03.13.01 Znaczenie: Słowo adrtah jest znaczące, gdyż wskazuje, iż Vidura miał naturalną skłonność do słuchania transcendentalnego przekazu o Najwyższej Osobie Boga. Nigdy nie był on w pełni zadowolony, mimo iż, nieprzerwanie słuchał tych tematów. Pragnął słuchać coraz więcej, tak by być coraz bardziej pobłogosławionym tym transcendentalnym przekazem.
03.13.03 Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam jest wypełnione transcendentalnymi tematami o Osobie Boga i Jego czystych bhaktach. W świecie absolutnym nie istnieje różnica między jakością Najwyższego Pana i Jego czystego bhakty. Dlatego też słuchanie tematów o Panu i słuchanie o charakterze i czynnościach czystego bhakty ma ten sam rezultat – rozwinięcie służby oddania.
03.13.04 Znaczenie: Transcendentalnymi studentami są osoby, które podejmują wiele trudów dla zdobycia wykształcenia poprzez słuchanie Ved od bona fide mistrza duchowego. Muszą słuchać nie tylko o czynnościach Pana, ale również o transcendentalnych cechach bhaktów, którzy bezustannie myślą o lotosowych stopach Pana przebywającego w ich sercach. Czysty bhakta Pana nawet na moment nie może być oddzielony od lotosowych stóp Pana. Niewątpliwie Pan jest zawsze obecny w sercach wszystkich żywych stworzeń, ale oni nie zdają sobie z tego sprawy, gdyż okryte są iluzoryczną energią materialną. Jednakże bhaktowie uświadamiają sobie obecność Pana i dlatego zawsze mogą oglądać Jego lotosowe stopy w swoich sercach. Tacy czyści bhaktowie Pana są tak chwalebni jak Pan. W rzeczywistości Pan mówi, że są oni bardziej godni czci niż On Sam. Wielbienie bhakty ma więcej mocy niż wielbienie Pana. Dlatego transcendentalnym obowiązkiem studentów jest słuchanie o czystych bhaktach, tak jak mówią o nich podobni im bhaktowie Pana, jako że nie można wyjaśniać nic o Panu lub Jego bhakcie, samemu nie będąc czystym bhaktą.
03.13.05 Znaczenie: Bardzo znaczące jest słowo sahasra-śirsnah. Jako sahasra-śirsnah znana jest osoba, która ma rozmaite energie i czynności oraz wspaniały mózg. Ta kwalifikacja odnosi się tylko do Osoby Boga, Śri Krsny, i nikogo więcej. Osoba Boga z przyjemnością jadał czasem obiad z Vidurą w jego domu, a podczas odpoczynku kładł Swoje lotosowe stopy na jego kolanach. Maitreya był zainspirowany, myśląc o niezwykłym szczęściu Vidury. Włosy na jego ciele zjeżyły się i z przyjemnością i z wielkim zachwytem zaczął mówić o Osobie Boga.
03.13.07 Znaczenie: Obowiązkiem syna jest nie tylko uczynienie ojca źródłem zaspokojenia wszelkich potrzeb, ale także, po osiągnięciu dojrzałego wieku, służenie mu. Takie jest prawo tego świata, które istnieje od czasów Brahmy. Obowiązkiem ojca jest wychowywanie syna do momentu, gdy ten dorośnie. Gdy syn jest dorosły, jego obowiązkiem – z kolei – jest pełnienie służby dla ojca.
03.13.08 Znaczenie: Brahma otrzymał tę wiedzę wedyjską bezpośrednio od Osoby Boga i każdy, kto wykonuje powierzone mu obowiązki w sukcesji uczniów wywodzącej się od Brahmy, z pewnością uzyska sławę w tym życiu i wyzwolenie w następnym. Sukcesja uczniów pochodząca od Brahmy nazywana jest Brahma-sampradaya i wygląda ona następująco:
Brahma,
Narada,
Vyasa,
Madhva Muni (Purnaprajna),
Padmanabha,
Nrhari,
Madhava,
Aksobhya,
Jayatirtha,
Jnanasindhu,
Dayanidhi,
Vidyanidhi,
Rajendra,
Jayadharma,
Purusottama,
Brahma-nyatirtha,
Vyasatirtha,
Laksmipati,
Madhavendra Puri,
Iśvara Puri,
Śri Caitanya Mahaprabhu,
Svarupa Damodara,
Śri Rupa Gosvami i inni,
Śri Raghunatha dasa Gosvami,
Krsnadasa Gosvami,
Narottama dasa Thakura,
Viśvanatha Cakravarti,
Jagannatha dasa Babaji,
Bhaktivinoda Thakura,
Gaurakiśora dasa Babaji,
Śrimad Bhaktisiddhanta Sarasvati,
A. C. Bhaktivedanta Swami.
Ta linia sukcesji uczniów wywodząca się od Brahmy jest duchowa, natomiast genealogiczna sukcesja rozpoczynająca się od Manu jest materialna. Obie jednak zmierzają do tego samego celu – świadomości Krsny.
03.13.09 Znaczenie: Związek między ojcem i synem jest zawsze wzniosły. Ojciec, w naturalny sposób, jest dobrze nastawiony do swojego syna i zawsze jest gotowy pomóc mu uczynić postęp w życiu. Ale pomimo dobrej woli ojca, czasami syn błądzi, niewłaściwie wykorzystując swoją osobistą niezależność. Każda żywa istota, bez względu na to, jak jest potężną czy małą, ma wolny wybór. Jeżeli syn szczerze pragnie, by ojciec nim kierował, to ojciec z pewnością dziesięć razy chętniej udziela mu instrukcji i kieruje nim. Związek ojca i syna, taki jak pokazano tutaj na przykładzie stosunków Brahmy i Manu, jest wspaniały. Obaj – ojciec i syn – są kwalifikowani i cała ludzkość powinna naśladować ich przykład. Manu, syn, szczerze prosi ojca, Brahmę, aby go poinstruował. A ojciec, który jest pełen mądrości wedyjskiej, z przyjemnością to robi. Na przykładzie, jaki dał ojciec ludzkości, mogą ściśle wzorować się ludzie, a to przyczyni się do rozwoju związku między ojcami i synami.
03.13.10 Znaczenie: Kiedy czterej poprzedni synowie Brahmy – mędrcy Sanaka, Sanatana, Sanandana i Sanat-kumara – odmówili posłuszeństwa swojemu ojcu, Brahma zmartwił się i jego gniew zamanifestował się w formie Rudry. Brahma nie zapomniał o tym incydencie i dlatego posłuszeństwo Svayambhuvy Manu było dla niego bardzo zachęcające. Z materialnego punktu widzenia nieposłuszeństwo mędrców wobec rozkazu ojca na pewno było grzeszne, ale ponieważ okazali je dla wyższego celu, byli wolni od jego reakcji. Jednakże ci, którzy nie słuchają swoich ojców ze względów materialnych, z pewnością będą cierpieć skutki takiego zachowania. Posłuszeństwo Manu wobec ojca w materialnych sprawach na pewno było wolne od zazdrości i zwykły człowiek w świecie materialnym powinien podążać za przykładem Manu.
03.13.11 Znaczenie: Tutaj wyraźnie opisany jest cel materialnego stworzenia dokonanego przez Brahmę. Każda żywa istota powinna płodzić wspaniałe dzieci w łonie swojej żony, traktując to jako ofiarę, której celem jest czczenie Najwyższej Osoby Boga w służbie oddania. W Visnu Puranie (3.8.9) jest powiedziane:
varnaśramacaravata purusena
parah puman
visnur aradhyate pantha
nanyat tat-tosa-karanam
"Najwyższą Osobę Boga,
Visnu, można wielbić przez właściwe wypełnianie zasad varny i aśramy. Nie ma
innej alternatywy, by zadowolić Pana, poza wypełnianiem zasad systemu varnaśramy."
Czczenie Visnu jest najwyższym celem ludzkiego bycia. Ci,
którzy żyją w małżeństwie i mają uregulowane, zgodne z zasadami zadowalanie
zmysłów, muszą także przyjąć odpowiedzialność, by zadowolić Najwyższą Osobę
Boga, Visnu. Pierwszym środkiem do osiągnięcia tego celu jest system varnaśrama-dharmy. Varnaśrama-dharma jest
instytucją której celem jest systematyczne rozwijanie kultu Visnu. Jeżeli
jednakże bezpośrednio angażujemy się w proces służby oddania dla Najwyższej
Osoby Boga, to przyjmowanie dyscypliny systemu varnaśrama-dharmy nie jest rzeczą konieczną. Inni synowie Brahmy,
Kumarowie, bezpośrednio zaangażowali się w służbę oddania i w ten sposób nie
było potrzeby, by spełniali zasady varnaśrama-dharmy.
03.13.12 Znaczenie: Cały administracyjny system aranżowany jest w ten sposób, by umożliwić powrót do domu, powrót do Boga. Brahma jest reprezentantem Najwyższej Osoby Boga, a Manu jest reprezentantem Brahmy. Podobnie, wszyscy inni królowie na różnych planetach wszechświata są reprezentantami Manu. Manu-samhita jest księgą prawniczą dla całego społeczeństwa ludzkiego, która nakierowuje wszystkie czynności ku transcendentalnej służbie dla Pana. Dlatego każdy król musi wiedzieć, że jego odpowiedzialność w administrowaniu nie polega jedynie na zbieraniu podatków od obywateli. Powinien on osobiście dopilnować, aby jego poddani uczyli się wielbienia Visnu. Każdy musi nauczyć się wielbienia Visnu i zaangażować się w służbę oddania dla Hrsikeśy – Pana zmysłów. Przeznaczeniem uwarunkowanych dusz nie jest zadowalanie swoich materialnych zmysłów, ale zadowolenie zmysłów Hrsikeśy, Najwyższej Osoby Boga. Taki jest cel całego systemu administracyjnego. Osoba znająca ten sekret jak pokazuje to Brahma jest doskonałym władcą. Osoba nie wiedząca o tym jest administratorem "na pokaz". Dzięki instruowaniu obywateli o służbie oddania dla Pana, głowa państwa uwalnia się od złych reakcji. W momencie gdy nie robi tego, nie wypełnia powierzonego mu uciążliwego obowiązku i wskutek tego jest karany przez najwyższy autorytet. Nie ma innego wyboru w wypełnianiu obowiązków administracyjnych.
03.13.13 Znaczenie: Brahma jest upełnomocniony, by zarządzać sprawami wszechświata, a on z kolei upoważnia Manu i innych, jako charges d'affaires materialnej manifestacji. Ale celem całej tej sprawy jest zadowolenie Najwyższej Osoby Boga. Brahma wie, w jaki sposób zadowolić Pana i podobnie, osoby zaangażowane zgodnie z planem działania Brahmy również to wiedzą. Pan jest zadowalany przez służbę oddania składającą się z dziewięciu procesów słuchania, intonowania itd. Wypełnianie przepisanej służby oddania leży w naszym interesie i każdy, kto to zaniedbuje, lekceważy swoje własne dobro. Każdy pragnie zadowolić swoje zmysły, ale ponad zmysłami stoi umysł, ponad umysłem jest inteligencja, ponad inteligencją – indywidualna dusza, a ponad indywidualną duszą – Dusza Najwyższa. A nawet ponad Duszą Najwyższą jest Najwyższa Osoba Boga, visnu-tattva. Pierwotnym Panem i przyczyną wszystkich przyczyn jest Śri Krsna. Pełnym procesem doskonałej służby jest pełnienie służby dla satysfakcji transcendentalnych zmysłów Pana Krsny, który znany jest jako Janardana.
03.13.15 Znaczenie: Wielką wodą wspomnianą w tym kontekście jest Ocean Garbhodaka, który zajmuje połowę wszechświata.
03.13.16 Znaczenie: Według Jivy Gosvamiego, tematy opisane tutaj pochodzą z różnych mileniów. Te tematy pochodzą z milenium Śvetavaraha. W rozdziale tym będą również dyskutowane tematy odnoszące się do milenium Caksusa.
03.13.17 Znaczenie: Bhaktowie Pana, którzy są Jego zaufanymi sługami, czasami borykają się z różnymi problemami przy spełnianiu poszczególnych obowiązków, ale nigdy nie są tym zniechęceni. Mają pełną wiarę w Pana, a On toruje drogę Swoim bhaktom, aby bez przeszkód pełnili swoje obowiązki.
03.13.22 Znaczenie: Skoro Brahma jest najstarszą osobą we wszechświecie, a nigdy dotychczas nie widział takiej formy, to mógł się domyślić, że to zdumiewające pojawienie się dzika było inkarnacją Visnu. Niepospolite, symptomatyczne cechy inkarnacji Boga mogą zwieść nawet umysł Brahmy.
03.13.23 Znaczenie: Wygląda na to; że wielkie wzgórza i góry również mają zdolność "ryczenia", gdyż są także żywymi istotami. Siła wibrowanego dźwięku jest proporcjonalna do wielkości materialnego ciała. Gdy Brahma zastanawiał się, czy jest to pojawienie się inkarnacji Pana w formie dzika, Pan potwierdził jego przypuszczenia, rycząc wspaniałym głosem.
03.13.24 Znaczenie: Brahma i inni oświeceni bramini, którzy znają Najwyższą Osobę Boga, zawsze ożywiają się, kiedy Pan przychodzi w którejś ze Swoich licznych inkarnacji. Pojawienie się wspaniałej i olbrzymiej inkarnacji Visnu, dzika podobnego do góry, nie napełniło ich żadnym strachem, chociaż rozbrzmiewający głos Pana był potężny i odbijał się echem we wszystkich stronach, będąc jawnym zagrożeniem dla wszystkich demonów, które mogłyby rzucić wyzwanie Jego wszechmocy.
03.13.25 Znaczenie: W tym wersecie bardzo znaczące jest słowo maya-maya. Maya ma trzy znaczenia: "łaska", "specyficzna wiedza", a także "iluzja". Zatem Pan w formie dzika jest wszystkim: jest łaskawy, jest wszelką wiedzą i jest również iluzją. Na dźwięk, który Pan wibrował w inkarnacji dzika, wielcy mędrcy z planet Janaloka, Tapoloka i Satyaloka odpowiedzieli hymnami wedyjskimi. Na tych planetach żyją bardzo intelektualnie rozwinięte i pobożne żywe istoty. I kiedy usłyszeli niezwykły głos dzika, domyślili się, że te specyficzne wibracje wytworzył nikt inny, jak tylko Sam Pan. Toteż odpowiedzieli na nie, modląc się do Pana hymnami wedyjskimi. Planeta Ziemia została zatopiona w mule, ale słuchając głosu Pana, mieszkańcy wyższych planet unosili się radością, gdyż wiedzieli, że Pan pojawił się, aby ją uwolnić. Dlatego Brahma i wszyscy mędrcy; tacy jak Bhrgu i inni synowie Brahmy oraz uczeni bramini, ożywili się i zgodnie sławili Pana transcendentalnymi wibracjami hymnów wedyjskich. Najważniejszym jest werset z Brhan-naradiya Purany: Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna; Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare.
03.13.26 Znaczenie: Każda forma Pana, w jakiejkolwiek postaci, zawsze jest transcendentalna, pełna wiedzy i łaski. Pan niszczy wszelkie zanieczyszczenie materialne, gdyż Jego forma uosabia wiedzę wedyjską. Transcendentalną formę Pana wielbią wszystkie Vedy. W mantrach wedyjskich, w Iśopanisadzie, bhaktowie proszą Pana, by usunął oślepiający blask, ponieważ zakrywa on Jego prawdziwą twarz. Pan nie posiada materialnej formy, ale Jego formę zawsze można zrozumieć w oparciu o Vedy i dzięki Vedom. Vedy są uważane za oddech Pana i Brahma, oryginalny student Ved, wciągnął ten oddech. Wydech Brahmy przez nozdrza spowodował pojawienie się Pana w formie dzika i dlatego też inkarnacja Pana jako dzika jest uosobieniem Ved. Wielcy mędrcy z wyższych planet wysławiają inkarnacje Pana prawdziwymi hymnami wedyjskimi. Ilekroć wysławiany jest Pan, to można być pewnym, że mantry wedyjskie są prawidłowo wibrowane. Dlatego Pan był zadowolony, kiedy mantry te były intonowane. I żeby zachęcić Swoich czystych bhaktów, ponownie zaryczał i wszedł do wody; by uratować zatopioną Ziemię.
03.13.27 Znaczenie: Modlitwy, które bhaktowie ofiarowują Panu, opisują Jego transcendentalne czyny. Tutaj wymienione zostały niektóre z transcendentalnych cech Pana w formie dzika. Podczas gdy mieszkańcy trzech wyższych systemów planetarnych składali Panu modlitwy, Jego ciało rozprzestrzeniło się na całe niebo, poczynając od najwyższej planety Brahmaloki, czyli Satyaloki. W Brahma-samhicie powiedziane jest, że słońce i księżyc są Jego oczyma; dlatego Jego spojrzenie było tak świetliste, jak słońce czy też księżyc. Pan opisany jest tutaj jako mahidhrah, to znaczy "wielka góra" lub "ten, który utrzymuje Ziemię". Innymi słowy, ciało Pana było tak wielkie i ciężkie jak Himalaye; gdyby było inaczej, to w jaki sposób mógłby utrzymać całą Ziemię na Swoich białych kłach? Poeta Jayadeva, wielki bhakta Pana, śpiewał o tym wydarzeniu w modlitwach do inkarnacji Pana:
vasati daśana-śikhare dharani tava lagna
śaśini kalanka-kaleva nimagna
keśava dhrta-śukara-rupa jaya jagadiśa hare
"Wszelka chwała Panu Keśavie [Krsnie], który pojawił się jako dzik. Trzymał Ziemię pomiędzy Swymi kłami; które wyglądały jak urwiste skały na księżycu."
03.13.28 Znaczenie: Powinniśmy zawsze pamiętać, że chociaż ciało wieprza jest materialne, to forma wieprza Pana nie była zanieczyszczona materialnie. Nie jest możliwe, żeby ziemski wieprz przyjął gigantyczną formę rozprzestrzeniającą się na całym niebie, począwszy od Satyaloki. Ciało Pana zawsze, we wszystkich okolicznościach jest transcendentalne, dlatego przyjęcie formy dzika jest jedynie Jego rozrywką. Jego ciało jest wszystkimi Vedami, czyli jest transcendentalne. Ale skoro przyjął formę dzika, poszukiwał Ziemi węchem, tak właśnie jak wieprz. Pan w doskonały sposób może grać rolę jakiejkolwiek żywej istoty. Gigantyczna postać dzika z pewnością napawała grozą wszystkich niebhaktów, ale dla czystych bhaktów forma ta wcale nie była straszna. Przeciwnie, spojrzał na Swoich bhaktów z taką przyjemnością, że wszyscy poczuli transcendentalne szczęście.
03.13.29 Znaczenie: Nawet wielki ocean zaniepokoił się, gdy wpadło do niego, podobne górze, ciało transcendentalnego dzika. Wydawało się, że przestraszył się, jak gdyby groziła mu śmierć.
03.13.30 Znaczenie: Słowo rasayam czasami rozumiane jest jako Rasatala, najniższy system
planetarny, ale według Viśvanathy Cakravartiego Thakury w tym przypadku nie
można przyjąć tego znaczenia. Ziemia jest położona siedem razy wyżej niż inne
systemy planetarne: Tala, Atala, Talatala, Vitala, Rasatala, Patala itd. Zatem
Ziemia nie może być umieszczona w systemie planetarnym Rasatala. Opisuje to Visnu-dharma:
patala-muleśvara-bhoga-samhatau
vinyasya padau prthivim ca bibhratah
yasyopamano na babhuva so 'cyuto
mamastu mangalya-vivrddhaye
harih
Zatem Pan znalazł Ziemię na dnie Oceanu Garbhodaka, gdzie planety spoczywają w czasie dewastacji, która następuje w końcu dnia Brahmy.
03.13.31 Znaczenie: Według Śrila Jivy Gosvamiego, literatura wedyjska opisuje inkarnację Pana Varahy (Dzika) w dwóch różnych dewastacjach – w dewastacji Caksusa i Svayambhuva. Ta szczególna inkarnacja dzika pojawiła się w rzeczywistości podczas dewastacji Svayambhuva, gdy wszystkie planety – oprócz niektórych wyższych: Jana, Mahar i Satya – zostały zatopione w wodach zniszczenia. Mieszkańcy wyżej wymienionych planet widzieli tę szczególną inkarnację dzika. Śrila Viśvanatha Cakravarti sugeruje, że mędrzec Maitreya połączył obie te inkarnacje dzika z różnych dewastacji i pokrótce opisał je Vidurze.
03.13.34 Znaczenie: Pan może przyjąć każdą formę, jaka tylko Mu odpowiada, i w każdych okolicznościach jest On przyczyną wszystkich przyczyn. Jako że Jego forma jest transcendentalna, zawsze pozostaje On Najwyższą Osobą Boga, tak jak w Oceanie Przyczyn ma formę Maha-Visnu. Z porów skóry Jego ciała rodzi się niezliczona ilość wszechświatów i w ten sposób Jego transcendentalne ciało jest uosobieniem Ved. On jest panem wszystkich ofiar i jest niezwyciężoną Najwyższą Osobą Boga. Mimo iż przyjął formę dzika, aby podnieść Ziemię, zawsze powinno się uważać Go za Najwyższego Pana. Właśnie w taki sposób rozumieją to mędrcy i wielkie osobistości, takie jak Brahma i inni mieszkańcy wyższych systemów planetarnych.
03.13.35 Znaczenie: Istnieje klasa łotrów znana z Bhagavad-gity jako veda-vadi, czyli tzw. ściśli zwolennicy Ved Nie wierzą oni w inkarnacje Pana, a cóż dopiero w inkarnację Pana w postaci wielbionego wieprza. Kult różnych form lub inkarnacji Pana opisują jako antropomorfizm. W ocenie Śrimad-Bhagavatam ludzie ci są łotrami, a w Bhagavad-gicie (7.15) nazywani są nie tylko łotrami, ale także głupcami i najniższymi spośród ludzi. Powiedziane jest, że iluzja skradła im wiedzę z powodu ich ateistycznego temperamentu. Dla takich potępionych osób inkarnacja Pana w postaci olbrzymiego dzika pozostaje niewidoczną. Ci ściśli zwolennicy Ved, którzy lekceważą wieczne formy Pana, mogą dowiedzieć się ze Śrimad-Bhagavatam, że takie inkarnacje są uosobioną formą Ved. Skóra Pana w formie dzika, Jego oczy i pory Jego skóry opisane są tutaj jako różne części Ved. Zatem jest On uosobioną formą hymnów wedyjskich, a szczególnie mantry Gayatri.
03.13.36 Znaczenie: Veda-vadi mówią, że poza Vedami i spełnianiem ofiar wymienionych w Vedach nie istnieje nic więcej. Ostatnio w swojej grupie stworzyli zasadę, by wspólnie spełniać codzienną ofiarę: zapalają mały ogień i kapryśnie coś ofiarowują, ale nie przestrzegają w ścisły sposób zasad i reguł ofiarnych wymienionych w Vedach. Wiadomą rzeczą jest to, że do ofiar wymagane są różne naczynia ofiarne, takie jak: srak, sruva, barhis, catur-hotra, ida, camasa, praśitra, graha i agni-hotra. Bez ścisłego przestrzegania tych zasad nie można osiągnąć rezultatów ofiary. W tym wieku praktycznie nie jest możliwe spełnianie ofiary ściśle według zaleceń. Dlatego w tym wieku Kali istnieje ograniczenie, jeśli chodzi o takie ofiary: istnieje wyraźna wskazówka że należy spełniać sankirtana-yajnę i nic poza tym. Yajneśvara jest inkarnacją Najwyższego Pana i skoro ktoś nie uznaje inkarnacji Pana, to nie może on spełniać ofiar w sposób doskonały. Innymi słowy, jak wyjaśnia ten werset, prawdziwym spełnianiem wszystkich ofiar jest przyjęcie schronienia Pana i służenie Mu. Różne talerze ofiarne odpowiadają różnym częściom ciała inkarnacji Pana. W Jedenastym Canto Śrimad-Bhagavatam znajduje się wyraźna wskazówka, że należy spełniać sankirtana-yajnę, by zadowolić inkarnację Pana – Śri Caitanyę Mahaprabhu. Chcąc otrzymać rezultat ze spełnienia yajni, należy ściśle stosować się do tej wskazówki.
03.13.38 Znaczenie: Istnieje siedem rodzajów rutynowych
yajni spełnianych przez wszystkich
zwolenników rytuałów wedyjskich. Yajne te
nazywane są: agnistoma, atyagnistoma,
uktha, sodaśi, vajapeya; atiratra i
aptoryama. Osoby regularnie spełniające takie yajne przypuszczalnie mają kontakt z Panem. Ale uważa się, że
każdy, kto ma kontakt z Panem poprzez wykonywanie służby oddania, musiał już
wcześniej spełnić wszystkie, różnego rodzaju yajne.
03.13.39 Znaczenie: Kwalifikacją do osiągnięcia w bhakti, czyli w służbie oddania dla Pana, jest to, że bhakta powinien być wolny od wszystkich materialnych nieczystości i pragnień. Wolność ta nazywana jest vairagyą, czyli wyrzeczeniem się materialnych pragnień. Osoba zaangażowana w służbę oddania dla Pana, zgodnie z regulującymi zasadami, automatycznie uwalnia się od materialnych pragnień i w tym czystym stanie umysłu może zrealizować Osobę Boga. Osoba Boga, będąc usytuowanym w sercu każdej żywej istoty, instruuje bhaktę o czystej służbie oddania tak, by ostatecznie mógł on osiągnąć towarzystwo Pana. Bhagavad-gita (10.10) potwierdza to w następujący sposób:
tesam satata-yuktanam
bhajatam priti-purvakam
dadami buddhi-yogam tam yena
mam upayanti te
"Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mnie wielbią, Ja daję inteligencję, która do Mnie ich prowadzi.''
Trzeba pokonać umysł i można to zrobić poprzez spełnianie rytuałów wedyjskich i różnych typów ofiar. Ostatecznym celem wykonywania tych wszystkich czynności jest osiągnięcie bhakti, czyli służby oddania dla Pana Bez bhakti nie można zrozumie Najwyższej Osoby Boga. Oryginalna Osoba Boga lub Jego niezliczone ekspansje Visnu są jedynymi obiektami kultu we wszystkich rytuałach wedyjskich i ofiarach.
03.13.40 Znaczenie: Wysławiane jest tutaj szczęście planety Ziemi, gdyż Pan utrzymywał ją w szczególny sposób. Doceniono jej piękno, które porównano do kwiatu lotosu umieszczonego na trąbie słonia. I tak jak wspaniale prezentuje się kwiat lotosu z liśćmi, tak samo pięknie Wyglądała Ziemia na kłach Pana Dzika z jej wieloma przepięknymi wzgórzami.
03.13.41 Znaczenie: Znaczące jest słowo vibhramah. Vibhramah znaczy zarówno "iluzja", jak i "piękno". Kiedy chmura spoczywa na szczycie wielkiej góry, wydaje się, że góra ta utrzymuje ją, i jednocześnie jest to bardzo piękny widok. Podobnie, Pan nie musi utrzymywać Ziemi na Swoich kłach, ale gdy robi to, świat staje się pięknym – tak jak Pan staje się piękniejszy, gdy Jego czyści bhaktowie przebywają na Ziemi. Chociaż Pan jest transcendentalnym uosobieniem hymnów wedyjskich, to dzięki temu, że pojawił się, aby utrzymać ziemię – Jego piękno przybrało na sile.
03.13.42 Znaczenie: Tak zwane prawo grawitacji utrzymujące planety opisane jest tutaj jako moc Pana. Pan obdarza tą mocą w taki sposób, jak bramin będący ekspertem w spełnianiu ofiar zapala drewno arani dzięki mocy mantr wedyjskich. Dzięki takiej aranżacji ruchome i nieruchome stworzenia mogą zasiedlić świat. Uwarunkowane dusze, które zamieszkują świat materialny, dostają się do łona matki Ziemi w ten sam sposób, jak nasienie dziecka dostaje się do łona za pośrednictwem ojca. Tę koncepcję Pana i Ziemi jako ojca i matki wyjaśnia Bhagavad-gita (14.4). Uwarunkowane dusze oddane są matce Ziemi, na której się narodziły, ale nie znają swego ojca. Matka nie jest niezależna w wydawaniu na świat dzieci. Podobnie, natura materialna może stwarzać żywe istoty jedynie poprzez kontakt z najwyższym ojcem – Najwyższą Osobą Boga Śrimad-Bhagavatam uczy nas składania pokłonów, tak matce, jak i ojcu – Najwyższemu Panu, gdyż to jedynie ojciec zapładnia matkę wszelkimi energiami koniecznymi do wyżywienia i utrzymania wszystkich żywych istot zarówno ruchomych, jak i nieruchomych.
03.13.43 Znaczenie: Gdy naukowcy objawiają ignoranckim masom ludzi jakąś imponującą rzecz, zwykły człowiek, bez dociekania, przyjmuje taki fakt za coś wspaniałego. Ale inteligentnego człowieka nie szokują takie odkrycia – wszystkie zasługi przypisuje osobie, która stworzyła wspaniały mózg naukowca. Zwykłego człowieka również zadziwia wspaniałe działanie natury materialnej i przypisuje wszystko manifestacji kosmicznej. Jednakże uczona, świadoma Krsny osoba wie dobrze, że za tą manifestacją kosmiczną stoi mózg Krsny jak potwierdza to Bhagavad-gita (9.10): mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram. Skoro Krsna może kierować wspaniałą manifestacją kosmiczną, to nie ma nic zadziwiającego w tym, że przyjmuje gigantyczną formę dzika i w ten sposób wyławia Ziemię z mułu wodnego. Zatem bhakta nie jest zdziwiony, widząc wspaniałego dzika, ponieważ wie, iż Pan może działać daleko wspanialej dziki Swoim mocom, niepojętym nawet dla najbardziej wykształconego naukowca.
03.13.44 Znaczenie: Zazwyczaj ciało wieprza uważane jest za nieczyste, ale nie należy sądzić, że inkarnacja Pana w formie dzika jest także nieczysta. Ta forma Pana jest transcendentalna i jest uosobionymi Vedami. Mieszkańcy Jana, Tapa i Satya lok są najpobożniejszymi istotami w świecie materialnym. Ale dlatego, że te planety znajdują się w świecie materialnym, na nich także jest wiele materialnych nieczystości. Zatem mieszkańcy wyższych planet poczuli się oczyszczonymi, gdy krople wody z sierści Pana zrosiły ich ciała. Woda Gangesu jest czysta, gdyż wypływa z palca Pana – nie ma różnicy między wodą emanującą z palca Pana, a tą pochodzącą z sierści na barkach Pana w formie dzika. Obydwie są absolutne i transcendentalne.
03.13.45 Znaczenie: Spekulanci umysłowi, którzy chcą zrozumieć kres Nieograniczonego, są z pewnością głupcami. Każdy z nich urzeczony jest zewnętrzną mocą Pana. Najlepiej byłoby, gdyby podporządkowali się Panu akceptując to, iż jest niepojętym, gdyż w ten sposób mogą otrzymać Jego bezprzyczynową łaskę. Tak właśnie modlą się mieszkańcy wyższych systemów planetarnych – Jana, Tapas i Satya lok – którzy są o wiele bardziej inteligentni i potężniejsi niż ludzie.
Bardzo znaczące jest tutaj słowo viśvam samastam. Istnieje świat materialny i duchowy. Mędrcy modlą się: "Obydwa światy oszołomione są przez Twoje różne energie. Osoby będące w świecie duchowym tak pochłonięte są pełnieniem miłosnej służby dla Ciebie, że zapominają zarówno o sobie samych, jak i o Tobie. A osoby przebywające w świecie materialnym pochłonięte są materialnym zadowalaniem zmysłów i z tego powodu również zapominają o Tobie. Nikt nie może Ciebie poznać, ponieważ jesteś nieograniczony. Najlepszą rzeczą więc jest zaniechanie prób poznania Ciebie przez zbędną spekulację umysłową. Raczej łaskawie pobłogosław nas, byśmy mogli wielbić Cię, pełniąc wolną od wszelkich motywacji służbę oddania."
03.13.46 Znaczenie: Pan umieścił Ziemię na wodzie dzięki Swojej niepojętej mocy. Pan, jest wszechpotężny i dlatego może utrzymywać ogromne planety czy to na wodzie, czy w powietrzu – tak jak pragnie. Maleńki, ludzki mózg nie może sobie wyobrazić działania mocy Pana. Człowiek może jedynie w nieprecyzyjny sposób wyjaśnić prawa, dzięki którym takie zjawiska są możliwe. Ale w rzeczywistości mały ludzki mózg nie jest w stanie pojąć działań Pana, które z tego powodu nazywane są niepojętymi. Mimo to żabi filozofowie wciąż próbują wyjaśnić je wydumanymi teoriami.
03.13.47 Znaczenie: Osoba Boga, Pan Visnu, ze Swojej woli zstępuje na materialne planety w Swoich niezliczonych inkarnacjach, by zrealizować pewne cele. A po wypełnieniu ich ponownie wraca do Swojej siedziby. Gdy zstępuje, nazywam jest avatarą, gdyż avatara znaczy "ten, który zstępuje". Ani Sam Pan, ani Jego szczególni bhaktowie przychodzący na tę Ziemię nie są zwykłymi żywymi istotami jak my.
03.13.48 Znaczenie: Pan pojawia się w Swoich różnych inkarnacjach, spełnia różne czyny i pozostawia po Sobie historię, która jest transcendentalna, jak On Sam. Każdy z nas ma zamiłowanie do słuchania jakichś wspaniałych opowiadań, ale większość z nich nie jest ani pomyślna, ani warta słuchania, gdyż są niższej jakości natury materialnej. Każda żywa istota jest wyższej natury, czyli jest duszą, i nic, co jest materialne, nie może być dla niej pomyślne. Dlatego osoby inteligentne powinny same słuchać – i nakłaniać innych do słuchania – historii o działaniach Pana, ponieważ to zniszczy troski egzystencji materialnej. Tylko z powodu Swojej bezprzyczynowej łaski Pan przychodzi na tę Ziemię i pozostawia po Sobie miłosierne uczynki po to, by bhaktowie mogli odnieść z nich transcendentalną korzyść.
03.13.49 Znaczenie: Jak stwierdza Bhagavad-gita (10.10), Pan obdarza inteligencją czystych bhaktów, tak aby mogli wznieść się na najwyższą platformę doskonałości. Werset ten potwierdza, że czysty bhakta bezustannie zaangażowany w miłosną służbę dla Pana otrzymuje całą wiedzę potrzebną do osiągnięcia Najwyższej Osoby Boga. Dla takiego bhakty tylko służba dla Pana, i nic poza tym, jest czymś wartym do zdobycia. Jeżeli służymy z pełną wiarą, to nie ma możliwości frustracji, ponieważ Pan Sam przyjmuje odpowiedzialność za postęp bhakty. Pan jest usytuowany w sercu każdego, zna On motywację bhakty i aranżuje osiągnięcie tego, czego bhakta naprawdę pragnie. Innymi słowy, pseudobhakta, któremu zależy na zdobyciu materialnych korzyści, nie może osiągnąć najwyższej platformy doskonałości, ponieważ Pan zna jego pobudki. Trzeba jedynie być szczerym w dążeniu do celu, a wtedy Pan udzieli wszelkiej pomocy.
03.13.50 Znaczenie: Opowiadanie o czynnościach Osoby Boga jest jak bezustanne sączenie się nektaru. Nikt nie może odmówić picia takiego nektaru, z wyjątkiem tego, kto nie jest ludzką istotą. Służba oddania dla Pana jest najwyższym celem życia dla każdej ludzkiej istoty i rozpoczyna się ona od słuchania o transcendentalnych czynnościach Osoby Boga. Jedynie jakieś zwierzę lub człowiek, który jest niemal jak zwierzę w swoim zachowaniu, może nie zechcieć słuchać transcendentalnego przekazu Pana. Istnieje wiele powieści i historii na świecie, ale oprócz historii i opowiadań związanych z Osobą Boga, żadne z nich nie jest w stanie zmniejszyć ciężaru materialnych trosk. Zatem osoba poważnie myśląca o porzuceniu materialnej egzystencji musi intonować i słuchać o transcendentalnych czynnościach Osoby Boga. Inaczej bowiem osobę nie robiącą tego będziemy musieli porównać do nieczłowieka.