Rozdział 5

Tajemnicze podróże duszy

(Wyjątki z książek Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady)

Jedno życie jest tylko błyśnięciem w czasie
Z dawien dawna żywa istota podróżuje w różnych gatunkach życia, w obrębie różnych planet. Zjawisko to wyjaśnia Bhagavad-gita. Pod wpływem mayi każdy wędruje po całym wszechświecie niesiony w ciele darowanym przez energię materialną. Materialistyczny tryb życia uwikłuje w łańcuch akcji i reakcji. Łańcuch ten jest bardzo długi, a jedno życie jest zaledwie jednym jego ogniwem. Narodziny i przyjęcie określonego typu ciała są początkiem kolejnych działań, śmierć zaś ich końcem.
Śrimad-Bhagavatam (3.31.44)

Otrzymujesz ciało przez siebie wybrane
Żywa istota tworzy swe ciało za sprawą osobistych pragnień, a zewnętrzna energia Boga daje jej właściwą formę, dzięki której może w pełni realizować swe pragnienia. Tygrys pragnął cieszyć się krwią innych zwierząt, dlatego dzięki łasce Pana energia materialna dostarczyła mu ciało tygrysa odpowiednie do smakowania krwi innych zwierząt.
Śrimad-Bhagavatam (2.9.2)

Śmierć oznacza zapomnienie minionego życia
Po śmierci zapominamy wszystko o obecnych związkach cielesnych. Podobne doświadczenie mamy podczas snu. Kiedy śpimy, zapominamy o ciele i związkach cielesnych, chociaż to zapomnienie jest stanem przejściowym, trwającym zaledwie kilka godzin. Śmierć nie jest niczym innym jak snem trwającym kilka miesięcy, podczas którego rozwija się kolejne cielesne więzienie, dostarczane przez naturę materialną stosownie do naszych pragnień. Dlatego należy jedynie zmienić pragnienia w trakcie trwania obecnego ciała. W tym celu trzeba zdobyć odpowiednie wykształcenie. To kształcenie można rozpocząć na każdym etapie życia, nawet na parę sekund przed śmiercią, lecz zasadniczo poleca się zrobienie tego jak najwcześniej.
Śrimad-Bhagavatam (2.1.15)

Najpierw dusza wybiera ludzką formę
Z natury swej żywa istota jest duchowa, ale gdy zapragnie cieszyć się światem materialnym, upada. Najpierw przyjmuje ciało ludzkie, ale stopniowo, z powodu swych grzesznych czynów, upada w niższe gatunki życia – w gatunki zwierząt i roślin. Następnie, na drodze stopniowej ewolucji, ponownie osiąga ciało ludzkie i ma kolejną szansę wyrwania się z cyklu transmigracji. Jeśli po raz kolejny marnuje szansę zrozumienia swej pozycji, to znowu umieszczana jest w cyklu narodzin i śmierci w różnych rodzajach ciał.
Śrimad-Bhagavatam (4.29.4)

Współcześni naukowcy nie mają wiedzy o reinkarnacji
Wiedza o wędrówce duszy jest zupełnie nieznana współczesnym naukowcom. Tak zwani naukowcy nie lubią zaprzątać sobie głowy tymi rzeczami, ponieważ gdyby zaczęli w ogóle rozważać ten subtelny temat i problemy życia, zobaczyliby, że ich przyszłość jest bardzo mroczna.
Śrimad-Bhagavatam (4.28.21)

Niewiedza o reinkarnacji jest niebezpieczna
Osiągnięcie wysokiego standardu życia stało się głównym celem współczesnego społeczeństwa. Po przejściu na emeryturę każdy oczekuje wygodnego życia w otoczeniu pięknych kobiet i dzieci w dobrze umeblowanym domu, z którego nie chce się wychodzić. Wysocy urzędnicy państwowi trzymają się swoich intratnych posad aż do śmierci i ani im się śni opuszczać domowych wygód. Doznający takich halucynacji materialiści przygotowują plany jeszcze wygodniejszego życia, ale nagle przychodzi okrutna śmierć i bezlitośnie zabiera wielkiego planistę wbrew jego pragnieniom, zmuszając go do porzucenia obecnego ciała i przyjęcia następnego, jednego spośród 8400000 gatunków życia.

W przyszłym życiu ludzie, którzy byli zbytnio przywiązani do wygód życia rodzinnego, otrzymują z reguły ciała należące do niższych gatunków. Dzieje się tak z powodu grzechów popełnionych podczas długiego życia i zmarnowania całej ludzkiej energii. Aby uniknąć groźby niewłaściwego wykorzystania ludzkiej formy życia i przywiązania się do rzeczy nierealnych, należy w wieku pięćdziesięciu lat, jeśli nie wcześniej, przyjąć ostrzeżenie przed śmiercią i na każdym etapie życia przygotowywać się do kolejnego lepszego życia.
Śrimad-Bhagavatam (2.1.16)

"I w proch się obrócisz"
Kiedy umieramy, nasze materialne ciało złożone z pięciu elementów – ziemi, wody, ognia, powietrza i eteru – rozkłada się i jego składniki powtórnie łączą się z tymi żywiołami. Jak mówi Biblia – "Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz". W niektórych kulturach ludzie palą ciała swych zmarłych, w innych zakopują, a w jeszcze innych rzucają zwierzętom na pożarcie. W Indiach pali się ciało i w ten sposób obraca się ono w popiół. Popiół jest po prostu inną formą ziemi. Chrześcijanie zakopują ciało i po pewnym czasie leżenia w grobie ostatecznie obraca się ono w proch, który tak jak popiół jest inną formą ziemi. Istnieją też społeczności – takie jak wspólnota Parsów w Indiach – które ani nie palą, ani nie zakopują ciał, lecz rzucają sępom na pożarcie, wskutek czego zamieniają się ostatecznie w odchody.

Widzimy więc, że w każdym przypadku to piękne ciało, któremu tak schlebiamy i o które tak się troszczymy, ostatecznie obróci się w odchody, popiół lub prochy. W chwili śmierci subtelniejsze elementy (umysł, inteligencja i ego) przenoszą maleńką duszę do innego ciała, aby cierpiała lub cieszyła się odpowiednio do swych czynów.
The Path of Perfection

Astrologia i reinkarnacja
Wpływ układu gwiazd na żywą istotę nie jest bynajmniej wymysłem, lecz faktem, o czym mówi Śrimad-Bhagavatam. Każda żywa istota podlega stałej kontroli praw natury, dokładnie tak jak obywatel podlega kontroli administracji państwowej. Prawa państwowe są łatwo namacalne, w przeciwieństwie do bardziej subtelnych praw natury. Prawa natury są tak subtelne, że każda część naszego ciała znajduje się pod wpływem odpowiednich gwiazd, a żywa istota właśnie w wyniku takiego astrologicznego oddziaływania otrzymuje określone ciało, w którym więziona jest tak długo, jak to jej przeznaczone. Konstelacja gwiazd w momencie narodzin mówi nam o przeznaczeniu człowieka, co może odczytać uczony astrolog. Astrologia jest wielką nauką, a jej niewłaściwe użycie w obecnych czasach wcale nie czyni jej bezużyteczną. Układ gwiazd nie jest nigdy tworem woli człowieka, lecz dziełem wyższych autorytetów, pośredników Najwyższego Pana. Oczywiście odpowiada on dobrym i złym czynom żywej istoty. Dlatego właśnie bardzo ważne jest, żeby żywe istoty spełniały pobożne czyny. Jedynie dzięki nim można otrzymać bogactwo, dobre wykształcenie i piękne ciało.
Śrimad-Bhagavatam (1.12.12)

Od twych myśli zależy twe kolejne ciało
Istnienie form subtelnych w eterze udowodniła współczesna nauka na przykładzie transmisji programów telewizyjnych. Eteryczne elementy sprawiają, że obrazy są przenoszone z jednego miejsca do drugiego. W Śrimad-Bhagavatam można znaleźć potencjalną podstawę wielkich odkryć naukowych. Wyjaśnia ono, w jaki sposób subtelne formy są stwarzane z eterycznych elementów, jakie są ich cechy charakterystyczne i działanie, i jak elementy namacalne, a mianowicie powietrze, ogień, woda i ziemia manifestują się z form subtelnych. Czynności umysłowe – akty myślenia, czucia i woli – są także czynnościami na płaszczyźnie egzystencji eterycznej. Stwierdzenie Bhagavad-gity, że stan umysłu w chwili śmierci jest podstawą następnych narodzin, potwierdza także w wielu miejscach Bhagavatam. Mentalna egzystencja przekształca się w namacalną formę, gdy tylko nadarza się ku temu sposobność.
Śrimad-Bhagavatam (3.26.34)

Dlaczego niektórzy ludzie nie mogą zaakceptować reinkarnacji?
Życie po śmierci istnieje. Istnieje także możliwość uwolnienia się z cyklu powtarzających się narodzin i śmierci i osiągnięcia życia nieśmiertelnego. Ponieważ od niepamiętnych czasów nawykliśmy do przyjmowania jednego ciała po drugim, trudno nam myśleć o życiu, które jest wieczne. Ponadto życie materialne przysparza wielu kłopotów i ktoś może sądzić, że jeśli istnieje życie wieczne, to ono także musi być pełne kłopotów. Jeśli np. człowiek jest chory – musi zażywać bardzo gorzkie lekarstwa i leżeć w łóżku, jedząc w nim i załatwiając w nim swoje naturalne potrzeby, dlatego że nie jest zdolny do samodzielnego poruszania się – wówczas życie wydaje mu się tak nieznośne, że myśli o popełnieniu samobójstwa. Życie materialne jest tak pełne niedoli, że z rozpaczy ludzie czasami przyjmują filozofię pustki czy impersonalizmu, negują samo swoje istnienie i wszystko czynią pustką. Tak naprawdę stanie się zerem nie jest ani możliwe, ani konieczne. Życie materialne jest kłopotliwe, lecz gdy uwolnimy się od tego kłopotu, odnajdziemy prawdziwe, wieczne życie.
Nauki królowej Kunti (str. 117-118)

Tylko kilka lat więcej!
Karma jest sumą działań podejmowanych w celu dostarczenia ciału wygód lub niewygód. Widziałem, jak umierający prosił lekarza, aby dał mu szansę przeżycia czterech lat więcej, żeby mógł zrealizować swe plany. Oznacza to, że w momencie śmierci myślał o swych planach. Gdy ciało zostało zniszczone, niewątpliwie zabrał swe plany ze sobą w ciele subtelnym, składającym się z umysłu, inteligencji i ego. W ten sposób otrzymał kolejną szansę dzięki łasce Najwyższego Pana, Nadduszy, który zawsze przebywa wewnątrz serca. W następnym życiu Naddusza obdarza człowieka pamięcią i wtedy ten zaczyna realizować plany ułożone jeszcze w poprzednim życiu. Żywa istota usytuowana w wehikule danym przez naturę materialną i ożywiona pamięcią przez Nadduszę przebywającą wewnątrz serca, aby spełnić swoje plany, zmaga się wędrując po całym wszechświecie.
Śrimad-Bhagavatam (4.29.62)

Zmiana płci bez pomocy chirurgii
Rodzaj naszych narodzin zależy od tego, o czym myślimy w chwili śmierci. Jeśli ktoś jest zbyt przywiązany do swej żony, z pewnością myśli o niej w chwili śmierci i w kolejnym życiu przyjmuje ciało kobiety. Jeśli kobieta w momencie śmierci myśli o swoim mężu, bez wątpienia w kolejnym życiu przyjmie ciało mężczyzny.

Jak stwierdza Bhagavad-gita, materialne i subtelne ciała są kostiumami, niczym koszula i płaszcz żywej istoty. Bycie tak kobietą, jak i mężczyzną wskazuje jedynie na rodzaj naszego cielesnego kostiumu. Powinniśmy zawsze o tym pamiętać.
Śrimad-Bhagavatam (3.31.41)

Sny i minione życia
W snach czasami widzimy rzeczy, których nigdy nie doświadczyliśmy w obecnym ciele. Niekiedy unosimy się w powietrzu, chociaż nie doświadczyliśmy latania. Oznacza to, że w jakimś poprzednim życiu, jako półbóg lub astronauta, lataliśmy w przestrzeni. To wrażenie zachowało się w umyśle i nagle daje o sobie znać. Przypomina to fermentację, która przebiega pod powierzchnią i niekiedy manifestuje się w postaci bąbelków na powierzchni. Czasami śnimy o miejscu, którego nie znamy i nie doświadczyliśmy w tym życiu, ale jest to dowód na to, że znamy je z poprzednich wcieleń. Wynika z tego, że umysł jest magazynem różnych myśli i doświadczeń, wyniesionych z poprzednich żyć. Istnieje zatem łańcuch łączący jedno życie z drugim – poprzednie życie z obecnym, a to z przyszłym.
Śrimad-Bhagavatam (4.29.64)

Śpiączka i następne życie
Żywa istota zbytnio zaabsorbowana czynnościami materialnymi bardzo przywiązuje się do ciała. Nawet w chwili śmierci myśli o swym obecnym ciele i związanych z nim krewnych. W ten sposób pozostaje tak bardzo pochłonięta cielesną koncepcją życia, że nawet w chwili śmierci nie ma ochoty opuścić swego ciała. Czasami zdarza się, że człowiek przed śmiercią przez wiele dni znajduje się w stanie śpiączki. Ktoś może cieszyć się ciałem premiera lub prezydenta, lecz kiedy zrozumie, że będzie zmuszony przyjąć ciało psa lub wieprza, woli nie opuszczać obecnego ciała. Dlatego zapada w śpiączkę.
Śrimad-Bhagavatam (4.29.77)

Duchy i samobójstwo
Duchy są pozbawione fizycznego ciała z powodu popełnienia bardzo grzesznego czynu, jakim jest samobójstwo. Upiorne charaktery wśród ludzi uciekają się w ostateczności do samobójstwa materialnego bądź duchowego. Materialne samobójstwo powoduje utratę ciała fizycznego, natomiast duchowe – utratę indywidualnej tożsamości.
Śrimad-Bhagavatam (3.14.24)

Zmiana ciał – odbicie mayi
Księżyc jest nieruchomy i jest jeden, ale gdy odbija się w wodzie lub oleju, z powodu ruchów wiatru wydaje się przyjmować różne kształty. Podobnie, dusza jest wiecznym sługą Kryszny, Najwyższego Pana, lecz po umieszczeniu w materialnych gunach natury przyjmuje różne ciała, czasami jako półbóg, czasami jako człowiek, pies, drzewo itd. Pod wpływem mayi, złudnej mocy Boga, Najwyższej Osoby, żywa istota sądzi, że jest taką czy inną osobą, Amerykaninem, Hindusem, kotem, psem, drzewem czy czymkolwiek. Kiedy ktoś uwalnia się z tego oszołomienia i rozumie, że dusza nie jest na trwałe związana z żadną formą ze świata materialnego, usytuowany jest wówczas na płaszczyźnie duchowej. Skoro tylko żywa istota powraca do swej pierwotnej, duchowej postaci i odzyskuje właściwe zrozumienie, natychmiast podporządkowuje się najwyższej postaci, Boskiej Osobie.
Śrimad-Bhagavatam (10.1.43)

Politycy rodzą się ponownie w swych krajach
W chwili śmierci każda żywa istota martwi się o to, co stanie się z jej żoną i dziećmi. Polityk niepokoi się o swój kraj lub partię polityczną. Polityk lub tzw. nacjonalista zbytnio przywiązany do swej ziemi ojczystej z pewnością narodzi się ponownie na tej samej ziemi po zakończeniu kariery. Kolejne życie każdego człowieka jest wypadkową czynów, których dokonuje podczas tego życia. Czasami politycy działają w niezwykle grzeszny sposób. Zdarza się, że zabijają członków partii opozycyjnych. I nawet jeśli narodzą się w tzw. kraju ojczystym, będą zmuszeni cierpieć z powodu grzechów, które popełnili w poprzednim życiu.
Śrimad-Bhagavatam (4.28.21)

Co złego jest w zabijaniu zwierząt?
Ahimsa (niestosowanie przemocy) oznacza zakaz powstrzymywania postępu jakiejkolwiek żywej istoty. Nie należy myśleć, że jeśli iskra duchowa nie ginie nawet po zabiciu ciała, nie ma niczego złego w zabijaniu zwierząt dla przyjemności zmysłowej. Dzisiaj ludzie są przywiązani do jedzenia zwierząt, mimo iż mają pod dostatkiem zbóż, owoców i mleka. Nie ma potrzeby zabijania zwierząt. Zwierzęta także czynią postęp na drodze ewolucji przenosząc się z jednego gatunku życia zwierzęcego do innego. Jeśli zabijamy jakieś zwierzę, wstrzymujemy jego rozwój. Zwierzę, które przebywa w określonym ciele pewną liczbę dni czy lat i jest przedwcześnie zabijane, musi jeszcze raz przyjąć tę samą formę życia i uzupełnić brakujący czas, zanim będzie promowane do kolejnych gatunków życia. Dlatego też ich postęp nie powinien być wstrzymywany jedynie po to, by zadowolić czyjeś podniebienie.
Bhagavad-gita (16.1-3)

Ewolucja – podróż duszy przez różne gatunki
Widzimy, że istnieje wiele różnych form życia. Skąd pochodzą te formy? Forma psa, forma kota, forma drzewa, forma gada, formy owadów, formy ryb?

Można dopuścić istnienie ewolucji, widzimy jednak, że w tym samym czasie egzystują wszystkie gatunki. Istnieje i ryba, i człowiek, i tygrys... W mieście dostępne są różne typy mieszkań. Możesz zajmować jedno z nich, stosownie do możliwości opłacenia czynszu, lecz w tym samym czasie są również inne rodzaje mieszkań. Na podobnej zasadzie żywa istota zgodnie ze swą karmą otrzymuje możliwość zajmowania jednej z form cielesnych, co wcale nie wyklucza ewolucji. Z formy ryby żywa istota przechodzi do ciała rośliny. Z formy rośliny może przejść do ciała owada. Następnym etapem jest ciało ptaka, potem czworonoga, a w końcu ciało ludzkie. Jeśli ktoś uzyska dalsze kwalifikacje, może wznieść się jeszcze wyżej. W przeciwnym razie będzie musiał ponownie wejść w cykl ewolucyjny. Dlatego też ludzka forma życia jest bardzo ważnym ogniwem w ewolucyjnym rozwoju żywej istoty
Świadomość – brakujące ogniwo

Iluzja mayi
Iluzja mayi jest jak piana
Która ponownie miesza się z morzem.
Nikt nie jest matką, ojcem czy krewnym;
Jak morska piana,
Trwają oni jedynie krótką chwilę.
I, jak morska piana zlewająca się z morzem,
Znika cenne ciało z pięciu elementów
Któż może powiedzieć, ile krótkotrwałych form
Przyjęła wcielona dusza?

Wiersz
autorstwa Śri Śrimad
A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady