03.14.02 Znaczenie: Jak wspomnieliśmy wcześniej, inkarnacja dzika ukazała się w dwóch mileniach – Svayambhuva i Caksusa: Pan inkarnował w formie dzika w obydwu tych mileniach, ale w milenium Svayambhuva podniósł On Ziemię z wnętrza wody wszechświata, natomiast w milenium Caksusa zabił pierwszego demona, Hiranyaksę. W milenium Svayambhuva przyjął kolor biały, a w milenium Caksusa-kolor czerwony. Vidura słyszał już wcześniej o jednej z tych inkarnacji, a teraz zapragnął posłuchać o drugiej. Te dwie różne inkarnacje dzika są tym Samym Najwyższą Osobą Boga.
03.14.04 Znaczenie: Osoba rzeczywiście pełna wiary i dociekliwa ma kwalifikacje, by słuchać transcendentalnych rozrywek związanych z pojawianiem się i odchodzeniem Najwyższej Osoby Boga. Vidura był odpowiednim kandydatem do otrzymania takiego transcendentalnego przekazu.
03.14.05 Znaczenie: Wielki mędrzec Maitreya nazwał Vidurę wojownikiem nie tylko z tego powodu, że Vidura należał do rodziny Kuru, ale głównie dlatego, że pragnął on słuchać o rycerskich czynach Pana w Jego inkarnacjach Varahy i Nrsimhy. Ponieważ pytania te dotyczyły Pana, były całkowicie właściwe dla bhakty. Bhaktę nie cechuje upodobanie do słuchania o pospolitych sprawach. Istnieje wiele tematów dotyczących zwykłych wojen, ale bhakta nie jest skłonny słuchać o nich. Walki, które podejmuje Pan, nie są związane ze śmiercią. Są one walką przeciwko łańcuchowi mayi, która zmusza do przyjmowania powtarzających się narodzin i śmierci. Innymi słowy, ci, którzy znajdują przyjemność w słuchaniu tematów opisujących wojny Pana, uwalniaj się od łańcucha narodzin i śmierci. Głupcy nie dają wiary temu, że Krsna wziął udział w bitwie na polu Kuruksetra, nie wiedząc, że Jego obecność zapewniła wyzwolenie wszystkim osobom, które były tam obecne. Bhismadeva powiedział, że wszystkie obecne tam osoby po śmierci osiągnęły swoją oryginalną duchową egzystencję. Zatem słuchanie tematów opisujących wojny Pana jest tak dobre jak każda służba oddania.
03.14.06 Znaczenie: Kiedy Dhruva Maharaja, syn Uttanapady, opuszczał ciało, towarzyszyły mu takie osobistości jak Sunanda i inni, którzy przyjęli go do królestwa Boga. Chociaż Dhruva otrzymał tron swojego ojca i miał kilkoro własnych dzieci, opuścił ten świat dosyć wcześnie, jako młodzieniec. Ponieważ miał zamiar opuścić ten świat, śmierć czekała na niego. Jednakże on nie zważał na nią i nawet w swoim obecnym ciele wsiadł do duchowego samolotu i poleciał bezpośrednio na planetę Visnu. Stało się tak dzięki temu, że obcował z wielkim mędrcem Naradą, który opowiadał mu rozrywki Pana.
03.14.09 Znaczenie: Ogień jest uważany za język Osoby Boga, Visnu, i Pan przyjmuje ofiary z ziaren i oczyszczonego masła składane w ogień. Taka jest zasada wszystkich ofiar, których panem jest Visnu. Innymi słowy, kiedy Pan Visnu jest zadowolony, automatycznie zadowalani są wszyscy półbogowie i inne żywe istoty.
03.14.10 Znaczenie: Widząc męża pogrążonego w transie, piękna Diti zaczęła mówić głośno, nie usiłując jednak przyciągnąć go swoim zachowaniem. Otwarcie powiedziała, że jej całe ciało owładnięte zostało pragnieniem seksu z powodu obecności męża – właśnie tak jak rozszalały słoń niepokoi drzewo bananowe. Zazwyczaj Diti nie agitowała męża pogrążonego w transie, ale teraz nie była w stanie kontrolować silnego pragnienia seksualnego. Jej pragnienie seksu było podobne do rozszalałego słonia i dlatego pierwszym obowiązkiem męża było zapewnienie jej wszelkiej ochrony poprzez spełnienie go.
03.14.11 Znaczenie: W Bhagavad-gicie stosunek seksualny, którego celem jest rodzenie dzieci, akceptowany jest jako prawidłowy. Jednakże osoba, która wykorzystuje swoje skłonności seksualne po prostu dla zadowalania zmysłów, jest niecna. Diti pragnęła mieć synów i dlatego zwróciła się do męża prosząc go o zbliżenie – właściwie to nie miała ona pragnienia seksualnego. Jako, że nie miała synów, czuła się biedniejszą od pozostałych żon jej męża. Dlatego obowiązkiem Kaśyapy było zadowolenie swojej bona fide żony,
03.14.12 Znaczenie: Według Rsabhadevy na posiadanie dzieci nie należy decydować się dopóty, dopóki nie ma się pewności, że będzie się w stanie uwolnić je z sideł narodzin i śmierci. Życie ludzkie jest jedyną szansą na wydostanie się z tego materialnego świata, który jest pełen nieszczęść związanych z narodzinami, śmiercią; starością i chorobami. Każda ludzka istota powinna mieć szansę właściwego wykorzystania swojej ludzkiej formy życia, a od ojca podobnego Kaśyapie oczekuje się spłodzenia dobrych dzieci, których celem będzie osiągnięcie wyzwolenia.
03.14.13 Znaczenie: Z tego wersetu widzimy, że ojciec pozwalał na wybór męża swoim córkom, ale nie odbywało się to poprzez swobodne obcowanie ze sobą. Prosił on każdą córkę z osobna o przedstawienie swojego kandydata – osoby, która słynęłaby ze swoich czynów i osobowości. Jednak ostateczny wybór należał do ojca.
03.14.14 Znaczenie: Zazwyczaj córki są zbyt wstydliwe, by wyrazić swoją opinię przed ojcem. Ale ojciec poznaje zamiary córki poprzez kogoś innego – przez taką osobę jak babcia, do której wnuczki mają wolny dostęp. Król Daksa zebrał opinie swoich trzynastu córek, a następnie oddał je wszystkie Kaśyapie. Każda z sióstr Diti była już matką. Dlaczego więc Diti, będąc równie oddaną temu samemu mężowi, miałaby pozostać bezdzietną?
03.14.15 Znaczenie: Diti wiedziała, że jej prośba może zostać odrzucona ze względu na nieodpowiednią sytuację. Ale argumentowała, że kiedy istnieje nagła potrzeba lub rozpaczliwe warunki, to nie bierze się pod uwagę czasu ani sytuacji.
03.14.16 Znaczenie: Gdy mężczyzna lub kobieta pożądają seksu, jest to uważane za grzeszne zanieczyszczenie. Kaśyapa był zaangażowany w czynności duchowe, ale nie miał wystarczająco dużo siły, by odmówić swojej ogarniętej żądzą żonie. Mógł odmówić jej ostrymi słowami, dając wyraz niemożności spełnienia jej pragnienia, ale nie był tak silny duchowo jak Vidura. Vidura został nazwany tutaj bohaterem, gdyż nikt nie jest silniejszy w samokontroli od bhakty Pana. Wygląda na to, że Kaśyapa był już skłonny do zaangażowania się w przyjemności seksualne ze swoją żoną, i ponieważ nie był wystarczająco silnym; próbował odwieść ją od tego jedynie uspokajającymi słowami.
03.14.17 Znaczenie: Tymi trzema doskonałościami wyzwolenia są: religijność, rozwój ekonomiczny i zadowalanie zmysłów. Dla uwarunkowanych dusz, żona jest uważana za źródło wyzwolenia, ponieważ ofiarowuje mężowi służbę dla jego ostatecznego wyzwolenia. Uwarunkowana egzystencja materialna opiera się na zadowalaniu zmysłów, i jeżeli ktoś ma szczęście otrzymać doba żonę, żona ta pomaga mu pod każdym względem. Jeżeli ktoś jest zaniepokojony w swoim uwarunkowanym życiu, to coraz bardziej uwikłuje się w materialne zanieczyszczenia. Obowiązkiem wiernej żony jest współpraca z mężem w spełnianiu wszystkich pragnień materialnych w ten sposób, żeby stworzyć mu dobre warunki do wykonywania duchowych czynności dla osiągnięcia doskonałości życia. Jeśli mąż robi postęp duchowy, żona niewątpliwie przyczynia się do tego swoim działaniem – i tak zarówno żona, jak i mąż odnoszą korzyść w duchowej doskonałości. Dlatego też zasadniczą sprawą jest to, by tak dziewczęta, jak i chłopcy byli szkoleni w wypełnianiu duchowych obowiązków – po to, by w czasie współpracy oboje odnosili korzyść. Chłopcy powinni być szkoleni w brahmacaryi, a dziewczęta – w czystości. Wierna żona i duchowo wyszkolony brahmacarin są dobrą kombinacją dla postępu ludzkiej misji:
03.14.18 Znaczenie: Istnieją cztery porządki społeczne, których celem jest współpraca dla osiągnięcia wyzwolenia z materialnej egzystencji. Pomyślny postęp czterech porządków –brahmacaryi, czyli pobożnego życia studenckiego, życia rodzinnego z żoną, pustelniczego i wyrzeczonego porządku życia – zależny jest od osoby posiadającej rodzinę i żonę. Ta współpraca jest zasadniczą rzeczą dla właściwego funkcjonowania instytucji składającej się z czterech porządków społecznych i czterech porządków życia duchowego. Wedyjski system varnaśrama zazwyczaj znany jest jako system kastowy. Na mężczyźnie żyjącym z żoną spoczywa wielka odpowiedzialność za utrzymanie członków innych porządków społecznych – brahmacarinów, vanaprasthów i sannyasinów. Z wyjątkiem osób żyjących z rodziną, przeznaczeniem wszystkich innych jest zaangażowanie się w rozwój życia duchowego i dlatego brahmacarini, vanaprasthowie i sannyasini mają bardzo mało czasu na zapewnienie sobie środków do życia. Dlatego też otrzymują jałmużnę od grhasthów i w ten sposób zaspokajaj podstawowe potrzeby życia i kultywują duchowe zrozumienie. Osoby żyjące z rodziną także robią postęp w życiu duchowym – poprzez pomaganie pozostałym trzem porządkom życia w kultywowaniu duchowych wartości. Ostatecznie każdy, członek społeczeństwa automatycznie robi postęp duchowy i łatwo przekracza ocean niewiedzy.
03.14.19 Znaczenie: Według nakazu Ved żona uważana jest za lepszą część ciała mężczyzny, gdyż na niej spoczywa odpowiedzialność za spełnienie połowy obowiązków męża Na człowieku posiadającym rodzinę spoczywa odpowiedzialność dokonywania pięciu rodzajów ofiar, nazywanych panca-yajna, spełnianych w celu doznania ulgi od wszelkiego rodzaju nieuniknionych grzesznych reakcji powstałych podczas wykonywania swoich czynności. Kiedy człowiek upodabnia się do psów i kotów, zapomina o obowiązkach kultywowania wartości duchowych i wskutek tego przyjmuje swoją żonę za instrument do zadowalania zmysłów. Gdy żona traktowana jest w ten sposób, jako instrument do zadowalania zmysłów, głównie brane jest pod uwagę jej osobiste piękno, a skoro tylko osobiste zadowalanie zmysłów zostaje zakłócone, następuje przerwanie związku i rozwód. Ale gdy celem męża i żony jest duchowy postęp przez wzajemną współpracę, wtedy nie zważa się na, osobiste piękno czy zanik tzw. miłości. W świecie materialnym nie ma nawet kwestii miłości. W rzeczywistości, małżeństwo – jak pouczają nas pisma święte dla duchowego postępu – jest obowiązkiem, który spełnia się we wzajemnej współpracy. Dlatego małżeństwo jest bardzo istotne dla uniknięcia życia kotów i psów, których przeznaczeniem nie jest osiągnijcie duchowego oświecenia.
03.14.20 Znaczenie: Z czterech porządków społeczeństwa
ludzkiego – student, czyli brahmacarin, posiadający
rodzinę, czyli grhastha, osoba żyjąca
w samotności, czyli vanaprastha i
osoba w wyrzeczonym porządku życia, czyli sannyasin
– na bezpiecznej pozycji znajduje
się osoba posiadająca rodzinę. Zmysły uważane są za łupieżców twierdzy – ciała.
Żona uważana jest za przywódcę twierdzy i dlatego, gdy ciało atakują zmysły,
żona chroni je, od zdruzgotania. Pożądanie seksu nieuchronnie atakuje każdego,
ale osoba posiadająca mocną żonę zostaje ocalona od naporu nieprzyjaciół –
zmysłów. Mężczyzna posiadający dobrą żonę nie stwarza zakłóceń w społeczeństwie
poprzez ''psucie" czystych dziewcząt. Bez mocnej żony, mężczyzna staje się
rozpustnikiem pierwszego rzędu, i o ile nie jest on wyszkolonym brahmacarinem, vanaprasthą czy też sannyasinem, jest wyrzutkiem społecznym.
Bez ścisłego i systematycznego treningu na
brahmacarina pod okiem biegłego mistrza duchowego i bez posłuszeństwa
mistrzowi duchowemu, ten tzw. student niewątpliwie padnie ofiarą seksu. Jest
tak wiele przykładów upadku, nawet tak wielkich yoginów jak Viśvamitra. Grhastha
jednakże, dzięki swojej wiernej żonie, zostaje ocalony. Życie seksualne
jest przyczyną niewoli materialnej i z tego to powodu zabronione jest w trzech aśramach – dozwolone jest tylko w grhastha-aśramie. Grhastha odpowiedzialny
jest za produkowanie pierwszej klasy brahmacarinów,
vanaprasthów i sannyasinów.
03.14.21 Znaczenie: Tak wiele pochwał dla kobiety wypowiedziane przez męża wskazuje na to, że albo jest on uległy we wszystkim swojej żonie, albo żartuje. Kaśyapa chciał powiedzieć, że gospodarze domu żyjący z żonami cieszą się niebiańskim błogosławieństwem zadowalania zmysłów, a jednocześnie nie obawiają się upadku do piekła. Mężczyzna w wyrzeczonym porządku życia nie ma żony i pragnienie seksu może zmusić go do szukania innych kobiet lub innych żon, co wiedzie do piekła. Innymi słowy, tzw. mężczyzna w wyrzeczonym porządku życia, który opuścił swój dom i żonę, idzie do piekła, jeżeli ponownie pragnie przyjemności seksualnych – świadomie lub nieświadomie. Zatem osoby posiadające rodzinę są w bezpiecznej sytuacji. Dlatego też mężowie, jako klasa, nie są w stanie spłacić długu swoim żonom ani w tym życiu, ani w następnym. Nie jest to możliwe, nawet jeśli starają się przez całe swoje życie. Nie wszyscy mężowie są w stanie docenić dobre cechy swoich żon, ale nawet jeśli ktoś jest w stanie je docenić, to wciąż nie jest możliwe odpłacenie się jej. Takie niezwykłe pochwały męża dla żony z pewnością wypowiedziane są w żartobliwym nastroju.
03.14.22 Znaczenie: Mąż ulegający swojej żonie pod każdym względem może nie być w stanie wynagrodzić jej wszystkiego dobra, które od niej otrzymuje. Ale spełnienie pragnienia seksualnego, którego celem jest spłodzenie dzieci, nie sprawia trudności żadnemu mężowi, jeśli nie jest zupełnym impotentem. Jest to bardzo łatwe zadanie dla męża w normalnych warunkach. Mimo iż Kaśyapa był bardzo gorliwy do zrobienia tego, poprosił Diti, by poczekała kilka sekund. Chciał bowiem uniknąć wyrzutów innych. W następujący sposób wyjaśnia swoją pozycję·
03.14.23 Znaczenie: Wcześniej Kaśyapa powiedział swojej żonie, Diti, żeby poczekała chwilę. Teraz ostrzega ją, że nie wzięcie pod uwag szczególnego momentu skończy się karą od upiorów i złośliwych dusz, które w tym właśnie czasie zaczynają działać, poruszając się razem ze swoim mistrzem, panem Rudrą.
03.14.24 Znaczenie: Pan Śiva, czyli Rudra, jest królem upiorów. Upiorne charaktery wielbią Pana Śivę po to, by stopniowo skierował je ku ścieżce samorealizacji: Filozofowie Mayavadi w większości są czcicielami Pana Śivy. A Śripada Śankaracarya uważany jest za inkarnację Pana Śivy, którego zadaniem było nauczanie bezbożności filozofów Mayavadi. Z powodu dopuszczenia się ciężkich grzechów, takich jak samobójstwo, duchy nie posiadają fizycznego ciała. Ostateczną ucieczką dla upiornego charakteru w ludzkim społeczeństwie jest popełnienie samobójstwa – czy to materialnego czy duchowego. Materialne samobójstwo powoduje utratę fizycznego ciała, a samobójstwo duchowe – utratę indywidualności. Filozofowie Mayavadi pragną zatracić indywidualność i wtopić się w egzystencję bezosobowego, duchowego brahmajyoti. Pan Śiva, będąc bardzo łaskawym dla duchów, troszczy się o to, by otrzymały one fizyczne ciała pomimo bycia przeklętymi. Umieszcza je w łonach kobiet, które mają zbliżenie seksualne, nie zważając na ograniczenia czasu i okoliczności. Kaśyapa chciał, by Diti przejęła się tym faktem i zaczekała chwilę.
03.14.25 Znaczenie: Pan Śiva nie jest ani zwykłą żywą istotą, ani nie jest w kategorii Visnu, czyli Najwyższej Osoby Boga. Jest on daleko bardziej potężny niż jakakolwiek żywa istota aż do poziomu Brahmy, a mimo to nie dorównuje Visnu. Skoro Śiva jest niemal taki jak Pan Visnu, to może widzieć przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Jedno z jego oczu podobne jest słońcu, drugie – księżycowi, a jego trzecie oko – między brwiami – podobne jest do ognia. Ze swojego środkowego oka może wytworzyć ogień i jest w stanie zniszczyć każdą potężną żywą istotę, nawet Brahmę. Lecz mimo iż jest panem materialnego świata, to jednak nie żyje wystawnie w pięknym domu itd. ani nie posiada żadnych materialnych własności. Żyje głównie w krematorium, gdzie spalane, są martwe ciała, a jego ubraniem jest kurz z krematorium, przynoszony przez powietrzny wir. Jest on wolny od materialnych zanieczyszczeń. Kaśyapa uważał go za swojego młodszego brata, ponieważ poślubiła go najmłodsza siostra Diti (żony Kaśyapy). Mąż siostry uważany jest za brata. Dzięki temu społecznemu powiązaniu, Pan Śiva został młodszym bratem Kaśyapy. Kaśyapa ostrzegał swoją żonę, że to nie był odpowiedni czas na zbliżenie seksualne, ponieważ Pan Śiva będzie jego świadkiem. Diti mogła argumentować, że tej przyjemności będą doznawać w odosobnionym miejscu, ale Kaśyapa przypomniał jej, że Pan Śiva posiada troje oczu – nazywanych słońcem, księżycem i ogniem. I tak jak nie można uciec przed Visnu, tak też nie można ujść uwagi Pana Śivy. Chociaż policja może obserwować kryminalistę, to czasami czeka na odpowiedni moment, by go zaaresztować i ukarać. Pan Śiva mógłby zauważyć, że mają związek seksualny w zakazanym czasie i Diti mogłaby spotkać odpowiednia kara – wydanie na świat albo dziecka o upiornym charakterze, albo bezbożnego impersonalisty. Kaśyapa przewidział to i dlatego ostrzegł swoją żonę Diti.
03.14.26 Znaczenie: Kaśyapa poinformował swoją żonę, że fakt, iż Pan Śiva jest jego szwagrem, nie powinien być dla niej zachętą do popełnienia obrazy wobec niego. Kaśyapa ostrzegł ją, że w rzeczywistości Pan Śiva nie jest ani z nikim związany, ani nie jest niczyim wrogiem. Mimo iż jest jednym z trzech kontrolerów spraw wszech świata, to ma jednakowy stosunek do wszystkich. Jego wielkość jest nieporównywalna, gdyż jest on wielkim bhaktą Najwyższej Osoby Boga. Jest powiedziane, że spośród wszystkich bhaktów Osoby Boga, Pan Śiva jest największym. Dlatego pozostawione przez niego resztki pożywienia inni bhaktowie przyjmują jako maha-prasada; czyli wielkie pożywienie duchowe. Resztki pożywienia ofiarowanego Panu Krsnie nazywane są prasada, ale gdy to samo prasada spożywa wielki bhakta, taki jak Pan Śiva, to nazywane jest ono maha-prasada. Pan Śiva jest tak wielki, że nie dba o posiadłości materialne, o które każdy tak zabiega. Parvati, która jest uosobieniem potężnej natury materialnej, jako jego żona znajduje się pod jego pełną kontrolą, a mimo to nie wykorzystuje on jej nawet do zbudowania domu. Woli pozostawać bez schronienia, a jego wielka żona również pokornie zgadza się żyć z nim w tych warunkach. Zazwyczaj ludzie wielbią boginię Durgę, żonę Pana Śivy, dla uzyskania materialnej pomyślności, ale Pan Śiva angażuje ją w służbę dla siebie bez materialnego pragnienia. Po prostu instruuje on swoją wielką żona że ze wszystkich rodzajów kultu, najwyższy jest kult Visnu, ale jeszcze wyższym od niego jest kult wielkiego bhakty lub czegokolwiek pozostającego w relacji do Visnu.
03.14.27 Znaczenie: Cechy Pana Śivy – jako niecywilizowanego i diabelskiego –nigdy nie są ohydne, gdyż uczą szczerych bhaktów Pana, jak praktykować obojętność wobec radości materialnych. Jest on nazywany Mahadevą, czyli największym ze wszystkich półbogów. W świecie materialnym nikt nie jest mu równy, czy większy od niego. Jest on niemal równy Panu Visnu. Chociaż zawsze przebywa z Mayą, Durgą, to nie dotyczą go reakcje trzech sił natury materialnej, i mimo iż opiekuje się diabelskimi charakterami pogrążonymi, w sile ignorancji, nie wpływa na niego takie towarzystwo.
03.14.28 Znaczenie: Pan Śiva nigdy nie uznaje żadnej luksusowej odzieży, girland, ozdób czy maści. Ale ci, którzy są skłonni ozdabiać ciało, które w końcu staje się pożywieniem dla psów, bardzo dobrze troszczą się o nie jako o jaźń. Takie osoby nie rozumieją Pana Śivy, ale zbliżają się do niego dla zapewnienia sobie materialnego komfortu. Są dwa rodzaje wielbicieli Pana Śivy. Jedni są zatwardziałymi materialistami szukającymi jedynie wygód cielesnych, a drudzy pragną stać się jednym z Panem Śivą. W większości są to impersonaliści, którzy preferują intonowanie śivo 'ham, "Jestem Śivą", lub "Po wyzwoleniu stanę się jednym z Panem Śivą". Innymi słowy, karmici i jnani są zazwyczaj wielbicielami Pana Śivy, lecz nie rozumieją oni prawidłowo swojego celu w życiu. Czasami tzw. wielbiciele Pana Śivy imitują go w zażywaniu trujących toksykantów. Pewnego razu Pan Siwa wypił ocean trucizny i dlatego jego gardło zabarwiło się na niebiesko. Osoby imitujące Śivę próbują naśladować go, folgując sobie w zażywaniu trucizn, i w ten sposób doprowadzaj się do ruiny. Prawdziwym celem Pana Śivy jest służenie Duszy dusz – Panu Krsnie. Pragnie on, by jedynie Pan Krsna dostawał wszystkie zbytkowne rzeczy, takie jak piękne ubranie, girlandy, ozdoby i kosmetyki, gdyż Krsna jest prawdziwym odbiorcą przyjemności. Odmawia przyjęcia takich luksusowych rzeczy dla siebie, gdyż są one przeznaczone jedynie dla Krsny. Jednak, jako że głupcy nie znają tego celu Pana Śivy, albo wyśmiewają się z niego, albo daremnie próbują go imitować.
03.14.29 Znaczenie: Pan Śiva jest mężem Durgi, kontrolera energii materialnej. Durga jest uosobieniem energii materialnej, a Pan Śiva, będąc jej mężem, jest jej kontrolerem. Jest on również inkarnacją siły ignorancji i jednym z trzech bóstw reprezentujących Najwyższego Pana. Pan Śiva, jako reprezentant Najwyższej Osoby Boga, jest z Nim identyczny. Jest to bardzo wzniosła osobistość, a jego wyrzeczenie się wszystkich materialnych radości daje idealny przykład wolności od materialnych przywiązań. Zatem należy podążać w jego ślady i zachować obojętność wobec materii, a, nie imitować jego niezwykłych czynów, takich jak wypicie trucizny.
03.14.30 Znaczenie: Różnica pomiędzy żoną i prostytutką polega na tym; że żona ogranicza życie seksualne stosownie do reguł i zasad zawartych w pismach, podczas gdy prostytutka powodowana jest jedynie silną żądzą seksualną, nie stosując żadnych ograniczeń. Mimo iż Kaśyapa, wielki mędrzec, był bardzo oświecony, uległ swojej żonie-prostytutce. Tak wielka jest siła energii materialnej.
03.14.31 Znaczenie: Z rozmowy Kaśyapy z żoną wynika, że był on czcicielem Pana Śivy. I chociaż wiedział, że Pan Śiva nie będzie zadowolony z niego, jeśli spełni ten zakazany czyn, to zmuszony był działać zgodnie z pragnieniem żony. Dlatego jedynie ofiarował pokłony losowi. Wiedział; że dziecko narodzone ze ubliżenia w tak nieodpowiednim momencie z pewnością nie będzie dobrym dzieckiem, ale nie był w stanie uchronić się od tego, gdyż był za bardzo zobowiązany swojej żonie. Jednakże, w podobnym przypadku, kiedy w ciemną noc prostytutka nęciła Haridasa Thakurę, oparł się on pokusie dzięki swojej doskonałości w świadomości Krsny. Taka jest właśnie różnica między osobą świadomą Krsny a innymi. Kaśyapa Muni był bardzo wykształcony i oświecony, i znał wszystkie reguły i zasady systematycznego życia. A jednak nie udało mu się uchronić przed atakiem pragnienia seksualnego. Thakura Haridasa nie urodził się w rodzinie bramina ani sam nie był braminem – mimo to był w stanie uchronić się przed takim atakiem dzięki temu, że był świadomy Krsny. Thakura Haridasa zwykł intonować święte imię Pana trzysta tysięcy razy dziennie.
03.14.32 Znaczenie: Tak jak należy wykąpać się po skorzystaniu z toalety, tak też trzeba obmyć się wodą po zbliżeniu seksualnym, szczególnie gdy miało ono miejsce w zakazanym czasie. Kaśyapa Muni medytował o bezosobowym brahmajyoti poprzez bezgłośne intonowanie mantry Gayatri. Kiedy mantra wedyjska jest intonowana bezgłośnie, tak że może ją słyszeć tylko intonujący, to takie intonowanie nazywane jest japa. Ale gdy takie mantry intonowane są głośno – nazywa się to kirtana. Hymn wedyjski Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare/ Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare może być intonowany zarówno po cichu (dla siebie), jak i głośno – dlatego jest on nazywany maha-mantrą, czyli wielkim hymnem.
Wygląda na to, że Kaśyapa Muni był impersonalistą. Z porównania Kaśyapy Muniego z Haridasem Thakurą, o którym wspomnieliśmy powyżej, jasno wynika, że wyznawca Boga osobowego jest silniejszy w kontrolowaniu zmysłów niż impersonalista. Bhagavad-gita wyjaśniła to jako param drstva nivartate – osoba usytuowana na wyższej pozycji zaprzestaje przyjmowania rzeczy niższego rzędu. Osoba uważana jest za oczyszczoną po wykąpaniu się i intonowaniu Gayatri. Ale maha-mantra jest tak potężna, że możemy ją intonować cicho lub głośno, w każdych warunkach, i będziemy chronieni od wszelkiego zła egzystencji materialnej:
03.14.33 Znaczenie: Gdy ktoś jest zawstydzony na skutek ohydnego postępku, jego naturalną reakcją jest spuszczenie głowy. Po tym ohydnym zbliżeniu seksualnym ze swoim mężem Diti opamiętała się. Tego typu związek seksualny jest potępiony jako prostytucja. Innymi słowy, współżycie seksualne z żoną bez prawidłowego przestrzegania zasad równe jest prostytucji.
03.14.34 Znaczenie: Diti była świadoma popełnienia obrazy i pragnęła uzyskać przebaczenie Pana Śivy. Pan Śiva ma dwa znane imiona – Rudra i Aśutosa Zarówno łatwo wpada w gniew, jak też i szybko uspokaja się. Diti wiedziała, że skoro łatwo wpada w gniew, to mógłby zniszczyć jej ciążę, w którą zaszła w tak nielegalny sposób. Ale ponieważ był także Aśutosa, błagała męża bramina – wielkiego wielbiciela Psa Śivy – by pomógł jej uspokoić go. Innymi słowy, Pan Śiva mógł rozgniewać się na Diti za to, że zmusiła swojego męża do naruszenia prawa, ale nie odrzuciłby modlitw jej męża. Dlatego prośbę o wybaczenie przedstawiła poprzez swojego męża. Modliła się do Pana Śivy następującymi słowami.
03.14.35 Znaczenie: Diti, w bardzo sprytny sposób, błagała Pana Śivę o łaskę. Modliła się: "Pan może sprawić, iż będę płakać, ale może również uspokoić mój płacz, ponieważ jest on Aśutosa. Jest on tak wielki, że jeśli zechce, może natychmiast zniszczyć mój płód, ale może także łaskawie spełnić moje pragnienie zachowania ciąży. Ponieważ jest wszechpomyślnym, może bez trudu darować mi karę, mimo iż teraz, gdy wzbudziłam jego wielki gniew, gotów jest mnie ukarać. I chociaż wydaje się być podobnym do człowieka, jest panem wszystkich ludzi."
03.14.36 Znaczenie: Pan Śiva jest mężem Sati, jednej z sióstr Diti. Diti zadowoliła swoją siostrę Sati, aby ta poprosiła swojego męża o wybaczenie jej. Oprócz tego, Pan Śiva jest godnym uwielbienia panem wszystkich kobiet. Z natury jest bardzo łaskawy dla kobiet, którym także okazują łaskę nawet niecywilizowani myśliwi. Jako że Pan Śiva osobiście obcuje z kobietami, to bardzo dobrze zna ich ułomną naturę i wskutek tego mógł nie potraktować zbyt poważnie niechybnej obrazy Diti, którą popełniła na skutek swojej wadliwej natury. Zakłada się, że każda dziewczyna, która jest dziewicą, jest wielbicielką Pana Śivy. Diti przypomniała sobie o swoim wielbieniu Pana Śivy w dzieciństwie i prosiła o jego łaskę.
03.14.38 Znaczenie: Żeby otrzymać dobre potomstwo, członkowie społeczeństwa muszą spełniać pewne warunki. Mąż powinien ściśle przestrzegać zasad religijnych i regulujących, a żona powinna być oddana swojemu mężowi. W Bhagavad-gicie (7.11) powiedziane jest, że związek seksualny zgodny z zasadami religijnymi jest reprezentacją świadomości Krsny. Przed zaangażowaniem się w seks, oboje – mąż i żona – muszą rozważyć stan swoich umysłów, szczególny czas, wskazówki męża, jak również muszą być posłuszni półbogom. Zgodnie z zasadami obowiązującymi w społeczeństwie wedyjskim, istnieje pewien korzystny czas dla współżycia seksualnego zwany czasem dla garbhadhana. Diti zlekceważyła wszystkie zasady nakazów pism i dlatego – chociaż bardzo pragnęła mieć dobre dzieci – dowiedziała się, że jej dzieci nie będą godne swojego ojca bramina. Tutaj jest wyraźnie dowiedzione, że syn bramina sam nie zawsze jest braminem. Osoby takie jak Ravana czy Hiranyakaśipu rzeczywiście narodziły się z bramina, ale nie zostali zaakceptowani jako bramini, gdyż ich ojcowie nie przestrzegali regulujących zasad dla ich narodzin. Takie dzieci nazywane są demonami lub Raksasami. W poprzednich wiekach był jedynie jeden czy dwóch Raksasów, na skutek zlekceważenia ustalonych metod, ale w wieku Kali nie ma żadnej dyscypliny w życiu seksualnym. Jak zatem można oczekiwać dobrych dzieci? Z pewnością niepożądane potomstwo nie może być źródłem szczęścia w społeczeństwie, ale poprzez ten ruch świadomości Krsny, dzięki intonowaniu świętych imion Boga, może ono wznieść się do poziomu człowieczeństwa. Jest to wyjątkowy dar Pana Caitanyi dla społeczeństwa ludzkiego.
03.14.39 Znaczenie: Godni pogardy synowie rodzą się z potępionych łon swoich matek. W Bhagavad-gicie (1.40) jest powiedziane: "Gdy tylko ma miejsce rozmyślne lekceważenie zasad regulujących życie religijne, kobiety, jako klasa, zostają zanieczyszczone, a rezultatem jest niepożądane potomstwo." Szczególnie odnosi się to do chłopców jeżeli matka nie jest dobra, to synowie także nie mogą być dobrzy. Uczony Kaśyapa mógł przewidzieć charakter synów; którzy narodzą się z potępionego łona Diti: Jej łono było potępione, ponieważ była ona zbyt pobudliwa seksualnie i wskutek tego naruszyła prawa i nakazy pism. Nie należy spodziewać się, aby w społeczeństwie, w którym przeważają takie kobiety, rodziły się dobre dzieci.
03.14.40 Znaczenie: Działalność demoniczna przeważa wówczas, gdy zabijane są niewinne, nienaganne żywe istoty, dręczone są kobiety, a wielkie dusze zaangażowane w świadomość Krsny doprowadzane są do wściekłości. W społeczeństwie demonicznym niewinne zwierzęta zabijane są dla zadowolenia języka, a kobiety dręczone są zbytecznym współżyciem seksualnym. Gdzie są kobiety i mięso, tam musi być wódka i współżycie seksualne. Kiedy te rzeczy zaczynają dominować, można spodziewać się zmiany w porządku społecznym, dzięki łasce Boga, której dokona albo Sam Pan, albo Jego bona fide reprezentant.
03.14.41 Znaczenie: Bhagavad-gita (4.8) oznajmia, że Pan zstępuje jako inkarnacja po to, by wyzwolić bhaktów i zabić niegodziwców. Pan wszechświata i wszystkiego co istnieje pojawi się, by zabić synów Diti, z powodu obraz, które popełnili w stosunku do Jego bhaktów. Jest wielu przedstawicieli Pana, jak: Indra, Candra, Varuna, bogini Durga i Kali, którzy są w stanie ukarać każdego większego niegodziwca w świcie. Bardzo odpowiedni jest przykład gór, które są roztrzaskiwane przez pioruny. Góra uważana jest za najsilniej zbudowane ciało we wszechświecie, a mimo to, dzięki aranżacji Najwyższego Pana, może być bez trudu roztrzaskana. Najwyższa Osoba Boga nie musi zstępować, by zabić jakieś silnie zbudowane ciało – przychodzi On tylko przez wzgląd na Swoich bhaktów. Każdy podlega niedolom oferowanym przez naturę materialną, ale Pan przychodzi z tej przyczyny, że działania niegodziwców – takie jak zabijanie niewinnych ludzi i zwierząt czy znęcanie się nad kobietami – są szkodliwe dla każdego i dlatego są źródłem bólu dla bhaktów. Przychodzi jedynie po to, by sprawić ulgę Swoim żarliwym bhaktom. Chociaż pozornie Pan stoi po stronie bhaktów, to zabijanie niegodziwców jest również Jego łaską dla nich. Jako że Pan jest absolutny, nie ma różnicy pomiędzy Jego czynnością zabijania niegodziwców, a faworyzowaniem bhaktów.
03.14.42 Znaczenie: Diti wielce się zaniepokoiła, gdy usłyszała od męża, że działanie jej synów rozgniewa wielkie dusze. Pomyślała, że jej synowie mogą zostać zabici z powodu gniewu braminów. Kiedy ktoś budzi gniew braminów, Pan nie pojawia się osobiście, ponieważ ich gniew jest wystarczający sam w sobie. Jednakże pojawia się On zawsze, gdy tylko bhakta jest w żałosnej sytuacji. Bhakta Pana nigdy nie modli się do Niego, aby pojawił się, gdy jacyś niegodziwcy sprawiają mu kłopoty, i nigdy nie kłopocze Go prośbami o protekcję. Wręcz przeciwnie, to Pan pragnie opiekować się bhaktami. Diti wiedziała dobrze, iż to, że Pan zabije jej synów, będzie również Jego łaską dla nich i dlatego nazwała cakrę i ręce Pana wielkodusznymi. Jeżeli ktoś zostaje zabity kołem Pana i tym samym ma to szczęście, by zobaczyć ręce Pana jest to wystarczające dla jego wyzwolenia. Takiego dobrego losu nie osiągają nawet wielcy mędrcy.
03.14.43 Znaczenie: Praktycznym przykładem potępionego gatunku życia jest pies. Psy są tak potępione, że nigdy nie okazują sobie nawzajem żadnego współczucia.
03.14.46 Znaczenie: Yoga – proces oczyszczania egzystencjalnej tożsamości – polega głównie na samokontroli. Bez samokontroli nie można praktykować wolności od nienawiści. W uwarunkowanym stanie każda żywa istota zazdrości innej żywej istocie – ale w stanie wyzwolonym nienawiść jest nieobecna. Prahlada Maharaja był dręczony przez swojego ojca na tak wiele różnych sposobów, a mimo to po śmierci ojca Prahlada modlił się do Najwyższej Osoby Boga o jego wyzwolenie. Chociaż mógł prosić o jakieś błogosławieństwo, nie zrobił tego – ale modlił się o wyzwolenie swojego ateistycznego ojca. Nigdy nie rzucił klątwy na żadną osobę dręczącą go z namowy jego ojca.
03.14.47 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga usytuowany jest wszędzie jako Dusza Najwyższa i może On rozkazywać wszystkim tak, jak Mu się podoba. Przyszły wnuczek Diti, który według przepowiedni miał być wielkim bhaktą, będzie lubiany przez wszystkich, nawet wrogów jego ojca, ponieważ nie będzie znał nikogo poza Najwyższą Osobą Boga. Czysty bhakta wszędzie widzi obecność swojego wielbionego Pana. A Pan odwzajemnia się w ten sposób, że wszystkie żywe istoty także lubią czystego bhaktę. Pan, jako Dusza Najwyższa, przebywa w ich sercach i może rozkazać im, by byli przyjacielscy w stosunku do Jego bhakty. Jest wiele przykładów w historii na to, jak nawet najstraszniejsze zwierzę było przyjaźnie nastawione do czystego bhakty Pana.
03.14.48 Znaczenie: W służbie oddania są trzy stopnie transcendentalnego rozwoju, które fachowo nazywane są sthayi-bhava, anubhava i mahabhava. Trwała, doskonała miłość do Boga nazywana jest sthayi-bhava, a gdy pełniona jest w określonym typie transcendentalnego związku, wówczas zwie się anubhava. Ale stan mahabhava spotykany jest między osobistymi, potencjalnymi energiami przyjemności Pana. Wiadomo, że wnuczek Diti – Prahlada Maharaja – bezustannie medytował o Panu i ciągle opowiadał o Jego czynnościach. Dlatego bezustannie pozostawał w stanie medytacji i wskutek tego bez trudu przeniósł się do świata duchowego po opuszczeniu tego materialnego ciała. Taka medytacja jest jeszcze łatwiejsza poprzez intonowanie i słuchanie świętego imienia Pana. Proces ten jest szczególnie polecany w tym wieku Kali.
03.14.49 Znaczenie: Prahlada Maharaja – wzorowy bhakta Pana – miał wszelkie dobre cechy, jakie tylko może posiadać człowiek. Chociaż był cesarzem tego świata, nie był rozwiązły. Od samego dzieciństwa był oceanem wszelkich dobrych cech. Tutaj jest powiedziane w skrócie, bez wyliczania tych cech, że był obdarzony wszelkimi dobrymi cechami. To jest właśnie oznaką czystego bhakty. Najważniejszą charakterystyką czystego bhakty jest to, że nie jest lampata, czyli rozwiązły. Inną cechą jest to, że zawsze bardzo chętnie przynosi ludziom ulgę w ich cierpieniach. Największą niedolą żywej istoty jest jej zapomnienie o Krsnie. Dlatego czysty bhakta zawsze stara się rozbudzić świadomość Krsny innych. Jest to uniwersalny lek na wszystkie cierpienia.
03.14.50 Znaczenie: Zostało tutaj przepowiedziane, że wnuczek Diti – Prahlada Maharaja – będzie mógł oglądać Osobę Boga nie tylko wewnątrz siebie poprzez medytację, ale również osobiście, własnymi oczyma. Taka bezpośrednia wizja możliwa jest jedynie dla osoby, która jest wysoko wyniesiona w świadomości Krsny, ponieważ Pana nie można zobaczyć materialnymi oczyma. Najwyższa Osoba Boga ma niezliczoną ilość wiecznych form, takich jak Krsna, Baladeva, Sankarsana, Aniruddha, Pradyumna, Vasudeva, Narayana, Rama, Nrsimha, Varaha i Vamana, i bhakta Pana zna wszystkie te formy Visnu. Czysty bhakta przywiązuje się do jednej z wiecznych form Pana i Pan z przyjemnością pojawia się przed nim w jego upragnionej formie. Bhakta nie snuje żądnych dowolnych domysłów na temat formy Pana, ani nigdy nie myśli, że Pan jest bezosobowy i może przyjąć formę upragnioną przez niebhaktów. Niebhakta nie ma pojęcia o formie Pana, i dlatego nie może myśleć o żadnej z wyżej wymienionych form. Ale kiedykolwiek bhakta ogląda Pana, widzi Go w najpiękniej dekorowanej formie, z Jego stałą towarzyszką, boginią fortuny, która jest wiecznie piękna.
03.14.51 Znaczenie: Diti bardzo boleśnie przeżyła wiadomość, że z powodu jej ciąży, w którą zaszła w nieodpowiednim momencie, jej synowie będą demonami i stoczą walkę z Panem. Ale gdy usłyszała, że jej wnuk będzie wielkim bhaktą i że Pan zabije jej dwóch synów, była bardzo zadowolona. Jako żona wielkiego mędrca i córka wielkiego Prajapatiego, Daksy, wiedziała, że śmierć z ręki Osoby Boga jest wielkim szczęściem. Skoro Pan jest absolutny, to zarówno Jego akty przemocy, jak i łagodności są na platformie absolutnej. Nie ma różnicy pomiędzy takimi czynami dana. Czyny Pana nie mają nic wspólnego ze zwykłą przemocą. Demon zabity przez Niego osiąga ten sam rezultat co osoba osiągająca wyzwolenie po wielu, wielu żywotach pełnych pokut i wyrzeczeń. Znaczące tutaj jest słowo bhrśam, gdyż wskazuje na to, że radość Diti nie znała granic.