C-10 - Rozdział  II

 

Modlitwy półbogów do Pana Krsny przebywającego w łonie

 

 

Streszczenie rozdziału

 

    Jak opisuje ten rozdział, kiedy Najwyższa Osoba Boga zapragnął zabić Kamsę i przeniknął do łona Devaki, wszyscy półbogowie zorientowali się, że Pan zamieszkał w jej łonie i dlatego z wielkim szacunkiem ofiarowali Mu modlitwy Garbha-stuti.

    Kamsa, wspierany przez swego teścia Jarasandhę oraz przez swoich demonicznych przyjaciół Pralambę, Bakę, Canurę, Trnavartę, Aghasurę, Mustikę, Banę i Bhaumasurę, rozpoczął prześladowania członków dynastii Yadu. Z tego powodu członkowie dynastii Yadu opuścili swoje domostwa i w poszukiwaniu schronienia udali się do takich państw jak: Kuru, Pancala, Kekaya, Śalva i Vidarbha. Jedynie niektórzy z nich pozostali przy Kamsie, formalnie jako jego przyjaciele.

    Gdy Kamsa zabił kolejno sad-garbhów, sześciu synów Devaki, do jej łona wniknął Anantadeva, a następnie dzięki manipulacjom Yogamayi działającej z polecenia Najwyższej Osoby Boga, został On stamtąd przeniesiony do łona Rohini. Pan, który wkrótce miał się pojawić osobiście jako ósme dziecko Devaki, rozkazał Yogamayi, aby narodziła się z łona Yaśodadevi. Ponieważ Krsna i Jego energia, Yogamaya, pojawili się jednocześnie jako brat i siostra, na świecie jest wielu Vaisnavów i śaktów i z pewnością występuje między nimi pewna rywalizacja. Vaisnavowie wielbią Najwyższego Pana, podczas gdy śaktowie, zgodnie ze swymi pragnieniami czczą Yogamayę w formie Durgi, Bhadrakali i Candiki. Yogamaya, spełniając polecenia Najwyższej Osoby Boga, przeniosła Baladevę, Sankarsanę, siódme dziecko Devaki, z jej łona do łona Rohini. Ponieważ Sankarsana pojawił się w tym celu, aby zwiększać miłość do Krsny, jest znany jako Baladeva. Jest On również znany jako Balabhadra, gdyż można uzyskać od Niego pomyślną siłę, która pozwala zostać bhaktą Pana.

    Gdy Yogamaya przemieściła już siódme dziecko Devaki do łona Rohini, Najwyższa Osoba Boga pojawił się w sercu Vasudevy, a następnie przeniósł się do serca Devaki. Obecność Pana w sercu Devaki była przyczyną jej promiennego wyglądu w czasie ciąży. Devaki wyglądała promiennie i Kamsa, widząc tę jej promienność, był zupełnie zatrwożony, ale z powodu łączących ich związków rodzinnych, nie mógł wyrządzić jej krzywdy. W ten sposób zaczął pośrednio myśleć o Krsnie i stał się w pełni świadomy Krsny.

    W międzyczasie, ponieważ Pan przebywał w łonie Devaki, wszyscy półbogowie przybyli, żeby ofiarować Panu swoje modlitwy. Stwierdzili, że Najwyższa Osoba Boga wiecznie jest Prawdą Absolutną. Dusza jest ważniejsza niż fizyczne ciało, ale Dusza Najwyższa, Paramatma, jest ważniejszy niż dusza indywidualna. Najwyższy Bóg jest absolutnie niezależny, a Jego inkarnacje są transcendentalne. Modlitwy półbogów gloryfikują bhaktów oraz wyjaśniają przeznaczenie tych, którzy wyłącznie powierzchownie uważają się za wyzwolonych z warunków natury materialnej. Bhakta jest zawsze bezpieczny. Kiedy w pełni podporządkowuje się lotosowym stopom Pana, uwalnia się od strachu przed egzystencją materialną. Modlitwy półbogów, wyjaśniające przyczyny pojawienia się Najwyższej Osoby Boga, są dobitnym potwierdzeniem oznajmienia Pana z Bhagavad-gity (4.7):

 

yada yada hi dharmasya    glanir bhavati bharata

abhyutthanam adharmasya    tadatmanam srjamy aham

 

   "Zawsze kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy Ja zstępuję osobiście."

 

10.02.01-02   Śukadeva Gosvami powiedział: Pod ochroną Magadharajy, Jarasandhy, potężny Kamsa rozpoczął prześladowania królów dynastii Yadu. Współpracowały z nim takie demony, jako Pralamba, Baka, Canura, Trnavarta, Aghasura, Mustika, Arista, Dvivida, Putana, Keśi, Dhenuka, Banasura, Narakasura i wielu innych demonicznych królów na Ziemi.

 

10.02.01-02   Znaczenie:      Werset ten potwierdza następujące oznajmienie Pana z Bhagavad-gity (4.7-8):

 

yada yada hi dharmasya    glanir bhavati bharata

abhyutthanam adharmasya     tadatmanam srjamy aham

 

paritranaya sadhunam    vinaśaya ca duskrtam

dharma-samsthapanarthaya    sambhavami yuge yuge

 

   "Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy Ja zstępuję osobiście. Po to, aby wyzwolić pobożnych i unicestwić niegodziwców, jak również dla odnowienia zasad religii, Ja Sam przychodzę w każdym milenium."

     Pan utrzymuje ten materialny świat w tym celu, aby każdemu dać szansę powrotu do domu, z powrotem do Boga. Na nieszczęście jednakże polityczni przywódcy i królowie usiłują przeszkadzać Panu w tych zamiarach i Pan pojawia się, czy to osobiście, czy też ze Swoimi pełnymi częściami po to, żeby ustawić rzeczy jak należy. Dlatego jest powiedziane:

 

garbham sancarya rohinyam    devakya yogamayaya

tasyah kuksim gatah krsno    dvitiyo vibudhaih stutah

 

   "Krsna pojawił się w łonie Devaki po przeniesieniu Baladevy do łona Rohini dzięki mocy Yogamayi." Yadubhih, sa vyarudhyata. Wszyscy królowie dynastii Yadu byli bhaktami, niemniej jednak stali się obiektem prześladowań ze strony wielu potężnych demonów takich jak Śalva. W tym czasie Jarasandha, teść Kamsy, był niezwykle potężny, więc Kamsa wykorzystał jego pomoc i poparcie w prześladowaniach królów z dynastii Yadu. Wydawało się oczywiście, że demony są potężniejsze od półbogów, ale ostatecznie za sprawą pomocy okazanej półbogom przez Najwyższą Osobę Boga, demony zostały pokonane i półbogowie odnieśli tryumf.

 

10.02.03   Prześladowani przez demonicznych królów Yadavowie opuścili swoje własne królestwo i udali się do innych prowincji, takich jak: królestwo Kurów, Pancalów, Kekayów, Śalvów, Vidarbhów, Nisadhów, Videhów i Kośalów.

 

10.02.04-05   Jednakże niektórzy z ich krewnych zaczęli przyjmować zasady Kamsy i pozostawali na jego usługach. Gdy Kamsa, syn Ugraseny, zabił sześciu synów Devaki, jako siódme dziecko wniknęła do jej łona pełna część Krsny, wzbudzając radość i rozpacz Devaki. Wielcy mędrcy sławią tę pełną część jako Anantę, który należy do drugiej poczwórnej ekspansji Krsny.

 

10.02.04-05   Znaczenie:      Niektórzy z głównych wielbicieli, tacy jak Akrura, zostali przy Kamsie, aby go zadowolić. Postąpili tak z różnych względów. Wszyscy spodziewali się, że Najwyższa Osoba Boga pojawi się jako ósme dziecko Devaki, gdy tylko Kamsa zabije jej poprzednie dzieci i dlatego gorliwie oczekiwali Jego przybycia. Pozostając w otoczeniu Kamsy mieli sposobność obserwowania narodzin oraz dziecięcych rozrywek Najwyższej Osoby Boga, Akrura zaś miał udać się później do Vrndavany i sprowadzić Krsnę i Balaramę do Mathury. Znaczące jest tutaj słowo paryupasate, gdyż wskazuje na to, że niektórzy bhaktowie chcieli pozostać przy Kamsie, by obejrzeć wszystkie rozrywki Pana. Sześcioro dzieci zabitych przez Kamsę było poprzednio synami Mariciego, ale na skutek klątwy bramina zostali zmuszeni do narodzenia się jako wnukowie Hiranyakaśipu. Kamsa przyszedł na świat jako Kalanemi i teraz musiał zabić swoich własnych synów. To było tajemnicą. Zabici synowie Devaki mieli powrócić na swoje pierwotne miejsca i bhaktowie to także chcieli zobaczyć. Zazwyczaj nikt nie zabija swoich siostrzeńców, ale Kamsa był tak okrutny, że zrobił to bez wahania. Ananta, Sankarsana, należy do drugiej catur-vyuha, czyli poczwórnej ekspansji. Taka jest opinia doświadczonych komentatorów.

 

10.02.06   W celu ochrony Yadów, Swoich osobistych bhaktów, przed atakiem Kamsy, Najwyższa Osoba Boga, Viśvatma, Dusza Najwyższa każdego, rozkazał Yogamayi, co następuje.

 

10.02.06   Znaczenie:      Śrila Sanatana Gosvami skomentował sowa bhagavan api viśvatma viditva kamsajam bhayam. Krsna jest bhagavan svayam (krsnas tu bhagavan svayam). Jest On Viśvatmą, oryginalną Duszą Najwyższą każdego, gdyż Jego pełna część rozprzestrzenia się jako Dusza Najwyższa. Potwierdza to Bhagavad-gita (13.3): ksetrajnam capi mam viddhi sarva-ksetresu bharata. Pan Krsna jest ksetrajna, czyli Duszą Najwyższą wszystkich żywych istot. Jest On oryginalnym źródłem wszystkich ekspansji Osoby Boga. Istnieją setki i tysiące pełnych ekspansji Visnu, takie jak Sankarsana, Pradyumna, Aniruddha i Vasudeva, ale tutaj w tym materialnym świecie Viśvatmą, czyli Duszą Najwyższą wszystkich żywych istot, jest Ksirodakaśayi Visnu. Jak stwierdza Bhagavad-gita (18.61), iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati: "O Arjuno, Najwyższy Pan usytuowany jest w sercach wszystkich żywych istot" W rzeczywistości Krsna jest Viśvatmą poprzez Swoją pełną ekspansję jako visnu-tattva, jednakże z powodu miłości do Swoich wielbicieli działa On jako Dusza Najwyższa, by udzielać im wskazówek (sarvasya caham hrdi sannivisto mattah smrtir jnanam apohanam ca).

    Sprawy Duszy Najwyższej odnoszą się do Ksirodakaśayi Visnu, ale Krsna zlitował się nad Swoją wielbicielką Devaki, gdyż rozumiał jej strach przed prześladowaniami Kamsy. Czysty bhakta jest zawsze pełen obaw przed materialną egzystencją. Nikt nie wie, co zdarzy się za chwilę, gdyż w każdym momencie możemy być zmuszeni do zmiany ciała (tatha dehantara-praptih). Będąc świadomym tego faktu, czysty bhakta działa w taki sposób, żeby nie zmarnować swego życia i nie być zmuszonym do przyjęcia innego ciała, w którym podlegałby cierpieniom egzystencji materialnej. To jest bhayam, czyli strach. Bhayam dvitiyabhiniveśatah syat (Bhag. 11.2.37). Powodem tego strachu jest materialna egzystencja. Prawdę powiedziawszy, powinniśmy być zawsze czujni i obawiać się materialnej egzystencji, ale chociaż wszyscy przejawiają skłonność do ulegania ignorancji egzystencji materialnej, Najwyższa Osoba Boga, Krsna, stale dba o ochronę Swoich bhaktów. Krsna jest zawsze tak dobry i kochający dla Swoich bhaktów, że wspomaga ich, dając im inteligencję, dzięki której żyją w tym materialnym świecie nie zapominając o Nim nawet przez chwilę. Pan mówi:

 

tesam evanukampartham    aham ajnanajam tamah

naśayamy atma-bhavastho    jnana-dipena bhasvata

 

   "Aby okazać im szczególną łaskę, Ja – który przebywam w ich sercach – rozpraszam świetlistą lampą wiedzy ciemność zrodzoną z ignorancji." (Bg. 10.11)

    Słowo yoga oznacza "połączenie". Każdy system yogi jest próbą połączenia na nowo naszego przerwanego związku z Najwyższą Osobą Boga. Są różne rodzaje yogi, spośród których najlepszą jest bhakti-yoga. W innych systemach yogi, zanim osiągnie się doskonałość, trzeba poddać się różnym procesom, ale bhakti-yoga jest metodą bezpośrednią. Pan mówi w Bhagavad-gicie (6.47):

 

yoginam api sarvesam    mad-gatenantaratmana

śraddhavan bhajate yo mam    sa me yuktatamo matah

 

   "Zaś spośród wszystkich yoginów, ten, kto zawsze trwa przy Mnie z wielką wiarą, myśli o Mnie wewnątrz siebie – wielbiąc Mnie w transcendentalnej służbie miłości – jest najbardziej zjednoczony ze Mną w yodze i jest najwyższym ze wszystkich. Takie jest Moje zdanie." Jak stwierdza Pan Krsna, bhakti-yogin w następnym życiu ma zagwarantowane ciało ludzkie (śucinam śrimatam gehe yoga-bhrasto 'bhijayate). Yogamaya jest duchową mocą Pana. Z powodu miłości do Swoich bhaktów Pan zawsze utrzymuje z nimi duchowy kontakt, choć skądinąd Jego moc maya jest tak silna, iż oszałamia nawet tak wzniosłych półbogów, jak Brahma. Dlatego moc Pana nazywa się yogamayą. Ponieważ Pan jest Viśvatmą, polecił, aby yogamaya roztoczyła opiekę nad Devaki.

 

10.02.07   Pan rozkazał Yogamayi: O Moja mocy, jesteś godna czci całego świata i twą naturą jest obdarzanie pomyślnością wszystkich żywych istot. Udaj się proszę do Vrajy, w której mieszka wielu pasterzy wraz ze swymi żonami. Na tej pięknej ziemi żyje wiele krów, a w domu Nandy Maharajy mieszka Rohini, żona Vasudevy. Z obawy przed Kamsą mieszkają tam również inne żony Vasudevy. Proszę udaj się tam.

 

10.02.07   Znaczenie:      Nanda-gokula, posiadłość króla Nandy, sama w sobie była piękna, ale gdy Yogamaya otrzymała polecenie, aby udać się tam i dodać bhaktom otuchy, stała się jeszcze piękniejsza i bardziej bezpieczna. Ponieważ Yogamaya jest w stanie wytworzyć taką atmosferę, Pan rozkazał jej, by udała się do Nanda-gokuli.

 

10.02.08   W łonie Devaki przebywa Moja częściowa pełna ekspansja znana jako Sankarsana lub Śesa. Bez kłopotu przenieś Go do łona Rohini.

 

10.02.08   Znaczenie:      Pierwszą pełną ekspansją Krsny jest Baladeva, znany także jako Śesa. Inkarnacja Śesa Najwyższej Osoby Boga utrzymuje cały wszechświat, a wieczną matką tej inkarnacji jest matka Rohini. "Ponieważ wybieram się do łona Devaki" powiedział Pan do Yogamayi, "inkarnacja Śesa już się tam udał i poczynił odpowiednie przygotowania, abym mógł tam zamieszkać. Teraz powinien On przeniknąć do łona Rohini, Jego wiecznej matki."

    Ktoś może zapytać w związku z tym, jak Najwyższa Osoba Boga, który jest zawsze transcendentalnie usytuowany, mógł wejść do łona Devaki, w którym znajdowało się uprzednio sześciu asurów, sad-garbhów. Czy oznacza to, że sad-garbhasury dorównywały transcendentalnemu ciału Najwyższej Osoby Boga? Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura daje następującą odpowiedź:

     Całe stworzenie, jak również jego poszczególne części, są ekspansją energii Najwyższej Osoby Boga. Dlatego chociaż Pan wchodzi do tego materialnego świata, to jednak tego nie robi. Pan oznajmia to w Bhagavad-gicie (9.4-5):

 

maya tatam idam sarvam    jagad avyakta-murtina

mat-sthani sarva-bhutani    na caham tesv avasthitah

 

na ca mat-sthani bhutani    paśya me yogam aiśvaram

bhuta-bhrn na ca bhuta-stho    mamatma bhuta-bhavanah

 

   "W Swojej niezamanifestowanej formie przenikam cały wszechświat. Wszystkie istoty są we Mnie, lecz Ja nie jestem w nich. A jednak wszystko, co jest stworzone, nie spoczywa we Mnie. Spójrz na Moją mistyczną wspaniałość! Chociaż Ja utrzymuję i żywię wszystkie żywe istoty, i chociaż jestem wszędzie, to jednak nie jestem częścią tej manifestacji kosmicznej, gdyż Ja Sam jestem źródłem stworzenia." Sarvam khalv idam brahma. Wszystko jest ekspansją Brahmana, Najwyższej Osoby Boga, jednak nie wszystko jest Najwyższym Bogiem i nie ma Go wszędzie. Wszystko spoczywa na Nim i jednocześnie na Nim nie spoczywa. Jedynie filozofia acintya-bhedabheda może to wyjaśnić. Jednak nikt nie może zrozumieć tych praw, dopóki nie stanie się czystym bhaktą, gdyż Pan mówi w Bhagavad-gicie (18.55), bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah: "Jedynie przez służbę oddania można poznać Najwyższą Osobę takim, jakim jest" Chociaż zwykłe osoby nie są w stanie zrozumieć Pana, to w oparciu o oznajmienie śastr należy zrozumieć powyższą zasadę.

    Czysty bhakta jest zawsze transcendentalnie usytuowany, ponieważ spełnia dziewięć różnych procesów bhakti-yogi (śravanam kirtanam visnoh smaranam pada-sevanam / arcanam vandanam dasyam sakhyam atma-nivedanam). Bhakta, który jest w ten sposób usytuowany, nie znajduje się w świecie materialnym, chociaż w nim przebywa. Pomimo to bhakta zawsze się obawia: "Ponieważ obcuję z tym materialnym światem, oddziaływuje na mnie tak wiele zanieczyszczeń." Pod wpływem tego strachu jest on zawsze czujny, co stopniowo zmniejsza jego materialne związki.

    Symbolicznie, ciągła obawa matki Devaki przed Kamsą oczyszczała ją. Czysty bhakta powinien zawsze obawiać się materialnych związków, i tak jak sześciu sad-garbhasurów zostało zabitych przez Kamsę, w ten sam sposób zostaną unicestwione asury związków materialnych. Powiedziane jest, że Marici pojawia się z umysłu. Innymi słowy, Marici jest inkarnacją umysłu. Marici ma sześciu synów: Kamę, Krodhę, Lobhę, Mohę, Madę i Matsaryę (pożądanie, gniew, chciwość, złudzenie, szaleństwo i zazdrość). Najwyższa Osoba Boga pojawia się w czystej służbie oddania. Potwierdzają to Vedy: bhaktir evainam darśayati. Jedynie bhakti może doprowadzić do kontaktu z Najwyższą Osobą Boga. Najwyższa Osoba Boga pojawił się w łonie Devaki, zatem Devaki symbolizuje bhakti, natomiast Kamsa symbolizuje materialny strach. Jeśli czysty bhakta zawsze obawia się materialnych związków, to manifestuje się jego prawdziwa pozycja bhakti i w naturalny sposób przestają interesować go materialne przyjemności. Kiedy ten strach zabija sześciu synów Mariciego i dana osoba uwalnia się od materialnego zanieczyszczenia, w łonie bhakti pojawia się Najwyższa Osoba Boga. Zatem siódma ciąża Devaki znamionuje pojawienie się Najwyższej Osoby Boga. Po unicestwieniu sześciu synów: Kamy, Krodhy, Lobhy, Mohy, Mady i Matsaryi, inkarnacja Śesy stwarza odpowiednie warunki do pojawienia się Najwyższej Osoby Boga. Innymi słowy, gdy ktoś budzi swoją naturalną świadomość Krsny, pojawia się Krsna. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura wyjaśnia to w ten sposób.

 

10.02.09   O wszechpomyślna Yogamayo, wtedy Ja pojawię się jako syn Devaki w pełni Moich sześciu bogactw, natomiast ty pojawisz się jako córka matki Yaśody, królowej Nandy Maharajy.

 

10.02.09   Znaczenie:      W tym wersecie znaczące jest słowo amśa-bhagena. W Bhagavad-gicie (10.42) Pan mówi:

 

athava bahunaitena    kim jnatena tavarjuna

vistabhyaham idam krtsnam    ekamśena sthito jagat

 

   "Ale jakiż jest pożytek, Arjuno, z całej tej drobiazgowej wiedzy? Jedną cząstką Siebie przenikam i utrzymuję cały ten wszechświat" Wszystko jest usytuowane jako cząstka mocy Najwyższego Pana. Brahma odegrał swoją rolę w związku z pojawieniem się Pana Krsny w łonie Devaki, kiedy to na brzegu oceanu mleka poprosił Najwyższą Osobę Boga o pojawienie się. Także Baladeva, pierwsza ekspansja Krsny, odegrał Swoją rolę. Podobnie miała też swój udział Yogamaya, która pojawiła się jako córka matki Yaśody. Zatem jiva-tattva, visnu-tattva i śakti-tattva są połączone w całość z Najwyższą Osobą Boga, i gdy pojawia się Krsna, wraz z Nim pojawiają się wszystkie Jego integralne części. Jak wyjaśniono w poprzednim wersecie, Yogamaya została poproszona o przyciągnięcie Sankarsany, Baladevy, z łona Devaki do łona Rohini, i było to dla niej bardzo trudne zadanie. Oczywiście Yogamaya nie wiedziała, jak mogłaby to zrobić. Dlatego Krsna zwrócił się do niej jako śubhe – pomyślnej – i powiedział, "Bądź pobłogosławiona Przyjmij moc ode Mnie, a będziesz w stanie to zrobić." Dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga każdy może zrobić wszystko, gdyż Pan jest obecny we wszystkim, a wszystkie rzeczy, będąc Jego integralnymi cząstkami (amśa-bhagena), rozwijają się lub zmniejszają pod wpływem Jego najwyższej woli. Baladeva był starszy od Krsny zaledwie o piętnaście dni. Yogamaya została córką matki Yaśody, ale za sprawą najwyższej woli nie mogła cieszyć się miłością rodzicielską swego ojca i matki. Krsna jednakże, chociaż w rzeczywistości nie narodził się z łona matki Yaśody, czerpał przyjemność z rodzicielskiej miłości Yaśody i Nandy. Dzięki błogosławieństwu Krsny Yogamaya mogła zasłynąć jako córka matki Yaśody i Yaśoda także stała się sławna dzięki błogosławieństwu Krsny. Yaśoda oznacza "ta, która obdarza sławą."

 

10.02.10   Ponieważ najlepiej spełniasz materialne pragnienia wszystkich ludzi, zwykli ludzie będą czcić cię wystawnie, spełniając ofiary ze zwierząt i używając do tego celu różnych przedmiotów.

 

10.02.10   Znaczenie:      Jak stwierdza Bhagavad-gita (7.20), kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah: "Ci, których inteligencja skradziona została przez materialne pragnienia, podporządkowują się półbogom." Zatem słowo manusya oznaczające "istota ludzka" odnosi się tutaj do tych, którzy nie znają prawdziwego celu życia. Takie osoby pragną cieszyć się światem materialnym przez narodzenie się w wysoko wyniesionej rodzinie, posiadając przy tym dobre wykształcenie, urodę i ogromne bogactwo, które to rzeczy są mile widziane w materialnym świecie. Osoby, które zapominają o prawdziwym celu życia, mogą czcić boginię Durgę, maya-śakti, w różnych miejscach i pod różnymi imionami, mając na celu różne rzeczy. Tak jak jest wiele świętych miejsc, w których czci się Krsnę, w Indii jest także wiele świętych miejsc kultu Durgadevi, czyli Mayadevi, która narodziła się jako córka Yaśody. Oszukawszy Kamsę Mayadevi rozproszyła się po tych miejscach, szczególnie w Vindhyacala, by przyjmować tam regularną cześć od zwykłych ludzi. W rzeczywistości istota ludzka powinna być zainteresowana zrozumieniem atma-tattvy, prawdy o atmie – duszy oraz Paramatmie – Duszy Najwyższej. Ci, którzy są zainteresowani atma-tattvą, wielbią Najwyższą Osobę Boga (yasmin vijnate sarvam evam vijnatam bhavati). Niemniej jednak, jak wyjaśnia następny werset tego rozdziału, ci którzy nie są w stanie zrozumieć atma-tattvy (apaśyatam atma-tattvam), czczą Yogamayę w jej różnorodnych postaciach. Dlatego też Śrimad-Bhagavatam (2.l.2) mówi:

 

śrotavyadini rajendra    nrnam santi sahasraśah

apaśyatam atma-tattvam    grhesu grha-medhinam

 

   "O cesarzu, osoby pochłonięte sprawami materialnymi, ślepe na wiedzę o prawdzie ostatecznej, mają wiele tematów, których słuchają pomiędzy sobą." Osoby zainteresowane pobytem w tym materialnym świecie, które nie interesują się wyzwoleniem duchowym, mają bardzo dużo obowiązków, ale dla tych, którzy zainteresowani są duchowym wyzwoleniem, jedyną powinnością jest zupełne podporządkowanie się Krsnie (sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja). Osób takich nie obchodzą materialne przyjemności.

 

10.02.11-12   Pan Krsna pobłogosławił Mayadevi mówiąc: W różnych miejscach na Ziemi ludzie nazwą cię różnymi imionami, takimi jak: Durga, Bhadrakali, Vijaya, Vaisnavi, Kumuda, Candika, Krsna, Madhavi, Kanyaka, Maya, Narayani, Iśani, Śarada i Ambika.

 

10.02.11-12   Znaczenie:      Ponieważ Krsna i Jego energia pojawili się jednocześnie, ludzie generalnie tworzą dwie grupy – śaktów oraz Vaisnavów – i czasami dochodzi między nimi do rywalizacji. W zasadzie ci, których interesuje materialna przyjemność, są śaktami, natomiast ci, którzy zainteresowani są duchowym wyzwoleniem i osiągnięciem duchowego królestwa, są Vaisnavami. Ponieważ ludzie na ogół interesują się przyjemnością materialną, są oni zatem zainteresowani czczeniem Mayadevi, energii Najwyższej Osoby Boga. Jednakże Vaisnavowie są śuddha-śaktami, czyli czystymi bhaktami, gdyż maha-mantra Hare Krsna wskazuje na czczenie energii Najwyższego Pana, Hara. Vaisnava modli się do energii Pana o możliwość służenia Panu, razem z Jego duchową energią. Tak więc wszyscy Vaisnavowie wielbią takie Bóstwa jak Radha-Krsna, Sita-Rama, Laksmi-Narayana i Rukmini-Dvarakadhiśa, podczas gdy durga-śaktowie czczą pod różnymi imionami energię materialną.

    Vallabhacarya przedstawił taką oto listę imion Mayadevi, pod którymi jest ona znana w różnych miejscach.

W Varanasi znana jest jako Durgi,

w Avanti - j ako Bhadrakali,

w Orissie - jako Vijaya,

a w Kulahapura - jako Vaisnavi lub Mahalaksmi. (W Bombaju znajdują się reprezentacje Mahalaksmi i Ambiki).

W kraju o nazwie Kamarupa jest znana jako Candika,

w północnej Indii - jako Śarada,

a na przylądku Komorin - jako Kanyaka.

Tak przedstawia się rozmieszczenie Mayadevi w świetle jej różnych imion w różnych miejscach.

    Śrila Vijayadhvaja Tirthapada w swojej Pada-ratnavali-tika wyjaśnił znaczenia różnych reprezentacji.

Maya jest znana jako Durga gdyż jest bardzo trudno dostępna,

jako Bhadra, gdyż jest pomyślna,

a jako Kali, gdyż jest ciemnoniebieska.

Ponieważ jest najpotężniejszą energią, znana jest pod imieniem Vijaya;

ze względu na to, że jest jedną z energii Visnu, jest znana jako Vaisnavi.

Maya jest znana jako Kumuda, gdyż cieszy się tym materialnym światem i ułatwia czerpanie materialnej przyjemności.

Ponieważ jest bardzo surowa dla swoich wrogów, asurów, znana jest jako Candika,

a z tego powodu, że obdarza wszelkiego rodzaju materialnymi udogodnieniami, nazywana jest Krsna. W ten sposób energia materialna nosi różne imiona, sytuując się w różnych miejscach ziemskiego globu.

 

10.02.13   Syn Rohini będzie także sławiony jako Sankarsana, gdyż zostanie przeniesiony z łona Devaki do łona Rohini. Dzięki umiejętności sprawiania przyjemności mieszkańcom Gokuli będzie nazywany Ramą, a ze względu na Swoje wielką siłę fizyczni, będzie znany jako Balabhadra.

 

10.02.13   Znaczenie:      Oto kilka powodów, dla których Balarama jest znany jako Sankarsana, Balarama lub niekiedy Rama. Czasami ludzie mają obiekcje, gdy w maha-mantrze – Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare – Rama przyjmowany jest jako Balarama. Chociaż bhaktowie Pana Ramy mogą się sprzeciwiać, powinni wiedzieć, że nie ma żadnej różnicy pomiędzy Balaramą a Panem Ramą: Śrimad-Bhagavatam stwierdza tutaj jasno, że Balarama znany jest również jako Rama (rameti). Dlatego nie jest dla nas niczym sztucznym mówienie o Panu Balaramie jako o Panu Ramie. Jayadeva Gosvami także mówi o trzech Ramach: Paraśuramie, Raghupati Ramie i Balaramie. Wszyscy są Ramami.

 

10.02.14   Poinstruowana w ten sposób przez Najwyższą Osobę Boga Yogamaya wyraziła swoją zgodę. Wedyjską mantrą om potwierdziła, że wykona to, o co Pan ją prosił. Przyjąwszy polecenie Najwyższej Osoby Boga, okrążyła Go i wyruszyła na Ziemię do miejsca znanego jako Nanda-gokula. Tam spełniła wszystkie polecenia tak jak jej powiedziano.

 

10.02.14   Znaczenie:      Po otrzymaniu poleceń od Najwyższej Osoby Boga, Yogamaya dwukrotnie potwierdziła ich przyjęcie, oświadczając: "Tak panie, spełnię Twój rozkaz", a następnie wypowiadając om. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura komentuje, iż om oznacza wedyjskie potwierdzenie. Zatem Yogamaya z wielką wiarą przyjęła rozkaz Pana jako wedyjską instrukcję. Faktem jest, że cokolwiek powie Najwyższa Osoba Boga, jest instrukcją wedyjską, której nikt nie powinien lekceważyć. Nakazy wedyjskie nie zawierają błędów, złudzenia, oszukiwania czy niedoskonałości. Jeśli ktoś nie rozumie autorytetu literatury wedyjskiej, nie powinien powoływać się na śastra. Nikt nie powinien naruszać instrukcji wedyjskich. Należy raczej ściśle wykonywać polecenia podane w Vedach. Jak stwierdza Bhagavad-gita (16.24):

 

tasmac chastram pramanam te    karyakarya-vyavasthitau

jnatva śastra-vidhanoktam    karma kartum iharhasi

 

   "Z pism świętych należy dowiedzieć się, co jest obowiązkiem, a co nim nie jest. Znając takie zasady i nakazy, należy działać w taki sposób, aby stopniowo się wznosić."

 

10.02.15   Kiedy za sprawą Yogamayi dziecko Devaki zostało przyciągnięte i przeniesione do łona Rohini, wydawało się, że Devaki poroniła. Z tego powodu wszyscy mieszkańcy pałacu zaczęli głośno rozpaczać: "Niestety, Devaki utraciła swoje dziecko!"

 

10.02.15   Znaczenie:      Stwierdzenie "wszyscy mieszkańcy pałacu" obejmuje także Kamsę. Kiedy wszyscy rozpaczali, Kamsa wziął udział w tym współczuciu, myśląc, że może lekarstwa lub jakieś inne zewnętrzne środki wywołały u Devaki to poronienie. Hari-vamśa w taki oto sposób opisuje prawdziwą wersję tego, co się wydarzyło, gdy w siódmym miesiącu ciąży Rohini, Yogamaya przyciągnęła dziecko Devaki do łona Rohini. O północy, kiedy Rohini spała głęboko, jakby przez sen doświadczyła poronienia. Gdy po pewnym czasie zbudziła się, spostrzegła, że tak stało się naprawdę i to ją wielce zatrwożyło. Wtedy jednak Yogamaya poinformowała ją: "O szczęśliwa pani, zamieniam teraz twoje dziecko. Przyciągam właśnie dziecko z łona Devaki i dlatego twoje dziecko będzie znane jako Sankarsana."

    Znaczące jest słowo yoga-nidra. Gdy ktoś dzięki samorealizacji odnawia duchowe połączenie, przypatruje się swojemu materialnemu życiu, jakby było ono snem. Jak stwierdza Bhagavad-gita (2.69):

 

ya niśa sarva-bhutanam    tasyam jagarti samyami

yasyam jagrati bhutani    sa niśa paśyato muneh

 

   "Co bowiem nocą jest dla wszystkich istot, czasem przebudzenia jest dla samokontrolującego się. A co czasem przebudzenia jest dla wszystkich żywych istot, to nocą jest dla mędrca pochłoniętego poznawaniem własnej jaźni." Stan samorealizacji nazywany jest yoga-nidrą. Dla kogoś, kto jest duchowo przebudzony, wszystkie materialne czynności wydają się być snem. W ten sposób można wytłumaczyć, że yoga-nidra jest Yogamayą.

 

10.02.16   Tak oto Najwyższa Osoba Boga, który jest Duszą Najwyższą wszystkich żywych istot i który pokonuje wszelki strach w Swoich bhaktach, w pełni bogactw wszedł do umysłu Vasudevy.

 

10.02.16   Znaczenie:      Słowo viśvatma odnosi się do tego, kto usytuowany jest w sercach wszystkich istot (iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati). Innym znaczeniem viśvatma jest "jedyny przedmiot miłości dla każdego". Zapomnienie o tym obiekcie jest powodem cierpienia ludzi w materialnym świecie, ale jeśli ktoś szczęśliwie wskrzesza swoją dawną świadomość miłości do Krsny i nawiązuje kontakt z Viśvatmą, wtedy osiąga doskonałość. W Trzecim Canto (3.2.15) Pan opisany jest w następujący sposób: paravareśo mahad-amśa-yukto hy ajo 'pi jato bhagavan. Chociaż nienarodzony, Pan, mistrz wszystkiego, pojawia się jak narodzone dziecko, wchodząc do umysłu bhakty. Pan już przebywa w umyśle bhakty, zatem nie dziwi fakt, że pojawia się On jak gdyby rodził się z ciała bhakty. Słowo aviveśa podkreśla to, że Pan pojawił się w umyśle Vasudevy. Nie było żadnej potrzeby wydzielania nasienia. Taka jest opinia Śripada Śridhary Svamiego i Śrila Viśvanathy Cakravartiego Thakury. Śrila Sanatana Gosvami stwierdza w Vaisnava-tosani, że w umyśle Vasudevy została przebudzona świadomość. Śrila Viraraghava Acarya mówi także, iż Vasudeva był jednym z półbogów, a Pan pojawił się w jego umyśle jako przebudzenie świadomości.

 

10.02.17   Mając formę Najwyższej Osoby Boga w głębi swego serca, Vasudeva promieniał transcendentalnym blaskiem Pana, dzięki czemu Jaśniał jak słońce. Bardzo trudno było patrzeć na niego, czyli postrzec go za pomocą percepcji zmysłowej. W rzeczywistości, był nieprzystępny i niedostrzegalny nawet dla tak potężnych osób jak Kamsa, i nie tylko dla niego, ale dla wszystkich żywych istot.

 

10.02.17   Znaczenie:      Znaczące jest słowo dhama. Dhama odnosi się do miejsca, w którym przebywa Najwyższa Osoba Boga. Na początku Śrimad-Bhagavatam (1.1.1) powiedziane jest, dhamna svena sada nirasta-kuhakam satyam param dhimahi. W siedzibie Najwyższej Osoby Boga nie ma żadnych wpływów energii materialnej (dhamna svena sada nirasta-kuhakam). Każde miejsce, w którym Najwyższa Osoba Boga obecny jest poprzez Swoje imię, formę, cechy lub parafernalia, natychmiast staje się dhamą. Na przykład mówimy o Vrndavana-dhamie, Dvaraka-dhamie i Mathura-dhamie, ponieważ w tych miejscach zawsze obecne są imię, sława, cechy i parafernalia Najwyższego Boga. Podobnie, jeśli Najwyższa Osoba Boga uprawnia kogoś do zrobienia czegoś, jego serce staje się dhamą i w ten sposób staje się on nadzwyczaj potężny, tak iż zdumienie napawa nie tylko jego wrogów, ale i ogół ludzi, gdy obserwuje jego działania. Ponieważ jest niedostępny, jego wrogowie są po prostu zdumieni, co wyjaśniają tutaj słowa durasado 'tidurdharsah.

    Słowa paurusam dhama zostały objaśnione przez różnych acaryów. Śri Viraraghava Acarya mówi, że odnoszą się one do blasku Najwyższej Osoby Boga. Vijayadhvaja mówi, iż oznaczają one visnu-tejas, a Śukadeva Gosvami mówi: bhagavat-svarupa. Vaisnava-tosani mówi, że słowa te określają wpływ blasku Najwyższego Pana, a Viśvanatha Cakravarti Thakura stwierdza, że oznaczają one pojawienie się Najwyższej Osoby Boga.

 

10.02.18   Następnie pełen bogactw i wszechpomyślny dla całego wszechświata Najwyższa Osoba Boga przeniósł się w asyście pełnych ekspansji z umysłu Vasudevy do umysłu Devaki. Devaki w ten sposób inicjowana przez Vasudevę stała się piękna, nosząc w głębi swego serca Pana Krsnę, przyczynę wszystkich przyczyn i oryginalną świadomość dla wszystkich, niczym wschód, który staje się piękny, kiedy pojawia się na nim wschodzący księżyc.

 

10.02.18   Znaczenie:      Jak wskazuje na to użyte tu słowo manastah, Najwyższa Osoba Boga został przeniesiony z umysłu czy serca Vasudevy, do serca Devaki. Powinniśmy skrupulatnie odnotować fakt, że Pan został przeniesiony do Devaki nie w zwykły dla istot ludzkich sposób, ale przez diksa, inicjację. W ten sposób wspomniane zostało tutaj znaczenie inicjacji. Dopóki ktoś nie jest inicjowany przez właściwą osobę, która zawsze nosi w swoim sercu Najwyższą Osobę Boga, nie może zdobyć sił do utrzymania Boga w swoim własnym sercu.

    Użyto tu słowa acyutamśam, gdyż Najwyższa Osoba Boga jest sad-aiśvarya-purna, posiada pełnię bogactw, siły, sławy, wiedzy, piękna i wyrzeczenia. Najwyższy Bóg nigdy nie jest oddzielony od Swoich osobistych bogactw. Jak stwierdzono w Brahma-samhicie (5.39); ramadi-murtisu kala-niyamena tisthan: Pan jest zawsze usytuowany ze Swoimi pełnymi ekspansjami, jak Rama, Nrsimha i Varaha: Dlatego specjalnie posłużono się tutaj słowem acyutamśam, które oznacza, że Pan obecny jest zawsze ze Swoimi pełnymi ekspansjami i ze Swoimi bogactwami. Nie ma potrzeby myśleć o Panu w sztuczny sposób, tak jak czynią to yogini. Dhyanavasthita-tad-gatena manasa paśyanti yam yoginah (Bhag. 12.13.l). Yogini medytują o Najwyższej Osobie w swoim umyśle. Pan jednak obecny jest przed bhaktą, który musi jedynie uświadomić sobie tę obecność dzięki inicjacji przez bona fide mistrza duchowego. Pan nie musiał przebywać w łonie Devaki, gdyż Jego obecność w głębi jej serca wystarczyła, by miała miejsce ciąża. Nie wolno myśleć, że Krsna został spłodzony przez Vasudevę w łonie Devaki i że ona nosiła to dziecko w swoim łonie.

    Kiedy Vasudeva przechowywał formę Najwyższej Osoby Boga w swoim sercu, wyglądał jak świecące słońce, którego jaśniejące, piekące promienie są nie do wytrzymania dla zwykłych ludzi. Forma Pana znajdująca się w czystym, niczym nie skażonym sercu Vasudevy nie różni się niczym od oryginalnej formy Krsny. Gdziekolwiek pojawia się forma Krsny, a szczególnie w sercu, nazywa się to dhamą. Dhama odnosi się nie tylko do formy Krsny, ale również do Jego imienia, formy, cech i parafernaliów. Wszystko zostaje zamanifestowane jednocześnie.

    Tak więc wieczna forma Najwyższej Osoby Boga łącznie ze wszelkimi mocami została przeniesiona z umysłu Vasudevy do umysłu Devaki, dokładnie tak, jak zachodzące słońce przenosi swoje promienie na wznoszący się na wschodzie księżyc w pełni.

    Krsna, Najwyższa Osoba Boga, przeszedł z ciała Vasudevy do ciała Devaki. Był On ponad uwarunkowaniami zwykłych żywych istot. Należy rozumieć, że tam, gdzie jest Krsna, są z Nim wszystkie Jego pełne ekspansje, takie jak Narayana oraz inkarnacje, takie jak Pan Nrsimha i Varaha i że nie podlegają one uwarunkowaniom materialnej egzystencji. W ten oto sposób Devaki stała się siedzibą Najwyższej Osoby Boga, który jest jednym bez wtórego i jest przyczyną całego stworzenia. Devaki stała się rezydencją Absolutnej Prawdy, lecz ponieważ przebywała w domu Kamsy, wyglądała jak przyćmiony płomień lub niewłaściwie wykorzystana edukacja. Kiedy ścianki tygielka zakrywają ogień lub kiedy ogień trzymany jest w dzbanku, nie mnożna właściwie docenić świecących promieni tego ognia. W podobny sposób źle użyta wiedza, która nie przynosi pożytku ogółowi ludzkości, nie jest zbyt wysoko ceniona. Tak więc nikt nie mógł podziwiać transcendentalnego piękna Devaki, które było efektem poczęcia Najwyższej Osoby Boga, gdyż była ona zamknięta w więziennych murach pałacu Kamsy.

    Komentując ten werset, Śrila Viraraghava Acarya pisze, vasudeva-devaki-jatharayor hrdayayor bhagavatah sambandhah. Przejście Najwyższego Pana z serca Vasudevy do serca Devaki było związkiem serc.

 

10.02.19   Devaki trzymała w sobie Najwyższą Osobę Boga, przyczynę wszystkich przyczyn i podstawę całego kosmosu, lecz ponieważ przebywała w areszcie, w domu Kamsy, wyglądała jak płomienie ognia zasłonięte przez ścianki naczynia lub jak osoba, która posiada wiedzę, lecz nie może jej rozdać światu dla dobra całego społeczeństwa ludzkiego.

 

10.02.19   Znaczenie:      W tym wersecie najważniejszym słowem jest jnana-khala. Wiedza przeznaczona jest do rozpowszechniania. Chociaż zgromadzono już dużo naukowej wiedzy, to gdy tylko naukowcy lub filozofowie zdadzą sobie sprawę z jakiegoś szczególnego rodzaju wiedzy, starają się ją rozprzestrzenić na całym świecie, gdyż w przeciwnym wypadku wiedza ta wysycha i nikt nie ma z niej żadnego pożytku. India posiada wiedzę Bhagavad-gity, lecz na nieszczęście, z tych czy innych powodów, ta wzniosła wiedza dotycząca nauki o Bogu nie była rozpowszechniana na świecie, chociaż jest przeznaczona dla całego ludzkiego społeczeństwa. Dlatego też Sam Krsna pojawił się jako Śri Caitanya Mahaprabhu i polecił wszystkim Hindusom podjęcie procesu rozpowszechniania na całym świecie wiedzy Bhagavad-gity.

 

yare dekha, tare kaha 'krsna' --- upadeśa

amara ajnaya guru hana tara' ei deśa

 

   "Instruuj każdego, by wypełniał polecenia Pana Śri Krsny, tak jak są one podane w Bhagavad-gicie i Śrimad-Bhagavatam. W ten sposób stań się mistrzem duchowym i spróbuj wyzwolić wszystkich na tej ziemi." (Cc. Madhya 7.128) Choć India posiada tę wzniosłą wiedzę Bhagavad-gity, Hindusi nie wywiązali się ze swego właściwego obowiązku rozpowszechniania jej. Tak więc powstał ruch świadomości Krsny, którego celem jest szerzenie tej wiedzy bez zniekształceń. Mimo iż poprzednio czyniono próby zmierzające do rozpropagowania wiedzy Bhagavad-gity, to jednak były one obarczone wypaczeniami oraz szły na ustępstwa ze zwykłą wiedzą. Obecnie ruch świadomości Krsny propaguje Bhagavad-gitę taką jaką jest bez żadnych materialnych kompromisów i ludzie czerpią z tego korzyść, budząc się do świadomości Krsny i stając się bhaktami Pana. Zatem zapoczątkowano właściwe rozpowszechnianie wiedzy, dzięki której cały świat odniesie korzyść, jak również wzrośnie w społeczeństwie ludzkim chwała Indii. Kamsa starał się wstrzymać świadomość Krsny w swoim domu (bhojendra-gehe), lecz w końcu został pokonany razem ze wszystkimi swoimi bogactwami. W podobny sposób prawdziwa wiedza Bhagavad-gity została zdławiona przez pozbawionych skrupułów przywódców Indii, a rezultat tego był taki, że kultura Indii i wiedza o Najwyższym zaginęły. Obecnie jednak, ponieważ ruch świadomości Krsny rozprzestrzenia się, czynione są wysiłki odpowiedniego wykorzystania Bhagavad-gity.

 

10.02.20   Ponieważ Najwyższa Osoba Boga przebywał w łonie Devaki, oświecała ona całą atmosferę miejsca, w którym była więziona. Kamsa, ujrzawszy ją w radosnym uniesieniu, czystą i uśmiechniętą, myślał: ”Najwyższa Osoba Boga Visnu, który jest teraz w niej, zabije mnie. Devaki nigdy przedtem nie wyglądała tak olśniewająco i radośnie.”

 

10.02.20   Znaczenie:      Pan mówi w Bhagavad-gicie (4.7):

 

yada yada hi dharmasya    glanir bhavati bharata

abhyutthanam adharmasya    tadatmanam srjamy aham

 

   "Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy zstępuję osobiście." W obecnym wieku, teraz, występują nadmierne zaburzenia w wypełnianiu ludzkich obowiązków. Przeznaczeniem ludzkiego życia jest realizacja Boga, na nieszczęście jednak materialistyczna cywilizacja, nie posiadając zrozumienia mieszczącej się w ciele siły życia, kładzie nacisk na zmysły ciała. Jak jasno stwierdza Bhagavad-gita (dehino 'smin yatha dehe), wewnątrz ciała znajduje się właściciel tego ciała, siła życia, będąca czymś ważniejszym niż ciało. Ludzkie społeczeństwo podupadło na tyle, że ludzie, zamiast zrozumieć znajdującą się wewnątrz ciała siłę życia, zajmują się rzeczami zewnętrznymi. Jest to wbrew obowiązkom człowieka. Dlatego tez Krsna narodził się, czyli schronił w łonie ruchu  świadomości Krsny. Z tego powodu ludzie pokroju Kamsy są bardzo zaniepokojeni i usilnie starają się powstrzymać ten ruch, głównie w krajach zachodnich. Jeden z polityków powiedział, że ruch świadomości Krsny rozprzestrzenia się jak epidemia i jeśli nie zostanie natychmiast zdławiony, w ciągu 10 lat może przechwycić władzę. Ruch świadomości Krsny posiada oczywiście taką siłę. Jak stwierdzają autorytety (Cc. Adi 17.22), kali-kale name-rupe krsna-avatara: w tym wieku Krsna pojawił się w maha-mantrze Hare Krsna. Ruch świadomości Krsny ogarnia cały świat jak pożoga i taka sytuacja będzie się utrzymywać. Rozwój ruchu i to, że przyjmowany jest przez młodszą generację, napawa strachem osoby podobne Kamsie, ale tak jak Kamsa nie był w stanie zabić Krsny, tak też osoby pokroju Kamsy nie są w stanie zahamować rozwoju tego ruchu. Będzie się szerzył coraz bardziej, pod warunkiem, że jego przywódcy pozostaną mocno utwierdzeni w świadomości Krsny dzięki przestrzeganiu regulujących zasad oraz systematycznemu wypełnianiu podstawowej czynności, jaką jest intonowanie maha-mantry Hare Krsna.

 

10.02.21   Kamsa myślał: Cóż jest teraz moim obowiązkiem? Najwyższy Pan, który zna Swój cel [paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam], nie porzuci Swego męstwa. Devaki jest kobietą, jest moją siostrą, a ponadto jest teraz w ciąży. Jeśli ją zabiję, moja reputacja, bogactwo i długość życia z pewnością przepadną.

 

10.02.21   Znaczenie:      Według pism wedyjskich nigdy nie należy zabijać kobiety, bramina, starca, dziecka ani krowy. Wygląda na to, że Kamsa, mimo iż był wielkim wrogiem Najwyższej Osoby Boga, znał kulturę wedyjską i był świadom faktu, że dusza transmigruje z jednego ciała do drugiego, cierpiąc w swym następnym życiu odpowiednio do karmy z tego życia. Dlatego obawiał się zabić Devaki; była ona kobietą, jego siostrą i na dodatek była teraz w ciąży. Ksatriya zdobywa sławę dzięki bohaterskim czynom. Lecz jakim bohaterstwem byłoby zabicie kobiety więzionej w jego domu i znajdującej się pod jego opieką? Dlatego też Kamsa nie chciał zabijając Devaki działać w drastyczny sposób. Wróg Kamsy znajdował się w łonie Devaki, ale pozbycie się wroga w tak nieświadomym stanie nie byłoby przejawem męstwa. Według kodeksu ksatriyów, należy walczyć z wrogiem twarzą w twarz, używając stosownego oręża. Wtedy, jeśli przeciwnik ginie, zwycięzca zdobywa sławę. Kamsa bardzo skrupulatnie rozważył te okoliczności i dlatego powstrzymał się od zabicia Devaki, choć był całkowicie pewien, że jego wróg pojawił się już w jej łonie.

 

10.02.22   Osoba bardzo okrutna uważana jest za martwą nawet w tym życiu, gdyż zarówno za życia, jak i po śmierci jest potępiana przez wszystkich. Osoba w cielesnej koncepcji życia z pewnością jest przenoszona po śmierci do piekła znanego jako Andhatama.

 

10.02.22   Znaczenie:      Kamsa wziął pod uwagę, że zabijając swoją siostrę zostanie potępiony przez wszystkich, a po śmierci, z powodu swego okrucieństwa, pójdzie do najciemniejszego regionu piekła. Powiedziane jest, że osobom okrutnym radzi się ani nie umierać, ani nie żyć. W tym życiu takie okrutne osoby stwarzają sobie piekielne warunki do następnego życia i dlatego nie powinny żyć. Ale takim osobom radzi się także, by nie umierały, gdyż po śmierci muszą udać się do najciemniejszego rejonu piekła. Zatem w obu przypadkach są potępione. Dlatego też Kamsa, mając dobre rozeznanie w nauce o transmigracji duszy, rozmyślnie powstrzymał się od zabicia Devaki.

    W tym wersecie słowa ganta tamo 'ndham tanu-manino dhruvam są bardzo ważne i wymagają głębszego zrozumienia. Śrila Jiva Gosvami mówi w Vaisnava-tosani-tika: tatra tanu-maninah papina iti dehatma-buddhyaiva papabhiniveśo bhavati. Ktoś, kto żyje będąc pod wpływem koncepcji cielesnej, myśli, "Jestem tym ciałem", i z samej natury takiej koncepcji uwikłuje się w życie pełne grzesznych czynności. Każdy, kto żyje posiadając taką koncepcję, powinien być uważany za kandydata do piekła.

 

adanta-gobhir viśatam tamisram

punah punaś carvita-carvananam

(Bhag. 7.5.30)

 

Osoba w cielesnej koncepcji życia nie ma żadnej kontroli nad zadowalaniem zmysłów. Taka osoba, nie wiedząc o transmigracji duszy z jednego ciała do drugiego, jest w stanie dopuścić się każdego grzesznego czynu, po to, by jeść, pić, wstąpić w związki małżeńskie i cieszyć się zadowalaniem zmysłów. Taka osoba robi, co chce, cokolwiek przyjdzie jej do głowy i dlatego podlegając prawom natury cierpi straszliwie w różnych materialnych ciałach.

 

yavat kriyas tavad idam mano vai

karmatmakam yena śarira-bandhah

(Bhag. 5.5.5)

 

Osoba żyjąca w koncepcji cielesnej jest karmanubandha, czyli uwarunkowana przez karmę, a dopóki umysł jest zaabsorbowany karmą, osoba taka musi przyjmować materialne ciała. Śarira-bandha, przywiązanie do materialnego ciała, jest źródłem cierpień (kleśa-da).

 

na sadhu manye yata atmano 'yam

asann api kleśada asa dehah

 

Mimo że ciało jest czymś tymczasowym, zawsze na różne sposoby dostarcza nam kłopotów. Na nieszczęście jednak ludzka cywilizacja znalazła oparcie w tanu-mani, czyli cielesnej koncepcji życia, zgodnie z którą myśli się: "Należę do tego narodu," "Należę do tej grupy," "Należę do tamtej grupy" itd. Każdy z nas ma swoje własne idee i coraz bardziej pogrążamy się wszyscy w zawiłościach karmanubandha, grzesznych czynnościach, czy to indywidualnie, komunalnie, społecznie czy też narodowościowo. W celu utrzymania ciała, człowiek zabija wiele innych ciał i uwikłuje się przez to w karmanubandha. Dlatego Śrila Jiva Gosvami mówi tanu-mani, osoby w cielesnej koncepcji życia są papi, grzesznikami. Ostatecznym przeznaczeniem takich grzesznych osób jest najciemniejszy region piekielnego życia (ganta tamo 'ndham). W szczególności, osoba pragnąca utrzymywać swoje ciało przez zabijanie zwierząt, jest największym grzesznikiem i nie może zrozumieć znaczenia życia duchowego. W Bhagavad-gicie (16.19-20) Pan mówi:

 

tan aham dvisatah kruran    samsaresu naradhaman

ksipamy ajasram aśubhan    asurisv eva yonisu

 

asurim yonim apanna    mudha janmani janmani

mam aprapyaiva kaunteya    tato yanty adhamam gatim

 

   "Takie zazdrosne i szkodliwe, najniższe spośród rodzaju ludzkiego osoby, ciskane są przeze Mnie w ocean egzystencji materialnej pomiędzy różne demoniczne gatunki życia. Rodząc się ciągle pomiędzy demonicznymi gatunkami życia, o synu Kunti, osoby takie nigdy nie mogą zbliżyć się do Mnie i powoli zmierzaj w kierunku najpodlejszego typu egzystencji." Obowiązkiem ludzkiej istoty jest zrozumienie wartości tego ludzkiego życia, które jest darem osiąganym po wielu, wielu narodzinach. Należy zatem uwolnić się od tanu-mani – cielesnej koncepcji życia – i zrealizować Najwyższą Osobę Boga.

 

10.02.23   Śukadeva Gosvami powiedział: Rozmyślając w ten sposób, Kamsa, choć zdecydowany zachować wrogość wobec Najwyższej Osoby Boga, porzucił jednak niecny zamiar zabicia swej siostry. Postanowił poczekać, aż Pan się narodzi i wtedy zrobić, co będzie potrzebne.

 

10.02.24   Siedząc na swym tronie, w komnacie, leżąc w łóżku – zaprawdę, będąc gdziekolwiek – jedząc, śpiąc czy też chodząc, wszędzie widział jedynie swego wroga, Najwyższego Pana, Hrsikeśę. Innymi słowy, rozmyślając o swym wszechprzenikającym wrogu, Kamsa stał się w sposób nieżyczliwy świadomy Krsny.

 

10.02.24   Znaczenie:      Śrila Rupa Gosvami opisał najczystszy wzór służby oddania jako anukulyena krsnanuśilanam, czyli kultywowanie świadomości Krsny w życzliwy sposób. Oczywiście Kamsa był także świadomy Krsny, lecz ponieważ uważał Krsnę za swego wroga, to chociaż był w pełni zaabsorbowany świadomością Krsny, nie była ona dla niego korzystna. Świadomość Krsny kultywowana w sposób życzliwy czyni daną osobę całkowicie szczęśliwą, tak, iż taka świadoma Krsny osoba uważa kaivalya-sukham, czyli połączenie się z egzystencją Krsny, za niezbyt wielkie osiągnięcie. Kaivalyam narakayate. Dla świadomej Krsny osoby nawet połączenie się z egzystencją Krsny, czyli z Brahmanem, stanowiące przedmiot pragnień impersonalistów, jest czymś nieprzyjemnym. Kaivalyam narakayate tridaśa-pur akaśa-puspayate. Karmici pragną wznieść się na planety niebiańskie, ale osoba świadoma Krsny uważa taką promocję za błędny ognik, za zupełnie bezwartościową. Durdantendriya-kala-sarpa-patali protkhata-damstrayate. Yogini starają się kontrolować swoje zmysły, aby osiągnąć szczęście, ale świadoma Krsny osoba lekceważy metody yogi. Jest ona obojętna wobec największych wrogów – zmysłów – które są porównywane do węży. Dla osoby świadomej Krsny, kultywującej pomyślnie świadomość Krsny, szczęście takie, jak je pojmują karmici, jnani i yogini, nie ma większej wartości. Ponieważ jednak Kamsa kultywował świadomość Krsny w inny sposób – tzn. wrogi – wszystkie czynności codziennego życia były dla niego, nieprzyjemne. Siedząc, śpiąc, chodząc czy jedząc – zawsze czuł się zagrożony. Taka jest różnica między bhaktą. a niewielbicielem. Niebhaktowie, czyli ateiści, także kultywują świadomość Boga – próbując unikać Boga we wszystkim. Na przykład, tzw. naukowcy, którzy pragną stworzyć życie ze związków chemicznych, uważają zewnętrzne materialne elementy za rzecz najważniejszą. Takim naukowcom nie odpowiada idea, że życie jest integralną częścią Najwyższego Pana. Bhagavad-gita stwierdza jasno (mamaivamśo jiva-loke jiva-bhutah), iż żywe istoty nie powstają w wyniku kombinacji elementów materialnych takich jak: ziemia, woda, powietrze i ogień, lecz są oddzielonymi częściami Najwyższej Osoby Boga. Jeśli ktoś jest w stanie zrozumieć pozycję żywej istoty tako oddzielonej cząstki Najwyższej Osoby Boga, to studiując naturę żywej istoty, może zrozumieć naturę Najwyższego Boga, gdyż żywa istota jest fragmentaryczną próbką Boga. Jednakże ateiści nie są zainteresowani świadomością Boga i dlatego usiłują być szczęśliwi kultywując świadomość Krsny na różne niepomyślne sposoby.

    Chociaż Kamsa był zawsze zajęty myśleniem o Hari, Najwyższej Osobie Boga, to nie był przez to szczęśliwy. Ale bhakta, czy to siedząc na tronie, czy pod drzewem, jest zawsze szczęśliwy. Śrila Rupa Gosvami zrezygnował ze stanowiska ministra w rządzie na rzecz siedzenia pod drzewem, niemniej jednak był szczęśliwy. Tyaktva turnam aśesa-mandalapati-śrenim sada tucchavat (Sad-gosvamy-astaka 4). Nie dbał o wygodne stanowisko ministra; był szczęśliwy nawet pod drzewem we Vrndavanie, w życzliwy sposób służąc Najwyższej Osobie Boga. Tym różni się bhakta od niebhakty. Dla niebhakty świat jest pełen problemów, podczas gdy dla bhakty cały świat jest pełen szczęścia.

 

viśvam purna-sukhayate vidhi-mahendradiś ca kitayate

yat-karunya-kataksa-vaibhavavatam tam gauram eva stumah

(Caitanya-candramrta 95)

 

Dzięki łasce Pana Caitanyi Mahaprabhu bhakta może być usytuowany na tej wygodnej pozycji. Yasmin sthito na duhkhena gurunapi vicalyate (Bg. 6.22). Nawet jeśli bhakta na pozór znajduje się w obliczu wielkich trudności, nigdy nie jest zaniepokojony z tego powodu.

 

10.02.25   Pan Brahma i Pan Śiva w otoczeniu wielkich mędrców jak Narada, Devala, Vyasa i inni oraz takich półbogów jak Indra, Candra i Varuna, w niewidzialny sposób weszli do komnaty Devaki. Tam wszyscy wspólnie ofiarowali pełne szacunku pokłony i modlitwy dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga, który każdego może obdarzyć błogosławieństwami.

 

10.02.25   Znaczenie:      Dvau bhuta-sargau loke 'smin daiva asura eva ca (Padma Purana). Są dwie klasy ludzi – daivy i asury – i jest między nimi wielka różnica. Kamsa będąc asurą, zawsze planował zabicie Najwyższej Osoby Boga albo Jego matki Devaki. W ten sposób był także świadomy Krsny. Ale bhaktowie są świadomi Krsny w sposób życzliwy (visnu-bhaktah smrto daivah). Brahma jest tak potężny; że przewodzi stwarzaniu całego wszechświata, a jednak przybył osobiście, by przyjąć Najwyższą Osobę Boga. Bhava, Pan Śiva, jest zawsze radosny podczas intonowania świętego imienia Pana. Cóż zatem mówić o Naradzie? Narada-muni, bajaya vina, radhika-ramana-name. Narada Muni zawsze opiewa chwały Pana i podróżuje po całym wszechświecie poszukując bhaktów oraz zmieniając ludzi w bhaktów Pana. Dzięki łasce Narady nawet myśliwy został bhaktą. W swoim Tosani Śrila Sanatana Gosvami mówi, że słowo narada-adibhih oznacza, iż Naradzie i półbogom towarzyszyły inne święte osoby, takie jak Sanaka i Sanatana. Wszyscy przybyli, by pogratulować i przywitać Najwyższą Osobę Boga. Nawet Kamsa, choć zamierzał zabić Devaki, także oczekiwał przybycia Najwyższej Osoby Boga (pratiksams taj-janma).

 

10.02.26   Półbogowie modlili się: O Panie, nigdy nie łamiesz Swojego przyrzeczenia, które jest zawsze doskonałe, gdyż cokolwiek Ty zadecydujesz, jest całkowicie właściwe i nikt nie może stanąć temu na przeszkodzie. Jesteś Najwyższą Prawdą obecnym podczas trzech faz manifestacji kosmicznej – stwarzania, utrzymania i unicestwiania. Zaprawdę, jeśli ktoś nie jest całkowicie szczery, nie może być obdarzony Twoją łaską, zatem hipokryci nie mogą jej osiągnąć. Stanowisz czynną zasadę, rzeczywistą prawdę wszystkich składników i dlatego jesteś znany jako antaryami – siła wewnętrzna. Jesteś jednakowo ustosunkowany do wszystkich i Twoje instrukcje odnoszą się zawsze do wszystkich. Jesteś początkiem wszystkich prawd. Dlatego też, ofiarowując nasze pokłony, podporządkowujemy się Tobie. Udziel nam łaskawie schronienia.

 

10.02.26   Znaczenie:      Półbogowie lub bhaktowie wiedzą doskonale, że Najwyższa Osoba Boga jest rzeczywista substancją, zarówno w tym materialnym świecie, jak i w świecie duchowym. Dlatego też Śrimad-Bhagavatam zaczyna się słowami om namo bhagavate vasudevaya... satyam param dhimahi. Vasudeva, Krsna, jest param satyam, Najwyższą Prawdą. Jak oznajmiła to Najwyższa Prawda można zbliżyć się do Niej, czyli zrozumieć Ją, za pomocą najwyższej z metod:  bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah (Bg. 18.55). Bhakti służba oddania, jest jedyną metodą zrozumienia Najwyższej Prawdy. Zatem poszukując schronienia, półbogowie podporządkowali się Najwyższej Prawdzie, nie zaś prawdzie względnej. Różne osoby czczą różnych półbogów, niemniej jednak Najwyższa Prawda, Krsna, oznajmia w Bhagavad-gicie (7.23), antavat tu phalam tesam tad bhavaty alpa-medhasam: "Ludzie o małej inteligencji czczą półbogów a  owoce tego kultu są ograniczone i krótkotrwałe." Czczenie półbogów może na pewien czas przynieść korzyść, ale rezultaty tego procesu są antavat, czyli ulegają ziszczeniu. Ten materialny świat jest nietrwały, jak również półbogowie i uzyskiwane od nich błogosławieństwa są nietrwałe, natomiast żywa istota jest wieczna (nityo nityanam cetanaś cetananam). Każda żywa istota winna zatem poszukiwać szczęścia wiecznego, a nie tymczasowego. Słowa satyam param dhimahi wskazują na to, że należy poszukiwać Absolutnej Prawdy, nie zaś prawdy względnej.

    Ofiarowując modlitwy Najwyższej Osobie Boga, Nrisimhadevie, Prahlada Maharaja powiedział:

 

balasya neha śaranam pitarau nrsimha

nartasya cagadam udanvati majjato nauh

 

Sądzi się powszechnie, że rodzice stanowią ochronę dla swojego dziecka, lecz faktycznie tak nie jest. Prawdziwym obrońcą jest Najwyższa Osoba Boga.  

 

taptasya tat-pratividhir ya ihanjasestas

tavad vibho tanu-bhrtam tvad-upeksitanam

(Bhag.7.9.19)

 

Zaniedbane przez Najwyższą Osobę Boga dziecko, pomimo obecności rodziców będzie cierpiało, a osoba chora umrze, niezależnie od całej medycznej pomocy. W tym materialnym świecie toczy się walka o przetrwanie i ludzie wynaleźli wiele sposobów obrony, ale jeśli Najwyższa Osoba Boga odrzuca je, to wszystkie te środki okazują się bezużyteczne. Dlatego półbogowie celowo powiedzieli, satyatmakam tvam śaranam prapannah: "Ty możesz zapewnić prawdziwą opiekę, o Panie, dlatego podporządkowujemy się Tobie."

    Pan żąda, aby podporządkować się Mu (sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja), a później mówi:

 

sakrd eva prapanno yas    tavasmiti ca yacate

abhayam sarvada tasmai    dadamy etad vratam mama

 

   "Jeśli ktoś szczerze Mi się podporządkowuje, mówiąc, Mój Panie, od dzisiaj jestem w pełni podporządkowany Tobie’, Ja zawsze zapewniam mu ochronę. Daję na to Me słowo." (Ramayana Yuddha-kanda 18.33). Półbogowie ofiarowali modlitwy Najwyższej Osobie Boga, gdyż pojawił się On teraz w łonie Swej wielbicielki Devaki, aby uchronić wszystkich wielbicieli niepokojonych przez Kamsę i jego zastępców. Tak więc Pan działa jako satya-vrata. Nie ma porównania między ochroną, której udziela Pan, a ochroną ze strony półbogów. Mówi się, że Ravana był wielkim wielbicielem Pana Śivy, ale kiedy Pan Ramacandra przyszedł go zabić, Pan Śiva nie był w stanie go ochronić.

    Pan Brahma i Pan Śiva, w asyście takich mędrców jak Narada oraz wielu innych półbogów, pojawili się teraz niewidzialnie w domu Kamsy. Zaczęli się modlić do Najwyższej Osoby Boga wybranymi modlitwami, które sprawiają bhaktą dużą przyjemność oraz nagradzają spełnieniem pragnień w służbie oddania. Pierwsze słowa które wypowiedzieli, oznajmiały, że Pan dotrzymuje Swojego przyrzeczenia. Jak stwierdza Bhagavad-gita, Krsna schodzi do materialnego świata, by zapewnić ochronę ludziom pobożnym i zniszczyć ludzi niegodziwych. To jest obietnicą Pana. Półbogowie mogli się domyślać, że Pan zamieszkał w łonie Devaki, aby spełnić tę obietnicę. Ucieszyło ich bardzo, że Pan pojawił się z zamiarem spełnienia Swej misji i zwrócili się do Niego jako do satyam param, czyli Najwyższej Absolutnej Prawdy.

   Każdy poszukuje prawdy. Jest to filozoficzny sposób życia. Półbogowie oznajmiają, że Najwyższą Prawdą Absolutną jest Krsna. Te, kto staje się świadomy Krsny, może osiągnąć Prawdę Absolutną. Prawda względna nie jest prawdą we wszystkich trzech fazach wiecznego czasu. Czas dzieli się na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W świecie materialnym wszystko z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości znajduje się pod kontrolą najwyższego czasu. Niemniej jednak Krsna istniał przed stworzeniem, na Nim spoczywa wszystko w trakcie stworzenia, a kiedy dobiegnie ono końca, Krsna pozostanie. Dlatego jest On Prawdą Absolutną w każdych okolicznościach. Jeśli świat materialny zawiera jakąś prawdę, to emanuje ona z Najwyższej Prawdy, Krsny. Jeśli w tym świecie materialnym istnieje jakieś bogactwo, to jego przyczyną jest Krsna. Krsna jest też przyczyną wszelkiej sławy w świecie materialnym. Również wszelka siła, jaką obserwujemy w tym materialnym świecie, ma swoją przyczynę w Krsnie. Krsna jest również przyczyną wszelkiej mądrości i wykształcenia. Krsna jest zatem źródłem wszelkich względnych prawd.

   Dlatego też bhaktowie, podążając w ślady Pana Brahmy, modlą się, govindam adi-purusam tam aham bhajami i wielbią adi-purusę Najwyższą Prawdę, Govindę. Wszystko i wszędzie zachodzi poprzez trzy zasady, jnana-bala-kriya – wiedzy, siły i działania. W żadnej sferze działalności, jeśli nie zaangażuje się pełnej wiedzy, wszystkich sił i odpowiednich działań, wysiłek nigdy nie zakończy się sukcesem. Dlatego, jeśli ktoś pragnie osiągnąć sukces w czymkolwiek, musi mieć mocne oparcie w tych trzech zasadach. W Vedach (Śvetaśvatara Upanisad 6.8) znajduje się następujące stwierdzenie dotyczące najwyższej Osoby Boga:

 

na tasya karyam karanam ca vidyate

na tat samaś cabhyadhikaś ca drśyate

parasya śaktir vividhaiva śruyate

svabhaviki jnana-bala-kriya ca

 

   Najwyższa Osoba Boga nie musi czynić nic osobiście, gdyż jest On w posiadaniu takich mocy, że czegokolwiek zapragnie, jest w doskonały sposób spełniane automatycznie, pod kontrolą natury materialnej (svabhaviki jnana-bala-kriya ca). Podobnie walka o egzystencję nie jest przeznaczeniem tych, którzy angażują się w służbę oddania dla Pana. Bhaktowie, którzy są w pełni zaangażowani w propagowanie ruchu świadomości Krsny, a jest ich na całym świecie ponad 10 000 zarówno mężczyzn, jak i kobiet, nie posiadają jakiegoś stałego zatrudnienia, niemniej jak widzimy, że żyją bardzo dostatnio. Pan stwierdza w Bhagavad-gicie (9.22):

 

ananyaś cintayanto mam    ye janah paryupasate

tesam nityabhiyuktanam    yoga-ksemam vahamy aham

 

   "Ale tych, którzy zawsze czczą Mnie z wyłącznym oddaniem medytując o Mojej transcendentalnej formie – obdarzam wszystkim, czego potrzebują i chronię to, co posiadają." Bhakta nie niepokoi się, co stanie się w przyszłości, gdzie będzie przebywał i co będzie jadł, gdyż Najwyższa Osoba Boga dostarcza wszystkiego i wszystko utrzymywane jest przez Niego. Pan zapewnił, kaunteya pratijanihi na me bhaktah pranaśyati: "O synu Kunti, obwieść to światu, że Mój wielbiciel nigdy nie ginie." (Bg. 9.31) Zatem z każdego punku widzenia, w każdych okolicznościach, jeśli ktoś w pełni podporządkuje się Najwyższej Osobie Boga, nie ma kwestii walki o egzystencję. W związku z tym, wielce znaczący jest komentarz Śripady Madhvacaryi, który cytuje Tantra-bhagavata:

 

sac-chadba uttamam bruyad    anandantiti vai vadet

yetijnanam samuddistam    purnananda-drśis tatah

attrtvac ca tada danat    satyattya cocyate vibhuh

 

    Wyjaśniając słowa satyasya yonim – Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura mówi, że Krsna jest avatari – źródłem wszystkich inkarnacji. Wszystkie inkarnacje są Prawdą Absolutną, niemniej jednak źródłem ich wszystkich jest Najwyższa Osoba Boga, Krsna. Diparcir eva hi daśantaram abhyupetya dipayate (Brahma-samhita 5.46). Jest wiele lamp o jednakowej mocy, jednakże jest pierwsza lampa, druga, trzecia itd. Podobnie istnieje wiele inkarnacji i można je porównać do świecących lamp, ale tą pierwszą lampą, oryginalną Osobą Boga, jest Krsna. Govindam adi-purusam tam aham bhajami.

    Półbogowie muszą posłusznie ofiarować wyrazy szacunku Najwyższej Osobie Boga, ale może się znaleźć ktoś, kto będzie argumentował, że skoro Najwyższy Bóg znajdował się w łonie Devaki, to przyszedł On także w materialnym ciele. Dlaczego zatem miałby być czczony? Dlaczego miałoby się robić różnicę między zwykłą żywą istotą a Najwyższą Osobą Boga? Następne wersety odpowiadają na te pytania.

 

10.02.27   Ciało [ciało całkowite i ciało indywidualne posiadają ten sam skład] można przenośnie nazwać "oryginalnym drzewem." To drzewo jest całkowicie zależne od podłoża materialnej natury i wydaje ono dwa rodzaje owoców – radowanie się szczęściem oraz cierpienie nieszczęścia. Podstawą tego drzewa formującą swoje trzy korzenie jest obcowanie z trzema siłami natury materialnej – dobrocią, pasją i ignorancją. Owoce cielesnego szczęścia mają cztery rodzaje smaków – religijność, rozwój ekonomiczny, zadowalanie zmysłów oraz wyzwolenie – i smaki te w sześciu okolicznościach: w rozpaczy, złudzeniu, starości, śmierci, głodzie i pragnieniu, doświadczane są przez pięć zmysłów służących do zdobywania wiedzy. Siedmioma powłokami kory okrywającej drzewo są skóra, krew, mięśnie, tłuszcz, kości, szpik kostny i nasienie, a ośmioma konarami drzewa są: pięć elementów wulgarnych – ziemia, woda, ogień, powietrze i eter oraz trzy subtelne – umysł, inteligencja i fałszywe ego. W drzewie ciała jest dziewięć dziupli – oczy, uszy, nozdrza, usta, odbyt i genitalia – oraz dziesięć liści – dziesięć rodzajów powietrza przemieszczających się wewnątrz ciała. Na tym drzewie ciała mieszkaj dwa ptaki: jednym jest dusza indywidualna, a drugim – Dusza Najwyższa.

 

10.02.27   Znaczenie:      Ten świat materialny zbudowany jest z pięciu podstawowych elementów – ziemi, wody, ognia, powietrza i eteru – i wszystkie one emanują z Krsny. Choć materialistyczni naukowcy przyjmują tych pięć pierwotnych elementów za przyczynę manifestacji materialnej, to w rzeczywistości elementy te są w swoim wulgarnym i subtelnym stanie, wytworem Krsny. Natomiast marginalna energia Krsny wytwarza pracujące w tym materialnym świecie żywe istoty. Siódmy Rozdział Bhagavad-gity wyraźnie potwierdza, że cała kosmiczna manifestacja jest kombinacją dwóch energii – energii wyższej i energii niższej. Żywe istoty stanowią energię wyższą, natomiast nieożywione elementy materialne są Jego niższą energią. W uśpionym etanie wszystko spoczywa w Krsnie.

    Materialistyczni naukowcy nie mogą dostarczyć takiej gruntownej analizy materialnej budowy ciała. Ich analizy koncentrują się na nieożywionej materii, co nie jest wystarczające, gdyż żywa istota jest czymś całkowicie odrębnym od materialnej struktury ciała. W Bhagavad-gicie (7.5) Pan mówi:

 

apareyam itas tv anyam    prakrtim viddhi me param

jiva-bhutam maha-baho    yayedam dharyate jagat

 

   "Oprócz tych energii, o potężny Arjuno, istnieje Moja wyższa energia, którą są wszystkie żywe istoty wykorzystujące zasoby tej niższej, materialnej natury." Chociaż elementy materialne emanują z Najwyższej Osoby Boga, Krsny, są one oddzielonymi elementami, wykorzystywanymi przez elementy żywe.

    Jak wskazuje słowo dvi-khagah, te żywe istoty wewnątrz ciał przypominają dwa ptaki siedzące na drzewie. Kha oznacza "niebo", a ga oznacza "ten, który lata". Zatem słowo dvi-khagah odnosi się do ptaków. Na drzewie ciał przebywają dwa ptaki, czyli dwa żywe elementy i zawsze istnieje pomiędzy nimi różnica. W Bhagavad-gicie (13.3) Pan mówi, ksetra-jnam capi mam viddhi sarva-ksetresu bharata: "O potomku Bharaty, powinieneś wiedzieć, że Ja jestem również znawcą przebywającym we wszystkich ciałach." Właściciel ciała, ksetra-jna, jest nazywany także khaga, żywą istotą. W ciele jest dwóch takich ksetra-jna – dusza indywidualna i Dusza Najwyższa. Dusza indywidualna jest właścicielem swojego własnego ciała, ale Dusza Najwyższa przebywa w ciałach wszystkich żywych istot. Tak dokładna analiza i zrozumienie budowy ciała nie są osiągalne nigdzie poza literaturą wedyjską.

    Kiedy dwa ptaki siadają na drzewie, ktoś może głupio myśleć, że stają się one jednym z drzewem, czyli łączą się z nim, lecz w rzeczywistości jest inaczej. Prawdę powiedziawszy, każdy z ptaków zachowuje swoją indywidualną tożsamość. Podobnie, dusza indywidualna i Dusza Najwyższa nie stają się jednym, ani też nie stapiają się z materią. Żywa istota przebywa bardzo blisko materii, ale nie znaczy to, że się z nią stapia czy miesza (asango hy ayam purusah), chociaż materialistyczni naukowcy błędnie postrzegają, że materia organiczna i nieorganiczna, czyli ożywiona i nieożywiona, są ze sobą wymieszane.

    Wiedza wedyjska była uwięziona czy trzymana w ukryciu, jednakże każda istota ludzka winna dokładnie ją zrozumieć. Współczesna cywilizacja ignorancji zajmuje się jedynie analizowaniem ciała i w ten sposób dochodzi się do mylnych wniosków, że siła życia powstaje w ciele pod wpływem pewnych materialnych warunków. Ludzie nie posiadają żadnych informacji o duszy, ale ten werset doskonale wyjaśnia to zagadnienie; istnieją dwie siły życia (dvi-khaga): dusza indywidualna i Dusza Najwyższa. Dusza Najwyższa jest obecna w każdym ciele (iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati), podczas gdy dusza indywidualna przebywa jedynie w swoim własnym ciele (dehi) i transmigruje z jednego ciała do innego.

 

10.02.28   Ty, o Panie, jesteś przyczyną działającą tego materialnego świata, manifestującego się wraz ze swą różnorodnością jako oryginalne drzewo. Ty także utrzymujesz ten świat materialny, a po unicestwieniu jesteś tym, w którym wszystko jest przechowywane. Osoby przykryte Twoją zewnętrzną energią nie są w stanie dostrzec Cię poza tą manifestacją, lecz ich wizja nie jest wizją uczonych bhaktów.

 

10.02.28   Znaczenie:      Różni półbogowie, poczynając od Pana Brahmy, Pana Śivy, a nawet Visnu, uważani są za stworzycieli, utrzymujących i dokonujących zniszczenia tego materialnego świata, lecz w rzeczywistości nie są nimi. Faktem jest, że wszystkim jest Najwyższa Osoba Boga, zamanifestowany w różnorodnych energiach. Ekam evadviti-yam brahma. Nie ma drugiej egzystencji. Prawdziwie uczonymi osobami – vipaścit – są ci, którzy osiągnęli platformę wizji i zrozumienia Najwyższej Osoby Boga w każdych warunkach życia. Premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena santah sadaiva hrdayesu vilokayanti (Brahma-samhita 5.38). Uczony bhakta przyjmuje nawet rozpaczliwe położenie jako oznakę obecności Najwyższego Pana. Gdy bhakta znajduje się w nieszczęściu, widzi, że Pan pojawił się w formie nieszczęścia właśnie po to, by uwolnić lub oczyścić bhaktę z zanieczyszczeń materialnego świata. W tym materialnym świecie możemy znaleźć się w różnych okolicznościach, dlatego też bhakta widzi w warunkach niedoli jedynie inną cechę Pana. Tat te 'nukampam susamiksamanah (Bhag. 10.14.8). Tak więc bhakta traktuje nieszczęście jako wielką łaskę Pana, gdyż rozumie, że usuwane są jego zanieczyszczenia. Tesam aham samuddharta mrtyu-samsara-sagarat (Bg. 12.7). Pojawienie się nieszczęścia jest negatywnym procesem mającym na celu ulżenie bhakcie w jego cierpieniach z powodu tego materialnego świata nazywanego mrtyu-samsara, czyli bezustannym powtarzaniem się narodzin i śmierci. Pan podsuwa bhakcie trochę nieszczęść, żeby oczyścić go z zanieczyszczeń i wybawić taką oddaną Mu duszę z powtarzających się narodzin i śmierci. Niebhakta nie może tego zrozumieć, ale bhakta widzi to w ten właśnie sposób, ponieważ jest vipaścit, czyli uczony. Niebhaktowie są zaniepokojeni w nieszczęściu, jednak bhaktowie przyjmują nieszczęścia z wdzięcznością, uważając je za inną cechę Pana. Sarvam khalv idam brahma. Bhakta może rzeczywiście widzieć, że jest tylko Najwyższa Osoba Boga i nie ma żadnej innej istoty. Ekam evadvitiyam. Jest tylko Pan, który przedstawia Siebie w różnych energiach.

    Osoby pozbawione prawdziwej wiedzy sądzą, że Brahma jest stworzycielem, Visnu – utrzymującym, a Śiva – niszczycielem, natomiast różni półbogowie przeznaczeni są do różnych celów. Tak oto takie osoby stwarzają sobie rozmaite cele i czczą półbogów, by je wypełnić (kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah). Jednakże bhaktowie wiedzą, że ci różni półbogowie są jedynie różnymi częściami Najwyższej Osoby Boga, i że nie ma potrzeby, by wielbić te części. Pan mówi w Bhagavad-gicie (9.23):

 

ye 'py anya-devata bhakta    yajante śraddhayanvitah

te 'pi mam eva kaunteya    yajanty avidhi-purvakam

 

   "Wielbiciele innych bogów, z wiarą oddający im cześć, w rzeczywistości wielbią jedynie Mnie, o synu Kunti, ale robią to w niewłaściwy sposób." Nie ma potrzeby czcić półbogów, gdyż jest to avidhi, nie jest to w porządku. Po prostu podporządkowując się lotosowym stopom Krsny, można całkowicie wypełnić swoje obowiązki; nie jest konieczne czczenie różnych bóstw i półbogów. Takich różnego rodzaju nauk religijnych przestrzegają mudha – głupcy oszołomieni przez trzy siły natury materialnej (tribhir gunamayair bhavair ebhih sarvam idam jagat). Nie mogą oni zrozumieć, że prawdziwym źródłem wszystkiego jest Najwyższa Osoba Boga (mohitam nabhijanati mam ebhyah param avyayam). Powinniśmy skupić się na wielbieniu Najwyższego Pana i nie niepokoić się z powodu różnych aspektów Pana (mam ekam śaranam vraja). Powinno to stanowić przewodnią zasadę życia.

 

10.02.29   O Panie, jesteś zawsze usytuowany w pełnej wiedzy i pojawiasz się w różnych inkarnacjach, by obdarzyć szczęściem wszystkie żywe istoty. Wszystkie Twoje inkarnacje są transcendentalne wobec materialnego stworzenia. Kiedy pojawiasz się w tych inkarnacjach, działasz w ujmujący sposób wobec pobożnych i religijnych bhaktów, ale dla niebhaktów jesteś niszczycielem.

 

10.02.29   Znaczenie:      Ten werset tłumaczy przyczyny, dla których Najwyższa Osoba Boga pojawia się co jakiś czas jako inkarnacja. Inkarnacje Najwyższej Osoby Boga działają w różny sposób, niemniej jednak ich głównym celem jest paritranaya sadhunam vinaśaya ca duskrtam – obrona bhaktów i unicestwienie niegodziwców. Jeśli nawet tacy duskrti, czyli niegodziwcy, są niszczeni, w końcowym rezultacie jest to dla nich dobre.

 

10.02.30   O lotosooki Panie, skupiając medytację na Twoich lotosowych stopach, które są zbiornikiem wszelkiej egzystencji, i przyjmując je za łódź, którą można przepłynąć ocean niewiedzy, podąża się śladami mahajanów [wielkich świętych, mędrców i bhaktów]. Dzięki temu prostemu procesowi można pokonać ocean niewiedzy tak łatwo, jak przechodzi się nad odciskiem kopytka cielęcia.

 

10.02.30   Znaczenie:      Prawdziwą misją życia jest przekroczenie oceanu niewiedzy, powtarzających się narodzin i śmierci. Jednakże osoby ogarnięte ciemnością ignorancji nic o tym nie wiedzą. Unoszeni na falach materialnej natury (prakrteh kriyamanani gunaih karmani sarvaśah) doznają męczarni mrtyu-samsara-vartmani, powtarzających się narodzin i śmierci. Ale ci, którzy zyskali wiedzę dzięki towarzystwu bhaktów, podążają za mahajanami (mahat-krtena). Takie osoby zawsze koncentrują swój umysł na lotosowych stopach Pana i wykonują jeden lub więcej z dziewięciu rodzajów służby oddania (śravanam kirtanam visnoh smaranam pada-sevanam). Po prostu dzięki temu procesowi można przekroczyć nieprzezwyciężony ocean niewiedzy.

    Służba oddania jest potężna w każdej formie. Śri-visnoh śravane pariksid abhavad vaiyasakih kirtane (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.2.265). Z tego wersetu wynika, że Maharaja Pariksit stał się osobą wyzwoloną dzięki pełnej koncentracji umysłu na procesie słuchania o czystym imieniu Pana, Jego atrybutach i rozrywkach. Podobnie, Śrila Śukadeva Gosvami po prostu gloryfikował Pana i osiągnął wyzwolenie poprzez rozmawianie o sprawach związanych z Krsną, które złożyły się na Śrimad-Bhagavatam. Można także osiągnąć wyzwolenie po prostu dzięki sakhya – przyjacielskim stosunkom z Krsną. Taka jest moc służby oddania, jak świadczą o tym przykłady czystych bhaktów Pana.

 

svayambhur naradah śambhuh    kumarah kapilo manuh

prahlado janako bhismo    balir vaiyasakir vayam

(Bhag.6.3.20)

 

Musimy podążać śladami takich bhaktów, gdyż dzięki temu jednemu łatwemu procesowi można przekroczyć ocean niewiedzy, tak jak przekracza się mały dołek utworzony przez kopytko cielęcia.

    Pan opisany jest tutaj jako ambujaksa, czyli lotosooki. Kto widzi oczy Pana porównywane do kwiatów lotosu, doznaje takiej satysfakcji, że nie pragnie odwrócić swego wzroku na nic innego. Widząc transcendentalną formę Pana bhakta zostaje po prostu natychmiast zaabsorbowany Panem w swoim sercu. Ten stan zaabsorbowania nazywa się samadhi. Dhyanavasthita-tad-gatena manasa paśyanti yam yoginah (Bhag. 12.13.1). Yogin jest w pełni pochłonięty myślami o Najwyższej Osobie Boga, gdyż nie ma żadnej powinności poza rozmyślaniem o Panu w swoim sercu. Jest także powiedziane:

 

samaśrita ye pada-pallava-plavam

mahat-padam punya-yaśo murareh

bhavambudhir vatsa-padam param padam

padam padam yad vipadam na tesam

 

   "Dla kogoś, kto zasiadł w łodzi lotosowych stóp Pana, który jest schronieniem całej manifestacji kosmicznej i znany jest jako Murari – wróg demona Mury – ocean świata materialnego wydaje się być odrobiną wody zawartą w odcisku kopytka cielęcia. Dla takiej osoby celem jest param padam, czyli Vaikuntha, miejsce pozbawione materialnych nieszczęść, a nie miejsce, w którym niebezpieczeństwo czyha na każdym kroku." (Bhag. 10.14.58) Ten proces polecają tutaj takie autorytety jak Pan Brahma i Pan Śiva (svayambhur naradah śambhuh) i dlatego musimy go przyjąć, aby pokonać niewiedzę. Jest to bardzo proste, ale trzeba pójść w ślady wielkich osób – wtedy będzie można osiągnąć sukces.

    W związku ze słowem mahat-krtena znaczące jest także to, że proces, który wskazali wielcy bhaktowie, nie jest przeznaczony jedynie dla nich, ale także dla innych. Jeśli rzeczy są zaplanowane w prosty sposób, jest to wygodne dla osoby, która sprawiła, że są one proste, jak również dla innych, którzy stosują tę samą metodę. Proces przekraczania oceanu niewiedzy jest łatwy nie tylko dla bhaktów, ale także dla zwykłych ludzi, którzy podążają za ich przykładem (mahajano yena gatah sa panthah).

 

10.02.31   O panie, który przypominasz świecące słońce, zawsze gotów jesteś spełnić pragnienia Swego bhakty i dlatego znany jesteś jako drzewo pragnień [vancha-kalpataru]. Kiedy acaryowie całkowicie przyjmują schronienie Twoich lotosowych stóp, żeby przebyć srogi ocean niewiedzy, pozostawiają za sobą na Ziemi tę metodę, dzięki której sami przebyli ocean. A ponieważ jesteś bardzo miłosierny dla Swych innych bhaktów, akceptujesz tę metodę, aby im pomóc.

 

10.02.31   Znaczenie:      To stwierdzenie tłumaczy, w jaki sposób pełni miłosierdzia acaryowie razem z Najwyższą Osobą Boga pomagają poważnemu bhakcie, który pragnie powrócić do domu, z powrotem do Boga. Pan Caitanya w Swoich naukach do Rupy Gosvamiego powiedział

 

brahmanda bhramite kona bhagyavan jiva

guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija

(Cc. Madhya 19.151)

 

Dzięki łasce guru i Krsny  można otrzymać nasionko bhakti-lata, służby oddania. Obowiązkiem guru jest znalezienie środków, odpowiednich do czasu, warunków oraz kandydata, które pozwalają nakłonić adepta pragnącego powrócić z powrotem do domu, z powrotem do Boga do pełnienia służby oddania – służby, którą przyjmuje Krsna. Osoba, która ma szczęście w tym materialnym świecie, po okresie błąkania się po całym wszechświecie zaczyna poszukiwać schronienia u guru, czyli acaryi, który w odpowiedni do warunków sposób szkoli takiego bhaktę w pełnieniu służby oddania, tak, że Najwyższa Osoba Boga przyjmuje tę służbę. Ułatwia to kandydatowi osiągnięcie ostatecznego przeznaczenia. Zatem funkcją acaryi jest znajdowanie środków, dzięki którym bhakta może pełnić służbę zgodnie z informacjami zawartymi w śastrach. Na przykład, Rupa Gosvami opublikował szereg prac poświęconych służbie oddania, takich jak Bhakti-rasamrta-sindhu, mających nieść pomoc późniejszym bhaktom. Obowiązkiem acaryi jest publikowanie książek, które pomogą przyszłym kandydatom w podjęciu procesu służby i dzięki łasce Pana umożliwią im powrót do domu, z powrotem do Boga. Ta sama ścieżka jest zalecana i stosowana w naszym ruchu świadomości Krsny. Tak więc bhaktowie otrzymują polecenie intonowania 16 rund dziennie oraz powstrzymywania się od 4 grzesznych czynności – zakazanego seksu, intoksykacji, jedzenia mięsa i hazardu. Są to bona fide instrukcje, a ponieważ w krajach zachodnich nie jest możliwe bezustanne intonowanie, nie należy w sztuczny sposób imitować Haridasa Thakury, ale powinno się stosować powyższą metodę. Krsna przyjmie bhaktę, który ściśle przestrzega regulujących zasad i metody polecanej w różnych książkach i literaturze publikowanej przez autorytety. Acarya dostarcza właściwej metody do przekroczenia oceanu niewiedzy przez przyjęcie łodzi lotosowych stóp Pana i jeśli metoda ta jest dokładnie przestrzegana, jej zwolennicy, dzięki łasce Pana ostatecznie osiągają przeznaczenie. Ten system nosi nazwę acarya-sampradayai. Dlatego jest powiedziane, sampradaya-vihina ye mantras te nisphala matah (Padma Purana). Acarya-sampradaya jest całkowicie bona fide. Dlatego też należy ją przyjąć; w przeciwnym razie wysiłek okaże się bezowocny. Dlatego Śrila Narottama dasa Thakura śpiewa:

 

tandera carana sevi bhakta sane vasa

janame janame haya, ei abhilasa

 

Należy czcić lotosowe stopy acaryi i żyć w społeczności bhaktów. Wtedy trud poniesiony w celu pokonania niewiedzy z pewnością zakończy się sukcesem.

 

10.02.32   [Ktoś mógłby powiedzieć, że poza bhaktami, którzy zawsze poszukują schronienia lotosowych stóp Pana, są też i tacy, którzy nie będąc bhaktami z myślą o wyzwoleniu podjęli jednak różne inne procesy. Jaki spotyka ich los? Pan Brahma i inni półbogowie udzielili na to pytanie następującej odpowiedzi:] O lotosooki Panie, chociaż niebhaktowie, którzy myjąc na celu osiągnięcie najwyższej pozycji podjęli surowe pokuty i wyrzeczenia, mogą uważać się za wyzwolonych, to jednak ich inteligencja nie jest oczyszczona. Upadają oni ze swojej wyimaginowanej pozycje wyższości, gdyż nie okazują żadnego szacunku Twoim lotosowym stopom.

 

10.02.32   Znaczenie:      Poza bhaktami jest wiele innych osób znanych jako karmici, jnani, yogini, filantropowie, altruiści, politycy, impersonaliści i woidyści, którzy nie są bhaktami. Wielu różnego rodzaju niewielbicieli ma swoje indywidualne ścieżki wyzwolenia, ale po prostu dlatego, że nie znają schronienia lotosowych stóp Pana, upadają, chociaż fałszywie wydaje się im, że są już wyzwoleni i wyniesieni na najwyższą pozycję. Sam Pan stwierdził jasno w Bhagavad-gicie (9.3):

 

aśraddadhanah purusa    dharmasyasya parantapa

aprapya mam nivartante    mrtyu-samsara-vartmani

 

   "Ci, którzy nie zachowują wiary w ścieżkę służby oddania, nie osiągają Mnie, o pogromco nieprzyjaciół, lecz powracają do cyklu narodzin i śmierci w tym materialnym świecie." Nie ma znaczenia, czy ktoś jest karmitą, jnanim, yoginem, filantropem, politykiem czy czymkolwiek; jeśli nie ma miłości do lotosowych stóp Pana, upada. Taki właśnie werdykt wydaje w tym wersecie Pan Brahma.

    Niektóre osoby występują w roli orędowników wszelkich procesów, twierdząc, że niezależnie, jaki proces się podejmie i tak doprowadzi on do tego samego celu. Niemniej jednak powyższy werset obala to twierdzenie, a o osobach, które głoszą je, wspomina jako o vimukta-maninah, dla podkreślenia, że mimo iż osoby takie myślą, iż osiągnęły najwyższą doskonałość, w rzeczywistości nie osiągnęły jej. Obecnie wielcy politycy na całym świecie myślą, że intrygi umożliwią im zajęcie najwyższych politycznych stanowisk: prezydenta bądź premiera. Ale rzeczywistość jest taka, iż nawet w tym życiu ci wielcy premierzy, prezydenci i inni politycy, ponieważ są niebhaktami, to upadają (patanty adhah). Nie jest łatwo zostać prezydentem czy premierem; żeby zdobyć taką pozycję, trzeba pracować bardzo ciężko (aruhya krcchrena). Jeśli nawet ktoś zrealizuje w ten sposób swój cel, to materialna natura może zepchnąć go w każdej chwili. Historia życia społecznego odnotowuje wiele przypadków, kiedy to wielcy, poważani politycy odpadali z rządów i znikali w historycznym zapomnieniu: Powodem tego jest aviśuddha-buddhayah – ich inteligencja jest nieczysta. Śastra stwierdzają, na te viduh svartha-gatim hi visnum (Bhag. 7.5.31). Doskonałość życia osiąga się wtedy, gdy ktoś zostaje bhaktą Visnu, lecz ludzie tego nie wiedzą. Dlatego też, jak powiedziane jest w Bhagavad-gicie (12.5), kleśo 'dhikataras tesam avyaktasakta-cetasam. Osoby, które nie przyjmują ostatecznie Najwyższej Osoby Boga i nie podejmują służby oddania, a zamiast tego przywiązują się do impersonalizmu i woidyzmu, muszą pokonać wielkie trudności, aby osiągnąć swoje cele.

 

śreyah-srtim bhaktim udasya te vibho

kliśyanti ye kevala-bodha-labdhaye

(Bhag. 10.14.4)

 

Aby dojść, do zrozumienia, osoby takie ciężko pracują poddając się surowym wyrzeczeniom, lecz ta ich ciężka praca i wyrzeczenia stanowią same w sobie ich jedyne osiągnięcie, gdyż faktycznie nie urzeczywistniają one prawdziwego celu życia.

    Dhruva Maharaja początkowo pragnął posiąść największe materialne królestwo i dobra, które przewyższałyby bogactwa jego ojca, ale kiedy faktycznie zyskał przychylność Pana i Pan pojawił się przed nim, żeby przyrzec mu spełnienie jego pragnień, Dhruva Maharaja odmówił przyjęcia tego błogosławieństwa i powiedział, svamin krtartho 'smi varam na yace: "Teraz jestem w pełni usatysfakcjonowany. Nie chcę żadnych materialnych błogosławieństw." (Hari-bhakti-sudhodaya 7.28). To jest doskonałością życia. Yam labdhva caparam labham manyate nadhikam tatah (Bg. 6.22). Jeśli ktoś zyskuje schronienie lotosowych stóp Pana, jest wtedy w pełni usatysfakcjonowany i nie potrzebuje prosić o żadne materialne błogosławieństwa.

    Nikt nie może zobaczyć kwiatu lotosu w nocy, gdyż kwiaty lotosu rozkwitają tylko w ciągu dnia. Dlatego znaczące jest tu słowo aravindaksa. Osoba, która nie znajduje się pod urokiem lotosowych oczu Najwyższego Pana bądź Jego transcendentalnej formy, przebywa w ciemnościach dokładnie tak samo, jak ktoś, kto nie może zobaczyć kwiatu lotosu. Osoba, która nie osiągnęła punktu widzenia lotosowych oczu i transcendentalnej formy Śyamasundary, jest pechowcem. Premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena santah sadaiva hrdayesu vilokayanti. Osoby, które w miłości przyciągane są do Najwyższej Osoby Boga, zawsze widzą lotosowe oczy i stopy Pana, podczas gdy inni nie są w stanie oglądać piękna Pana, wobec czego klasyfikowani są jako anadrta-yusmad-anghrayah, czyli ci, którzy lekceważą osobową formę Pana. Osoby, które lekceważą formę Pana, doznają z pewnością niepowodzenia na jakiejkolwiek ścieżce życia, ale jeśli ktoś rozwinie choćby trochę miłości do Najwyższej Osoby Boga, bez żadnych trudności osiąga wyzwolenie (svalpam apy asya dharmasya trayate mahato bhayat). Dlatego Najwyższa Osoba Boga poleca w Bhagavad-gicie (9.34), man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru: "Zawsze myśl o Mnie, zostań Moim wielbicielem, składaj Mi pokłony i oddawaj cześć." Po prostu dzięki temu procesowi gwarantowany jest powrót do domu, z powrotem do Boga i tym samym osiągnięcie najwyższej doskonałości. Dalej w Bhagavad-gicie (18.54-55) Pan zapewnia:

 

brahma-bhutah prasannatma    na śocati na kanksati

samah sarvesu bhutesu    mad-bhaktim labhate param

 

bhaktya mam abhijanati    yavan yaś casmi tattvatah

tato mam tattvato jnatva    viśate tad-anantaram

 

   "Ten, kto jest usytuowany w taki transcendentalny sposób – od razu realizuje Najwyższego Brahmana i staje się w pełni radosny. Nie rozpacza nigdy ani niczego nie pragnie, jednakowo ustosunkowanym będąc do każdej żywej istoty. W tym stanie osiąga czystą służbę oddania dla Mnie. Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga."

 

10.02.33   O Madhavo, Najwyższa Osobo Boga, Panie bogini szczęścia, jeśli całkowicie pogrążeni w miłości do Ciebie bhaktowie czasem upadają ze ścieżki oddania, ich upadek nie jest taki jak upadek niewielbicieli, gdyż Ty nadal ich chronisz. Bez strachu zatem stawiają czoła swoim przeciwnikom i kontynuują rozwój w służbie oddania.

 

10.02.33   Znaczenie:      Zazwyczaj bhaktowie nie upadają, ale jeśli przypadkiem zdarzy się to, Pan, z powodu ich silnego przywiązania do Niego, chroni ich w każdych okolicznościach. Zatem nawet jeśli bhaktowie upadają, nadal są na tyle silni, że przechodzą po głowach swoich wrogów. Faktycznie widzimy, że nasz ruch świadomości Krsny ma wielu przeciwników; na przykład tzw. deprogramowców, którzy wszczęli przeciwko bhaktom wielki proces sądowy. Zdawało się nam, że uregulowanie tej sprawy zajmie sporo czasu, ale ponieważ bhaktowie znajdowali się pod ochroną Najwyższej Osoby Boga, nieoczekiwanie wygraliśmy tę sprawę w ciągu jednego dnia. Tak więc proces, który według przewidywań miał toczyć się latami, został zakończony w ciągu jednego dnia, dzięki poparciu Najwyższej Osoby Boga, który przyrzekł w Bhagavad-gicie (9.31), kaunteya pratijanihi na me bhaktah pranaśyati: "O synu Kunti, obwieść to światu, że Mój bhakta nigdy nie ginie." W historii można odnaleźć wiele przykładów takich bhaktów jak Citraketu, Indradyumna i Maharaja Bharata, którzy przypadkowo upadli, a niemniej jednak stale byli pod ochroną. Na przykład Maharaja Bharata, na skutek swego przywiązania do jelenia myślał o nim w momencie śmierci i dlatego w swoim następnym życiu sam został jeleniem (yam yam vapi smaran bhavam tyajaty ante kalevaram). Jednak dzięki ochronie ze strony Najwyższej Osoby Boga będąc jeleniem pamiętał swój związek, z Panem i następnie narodził się w domu rodziny bramińskiej i pełnił służbę oddania (śucinam śrimatam gehe yoga-bhrasto 'bhijayate). Podobnie, Citraketu upadł i został demonem Vrtrasurą, ale i on był chroniony. Więc nawet jeśli ktoś upada ze ścieżki bhakti-yogi, ostatecznie i tak osiąga zbawienie. Najwyższa Osoba Boga obiecał chronić bhaktów, którzy są mocno usytuowani w służbie oddania (kaunteya pratijanihi na me bhaktah pranaśyati). Lecz jeśli nawet bhakta przypadkowo upada, jest pod opieką Madhavy.

    Słowo Madhava jest znaczące. Ma, matka Laksmi, zawsze przebywa z Najwyższą Osobą Boga i jeśli bhakta wchodzi w kontakt z Najwyższą Osobą Boga, wszystkie Jego bogactwa są gotowe mu pomóc.

 

yatra yogeśvarah krsno    yatra partho dhanur-dharah

tatra śrir vijayo bhutir    dhruva nitir matir mama

(Bg. 18.78)

 

Gdziekolwiek jest Najwyższa Osoba Boga, Krsna i Jego bhakta Arjuna, Prtha, tam jest zwycięstwo, bogactwo, moralność i niezwykła siła. Bogactwa bhakty nie są rezultatem karma-kanda-vicary. Bhakta jest zawsze chroniony przez wszystkie bogactwa Pana i nikt nie może go ich pozbawić (tesam nityabhiyuktanam yoga-ksemam vahamy aham). Zatem żaden przeciwnik nie może pokonać bhakty. Dlatego też bhakta nie powinien umyślnie zbaczać ze ścieżki oddania. Bhakta, który wytrwale podąża ścieżką oddania, ma zapewnioną opiekę ze strony Najwyższej Osoby Boga.

 

10.02.34   O Panie, w czasie utrzymywania manifestujesz szereg inkarnacji, które posiadają transcendentalne ciała i znajdują się ponad siłami natury materialnej. Kiedy w ten sposób się pojawiasz, obdarzasz żywe istoty wszelką pomyślnością, ucząc je działań wedyjskich, takich jak rytualne ceremonie, yoga mistyczna, wyrzeczenia, pokuty i ostatecznie samadhi, ekstatyczne pogrożenie się w myślach o Tobie. Jesteś zatem czczony przez zasady wedyjskie.

 

10.02.34   Znaczenie:      Jak stwierdza Bhagavad-gita (18.3), yajna-dana-tapah-karma ca tyajyam: nigdy nie należy zarzucać rytualnych ceremonii wedyjskich, wyrzeczenia, dobroczynności oraz wszystkich innych polecanych obowiązków. Yajno danam tapaś caiva pavanani manisinam (18.5): nawet ci, którzy są bardzo zaawansowani w realizacji duchowej, muszą w dalszym ciągu przestrzegać zasad wedyjskich. Nawet karmitom będącym na najniższym poziomie radzi się, aby pracowali na rzecz Pana.

 

yajnarthat karmano 'nyatra

loko 'yam karma-bandhanah

 

   "Praca wykonywana być musi jako ofiara dla Visnu, w przeciwnym razie jest ona przyczyną niedoli w tym materialnym świecie." (Bg. 3.9) Słowa yajnarthat karmanah wskazują na to, że wypełniając wszelkiego rodzaju obowiązki należy pamiętać, że powinno się je spełniać dla zadowolenia Najwyższego Pana (sva-karmana tam abhyarcya). Według zasad wedyjskich społeczeństwo ludzkie musi być podzielone (catur-varnyam maya srstam). Powinni istnieć bramini, ksatriyowie, vaiśyowie oraz śudrowie i wszyscy powinni uczyć się, jak oddawać cześć Najwyższej Osobie Boga (tam abhyarcya). To jest prawdziwe ludzkie społeczeństwo, natomiast bez tego systemu zdani jesteśmy na społeczeństwo zwierząt.

     Obecna działalność ludzkiego społeczeństwa została opisana w Śrimad-Bhagavatam jako czynności go-khara – krów i osłów (sa eva go-kharah). Aby poprawić sytuację polityczną i ekonomiczną, wszyscy działają w cielesnej koncepcji życia, co dotyczy społeczeństwa, przyjaźni i miłości. Dlatego Najwyższa Osoba przychodzi, by nauczyć nas jak działać według zasad wedyjskich. W tym wieku Kali Najwyższa Osoba Boga pojawił się jako Śri Caitanya Mahaprabhu i nauczał, że w tym właśnie wieku nie można regularnie spełniać zaleceń wedyjskich, ponieważ ludzie są bardzo upadli. Przytoczył On takie oto zalecenie z śastr.·

 

harer nama harer nama   harer namaiva kevalam

kalau nasty eva nasty eva    nasty eva gatir anyatha

 

   "W tym wieku kłótni i hipokryzji jedynym sposobem na osiągnięcie wyzwolenia jest intonowanie świętego imienia Pana Nie ma innego sposobu. Nie ma innego sposobu. Nie ma innego sposobu." Ruch świadomości Krsny naucza zatem ludzi na całym świecie, w jaki sposób intonować mantrę Hare Krsna i sprawdziła się ona jako bardzo skuteczna we wszystkich miejscach w każdym czasie. Najwyższa Osoba Boga pojawia się w celu pouczenia nas o zasadach wedyjskich, dzięki którym można Go zrozumieć (vedaiś ca sarvair aham eva vedyah). Powinniśmy stale pamiętać, że Krsna i Pan Caitanya pojawili się w ciałach śuddha-sattva. Nie należy błędnie przyjmować, że ciała Krsny lub Pana Caitanyi są ciałami materialnymi, takimi jak nasze, gdyż kiedy zaistniała taka potrzeba, Pan Krsna i Caitanya Mahaprabhu pojawili się dla korzyści całego ludzkiego społeczeństwa. Z powodu bezprzyczynowej łaski Pan pojawia się w różnych epokach w oryginalnym transcendentalnym ciele, by wznieść ludzi na platformę, na której mogą odnieść prawdziwą korzyść. Na nieszczęście, współcześni politycy i inni przywódcy kładą nacisk na cielesny komfort życia (yasyatma-buddhih kunape tri-dhatuke), koncentrując się na działaniach tego czy innego izmu, opisując je różnego rodzaju kwiecistym językiem. W zasadzie taka działalność jest działalnością zwierząt (sa eva go-kharah). Z Bhagavad-gity, która wyjaśnia wszystko dla ludzkiego zrozumienia, powinniśmy dowiedzieć się, jak działać i w ten sposób będziemy mogli stać się szczęśliwi nawet w tym wieku Kali.

 

 

10.02.35   O Panie, przyczyno wszystkich przyczyn, gdyby Twoje transcendentalne ciało nie znajdowało się poza siłami natury materialnej, nie można byłoby pojąć różnicy między materią a transcendencją. Jesteś kontrolerem materialnej natury i tylko w Twojej obecności można zrozumieć Twoją transcendentalną naturę. Dopóki ktoś nie znajdzie się pod wpływem obecności Twojej transcendentalnej formy, zrozumienie Twej transcendentalnej natury będzie bardzo trudne.

 

10.02.35   Znaczenie:      Jest powiedziane, traigunya-visaya veda nistraigunyo bhavarjuna. Dopóki ktoś nie jest usytuowany w transcendencji, nie jest w stanie zrozumieć transcendentalnej natury Pana. Jak oznajmiono w Śrimad-Bhagavatam (10.14.29):

 

athapi te deva padambuja-dvaya-

prasada-leśanugrhita eva hi

janati tattvam bhagavan-mahimno

na canya eko 'pi ciram vicinvan

 

Tylko dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga można Go zrozumieć. Ci, którzy znajdują się w gunach natury materialnej, nie mogą Go zrozumieć, choćby spekulowali tysiące lat. Pan posiada niezliczone formy (ramadi-murtisu kala-niyamena tisthan), takie jak Pan Ramacandra, Nrsimhadeva, Krsna i Balarama i gdyby nie były One transcendentalne, w jaki sposób od niepamiętnych czasów mogłyby być wielbione przez bhaktów? Bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah (Bg. 18.55). Bhaktowie, którzy w obecności Pana budzą swoją transcendentalną naturę oraz przestrzegają zasad i reguł służby oddania, mogą zrozumieć Pana Krsnę, Pana Ramacandrę i inne inkarnacje, które nie należą do tego materialnego świata, ale zstępują ze świata duchowego dla korzyści całego społeczeństwa. Jeśli ktoś nie podejmie tego procesu, to odpowiednio do materialnych cech wyobraża sobie lub stwarza w wyobraźni jakąś formę Boga i może nigdy nie rozbudzić prawdziwego zrozumienia Najwyższej Osoby Boga. Słowa bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah podkreślają fakt, że jeśli nie czci się Pana zgodnie z regulującymi zasadami oddania, nie można rozbudzić transcendentalnej natury. Wielbienie Bóstw, nawet pod nieobecność Najwyższej Osoby Boga, budzi transcendentalną naturę bhakty, który w ten sposób coraz bardziej przywiązuje się do lotosowych stóp Pana.

    Pojawienie się Krsny jest ripostą na wszelkie zmyślone ikonografie Najwyższej Osoby Boga. Każdy wyobraża sobie formę Najwyższej Osoby Boga odpowiednio do sił natury materialnej, w których się znajduje. W Brahma-samhicie powiedziane jest, że Pan jest najstarszą osobą, zatem część osób wierzących wyobraża sobie, że Bóg musi być bardzo stary i dlatego przedstawiają Boga w postaci bardzo starego człowieka. Ale ta sama Brahma-samhita zaprzecza temu: chociaż jest On najstarszy spośród wszystkich żywych istot, to posiada wieczną formę świeżej młodości. Śrimad-Bhagavatam używa w związku z tym słów, które brzmią następująco: vijnanam ajnana-bhidapamarjanam. Vijnana oznacza transcendentalną wiedzę o Najwyższej Osobie; vijnana jest także wiedzą doświadczalną. Wiedzę transcendentalną należy przyjmować poprzez zstępujący proces sukcesji uczniów, tak jak Brahma przedstawia wiedzę o Krsnie w Brahma-samhicie. Brahma-samhita jest vijnana, wiedzą zrealizowaną przez transcendentalne doświadczenie Brahmy i w taki sposób Brahma przedstawia formę i rozrywki Krsny w transcendentalnej siedzibie. Ajnana-bhida oznacza "to, co może sprostać wszelkiego rodzaju spekulacjom", Ludzie w ignorancji wyobrażają sobie formę Pana; czasami nie ma On żadnej formy, czasami, stosownie do ich wyobrażeń, Pan posiada formę. Ale zawarta w Brahma-samhicie prezentacja Krsny jest vijnana – jest to wiedza doświadczona, naukowa, której dostarczył Pan Brahma i którą zaakceptował Pan Caitanya. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Forma Śri Krsny, flet Krsny i kolor Krsny – wszystko jest rzeczywistością. Tutaj jest powiedziane, że ta vijnanam zawsze pokonuje wszelkiego rodzaju wiedzę spekulatywną. "Dlatego też," mówią półbogowie, "gdybyś nie pojawił się jako Krsna, takim jakim jesteś, ani ajnana-bhida (niewiedza wiedzy spekulatywnej), ani też vijnanam nie byłyby zrealizowane. Ajnana-bhidapamarjanam – dzięki Twojemu pojawieniu się, pokonana zostanie spekulatywna wiedza ignorancji i zostanie ustanowiona prawdziwa doświadczalna wiedza takich autorytetów, jak Pan Brahma. Pod wpływem trzech sił natury materialnej ludzie wymyślają sobie swojego Boga, w zależności od sił natury materialnej. W ten sposób Bóg przedstawiany jest na różne sposoby, ale Twoje pojawienie się dowiedzie, jaka jest prawdziwa forma Boga."

    Największy błąd, jaki popełniają impersonaliści, polega na tym, że myślą, że gdy przybywa inkarnacja Boga, przyjmuje ona ciało zbudowane z materii i będące w gunie dobroci. W rzeczywistości forma Krsny lub Narayana jest transcendentalna wobec wszelkich materialnych idei. Nawet największy impersonalista Śankaracarya przyznał, narayanah paro 'vyaktat: materialne stworzenie jest spowodowane przez avyakta, bezosobową manifestację materii, czyli pozazjawiskowy całkowity zbiornik materii, a Krsna jest transcendentalny do tej materialnej koncepcji. Śrimad-Bhagavatam określa to jako śuddha-sattva, czyli transcendentalne. Pan nie należy do materialnej siły dobroci, ponieważ znajduje się On poza stanem materialnej dobroci. Należy do transcendentalnego, wiecznego statusu szczęścia i wiedzy.

    "Drogi Panie," modlili się półbogowie, "kiedy pojawiasz się w różnych inkarnacjach, zależnie od sytuacji przybierasz różne imiona i formy. Krsna jest Twoim imieniem, gdyż jesteś wszechatrakcyjny; nazywany jesteś Śyamasundarą z powodu Swego transcendentalnego piękna. Śyama znaczy czarnawy, jednak mówi się, że Ty jesteś piękniejszy niż tysiące Kupidynów. Kandarpa-koti-kamaniya. Chociaż pojawiasz się w kolorze porównywanym do koloru ciemnych chmur, jesteś transcendentalnym Absolutem i dlatego Twoje piękno jest o wiele, wiele bardziej atrakcyjne niż delikatne ciało Kupidyna. Nazywany jesteś Giridhari, ponieważ podniosłeś wzgórze Govardhana. Czasami nazywany jesteś Nanda-nandana lub Vasudeva albo Devaki-nandana, gdyż pojawiasz się jako syn Nandy Maharajy, Devaki lub Vasudevy. Impersonaliści myślą, że Twoje różne imiona i formy zależą od jakiegoś szczególnego typu pracy i cech, ponieważ przyjmują Cię z pozycji materialnych obserwatorów:

    "Nasz drogi Panie, sposób zrozumienia Ciebie nie polega na studiowaniu poprzez spekulację umysłową Twojej absolutnej natury, formy i czynności. Należy zaangażować się w służbę oddania, wtedy można zrozumieć Twoją absolutną naturę oraz Twoją transcendentalną formę, imię i cechy. W rzeczywistości, jedynie osoba, która posiada choćby niewielki pociąg do służby dla Twoich lotosowych stóp, może zrozumieć Twoją transcendentalną naturę lub formę i cechy. Inni mogą spekulować miliony lat, ale nie będą w stanie zrozumieć nawet częściowo Twojej rzeczywistej pozycji." Innymi słowy niewielbiciele nie mogą zrozumieć Najwyższej Osoby Boga, a powodem tego jest kurtyna yogamayi, która przesłania rzeczywiste cechy Krsny. Jak potwierdza Bhagavad-gita (7.25), naham prakaśah sarvasya. Pan mówi: "Nie objawiam się każdemu." W czasie Swego zstąpienia, przebywał osobiście na polu bitewnym Kuruksetra i wszyscy widzieli Go tam, ale nie każdy mógł zrozumieć, że był On Najwyższą Osobą Boga. Mimo to, każdy kto poległ w obecności Pana, osiągnął całkowite wyzwolenie z niewoli materialnej, przenosząc się do świata duchowego.

    Ponieważ głupi mudha nie rozbudzają swojej duchowej natury, nie znają Krsny ani Ramy (avajananti mam mudha manusim tanum aśritam). Nawet wielcy akademiccy uczeni, nie zważając na wysiłki wielu acaryów, którzy w licznych szczegółowo opracowanych komentarzach i adnotacjach polecili służbę oddania, myślą, że Krsna jest fikcją. Spowodowane jest to brakiem transcendentalnej wiedzy i niepowodzeniem, którego doznają w rozbudzaniu świadomości Krsny. Trzeba mieć trochę zdrowego rozsądku, by zadać pytanie, jeśli Krsna i Rama są fikcją, to dlaczego znakomici uczeni jak Śridhara Svami, Rupa Gosvami, Sanatana Gosvami, Viraraghava, Vijayadhvaja, Vallabhacarya i wielu innych uznanych acaryów poświęciło tyle czasu na pisanie o Krsnie w swoich przypisach i komentarzach do Śrimad-Bhagavatam.

 

10.02.36   O Panie, istnienia Twego transcendentalnego Imienia i formy nie mogą stwierdzić osoby, które jedynie spekulują na ścieżce wyobraźni. Twojego imienia, formy i atrybutów można doświadczyć jedynie przez służbę oddania.

 

10.02.36   Znaczenie:      Jak powiedziane jest w Padma Puranie:

 

atah śri-krsna-namadi    na bhaved grahyam indriyaih

sevonmukhe hi jihvadau    svayam eva sphuraty adah

 

   "Transcendentalnej natury imienia, formy, cech i rozrywek Śri Krsny nie można pojąć materialnie zanieczyszczonymi zmysłami. Jedynie wtedy, kiedy ktoś zostaje duchowo przepojony transcendentalną służbą dla Pana, są mu objawiane transcendentalne imię, forma, cechy i rozrywki Pana." Ponieważ Krsna i Jego transcendentalne imię, forma i czynności wszystkie są natury transcendentalnej, zwykłe osoby, lub ci, którzy są zaawansowani tylko w niewielkim stopniu, nie mogą ich poznać. Nawet wielcy uczeni, którzy nie są bhaktami, sądzą, że Krsna jest fikcją. Chociaż ci tzw. naukowcy i komentatorzy nie wierzą, że Krsna był naprawdę postacią historyczną, której obecność na polu bitewnym Kuruksetra odnotowuje historia Mahabharaty, czują się zobowiązani do pisania komentarzy na temat Bhagavad-gity i innych historycznych zapisów. Sevonmukhe hi jihvadau svayam eva sphuraty adah: transcendentalne imię, forma, cechy i rozrywki Krsny mogą zostać objawione tylko tym, którzy angażują się w służbę dla Niego, w pełnej świadomości Krsny. Jest to potwierdzeniem słów Samego Krsny z Bhagavad-gity (18.55):

 

bhaktya mam abhijanati    yavan yaś casmi tattvatah

tato mam tattvato jnatva    viśate tad-anantaram

 

   "Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga." Jedynie przez sevonmukha, przez angażowanie się w służbę dla Pana, można zrealizować imię, formę i cechy Najwyższej Osoby Boga.

   "O Panie," mówi półbogowie, "impersonaliści, którzy są niewielbicielami, nie mogą zrozumieć, że Twoje imię jest tożsame z Twą formą." Ponieważ Pan jest absolutny, nie ma żadnej różnicy między Jego formą a imieniem. W świecie materialnym istnieje różnica pomiędzy formą a imieniem. Owoc mango jest czymś różnym od nazwy mango. Nie można poczuć smaku owocu mango intonując jedynie: "mango, mango, mango". Ale bhakta, który wie, że nie ma żadnej różnicy pomiędzy imieniem a formą Pana, intonuje Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare i realizuje, że zawsze znajduje się w towarzystwie Krsny.

    Dla osób, które nie są zbyt zaawansowane w absolutnej wiedzy o Najwyższym, Pan Krsna przejawia Swoje transcendentalne rozrywki. Mogą one odnieść największą korzyść po prostu myśląc o rozrywkach Pana. Ponieważ nie ma żadnej różnicy pomiędzy transcendentalnym imieniem a formą Pana, nie ma także żadnej różnicy między formą Pana a Jego transcendentalnymi rozrywkami. Wielki mędrzec Vyasadeva napisał Mahabharatę dla osób mniej inteligentnych (jak kobiety, robotnicy i grupa kupiecka). Mahabharata przedstawia Krsnę i Jego różne czyny. Mahabharata jest zapisem historycznym i po prostu przez studiowanie, słuchanie i pamiętanie transcendentalnych czynów Krsny, także ci, którzy są mniej inteligentni, mogą wznieść się stopniowo do poziomu czystych bhaktów.

    Nigdy nie powinno się uważać, że czyści bhaktowie, którzy zawsze zaabsorbowani są myślami o transcendentalnych lotosowych stopach Krsny i którzy w pełnej świadomości Krsny zawsze angażują się w służbę oddania – znajdują się w świecie materialnym. Śrila Rupa Gosvami wyjaśnił, że ci, którzy swoim ciałem, umysłem i czynami są zawsze zaangażowani w świadomość Krsny, powinni być uważani za wyzwolonych nawet w obecnym ciele. Potwierdza to także Bhagavad-gita: ci, którzy są zaangażowani w służbę oddania dla Pana, już wznieśli się ponad poziom materialny.

    Krsna pojawia się, aby zarówno bhaktom, jak i niewielbicielom dać szansę zrealizowania ostatecznego celu życia. Bhaktowie otrzymują bezpośrednią okazję oglądania Pana i służenia Jemu. Osoby, które nie znajdują się na takiej platformie, zyskują szansę zapoznania się z czynami Krsny i w ten sposób wzniesienia się na taki sam poziom.

Brahma-samhita (5.38) stwierdza:

 

premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena

santah sadaiva hrdayesu vilokayanti

yam śyamasundaram acintya-guna-svarupam

govindam adi-purusam tam aham bhajami

 

Chociaż transcendentalna forma Krsny przedstawiona jest jako czarna, bhaktowie, którzy kochają Najwyższą Osobę Boga, wielce cenią Pana jako Śyamasundarę, o pięknej czarnawej formie. Forma Pana jest tak piękna, że Brahma-samhita (5.30) mówi także:

 

venum kvanantam aravinda-dalayataksam

barhavatamsam asitambuda-sundarangam

kandarpa-koki-kamaniya-viśesa-śobham

govindam adi-purusam tam aham bhajami

 

   "Wielbię Govindę, pierwotnego Pana grającego na Swoim transcendentalnym flecie. Jego oczy są jak kwiaty lotosu i zdobią Go pawie pióra, a Jego kolor przypomina kolor świeżej czarnej chmury. Jego cechy cielesne są piękniejsze od cech milionów Kupidynów." To piękno Najwyższego Pana mogą podziwiać kochający Go bhaktowie, których oczy przesłonięte są miłością do Boga (premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena).

    Pan znany jest również jako Giridhari lub Girivara-dhari. Dla dobra Swoich bhaktów Krsna podniósł wzgórze Govardhana i dlatego bhaktowie cenią niewyobrażalną siłę Pana. Ale niewielbiciele, pomimo bezpośrednich obserwacji niepojętej siły i mocy Pana, uważają, że czyny Pana są fikcją. Taka jest różnica między bhaktami a niebhaktami. Niewielbiciele nie mogą dać Najwyższej Osobie Boga żadnego imienia, jednakże Pan znany jest jako Śyamasundara i Giridhari. Podobnie Pan znany jest jako Devaki-nandana i Yaśoda-nandana, ponieważ przyjmuje On rolę syna matki Devaki i matki Yaśody. Znany jest także jako Gopala, ponieważ sprawia Mu przyjemność zabawa utrzymywania krów i cieląt. Dlatego też, chociaż nie ma On żadnego materialnego imienia, bhaktowie zwracają się do Niego jako Devaki-nandana, Yaśoda-nandana, Gopala i Śyamasundara. Tylko bhaktowie mogą docenić te wszystkie transcendentalne imiona, niewielbiciele nie mogą tęgo uczynić.

    Historia osoby Krsny była otwarcie widziana przez każdego, ale tylko ci, którzy kochają Najwyższą Osobę Boga, mogą docenić tę historię, podczas gdy niewielbiciele, którzy nie rozwinęli cech miłości, myślą, że czynności, forma i atrybuty Najwyższej Osoby Boga są fikcją. Dlatego werset ten wyjaśnia; na nama-rupe guna-janma-karmabhir nirupitavye tava tasya saksinah. W związku z tym Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura podał przykład, że osoba chora na żółtaczkę nie jest w stanie smakować słodyczy cukru lodowatego, chociaż wszyscy wiedzą, że kandyz jest słodki. Podobnie, z powodu choroby materialnej, niewielbiciele nie mogą zrozumieć transcendentalnego imienia, formy, przymiotów i czynności Najwyższej Osoby Boga, chociaż w rzeczywistości znają dokonania Pana, czy to od autorytetów, czy też z historii. Purany są starymi autentycznymi historiami, lecz niewielbiciele nie mogą ich zrozumieć, w szczególności zaś Śrimad-Bhagavatam, które jest esencją wiedzy wedyjskiej. Niewielbiciele nie są w stanie zrozumieć nawet wstępnych studiów wiedzy transcendentalnej, Bhagavad-gity. Po prostu spekulują i przedstawiają komentarze zawierające absurdalne zniekształcenia. Konkludując, dopóki ktoś, dzięki praktyce bhakti-yogi, nie wzniesie się na transcendentalną platformę, nie może on zrozumieć Najwyższej Osoby Boga czy Jego imienia, formy, cech i czynności. Ale jeśli przypadkiem, pod wpływem towarzystwa bhaktów, ktoś może zrozumieć Pana i Jego cechy, natychmiast staje się osobą wyzwoloną. Tak jak Pan stwierdza w Bhagavad-gicie (4.9):

 

janma karma ca me divyam    evam yo vetti tattvatah

tyaktva deham punar janma    naiti mam eti so 'rjuna

 

   "Kto zna transcendentalną naturę Mojego pojawiania się i Moich czynów, ten, opuściwszy to ciało, nigdy nie rodzi się ponownie w tym materialnym świecie, ale osiąga Moją wieczną siedzibę, o Arjuno."

    Dlatego Śrila Rupa Gosvami powiedział, że dzięki przywiązaniu i miłości do Najwyższej Osoby Boga, bhaktowie mogą własnymi słowami przedstawić Panu swój umysł. Inni jednak nie są w stanie tego uczynić, co potwierdza Bhagavad-gita, (bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah).

 

10.02.37   Bhaktowie, których umysły są całkowicie zaabsorbowane u Twoich lotosowych stóp, którzy bezustannie słuchają, intonują, kontemplują i sprawiają, że inni także pamiętają Twoje transcendentalne imiona i formy, angażując się nawet w różne czynności, przebywają zawsze na transcendentalnej platformie i w ten sposób mogą zrozumieć Najwyższą Osobę Boga.

 

10.02.37   Znaczenie:      Werset ten wyjaśnia, w jaki sposób można praktykować bhakti-yogę. Śrila Rupa Gosvami stwierdził, że każdy kto poświęcił swoje życie służbie dla Pana (iha yasya harer dasye) swoimi czynami, umysłem i słowami (karmana manasa gira), może przebywać w każdych warunkach życia (nikhilasv apy avasthasu), a mimo to w rzeczywistości nie jest dłużej uwarunkowany, ale jest wyzwolony. Chociaż nawet bhakta taki przebywa w materialnym ciele, nie ma z tym ciałem nic wspólnego, gdyż jest usytuowany transcendentalnie. Narayana-parah sarve na kutaścana bibhayati: ponieważ bhakta jest zaangażowany w czynności transcendentalne, nie obawia się posiadania materialnego wcielenia. (Bhag. 6.17.28). Ilustrując taką wyzwoloną pozycję, Śri Caitanya Mahaprabhu modlił się, mama janmani janmaniśvare bhavatad bhaktir ahaituki tvayi: "Wszystko czego pragnę w życiu, to bezprzyczynowa służba oddania dla Ciebie, narodziny po narodzinach." (Śiksastaka 4). Nawet jeśli dzięki najwyższej woli Pana bhakta rodzi się w tym materialnym świecie, to kontynuuje swoją służbę oddania. Kiedy król Bharata popełnił błąd i w następnym życiu został jeleniem, jego służba oddania nie została przerwana, choć z powodu swego zaniedbania poddany został nieznacznej karze. Narada Muni mówi, że nawet jeśli ktoś upada z platformy służby oddania, nie ginie, podczas gdy niewielbiciele są całkowicie zgubieni, ponieważ nie są zaangażowani w służbę. Bhagavad-gita (9.14) poleca zatem, by angażować się przynajmniej w intonowanie maha-mantry Hare Krsna:

 

satatam kirtayanto mam    yatantaś ca drdha-vratah

namasyantaś ca mam bhaktya    nitya-yukta upasate

 

   "Zawsze intonuj o Moich chwałach, czyniąc zdecydowany wysiłek, składając Mi pokłony, wielkie dusze nieprzerwanie czczą Mnie z oddaniem."

    Nie powinno się porzucać procesu służby oddania. Można go praktykować na 9 różnych sposobów (śravanam kirtanam visnoh smaranam pada-sevanam itd.). Najważniejszym procesem jest słuchanie (śravanam) od guru, sadhu i śastr – mistrza duchowego, świętych acaryów oraz literatury wedyjskiej. Sadhu-śastra-guru-vakay, cittete kariya aikya. Nie powinniśmy słuchać komentarzy i wyjaśnień niewielbicieli, gdyż jest to surowo zabronione przez Śrila Sanatanę Gosvamiego, który cytuje za Padma Puraną:

 

avaisnava-mukhadgirnam    putam hari-kathamrtam

śravanam naiva kartavyam    sarpocchistam yatha payah

 

    Powinniśmy ściśle przestrzegać nakazów oraz nigdy nie próbować słuchać Mayavadich, impersonalistów, polityków czy też tzw. uczonych. Powinniśmy po prostu słuchać czystych bhaktów i skrupulatnie unikać takiego niekorzystnego towarzystwa. Zatem Śrila Rupa Gosvami poleca, śri-guru-padaśrayah: należy poszukać schronienia u lotosowych stóp czystego bhakty, który może być czyimś guru. Caitanya Mahaprabhu podaje do wiadomości z Bhagavad-gity: yare dekha, tare kaha, ‘krsna'--- upadeśa (Cc. Madhya 7.128).  Oszust, magik lub ten, kto w imię akademickiej kariery opowiada nonsensy, nie jest guru. Raczej guru jest ten, kto prezentuje Bhagavad-gitę, instrukcje Krsny, takimi jakimi one są. Śravana jest bardzo ważne: należy słuchać Vaisnava sadhu, guru i śastr.

    W wersecie tym ważne jest słowo  kriyasu oznaczające ’"pracując ręcznie" lub "pracując". Należy zaangażować się w praktyczną służbę dla Pana. W naszym ruchu świadomości Krsny wszystkie działania koncentrują się na rozprowadzaniu literatury o Krsnie. Jest to bardzo ważne. Zwracając się do dowolnej osoby, można zachęcić ją do czytania literatury o Krsnie, tak by i ona także mogła stać się w przyszłości bhaktą. Tego typu działalność poleca ten werset. Kriyasu yas tvac-caranaravindayoh. Takie działanie będzie zawsze przypominało bhakcie o lotosowych stopach Pana. Będąc w pełni skoncentrowanym na rozprowadzaniu książek dla Krsny, jest się w pełni zaabsorbowanym Krsną. Jest to samadhi.

 

10.02.38   O Panie, jesteśmy szczęśliwi, gdyż Twoje pojawienie się usuwa z Ziemi wielki ciężar, którym są demony. Zaprawdę, mamy bez wątpienia szczęście, gdyż tu na Ziemi oraz na planetach niebiańskich będziemy mogli oglądać znaki lotosu, konchy, maczugi i dysku, które zdobią Twe lotosowe stopy.

 

10.02.38   Znaczenie:      Spodnie części lotosowych stóp Pana są naznaczone śankha-cakra-gada-padma – symbolami konchy, dysku, buławy i lotosu oraz flagi i błyskawicy. Gdziekolwiek Krsna się udaje, chodząc po tej ziemi lub po planetach niebiańskich, wszędzie widoczne są te ślady. Ziemia Vrndavana-dhamy jest transcendentalnym miejscem, gdyż Krsna często przechadzał się po niej. Mieszkańcy Vrndavany mieli szczęście widzieć te znaki tu i tam. Kiedy Akrura przybył do Vrndavany w celu sprowadzenia Krsny i Balaramy na festiwal, który urządził Kamsa, to widząc na ziemi znaki lotosowych stóp Pana, upadł i zaczął jęczeć. Znaki te są widoczne dla bhaktów; którzy otrzymują bezprzyczynową łaskę Najwyższej Osoby Boga (tavanukampitam). Półbogowie byli szczęśliwi nie tylko dlatego, że pojawienie się Najwyższej Osoby Boga miało usunąć sprawiające kłopoty demony, lecz również dlatego, że półbogowie będą mogli oglądać na ziemi transcendentalne znaki lotosowych stóp Pana. Gopi zawsze myślały o lotosowych stopach Pana, kiedy chodził On po pastwiskach i, jak opisuje to poprzedni werset, po prostu przez myślenie o lotosowych stopach Pana, gopi całkowicie pogrążyły się w transcendencji (avista-ceta na bhavaya kalpate). Jeśli ktoś, tak jak gopi, jest zawsze zajęty myślami o Panu, to znajduje się poza platformą materialną i nie pozostanie w tym materialnym świecie. Naszym obowiązkiem jest zatem ciągłe słuchanie, intonowanie i myślenie o lotosowych stopach Pana, tak jak to robią Vaisnavowie, którzy podjęli decyzję zamieszkania na zawsze we Vrndavanie i myślenia o lotosowych stopach Pana dwadzieścia cztery godziny na dobę.

 

10.02.39   O Najwyższy Panie, nie jesteś zwykłą istotą pojawiającą się w tym materialnym świecie w rezultacie działań dla zysku. Dlatego też Twoje pojawienie się lub narodziny w tym świecie nie mają żadnej innej przyczyny poza Twoją mocą przyjemności. Podobnie, jedyną przyczyną cierpień żywych istot, które są cząstką Ciebie – cierpień takich jak narodziny, śmierć i starość – jest Twoja zewnętrzna energia, kiedy znajdują się pod jej wpływem.

 

10.02.39   Znaczenie:      Jak powiedziano w Bhagavad-gicie (15.7), mamaivamśo jiva-loke jiva-bhutah sanatanah: żywe istoty są integralnymi cząstkami Najwyższego Pana i jako takie są jakościowo jednakowe z Panem. Możemy wnioskować, że gdy Najwyższy Pan pojawia się lub znika jako inkarnacja, nie ma innej przyczyny poza Jego mocą przyjemności. Nie możemy zmusić Najwyższej Osoby Boga do pojawienia się. Jak Pan stwierdza w Bhagavad-gicie (4.7):

 

yada yada hi dharmasya    glanir bhavati bharata

abhyutthanam adharmasya    tadatmanam srjamy aham

 

   "Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy zstępuję osobiście." Gdy zachodzi potrzeba zmniejszenia ciężaru stwarzanego przez demony, Najwyższy Bóg może dokonać tego na wiele sposobów, gdyż posiada On różnorodne energie. Nie ma potrzeby, by przychodził jako inkarnacja, ponieważ nic nie zmusza Go do zrobienia czegokolwiek, tak jak ma to miejsce w przypadku żywych istot. Żywe istoty przychodzą do tego materialnego świata z nastawieniem na odbieranie przyjemności, ale ponieważ pragną tej przyjemności w oddzieleniu od Krsny (krsna-bahirmukha haiya bhoja-vancha kare), cierpią z powodu narodzin, śmierci, starości i choroby pod kontrolą iluzorycznej energii. Gdy jednakże pojawia się Najwyższa Osoba Boga, tego typu przyczyny nie wchodzą w rachubę; Jego przyjście jest aktem Jego mocy przyjemności. Powinniśmy zawsze pamiętać o tej różnicy pomiędzy Panem a zwykłymi żywymi istotami i nie spierać się na próżno, że Pan nie może tutaj przyjść. Są filozofowie, którzy nie wierzą w inkarnację Pana i pytają, "Dlaczego Najwyższy Pan miałby tutaj przyjść?" Odpowiedź brzmi, "Dlaczego miałby nie przychodzić? Dlaczego miałby podlegać kontroli pragnień żywych istot?" Pan ma całkowitą swobodę w robieniu tego, co chce. Dlatego też werset ten mówi, vina vinodam bata tarkayamahe. To jedynie dla Swojej przyjemności przychodzi On, chociaż przychodzić nie musi.

    Kiedy żywe istoty szukając materialnej przyjemności, przychodzą do tego świata, zostają uwikłane przez iluzoryczną energię Pana w karmę i karma-phala. Ale jeśli ktoś poszukuje schronienia u lotosowych stóp Pana, ponownie jest umieszczany na swojej oryginalnej, wyzwolonej pozycji. Jak stwierdzono tutaj, krta yatas tvayy abhayaśrayatmani: ten, kto zawsze szuka schronienia u lotosowych stóp Pana, jest zawsze nieustraszony. Ponieważ jesteśmy zależni od Najwyższej Osoby Boga, powinniśmy odrzucić koncepcję, że możemy bez Krsny cieszyć się wolnością w tym materialnym świecie. Taka koncepcja jest przyczyną naszego uwikłania. Teraz naszym obowiązkiem jest ponowne dążenie do uzyskania schronienia u lotosowych stóp Pana. To schronienie opisane zostało jako abhaya, czyli pozbawione strachu. Ponieważ Krsna nie podlega narodzinom, starości, chorobie i śmierci, a my jesteśmy Jego integralnymi cząstkami, my także nie podlegamy narodzinom, starości, chorobom i śmierci, ale te iluzoryczne problemy opanowały nas z powodu zapomnienia o Krsnie i naszej pozycji jako Jego wiecznych sług (jivera 'svarupa' haya --- krsnera 'nityadasa'). Zatem, jeśli będziemy praktykować służbę oddania, myśląc o Panu, zawsze Go gloryfikując i zawsze intonując o Nim, jak opisuje to tekst 37 (śrnvan grnan samsmarayamś ca cintayan), zostanie nam przywrócona nasza oryginalna, konstytucjonalna pozycja i w ten sposób będziemy zbawieni. Półbogowie zachęcali zatem Devaki, by pozbyła się swojego strachu przed Kamsą i myślała o Najwyższej Osobie Boga, który już przebywał w jej łonie.

 

10.02.40   O najwyższy kontrolerze, Wasza Wysokość inkarnowałeś poprzednio jako ryba, koń, żółw, Nrsimhadeva, dzik, łabędź, Pan Ramacandra, Paraśurama, a pomiędzy półbogami – jako Vamanadeva, a wszystko po to, by dzięki Swej łasce chronić cały świat. Teraz prosimy, byś łaskawie zmniejszył zakłócenia w tym świecie i ponownie udzielił nam schronienia. O Krsno, najlepszy spośród Yadów, składamy Ci nasze pokorne pokłony.

 

10.02.40   Znaczenie:      Każda inkarnacja Najwyższej Osoby Boga ma specyficzną misję do spełnienia i tak też było w przypadku Jego pojawienia się jako syna Devaki w rodzinie Yadów. Zatem półbogowie kłaniając się Panu ofiarowali Mu modlitwy i poprosili Go, by uczynił to, co należało uczynić. Nie należy rozkazywać Najwyższej Osobie Boga, aby coś dla nas robił. Możemy po prostu ofiarować Panu nasze pokłony, jak poleca to Bhagavad-gita (man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru), i modlić się do Niego o usunięcie niebezpieczeństw.

 

10.02.41   O matko Devaki, dzięki twemu i naszemu szczęściu Najwyższa Osoba Boga razem ze wszystkimi Swoimi pełnymi częściami, takimi jak Baladeva, osobiście przebywa teraz w twym łonie. Dlatego nie musisz obawiać się Kamsy, który wybrał śmierć z ręki Pana. Twój wieczny syn, Krsna, będzie obrońcą całej dynastii Yadu.

 

10.02.41   Znaczenie:      Słowa parah puman amśena oznaczają, że Krsna jest oryginalną Najwyższą Osobą Boga. Taki jest werdykt śastr (krsnas tu bhagavan svayam). Tak więc półbogowie zapewnili Devaki, "Twój syn jest Najwyższą Osobą Boga i pojawia się wraz z Baladevą, Jego pełną częścią. Ochroni On ciebie i zabije Kamsę, który postanowił utrzymywać swój wrogi stosunek do Pana i dlatego zginie z Jego ręki."

 

10.02.42   Ofiarowawszy w ten sposób swoje modlitwy Najwyższej Osobie Boga, Panu Visnu, Transcendencji, wszyscy półbogowie z Panem Brahmą i Panem Śivą na czele powrócili do swoich domów na planetach niebiańskich.

 

10.02.42   Znaczenie:      Jest powiedziane:

 

adyapiha caitanya e saba lila kare

yan'ra bhagye thake, se dekhaye nirantare

(Caitanya-bhagavata, Madhya 23.513)

 

Inkarnacje Najwyższej Osoby Boga pojawiają się bezustannie, tak jak fale na rzece czy oceanie. Inkarnacje Pana są nieograniczone, ale jedynie szczęśliwi bhaktowie mają okazję je widzieć. Devatowie, czyli półbogowie, szczęśliwie zrozumieli inkarnacje Najwyższej Osoby Boga, toteż ofiarowali Panu swoje modlitwy. Następnie Pan Śiva i Pan Brahma poprowadzili półbogów z powrotem do ich domów.

    Słowo kuksi-gatah oznaczające "w łonie Devaki" zostało przedyskutowane przez Śri Jivę Gosvamiego w jego komentarzu Krama-sandharbha. Ponieważ na początku Pan przebywał w sercu Vasudevy, a stamtąd przeniósł się do serca Devaki, Śrila Jiva Gosvami pisze, jak to się stało, że teraz Krsna przebywa w jej łonie? Jego odpowiedź jest taka, że nie ma w tym żadnej sprzeczności. Pan może przejść z serca do łona, a z łona do serca. W rzeczywistości może On udać się dokądkolwiek i pozostać w dowolnym miejscu. Jak stwierdza Brahma-samhita (5.35), andantara-stha-paramanu-cayantara-stham govindam adi-purusam tam aham bhajami. Pan może przebywać gdziekolwiek zechce. Zatem Devaki, zgodnie ze swoim pragnieniem z poprzedniego życia, miała teraz okazję postarać się o błogosławieństwo posiadania Najwyższej Osoby Boga jako swego syna, Devaki-nandana.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 2-go Rozdziału 10-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Modlitwy półbogów do Pana Krsny przebywającego w łonie "