Jak opisuje ten rozdział, Najwyższa Osoba Boga, Krsna, Hari w Swej oryginalnej formie, pojawił się jako Visnu, by Jego ojciec i matka mogli zrozumieć, że ich syn jest Najwyższą Osobą Boga. A ponieważ obawiali się Kamsy, to kiedy Krsna pojawił się jako zwykłe dziecko, zabrali Go do Gokuli, domu Nandy Maharajy.
Matka Devaki, jako całkowicie transcendentalna, sac-cid-ananda, nie należy do tego materialnego świata. Tak więc Najwyższa Osoba Boga pojawił się z czteroma rękoma, jak gdyby narodził się z jej łona. Widząc Pana w tej formie Visnu, Vasudeva był zdumiony i w transcendentalnym szczęściu razem z Devaki w umyśle podarowali braminom dziesięć tysięcy krów. Następnie Vasudeva ofiarował modlitwy Panu, zwracając się do Niego jako do Najwyższej Osoby, Parabrahmana, Duszy Najwyższej, który jest poza dualizmem i który jest wewnętrznie i zewnętrznie wszechprzenikający. Pan, przyczyna wszystkich przyczyn, jest poza materialną egzystencją, chociaż jest stwórcą tego materialnego świata. Kiedy wchodzi do tego świata jako Paramatma, jest wszechprzenikający (andantara-stha-paramanu-cayantara-stham), jednakże jest usytuowany transcendentalnie. Dla stworzenia, utrzymania i zniszczenia tego materialnego świata Pan pojawia się jako guna-avatary – Brahma Visnu i Maheśvara. Tak więc Vasudeva ofiarował Najwyższej Osobie Boga pełne znaczenia modlitwy. Devaki podążyła za przykładem swego męża i ofiarowała modlitwy opisujące transcendentalną naturę Pana. Obawiając się Kamsy i pragnąc, aby ateistyczni, materialistyczni niewielbiciele nie zrozumieli Pana, modliła się, aby Pan ukrył Swą transcendentalną czteroramienną formę i pojawił się jako zwykłe dziecko z dwoma rękami.
Pan przypomniał Vasudevie i Devaki o dwóch innych inkarnacjach, w których pojawił się jako ich syn. Pojawił się jako Prśnigarbha i Vamanadeva, a teraz po raz trzeci pojawił się jako syn Devaki, by spełnić ich pragnienie. Następnie Pan postanowił opuścić rezydencję Vasudevy i Devaki w więzieniu Kamsy i W tym właśnie momencie Yogamaya narodziła się jako córka Yaśody. Dzięki aranżacji Yogamayi, Vasudeva mógł opuścić więzienie i ocalić dziecko z rąk Kamsy. Kiedy Vasudeva przyniósł Krsnę do domu Maharajy Nandy, ujrzał, że dzięki aranżacji Yogamayi tak Yaśoda jak i wszyscy inni głęboko spali. Toteż wymienił niemowlęta, zabierając z kolan Yaśody Yogamayę i zostawiając jej Krsnę. Następnie Vasudeva powrócił do swego miejsca pobytu, zabrawszy Yogamayę jako swą córkę. Położył ją na łóżku Devaki i ponownie przemienił się w więźnia. Natomiast Yaśoda w Gokuli nie wiedziała, czy narodziła chłopca czy dziewczynkę.
10.03.01-05 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita, Pan mówi, że Jego pojawienie się, narodziny i działania są wszystkie transcendentalne i ten, kto faktycznie je rozumie, natychmiast osiąga kwalifikacje, by zostać przeniesionym do świata duchowego. Pojawienie się czy narodziny Pana nie są podobne narodzinom zwykłego człowieka, który jest zmuszony przyjąć materialne ciało odpowiednio do swych przeszłych czynów. Pojawienie się Pana wyjaśnione zostało w poprzednim rozdziale: przychodzi On ze Swej własnej słodkiej przyjemności.
Kiedy nadszedł odpowiedni czas do pojawienia się Pana, konstelacje stały się bardzo pomyślne. Przeważał astrologiczny wpływ konstelacji zwanej Rohini, a właśnie ta konstelacja uważana jest za bardzo pomyślną. Rohini jest pod bezpośrednim nadzorem Brahmy, który narodził się z Visnu i pojawia się ona podczas narodzin Pana Visnu, który w rzeczywistości nie ma narodzin. Zgodnie z konkluzją astrologiczną poza właściwym układem gwiazd są również pomyślne i niepomyślne momenty wywołane różnym usytuowaniem różnych systemów planetarnych. W czasie narodzin Krsny systemy planetarne zostały automatycznie uporządkowane w ten sposób, że wszystko stało się pomyślne.
W tym czasie we wszystkich kierunkach, na wschodzie, zachodzie, południu, północy, wszędzie panowała atmosfera spokoju i dobrobytu. Na niebie widoczne były pomyślne gwiazdy, a na Ziemi, we wszystkich miastach, wioskach i na wszystkich pastwiskach, jak również wewnątrz umysłu każdego człowieka, pojawiły się oznaki dobrego losu. Rzeki przepełnione były wodą, a jeziora przepięknie przystroiły się kwiatami lotosu. Lasy pełne były wspaniałego ptactwa, śpiewającego słodkie melodie i tańczących ze swoimi partnerkami pawi. Przyjemny, łagodny wiatr niósł wonne aromaty różnych kwiatów, a doznania cielesnego dotyku stały się również bardzo przyjemne. Bramini, którzy zwykli byli spełniać ofiary ognia, powrócili do swych praktyk, widząc, że atmosfera ich domów zaczęła sprzyjać takim czynnościom ofiarnym. Przez pewien czas, z powodu zakłóceń, których przyczyną byli demoniczni królowie, ofiary ognia w domach braminów zostały prawie zupełnie wstrzymane, ale teraz mogli już spokojnie wypełniać swoje obowiązki. Kiedy zabroniono im składać ofiary, przygnębienie opanowało ich umysły, inteligencję i czynności. Ale tuż przed pojawieniem się Krsny, kiedy to na niebie dało się słyszeć głośne wibracje transcendentalnych dźwięków, oznaczające nadejście Najwyższej Osoby Boga, ich umysły na nowo przepełniły się radością:
Z okazji narodzin Pana Krsny, w całym wszechświecie nastąpiła zmiana pór roku. Krsna urodził się we wrześniu, jednakże wydawało się, że panuje wiosna. Klimat był chłodnawy, chociaż nie zimny, a rzeki i zbiorniki wodne wyglądały jak jesienią, podczas śarat. Lotosy i lilie kwitną podczas dnia, lecz chociaż Krsna pojawił się o północy, kwiaty te były w pełni rozkwitu, więc wiejący o tej porze wietrzyk przepełniony był ich zapachem. Z powodu zakłóceń stworzonych przez Kamsę, prawie zupełnie wstrzymane zostały wedyjskie ceremonie rytualne. Bramini i święte osoby nie mogli wypełniać wedyjskich rytuałów ze spokojnym umysłem. Lecz teraz bramini byli zadowoleni, że bez przeszkód mogli spełniać swe codzienne rytuały. Zajęciem asurów jest niepokojenie surów, bhaktów i braminów. Ale w czasie pojawienia się Krsny bhaktowie ci i bramini byli wolni od niepokoju.
10.03.07-08 Znaczenie: Jak oznajmia Brahma-samhita (5.37):
ananda-cinmaya-rasa-pratibhavitabhis
tabhir ya eva nija-rupataya kalabhih
goloka eva nivasaty akhilatma-bhuto
govindam adi-purusam tam aham bhajami
Werset ten oznajmia, że Krsna i
Jego otoczenie są tej samej mocy duchowej (ananda-cinmaya-rasa). Ojciec Krsny, Jego matka, przyjaciele
pasterze oraz krowy, wszyscy są ekspansjami Krsny, jak będzie to wytłumaczone w
brahma-vimohana-lila. Kiedy Brahma
zabrał towarzyszy Krsny, aby sprawdzić supremację Pana Krsny, Pan
rozprzestrzenił się ponownie w formy wielu pasterzy i cieląt, z których wszyscy
– jak ujrzał Brahma – byli visnu-murti. Devaki
jest również ekspansją Krsny i dlatego werset ten mówi, devakyam deva-rupinyam visnuh sarva-guha-śayah.
W czasie narodzin Krsny, zadowoleni wielcy mędrcy i półbogowie zaczęli obsypywać Ziemię kwiatami. Fale morza łagodnie uderzały o brzeg, a w chmurach ponad nimi dały się słyszeć przyjemne grzmoty piorunów.
Kiedy wszystko zostało w ten sposób zaaranżowane, Pan Visnu, który obecny jest w sercu każdej żywej istoty, pojawił się w środku nocy jako Najwyższa Osoba Boga. Pojawił się przed Devaki, która jest jedną z półbogiń. Przyjście Pana Visnu w tym czasie może zostać porównane do wschodu księżyca w pełni na wschodnim horyzoncie nieba. Ktoś może oponować, że nie było wtedy pełni, jako że Pan Krsna pojawił się ósmego dnia ubywającego księżyca; nie może więc być mowy o wschodzie pełnego księżyca. Faktem jest, że na ową noc nie przypadała pełnia księżyca, ale jako że Pan pojawił się w dynastii księżycowej, w której sam księżyc jest oryginalną osobą, był on w takim radosnym nastroju, że dzięki łasce Krsny mógł ukazać się w swojej pełni.
Zamiast deva-rupinyam, niektóre teksty Śrimad-Bhagavatam wyraźnie mówią visnu-rupinyam. Lecz w obu przypadkach znaczenie jest takie, że Devaki ma taką samą duchową formę co Pan. Pan jest sac-cid-ananda-vigraha i również Devaki jest sac-cid-ananda-vigraha. Toteż nikt nie może znaleźć żadnego błędu w sposobie, w jaki Najwyższa Osoba Boga, sac-cid-ananda-vigraha, pojawił się z łona Devaki.
Osoby, które nie są całkowicie świadome tego, że pojawianie się i odchodzenie Pana jest transcendentalne (janma karma ca me divyam), czasami są zdumione, że Najwyższa Osoba Boga może narodzić się jak zwykłe dziecko. W rzeczywistości jednakże narodziny Pana nigdy nie są zwykłe. Najwyższa Osoba Boga już usytuowany jest w każdym sercu jako antaryami, Dusza Najwyższa. Tak więc, ponieważ był On obecny w pełnej mocy w sercu Devaki, mógł również pojawić się na zewnątrz jej ciała.
Spośród dwunastu wielkich osobistości jedną jest Bhismadeva (svayambhur naradah śambhuh kumarah kapilo manuh prahlado janako bhismah). W Śrimad-Bhagavatam (1.9.42) Bhisma, wielki autorytet, z którego bhaktowie powinni brać przykład – mówi, że Najwyższa Osoba Boga jest usytuowany w zakątku każdego serca, tak jak słońce może świecić nad każdą głową. Jednakże chociaż słońce może świecić nad głowami milionów i milionów ludzi, nie oznacza to, że jest rozmaicie usytuowane. Podobnie, ponieważ Najwyższa Osoba Boga ma niepojęte moce, może On być obecny w każdym sercu, jednakże nie być różnie usytuowanym. Ekatvam anupaśyatah (Iśopanisad 7). Pan jest jeden, ale dzięki Swej niepojętej mocy może pojawić się w każdym sercu. Tak więc chociaż Pan był wewnątrz serca Devaki, pojawił się jako jej dziecko. Dlatego też, według Visnu Purany, jak zostało to przytoczone w Vaisnava-tosani, Pan pojawił się niczym słońce (anugrahasaya). Brahma-samhita (5.35) stwierdza, że Pan usytuowany jest nawet w każdym atomie (andantara-stha-paramanu-cayantara-stham). Przebywa On w Mathurze, na Vaikuncie i w zakątku każdego serca: Dlatego należy jasno zrozumieć, że nie był usytuowany jak zwykłe dziecko w sercu czy łonie Devaki ani też nie pojawił się jak zwykłe ludzkie dziecko, chociaż wydawało się, iż tak uczynił, aby oszołomić asurów takich jak Kamsa. Asury błędnie myślą, że Krsna narodził się jak zwykłe dziecko i również odszedł z tego świata jak zwykły człowiek. Jednakże, takie demoniczne koncepcje odrzucają osoby, które posiadają wiedzę o Najwyższej Osobie Boga. Ajo 'pi sann avyayatma bhutanam iśvaro 'pi san (Bg. 4.6). Jak oznajmia Bhagavad-gita, Pan jest aja; nienarodzony, i jest On najwyższym kontrolerem wszystkiego. Niemniej jednak pojawił się jako dziecko Devaki. Werset ten opisuje niepojętą moc Pana, który pojawił się niczym księżyc w pełni. Rozumiejąc szczególne znaczenie pojawienia się Najwyższego Boga, nie należy nigdy uważać, że narodził się jak zwykłe dziecko.
10.03.09-10 Znaczenie: Aby potwierdzić słowo adbhutam, oznaczające "cudowne", w pełni opisane zostały tutaj ornamenty i bogactwa nowonarodzonego dziecka. Jak potwierdza Brahma-samhita (5.30), barhavatamsam asitambuda-sundarangam: odcień pięknej formy Pana przypomina czarnawy kolor gęstej chmury (asita oznacza "czarnawa", a ambuda oznacza "chmura"). Ze słowa catur-bhujam wyraźnie wynika, że Krsna najpierw pojawił się z czterema rękoma, jako Pan Visnu. Żadne zwykłe dziecko w społeczeństwie ludzkim nie urodziło się z czterema rękoma. A kiedy dziecko rodzi się z długimi włosami? Zatem zstąpienie Pana całkowicie różni się od narodzin zwykłego dziecka. Klejnot Vaidurya, który czasami jest niebieskawy, czasami żółty, a czasami czerwony, jest osiągalny na Vaikunthaloce. Tym właśnie klejnotem udekorowany był hełm i kolczyki Pana.
10.03.11 Znaczenie: Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura zanalizował zdumienie Vasudevy po ujrzeniu swego niezwykłego dziecka. Vasudeva drżał ze zdumienia, kiedy ujrzał, że jego nowonarodzone dziecko jest tak wspaniale udekorowane wartościowymi szatami i klejnotami. Zrozumiał, że pojawił się Najwyższa Osoba Boga, nie jako zwykłe dziecko, ale w Swej oryginalnej, udekorowanej, czterorękiej formie. Pierwszą zdumiewającą rzeczą było to, że Pan nie obawiał się pojawić w więzieniu Kamsy, gdzie uwięziony był Vasudeva i Devaki. Drugim powodem do zdumienia było to, że chociaż Pan, Najwyższa Transcendencja, jest wszechprzenikający, pojawił się z łona Devaki. A trzecim – że dziecko mogło narodzić się z łona tak wspaniale udekorowane. Czwartym – że Najwyższa Osoba Boga był uwielbionym Bóstwem Vasudevy, jednakże narodził się jako jego syn. Z tych wszystkich powodów Vasudeva był w transcendentalny sposób radosny i chciał urządzić festiwal, by uczcić narodziny dziecka, jak robią to ksatriyowie. Jednakże z powodu uwięzienia nie mógł zrobić tego na zewnątrz, dlatego urządził festiwal w umyśle. Było to równie dobre. Jeśli ktoś nie może zewnętrznie służyć Najwyższej Osobie Boga, może służyć Panu w swym umyśle, gdyż czynności umysłu są tak dobre, jak czynności zmysłów. Jest to nazywane niedualną, czyli absolutną sytuacją (advaya-jnana). Na ogół ludzie spełniają rytualne ceremonie z okazji narodzin dziecka. Dlaczego Vasudeva nie miałby spełnić tej ceremonii, gdy Najwyższy Pan pojawił się jako jego syn?
10.03.12 Znaczenie: Wielce zdumiony Vasudeva skoncentrował teraz swą uwagę na Najwyższej Osobie Boga. Rozumiejąc wpływ Najwyższego Pana, z pewnością nie obawiał się, gdyż zrozumiał, że pojawił się On, aby go chronić (gata-bhih prabhava-vit). Rozumiejąc, że miał przed sobą Najwyższą Osobę Boga, stosownie ofiarował następujące modlitwy.
10.03.13 Znaczenie: W sercu Vasudevy rozbudziła się zarówno miłość do syna, jak i wiedza o transcendentalnej naturze Najwyższego Pana. Na początku Vasudeva myślał, "Narodziło się takie piękne dziecko, ale zaraz przyjdzie Kamsa i zabije Je." Lecz gdy zrozumiał, że nie było to zwykłe dziecko, lecz Najwyższa Osoba Boga, uwolnił się od strachu. Uważając swego syna za Najwyższego Pana, wspaniałego pod każdym względem, zaczął ofiarowywać modlitwy odpowiednie dla Najwyższego Pana. Nie obawiając się wcale prześladowań Kasy, jednocześnie przyjął dziecko jako obiekt uczucia, jak również wielbiony modlitwami obiekt czci.
10.03.14 Znaczenie: W Bhagavad-gicie (7.4) Najwyższa Osoba Boga wyraźnie wyjaśnia:
bhumir apo 'nalo vayuh kham
mano buddhir eva ca
ahankara itiyam me bhinna
prakrtir astadha
Ten materialny świat trzech sił natury – sattva-guny, rajo-guny i tamo-gury – składa się z ziemi, wody, ognia, powietrza; eteru, umysłu, inteligencji i fałszywego ego i wszystkie te energie pochodzą od Krsny, jednakże Krsna – będąc zawsze transcendentalnym – jest z dala od tego materialnego świata. Osoby nie mające czystej wiedzy sądzą, że Krsna jest produktem materii i że Jego ciało, tak jak nasze jest materialne (avajananti mam mudhah). Jednakże w rzeczywistości Krsna zawsze jest z dala od tego materialnego świata.
W literaturze wedyjskiej znajdujemy opis stworzenia w odniesieniu do Maha-Visnu. Jak oznajmia Brahma-samhita (5.35):
eko 'py asau racayitum jagad-anda-kotim
yac-chaktir asti jagad-anda-caya
yad-antah
andantara-stha-paramanu-cayantara-stham
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Wielbię pierwotnego Pana, Govindę, oryginalną Osobę Boga. Dzięki Swej częściowej pełnej ekspansji jako Maha-Visnu, przenika On materialną naturę. Następnie wchodzi w każdy wszechświat jako Garbhodakaśayi Visnu, a jako Ksirodakaśayi Visnu wchodzi we wszystkie elementy, nie wyłączając żadnego atomu materii. Takie manifestacje stworzenia kosmicznego są niezliczone, zarówno we wszechświecie, jak i w poszczególnych atomach." Govinda częściowo przejawia się jako antaryami, Dusza Najwyższa, który wchodzi do tego materialnego świata (andantara-stha) i który jest również wewnątrz atomu. Brahma-samhita (5.48) mówi dalej:
yasyaika-niśvasita-kalam athavalambya
jivanti loma-vilaja jagad-anda-nathah
visnur mahan sa iha yasya
kala-viśeso
Werset ten opisuje Maha-Visnu jako pełną ekspansję Krsny. Maha-Visnu leży na Oceanie Przyczyn i w czasie Jego wydechu z porów Jego ciała wyłaniają się miliony brahmand, czyli wszechświatów. A podczas Jego wdechu wszystkie te brahmandy znikają. Tak więc miliony brahmand kontrolowanych przez Brahmów i innych półbogów pojawiają się w tym materialnym świecie i znikają z niego poprzez oddech Maha-Visnu.
Głupcy myślą, że kiedy Krsna pojawia się jako syn Vasudevy, jest ograniczony tak jak zwykłe dziecko. Lecz Vasudeva był świadomy tego, że chociaż Pan pojawił się jako jego syn, nie wszedł do łona Devaki ani później z niego nie wyszedł. Raczej był On tam zawsze. Najwyższy Pan jest wszechprzenikający, obecny wewnątrz i na zewnątrz. Pravista iva bhavyase: jedynie wydaje się, że wszedł w łono Devaki i teraz pojawił się jako dziecko Vasudevy. Wyrażenie tej wiedzy przez Vasudevę wskazuje na to, że zdawał sobie sprawę z tego, w jaki sposób się to stało. Vasudeva był z pewnością posiadającym pełnię wiedzy bhaktą Pana i musimy uczyć się od bhaktów takich jak on. Dlatego Bhagavad-gita (4.34) poleca:
tad viddhi pranipatena
paripraśnena sevaya
upadeksyanti te jnanam
jnaninas tattva-darśinah
"Spróbuj poznać prawdę przez zbliżenie się do mistrza duchowego. Zadawaj mu pokorne pytania i służ mu z oddaniem. Samozrealizowana dusza może udzielić ci wiedzy, gdyż ona ujrzała prawdę." Vasudeva spłodził Najwyższą Osobę Boga, jednakże był całkowicie świadomy tego, w jaki sposób Najwyższy Pan pojawia się i znika. Dlatego był tattva-darśi, znawcą prawdy, ponieważ osobiście ujrzał, jak Najwyższa Prawda Absolutna pojawiła się jako jego syn. Vasudeva nie był pod wpływem ignorancji, nie myślał więc, że skoro Najwyższy Bóg pojawił się jako jego syn, to został ograniczony. Pan istnieje w sposób nieograniczony i jest wszechprzenikający, wewnątrz i na zewnątrz. Tak więc nie ma kwestii Jego pojawiania się i znikania.
10.03.15-17 Znaczenie: To samo zrozumienie Pan osobiście przedstawia w Bhagavad-gicie (9.4):
maya tatam idam sarvam jagad-avyakta-murtina
mat-sthani sarva-bhutani na
caham tesv avasthitah
"W Swojej niezamanifestowanej formie przenikam cały wszechświat. Wszystkie istoty są we Mnie, lecz Ja nie jestem w nich."
Najwyższej Osoby Boga nie można postrzec wulgarnymi materialnymi zmysłami. Powiedziane jest, że imienia Pana Śri Krsny, Jego sławy, rozrywek itd. nie można zrozumieć materialnymi zmysłami. Objawia się On jedynie osobie, która pod właściwym przewodnictwem zaangażowana jest w czystą służbę oddania. Jak oznajmia Brahma-samhita (5.38):
premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena
santah sadaiva
hrdayesu vilokayanti
Najwyższą Osobę Boga, Govindę, można oglądać zawsze – wewnątrz i na zewnątrz siebie – jeśli rozwinęło się transcendentalny nastrój miłości do Niego. Tak więc nie jest On widoczny dla ludzi w ogólności. Toteż w powyżej wspomnianym wersecie z Bhagavad-gity powie-dziane jest, że chociaż jest On wszechprzenikający, wszędzie obecny, nie można postrzec Go materialnymi zmysłami. Ale w rzeczywistości, chociaż nie możemy Go zobaczyć, wszystko spoczywa w Nim. Jak przedyskutowane to zostało w Siódmym Rozdziale Bhagavad-gity, cała materialna manifestacja kosmiczna jest jedynie kombinacją Jego dwóch różnych energii: wyższej, energii duchowej i niższej, energii materialnej. Tak jak blask słoneczny rozprzestrzenia się po całym wszechświecie, tak również rozprzestrzenia się w nim energia Pana, i wszystko spoczywa w tej energii.
Nie należy jednakże wnioskować z tego, że ponieważ rozprzestrzenia się wszędzie, wskutek tego stracił Swą osobową egzystencję. Aby zbić takie argumenty; Pan mówi, "Jestem wszędzie i wszystko jest we Mnie, lecz mimo to jestem z dala." Na przykład, król stoi na czele rządu, który jest jedynie manifestacją jego energii; różne działy rządowe są niczym innym jak energiami króla, każdy departament uzależniony jest od jego mocy. Jednakże nie możemy oczekiwać, że król będzie osobiście obecny w każdym departamencie. Jest to wulgarny przykład. Podobnie, wszystkie manifestacje, które widzimy i wszystko, co istnieje, zarówno w świecie materialnym, jak i duchowym, spoczywa na energii Najwyższej Osoby Boga. Stworzenie następuje na skutek dyfuzji Jego różnych energii i jak oznajmia Bhagavad-gita, jest On wszędzie obecny poprzez Swą osobową reprezentację, dyfuzję Swych różnych energii.
Można by oponować, że Najwyższa Osoba Boga, który jedynie za pomocą Swego spojrzenia stwarza całą manifestację kosmiczną, nie może wejść w łono Devaki, żony Vasudevy. Aby zbić ten argument, Vasudeva powiedział, "Mój drogi Panie, nie ma nic dziwnego w tym, że pojawiłeś się w łonie Devaki, gdyż stworzenie również zostało dokonane w ten sposób. Leżałeś na Oceanie Przyczyn jako Maha-Visnu i poprzez Twój oddech powstały niezliczone wszechświaty. Następnie wszedłeś w każdy z tych wszechświatów jako Garbhodakaśayi Visnu. Potem ponownie rozprzestrzeniłeś się jako Ksirodakaśayi Visnu i wszedłeś w serca wszystkich żywych istot oraz we wszystkie atomy. Zatem Twoje wejście w łono Devaki można zrozumieć w ten sam sposób. Wydaje się, że wszedłeś w nie, lecz równocześnie jesteś wszechprzenikający. To Twoje wejście i niewejście można zrozumieć na materialnych przykładach. Totalna energia materialna pozostaje nienaruszona nawet wówczas, kiedy dzielona jest na szesnaście elementów. Materialne ciało nie jest niczym innym, jak tylko kombinacją pięciu elementów wulgarnych – ziemi, wody, ognia; powietrza i eteru. Gdziekolwiek pojawia się materialne ciało, wydaje się, że takie elementy zostały na nowo stworzone, lecz w rzeczywistości elementy te zawsze istnieją na zewnątrz ciała. Podobnie, chociaż pojawiasz się jako dziecko w łonie Devaki, zawsze istniejesz na zewnątrz. Zawsze przebywasz w Swej siedzibie, lecz mimo to możesz jednocześnie rozprzestrzenić się w miliony form.
"Do zrozumienia Twego pojawienia się, potrzebna jest wielka inteligencja, ponieważ z Ciebie emanuje również energia materialna. Jesteś oryginalnym źródłem energii materialnej, tak jak słońce jest źródłem blasku słonecznego. Blask słoneczny nie może zakryć globu słonecznego ani też energia materialna, będąc emanacją z Ciebie, nie może Cię przykryć. Zdajesz się istnieć w trzech siłach materialnej energii, lecz w rzeczywistości te trzy siły nie mogą Cię zakryć. Rozumieją to wysoce intelektualni filozofowie. Innymi słowy, chociaż zdajesz się być wewnątrz energii materialnej, nigdy nie zostajesz przez nią przykryty.
Z wersji wedyjskiej dowiadujemy się, że Najwyższy Brahman przejawia Swą światłość i dlatego wszystko zostaje oświetlone. Z Brahma-samhity możemy zrozumieć, że brahmajyoti, czyli blask Brahmana, emanuje z ciała Najwyższego Pana. Z blasku Brahmana powstaje całe stworzenie. Dalej w Bhagavad-gicie jest powiedziane, że Pan jest ostoją blasku Brahmana. Oryginalnie jest On przyczyną wszystkiego. Lecz osoby mniej inteligentne sądzą, że kiedy Najwyższa Osoba Boga przychodzi do tego materialnego świata, przyjmuje materialne cechy. Wnioski takie nie są dojrzałe, lecz są wysnuwane przez mniej inteligentnych ludzi.
10.03.18 Znaczenie: Bez duszy, będącej podstawową zasadą, nie może zostać wytworzone ciało. Tzw. naukowcy na wiele sposobów próbowali wyprodukować w swych chemicznych laboratoriach żywe ciało, lecz nikomu się to nie udało, ponieważ dopóki nieobecna jest dusza, nie można wytworzyć ciała z elementów materialnych. Ponieważ obecnie naukowcy oczarowani są teoriami o chemicznym składzie ciała, wyzwaliśmy wielu z nich, aby zrobili chociaż małe jajko. Takie związki chemiczne, jakie znajdują się w jajku, można znaleźć bez trudu. Jest nim biała substancja i żółta substancja i przykryte są one skorupką, więc współcześni naukowcy powinni bez trudu skopiować to wszystko. Lecz nawet gdyby mieli spreparować takie jajo i włożyć je do inkubatora, to jajo wytworzone chemicznie przez człowieka nie dałoby kurczaka. Musi zostać do tego dodana dusza, jako że nie ma kwestii powstania życia ze związków chemicznych. Dlatego ci, którzy sądzą, że życie może istnieć bez duszy, opisani zostali tutaj jako abudhah, głupi dranie.
Są także ci, którzy odrzucają ciało, uważając je za nieistotne. Należą oni do tej samej kategorii głupców. Nie można ani odrzucić ciała, ani uważać, że jest istotne. Istotą jest Najwyższa Osoba Boga i zarówno ciało, jak i dusza są energiami Najwyższego Boga, jak Sam Pan opisuje to w Bhagavad-gicie (7.4-5):
bhumir apo 'nalo vayuh kham
mano buddhir eva ca
ahankara itiyam me bhinna
prakrtir astadha
apareyam itas tv
anyam prakrtim viddhi me param
jiva-bhutam
maha-baho yayedam dharyate jagat
"Ziemia, woda, ogień, powietrze, eter, umysł, inteligencja i fałszywe ego – wszystkie (w liczbie ośmiu) są Moimi oddzielonymi energiami materialnymi. Oprócz tych energii, o potężny Arjuno, istnieje Moja wyższa energia, którą są wszystkie żywe istoty wykorzystujące zasoby tej niższej, materialnej natury."
Zatem ciało ma związek z Najwyższą Osobą Boga, tak jak dusza. Skoro zarówno ciało, jak i dusza są energiami Pana, żadne z nich nie jest fałszywe, ponieważ pochodzą z rzeczywistości. Kto nie zna tego sekretu życia, opisany jest jako abudhah. Według zaleceń wedyjskich, aita-datmyam idam sarvam, sarvam khalv idam brahma: wszystko jest Najwyższym Brahmanem. Dlatego zarówno ciało, jak i dusza są Brahmanem, jako że materia i duch emanują z Brahmana.
Nie znając konkluzji Ved, niektórzy ludzie przyjmują materialną naturę za istotę, a inni przyjmują duszę za istotę, lecz w rzeczywistości istotą jest Brahman. Brahman jest przyczyną wszystkich przyczyn. Składniki i natychmiastowa przyczyna tej manifestacji kosmicznej są Brahmanem i my nie możemy sprawić, aby składniki tego świata były niezależne od Brahmana. Ponadto, ponieważ zarówno składniki, jak i bezpośrednia przyczyna tej manifestacji materialnej są Brahmanem, wszystkie są prawdą, satya; zatem stwierdzenie brahma satyam jagan mithya nie jest słuszne. Świat nie jest fałszywy.
Jnani odrzucają ten świat, a głupcy przyjmują go za rzeczywistość, i w ten sposób tak jedni, jak i drudzy zostają zwiedzeni. Chociaż ciało nie jest tak ważne, jak dusza, nie możemy powiedzieć, że jest fałszywe. Jednakże ciało jest tymczasowe i jedynie głupie, materialistyczne osoby, które nie posiadają pełnej wiedzy o duszy, uważają tymczasowe ciało za rzeczywistość i zajmują się dekorowaniem tego ciała. Obu tych pułapek – odrzucania ciała jako fałszywego i przyjmowania ciała za wszystko – można uniknąć wówczas, kiedy jest się w pełni usytuowanym w świadomości Krsny. Kto uważa ten świat za fałszywy, zalicza się do kategorii asurów, którzy mówią, że jest on nierzeczywisty, nie ma żadnych podstaw ani nie kontroluje go Bóg (asatyam apratistham te jagad ahur aniśvaram). Jak opisuje Szesnasty Rozdział Bhagavad-gity, taka jest konkluzja demonów.
10.03.19 Znaczenie: Jak oznajmiają Vedy:
na tasya karyam karanam ca vidyate
na tat-samaś cabhyadhikaś ca drśyate
parasya śaktir vividhaiva śruyate
svabhaviki jnana-bala-kriya ca
"Najwyższy Pan nie ma nic do zrobienia i nie ma nikogo, kto by był Mu równy czy Go przewyższał, gdyż wszystko dokonywane jest naturalnie i systematycznie poprzez Jego wielorakie energie." (Śvetaśvatara Upanisad 6.8) Stworzenie, utrzymanie i zniszczenie wszystkie prowadzone są osobiście przez Najwyższą Osobę Boga, jak potwierdza to Bhagavad-gita (mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram). Jednakże ostatecznie Pan nie musi nic robić i dlatego jest On nirvikara, niezmienny. Ponieważ wszystko dokonywane jest pod Jego nadzorem, nazywany jest On srsti-karta, mistrzem stworzenia. Podobnie, jest On mistrzem unicestwienia. Gdy pan siedzi w jednym miejscu, podczas gdy jego słudzy zaangażowani są w różne obowiązki, to ostatecznie wszelkie działanie sług jest czynnością mistrza, chociaż on sam nie robi nic (na tasya karyam karanam ca vidyate). Moce Pana są tak liczne, że wszystko przebiega wspaniale. Zatem jest On w naturalny sposób spokojny i bezpośrednio nie jest sprawcą czegokolwiek w tym materialnym świecie.
10.03.20 Znaczenie: Vasudeva modlił się do Pana, "Jesteś nazywany śuklam. Śuklam, czyli 'białość', jest symboliczną reprezentacją Absolutnej Prawdy, ponieważ nie jest skażona cechami materialnymi. Pan Brahma nazywany jest rakta, czyli czerwonym, ponieważ w celu stwarzania reprezentuje cechę pasji; ciemność została powierzona Panu Śivie, jako że niszczy kosmos. Stworzenie, unicestwienie i utrzymanie tej manifestacji kosmicznej spełniane jest poprzez Twoje moce, jednakże Ty nigdy nie ulegasz tym cechom." Jak potwierdzają Vedy, harir hi nirgunah saksat: Najwyższa Osoba Boga jest zawsze wolny od wszelkich materialnych cech. Powiedziane jest również, że cechy pasji i ignorancji nie są obecne w osobie Najwyższego Pana.
Trzech kolorów wspomnianych w tym wersecie – śukla, rakta i krsna – nie należy rozumieć dosłownie; zgodnie z tym, co doświadczamy naszymi zmysłami, ale należy raczej uważać je za reprezentacje sattva-guny, rajo-guny i tamo-guny. Przecież czasami kaczka jest biała, chociaż jest ona w tamo-gunie, gunie ignorancji. Ilustrując logikę zwaną bakandha-nyaya, kaczka jest tak głupia, że biegnie za jądrami byka, myśląc, że są wiszącą ryba którą będzie mogła zjeść, gdy spadnie na ziemię. Tak więc kaczka jest zawsze pogrążona w ciemności. Jednakże Vyasadeva, autor literatury wedyjskiej, jest czarnawy, ale nie oznacza to, że jest on w tamo-gunie; jest on raczej na najwyższej pozycji sattva guny, poza materialnymi siłami natury. Czasami kolory te (śukla-raktas tatha pitah) używane są do oznaczenia braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów. Pan Ksirodakaśayi Visnu sławiony jest jako posiadający kolor czarnawy, Pan Śiva jest białawy, a Pan Brahma – czerwonawy, lecz według Śrila Sanatany Gosvamiego w Vaisnava-tosani-tika, takie przedstawienie kolorów nie dotyczy tego, co jest powiedziane tutaj.
Prawdziwe zrozumienie śukla, rakta i krsna jest następujące. Pan jest zawsze transcendentalny, lecz ze względu na stworzenie przyjmuje kolor rakta jako Pan Brahma. A czasami Pan popada w gniew. Jak mówi On w Bhagavad-gicie (16.19):
tan aham dvisatah kruran
samsaresu naradhaman
ksipamy ajasram aśubhan
asurisv eva yonisu
"Takie zazdrosne i szkodliwe, najniższe spośród rodzaju
ludzkiego osoby, ciskane są przeze Mnie w ocean egzystencji materialnej,
pomiędzy różne demoniczne gatunki życia." Aby zniszczyć demony, Pan wpada
w gniew i dlatego przyjmuje formę Pana Śivy. Podsumowując, Najwyższa Osoba Boga
jest zawsze poza materialnymi cechami i nie powinniśmy myśleć, że jest inaczej,
jedynie z powodu percepcji zmysłowej. Należy zrozumieć pozycję Pana dzięki
autorytetom, czyli mahajanom. Jak
oznajmia Śrimad-Bhagavatam (1.3.28), ete camśa-kalah pumsah krsnas tu bhagavan
svayam.
10.03.21 Znaczenie: Krsna pojawia się w tym świecie w dwóch celach, paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam: aby chronić niewinnych, religijnych bhaktów Pana i aby unicestwić wszystkie niewykształcone, pozbawione kultury asury, które niepotrzebnie szczekają jak psy i walczą ze sobą o polityczna siłę. Powiedziane jest, kali-kale nama-rupe krsna avatara. Ruch Hare Krsna jest również inkarnacją Krsny w formie świętego imienia (nama-rupe). Każdy z nas kto naprawdę boi się demonicznych władców i polityków, musi z radością witać tę inkarnację Krsny: Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. W ten sposób z pewnością będziemy chronieni przed prześladowaniami ze strony demonicznych władców. Obecnie władcy ci są tak potężni, że wszelkimi sposobami przechwytują najwyższe pozycje w rządzie i nękają niezliczoną liczbę ludzi pod pretekstem zapewnienia bezpieczeństwa narodowego czy nagłej potrzeby. Jest też tak, że jeden asura pokonuje drugiego asurę, podczas gdy ludność cierpi nadal. Dlatego cały świat jest w niebezpiecznej sytuacji i jedyną nadzieją jest ten ruch Hare Krsna. Pan Nrsimha pojawił się wówczas, gdy demoniczny ojciec Prahlady niezmiernie się nad nim znęcał. Z powodu takich demonicznych ojców – to jest polityków sprawujących władzę – bardzo trudno jest popychać naprzód ruch Hare Krsna, ale ponieważ Krsna pojawił się teraz w Swym świętym imieniu poprzez ten ruch, możemy mieć nadzieję, że ci demoniczni ojcowie zostaną zniszczeni i że na całym świecie ustanowione zostanie królestwo Boga. Na całym świecie jest teraz mnóstwo asurów w przebraniu polityków, guru, sadhu, yoginów i inkarnacji, odwodzących ogół ludzi od świadomości Krsny, która może zaoferować ludzkiemu społeczeństwu prawdziwą korzyść.
10.03.22 Znaczenie: Kamsa został opisany tutaj jako asabhaya, co oznacza "barbarzyński" albo "najbardziej potworny", jako że zabił wiele dzieci swej siostry. Kiedy usłyszał przepowiednię, że zginie z ręki jej ósmego syna, ten barbarzyńca natychmiast gotów był zabić swą niewinna siostrę w dniu jej ślubu. Barbarzyńca może uczynić wszystko dla zadowolenia swych zmysłów. Może zabić dzieci, może zabić krowy, braminów, a także starców; nie ma miłosierdzia dla nikogo. Zgodnie z cywilizacją wedyjską należy wybaczać krowom, kobietom, dzieciom, starcom i braminom, nawet jeśli są winni. Lecz asury, barbarzyńcy, nie dbają o to. Obecnie nieograniczenie zabija się krowy i dzieci i dlatego cywilizacja ta nie jest ludzką, a ci, którzy przewodzą tej potępionej cywilizacji, są barbarzyńskimi asurami.
Tacy niecywilizowani ludzie nie są przychylni ruchowi i świadomości Krsny. Jako urzędnicy rządowi bez wahania oznajmiają, że intonowanie ruchu Hare Krsna jest utrapieniem, chociaż Bhagavad-gita wyraźnie mówi, satatam kirtayanto mam yatantaś ca drdha-vratah. Według tego wersetu intonowanie mantry Hare Krsna i szerzenie jej na całym świecie – najlepiej jak potrafią – jest obowiązkiem mahatmów. Na nieszczęście społeczeństwo jest na tak niecywilizowanym poziomie, że tzw. mahatmowie są gotowi zabić krowy i dzieci i powstrzymać ruch Hare Krsna. Takie barbarzyńskie czyny zostały w rzeczywistości zademonstrowane w opozycji do bombajskiego ośrodka ruchu Hare Krsna, Hare Krsna Land. Tak jak Kamsie nie mogło powieść się zabicie pięknego dziecka Devaki i Vasudevy, tak barbarzyńskie społeczeństwo – chociaż nieszczęśliwe z powodu postępu ruchu świadomości Krsny – nie będzie w stanie go zahamować. Jednakże musimy stawać w obliczu tak wielu różnorodnych trudności. Chociaż Krsny nie można zabić, Vasudeva, ojciec Krsny, drżał, ponieważ powodowany uczuciem myślał, że Kamsa niezwłocznie pojawi się i zabije jego syna. Podobnie, chociaż ruch świadomości Krsny nie jest różny od Krsny i żaden asura nie może stanąć mu na przeszkodzie, to mimo to obawiamy się, że w każdej chwili asury mogą powstrzymać ten ruch w jakiejkolwiek części świata.
10.03.23 Znaczenie: W wersecie tym znaczące jest słowo suvismita, oznaczające "zdumiona". Devaki i jej mąż, Vasudeva, zostali zapewnieni, że ich dziecko jest Najwyższą Osobą Boga i nie może zostać zabite przez Kamsę, lecz myśląc o wcześniejszych okrucieństwach Kamsy z powodu uczucia jednocześnie obawiali się, że Krsna może zostać zabity. To właśnie dlatego użyto słowa suvismita. Podobnie, my również jesteśmy zatrwożeni zastanawiając się, czy ten ruch zostanie unicestwiony przez asury, czy będzie postępował dalej bez obaw.
10.03.24 Znaczenie: Visnu jest źródłem wszystkiego i
nie ma żadnej różnicy pomiędzy Panem Visnu a Panem Krsną, jako że Obaj są visnu-tattvą. Z Rg Vedy dowiadujemy się, om
tad visnoh paramam padam: oryginalną substancją jest wszechprzenikający Pan
Visnu, który jest również Paramatmą i promiennym Brahmanem. Żywe istoty są
również integralnymi cząstkami Visnu, który ma rozmaite energie (parasya śaktir vividhaiva śruyate svabhaviki
jnana-bala-kriya ca). Zatem
Visnu, czyli Krsna, jest wszystkim. Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (10.8), aham
sarvasya prabhavo mattah sarvam pravartate: "Ja jestem źródłem
wszystkich światów materialnych i duchowych. Wszystko emanuje ze Mnie.".
Zatem oryginalną przyczyną wszystkiego (sarva-karana-karanam)
jest Krsna. Kiedy Visnu ekspanduje w Swym wszechprzenikającym aspekcie,
powinniśmy wiedzieć, że jest On nirakara-nirviśesa-brahmajyoti.
Chociaż wszystko emanuje z Krsny, ostatecznie jest On osobą. Aham adir hi devanam: jest On źródłem Brahmy, Visnu i Maheśvary, a z nich manifestuje się wielu innych półbogów. Dlatego Krsna mówi w Bhagavad-gicie (14.27), brahmano hi pratisthaham: "Brahman spoczywa na Mnie." Pan mówi również:
ye 'py anya-devata-bhakta
yajante śraddhayanvitah
te 'pi mam eva kaunteya
yajanty avidhi-purvakam
"Wielbiciele innych bogów, z wiarą oddający im cześć, w rzeczywistości wielbią jedynie Mnie, o synu Kunti, ale robią to w niewłaściwy sposób." (Bg. 9.23) Jest wiele osób, które wielbią różnych półbogów, uważając ich wszystkich za oddzielnych bogów, mimo iż w rzeczywistości nimi nie są. Faktem jest, że każdy półbóg i każda żywa istota jest integralną cząstką Krsny (mamaivamśo jiva-loke jiva-bhutah). Półbogowie również należą do kategorii żywych istot; nie są oddzielnymi bogami. Ale ludzie, których wiedza jest niedojrzała i zanieczyszczona siłami materialnej natury, wielbią różnych półbogów, odpowiednio do swej inteligencji. Dlatego zostali zganieni w Bhagavad-gicie (kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah). Ponieważ są nieinteligentni i niezbyt zaawansowani oraz nie rozważyli odpowiednio prawdy, podejmują kult różnych półbogów albo spekulują odpowiednio do różnych filozofii, takich jak filozofia Mayavada.
Rzeczywistym źródłem wszystkiego jest Krsna, Visnu. Jak oznajmiają Vedy, yasya bhasa sarvam idam vibhati. Prawda Absolutna jest opisana w dalszej części Śrimad-Bhagavatam (10.28.15) jako satyam jnanam anantam yad brahma-jyotih sanatanam. Brahmajyoti jest sanatana, wieczne, jednakże jest uzależnione od Krsny (brahmano hi pratisthaham). Brahma-samhita oznajmia, że Pan jest wszechprzenikający. Andantara-stha-paramanu-cayantara-stham: przebywa wewnątrz tego wszechświata, jak również wewnątrz atomu jako Paramatma. Yasya prabha prabhavato jagad-anda-koti-kotisv aśesa-vasudhadi-vibhuti-bhinnam: Brahman również nie jest od Niego niezależny. Więc cokolwiek może opisać filozof, jest ostatecznie Krsną, czyli Panem Visnu (sarvam khalv idam brahma, param brahma param dhama pavitram paramam bhavan). Pan Visnu jest opisywany różnie odpowiednio do różnych stopni zrozumienia, lecz w rzeczywistości jest źródłem wszystkiego.
Ponieważ Devaki była czystym bhaktą zrozumiała, że ten Sam Pan
Visnu pojawił się jako jej syn. Dlatego po modlitwach Vasudevy, Devaki
ofiarowała swoje modlitwy. Z powodu okrucieństwa swego brata była bardzo
przestraszona. Devaki rzekła, "Mój drogi Panie, literatura wedyjska
opisuje jako oryginalne Twe wieczne formy, takie jak Narayana, Pan Rama, Śesa,
Varaha, Nrsimha, Vamana, Baladeva, i miliony podobnych inkarnacji emanujących z
Visnu. Jesteś oryginalny, ponieważ wszystkie Twoje formy jako inkarnacje
znajdują się na zewnątrz tego materialnego stworzenia. Twoja forma istniała,
zanim stworzona została ta manifestacja kosmiczna. Formy Twoje są wieczne i
wszechprzenikające. Są one samoświetlne, niezmienne i niezanieczyszczone
materialnymi cechami. Takie wieczne formy są wszechwiedzące i pełne szczęścia;
usytuowane są w transcendentalnej dobroci i zawsze oddają się różnym rozrywkom.
Nie jesteś ograniczony do jakiejś określonej formy; wszystkie takie
transcendentalne, wieczne formy są samowystarczalne. Rozumiem, że jesteś
Najwyższym Panem Visnu." Zatem możemy z tego wnioskować, że Pan Visnu jest
wszystkim, chociaż jest również różny od wszystkiego. Na tym polega filozofia acintya-bhedabheda-tattva.
10.03.25 Znaczenie: W czasie zniszczenia, pięć elementów wulgarnych – ziemia, woda, ogień, powietrze i eter – przenikają do umysłu, inteligencji i fałszywego ego (ahankara), a cała manifestacja kosmiczna przenika do duchowej energii Najwyższej Osoby Boga, który pozostaje Sam jeden jako źródło wszystkiego. Dlatego Pan znany jest jako Śesa-naga, jako Adi-purusa i pod wieloma innymi imionami.
Dlatego Devaki modliła się: "Po wielu milionach lat, kiedy życie Pana Brahmy dobiega kresu, następuje unicestwienie manifestacji kosmicznej. W tym czasie pięć elementów – ziemia, woda, ogień, powietrze i eter – wchodzą w mahat-tattvę. Z kolei mahat-tattva, pod wpływem siły czasu, wnika w niezamanifestowaną totalną energię materialną; totalna energia materialna wchodzi w pradhanę (która otrzymuje energię od źródła energii i wywołuje energię), a pradhana wchodzi w Ciebie. Dlatego po unicestwieniu całej manifestacji kosmicznej pozostajesz Sam jeden ze Swym transcendentalnym imieniem, formą, cechą i parafernaliami.
"Mój Panie, ofiarowuję Ci moje pełne szacunku pokłony, ponieważ Ty jesteś kontrolerem niezamanifestowanej totalnej energii i ostatecznym zbiornikiem materialnej natury. Mój Panie, cała manifestacja kosmiczna jest pod wpływem czasu, począwszy od chwili aż do okresu roku. Wszystko działa pod Twoim nadzorem. Ty jesteś oryginalnym kontrolerem wszystkiego i zbiornikiem wszelkich potężnych energii."
10.03.26 Znaczenie: Jak oznajmia Brahma-samhita (5.52):
yac-caksur esa savita sakala-grahanam
raja samasta-sura-murtir aśesa-tejah
yasyajnaya bhramati sambhrta-kala-cakro
govindam adi-purusam tam aham bhajami
"Słońce jest królem wszystkich systemów planetarnych i ma nieograniczoną moc światła i ciepła. Wielbię Govindę, pierwotnego Pana, Najwyższą Osobę Boga, pod którego kontrolą nawet słońce, które uważane jest za oko Pana, krąży po stałej orbicie wiecznego czasu." Chociaż uważamy manifestację kosmiczną za potężną i wspaniałą, jest ona w granicach kala, czynnika czasu. Ten czynnik czasu również kontrolowany jest przez Najwyższą Osobę Boga, co potwierdza Bhagavad-gita (mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram). Prakrti, manifestacja kosmiczna, znajduje się pod kontrolą czasu. W istocie, wszystko jest pod kontrolą czasu, a czas kontrolowany jest przez Najwyższą Osobę Boga. Dlatego Najwyższy Pan nie obawia się ataków czasu. Czas oblicza się odpowiednio do ruchów Słońca (savita). Według ruchów Słońca można obliczać każdą minutę, każdą sekundę, każdy dzień, każdą noc, każdy miesiąc i każdy rok. Lecz Słońce nie jest niezależne, jako że znajduje się pod kontrolą czasu. Bhramati sambhrta-kala-cakrah: Słonce porusza się po kala-cakra, orbicie czasu. Słońce znajduje się pod kontrolą czasu, a czas kontrolowany jest przez Najwyższą Osobę Boga. Dlatego Pan nie obawia się czasu.
Pan został tutaj nazwany avyakta-bandhu, czyli zapoczątkowującym ruchy całej manifestacji kosmicznej. Czasami manifestacja kosmiczna porównywana jest do koła garncarza. Kto puścił w ruch obracające się koło garncarskie? Oczywiście garncarz, chociaż czasami widzimy jedynie ruch koła, a nie możemy zobaczyć samego garncarza. Zatem Pan, który stoi za ruchem kosmosu, nazywany jest avyakta-bandhu. Wszystko znajduje się w granicach czasu, ale czas porusza się pod kierunkiem Pana, który wskutek tego nie znajduje się w granicach czasu.
10.03.27 Znaczenie: Są różne kategorie żywych istot, lecz każda obawia się śmierci. Najwyższym celem karmitów jest promocja na wyższe, niebiańskie planety, gdzie życie jest bardzo długie. Jak oznajmia Bhagavad-gita (8.17), sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmano viduh: jeden dzień Brahmy równa się 1 000 yug, a każda yuga składa się z 4 300 000 lat Podobnie, tyle też trwa noc Brahmy (1000 razy 4 300 000). W ten sposób możemy obliczyć długość miesiąca i roku Brahmy, lecz nawet Brahma który żyje miliony lat (dvi-parardha-kala), również musi umrzeć. Według śastr wedyjskich, mieszkańcy wyższych systemów planetarnych żyją 10 000 lat i tak jak dzień Brahmy równa się 4 300 000 000 naszych lat, tak jeden dzień na wyższych systemach planetarnych równa się naszym sześciu miesiącom. Dlatego karmici usiłują wznieść się na wyższe systemy planetarne, ale to nie uwolni ich od śmierci. W tym materialnym świecie każdy musi umrzeć, od Brahmy do nieznacznej mrówki. Dlatego świat ten nazywany jest martya-loką. Jak Krsna mówi w Bhagavad-gicie (8.16), a-brahma-bhuvanal lokah punar avartino 'rjuna: dopóki ktoś przebywa w tym materialnym świecie, czy to na Brahmaloce czy na jakiejkolwiek innej loce tego wszechświata, musi życie po życiu (bhutva bhutva praliyate) przechodzić przez kala-cakrę. Ale jeśli powraca do Najwyższej Osoby Boga (yad gatva na nivartante), nie musi powracać w granice czasu. Dlatego bhaktowie, którzy przyjęli schronienie lotosowych stóp Najwyższego Pana, mogą spać spokojnie, mając takie zapewnienie od Najwyższej Osoby Boga. Jak potwierdza Bhagavad-gita (4.9), tyaktva deham punar janma naiti: bhakta, który zrozumiał Krsnę takim, jakim On jest, po porzuceniu obecnego ciała nie musi powracać do tego materialnego świata.
Konstytucjonalną pozycją żywej istoty jest wieczność (na hanyate hanyamane śarire, nityah śaśvato 'yam). Każda żywa istota jest wieczna. Ale ponieważ upadła do tego materialnego świata, wędruje po wszechświecie, bezustannie zmieniając ciała z jednego na drugie. Caitanya Mahaprabhu mówi:
brahmanda bhramite kona
bhagyavan jiva
guru-krsna prasade paya bhakti-lata-bija
(Cc. Madhya 19.151)
Każdy wędruje poprzez ten wszechświat, lecz kto jest wystarczająco szczęśliwy, dzięki łasce mistrza duchowego spotyka świadomość Krsny i podejmuje ścieżkę służby oddania. Wówczas ma zapewnione wieczne życie, wolne od strachu przed śmiercią. Kiedy pojawia się Krsna, każdy zostaje uwolniony od strachu przed śmiercią, jednakże Devaki czuła, "Nadal obawiamy się Kamsy, chociaż pojawiłeś się jako nasz syn." Była nieco oszołomiona tym, dlaczego tak jest, więc zwróciła się do Pana, aby uwolnił ją i Vasudevę od tego strachu.
W związku z tym można zauważyć, że Księżyc jest jedną z planet niebiańskich. Z literatury wedyjskiej dowiadujemy się, że kiedy ktoś udaje się na Księżyc, otrzymuje życie trwające 10 000 lat, w ciągu którego cieszy się rezultatami pobożnych czynności. Jeśli nasi tzw. naukowcy udają się na Księżyc, dlaczego mieliby tu powracać? Raczej musimy wywnioskować; że nigdy nie udali się na Księżyc. Aby dostać się na Księżyc, trzeba mieć kwalifikację spełniania pobożnych czynności. Wówczas można się tam udać i zamieszkać. Gdyby ktoś udał się na Księżyc, dlaczego miałby powracać na tę planetę, gdzie życie jest bardzo krótkie?
10.03.28 Znaczenie: W wersecie tym istotne jest słowo dhyana-dhisnyam, ponieważ o formie Pana Visnu medytują yogini (dhyanava-sthita-tad-gatena manasa paśyanti yam yoginah). Devaki poprosiła Pana, który pojawił się jako Visnu, aby ukrył tę formę, gdyż chciała ujrzeć Pana jako zwykłe dziecko, jako dziecko doceniane przez osoby, które mają materialne oczy. Chciała przekonać się, czy Najwyższa Osoba Boga w rzeczywistości pojawił się, czy też śniła o formie Visnu. Myślała, że gdyby nadszedł Kamsa, po ujrzeniu formy Visnu zabiłby dziecko, lecz może na widok dziecka ludzkiego zastanowiłby się ponownie. Devaki obawiała się Ugrasena-atmaja; to znaczy, nie obawiała się Ugraseny ani jego ludzi, lecz syna Ugraseny. Tak więc poprosiła Pana, by rozproszył jej strach, jako że jest zawsze gotów chronić (abhayam) Swych bhaktów. Modliła się, "Mój Panie, proszę Cię, abyś wybawił mnie z okrutnych rąk syna Ugraseny, Kamsy. Proszę Cię, abyś wybawił mnie z tych straszliwych warunków, ponieważ zawsze jesteś gotów chronić Swoje sługi." Pan potwierdził to oznajmienie w Bhagavad-gicie, zapewniając Arjunę, "Możesz oznajmić to światu, że Mój bhakta nigdy nie ginie."
W ten sposób modląc się do Pana o ratunek, Devaki wyraziła swe matczyne uczucie: "Wiem; że tę transcendentalną formę na ogół postrzegają wielcy mędrcy w medytacji, lecz mimo to obawiam się, gdyż skoro Kamsa dowie się, że się pojawiłeś, może Cię skrzywdzić. Więc proszę Cię, abyś na razie stał się niewidoczny dla naszych materialnych oczu." Innymi słowy, prosiła Pana, aby przyjął formę zwykłego dziecka. "Jedyną przyczyną strachu przed moim bratem Kamsą jest Twoje pojawienie się. Mój Panie Madhusudano, Kamsa może wiedzieć już, że się narodziłeś. Dlatego proszę Cię, abyś ukrył Swą czteroramienną formę, z czteroma symbolami Visnu – konchą, cakrą, buławą i kwiatem lotosu. Mój drogi Panie, przy końcu unicestwienia manifestacji kosmicznej, cały wszechświat umieszczasz w Swym brzuchu; a jednak, dzięki Swej czystej łasce, pojawiłeś się w Moim łonie. Zdumiona jestem, że aby zadowolić Swego bhaktę, imitujesz czynności zwykłych ludzkich istot"
Devaki tak bardzo obawiała się Kamsy, że nie mogła uwierzyć, że Kamsa nie może zabić Pana Visnu, który osobiście był tam obecny. Kierowana matczynym uczuciem poprosiła Najwyższą Osobę Boga, aby zniknął. Mimo że gdyby zniknął, Kamsa nękałby ją coraz bardziej, sądząc, że urodzone przez nią dziecko zostało gdzieś ukryte, nie chciała, by to transcendentalne dziecko było nękane i zabite. Dlatego poprosiła Pana Visnu, aby zniknął. Później, gdy będzie nękana, będzie o Nim myśleć w swoim umyśle.
10.03.29 Znaczenie: Devaki zwróciła się do Najwyższej Osoby Boga jako Madhusudany. Była świadoma tego, że Pan zabił wiele demonów, takich jak Madhu, którzy byli setki i tysiące razy potężniejsi od Kamsy, jednakże z powodu uczucia dla transcendentalnego dziecka wierzyła, że Kamsa maże Go zabić. Zamiast myśleć o nieograniczonej mocy Pana, myślała o Panu z uczuciem i dlatego poprosiła transcendentalne dziecko, by zniknęło.
10.03.30 Znaczenie: Devaki myślała o ukryciu Najwyższej Osoby Boga i nie chciała przekazać Go Kamsie, jak uczyniła to ze wszystkimi poprzednimi dziećmi. Chociaż Vasudeva obiecał, że odda Kamsie każde dziecko, tym razem zapragnął złamać obietnicę i ukryć gdzieś dziecko. Ale ponieważ Pan pojawił się w tej zdumiewającej czteroramiennej formie, ukrycie Go było niemożliwością.
10.03.31 Znaczenie: Jak wyjaśnia Caitanya-caritamrta, miłosna służba dla Osoby Boga jest dwóch różnych rodzajów: aiśvarya-purna, pełna bogactw i aiśvarya-śithila, bez bogactw. Prawdziwa miłość do Boga rozpoczyna się od aiśvarya-śithila po prostu w oparciu o czystą miłość.
premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena
santah sadaiva
hrdayesu vilokayanti
yam śyamasundaram acintya-guna-svarupam
govindam adi-purusam tam aham bhajami
(Brahma-samhita 5.38)
Czyści bhaktowie, których oczy pokryte są maścią premy, miłości, pragną oglądać Najwyższą Osobę Boga jako Śyamasundarę, Muralidharę, trzymającego w rękach flet. Jest to forma osiągalna dla mieszkańców Vrndavany, którzy kochają Najwyższą Osobę Boga jako Śyamasundarę, a nie Pana Visnu, Narayana, który wielbiony jest na Vaikunthach, gdzie bhaktowie podziwiają Jego bogactwo. Chociaż Devaki nie jest na platformie Vrndavany, jest ona bliska platformy Vrndavany. Na platformie Vrndavany matką Krsny jest matka Yaśoda a Devaki jest matką Krsny na platformie Mathury i Dvaraki. W Mathurze i Dvarace miłość do Pana zmieszana jest z uznaniem dla Jego bogactwa, ale we Vrndavanie bogactwo Najwyższej Osoby Boga nie jest przejawione.
Jest pięć etapów miłosnej służby dla Najwyższej Osoby Boga – śanta, dasya, sakhya, vatsalya i madhurya. Devaki jest na platformie vatsalya. Na tym etapie miłości chciała mieć do czynienia z wiecznym synem, Krsną i dlatego pragnęła, aby Najwyższa Osoba Boga ukrył Swą pełną przepychu formę Visnu. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura wyraźnie naświetla ten punkt w swych wyjaśnieniach tego wersetu.
Bhakti, bhagavan i bhakta nie należą do materialnego świata. Potwierdza to Bhagavad-gita (14.26):
mam ca yo 'vyabhicarena
bhakti-yogena sevate
sa gunan samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate
"Kto całkowicie angażuje się w służbę oddania, kto nie upada w żadnych okolicznościach, ten od razu przekracza guny natury i wznosi się na płaszczyznę Brahmana." Już od samego początku naszych transakcji w bhakti usytuowani jesteśmy na platformie transcendentalnej. Dlatego Vasudeva i Devaki, usytuowani na całkowicie czystym etapie oddania, są poza tym materialnym światem i nie podlegają materialnemu strachowi. Jednakże w świecie transcendentalnym – z powodu czystego oddania – istnieje podobna koncepcja strachu, którego przyczyną jest intensywna miłość.
Jak oznajmia Bhagavad-gita (bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah) i jak potwierdza Śrimad-Bhagavatam (bhaktyaham ekaya grahyah), bez bhakti nie można zrozumieć duchowej pozycji Pana. Bhakti można rozważać w trzech etapach, zwanych
guni-bhuta,
pradhani-bhuta i
kevala
i odpowiednio do tych etapów istnieją trzy działy, które nazywane są
jnana,
jnanamayi i
rati, czyli prema – to jest
prosta wiedza,
miłość zmieszana z wiedzą i
czysta miłość.
Dzięki prostej wiedzy można bez zróżnicowania postrzegać transcendentalne szczęście. Ta percepcja nazywana jest mana-bhuti. Kiedy ktoś dochodzi do etapu jnanamayi, realizuje transcendentalne bogactwo Osoby Boga. A kiedy ktoś osiąga czystą miłość, realizuje transcendentalną formę Pana jako Pana Krsny albo Pana Ramy. To właśnie jest pożądane. Przywiązanie do Najwyższej Osoby Boga osiąga się szczególnie w madhurya-rasie (śri-vigraha-nistha-rupadi), Wówczas zaczynają się miłosne stosunki pomiędzy Panem a bhaktą.
Szczególne znaczenie Krsny trzymającego w Swych rękach flet we Vrajabhumi, Vrndavanie, opisane jest jako madhuri... virajate. Forma Pana z fletem w ręku jest najbardziej atrakcyjna, a osobą przyciąganą w najbardziej wzniosły sposób jest Śrimati Radharani, Radhika. Raduje się Ona najbardziej błogim towarzystwem Krsny. Czasami ludzie nie mogą zrozumieć, dlaczego imię Radhiki nie jest wymienione w Śrimad-Bhagavatam. W rzeczywistości jednakże imię Radhika można zrozumieć ze słowa aradhana, które oznacza, że cieszy się Ona najbardziej wzniosłymi sprawami miłosnymi z Krsną.
Devaki obawiała się, że zostanie wyśmiana, ponieważ narodziła Visnu. Chciała dwurękiego Krsnę, tak więc poprosiła Pana, aby zmienił Swą formę.
10.03.32 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga wyjaśnił, że Devaki nie była Jego matką jedynie teraz; była nią również poprzednio. Krsna jest wieczny i wiecznie wybiera Sobie matkę i ojca spośród Swoich bhaktów. Poprzednio Devaki również była matką Pana, a Vasudeva – Jego ojcem, i nosili imiona Prśni i Sutapa. Kiedy pojawia się Najwyższa Osoba Boga, przyjmuje Swego wiecznego ojca i matkę, a oni przyjmują Krsnę za swego syna. Rozrywka ta ma miejsce wiecznie i dlatego jest nazywana nitya-lila. Tak więc nie było powodu do zdumienia czy kpin. Jak Pan osobiście potwierdza w Bhagavad-gicie (4.9):
janma karma ca me divyam evam
yo vetti tattvatah
tyaktva deham punar janma
naiti mam eti so 'rjuna
"Kto zna transcendentalną naturę Mojego pojawiania się i Moich czynów, ten, opuściwszy to ciało, nigdy nie rodzi się ponownie w tym świecie materialnym, ale osiąga Moją wieczną siedzibę, o Arjuno." Pojawianie się i odchodzenie Najwyższej Osoby Boga należy próbować zrozumieć od autorytetów wedyjskich, a nie za pomocą wyobraźni. Kto podąża za swoim wyobrażeniem o Najwyższej Osobie Boga, jest potępiony.
avajananti mam mudha manusim
tanum aśritam
param bhavam ajananto mama
bhuta-maheśvaram
(Bg. 9.11)
Pan pojawia się jako syn Swojego bhakty poprzez Swą param bhavam. Słowo bhava odnosi się do stanu czystej miłości, która nie ma nic wspólnego z materialnymi transakcjami.
10.03.33 Znaczenie: Tutaj znajduje się instrukcja, w jaki sposób używać zmysłów do płodzenia potomstwa. Według zasad wedyjskich przed stworzeniem potomstwa należy w pełni kontrolować zmysły. Ta kontrola ma miejsce poprzez garbhadhana-samskarę. W Indiach istnieje wielki ruch na rzecz kontroli narodzin na różne mechaniczne sposoby, lecz narodzin nie można kontrolować w sposób mechaniczny. Jak oznajmia Bhagavad-gita (13.9), janma-mrtyu-jara-vyadhiduhkha-dosanu-darśanam: narodziny, śmierć, starość i choroba są z pewnością głównymi niedolami materialnego świata. Ludzie usiłują kontrolować narodziny, lecz nie są w stanie kontrolować śmierci; a jeśli ktoś nie może kontrolować śmierci, nie może również kontrolować narodzin. Innymi słowy, sztuczna kontrola narodzin jest równie niewykonalna jak kontrola śmierci.
Według cywilizacji wedyjskiej prokreacja nie powinna być sprzeczna z zasadami religijnymi i w ten sposób może być kontrolowany przyrost naturalny. Jak oznajmia Bhagavad-gita (7.11), dharmaviruddho bhutesu kamo ‘smi: seks nie pozostający w sprzeczności z zasadami religijnymi jest reprezentacją Najwyższego Pana. Ludzie powinni być kształceni, jak rodzić dzieci poprzez samskary, począwszy od garbhadhana-samskary; narodziny nie powinny być kontrolowane sztucznymi środkami, gdyż to doprowadzi do cywilizacji zwierząt. Jeśli ktoś przestrzega zasad religijnych, automatycznie praktykuje kontrolę narodzin, gdyż jeśli ktoś duchowo wykształcony, wie, że następstwem seksu są różnego rodzaju niedole (bahu-duhkha-bhaja). Kto jest zaawansowany duchowo, nie angażuje się w niekontrolowany seks. Zatem ludzie powinni być kształceni duchowo, a wtedy automatycznie podąży za tym kontrola narodzin i nie trzeba będzie zmuszać ludzi do powstrzymywania się od seksu czy powstrzymywania się od rodzenia dzieci.
Jeśli ktoś jest zdeterminowany, by robić postęp duchowy, nie spłodzi dziecka, jeśli nie jest w stanie uczynić tego dziecka bhaktą. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (5.5.18.), pita na sa syat: nie należy zostawać ojcem, dopóki nie jest się w stanie chronić swego dziecka od mrtyu, ścieżki narodzin i śmierci. Ale gdzie się tego naucza? Odpowiedzialny ojciec nigdy nie płodzi dzieci jak koty i psy. Zamiast zachęcać ludzi do stosowania sztucznych środków kontroli narodzin, powinno się ich kształcić w świadomości Krsny, gdyż jedynie wówczas będą mogli zrozumieć odpowiedzialność wobec swoich dzieci. Jeśli ktoś może płodzić dzieci, które będą bhaktami i będą uczone, żeby zawrócić ze ścieżki narodzin i śmierci (mrtyu-samsara-vartmani), wówczas nie będzie potrzebna kontrola narodzin. Raczej osoba taka powinna być zachęcona, by płodzić dzieci. Sztuczne środki kontroli narodzin nie maja żadnej wartości. Bez względu na to, czy ktoś płodzi dzieci, czy nie, populacja ludzi, którzy są niczym koty i psy, nie uczyni społeczeństwa ludzkiego szczęśliwym. Dlatego koniecznością jest, by ludzie byli wykształceni duchowo, by zamiast płodzić dzieci jak psy i koty, poddawali się wyrzeczeniom, by rodzić bhaktów. To sprawi, że osiągną sukces w życiu.
10.03.34-35 Znaczenie: Vasudeva i Devaki nie otrzymali Najwyższej Osoby Boga jako swego syna z wielką łatwością ani też Najwyższy Bóg nie przyjmuje po prostu kogokolwiek na Swego ojca i matkę. Tutaj możemy dowiedzieć się, w jaki sposób Vasudeva i Devaki otrzymali Krsnę za swego wiecznego syna. Aby otrzymać dobre dzieci, w naszym życiu powinniśmy przestrzegać wskazanych tutaj zasad. Oczywiście, nie każdy może otrzymać Krsnę za swego syna, ale przynajmniej można otrzymać bardzo dobrych synów i córki dla korzyści ludzkiego społeczeństwa. Bhagavad-gita mówi, że jeśli istoty ludzkie nie podążają duchową ścieżką życia, nastąpi wzrost populacji varna-sankara, populacji poczynanej jak psy i koty, a wówczas cały świat upodobni się do piekła. Niepraktykowanie świadomości Krsny, lecz jedynie popieranie sztucznych środków do zahamowania wzrostu populacji, nie odniesie sukcesu; populacja będzie się zwiększać i będzie składała się z varna-sankara, niechcianego potomstwa. Lepiej jest nauczać ludzi, w jaki sposób płodzić dzieci nie jak świnie i psy, lecz w kontrolowanym życiu.
Przeznaczeniem życia ludzkiego jest tapo divyam, transcendentalne wyrzeczenie, a nie stanie się świnią czy psem. Każdego powinno się uczyć, jak oddawać się wyrzeczeniom tapasyi. Chociaż praktykowanie tapasyi takiej jak ta, która pełnili Prśni i Sutapa może nie być możliwe, śastra dały na sposobność bardzo łatwej do praktykowania metody tapasyi – ruch sankirtana. Nie można oczekiwać, że poprzez oddanie się tapasyi otrzyma się Krsnę za swe dziecko, jednakże jedynie intonowaniu maha-mantry Hare Krsna (kirtanad eva krsnasya), może oczyścić się tak, że będzie się wolnym od wszelkiego zanieczyszczenia tego materialnego świata (mukta-sangah) i powróci się do domu, z powrotem do Boga (param vrajet). Dlatego ruch świadomości Krsny naucza ludzi, aby nie przyjmowali sztucznych środków do osiągnięcia szczęścia, lecz podejmowali prawdziwą ścieżkę szczęścia, jak polecają śastra – intonowanie mantry Hare Krsna – i wówczas będą mogli stać się doskonałymi w każdym aspekcie materialnej egzystencji.
10.03.37-38 Znaczenie: Dwanaście tysięcy lat na planetach niebiańskich nie jest bardzo długim okresem czasu dla tych, którzy żyją na wyższym systemie planetarnym, chociaż może to być bardzo długi okres czasu dla osób żyjących na tej planecie. Sutapa był synem Brahmy i jak dowiedzieliśmy się już z Bhagavad-gity (8.17), jeden dzień Brahmy równa się wielu milionom lat według naszej kalkulacji (sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmano viduh). Powinniśmy starać się zrozumieć, że aby otrzymać Krsnę za swego syna, należy poddać się tak wielkim wyrzeczeniom. Jeśli chcemy, aby Najwyższa Osoba Boga stał się jednym z nas w tym materialnym świecie, wymaga to wielkich pokut, lecz jeśli chcemy powrócić do Krsny (tyaktva deham punar janma naiti mam eti so 'rjuna), musimy jedynie zrozumieć i kochać Go. Jedynie dzięki miłości możemy z łatwością powrócić do domu, z powrotem do Boga. Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu oznajmił, prema pum-artho mahan: miłość do Boga jest najwyższym osiągnięciem każdego.
Jak już wyjaśniliśmy, w wielbieniu Pana istnieją trzy etapy – jnana, jnanamayi i rati, czyli, miłość. Sutapa i jego żona, Prśni, rozpoczęli swe czynności w służbie oddania w oparciu o pełną wiedzę. Stopniowo rozwinęli miłość do Najwyższej Osoby Boga, a gdy miłość ta była dojrzała, Pan pojawił się jako Visnu, chociaż Devaki następnie poprosiła Go, aby przyjął formę Krsny. Aby bardziej kochać Najwyższą Osobę Boga, pragniemy formy Pana takiej jak Krsna czy Rama. W wymianę miłości możemy zaangażować się szczególnie z Krsną.
W tym wieku jesteśmy upadli, ale Najwyższa Osoba Boga pojawił się jako Caitanya Mahaprabhu, aby bezpośrednio obdarzyć nas miłością do Boga. Docenili to towarzysze Śri Caitanyi Mahaprabhu. Rupa Gosvami powiedział:
namo maha-vadanyaya
krsna-prema-pradaya te
krsnaya krsna-caitanya- namne
gaura-tvise namah
W wersecie tym Śri Caitanya
Mahaprabhu został opisany jako maha-vadanya,
najbardziej hojna z dobroczynnych osób, ponieważ tak łatwo rozdaje On
Krsnę, że można Go osiągnąć po prostu przez intonowanie maha-mantry Hare Krsna. Dlatego powinniśmy skorzystać z
błogosławieństwa danego przez Śri Caitanyę Mahaprabhu, a kiedy dzięki
intonowaniu mantry Hare Krsna
zostaniemy oczyszczeni z wszelkich brudów (ceto-darpana-marjanam), z łatwością będziemy mogli zrozumieć,
że Krsna jest jedynym obiektem miłości (kirtanad
eva krsnasya mukta-sangah param vrajet).
Zatem nie trzeba poddawać się srogim wyrzeczeniom przez wiele tysięcy lat; należy po prostu nauczyć się, jak kochać Krsnę i być zawsze zaangażowanym w Jego służbę (sevonmukhe hi jihvadau svayam eva sphuraty adah). Wówczas można z łatwością powrócić do domu, z powrotem do Boga. Zamiast przyprowadzać Pana tutaj ze względu na jakiś materialny cel, aby mieć Go za syna czy cokolwiek innego, jeśli powrócimy do domu, z powrotem do Boga, wówczas objawiony zostanie nasz prawdziwy związek z Panem i bezustannie będziemy angażować się w ten wieczny związek. Poprzez intonowanie mantry Hare Krsna, stopniowo rozwijamy ów związek z Najwyższą Osobą i w ten sposób osiągamy doskonałość nazywaną svarupa-siddhi. Powinniśmy skorzystać z tego błogosławieństwa i powrócić do domu, z powrotem do Boga. Dlatego Śrila Narottama dasa Thakura śpiewał, patita-pavana-hetu tava avatara: Caitanya Mahaprabhu pojawił się jako inkarnacja, aby wyzwolić wszystkie upadłe dusze takie jak my i bezpośrednio obdarzyć nas miłością do Boga. Musimy skorzystać z tego wielkiego błogosławieństwa wielkiej Osoby Boga.
10.03.39 Znaczenie: Vasudeva i Devaki byli dam-pati, mężem i żoną, od czasów Sutapy i Prśni, i chcieli pozostać mężem i żoną, aby mieć Najwyższą Osobę Boga za swego syna. Przywiązanie to powstało pod wpływem devamayi. Kochanie Krsny jako swego syna jest zasadą wedyjską. Vasudeva i Devaki nigdy nie pragnęli niczego innego, jak tylko mieć Pana za swego syna, jednakże aby to osiągnąć, pozornie chcieli żyć jak zwykli grhasthowie, aby mieć życie seksualne. Chociaż było to działanie mocy duchowej, ich pragnienie wydaje się być podobne przywiązaniu do seksu w życiu małżeńskim. Jeśli ktoś chce powrócić do domu, z powrotem do Boga, musi porzucić takie pragnienia. Możliwe jest to jedynie wówczas, kiedy rozwija się intensywną miłość do Najwyższej Osoby Boga. Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział:
niskincanasya bhagavad-bhajanonmukhasya
param param jigamisor bhava-sagarasya
(Cc. Madhya 11.8)
Jeśli ktoś pragnie powrócić do
domu, z powrotem do Boga, musi być niskincana,
wolnym od wszelkich materialnych pragnień. Więc zamiast pragnąć, aby Pan
przyszedł i stał się naszym synem, należy pragnąć uwolnić się od wszelkich
materialnych pragnień (anyabhilasita-śunyam) i powrócić do domu, z powrotem do Boga.
Śri Caitanya Mahaprabhu naucza nas w Swojej Śiksastace:
na dhanam na janam na sundarim
kavitam va jagad-iśa kamaye
mama janmani janmaniśvare
bhavatad bhaktir ahaitukt tvayi
"O wszechmocny Panie, nie pragnę gromadzić bogactw, nie chcę też pięknych kobiet ani też żadnej liczby zwolenników. Pragnę jedynie Twojej bezprzyczynowej służby oddania, narodziny po narodzinach." Nie należy prosić Pana, aby spełniał jakiekolwiek materialnie skażone pragnienia.
10.03.40 Znaczenie: Według sanskryckiego słownika Amara-kośa, życie seksualne jest również nazywane gramya-dharma, materialnym pragnieniem, lecz w życiu duchowym to gramya-dharma, materialne pragnienie seksu, nie jest zbyt doceniane. Jeśli ktoś ma nawet odrobinę przywiązania do materialnych przyjemności pochodzących z jedzenia, spania, łączenia się w pary i obrony, nie jest on niskincana. Lecz naprawdę należy być niskincana. Dlatego też powinno się być wolnym od pragnienia płodzenia dziecka takiego jak Krsna poprzez przyjemność seksualną. Werset ten pośrednio na to wskazuje.
10.03.41 Znaczenie: W Treta-yudze Pan pojawił się jako
Prśnigarbha. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, prśnigarbha iti so 'yam treta-yugavataro laksyate.
10.03.43 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga wybiera matkę
i ojca, z których rodzi się raz po raz. Pan początkowo narodził się z Sutapy i
Prśni, następnie z Kaśyapy i Aditi, a później z tego samego ojca i matki,
Vasudevy i Devaki. Pan powiedział, "Pojawiając się poprzednio również
przyjmowałem formę zwykłego dziecka, by stać się waszym synem, tak byśmy mogli
wymieniać wieczną miłość." Jiva Gosvami wyjaśnił ten werset w
Dziewięćdziesiątym Szóstym Rozdziale swej Krsna-sandarbha,
gdzie zauważa, iż w tekście 37 Pan mówi, amuna vapusa, co oznacza "przez tę samą formę." Innymi
słowy, Pan powiedział Devaki, "Tym razem pojawiłem się w Swej oryginalnej
formie jako Śri Krsna." Śrila Jiva Gosvami mówi, że inne formy były
częściowymi ekspansjami oryginalnej formy Pana, ale z powodu intensywnej
miłości rozwiniętej przez Prśni i Sutapę, Pan pojawił się z Devaki i Vasudevy w pełni Swych bogactw jako Śri
Krsna. W wersecie tym Pan potwierdza, "Ja jestem tą samą Najwyższą Osobą
Boga, ale pojawiam się w pełni Swych bogactw jako Śri Krsna." Takie jest
znaczenie słów tenaiva vapusa. Kiedy
Pan wspomniał narodziny Prśnigarbhy, nie powiedział tenaiva vapusa, ale zapewnił Devaki, że w trzecich narodzinach
pojawił się Najwyższa Osoba Boga, Krsna, a nie Jego częściowa ekspansja.
Prśnigarbha i Vamana byli częściowymi ekspansjami Krsny, ale podczas tych
trzecich narodzin Krsna pojawił się osobiście. Takie wyjaśnienie daje Śrila
Jiva Gosvami w Śri Krsna-sandarbha.
10.03.44 Znaczenie: Nie było potrzeby, aby przypominać Devaki, iż Najwyższa Osoba Boga, Pan Visnu, pojawił się jako jej syn; ona już to przyjęła. Niemniej jednak była niespokojna myśląc, że jeśli sąsiedzi usłyszą, że Visnu pojawił się jako jej syn, żaden z nich nie uwierzy w to. Dlatego pragnęła, żeby Pan Visnu przemienił się w ludzkie dziecko. Z drugiej strony Najwyższy Pan był również niespokojny, myśląc, że gdyby pojawił się jako zwykłe dziecko, ona mogłaby nie wierzyć, iż to pojawił się Pan Visnu. Na tym polegają stosunki pomiędzy bhaktami a Panem. Pan postępuje z bhaktami dokładnie jak istota ludzka, ale nie oznacza to, że Pan jest jednym z ludzi, co jest wnioskiem niewielbicieli (avajananti mam mudha manusim tanum aśritam). Bhaktowie znają Najwyższą Osobę Boga w każdych warunkach. Taka jest różnica pomiędzy bhaktą a niebhaktą. Pan mówi, man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru: "Zawsze myśl o Mnie, zostań Moim wielbicielem, składaj Mi pokłony i oddawaj Mi cześć." Niewielbiciel nie może uwierzyć w to, że jedynie dzięki myśleniu o jednej osobie można osiągnąć wyzwolenie z tego materialnego świata i powrócić do domu, z powrotem do Boga. Ale jest to faktem. Pan przychodzi jako istota ludzka i jeśli ktoś przywiązuje się do Pana na platformie miłosnej służby, ma zapewnione wzniesienie do transcendentalnego świata.
10.03.45 Znaczenie: Instrukcje Najwyższej Osoby Boga skierowane do Jego ojca i matki, którzy są z Nim wiecznie związani, szczególnie przeznaczone są dla osób chętnych do powrotu do domu, z powrotem do Boga. Nigdy nie należy myśleć o Najwyższej Osobie Boga jako o zwykłej istocie ludzkiej, jak robią to niewielbiciele. Krsna Najwyższa Osoba Boga, pojawił się osobiście i pozostawił Swoje wskazówki, mające przynieść korzyść całemu ludzkiemu społeczeństwu, ale głupcy i dranie na nieszczęście myślą o Nim jako o zwykłej ludzkiej istocie i przekręcają instrukcje Bhagavad-gity dla zadowolenia swoich zmysłów. Praktycznie każdy komentator Bhagavad-gity interpretuje ją w celu zadowalania zmysłów. Szczególnie modne wśród współczesnych naukowców i polityków stało się interpretowanie Bhagavad-gity tak, jak gdyby była ona czymś fikcyjnym. Z powodu takich błędnych interpretacji niszczą swe własne kariery i kariery innych. Jednakże ruch świadomości Krsny walczy z zasadą uważania Krsny za osobę fikcyjną i założeniem, że nie było bitwy pod Kuruksetrą, że wszystko jest symboliczne i że nic w Bhagavad-gicie nie jest prawdą. W każdym razie, jeśli ktoś naprawdę pragnie odnieść sukces, może zrobić to poprzez czytanie tekstu Bhagavad-gity takiej jaką ona jest. Na instrukcje Bhagavad-gity szczególny nacisk kładzie Śri Caitanya Mahaprabhu: yare dekha, tare kaha 'krsna' -- upadeśa. Jeśli ktoś pragnie osiągnąć najwyższy cel w życiu, musi przyjąć Bhagavad-gitę taką, jak została ona wypowiedziana przez Najwyższego Pana. Dzięki takiemu przyjęciu Bhagavad-gity całe ludzkie społeczeństwo może osiągnąć doskonałość i szczęście.
Należy zauważyć, że ponieważ Vasudeva i Devaki zostaną oddzieleni od Krsny, gdy zostanie On przeniesiony do Gokuli, rezydencji Nandy Maharajy, Pan osobiście poinstruował ich, by zawsze myśleli o Nim jak o swym synu i jako Najwyższej Osobie Boga. W ten sposób będą z Nim w kontakcie. Po jedenastu latach Pan powróci do Mathury, by być ich synem i dlatego nie było kwestii rozdzielenia.
10.03.46 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita (4.6), sambhavamy atma-mayaya: cokolwiek dokonywane jest przez Najwyższą Osobę Boga, dokonywane jest przez Jego duchową energię; energia materialna nie może Mu niczego narzucić. Taka jest różnica pomiędzy Panem a zwykłą żywą istotą. Vedy mówią:
parasya śaktir vividhaiva śruyate
svabhaviki jnana-bala-kriya ca
(Śvetaśvatara Upanisad 6.8)
Dla Pana jest rzeczą naturalną, że nie jest skażony materialnymi cechami, a ponieważ wszystko w doskonały sposób obecne jest w Jego energii duchowej, skoro tylko czegoś zapragnie, natychmiast zostaje to dokonane. Pan nie jest prakrta-śiśu, dzieckiem z tego świata, ale dzięki Swej osobistej energii pojawił się jako właśnie takie dziecko. Zwykli ludzie mogą mieć trudności z przyjęciem najwyższego kontrolera, Boga, za istotę ludzką, ponieważ zapominają o tym, że dzięki Swej energii duchowej (atma-mayaya) może On uczynić wszystko. Niewierzący mówią: "Jak najwyższy kontroler może zstąpić jako zwykła istota?" Tego rodzaju myślenie jest materialistyczne. Śrila Jiva Gosvami mówi, że dopóki nie przyjmiemy energii Najwyższej Osoby Boga za niepojętą, która jest poza koncepcją naszych słów i umysłów, nie będziemy mogli zrozumieć Najwyższego Pana. Osoby wątpiące, że Najwyższa Osoba Boga może przyjść jako istota ludzka i przemienić się w ludzkie dziecko są głupcami, którzy sądzą, że ciało Krsny jest materialne, że rodzi się On i wskutek tego również umiera.
W 28 i 29 wersecie Czwartego Rozdziału Trzeciego Canto Śrimad-Bhagavatam znajduje się opis, jak Krsna opuszczał Swe ciało. Maharaja Pariksit zapytał Śukadevę Gosvamiego: "Kiedy wszyscy członkowie dynastii Yadu odeszli z tego świata, Krsna również zrobił to osobiście i jedynym pozostałym przy życiu członkiem rodziny był Uddhava. Jak było to możliwe?" Śukadeva Gosvami odpowiedział, że poprzez Swą własną energię Krsna zniszczył całą rodzinę, a następnie pomyślał o tym, że Jego własne ciało powinno zniknąć. W związku z tym Śukadeva Gosvami opisał, w jaki sposób Pan porzucił Swe ciało. Ale nie było to unicestwienie ciała Krsny, było to raczej zniknięcie Najwyższego Pana poprzez Jego osobistą energię.
W rzeczywistości Pan nie porzuca Swego ciała, które jest wieczne, ale tak jak może zmieniać je z formy Visnu na formę zwykłego ludzkiego dziecka, tak też może zmienić je na jakkolwiek formę pragnie. Nie oznacza to, że porzuca On ciało. Dzięki Swojej energii duchowej Pan może pojawić się w ciele zrobionym z drewna czy kamienia. Może zmienić Swe ciało w cokolwiek, ponieważ wszystko jest Jego energią (parasya śaktir vividhaiva śruyate). Jak wyraźnie powiedziane jest w Bhagavad-gicie (7.4), bhinna prakrtir astadha: elementy materialne są oddzielnymi energiami Najwyższego Pana. Jeśli przemienia się On w arca-murti, wielbione Bóstwo, które my widzimy jako kamień czy drewno, jest On nadal Krsną. Dlatego śastra ostrzegają, arcye visnau śila-dhir gurusu nara-matih. Kto myśli, że Bóstwo wielbione w świątyni jest zrobione z drewna czy kamienia, kto uważa Vaisnava guru za zwykłą istotę ludzką czy kto materialnie postrzega Vaisnavę jako należącego do określonej kasty, ten jest naraki, mieszkańcem piekła. Najwyższa Osoba Boga może pojawić się przed nami w wielu formach, jak tego pragnie, ale my musimy znać prawdziwe fakty: janma karma ca me divyam evam yo vetti tattvatah (Bg. 4.9). Przestrzegając instrukcji sadhu, guru i śastr – świętych osób, mistrza duchowego i autorytatywnych pism – można zrozumieć Krsnę i następnie uczynić swe życie sukcesem powracając do domu, z powrotem do Boga.
10.03.47 Znaczenie: Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura
mówi, że Krsna pojawił się jednocześnie jako syn Devaki i jako syn Yaśody,
razem z energią duchową Yogamayą. Jako syn Devaki, najpierw pojawił się jako
Visnu, a ponieważ Vasudeva nie był w pozycji czystego uczucia do Krsny, wielbił
swego syna jako Pana Visnu. Jednakże Yaśoda zadowoliła swego syna bez
zrozumienia Jego boskości. Taka jest różnica pomiędzy Krsną jako synem Yaśody,
a synem Devaki. Śrila Viśvanatha Cakravarti wyjaśnia to w oparciu o autorytet Hari-vamśa.
10.03.48-49 Znaczenie: Śesa-naga jest ekspansją Najwyższej Osoby Boga i Jego powinnością jest służenie Panu ze wszystkimi koniecznymi parafernaliami. Kiedy Vasudeva niósł dziecko, Śesa-naga przybył po to, aby służyć Panu i chronić Go od łagodnych potoków deszczu.
10.03.51 Znaczenie: Vasudeva wiedział bardzo dobrze, że skoro tylko córka znajdzie się w więzieniu Kamsy, Kamsa natychmiast ją zabije; lecz by chronić swe własne dziecko, musiał zabić dziecko swego przyjaciela. Chociaż Nanda Maharaja był jego przyjacielem, zrobił to świadomie z powodu głębokiego uczucia i przywiązania do swego syna. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, że nie można być ganionym za ochronę swego dziecka kosztem dziecka kogoś innego. Ponadto nie można oskarżać Vasudevy o niewrażliwość, ponieważ działał pod wpływem siły Yogamayi.
10.03.53 Znaczenie: Nanda Maharaja i Vasudeva byli
bliskimi przyjaciółmi i równie zaprzyjaźnione były ich żony, Yaśoda i Devaki. Chociaż
imiona ich były różne, praktycznie nie były różnymi osobami. Różnica polegała
na tym, że Devaki rozumiała, że narodził się jej Najwyższa Osoba Boga i teraz
zmienił się w Krsnę, podczas gdy Yaśoda nie wiedziała, jakie dziecko wydała na
świat. Yaśoda była tak zaawansowanym bhaktą, że nigdy nie uważała Krsny za
Najwyższą Osobę Boga, jedynie kochała Go jako swe własne dziecko. Jednakże
Devaki wiedziała od samego początku; że chociaż Krsna był jej synem, był On
Najwyższą Osobą Boga. We Vrndavanie nikt nie uważał Krsny za Najwyższą Osobę
Boga. Kiedy z powodu dokonań Krsny zdarzyło się coś wspaniałego, mieszkańcy
Vrndavany – pasterze, pastuszkowie, Nanda Maharaja, Yaśoda i inni – byli
zdumieni, lecz nigdy nie uważali swego syna za Najwyższą Osobę Boga. Czasami
przypuszczali, że to jakiś wielki półbóg pojawił się jako Krsna. Na takim
egzaltowanym poziomie służby oddania, bhakta zapomina o pozycji Krsny i
intensywnie kocha Najwyższą Osobę Boga, bez zrozumienia Jego pozycji: To
nazywane jest kevala-bhakti i różni
się od etapów jnany i jnanamayi bhakti.