Wyrazy miłości do
Krsny
Istnieją pewne symptomy cielesne, które wyrażają nieprzepartą ekstatyczną miłość (vyabhicari-bhava). Jest ich trzydzieści trzy: rozczarowanie, rozpacz, pokora, poczucie winy, zmęczenie, odurzenie, duma, powątpiewanie czy niepewność, obawy, intensywne emocje, szaleństwo, zapomnienie, choroba, zakłopotanie, śmierć, lenistwo, bierność, nieśmiałość czy trwożliwość, milczenie, rozpamiętywanie, argumentowanie, niepokój, zamyślenie, cierpliwość, szczęście, entuzjazm (zapał), gwałt, wyniosłość, zawiść, zuchwalstwo, zawroty głowy, ospałość i ożywienie.
Kiedy
ktoś jest zmuszony działać w sposób, który jest zakazany, albo powstrzymać się
oddziałania, które jest właściwe, to ubolewa i czuje się zhańbionym. Wówczas
występuje uczucie rozczarowania. Przeżywając tego rodzaju rozczarowanie, przepełnia
się on niepokojem, roni łzy, zmienia kolor cielesny, odczuwa pokorę i oddycha
ciężko.
Kiedy Krsna, karząc węża Kaliyę, zdawał się utonąć w trujących wodach
Yamuny, Nanda Maharaja zwrócił się do Yaśody-devi w ten sposób: "Moja
droga żono, Krsna znalazł się głęboko pod wodą, więc nie ma dłużej potrzeby
utrzymywania naszych ciał, które są tak pełne grzechu! Wejdźmy również w
trujące wody Yamuny i skompensujmy grzechy naszego życia!" Jest to
.przykład ostrego szoku, gdzie bhakta doznaje wielkiego rozczarowania.
Kiedy Krsna opuścił Vrndavanę, Subala, Jego bliski przyjaciel,
postanowił ją również opuścić. Odchodząc, Subala rozmyślał, że bez Krsny we
Vrndavanie nie można było już znaleźć żadnej przyjemności. Została podana taka
analogia, że tak jak pszczoły odlatują od kwiatu, który nie ma miodu, tak
Subala opuścił Vrndavanę, kiedy przekonał się, że nie ma tam już dłużej żadnej
pociągającej transcendentalnej przyjemności.
W
Dana-keli-kaumudi Śrimati Radharani zwraca się do jednej ze Swoich
przyjaciółek w ten sposób: "Moja droga przyjaciółko, jeśli nie mogę już
dłużej słuchać o chwalebnych dokonaniach Krsny, to lepiej, abym ogłuchła. I
ponieważ nie jestem w stanie Go zobaczyć, lepiej, abym była ślepą." Jest
to inny przykład rozczarowania z powodu rozłąki z Krsną.
W
Hari-vamśa znajduje się zdanie, gdzie Satyabhama, jedna z królowych Krsny w
Dvarace, mówi swojemu mężowi, "Mój drogi Krsno, kiedy usłyszałam, jak
Narada chwalił przed Tobą Rukmini, zrozumiałam, że nie ma żadnej potrzeby
rozmawiania o mnie!" Jest to przykład rozczarowania na skutek zazdrości.
Rukmini i Satyabhama były obie żonami Krsny, i w naturalny sposób istniała
pomiędzy nimi pewna kobieca zazdrość. Więc kiedy Satyabhama usłyszała o
chwałach Rukmini, poczuła się o nią zazdrosna i wskutek tego doznała
rozczarowania.
W
Dziesiątym Canto, pięćdziesiątym pierwszym rozdziale, 47 wersecie
Śrimad-Bhagavatam, znajduje się zdanie: "Mój drogi Krsno, nie mogę
powiedzieć, że tylko inni ludzie są uwikłani w materialną egzystencję, ponieważ
sam jestem zbyt pogrążony w materialnej koncepcji życia. Jestem zawsze
niezmiernie niespokojny o swoją rodzinę, dom, żonę, bogactwa, ziemię i
królestwo. I ponieważ zostałem tak ogłupiony przez tę materialną atmosferę,
myślę teraz, że po prostu zmarnowałem życie." To zdanie jest przykładem
rozczarowania na. skutek rozpaczy.
Według Bharaty Muniego, takie rozczarowanie jest niepomyślne. Ale są również inni uczeni, którzy uważają, że takie rozczarowanie jest w nastroju neutralności, i że powstrzymuje ono ekstatyczną miłość.
Jeśli ktoś
nie odnosi sukcesu, jeśli chodzi o osiągnięcie pożądanego celu życia, jeśli
ktoś nie znajduje pełni w swoim obecnym zajęciu, lub jeśli jest w niepomyślnej
sytuacji i kiedy czuje się winnym-wówczas mówi się, że jest on w stanie
rozpaczy.
W takim stanie rozpaczy staje się on
badawczym, zamyślonym, zapłakanym, skruszonym, i oddycha ciężko. Zmienia się
kolor jego ciała i czuje on suchość w ustach.
Jeden
bhakta Krsny w podeszłym wieku zwrócił się do Niego w ten sposób: "Mój
drogi Krsno, zabójco demona Aghy, z powodu starości moje ciało nie jest teraz
sprawne. Nie mogę mówić bardzo płynnie, mój głos drży, mój umysł nie jest
silny, i często miewam zaniki pamięci. Ale mój drogi Panie, Ty jesteś niczym
światło księżyca, i ubolewam jedynie nad tym, że z powodu braku umiłowania
Twojego czarującego blasku, nie czynię postępu w świadomości Krsny: ' To
stwierdzenie jest przykładem rozpaczy spowodowanej niezdolnością do osiągnięcia
upragnionego celu.
Jeden bhakta powiedział, "Pewnej nocy śniłem o zbieraniu
różnych kwiatów w ogrodzie, i myślałem o zrobieniu z nich girlandy dla Krsny.
Ale na moje nieszczęście, sen ten nagle się skończył, i nie mogłem osiągnąć
upragnionego celu!" To zdanie jest przykładem rozpaczy płynącej z niewypełnienia
swoich obowiązków.
Kiedy Nanda Maharaja zobaczył swojego
przybranego syna Krsnę, stojącego w zakłopotaniu na ofiarnej arenie Kamsy,
powiedział, "Jakże jestem nieszczęśliwy, że nie trzymałem mego syna w
zamknięciu. Na nieszczęście przywiodłem Go do Mathury, i teraz widzę jak stoi
zakłopotany przed tym ogromnym słoniem o imieniu Kuvalaya. To tak jak gdyby
Księżyc Krsna został przyćmiony cieniem Ziemi." Jest to przykład rozpaczy
na skutek niesprzyjających okoliczności.
W Dziesiątym Canto, czternastym rozdziale, 9 wersecie Śrimad-Bhagavatam, znajduje się oznajmienie Brahmy: "Mój drogi Panie, jakże wielka była moja zuchwałość! Ty jesteś nieograniczoną oryginalną Osobą Boga, Duszą Najwyższą - i Ty władasz najbardziej doskonałymi złudnymi energiami! Jakże wielka była moja zuchwałość! Chciałem przewyższyć Cię poprzez moją własną siłę, i byłem bardzo dumny ze swoich znikomych mocy. Tak jak pojedyncza iskra z ognia nie może uczynić żadnej szkody ogniowi, tak użycie mojej oszałamiającej mocy w celu przeszkodzenia Twojej wyższej energii iluzorycznej spotkało się z całkowitym niepowodzeniem. Dlatego przekonałem się, że jestem najbardziej mierną i najbardziej bezużyteczną istotą." To oznajmienie Brahmy jest przykładem rozpaczy wskutek popełnienia obrazy.
Pokorą
jest nazywane uczucie słabości spowodowane przez uczucie nieszczęścia, strach
czy popełnienie obrazy. Osoba w takim stanie staje się gadatliwą, czuje małość
swojego serca, nieczystość umysłu, jest pełna niepokoju i jest bierna.
W
Dziesiątym Canto, pięćdziesiątym pierwszym rozdziale, 57 wersecie Śrimad-Bhagavatam,
Król Mucukunda mówi: "Mój drogi Panie, z powodu swoich złych czynów
popełnionych w przeszłości, jestem bezustannie zasmucony. Zawsze cierpię z
powodu moich pragnień, ale pomimo to moje zmysły nigdy nie są
usatysfakcjonowane przyjemnościami materialnymi. Tak czy inaczej, poprzez Twoją
łaskę osiągnąłem teraz spokój, gdyż przyjąłem schronienie Twoich lotosowych
stóp, które są zawsze wolne od wszelkiej rozpaczy, strachu i śmierci. O najwyższy
obrońco, O najwyższa duszo! O najwyższy kontrolerze! Udziel mi łaskawie Swojego
schronienia. Jestem tak bardzo zawstydzony: ' Ta wypowiedź Mucukundy jest
przykładem pokory będącej rezultatem niezwykle nieszczęsnych warunków
materialnej egzystencji.
Kiedy Uttara została zaatakowana brahmastrą
Aśvatthamy, zaczęła obawiać się, że straci swoje dziecko, Maharaja Pariksita,
który był jeszcze w jej łonie, więc natychmiast podporządkowała się Krsnie i
powiedziała, "Mój drogi Panie, łaskawie ocal moje dziecko! Nie dbam o to,
jeśli sama zostanę zabita przez brahmastrę Aśvatthamy." Jest to
przykład pokory wywołanej strachem.
W Dziesiątym Canto, czternastym rozdziale,
10 wersecie Śrimad-Bhagavatam , Pan Brahma mówi, "O nieomylny!
Zrodziłem się w gunie pasji, i dlatego jestem nadęty fałszywą dumą z
powodu stworzenia tego materialnego świata. Ta fałszywa duma była jak gęsta
ciemność, i w tej ciemności oślepłem. W swojej ślepocie uważałem się za Twojego
rywala, rywala Najwyższej Osoby Boga. Ale, mój drogi Panie, chociaż jestem
uważany za stwórcę tego wszechświata, jestem wiecznie Twoim sługą. Dlatego
proszę, abyś łaskawie okazał mi współczucie i wybaczył mi w ten sposób."
Ta wypowiedź Brahmy jest innym przykładem pokory, której przyczyną jest
popełnienie obrazy.
Czasami przyczyną pokory jest również wstydliwość. Np., kiedy Krsna ukradł wszystkie szaty gopi, podczas gdy one kąpały się w rzece, gopi błagały Krsnę, aby nie krzywdził ich w ten sposób. Zwróciły się do Niego następującymi słowami: "Drogi Krsno, wiemy, że jesteś synem Nandy Maharaja, i że jesteś ulubieńcem całej Vrndavany. I my również kochamy Ciebie bardzo! Ale dlaczego dokuczasz nam w ten sposób? Łaskawie zwróć nam nasze szaty. Zobacz tylko jak trzęsiemy się z przemożnego zimna!" Przyczyną tej pokory był wstyd gopi z powodu bycia nagimi przed Krsną.
Jeśli
jakaś osoba wini siebie za popełnienie niewłaściwego czynu, to uczucie to jest
nazywane poczuciem winy.
Pewnego dnia Śrimati Radharani ubijała masło dla
Krsny. Wówczas wysadzane klejnotami bransolety na Jej rękach kręciły się wokół,
a Ona intonowała święte imię Krsny. Nagle pomyślała, "Śpiewam święte imię
Krsny, a przecież może Mnie usłyszeć teściowa i szwagierka!" Na tę myśl
Radharani przepełniła się niepokojem. Jest to przykład poczucia winy z powodu
oddania dla Krsny.
Jednego dnia piękno-oka Śrimati Radharani
udała się do lasu, aby nazbierać kwiatów na girlandę dla Krsny. Kiedy zbierała
te kwiaty, przestraszyła się, że ktoś Ją może zobaczyć, i wskutek tego odczuła
słabość i zmęczenie. Jest to przykład poczucia winy z powodu spełniania pracy
dla Krsny.
W Rasa-sudhakara znajduje się. zdanie, że po spędzeniu nocy z Krsną Radharani tak bardzo osłabła, że nie była w stanie wstać z łóżka. Kiedy Krsna podał Jej rękę, aby Jej pomóc, Radharani poczuła się winną za spędzenie z Nim nocy.
Zmęczenie odczuwa się po przebyciu dużej odległości, po tańcach, i po
ożywieniu seksualnym. W zmęczeniu tego rodzaju występują zawroty głowy, pocenie
się, nieruchomienie kończyn, ziewanie i ciężki oddech.
Pewnego dnia Yaśoda ścigała Krsnę po
podwórku, po tym jak spłatał jej figla. Po chwili Yaśoda bardzo się zmęczyła, i
wskutek tego oblała się potem, i rozluźniły się jej włosy związane w pęk. Jest
to przykład zmęczenia z powodu nadmiernego wysiłku.
Czasami pasterze, przyjaciele Krsny, i
Balarama, tańczyli razem w jakiejś ceremonii. Wówczas girlandy na ich szyjach
poruszały się, i chłopcy zaczynali się pocić. Całe ich ciała stawały się mokre
od ekstatycznego tańca. Jest to przykład zmęczenia spowodowanego tańcem.
W Śrimad-Bhagavatam, w Dziesiątym Canto, trzydziestym trzecim rozdziale, 20 wersecie, jest powiedziane, że po zabawach miłosnych z Krsną, takich jak taniec, obejmowanie się i całowanie, gopi czasami były bardzo zmęczone, a Krsna, z powodu Swojego bezprzyczynowego miłosierdzia i współczucia, ocierał ich twarze Swoimi lotosowymi dłońmi. Jest to przykład zmęczenia na skutek wysiłku w tańcu rasa.
Kiedy
ktoś staje się wyniosły i nadęty z powodu wypicia jakichś środków odurzających
albo z powodu zbyt wielkiego pożądania, jego wymowa staje się wadliwa, oczy
napuchnięte, a jego ciało czerwienieje. W Lalita-madhava znajduje się
pewne zdanie mówiące, że Pan Balarama, odurzony z powodu wypicia niezwykłych
ilości miodu, pewnego razu zaczął przemawiać do mrówek, "O królowie
mrówek! Dlaczego chowacie się w tych dziurach?" Równocześnie zwrócił się
do Króla niebios, "O Królu Indro! Ty zabaweczko Śaci! Dlaczego się
śmiejesz? Jestem gotów zniszczyć cały wszechświat, i wiem, że Krsna się na Mnie
nie rozgniewa." ('Baladeva, czyli Balarama, jest starszym bratem Krsny.
Jest On ekspansją Samego Boga, dlatego jest uważany za inkarnację Boga, jak
wytłumaczono to w Śrimad-Bhagavatam.)
Następnie zwrócił się do Krsny, "Mój drogi Krsno, powiedz Mi natychmiast,
dlaczego cały świat się trzęsie i dlaczego księżyc zrobił się podłużny! I wy,
członkowie dynastii Yadu; dlaczego śmiejecie się ze Mnie? Proszę oddajcie Mi
Mój miodowy napój z kwiatów kadamba!" Śrila Rupa Gosvami
modli się, aby Pan Balarama był zadowolony z nas wszystkich, kiedy przemawia w
takim stanie; odurzenia.
W tym stanie odurzenia Pan Balarama poczuł
się zmęczony i położył się, by odpocząć. Wzniosłe osobistości na ogół kładą się
w przypadku odurzenia, zwykłe osoby śmieją się wówczas i śpiewają, a osobniki
bardzo niskie używają wulgarnego języka i czasami krzyczą. Takie odurzenie
manifestuje się różnie, odpowiednio do wieku i mentalności. Śri1a Rupa Gosvami
nie omawia tych rzeczy dokładniej, ponieważ nie ma takiej potrzeby.
Jest też inny opis symptomów odurzenia w osobie Śrimati Radharani, po tym jak ujrzała Ona Krsnę. Czasami wałęsała się Ona tu i tam, czasami śmiała się, a czasami przykrywała Swoją twarz. Czasami mówiła bez sensu, a czasami modliła się do Swoich przyjaciółek gopi. Widząc te symptomy u Radharani, gopi zaczęły rozmawiać pomiędzy sobą: "Spójrzcie, jakiemu odurzeniu uległa Radharani jedynie na skutek ujrzenia Krsny!" Jest to przykład ekstatycznej miłości w odurzeniu.
Wyrażenie ekstatycznej miłości w dumie może być rezultatem niezwykłego
bogactwa, niezwykłego piękna, posiadania pierwszej klasy rezydencji czy
osiągnięcia upragnionego celu. Za dumnego jest uważany również ten, kto nie dba
o to, że jest lekceważony przez innych.
Bilvamangala Thakura mówi, "Mój drogi Krsno, opuszczasz mnie, siłą
uwalniając się z mojego uchwytu. Ale będziesz w stanie zadziwić mnie Swoją mocą
jedynie wtedy, gdy uda Ci się przemocą wydostać z zakątka mego serca."
Jest to przykład poczucia dumy w ekstatycznej miłości do Krsny.
Pewnego razu podczas tańca rasa, kiedy
Radharani opuściła arenę tańca i Krsna udał się na Jej poszukiwanie, jedna z
przyjaciółek Radharani zwróciła się do Krsny w ten sposób: "Mój drogi
Krsno, bardzo uczynnie służyłeś naszej Śrimati Radharani, a teraz opuszczasz
wszystkie gopi, aby Ją odnaleźć. Pozwól, że zapytam, jak chcesz być
przez Nią traktowany?" Jest to przykład uczucia dumy z powodu niezwykłego
piękna.
Czasami Radharani odczuwała dumę i mówiła,
"Chociaż chłopcy pasterze przygotowują wspaniałe girlandy dla Krsny, to
kiedy Ja ofiarowuję Mu Swoją girlandę, napełnia się On zdumieniem, natychmiast
przyjmuje ją i przykłada do Swojego serca."
Podobnie, w Dziesiątym Canto, drugim
rozdziale, 33 wersecie Śrimad-Bhagavatam, Pan Brahma mówi, "Mój
drogi Madhusudano, osoby, które są Twoimi czystymi bhaktami, prawdziwie czują
Twoją ekstatyczną przyjaźń, i w ten sposób nigdy nie są niszczone przez wrogów.
Wiedzą oni, że zawsze są, chronieni przez Ciebie, tak że praktycznie mogą
przejść po głowach swoich wrogów, nie obawiając się niczego." Innymi
słowy, ten, kto przyjął całkowite schronienie pod lotosowymi stopami Pana, jest
zawsze dumny z tego, i żadni wrogowie nie są w stanie go pokonać.
Jeden tkacz w Mathurze zwrócił się do Krsny w ten sposób: "Mój drogi Królu Vrndavany, jestem tak dumny z Twojej bezprzyczynowej łaski dla mnie, że nie liczę nawet na łaskę Pana Vaikunthy, której poszukuje wielu wielkich mędrców w głębokiej medytacji." Innymi słowy, chociaż yogini i wielcy mędrcy siadają do medytacji o Panu Visnu, który rezyduje na Vaikuncie, bhakta Krsny jest tak dumny, że nie uważa on takiej medytacji za coś bardzo wartościowego. To uczucie dumy jest spowodowane osiągnięciem najwyższego celu życia - Krsny.
Kiedy Pan Brahma skradł Krsnie
wszystkie cielęta, krowy i chłopców-pasterzy, usiłował odejść. Ale wkrótce
ogarnęły go wątpliwości z tego powodu i swoimi ośmioma oczyma zaczął rozglądać
się na wszystkie strony. Pan Brahma ma cztery głowy, i dlatego ma osiem oczu.
Jest to przykład ekstatycznej miłości w uczuciu zwątpienia wskutek kradzieży.
Podobnie, po to, aby zadowolić Krsnę, Akrura skradł Syamantaka mani, kamień,
który może produkować nieograniczone ilości złota. Ale później żałował swojej
kradzieży. Jest to inny przykład ekstatycznej miłości do Krsny w zwątpieniu na
skutek kradzieży.
Kiedy Król
niebios, Indra, zsyłał na Vrndavanę potoki deszczu, poradzono mu, aby
podporządkował się lotosowym stopom Krsny. Wówczas twarz Indry poczerniała ze
zwątpienia.
Kiedy
ktoś odczuwa niepokój w sercu po ujrzeniu błyskawicy na niebie, dzikiego
zwierzęcia albo usłyszawszy jakiś zgiełk, to wówczas jego umysł jest
przepełniony strachem. W tym stanie umysłu stara się on przyjąć schronienie
czegoś, co daje bezpieczeństwo. Może wystąpić również jeżenie się włosów na
ciele, drżenie ciała, i czasami popełnianie błędów. I czasami ciało może
znieruchomieć.
W Padyavali znajduje się następujące
zdanie: "Moja droga przyjaciółko, bardzo martwi mnie fakt, że Krsna
mieszka w demonicznym okręgu Mathury, zarządzanym przez króla demonów,
Kamsę." Jest to przykład przeczuwania jakiegoś niebezpieczeństwa grożącego
Krsnie, w ekstatycznej miłości do Niego.
Kiedy Vrsasura pojawił się we Vrndavanie pod postacią byka, wszystkie gopi przepełniły się strachem. Pełne niepokoju zaczęły obejmować drzewa tamala. Jest to przykład strachu wywołanego przez dzikie zwierzę i szukanie schronienia z jednoczesnym pamiętaniem Krsny w ekstatycznej miłości. Po usłyszeniu szakali wyjących w lesie Vrndavany, matka Yaśoda czasami starała się strzec Krsnę, obawiając się, że może On zostać przez nie zaatakowany. Jest to przykład ekstatycznej miłości do Krsny w obawie wywołanej przez groźne dźwięki. Ten rodzaj strachu jest różny od rzeczywistego uczucia strachu. Kiedy ktoś się czegoś boi, nadal może on myśleć o przeszłości i przyszłości. Ale w przypadku tego rodzaju ekstatycznej obawy, nie ma możliwości takiego myślenia.
Wzruszenia są powodowane przez coś bardzo drogiego, coś bardzo
obrzydliwego, przez ogień, mocny wiatr, silne opady deszczu, przez jakieś
naturalne zakłócenia, na widok wielkiego słonia, czy na widok wroga. Kiedy to
wzruszenie jest spowodowane czymś bardzo miłym, wtedy można mówić bardzo
szybko, używając uprzejmych słów. Na wskutek wzruszenia spowodowanego przez
ujrzenie czegoś ohydnego, krzyczy się bardzo głośno. A kiedy ktoś ulega
wzruszeniu na widok ognia, .stara się uciekać. Może wystąpić tutaj również
drżenie ciała, zamknięcie oczu i łzy w oczach. Kiedy ktoś ulega wzruszeniu na skutek
mocnego wiatru, stara się biec bardzo szybko; pocierając oczy. Kiedy ktoś ulega
emocjom na skutek opadów deszczu, bierze parasol, a w jego ciele występuje
napięcie. Kiedy emocja występuje na skutek mocnych zakłóceń, wówczas twarz
blednie, osobnik ulega zdumieniu, a jego ciało zaczyna drżeć. Jeśli ktoś ulega
wzruszeniu na widok słonia, może on skakać i okazywać różne oznaki strachu, a
czasami może bezustannie oglądać się za siebie. Kiedy ktoś ulega wzruszeniu na
skutek obecności wroga, szuka on śmiertelnej broni i stara się uciec.
Kiedy Krsna powracał z lasu Vrndavany, matka Yaśoda była tak
wzruszona na widok swego syna, że z jej piersi zaczynało płynąć mleko. Jest to
przykład wzruszenia spowodowanego miłym widokiem.
W Dziesiątym Canto, dwudziestym trzecim
rozdziale, 18 wersecie Śrimad-Bhagavatam, Śukadeva Gosvami informuje
Króla Pariksita: "Mój drogi Królu, żony braminów były zwykle bardzo
przywiązane do gloryfikowania Krsny, i zawsze czekały one na okazję ujrzenia
Go. Dlatego, kiedy usłyszały, że Krsna jest w pobliżu, bardzo zapragnęły Go
zobaczyć i natychmiast opuściły swoje domy." Jest to przykład działania
pod wpływem wzruszenia z powodu obecności kogoś bardzo drogiego.
Kiedy Krsna powalił i zabił Putanę,
demoniczną wiedźmę, matka Yaśoda zaczęła płakać ze wzruszenia i zdumienia,
"Och, cóż to takiego? Co to jest?" Kiedy ujrzała, że jej drogie
dziecko Krsna bawi się na piersiach demonicy, matka Yaśoda, nie wiedząc co
począć, zaczęła spacerować w tę i tamtą stronę. Jest to przykład wzruszenia wskutek
ujrzenia czegoś okropnego.
Kiedy Krsna wyrwał z korzeniami dwa drzewa arjuna
i Yaśoda usłyszała odgłos walących się drzew, doznała wzruszenia i po
prostu zapatrzyła się w górę, będąc zbyt oszołomioną, by wiedzieć co począć.
Jest to przykład emocji wskutek usłyszenia zgiełku.
Kiedy w lesie Vrndavany wybuchł pożar,
wszyscy pasterze zebrali się razem i rozpaczliwie zwrócili się do Krsny,
prosząc Go 0 ochronę. Jest to przykład emocji wzbudzonych przez ogień.
Pewnego
razu demon powietrzny, znany jako Trnavarta, podniósł Krsnę z ziemi i miotał
Nim w kółko razem z jakimiś wielkimi drzewami. Wówczas, kiedy matka Yaśoda nie
mogła dojrzeć swego syna, była tak zaniepokojona, że zaczęła spacerować w tę i
tamtą stronę. Jest to przykład emocji wywołanych przez potężny wiatr.
W
Dziesiątym Canto, dwudziestym piątym rozdziale, 11 wersecie Śrimad-Bhagavatam
jest opis tego, jak Indra zesłał potoki deszczu na Vrndavanę. Wszystkie
krowy i pasterze tak bardzo cierpieli z powodu wiatru i zimna, że wszyscy
zebrali się razem, aby przyjąć schronienie lotosowych stóp Krsny. Jest to
przykład emocji wywołanej potężnymi opadami deszczu.
Pewnego razu, kiedy Krsna przebywał w lesie
Vrndavana, spadł potężny grad, i starsze osoby rozkazały Mu: "Krsno, nie
ruszaj się teraz! Nawet osoby, które są silniejsze i starsze od Ciebie, nie
mogą się poruszać, a Ty jesteś jedynie małym chłopcem. Więc proszę, stój
spokojnie!" Jest to przykład emocji wywołanej potężnymi opadami gradu.
Kiedy Krsna ganił Kaliyę w zatrutej wodzie
Yamuny, matka Yaśoda zaczęła mówić wzruszona: "Och, spójrzcie jak ziemia
drży! Wygląda to na trzęsienie ziemi, a wiatr miota łzami! Mój syn wszedł do
zatrutej wody Yamuny. Cóż ja teraz zrobię?" Jest to przykład wzruszenia,
którego przyczyną są naturalne zakłócenia.
Kiedy na arenie Kamsy Krsna został
zaatakowany przez duże słonie, wszystkie obecne tam panie zaczęły wołać do
Niego w ten sposób: "Mój drogi chłopcze, proszę opuść to miejsce
natychmiast Proszę opuść to miejsce natychmiast! Czyż nie widzisz, że te potężne
słonie mają zamiar Cię zaatakować? Twoje niewinne patrzenie na nie niezmiernie
nas niepokoi!" Krsna następnie powiedział matce Yaśodzie, "Moja droga
matko, nie trwóż się na widok tych słoni i koni, które wbiegają tak gwałtownie,
wznosząc kurz i oślepiając te lotosookie kobiety. Niech i nawet demon Keśi
zjawi się przede Mną. Moje ramiona nadal będą w stanie ich pokonać. Więc
proszę, nie trwóż się."
W Lalita-madhava przyjaciółka mówi
matce Yaśodzie, "Jakież to zadziwiające, że kiedy demon Śankhacuda -
wielki i mocny niczym potężne wzgórze - zaatakował twojego pięknego, podobnego
Kupidynowi syna, nie było nikogo we Vrndavanie, kto mógłby przyjść z pomocą.
Pomimo to, twój mały syn zabił demona. Wygląda na to, że to dzięki waszym
srogim pokutom i wyrzeczeniom w poprzednich żywotach wasz syn został ocalony w
ten sposób."
W tej
samej Lalita-madhava znajduje się fragment odnoszący się do porwania
Rukmini przez Krsnę podczas jej królewskiej ceremonii małżeńskiej. Wówczas
wszyscy obecni tam książęta zaczęli rozmawiać między sobą, "Mamy nasze
słonie, konie, powozy, łuki, strzały i miecze, więc dlaczego mielibyśmy się
obawiać Krsny? Zaatakujmy Go! Jest On tylko pożądliwym pasterzem! Nie może On
zabrać księżniczki w ten sposób! Zaatakujmy Go!" Jest to przykład emocji
wywołanej obecnością wrogów.
Poprzez
powyższe przykłady Śrila Rupa Gosvami stara się dowieść, że w związku z Krsną
nie ma mowy o impersonaliźmie. Związek ten cechują wszelkie osobowe czynności.
Śrila
Bilvamangala Thakura modli się w swojej książce w ten sposób: "Niech
Śrimati Radharani oczyści cały świat, ponieważ w pełni podporządkowała się
Krsnie. Pod wpływem ekstatycznej miłości do Niego, czasami żachowywała się jak
obłąkana, usiłując ubijać jogurt, chociaż naczynie było puste. Widząc to, Krsna
tak bardzo zachwycił się Radharani, że zamiast krowy, zaczął doić byka."
Są to pewne przykłady obłąkania czy szaleństwa w związku ze sprawami miłosnymi
pomiędzy Radhą i Krsną. W Śrimad-Bhagavatam jest powiedziane, że kiedy
Krsna wszedł do trujących wód Yamuny, Śrimati Yaśoda-devi dostała pomieszania
zmysłów. Zamiast poszukiwać jakichś leczniczych ziół, zaczęła przemawiać do
drzew, tak jak gdyby były one zaklinaczami wężów. Ze złożonymi rękoma zaczęła
kłonić się drzewom, pytając je, "Jakie zioło lecznicze może uratować Krsnę
od tej śmiertelnie trującej wody?" Jest to przykład obłąkania w obliczu
wielkiego niebezpieczeństwa.
To, w jaki sposób bhakta może znaleźć się w
stanie obłąkania z powodu ekstatycznej miłości, opisuje Dziesiąte Canto, trzynasty
rozdział, 4 werset Śrimad-Bhagavatam, gdzie gopi szukały Krsny w
lasach Vrndavany. Głośno śpiewały one chwały Krsny i wędrowały z lasu do lasu,
usiłując Go znaleźć. Wiedziały one, że Krsna nie jest zlokalizowany, ale jest
wszechprzenikający. Jest On w niebie, w wodzie, w powietrzu, i jest On Duszą
Najwyższą w każdym sercu. Wobec tego gopi zaczęły zapytywać wszelkiego
rodzaju drzewa i rośliny o Najwyższą Osobę Boga. Jest to przykład ekstatycznego
obłąkania bhaktów.
Podobnie, pod wpływem ekstatycznej miłości mogą również wystąpić symptomy choroby. Ten stan został oceniony przez uczonych jako mahabhava. Ten wysoce zaawansowany stan jest również nazywany divyonmada, czyli transcendentalnym szaleństwem.
Kiedy
Krsna wyjechał z Vrndavany i przebywał w Mathurze, Śrimati Radharani posłała do
Niego wieści, że Jego matka, Królowa Vrajy, tak bardzo przeżywa rozłąkę z Nim,
że na jej ustach pojawia się piana, podobna do piany pojawiającej się na brzegu
oceanu. A czasami, niczym fale oceanu, wznosi ona ramiona, i z powodu
intensywnego przeżywania rozłąki, tarza się po ziemi, krzycząc głośno. Czasami
pozostaje w zupełnej ciszy, jak spokojne morze. Te symptomy przeżywania rozłąki
z Krsną są nazywane apasmara, czyli zapomnieniem. Przy manifestacji tych
symptomów ekstatyczej miłości, całkowicie zapomina się o swojej pozycji.
Pewnego razu Krsna otrzymał inne wieści informujące Go, że kiedy zabił Kamsę, wówczas jeden z demonicznych przyjaciół Kamsy oszalał. Demon ten miał pianę na ustach, wymachiwał ramionami i tarzał się po ziemi. Przejawienie takich symptomów przez demona zalicza się do związku z Krsną w nastroju grozy. Nastrój ten należy do pośrednich związków z Krsną. Pierwsze pięć rodzajów związków nazywane są bezpośrednimi, a pozostałe siedem zalicza się do pośrednich. Tak czy inaczej, demon ten musiał mieć jakiś związek z Krsną, ponieważ symptomy te rozwinęły się w nim kiedy usłyszał, że Krsna zabił Kamsę. Śrila Rupa Gosvami zauważa, że w symptomach tego rodzaju jest również pewna transcendentalna doskonałość.
Kiedy
Krsna był poza Vrndavaną i przebywał w Mathurze, niektórzy z Jego przyjaciół
poinformowali Go, "Drogi Krsno, z powodu rozłąki z Tobą mieszkańcy Vrajy
są tak strapieni, że zdają się być chorzy. Ich ciała są rozgorączkowane, i nie
mogą poruszać się właściwie. Po prostu leżą na ziemi i oddychają ciężko."
W Dziesiątym Canto, dwunastym rozdziale; 44
wersecie Śrimad-Bhagavatam , Maharaja Pariksit zapytał o Pana Anantę, i
po usłyszeniu tego pytania, Śukadeva Gosvami zaczął wykazywać symptomy zapaści.
Jednak opanował się i łagodnym głosem odpowiedział na pytanie Króla. Ten stan
zapaści jest opisany jako stan gorączkowy będący rezultatem ekstatycznej
przyjemności.
W Śrimad-Bhagavatam znajduje się inne zdanie, opowiadające o spotkaniu Krsny z dziewczętami Vrajy w świętym miejscu pielgrzymek, wiele lat po ich dziecięcych zabawach. Podczas tego spotkania w świętym miejscu; wszystkie gopi zamarły w bezruchu w chwili zaćmienia słońca. Wskutek tego zatrzymał się ich oddech, mruganie oczu i podobne funkcje organizmu, i stały przed Krsną niczym statuetki. Jest to inny przykład symptomów choroby będących rezultatem potężnej przyjemności transcendentalnej.