Rozdział 9

Dalsze rozważania odnośnie zasad służby oddania

Bluźnierstwa

Nie powinno się tolerować zniesławiania Pana czy Jego bhakty. W związku z tym w Dziesiątym Canto, siedemdziesiątym czwartym rozdziale, 40 wersecie Śrimad-Bhagavatam, Śukadeva Gosvami mówi Maharajowi Pariksitowi: "Mój drogi Królu, jeśli ktoś po wysłuchaniu bluźnierstw przeciwko Panu albo Jego bhaktom, nie opuszcza tego miejsca, traci on efekty wszystkich swoich pobożnych czynów."

W jednym z wersów Śiksastaki Pana Caitanyi jest powiedziane, "Bhakta powinien być bardziej tolerancyjny niż drzewo i bardziej pokorny niż trawa. Powinien on ofiarowywać wszelkie honory innym, ale nie powinien przyjmować żadnego honoru dla siebie." Pomimo tego, że Pan Caitanya był tak pokorny i łagodny jako bhakta, kiedy poinformowano Go o tym, że zraniono ciało Śri Nityanandy, natychmiast pobiegł w to miejsce z zamiarem zabicia winnych, Jagai i Madhai. Takie zareagowanie Pana Caitanyi jest bardzo znaczące. Oznacza to, że Vaisnava może być bardzo tolerancyjny i łagodny, rezygnując z własnego honoru, ale jeśli w grę wchodzi honor Krsny albo Jego bhakty, nie będzie on tolerował żadnej zniewagi.

Są trzy sposoby postępowania w przypadku takich zniewag. Jeśli słyszy się, że ktoś dopuszcza się zniewagi słownej, powinno się być takim ekspertem, aby być w stanie pokonać stronę przeciwną poprzez argumenty. Jeśli nie jest się w stanie pokonać strony przeciwnej, to nie powinno się po prostu stać tam spokojnie, ale powinno się porzucić swoje życie. Jeśli ktoś nie jest w stanie zastosować się do żadnej z powyżej wymienionych metod, jest jeszcze trzeci sposób, który polega na tym, że należy natychmiast opuścić to miejsce i odejść. Jeśli bhakta nie ucieknie się do żadnego z powyżej wymienionych sposobów, wówczas upada ze swojej pozycji w służbie oddania.

Tilaka i korale tulasi

W Padma Puranie znajduje się opis, w jaki sposób Vaisnava powinien dekorować swoje ciało tilakiem i koralami: "Osoby, które nakładają na szyję korale tulasi, które znaczą dwanaście miejsc na swoim ciele symbolami reprezentującymi świątynie Visnu (cztery przedmioty, które Visnu trzyma w Swoich czterech rękach-koncha, buława, dysk i lotos), którzy noszą na czołach visnu-tilaka, są przyjmowani w tym świecie za bhaktów Pana Visnu. Obecność ich oczyszcza ten świat, i każde miejsce w którym przebywają jest tak dobre jak Vaikuntha."

Podobne oznajmienie znajduje się w Skanda Purana i mówi ono, "Osoby, które dekorowane są tilakiem albo gopi-candana (rodzaj glinki przypominający ziemię foluszową, która produkowana jest w pewnych częściach Vrndavany), które dekorują całe ciało świętymi imionami Pana, i na których szyjach i piersiach zawieszone są korale tulasi, nigdy nie są nękane przez Yamadutów." Yamaduci są wysłannikami Króla Yamy (pana śmierci), który karze wszystkich grzesznych ludzi. Vaisnavowie nigdy nie są odwiedzani przez takich wysłanników Yamaraja. W Śrimad-Bhagavatam, w opowieści o wyzwoleniu Ajamili, jest powiedziane, że Yamaraja dał wyraźne instrukcje swoim towarzyszom, aby nie zbliżali się do Vaisnavów. Vaisnavowie nie podlegają jurysdykcji Yamaraja.

Padma Purana również wspomina, "Osoba, której ciało jest dekorowane papką sandałową, ze znakami świętego imienia Pana, jest wolna od wszelkich grzesznych reakcji, a po śmierci udaje się prosto na Krsnalokę, aby żyć w towarzystwie Najwyższej Osoby Boga."

Przyjmowanie girland z kwiatów

Następna instrukcja jest taka, że należy nakładać na siebie girlandy kwiatów, które zostały ofiarowane Bóstwu. W związku z tym w Jedenastym Canto, 46 wersecie szóstego rozdziału Śrimad-Bhagavatam, Uddhava mówi do Krsny, "Mój drogi Krsno, przyjąłem rzeczy, którymi się cieszyłeś i których używałeś, takie jak girlandy kwiatów, święte przedmioty, szaty i ornamenty, i spożywam tylko pozostałości Twojego pożywienia, ponieważ jestem Twoim sługą. Dlatego jestem pewien, że nie będę atakowany przez urok energii materialnej." Znaczenie tego wersetu jest takie, że dla tej osoby, która po prostu przestrzega tych zasad dekorowania ciał znakami tilaka czy gopi-candana, albo papką sandałową, i która nakłada na siebie girlandy, które były ofiarowane Krsnie, nie istnieje niebezpieczeństwo padnięcia ofiarą energii materialnej: Takiej osoby w czasie śmierci nie odwiedzą wysłannicy Yamaraja. Nawet jeśli ktoś nie przyjmuje wszystkich zasad Vaisnavizmu, ale pomimo to przyjmuje pozostałości pożywienia ofiarowanego Krsnie, czyli krsna-prasada, stopniowo osiągnie kwalifikacje pozwalające mu wznieść się do platformy Vaisnava.

Podobnie, w Skanda Puranie Pan Brahma mówi Naradzie, "Mój drogi Narado, każdy kto nakłada na swoją szyję girlandę kwiatów, która była poprzednio używana przez Krsnę, uwalnia się od wszelkich chorób i reakcji swoich poprzednich grzesznych czynów, i stopniowo osiąga wyzwolenie z zanieczyszczeń materii."

Tańczenie przed Bóstwem

W Dvaraka-mahatmya Pan Krsna podkreśla znaczenie tańczenia przed Bóstwem w ten sposób: "Osoba, która jest w radosnym nastroju, która czuje głęboką ekstazę tańcząc przede Mną, manifestując różne symptomy świadczące o jej przeżyciach, może spalić wszelkie, nagromadzone przez wiele tysięcy lat, reakcje grzesznych czynów." W tej samej książce znajduje się oznajmienie Narady; w którym zapewnia on, "Z ciała osoby, która tańczy i klaszcze przed Bóstwem, objawiając oznaki ekstazy, odlatują wszelkie ptaki grzesznych czynów." Tak jak przez klaskanie w ręce można odstraszyć wiele ptaków, podobnie ptaki grzesznych czynów, które siedzą na ciele, mogą odfrunąć po prostu przez tańczenie i klaskanie w ręce przed Bóstwem Krsny.

Oddawanie honoru Bóstwom poprzez składanie pokłonu

W Naradiya Puranie znajduje się oznajmienie mówiące o składaniu pokłonów i ofiarowywaniu wyrazów szacunku Bóstwu. Jest tam powiedziane, "Nie ma porównania pomiędzy osobą, która spełniła rytualistyczną ofiarę, a osobą, która po prostu ofiarowała Panu swoje wyrazy szacunku, skłaniając się przed Nim." Osoba, które spełniła wiele wielkich ofiar, osiągnie rezultaty swoich pobożnych czynności, ale kiedy takie rezultaty zostaną skończone, będzie musiała ponownie narodzić się na tej ziemskiej planecie. Jednakże ta osoba, która raz ofiarowała swoje wyrazy szacunku Panu, składając pokłon przed Bóstwem, nie wróci do tego świata, ponieważ uda się bezpośrednio do siedziby Krsny.

Powstanie na powitanie Bóstwa

W Brahmanda Puranie jest powiedziane, "Osoba, która widzi festiwal Ratha-yatra Pana i wstaje, by powitać Pana, może oczyścić swoje ciało z rezultatów wszelkiego rodzaju grzechów."

Podążanie za Bóstwem

Podobne oznajmienie znajduje się w Bhavisya Puranie, w której jest powiedziane, "Osoba, która podąża za wozem Ratha-yatra, przed, czy za Bóstwami, nawet jeśli urodziła się w niskiej rodzinie, z pewnością zostanie wzniesiona do pozycji osiągnięcia bogactw równych Visnu."

Odwiedzanie świątyń Visnu czy miejsc pielgrzymek

W Puranach jest powiedziane, "Osoby, które starają się odwiedzać święte miejsca pielgrzymek, takie jak Vrndavana, Mathura czy Dvaraka, są faktycznie pełne chwały. Poprzez takie podróże mogą one pokonać pustynię materialnej egzystencji."

W Hari-bhakti-sudhodaya znajduje się zdanie mówiące o korzyściach płynących z odwiedzania świątyń Pana Krsny. Jak to wytłumaczyliśmy poprzednio, we Vrndavanie, Mathurze i Dvarace jest zwyczaj, że wszyscy bhaktowie wykorzystują sposobność odwiedzania różnych świątyń usytuowanych w tych świętych miejscach. W tej Hari-bhakti-sudhodaya jest powiedziane, "Osoby, które kierowane są czystą służbą oddania w świadomości Krsny i dlatego udają się do różnych świątyń, aby odwiedzić różne Bóstwa Visnu, z pewnością unikną ponownego wejścia w więzienie łona matki." Uwarunkowane dusze zapominają o kłopotach związanych z przebywaniem w łonie matki, ale jest to bardzo bolesne i okropne doświadczenie. Aby uniknąć tej materialnej sytuacji, należy odwiedzać świątynie Visnu ze świadomością wypełnioną oddaniem dla Pana. Wówczas z pewnością można bez trudu uniknąć pełnych niedoli narodzin materialnych.

Okrążanie świątyni Visnu

W Hari-bhakti-sudhodaya jest powiedziane, "Osoba, która okrąża Bóstwo Visnu, może pokonać cykl powtarzających się narodzin i śmierci w tym materialnym świecie." Będąc w tej egzystencji materialnej, uwarunkowana dusza obraca się w kole powtarzających się narodzin i śmierci, a przeciwdziałać temu można po prostu przez okrążanie Bóstwa w świątyni.

Ceremonia Caturmasya jest obchodzona w Indiach podczas czterech miesięcy sezonu deszczowego (w przybliżeniu w lipcu, sierpniu, wrześniu i październiku), począwszy od Śravana. Podczas tych czterech miesięcy święte osoby, które zwykle podróżują z miejsca na miejsce, aby szerzyć świadomość Krsny, pozostają w jednym miejscu, zwykle w jakimś świętym miejscu pielgrzymek. Podczas tego okresu ściśle przestrzegane są pewne szczególne przepisy i regulaminy. W Skanda Puranie jest powiedziane, że jeśli ktoś podczas tego okresu okrąży świątynię Visnu przynajmniej cztery razy, to jest to tak, jak gdyby podróżował po całym wszechświecie. Uważa się, że poprzez takie okrążenie Bóstw, dana osoba widziała wszelkie święte miejsca, poprzez które przepływa rzeka Ganges. Poprzez przestrzeganie zasad Caturmasya można bardzo szybko wznieść się do platformy służby oddania.

Arcana

Arcana oznacza wielbienie Bóstwa w świątyni. Poprzez wypełnianie tego procesu zdobywa się pewność, że nie jest się tym ciałem, ale duszą. W Dziesiątym Canto, osiemdziesiątym pierwszym rozdziale, 19 wersecie Śrimad-Bhagavatam powiedziane jest, jak Sudama, bliski przyjaciel Krsny, mamrotał do siebie, udając się do domu bramina: "Poprzez wielbienie Krsny można z łatwością osiągnąć wszelkie rezultaty bogactw niebiańskich, wyzwolenia, supremacji nad planetarnymi systemami wszechświata, wszelkie bogactwa tego materialnego świata, i siły mistyczne płynące z praktyki systemu yogi."

Wydarzenia, które spowodowały, że Sudama wymamrotał takie oznajmienie, są następujące. Śri Krsna polecił Swojemu przyjacielowi Sudamie, aby udał się do domu bramina i poprosił o pożywienie. Bramini spełniali wówczas wielką ofiarę, a Śri Krsna powiedział Sudamie, aby wytłumaczył im, że On i Balarama są głodni, i potrzebują trochę pożywienia. Kiedy Sudama udał się tam, bramini odmówili oddania mu czegokolwiek. Kiedy jednak żony braminów usłyszały, że Śri Krsna chce trochę pożywienia, natychmiast zebrały wiele smacznych preparacji i pojawiły się przed Krsną, aby Mu je ofiarować. Również w Visnu-rahasya jest powiedziane, "Każda osoba w tym świecie, która jest zaangażowana w czczenie Visnu, może bez trudu osiągnąć wszechradosne królestwo Boga, znane jako Vaikunthaloka."

Pełnienie służby dla Pana

W Visnu-rahasya jest powiedziane, "Jakakolwiek osoba, która może pełnić służbę dla Pana w ten sam sposób, jak sługowie pełnią służbę dla króla, z pewnością po śmierci wzniesie się do królestwa Krsny."

W istocie, w Indiach świątynie są podobne królewskim pałacom. Nie są to zwykłe budynki, ponieważ wielbienie Krsny powinno przebiegać w ten sposób, jak wielbienie króla w jego pałacu. Więc we Vrndavanie jest wiele setek świątyń, gdzie Bóstwo jest czczone dokładnie tak jak król. W Naradiya Puranie jest powiedziane, "Jeśli ktoś pozostaje w świątyni Pana przez kilka chwil, to z pewnością osiągnie transcendentalne królestwo Boga."

Wniosek z tego jest taki, że te osoby w społeczeństwie, które są zamożne, powinny konstruować piękne świątynie i organizować służbę dla Visnu, tak aby ludzie byli przyciągani do takich świątyń, i w ten sposób mieli okazję tańczenia przed Bóstwem oraz intonowania świętego imienia Pana, czy też słuchania świętego imienia Pana. W ten sposób każdy otrzyma szansę wzniesienia się do królestwa Boga. Innymi słowy, nawet zwykły człowiek będzie mógł osiągnąć najwyższe błogosławieństwo poprzez odwiedzenie takiej świątyni, a co dopiero mówić o bhaktach, którzy są bezustannie zaangażowani w służbę dla Pana w pełnej świadomości Krsny.

W związku z tym pozostaje pewne stwierdzenie w Czwartym Canto, w 31 wersecie dwudziestego pierwszego rozdziału Śrimad-Bhagavatam, gdzie Król Prthu mówi swoim poddanym, "Moi drodzy obywatele, proszę zauważcie, że Najwyższa Osoba Boga, Hari, jest w rzeczywistości wyzwolicielem wszelkich upadłych, uwarunkowanych dusz. Żaden półbóg nie może dokonać tego aktu wyzwolenia uwarunkowanych dusz, jako że półbogowie są sami uwarunkowani. Uwarunkowana dusza nie może wyzwolić innej uwarunkowanej duszy. Wyzwolić mogą ją jedynie Krsna, albo Jego bona fide reprezentant. Woda Gangesu, która wypływa z dużego palca Pana Visnu, spada na tę ziemską planetę, jak również i inne planety, i w ten sposób wyzwala wszystkie uwarunkowane, grzeszne żywe istoty. Więc cóż dopiero mówić o wyzwoleniu osób, które są zawsze zaangażowane w służbę dla Pana? Nie ma żadnych wątpliwości co do ich wyzwolenia, nawet jeśli mają ogromne ilości grzechów, nagromadzone w ciągu wielu, wielu okresów życia." Innymi słowy, osoba, która jest zaangażowana w czczenie Bóstw, może zmniejszyć liczbę swoich grzechów, pochodzących z wielu, wielu wcześniejszych żywotów. Ten proces czczenia Bóstwa już został opisany, i należy poważnie przestrzegać tych zasad i regulacji.

Śpiewanie

W Linga Puranie znajduje się zdanie o wysławianiu Pana i śpiewaniu o Nim. Jest tam powiedziane, "Bramin, który bezustannie śpiewa chwały Pana, z pewnością wznosi się na planetę Najwyższej Osoby Boga. Pan Krsna docenia te pieśni nawet bardziej, niż modlitwy ofiarowane Mu przez Pana Śivę."

Sankirtana

Kiedy jakaś osoba głośno sławi czyny Pana, Jego cechy, formę, itd., to jej intonowanie jest nazywane sankirtana. Sankirtana również odnosi się do zbiorowego intonowania świętego imienia Pana.

W Visnu-dharma znajduje się zdanie gloryfikujące ten proces zbiorowego intonowania: "Mój drogi Królu, to słowo Krsna jest tak pomyślne, że każdy, kto intonuje to święte imię, natychmiast uwalnia się od skutków grzesznych czynności nagromadzonych w ciągu wielu, wielu żywotów." Jest to fakt. W Caitanya-caritamrta znajduje się następujące stwierdzenie: "Osoba, która chociaż raz wypowie święte imię Krsny, może zniszczyć rezultaty większej ilości grzesznych czynów, niż jest w stanie popełnić." Grzeszny człowiek może dokonać wielu, wielu grzechów, ale nie jest w stanie popełnić ich tak wiele, aby nie mogły być one wymazane przez nawet jednorazowe wymówienie imienia Krsny.

W Siódmym Canto, dziewiątym rozdziale, wersecie 18 Śrimad-Bhagavatam, Maharaja Prahlada ofiarowuje Panu następujące modlitwy: "Mój drogi Panie Nrsimho, gdybym mógł wznieść się do pozycji Twojego sługi, wówczas mógłbym słuchać o Twoich czynach. Ty jesteś najwyższym przyjacielem, najwyższym wielbionym Bóstwem. Twoje rozrywki są transcendentalne, i jedynie poprzez słuchanie o nich, można wymazać wszelkie swoje grzeszne czyny. Zatem nie będę się martwił o wszystkie te grzeszne czyny, gdyż jedynie poprzez słuchanie o Twoich rozrywkach uwolnię się od nieczystości materialnych przywiązań."

Jest wiele pięknych pieśni o czynach Pana. Jak np. Brahma-samhita śpiewana przez Pana Brahmę, Narada-pancaratra śpiewana przez Naradę Muniego, i Śrimad-Bhagavatam śpiewane przez Śukadevę Gosvamiego. Jeśli ktoś usłyszy te pieśni, bez trudu uwolni się on z matni materialnych nieczystości. Nie powinno być żadnych trudności, jeśli chodzi o słuchanie tych pieśni o Bogu. Pochodzą one sprzed wielu, wielu milionów łat, i ludzie nadal czerpią z nich korzyści. Więc dlaczego teraz nie mielibyśmy skorzystać z nich w pełni, i w ten sposób osiągnąć wyzwolenie?

W Pierwszym Canto, piątym rozdziale, 22 wersecie Śrimad-Bhagavatam, Narada Muni mówi swojemu uczniowi Vyasadevie, "Mój drogi Vyasadevo, powinieneś wiedzieć, że osoby, które są zaangażowane w pełnienie pokut i wyrzeczeń, studiowanie Ved, spełnianie wielkich ofiar, intonowanie hymnów wedyjskich, spekulacje na temat wiedzy transcendentalnej i spełnianie czynności dobroczynnych, za wszystkie te swoje pomyślne czyny mają po prostu osiągnąć towarzystwo bhaktów i intonować chwały Pana." Powiedziane jest tutaj, że wysławianie Pana i śpiewanie o Panu jest ostateczną czynnością żywej istoty.

Japa

Powolne i miękkie intonowanie mantry albo hymnu jest nazywane japa, a intonowanie tej samej mantry na głos jest nazywane kirtana. Np., bardzo miękkie wypowiadanie maha-mantry (Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare), jedynie tylko dla siebie, jest nazywane japa. Intonowanie tej mantry na głos, tak aby i inni słyszeli, jest nazywane kirtana. Ta maha-mantra może być stosowana zarówno w japa, jak i w kirtanie. Japa jest praktykowana dla osobistej korzyści intonującego, podczas gdy kirtana jest spełniana dla korzyści wszystkich innych, którzy mogą słyszeć.

W Padma Puranie znajduje się oznajmienie: "Dla każdej osoby, która intonuje święte imiona albo miękko (po cichu), albo głośno, natychmiast otwiera się ścieżka wyzwolenia i szczęście niebiańskie."

Podporządkowanie

W Skanda Puranie znajduje się następujące stwierdzenie o podporządkowaniu się lotosowym stopom Pana. Powiedziane jest tam, że ci, którzy są prawdziwymi bhaktami Pana, mogą poddać się Krsnie według trzech następujących sposobów:

(1) samprarthanatmika, ofiarowanie modlitw z uczuciem,

(2) dainyavodhika, pokorne poddanie się Panu,

(3) lalasamayi, pragnienie jakiegoś stanu doskonałości.

To pragnienie jakiegoś stanu doskonałości w życiu duchowym nie jest zadowalaniem zmysłów. Kiedy ktoś zaczyna realizować swój konstytucjonalny związek z Najwyższą Osobą Boga, poznaje swoją oryginalną pozycję i pragnie powrócić na tę pozycję, czy to jako przyjaciel, sługa, rodzic czy kochanek. To jest nazywane lalasamayi, czyli mocnym pragnieniem powrotu na swoją naturalną pozycję. Ten etap lalasamayi, czyli podporządkowania się, przychodzi na etapie doskonałego wyzwolenia, które jest fachowo nazywane svarupa-siddhi. Wówczas żywa istota rozumie, poprzez doskonały postęp duchowy i objawienie, swój oryginalny związek z Panem.

W Padma Puranie, pewien bhakta modlący się do Pana wyraża swoje pełne miłości podporządkowanie: "Mój drogi Panie, wiem, że młode dziewczęta mają naturalny pociąg do młodych chłopców, i że młodzi chłopcy mają naturalny pociąg do młodych dziewcząt. Dlatego modlę się u Twoich lotosowych stóp, aby mój umysł mógł zostać zauroczony Tobą w ten sam spontaniczny sposób." Jest to bardzo odpowiedni przykład. Kiedy młody chłopiec albo dziewczyna widzą osobę przeciwnej płci, natychmiast ma miejsce naturalna atrakcja, bez potrzeby jakiegokolwiek przedstawiania się. Nie potrzeba żadnego szkolenia, aby wystąpił ten naturalny pociąg, którego przyczyną jest impuls seksualny. Jest to materialny przykład, ale bhakta modli się, aby mógł rozwinąć podobne spontaniczne przywiązanie do Najwyższej Osoby Boga, wolne od jakiegokolwiek pragnienia zysku i wszelkich motywacji. Ten naturalny pociąg do Pana jest doskonałym etapem samorealizacji.

W tej samej Padma Puranie znajduje się stwierdzenie o poddaniu się w pokorze. Jest tam powiedziane, "Mój drogi Panie, nie ma takiej żywej istoty, która byłaby większym grzesznikiem ode mnie, ani też nie ma większego złoczyńcy. Jestem tak wielkim grzesznikiem i winowajcą, że ogarnia mnie wstyd, kiedy przychodzę przed Ciebie, aby wyjawić Ci moje grzechy." Takie nastawienie jest bardzo naturalne dla bhakty. Jeśli chodzi o uwarunkowaną duszę, to nie ma w tym nic dziwnego, że w swoim przeszłym życiu popełniła jakieś grzeszne czyny. Należy to przyznać, i wyspowiadać się z tego przed Panem. Kiedy tylko się to uczyni, Pan wybacza Swojemu szczeremu bhakcie. Ale nie oznacza to, że należy wykorzystywać bezprzyczynową łaskę Pana i spodziewać się, że ciągle będzie nam wybaczane popełnianie tych samych grzesznych czynności. Taka mentalność jest właściwa jedynie dla bezwstydnych osób. Zostało tutaj wyraźnie powiedziane, "Kiedy przychodzę, by wyspowiadać się ze swoich grzesznych czynności, ogarnia mnie wstyd." Więc jeśli ktoś nie wstydzi się swoich grzesznych czynów i nadal świadomie popełnia te same grzechy, spodziewając się, że uzyska wybaczenie od Pana, to jest to najbardziej nonsensowna postawa. Takiej postawy nie pochwala żadna część literatury wedyjskiej. Jest to faktem, że poprzez intonowanie świętego imienia Pana, wymazane zostają nasze różne grzeszne czyny z poprzednich żywotów, ale nie oznacza to, że kiedy zostajemy oczyszczeni, powinniśmy ponownie grzeszyć i spodziewać się ponownego oczyszczenia. Jest to postawa nonsensowna i nie jest ona dopuszczalna w służbie oddania. Ktoś może myśleć, "Przez cały tydzień będę popełniał grzechy, a jednego dnia pójdę do świątyni czy kościoła i przyznam się do nich, tak abym został oczyszczony i mógł na nowo zacząć grzeszyć." Jest to najbardziej niemądra postawa, która jest zniewagą, i według autora Bhakti-rasamrta-sindhu, jest ona nie do przyjęcia.

W Narada-pancaratra znajduje się fragment mówiący o podporządkowaniu się w połączeniu z pragnieniem osiągnięcia doskonałości. Pewien bhakta mówi, "Mój drogi Panie, kiedy nadejdzie ten dzień, gdy poprosisz mnie, abym wachlował Twoje ciało i powiesz: 'Wachluj Mnie w ten sposób'?, tak jak Ci to sprawia przyjemność: „W tym wersecie bhakta wyraża pragnienie wachlowania ciała Najwyższej Osoby Boga. Oznacza to, że pragnie on zostać osobistym towarzyszem Najwyższego Pana. Oczywiście, każdy bhakta, w każdym związku, czy to jako sługa, przyjaciel czy kochanek, zawsze ma bezpośrednie towarzystwo Pana. Ale odpowiednio do swojego indywidualnego upodobania, każdy pragnie jakiegoś określonego związku. Tutaj bhakta pragnie zostać sługą Pana, i pragnie wachlować Pana, tak jak robi to Jego wewnętrzna energia, Laksmi, bogini fortuny. Również pragnie, aby Najwyższa Osoba Boga łaskawie udzielił mu wskazówek, w jaki sposób pragnie być wachlowany. Poddanie się Panu z transcendentalnym pragnieniem, czyli lalasamayi vijnapti, jest najwyższym stanem doskonałości realizacji duchowej.

W tej samej Narada-pancaratra znajduje się inny wyraz poddania się Panu, gdzie bhakta mówi, "Mój drogi Panie, O lotosooki, kiedy nadejdzie dzień, gdy jak szaleniec będę intonował Twoje święte imię nad brzegami Yamuny, a łzy będą bezustannie płynąć z moich oczu?" Jest to inny stan doskonałości. Pan Caitanya również pragnął, aby "moment zdawał się trwać dwanaście lat, a cały świat zdawał się być pustym z powodu nieoglądania Ciebie, mój drogi Panie." Należy modlić się z gorącym uczuciem, i pragnąć pełnić swoją szczególną służbę dla Pana. Taka jest nauka wszystkich wielkich bhaktów, szczególnie Pana Caitanyi.

Innymi słowy, należy nauczyć się w jaki sposób płakać za Panem. Należy nauczyć się tej małej techniki, i należy naprawdę bardzo pragnąć i rzeczywiście płakać za zaangażowaniem w jakiś szczególny typ służby. To jest nazywane laulyam, i takie łzy są ceną za najwyższą doskonałość. Jeśli ktoś rozwija to laulyam, przemożne pragnienie spotkania Pana i służenia Mu w szczególny sposób, to jest to cena za jego wejście w królestwo Boga. W przeciwnym razie nie ma żadnej materialnej ceny za bilet do królestwa Boga. Jedyną ceną za to wejście do królestwa boskiego jest to laulyam lalasamayi, czyli pragnienie i wielka gorliwość.

Recytowanie słynnych modlitw

Według wielkich uczonych, wiele autoryzowanych modlitw zawiera cała Bhagavad-gita, szczególnie rozdział jedenasty, gdzie Arjuna modli się do kosmicznej formy Pana. Podobnie, modlitwami są nazywane wszystkie wersy Gautamiya-tantra. Również Śrimad-Bhagavatam zawiera całe setki modlitw do Pana. Więc bhakta powinien wybrać niektóre z tych modlitw i recytować je. Skanda Purana w taki sposób opisuje chwałę tych modlitw: "Nawet wielcy mędrcy i święci zawsze ofiarowują szacunek osobom, których języki są zawsze dekorowane modlitwami do Pana Krsny, i tacy bhaktowie są w rzeczywistości czczeni przez półbogów."

Ci, którzy są mniej inteligentni, zamiast wielbić Krsnę, wolą oddawać cześć różnym półbogom dla jakiegoś materialnego zysku. Ale tutaj powiedziane jest, że bhakta, który zawsze ofiarowuje swoje modlitwy Panu, jest czczony nawet przez samych półbogów. Czyści bhaktowie nie pragną niczego od półbogów, raczej półbogowie pragną ofiarowywać swoje modlitwy czystym bhaktom.

W Nrsimha Puranie jest powiedziane, "Jakakolwiek osoba, która przychodzi przed Bóstwo ~ Pana Krsny i zaczyna intonować różne modlitwy, zostaje natychmiast wyzwolona od wszelkich reakcji grzesznych czynów i bez wątpienia staje się zdolna do wejścia na Vaikunthalokę."

Przyjmowanie prasada

W Padma Puranie znajduje się pewne szczególne zdanie: "Osoba, która honoruje prasada i regularnie je spożywa( nie tuż przed Bóstwem, ale gdzieś na boku), i która pije caranamrtę (woda ofiarowana lotosowym stopom Pana, zmieszana z nasionami drzewka tulasi), natychmiast może osiągnąć rezultaty pobożnych czynności, które są osiągane poprzez spełnienie dziesięciu tysięcy rytualnych ofiar."

Picie caranamrty

Caranamrta jest otrzymywana rano, podczas kąpieli Pana przed przystrojeniem Go w szaty. Wzbogacona perfumami i kwiatami, woda ta ścieka z ciała Pana poprzez Jego lotosowe stopy i jest następnie zbierana i mieszana z jogurtem. W ten sposób caranamrta staje się nie tylko smaczna i pachnąca, ale również ma ogromną wartość duchową. Jak opisano w Padma Puranie, nawet osoba, która nigdy nie była w stanie spełnić żadnych aktów dobroczynnych ani też wielkiej ofiary, która nigdy nie miała możliwości studiowania Ved, która nigdy nie mogła czcić Pana-czyli innymi słowy, nawet ten, kto nigdy nie spełnił żadnej pobożnej czynności-będzie mógł wejść do królestwa Boga, jeśli po prostu pije caranamrtę trzymaną w świątyni. Jest to zwyczajem w każdej świątyni, że caranamrta trzymana jest w dużym naczyniu. Bhaktowie, którzy przychodzą odwiedzać Bóstwo i składać Mu pokłony, z pokorą piją trzy krople caranamrty i przepełniają się transcendentalnym szczęściem.

Wąchanie kadzideł i kwiatów ofiarowanych Bóstwu

W Hari-bhakti-sudhodaya jest pewne zdanie o kadzidle, które zostało ofiarowane w świątyni: "Kiedy bhaktowie wąchają przyjemny zapach kadzidła, które zostało ofiarowane Bóstwu, w ten sposób leczą się z trujących skutków materialnego zanieczyszczenia, tak jak przez wąchanie określonych ziół medycznych można wyleczyć się od ukąszenia żmiji." Istnieje pewne zioło rosnące w dżunglach, i znające się na rzeczy osoby wiedzą, w jaki sposób użyć go do przywrócenia przytomności osobie, która została ukąszona przez żmiję. Jedynie poprzez wąchanie tego zioła można natychmiast wyleczyć się z trujących skutków ukąszenia żmiji. Tutaj można użyć tego samego przykładu: kiedy jakaś osoba odwiedza świątynię i wącha kadzidła ofiarowane Bóstwu, to wówczas zostaje wyleczona ze swoich materialnych zanieczyszczeń.

Każdy bhakta przychodzący do świątyni powinien zawsze coś ofiarować Bóstwu-owoc, kwiat, kadzidło, itd. Jeśli ktoś nie może ofiarować pieniędzy, musi ofiarować coś innego. W Indiach jest to zwyczajem, że kobiety i mężczyźni odwiedzający rano świątynię przynoszą wiele różnych rzeczy. Można ofiarować nawet garść ryżu czy mąki. Jest to zasadą, że nie należy odwiedzać świętej osoby albo Bóstwa w świątyni nie ofiarowując im niczego. Ofiara ta może być bardzo skromna, albo może być bezcenna. Nawet kwiat, mały owoc, trochę wody-cokolwiek jesteśmy w stanie ofiarować. Więc jeśli rano bhakta przychodzi ofiarować coś Bóstwu, wówczas na pewno będzie wąchał słodki zapach kadzidła, i wówczas natychmiast zostanie oczyszczony z trującego efektu materialnej egzystencji.

W Tantra-śastra jest powiedziane, "Jeśli do czyichś nozdrzy dochodzi zapach z girlandy ofiarowanej Bóstwu w świątyni, to natychmiast uwalnia się on z niewoli grzesznych czynów. A nawet jeśli ktoś jest wolny od wszelkich grzesznych czynów, to przez wąchanie takich ofiarowanych kwiatów może on z Mayavadi (impersonalisty) przemienić się w bhaktę." Jest kilka przykładów tego. Pierwszym z nich jest postęp czterech Kumarów. Byli oni impersonalistami Mayavadi, ale powąchawszy pozostałości kwiatów i kadzidło w świątyni, przemienili się w bhaktów. Z powyższego wersu wynika, że Mayavadi, czyli impersonaliści, są mniej lub bardziej zanieczyszczeni. Nie są oni czyści.

Śrimad-Bhagavatam stwierdza, "Nie można być czystym bhaktą, jeśli się nie zmyło wszystkich swoich grzesznych czynów. Czysty bhakta nie ma więcej żadnych wątpliwości co do supremacji Osoby Boga, i dlatego angażuje się w świadomość Krsny i służbę oddania. Podobne oznajmienie znajduje się w Agastya-samhicie: powinniśmy starać się wąchać pozostałości kwiatów ofiarowanych Krsnie w świątyni, chociażby dlatego, aby oczyścić nasze nozdrza.

Dotykanie Bóstwa

W Visnu-dharmottara znajduje się zdanie mówiące o dotykaniu lotosowych stóp Pana. Jest tam powiedziane: "Prawo dotykania Bóstwa ma jedynie ta osoba, która posiada inicjację Vaisnava i pełni służbę oddania w świadomości Krsny." Podczas politycznego ruchu Gandhiego w Indiach doszło do pewnych zamieszek, ponieważ według systemu wedyjskiego ludzie niskiego pochodzenia, jak zamiatacze ulic i candala, mają zakaz wchodzenia do świątyń. Zakaz ten istnieje z powodu ich nieczystych zwyczajów, ale jednocześnie mają oni udogodnienia, aby, poprzez obcowanie z czystymi bhaktami, wznieść się na najwyższy stopień służby oddania. Każdy człowiek, bez względu na to, w jakiej rodzinie przyszedł na świat, nie jest ograniczany, ale musi zostać oczyszczony. Oczyszczający proces musi zostać przyjęty. Gandhi chciał uczynić ich czystymi jedynie poprzez nadanie im fikcyjnego imienia hari-jana ("dzieci Boga"), tak więc doszło do zaciekłych bojów pomiędzy właścicielami świątyń, a zwolennikami Gandhiego.

W każdym razie, obecne prawo jest prawem wszystkich pism jeśli ktoś jest oczyszczony, to może on wejść do świątyni. Taka jest prawdziwa sytuacja. Tylko ten może wejść do świątyni i dotknąć Bóstwa, kto jest właściwie inicjowany i kto odpowiednio przestrzega zasad i regulacji-nie wszyscy. A ten, kto dotyka ciała Bóstwa, przestrzegając przy tym zasad i przepisów, natychmiast zostaje uwolniony od wszelkich materialnych grzesznych zanieczyszczeń i bezzwłocznie zostają spełnione wszystkie jego pragnienia.

Oglądanie Bóstwa

W Varaha Puranie znajduje się zdanie chwalące oglądanie Bóstwa Śri Krsny w świątyni. Pewien bhakta mówi tam, "Mój drogi Vasundharo, każda osoba, która udaje się do Vrndavany i ogląda Bóstwo Govindadevy, uniknie sądu Yamaraja i osiągnie promocję na najwyższy system planetarny, w którym rezydują półbogowie." Oznacza to, że nawet zwykła osoba; która udaje się do Vrndavany po prostu z ciekawości, i przypadkowo widzi świątynię, szczególnie świątynię Govindadevy, nawet jeśli nie wzniesie się do królestwa duchowego, to ma zapewnioną promocję na wyższe systemy planetarne. Oznacza to, że jedynie poprzez odwiedzenie świątyni Bóstwa Govindy we Vrndavanie, można wysoko awansować w pobożnym życiu.

Robienie arati i obchodzenie świąt Pana

W Skanda Puranie znajduje się następujący opis rezultatów widzenia arati (czczenia) Bóstwa: "Jeśli ktoś ogląda twarz Pana podczas trwania arati, to może on wyzwolić się od reakcji grzechów pochodzących z wielu, wielu tysięcy i milionów lat. Wybaczone mu zostaje nawet zabicie bramina, czy podobne zakazane czynności."

Jak to już wytłumaczyliśmy, są różne święta, które należy obchodzić, takie jak urodziny Krsny, urodziny Pana Ramacandry, urodziny ważnych Vaisnavów, ceremonia Jhulanayatra z Panem siedzącym na huśtawce, i Dola-yatra (czyny Pana w miesiącu marcu). Podczas wszystkich tych festiwali Pan jest usadowiony na wozie, i wóz ten porusza się różnymi ulicami miasta, tak aby ludzie mogli skorzystać z oglądania Pana. W Bhavisya Puranie jest powiedziane, "Jeśli podczas takiej ceremonii nawet candala (tzw. zjadacz psów czy parias), powodowany ciekawością, ujrzy Pana na tym wozie, to zostaje on zaliczony do grona towarzyszy Pana Visnu."

W Agni Puranie jest powiedziane, "Każda osoba, która z upodobaniem ogląda czczenie Bóstw w świątyni, osiągnie rezultaty kriya-yogi, która została opisana w piśmie Pancaratra. "Kriya-yoga jest to system praktyki bardzo podobny do służby oddania, ale jest szczególnie przeznaczony dla yoginów-mistyków. Innymi słowy, poprzez ten stopniowy proces yogini-mistycy ostatecznie wznoszą się do służby oddania dla Pana.