Rozdział ten opisuje, jak Krsna powalił dwa bliźniacze drzewa arjuna, z których wyłonili się Nalakuvara i Manigriva, synowie Kuvery:
Nalakuvara i Manigriva byli wielkimi wielbicielami Pana Śivy, lecz z powodu swego materialnego bogactwa stali się tak lekkomyślni i bezrozumni, że pewnego dnia oddawali się radościom z nagim dziewczętami w jeziorze i bezwstydnie spacerowali tu i tam. Nagle przeszedł tamtędy Narada Muni, lecz oni byli tak oszołomieni swym bogactwem i fałszywym prestiżem, że chociaż zobaczyli go, pozostali nadzy i nawet się nie zawstydzili. Innymi słowy, z powodu bogactwa i fałszywego prestiżu stracili poczucie przyzwoitości. Oczywiście, naturą materialnych cech jest to, że kiedy ktoś bardzo się wzbogaca, jeśli chodzi o zamożność i prestiż, przestaje być taktowny i nie dba o nikogo, nawet takiego mędrca jak Narada Muni. Dla takich oszołomionych osób (ahankara-vimudhatma), które szczególnie wyśmiewają się z bhaktów, właściwą karą jest ponowne ubóstwo. Wedyjskie zasady i przepisy polecają, w jaki sposób kontrolować poczucie fałszywego prestiżu poprzez praktykowanie yamy, niyamy itd. (tapasa brahmacaryena śamena ca damena ca). Ubogiego człowieka można z łatwością przekonać, że prestiż i bogata pozycja w tym materialnym świecie są tymczasowe, lecz nie przemawia to do człowieka bogatego. Dlatego Narada Muni dla przykładu przeklął te dwie osoby, Nalakuvarę i Manigrivę, by stali się tępi i pozbawieni świadomości niczym drzewa. Była to odpowiednia kara. Ale ponieważ Krsna jest zawsze miłosierny, to chociaż zostali ukarani, mieli to szczęście, że ujrzeli Najwyższą Osobę Boga twarzą w twarz. Zatem kara wymierzona przez Vaisnavów wcale nie jest karą; jest to raczej inny rodzaj miłosierdzia. Z powodu klątwy devarsiego, Nalakuvara i Manigriva stali się bliźniaczymi drzewami arjuna i stali na podwórku matki Yaśody i Nandy Maharajy, czekając na sposobność bezpośredniego ujrzenia Krsny. Dzięki pragnieniu Swego bhakty Pan Krsna wyrwał te drzewa yamala-arjuna. Kiedy Krsna w ten sposób, po upływie stu lat devów, wyzwolił Nalakuvarę i Manigrivę, odzyskali oni swą dawną świadomość i ofiarowali Krsnie modlitwy, jak przystało na półbogów. Zyskawszy sposobność ujrzenia Krsny twarzą w twarz, zrozumieli, jak bardzo łaskawym był Narada Muni i dlatego wyrazili swą wdzięczność i podziękowali mu. Później, po okrążeniu Najwyższej Osoby Boga, Krsny, odeszli do swych odpowiednich siedzib.
10.10.02-03 Znaczenie: Werset ten wymienia niektóre z materialnych korzyści, które uzyskują osoby obcujące z Panem Śivą lub oddane mu. Nie mówiąc już o Panu Śivie, jeśli ktoś jest wielbicielem jakiegoś innego półboga, otrzymuje pewne materialne korzyści. Dlatego głupi ludzie zostają wielbicielami półbogów. Zwrócił na to uwagę i skrytykował to Pan Krsna w Bhagavad-gicie (7.20): kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah. Osoby nie będące bhaktami Krsny mają upodobanie do kobiet, wina itd. i dlatego zostały tutaj opisane jako hrta-jnana, nierozsądne. Ruch świadomości Krsny może z łatwością wskazać takie głupie osoby, gdyż opisane zostały w Bhagavad-gicie (7.15), gdzie Pan Krsna mówi:
na mam duskrtino mudhah
prapadyante naradhamah
mayayapahrta-jnana asuram bhavam aśritah
"Ale ci, którzy są największymi głupcami, najniższymi spośród rodzaju ludzkiego, ci, których wiedza została skradziona przez iluzję i niegodziwcy o ateistycznej naturze demonów, nigdy Mi się nie podporządkowują." Każdy, kto nie jest bhaktą Krsny i nie podporządkowuje się Krsnie, musi być uznany za naradhamę, najniższego z ludzi oraz duskrti zawsze popełniającego grzeszne czyny. Tak więc nietrudno jest zobaczyć, kto jest człowiekiem trzeciej czy czwartej klasy, gdyż pozycję danej osoby można zrozumieć po prostu dzięki temu decydującemu sprawdzianowi: czy jest on bhaktą Krsny, czy też nie?
Dlaczego wielbicieli półbogów jest więcej niż Vaisnavów? Tutaj znajdujemy odpowiedź. Vaisnavowie nie są zainteresowani takimi czwartej klasy przyjemnościami jak wino i kobiety ani też Krsna nie dostarcza takich udogodnień
10.10.04 Znaczenie: Na ogół ludzie udają się nad Ganges, by oczyścić się ze skutków grzesznego życia, ale tutaj podany jest przykład głupich osób; które wchodzą do Gangesu po to, by uwikłać się w grzeszne życie. Nie każdy zatem oczyszcza się poprzez wejście do Gangesu. Wszystko, duchowe i materialne, zależy od stanu umysłu danej osoby.
10.10.05 Znaczenie: Jest powiedziane:
'sadhu-sanga,' 'sadhu-sanga'--- sarva-śastre kaya
lava-matra sadhu-sange
sarva-siddhi haya
(Cc. Madhya 22.54)
Bez względu na to gdzie udaje się Narada Muni, chwila, w której się pojawia, uważana jest za niezwykle pomyślną. Jest również powiedziane:
brahmanda bhramite kona
bhagyavan jiva
guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija
"Wszystkie żywe istoty wędrują po całym wszechświecie odpowiednio do swej karmy. Niektóre z nich wznoszą się na wyższe systemy planetarne, a niektóre zstępują na niższe. Spośród wielu milionów wędrujących żywych istot, jedynie ten, kto jest niezwykle szczęśliwy, zyskuje sposobność obcowania z bona fide mistrzem duchowym dzięki łasce Krsny. Dziki łasce zarówno Krsny, jak i mistrza duchowego, osoba taka otrzymuje nasionko pnącza służby oddania." (Cc. Madhya 19.151) Narada pojawił się w ogrodzie, by dać dwóm synom Kuvery nasionko służby oddania, mimo iż byli odurzeni. Święte osoby wiedzą, w jaki sposób obdarzać łaską upadłe dusze.
10.10.07 Znaczenie: Chociaż na początku Narada Muni wyglądał na bardzo rozgniewanego i przeklął ich, ostatecznie dwaj półbogowie Nalakuvara i Manigriva mogli ujrzeć twarzą w twarz Najwyższą Osobę Boga, Krsnę. Tak więc w ostatecznym wyniku klątwa była pomyślna i wspaniała. Należy rozważyć, jakiego rodzaju klątwą obrzucił ich Narada. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura podaje tutaj dobry przykład. Kiedy ojciec widzi, że dziecko bardzo mocno śpi, chociaż powinno zażyć lekarstwo, by wyleczyć określoną chorobę, ojciec szczypie je tak, aby obudziło się i zażyło lekarstwo. Podobnie Narada Muni przeklął Nalakuvarę i Manigrivę, aby wyleczyć ich z choroby materialnej ślepoty.
10.10.08 Znaczenie: Spośród trzech sił materialnej natury – dobroci, pasji i ignorancji – ludzie z pewnością prowadzeni są przez cechy niższe, mianowicie pasję i ignorancję, a szczególnie pasję. Osoba kierowana przez siłę pasji coraz bardziej wikła się w egzystencję materialną. Dlatego przeznaczeniem życia ludzkiego jest pokonanie sił pasji i ignorancji, i czynienie postępu w sile dobroci.
tada rajas-tamo-bhavah
kama-lobhadayaś ca ye
ceta etair
anaviddham sthitam sattve prasidati
(Bhag. 1.2.19)
Na tym polega kultura: należy pokonać siły pasji i ignorancji. Osoba w sile pasji, gdy jest fałszywie dumna z bogactwa, angażuje je jedynie w trzy rzeczy, mianowicie: wino, kobiety i hazard. Szczególnie w tym wieku możemy się rzeczywiście przekonać, że osoby posiadające nadmierne bogactwo po prostu próbują czerpać przyjemność z tych trzech rzeczy. Ponieważ zamożność cywilizacji zachodniej niepotrzebnie wzrosła, dominują w niej te trzy rzeczy. Narada Muni rozważył to wszystko w przypadku Manigrivy i Nalakuvary, ponieważ przekonał się, że są bardzo dumni z zamożności swego ojca, Kuvery.
10.10.09 Znaczenie: Kiedy w społeczeństwie ludzkim wzrastają siły pasji i ignorancji, powodując zbędny rozwój ekonomiczny, rezultat tego jest taki, że ludzie angażują się w picie wina, zabawianie z kobietami i uprawianie hazardu. Następnie, będąc szalonymi, utrzymują wielkie rzeźnie albo sporadycznie udają się na wycieczki przyjemnościowe w celu zabijania zwierząt. Zapominając o tym, że chociaż możemy robić nie wiadomo co, by utrzymywać to ciało, podlega ono narodzinom, śmierci, starości i chorobom. Lecz niepomni tego tacy głupi dranie ciągle angażują się w grzeszne czyny. Ponieważ są duskrti, całkowicie zapomnieli o egzystencji najwyższego kontrolera, który przebywa w głębi serca każdego (iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati). Ten najwyższy kontroler obserwuje wszystkie najmniejsze czyny i nagradza oraz karze każdego poprzez dostarczenie mu odpowiedniego ciała przygotowanego przez materialną naturę (bhramayan sarva-bhutani yantrarudhani mayaya). W ten sposób grzeszne osoby automatycznie otrzymują karę w różnych typach ciał. Podstawową przyczyną tej kary jest to, że kiedy ktoś niepotrzebnie gromadzi bogactwo, coraz bardziej degraduje się, nie wiedząc, że skończy się jego bogactwo wraz z następnymi narodzinami.
na sadhu manye yata atmano 'yam
asann api kleśada asa dehah
(Bhag. 5.5.4)
Zabijanie zwierząt jest zakazane. Oczywiście każda żywa istota musi coś jeść (jivo jivasya jivanam). Lecz powinno się być szkolonym, jaki rodzaj pożywienia można jeść. Dlatego Iśopanisad instruuje, tena tyaktena bhunjithah: należy jeść to, co zostało przeznaczone dla istot ludzkich. Krsna mówi w Bhagavad-gicie (9.26):
patram puspam phalam toyam yo
me bhaktya prayacchati
tad aham bhakty-upahrtam
aśnami prayatatmanah
"Jeśli ktoś z miłością i oddaniem złoży Mi liść, kwiat, owoc czy trochę wody w ofierze – przyjmę to." Dlatego bhakta nie je niczego, co stwarzałoby potrzebę rzeźi biednych zwierząt Bhaktowie jedzą prasada Krsny (tena tyaktena bhunjithah). Krsna poleca, by ofiarować Mu patram puspam phalam toyam – liść, kwiat, owoc czy wodę. Pokarm zwierzęcy nigdy nie jest polecany dla istot ludzkich; zamiast tego istotom ludzkim poleca się, by jadły prasada, pozostałości pożywienia Krsny. Yajna-śistaśinah santo mucyante sarva-kilbisaih (Bg. 3.13). Jeśli ktoś je prasada, nawet jeśli pociąga to za sobą pewien grzech, zostaje uwolniony od następstw grzesznych czynów.
10.10.10 Znaczenie: W wersecie tym istotne są trzy słowa: krmi-vid-bhasma. Po śmierci ciało może stać się krmi, co znaczy "robakami", gdyż jeśli ciało nie zostanie spalone, może zostać zjedzone przez robaki; albo mogą zjeść je zwierzęta takie jak wieprze i sępy i wówczas przemieni się w odchody. Osoby bardziej cywilizowane palą martwe ciało i w ten sposób staje się ono popiołem (bhasma-samjnitam). Jednakże chociaż ciało przemienia się w robaki, odchody albo popiół, głupcy popełniają wiele grzechów, aby je utrzymać. Jest to z pewnością godne pożałowania. W rzeczywistości przeznaczeniem tej ludzkiej formy życia jest jivasya tattva-jijnasa, oświecenie w wiedzy o wartościach duchowych.. Dlatego należy szukać schronienia bona fide mistrza duchowego. Tasmad gurum prapadyeta: należy zbliżyć się do guru. Kto jest guru? Śabde pare ca nisnatam (Bhag. 11.3.21): guru jest ten, kto ma pełną transcendentalną wiedzę. Jeśli nie zbliżymy się do mistrza duchowego, pozostaniemy w ignorancji. Acaryavan puruso veda (Chandogya Upanisad 6.14.2): pełną wiedzę o życiu posiada acaryavan, osoba kontrolowana przez acaryę. Ale kiedy ktoś kierowany jest przez rajo-gunę i tamo-gunę, nie dba o nic; zamiast tego działa jak zwykłe, głupie zwierzę, ryzykując swym życiem (mrtyu-samsara-vartmani) i wskutek tego zawsze cierpi. Na te viduh svartha-gatim hi visnum (Bhag. 7.5.31). Taka głupia osoba nie wie, jak czynić postęp będąc w tym ciele. Zamiast tego angażuje się w grzeszne czyny i coraz bardziej pogrąża się w piekielnym życiu.
10.10.12 Znaczenie: Ateiści nie wierzą w istnienie duszy. Niemniej jednak, Jeśli ktoś nie jest okrutnikiem, dlaczego miałby niepotrzebnie zabijać zwierzęta? Ciało jest manifestacją związku materii. Na początku było niczym, lecz powstało poprzez związek materii. Później, kiedy to połączenie zostanie przerwane, ciało ponownie przestanie istnieć. Na początku było niczym i w końcu również będzie niczym. Dlaczego więc popełniać grzeszne czyny, kiedy jest ono zamanifestowane? Postąpić tak może jedynie łotr numer jeden.
10.10.13 Znaczenie: Nawet dzisiaj zdarza się, że jeśli człowiek, który był kiedyś ubogi, otrzymuje pieniądze, jest skłonny wykorzystać te pieniądze na różną działalność filantropijną, taką jak otwieranie szkół dla ludzi niewykształconych i szpitali dla chorych. W związku z tym jest pewna pouczająca historia nazywana punar musiko bhava: "Ponownie stań się myszą." Pewna bardzo nękana przez kota mysz zbliżyła się do świętej osoby z prośbą, by przemienił ją w kota. Kiedy stała się kotem, niepokoił ją pies, a kiedy stała się psem, niepokoił ją tygrys. Lecz kiedy stała się tygrysem, zaczęła patrzeć na świętego, który zapytał: "Czego chcesz?" Wtedy tygrys odpowiedział: "Chcę cię zjeść:" Wówczas święty przeklął go, mówiąc: "Obyś ponownie stał się myszą." Podobna sytuacja ma miejsce w całym wszechświecie. Wędrujemy w górę i w dół, czasami stając się myszą, a czasami tygrysem itd. Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: .
brahmanda bhramite kona
bhagyavan jiva
guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija
(Cc. Madhya 19.151)
Żywe istoty są wznoszone i degradowane przez prawa natury, ale jeśli ktoś jest bardzo, bardzo szczęśliwy, dzięki obcowaniu ze świętą osobą otrzymuje nasionko służby oddania i osiąga sukces w życiu. Narada Muni pragnął wznieść Nalakuvarę i Manigrivę na platformę służby oddania poprzez ubóstwo i dlatego ich przeklął. Taka jest łaska Vaisnavy. Dopóki dana osoba nie zostanie doprowadzona do platformy Vaisnava, nie może być dobrym człowiekiem. Harav abhaktasya kuto mahad-gunah (Bhag. 5.18.12). Osoba nie będąca Vaisnavą nigdy nie stanie się dobrym człowiekiem, bez względu na to, jak surowo jest karana.
10.10.14 Znaczenie: Istnieje powiedzenie: "Szczęściem pochodzącym z bogactwa może cieszyć się osoba, która zasmakowała niedoli ubóstwa." Istnieje też inne popularne powiedzenie, vandhya ki bujhibe prasava-vedana: "Kobieta, która nie rodziła dziecka, nie jest w stanie zrozumieć bólu rodzenia." Dopóki ktoś nie osiągnie platformy rzeczywistego doświadczenia, nie jest w stanie zrozumieć, czym jest ból, a czym szczęście w tym materialnym świecie. Prawa natury działają odpowiednio. Jeśli ktoś zabił jakieś zwierzę, sam musi zostać zabity przez to samo zwierzę. Nazywane jest to mamsa. Mam oznacza "ja", a sa oznacza "on". Tak jak ja spożywam zwierzę, tak zwierzę będzie miało sposobność jeść mnie. Dlatego na ogół w każdym państwie panuje zwyczaj, że jeśli ktoś dopuszcza się morderstwa, jest wieszany
10.10.15 Znaczenie: Osoba święta dobrowolnie przyjmuje stan ubóstwa, by uwolnić się od materialnego fałszywego prestiżu. Wielu wielkich królów porzuciło swój królewski standard życia i udało się do lasu, by zgodnie z kulturą wedyjską oczyścić się poprzez praktykę wyrzeczeń. Ale jeśli ubóstwem zostaje dotknięta osoba, która nie jest w stanie dobrowolnie przyjąć takiego wyrzeczenia, musi praktykować wyrzeczenie automatycznie. Wyrzeczenie jest dobre dla każdego, ponieważ uwalnia od materialnych uwarunkowań. Jeśli ktoś jest bardzo dumny ze swojej materialnej pozycji, najlepszym sposobem wyleczenia go z głupoty jest poddanie go ubóstwu. Daridrya-doso guna-raśi-naśi: kiedy ktoś jest ubogi, w naturalny sposób zniszczona zostaje jego fałszywa duma z arystokratycznego pochodzenia, zamożności, wykształcenia i piękna. Skorygowany w ten sposób znajduje się w pozycji odpowiedniej do wyzwolenia.
10.10.16 Znaczenie: Według opinii doświadczonych lekarzy, cukrzyca jest skutkiem przejadania się, a gruźlica jest chorobą powstałą na skutek niedożywienia. Nie powinniśmy pragnąć ani cukrzycy, ani gruźlicy. Yavad artha-prayojanam. Powinniśmy jeść skromnie i dbać o to, by ciało było sprawne do czynienia postępu w świadomości Krsny. Jak polecone jest w innym miejscu w Śrimad-Bhagavatam (1.2.10):
kamasya nendriya-pritir labho
jiveta yavata
jivasya tattva-jijnasa nartho
yaś ceha karmabhih
Prawdziwą powinności ludzkiego życia jest zadbanie o to, by być zdolnym do czynienia postępu w realizacji duchowej. Ludzkie życie nie jest przeznaczone do tego; by niepotrzebnie zwiększać siłę zmysłów i wskutek tego cierpieć z powodu choroby i zwiększać zawistny duch walki. Jednakże w wieku Kali cywilizacja ludzka jest tak zwiedziona, że ludzie niepotrzebnie zwiększają rozwój ekonomiczny i wskutek tego otwierają coraz więcej rzeźni, sklepów alkoholowych i domów publicznych. W ten sposób niszczona jest cała cywilizacja.
10.10.17 Znaczenie: Powiedziane jest, mahad-vicalanam nrnam grhinam dina-cetasam (Bhag. 10.8.4). Jedyną powinnością świętej osoby czy sannyasina, czyli osoby w wyrzeczonym porządku życia, jest nauczanie świadomości Krsny. Sadhu, święte osoby, chcą nauczać zarówno ubogich, jak i bogatych, jednakże z nauk ich bardziej korzystają ubodzy niż bogaci. Człowiek ubogi bardzo szybko przyjmuje sadhu, ofiarowuje im pokłony i stara się skorzystać z ich obecności, podczas gdy człowiek bogaty trzyma przed drzwiami wielkiego charta, tak by nikt nie mógł wejść do jego domu. Wiesza tabliczkę "Strzeż się psa" i unika towarzystwa świętych osób, podczas gdy człowiek ubogi trzyma dla nich drzwi otwarte i dzięki temu bardziej korzysta z ich towarzystwa, niż człowiek bogaty. Ponieważ Narada Muni w swym poprzednim życiu był ubogim synem służącej, mógł obcować ze świętymi osobami i później stał się wzniosłym Narada Munim. Takie było jego rzeczywiste doświadczenie. Dlatego porównuje teraz pozycję człowieka ubogiego z pozycją człowieka bogatego.
satam prasangan mama virya-sarmvido
bhavanti hrt-karna-rasayanah kathah
taj-josanad aśv
apavarga-vartmani
śraddha ratir bhaktir
anukramisyati
(Bhag. 3.25.25)
Jeśli ktoś zyskuje sposobność obcowania ze świętymi osobami, dzięki ich instrukcjom coraz bardziej oczyszcza się z materialnych pragnień.
krsna-bahirmukha haiya bhoga-vancha kare
nikata-stha maya tare japatiya dhare
(Prema-vivarta)
Życie materialne oznacza, że zapominamy o Krsnie i coraz bardziej pragniemy zadowalać zmysły. Ale jeśli ktoś ma sposobność otrzymania instrukcji od świętych osób i zapomina o znaczeniu materialnych pragnień, automatycznie zostaje oczyszczony. Ceto-darpana-marjanam bhava-mahadavagni-nirvapanam (Śiksastaka 1). Dopóki serce oby materialistycznej nie zostanie oczyszczone, nie może uwolnić się od męczarni bhava-mahadavagni, płonącego ognia egzystencji materialnej.
10.10.18 Znaczenie: Sadhu
to osoba, która bez odchyleń angażuje się w służbę oddania dla Pana (bhajate mam ananya-bhak).
titiksavah karunikah suhrdah sarva-dehinam
ajata-śatravah śantah sadhavah sadhu-bhusanah
"Sadhu jest tolerancyjny, spokojny; miłosierny i przyjacielski wobec wszystkich żywych istot. Nie ma wrogów, przestrzega poleceń pism świętych i wszystkie jego cechy są wzniosłe:" (Bhag. 3.25.21) Sadhu jest suhrdah sarva-dehinam, przyjacielem każdego. Dlaczego zatem bogacze, zamiast obcować z sadhu, trwonią swój wartościowy czas na obcowanie z innymi bogatymi ludźmi, którzy są niechętni życiu duchowemu? Z ruchu świadomości Krsny mogą skorzystać zarówno osoby ubogie, jak i bogate, i werset ten radzi, by uczynił to każdy. Nie ma żadnej korzyści z unikania towarzystwa członków ruchu świadomości Krsny. Narottama dasa Thakura powiedział:
sat-sanga chadi' kainu asate
vilasa
te-karane lagila ye karma-bandha-phansa
Jeśli porzucimy towarzystwo sadhu, świętych osób zaangażowanych w
świadomość Krsny, i będziemy obcować z osobami poszukującymi zadowalania
zmysłów i w tym celu gromadzącymi bogactwo, to zmarnujemy nasze życie. Słowo asat odnosi się do avaisnavy, który nie jest bhaktą Krsny, a sat odnosi się do Vaisnavy, bhakty Krsny. Należy zawsze poszukiwać
towarzystwa Vaisnavów i nie trwonić swego życia poprzez mieszanie się z avaisnavami. Bhagavad-gita (7.15)
określa, jaka jest różnica pomiędzy Vaisnavą a avaisnavą:
na mam duskrtino mudhah
prapadyante naradhamah
mayayapahrta-jnana asuram
bhavam aśritah
Każdy, kto nie jest podporządkowany Krsnie, jest osobą najbardziej grzeszną (duskrti), łotrem (mudha) i najniższym z ludzi (naradhama). Dlatego nie należy unikać towarzystwa Vaisnavów, które teraz osiągalne jest na całym świecie w postaci ruchu świadomości Krsny.
10.10.19 Znaczenie: Kiedy sadhu karci kogoś czy karze, nie robi tego z chęci zemsty. Maharaja Pariksit zapytał, dlaczego Narada Muni uległ takiemu pragnieniu rewanżu (tamah). Ale nie było to tamah, gdyż Narada Muni, całkowicie zdając sobie sprawę z tego, co było dobre dla obu braci, mądrze pomyślał o tym, w jaki sposób ich wyleczyć. Vaisnavowie są dobrymi lekarzami. Wiedzą, w jaki sposób chronić kogoś od materialnej choroby. Zatem nigdy nie są w tamo-gunie. Sa gunan samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate (Bg.14.26). Vaisnavowie są zawsze usytuowani na platformie transcendentalnej, platformie Brahmana. Nie mogą popełniać błędów ani też nie znajdują się pod wpływem sił materialnej natury. Celem ich wszelkiego działania, po pełnym zastanowieniu się, jest zaprowadzenie każdego do domu, z powrotem do Boga.
10.10.20-22 Znaczenie: Drzewo nie posiada świadomości:
ścinane nie odczuwa bólu. Lecz Narada Muni chciał, by Nalakuvara i Manigriva
zachowali świadomość, tak żeby nawet po wyzwoleniu z życia drzew nie zapomnieli
o okolicznościach, w wyniku których zostali ukarani. Aby więc obdarzyć ich
szczególną łaską, Narada Muni zaaranżował wszystko w taki sposób, że po
uwolnieniu mogli ujrzeć Krsnę we Vrndavanie i w ten sposób rozbudzić swą
uśpioną bhakti.
Każdy dzień półbogów na wyższych systemach planetarnych równa się sześciu miesiącom według naszych obliczeń. Chociaż półbogowie na wyższych systemach planetarnych są przywiązani do przyjemności materialnych, wszyscy są bhaktami i dlatego nazywani są półbogami. Są dwa rodzaje osób, mianowicie devy i asury. Asury zapominają o swym związku z Krsną (asuram bhavam aśritah), podczas gdy devy nie zapominają o nim.
dvau bhuta-sargau loke 'smin
daiva asura eva ca
visnu-bhaktah smrto daiva
asuras tad-viparyayah
(Padma Purana)
Różnica pomiędzy czystym bhaktą
a karma-miśra bhaktą jest taka:
czysty bhakta nie pragnie niczego dla czerpania materialnych przyjemności,
podczas gdy bhakta mieszany staje się bhaktą po to, by stać się najlepszym
odbiorcą przyjemności tego materialnego świata. Kto jest w bezpośrednim
kontakcie z Najwyższą Osobą Boga w służbie oddania, pozostaje czystym,
nieskażonym materialnymi pragnieniami (anyabhilasita-śunyam
jnana-karmady-anavrtam).
Dzięki karma-miśra-bhakti można wznieść się do królestwa niebiańskiego,
poprzez jnana-miśra-bhakti można wtopić się w blask Brahmana, a
przez yoga-miśra-bhakti można zrealizować wszechmoc Najwyższej Osoby Boga.
Ale czysta bhakti nie jest uzależniona od karmy, jnany czy yogi, gdyż składają się na nią jedynie sprawy miłosne. Dlatego wyzwolenie bhakty, które jest nazywane nie tylko mukti, lecz vimukti, jest ponad pięcioma innymi rodzajami wyzwolenia – sayujya, sarupya, salokya, sarsti i samipya. Czysty bhakta zawsze angażuje się w czystą służbę (anukulyena krsnanuśilanam bhaktir uttama). Narodziny na wyższym systemie planetarnym w postaci półboga są szansą, by stać się jeszcze bardziej oczyszczonym bhaktą i powrócić do domu, z powrotem do Boga. Przez swą tzw. klątwę Narada Muni pośrednio dostarczył, Manigrivie i Nalakuvarze największej sposobności.
10.10.23 Znaczenie: Drzewa arjuna nadal można spotkać w wielu lasach, a ich kory kardiologowie używają do przygotowywania lekarstwa na dolegliwości sercowe. Oznacza to, że mimo iż są drzewami, są niepokojone, kiedy zdziera się z nich korę w celach medycznych.
10.10.25 Znaczenie: W rzeczywistości Nalakuvara i
Manigriva nie mieli nic wspólnego ze służbą oddania czy oglądaniem Najwyższej
Osoby Boga twarzą w twarz; gdyż nie jest to zwykłą sposobnością. To, że ktoś
jest bardzo bogaty czy uczony, czy też że narodził się w arystokratycznej
rodzinie, nie oznacza, że będzie mógł ujrzeć Najwyższą Osobę Boga twarzą w
twarz. Nie jest to możliwe: Lecz w tym przypadku – ponieważ było to pragnieniem
Narady Muniego, by Nalakuvara i Manigriva ujrzeli Vasudevę twarzą w twarz –
Najwyższa Osoba Boga chciał wypełnić słowa Swego bardzo drogiego bhakty Narady
Muniego. Jeśli ktoś szuka łaski bhakty zamiast bezpośrednio prosić o łaski
Najwyższą Osobę Boga, wówczas z łatwością osiąga sukces. Dlatego Śrila
Bhaktivinoda Thakura polecił: vaisnava
thakura tomara kukkura bhuliya janaha more, krsna se tomara krsna dite para. Należy
pragnąć stać się niczym pies w ścisłym podążaniu za bhaktą. Krsna znajduje się
w rękach wielbiciela. Adurlabham atma-bhaktau. Zatem bez
osiągnięcia łaski bhakty, nie można bezpośrednio zbliżyć się do Krsny, nie
mówiąc już o zaangażowaniu się w służbę dla Niego. Dlatego Narottama dasa
Thakura śpiewa, chadiya vaisnava-seva
nistara payeche keba: jeśli ktoś nie stanie się sługą czystego bhakty, nie
może osiągnąć wyzwolenia z materialnych warunków życia. W naszym społeczeństwie
Gaudiya Vaisnava, podążającym śladami Rupy Gosvamiego, naszą pierwszą
powinnością jest szukanie schronienia bona fide mistrza duchowego (adau gurv-aśrayah).
10.10.27 Znaczenie: Jest to rozrywka Krsny znana jako damodara-lila. Dlatego innym imieniem
Krsny jest Damodara. Jak oznajmia Hari-vamśa:
sa ca tenaiva namna tu krsno
vai dama-bandhanat
gosthe damodara iti gopibhih
parigiyate
10.10.29 Znaczenie: Ponieważ dwaj półbogowie Nalakuvara i Manigriva zachowali pamięć, dzięki łasce Narady mogli zrozumieć supremację Krsny. Teraz przyznali: "Było to Twym planem, byśmy zostali wyzwoleni dzięki błogosławieństwom Narady Muniego. Zatem jesteś najwyższym mistykiem. Znasz wszystko – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Ułożyłeś tak wspaniały plan, że chociaż staliśmy tutaj jako bliźniacze drzewa arjuna, pojawiłeś się jako mały chłopiec, aby nas wyzwolić: To wszystko jest Twoją niepojętą aranżacją. Ponieważ jesteś Najwyższą Osobą, możesz uczynić wszystko."
10.10.30-31 Znaczenie: Śripada Madhvacarya zacytował
następujący werset z Vamana Purany:
rupyatvat tu jagad rupam
visnoh saksat sukhatmakam
nitya-purnam samuddistam
svarupam paramatmanah
10.10.32 Znaczenie: Jak jest powiedziane:
atah śri-krsna-namadi na
bhaved grahyam indriyaih
sevonmukhe hi jihvadau svayam
eva sphuraty adah
(Bhakti-rasamrta-sindhu 1.2.234)
Imię Krsny, Jego atrybuty i forma są Prawdą Absolutną, istniejącą przed stworzeniem. Zatem jak ci, którzy zostali stworzeni – tzn., którzy zamknięci są w ciałach stworzonych z materialnych elementów – mogliby doskonale zrozumieć Krsnę? Nie jest to możliwe. Ale, sevonmukhe hi jihvadau svayam eva sphuraty adah: Krsna objawia się tym, którzy pełnią służbę oddania. Pan osobiście potwierdza to również w Bhagavad-gicie (18.15): bhaktya mam abhijanati. Osoby mniej inteligentne, o ubogim zasobie wiedzy, czasami błędnie rozumiej nawet opisy Krsny zawarte w Śrimad-Bhagavatam. Zatem najlepszym sposobem poznania Go jest zaangażowanie się w czyste czynności w służbie oddania. Im większy czynimy postęp w czynnościach służby oddania, tym bardziej możemy zrozumieć Go takim, jakim jest. Gdyby Krsnę można było zrozumieć z platformy materialnej, to wówczas – skoro Krsna jest wszystkim (sarvam khalv idam brahma) – można byłoby Go zrozumieć widząc cokolwiek w tym materialnym świecie. Lecz to nie jest możliwe.
maya tatam idam sarvam jagad
avyakta-murtina
mat-sthani sarva-bhutani na
caham tesv avasthitah
(Bg. 9.4)
Wszystko spoczywa na Krsnie i wszystko jest Krsną, lecz nie zrealizują tego osoby na materialnej platformie.
10.10.33 Znaczenie: Zamiast starać się zrozumieć Krsnę w szczegółach, lepiej ofiarować Mu nasze pełne szacunku pokłony, gdyż On jest początkiem wszystkiego i jest wszystkim. Ponieważ przykryci jesteśmy materialnymi gunami natury, bardzo trudno jest nam Go zrozumieć, chyba że Sam się nam objawia. Zatem lepiej, byśmy przyznali, że jest On wszystkim, i ofiarowali pokłony Jego lotosowym stopom.
10.10.34-35 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita (4.7-8):
yada yada hi dharmasya
glanir bhavati bharata
abhyutthanam adharmasya
tadatmanam srjamy aham
paritranaya sadhunam vinaśaya
ca duskrtam
dharma-samsthapanarthaya
sambhavami yuge yuge
Krsna pojawia się jako inkarnacja wówczas, kiedy zanika prawdziwe życie duchowe, a zwiększa się liczba złoczyńców i złodziei zakłócających sytuację w świecie. Nieszczęśliwe, mniej inteligentne osoby, pozbawione służby oddania, nie są w stanie zrozumieć czynów Pana i dlatego osoby te opisują te czyny jako kalpana – mitologię czy wyobrażenie – ponieważ są łotrami i najniższymi z ludzi (na mam duskrtino mudhah prapadyante naradhamah). Osoby takie nie są w stanie zrozumieć, że wydarzenia opisane przez Vyasadevę w Puranach i innych śastrach nie są fikcyjne czy wyimaginowane, lecz są prawdziwe.
Krsna – w Swej pełnej, nieograniczonej mocy – ukazuje tutaj, że jest Najwyższą Osobą Boga, gdyż chociaż dwa drzewa były tak ogromne i solidne, że nawet wiele słoni nie mogło ich poruszyć, Krsna jako dziecko przejawił tak niezwykłą siłę, że upadły one z wielkim hukiem. Od samego początku – zabijając Putanę, Śakatasurę i Trnavartasurę, powodując upadek drzew i ukazując cały wszechświat w Swych ustach – Krsna udowadniał, że jest Najwyższą Osobą Boga. Najniżsi z ludzi (mudha) nie są w stanie tego zrozumieć z powodu swych grzesznych czynów. Lecz bhaktowie przyjmują to bez cienia wątpliwości. Tak więc pozycja bhakty różni się od pozycji niewielbiciela.
10.10.36 Znaczenie: Istotne jest słowo parama-kalyana, ponieważ Krsna, we wszystkich Swych inkarnacjach, pojawia się w tym celu, by chronić sadhu, (paritranaya sadhunam). Sadhu, święte osoby czy bhaktowie, są zawsze nękani przez niewielbicieli, więc aby im pomóc, Krsna pojawia się w Swych inkarnacjach. To jest Jego pierwszą troską. Jeśli przestudiujemy historię życia Krsny, przekonamy się, że przez większą jego część przede wszystkim zajęty był zabijaniem kolejnych demonów.
10.10.37 Znaczenie: Jeśli ktoś nie zostanie wyzwolony czy pobłogosławiony przez bhaktę, nie jest w stanie zrozumieć, że Krsna jest Najwyższą Osobą Boga. Manusyanam sahasresu kaścid yatati siddhaye. Według tego wersetu Bhagavad-gity (7.3) jest tak wielu siddhów czy yoginów, którzy nie są w stanie zrozumieć Krsny; natomiast mają oni o Nim błędne pojęcie. Lecz jeśli ktoś przyjmuje schronienie bhakty pochodzącego z systemu parampara Narady (svayambhur naradah śambhuh), wówczas może zrozumieć, kto jest inkarnacją Najwyższej Osoby Boga. W tym wieku reklamuje się tak wiele pseudoinkarnacji, które ukazały jakieś magiczne sztuczki, lecz poza osobami będącymi sługami Narady i innych sług Krsny, nikt nie jest w stanie zrozumieć, kto jest Bogiem, a kto nie. Potwierdza to Narottama dasa Thakura. Chadiya vaisnava-seva nistara payeche keba: bez łaski Vaisnavy nikt nie może zostać wyzwolony z materialnej koncepcji życia. Inni nigdy nie zrozumieją ani przez spekulacje, ani przez jakiekolwiek inne cielesne czy umysłowe ćwiczenia.
10.10.38 Znaczenie: Tutaj podany został proces poznania
Najwyższej Osoby Boga. Procesem tym jest bhakti.
śravanam kirtanam visnoh
smaranam pada-sevanam
arcanam vandanam dasyam sakhyam atma-nivedanam
(Bhag. 7.5.23)
Wszystko należy zaangażować w służbę dla Pana. Hrsikena hrsikeśa-sevanam bhaktir ucyate (Narada-pancaratra). Wszystko – umysł, ciało i wszystkie inne organy zmysłowe – powinny być zaangażowane w służbę dla Krsny. Tego należy nauczyć się od doświadczonych bhaktów, takich jak Narada, Svayambhu i Śambhu. Na tym polega proces. Nie możemy wytworzyć naszego własnego sposobu poznawania Najwyższej Osoby Boga, gdyż nie jest prawdą, że wszystko co wytworzymy czy wymyślimy, doprowadzi nas do zrozumienia Boga. Takie twierdzenie – yata mata, tata patha – jest głupotą. Krsna mówi, bhaktyaham ekaya grahyah: "Zrozumieć Mnie można jedynie dzięki spełnianiu czynności bhakti." (Bhag. 11.14.21) To nazywane jest anukulyena krsnanuśilanam, pozytywnym zaangażowaniem w służbę dla Pana.
10.10.39 Znaczenie: Krsna uśmiechał się, ponieważ myślał: "Ci dwaj młodzi półbogowie upadli z wyższego systemu planetarnego na tę planetę i wyzwoliłem ich, kiedy przez długi czas stali uwięzieni jako drzewa, lecz Ja Sam jestem związany sznurami gopi i bywam przez nie karcony. "Innymi słowy, Krsna godzi się być karconym i wiązanym przez gopi, z powodu ich czystej miłości i uczucia, które są warte tego, by na tak wiele sposobów były chwalone przez bhaktę.
10.10.40 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga potwierdza tutaj fakt, że klątwa bhakty również powinna być uważana za łaskę. Tak jak Krsna, Bóg, jest wszechdobry, tak również wszechdobry jest Vaisnava. Cokolwiek robi, jest dobre dla każdego. Zostało to wyjaśnione w następnym wersecie.
10.10.41 Znaczenie: Jak oznajmia Caitanya Mahaprabhu (Cc. Madhya 22.54):
'sadhu-sanga' 'sadhu-sanga' --- sarva-śastre kaya
lava-matra sadhu-sange
sarva-siddhi haya
Jeśli ktoś przypadkiem spotyka sadhu, bhaktę, jego życie natychmiast staje się sukcesem i zostaje wyzwolony z materialnej niewoli. Można by się sprzeczać mówiąc, że ktoś może przyjmować sadhu z wielkim szacunkiem, podczas gdy ktoś inny może nie przyjąć go z takim szacunkiem. Jednakże sadhu jest zawsze jednakowy dla każdego. Będąc czystym bhaktą, sadhu jest zawsze gotów każdego obdarzać świadomością Krsny, nie czyniąc różnic. Skóro tylko widzimy sadhu, w naturalny Sposób stajemy się wolni. Niemniej jednak upłynie trochę czasu, zanim zostaną skorygowane osoby, które są zbyt grzeszne, które popełniają vaisnava-aparadha, czyli obrazy wobec sadhu. Tutaj również jest o tym mowa.
10.10.42 Znaczenie: Najwyższą doskonałością życia jest wzniesienie się na platformę służby oddania i nieustanne angażowanie się w czynności oddania. Zrozumiawszy to Nalakuvara i Manigriva pragnęli osiągnąć tę platformę i Najwyższa Osoba Boga pobłogosławił ich, że spełni się ich transcendentalne pragnienie.