Rozdział 14

Największy impersonalista Indii medytował o Śri Krysznie

W tym komentarzu do medytacji o Bhagavad-gicie Śankary, Śrila Prabhupad gani impersonalistycznych yoginów i svamich, którzy podają się za zwolenników tego nauczyciela dziewiątego wieku: "Mędrcy wykazują rozwagę tam, gdzie głupcy działają zbyt pochopnie". Podczas gdy Śankara, największy z impersonalistów, ofiarowuje należny szacunek Krysznie i Jego książce, Bhagavad-gicie, głupcy mówią, że nie musimy podporządkować się osobowemu Krysznie.

-1-
O Bhagavad-gito!
Twoje osiemnaście rozdziałów
To deszcz nieśmiertelnego nektaru
Mądrości Absolutu
Dla człowieka.
O błogosławiona Gito!
Przez Ciebie Sam Pan Kryszna
Oświecił Arjunę.
A potem starożytny mędrzec Vyasa
Zawarł Ciebie w Mahabharacie.
O kochająca matko!
Niszczycielko powtarzających się narodzin!
W ciemnościach tego doczesnego świata,
O Tobie medytuję.

-2-
Chwała tobie, o Vyaso!
O misterium potężnego intelektu!
Twoje oczy
Ogromne jak płatki
Rozkwitłego lotosu.
To ty rozpaliłeś
Ten lampion mądrości,
Napełniwszy go olejem
Mahabharaty.

ZNACZENIE
Z materialnego punktu widzenia Śripada Śankaracarya był impersonalistą. Jednak nigdy nie zaprzeczył istnieniu formy duchowej, znanej jako sac-cid-ananda-vigraha, czyli wiecznej, pełnej szczęścia formie wiedzy, która istniała przed materialnym stworzeniem. Kiedy mówił o Najwyższym Brahmanie jako bezosobowym, miał na myśli to, że forma Pana, sac-cid-ananda, nie powinna być mylona z materialną koncepcją osobowości. Na samym początku swojego komentarza do Gity oznajmia, że Narayana, Najwyższy Pan, jest transcendentalny do materialnego stworzenia. Pan istniał przed stworzeniem jako osoba transcendentalna i nie ma nic wspólnego z materialną osobowością. Pan Kryszna jest tą samą Najwyższą Osobą i nie ma związku z materialnym ciałem. Zstępuje On w Swojej duchowej, wiecznej formie, ale głupcy błędnie uważają, że Jego ciało jest podobne do naszych. Impersonalistyczne nauki Śankary są przeznaczone szczególnie dla głupców, którzy uważają Krysznę za zwykłego, zbudowanego z materii człowieka.

Nikt nie miałby ochoty czytać Gity, gdyby została ona wypowiedziana przez jakiegoś zwykłego człowieka i z pewnością Vyasadeva nie zadawałby sobie trudu, by włączyć ją do historii Mahabharaty. Według powyższych wersetów Mahabharata jest historią starożytnego świata, a Vyasadeva jest autorem tej wielkiej epiki. Bhagavad-gita jest identyczna z Kryszną, a ponieważ Kryszną jest Absolutną Najwyższą Osobą Boga, nie ma różnicy pomiędzy Kryszną a Jego słowami. Zatem Bhagavad-gita, będąc również absolutną, jest tak samo godna czci jak Pan Kryszna. Ten, kto słucha Bhagavad-gity "takiej jaką jest", w rzeczywistości słucha słów emanujących bezpośrednio z lotosowych ust Pana. Ale nieszczęśliwe osoby mówią, że Gita jest zbyt staroświecka dla współczesnego człowieka, który pragnie odnaleźć Boga przez spekulację czy medytację.

-3-
Chwała Tobie, O Kryszno
Któryś schronieniem
Zrodzonej z oceanu Laksmi
I tych wszystkich,
Którzy przyjmują schronienie
Twoich lotosowych stóp.
Tyś spełniającym pragnienia drzewem
Dla Swojego bhakty.
W jednej z Twych rąk
Kij do poganiania krów,
Druga zaś podniesiona –
Kciuk dotyka końca palca wskazującego,
Symbolizując boską wiedzę.
Pokłony Tobie, O Najwyższy Panie
Dojący ambrozję Gity.

ZNACZENIE
Śripada Śankaracarya wyraźnie mówi: "Głupcy, po prostu czcijcie Govindę i tę Bhagavad-gitę wypowiedzianą przez Samego Narayana", lecz mimo to głupi ludzie nadal prowadzą swoje poszukiwania w celu odnalezienia Narayana. Z tego powodu są nieszczęśliwi i na darmo trwonią swój czas. Narayana nigdy nie jest biedakiem ani daridra; raczej jest czczony przez boginię fortuny Laksmi, jak również przez wszystkie żywe istoty. Śankara oznajmił, że sam jest "Brahmanem", ale przyznaje, że Narayana, czyli Kryszna, jest Najwyższą Osobą, będącą poza tym materialnym stworzeniem. Ofiarowuje on wyrazy szacunku Krysznie jako Najwyższemu Brahmanowi, czyli Parabrahmanowi, ponieważ On (Kryszna) jest czczony przez wszystkich. Jedynie głupcy i wrogowie Kryszny, którzy nie mogą zrozumieć, czym jest Bhagavad-gita (chociaż piszą do niej komentarze), mówią: "To nie Krysznie jako osobie powinniśmy się całkowicie podporządkować, ale Nienarodzonemu, nieposiadającemu początku Wiecznemu, który przemawia przez Krysznę". Mędrcy wykazują rozwagę tam, gdzie głupcy działają zbyt pochopnie. Podczas gdy Śankara, największy z impersonalistów, ofiarowuje należny szacunek Krysznie i Jego książce, Bhagavad-gicie, głupcy mówią, że "nie musimy podporządkować się osobowemu Krysznie". Tacy nieoświeceni ludzie nie wiedzą, że Kryszna jest absolutem i że nie ma różnicy pomiędzy Jego wnętrzem a Jego ciałem. Różnicy pomiędzy zewnętrznym i wewnętrznym można doświadczyć w tym materialnym świecie dualizmów. W świecie absolutnym nie ma takich różnic, ponieważ w absolucie wszystko jest duchowe (sac-cid-ananda), a Narayana, czyli Kryszna, należy do świata absolutnego. W świecie absolutnym jest jedynie rzeczywista osobowość i nie ma różnicy pomiędzy ciałem i duszą.

-4-
Upanisady
Są jak stado krów,
Pan Kryszna, syn pasterza,
Jest dojarzem
Arjuna cielęciem,
Najwyższy nektar Gity –
Mlekiem,
A mędrzec
O oczyszczonej inteligencji –
Pijącym ten nektar

ZNACZENIE
Dopóki nie rozumie się różnorodności duchowej, nie można zrozumieć transcendentalnych rozrywek Pana. W Brahma-samhicie jest powiedziane, że imię Kryszny, Jego forma, cechy, rozrywki, otoczenie i parafernalia są ananda-cinmaya-rasa. Krótko mówiąc, wszystko, co należy do Jego transcendentalnego otoczenia, składa się z duchowego szczęścia wiedzy i wieczności. Nie ma końca Jego imieniu, formie itd., w przeciwieństwie do tego świata materialnego, gdzie wszystko ma swój koniec. Jak oznajmiono w Bhagavad-gicie, jedynie głupcy wyśmiewają się z Niego, podczas gdy Śankara, największy impersonalista, czci Krysznę, Jego krowy i rozrywki jako syna Vasudevy i przyjemność Devaki.

-5-
O synu Vasudevy!
Zabójco demonów Kamsy i Canury!
O najwyższa radości Matki Devaki!
O guru wszechświata!
Nauczycielu światów,
Tobie, O Kryszno, kłaniam się!

ZNACZENIE
Śankara opisuje Go jako syna Vasudevy i Devaki. Czy zatem myśli on, że czci zwykłego materialnego człowieka? Wielbi Krysznę, ponieważ wie, że narodziny i czyny Kryszny są nadprzyrodzone. Jak oznajmiono w Bhagavad-gicie (4.9), narodziny i czyny Kryszny są tajemnicze i transcendentalne, dlatego jedynie wielbiciele Kryszny mogą je znać doskonale. Śankara nie był takim głupcem, aby przyjmować Krysznę za zwykłego człowieka i jednocześnie ofiarowywać Mu pełne oddania pokłony, znając Go jako syna Devaki i Vasudevy. Według Bhagavad-gity, jedynie przez poznanie transcendentalnych narodzin i czynów Kryszny można osiągnąć wyzwolenie, otrzymując duchową formę, podobną formie Kryszny. Jest pięć różnych rodzajów wyzwolenia. Ten, kto łączy się z duchowym blaskiem Kryszny, znanym jako bezosobowa promienność Brahmana, nie rozwija w pełni swego duchowego ciała. Ale ten, kto w pełni rozwija swoją duchową egzystencję, staje się towarzyszem Narayana czy Kryszny w różnych duchowych siedzibach. Ten, kto wchodzi do siedziby Narayana, rozwija formę duchową dokładnie taką, jak Jego forma czteroręka, a kto osiąga najwyższą duchową siedzibę Kryszny, znaną jako Goloka Vrindavana, rozwija dwuręką formę duchową, podobną formie Kryszny. Jako inkarnacja Pana Śivy, Śankara posiada wiedzę o tych duchowych egzystencjach, ale nie objawia jej swoim zwolennikom, będącym poprzednio zwolennikami buddyzmu, gdyż nie byli w stanie zrozumieć świata duchowego. Pan Budda nauczał, że ostatecznym celem jest pustka, jak więc jego zwolennicy mogliby zrozumieć duchową różnorodność? Dlatego Śankara powiedział: brahma satyam jagan mithya: materialna różnorodność jest fałszywa, ale różnorodność duchowa jest faktem. W Padma Puranie Pan Śiva przyznał, że w wieku Kali-yuga musiał nauczać filozofii mayi, czyli złudzenia, która jest inną wersją buddyjskiej filozofii pustki. Musiał to uczynić na polecenie Pana, ze szczególnych powodów. Jednakże odkrył swój prawdziwy umysł, polecając ludziom, aby czcili Krysznę, gdyż nikt nie może zostać ocalony jedynie przez umysłowe spekulacje składające się z gry słów i gramatycznych zabiegów. Śankara instruuje dalej:

bhaja govindam bhaja govindam
bhaja govindam mudha-mate
samprapte sannihite kale
na hi na hi raksati dukrn-karane

"O intelektualni głupcy, po prostu czcijcie Govindę, po prostu czcijcie Govindę, po prostu czcijcie Govindę! Wasza gramatyczna wiedza i żonglerka słowna nie ocalą was w chwili śmierci."

-6-
O straszliwa rzeko
Pola bitewnego Kuruksetry,
Przez którą zwycięsko przeprawili się Pandavovie,
Z Bhismą i Droną niczym wysokimi brzegami,
Jayadrathą jako wodą tej rzeki,
Królem Gandhary – niebieską lilią wodną,
Śalyą – rekinem, Krpą – nurtem
Karną – potężnymi falami,
Aśvatthamą i Vikarną – straszliwymi krokodylami,
I Duryodhaną – samym wirem rzecznym.
Ale Ty, O Kryszno, byłeś przewoźnikiem!

-7-
Niech nieskazitelny lotos Mahabharaty
Rosnący na wodach
Słów Vyasy,
Którego Bhagavad-gita
Urzekająco słodką wonią,
A opowieści o bohaterach
Rozkwitłymi płatkami,
W pełni otwartymi pod wpływem słów Pana Hari,
Niszczyciela grzechów
Kali-yugi,
Na których codziennie spoczywają
Poszukujące nektaru dusze,
Niczym rój pszczół
Brzęczących radośnie...
Niech ten lotos Mahabharaty
Obdarzy nas najwyższym dobrem.

-8-
Chwała Panu Krysznie,
Uosobieniu najwyższego szczęścia
Dzięki którego łasce i współczuciu
Niemy zaczyna mówić,
A chromy pokonuje góry.
Jemu się kłaniam!

ZNACZENIE
Głupi zwolennicy nieinteligentnych spekulantów nie są w stanie zrozumieć znaczenia ofiarowania pokłonów Panu Krysznie, uosobieniu szczęścia. Śankara osobiście ofiarował wyrazy szacunku Panu Krysznie po to, aby niektórzy z jego inteligentnych zwolenników mogli zrozumieć rzeczywistość dzięki przykładowi danemu przez ich wielkiego mistrza, Śankarę, inkarnację Pana Śivy. Ale jest wielu upartych zwolenników Śankary, którzy odmawiają ofiarowania pokłonów Panu Krysznie, a zamiast tego zwodzą niewinne osoby, wszczepiając do Bhagavad-gity materializm i zwodząc niewinnych czytelników swoimi komentarzami. Wskutek tego czytelnicy nigdy nie otrzymują szansy zostania pobłogosławionymi dzięki ofiarowaniu pokłonów Panu Krysznie, przyczynie wszystkich przyczyn. Największym złem, jakie można wyrządzić społeczeństwu, jest utrzymywanie go w niewiedzy o nauce Kryszny, czyli świadomości Kryszny, przez wypaczenie znaczenia Gity.

-9-
Chwała temu najjaśniejszemu,
Którego stwórca Brahma, Varuna,
Indra, Rudra, Marut i wszystkie boskie istoty
Sławią swoimi hymnami,
O którego chwałach śpiewają
Wersety Ved,
Którego pieśniarze Samy
Chwalą swymi pieśniami,
I którego chwały
Ogłaszają pełnym chórem Upanisady,
Którego w swoich umysłach
Pogrążonych w doskonałej medytacji
Oglądają yogini,
I którego granic nie znają
Zastępy bogów i demonów.
Jemu, Najwyższemu Bogu, Krysznie,
Niech będzie wszelka chwała!
Jego czcijmy! Jego czcijmy! Jego czcijmy!

ZNACZENIE
Recytując dziewiąty werset swojej medytacji, zacytowany ze Śrimad-Bhagavatam, Śankara wykazuje, że Pan Kryszna jest czczony przez wszystkich, także przez niego. Daje on wskazówki materialistom, impersonalistom, spekulantom umysłowym, filozofom "pustki" i wszystkim innym osobom, które będą cierpiały z powodu materialnych niedoli – po prostu sławcie Pana Krysznę, który jest czczony przez Brahmę, Śivę, Varunę, Indrę i wszystkich innych półbogów. Nie wspomniał jednakże imienia Visnu, ponieważ Visnu jest tożsamy z Kryszną. Vedy i Upanisady uczą nas procesu, przez który możemy podporządkować się Krysznie. Yogini starają się ujrzeć Go wewnątrz siebie dzięki medytacji. Innymi słowy, nauki Śankary są przeznaczone dla wszystkich półbogów i demonów, którzy nie znają ostatecznego celu. Śankara instruuje szczególnie demony i głupców, aby podążyli za jego przykładem i wielbili Krysznę oraz czcili Jego słowa, Bhagavad-gitę. Demony jedynie w ten sposób mogą osiągnąć korzyść, a nie przez zwodzenie swoich niewinnych zwolenników umysłowymi spekulacjami czy medytacją na pokaz. Śankara bezpośrednio sławi Krysznę, jak gdyby chcąc pokazać głupcom, którzy poszukują światła, że światło jest tutaj, jasne niczym słońce. Ale upadłe demony są niczym sowy, które nie otwierają oczu, aby ujrzeć wzniosłe światło Kryszny i Jego słów – Bhagavad-gity. Jednakże będą pisać komentarze do Gity z zamkniętymi, sowimi oczyma, by zwodzić swoich nieszczęśliwych czytelników i zwolenników. Śankara odkrywa jednak to światło swoim mniej inteligentnym zwolennikom i wykazuje, że Bhagavad-gita i Kryszna są jedynymi źródłami światła. Czyni to wszystko po to, aby nakłonić szczerych poszukiwaczy prawdy do sławienia Pana Kryszny i podporządkowania Mu się bez żadnych wątpliwości czy strachu. To jest najwyższa doskonałość życia i takie też są najwyższe nauki Śankary – wielkiego uczonego – które wyprowadziły buddyjską filozofię próżni z Indii, ziemi wiedzy.

Om tat sat.