C-1 - Rozdział  VI

 

Rozmowa pomiędzy Naradą i Vyasadevą

 

 
01.06.01   Suta rzeki O bramini, tak oto słuchając o narodzinach i zajęciach Śri Narady, Vyasadeva, inkarnacja Boga i syn Satyavati, zapytał w następujący sposób.

 

01.06.01   Znaczenie:      Vyasadeva pragnął wiedzieć więcej o doskonałości osiągniętej przez Naradaji i dlatego chciał on usłyszeć więcej szczegółów z jego życia. W tym rozdziale Naradaji opisze w jaki sposób mógł on zobaczyć Pana, który objawił mu się w sercu, kiedy był on pogrążony w medytacji.

 

01.06.02   Śri Vyasadeva rzekł: Wasza Miłość (Narado), jak potoczyły się twoje losy w poprzednim wcieleniu, po tym jak mędrcy opuścili dom twojej matki, udzieliwszy ci wpierw instrukcji w naukowej wiedzy o transcendencji.

 

01.06.02   Znaczenie:      Vyasadeva był uczniem Naradaji. Jest więc rzeczą naturalną, że pragnął on usłyszeć o tym, jak potoczyły się losy Narady po inicjowaniu go przez mistrzów duchowych. Vyasadeva chciał podążyć w ślady Narady, aby osiągnąć taką samą doskonałość życia. To pragnienie zadawania pytań mistrzowi duchowemu jest zasadniczym czynnikiem postępu na ścieżce samorealizacji, a proces ten jest fachowo nazywany sad-dharma-prccha.

 

01.06.03   O synu Brahmy, jak spędziłeś swoje życie po inicjacji, i jak osiągnąłeś obecne ciało, opuściwszy stare we właściwym czasie?

 

01.06.03   Znaczenie:      Śri Narada Muni w Swoim poprzednim życiu był zaledwie synem zwykłej służącej, tak więc jest rzeczą interesującą i istotną, w jaki sposób osiągnął on ciało duchowe, pełne wiecznego życia, szczęścia i wiedzy. Śri Vyasadeva zapragnął, aby Narada opowiedział o tym, ku zadowoleniu wszystkich.

 

01.06.04   Czas niszczy wszystko, O wielkie mędrcze, jak to się więc stało, że ta historia, która zdarzyła się w poprzednim dniu Brahmy, ciągle jest tak świeża w twojej pamięci, nie będąc tkniętą przez działanie czasu?

 

01.06.04   Znaczenie:      Tak jak duch nie ginie wraz ze śmiercią materialnego ciała, podobnie też nie ginie duchowa świadomość. Śri Narada rozwinął tę duchową świadomość jeszcze w materialnym ciele, które posiadał w poprzedniej kalpie. Świadomość materialnego ciała możemy zdefiniować jako świadomość duchową, która wyraża się za pośrednictwem materialnego ciała. Taka świadomość jest niższa, wypaczona i podlega ona zniszczeniu. Ale nadświadomość nadumysłu właściwa planowi duchowemu nie jest różna od istoty duchowej i nigdy nie ulega zniszczeniu.

 

01.06.05   Śri Narada rzekł: Wielcy mędrcy, którzy udzielili mi naukowej wiedzy o transcendencji, wyruszyli do innych miejsc, a moje życie potoczyło się w sposób następujący.

 

01.06.05   Znaczenie:      W swoim poprzednim życiu Naradaji zetknął się z wielkimi mędrcami, i to oni, dzięki swojej łasce, zaszczepili w chłopcu wiedzę duchową. Zdarzenie to wywołało wyraźną zmianą w jego życiu, chociaż był on wtedy zaledwie pięcioletnim chłopcem. Taka zmiana jest ważnym symptomem zauważalnym po inicjacji przez bona fide mistrza duchowego. Rzeczywiste obcowanie z bhaktami powoduje szybką zmianę w życiu tego, kto jest zainteresowany duchową realizacją. To właśnie zdarzyło się Śri Naradzie Muniemu w jego poprzednim życiu, a jak to się stało, zostanie niebawem opisane.

 

01.06.06   Byłem jedynym synem mojej matki, która była nie tylko prostą kobietą, ale również i służącą. Jako że byłem jej jedynym dzieckiem, stałem się jedynym obiektem jej troski, i tak oto związała mnie ona węzłem miłości i przywiązania.

 

01.06.07   Chciała ona zapewnić mi właściwe utrzymanie, ale ponieważ nie była niezależna, nie była ona właściwie w stanie zrobić niczego dla mnie. Świat jest pod pełną kontrolą Najwyższego Pana. Dlatego też każdy jest jak drewniana lalka w rękach mistrza marionetek.

 

01.06.08   Jako zaledwie pięcioletnie dziecko, przebywałem w szkole prowadzonej przez braminów. Byłem uczuciowo zależny od swojej matki i nie miałem żadnych podróżniczych doświadczeń.

 

01.06.09   Pewnego wieczoru moja biedna matka wyszła z domu, aby wydoić krowę, i po drodze została ukąszona przez węża, który działał z ramienia najwyższego czasu.

 

01.06.09   Znaczenie:      Oto w jaki sposób Bóg przyciąga ku Sobie szczerą duszę. Biedny chłopiec nie miał nikogo oprócz swojej ukochanej matki, a mimo to została ona zabrana przez najwyższą wolę, tak aby chłopiec zdał się całkowicie na łaskę Pana.

 

01.06.10   Zdarzenie to przyjąłem jako szczególną łaskę Pana, który zawsze pragnie dobra dla Swoich wielbicieli, i tak oto myśląc, wyruszyłem na północ.

 

01.06.10   Znaczenie:      Zaufani bhaktowie Pana na każdym kroku dostrzegają błogosławione przewodnictwo Pana. To, co w światowym sensie może uchodzić za niekorzystne czy niepomyślne, jest przyjmowane przez bhaktów Pana za przejaw Jego specjalnej łaski. Światowa pomyślność jest rodzajem materialnej gorączki i w wypadku wielbiciela, dzięki łasce Pana, temperatura tej materialnej gorączki zostaje stopniowo zmniejszona. W ten sposób powoli wraca się do duchowego zdrowia, ale światowi ludzie pojmują to w błędny sposób.

 

01.06.11   Wędrując, przechodziłem przez wiele bogatych metropolii, miast, wsi, farm zwierzęcych, kopalni, pól uprawnych. Przemierzyłem wiele dolin, kwietnych ogrodów, szkółek leśnych i naturalnych lasów.

 

01.06.11   Znaczenie:      Z wersetu tego dowiadujemy się, że w poprzednim okresie manifestacji kosmicznej, rolnictwo, kopalnictwo, farmerstwo, kwiaciarstwo i industrializacja były rozwinięte na taką samą skalę jak obecnie. To samo będzie miało miejsce nawet w następnej kreacji kosmicznej. Kiedy po setkach milionów lat kończy się jedna manifestacja kosmiczna, na mocy praw natury zaczyna się następny okres przejawienia i historia wszechświata powtarza się praktycznie w ten sam sposób. Światowi awanturnicy tracą czas na wykopaliska archeologiczne, nie bacząc na istotne potrzeby życia. Narada Muni, ożywiony duchowym impulsem, chociaż właściwie jeszcze dziecko, nie zawracał sobie głowy takimi światowymi sprawami, chociaż po drodze mijał on wsie i miasta, kopalnie i zakłady przemysłowe. Podążał on bowiem wytrwale ścieżką duchowej emancypacji.

    Śrimad-Bhagavatam jest powtórzeniem historii, które zdarzyły się setki milionów lat temu. I tylko najbardziej znaczące wydarzenia zostały zebrane i zapisane w tej transcendentalnej literaturze.

 

01.06.12   Przechodziłem przez wzgórza i góry bogate w różne minerały, jak złoto, srebro i miedź. Widziałem obszary pełne jezior i stawów rozkwitłych tysiącami pięknych lotosowych kwiatów, zaiste godnych mieszkańców nieba, i tym bardziej pięknych, kiedy unosiły się nad nimi pszczoły i śpiewające ptaki.

 

01.06.13   Wędrowałem samotnie przez gąszcza sitowia, bambusów, trzciny, ostrej, kaleczącej trawy i chwastów. Przechodziłem przez jaskinie, które były bardzo trudne do przebycia w pojedynkę. Przemierzałem głębokie, ciemne, budzące lęk i grozę puszcze – siedliska sów, szakali i węży.

 

01.06.13   Znaczenie:      Doświadczanie różnorodności Boskiego stworzenia jest obowiązkiem wędrującego mędrca (parivrajakacaryi). W tym celu podróżuje on samotnie przez lasy, puszcze, góry, miasta, wsie, itd., aby zyskać wiarę w Boga i siłę umysłu, jak również aby oświecić mieszkańców przekazem Boga. Obowiązkiem sannyasina jest przyjęcie na siebie bez lęku wszelkiego ryzyka. Doskonałym tego przykładem w tym wieku Kali jest Pan Caitanya, który podróżował w ten sposób przez dżungle środkowych Indii, oświecając po drodze nawet tygrysy, niedźwiedzie, węże, jelenie, słonie i inne zwierzęta dżungli. W tym wieku Kali sannyasa jest zabroniona dla zwykłych ludzi. Ktoś, kto zmienia tylko strój, aby robić propagandę, nie ma nic wspólnego z prawdziwą sannyasą. Należy jednak całkowicie wyrzec się związków ze społeczeństwem i poświęcić swoje życie wyłącznie służbie dla Pana. Pan Caitanya nie przyjął imienia sannyasina i tak zwani sannyasini tego wieku Kali nie powinni zmieniać swoich poprzednich imion, idąc w tym względzie za przykładem Pana Caitanyi. W tym wieku najbardziej polecaną drogą realizacji duchowej jest słuchanie i powtarzanie świętych chwał Pana. I ktoś, kto przyjmuje śluby wyrzeczenia się życia rodzinnego, nie musi wcale imitować parivrajakacaryów, jak Narada czy Pan Caitanya, ale może on osiedlić się w jakimś świętym miejscu i poświęcić cały swój czas na słuchanie i intonowanie świętych pism pozostawionych przez wielkich acaryów, takich jak sześciu Gosvamich Vrndavany.

 

01.06.14   Tak podróżując, poczułem się zmęczony zarówno cieleśnie, jak i umysłowo, i byłem spragniony, jak i głodny. Wykąpałem się więc w jeziorze i również napiłem się wody. Przez kontakt z wodą uwolniłem się od zmęczenia i wyczerpania.

 

01.06.14   Znaczenie:      Podróżujący mędrzec-włóczęga może zaspokoić potrzeby ciała, mianowicie pragnienie i głód, korzystając z darów natury, nie będąc zmuszonym do żebrania u drzwi gospodarzy. Wędrujący sannyasin nie chodzi zatem od drzwi do drzwi aby żebrać, ale aby oświecić duchowo tych, którzy prowadzą życie rodzinne.

 

01.06.15   Następnie, w bezludnym lesie, w cieniu banyanowego drzewa, zacząłem medytować o usytuowanej wewnątrz mego serca Duszy Najwyższej, używając do tego inteligencji, tak jak o tym usłyszałem od dusz wyzwolonych.

 

01.06.15   Znaczenie:      Nie należy medytować kierując się swoimi wymysłami i kaprysami. Sztuki tej należy nauczyć się z autorytatywnych źródeł, to znaczy z pism świętych, za pośrednictwem przeźroczystego medium, jakim jest autentyczny mistrz duchowy. Medytacja o Duszy Najwyższej przebywająca wewnątrz każdej żywej istoty polega na właściwym użyciu uduchowionej, dobrze wytrenowanej inteligencji. Bhakta, który spełnia miłosną służbę dla Pana przez wypełnianie poleceń mistrza duchowego, w naturalny sposób rozwija taką świadomość. Śri Naradaji zetknął się z autentycznymi mistrzami duchowymi, służył im szczerze i w rezultacie osiągnął właściwe oświecenie. Tym sposobem mógł on teraz zasiąść do rzeczywistej medytacji.

 

01.06.16   I skoro tylko z przemienionym przez transcendentalną miłość umysłem zacząłem medytować o lotosowych stopach Osoby Boga, łzy popłynęły z moich oczu, i Pan bezzwłocznie pojawił się w lotosie mojego serca.

 

01.06.16   Znaczenie:      Znaczące jest tutaj słowo bhava. Stadium bhava jest osiągane, gdy bhakta rozwija transcendentalną miłość do Pana. Pierwsze, wstępne stadium jest nazywane śraddha, czyli sympatią do Pana. I aby ta sympatia rozwinęła się w transcendentalną miłość do Pana, należy obcować z czystymi bhaktami Pana. Trzecim stadium jest praktykowanie przepisanych regulaminów służby oddania. To rozproszy wszelkiego rodzaju obawy i usunie wszelkie osobiste słabości i braki, które przeszkadzają w robieniu postępu na ścieżce służby oddania.

    Kiedy wszystkie obawy i osobiste słabości zostaną usunięte, wtedy nasza wiara w Transcendencję staje się mocna i zwiększa się nasze przywiązanie, smak, do służby oddania. To stadium prowadzi do przyciągania, a następnie pojawia się bhava, czyli pierwsze, wstępne stadium czystej miłości do Boga. Wszystkie wyżej wymienione stadia są niczym innym, jak tylko różnymi stadiami rozwinięcia transcendentalnej miłości do Boga. Kiedy bhakta jest przesycony transcendentalną miłością, pojawia się w nim mocne poczucie rozłąki z Panem, które prowadzi do zamanifestowania ośmiu, różnego rodzaju ekstaz. Łzy płynące z oczu bhakty są automatyczną reakcją. Ponieważ Narada Muni osiągnął to stadium wkrótce po opuszczeniu domu, mógł on rzeczywiście oglądać Pana w lotosie swego serca. Mógł on rzeczywiście doświadczyć obecności Pana przez swoje duchowo rozwinięte, nieskażone materią zmysły.

 

01.06.17   O Vyasadevo, będąc w tym czasie owładniętym przez uczucie szczęścia, poczułem, że każda część mojego ciała została oddzielnie ożywiona. I będąc tak pogrążonym w oceanie ekstazy, straciłem z oczu tak siebie, jak i Pana.

 

01.06.17   Znaczenie:      Doznanie duchowego szczęścia i intensywnej ekstazy nie znajduje materialnego porównania. Dlatego też bardzo trudno jest wyrazić takie uczucia. Błysk takiej ekstazy znajdujemy tutaj w słowach Śri Narady Muniego. Każda część ciała czy zmysłów pełni szczególną funkcję. Po zobaczeniu Pana, wszystkie zmysły zostają w pełni obudzone do pełnienia służby dla Pana, ponieważ w stanie wyzwolonym zmysły są w pełni zdolne do takiej służby. W opisywanej tutaj transcendentalnej ekstazie zdarzyło się tak, że zmysły zostały oddzielnie ożywione do pełnienia służby dla Pana. Będąc w takim stanie, Narada Muni zatracił się w równoczesnym oglądaniu tak samego siebie, jak i Pana.

 

01.06.18   Transcendentalna forma Pana, taką jaką jest, zaspokaja pragnienia umysłu i od razu wymazuje wszelki umysłowy bezsens. Straciwszy wizję tej formy, powstałem nagle, pełen niepokoju, tak jak to się zwykle dzieje, gdy traci się coś bardzo drogiego.

 

01.06.18   Znaczenie:      Doświadczenie Narady Muniego nie wskazuje wcale na to, że Pan jest bezpostaciowy. Narada widział postać Pana, ale ta Jego forma jest całkowicie różna od wszystkich form materialnych. W przeciągu całego naszego życia zdarza się nam widzieć tak wiele różnych form w tym materialnym świecie, ale żadna z nich nie jest w stanie zadowolić umysłu, ani też żadna z nich nie jest w stanie usunąć niepokoju z naszych zmysłów. Uczynić to może jedynie transcendentalna forma Pana, i każdy, kto ją raz zobaczył, nie znajdzie już zadowolenia w niczym innym. Żadna forma w tym materialnym świecie nie jest już dłużej w stanie zadowolić takiej osoby. To, że Pan nie ma formy czy też jest bezosobowy, oznacza po prostu to, że forma Pana nie jest podobna do żadnej formy materialnej i nie przypomina sobą żadnej materialnej osoby.

    I właśnie my, będąc istotami duchowymi, mając wieczną więź z tą transcendentalną formą Pana, życie po życiu szukamy tej formy Pana, nie znajdując zadowolenia w żadnej z form materialnych. Narada Muni ujrzał tę formę w przebłysku chwili, a kiedy stracił ją z pola widzenia, zaniepokoił się i powstał nagle, pragnąc ją odnaleźć. Narada Muni na moment osiągnął to, za czym my tęsknimy życie po życiu, a zniknięcie Pana było dla niego wielkim szokiem.

 

01.06.19   Pragnąłem ujrzeć ponownie tę transcendentalną formę Pana, ale pomimo moich prób skoncentrowania się na sercu, z gorącym pragnieniem ponownego zobaczenia Pana, nie mogłem Go już więcej oglądać. Dlatego owładnął mnie wielki smutek i niezadowolenie.

 

01.06.19   Znaczenie:      Żaden mechaniczny proces nie daje możliwości oglądania formy Pana. Wszystko w tym względzie zależy od Jego bezprzyczynowej łaski. Nie możemy oglądać Pana na nasze zawołanie, tak jak słońce nie wzejdzie na nasze życzenie. Słońce pojawia się o świcie, zgodnie z własnym porządkiem. Podobnie i Pan może łaskawie pojawić się przed Swoim bhaktą z powodu Swojej bezprzyczynowej łaski. Należy więc czekać na sprzyjający moment i równocześnie wypełniać swoje przepisane obowiązki w służbie dla Pana. Narada Muni myślał, że może zobaczyć Pana przez ten sam mechaniczny proces, który poskutkował za pierwszym razem, ale pomimo jego największego wysiłku, druga próba nie przyniosła efektu. Pan jest całkowicie niezależny wobec wszelkich zobowiązań. Można Go jedynie związać węzłem czystego oddania. Nie jest On też widoczny czy też możliwy do postrzeżenia przez nasze materialne zmysły. Ale kiedy jest On zadowolony z naszych szczerych prób pełnienia całkowicie zależnej od Jego łaski służby oddania, wtedy może się On nam objawić z własnej woli.

 

01.06.20   Widząc moje usiłowania w tym samotnym miejscu, Osoba Boga, który jest ponad wszelkie światowe opisy, przemówił do mnie z powagą i przyjemnymi słowy, tak aby uśmierzyć mój smutek.

 

01.06.20   Znaczenie:      W Vedach jest powiedziane, że Bóg jest poza zasięgiem materialnych słów i inteligencji. A jednak, dzięki Jego bezprzyczynowej łasce, można posiąść odpowiednie zmysły, aby Go usłyszeć i rozmawiać z Nim. Taka jest niepojęta moc Pana i ktoś, kto dostąpił Jego łaski, może Go usłyszeć. Pan był bardzo zadowolony z Narady Muniego. Dlatego też została mu dana konieczna moc, dzięki której mógł usłyszeć Pana. Jednak taki bezpośredni kontakt z Panem nie jest możliwy dla innych, znajdujących się w próbnym stadium regulowanej służby oddania. Narada dostąpił specjalnej łaski. Kiedy usłyszał on przyjemne słowa Pana, uczucie rozdzielenia zostało w jakimś stopniu uśmierzone. Bhakta, który osiągnął stadium miłości Boga, zawsze odczuwa męczarnie rozłąki i dlatego jest on zawsze pogrążony w transcendentalnej ekstazie.

 

01.06.21   O Narado (powiedział Pan), przykro Mi, ale nie będziesz Mnie mógł już więcej oglądać w tym życiu. Ci, którzy są niedoskonali w służbie i ci, którzy nie są całkowicie wolni od materialnego skażenia, rzadko kiedy mogą Mnie zobaczyć.

 

01.06.21   Znaczenie:      Bhagavad-gita opisuje Pana jako Istotę najbardziej czystą, jako Najwyższego i Absolutną Prawdę. Jego Osoba jest całkowicie wolna od materialnego skażenia, dlatego też nie można się do Niego zbliżyć nawet z najmniejszym śladem materialnego przywiązania. Służba oddania zaczyna się wtedy, kiedy ktoś jest wolny przynajmniej od dwóch materialnych gun, mianowicie guny pasji i guny ignorancji. Oznaką tego jest brak pożądania (kama) i chciwości (lobha), czyli inaczej mówiąc, należy być wolnym od pragnień zadowalania zmysłów i skąpstwa. Najbardziej korzystną, zrównoważoną guną natury materialnej jest dobroć. Ale uwolnienie się od wszelkiego materialnego skażenia oznacza również uwolnienie się od guny dobroci. Poszukiwanie wizji Boga w samotnym lesie jest uważane za przejaw guny dobroci. Ktoś może udać się do lasu, aby osiągnąć duchową doskonałość, ale to wcale nie oznacza, że automatycznie zobaczy on tam Osobę Boga. Koniecznym do tego warunkiem jest uwolnienie się od wszelkiego materialnego przywiązania i osiągnięcie transcendentalnego planu, a to samo pomoże bhakcie wejść w osobisty kontakt z Bogiem. Najlepszą metodą jest zamieszkanie w miejscu, gdzie wielbi się transcendentalną formę Pana. Świątynia Pana jest miejscem transcendentalnym, podczas gdy las jest dobrym miejscem pobytu z materialnego punktu widzenia. Początkującemu bhakcie zawsze poleca się wielbienie transcendentalnej formy Pana w świątyni arcana Jest to niewątpliwie lepsza metoda niż udanie się do lasu na poszukiwanie Boga. Służba oddania zaczyna się wraz z procesem arcana, i jak już powiedzieliśmy wcześniej, jest to lepsze od zamieszkania w lesie.

    W swoim obecnym życiu, które jest całkowicie wolne od materialnych pożądań i tęsknot, Śri Narada nie przebywa bynajmniej w lesie, chociaż jedynie poprzez swoją obecność może on przemienić każde miejsce w Vaikunthę. Podróżuje on z jednego miejsca w drugie i nakłania ludzi, półbogów, Kinnarów Gandharvów, rsich, munich i wszystkich innych, aby zostali bhaktami Pana. Owocem jego wysiłków są tacy bhaktowie jak Prahlada Maharaja, Dhruva Maharaja i wielu innych. Dlatego też czysty bhakta Pana podąża w ślady takich bhaktów jak Narada i Prahlada, i cały swój czas poświęca na wysławianie Pana przez proces kirtana w jego różnych formach. Działania takie są całkowicie wolne od materialnego wpływu; są one całkowicie duchowe.

 

01.06.22   O prawy, zobaczyłeś Moją Osobę raz tylko, a to dlatego, by zwiększyło się twoje przywiązanie do Mnie. Ponieważ im bardziej będziesz tęsknił za Mną, tym bardziej będziesz wolny od materialnych pragnień.

 

01.06.22   Znaczenie:      Żywa istota nie może być pozbawiona pragnień. Nie jest ona martwym kamieniem. Musi ona pracować, myśleć, czuć i chcieć. Ale kiedy myśli, czuje i pragnie w sposób materialny, zostaje uwikłana. I odwrotnie, kiedy swoje myśli, odczucia i pragnienia angażuje w służbę dla Pana, rezultat tego jest taki, że stopniowo wyzwala się ona z wszelkiego materialnego uwikłania. I im bardziej jesteśmy zaangażowani w transcendentalną miłosną służbę dla Pana, tym bardziej jesteśmy do niej przywiązani, tym bardziej jej pożądamy. Taka jest transcendentalna natura boskiej służby. Materialna służba kończy się przesytem, podczas gdy duchowa służba dla Pana nie zna ani przesytu ani końca. Bhakta może bez końca zwiększać swoje pragnienie transcendentalnego służenia Panu z miłością, a pomimo to nie dozna on ani przesytu ani końca. Poza tym, ci, którzy służą Panu z wielką wytrwałością, mogą doświadczyć obecności Pana w sposób transcendentalny. Dlatego też oglądanie Pana jest równoznaczne z pełnieniem służby dla Niego, ponieważ taka służba jest identyczna z Jego Osobą. Szczery bhakta powinien pełnić nieprzerwanie szczerą służbę dla Pana. Otrzyma on od Pana właściwe wskazówki odnośnie tego, jak i gdzie służba taka musi zostać spełniona. Narada był wolny od materialnych pragnień, ale pomimo to otrzymał taką radę, by jeszcze bardziej zwiększyła się jego tęsknota za Panem.

 

01.06.23   Służąc Absolutnej Prawdzie, nawet przez kilka dni, bhakta osiąga mocną i niewzruszoną inteligencję skoncentrowaną na Mnie. W rezultacie, po opuszczeniu tych żałosnych materialnych światów, zostaje on jednym z Moich towarzyszy w świecie transcendentalnym.

 

01.06.23   Znaczenie:      Służenie Absolutnej Prawdzie znaczy pełnienie służby dla Absolutnej Osoby Boga pod kierunkiem bona fide mistrza duchowego, który jest przeźroczystym medium pomiędzy Panem a początkującym bhaktą. Początkujący bhakta nie ma żadnych możliwości, aby zbliżyć się do Absolutnej Osoby Boga ze swoimi niedoskonałymi materialnymi zmysłami. Dlatego też konieczny jest trening pod kierunkiem mistrza duchowego. W rezultacie takiego treningu, nawet jeśli trwa on kilka dni, początkujący bhakta zyskuje inteligencję, która pozwala mu na pełnienie transcendentalnej służby dla Pana. A służba taka w ostateczności prowadzi do wyzwolenia się z długotrwałej niewoli z materialnych światów i przeniesienie się do świata transcendentalnego, królestwa Boga, gdzie zostaje on jednym z wyzwolonych towarzyszy Pana.

 

01.06.24   Inteligencja zaangażowana w służbę oddania dla Mnie nie może być nigdy stracona. Zarówno w czasie stworzenia, jak i w czasie unicestwienia, twoja pamięć zostanie zachowana, dzięki Mojej łasce.

 

01.06.24   Znaczenie:      Służba oddania pełniona dla Osoby Boga nigdy nie idzie na próżne. Ponieważ Osoba Boga jest wieczny, inteligencja zastosowana w Jego służbie czy też cokolwiek uczynione w związku z Jego Osobą, jest również wieczne i nigdy nie zostaje stracone. Bhagavad-gita oznajmia, że narodziny po narodzinach gromadzimy sobie "konto" służby oddania spełnianej dla Osoby Boga, a kiedy jesteśmy w pełni dojrzałymi bhaktami Osoby Boga, ta cała służba, policzona razem, czyni nas zdolnymi do osiągnięcia towarzystwa Pana. Takie "konto" służby dla Boga nigdy nie zostaje stracone, ale narasta aż do stanu pełnej dojrzałości.

 

01.06.25   Następnie, ten najwyższy autorytet, uosobiony przez dźwięk i niewidoczny dla oczu, ale najbardziej wspaniały, przestał mówić. Czując dla Niego wdzięczność, ofiarowałem Mu pokłony, chyląc głowę.

 

01.06.25   Znaczenie:      To, że Osoba Boga nie był widziany, ale tylko słyszany, nie stanowi żadnej różnicy. Osoba Boga jest oryginalnym twórcą czterech Ved, które wyemanowały z Jego oddechu, i jest On widziany i realizowany przez transcendentalny dźwięk Ved. Podobnie, Bhagavad-gita jest dźwiękową reprezentacją Pana i nie ma różnicy pomiędzy nią a Panem. Ostatecznie więc można stwierdzić, że Pan jest widziany i słyszany przez wytrwałe intonowanie transcendentalnego dźwięku:

 

01.06.26   Tak oto zacząłem powtarzać święte imię Pana i śpiewać o Jego chwałach, nie zważając na wszelkie formalności tego materialnego świata. Takie intonowanie i pamiętanie o transcendentalnych rozrywkach Pana jest zaprawdę błogosławione. Czyniąc to, podróżowałem po całej Ziemi, będąc w pełni zadowolonym, pokornym i wolnym od zazdrości.

 

01.06.26   Znaczenie:      Narada Muni kreśli tutaj w paru słowach obraz życia szczerego bhakty Pana, którego sam jest przykładem. Taki bhakta, po inicjacji przez Pana albo Jego bona fide reprezentanta, poświęca się z całą powagą intonowaniu chwał Pana, jak również podróżuje on po całym świecie, tak aby również inni mogli usłyszeć o chwałach Pana. Tacy bhaktowie nie mają żadnych materialnych pragnień. Są oni kierowani przez jedno tylko pragnienie: powrócić do Boga. To czeka ich we właściwym czasie, po opuszczeniu tego materialnego ciała. Ponieważ ich najwyższym celem życia jest powrót do Boga, nie są oni nigdy o nikogo zazdrośni ani też nie są dumni z powodu swojej zdolności powrotu do Boga. Ich jedynym interesem jest intonowanie i pamiętanie świętego imienia, chwał i rozrywek Pana i, odpowiednio do osobistych możliwości i bez materialnych motywów, szerzenie przekazu Pana dla dobra innych.

 

01.06.27   I tak, O Braminie Vyasadevo, z biegiem czasu, ja, który byłem w pełni pochłonięty myśleniem o Krsnie i dlatego wolny od przywiązań i wszelkiego skażenia materialnego, spotkałem śmierć tak jak piorun i błyskawica, które pojawiają się jednocześnie.

 

01.06.27   Znaczenie:      Bycie pochłoniętym myślami o Krsnie oznacza oczyszczenie się z materialnych brudów i tęsknot. Tak jak bogaty człowiek nie pragnie różnych drobiazgów, tak również bhakta Pana Krsny, który ma zagwarantowany powrót do królestwa Boga (gdzie życie jest wieczne, w pełni świadome i szczęśliwe), w naturalny sposób nie pragnie on małych materialnych rzeczy, które są jak pozbawione trwałej wartości kukły i cienie rzeczywistości. To jest oznaką osób duchowo oświeconych. A z biegiem czasu, kiedy bhakta jest całkowicie przygotowany, nagle następuje zmiana ciała, która zwykle nazywana jest śmiercią. Dla czystego bhakty taka zmiana jest niczym błyskawica, a wraz z nią pojawia się oświecenie. Inaczej mówiąc, bhakta zmienia swoje materialne ciało i równocześnie, z woli Najwyższego, rozwija ciało duchowe. Czysty bhakta, nawet przed śmiercią, nie ma materialnych przywiązań, jako że jego ciało jest uduchowione, tak jak żelazo, które rozgrzewa się do czerwoności w kontakcie z ogniem.

 

01.06.28   Będąc nagrodzonym transcendentalnym ciałem odpowiednim do towarzyszenia Osobie Boga, opuściłem ciało zbudowane z pięciu elementów materialnych, i w ten sposób wszystkie nabyte rezultaty pracy dla korzyści (karma) zostały zatrzymane.

 

01.06.28   Znaczenie:      Narada otrzymał duchowe ciało zaraz po opuszczeniu swojego ciała materialnego, zgodnie z wcześniejszą obietnicą Osoby Boga, że otrzyma transcendentalne ciało odpowiednie do obcowania z Panem. To ciało transcendentalne wolne jest od skażenia materialnego i wyposażone jest w trzy zasadnicze transcendentalne jakości, mianowicie: wieczność, wolność od sił materialnych (gun) i wolność od karmy, czyli reakcji będących rezultatem wcześniejszych działań dla korzyści. Ciało materialne zaś, przeciwnie, jest nietrwałe i podlega działaniu trzech gun i karmy. I skoro tylko bhakta angażuje się w służbę oddania dla Pana, jego ciało od razu zostaje przesycone transcendentalnymi cechami. Jest to podobne działaniu kamienia filozoficznego na żelazo. Wpływ transcendentalnej służby oddania jest właśnie taki. Dlatego też zmiana ciała oznacza zatrzymanie wpływu trzech jakościowych cech natury materialnej na czystego bhaktę Wiele takich przykładów znajdziemy w pismach objawionych. Dhruva Maharaja i Prahlada Maharaja, i wielu innych bhaktów, mogło zobaczyć Osobę Boga twarzą w twarz na pozór w tym samym ciele. Oznacza to, że jakość ciała bhakty zmienia się z materialnej na transcendentalną. Taka jest opinia autoryzowanych Gosvamich poparta przez autentyczne pisma święte. W Brahma-samhicie jest powiedziane, że poczynając od zarodka indra-gopa, kończąc zaś na samym Indrze królu niebios, wszystkie żywe istoty podlegają prawu karmy i są zmuszone do odbierania rezultatów swojej pracy, czy to w postaci radości czy cierpienia. Tylko bhakta jest uwolniony od takich reakcji, dzięki bezprzyczynowej łasce najwyższego autorytetu, Osoby Boga.

 

01.06.29   A w końcu milenium, kiedy Osoba Boga, Pan Narayana, ułożył się w wodach zniszczenia, Brahma zaczął wchodzić w Niego razem ze wszystkimi elementami stworzenia, i również ja wszedłem, wchłonięty przez Jego oddech.

 

01.06.29   Znaczenie:      Narada jest znany jako syn Brahmy, a Pan Krsna znany jest jako syn Vasudevy. Osoba Boga i Jego wyzwoleni bhaktowie, jak Narada, pojawiają się w materialnym świecie poprzez ten sam proces. Tak jak to zostało powiedziane w Bhagavad-gicie, narodziny i czyny Pana są transcendentalne. Dlatego, według autoryzowanych opinii, narodziny Narady jako syna Brahmy są również transcendentalną rozrywką. Jego pojawienie się i odejście jest praktycznie na tej samej płaszczyźnie co pojawianie się i znikanie Pana. Dlatego też mówi się, że Pan i Jego bhaktowie są jednocześnie tożsami i różni jako istoty duchowe. Należą oni do tej samej kategorii transcendentalnej.

 

01.06.30   Po 4 300 000 000 latach świetlnych, kiedy Brahma obudził się, aby ponownie stwarzać przez wolę Pana, wszyscy rsi (mędrcy), jak Marici Angira, Atri i inni, zostali stworzeni z transcendentalnego ciała Pana, i ja również pojawiłem się z nimi.

 

01.06.30   Znaczenie:      Jeden dzień Brahmy liczy 4 320 000 000 lat świetlnych. Informację o tym znajdujemy również w Bhagavad-gicie Tyle samo trwa noc Brahmy. Przez taki okres czasu Brahmaji spoczywa w yoga-nidrze, w ciele swego stwórcy, Garbhodakaśayi Visnu. A po okresie snu Brahmy, kiedy Pan pragnie ponownie stwarzać za pośrednictwem Brahmy, wszyscy wielcy rsi ponownie pojawiają się z różnych części transcendentalnego ciała, i pojawia się również Narada. Znaczy to, że Narada pojawia się w tym samym transcendentalnym ciele, tak właśnie jak człowiek budzi się ze snu w tym samym ciele. Śri Narada ma wieczny przywilej swobodnego podróżowania po wszystkich częściach transcendentalnych i materialnych światów. Pojawia się on i znika w swoim własnym transcendentalnym ciele, które w przeciwieństwie do ciał istot uwarunkowanych wolne jest od rozróżnienia na ciało i duszę.

 

01.06.31   Odtąd więc, dzięki łasce wszechmocnego Visnu, podróżuję wszędzie bez ograniczeń, zarówno w świecie transcendentalnym, jak i trzech sferach świata materialnego. A wszystko to dzięki temu, że jestem bezustannie pochłonięty służbą oddania dla Pana.

 

01.06.31   Znaczenie:      Jak oznajmia Bhagavad-gita, materialny wszechświat dzieli się na trzy sfery, mianowicie:

urdhva-loka (najwyższe planety),

madhya-loka (planety środkowe) i

adho-loka (planety niskie).

Ponad planetami urdhva-loka, to znaczy ponad Brahmaloką, znajdują się materialne okrycia wszechświata, a ponad nimi rozpościera się nieograniczone w swoich rozmiarach niebo duchowe, zawierające niezliczoną ilość samoświetlnych planet Vaikuntha zamieszkałych przez Samego Boga i Jego towarzyszy, którzy są wszyscy wiecznie wyzwolonymi żywymi istotami. Narada Muni może podróżować bez ograniczeń zarówno w sferach materialnych, jak i duchowych, tak jak wszechmocny Pan ma swobodę w poruszaniu się po całym Swoim stworzeniu. W świecie materialnym żywe istoty podlegają wpływowi trzech materialnych sił natury, mianowicie: dobroci, pasji i ignorancji. Ale Śri Narada Muni jest transcendentalny wobec tych wszystkich materialnych sił, i w ten sposób może on podróżować wszędzie bez żadnych ograniczeń. Jest on wyzwolonym kosmonautą. Bezprzyczynowa łaska Pana Visnu jest niezrównana i zdają sobie z tego sprawę tylko bhaktowie, dzięki łasce Pana. Dlatego też bhaktowie nigdy nie upadają, ale materialiści, tzn. pracujący dla korzyści, i spekulujący filozofowie upadają, pokonani przez odpowiednie siły natury. Rsi, jak wspomniano powyżej, nie mogą wejść do świata transcendentalnego, jak Narada. Zostało to wyjawione w Narasimha Puranie. Rsi, jak Marici, są ekspertami, jeśli chodzi o pracę dla korzyści, a rsi jak Sanaka i Sanatana są autorytetami, jeśli chodzi o spekulację filozoficzną. Ale Śri Narada Muni jest pierwszym autorytetem w dziedzinie transcendentalnej służby oddania dla Pana. Wszystkie wielkie autorytety w służbie oddania dla Pana podążają śladami Narady Muniego, przestrzegając instrukcji Narada-bhakti-sutry, i dlatego wszyscy bhaktowie Pana są zdecydowanie wykwalifikowani, aby wejść do królestwa Boga, Vaikuntha.

 

01.06.32   I tak oto przemierzam światy, bezustannie intonując transcendentalny przekaz o chwałach Pana, wibrując transcendentalne dźwięki na tym oto instrumencie zwanym vina, który dostałem od Pana Krsny.

 

01.06.32   Znaczenie:      Vina, muzyczny instrument strunowy, który Narada otrzymał od Pana Śri Krsny, został opisany w Linga Puranie, co zostało również potwierdzone przez Śrila Jivę Gosvamiego. Ten transcendentalny instrument jest tożsamy z Panem Śri Krsną i Naradą, ponieważ jest on tej samej transcendentalnej kategorii. Dźwięk wibrowany przez ten instrument nie może być materialny i dlatego chwały i rozrywki Pana, które Narada wygrywa na nim, są również transcendentalne, bez śladu materialnych wpływów. Również metra muzyczne w liczbie siedmiu, mianowicie:

sa (sadja),

r (rsabha),

ga (gandhara),

ma (madhyama),

pa (pancama),

dha (dhaivata) i

ni (nisada),

są transcendentalne i jako takie są szczególnie przeznaczone do wykonywania kompozycji transcendentalnych. Jako czysty bhakta Pana, Śri Naradadeva zawsze pamięta o swoim zobowiązaniu wobec Pana, i w podzięce za ten transcendentalny dar w postaci viny zawsze pochłonięty jest opiewaniem Jego transcendentalnych chwał, co czyni go nieomylnym w jego egzaltowanej pozycji. Podążając w ślady Śrila Narady Muniego, samozrealizowana dusza w tym materialnym świecie powinna również właściwie używać tych dźwiękowych metrum, mianowicie: sa, r, ga, ma, itd., w służbie dla Pana przez bezustanne śpiewanie chwał Pana, jak stwierdza Bhagavad-gita.

 

01.06.33   A skoro tylko zaczynam śpiewać o Jego świętych czynach, Najwyższy Pan, Śri Krsna, którego chwały i czynności są przyjemne dla ucha, od razu jak gdyby na zawołanie – pojawia się na tronie mojego serca.

 

01.06.33   Znaczenie:      Absolutna Osoba Boga nie jest różny od Swojego transcendentalnego imienia, formy, rozrywek, a zatem i od dźwiękowych wibracji służących Jego wysławianiu. Skoro tylko czysty bhakta zaangażuje się w czystą służbę oddania w postaci słuchania, intonowania i pamiętania imienia, sławy i czynów Pana, Pan od razu staje się widoczny dla transcendentalnych oczu czystego bhakty, pojawiając się w zwierciadle jego czystego serca za pomocą "duchowej telewizji". Dlatego też czysty bhakta, pozostający w transcendentalnej miłosnej służbie dla Pana, może doświadczyć Jego obecności w każdym momencie. Z psychologicznego punktu widzenia, czerpanie przyjemności z faktu bycia wychwalanym przez innych jest rzeczą naturalną dla każdego z nas. Jest to w rzeczy samej naturalny instynkt, i Pan, będąc indywidualną osobą jak inni, nie jest wyjątkiem, jeśli chodzi o reguły tej naturalnej psychologii, albowiem psychologiczne rysy obserwowane w przypadku dusz indywidualnych nie są niczym innym, jak tylko odbiciem tych samych psychologicznych cech w Absolutnym Panu. Jedyną różnicą jest to, że Pan jest największą spośród wszystkich osobowości i jest absolutny we wszystkich Swoich sprawach. Zatem nie ma nic zadziwiającego w fakcie, że Pan jest przyciągany przez śpiew czystego bhakty wysławiającego Jego chwały. Jako że jest On absolutny, może On pojawić się w obrazie Jego gloryfikacji, czyniąc te dwie rzeczy tożsamymi, będąc tożsamym z obydwoma. Śrila Narada śpiewa o chwałach Pana nie dla osobistej korzyści, ale dlatego, że ten transcendentalny śpiew jest tożsamy z Panem. Narada Muni wnika w głębiny obecności Pana przez ten transcendentalny śpiew.

 

01.06.34   Tak oto doświadczyłem osobiście, że ci, którzy są zawsze pełni trosk i niepokojów z powodu swojego pragnienia zadowalania zmysłów poprzez kontakt zmysłów z przedmiotami zmysłów, mogą przepłynąć ocean niewiedzy na najbardziej odpowiedniej łodzi – którą jest bezustanne intonowanie o transcendentalnych czynach Osoby Boga.

 

01.06.34   Znaczenie:      Symptomem żywej istoty jest to, że nie może ona pozostać milczącą czy bierną nawet przez moment. Musi ona coś robić, o czymś myśleć, czy też mówić o czymś. Ogólnie rzecz biorąc, materialistyczni ludzie myślą i dyskutują o tematach, które zadowalają ich zmysły. Ale jako że rzeczy te doświadczane są pod wpływem zewnętrznej, złudnej energii, nie mogą one w rzeczywistości dać im zadowolenia. Przeciwnie, ludzie ci będą pełni trosk i niepokojów. Przyjmują oni bowiem za obiekt zadowolenia coś, co w rzeczywistości nie może dać im takiego zadowolenia. Nazywane jest to mayą, czyli czymś, czego w rzeczywistości nie ma. Tak więc Narada Muni, na mocy swojego własnego doświadczenia, mówi, że takie sfrustrowane żywe istoty, zaangażowane teraz w zadowalanie zmysłów, znajdą to zadowolenie w bezustannym intonowaniu i wysławianiu chwał i czynów Pana. Proces pozostaje ten sam, trzeba tylko zmienić jego treść. Nikt nie może zahamować czynności myślowych żywej istoty, ani też procesów czucia, woli czy działania. Ale jeśli ktoś chce rzeczywistego szczęścia, musi on tylko zmienić treść tych procesów. Zamiast mówienia o polityce martwego człowieka, można dyskutować o polityce nadzorowanej przez Samego Pana. Zamiast rozkoszowania się wyczynami kinowych aktorów, można zwrócić swoją uwagę ku zajęciom Pana z Jego wiecznymi towarzyszkami, takimi jak pasterki gopi czy boginie fortuny Laksmi. Przez Swoją bezprzyczynową łaskę wszechmocny Osoba Boga zstępuje na Ziemię i manifestuje tutaj zajęcia, które na pozór przypominają zajęcia ludzi tego doczesnego świata, ale równocześnie są one nadzwyczajne, ponieważ jest On wszechmocny. Czyni On to dla korzyści wszystkich uwarunkowanych dusz, tak aby mogły one zwrócić swoją uwagę ku transcendencji. A kiedy to uczynią, wtedy takie uwarunkowane dusze będą stopniowo promowane do pozycji transcendentalnej i bez trudu przekroczą ocean niewiedzy, źródło wszelkiego cierpienia i nieszczęścia. Takie właśnie wnioski wypływają z osobistego doświadczenia takiego autorytetu jak Śri Narada Muni. I my również możemy doświadczyć tego osobiście, jeśli tylko zaczniemy podążać śladami tego wielkiego mędrca, najdroższego bhakty Pana.

 

01.06.35   Prawdą jest to, że praktykując kontrolowanie zmysłów w ramach systemu yogi można uwolnić się od niepokojów pragnienia i pożądania, ale nie jest to wystarczające dla zadowolenia duszy, albowiem takie zadowolenie czerpane jest ze służby oddania dla Osoby Boga.

 

01.06.35 Znaczenie:      Celem yogi jest kontrolowanie zmysłów. Jest to faktem, że przez praktykowanie mistycznego procesu ćwiczeń w siedzeniu, myśleniu, odczuwaniu, woli, koncentracji i medytacji, a w końcu pogrążeniu się w transcendencji, yogin może kontrolować swoje zmysły. Zmysły są uważane za jadowite węże, a celem systemu yogi jest kontrolowanie ich. Z drugiej strony jednak Narada Muni poleca inną metodę kontrolowania zmysłów – kontrolę zmysłów w transcendentalnej miłosnej służbie dla Mukundy, Osoby Boga. Na mocy swojego własnego doświadczenia stwierdza on, że służba dla Pana jest bardziej skuteczna i praktyczna niż system sztucznego kontrolowania zmysłów. W służbie dla Pana Mukundy zmysły są zaangażowane w sposób transcendentalny: W ten sposób nie ma szans na materialne zadowalanie zmysłów. Zmysły potrzebują jakiegoś zaangażowania. Powstrzymywanie ich w sztuczny sposób nie jest na pewno metodą skuteczną, bowiem skoro tylko pojawi się jakaś sposobność do uciech, podobne wężom zmysły na pewno skorzystają z takiej okazji. Istnieje na to wiele przykładów w historii, chociażby upadek Viśvamitry Muniego, który padł ofiarą pięknej Menaki. Ale Haridasa Thakura, mimo iż wabiony w nocy przez pięknie ubraną Mayę, jako wielki bhakta Pana pozostał niewzruszony.

    Prawda jest taka, że bez służby oddania dla Pana, ani system yogi ani jałowa spekulacja filozoficzna nie mogą nigdy skończyć się sukcesem. Czysta służba oddania, nieskażona pracą dla korzyści, yogą mistyczną czy też spekulatywną filozofią, jest zasadniczym, najwyższym procesem realizacji duchowej. Taka czysta służba oddania jest transcendentalna z natury, a procesy jnana i yoga są niższe od takiego procesu. Kiedy transcendentalna służba oddania jest zmieszana z którymś z tych podrzędnych procesów, wtedy nie jest już dłużej transcendentalną, ale zwie się mieszaną służbą oddania. Śrila Vyasadeva, autor Śrimad-Bhagavatam, przedstawia stopniowo w swym dziele wszystkie te różne systemy realizacji transcendentalnej.

 

01.06.36   O Vyasadevo, ty jesteś wolny od wszelkiego grzechu. Tak jak prosiłeś, opisałem ci okoliczności moich narodzin i czynności, które podjąłem w celu samorealizacji. Myślę więc, że wszystko będzie również sprzyjać twojej osobistej satysfakcji.

 

01.06.36   Znaczenie:      Chcąc zaspokoić dociekliwość Vyasadevy Śri Narada Muni wyjaśnił należycie proces czynności służby oddania, poczynając od stadium wstępnego, kończąc zaś na stadium transcendentalnym. Wyjaśnił on jak ziarno służby oddania posiane przez transcendentalne towarzystwo, stopniowo rozwinęło się przez proces słuchania mędrców. Rezultatem tego słuchania jest zobojętnienie wobec spraw tego świata do tego stopnia, że nawet mały chłopiec mógł przyjąć wieść o śmierci swojej matki, będącej jego jedyną opiekunką, jako błogosławieństwo Pana. Od razu wykorzystał on tę sposobność, aby poszukiwać Pana. Dostąpiwszy łaski Pana, mógł on rozmawiać z Nim i widzieć Go, chociaż nikt nie jest w stanie oglądać Pana tymi doczesnymi oczyma. Wyjaśnił on również, jak przez pełnienie czystej transcendentalnej służby oddania można uwolnić się od skutków nagromadzonej karmy i jak można przemienić ciało materialne w ciało duchowe. Jedynie ciało duchowe może wejść do duchowego królestwa Pana, i nikt inny jak tylko czysty bhakta jest zdolny do wejścia do królestwa Boga. Tak więc całe misterium realizacji transcendentalnej zostało należycie wyjaśnione przez samego Naradę, i dlatego przez słuchanie takiego autorytetu możemy mieć jakieś pojęcie o rezultacie służby oddania, co ledwo zostało zarysowane nawet w oryginalnym tekście Ved. W Vedach, jak również w Upanisadach znajdujemy zaledwie aluzje odnośnie tego tematu. Nic nie zostało tam wyjaśnione bezpośrednio, i dlatego Śrimad-Bhagavatam jest dojrzałym owocem wszystkich drzew literatury wedyjskiej.

 

01.06.37   Suta Gosvami rzekł: Zwróciwszy się w ten sposób do Vyasadevy, Śrila Narada Muni zebrał się do odejścia, i grając na swoim instrumencie (vinie), udał się w swoją swobodną wędrówkę.

 

01.06.37   Znaczenie:      Każda żywa istota pragnie pełnej wolności, ponieważ taka jest jej transcendentalna natura. Wolność ta jest osiągana jedynie poprzez transcendentalną służbę dla Pana. Będąc łudzonym przez energię zewnętrzną każdy myśli, że jest wolny, ale w rzeczywistości jest on spętany przez prawa natury. Żywa istota nie może swobodnie poruszać się z jednego miejsca w drugie, nawet na tej Ziemi, a co tu dopiero mówić o podróżowaniu z jednej planety na drugą. Ale w pełni wyzwolona dusza, jak Narada, który jest zawsze zaangażowany w intonowanie chwał Pana, może swobodnie przemierzać obszary nie tylko na tej Ziemi, ale może podróżować po wszystkich zakątkach materialnego wszechświata, jak również nieba duchowego. My nie możemy sobie nawet wyobrazić zasięgu i nieograniczoności jego wolności, która dorównuje wolności Najwyższego Pana. Nie ma on żadnych powodów czy zobowiązań do takiego podróżowania i nikt też nie może zatrzymać go w tych jego swobodnych, niczym nieskrępowanych podróżach i wędrówkach. Podobnie wolny jest transcendentalny system służby oddania. Może się on rozwinąć w danej osobie, albo też nie, nawet jeśli przedsięwzięła ona wszystkie szczegółowe, wymagane formuły. Podobnie, towarzystwo bhaktów jest również wolne. Ktoś może mieć szczęście, aby mieć takie towarzystwo, a ktoś inny nie może go mieć nawet po tysiącach poczynionych wysiłków. Dlatego też, we wszystkich sferach służby oddania wolność jest główną zasadą. Bez wolności nie ma mowy o pełnieniu służby oddania. Wolność podporządkowana Panu nie oznacza, że bhakta staje się zależny pod każdym względem. Podporządkowanie się Panu przez przeźroczyste medium mistrza duchowego oznacza osiągnięcie całkowitej wolności życia.

 

01.06.38   Wszelka chwała i pomyślność dla Śrila Narady Muniego, jako że wysławia on czyny Osoby Boga, a czyniąc to sam znajduje w tym przyjemność, jak również ożywia wszystkie strapione dusze wszechświata.

 

01.06.38   Znaczenie:      Śri Narada Muni gra na swoim instrumencie, aby wysławiać transcendentalne czyny Pana, jak również przynieść ulgę wszystkim nieszczęśliwym żywym istotom we wszechświecie. Nikt nie jest szczęśliwy w tym wszechświecie, a to co jest odczuwane jako szczęście, jest niczym innym jak tylko złudzeniem mayi. Złudna energia Pana jest tak mocna, że nawet wieprz żywiący się plugawymi odchodami czuje się szczęśliwy. Jednakże nikt nie może być naprawdę szczęśliwy w tym wszechświecie. Dlatego Śrila Narada Muni podróżuje po wszystkich zakątkach wszechświata, aby oświecić jego nieszczęśliwych mieszkańców. Jego misją jest zabrać ich z powrotem do Boga. Taka jest również misja wszystkich prawdziwych bhaktów Pana, podążających śladami tego wielkiego mędrca.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 6-go Rozdziału 1-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego

"Rozmowa pomiędzy Naradą i Vyasą."