C-3 - Rozdział  XII

 

Stworzenie Kumarów i innych

 

 
03.12.01   Śri Maitreya rzekł: O uczony Viduro, dotąd wyjaśniłem ci chwały formy Najwyższej Osoby Boga w Jego aspekcie kala. Teraz posłuchaj o stworzeniu Brahmy, który jest skarbnicą wszelkiej wiedzy wedyjskiej.

 

03.12.02   Na początku Brahma stworzył zajęcia niewiedzy, którymi są: oszukiwanie samego siebie, doświadczenie śmierci, gniew po frustracji, fałszywe poczucie własności oraz iluzoryczna koncepcja cielesna, czyli zapomnienie o swojej prawdziwej tożsamości.

 

03.12.02   Znaczenie:      Przed rzeczywistym stworzeniem różnorodnych gatunków żywych istot, Brahma stworzył warunki, które są potrzebne żywej istocie do życia w świecie materialnym. Jeśli żywa istota nie zapomni o swojej prawdziwej tożsamości, życie w materialnych warunkach nie będzie dla niej możliwe. Zatem pierwszym warunkiem egzystencji materialnej jest zapomnienie o naszej prawdziwej tożsamości. A gdy zapomnimy o swej prawdziwej tożsamości, wówczas z pewnością będziemy obawiać się śmierci, mimo iż czysta żywa dusza jest nieśmiertelna i nienarodzona. Takie fałszywe utożsamianie się z naturą materialną jest przyczyną fałszywej koncepcji posiadania rzeczy, które otrzymujemy za zrządzeniem wyższej kontroli. Żywa istota otrzymuje wszelkie materialne bogactwa, aby tylko mogła spokojnie żyć i pełnić swe obowiązki związane z samorealizacją w uwarunkowanym życiu. Ale w wyniku tego fałszywego utożsamiania się, uwarunkowana dusza zostaje usidlona fałszywym poczuciem posiadania własności Najwyższego Pana. Powyższy werset mówi wyraźnie, że Najwyższy Pan stworzył Brahmę, a Brahma stworzył pięć rodzajów niewiedzy, które warunkują żywe istoty w egzystencji materialnej. Po prostu absurdem jest, gdy myślimy, że żywa istota jest równa Najwyższej Istocie, kiedy wiemy, że uwarunkowanymi duszami rządzi magiczna różdżka Brahmy. Patanjali również akceptuje pięć – wymienionych tutaj – rodzajów niewiedzy.

 

03.12.03   Brahma, uważając takie zwodzące stworzenie za grzeszne przedsięwzięcie, nie czuł wielkiego zadowolenia ze swojego działania. Zatem oczyścił się medytując o Osobie Boga, po czym rozpoczął drugą fazę stworzenia.

 

03.12.03   Znaczenie:      Pan Brahma stworzył różne wpływy niewiedzy, choć wykonywanie takiej niewdzięcznej pracy nie przyniosło mu zadowolenia. Lecz musiał tak działać, ponieważ pragnęła tego większość uwarunkowanych dusz. Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (15.15), że obecny jest w każdym sercu i każdemu pomaga zarówno pamiętać, jak i zapominać. Można zapytać, dlaczego Pan, który jest wszechmiłosiernym, jednym pomaga pamiętać, a drugim zapominać. W rzeczywistości Pan nigdy nie okazuje Swej łaski w ten sposób, że jest w stosunku do jednych stronniczym, a wrogim w stosunku do drugich. Żywa istota, jako integralna cząstka Pana, ma odrobinę niezależności, gdyż w niewielkim stopniu posiada wszystkie cechy Pana. Każdy, kto posiada pewną niezależność, może czasem, z powodu ignorancji, niewłaściwie ją wykorzystać. Kiedy żywa istota woli wykorzystać swoją niezależność niewłaściwie i pragnie ześlizgnąć się ku niewiedzy, wówczas wszechmiłosierny Pan najpierw próbuje wyratować ją z tej pułapki. Ale gdy ta upiera się w swym dążeniu do piekła, wtedy Pan pomaga jej zapomnieć o jej prawdziwej pozycji. Pan pomaga żywej istocie osiągnąć najniższy punkt, gdyż w ten sposób daje jej możliwość przekonania się, czy będzie szczęśliwa, gdy niewłaściwie wykorzysta swoją niezależność.

    Większość uwarunkowanych dusz, które gniją w tym materialnym świecie, wykorzystuje swoją niezależność niewłaściwie, a zatem znajduje się pod wpływem pięciu rodzajów niewiedzy. Będąc posłusznym sługą Pana, Brahma tworzy wszystko z konieczności, ale nie czyni go to szczęśliwym, ponieważ w naturalny sposób bhakta Pana nie lubi, gdy ktoś upada ze swej prawdziwej pozycji. Pan dostarcza wszelkich udogodnień osobom, które nie są zainteresowane ścieżką realizacji, by mogły w pełni zaspokoić swe skłonności; i niezawodnie Brahma Mu w tym pomaga.

 

03.12.04   Na początku Brahma stworzył czterech wielkich mędrców zwanych Sanaką, Sanandą, Sanataną i Sanat-kumarą. Lecz żaden z nich nie chciał pogrążyć się w materialnym działania, gdyż każdy był wielce zaawansowany, jako że kierowali swe nasienie ku górze.

 

03.12.04   Znaczenie:      Brahma nie czuł zadowolenia, gdy z konieczności wykonywał tę niewdzięczną pracę, jaką było stworzenie zasad niewiedzy dla tych żywych istot, które z woli Pana były skazane na ignorancję. A wiec stworzył również cztery zasady wiedzy: sankhyę, czyli filozofię empiryczną badającą w sposób analityczny materialne uwarunkowania; yogę, czyli mistycyzm, który uwalnia czystą duszę z materialnej niewoli; vairagyę; czyli całkowity brak przywiązania do materialnych przyjemności, co prowadzi do najbardziej wzniosłego duchowego zrozumienia, i tapę, czyli różnego rodzaju dobrowolne wyrzeczenia, których celem jest osiągnięcie duchowej doskonałości. Stworzył też czterech wielkich mędrców: Sankę, Sanandę, Sanatanę i Sanata, i powierzył ich opiece cztery zasady duchowego postępu. A oni z kolei, aby rozwinąć bhakti; stworzyli własną duchową grupę, czyli sampradayę, najpierw znaną jako Kumara-sampradaya, a później jako Nimbarka-sampradaya. Wszyscy ci wielcy mędrcy stali się wielkimi bhaktami, ponieważ nie można odnieść sukcesu w jakimkolwiek działaniu posiadającym duchową wartość bez wykonywania służby oddania dla Osoby Boga.

 

03.12.05   Gady Brahma stworzył swych synów, wówczas przemówił do nich: Teraz, moi drodzy synowie,'' rzekł, "pocznijcie potomstwo." Lecz ich celem było wyzwolenie, albowiem przywiązani byli do Vasudevy, Najwyższej Osoby Boga. Toteż wyrazili swoją niechęć do zrobienia tego.

 

03.12.05   Znaczenie:      Czterej synowie Brahmy, Kumarowie, nie chcieli założyć rodziny nawet na prośbę swego wielkiego ojca. Ci, którzy poważnie dążą do wyzwolenia z niewoli materialnej, nie powinni wikłać się w fałszywe związki niewoli rodzinnej. Ludzie mogą pytać, jak Kumarowie mogli odrzucić polecenie Brahmy, który był stwórcą wszechświata, a poza tym ich ojcem. Lecz odpowiedź brzmi, że osoba, która jest vasudeva-parayana, czyli jest poważnie zaangażowana w służbę oddania dla Osoby Boga, Vasudevy, nie musi dbać o żadne inne zobowiązania. Tak nakazuje Bhagavatam (11.5.41):

 

devarsi-bhutapta-nrnam pitrnam

na kinkaro nayam rni ca rajan

sarvatmana yah śaranam śaranyam

gato mukundam parihrtya kartam

 

"Każdy, kto porzucił wszelkie światowe związki i całkowicie schronił się u lotosowych stóp Pana, który obdarza wyzwoleniem, i który jako jedyny zapewnia nam schronienie, nie jest dłużej niczyim dłużnikiem i sługą, nawet półbogów, przodków, mędrców i innych żywych istot oraz rodziny i członków ludzkiego społeczeństwa." Zatem nie ma niezłego w tym, że Kumarowie nie chcieli założyć rodziny pomimo prośby swojego wielkiego ojca.

 

03.12.06   Wielki gniew wezbrał w umyśle Brahmy, gdy synowie nie usłuchali jego polecenia. Lecz starał się kontrolować ten gniew, gdyż nie chciał go ukazać.

 

03.12.06   Znaczenie:      Brahma sprawuje nadzór nad guną pasji materialnej natury. A więc naturalną koleją rzeczy rozgniewał się, gdy synowie nie usłuchali jego nakazu. I ponieważ był pochłonięty guną pasji, nie mógł pohamować gniewu, mimo iż Kumarowie mieli rację w swym postępowaniu. Ale wiedział, że jego synowie są niezwykle zaawansowani duchowo i nie powinien okazywać przed nimi swego gniewu, Zatem nie ukazał go.

 

03.12.07   Choć próbował pohamować swój gniew, to ukazał się on spomiędzy jego brwi w postaci dziecka niebiesko-czerwonego koloru.

 

03.12.07   Znaczenie:      Gniew – niezależnie od tego, czy ukazuje się z powodu ignorancji czy wiedzy – zawsze jest taki sam. I choć Brahma jest najwyższą istotą, to nie powiodły mu się próby pohamowania go. Ten gniew pojawił się w swych prawdziwych kolorach, między brwiami Brahmy jako Rudra, o zabarwieniu niebieskim (ignorancja) i czerwonym (pasja), ponieważ gniew rodzi się z pasji i ignorancji.

 

03.12.08   Zaraz po przyjścia na świat, dziecko zaczęło płakać: O sprawco losu, nauczycielu wszechświata, łaskawie wskaż mi moje imię i miejsce.

 

03.12.09   Wszechpotężny Brahma, który narodził się z kwiatu lotosu, wysłuchał prośby chłopca i by go uspokoić, przemówił łagodnymi słowami: Nie płacz, z pewnością uczynię to, czego pragniesz.

 

03.12.10   Następnie Brahma rzekł: O przywódco półbogów, dlatego że tak niespokojnie płakałeś, wszyscy ludzie będą nazywać cię Rudrą.

 

03.12.11   Mój drogi chłopcze, wybrałem następujące miejsca na twą rezydencję: serce, zmysły, powietrze życia, niebo, powietrze, ogień, wodę, ziemię, słońce, księżyc i wyrzeczenie.

 

03.12.11   Znaczenie:      Znaczące jest to, że Rudra pojawił się spomiędzy brwi Brahmy, jako rezultat jego gniewu, który zrodził się z guny pasji częściowo dotkniętej ignorancją. W Bhagavad-gicie (3.37) opisana jest zasada Rudry. Krodha (gniew) jest produktem kamy (pożądania), które wynika z guny pasji. Element krodha, który jest potężnym wrogiem uwarunkowanej duszy, pojawia się tam, gdzie pożądanie nie jest zaspokojone i nie jest ukojona tęsknota. Ta najbardziej grzeszna i szkodliwa pasja jest reprezentowana jako ahankara, czyli fałszywe, egocentryczne uważanie siebie za wszystko we wszystkim. Bhagavad-gita stwierdza, że głupotą jest ta egocentryczna postawa uwarunkowanej duszy, która całkowicie znajduje się pod kontrolą natury materialnej. Postawa ta jest manifestacją zasady Rudra, która znajduje się w sercu, gdzie rodzi się krodha (gniew). Gniew najpierw rozwija się w sercu, a później ukazuje się poprzez różne zmysły, jak oczy, ręce i nogi. Człowiek wyraża swój gniew płonącymi oczyma, czasem manifestuje, go przez zaciśnięte pięści, a czasem przez kopanie nogami. Gdy zasada Rudry ukazuje się w ten sposób, dowodzi to, że w tym miejscu jest obecny Rudra. Kiedy człowiek jest zły, wówczas bardzo szybko oddycha, a zatem Rudra obecny jest w powietrzu życia, czyli w czynnościach oddychania. Gdy chmury pokrywają niebo, które gniewnie ryczy, i kiedy wieje gwałtowny wiatr, wówczas manifestuje się zasada Rudry. I gdy wiatr rozjuszy morską wodę, również objawia się przerażający dla zwykłego człowieka, ponury aspekt Rudry. Obecności Rudry doświadczamy także wtedy, gdy płonie ogień. I jego reprezentacją jest też powódź.

    Istnieje wiele stworzeń ziemskich, które stale reprezentują element Rudry. Stałymi reprezentantami Rudry są wąż, tygrys i lew. Czasami z powodu nadmiernego upału mają miejsce przypadki udarów słonecznych, a w wyniku nadmiernego zimna, którego przyczyną jest księżyc, ma miejsce utrata przytomności. Czasem pod wpływem zasady gniewu i pasji Rudry, wielu mędrców obdarzonych mocą wyrzeczenia, a także wielu yoginów, filozofów i wiele wyrzeczonych osób, ukazuje potęgę, którą osiągnęli. Wielki yogin Durvasa pod wpływem tej zasady Rudry pokłócił się z Maharają Ambarisem, a chłopiec-bramin ukazał zasadę Rudry rzucając klątwę na wielkiego króla Pariksita. Gdy tę zasadę przejawiają osoby, które nie są zaangażowane w służbę oddana dla Najwyższej Osoby Boga, wówczas upadają ze szczytu swojej wzniosłej pozycji. Potwierdza to poniższy werset:

 

ye 'nye 'ravindaksa vimukta-maninas

tvayy asta-bhavad aviśuddha-buddhayah

aruhya krcchrena param padam tatah

patanty adho 'nadrta-yusmad-anghrayah

(Bhag. 10.2.32)

 

Niezwykle żałosny upadek impersonalisty jest wynikiem jego fałszywego, nierozsądnego twierdzenia, że jest jednym z Najwyższym.

 

03.12.12   Pan Brahma rzeki Rudro, mój drogi chłopcze, masz jeszcze jedenaście innych imion: Manyu, Manu, Mahinasa, Mahan, Śiva, Rtadhvaja, Ugrareta, Bhava, Kala, Vamadeva i Dhrtavrata.

 

03.12.13   Masz również, Rudro, jedenaście żon zwanych Rudrani, a są nimi: Dhi, Dhrti, Rasala, Uma, Niyut, Sarpi, Ila, Ambika, Iravati, Svadha i Diksa.

 

03.12.14   Mój drogi chłopcze, przyjmij teraz wszystkie przeznaczone tobie imiona, miejsca i żony. I skoro jesteś teraz jednym z nauczycieli żywych istot, możesz znacznie powiększyć liczebność populacji.

 

03.12.14   Znaczenie:    Brahma, jako ojciec Rudry, wybrał dla swojego syna odpowiednie żony, nadał mu imiona, a także znalazł mu miejsce do życia. Syn przyjmuje imię dane mu przez ojca, przyjmuje jego posiadłość, a więc naturalną, koleją rzeczy powinno być również przyjęcie żony, którą ojciec wybrał. Jest to zupełnie normalne w przypadku, gdy chodzi o powiększenie populacji na świecie. Lecz z drugiej strony, Kumarowie nie przyjęli propozycji ojca, ponieważ zajmowali zbyt wzniosłą pozycję, aby trudzić się płodzeniem synów. Syn, mając na względzie wyższe cele, może odmówić spełnienia nakazu ojca, i również ojciec może, dla wyższych celów; przestać utrzymywać dużą liczbę swych synów, którzy powiększają populację.

 

03.12.15   Najpotężniejszy Rudra, którego ciało było niebiesko-czerwonego koloru, zrodził wielu potomków, którzy dokładnie odzwierciedlali jego charakterystyczne cechy, siłę i straszliwą naturę.

 

03.12.16   Rudra zrodził niezliczonych synów i wnuki. I kiedy ci zebrali się razem, próbowali zniszczyć cały wszechświat. Wówczas Brahma, ojciec żywych istot wielce zatrwożył się tą sytuacją.

 

03.12.16   Znaczenie:    Potomkowie inkarnacji gniewu, Rudry, byli tak wielkim zagrożeniem dla utrzymania spraw wszechświata, że zaczął się ich obawiać nawet Brahma, ojciec żywych istot. Niebezpieczni są również tzw. wielbiciele Rudry, czyli jego zwolennicy, i są chwilami niebezpieczni nawet dla samego Rudry. Potomkowie Rudry czasami planują, aby go zabić i wykorzystują do tego jego łaskę. Taka jest natura jego wielbicieli.

 

03.12.17   Brahma rzekł do Rudry: O pierwszy pomiędzy półbogami, nie ma potrzeby, byś płodził żywe istoty o takiej naturze, które gorejącym ogniem swych oczu niszczą wszystko w czterech stronach świata i nawet zaatakowały mnie.

 

03.12.18   Mój drogi synu, lepiej oddaj się pokucie, która przyniesie pomyślność wszystkim żywym istotom, a tobie ześle wszelkie dobrodziejstwa. Dzięki niej jedynie będziesz w stanie stworzyć wszechświat takim, jakim był przedtem.

 

03.12.18   Znaczenie:      Trzy bóstwa: Brahma Visnu i Maheśvara, czyli Śiva, opiekują się kolejno stworzeniem, utrzymywaniem i unicestwieniem manifestacji kosmicznej. Rudrze poradzono, by nie niszczył niczego w okresie tworzenia i utrzymywania, lecz by oddał się pokucie i czekał na czas unicestwienia, kiedy zaistnieje potrzeba, by spełnił swą służbę.

 

03.12.19   Jedynie dzięki pokucie można zbliżyć się do Osoby Boga, który jednocześnie jest w sercu każdej żywej istoty i poza zasięgiem wszelkich zmysłów.

 

03.12.19   Znaczenie:      Brahma poradził Rudrze, by oddał się pokucie i w ten sposób dał przykład swym synom i zwolennikom, pokazując, że pokuta jest niezbędna dla osiągnięcia łaski Najwyższej Osoby Boga. Bhagavad-gita mówi; że zwykli ludzie podążają ścieżką wytyczoną przez autorytet. Brahma oburzył się na potomków Rudry i obawiając się, że ta wzrastająca populacja zniszczy go, poprosił Rudrę, by zaprzestał jej wytwarzania i oddał się pokucie, aby uzyskać łaskę Najwyższego Pana. Dlatego na obrazach przedstawiających Rudrę widzimy, że zawsze siedzi on pogrążony w medytacji, aby osiągnąć łaskę Pana. Synom i zwolennikom Rudry pośrednio radzi się, by porzucili zasadę Rudry i zaniechali niszczenia w czasie trwania spokojnego stworzenia Brahmy.

 

03.12.20   Śri Maitreya rzekł: I gdy Brahma polecił to Rudrze, ten – zgadzając się ze słowami swego ojca, który był mistrzem Ved – okrążył go i udał się do lasu spełniać pokuty.

 

03.12.21   Brahma, obdarzony mocą przez Najwyższą Osobę Boga, myślał o stworzeniu żywych istot i spłodził dziesięciu synów, aby wzrosła liczba pokoleń.

 

03.12.22   Zatem narodził się Marici, Atri, Angira, Pulastya, Pulaha, Kratu, Bhrgu Vasistha, Daksa, a jako dziesiąty pojawił się Narada.

 

03.12.22   Znaczenie:      Przeznaczeniem całego procesu stworzenia, utrzymywania i unicestwienia jest danie uwarunkowanym duszom szansy powrotu do domu, do Boga. Brahma stworzył Rudrę, aby ten pomógł mu w jego twórczym wysiłku, ale Rudra od samego początku niszczył całe stworzenie, toteż musiał zostać powstrzymany w tym niszczycielskim działaniu. Dlatego Brahma stworzył następną grupę dzieci, które przeważnie popierały działania przynoszące zysk. Ale zdawał sobie sprawę z tego, że bez służby oddania dla Pana praktycznie nie można mówić o żadnej korzyści dla duszy uwarunkowanej. Dlatego też stworzył swego zacnego syna Naradę, który jest najbardziej wzniosłym mistrzem duchowym wszystkich transcendentalistów. Mimo iż ścieżka służby oddania nie jest zależna od jakichkolwiek materialnych rzeczy, to jednak bez służby oddania dla Pana nie uczynimy postępu na żadnym polu działania. Jedynie transcendentalna pełna miłości służba dla Pana może nas doprowadzić do prawdziwego celu życia, a zatem służba pełniona przez Śriman Naradę Muniego jest najbardziej wzniosła wśród tych, które pełnili wszyscy synowie Brahmy.

 

03.12.23   Narada został zrodzony z rozwagi Brahmy, która jest najlepszą częścią jego ciała. Vasistha zrodził się z jego oddechu, Daksa – z kciuka, Bhrgu – z dotyku, a Kratu – z ręki.

 

03.12.23   Znaczenie:    Narada został zrodzony z najlepszej rozwagi Brahmy, ponieważ Narada potrafi obdarzyć każdego Najwyższym Panem. Najwyższej Osoby Boga nie można zrealizować przez ogrom wiedzy wedyjskiej czy jakąkolwiek ilość pokut, Ale czysty bhakta Pana, jak Narada, może obdarzyć nas Najwyższym Panem dzięki swojej dobrej woli. Samo imię Narada sugeruje, że może on tego dokonać. Nara znaczy ''Najwyższy Pan", a da znaczy "ten, który może dać". To, że może on obdarzyć nas Najwyższym Panem, nie znaczy, że Pan jest towarem dostępnym dla każdego. Ale Narada może każdego obdarzyć transcendentalną służbą miłości dla Pana, w związkach sługi, przyjaciela, rodzica czy kochanka, odpowiednio do naszego pragnienia wywołanego rodzajem naszej transcendentalnej miłości dla Pana. Innymi słowy, jedynie Narada może obdarzyć ścieżką bhakti-yogi, tym najwyższym środkiem mistycznym dla osiągnięcia Najwyższego Pana.

 

03.12.24   Pulastya powstał z uszu Brahmy, Angira – z jego ust, Atri – z oczu, Marici – z umysłu, a Pulaha – z pępka.

 

03.12.25   Religia pojawiła się z piersi Brahmy, w której usytuowany jest Najwyższa Osoba Boga, Narayana, niereligijność zaś pojawiła się z jego pleców, gdzie jest miejsce straszliwej dla żywej istoty śmierci.

 

03.12.25   Znaczenie:    Znaczące jest to, że religia zamanifestowała się z miejsca; gdzie osobiście obecny jest Osoba Boga. Jest to znaczące, gdyż religia oznacza służbę oddania dla Osoby Boga, co potwierdza zarówno Bhagavad-gita, jak i Bhagavatam: Ostatnia instrukcja Bhagavad-gity brzmi: porzuć wszelkie inne zaangażowania pełnione w imię religii i przyjmij schronienie Osoby Boga. Śrimad-Bhagavatam również potwierdza, że najwyższą doskonałością religii jest to, co prowadzi nas do niemotywowanej i nieskrępowanej materialnymi przeszkodami służby oddania dla Pana. W swojej doskonałej formie religia jest służbą oddania wykonywaną dla Pana, zaś niereligijność jest wręcz czymś przeciwnym. Najważniejszą częścią ciała jest serce, natomiast plecy są częścią najbardziej lekceważoną. Kiedy kogoś atakuje wróg, jest on skłonny znosić ataki od tyłu i uważnie chronić się od wszelkich ataków od przodu. Wszystkie rodzaje bezbożności pojawiają się na plecach Brahmy, natomiast prawdziwa religia, służba oddania dla Pana, ukazuje się z jego piersi, gdzie przebywa Narayana. Bezbożnością jest wszystko, co nie prowadzi do służby oddania dla Pana, a wszystko co do niej prowadzi, jest religią.

 

03.12.26   Pożądanie i pragnienie zamanifestowały się z serca Brahmy, gniew z jego brwi, chciwość wyszła spomiędzy warg, moc mówienia z ust, a ocean z prącia. Zaś nieszlachetne i wstrętne czynności pojawiły się z jego odbytnicy, która jest źródłem wszelkich grzechów.

 

03.12.26   Znaczenie:      Dusza uwarunkowana pozostaje pod wpływem umysłowej spekulacji. Bez względu na to, jak wielcy jesteśmy z punktu widzenia materialnego wykształcenia i uczoności, nie możemy uwolnić się od wpływu działań psychicznych. Dlatego, dopóki nie pełnimy służby oddania dla Pana, bardzo trudno jest nam porzucić pożądanie i pragnienia wykonywania czynności niezbyt szlachetnych. Gdy nasze nieszlachetne pragnienia i pożądanie nie są zaspokojone, wówczas czujemy się sfrustrowani i z umysłu rodzi się gniew, który jest wyrażany między brwiami. Gdy zatem zwykły człowiek chce skoncentrować swój umysł, powinien skupić go w tym miejscu pomiędzy brwiami. Podczas gdy bhaktowie Pana już nawykli do umieszczania Najwyższej Osoby Boga na tronie swego umysłu. Teoria głosząca; że można pozbyć się pragnień, jest nie do utrzymania, ponieważ umysłu nie można pozbawić pragnień. Musimy zrozumieć, że kiedy jest nam polecane wyzbycie się pragnień, to oznacza, że nie powinniśmy pragnąć rzeczy, które niszczą wartości duchowe. Pan zawsze jest obecny w umyśle Swojego bhakty, zatem bhakta nie musi pozbywać się pragnień, gdyż jego wszelkie pragnienia są związane ze służeniem Panu. Moc mówienia nazywana jest Sarasvati, boginią nauki, a miejscem jej narodzin są usta Brahmy. Lecz nawet jeśli bogini nauki obdarzy kogoś swoją łaską, to jego serce wciąż może być pełne pożądania i pragnień materialnych, a jego brwi mogą wyrażać gniew. Zgodne ze zwykłą, światową opinią możemy być niezwykle uczeni, ale to nie znaczy, że jesteśmy wolni od wszelkich niskich czynności wypływających z pożądania i gniewu. Dobrych cech możemy oczekiwać jedynie od czystego bhakty, który z wiarą i bez przerwy pogrążony jest w myślach o Panu, czyli w samadhi.

 

03.12.27   Mędrzec Kardama, mąż wielkiej Devahuti, pojawił sio z cienia Brahmy. I tak oto wszystko zostało przejawione albo z ciała Brahmy, albo z jego umysłu.

 

03.12.27   Znaczenie:      Choć spośród trzech sił natury materialnej zawsze dominuje jedna, nigdy nie jest ona pozbawiona wpływu pozostałych sił. Siły te nigdy nie występują w czystej postaci. Nawet gdy zdecydowanie dominują dwie niższe siły, pasja i ignorancja, pojawia się czasem cień siły dobroci. Zatem wszyscy synowie zrodzeni z ciała albo umysłu Brahmy byli: pod wpływem sił Pasji i ignorancji, ale niektórzy z nich, jak Kardama, zrodzili się w sile dobroci. Narada narodził się w chwili, gdy Brahma był w transcendentalnym stanie.

 

03.12.28   O Viduro, słyszeliśmy, że Brahma miał córkę o imieniu Vak, która narodziła się z jego ciała, i która zwabiła jego umysł w kierunku seksu, choć sama nie czuła do niego seksualnego pociągu.

 

03.12.28   Znaczenie:      Balavan indriya-gramo vidvamsam agi karsati (Bhag. 9.19.17). Jest powiedziane, że zmysły są tak szalone i silne, iż mogą zwieść nawet. najbardziej rozsądnego i uczonego człowieka. Dlatego uprzedza się, że nie należy żyć samotnie nawet z własną matką, siostrą czy córką. Vidvamsam api karsati oznacza, że nawet człowiek niezwykle uczony również może paść ofiarą impulsu zmysłów. Maitreya wahał się, czy powiedzieć o tym niewłaściwym postępku Brahmy, który czuł seksualny pociąg do swej córki. Niemniej jednak wspomniał o tym, ponieważ czasami ma to miejsce, a żywym przykładem jest sam Brahma, mimo iż jest on pierwszym pomiędzy żywymi istotami i posiada największą wiedzę w całym wszechświecie. Jeżeli Brahma mógł paść ofiarą impulsu seksualnego, to co z tymi którzy ulegają tak wielu zwykłym słabościom? Mówi się, że ta niezwykła niemoralność w postępowaniu Brahmy wydarzyła się w jakiejś szczególnej kalpie, i że nie mogło to być w tej kalpie, w której Brahma usłyszał cztery zasadnicze wersety Śrimad-Bhagavatam bezpośrednio od Pana. Gdy Pan przekazał Brahmie wiedzę Bhagavatam, dał mu również błogosławieństwo, że nigdy, w żadnej kalpie nie zostanie on zwiedziony. To wskazuje, że Brahma mógł paść ofiarą zmysłów przed wysłuchaniem Bhagavatam, lecz po tym, jak usłyszał je bezpośrednio od Pana, nie mogło się to już zdarzyć.

    Powinniśmy jednak poważnie zastanowić się nad tym wydarzeniem. Ludzka istota jest stworzeniem społecznym i jej niczym nieograniczone kontakty a płcią nadobną prowadzą do upadku. Taka społeczna swoboda zarówno mężczyzn, jak i kobiet – szczególnie wśród młodego pokolenia – z pewnością jest wielką przeszkodą na ścieżce duchowego postępu. Materialna niewola, wynika jedynie z niewoli seksualnej, a więc niczym nieograniczone kontakty mężczyzn z kobietami są na pewno wielkim utrudnieniem. Maitreya przytoczył przykład Brahmy po to, by zwrócić naszą uwagę na to wielkie niebezpieczeństwo.

 

03.12.29   Gdy wszyscy synowie Brahmy, mędrcy pomiędzy którymi pierwszym był Marici, ujrzeli swego ojca tak zwiedzionego w tym niemoralnym czynie, wówczas z wielkim szacunkiem przymówili tymi słowy.

 

03.12.29   Znaczenie:      Mędrcy, tacy jak Marici, mieli rację protestując przeciwko czynowi swego wielkiego ojca. Dobrze zdawali sobie sprawę z tego, że jeśli nawet ich ojciec popełnił błąd, to za tą sytuacją kryje się jakiś wielki cel. W przeciwnym bowiem razie taka wielka osoba nie popełniłaby takiego błędu. Być może, że Brahma pragnął ostrzec swoich poddanych o ludzkich słabościach, które ujawniają się w kontaktach z kobietami. Jest to zawsze niezwykle niebezpieczne dla osób, które podążają ścieżką samorealizacji. Zatem nie powinniśmy lekceważyć takich wielkich osób jak Brahma, nawet jeśli popełnią błąd. Dlatego wielcy mędrcy, między którymi pierwszym był Marici, nie okazali Brahmie braku szacunku, pomimo jego niezwykłego zachowania.

 

03.12.30   O ojcze, żaden Brahma ani ktokolwiek inny, ani też ty sam w poprzednich kalpach, nigdy nie ośmielił się podjąć takiego niecnego działania, w jakie teraz ty się wikłasz. Ani też nie ośmieli się nikt w przyszłości. Jesteś istotą najbardziej wzniosłą we wszechświecie, dlaczego zatem pragniesz związku seksualnego ze swą córką i nie potrafisz opanować tego pragnienia?

 

03.12.30   Znaczenie:      Brahma zajmuje najwyższą pozycję we wszechświecie i wygląda na to, że poza tym wszechświatem, w którym my jesteśmy, jest jeszcze wiele innych wszechświatów, a w nich wielu Brahmów. Osoba; która zajmuje taką pozycję, musi zachowywać się w sposób idealny, ponieważ jest przykładem dla wszystkich żywych istot. Brahma, żywa istota, która jest najbardziej pobożną i najbardziej duchowo zaawansowaną, zajmuje pozycję, która jest zbliżona do pozycji Osoby Boga.

 

03.12.31   Choć jesteś najpotężniejszą istotą, czyn ten nie przystoi tobie, gdyż ogół ludzi wzoruje się na twoim charakterze w celu uczynienia duchowego postępu.

 

03.12.31   Znaczenie:      Mówi się, że niezwykle potężna żywa istota może zrobić cokolwiek jej się podoba i takie czynności nie wpływają na nią w żaden sposób. Na przykład; słońce – najpotężniejsza, ognista planeta we wszechświecie – może odparować wodę z każdego miejsca i nadal pozostanie tak samo potężne. Słońce odparowuje wodę z brudnych miejsc, a mimo to nie zostaje zanieczyszczane. Podobnie, Brahma pozostaje bez skazy we wszelkich okolicznościach. Ale skoro jest mistrzem duchowym wszystkich żywych istoty jego zachowanie i charakter powinny być tak idealne, by ludzie naśladowali je i osiągali jak największą duchową korzyść. Zatem nie powinien działać tak, jak to uczyni.

 

03.12.32   Złóżmy pełne szacunku pokłony Osobie Boga, który Swoim własnym blaskiem – jednocześnie będąc usytuowanym w Sobie Samym – zamanifestował ten kosmos. Oby chronił również religię dla, wszelkiego dobra:

 

03.12.32   Znaczenie:      Pragnienie związku seksualnego jest tak silne – jak możemy to tutaj zobaczyć – że nie sposób było odwieść Brahmę od spełnienia go, choć prosili go o to jego wielcy synowie, tacy jak Marici, którzy w końcu zaczęli modlić się do Najwyższego Pana o to, by obdarzył Brahmę zdrowym rozsądkiem. Jedynie łaska Najwyższego Pana może uchronić nas przed powabami pożądliwych pragnień materialnych. Pan chroni bhaktów którzy bez przerwy są zaangażowani w transcendentalną pełną miłości służbę dla Niego i dzięki Swej bezprzyczynowej łasce wybacza bhakcie przypadkowy upadek. Dlatego mędrcy, jak Marici, modlili się o łaskę Pana i modlitwa ich została wysłuchana.

 

03.12.33   Gdy Brahma, ojciec wszystkich Prajapatich, usłyszał słowa swoich synów, niezwykle się zawstydził i natychmiast opuścił ciało, które uprzednio przyjął. I później ciało to pojawiło się wszędzie jako niebezpieczna mgła w ciemności.

 

03.12.33   Znaczenie:      Najlepszym sposobem naprawienia swoich grzesznych czynów jest natychmiastowe porzucenie ciała. I Brahma, przywódca żywych istot, pokazał to swoim własnym przykładem. Długość życia Brahmy jest niewiarygodna, lecz ten ciężki grzech – choć w rzeczywistości nie popełnił go, a tylko kontemplował w umyśle – zobowiązał go do porzucenia ciała.

    Historia ta jest lekcją, która pokazuje żywym istotom, że angażowanie się w nieograniczone życie seksualne jest grzechem. Grzeszne jest już samo myślenie o tym, i aby to zrekompensować, trzeba porzucić ciało. Innymi słowy, długość naszego życia, błogosławieństwa, które otrzymujemy, bogactwo itd., zmniejszaj się w wyniku grzesznych działań. A najbardziej niebezpiecznym rodzajem grzechu jest nieograniczone życie seksualne.

    Przyczyną grzesznego życia jest ignorancja albo też grzeszne życie jest przyczyną głębokiej ignorancji. Charakterystyczną cechą ignorancji jest ciemność albo mgła. Ciemność czy mgła nadal okrywa całą wszechświat i jedyną zasadą przeciwdziałającą im jest słońce. Ten, kto przyjął schronienie w Panu, który jest wiecznym światłem, nie obawia się zniszczenia w ciemności mgły, czyli w ignorancji.

 

03.12.34   Pewnego razu Brahma myślał, w jaki sposób stworzyć światy takimi, jakie były w przeszłym milenium, i wówczas z jego czterech ust pojawiły się cztery Vedy, które są skarbnicą wszelkiej wiedzy.

 

03.12.34   Znaczenie:    Tak jak ogień pochłania wszystko i pozostaje czystym, tak, dzięki łasce Pana, ogień wielkości Brahmy spalił jego grzeszne pragnienie seksualnego zbliżenia z córką. Vedy, które są źródłem wszelkiej wiedzy, dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga zostały najpierw objawione Brahmie, gdy myślał on o ponownym odtworzeniu tego materialnego świata. Potęga Brahmy płynie ze służby oddania, jaką pełni dla Pana, a Pan zawsze jest gotów wybaczyć Swojemu bhakcie, jeśli ten przez przypadek upadnie ze wzniosłej ścieżki służby oddania. Śrimad-Bhagavatam (11.5.42) potwierdza to w następujący sposób:

 

sva-pada-mulam bhajatah priyasya

tyaktvanya-bhavasya harih pareśah

vikarma yac cotpatitam kathan-cid

dhunoti sarvam hrdi sannivistah

 

"Każda osoba, która jest w stu procentach zaangażowana w transcendentalną, pełną miłości służbę dla lotosowych stóp Pana, jest niezwykle droga Osobie Boga, Hari, który obecny jest w sercu bhakty i wybacza jej wszelkiego rodzaju grzechy, które popełniła przez przypadek." Nikt nie spodziewał się, że tak wielka osobistość jak Brahma mogłaby kiedykolwiek pomyśleć o seksualnym związku ze swoją córką. Przykład Brahmy sugeruje jedynie, że natura materialna jest tak potężna, iż może działać na każdego, nawet na Brahmę. Dzięki łasce Pana, Brahma został uratowany i otrzymał jedynie niewielką karę, i nie stracił również prestiżu wielkiego Brahmy, co także zawdzięcza łasce Pana

 

03.12.35   Pojawiły się cztery rodzaje parafernaliów potrzebnych do spełniania ofiary ogniowej: osoba dokonująca ofiary [osoba intonująca mantry], osoba ofiarowująca, ogień, i czyn wykonywany zgodnie z uzupełniającą literaturą wedyjską. Zostały również zamanifestowane cztery zasady religijności [prawda, wyrzeczenie, łaska i czystość] oraz obowiązki w czterech porządkach społecznych.

 

03.12.35   Znaczenie:      Jedzenie, spanie, obrona i łączenie się w pary są czterema zasadniczymi wymogami, jakie stawiają materialne ciała i występują zarówno u zwierząt, jak i w społeczeństwie ludzkim. Społeczeństwo ludzkie od zwierzęcego odróżnia spełnianie czynności religijnych, które nakazują statusy społeczne i porządki życia. Wspomina o nich wyraźnie literatura wedyjska, a zamanifestował je Brahma, gdy z jego czterech ust pojawiły się cztery Vedy. Zatem obowiązki ludzkości zgodne ze społecznymi statusami i porządkami zostały ustanowione po to, by człowiek cywilizowany mógł ich przestrzegać. Ci, którzy tradycyjnie przestrzegają tych zasad, nazywani są Aryanami, czyli ludźmi postępowymi.

 

03.12.36   Vidura rzekł: O wielki mędrcze, którego jedynym bogactwem jest pokuta, wyjaśnij mi łaskawie, jak i z czyją pomocą Brahma ustanowił wiedzę wedyjską, która wyemanowała z jego ust.

 

03.12.37   Maitreya rzekł: Poczynając od przedniej twarzy Brahmy, pojawiły się stopniowo cztery Vedy – Rk, Yajur, Sama i Atharva. Po czym kolejno zostały ustanowione: hymny wedyjskie, które nie były intonowani wcześniej, kapłańskie rytuały, tematy recytatorów i czynności transcendentalne.

 

03.12.38   Stworzył również naukę medyczną sztukę militarną i muzykę oraz naukę architektoniczną, a wszycie pochodziły z Ved. Pojawiły się one – jedna po drugiej – poczynając od jego przedniej twarzy.

 

03.12.38   Znaczenie:    Vedy zawieraj wszelkiego rodzaju doskonałą wiedzę, która niezbędna jest dla ludzkiego społeczeństwa, i to nie tylko na naszej planecie, lecz również na innych. Zrozumiałe jest, że tak jak konieczną jest sztuka muzyczna, tak również niezbędną jest szuka militarna – dla utrzymania porządku społecznego. Te wszystkie dziedziny wiedzy są nazywane Upapurana, czyli uzupełnieniem Ved. Głównym tematem Ved jest wiedza duchowa, lecz wszelkie inne rodzaje wiadomości, jak te wymienione wyżej, również tworzą potrzebne dziedziny wiedzy wedyjskiej, mające umożliwić ludzkiej istocie dążenie do osiągnięcia wiedzy duchowej.

 

03.12.39   A jako że mógł ujrzeć całą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, ze wszystkich swych ust stworzył piątą Vedę, którą były Purany i historie.

 

03.12.39   Znaczenie:      Znamy wiele historii poszczególnych państw, narodów i historie świata, ale Purany opowiadają historie dotyczące wszechświata, nie tylko w jednym milenium, lecz w wielu kalpach. Brahma posiada wiedzę o tych historycznych faktach i dlatego wszystkie Purany są historiami. Ponieważ oryginalnie ułożył je Brahma, są one części Ved i nazywane są piątą Vedą.

 

03.12.40   Wszelkie rodzaje ofiar ogniowych.[sodaśi, uktha, purisi, agnistoma, aptoryama, atiratra, vajapeya i gosava] pojawiły się ze wschodnich ust Brahmy.

 

03.12.41   Wykształcenie, dobroczynność, pokuta i prawda uważane są za cztery nogi religii, i aby uczynić możliwym ich poznanie; zostały stworzone cztery porządki życia z podziałem na różne kasty odpowiadające zawodowym zajęciom. Brahma stworzył je wszystkie w systematycznym porządku.

 

03.12.41   Znaczenie:      Podstawą porządków społecznych – brahmacaryi, czyli życia studenckiego, grhasthy, czyli życia rodzinnego, vanaprasthy, czyli samotnego życia w celu praktykowania pokuty, i sannyasy, czyli życia wyrzeczonego, którego celem jest nauczanie prawdy – są cztery nogi religii. Grupy zawodowe stanowią bramini, czyli inteligencja, ksatriyowie, czyli administratorzy, vaiśyowie, czyli kupcy, śudrowie, czyli robotnicy, którzy nie mają szczególnych kwalifikacji. Brahma wszystko to systematycznie zaplanował i stworzył, aby regularnie wzrastał poziom samorealizacji. Przeznaczeniem życia studenckiego jest osiągnięcie jak najlepszego wykształcenia. Celem życia rodzinnego jest sprawienie przyjemności zmysłom pod warunkiem, że spełnia się to z dobroczynnym nastawieniem umysłu. Wycofanie się z życia rodzinnego przeznaczone jest dla pokuty, dla postępu w życiu duchowym, a przeznaczeniem życia wyrzeczonego jest nauczanie ogółu ludzi o Prawdzie Absolutnej. Współpraca wszystkich członków społeczeństwa stwarza korzystną sytuację dla wzniesienia misji ludzkiego życia na wyższy poziom. Podstawa instytucji społecznej została oparta na wykształceniu, którego celem jest oczyszczenie ludzkiej istoty ze zwierzęcych skłonności. Najbardziej wzniosłym procesem oczyszczania jest wiedza o Najwyższej Osobie Boga, który jest najczystszym z czystych.

 

03.12.42   Następnie uroczyście zapoczątkowano ceremonię obdarzenia nićmi podwójnie urodzonych, jak również wprowadzono zasady, których należy przestrzegać przynajmniej przez rok po zaakceptowaniu Ved, zasady całkowitego unikania życia seksualnego, zajęcia zawodowe według nakazów wedyjskich i rozmaite obowiązki połączone z życiem rodzinnym oraz metodę samodzielnego zdobywania środków do życia, którą było zbieranie odrzuconych ziaren.

 

03.12.42   Znaczenie:      W czasie trwania życia studenckiego brahmacarin uzyskuje wszelkie informacje o tym, jak ważna jest ludzka forma życia. Tak więc zaplanowano podstawowe wykształcenie mające zachęcić studenta, by pozostał wolnym od rodzinnych obciążeń. Jedynie student, który nie jest w stanie złożyć takiego ślubowania, wraca do domu i przyjmuje odpowiednią żonę. W innym wypadku pozostaje stałym brahmacarinem, co oznacza, że przez całe życie będzie powstrzymywał się od życia seksualnego. Wszystko zależy tego, jakiej jakości wykształcenie student otrzymał. Dane nam było spotkać takiego wiecznego brahmacarina w osobie naszego mistrza duchowego, Om Visnupada Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Gosvamiego Maharajy. Taka wielka dusza jest nazywana naisthika-brahmacarinem.

 

03.12.43   Życie w samotności dzieli się na cztery kategorie: vaikhanasa, valakhilya, audumbara i phenapa. Zaś czteroma rodzajami wyrzeczonego porządku życia są: kuticaka, bahvoda; hamsa i niskriya. I wszystkie one zamanifestowały się z Brahmy.

 

03.12.43   Znaczenie:    Varnaśrama-dharma, czyli instytucja, którą tworzą podziały i porządki życia społecznego oraz duchowego, nie jest wynalazkiem współczesnego wieku, jak oświadczają mniej inteligentne osoby. Istnieje ona od początku stworzenia, a powstała dzięki Brahmie. Potwierdza to również Bhagavad-gita (4.13): catur-varnyam maya srstam.

 

03.12.44   Nauka logicznego argumentowania, wedyjskie cele życia, jak również prawo i porządek, kodeksy moralne i słynne hymny bhuh, bhuvah i svah, ukazały się z ust Brahmy; zaś z jego serca pojawiła się pranava omkara.

 

03.12.45   Następnie z włosów na ciele potężnego Prajapatiego powstała sztuka literackiego wystawiania się zwana usnik. Główny hymn wedyjski, gayatri, powstał ze skóry: tristup powstał z mięśni, anustup – z żył, a jagati z kości pana żywych istot.

 

03.12.46   Ze szpiku kostnego została zamanifestowana pankti, sztuka pisania wersetu, a brhati, inny typ wersetu, powstał z powietrza życia pana żywych istot.

 

03.12.47   Dusza Brahmy objawiła się jako alfabety sparśa, jego ciało jako samogłoski, zmysły jako syczący alfabet, siła jako środkowy alfabet, a jego czynności zmysłowe jako siedem znaków muzycznych.

 

03.12.47   Znaczenie:      W sanskrycie jest trzynaście samogłosek i trzydzieści pięć spółgłosek. Samogłoskami są: a, a, i, i, u, u, r, r, l, e, ai, o, au, a spółgłoskami: ka, kha, ga, gha itd. Dwadzieścia pięć pierwszych liter nazwano sparśa. Są także cztery antah-stha. Wśród usma są trzy s zwane talavya, murdhanya i dantya. Znakami muzycznymi są: sa, r, ga, ma, pa, dha i ni. Te wszystkie wibracje dźwiękowe są oryginalnie nazywane śabda-brahma, czyli dźwiękiem duchowym. Dlatego mówi się, że w Maha-kalpie Brahma został stworzony jako inkarnacja dźwięku duchowego. Vedy są dźwiękiem duchowym i dlatego nie ma potrzeby interpretować ich w sposób materialny. Vedy powinniśmy wibrować takimi, jakimi są, choć symbolicznie są wyrażone przy pomocy liter, które są nam materialnie znane. W ostatecznym rezultacie nie ma nic materialnego, ponieważ wszystko pochodzi ze świata duchowego. Zatem manifestacja materialna jest nazywana iluzją we właściwym znaczeniu tego słowa. Dla dusz zrealizowanych istnieje jedynie duch.

 

03.12.48   Brahma, jako źródło transcendentalnego dźwięku, jest osobistym reprezentantem Najwyższej Osoby Boga. Jest zatem ponad koncepcją zamanifestowania i niezamanifestowania. Jest pełną formą, Prawdy Absolutnej i obdarzony jest wielorakimi energiami.

 

03.12.48   Znaczenie:    Pozycja, którą zajmuje Brahma, jest najbardziej odpowiedzialną we wszechświecie i powierzana jest ona osobie najdoskonalszej. Kiedy czasami nie ma odpowiedniej osoby, która mogłaby objąć tę pozycję, wówczas Najwyższa Osobę Boga musi pojawić się jako Brahma. W świecie materialnym Brahma jest pełną reprezentacją Najwyższej Osoby Boga i od niego pochodzi transcendentalny dźwięk, pranava. Zatem jest on obdarzony wielorakimi energiami, z których zostają zamanifestowani różni półbogowie, tacy jak Indra, Candra i Varuna. I nawet gdy Brahma ujawnił tendencję cieszenia się własną córką, nie umniejszył swej transcendentalnej wartości. Ukazanie takiej tendencji przez Brahmę ma pewien cel i dlatego nie został on potępiony, jak byłaby potępiona zwykła żywa istota.

 

03.12.49   Brahma następnie przyjął inne ciało, w którym życie seksualne nie było zakazane, i zaangażował się w dalsze tworzenie.

 

03.12.49   Znaczenie:      Brahma w swym poprzednim ciele, które było transcendentalne, nie mógł oddawać się życiu seksualnemu, gdyż było to zakazane. Zatem, by móc podjąć życie seksualne, przyjął nowe ciało i zaangażował się w tworzenie. Jak opisaliśmy wcześniej, jego poprzednie ciało przekształciło się w mgłę.

 

03.12.50   O synu Kuru, kiedy Brahma ujrzał, że populacja nie powiększa się wystarczająco mimo obecności potężnych mędrców, zaczął poważnie zastanawiać się, w jaki sposób można by ją rozwinąć.

 

03.12.51   Brahma rozmyślał: Ależ to zadziwiające, że choć rozprzestrzeniam się wszędzie, populacja wszechświata wciąż jest niewystarczająca. Przyczyną tego nieszczęścia może być tylko przeznaczenie.

 

03.12.52   Gdy był tak pogrążony w kontemplacji i obserwował nadnaturalną moc, dwie inne formy powstały z jego ciała, które są nadal sławione jako jego ciało.

 

03.12.52   Znaczenie:      Z ciała Brahmy wyszły dwa ciała. Jedno miało wąsy, a drugie – obrzmiałe piersi. Nikt nie może wyjaśnić źródła ich powstania i dlatego znane są do dzisiaj jako kayam, ciało Brahmy, i nic nie wskazuje na to, że są jego synem czy córką.

 

03.12.53   Te dwa, dopiero co powstałe ciała połączyły się w związku seksualnym.

 

03.12.54   Z tych dwóch osób, ta która miała męską formę, znana jest jako Manu o imieniu Svayambhuva, a postać kobieca znana jest jako Śatarupa, królowa wielkiej duszy Manu.

 

03.12.55   Następnie poprzez związek seksualny powiększali oni stopniowo swe potomstwo; pokolenie po pokolenia.

 

03.12.56   We właściwym czasie Manu zrodził z Śatarupą pięcioro dzieci – dwóch synów, Priyavratę i Uttanapadę, oraz trzy córki: Akuti, Devahuti i Prasuti.

 

03.12.57   Swoje pierwszą córkę, Akuti, ojciec, Manu, oddał mędrcowi Ruci; drugą córkę Devahuti dał mędrcowi Kardamie, a najmłodszą, Prasuti, przeznaczył dla Daksy. I zaludnili oni cały świat.

 

03.12.57   Znaczenie:      Powyższy werset opowiada historię stworzenia ludności we wszechświecie. Brahma jest pierwotną żywą istotą we wszechświecie. Z niego powstał Svayambhuva Manu i jego żona Śatarupa. Z Manu zaś narodziło się dwóch synów i trzy córki, i od nich wywodzą się współcześni mieszkańcy różnych planet, rozmnażający się do dnia dzisiejszego. Dlatego Brahma znany jest jako nasz dziadek, a Osoba Boga, który jest ojcem Brahmy, jest pradziadkiem wszystkich żywych istot Bhagavad-gita (11.39) potwierdza to w sposób następujący:

 

vayur yamo 'gnir varunah śaśankah

prajapatis tvam prapitamahaś ca

namo namas te 'stu sahasra-krtvah

punaś ca bhuyo pi namo namas te

 

"Ty jesteś Panem powietrza, najwyższym sędzią Yamą, ogniem i Panem deszczów. Ty jesteś księżycem i pradziadkiem. Zatem Tobie ofiarowuję tysiąckrotne, głębokie wyrazy szacunku i przed Tobą się kłonię ciągle i od nowa."

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 12 –go Rozdziału 3 –go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

" Stworzenie Kumarów i innych"