Oto podsumowanie Ósmego Rozdziału. Rozdział ten opisuje ceremonię nadania imienia Krsnie. Opisuje również to, jak raczkował, bawił się z krowami, jadł ziemię i ponownie ukazał formę kosmiczną Swej matce.
Pewnego dnia Vasudeva posłał po Gargamuniego, kapłana rodzinnego yadu-vamśy, tak więc Gargamuni udał się do domu Maharajy Nandy, który przywitał go wspaniale i poprosił, aby nadał imiona Krsnie i Balaramie. Oczywiście Gargamuni przypomniał Maharajy Nandzie, że Kamsa poszukiwał syna Devaki. Powiedział, że gdyby przeprowadzono tę ceremonię bardzo uroczyście, nie uszłaby ona uwadze Kamsy, który wówczas mógłby snuć podejrzenia, że Krsna jest synem Devaki. Wskutek tego Nanda Maharaja poprosił Gargamuniego, by dokonał tej ceremonii bez niczyjej wiedzy i ten tak uczynił. Ponieważ Balarama, syn Rohini, zwiększa transcendentalne szczęście innych, Jego imię brzmi Rama, a z powodu Swej niezwykłej mocy, nazywany jest Baladevą. Przyciąga Yadu, aby przestrzegali Jego instrukcji i wskutek tego nazywany jest Sankarsaną. Krsna, syn Yaśody, poprzednio pojawiał się przyjmując wiele innych kolorów, takich jak biały, czerwony i żółty, a teraz przyjął kolor czarny. Ponieważ czasami był synem Vasudevy, Jego imię jest Vasudeva. Ma On wiele różnych imion, odpowiadających Jego różnym czynom i cechom. Po udzieleniu Nandzie Maharajy takich informacji i spełniwszy ceremonię nadania imienia, Gargamuni poradził Nandzie, by troskliwie chronił swego syna, a następnie odszedł.
Śukadeva Gosvami opisał następnie, jak dwoje dzieci raczkowało, spacerowało na Swych małych nóżkach, bawiło się z krowami i cielętami, kradło masło i inne produkty mleczne i rozbijało naczynia na masło. W ten sposób opisał wiele psotliwych czynności Krsny i Balaramy. Najwspanialsze z tego typu wydarzeń miało miejsce wówczas, kiedy towarzysze zabaw Krsny poskarżyli matce Yaśodzie, że Krsna jadł ziemię. Matka Yaśoda chciała otworzyć usta Krsny, aby sprawdzić to i skarcić Go. Czasami przyjmowała pozycję karcącej matki, a w następnej chwili pogrążała się w matczynej miłości. Po opisaniu tego wszystkiego Maharajy Pariksitowi, Śukadeva Gosvami, na prośbę Maharajy Pariksita, chwalił szczęście matki Yaśody i Nandy. Nanda i Yaśoda byli poprzednio Droną i Dharą, i z polecenia Pana Brahmy przyszli na tę Ziemię, aby mieć za swego syna Najwyższą Osobę Boga.
10.08.04 Znaczenie: Jak w rzeczywistości oznajmił już to Nanda Maharaja, Gargamuni – będąc bhaktą – nie miał żadnych potrzeb. Podobnie, również Krsna nie ma żadnych potrzeb, kiedy przychodzi tutaj, gdyż jest purna, atmarama. Niemniej jednak, zstępuje do tego materialnego świata, by chronić bhaktów i niszczyć złoczyńców (paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam). Jest to misja Najwyższej Osoby Boga i również bhaktowie mają taką samą misję. Tego, kto wypełnia tę misję para-upakara, prowadząc działalność dobroczynną dla ogółu ludzi, Krsna, Najwyższa Osoba Boga, uznaje za bardzo drogiego Sobie (na ca tasman manusyesu kaścin me priyakrttamah). Tę para-upakara zalecił również Śri Caitanya Mahaprabhu, szczególnie mieszkańcom Indii:
bharata-bhumite haila manusya-janma yara
janma sarthaka kari' kara para-upakara
"Ten, kto narodził się jako istota ludzka na ziemi Indii [Bharatavarsy], powinien uczynić swe życie sukcesem i działać dla korzyści wszystkich innych ludzi." (Cc. Adi 9.41) Mówiąc ogólnie, obowiązkiem czystego bhakty Vaisnavy jest działanie dla korzyści innych.
Nanda Maharaja domyślił się, że Gargamuni przybył w tym celu, a jego obowiązkiem było teraz działanie zgodnie z radą Gargamuniego. Toteż powiedział "Proszę, powiedz mi, jaki jest mój obowiązek." Taką postawę powinien przyjąć każdy, szczególnie gospodarz domu. Społeczeństwo varnaśrama zorganizowane jest w ośmiu podziałach: bramin, ksatriya, vaiśya, śudra, brahmacarya, grhastha, vanaprastha i sannyasa. Nanda Maharaja przedstawił się jako grhinam, gospodarz domu. Brahmacari w rzeczywistości nie ma żadnych potrzeb, ale grhi gospodarze domu, zaangażowani są w zadowalanie zmysłów. Jak oznajmia Bhagavad-gita (2.44), bhogaiśvarya-prasaktanam tayapahrta-cetasam. Każdy przybył do tego materialnego świata w celu zadowalania zmysłów, a pozycja tych, którzy są zbyt przywiązani do zadowalania zmysłów i dlatego przyjęli grhastha-aśrama, jest bardzo niebezpieczna. Ponieważ każdy w tym materialnym świecie poszukuje zadowalania zmysłów, grhasthowie powinni zostać wyszkoleni na mahat, wielkich mahatmów. Dlatego Nanda Maharaja szczególnie użył słowa mahad-vicalanam. Gargamuni nie miał żadnego interesu do spełnienia, udając się do Nandy Maharajy, ale Nanda Maharaja, jako grhastha, był zawsze doskonale gotowy przyjąć instrukcje od mahatmy, by osiągnąć prawdziwą korzyść w życiu. Tak więc był gotów spełnić polecenie Gargamuniego.
10.08.05 Znaczenie: Zdefiniowane zostało tutaj słowo "przeznaczenie." Osoby nieinteligentne, które nie rozumieją znaczenia życia, są niczym zwierzęta. Zwierzęta nie znają przeszłości, teraźniejszości ani przyszłości życia, ani też nie są w stanie ich zrozumieć. Ale może to zrozumieć istota ludzka, jeśli jest rozsądna. Dlatego, jak oznajmia Bhagavad-gita (2.13), dhiras tatra na muhyati: osoba rozsądna nie jest oszołomiona. Prosta prawda jest taka, że chociaż życie jest wieczne, w tym materialnym świecie zmieniamy ciała jedno po drugim. Jednakże niemądrzy ludzie, szczególnie w tym wieku, nie rozumieją tej prostej prawdy. Krsna mówi:
dehino 'smin yatha dehe
kaumaram yauvanam jara
tatha dehantara-praptir
dhiras tatra na muhyati
"Tak jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele, od wieku chłopięcego, poprzez młodość aż do starości, podobnie przechodzi ona w inne ciało po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą osoby zrównoważonej." (Bg. 2.13) Krsna, największy autorytet, mówi, że ciało ulegnie zmianie. A skoro tylko zmienia się ciało, również zmienia się cały program pracy. Dzisiaj jestem istotą ludzką albo wielką osobistością, ale jeśli odstąpię trochę od praw natury; będę musiał przyjąć inny typ ciała. Dzisiaj jestem istotą ludzką, lecz jutro mogę stać się psem, a wówczas wszelkie czynności, które spełniłem w tym życiu, będą daremne. Obecnie ta prosta prawda jest rzadko rozumiana, lecz może zrozumieć ją ten, kto jest dhira. Ci, którzy znajdują się w tym materialnym świecie dla przyjemności materialnej, powinni wiedzieć; że ponieważ ich obecna sytuacja przestanie istnieć, muszą być bardzo ostrożni w swym działaniu. Oznajmia to również Rsabhadeva. Na sadhu manye yata atmano 'yam asann api kleśada asa dehah (Bhag. 5.5.4). Chociaż to ciało jest tymczasowe, to dopóki musimy w nim żyć, musimy cierpieć. Bez względu na to, czy ktoś żyje krótko czy długo, musi cierpieć trojakie niedole materialnego życia. Dlatego każdy dżentelmen, dhira, musi być zainteresowany jyotisa, astrologią.
Nanda Maharaja próbował skorzystać z okazji, jaka nadarzyła się z powodu obecności Gargamuniego, gdyż Gargamuni był wielkim autorytetem w tej wiedzy o astrologii, dzięki której można poznać niewidoczne wydarzenia z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Obowiązkiem ojca jest poznanie astrologicznej sytuacji jego dzieci i zrobienie tego, co konieczne dla ich szczęścia. Teraz, korzystając z okazji jaką była obecność Gargamuniego, Nanda Maharaja zaproponował, by Gargamuni przygotował horoskop dla jego dwóch synów, Krsny i Balaramy.
10.08.06 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga, Krsna, mówi w Bhagavad-gicie (4.13), catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah: w społeczeństwie muszą być obecne cztery varny: bramini, ksatriyowie, vaiśyowie i śudrowie. Bramini są potrzebni, by przewodzić całemu społeczeństwu. Jeśli nie ma takiej instytucji jak varnaśrama-dharma i jeśli ludzkie społeczeństwo nie ma za przewodników braminów, społeczeństwo to będzie piekielne. W Kali-yudze, szczególnie w obecnym momencie, nie ma prawdziwych braminów i dlatego społeczeństwo jest w stanie chaosu. Poprzednio istnieli kwalifikowani bramini, lecz obecnie, chociaż z pewnością są osoby uważające się za braminów, w rzeczywistości nie są w stanie przewodzić społeczeństwu. Dlatego ruch świadomości Krsny bardzo pragnie ponownie wprowadzić system varnaśrama w społeczeństwie ludzkim, tak aby osoby oszołomione czy mniej inteligentne mogły przyjąć przewodnictwo kwalifikowanych braminów.
Bramin znaczy Vaisnava. Następnym etapem rozwoju w społeczeństwie ludzkim po staniu się braminem jest stanie się Vaisnavą. Ogół ludzi musi być prowadzony do przeznaczenia czy celu życia i dlatego musi zrozumieć Visnu, Najwyższą Osobę Boga. Cały system wiedzy wedyjskiej oparty jest na tej zasadzie, ale ludzie zatracili ten cel (na te viduh svartha-gatim hi visnum), i jedynie uganiają się za zadowalaniem zmysłów, ryzykując ześlizgnięcie się do niższego etapu życia (mrtyu-samsara-vartmani). Nie ma znaczenia, czy ktoś urodził się jako bramin czy nie. Nikt nie rodzi się jako bramin, każdy rodzi się jako śudra. Ale dzięki przewodnictwu bramina i dzięki samskarze można stać się dvija, podwójnie narodzonym, i wówczas stopniowo zostać braminem. Braminizm nie jest systemem przeznaczonym do stworzenia monopolu dla określonej klasy ludzi. Każdy powinien być kształcony, by stać się braminem. Przynajmniej każdy musi zyskać sposobność osiągnięcia przeznaczenia życia. Bez względu na to, czy ktoś przychodzi na świat w rodzinie bramina, ksatriyi czy śudry, może być prowadzony przez właściwego bramina i promowany do najwyższej platformy Vaisnavy. Tak więc ruch świadomości Krsny dostarcza ludzkiemu społeczeństwu sposobności rozwinięcia właściwego przeznaczenia. Nanda Maharaja skorzystał z okazji, jaką była obecność Gargamuniego, i poprosił go, by spełnił konieczne oczyszczające, czynności dla jego synów, by prowadzić Ich w kierunku przeznaczenia życia.
10.08.07 Znaczenie: Gargamuni w pośredni sposób wyjawił, że Krsna był synem Devaki, a nie Yaśody. Gdyby więc Gargamuni spełnił proces oczyszczający, Kamsa mógłby się o tym dowiedzieć; i wywołać katastrofę, gdyż już poszukiwał Krsny. Można by argumentować, że chociaż Gargamuni był kapłanem dynastii Yadu, Nanda Maharaja również należał do tej dynastii. Jednakże Nanda Maharaja nie działał jako ksatriya. Dlatego Gargamuni powiedział: "Jeśli będę występował jako twój kapłan, potwierdzi to fakt, że Krsna jest synem Devaki."
10.08.08-09 Znaczenie: Kamsa wiedział bardzo dobrze, że Yogamaya była przecież sługą Krsny i Visnu, i chociaż pojawiła się jako córka Devaki, mogła nie mieć pozwolenia, by wyjawić ten fakt. W rzeczywistości to właśnie się zdarzyło. Gargamuni bardzo rozsądnie argumentował, że jego udział w spełnianiu procesu oczyszczającego dla Krsny wywoła wiele wątpliwości, tak że Kamsa może podjąć bardzo stanowcze kroki, by zabić dziecko. Kamsa już posłał wiele demonów, by usiłowały zabić dziecko, ale żaden z nich nie uszedł z życiem. Gdyby Gargamuni spełnił proces oczyszczający, podejrzenia Kamsy potwierdziłyby się całkowicie i podjąłby stanowcze kroki. W ten sposób Gargamuni ostrzegł Nandę Maharaję.
10.08.10 Znaczenie: Nandzie Maharajy nie spodobał się pomysł uniknięcia procesu oczyszczającego. Pomimo wielu przeszkód, chciał skorzystać z obecności Gargamuniego i zrobić to, co było konieczne. Proces oczyszczający jest szczególnie zasadniczy dla braminów, ksatriyów i vaiśyów. A skoro Nanda Maharaja uważał się za vaiśyę, ten proces oczyszczenia był zasadniczy. Poprzednio takie czynności instytucjonalne były rzeczą konieczną. Catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah (Bg. 4.13). Bez tych czynności oczyszczenia, społeczeństwo uważane byłoby za społeczeństwo zwierząt. Aby skorzystać z obecności Gargamuniego, Nanda Maharaja chciał spełnić ceremonię nama-karana nawet potajemnie, bez żadnego przepychu. Zatem sposobność do oczyszczenia powinna być uważana za podstawowy obowiązek społeczeństwa ludzkiego. Jednakże w Kali-yudze ludzie zapomnieli o istocie rzeczy. Mandah sumanda-matayo manda-bhagya hy upadrutah (Bhag. 1.1.10). W tym wieku wszyscy ludzie są źli i nieszczęśliwi i nie przyjmują instrukcji wedyjskich, by uczynić swe życie sukcesem. Jednakże Nanda Maharaja nie chciał lekceważyć niczego. Aby nie naruszyć szczęśliwego społeczeństwa zaawansowanego w wiedzy duchowej, w pełni skorzystał z obecności Gargamuniego, by zrobić to, co było konieczne. Jak bardzo społeczeństwo zdegradowało się w ciągu pięciu tysięcy lat. Mandah sumanda-matayo manda-bhagyah. Życie ludzkie osiągane jest po wielu, wielu milionach narodzin i jego przeznaczeniem jest oczyszczenie. Poprzednio ojciec był skłonny udzielić wszelkiego rodzaju pomocy, by wznieść swe dzieci, ale obecnie zwiedzeni ludzie gotowi są nawet zabić swe dzieci, by uniknąć odpowiedzialności wychowywania ich.
10.08.12 Znaczenie: Baladeva był w rzeczywistości synem
Devaki, lecz został przeniesiony z łona Devaki do łona Rohini. Fakt ten nie
został wyjawiony. Według oznajmienia Hari-vamśa:
pratyuvaca tato
ramah sarvams tan abhitah sthitan
yadavesv api
sarvesu bhavanto mama vallabhah
Gargamuni wyjawił Nandzie Maharajy, że Baladeva będzie znany jako Sankarsana dzięki temu, że zjednoczy dwie rodziny – yadu-vamśa i vamśa Nandy Maharajy – z których jedna była znana jako rodzina ksatriya, a druga jako vaiśya. Obie rodziny miały tego samego oryginalnego przodka. Różnica polegała jedynie na tym, że Nanda Maharaja narodził się z żony vaiśya, podczas gdy Vasudeva narodził się z żony ksatriya. Później Nanda Maharaja poślubił żonę vaiśya, a Vasudeva poślubił żonę ksatriya. Więc chociaż rodzina Maharajy Nandy i rodzina Vasudevy pochodziły z tego samego ojca, rozdzieliły się na ksatriya i vaiśya. Teraz połączył ich Baladeva i dlatego był On znany jako Sankarsana.
10.08.13 Znaczenie: Wyjaśniając częściowo pozycję Pana Krsny, a częściowo ukrywając fakty, Gargamuni oznajmił: "Twój syn jest wielką osobistością i w różnych wiekach może zmieniać kolor Swego ciała." Słowo grhnatah oznacza, że Krsna ma wolność wyboru. Innymi słowy, jest On Najwyższą Osobą Boga i dlatego może robić to, co Mu się podoba. Literatura wedyjska wymienia różne kolory przyjmowane przez Osobę Boga w różnych mileniach i dlatego, kiedy Gargamuni powiedział: "Twój syn przyjmował te kolory," pośrednio rzekł: "Jest On Najwyższą Osobą Boga." Ze względu na prześladowania Kamsy, Gargamuni usiłował nie wyjawiać tego faktu, ale pośrednio poinformował Maharaję Nandę, że jego syn Krsna był Najwyższą Osobą Boga.
Można tutaj zauważyć, że Śrila Jiva Gosvami, w swej książce Krama-sandarbha, przedstawił znaczenie tego wersetu. W każdym milenium Krsna pojawia się w innej formie, białej, czerwonej czy żółtej, ale tym razem osobiście pojawił się w Swej oryginalnej, czarnawej formie i, jak przepowiedział Gargamuni, przejawił moc Narayana. Ponieważ w tej formie Najwyższa Osoba Boga ukazuje się w pełni, Jego imię jest Śri Krsna, wszechatrakcyjny.
W rzeczywistości Krsna jest źródłem wszystkich avatarów i dlatego obecne są w Nim wszystkie różne cechy rozmaitych avatarów. Kiedy inkarnuje Krsna, obecne są już w Nim wszystkie cechy innych inkarnacji. Inne inkarnacje są częściowymi reprezentacjami Krsny, który jest w pełni rozwiniętą inkarnacją Najwyższej Istoty. Należy zrozumieć, że bez względu na to, czy Najwyższa Istota pojawia się jako śukla, rakta czy pita (biały, czerwony czy żółty), jest On tą samą osobą. Kiedy pojawia się w różnych inkarnacjach, przyjmuje różne kolory, niczym światło słońca, które zawiera siedem kolorów. Czasami kolory blasku słonecznego reprezentowane są oddzielnie; w przeciwnym razie blask ten obserwowany jest głównie jako jasne światło. Różne avatary, takie jak manvantara-avatary, lila-avatary i daśa-avatary, wszystkie zawarte są w krsna-avatara. Kiedy pojawia się Krsna, wszystkie te avatary pojawiają się razem z Nim. Jak opisuje Śrimad-Bhagavatam (1.3.26):
avatara hy asankhyeya hareh
sattva-nidher dvijah
yathavidasinah kulyah sarasah
syuh sahasraśah
Avatary pojawiają się bezustannie, niczym bezustannie płynąca woda.
Nikt nie może policzyć, jak wiele jest fal w płynącej wodzie i podobnie
nieograniczona jest liczba avatarów. A
Krsna jest pełną reprezentacją wszystkich avatarów,
ponieważ jest źródłem ich wszystkich. Krsna jest amśi, podczas gdy inni są amśa,
cząstką Krsny. Wszystkie żywe istoty są amśa,
łącznie z nami (mamaivamśo jiva-loke
jiva-bhutah sanatanah). Te amśe są różnej wielkości. Istoty ludzkie
(które są maleńkimi amśami) i półbogowie, visnu-tattva i wszystkie inne żywe istoty są cząstką Najwyższego. Nityo nityanam cetanaś cetananam (Katha Upanisad 2.2.13). Krsna jest pełną
reprezentacją wszystkich żywych istot, i kiedy obecny jest Krsna, zawierają się
w Nim wszystkie avatary.
Jedenaste Canto Śrimad-Bhagavatam opisuje w chronologicznym porządku inkarnacje dla każdej yugi. Bhagavatam mówi, krte śuklaś catur-bahuh, tretayam rakta-varno 'sau, dvapare bhagavan śyamah i krsna-varnam tvisakrsnam. Rzeczywiście przekonujemy się, że w Kali-yudze Bhagavan pojawił się w pita-varna, czyli w kolorze żółtym, jako Gaurasundara, chociaż Bhagavatam mówi o krsna-varnam. Aby dopasować wszystkie te stwierdzenia, należy zrozumieć, że chociaż w niektórych yugach przeważają niektóre z tych kolorów, to w każdej yudze, kiedykolwiek pojawia się Krsna, obecne są wszystkie kolory. Krsna-varnam tvisakrsnam: chociaż Caitanya Mahaprabhu pojawia się bez krsna, czyli koloru czarnawego, wiadomo, że jest On Samym Krsną. Idanim krsnatam gatah. Teraz pojawił się ten Sam oryginalny Krsna, który pojawia się w różnych varnach. Słowo asan wskazuje na to, że jest On obecny zawsze. Kiedykolwiek Najwyższa Osoba Boga pojawia się w Swej pełnej postaci, uważany jest On za krsna-varnam, chociaż pojawia się w różnych kolorach. Prahlada Maharaja oznajmia, że Śri Caitanya Mahaprabhu jest channa; to znaczy, że chociaż jest On Krsną, okrywa Go żółty kolor. Toteż Gaudiya Vaisnavowie przyjmują wniosek, że chociaż Caitanya Mahaprabhu pojawił się w kolorze pita, jest On Krsną.
krsna-varnam tvisakrsnam
sangopangastra-parsadam
(Bhag. 11.5.32)
10.08.14 Znaczenie: Gargamuni pośrednio wyjawił: "Początkowo dziecko to narodziło się jako syn Vasudevy, chociaż występuje jako twój syn. Na ogół jest On twoim dzieckiem, chociaż czasami jest synem Vasudevy."
10.08.15 Znaczenie: Bahuni: Pan ma wiele imion. Advaitam acyutam anadim ananta-rupam adyam purana-purusam nava-yauvanam ca. Jak oznajmia Brahma-samhita (5.33), Pan jest jeden, ale ma wiele form i wiele imion. Gargamuni nadał dziecku imię Krsna, lecz nie oznacza to, że było to Jego jedyne imię. Ma On inne imiona, takie jak: Bhakta-vatsala, Giridhari, Govinda i Gopala. Jeśli zanalizujemy nirukti, czyli semantyczne pochodzenie słowa "Krsna", przekonamy się, że na oznacza, iż powstrzymuje On powtarzające się narodziny i śmierć, a krs oznacza sattartha, czyli "egzystencję". (Krsna jest pełnią egzystencji.) Krs oznacza również "atrakcja", na oznacza ananda, czyli "szczęście". Krsna znany jest jako Mukunda, ponieważ chce obdarzyć każdego duchowym, wiecznym i pełnym szczęścia życiem. Na nieszczęście, ze względu na swą niewielką niezależność, żywa istota pragnie "zdeprogramować" program Krsny. Na tym polega materialna choroba. Niemniej jednak, ponieważ Krsna pragnie obdarzyć żywe istoty transcendentalnym szczęściem, pojawia się w różnych formach. Dlatego nazywany jest Krsną. Ponieważ Gargamuni był astrologiem, wiedział to, o czym nie wiedzieli inni. Jednakże Krsna ma tak wiele imion, że nawet Gargamuni nie znał ich wszystkich. Należy zatem wyciągnąć wniosek, że odpowiednio do Swych transcendentalnych czynności, Krsna ma wiele imion i wiele form.
10.08.16 Znaczenie: Dla pasterzy i krów, Krsna jest najwyższym przyjacielem. Dlatego wielbiony jest modlitwą namo brahmanya-devaya go-brahmana-hitaya ca. Jego rozrywki w Gokuli, w Jego dhamie, są zawsze korzystne dla braminów i krów. Jego pierwszą powinnością jest zapewnienie wszelkiego dobrobytu krowom i braminom. W rzeczywistości Jego pierwszą troską jest zapewnienie dobrobytu krowom, a dobrobyt braminów jest rzeczą drugorzędną. Dzięki Jego obecności wszyscy ludzie pokonają wszelkie trudności i zawsze będą usytuowani w transcendentalnym szczęściu.
10.08.17 Znaczenie: Indra jest królem wszechświata. Indrę zawsze niepokoją demony, złodzieje i grabieżcy, (indrari-vyakulam lokam) ale kiedy indrari, wrogowie Indry, biorą górę, wówczas pojawia się Krsna. Krsnas tu bhagavan svayam / indrari-vyakulam lokam mrdayanti yuge yuge (Bhag. 1.3.28).
10.08.19 Znaczenie: W wersecie tym istotne są słowa narayana-samah. Narayana nie ma równego
Sobie. Jest On asamaurdhva: nikt Mu
nie dorównuje i nikt Go nie przewyższa. Jak oznajmiają śastra:
samatvenaiva vikseta sa
pasandi bhaved dhruvam
Ten, kto zrównuje Narayana nawet z tak wielkimi, egzaltowanymi półbogami jak Pan Śiva czy Pan Brahma jest pasandi, czyli agnostykiem. Nikt nie może równać się Narayanowi. Niemniej jednak, Gargamuni użył słowa sama, które oznacza "równy", ponieważ chciał traktować Krsnę jak Najwyższą Osobę Boga, który został synem Maharajy Nandy. Gargamuni pragnął wpoić Maharajy Naradzie: "Wielbione przez ciebie Bóstwo, Narayana, jest tak z ciebie zadowolone, że posłało ci syna prawie równego Mu pod względem kwalifikacji. Dlatego możesz nadać swemu synowi podobne imię, takie jak Mukunda czy Madhusudana. Ale musisz zawsze pamiętać, że kiedykolwiek będziesz chciał zrobić coś dobrego, pojawi się wiele przeszkód. Dlatego powinieneś wychowywać i chronić to dziecko z wielką troską. Jeśli będziesz chronił to dziecko bardzo starannie, tak jak Narayana zawsze chroni ciebie, będzie ono tak dobre, jak Narayana." Gargamuni powiedział również, że chociaż to wzniosłe dziecko było tak kwalifikowane jak Narayana, to jako rasa-vihari, centralny podmiot radości tańca rasa, będzie doznawało jeszcze więcej radości niż Narayana. Jak oznajmia Brahma-samhita, laksmi-sahasra-śata-sambhrama-sevyamanam: służyć Mu będzie wiele gopi, które będą tak dobre, jak boginie szczęścia:
10.08.20 Znaczenie: Krsna jest Duszą Najwyższą, a Nanda Maharaja jest duszą indywidualną. Obaj zostali pobłogosławieni instrukcjami Gargamuniego. Nanda Maharaja myślał o chronieniu Krsny przed demonami takimi jak Putana i Śakatasura, i ponieważ posiadał takiego syna, uważał się za najbardziej szczęśliwego.
10.08.21 Znaczenie: Pewien bhakta bramin powiedział:
śrutim apare smrtim itare bharatam anye bhajantu bhava-bhitah
aham iha nandam vande yasyalinde
param brahma
"Niech inni, obawiając się materialnej egzystencji, wielbią Vedy, Purany – uzupełnienie Ved i Mahabharatę, lecz ja będę wielbił Nandę Maharaję, po którego podwórku raczkuje Najwyższy Brahman." Bardzo wzniosły bhakta uważa kaivalyę, czyli wtopienie się w egzystencję Najwyższego, za nie lepsze od piekła (narakayate). Ale tutaj można jedynie rozmyślać o tym, jak Krsna i Balarama raczkowali po podwórku Nandy Maharajy, i w ten sposób być zawsze pogrążonym w transcendentalnym szczęściu. Dopóki jesteśmy zaabsorbowani myślami o krsna-lila, a szczególnie o dziecięcych rozrywkach Krsny, jak pragnął to zrobić Maharaja Pariksit, zawsze jesteśmy pogrążeni w prawdziwym kaivalya. Dlatego Vyasadeva skompilował Śrimad-Bhagavatam. Lokasyajanato vidvamś cakre satvata-samhitam (Bhag. 1.7.6). Vyasadeva skompilował Śrimad-Bhagavatam według instrukcji Narady, tak aby każdy mógł skorzystać z tej literatury, myśleć o rozrywkach Krsny i być zawsze wyzwolonym.
śrutim apare smrtim itare bharatam anye bhajantu bhava-bhitah
aham iha nandam vande
yasyalinde param brahma
10.08.22 Znaczenie: Kiedy Krsna i Balarama raczkowali po Vrajabhumi, byli oczarowani dźwiękiem dzwoneczków u kostek. Toteż czasami podążali za innymi ludźmi, którzy – doznając przyjemności na widok raczkującego Krsny i Balaramy – wykrzykiwali: "Och, spójrzcie tylko jak Krsna i Balarama raczkują!" Słysząc to, Krsna i Balarama przekonywali się, że osoby za którymi podążali, nie były Ich matkami, i wskutek tego powracali do Swoich prawdziwych matek. Tak więc to raczkowanie Krsny i Balaramy sprawiało przyjemność ludziom z sąsiedztwa, jak również matce Yaśodzie i Rohini i samym dzieciom.
10.08.23 Znaczenie: Kiedy matki opiekowały się swymi dziećmi, za sprawą yogamayi dzieci myślały: "To jest Moja matka", a matki myślały: "To jest mój syn". Z powodu uczucia, mleko w naturalny sposób płynęło z piersi matek, a dzieci piły je. Kiedy matki widziały, że dzieciom wyrzynają się małe ząbki, liczyły je i były szczęśliwe, a kiedy pozwalały ssać dzieciom mleko z piersi, dzieci również doznawały transcendentalnej przyjemności. Z powodu tego bezustannego transcendentalnego uczucia pomiędzy Rohini i Balaramą oraz Yaśodą i Krsną, wszyscy oni cieszyli się transcendentalnym szczęściem.
10.08.24 Znaczenie: Raczkując pełni ciekawości, Krsna i Balarama czasami łapali za końce ogonów cieląt. Czując ten uchwyt, cielęta zaczynały biegać tu i tam, a dzieci zaciskały Swój uchwyt, obawiając się ruchów cieląt. Czując, że dzieci trzymają się ich mocno, cielęta również były przestraszone. Wówczas kobiety wychodziły, by oswobodzić dzieci, i śmiały się z przyjemnością. To było ich zabawą.
10.08.25 Znaczenie: Wszystkie te rozrywki Krsny i wielka radość okazywana przez matki były transcendentalne; nie było w nich nic materialnego. Brahma-samhita opisuje je jako ananda-cinmaya-rasa. W świecie duchowym istnieje niepokój, istnieje płacz, jak również inne uczucia podobne do tych w materialnym świecie, lecz ponieważ realność tych uczuć jest w transcendentalnym świecie, którego ten świat jest jedynie imitacją, matka Yaśoda i Rohini czerpały z nich transcendentalną przyjemność.
10.08.26 Znaczenie: Zamiast raczkować, dzieci mogły teraz wstać, trzymając się jakiegoś przedmiotu i bez trudu stopniowo chodzić, utrzymując się na Swych nóżkach.
10.08.27 Znaczenie: W wersecie tym znaczące jest słowo saha-ramah, oznaczające "razem z Balaramą". W takich transcendentalnych rozrywkach Krsna jest głównym bohaterem, a Balarama jest dodatkową pomocą.
10.08.28 Znaczenie: Zajęcia Krsny są zawsze atrakcyjne dla bhaktów. Dlatego sąsiadki, które były przyjaciółkami matki Yaśody, informowały ją o wszystkim, co zaobserwowały, że Krsna robił w sąsiedztwie. Aby słuchać o dokonaniach swego syna, matka Yaśoda przerywała swe obowiązki domowe i czerpała przyjemność z informacji dostarczanych jej przez przyjaciółki z sąsiedztwa.
10.08.29 Znaczenie: Narracje o niegrzecznych psikusach Krsny były prezentowane matce Yaśodzie w postaci skarg. Czasami Krsna przychodził do domu sąsiada i jeśli nie znalazł tam nikogo, spuszczał cielęta przed czasem dojenia krów. W rzeczywistości cielęta powinny być spuszczane wówczas, kiedy dojone są ich matki, lecz Krsna spuszczał je przed tym czasem i oczywiście cielęta wypijały wszystko mleko swych matek. Widząc to paserze ścigali Krsnę i usiłowali Go złapać mówiąc, "Oto Krsna wyrządza szkody", lecz Krsna uciekał i wchodził do innego domu, gdzie ponownie wymyślał jakieś sposoby kradzieży masła i sera. Wówczas pasterze ponownie usiłowali Go złapać, mówiąc, "Oto złodziej masła. Lepiej Go złapmy!" i zaczynali się gniewać, ale Krsna jedynie się uśmiechał i oni zapominali o wszystkim. Czasami zaczynał jeść ser i masło w ich obecności. Krsna nie musiał jeść masła, gdyż Jego brzuszek był zawsze pełen, lecz próbował je jeść albo rozbijał garnki i rozdzielał zawartość wśród małp. W ten sposób Krsna zawsze płatał figle. Jeśli w jakimś domu nie mógł znaleźć masła czy sera, by je ukraść, wchodził do pokoju i drażnił małe śpiące dzieci, szczypiąc je, a kiedy płakały – odchodził.
10.08.30 Znaczenie: Poprzednio w każdym domu trzymano jogurt i masło, by używać ich w razie potrzeby. Ale Krsna i Balarama układali w stos deski, by dostać się do garnków, i wówczas rękami wybijali w nich dziury, by ich zawartość wyciekała i by mogli ją pić. Był to inny sposób kradzieży masła i mleka. Kiedy masło i mleko trzymane były w ciemnej komnacie, Krsna i Balarama zakradali się tam, oświetlając to miejsce wartościowymi klejnotami na Swych ciałach. Ogólnie mówiąc, Krsna i Balarama na wiele sposobów kradli masło i mleko z domów w sąsiedztwie.
10.08.31 Znaczenie: Krsna nie tylko kradł w
sąsiedztwie, lecz czasami również załatwiał się i siusiał w schludnym, czystym
domu. A kiedy został przyłapany przez pana domu, Krsna karcił go mówiąc,
"To ty jesteś złodziejem." Poza tym, że Krsna był złodziejem w Swoich
zabawach dziecięcych, kiedy był młody, również działał jako doświadczony
złodziej, urzekając młode dziewczęta i ciesząc się nimi w tańcu rasa. To jest zajęciem Krsny. Jako
zabójca wielu demonów, jest również gwałtowny. Chociaż zwykli ludzie lubią
łagodność i inne podobnie wspaniałe cechy, Bóg, Prawda Absolutna, będąc zawsze
tym samym, jest dobry w każdym działaniu, nawet w tzw. niemoralnych
czynnościach, jak kradzież, zabijanie i przemoc. Krsna jest zawsze czysty i
zawsze jest Najwyższą Absolutną Prawdą. Krsna może zrobić cokolwiek, co w życiu
materialnym uważane jest za ohydne, lecz mimo to jest atrakcyjny. Dlatego Jego
imię brzmi Krsna, co znaczy "wszechatrakcyjny". Na takiej właśnie
platformie ma miejsce wymiana spraw miłosnych i służby. Matki były tak
urzeczone rysami twarzy Krsny, że nie były w stanie Go skarcić. Zamiast Go
skarcić, uśmiechały się i czerpały przyjemność ze słuchania o dokonaniach
Krsny. I tak oto gopi były
usatysfakcjonowane, a Krsna cieszył się ich szczęściem. Dlatego innym imieniem
Krsny jest Gopi-jana-vallabha, ponieważ tego typu czyny wymyślał, aby zadowolić gopi.
10.08.32 Znaczenie: Oto inna z transcendentalnych czynności Krsny, wymyślona w celu zadowolenia gopi. Najpierw poskarżono matce Yaśodzie o kradzieży Krsny, lecz matka Yaśoda nie skarciła Go. Teraz, by wzbudzić gniew matki Yaśody, tak by skarciła Krsnę, została wymyślona inna skarga – że Krsna jadł ziemię.
10.08.34 Znaczenie: Matka Yaśoda była wzburzona niesfornością Krsny. Jej dom był pełen słodyczy, dlaczego więc ten niespokojny chłopiec jadł ziemię w odosobnionym miejscu? Krsna odpowiedział, "Moja droga matko, oni zmówili się i poskarżyli na Mnie, żebyś Mnie ukarała. Mój starszy brat Balarama przyłączył się do nich. W rzeczywistości nie zrobiłem tego. Mówię prawdę. Nie gniewaj się i nie karć Mnie."
10.08.35 Znaczenie: Krsna zaprezentował się jako
niewinne dziecko, by zwiększyć transcendentalną ekstazę matczynego uczucia. Jak
opisują śastra, tadana-bhayan mithyoktir
vatsalya-rasa-posika. Oznacza to, że małe dziecko czasami kłamie. Na
przykład, mogło coś ukraść albo zjeść, jednakże zaprzecza, że to zrobiło.
Zwykle widzimy to w tym materialnym świecie, ale w odniesieniu do Krsny jest to
czymś innym; czynności takie mają wzbudzić w bhakcie transcendentalną ekstazę.
Najwyższa Osoba Boga grał rolę kłamcy i oskarżał wszystkich innych bhaktów, że
są kłamcami. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam
(10.12.11), krta-punya-punjah: po
wielu, wielu żywotach pełnienia służby oddania bhakta może osiągnąć taką
ekstatyczną pozycję. Osoby, które zgromadziły rezultaty ogromnej ilości
pobożnych czynów, mogą osiągnąć stan obcowania z Krsną i bawić się z Nim jak
zwykli towarzysze zabaw. Takiej wymiany transcendentalnej służby nie należy
uważać za fałszywe oskarżenia. Nigdy nie należy oskarżać takich bhaktów, że są
zwykłymi chłopcami mówiącymi kłamstwa, gdyż ten stan obcowania z Krsną
osiągnęli dzięki wielkim wyrzeczeniom (tapasa
brahmacaryena śamena ca damena ca).
10.08.36 Znaczenie: Nie zakłócając ekstazy uczucia Swej matki, Krsna otworzył Swe usta i przejawił Swe naturalne bogactwa. Jeśli ktoś otrzyma różnorodność pożywienia, sto jeden różnego rodzaju potraw, a lubi zwykły szpinak, śaka, to będzie wolał jeść szpinak. Podobnie, chociaż Krsna posiadał pełnię bogactw, teraz – na polecenie matki Yaśody – otworzył szeroko usta niczym ludzkie dziecko i nie zlekceważył transcendentalnego nastroju matczynego uczucia.
10.08.37-39 Znaczenie: Cała manifestacja kosmiczna, która istnieje w oparciu o wulgarne i subtelne elementy, jak również środki ich agitacji, trzy guny, żywa istota, stworzenie, utrzymywanie, zniszczenie i wszystko, co dzieje się w zewnętrznej energii Pana – wszystko to pochodzi od Najwyższej Osoby Boga, Govindy. Wszystko znajduje się pod kontrolą Najwyższej Osoby Boga. Potwierdza to również Bhagavad-gita (9.10). Mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram: wszystko w naturze materialnej (prakrti) działa pod Jego kontrolą. Ponieważ te wszystkie manifestacje pochodzą z Govindy, wszystkie mogą zostać ujrzane w ustach Govindy. Zadziwiające jest, jak matka Yaśoda była przestraszona z powodu intensywnego uczucia matczynego. Nie mogła uwierzyć, że w ustach jej syna mogły pojawić się takie rzeczy. Jednakże ujrzała je i dlatego była przestraszona i zdumiona.
10.08.40 Znaczenie: Kiedy matka Yaśoda ujrzała w ustach swego dziecka tę wspaniałą manifestację, zastanowiła się, czy był to sen. Później pomyślała, "Nie śnię, ponieważ moje oczy są otwarte. Faktycznie widzę to, co się dzieje. Ani nie śpię, ani też nic mi się nie śni. Więc może jest to złudzenie stworzone przez devamayę. Ale to również nie jest możliwe. Jaki interes mieliby półbogowie w ukazywaniu mi takich rzeczy? Jestem nieznaczną kobietą nie mającą żadnego związku z półbogami. Dlaczego mieliby trudzić się, by poddać mnie devamayi? To również nie jest możliwe." Następnie matka Yaśoda zastanowiła się, czy wizja ta mogła być spowodowana oszołomieniem: "Jestem zdrowa; nie jestem chora. Dlaczego miałabym być oszołomiona? Niemożliwe, bym była obłąkana, gdyż zwykle myślę sprawnie. Zatem wizja ta musi być spowodowana jakąś siłą mistyczną mego syna, tak jak przepowiedział to Gargamuni." Tak więc ostatecznie doszła do wniosku, że wizja ta była spowodowana działaniem jej syna i niczym innym.
10.08.41 Znaczenie: Należy po prostu zrealizować wielkość Najwyższej Osoby Boga. Nie powinniśmy próbować zrozumieć Go za pomocą jakichś materialnych środków, subtelnych czy wulgarnych. Matka Yaśoda, będąc prostą kobietą, nie mogła doszukać się prawdziwej przyczyny tej wizji; dlatego, powodowana matczynym uczuciem, po prostu ofiarowała pokłony. Najwyższemu Panu, by chronił jej dziecko. Nie była w stanie zrobić nic innego, jak tylko ofiarować Panu pokłony. Jest powiedziane, acintyah khalu ye bhava na tams tarkena yojayet (Mahabharata, Bhisma Parva 5.22). Nie należy usiłować zrozumieć najwyższej przyczyny poprzez argumenty czy rozumowanie. Kiedy nęka nas jakiś problem, którego przyczyny nie jesteśmy w stanie znaleźć, nie ma innego wyjścia, jak tylko podporządkować się Najwyższemu Panu i ofiarować Mu nasze pełne szacunku pokłony. Wówczas nasza pozycja będzie bezpieczna. Również w tym przypadku matka Yaśoda przyjęła ten proces. Bez względu na to, co się dzieje, oryginalną przyczyną jest Najwyższa Osoba Boga (sarva-karana-karanam). Kiedy nie możemy stwierdzić przyczyny bezpośredniej, ofiarujmy po prostu nasze pokłony lotosowym stopom Pana. Matka Yaśoda doszła do wniosku, że wspaniałe rzeczy, które ujrzała w ustach swego dziecka, zostały wywołane przez Niego, chociaż nie mogła wyraźnie określić przyczyny. Zatem, kiedy bhakta nie może stwierdzić przyczyny cierpienia, dochodzi do wniosku:
tat te 'nukampam susamiksamano
bhunjana evatma-krtam vipakam
hrd-vag-vapurbhir vidadhan
namas te
jiveta yo mukti-pade sa
daya-bhak
(Bhag. 10.14.8)
Bhakta uznaje, że to z powodu jego przeszłych wykroczeń Najwyższa Osoba Boga sprawia mu trochę cierpienia. Toteż raz po raz ofiarowuje pokłony Panu. Taki bhakta nazywany jest mukti-pade sa daya-bhak; to znaczy, ma gwarantowane wyzwolenie z tego materialnego świata. Jak oznajmia Bhagavad-gita (2.14):
matra-sparśas tu kaunteya
śitosna-sukha-duhkha-dah
agamapayino
nityas tams titiksasva bharata
Powinniśmy wiedzieć, że materialne cierpienie spowodowane materialnym ciałem będzie pojawiało się i znikało. Dlatego musimy tolerować cierpienie i kontynuować wypełnianie naszego obowiązku, jaki otrzymaliśmy od naszego mistrza duchowego.
10.08.42 Znaczenie: Podążając za przykładem matki Yaśody, każdy powinien przyjąć tę mentalność wyrzeczenia. Wszelkie bogactwo czy własność, jaką posiadamy, należy nie do nas, lecz do Najwyższej Osoby Boga, który jest ostatecznym schronieniem każdego i ostatecznym właścicielem wszystkiego. Jak Pan Sam oznajmia w Bhagavad-gicie (5.29):
bhoktaram yajna-tapasam
sarva-loka-maheśvaram
suhrdam sarva-bhutanam jnatva
mam śantim rcchati
"Osoba w pełni świadoma Mnie, znając Mnie jako ostateczny cel wszelkich ofiar i wyrzeczeń, Najwyższego Pana wszystkich planet i półbogów oraz przyjaciela i dobroczyńcę wszystkich żywych istot, osiąga pokój i wolność od wszelkich nieszczęść i cierpień materialnych."
Nie powinniśmy być dumni z tego, co posiadamy. Jak wyraziła to tutaj matka Yaśoda: "Nie jestem właścicielką majątku, bogatą żoną Nandy Maharajy. Włości, bogactwa, krowy i cielęta oraz poddanych, jak gopi i pasterzy, wszystko to dostałam." Należy porzucić myślenie typu "moje bogactwo, mój syn i mój mąż" (janasya moho 'yam aham mameti). Nie ma nic, co należałoby do kogokolwiek innego, niż do Najwyższego Pana. Jedynie z powodu złudzenia błędnie myślimy: "Ja istnieję", czy "Wszystko należy do mnie". Tak więc matka Yaśoda całkowicie podporządkowała się Najwyższemu Panu. Przez chwilę była raczej rozczarowana, myśląc: "Moje wysiłki, by chronić syna poprzez dobroczynność czy inną pomyślną działalność, są bezużyteczne. Najwyższy Pan podarował mi wiele rzeczy, ale dopóki On Sam nie zaopiekuje się wszystkim, nie będzie gwarancji ochrony. Dlatego ostatecznie muszę przyjąć schronienie Najwyższej Osoby Boga." Jak oznajmia Prahlada Maharaja (Bhag. 7.9.19), balasya neha śaranam pitarau nrsimha: ostatecznie ojciec i matka nie są w stanie zaopiekować się swymi dziećmi. Ato grha-ksetra-sutapta-vittair janasya moho 'yam aham mameti (Bhag. 5.5.8). Nasza ziemia, dom, bogactwo i wszelkie inne posiadłości należą do Najwyższej Osoby Boga, chociaż błędnie myślimy: "Jestem tym" i "Te rzeczy należą do mnie."
10.08.43 Znaczenie: Chociaż matka Yaśoda zrozumiała
całą filozofię życia, po chwili, pod wpływem yogamayi, pogrążyła się w miłości do swego syna. Myślała, że jeśli
ona się Nim nie zaopiekuje, to któż Go uchroni? Nie potrafiła myśleć inaczej i
wskutek tego zapomniała o wszystkich spekulacjach filozoficznych. Śrila
Viśvanatha Cakravarti Thakura opisał to zapomnienie jako zainspirowane przez
wpływ yogamayi (mohana-sadharmyan mayam). Osoby
materialistyczne są urzeczone mahamayą, podczas
gdy bhaktowie – dzięki aranżacji energii duchowej – urzeczeni są yogamayą.
10.08.44 Znaczenie: Matka Yaśoda uważała wizję formy kosmicznej w ustach Krsny za podobną do snu aranżację yogamayi. Tak jak po przebudzeniu zapomina się o śnie, tak matka Yaśoda natychmiast zapomniała o całym tym wydarzeniu. Kiedy zwiększyło się jej naturalne uczucie miłości, postanowiła: "Teraz zapomnijmy o tym wydarzeniu. Nie dbam o nie. Oto mój syn i pragnę Go pocałować."
10.08.45 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga, Krsna, oznajmia w Bhagavad-gicie (15.15), że celem studiowania Ved jest zrozumienie Jego (vedaiś ca sarvair aham eva vedyah). Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśnił Sanatanie Gosvamiemu, że Vedy mają trzy cele. Jednym jest zrozumienie naszego związku z Krsną (sambandha), drugim jest działanie odpowiednio do tego związku (abhidheya), a trzecim jest osiągnięcie ostatecznego celu (prayojana). Słowo prayojana oznacza "potrzeby", a ostateczną potrzebę wyjaśnił Śri Caitanya Mahaprabhu. Prema pum-artho mahan: największą potrzebą istoty ludzkiej jest osiągnięcie miłości do Najwyższej Osoby Boga. Tutaj widzimy, że matka Yaśoda jest na najwyższym etapie tej potrzeby, gdyż jest całkowicie pogrążona w miłości do Krsny.
Na początku do tego celu wedyjskiego dąży się trzema sposobami (trayi) – przez karma-kandę, jnana-kandę i upasana-kandę. Kiedy ktoś osiąga kompletny, doskonały etap upasana-kandy, zaczyna wielbić Narayana, czyli Pana Visnu. Kiedy Parvati zapytała Pana Mahadevę, Pana Śivę, jaka jest najlepsza metoda upasana, czyli wielbienia, Pan Śiva odpowiedział: aradhananam sarvesam visnor aradhanam param. Najwyższym etapem doskonałości jest visnu-pasana, czyli visnv-aradhana, wielbienie Pana Visnu, tak jak zrealizowała to Devaki. Ale tutaj matka Yaśoda nie spełnia żadnej upasana, gdyż rozwinęła transcendentalną ekstatyczną miłość do Krsny. Zatem jej pozycja jest lepsza od pozycji Devaki. Aby to wykazać, Śrila Vyasadeva wypowiada ten werset, trayya copanisadbhih itd.
Kiedy istota ludzka zajmuje się studiowaniem Ved, żeby osiągnąć vidyę, czyli wiedzę, zaczyna uczestniczyć w cywilizacji ludzkiej. Później awansuje dalej, studiując Upanisady i osiągając brahma-jnanę, bezosobową realizację Absolutnej Prawdy, a następnie czyni jeszcze większy postęp, przechodząc do sankhya-yogi, by zrozumieć najwyższego kontrolera, o którym wspomina Bhagavad-gita (param brahma param dhama pavitram paramam bhavan / purusam śaśvatam). Kiedy ktoś rozumie, że ten purusa, najwyższy kontroler, jest Paramatmą, praktykuje proces yogi (dhyanavasthita-tad-gatena manasa paśyanti yam yoginah). Ale matka Yaśody wzniosła się ponad te wszystkie etapy. Osiągnęła platformę kochania Krsny jako swego uwielbionego dziecka i dlatego uważa się, że znajduje się na najwyższym etapie realizacji duchowej. Prawdę Absolutną realizuje się w trzech aspektach (brahmeti paramatmeti bhagavan iti śabdyate), lecz ona pogrążona jest w takiej ekstazie, że nie dba o poznanie Brahmana, Paramatmy czy Bhagavana. Bhagavan zstąpił osobiście, by stać się jej ukochanym dzieckiem. Zatem, jak oznajmił to Śri Caitanya Mahaprabhu, szczęście matki Yaśody nie znajduje porównania (ramya kacid upasana vrajavadhu-vargena ya kalpita). Prawda Absolutna, Najwyższa Osoba Boga, może być realizowany na różnych etapach. Jak Pan mówi w Bhagavad-gicie (4.11):
ye yatha mam prapadyante tams
tathaiva bhajamy aham
mama
vartmanuvartante manusyah partha
sarvaśah
"Każdego z nich – kiedy podporządkowuje się Mnie – nagradzam odpowiednio. Każdy podąża Moją ścieżką pod każdym względem, o synu Prthy." Ktoś może być karmitą, jnanim, yoginem, a następnie bhaktą albo prema-bhaktą. Ale ostatecznym etapem realizacji jest prema-bhakti, jak zademonstrowała to matka Yaśoda.
10.08.46 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita (7.16), catur-vidha
bhajante mam janah sukrtino 'rjuna. Bez spełniania sukrti, pobożnych czynności, nikt nie może przyjąć schronienia
Najwyższej Osoby Boga. Do Najwyższego Pana zbliżają się cztery rodzaje
pobożnych ludzi (arto jijnasur artharthi
jnani ca), ale tutaj widzimy, że
Nanda Maharaja i Yaśoda przewyższyli ich wszystkich. Dlatego Maharaja Pariksit
w naturalny sposób zapytał, "Cóż za pobożne czynności spełniali oni w
swoich przeszłych żywotach, dzięki którym osiągnęli taki stan
doskonałości?" Oczywiście Nanda Maharaja i Yaśoda przyjmowani są za ojca i
matkę Krsny, jednakże Yaśoda była bardziej szczęśliwa od Nandy Maharajy, ojca
Krsny, gdyż Nanda Maharaja czasami był oddzielony od Krsny, podczas gdy Yaśoda
matka Krsny, nie była oddzielona od Niego nawet na chwilę. Zawsze była w
towarzystwie Krsny, od Jego niemowlęctwa do dzieciństwa i od dzieciństwa do
młodości. Nawet kiedy Krsna był dorosły, zwykł odwiedzać Vrndavanę i siadać na
kolanach matki Yaśody. Zatem szczęście matki Yaśody nie ma porównania, dlatego
Maharaja Pariksit w naturalny sposób zapytał: yaśoda ca maha-bhaga.
10.08.47 Znaczenie: W rzeczywistości Krsna narodził się z łona Devaki, ale tuż po Swych narodzinach został przeniesiony do domu matki Yaśody. Devaki nie mogła nawet dać Krsnie ssać swej piersi. Dlatego Maharaja Pariksit był zdumiony. Jak matka Yaśoda i Nanda Maharaja mogli osiągnąć takie szczęście, że cieszyli się kompletnymi dziecięcymi rozrywkami Krsny, które nadal gloryfikują święte osoby? Cóż takiego uczynili w przeszłości, że zostali promowani na tę wzniosłą pozycję?
10.08.48 Znaczenie: Jak oznajmia Brahma-samhita (5.37):
ananda-cinmaya-rasa-pratibhavitabhis
tabhir ya eva nija-rupataya kalabhih
goloka eva nivasaty akhilatma-bhuto
govindam adi-purusam tam aham bhajami
Gdziekolwiek zstępuje Krsna, otoczony jest Swymi towarzyszami. Towarzysze ci nie są zwykłymi żywymi istotami. Rozrywki Krsny są wieczne i kiedy zstępuje, przychodzi ze Swymi towarzyszami. Zatem Nanda i matka Yaśoda są wiecznymi rodzicami Krsny. Oznacza to, że kiedykolwiek pojawia się Krsna, to jako ojciec i matka Pana pojawiają się również Nanda i Yaśoda oraz Vasudeva i Devaki. Osoby te są ekspansjami własnego ciała Krsny; nie są to zwykłe żywe istoty. Maharaja Pariksit wiedział o tym, lecz z ciekawości chciał dowiedzieć się od Śukadevy Gosvamiego czy zwykły człowiek może osiągnąć ten etap poprzez sadhana-siddhi. Są dwa rodzaje doskonałości – nitya-siddhi i sadhana-siddhi: Nitya-siddha to ten, który jest wiecznie towarzyszem Krsny, ekspansją własnego ciała Krsny, podczas gdy sadhana-siddha jest zwykłą ludzką istotą, która również osiąga ten stan poprzez spełnianie pobożnych czynności i przestrzeganie regulujących zasad służby oddania. Tak więc zadając w pytanie, Maharaja Pariksit pragnął rozstrzygnąć, czy pozycję matki Yaśody i Nandy Maharajy może osiągnąć zwykła ludzka istota. Śukadeva Gosvami odpowiedział na to pytanie w ten sposób.
10.08.49 Znaczenie: To oznajmienie Drony wyraźnie
wskazuje na to, że Drona i Dhara są wiecznymi rodzicami Krsny. Kiedykolwiek
istnieje potrzeba pojawienia się Krsny, Drona i Dhara pojawiają się najpierw, a
później przychodzi Krsna. Krsna mówi w Bhagavad-gicie,
że Jego narodziny nie są zwykłe (janma
karma ca me divyam).
ajo 'pi sann avyayatma
bhutanam iśvaro 'pi san
prakrtim svam adhisthaya
sambhavamy atma-mayaya
"Mimo iż jestem nienarodzony i Moje transcendentalne ciało nigdy nie ulega zniszczeniu i chociaż jestem panem wszystkich żywych istot, to jednak w każdym milenium pojawiam się w Mojej oryginalnej, transcendentalnej formie." (Bg. 4.6) Drona i Dhara przychodzą przed pojawieniem się Krsny w tym celu, by stać się Jego ojcem i matką. To oni pojawiają się jako Nanda Maharaja i jego żona Yaśoda. Innymi słowy, nie jest rzeczą możliwą, aby żywa istota sadhana-siddha stała się ojcem czy matką Krsny, gdyż ojciec i matka Krsny zostali już wyznaczeni. Ale dzięki przestrzeganiu zasad ukazanych przez Nandę Maharaję i Yaśodę oraz ich towarzyszy, mieszkańców Vrndavany, zwykłe żywe istoty mogą osiągnąć uczucie, jakie zostało przejawione przez Nandę i Yaśodę.
Kiedy Drona i Dhara zostali poproszeni, by spłodzili dzieci, postanowili przyjść do tego świata, by mieć za swego syna Najwyższą Osobę Boga, Krsnę. Pojawienie się Krsny oznacza paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam – bhaktowie są chronieni, a złoczyńcy – unicestwiani. Kiedykolwiek przychodzi Krsna, rozdziela On najwyższy cel życia, służbę oddania. W tym samym celu pojawia się jako Caitanya Mahaprabhu, gdyż dopóki nie osiągnie się służby oddania, nie można uwolnić się od niedoli tego materialnego świata (duhkhalayam aśaśvatam), w którym żywe istoty walczą o egzystencję. Pan mówi w Bhagavad-gicie (15.7):
mamaivamśo jiva-loke
jiva-bhutah sanatanah
manah sasthanindriyani
prakrti-sthani karsati
"Żywe istoty w tym uwarunkowanym świecie są Moimi wiecznymi, fragmentarycznymi cząstkami. I właśnie to uwarunkowane życie jest przyczyną ich ciężkiej walki z sześcioma zmysłami, łącznie z umysłem" Żywe istoty zmagają się, by osiągnąć szczęście, ale osiągnięcie tego szczęścia nie jest możliwe, jeśli nie przyjmą kultu bhakti. Krsna wyraźnie mówi:
aśraddadhanah purusa
dharmasyasya parantapa
aprapya mam nivartante
mrtyu-samsara-vartmani
"Ci, którzy nie zachowują wiary w ścieżkę służby oddania, nie osiągają Mnie, o pogromco nieprzyjaciół, lecz powracają do cyklu narodzin i śmierci w tym materialnym świecie." (Bg. 9.3)
Głupcy nie wiedzą, jak bardzo ryzykowne jest życie tutaj, jeśli nie przestrzega się instrukcji Krsny. Ruch świadomości Krsny został zainaugurowany w tym celu, aby poprzez praktykowanie świadomości Krsny można było uniknąć ryzykownego życia tej materialnej egzystencji. Nie ma kwestii przyjęcia czy nie przyjęcia świadomości Krsny. Nie jest to kwestią wyboru; jest to konieczność. Jeśli nie przyjmiemy świadomości Krsny, nasze życie będzie bardzo ryzykowne. Wszystko zostało wyjaśnione w Bhagavad-gicie: Bhagavad-gita Taka Jaką Jest jest wstępnym studium do nauki, jak uwolnić się od niedoli egzystencji materialnej. Jeśli ktoś zrozumie Bhagavad-gitę, wówczas może przejść do Śrimad-Bhagavatam, a jeśli czyni dalszy postęp, może studiować Caitanya-caritamrtę. Dlatego prezentujemy te nieocenione książki całemu światu, by ludzie mogli studiować je i być szczęśliwi, uwalniając się od niedoli życia.
10.08.50 Znaczenie: Kiedykolwiek Krsna pojawia się na
tej Ziemi, pozornie potrzebuje ojca i matki, toteż Drona i Dhara, Jego wieczny
ojciec i wieczna matka, pojawili się na tej Ziemi przed Nim jako Nanda Maharaja
i Yaśoda. W przeciwieństwie do Sutapy i Prśnigarbhy, nie musieli oddawać się
surowym wyrzeczeniom i pokutom, by stać się ojcem i matką Krsny. Taka jest
różnica pomiędzy nitya-siddha a sadhana-siddha.
10.08.51 Znaczenie: Mimo iż kiedy Najwyższa Osoba Boga kradł masło, ser i mleko gopa i gopi mieszkających w sąsiedztwie, Jego psotliwość na pozór wydawała się kłopotliwa, to w rzeczywistości była to wymiana uczucia w ekstazie służby oddania. Im bardziej gopa i gopi wymieniali uczucia z Panem, tym bardziej wzrastała ich służba oddania. Czasami może się nam wydawać, że z powodu zaangażowania w służbę oddania bhakta jest w kłopocie, ale w rzeczywistości prawda jest inna. Kiedy bhakta cierpi dla Krsny, to cierpienie to jest transcendentalną radością. Zrozumieć to może tylko ten, kto staje się bhaktą. Kiedy Krsna przejawiał Swe dziecięce rozrywki, nie tylko Nanda Maharaja i Yaśoda zwiększyli swe uczucia oddania, lecz osoby przebywające w ich towarzystwie także wzmogły swą służbę oddania. Innymi słowy, osoby naśladujące czynności Vrndavany również rozwiną służbę oddania w najwyższej doskonałości.