworzyć możemy jedynie dzięki łasce Pana. W świecie materialnym jest wielu wielkich naukowców i wielu ludzi pracowitych, lecz działają oni i tworzą pod nadzorem Najwyższego Pana. Pod nadzorem Pana naukowiec może stać się autorem wielu wynalazków, lecz nigdy nie pokona surowych praw materialnej natury jedynie za pomocą swojej inteligencji, ani też Pan nie obdarzy go taką inteligencją, gdyż byłoby to naruszeniem Jego supremacji. Powyższy werset mówi, że Brahma stworzył wszechświat takim, jakim był on poprzednio. Oznacza to, że wszystkiemu nadał takie same nazwy i wszystko stworzył w takiej samej formie, jak w poprzedniej manifestacji kosmicznej.
03.20.18 Znaczenie: Uwarunkowane dusze, czyli żywe istoty, które przychodzą do świata materialnego, aby oddawać się przyjemnościom zmysłowym, zostają na początku okryte pięcioma różnymi stanami. Pierwszym stanem jest okrywa tamisra, czyli gniew. Każda żywa istota konstytucjonalnie posiada nieznaczną niezależność, lecz gdy myśli, że może czerpać radość tak jak Najwyższy Pan, lub myśli: "Dlaczego miałabym nie być podmiotem radości tak jak Najwyższy Pan?" – wówczas tę odrobinę niezależności wykorzystuje niewłaściwie. To, że zapomina ona o swej konstytucjonalnej pozycji, spowodowane jest złością albo zazdrością. Żywa istota jest wieczną cząstką i wiecznym sługą Najwyższego Pana, i z tego względu nigdy nie może być takim samym podmiotem radości jak Pan, ale gdy zapomina o tym i próbuje być jednym z Panem, wówczas jej stan jest nazywany tamisra. Nawet na ścieżce duchowej realizacji bardzo trudno jest pokonać mentalność tego typu. Jest wielu, którzy – próbując wydostać się z matni materialnego życia – pragną stać się jednym z Najwyższym. Ta niska mentalność tamisra towarzyszy im nawet wówczas, gdy oddają się swym transcendentalnym praktykom.
Andha-tamisra polega na myśleniu, że śmierć jest ostatecznym końcem. Ateiści na ogół utożsamiają się ze swymi ciałami i myślą, że wszystko kończy się wraz z końcem ciała. Dlatego próbują – tak dalece jak jest to możliwe – cieszyć się życiem materialnym, dopóki istnieje to ciało. Ich teoria głosi: "Używaj życia póki czas. Nie przejmuj się, że popełniasz tzw. grzechy wszelkiego rodzaju. Jedz wystawnie. Żebraj, pożyczaj i kradnij, a jeśli myślisz, że kradnąc i pożyczając uwikłasz się w grzeszne działania, za które będziesz musiał zapłacić, to porzuć tę błędną koncepcję, gdyż wszystko kończy się wraz ze śmiercią. Nikt nie jest odpowiedzialny za to, co robi w swoim życiu." Taka ateistyczna koncepcja życia zabija ludzką cywilizację, ponieważ nie niesie w sobie żadnej wiedzy o wiecznym życiu.
Ignorancja andha-tamisra jest spowodowana przez tamas, czyli przez stan całkowitego braku wiedzy o duszy. Również świat materialny jest na ogół nazywany tamas, gdyż 99 procent zamieszkujących go żywych istot nie jest świadoma swojej duchowej natury. Prawie każda sądzi, że jest ciałem, i nikt nie ma żadnych informacji o duszy. Zwodzeni przez taką błędną koncepcję, zawsze myślimy. "To jest moje ciało i wszystko, co jest z nim związane, należy do mnie." Dla takich zwiedzionych żywych istot podstawą materialnej egzystencji jest życie seksualne. W rzeczywistości, uwarunkowanymi duszami żyjącymi w ignorancji tego materialnego świata kieruje jedynie życie seksualne. I gdy tylko nadarza im się okazja spróbowania takiego życia, przywiązują, się do tzw. domu, kraju rodzinnego, dzieci, dobrobytu i bogactwa A kiedy te przywiązania wzrastają, powiększa się również moha, czyli złudzenie cielesnej koncepcji życia. Wskutek tego rozszerza się także pogląd, że "Jestem tym ciałem i wszystko co należy do niego jest moje." A gdy pod wpływem moha znajduje się cały świat, wówczas powstają sekciarskie społeczeństwa, rodziny i narodowości, które walczą ze sobą. Maha-moha oznacza szaleństwo za materialną przyjemnością. Każdy, szczególnie w tym wieku Kali, jest ogarnięty szaleństwem gromadzenia rzeczy potrzebnych do odczuwania materialnej przyjemności. Definicje wspaniale opisujące ten stan rzeczy zostały podane w Visnu-Puranie, która mówi:
tamo 'viveko mohah syad
antah-karma-vibhramah
maha-mohas tu vijneyo
gramya-bhoga-sukhaisana
maranam hy andha-tamisram
tamisram krodha ucyate
avidya panca-parvaisa
pradurbhuta mahatmanah
03.20.20 Znaczenie: Przedstawiciele Yaksów i Raksasów wciąż istnieją w niektórych krajach świata. Tacy niecywilizowani ludzie znajdują przyjemność w zabijaniu swych dziadków i smażą ich ciała, a następnie urządzają· ’’uczty miłości’’.
03.20.21 Znaczenie: Demony, które narodziły się z ciała Brahmy, zostały nazwane Yaksami i Raksasami, ponieważ jedne krzyczały, że Brahma powinien zostać pożarty, a drugie, że nie powinien być chroniony. Ci którzy mówili, że powinien zostać zjedzony, zostali nazwani Yaksami, natomiast ci, którzy twierdzili, że nie powinien być chroniony, stali się Raksasami, ludożercami. Zarówno Yaksowie, jak i Raksasowie, którzy pierwotnie zostali stworzeni przez Brahmę, do dnia dzisiejszego są reprezentowani przez niecywilizowanych, rozrzuconych po całym świecie ludzi. Rodzą się z siły ignorancji i z powodu swego zachowania są nazywani Raksasami, czyli ludożercami.
03.20.22 Znaczenie: Demony zostały zrodzone ze stworzenia nocy, a półbogowie – ze stworzenia dnia. Innymi słowy, demony, jak Yaksowie i Raksasowie, rodzą się z cechy ignorancji, a półbogowie – z cechy dobroci.
03.20.23 Znaczenie: Życie seksualne jest podstawą materialnej egzystencji. Powyższy werset również powtarza, że demony są niezwykle skore do życia seksualnego. Im bardziej uwalniamy się od pragnienia seksu, tym bardziej zbliżamy się do poziomu półbogów. A im większą mamy skłonność do tego, by szukać przyjemności seksualnej, tym bardziej degradujemy się do poziomu życia demonów.
03.20.24 Znaczenie: Demony o skłonnościach seksualnych nie czują szacunku nawet do swojego ojca. Dlatego, jedynym sposobem ratunku dla takich świętych ojców jak Brahma jest opuszczenie demonicznych synów.
03.20.25 Znaczenie: Słowa bhaktanam anurupatma-darśanam oznaczają w powyższym wersecie, że Osoba Boga pojawia się w Swych wielorakich formach zgodnie z pragnieniami Swych bhaktów. Hanumanji (Vajrangaji) pragnął, na przykład, widzieć Osobę Boga w formie Pana Ramacandry, podczas gdy inni Vaisnavowie pragną widzieć formę Radhy-Krsny, a jeszcze inni chcą widzieć Pana w formie Laksmi-Narayana. I choć Pan pojawia się w takich formach, w jakich pragną oglądać Go bhaktowie, filozofom Mayavadi wydaje się; że w rzeczywistości jest On bezosobowy. Ale z Brahma-samhity dowiadujemy się, że nie jest to prawdą, gdyż Pan posiada niezliczoną ilość form. Brahma-samhita mówi: advaitam acyutam. Pan nie pojawia się przed bhaktą, tylko dlatego, że ten Go sobie wyobraził. Brahma-samhita wyjaśnia dalej, że Pan posiada niezliczone formy. ramadi-murtisu kalaniyamena tisthan. Pan istnieje w milionach milionów form. Gatunków żywych istot jest 8 400 000, lecz inkarnacje Najwyższego Pana są niezliczone. Bhagavatam mówi, że inkarnacje Pana są tak niezliczone jak fale, które bezustannie pojawiaj się i znikają na oceanie. Bhakta jest szczególnie przywiązany do jednej formy i tę wielbi. Właśnie opisaliśmy pierwsze pojawienie się dzika w tym wszechświecie. Teraz forma ta obecna jest w którymś z niezliczonych wszechświatów. Wszystkie formy Pana są wieczne. Bhakta ma skłonność do wielbienia jednej szczególnej formy i dla niej pełni służbę oddania. W jednym z wersetów Ramayany, Hanuman, wielki bhakta Ramy, powiedział: "Wiem, że nie ma żadnej różnicy między formami Najwyższego Pana, takimi jak Sita-Rama i Laksmi-Narayana, niemniej jednak to forma Ramy i Sity przyciągnęła moje uczucie i miłość. Dlatego pragnę oglądać Pana w formach Ramy i Sity:" Podobnie, Gaudiya Vaisnavowie kochają formy Radhy i Krsny oraz Krsny i Rukmini w Dvarace. Słowa bhaktanam anurupatma-darśanam oznaczają, że Pan. zawsze zaszczyca bhaktę tą formą, w której ten pragnie Go oglądać, i której prawie służyć. Powyższy werset mówi, że Brahma zbliżył się do Hari, Najwyższej Osoby Boga. Tą formą Pana jest tu Ksirodakaśayi Visnu. Gdy Brahma kiedykolwiek, z powodu rozmaitych kłopotów, musi zbliżyć się do Pana, wówczas przychodzi do Ksirodakaśayi Visnu. I kiedy tylko opowiada o zakłóceniach we wszechświecie, Pan zawsze, dzięki Swej łasce, w rozmaity sposób przychodzi mu z pomocą.
03.20.26 Znaczenie: Powyższy werset wskazuje, że homoseksualna żądza, którą mężczyzna czuje w stosunku do innych mężczyzn, zrodziła się wówczas, gdy Brahma stworzył demony. Innymi słowy, żądza taka jest czymś demonicznym i człowiek rozsądny, który postępuje ścieżką normalnego życia, nie ulega jej.
03.20.27 Znaczenie: Słowa kleśadas tesam anasanna-padam tava wskazują, że Pan ma dwa cele. Pierwszym jest ochrona osób, które przyjmują schronienie Jego lotosowych stóp, a drugim jest sprawianie kłopotów tym, którzy są zawsze demoniczni i wrogo do Niego nastawieni. Zadaniem mayi jest nękanie abhaktów. W tym wersecie Brahma powiedział; "Podporządkowuję się Twym lotosowym stopom, ponieważ jesteś obrońcą dusz Tobie oddanych. Proszę, uchroń mnie przed tymi demonami."
03.20.28 Znaczenie: Powyższy werset, opisuje Pana słowem viviktadhyatma-darśanah. Tylko Sam Pan może całkowicie i bez wątpienia dostrzec strapienia innych. Czasem zdarza się nam, że dotyka nas jakieś nieszczęście i chcemy, by pomógł nam przyjaciel, lecz ten nie zdaje sobie sprawy z rozmiaru naszego cierpienia. Ale dla Najwyższego Pana nie ma w tym nic trudnego. Najwyższy Pan przebywa w sercu każdej żywej istoty jako Paramatma i bezpośrednio widzi prawdziwą przyczynę strapienia. W Bhagavad-gicie Pan mówi, sarvasya caham hrdi sannivistah: "Ode Mnie, który przebywam w każdym sercu, pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie." Zatem gdy w pełni podporządkujemy się Najwyższemu Panu, wówczas przekonamy się, że przebywa On w naszym sercu i może udzielić nam instrukcji, w jaki sposób wydostać się z niebezpieczeństwa, czyli jak zbliżyć się do Niego przez służbę oddania. Jednak Pan poprosił Brahmę, aby porzucił swe obecne ciało, gdyż z niego zrodziła się demoniczna zasada. Zgodnie z objaśnieniem Śridhary Svamiego, to że Brahma stale opuszcza swe ciało, nie oznacza, że naprawdę je porzuca. Sugeruje on raczej, że Brahma porzucił szczególny typ mentalności. Subtelnym ciałem żywej, istoty jest umysł. Czasami pogrążamy się w jakichś grzesznych myślach, lecz gdy je porzucamy, wówczas możemy powiedzieć, że porzucamy ciało. Gdy Brahma stwarzał demony, jego umysł nie był w zupełnym porządku. Musiał być pełen pasji, ponieważ całe stworzenie było zapalczywe. Dlatego też narodzili się tacy porywczy synowie. Z tego wynika, że każdy ojciec i każda matka również powinni być ostrożni w tym czasie, kiedy dają życie dzieciom. Stan umysłu dziecka zależny jest od tego, jaki stan umysłu reprezentują rodzice w momencie poczęcia. Dlatego też w systemie wedyjskim przestrzegana jest ceremonia garbhadhana-samskara, czyli ceremonia dawania życia dziecku. Zanim ktoś zaangażuje się w czynność płodzenia dzieci, powinien oczyścić swój pobudzony umysł. Gdy umysły rodziców pogrążone są w myślach o lotosowych stopach Pana, to wówczas rzeczą naturalną jest, że dziecko, które przychodzi na świat, jest dobrym bhaktą. Dobra populacja w społeczeństwie gwarantuje, że nie pojawią się żadne kłopoty ze strony demonicznych umysłów.
03.20.29 Znaczenie: Tak jak wczesne godziny poranne przeznaczone są dla pełnienia czynności duchowych, tak zbliżający się wieczór jest czasem pasji. Ludzie demoniczni na ogół znajdują niezwykłe upodobanie w przyjemności seksualnej, dlatego bardzo lubią, kiedy nadchodzi wieczór. Demonom wydawało się, że nadciągający wieczorny zmierzch jest piękną kobietą, więc zaczęły ją wielbić różnymi sposobami. Wyobraziły sobie, że wieczór jest piękną niewiastą, której u stóp dźwięczą dzwoneczki, która na biodrach nosi przepaskę, i która ma piękne piersi. I aby zaspokoić swe seksualne pragnienie, wyobraziły sobie, że ta piękna dziewczyna pojawia się przed nimi.
03.20.31 Znaczenie: Różnica pomiędzy demonami a półbogami polega na tym, że atrakcyjna kobieta z łatwością przyciąga umysły demonów, lecz nie jest w stanie zauroczyć osób pobożnych. Osoba pobożna jest pełna wiedzy, a demoniczna – ignorancji. Jak piękna lalka przyciąga dziecko, tak mniej inteligentnego i pełnego ignorancji demona pociąga piękno materialne i seksualna żądza. Osoba pobożna wie, że ten wspaniale ubrany i przyozdobiony czar o wzniesionych piersiach i biodrach, kształtnym nosie i jasnej cerze jest mayą. Całe piękno, które może ukazać kobieta, jest jedynie połączeniem skóry i kości. Śri Śankaracarya radził wszystkim, by nie czuli pociągu do tej kombinacji wnętrzności ze skórą. Powinno nas raczej wabić prawdziwe piękno życia duchowego. Prawdziwym pięknem jest Krsna i Radha. Fałszywy urok świata materialnego nie wabi osoby, którą pociąga piękno Radhy i Krsny. Taka jest właśnie różnica między demonem a osobą pobożną, czyli bhaktą.
03.20.34 Znaczenie: Powyższy werset ukazuje mentalność demonów, którzy są rozmiłowani w fałszywym pięknie tego materialnego świata. Szaleńcy, gotowi są zapłacić każdą cenę za cielesne piękno tego materialnego świata. Dniami i nocami pracują niezwykle ciężko, lecz celem tej ciężkiej pracy jest czerpanie przyjemności z życia seksualnego. Czasem fałszywie przedstawiają się jako karma-yogini, choć obce jest im znaczenie słowa yoga. Yoga oznacza połączenie się z Najwyższą Osobą Boga, czyli działanie w świadomości Krsny. Karma-yoginem jest nazywana osoba, która bez względu na to, co robi, pracuje niezwykle ciężko, a rezultaty swej pracy ofiarowuje w służbie dla Najwyższej Osoby Boga, Krsny.
03.20.35 Znaczenie: Demony stwarzają wiele sytuacji, w których mogłyby oglądać olśniewający czar pięknej kobiety. Powyższy werset mówi, że teraz demony zobaczyły, jak dziewczyna bawi się piłką. Czasami organizują oni z płcią przeciwną tzw. sportowe rozrywki, jak np. tenis. Celem tych zabaw jest oglądanie ciała pięknej dziewczyny i czerpanie mentalnej przyjemności z subtelnego seksu. Czasem tzw. yogini popierają takie demoniczne seksualne skłonności do materialnych przyjemności i zachęcaj ludzi, by cieszyli się życiem seksualnym. A jednocześnie ogłaszają, że jeśli ktoś medytuje przy pomocy pewnej sfabrykowanej mantry, to w ciągu sześciu miesięcy może stać się Bogiem. Ludzie chcą być oszukiwani, dlatego Krsna stwarza oszustów, by ci oszukiwali i pewne rzeczy przedstawiali fałszywie. Tak naprawdę, ci tzw. yogini korzystają z uciech tego świata w przebraniu yoginów. Ale Bhagavad-gita mówi, że jeśli ktoś pragnie cieszyć się życiem, nie osiągnie tego przy pomocy wulgarnych zmysłów. Doświadczony lekarz radzi pacjentowi, by na czas choroby powstrzymał się od czerpania pospolitych przyjemności. Osoba chora nie może cieszyć się niczym. Aby się wyleczyć, musi się powstrzymać od czerpania przyjemności. Podobnym stanem chorobowym są materialne warunki, w jakich egzystujemy. Jeśli chcemy doznać prawdziwej zmysłowej przyjemności, musimy wówczas uwolnić się z matni materialnej egzystencji. W życiu duchowym przyjemność zmysłowa nie ma końca. Zaś przyjemność materialna jest ograniczona, i tym właśnie różni się ona od duchowej. Nawet jeśli człowiek zatopi się w materialnej przyjemności seksualnej, i tak długo nie będzie się nią radował. Lecz gdy porzucimy przyjemność seksualną wówczas będziemy mogli wkroczyć w życie duchowe, które nie ma końca. Bhagavatam (5.5.1) mówi; że brahma-saukhya, czyli szczęście duchowe, jest ananta – wieczne. Głupcom rozmiłowanym w pięknie materialnym wydaje się, że przyjemność, którą oferuje materia, jest prawdziwa Lecz nie jest to faktem.
03.20.36 Znaczenie: Demony obserwują piękne ruchy kobiety przy każdym jej kroku. W powyższym wersecie chwalą jej pełne piersi, rozrzucone włosy i ruchy, jakie wykonuje, gdy bawi się piłką – raz robiąc krok do przodu, a raz do tyłu. Przy każdym kroku cieszą się jej kobiecym pięknem. I gdy tak tym się radują, ich umysły zaczyna rozpalać pragnienie seksualne. Demony padaj ofiarą podobnych poruszającej się piłce piersi pięknej kobiety, tak jak ćmy, które w nocy zbliżają się do ognią i w nim znajdują swą śmierć. Nawet rozrzucone włosy pięknej kobiety wstrząsają sercem pożądliwego demona.
03.20.37 Znaczenie: W powyższym wersecie asury zostały opisane jako mudha-dhiyah, co wskazuje, że są jak osły, ponieważ zawładnęła nimi ignorancja. Demonów urzekło fałszywe, oślepiające piękno tej materialnej formy i dlatego ją objęły.
03.20.38 Znaczenie: Muzycy z wyższych systemów planetarnych są nazywani Gandharvami, a tańczące dziewczęta Apsarami. Gdy demony zaatakowały Brahmę, wówczas stworzył on ze zmierzchu postać pięknej kobiety, a następnie Gandharvów i Apsary. Gdy taniec i muzyka służą zadowalaniu zmysłów, uważane są wówczas za demoniczne, lecz ta sama muzyka i ten sam taniec stają się transcendentalne, gdy w formie kirtanu służą wychwalaniu Najwyższego Pana i sprawiają, że w naszym życiu jesteśmy zdolni do czerpania duchowej przyjemności.
03.20.40 Znaczenie: Upiory i niebezpieczne straszydła rzeczywiście istnieją, i również są tworami Brahmy. Istnieją po to, by zsyłać na uwarunkowane dusze różnego rodzaju nieszczęścia. Są one uważane za twory Brahmy, które powstały pod nadzorem Najwyższego Pana.
03.20.41 Znaczenie: Choroba szaleństwa czy nawiedzenie przez duchy występuje w nieczystym stanie egzystencji. Powyższy werset wyraźnie mówi, że gdy człowiekowi w czasie głębokiego snu wycieka z ust ślina, jest on wówczas nieczysty i tę nieczystość wykorzystują upiory, które nawiedzają jego ciało. Innymi słowy, ci którzy ślinią się w czasie snu, są uważani za nieczystych i stają się przedmiotem ataku upiorów albo ogarnia je szaleństwo.
03.20.42 Znaczenie: Sadhyowie i Pitowie również są tworami Brahmy. Przyjmują oni formy niewidocznych dusz, które opuściły ciała.
03.20.43 Znaczenie: Śraddha jest pewnym rytuałem, którego przestrzegają osoby podążające ścieżką wytyczoną przez Vedy. Ci, którzy wierzą w religijne obrządki, mają możliwość – przez piętnaście dni każdego roku – składania ofiar duszom, które odeszły. Zatem ci ojcowie i przodkowie, którzy z powodu kaprysu natury nie mają ciała wulgarnego, potrzebnego do czerpania materialnej przyjemności, mogą, dzięki spełnianiu przez ich potomków ofiary śraddha, otrzymać je ponownie. W Indii, szczególnie w Gayi, wciąż jest szeroko rozpowszechnione składanie ofiary śraddha wraz z ofiarowaniem prasada. Ofiary spełniane są w sławnej świątyni u lotosowych stóp Visnu. Pan, dzięki Swojej łasce, uwalnia potępione dusze przodków, którzy nie mają wulgarnych ciał, ponieważ jest zadowolony ze służby oddania, jaką pełnią ich potomkowie. I ponownie obdarza ich ciałami wulgarnymi, by dać im szansę uczynienia duchowego postępu.
Uwarunkowana dusza, która na nieszczęście znajduje się pod wpływem mayi, wykorzystuje darowane jej ciało do zadowalania zmysłów i zapomina, że takie postępowanie może ponownie stać się przyczyną jej powrotu do ciała niewidocznego. Lecz bhakta Pana, czyli osoba która jest w świadomości Krsny, zawsze sprawia Najwyższemu Panu przyjemność, więc nie musi spełniać żadnych rytualnych ceremonii, takich jak śraddha. Zatem ojcowie i przodkowie bhakty, którzy kiedyś mogli być w trudnej sytuacji, teraz automatycznie zostają uwolnieni. Doskonałym przykładem takiej sytuacji jest Prahlada Maharaja. Prahlada Maharaja poprosił Pana Nrsimhadevę, by wybawił jego grzesznego ojca, który wiele razy popełniał obrazy wobec lotosowych stóp Pana. A Pan odrzekł, że w rodzinie, w której rodzi się taki Vaisnava jak Prahlada, wybawiany zostaje nie tylko ojciec, ale również ojciec jego ojca – aż do czternastego pokolenia w tył. Zatem nasuwa się tu wniosek, że świadomość Krsny obejmuje wszelkie pobożne działania na rzecz rodziny, społeczeństwa i wszystkich żywych istot. Autor Caitanya-caritamrta mówi, że osoba w pełni zaznajomiona ze świadomością Krsny nie spełnia żadnych rytuałów, gdyż wie, iż jedynie dzięki służeniu Krsnie w pełnej świadomości Krsny automatycznie spełniane są wszelkie obrzędy.
03.20.44 Znaczenie: Antardhana oznacza, że można odczuć obecność tych żywych stworzeń, ale nie można ich zobaczyć.
03.20.46 Znaczenie: Wczesne godziny poranne, czyli półtorej godziny przed wschodem słońca, są nazywane brahma-muhurtą. Czas ten jest przeznaczony na kultywowanie czynności duchowych. Czynności duchowe, które wykonujemy wczesnym rankiem, mają o wiele większy efekt niż wykonywane w innym czasie.
03.20.51 Znaczenie: Bhagavad-gita, w Trzecim Rozdziale, 10 wersecie również mówi o tym, jak ważne jest składanie ofiar. Pan stwierdza tam, że na początku stworzenia Brahma stworzył Manu oraz metodę spełniania rytualnych ofiar. I pobłogosławił Manu, mówiąc: "Spełniajcie te rytualne obrządki, a dzięki temu stopniowo osiągniecie właściwą pozycję samorealizacji i będziecie również cieszyć się szczęściem materialnym " Wszystkie żywe istoty, które stworzył Brahma, są duszami uwarunkowanymi i wszystkie mają skłonność do panowania nad materialną naturą. Celem spełniania rytualnych ofiar jest stopniowe ożywienie duchowej realizacji żywych istot. Taki jest początek życia w tym wszechświecie. Jednak celem tych wszystkich ofiar jest sprawienie przyjemności Najwyższemu Panu. Dopóki nie sprawimy Najwyższemu Panu przyjemności, czyli dopóki nie będziemy świadomi Krsny, dopóty nie posmakujemy szczęścia ani w świecie materialnej radości, ani na ścieżce duchowej realizacji.
03.20.52 Znaczenie: Celem rytualistycznego spełniania, ofiar jest rozwój materialnej ekonomii. Innymi słowy, celem ofiar jest utrzymanie w dobrym stanie ciała, by móc kultywować wiedzę duchową. Ale żeby rzeczywiście tę wiedzę zdobyć, musimy posiadać również inne kwalifikacje. Podstawą jest vidya, czyli wielbienie Najwyższego Pana. Czasami słowem yoga określa się ćwiczenia gimnastyczne, które są pomocne przy koncentracji umysłu. Ludzie niezbyt inteligentni na ogół uważają że ćwiczenia cielesne są uwieńczeniem całego procesu yogi. Ale rzeczywistym celem tych ćwiczeń jest skoncentrowanie umysłu na Duszy Najwyższej. Brahma najpierw stworzył osoby, które miały zająć się rozwojem ekonomicznym, a później zrodził mędrców, którzy mieli dać przykład duchowej realizacji.
03.20.53 Znaczenie: Słowo viraktimat w powyższym wersecie oznacza "posiada cechę wyrzeczenia". Osoba materialistyczna nie może osiągnąć duchowej realizacji. Dla tych, którzy padają ofiarą zadowalania zmysłów, duchowa realizacja jest rzeczą niemożliwą. Bhagavad-gita mówi, że osoby zbyt przywiązane do gonitwy za materialną przyjemnością i materialnym posiadaniem nie mogą osiągnąć yoga-samadhi, czyli nie mogą pogrążyć się w świadomości Krsny. Fałszywa jest propaganda, która głosi, że można cieszyć się materialnym życiem i w tym samym czasie czynić duchowy postęp.
Istnieją cztery zasady wyrzeczenia:
(1) unikanie zakazanego seksu,
(2) unikanie jedzenia mięsa,
(3) unikanie intoksykacji i
(4) unikanie hazardu.
Cztery powyższe zasady są nazywane tapasyą, czyli wyrzeczeniem. Proces realizacji duchowej ma miejsce wtedy, gdy całkowicie pogrążymy umysł w myślach o Najwyższym w świadomości Krsny.